ΑΝ ΒΙΑΖΕΣΑΙ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ, ΑΡΧΙΣΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ. ΕΙΝΑΙ Ο ΣΥΝΤΟΜΟΤΕΡΟΣ ΔΡΟΜΟΣ.

Σάββατο 2 Ιουλίου 2016

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ: ΠΙΣΤΙΣ, ΕΛΠΙΣ, ΑΓΑΠΗ!


Ο ΥΜΝΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
(ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α' 1-13)

1 Ἐὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον. 
2 καὶ ἐὰν ἔχω προφητείαν καὶ εἰδῶ τὰ μυστήρια πάντα καὶ πᾶσαν τὴν γνῶσιν, καὶ ἐὰν ἔχω πᾶσαν τὴν πίστιν, ὥστε ὄρη μεθιστάνειν, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐδέν εἰμι. 
3 καὶ ἐὰν ψωμίσω πάντα τὰ ὑπάρχοντά μου, καὶ ἐὰν παραδῶ τὸ σῶμά μου ἵνα καυθήσωμαι, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐδὲν ὠφελοῦμαι. 
4 ῾Η ἀγάπη μακροθυμεῖ, χρηστεύεται, ἡ ἀγάπη οὐ ζηλοῖ, ἡ ἀγάπη οὐ περπερεύεται, οὐ φυσιοῦται, 
5 οὐκ ἀσχημονεῖ, οὐ ζητεῖ τὰ ἑαυτῆς, οὐ παροξύνεται, οὐ λογίζεται τὸ κακόν, 
6 οὐ χαίρει ἐπὶ τῇ ἀδικίᾳ, συγχαίρει δὲ τῇ ἀληθείᾳ· 
7 πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει. 
8 ἡ ἀγάπη οὐδέποτε ἐκπίπτει. εἴτε δὲ προφητεῖαι, καταργηθήσονται· εἴτε γλῶσσαι, παύσονται· εἴτε γνῶσις, καταργηθήσεται. 
9 ἐκ μέρους δὲ γινώσκομεν καὶ ἐκ μέρους προφητεύομεν· 
10 ὅταν δὲ ἔλθῃ τὸ τέλειον, τότε τὸ ἐκ μέρους καταργηθήσεται. 
11 ὅτε ἤμην νήπιος, ὡς νήπιος ἐλάλουν, ὡς νήπιος ἐφρόνουν, ὡς νήπιος ἐλογιζόμην· ὅτε δὲ γέγονα ἀνήρ, κατήργηκα τὰ τοῦ νηπίου. 
12 βλέπομεν γὰρ ἄρτι δι᾿ ἐσόπτρου ἐν αἰνίγματι, τότε δὲ πρόσωπον πρὸς πρόσωπον· ἄρτι γινώσκω ἐκ μέρους, τότε δὲ ἐπιγνώσομαι καθὼς καὶ ἐπεγνώσθην. 
13 νυνὶ δὲ μένει πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη, τὰ τρία ταῦτα· μείζων δὲ τούτων ἡ ἀγάπη.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
1 Αν τις γλώσσες των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αλλά αγάπη δεν έχω, έχω γίνει χαλκός που ηχεί ή κύμβαλο που αλαλάζει. 
2 Και αν έχω προφητεία και ξέρω τα μυστήρια όλα και όλη τη γνώση, και αν έχω όλη την πίστη, ώστε όρη να μετακινώ, αλλά αγάπη δεν έχω, τίποτα δεν είμαι. 
3 Και αν δώσω για τροφή όλα τα υπάρχοντά μου και αν παραδώσω το σώμα μου, για να καώ, αλλά αγάπη δεν έχω, τίποτα δεν ωφελούμαι. 
4 Η αγάπη μακροθυμεί, συμπεριφέρεται με χρηστότητα η αγάπη, δε ζηλεύει, η αγάπη δε μεγαλοκαυχιέται, δε φουσκώνει από υπερηφάνεια, 
5 δε συμπεριφέρεται άσχημα, δε ζητά τα δικά της, δεν παροξύνεται, δε λογίζεται το κακό, 
6 δε χαίρει για την αδικία, συγχαίρει όμως στην αλήθεια. 
7 Όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει. 
8 Η αγάπη ποτέ δεν πέφτει. Είτε όμως προφητείες, θα καταργηθούν. είτε γλώσσες, θα πάψουν. είτε γνώση, θα καταργηθεί. 
9 Γιατί μερικώς γνωρίζουμε και μερικώς προφητεύουμε. 
10 Όταν όμως έρθει το τέλειο, το μερικό θα καταργηθεί. 
11 Όταν ήμουν νήπιο, λαλούσα σαν νήπιο, φρονούσα σαν νήπιο, λογιζόμουν σαν νήπιο. όταν έγινα άντρας, κατάργησα τα νηπιακά πράγματα. 
12 Γιατί βλέπουμε τώρα μέσα από κάτοπτρο αινιγματικά, τότε όμως πρόσωπο με πρόσωπο. τώρα γνωρίζω μερικώς, τότε όμως θα γνωρίσω καλά καθώς και γνωρίστηκα καλά. 
13 Τώρα λοιπόν μένουν: πίστη, ελπίδα, αγάπη. τα τρία αυτά. Μεγαλύτερη όμως από αυτά είναι η αγάπη. 

Παρασκευή 1 Ιουλίου 2016

Η ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΞΑΝΑΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΗΛΥΤΙΣΤΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΝΕΟ-ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΚΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΣ «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΕΝΩΣΗ»

(1/7/2016).
Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος έλαβε γνώση από την καθ’ ύλην αρμοδία Συνοδική Επιτροπή επί των Αιρέσεων για την προσηλυτιστική δραστηριότητα της νεο-προτεσταντικής οργανώσεως «Ελληνική Ιεραποστολική Ένωση», και απεφάσισε όπως ενημερώσει το Ορθόδοξο Πλήρωμα σχετικά με αυτήν. 

Η εν λόγω κίνηση προγραμματίζει ευρείας κλίμακος προσηλυτιστική δραστηριότητα, με την ονομασία «Operation Joshua 9», κατά το χρονικό διάστημα μεταξύ 9 - 14 Ιουλίου 2016, στους νομούς Φλωρίνης, Καστορίας, Κοζάνης και Πιερίας. Επίσης, με πρόσχημα τη διανομή της Καινής Διαθήκης, διανέμει ποικίλο υλικό προτεσταντικού χαρακτήρα ασυμβίβαστο προς την Ορθόδοξη Πίστη.
Η «Ελληνική Ιεραποστολική Ένωση», αν και ιδρύθηκε το τελευταίο τέταρτο του 20ού αιώνα, θεωρεί την Ορθόδοξη Πίστη ως «πνευματικά δεσμά αιώνων», όπως η ίδια έχει δηλώσει στο παρελθόν, και ταυτοχρόνως υποστηρίζει, ότι στην πατρίδα μας «επικρατεί πνευματικό σκοτάδι και απιστία».
Υπενθυμίζουμε για μία ακόμη φορά ότι οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, ως μέλη του ενός και μοναδικού Σώματος του Χριστού, της Εκκλησίας, δεν έχουν ανάγκη τις διάφορες νεοφανείς αιρετικές κινήσεις, ούτε τους διάφορους αυτοχειροτονημένους «κηρυκές» τους από το εσωτερικό η το εξωτερικό και παραμένουν πιστοί στο Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού.

Εκ της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος

ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΣ: '' Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΣ, ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΤΗΝ ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΩΣ "ΜΕΓΑΛΗΣ ΚΑΙ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΣΥΝΟΔΟΥ Η ΜΕΓΑΛΗΣ ΚΑΙ ΑΓΙΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ"

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας τῆς Ἁγίας καὶ Ἱερᾶς Συνόδου τοῦ Πατριαρχείου Ἀντιοχείας καὶ Πάσης Ἀνατολῆς
Balamand, τῇ 27ῃ Ἰουνίου 2016
Κλείνοντας την έβδομη έκτακτη συνεδρία Της, η οποία είχε ανοίξει τῇ 25ῃ Μαΐου 2016, συνήλθε, τῇ 27ῃ Ιουνίου 2016, η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Πατριαρχείου Αντιοχείας, υπό την προεδρία της Αυτού Θειοτάτης Μακαριότητος του Πατριάρχου Αντιοχείας και πάσης Ανατολής κ. Ιωάννου Ι΄, με την συμμετοχή των Σεβασμιωτάτων Αρχιερέων της Αγιοτάτης και Αποστολικής Εκκλησίας της Αντιοχείας.

