ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ: ΑΝ ΗΞΕΡΕΣ ΠΟΣΟ ΓΡΗΓΟΡΑ ΘΑ ΣΕ ΞΕΧΑΣΟΥΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΕΤΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΣΟΥ!

Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος: Ἂν ἤξερες πόσο γρήγορα θὰ σὲ ξεχάσουν οἱ ἄνθρωποι μετὰ τὸ θάνατο σου, δὲν θὰ ἐπιδιώξεις στὴ ζωή σου νὰ εὐχαριστήσεις κανέναν παρὰ μόνο τὸν Θεό.

ΟΣΙΟΣ ΛΑΥΡΕΝΤΙΟΣ ΤΟΥ ΤΣΕΡΝΙΓΚΩΦ: ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ Η ΚΟΛΑΣΗ ΘΑ ΑΔΕΙΑΣΕΙ ΑΠ' ΤΟΥΣ ΔΑΙΜΟΝΕΣ!

Άγιος Λαυρέντιος τού Τσέρνιγκωφ: Στους έσχατους καιρούς η κόλαση θα αδειάσει απ’ τους δαίμονες. Όλοι θα είναι στη γη και στους ανθρώπους.

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΞΙΑ ΕΧΕΙ ΕΝΑΣ ΛΟΓΟΣ ΤΑΠΕΙΝΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΜΕ ΒΙΩΜΑΤΑ!

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Μεγαλύτερη αξία έχει ένας λόγος ταπεινού ανθρώπου με βιώματα, που βγαίνει με πόνο από τα βάθη της καρδιάς του, παρά ένας σωρός φιλολογίες εξωτερικού ανθρώπου, που βγαίνουν με ταχύτητα από την εκπαιδευμένη του γλώσσα, η οποία δεν πληροφορεί τις ψυχές, γιατί είναι σάρκα και όχι πύρινη γλώσσα της Αγίας Πεντηκοστής.

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΜΕ ΤΗΝ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΣΥΝΑΙΣΘΑΝΕΤΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΙΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΕΥΕΡΓΕΣΙΕΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Μὲ τὴν ταπείνωση καὶ τὴν ἀγάπη συναισθάνεται ὁ ἄνθρωπος τὶς μεγάλες εὐεργεσίες τοῦ Θεοῦ καὶ γίνεται εὐγνώμων δοῦλος. «Ἐμένα, Θεέ μου, λέει, δὲν πρέπει νὰ μὲ βοηθήσης ἄλλο· βοήθησε ἐκεῖνον ποὺ ἔχει περισσότερη ἀνάγκη, βοήθησε τὸν ἄλλον...». Καὶ ὅσο ὁ Θεὸς βλέπει τὴν ἀγάπη του καὶ τὴν ταπείνωσή του, τόσο τὸν λούζει μὲ τὴν Χάρη Του. Καὶ γίνεται αὐτὸ τὸ κυνηγητὸ συνέχεια: εὐγνωμοσύνη ὁ ἄνθρωπος, νέα δῶρα ὁ Θεός.

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΑΝΑΚΑΤΕΨΟΥΜΕ ΤΗΝ ΣΑΒΟΥΡΑ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΥΣΟ;

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Κάνει νὰ ἀνακατέψουμε τὴν σαβούρα μὲ τὸν χρυσό; Ἔγινε τόσος ἀγῶνας, γιὰ νὰ λαμπικάρει τὸ δόγμα. Οἱ Ἅγιοι Πατέρες κάτι ἤξεραν καὶ ἀπαγόρευσαν τὶς σχέσεις μὲ αἱρετικό. Σήμερα λένε: ὄχι μόνο μὲ αἱρετικὸ ἄλλα καὶ μὲ Βουδιστή καὶ μὲ πυρολάτρη καὶ μὲ δαιμονολάτρη νὰ συμπροσευχηθοῦμε. Πρέπει - λένε - νὰ βρίσκονται στὶς συμπροσευχές τους καὶ στὰ συνέδρια καὶ οἱ Ὀρθόδοξοι. Εἶναι μιὰ παρουσία. Τί παρουσία; Τὰ λύνουν ὅλα μὲ τὴν λογικὴ καὶ δικαιολογοῦν τὰ ἀδικαιολόγητα.

