ΕΛΕΝΑΜΠΑ Η ΠΡΟΟΡΑΤΙΚΗ

 
Ελέναμπα η Προορατική

 
Στο χωριό Κεφαλοχώρι που βρίσκεται στην περιοχή της Νίκαιας της Μικράς Ασίας, πριν από την Ανταλλαγή, ζούσε μία ευλαβής και χαριτωμένη νέα, η Ελένη. Την αποκαλούσαν Ελέναμπα, δηλαδή Ελένη που είχε γεροντική σύνεση, διάκριση και μιλούσε σαν Αββάς (Γέροντας).
 
Ήταν ορφανή από γονείς και εργαζόταν ως υπηρέτρια σ’ έναν πονόψυχο Τούρκο. Τη νύχτα η «Ελέναμπα» προσευχόταν πολλές ώρες. Ο Τούρκος την άκουγε που έλεγε στην προσευχή της: «Να πάρω και αυτουνού τις αμαρτίες». Προσευχόταν δηλαδή για άλλους ανθρώπους. Ο Τούρκος έβλεπε να έρχονται πολλοί άνθρωποι να την συμβουλευθούν και κατάλαβε ότι έχει ιδιαίτερη χάρη. Την είχε σε μεγάλη εκτίμηση και αισθανόταν ότι τον βοηθά ο Θεός για χάρη της «Ελέναμπα». Σημείωνε ο ίδιος τα γεγονότα και τις προφητείες της, γιατί ήταν πεπεισμένος ότι η «Ελέναμπα» είχε χάρισμα προορατικό.
 
Τότε πολλούς Έλληνες τους επεστράτευαν στον τουρκικό στρατό στα Τάγματα Εργασίας (Αμελέ Ταμπουρού) για πέντε με δέκα χρόνια, με σκοπό την εξόντωση τους. Δεν έδιναν σημεία ζωής και οι οικογένειές τους ανησυχούσαν. Οι γυναίκες πήγαιναν και ρωτούσαν την «Ελέναμπα» αν ζουν ή αν έχουν σκοτωθή. Εκείνη για να μην αμφισβητήσουν ότι θα τους έλεγε, πρώτα περιέγραφε τον άνδρα.
Έλεγε π.χ.: «Ο άνδρας σου είναι ψηλός, ξανθός με μουστάκι». Πρόσθετε και άλλα χαρακτηριστικά και ύστερα έλεγε αν πέθανε ή αν ζη ή πότε θα γυρίσει.
 
Επίσης έλεγε: «Θα ρθεί καιρός που οι άνθρωποι θα μπερδευτούν». (Εννοούσε πνευματικό η φυλετικό μπέρδεμα. Σήμερα και τα δυό υφίστανται).
 
Κάποια ημέρα είπε στους συγγενείς της: «Εσείς θα φύγετε και μένα θα μ’ αφήσετε εδώ. Πάλι θα ξαναρθήτε, αλλά αυτά τα μέρη θα αλλάξουν».
 
Πριν πεθάνη ζήτησε να τη ντύσουν με μαύρα ρούχα σαν μοναχή.
 
Όλοι στο χωριό την «Ελέναμπα» την είχαν σε ευλάβεια για τις αρετές και τα χαρίσματα της. Πίστευαν ότι είναι Αγία. Περισσότερες λεπτομέρειες από την ζωή της δεν διασώθηκαν. Μόνον ότι εκοιμήθη σε ηλικία μικρότερη των δεκατεσσάρων ετών, γύρω στο 1920, πριν από την Ανταλλαγή, όπως δηλαδή είχε προφητεύσει. Εκεί που ετάφη ανέβλυσε αγίασμα και όσοι άρρωστοι έπιναν, θεραπεύονταν.
 
Με την Ανταλλαγή οι συγγενείς της και οι συγχωριανοί της ήρθαν στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκαν στο νομό Σερρών, δημιουργώντας έτσι το Νέο Κεφαλοχώρι. Οι συγγενείς της «Ελέναμπα» έχουν φέρει ως ευλογία και φυλαχτό στο νέο χωριό τα ρούχα της και κάποια προσωπικά της αντικείμενα. Μέχρι σήμερα ανάβουν καντήλι ακοίμητο και κεριά στο σπίτι που φυλάσσονται τα προσωπικά της αντικείμενα. Την επικαλούνται στις ανάγκες και στις δυσκολίες τους και αυτή έχοντας στον θεό παρρησία, τους βοηθά.
 