Οι Πατέρες της Συνόδου απηύθυναν τις πατρικές Τους ευχές προς τα τέκνα τους επί τῇ ευκαιρίᾳ της εορτής των Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, των και Ιδρυτών της Εκκλησίας της Αντιοχείας, ὲν ᾖ πρώτον ὡνομάσθησαν οἱ μαθηταί χριστιανοί, και τα τέκνα της Οποίας μαρτυρούν την εκ νεκρών Ανάσταση του Χριστού, ειδικά εις την Αντιόχεια, την μαρτυρική Συρία, τον βασανισμένο Λίβανο, τον ματωμένο Ιράκ, και εις τα κράτη του Αραβικού Κόλπου και τις Ιερές Μητροπόλεις της διασποράς στις δύο Αμερικές, την Αυστραλία και την Ευρώπη. Οι Πατέρες της Συνόδου μνημόνευσαν τον Αδελφό Τους Μητροπολίτη Χαλεπίου Παύλον Yazigi, η απαγωγή του Οποίου συνέβη πριν από τρία και πλέον έτη συνοδευόμενη από την εκούσια τύφλωση όλων, και ο Οποίος παραμένει πάντοτε παρών στις προσευχές και τις δεήσεις των πιστών, αλλά και καθημερινά στη μαρτυρία της Εκκλησίας, μαζί με τον συνέταιρό Του Μητροπολίτη Ιωάννη και όλους τους απαχθέντες. Οι Πατέρες της Συνόδου προσευχήθηκαν και υπέρ αναπαύσεως των ψυχών όλων των μαρτυρησάντων διά τη Χριστιανική τους Πίτση, ζητώντας τις προσευχές τους ενώπιον του Θρόνου του Θεού για να στερεώσει την Εκκλησία Του και να δώσει δύναμη και σοφία στα Τέκνα Του ώστε να μαρτυρούν πιστώς την εκ νεκρών Ανάσταση του Χριστού ενταύθα και εν τῷ παρόντι. 
Οι Πατέρες επανεξέτασαν το θέμα της Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας, η σύγκληση της Οποίας προετοιμάζεται για περισσότερα από πενήντα χρόνια. Την αναβολή της Οποίας εζήτησε η Εκκλησία της Αντιοχείας δια την ενίσχυση της ενότητος της Καθολικής Ορθοδοξίας, ώσπου να εξασφαλιστεί η Ορθόδοξος ομοφωνία περί των επίμαχων θεμάτων της ημερησίας διατάξεως της Συνόδου, και να εκπληρωθούν οι εκκλησιολογικές προϋποθέσεις για τη συμμετοχή όλων των Ορθοδόξων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών.
Επειδή αυτό το αίτημα της Εκκλησίας της Αντιοχείας δεν βρήκε ανταπόκριση, μαζί με το αίτημα των Εκκλησιών της Ρωσίας, της Βουλγαρίας και της Γεωργίας, για την αναβολή της Συνόδου, και επειδή η Σύνοδος, η Οποία αρχικώς ήταν προορισμένη να είναι Πανορθόδοξος, συγκλήθηκε με την απουσία τεσσάρων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών, το ποίμνιο των Οποίων περιλαμβάνει περίπου το μισό πληθυσμό του συνόλου των Ορθοδόξων Πιστών ανά τον κόσμο,
Επειδή η πρόσκληση στη Συνέλευση παρέλειψε ώς βάση της Ορθοδόξου Συνοδικότητος την πλήρη Ευχαριστιακή Κοινωνία μεταξύ των Εκκλησιών, η Οποία είναι δημιουργικό και θεμελιώδες στοιχείο αυτής της Συνοδικότητος, αγνοώντας την επίλυση του ζητήματος της εισπήδησης του Πατριαρχείου Ιερουσολήμων στα όρια του Πατριαρχείου Αντιοχείας πριν την σύγκληση της Συνόδου, δια της αποφάσεως του Οικουμενικού Πατριαρχείου να αναβληθούν οι διαπραγματεύσεις πέραν της Συνόδου,
Επειδή οι δηλώσεις και οι ανακοινώσεις των συνέδρων Αυτής κατηγόρησαν αδίκως τις απουσιάζουσες Εκκλησίες και αποστασιοποιήθηκαν από την απόδοση οποιασδήποτε μορφής κατηγορίας στην πλευρά η οποία διαχειριζόταν το προπαρασκευαστικό στάδιο της Συνόδου,
Και μετά την εξέταση της ατμόσφαιρας, των δηλώσεων και των τοποθετήσεων της εν τῇ Νήσῳ της Κρήτης γενομένης Συνέλευσης, αλλά και των αντιφάσεων οι οποίες κυκλοφορούσαν προσφάτως, ενέκριναν τις ακόλουθες παρατηρήσεις:
1. Οι Πατέρες διαβεβαιώνουν ότι η Πανορθόδοξος Συνεργασία έχει ως βάση Της την συμμετοχή και την ομοφωνία όλων των Ορδθοδόξων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών. Και υπενθυμίζουν ότι αυτή η αρχή δεν είναι καινοτομία ή μία αναδυόμενη θέση του Πατριαρχείου Αντιοχείας, αλλά αποτελεί μία ορθόδοξο σταθερή βάση, την οποίαν εθεμελίωσε ο τρισμακάριστος Οικουμενικός Πατριάρχης Αθηναγόρας ξεκινώντας τις προπαρασκευαστικές εργασίες της Συνόδου, και επί τῇ ιδίᾳ συνέχισε μετέπειτα ο Πατριάρχης Δημήτριος, κατά την εποχή του Οποίου εγκρίθηκαν οι Κανονισμοί των Προκαταρκτικών Συνελεύσεων της Μεγάλης Συνόδου, των οποίων τα Άρθρα δηλώνουν σαφέστατα ότι η πρόσκληση οποιασδήποτε Συνοδικής Εργασίας, έστω σε προπαρασκευαστικό επίπεδο, γίνεται από τον Οικουμενικό Πατριάρχη μετά την συγκατάθεση όλων των Προκαθημένων των Ορθοδόξων Εκκλησιών, και ότι όλες οι αποφάσεις λαμβάνονται με την ομοφωνία όλων των Ορθοδόξων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών και ύστερα αποστέλλονται στη Μεγάλη Σύνοδο.
2. Οι Πατέρες, επίσης, υπενθυμίζουν ότι και ο Παναγιώτατος νυν Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος επιβεβαίωσε αυτόν τον κανόνα στις προπαρασκευαστικές εργασίες της Μεγάλης Συνόδου, ειδικά, όταν αποφάσισε να αναστείλει τις εργασίες της Προπαρασκευαστικής Επιτροπής το έτος 1999 λόγῳ της απόσυρσης μίας Εκκλησίας από την αναφερόμενη Σνέλευση. Και αυτό οδήγησε σε στάση των προπαρασκευαστικών εργασιών της Μεγάλης Συνόδου για δέκα χρόνια. Και οι Πατέρες αναρωτιούνται πώς η απουσία μίας και μόνο Εκκλησίας οδήγησε στην αναστολή των προπαρασκευαστικών εργασιών της Συνόδου, ενώ μερικοί θεωρούν ότι η "Μεγάλη Σύνοδος" δύναται να συγκληθεί με την απουσία τεσσάρων Ορθοδόξων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών!
3. Οι Πατέρες παρατηρούν ότι η αρχή της ομοφωνίας επιβεβαιώθηκε και όταν συνεχίστηκε εκ νέου η προπαρασκευαστική εργασία της Συνόδου το έτος 2009, και ότι στην Τέταρτη Προκαταρκτική Σενέλευση του 2009, η Αντιπροσωπεία του Πατριαρχείου Αντιοχείας, δια στόματος του μακαριστού συμβούλου Της κ. Alber Laham, τόνισε την αναγκαιότητα της διατηρήσεως της ομοφωνίας στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων, υπενθυμίζοντας ότι στην περίπτωση μην επιτεύξεως της ομοφωνίας περί κάποιου θέματος, αποστέλλεται αυτό το θέμα και πάλι στην Προπαρασκευαστική Επιτροπή για περαιτέρω εξετάσεως, όπως προβλέπει ο Κανονισμός των Ορθοδόξων Προκαταρκτικών Συνελεύσεων. Η πρόταση αυτή έλαβε τότε την αποδοχή όλων των συμμτεχουσών Εκκλησιών, συμπεριλαμβανομένου και του Προέδρου εκείνης της Συνελεύσεως, και η πρόταση αυτή ήταν η βάση επί τῇ οποίᾳ επιτεύχθηκε η λήψη της αποφάσεως σχετικά με το θέμα της Ορθοδόξου Διασποράς και τών Επισκοπικών Συνελεύσεων.
4. Οι πατέρες επαναλαμβάνουν με έμφαση ότι η θέση του Πατριαρχείου Αντιοχείας, η οποία καλεί στην επίτευξη της ομοφωνίας διά της εξασφαλίσεως της ομοφωνίας όλων των Ορθοδόξων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών περί όλων των θεμάτων, είχε από την αρχή ως στόχο την διασφάλιση της Ορθοδόξου Ενότητος κατά την προπαρασκευαστική περίοδο σύμφωνα με την σταθερή Ορθόδοξο Παράδοση. Η Εκκλησία της Αντιοχείας δεν ανέμενε να μετατραπεί αυτή η προϋπόθεση, την οποία ήθελε μόνο να επαναδιατυπώσει, σε επίμαχο θέμα, ή να παρακαμφθεί αυτή η σταθερή αρχή από εκείνους οι οποίοι αρχικώς την καθιέρωσαν και την υπερασπίστηκαν εξ' αρχής θεωρώντας την ώς διασφάλιση της Ορθόδοξου Ενότητος, η οποία δεν επιτυγχάνεται στην περίπτωση απομακρύνσεως έστω και μίας Εκκλησίας από τη συμμετοχή στη λήψη των αποφάσεων, ή στην περίπτωση της αγνόησης των προτάσεών Της. Εδώ, πρέπει να σημειωθεί ότι η Συνέλευση των Προκαθημένων του 2014 ενέκρινε αυτόν τον κανονισμό αποφασίζοντας ότι "Ἅπασαι αἱ ἀποφάσεις, κατά τε τήν Σύνοδον καί κατά τό προπαρασκευαστικόν αὐτῆς στάδιον, λαμβάνονται καθ᾿ ὁμοφωνίαν". Και οι Πατέρες αναρωτιούνται: Πώς επιτυγχάνεται αυτή η ομοφωνία υπό το φώς της απόρριψης των αποφάσεων Αυτής της εν λόγῳ Συνελεύσεως (2014), αλλά και της Συνελεύσεως του Σαμπεζύ (2016), εκ μέρους του Πατριαρχείου Αντιοχείας; Και πώς επιτυγχάνεται η ομοφωνία στην Κρήτη με την απουσία τεσσάρων Ορθοδόξων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών;
5. Οι Πατέρες διαβεβαιώνουν ότι η θέση της Εκκλησίας της Αντιοχείας, η οποία ζητά την αναβολή της συγκλήσεως της Μεγάλης Συνόδου στην περίπτωση μην επιτεύξεως της ομοφωνίας περί όλων των θεμάτων Της, δεν αποτελεί αναδυόμενη ή παροδική θέση. Το Πατριαρχείο Αντιοχείας δήλωσε αυτή τη θέση Του σαφέστατα σε όλα τα προπαρασκευαστικά στάδια της Συνόδου κατά τα δύο τελευταία χρόνια, εν αρμονίᾳ με το ρόλο τον οποίο διαδραμάτιζε πάντοτε η Αντιόχεια, ο οποίος και αρνήθηκε ανέκαθεν την αγνόηση οποιασδήποτε Αυτοκεφάλου Εκκλησίας στην Πανορθόδοξο Συνεργασία. Συνεπώς, όλα όσα δημοσιεύθηκαν στα Μέσα Μαζικής Ενημερώσεως περί σιωπηρής αποδοχής της συμμετοχής στη Σύνοδο εκ μέρους της Εκκλησίας της Ατιοχείας δεν είναι σωστά, καθώς, και όλες οι αναλύσεις περί των πολιτικών διαστάσεων της απουσίας του Πατριαρχείου Αντιοχείας από την Συνέλευση της Κρήτης, οι οποίες κυκλοφορούν προσφάτως, παραμένουν στο πλαίσιο πολιτικών αναλύσεων και απέχουν πολύ της αλήθειας. Η "κατ' Οικονομίαν" αποδοχή της συμμετοχής στις προπαρασκευαστικές εργασίες της Συνόδου εκ Μέρους του Πατριαρχείου Αντιοχείας δεν σημαίνει την εγκατάλειψη των προαναφερθέντων θέσεών Του, αλλά επιβεβαιώνει την συνέχιση της καταβολής των προσπαθειών δια την εξάλειψη των εμποδίων, τα οποία εκώλυον, και συνεχίζουν να κωλύουν, την σύγκληση της Συνόδου.
6. Οι Πατέρες απορούν για την θέση μερικών Εκκλησιών, οι οποίες καλούσαν τελευταίως στην παράκαμψη του Κανονισμού Ομοφωνίας, ή και προσπαθούν να τον ερμηνεύσουν εν αντιθέσει προς αυτό που προβλέπεται στους Κανονισμούς των Προκαταρκτικών Ορθοδόξων Συνελεύσεων, τους οποίους ενέκριναν και συνυπέγραψαν όλες οι αντιπροσωπείες το 1986, και επί τῇ βάσει τους λειτουργούσαν όλες κατά την Πέμπτη Προκαταρκτική Συνέλευση τον Οκτώμβριο του 2015. Καθώς και απορούν για τις θέσεις, οι οποίες εκφράζονται τελευταίως υποδηλώνοντας ότι η σύγκληση της Συνόδου στην προγραμματισμένη ημενρομηνία είναι σημαντικότερη από Συνοδικότητα της Εκκλησίας και την Ενότητά Της. Σε αυτόν τον τομέα, η Εκκλησία της Αντιοχείας ευχαριστεί όλες τις Εκκλησίες οι οποίες υποστήριξαν την σωστή θέση Της, ιδιαίτερα τις Αγιοτάτες Εκκλησίες της Ρωσίας, Γεωργίας, Βουλγαρίας και Σερβίας.
7. Οι Πατέρες υπενθυμίζουν στους εν Κρήτη συναξάντας Αδελφούς Τους το περιεχόμενο του Άρθρου 17 του Κανονισμού των Προκαταρκτικών Συνελεύσεων της Ορθοδόξου Εκκλησίας, το οποίο θεωρεί ότι: "σε περίπτωση μην επιτεύξεως της ομοφωνίας των αντιπροσωπειών περί κάποιου θέματος κατά την διάρκεια της συζητήσεώς του εν τῇ Συνελεύσει, δεν λαμβάνεται τότε απόφση περί αυτού, και αποστέλλεται εκ μέρους της Προπαρασκευαστικής Γραμματείας της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου προς εξέταση και περαιτέρω μελέτη και προετοιμασία σύμφωνα με τη γνωστή στο πανορθόδοξο επίπεδο διαδικασία ". Καθώς, και το περιεχόμενο του 4ου Άρθρου του ιδίου Κανονισμού, το οποίο επισημαίνει ότι: "κανένα θέμα δε δύναται να διαγραφεί ή να προστεθεί του Καταλόγου των Θεμάτων, τα οποία είχαν προπαρασκευαστεί με ομοφωνία σε πανορθόδοξο επίπεδο, τουλάχιστον μέχρι την ολοκλήρωση της εξετάσεώς τους. Και στη συνέχεια συγκαλείται η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος". Και οι Πατέρες αναρωτιούνται, πώς μπορεί να συγκληθεί η Μεγάλη Σύνοδος πρίν την εκπλήρωση της προπαρασκευαστικής εργασίας των θεμάτων της ημερησίας διατάξεως, και με την ύπαρξη επιφυλάξεων δύο Αυτοκέφαλων Εκκλησιών στο κείμενο του εγγράφου "Ο Γάμος και τα Κωλύματά Του", και χωρίς την ρητή συγκατάθεση του Πατριαρχείου Αντιοχείας για την διαγραφή τριών βασικών θεμάτων εκ των διατάξεών της, δηλαδή του Εκκλησιαστικού Ημερολογίου, των Διπτύχων και του Αυτονόμου και του τρόπου ανακηρύξεως αυτού.
8. Οι Πατέρες της Συνόδου διαβεβαιώνουν ότι, απέναντι στην γνωστή πραγματικότητα την οποίαν δημιούργησε η Συνέλευση της Κρήτης και βιώνει ο Ορθόδοξος κόσμος, η ομοφωνία των Ορθοδόξων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών παραμένει ο χρυσός κανόνας για την διασφάλιση της Ενότητος του Ορθοδόξου Κόσμου, και θεωρούν ότι αυτός ο κανόνας ήταν, και θα παραμένει, η σταθερή βάση, επί τῇ οποίᾳ στηρίζεται το μέλλον της Εκκλησίας, προκειμένου, ειδικά, να ξεπεραστούν οι επιπτώσεις της Συνελεύσεως της Κρήτης.
9. Όσον αφορά τις φωνές οι οποίες θεωρούν την Συνέλευση της Κρήτης ως Οικουμενική Σύνοδο που λειτουργεί σύμφωνα με τους κανονισμούς της συγκλήσεως των Οικουμενικών Συνόδων, οι Πατέρες υπενθυμίζουν σε εκείνους τους αδελφούς ότι, και εκ της αρχής του Εικοστού Αιώνος, οι Ορθόδοξοι Αυτοκέφαλοι Εκκλησίες συμφώνησαν ότι, αντί για πρόσκληση σε Οικουμενική Σύνοδο, η πρόσκληση να είναι σε Πανορθόδοξο Σύνοδο, και όρισαν, στη Συνέλευση της Ρόδου 1961, την ημερήσια διάταξη και τους τρόπους λειτουργίας Της, συνεχίζοντας τις προετοιμασίες της συγκλήσεώς Της για περισσότερες από πέντε δεκαετίες. Και συμφώνησαν επίσης, λόγῳ του ειδικού χαρακτήρα αυτής της Συνόδου, να μην εκπροσωπηθούν όλοι οι Επίσκοποι της Ορθοδόξου Οικουμένης, όπως επιβάλλει η Ορθόδοξος Παράδοση, και ότι οι αποφάσεις Της λαμβάνονται με ομοφωνία όλων των Αυτοκεφάλων Εκκλησιών επί τῇ βάσει του κανονισμού ότι η κάθε Αυτοκέφαλος Εκκλησία έχει μία ψήφο. Ως εκ τούτου, η πορεία αυτή αντικρούει κάθε ισχυρισμό που θεωρεί τη Συνέλευση της Κρήτης ώς Οικουμενική Σύνοδο η οποία εφαρμόζει τους προβλεπόμενους κανονισμούς των Οικουμενικών Συνόδων, και επιβάλλει στους σμμετέχοντές Της, εάν θελήσουν να την αποκαλέσουν Πανορθόδοξο Σύνοδο, την διατήρηση των προορισμένων κανονισμών Της. Και αυτό δεν πραγματοποιήθηκε για τους προαναφερθέντες λόγους.
Επί δε τούτοις, οι Πατέρες της Ιεράς Συνόδου του Πατριαρχείου Αντιοχείας, παρατηρώντας ότι η Συνέλευση της Κρήτης δεν εκπληρώνει τις προϋποθέσεις ούτε καν για την σύγκληση της Προκαταρκτικής Συνελεύσεως της Μεγάλης Συνόδου, επί τῇ βάσει του Κανονισμού του 1986 των Προκαταρκτικών Συνελεύσεων της Οροδόξου Εκκλησίας, ο Οποίος ισχύει μέχρι στιγμής και προβλέπει ότι η σύγκληση αυτής της Συνελεύσεως απαιτεί την συγκατάθεση όλων των κατά τόπους Ορθοδόξων Αυτοκέφαλων Εκκλησιών για την σύγκληση της Συνελεύσεως (Άρθρ. 2), και ότι η λήψη αποφάσεων κατά την Συνέλευση γίνεται με την ομοφωνία άπαντων των Ορθοδόξων Αυτοκέφαλων Εκκλησιών (Άρθρ. 16), οι οποίες προϋποθέσεις δεν εκπληρώνονται στη Συνέλευση της Κρήτης,
Οι Πατέρες της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Πατριαρχείου Αντιοχείας ομοφώνως απεφάσισαν τα εξής:
1. Να θεωρήσουν την Συνάντηση της Κρήτης ώς μία προκαταρκτική Συνέλευση της Πανορθοδόξου Μεγάλης Συνόδου, επομένως, και να θεωρήσουν ότι τα έγγραφά Της δεν είναι τελικά, αλλά ανοιχτά προς συζήτηση και πρός τυχόν τροποποιήσεις όταν συγκληθεί η Μεγάλη Σύνοδος της Ορθοδόξου Εκκλησίας με την παρουσία και τη συμμετοχή όλων των Ορθοδόξων Αυτοκέφαλων Εκκλησιών.
2. Να αρνηθούν την απόδοση του συνοδικού χαρακτήρα σε οποιανδήποτε ορθόδοξο συνέλευση, στην οποία δεν συμμετέχουν όλες οι Ορδόδοξοι Αυτοκέφαλοι Εκκλησίες. Και να διαβεβαιώσουν ότι η αρχή της ομοφωνίας εξακολουθεί να είναι ο βασικός κανόνας ο οποίος διέπει τις διορθοδόξους σχέσεις. Η Εκκλησία της Αντιοχείας, επομένως, αρνείται την ονομασία της Συνελεύσεως της Κρήτης ώς "Μεγάλης και Πανορθοδόξου Συνόδου ή Μεγάλης και Αγίας Συνόδου". 
3. Να τονίσουν ότι όλες οι αποφάσεις, αλλά και όλα όσα εκδόθηκαν εκ της Συνελεύσεως της Κρήτης, δεν δεσμεύουν κατά οποιονδήποτε τρόπο το Πατριαρχείο Αντιοχείας και πάσης Ανατολής.
4. Να αναθέσουν στη "Συνοδική Επιτροπή Παρακολούθησης" την ευθύνη να παρακολουθήσει τις συνέπειες και τις επιπτώσεις της Συνελεύσεως της Κρήτης, να λάβει τα απαραίτητα σχετικά μέτρα, και να υποβάλει μία λεπτομερή έκθεση στην Ιερά Σύνοδο του Πατριαρχείο Αντιοχείας στην επόμενη συνοδική συνεδρία Της.
5. Να καλέσουν τους πιστούς να συνοδεύσουν τους Πατέρες της Ιεράς Συνόδου του Πατριαρχείου Αντιοχείας με τις προσευχές τους για την διατήρηση και την εκδήλωση της Ορθοδόξου Χριστιανικής Μαρτυρίας στο σημερινό κόσμο.