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΚΑΙ ΤΟ ΦΙΛΟΤΙΜΟ ΘΕΛΕΙ ΔΙΑΚΡΙΣΗ!

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Και το φιλότιμο θέλει διάκριση…
 
Αν ό άλλος έχη φιλότιμο καί έσύ του δείξεις πολλή αγάπη, τότε αλλοιώνεται μέ τήν καλή έννοια καί προσπαθεί μέ κάθε τρόπο νά σέ ευχαρίστηση, νά μή σέ λυπήση.
Ό αναιδής όμως, άν του δείξης πολλή αγάπη, γίνεται ακόμα πιό αναιδής, γιατί η πολλή αγάπη τους μέν φιλότιμους τους κάνει πιό φιλότιμους, τους δέ αναιδείς, τους κάνει πιό αναιδείς. Οπότε, όταν δής πώς δέν βοηθάς μέ τήν αγάπη σου, τήν λιγοστεύεις μέ διάκριση- αλλά καί αυτό από αγάπη τό κάνεις.

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΚΑΙ Η ΑΓΑΠΗ ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΘΕΛΕΙ!

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Και η αγάπη διάκριση θέλει. Να η μαϊμού από την υπερβολική αγάπη προς τα μαϊμουδάκια της τα σφίγγει γερά και στο τέλος τα πνίγει!

ΔΙΔΑΧΕΣ ΜΟΝΑΧΗΣ ΠΟΡΦΥΡΙΑΣ

 Διδαχές μοναχής Πορφυρίας

 

1. Πρώτα εντοπίζω το βασικό πρόβλημα αυτού που έρχεται να ζητήσει βοήθεια και μετά προχωρώ στα πνευματικότερα. Πολλοί εδώ έχουν πετάξει τα ψυχοφάρμακα. Ήρθε μια και της είπα κάτι τρελό: «Φτιάξε τα μαλλιά σου για να γίνεις καλά». 
Μου λέει: «Γερόντισσα, είσαι τρελή;». 
Τελικά δεν ήμουν και τόσο τρελή. Πράγματι, μόλις έφτιαξε τα μαλλιά της και ομόρφυνε, ανέβηκε το ηθικό της και πέταξε τα ψυχοφάρμακα.

2. Χρησιμοποιούμε τον Χριστό, δεν Τον εμπιστευόμαστε, γι’ αυτό δεν εμφανίζεται. Να λέμε: «Γεννηθήτω το θέλημά Σου».

3. Από τον πόνο μου πήγα να κοιμηθώ. Ο γέροντας Πορφύριος έλεγε μέσα μου: «Σήκω να διαβάσεις το κόκκινο βιβλίο που έχουν γράψει για μένα». Μου ήρθε να το πετάξω. Πάλι όμως άκουσα τη φωνή του: «Σήκω να διαβάσεις το βιβλίο». Τελικά το διάβασα όλη νύχτα και από τότε τον αγάπησα. Πήρα το όνομά του και τον λατρεύω. Μαζί τρώμε, μαζί μιλάμε, μαζί περπατάμε. Του ζητάω και κάνει θαύματα στους ανθρώπους. 
Του λέω: «Γεροντάκο μου, βοήθησε αυτό τον άνθρωπο» και ο Γέροντας κάνει το θαύμα. Είμαστε με τον Γεροντάκο πολύ κοντά.

4. Στον πονεμένο δεν μπορείς να μιλήσεις κατευθείαν για τον Θεό. Πρώτα πρέπει να ηρεμήσεις την ψυχούλα του, να τον γιατρέψεις, να του δώσεις χαρά και μετά να πας στον Θεό.

5. Ο πόνος σε πάει στον Θεό. Η θλίψη σε απομονώνει. Όλο ζητάμε από τον Χριστό , ενώ θα έπρεπε να Τον εμπιστευόμαστε . 