Κατά την εποχή του συμμοριτοπολέμου οι αντάρτες (Κομμουνιστές) ήρθαν κατ’ επανάληψη να κάψουν το χωριό, αλλά μόλις έμπαιναν στο χωριό, άλλαζαν διάθεση, έπαιρναν τρόφιμα και φεύγοντας έλεγαν: «Κάποιος άγιος σας φυλάει, διότι ήρθαμε να κάψουμε το χωριό και μόλις μπήκαμε, άλλαξε η διάθεση μας».
 
1. Λέξη σύνθετη από το Ελένη και το Αββάς (πατήρ, Γέροντας). Την έδιναν οι Μικρασιάτες σπανίως σε γυναίκες που είχαν σύνεση και ευλάβεια για να εκφράσουν τον σεβασμό τους. Τα στοιχεία για την Ελέναμπα προέρχονται από τον αγιορείτη μοναχό Θ., συγγενή της «Ελέναμπα».
 
Από το βιβλίο «Ασκητές μέσα στον κόσμο», 3η διήγηση.
Κεντρική διάθεση βιβλίου: Ιερόν Ησυχαστήριον «Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος», Μεταμόρφωσις Χαλκιδικής.

ΜΕ ΤΟ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΡΓΑΖΕΣΑΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ, ΔΕΝ ΣΩΖΕΣΑΙ!

Όπως με το να θυμάσαι τη φωτιά, δεν ζεσταίνεσαι, έτσι και με το να πιστεύεις, χωρίς να εργάζεσαι την Αγάπη, δεν σώζεσαι.

ΚΥΡΙΕ ΔΩΣΕ ΜΟΥ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΣΟΥ ΟΤΑΝ ΦΟΒΑΜΑΙ!

Κύριε δώσε μου τη δύναμή Σου όταν φοβάμαι! 

ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟΝ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

Τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως 

1. Πιστεύω εἰς ἕνα Θεόν, Πατέρα, Παντοκράτορα, ποιητὴν οὐρανοῦ καὶ γῆς, ὁρατῶν τε πάντων καὶ ἀοράτων.
2. Καὶ εἰς ἕνα Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ τὸν μονογενῆ, τὸν ἐκ τοῦ Πατρὸς γεννηθέντα πρὸ πάντων τῶν αἰώνων· φῶς ἐκ φωτός, Θεὸν ἀληθινὸνἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ, γεννηθέντα οὐ ποιηθέντα, ὁμοούσιον τῷ Πατρί, δι' οὗ τὰ πάντα ἐγένετο.
3. Τὸν δι' ἡμᾶς τοὺς ἀνθρώπους καὶ διὰ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν κατελθόντα ἐκ τῶν οὐρανῶν καὶ σαρκωθέντα ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καὶ Μαρίας τῆς Παρθένου καὶ ἐνανθρωπήσαντα.
4. Σταυρωθέντα τε ὑπὲρ ἡμῶν ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου, καὶ παθόντα καὶ ταφέντα.
5. Καὶ ἀναστάντα τῇ τρίτῃ ἡμέρα κατὰ τὰς Γραφάς.
6. Καὶ ἀνελθόντα εἰς τοὺς οὐρανοὺς καὶ καθεζόμενον ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός.
7. Καὶ πάλιν ἐρχόμενον μετὰ δόξης κρῖναι ζῶντας καὶ νεκρούς, οὗ τῆς βασιλείας οὐκ ἔσται τέλος.
8. Καὶ εἰς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, τὸ κύριον, τὸ ζωοποιόν, τὸ ἐκ τοῦ Πατρὸς ἐκπορευόμενον, τὸ σὺν Πατρὶ καὶ Υἱῷ συμπροσκυνούμενον καὶ συνδοξαζόμενον, τὸ λαλῆσαν διὰ τῶν προφητῶν.
9. Εἰς μίαν, Ἁγίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν.
10. Ὁμολογῶ ἓν βάπτισμα εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν.
11. Προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν.
12. Καὶ ζωὴν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος.
Ἀμήν.   

ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ: Ο ΛΥΧΝΟΣ ΠΟΥ ΦΩΤΙΖΕΙ ΤΟ ΣΩΜΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΑΤΙ!

Ιησούς Χριστός: Ὁ λύχνος, ποὺ φωτίζει τὸ σῶμα, εἶναι τὸ μάτι· ὅταν λοιπὸν τὸ μάτι εἶναι γερὸ καὶ καθαρό, ὅλον τὸ σῶμα θὰ εἶναι μέσα στὸ φῶς. Ὀταν ὅμως εἶναι ἄρρωστο καὶ βλαμμένο καὶ τὸ σῶμα θὰ εἶναι μέσα στὸ σκοτάδι. (Κατά Λουκάν 11,34) 

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ: ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΚΑΛΟ ΕΡΓΟ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΣΤΕ ΟΚΝΗΡΟΙ!