Η ΑΥΤΟΑΠΟΚΛΗΘΕΙΣΑ ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΠΕΔΕΙΧΘΗ ΛΗΣΤΡΙΚΗ ΔΙΟΤΙ ΣΥΝΙΣΤΑ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΣ!

Ἀποτίμηση τοῦ γεγονότος καί συμπεράσματα:
Ἡ αὐτοαποκληθεῖσα Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος τῆς Κρήτης εἶναι καί ἀπεδείχθη Ληστρική διότι συνιστᾶ Καινοτομία καί ἀνατροπή τῆς Παραδόσεως !

Προφανής ὁ οὐσιαστικός σκοπός της, ἤτοι ἡ περαιτέρω ("Συνοδικῶς" καί "πανορθοδόξως") προαγωγή τῆς Ὀρθοδοξίας στή νέα ἐποχή τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.
ὑπό Δημητρίου Ἰ. Κάτσουρα, Θεολόγου-Τραπεζικοῦ

Ἐν ὄψει καί πρό τῆς συγκλήσεως τῆς λεγομένης Ἁγίας & Μεγάλης Συνόδου τῆς Κρήτης ἔγινε πολύς λόγος γιά τόν σκοπό, τήν προετοιμασία, τόν κανονισμό λειτουργίας καί λήψεως τῶν ἀποφάσεών της καί, βεβαίως, τά ὑποβληθέντα σ' αὐτήν πρός ἔγκριση προσυμπεφωνημένα καί προεγκριθέντα, ἀντίστοιχα πρός τά Θέματά της, Κείμενα.
Ἐπικριτές καί ὑπερασπιστές διεσταύρωσαν τά ξίφη τῶν ἐπιχειρημάτων τους καί δόθηκε ἔτσι ἡ εὐκαιρία σέ ὅσους ἀναζητοῦσαν τήν ἐνημέρωση καί τήν ἀλήθεια τῶν πραγμάτων νά πληροφορηθοῦν τά σχετικά. Ἀπέμενε ἡ ὑλοποίησή της (τῆς ἐν λόγῳ Συνόδου) προκειμένου ἐκ τῶν πραγμάτων νά κριθοῦν ὅλοι καί ὅλα, πρός ἐπιβεβαίωση ἤ διάψευσή τους.
Ἄν καί δέν ἔλειψαν ἑκατέρωθεν οἱ ἀστοχίες καί οἱ ἀφελεῖς προσεγγίσεις, σέ γενικές γραμμές ἀπεδείχθη τελικῶς ὅτι οἱ διαστάσεις καί ἡ οὐσία τῶν πραγμάτων ἦταν οἱ προβλεφθεῖσες καί ἐπισημανθεῖσες. Ἴσως, τό μόνο πού δέν ἦταν μέχρι τελευταίας στιγμῆς προβλέψιμο, ἀπεδείχθη ἡ ἠχηρή ἀπουσία καί ἄρνηση συμμετοχῆς στήν Σύνοδο τῆς Κρήτης τεσσάρων ἐκ τῶν συνολικῶς δεκατεσσάρων τοπικῶν ὀρθοδόξων ἐκκλησιῶν, μεταξύ τῶν ὁποίων ἕνα ἐκ τῶν τεσσάρων πρεσβυγενῶν πατριαρχείων τῆς Ἀνατολῆς (Ἀντιοχείας) καί ἡ μεγαλυτέρα, ἀπό ἀπόψεως ἀριθμοῦ πιστῶν, ἀνά τόν κόσμο, τοπική ὀρθόδοξος ἐκκλησία (Ρωσίας).
Ἡ Σύνοδος εἶναι πλέον ἱστορικό γεγονός! Ὅλοι χάρη στήν τεχνολογία καί παρά τήν, κατά τό δυνατόν, κατευθυνόμενη ἐπίσημη πληροφόρηση ἐκ μέρους τῶν διοργανωτῶν της ἔχουμε ἐνημερωθεῖ ἐπαρκῶς. Οἱ λεπτομέρεις θά ἔλθουν σιγά-σιγά νά φωτίσουν πλήρως καί τό ἀναμενόμενο παρασκήνιο. Καί, βεβαίως, εἶναι τόσο σημαντική ἡ ἀποτίμηση καί ἡ ἑπομένη ἡμέρα τῆς Συνόδου αὐτῆς πού παρέλκει νά ἀσχοληθοῦμε μέ τά περιφερειακά καί δευτερεύοντα,πλήν χαρακτηριστικά, περί τήν διεξαγωγή τῶν ἐργασιῶν της, ὅπως τά τῆς παρουσίας, διαβιώσεως, ἀλλά καί ψυχαγωγίας τῶν συμμετεχόντων σ' αὐτήν.
Χωρίς θεολογικές ἀναλύσεις, κυρίως πρός ἀποφυγή τῆς παγιδεύσεως στή δίνη ἑνός νέου γύρου ἀντιπαραθέσεως μεταξύ ὑποστηρικτῶν καί ἐπικριτῶν περί τῶν ἀποφασισθέντων καί εἰδικότερον τῶν πολυσηζητηθέντων Κειμένων τῆς Συνόδου καί τῶν προστεθέντων σ΄ αὐτά, ὅπως τό Μήνυμα, ἡ Ἐγκύκλιος, ἡ ἐναρκτήρια εἰσήγηση καί ἡ καταληκτήρια ὁμιλία τοῦ προέδρου (τά ὁποῖα ἀσφαλῶς καί χρήζουν μελέτης καί ἀναλύσεως καί δή τά δύο τελευταῖα, δηλαδή τά ἀναγνωσθέντα ὑπό τοῦ πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, ὅπου ἀρκετά σαφῶς διαγράφονται πεποιθήσεις, προθέσεις καί σχεδιασμοί τοῦ ἰθύνοντος αὐτοῦ νοός τῆς Μεγάλης Συνόδου καί τῶν ὁμοφρόνων συνεργατῶν του), πιστεύοντας ὅτι τώρα αὐτό ἀπαιτεῖται, προχωροῦμε στή σαφή καί ρητή διατύπωση τῆς ἀποτιμήσεως καί τῶν γενικῶν συμπερασμάτων, μετά τήν ὁλοκλήρωση τῶν ἐργασιῶν τῆς Συνόδου καί τήν δημοσίευση τῶν Ἀποφάσεών της.
Σέ γενικές γραμμές τά πρός ἔγκριση προετοιμασθέντα Κείμενα παρέμειναν ἐκτός μερικῶν ἐπιφανειακῶν ἐπεμβάσεων καί τροποποιήσεων, ἀναλλοίωτα ὅσον ἀφορᾶ στήν οὐσία τοῦ πνεύματος καί τόν πυρήνα τοῦ περιεχομένου των, μέ ἐν μέρει ὀρθοδοξολογίες, κοσμικοῦ χαρακτῆρος προσεγγίσεις καί κυρίως καί βασικῶς Οἰκουμενιστικές ἑρμηνεῖες καί θεωρήσεις. Τό δέ ἐπίμαχο μεταξύ αὐτῶν, τό ἀναφερόμενο στίς σχέσεις τῆς ὀρθοδόξου ἐκκλησίας μέ τόν λοιπό χριστιανικό κόσμο, γιά τό ὁποῖο σέ ἄρθρο μας δημοσιευθέν πρό τῆς συγκλήσεως τῆς Συνόδου διετυπώσαμε τήν ἄποψη ὅτι ἐξ αὐτοῦ καί μόνον εἶναι δυνατόν νά χαρακτηρισθεῖ ἤ ὄχι Ληστρική ἡ ἐν λόγῳ Σύνοδος, κατεβλήθη προσπάθεια μεγάλη καί κατορθώθηκε νά παραμείνει ἐπί τῆς οὐσίας ἀκέραιο ὡς πρός τήν λογική καί σκοπιμότητά του, δηλαδή τήν "νομιμοποίηση" τῆς οἰκουμενιστικῆς πορείας τῶν ὀρθοδόξων ἐκκλησιῶν, ὑπό τήν καθοδήγηση τοῦ πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως!
Ὁ κ. Βαρθολομαῖος δοκιμάζοντας ἀντιδράσεις καί πνεύματα, ἀρχικῶς καθιέρωσε ἐτσιθελικῶς τήν καινοτομία τῶν Συνάξεων τῶν Προκαθημένων τῶν ὀρθοδόξων ἐκκλησιῶν,τοποθετώντας παρ' αὐτῶ, ὡς πάπα τῆς Ἀνατολῆς, ἕκαστον ἐξ αὐτῶν, ὡς μικρό πάπα τῆς ἐκκλησίας ἑκάστου, καταργώντας ἐμμέσως τόν δῆθεν ὑπ' αὐτοῦ τιμώμενο κανονικό Συνοδικό θεσμό. Μετά δέ ἀπό τόν πρῶτο αὐτό πειραματισμό του προχώρησε σέ μία ἐκτρωματικῶν, ἀπό ὀρθοδόξου ἀπόψεως, προδιαγραφῶν (συμμετοχῆς, λειτουργίας, τρόπου λήψεως ἀποφάσεων) Σύνοδο, στήν ὁποία ὅσοι θά συμμετεῖχαν,θά ἐγκλωβίζονταν στήν ὑπηρεσία τῶν σκοπῶν τῶν ἐμπνευστῶν καί διοργανωτῶν της! Ὅπερ καί ἐγένετο!
Ἡ Σύνοδος τῆς Κρήτης, ὅπως ἐνδεικτικῶς θά δείξωμε κατωτέρω, ἐκ τῶν προτέρων, λόγῳ προδιαγραφῶν, σκοποῦ καί περιεχομένου, βρισκόταν στόν ἀντίποδα τῶν Ἁγίων καί Μεγάλων Συνόδων τῆς Ἐκκλησίας!Ὡς πρός τήν συγκρότηση, τή λειτουργία, τόν χαρακτήρα, τή θεματολογία καί τίς προδιαγεγραμμένες ἀποφάσεις της συνιστοῦσε, ὅπως καί ἀπεδείχθη, Καινοτομία στό χῶρο τῆς Ὀρθοδοξίας καί βλάσφημη ἀνατροπή τῆς διαχρονικῆς καί καθηγιασμένης Παραδόσεώς της. Γι' αὐτό καί δέν μπορεῖ παρά νά χαρακτηρισθεῖ ὑπό τῶν Ὀρθοδόξων ὡς Ληστρική καί νά ἐπιβάλλεται νά ἀποκηρυχθεῖ ὡς τοιαύτη!
Εἰδικότερον:
Ὡς πρός τόν χαρακτήρα της ἀποτελεῖ ἀναντιρρήτως Καινοτομία, διότι τελικῶς δέν εἶναι δυνατόν νά καταταγεῖ σέ καμμία παραδοσιακή Συνοδική μορφή καί κατηγορία, βάσει τῆς διαχρονικῆς κανονικῆς ἐκκλησιαστικῆς τάξεως καί παραδόσεως. Ἐνῶ, δηλαδή, ἔπρεπε νά προσδιορισθεῖ γιά νά κινηθεῖ ἐντός κανονικῶν ὁρίων καί νά κριθεῖ ἀναλόγως, τεχνηέντως καί μέχρι τέλους ἀρνήθηκε τήν ἔνταξή της σέ κανονικό πλαίσιο, πρός ἀποφυγή συγκρίσεων,μέ τό φαιδρό ἐπιχείρημα, ὑποστηριχθέν ὑπό τοῦ κ. Βαρθολομαίου καί τοῦ κ. Ἀναστασίου (Τιράνων) χωρίς καμμία κανονική καί πατερική κατοχύρωση, ὅτι εἶναι κάτι ἐντελῶς νέο καί πρωτόγνωρο,τό ὁποῖο ἔρχεται νά ἐξυπηρετήσει τήν εἴσοδο τῆς Ὀρθοδοξίας στή νέα ἐποχή!
Οὐσιαστικῶς πρόκειται γιά τέχνασμα καί ἐφεύρημα προκειμένου καί ἐν ὀνόματι τοῦ δῆθεν ἀνοίγματος πρός τόν σύγχρονο κόσμο καί τίς ἀνάγκες τοῦ συγχρόνου ἀνθρώπου, νά ἐπιλεγεῖ συνοδικῶς καί πανορθοδόξως ἡ νέα ὁδός τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, δηλαδή τῆς ψευδεπιγράφου ἑνότητος ἐκτός Ἀληθείας.