Ο π. Πορφύριος είχε πολλή αγάπη. Η αγάπη του ήταν γιατρικό, όχι τα θαύματα που έκανε. Η αγάπη του ήταν αυτή που σε συγκινούσε, τα θαύματα τα έκαμε η χάρη του Θεού. Αισθάνομαι ότι είμαστε μαζί με τον Γέροντα και με τον Χριστό. Του λέω: «Γεροντάκο, πάρε με αγκαλίτσα να κοιμηθούμε, γιατί είμαι κουρασμένη. Αν δεν ‘έλθει κάποια φορά , το λέω στον Χριστό και νιώθω την παρηγοριά Του. Η αγνή αγάπη είναι δοτική!

6. Όταν με απορρίπτουν, λέω πως έτσι ήθελε ο Χριστός. Ένα πράγμα με πικραίνει. Που η μητέρα δεν αγαπάει το παιδί της. Που έχει εγωιστική αγάπη. Δεν έχω άλλη πίκρα στη ζωή μου. Και ''μαλώνω'' τον Γεροντάκο που δεν κάνει κάτι για να μην υπάρχει χάσμα μεταξύ μάνας και παιδιών. Τα παιδιά που έμπλεξαν με τα ναρκωτικά μου λένε: «Αν η μάνα μας μας αγαπούσε όπως εσύ, δε θα φτάναμε στα ναρκωτικά… Πώς θα θέλαμε να είσαι μαμά μας!». 
Αυτό με διαλύει όταν το ακούω. Και θέλω οι γονείς να αγαπούν με θεϊκή αγάπη τα παιδιά τους. Όταν τα μωρά κλαίνε, πρέπει η μάνα να τα βάζει πάνω στο μάγουλό της. Διότι μπορεί να σταματάνε κάποια στιγμή το κλάμα, γιατί παραιτούνται, όμως αποξενώνονται από τους γονείς. Και έτσι γίνονται νευρικά όταν μεγαλώνουν.
 
7. Οι ψυχολόγοι δεν μπορούν να βοηθήσουν διότι δεν ξεπέρασαν τον εαυτό τους. Ένας που έχει βουλιάξει στα προβλήματά του δεν μπορεί να βοηθήσει τον άλλον. Έχω ξεπεράσει τον βαθύ μου πόνο, γι’ αυτό μπορώ και απαλύνω τον πόνο των άλλων.

8. Κατά τη διάρκεια μιας κούρσας είπα σε κάποια: «Μωρέ , γιατί λες πως θες να κάνεις εξωσωματική; Τώρα που σε είδα στην κοιλιά, έχεις εκεί μια γυάλα, με ένα μωράκι μέσα. Είσαι έγκυος». Πράγματι η κοπέλα με πήρε τηλέφωνο μετά από λίγες μέρες και μου είπε πως είναι έγκυος. Εκείνη τη νύχτα νύσταζα πολύ και όλο κουτούλαγα πάνω στο τιμόνι, αλλά με το που μου είπε η κοπέλα αυτά για την εξωσωματική ξύπνησα, και έτσι έγινε η αποκάλυψη.

9. Όταν νοσηλεύτηκα στο νοσοκομείο «Σωτηρία», δίπλα μου ήταν μια κοπέλα 21 χρονών με φυματίωση στο τελικό στάδιο, πετσί και κόκαλο. Πόνεσα γι’ αυτή πολύ. Έκανα προσευχή να γίνει καλά και να πάρω την αρρώστια της. Έτσι κι έγινε! Την άλλη μέρα ήταν καλά η κοπελίτσα. Εγώ ακόμα υποφέρω.

10. Πέρασα πέτρινα χρόνια. Πέρασα όλο τον δικό μου πόνο, και έγινα μια αγκαλιά αγάπης… Όπως λέει και ο γέροντας Παΐσιος, «πέταξέ τα όλα για να πετάξεις». Και μετά γνώρισα τον γέροντα Πορφύριο κι έτσι ολοκλήρωσα την αγάπη μου…

«Από το χάος στο φως. Στα ίχνη ενός σπουδαίου
ανθρώπου του Θεού»
ΑΡΧΙΜ. ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΚΩΤΣΟΠΟΥΛΟΣ
ΑΘΗΝΑ 2012