Απόστολος Παύλος: Ὤς πρὸς τὴν προθυμία καὶ τὸ ζήτημα ποὺ χρειάζεται γιὰ κάθε καλὸ ἔργο νὰ μὴν εἶστε ὀκνηροί. (Προς Ρωμαίους 12,11)  

Π. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΣ: ΟΠΟΙΟΣ ΠΡΟΔΙΔΕΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ, ΠΡΟΔΙΔΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ!

Π. Γεώργιος Μεταλληνός: Ὁ Θεός δέν εἶναι μόνο ἀ­γάπη, εἶναι καί ἀλήθεια (Ἰωαν. ἴδ’ 6· Α’ Ἰωαν. δ’ 8· δ’ 16· ἔ’ 6) καί μάλιστα Αὐτοαλήθεια. Ὅποιος προδίδει τήν ἀλήθεια προδίδει καί τήν ἀγάπη. Ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ «συγχαίρει δὲ τῇ ἀληθείᾳ» (Ἀ΄ Κορ. ἴγ΄ 6) συζεῖ δηλαδή καί συνευδοκιμεί μέ τήν ἀλήθεια, δέν ὑπάρχει χωρίς αὐ­τήν. 

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΕΤΡΟΣ: ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΙΘΑΡΧΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΜΑΛΛΟΝ ΠΑΡΑ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ!

Απόστολος Πέτρος: Πρέπει να πειθαρχούμε στον Θεό μάλλον παρά στους ανθρώπους. (Πράξεις Αποστόλων 5,29) 

ΙΕΡΟΚΗΡΥΚΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ: ΡΩΤΗΘΗΚΕ ΚΑΠΟΤΕ ΕΝΑΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ, ΠΩΣ ΜΕΝΕΙΣ ΑΤΑΡΑΧΟΣ, ΣΤΙΣ ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΠΕΡΙΣΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ!

Ιεροκήρυξ Δημήτριος Παναγόπουλος: Ρωτήθηκε κάποτε ένας γέροντας, πώς μένει ατάραχος στις πιο δύσκολες περιστάσεις της ζωής του. Και εκείνος απάντησε:

- Κάνω καλή χρήση των ματιών μου. Βλέπω τον ουρανό, για να δω πού προορίζομαι να πάω και γνωρίζω, ότι εάν κάνω αυτό που μου υποδεικνύει ο εγωισμός και η αξιοπρέπειά μου, δεν πρόκειται να φτάσω ποτέ εκεί και κατά συνέπεια δεν το κάνω. Βλέπω, επίσης, προς τα κάτω και βλέπω ότι είμαι από χώμα και σαν χώμα που είμαι αναρωτιέμαι, «τί είναι αυτό που με θίγει και με πειράζει;». Τέλος, βλέπω και γύρω μου, ότι υπάρχουν και χειρότερα και όλα αυτά με παρηγορούν. Έτσι έχω την αταραξία αυτή. 

ΟΣΙΟΣ ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ ΣΑΧΑΡΩΦ! ΠΩΣ ΜΕΤΑΒΑΙΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟΝ ΝΟΥ ΣΕ ΘΕΑΡΕΣΤΗ ΣΚΕΨΗ!

Γέρων Σωφρόνιος Σαχάρωφ: Τώρα θα υποδείξω μόνο έναν μικρό πρακτικό τρόπο, πως μεταβαίνουμε με τον νου σε θεάρεστη σκέψη. Όταν μας έρχεται οποιαδήποτε σκέψη που δεν αντιστοιχεί στον ευαγγελικό νόμο, λέμε: «Κύριε, ίασαί μου τον νουν».
Όταν εμφανίζονται στην καρδιά μας είτε εκνευρισμός είτε οτιδήποτε παρόμοιο, λέμε: «Κύριε, ίασαί μου την καρδίαν». Αυτό προσλαμβάνει γενικό χαρακτήρα πάλης, και εμείς άφωνα αλλά εσωτερικά κράζουμε: «Κύριε, ίασαί με όλον… Έλα σε εμένα, που είμαι πεσμένος στη γη, και βγάλε με από τους χαμερπείς λογισμούς και τα πάθη, από τις ευτελείς κινήσεις της καρδιάς μου»! Έτσι διεξάγεται η πάλη μας.

(αρχιμανδρίτου Σωφρονίου Σαχάρωφ, Οικοδομώντας τον ναό του Θεού, τόμος Β, σελ. 334)