Ὡς πρός τήν συγκρότηση καί τήν λειτουργία της, ἐπίσης, συνιστᾶ Καινοτομία καί ἀνατροπή τῆς Παραδόσεως, ἐφ' ὅσον δέν ἔλαβον μέρος, ὑπό τήν ἔννοια ὅτι δέν ἐπιτρεπόταν νά λάβουν μέρος, ὅλοι οἱ ἀνά τόν κόσμο ἐπίσκοποι, ἐλευθέρως καί μέ δικαίωμα-δυνατότητα ψήφου ἕκαστος, ὡς ὑπεύθυνος ποιμήν καί ἐπίσκοπος τῆς καθόλου ἐκκλησίας. Ἀντ' αὐτοῦ συμμετεῖχε προκαθορισμένος ἀριθμός ἐπισκόπων κατά ὁμάδες, ἀνά ἐκκλησία καί μέ ἐπικεφαλῆς τόν ἑκασταχοῦ προκαθήμενο ὡς διαχειριστή τῆς μιᾶς ἀνά ἐκκλησία ψήφου!
Ὡς πρός τή Θεματολογία της, ἐπίσης ὑπῆρξε Καινοτόμος ἀφοῦ δέν ἀκολούθησε τήν παγία καί καθιερωμένη καί ἐκκλησιολογικῶς ἐπιβεβλημένη ἀρχή τῆς διαπιστώσεως πρωτίστως τῆς συμφωνίας τῶν συγκροτούντων αὐτήν μελῶν ἐν τῆ αὐτῆ Ὀρθοδόξῳ Πίστει καί Ὁμολογία καί ὅλων ὁμοῦ μετά τῶν Ἁγίων Πατέρων καί τῶν Ὅρων καί Ἀποφάσεων τῶν προγενεστέρων Ἁγίων Ὀρθοδόξων Συνόδων, καθώς καί τῆς πρό παντός ἄλλου θέματος ἐξετάσεως τῶν Θεμάτων Πίστεως καί τῆς καταδίκης τῶν χρηζόντων καταδίκης συγχρόνων αἱρέσεων μέ πρῶτον τόν ἀντίχριστο καί ἐκκλησιομάχο Οἰκουμενισμό! Ἀντιθέτως ἀπεδέχθη σιωπηλῶς τή συμμετοχή καί δεδηλωμένων οἰκουμενιστῶν, δηλαδή αἱρετιζόντων, μέ χαρακτηριστικό παράδειγμα τόν προεδρεύσαντα αὐτῆς κ. Βαρθολομαῖο!
Ἀλλά καί ὡς πρός τίς Ἀποφάσεις της, ἡ Σύνοδος τῆς Κρήτης συνιστᾶ μείζονα ἀνατροπή τῆς Παραδόσεως καί προσβολή κατά τῆς παραδοθείσης Πίστεως, ἐξαιτίας σειρᾶς ὅλης κακοδόξων θέσεων (μέ ἀποκορύφωμα τή θεωρητική νομιμοποίηση τῆς Οἰκουμενικῆς Κινήσεως καί τή σιωπηρή ἀμνήστευση ὅλων τῶν μέχρι σήμερον τερατουργιῶν της, καθώς καί τήν ἀποδοχή τοῦ ἔργου τοῦ παναιρετικοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου τῶν Ἐκκλησιῶν) ἀλλά καί τῆς πρωτοφανοῦς διαδικασίας τῶν προειλημμένων ἐξωσυνοδικῶς καί ἐν πολλοῖς προκατασκευασμένων ἀποφάσεων καί ἄρα τῆςἐμπράκτου ἀναιρέσεως τῆς τάξεως τῆς ἐν Συνόδω καί ἐν Ἁγίω Πνεύματι λήψεως αὐτῶν.Ἐπιπροσθέτως σέ αὐτόν τόν τομέα τῶν Ἀποφάσεων ἀλλά καί τῶν συζητηθέντων ἐν Συνόδω θά πρέπει ἰδιαιτέρως νά ἐπισημάνωμε τή σημασία καί τή βαρύτητα τῶν δίκην Πρακτικῶν αὐτῆς θεωρουμένων καί ἐκλαμβανομένων ὁμιλιῶν-εἰσηγήσεων τοῦ Προέδρου αὐτῆς, διά τῶν ὁποίων, ὅμως, σαφῶς καί εὐθέως κηρύσσεται καί προάγεται ὁ παναιρετικός Οἰκουμενισμός!
Δυστυχῶς, οὔτε ἡ πληροφορία περί τῆς μή ὑπογραφῆς ὑπό μικρᾶς μειοψηφίας ἐπισκόπων τῶν ἀδέκτων Κειμένων τῆς Συνόδου μετριάζειτήν ἀποκαρδιωτική γιά τούς πιστούς διαπίστωση τῆς ἐκ φόβου, δειλίας, ἀνοχῆς, ὑποτιμήσεως τῆς σημασίας των ἤ συμφωνίας, ἀποδοχῆς πάντως ἀδιαμαρτυρήτως ὑπό πάντων, τῶν ὅσων προκλητικῶς ἀνέφερε καί ἐπαρουσίασε ὡς πλαίσιο καί προοπτική τῆς συγκεκριμένης διοργανώσεως καί ὅσων παρομοίων ἀκολουθήσουν, ὁ κ. Βαρθολομαῖος.
Τολμοῦμε νά διατυπώσουμε τήν ἄποψη ὅτι ἐάν προσυνοδικῶς τό κέντρο βάρους καί τό ἐπίμαχο σημεῖο ἀναφορᾶς αὐτῆς τῆς ληστρικῆς Συνόδου ἦταν τό πολυσυζητημένο Κείμενο τῶν σχέσεων τῆς ὀρθοδόξου ἐκκλησίας μέ τόν λοιπόν χριστιανικόν κόσμον (ὄχι τυχαίως, βεβαίως, ἀφοῦ εἶναι κοινός τόπος γιά τούς σκεπτομένους καί στοιχειωδῶς ἀντιλαμβανομένους ποῦ βαδίζωμε, ὅτι δηλαδή ἑπομένη προτεραιότητα τοῦ Φαναρίου εἶναι ἡ προώθηση τῆς φανερώσεως τῆς ἑνότητος μέ τόν Παπισμό), μετά τήν ὁλοκλήρωση τῶν ἐργασιῶν της σημεῖο ἀναφορᾶς πρέπει νά εἶναι (καί) ἡ ἐναρκτήριος καί ἡ καταληκτήριος ἀποκαλυπτικές ὁμιλίες-εἰσηγήσεις τοῦ πρωτοστάτου τῆς προαγωγῆς τῆς ὀρθοδόξου Ἀνατολῆς στόν Οἰκουμενισμό κ. Βαρθολομαίου.
Ὁ τύποις Οἰκουμενικός καί οὐσίᾳ Οἰκουμενιστής Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως κ. Βαρθολομαῖος μετά τοῦ ἐπιτελείου του εἶναι οἱ φορεῖς τῆς παναιρέσεως «ἐντός τῶν τειχῶν». Αὐτοί ὡς συνεχιστές, καί καθ' ὁμολογία των, τῆς προδοτικῆς γραμμῆς τοῦ Μασόνου καί πανθρησκειαστοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρου, τό ὅραμα τοῦ ὁποίου ὑλοποιοῦν, προάγουν τήν Ὀρθοδοξία στή λεωφόρο τῆς ἀποστασίας τοῦ Οἰκουμενισμοῦ!
Μέ τόλμη καί κατά πρόσωπο πάντων τῶν συμμετεχόντων ὁ κ. Βαρθολομαῖος διεκήρυξε εὐθαρσῶς (κατά τή λήξη τῶν ἐργασιῶν) ὅτι βαδίζει τήν ὁδό πού χάραξε ἡ Ἐγκύκλιος τοῦ 1920, τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτου τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, καί ἐργάζεται μέ ὅλες του τίς δυνάμεις γιά τήν οἰκουμενιστική παγχριστιανική ἑνότητα! Γι' αὐτό δέν ἐδίστασε ἐνώπιον πάντων καί ἐν μέση "Ἁγία καί Ὀρθοδόξω Συνόδω" νά ὀνομάσει τίς κοινότητες τῶν αἱρετικῶν "ἀδελφές Ἐκκλησίες" καί τούς παρισταμένους (πρωτοφανῶς!) στήν ἔναρξη καί λήξη τῶν ἐργασιῶν τῆς Συνόδου  ἐκπροσώπους των, ὡς "ἐργάτας τοῦ Ἀμπελῶνος τοῦ Κυρίου". Ἐπανειλημένως, πέραν τῶν ὅσων βλασφήμως εἶναι καί καταγεγραμμένα στά τελικῶς ἐπικυρωθέντα Κείμενα, ὁ κ. Βαρθολομαῖος ἐπέμεινε στή διαστρέβλωση τῶν εὐαγγελικῶν καί Κυριακῶν λόγων περί ἑνότητος ἐν Χριστῶ καί ἐν τῆ Ἀληθείᾳ, ἐπισύρων τίς σχετικές περί τῆς περιστροφῆς καί διαστροφῆς τῶν Θείων λόγων ἀρές καί τά ἀναθέματα τῶν Ἁγίων Συνόδων καί τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ!
Κατόπιν ὅλων τῶν ἀνωτέρω οἱ ὀρθόδοξοι ὀφείλουν, ἑπόμενοι αὐτοί, ἀφοῦ δέν τό ἔπραξαν οἱ συμμετασχόντες ἐκπρόσωποί των ἐπίσκοποι, τοῖς ἁγίοις Ἀποστόλοις καί Ἁγίοις Πατράσι, νά καταδικάσουν καί ἀποκηρύξουν τή Ληστρική Σύνοδο τῆς Κρήτης,πρίν καθιερωθεῖ καί ἐπαναληφθεῖ, κατά τά διακηρυχθέντα! Πρέπει δέ,νά ἀπορριφθεῖ ὡς γεγονός καί συνολικῶς, γιά νά μή ὑπάρχει περιθώριο συγχύσεως καί παραπλανήσεως τῶν ἀνυποψιάστων καί ἁπλουστέρων πιστῶν ἐκ τῆς συζητήσεως καί ἀντιπαραθέσεως περί τῶν ἐπί μέρους. Αὐτό θά ἐξυπηρετοῦσε τούς σκοπούς τῶν φιλαιρετικῶν καί τῶν οἰκουμενιστῶν.
Περί δέ τῆς τελικῆς στάσεως ὅσων (ἐκκλησιῶν) ἀπουσίασαν ἀπό τήν Σύνοδο, ἔναντι αὐτῆς καί τῶν Ἀποφάσεών της, μόλις πού χρειάζεται νά διατυπωθεῖ ὅτι θά πρέπει, κατά τά προαναφερθέντα, συνολικῶς νά τά ἀπορρίψουν καί νά μή παρασυρθοῦν σέ ὁτιδήποτε ἄλλο, τό ὁποῖο θά τούς ἐξέθετε ἀκυρώνοντας τήν ἀρχική ὀρθή στάση καί ἐπιλογή των, ἀκόμη καί ἄν καί ἕτεροι παράγοντες εἶχαν συμβάλλει σέ ἐκεῖνα.
Εἰδάλλως, τό νέο πνεῦμα αὐτῆς τῆς Συνόδου, δηλαδή ἡ πλάνη καί ἡ διαβολή τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, σάν ἄλλο δηλητήριο, θά περάσει στό αἷμα τοῦ σώματος τῶν πιστῶν καί ὅπως δήλωσε ἀκόμη καί τήν τελευταία στιγμή ὁ κ. Βαρθολομαῖος, κατά τήν ὁμιλία του στό Συλλείτουργο τῶν ἐννέα προκαθημένων στά Χανιά τήν Κυριακή τῶν Ἁγίων Πάντων, θά μυηθοῦν σ' αὐτά ὅλοι καί θά "κατηχηθοῦν" σχετικῶς, ἀκόμη καί τά μικρά παιδιά!
Ἡ εὐθύνη ἔναντι τῆς Ὀρθοδοξίας, τήν ὁποία μᾶς παρέδωσαν οἱ Πατέρες μας, εἶναι στά χέρια μας καί θά δώσουμε φρικτό λόγο γι' αὐτό!
"Πάντα τοίνυν τά παραδεδομένα ἡμῖν διά τε νόμου, καί προφητῶν, καί ἀποστόλων καί Εὐαγγελιστῶν δεχόμεθα καί γινώσκομεν, καί σέβομεν, οὐδέν περαιτέρω τούτων ἐπιζητοῦντες...Ταῦτα ἡμεῖς στέρξωμεν, καί ἐν αὐτοῖς μείνωμεν, μή μεταίροντες ὅρια αἰώνια, μηδέ ὑπερβάντες τήν θείαν Παράδοσιν".


"Διό, ἀδελφοί, στῶμεν ἐν τῇ πέτρα τῆς πίστεως, καί τῇ παραδόσει τῆς Ἐκκλησίας μή μεταίροντες ὅρια ἅ ἔθεντο οἱ ἅγιοι Πατέρες ἡμῶν, μή διδόντες τόπον τοῖς βουλομένοις καινοτομεῖν καί καταλύειν τήν οἰκοδομήν τῆς ἁγίας τοῦ Θεοῦ καθολικῆς καί ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας. Εἰ γάρ δοθῆ ἄδεια παντί βουλομένω κατά μικρόν ὅλον τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας καταλυθήσεται" (Ἁγίου΄Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ, Ἐκδ.Ὀρθ. Πίστεως P.G.94, c722A, PG 94 c1356CD).

ΣΥΝΑΞΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΩΝ: Η "ΣΥΝΟΔΟΣ" ΤΟΥ ΚΟΛΥΜΠΑΡΙΟΥ ΚΡΗΤΗΣ ΚΑΙ Η ΣΥΜΠΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ

ΣΥΝΑΞΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ
ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΩΝ
e-mail: synaxisorthkm@gmail.com

Η «ΣΥΝΟΔΟΣ» ΤΟΥ ΚΟΛΥΜΠΑΡΙΟΥ ΚΡΗΤΗΣ
ΚΑΙ Η ΣΥΜΠΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ

Οἱ ἀνησυχίες καὶ ἡ ἀγωνία τοῦ ὑγιοῦς πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας γιὰ τὴν ἔκβαση τῶν ἐργασιῶν τῆς λεγόμενης Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐπαληθεύθηκαν. Ἡ σύναξη αὐτὴ δὲν εἶναι οὔτε σύνοδος οὔτε ἁγία οὔτε μεγάλη.

Δὲν εἶναι σύνοδος, διότι δὲν ἔχει τίποτε κοινὸ μὲ τὶς συνόδους τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας· διακόπτει τὴν παράδοση τῶν ὀρθοδόξων συνόδων, δὲν ἀποτελεῖ συνέχειά τους, συνιστᾶ συνοδικὴ παρεκτροπὴ καὶ κανονικὴ καινοτομία. Ἡ ἐκκλησιολογικὰ κυνικὴ καὶ προκλητικὴ ὁμολογία τοῦ ἀρχιεπισκόπου Ἀλβανίας ὅτι «δὲν εἶναι ἀντίγραφο τῶν παλαιῶν συνόδων ἀλλὰ ἕνα νέο εἶδος συνόδου», ἐπαινεθεῖσα ἀπὸ τὸν πρωτοστάτη τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, οἰκουμενικὸ πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, τὸν καὶ πρόεδρο τῆς «Συνόδου», καθιστᾶ ὅλους τοὺς συμμετέχοντες ἀρχιερεῖς, ποὺ τὴν ἀποδέχθηκαν ἀδιαμαρτύρητα, καινοτόμους καὶ παραβάτες τῆς μακραίωνης συνοδικῆς καὶ κανονικῆς παραδόσεως τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὑποκείμενους στὴν κρίση μιᾶς μελλοντικῆς ἀληθοῦς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου.

Ἡ εἰκόνα τῶν συμπροσευχομένων μὲ τοὺς Ὀρθοδόξους αἱρετικῶν παρατηρητῶν, Μονοφυσιτῶν, Παπικῶν καὶ Προτεσταντῶν καὶ οἱ φιλόφρονες πρὸς αὐτοὺς λόγοι καὶ ἐκδηλώσεις βοοῦν καὶ κραυγάζουν γιὰ τὴν πρωτοφανῆ συνοδικὴ καινοτομία καὶ τὴν εὐθεία προσβολὴ τῶν Ἱερῶν Κανόνων.
Δὲν εἶναι ἁγία, διότι ὁρισμένα σημαντικὰ κείμενα τὰ ὁποῖα ἐνέκρινε εἶναι ἀντίθετα πρὸς τὶς ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ληφθεῖσες διὰ τῶν αἰώνων ἀποφάσεις τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ τῶν Ἁγίων Πατέρων, ἰδιαίτερα ὡς πρὸς τὴν ἀντιμετώπιση τῶν αἱρετικῶν. Δὲν εἶναι δυνατὸν τὸ Ἅγιο Πνεῦμα νὰ εἶναι ἀντίθετο μὲ τὸν ἑαυτό του· ἄλλοτε νὰ καταδικάζει, στὶς ὄντως ἅγιες συνόδους, τὶς αἱρέσεις καὶ νὰ ἀναθεματίζει τοὺς αἱρετικούς, καὶ ἄλλοτε, ὅπως στὴν «σύνοδο» τῆς Κρήτης, νὰ τὶς θεωρεῖ ἐκκλησίες. Καὶ ἐπειδὴ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι εὐθές, ἀναλλοίωτο καὶ ἄτρεπτο, διεστραμμένες καὶ ἀλλοιωμένες εἶναι κάποιες ἀπὸ τὶς ἀποφάσεις τῆς συνάξεως τοῦ Κολυμπαρίου ποὺ ἔχουν κατεξοχὴν δογματικὸ περιεχόμενο. Δὲν ἐλήφθησαν ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι, ἀλλ᾽ ἐν ἄλλῳ πνεύματι, σκολιῷ καὶ ἀλλοτρίῳ.

Δὲν εἶναι ἐπίσης μεγάλη ἡ «σύνοδος» γιὰ δύο λόγους. Τὸ μεγαλεῖο ἐν πρώτοις συνδέεται μὲ τὴν θεοσέβεια καὶ τὴν ἁγιότητα. Ἡ Ἐκκλησία ὀνόμασε μεγάλους ὅσους Ἁγίους διακρίθηκαν εἴτε στὴν ὑπεράσπιση τῆς Ὀρθοδοξίας εἴτε στὴν ἀρετὴ καὶ στὴν ἁγιότητα ἢ καὶ στὰ δύο· Μέγας Ἀθανάσιος, Μέγας Κωνσταντῖνος, Μέγας Βασίλειος, Μέγας Ἀντώνιος, Μέγας Εὐθύμιος καὶ πολλοὶ ἄλλοι. Ἡ «σύνοδος» τῆς Κρήτης στὴν ὑπεράσπιση τῆς πίστεως ὄχι μόνον δὲν παίρνει μεγάλο βα-θμό, ἀλλὰ ἡ ἐπίδοσή της εἶναι ἀρνητική, κάτω ἀπὸ τὸ μηδέν, ἀφοῦ δὲν καταπολεμεῖ, ἀλλὰ ἐκκλησιοποιεῖ τὶς αἱρέσεις.

Εἶναι μικρὴ καὶ γιὰ ἄλλο σημαντικὸ λόγο· ἡ παρουσία ὅλων τῶν ἐπισκόπων στὶς μεγάλες συνόδους πιστοποιεῖ τὴν διὰ τῶν ποιμένων παρουσία ὅλου τοῦ ποιμνίου, τὴν ἔκφραση τῆς συνειδήσεως τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας. Ἀπὸ τῆς πλευρᾶς αὐτῆς ἡ «σύνοδος» τῆς Κρήτης εἶναι κολοβὴ καὶ ἐλλιπής. Δὲν ἐκλήθησαν ὅλοι οἱ ἐπίσκοποι, ἀλλὰ μικρός, περιορισμένος ἀριθμὸς ἐπισκόπων. Ἑπομένως δὲν ἐκπροσωπεῖται ὅλο τὸ πλήρωμα. Ἀλλὰ καὶ οἱ κληθέντες, βάσει τοῦ ἀπαράδεκτου Κανονισμοῦ, δὲν ἔχουν τὸ δικαίωμα διὰ τῆς ψήφου τους νὰ ἐκφράσουν τὴν συμφωνία ἢ τὴν διαφωνία τους πρὸς τὰ ἀποφασιζόμενα, νὰ ἐκφράσουν τὸ ἐκπροσωπούμενο ποίμνιο. Ἀποτελεῖ μοναδικὴ ἱστορικὴ πρωτοτυπία παπικῆς, ὀλιγαρχικῆς, ἀντισυνοδικῆς ἐμπνεύσεως. Ψηφίζουν ὄχι ὅλοι οἱ παρόντες ἐπίσκοποι, ἀλλὰ ὁ μικρὸς ἀριθμὸς τῶν δεκατεσσάρων (14) προκαθημένων, οἱ ὁποῖοι καθίστανται οἱονεὶ πάπες ὑπεράνω τῶν συνόδων τῶν τοπικῶν ἐκκλησιῶν. Πρόκειται γιὰ μικρὴ σύναξη προκαθημένων, γιὰ ἕνα ἄγνωστο καινοφανῆ θεσμό, ποὺ προσβάλλει τὴν ἰσότητα τῶν ἐπισκόπων, διότι μεταβάλλει τοὺς προκαθημένους ἀπὸ «πρώτους μεταξὺ ἴσων» (primos inter pares) σέ «πρώτους ἄνευ ἴσων» (primos sine paribus).

Δύο ἀκόμη παράγοντες ἐσμίκρυναν τὴν δῆθεν μεγάλη σύνοδο· ἡ ἀπουσία τεσσάρων πατριαρχῶν, προκαθημένων ἰσαρίθμων αὐτοκεφάλων ἐκκλησιῶν, ὄχι ἐκ λόγων ἀνάγκης, ὅπως ὑγείας, πολεμικῶν συγκρούσεων καὶ ἄλλων, ἀλλὰ λόγῳ διαφωνιῶν πρὸς τὴν διαδικασία συγκλήσεως, τοῦ Κανονισμοῦ Λειτουργίας καὶ τῆς Θεματολογίας τῆς συνόδου. Δὲν ἔλαβαν μέρος οἱ αὐτοκέφαλες ἐκκλησίες τῆς Ἀντιοχείας, τῆς Ρωσίας, τῆς Βουλγαρίας καὶ τῆς Γεωργίας. Πρὶν νὰ συνέλθει ἡ «σύνοδος» ἔχασε τὸν πανορθόδοξο χαρακτήρα της καὶ πρὸ παντὸς τὴν ἀξιοπιστία τῶν ἀποφάσεών της, διότι οἱ ἀπόντες κατήγγειλαν ἔλλειψη συνοδικότητας, διαφάνειας καὶ σεβασμοῦ τῶν παραδεδομένων, ἐν ὀλίγοις ἔλλειμμα Ὀρθοδοξίας, καὶ προώθηση προειλημμένων ἀποφάσεων. Καὶ δὲν εἶναι βέβαια μόνον ἡ ἀπουσία τῶν τεσσάρων αὐτοκεφάλων ἐκκλησιῶν ποὺ μικραίνει τὴν «σύνοδο»· περισσότερο ἀπὸ αὐτὸ εἶναι ἡ μὴ ἐκπροσώπηση τοῦ συντριπτικὰ μεγαλυτέρου ἀριθμοῦ πιστῶν, τῆς πληθυσμιακῆς ὑπεροχῆς τῶν Ὀρθοδόξων ποὺ δὲν ἐκπροσωπήθηκαν στὴν «σύνοδο».

Ἡ «Σύναξη Ὀρθοδόξων Κληρικῶν καὶ Μοναχῶν» ἀγωνίσθηκε μὲ συνέδρια, ὁμιλίες, συνεντεύξεις καὶ ἀρθογραφία τῶν μελῶν της, συνεργαζόμενη μὲ ὁμόφρονες ἐπισκόπους, νὰ ἐνημερώσει τοὺς Ὀρθοδόξους πιστοὺς γιὰ τὴν κακὴ πορεία τῆς «συνόδου», ἰδιαίτερα κατὰ τὴν τελευταία φάση τῆς προετοιμασίας της. Θὰ ἤ-μασταν εὐτυχεῖς, ἂν εἶχε ἀποτραπῆ ἡ σύγκληση αὐτῆς τῆς οἰκουμενιστικῆς συνόδου ἢ ἂν κατὰ τὴν διάρκεια τῶν ἐργασιῶν της κάποιοι προκαθήμενοι ἢ συμμετέχοντες ἀρχιερεῖς ἀγωνίζονταν ἀποφασιστικὰ καὶ ἀποτελεσματικὰ νὰ ἀπορριφθεῖ ὁλόκληρο τὸ κείμενο «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρὸς τὸν λοιπὸν χριστιανικὸν κόσμον», τὸ ὁποῖο νομιμοποιεῖ καὶ θεσμοθετεῖ τὸν Οἰκουμενισμό. Οἱ διορθώσεις καὶ οἱ βελτιώσεις, τὶς ὁποῖες ἐπρότεινε ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἀκόμη καὶ ἂν ἐγίνοντο συνοδικὰ δεκτές, δὲν ἐπρόκειτο βέβαια νὰ καταστήσουν τὸ κείμενο ὀρθόδοξο καὶ ἀποδεκτό, ἀφοῦ οὔτε τὰ ἀπαράδεκτα κείμενα τῶν Θεολογικῶν Διαλόγων ἐκρίνοντο οὔτε πολὺ περισσότερο ἡ μὲ ἀντορθόδοξους ὅρους συμμετοχή μας στό «Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν». Ἀντίθετα, μέσα στὸ κείμενο ἐπαινοῦνται καὶ ἐγκωμιάζονται. Ἡ δὲ ὀρθὴ πρόταση τὸ «χριστιανικὲς ἐκκλησίες» νὰ γίνει «χριστιανικὲς κοινότητες» συνάντησε λυσσώδη ἀντίδραση καὶ ἀπορρίφθηκε μὲ ἀνιστόρητες, ἀθεολόγητες, παράλογες, σοφιστικὲς ἀντιπροτάσεις, τὶς ὁποῖες υἱοθέτησε, ἄγνωστο πῶς, ὁ ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν, ποὺ δὲν ὑπεστήριξε, ὡς ὄφειλε, τὴν ἀπόφαση τῆς συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἑλλάδος καί ὑπερέβη ἀναιτιολόγητα τὴν ἐξουσιοδότηση, ποὺ εἶχε λάβει ἀπὸ αὐτήν, μὲ ὅ,τι αὐτὸ συνεπάγεται γιὰ τὴν ἐγκυρότητα τῶν ἀποφάσεων ποὺ ἐλήφθησαν. Ἀναμένονται οἱ ἀπαραίτητες ἐξηγήσεις ποὺ ὀφείλουν νὰ δώσουν στὸ Σῶμα τῆς Ἱεραρχίας τόσο ὁ ἴδιος ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ὅσο καὶ οἱ ὑπόλοιποι Ἑλλαδίτες Ἱεράρχες τῆς «συνόδου» τῆς Κρήτης.

Ἀπὸ τὸ ναυάγιο στὰ θολὰ νερὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τὴν τελευταία στιγμὴ γλύτωσαν, κολυμπώντας ὀρθόδοξα στὸ Κολυμπάρι, οἱ ἐπίσκοποι ποὺ δὲν ὑπέγραψαν τὸ περιλάλητο κείμενο ἤ διετήρησαν τὶς ἐπιφυλάξεις τους. Πρόκειται, ἀπ’ ὅσα γνωρίζουμε ἕως τώρα, γιὰ τοὺς Μητροπολίτες Μπάτσκας κ. Εἰρηναῖο (ἀπὸ τὴν ἀντιπροσωπεία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Σερβίας), ἀπὸ τὴν ἀντιπροσωπεία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, τοὺς Μητροπολίτες Λεμεσοῦ κ. Ἀθανάσιο, Μόρφου κ. Νεόφυτο, Ἀμαθοῦντος κ. Νικόλαο, Λήδρας κ. Ἐπιφάνιο, οἱ ὁποῖοι δὲν ὑπέγραψαν τὸ κείμενο, καὶ Νεαπόλεως κ. Πορφύριο, ὁ ὁποῖος διετήρησε ἐπιφυλάξεις κατὰ τὴν ὑπογραφή, καὶ τὸν Μητροπολίτη Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεο (ὁ μόνος ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ποὺ δὲν ὑπέγραψε). Ἀρκετοὶ ἀκόμη Ἱεράρχες ἄσκησαν ἔντονη κριτικὴ στὸ ἐν λόγῳ κείμενο καὶ διετήρησαν τὶς ἐπιφυλάξεις τους κατὰ τὴν ὑπογραφή του. Ἀποτελοῦν τὴν συνέχεια τῶν ὁμολογητῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ γιὰ ὅλους ἐμᾶς ἐλπίδα καὶ προοπτικὴ πὼς στὸ μέλλον συνοδικὰ καὶ ὀρθόδοξα θὰ ἀπορριφθεῖ ἡ «σύνοδος» τοῦ Κολυμπαρίου τῆς Κρήτης, ὡς οὐνιτική, οἰκουμενιστικὴ καὶ φιλοπαπική, ὅπως ἔγινε καὶ μὲ τὴν ψευδοσύνοδο Φερράρας-Φλωρεντίας. Τὸ κείμενο αὐτὸ ἀποτελεῖ μία πρώτη ἀποτίμηση· θὰ ἀκολουθήσουν λεπτομερέστερες καὶ ἐμβριθέστερες.

Γιὰ τήν «Σύναξη Ὀρθοδόξων Κληρικῶν καὶ Μοναχῶν»

Ἀρχιμ. Ἀθανάσιος Ἀναστασίου
Προηγούμενος Ἱ. Μ. Μεγ. Μετεώρου




Ἀρχιμ. Σαράντης Σαράντος
Ἐφημέριος Ἱ. Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου,
Ἀμαρούσιον Ἀττικῆς




Ἀρχιμ. Γρηγόριος Χατζηνικολάου
Καθηγούμενος Ἱ. Μ. Ἁγίας Τριάδος,
Ἄνω Γατζέας Βόλου

Γέρων Εὐστράτιος Ἱερομόναχος
Ἱ. Μ. Μεγίστης Λαύρας Ἁγ. Ὄρους


Πρωτοπρ. Γεώργιος Μεταλληνός
Ὁμότιμος Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν


Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης
Ὁμότιμος Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης


Δημήτριος Τσελεγγίδης
Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς Πανεπιστη-μίου Θεσσαλονίκης (Σύμβουλος)





ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΒΛΑΣΙΟΥ ΙΕΡΟΘΕΟΣ: ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΥΠΕΓΡΑΨΑ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ "ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΛΟΙΠΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΝ ΚΟΣΜΟΝ"

   Γιατί δεν υπέγραψα το κείμενο "Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπόν Χριστιανικον κόσμον"
Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιεροθέου
    
Ἔχουν δηµοσιευθῆ διάφορα σχόλια σχετικά µέ τήν στάση πού τήρησα ὡς πρός τό κείµενο τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας µέ τίτλο: 

«Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρός τόν λοιπόν Χριστιανικόν κόσµον»

Ἄλλοι γράφουν ὅτι δέν τό ὑπέγραψα, ἄλλοι ὅτι τό ὑπέγραψα µέ ἐπιφυλάξεις καί ἄλλοι ὅτι τό ὑπέγραψα. Μέ τήν δήλωσή µου αὐτή ἐπιβεβαιώνω ὅτι πράγµατι δέν ὑπέγραψα αὐτό τό κείµενο, καί ἐπί πλέον ἐξέφρασα τίς ἐπιφυλάξεις µου γιά τά κείµενα «Ἡ ἀποστολή τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐν τῷ συγχρόνῳ κόσµῳ» καί «Τό Μυστήριον τοῦ Γάµου καί τά κωλύµατα αὐτοῦ», σέ συγκεκριµένα σηµεῖα, τά ὁποῖα ἀνέπτυξα κατά τίς Συνεδριάσεις. Εἰδικά γιά τό πρῶτο κείµενο «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρός τόν λοιπόν Χριστιανικόν κόσµον» θέλω νά πῶ ὅτι ὄντως δέν τό ὑπέγραψα µετά ἀπό βαθειά σκέψη, ἔχοντας θεολογικά κριτήρια. ∆έν εἶναι καιρός ἀκόµη νά ἀναπτύξω ὅλα τά ἱστορικά καί θεολογικά ἐπιχειρήµατά µου, πράγµα τό ὁποῖο θά τό κάνω ὅταν ἀναλύσω γενικότερα ὅλες τίς διαδικασίες καί τήν ἀτµόσφαιρα πού διέγνωσα κατά τήν διεξαγωγή τῶν Συνεδριῶν τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου.

 Ἐδῶ θά ἀναφέρω ἐπιγραµµατικά µερικούς εἰδικούς λόγους. 

1. Θεωρῶ ὅτι δέν πέρασαν ὅλες οἱ ὁµόφωνες ἀποφάσεις τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὄχι µόνον ὡς πρός τήν φράση «ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία γνωρίζει τήν ἱστορικήν ὕπαρξιν ἄλλων Χριστιανικῶν Ὁµολογιῶν καί Κοινοτήτων» ἀλλά καί σέ τέσσερεις - πέντε ἄλλες περιπτώσεις. Ἐπέλεξα ἀπό τήν ἀρχή νά ἀποδεχθῶ τήν συµµετοχή µου στήν Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο ὡς µέλος τῆς ἀντιπροσωπείας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἀνέµενα ὅµως τίς ἀποφάσεις τῆς Ἱεραρχίας τοῦ Μαΐου 2016 προκειµένου νά ἀποφασίσω τελικῶς γιά τό ἄν θά παραστῶ. Ὅταν διεπίστωσα ὅτι οἱ ἀποφάσεις τῆς Ἱεραρχίας ἦταν σηµαντικές καί ὁµόφωνες κατέληξα στό νά συµµετάσχω στήν Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο προκειµένου νά τίς ὑποστηρίξω. 

2. Προβληµατιζόµουν ἀπό τήν ἀρχή µέ τήν ὅλη δοµή καί σκέψη τοῦ κειµένου, διότι προῆλθε ἀπό τήν συνένωση δύο διαφορετικῶν κειµένων, ἀλλά 2 µέχρι τέλους ἤλπιζα στίς διορθώσεις του, µέ τίς προτάσεις καί τῶν ἄλλων Ἐκκλησιῶν. Ὅµως τελικά παρατήρησα ὅτι οἱ διορθώσεις πού προτάθηκαν ἀπό τίς Ἐκκλησίες δέν πέρασαν ὅλες στό κείµενο γιά διαφόρους λόγους. Ὁ Μητροπολίτης Περγάµου, ὁ ὁποῖος, προφανῶς ὡς Σύµβουλος, µέ τήν προτροπή τοῦ Πατριάρχου ἦταν τελικός ἀξιολογητής τῶν προτάσεων ἤ τίς ἀπέρριπτε ἤ τίς διόρθωνε ἤ τίς υἱοθετοῦσε καί γινόταν ἀποδεκτή ἡ ἀξιολόγησή του ἀπό τήν Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως καί τίς ἄλλες Ἐκκλησίες. Ἔτσι, τό κείµενο κατά τήν ἄποψή µου δέν ἦταν ὥριµο γιά νά ἐκδοθῆ ἀπό τήν Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο, ἀφοῦ µέχρι τήν τελευταία στιγµή, πρίν τήν ὑπογραφή του, διορθωνόταν καί ἐπεξεργαζόταν, ἀκόµη καί στήν µετάφρασή του στίς τρεῖς ἄλλες γλῶσσες, γαλλικά, ἀγγλικά καί ρωσικά. Αὐτός ἦταν ὁ λόγος πού µερικές Ἐκκλησίες ἀπό τήν ἀρχή ζήτησαν τήν ἀπόσυρση τοῦ κειµένου γιά περαιτέρω ἐπεξεργασία. Ἐπίσης, τό κείµενο εἶναι περισσότερο διπλωµατικό καί ὁ καθένας µπορεῖ νά τό χρησιµοποιήση κατά τίς προτιµήσεις του. Ὅπως ὑποστήριξα στήν Συνεδρίαση τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου, τό κείµενο δέν ἔχει αὐστηρή ἐκκλησιολογική βάση, καί τό θέµα τί εἶναι Ἐκκλησία καί ποιά εἶναι τά µέλη της ἦταν ἕνα ἀπό τά 100 σχεδόν θέµατα πού εἶχαν προταθῆ γιά τήν Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο, ἀλλά ἐν τῷ µεταξύ ἐξέπεσε, µέ τήν προοπτική νά γίνη εὐρύτερη συζήτηση καί διάλογος καί µετά νά ἀποφασισθῆ σχετικῶς. Ἔπρεπε, ἑποµένως, πρῶτα νά συζητηθῆ καί ὁρισθῆ τί εἶναι Ἐκκλησία καί ποιά εἶναι τά µέλη της καί ἔπειτα νά καθορισθῆ ἡ θέση τῶν ἑτεροδόξων. Ἐπίσης, ἐάν ὑπέγραφα τό κείµενο αὐτό, στήν πράξη θά ἀρνιόµουν ὅλα ὅσα κατά καιρούς ἔχω γράψει σέ θέµατα ἐκκλησιολογίας ἐπί τῇ βάσει τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας. Καί αὐτό δέν µποροῦσα νά τό πράξω. 

3. ∆έν εἶναι δυνατόν νά κατανοηθῆ πλήρως τό γιατί ἀρνήθηκα τήν ὑπογραφή µου, ἐάν δέν δώσω καί µερικές πληροφορίες γιατί οἱ ἀντιπρόσωποι τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἄλλαξαν ἐκείνη τήν στιγµή τήν ὁµόφωνη ἀπόφαση τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας. Ὡς γνωστόν ἡ ἀρχική ἀπόφαση τῆς Ἱεραρχίας τοῦ Μαΐου 2016 ἦταν ὅτι «ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησίας γνωρίζει τήν ἱστορικήν ὕπαρξιν ἄλλων Χριστιανικῶν Ὁµολογιῶν καί Κοινοτήτων», καί αὐτή τροποποιήθηκε µέ τήν πρόταση «ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἀποδέχεται τήν ἱστορικήν ὀνοµασίαν ἄλλων ἑτεροδόξων Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν καί Ὁµολογιῶν». Ἡ διαφορά µεταξύ τῶν δύο φράσεων εἶναι ἐµφανής.  Τήν Παρασκευή πού συζητεῖτο τό συγκεκριµένο κείµενο ἡ συζήτηση ἔφθασε σέ ἀδιέξοδο στήν ἕκτη παράγραφο, ὅπου γινόταν λόγος γιά τήν ὀνοµασία τῶν Ἑτεροδόξων. Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρουµανίας πρότεινε νά λέγωνται «Ὁµολογίες καί Ἑτερόδοξες Κοινότητες». Ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου πρότεινε νά λέγωνται «Ἑτερόδοξες Ἐκκλησίες». Καί ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος πρότεινε νά λέγωνται «Χριστιανικές Ὁµολογίες καί Κοινότητες». Ἐπειδή ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρουµανίας ἀπέσυρε τήν πρότασή της, γινόταν συζήτηση µεταξύ τῆς προτάσεως τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, πού γινόταν ἀποδεκτή ἀπό ἄλλες Ἐκκλησίες, καί τῆς προτάσεως τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Σέ εἰδική σύσκεψη τῆς ἀντιπροσωπείας µας τήν Παρασκευή τό µεσηµέρι ἀποφασίσθηκε νά παραµείνουµε σταθεροί στήν ἀπόφαση τῆς Ἱεραρχίας καί νά προταθοῦν ἐναλλακτικές λύσεις, ἤτοι νά γραφῆ «ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία γνωρίζει τήν ὕπαρξιν ἑτεροδόξων» ἤ «ἄλλων Χριστιανῶν» ἤ «µή Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν». Ἐπειδή δέν γίνονταν ἀποδεκτές οἱ προτάσεις τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὁ Οἰκουµενικός Πατριάρχης στήν ἀπογευµατινή Συνεδρίαση τῆς Παρασκευῆς πρότεινε δηµοσίως νά γίνη συνάντηση µεταξύ τοῦ Μητροπο- λίτου Περγάµου καί ἐµοῦ προκειµένου νά βρεθῆ λύση. Ὁ Μητροπολίτης Περγάµου δέν φάνηκε διατεθειµένος γιά κάτι τέτοιο καί ἐγώ δήλωσα ὅτι δέν εἶναι θέµα προσωπικό γιά νά ἀναλάβω τέτοια εὐθύνη, ἀλλά εἶναι θέµα ὅλης τῆς ἀντιπροσωπείας. Τότε ὁ Οἰκουµενικός Πατριάρχης πρότεινε στόν Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν νά βρεθῆ ὁπωσδήποτε λύση. Τό Σάββατο τό πρωΐ πρίν τήν Συνεδρίαση, ἡ ἀντιπροσωπεία µας συναντήθηκε γιά νά ἀποφασίση σχετικῶς. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυµος, φερόµενος δηµοκρατικά, ἀνέφερε ὅτι ὑπάρ- χουν τρεῖς συγκεκριµένες λύσεις. Ἡ πρώτη νά παραµείνουµε στήν ἀπόφαση τῆς Ἱεραρχίας· ἡ δεύτερη νά καταθέσουµε µιά νέα πρόταση, γιά τήν ὁποία δέν γνωρίζω πῶς προέκυψε καί ποιός τήν πρότεινε, ἤτοι «ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἀποδέχεται τήν ἱστορικήν ὀνοµασίαν ἄλλων ἑτεροδόξων Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν καί Ὁµολογιῶν» µέ τό ἰδιαίτερο σκεπτικό· καί ἡ τρίτη νά δεχθοῦµε τήν πρόταση τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, πού ἔκανε λόγο γιά «ἑτερόδοξες Ἐκκλησίες». Ἔγινε συζήτηση καί ψηφοφορία µεταξύ τῶν µελῶν τῆς ἀντιπροσωπείας µας πάνω στίς τρεῖς προτάσεις. Προσωπικά ὑποστήριξα τήν πρώτη πρόταση µέ τίς ἐναλλακτικές της διατυπώσεις πού ἀναφέρθησαν προηγουµένως, ἐνῶ ὅλοι οἱ ἄλλοι παρόντες ἐψήφισαν τήν δεύτερη νέα πρόταση. 

 4 Θεώρησα ὅτι αὐτή ἡ πρόταση δέν ἦταν ἡ πλέον ἐνδεδειγµένη ἀπό πλευρᾶς ἱστορικῆς καί θεολογικῆς καί δήλωσα ἀµέσως ἐνώπιον ὅλων τῶν παρόντων ὅτι δέν θά ὑπογράψω τό κείµενο αὐτό, ἐάν κατατεθῆ αὐτή ἡ πρόταση, χάριν ὅµως τῆς ἑνότητος θά ἐπέχω ἀπό τήν περαιτέρω συζήτηση. Ἑποµένως, δέν θά µποροῦσα καί γιά τόν λόγο αὐτό νά ὑπογράψω τό κείµενο. 4. Ἕνας ἀκόµη λόγος, πού δέν εἶναι βέβαια καί οὐσιαστικός, ἀλλά ἔχει ἕνα εἰδικό βάρος εἶναι ὅτι ἀσκήθηκε ἔντονη λεκτική κριτική πρός τήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος γιά τήν ἀπόφασή της. Βέβαια, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυµος ἀπέρριψε µέ πολύ σηµαντικό λόγο τήν ὑβριστική αὐτή τοποθέτηση. Τελικά, ὅµως, ἡ ἀντίδραση αὐτή ἔπαιξε ἕναν ψυχολογικό ρόλο στήν διαµόρφωση τῆς ἄλλης πρότασης. Τοὐλάχιστον ἐγώ προσωπικά δέχθηκα σοβαρή πίεση καί ὑβριστική ἀντιµετώπιση ἀπό Ἱεράρχες γιά τήν στάση µου, πληροφορήθηκα δέ ὅτι πιέσεις δέχθηκαν καί ἄλλοι Ἀρχιερεῖς τῆς Ἐκκλησίας µας. Καί ἐπειδή πάντοτε ἐνεργῶ µέ ψυχραιµία, νηφιαλιότητα καί ἐλευθερία, δέν µποροῦσα νά ἀποδεχθῶ τέτοιες ὑβριστικές πρακτικές. Αὐτοί εἶναι οἱ βασικότεροι λόγοι πού µέ ἔκαναν ἐνσυνειδήτως καί θεολογικῶς νά ἀρνηθῶ τήν ὑπογραφή µου. Βέβαια, στό τελικό κείµενο πού δηµοσιεύθηκε χρησιµοποιήθηκε καί τό ὄνοµά µου ὡς δῆθεν ὑπογράψαντα τό κείµενο, προφανῶς διότι ἤµουν µέλος τῆς ἀντιπροσωπείας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Αὐτά εἶναι µερικά στοιχεῖα ἀπό ὅσα ἔγιναν γιά τό θέµα αὐτό. Περισσότερα θά γράψω ἀργότερα, ὅταν θά ἀναλύσω καί τήν προβληµατική – ἀπό πλευρᾶς ἱστορίας καί θεολογίας– τῆς τελικῆς πρότασης πού ὑπέβαλε ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος καί πέρασε στό ἐπίσηµο κείµενο. 

Πέμπτη 30 Ιουνίου 2016

Η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΣΕ ΔΙΑΦΑΝΕΙΕΣ

Παρακάτω μπορείτε να βρείτε μια εξαιρετική παρουσίαση της θείας λειτουργίας σε ηλεκτρονική μορφή με διαφάνειες:


Δίνεται η δυνατότητα αποθήκευσης του αρχείου pdf στον υπολογιστή σας!


Ο ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΑΒΡΑΑΜ ΓΙΑ ΤΑ ΣΟΔΟΜΑ ΚΑΙ ΤΑ ΓΟΜΟΡΡΑ

Ἡ ἀπόφαση τοῦ Θεοῦ ἦταν νὰ καταστρέψει τὰ Σόδομα καὶ τὰ Γόμορρα μὲ θειάφι καὶ φωτιά. Αἰτία οἱ πολλὲς καὶ μεγάλες ἁμαρτίες ἀσέλγειας τῶν κατοίκων τους ποὺ ἔφθαναν σὰν κραυγὴ ὑπερηφάνειας στὸ θρόνο τοῦ Θεοῦ. «Αἱ ἁμαρτίαι αὐτῶν μεγάλαι σφόδρα» (Γεν. ιη΄ 20).

Τὴν ἀπόφασή Του ὁ ἅγιος Θεὸς τὴν ἀποκαλύπτει στὸν πατριάρχη Ἀβραὰμ ἀμέσως μετὰ τὴ φιλοξενία τῶν ἀγγέλων(*) στὴ δρῦ τοῦ Μαμβρῆ. Ὁ πιστὸς δοῦλος τοῦ Θεοῦ «συμπροπέμπων αὐτοὺς» πληροφορεῖται μὲ ὀδύνη ψυχῆς τὴν ἐπικείμενη καταστροφὴ τῶν Σοδόμων καὶ τῆς γύρω περιοχῆς κι ἀρχίζει τὶς εὐλαβεῖς ἱκεσίες του.
–Κύριε, εἶναι δυνατὸν νὰ καταστρέψεις τὸν δίκαιο μαζὶ μὲ τὸν ἀσεβή; Ἂν βρεθοῦν πενήντα δίκαιοι στὴν πόλη, θὰ τοὺς καταστρέψεις ὅλους; Ποτὲ Σὺ ὁ Θεὸς δὲν θὰ κάνεις αὐτό, νὰ φονεύσεις τὸν δίκαιο μαζὶ μὲ τὸν ἁμαρτωλό. Εἶναι ἀδύνατο νὰ ἐξισώσεις τὸν δίκαιο μὲ τὸν ἀσεβὴ καὶ νὰ τοὺς συμπεριφερθεῖς μὲ τὸν ἴδιο τρόπο. Σὺ ποὺ εἶσαι ὁ δίκαιος Κριτὴς ὅλου τοῦ κόσμου δὲν θὰ ἐφαρμόσεις δικαιοσύνη;
  
Ὁ Θεὸς ἀποκρίνεται στὸν Ἀβραὰμ καὶ τοῦ λέει:
–Ἐὰν βρεθοῦν πενήντα δίκαιοι, γιὰ χάρη τῶν λίγων δικαίων δὲν θὰ καταστρέψω τὴν πόλη.

Ὁ Ἀβραὰμ ἀντιλαμβάνεται ὅτι δὲν ὑπάρχουν οὔτε πενήντα δίκαιοι στὰ Σόδομα καὶ μὲ ταπείνωση ­ξαναρωτάει:
–Κύριε, ἐγὼ εἶμαι χῶμα καὶ στάχτη, ἀλλὰ παίρνω θάρρος ἀπὸ τὴν ἄπειρη ἀγαθότητά Σου. Ἂν βρεθοῦν σαράντα πέντε δίκαιοι, θὰ καταστρέψεις τὴν πόλη; Κι ὁ φιλάνθρωπος Κύριος τοῦ ἀπαντάει:
–Ὄχι, δὲν θὰ καταστρέψω τὴν πόλη, «ἐὰν εὕρω ἐκεῖ τεσσαρακονταπέντε» (Γεν. ιη΄ 28).
–Ἂν βρεθοῦν σαράντα;
–Οὔτε μὲ σαράντα δικαίους θὰ καταστρέψω τὴν πόλη.

Ὁ Ἀβραὰμ ἀρχίζει νὰ κατεβάζει τὸν ἀριθμὸ ὄχι πιὰ πέντε-πέντε ἀλλὰ δέκα-δέκα.
–Κύριε, μήπως θὰ Σὲ ἐξοργίσω, ἂν μιλήσω πάλι; Ἂν βρεθοῦν τριάντα, θὰ καταστρέψεις τὴν πόλη; Κι ὁ Θεὸς ἀπαντάει:
–Δὲν θὰ καταστρέψω τὴν πόλη, ἂν βρεθοῦν τριάντα.
–Ἂν βρεθοῦν εἴκοσι;
–Οὔτε μὲ εἴκοσι δικαίους θὰ καταστρέψω τὴν πόλη.

Ἡ δραματικὴ συνομιλία τους φθάνει στὸ ἀποκορύφωμά της. Ὁ δίκαιος Ἀβραὰμ βλέποντας τὸν πλοῦτο τῆς θείας συγκαταβάσεως μὲ συστολὴ ξαναρωτάει:
–Κύριε, θὰ μοῦ ἐπιτρέψεις νὰ κάνω μιὰ τελευταία ἐρώτηση; Ἂν βρεθοῦν δέκα;

–«Οὐ μὴ ἀπολέσω ἕνεκεν τῶν δέκα». Δὲν θὰ καταστρέψω τὴν πόλη χάριν τῶν δέκα δικαίων, τοῦ ἀποκρίνεται ὁ ἅγιος Θεός.

Τόσο ἡ τελευταία ἀπόκριση τοῦ Θεοῦ ὅσο καὶ οἱ πέντε προηγούμενες δείχνουν ὅτι ὁ πολυεύσπλαχνος Κύριος δὲν θὰ κατέστρεφε τὰ Σόδομα καὶ τὰ Γόμορρα, ἂν κατοικοῦσαν σ’ αὐτὲς τὶς πόλεις ἔστω καὶ δέκα δίκαιοι! Ὁ πατριάρχης Ἀβραὰμ μετὰ τὴν τελευταία ἐρώτηση σιώπησε. Ἐπέστρεψε στὴ σκηνή του καὶ περίμενε νὰ δεῖ τί θὰ ἀπογίνει.

Τελικῶς τὰ Σόδομα καὶ τὰ Γόμορρα καταστράφηκαν. Διότι δὲν κατοικοῦσαν σ’ αὐτὲς τὶς πόλεις οὔτε δέκα δίκαιοι! Ὅλοι εἶχαν γίνει σάρκες. Σημειώνει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος ὅτι ἐπειδὴ οἱ Σοδομίτες ἀνέτρεψαν τοὺς νόμους τῆς φυσικῆς τάξεως καὶ ἐπενόησαν νέους καὶ ἄνομους τρόπους σαρκικῆς ἐπαφῆς, ἄνοιξε ἡ γῆ καὶ τοὺς κατάπιε, γιὰ νὰ ἀφήσει ἐνθύμηση στὶς ἐπερχόμενες γενεὲς νὰ μὴ διαπράττουν τὶς ἴδιες ἁμαρτίες, γιὰ νὰ μὴν ὑποστοῦν τὴν ἴδια τιμωρία.

Ἡ συγκλονιστικὴ συνομιλία τοῦ πατριάρχη Ἀβραὰμ μὲ τὸν ἅγιο Θεὸ ἀπὸ τὸ βιβλίο τῆς Γενέσεως (ιη΄ 23-33) ἀποδεικνύει περίτρανα ὅτι, ἂν δὲν ἤθελε νὰ καταστραφοῦν τὰ Σόδομα καὶ τὰ Γόμορρα ὁ γέρων Πατριάρχης, πολὺ περισσότερο δὲν ἤθελε νὰ καταστραφοῦν ὁ ἅγιος Θεός. Ὁ πολυεύσπλαχνος Κύριος δὲν θἐλει τὸν θάνατο τοῦ ἁμαρτωλοῦ. Εἶναι ἕτοιμος νὰ παρατείνει τὸ ἔλεός Του καὶ νὰ μὴ μᾶς τιμωρήσει παραδειγματικά, ὅπως θὰ ἦταν δίκαιο νὰ τὸ κάνει, ἐφόσον ἐξακολουθητικὰ ἁμαρτάνουμε. Ἀλλὰ γιὰ νὰ μὴν πέσει σὰν πέλεκυς ἡ τιμωρία τοῦ Θεοῦ, εἶναι ἀπαραίτητο νὰ ὑπάρχουν ἔστω καὶ λίγοι δίκαιοι, οἱ ὁποῖοι θὰ ὑψώνουν τὰ χέρια τους καὶ θὰ ἱκετεύουν τὸν πανοικτίρμονα Κύριο νὰ γίνει ἵλεως.

(*) Στὴ φιλοξενία τῶν ἁγίων ἀγγέλων οἱ θεῖοι Πατέρες βλέπουν τὴν προτύπωση τῆς Ἁγίας Τριάδος.