ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΠΑΙΣΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

Ἀπολυτίκιον Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Τῆς ἐνθέου ἀγάπης τὸ πῦρ δεξάμενος,ὑπερβαλλούσῃ ἀσκήσει ἐδόθης ὅλος Θεῷ καὶ παράκλησις πολλῶν ἀνθρώπων γέγονας, λόγοις θείοις νουθετῶν, προσευχαῖς θαυματουργῶν, Παΐσιε θεοφόρε· καὶ νῦν πρεσβεύεις ἀπαύστως ὑπὲρ παντὸς τοῦ κόσμου, Ὅσιε

ΑΓΡΙΟΤΗΤΑ Α,Β,Γ,Δ

τοῦ ἱεροκήρυκος ἀρχιμ. Δανιήλ Ἀεράκη

Τρομοκρατία σημαίνει ἀπειλή κατά ἀθώων μέ κάθε βίαιο τρόπο. Τρομοκρατία βέβαια εἶναι καί ἡ κατά ἐνόχων βίαιη ἀπειλή καί ἐνέργεια. Ἔνοχοι εἴμαστε ὅ­λοι. Ὅσοι ἔχουν ἐξουσία καθίστανται, κάπως, ὡς ὑπεύθυνα πρόσωπα, περισ­σότερο ἔνοχοι. Αὐτό δέν σημαίνει «παίρνω τό νόμο στά χέρια μου». Ὑπάρχει ὁ λόγος μέ τά ἐπιχειρήματά του, ὑπάρχει ἡ δικαιοσύνη μέ τούς νόμους της, ὑπάρ­χει τό κράτος μέ τά κατασταλτικά του ὄργανα.

Τόν τελευταῖο καιρό ἡ τρομοκρατία ἦρθε καί πάλι στήν ἐπικαιρότητα.

• Ἡ πρώτη μορφή ἀγριότητάς της εἶναι αὐτή στό πρόσωπο τοῦ τρομοκράτη τῆς 17 Νοέμβρη, πού εἶχε δραπετεύσει ἀπό τή φυλακή καί ἐπί ἕνα χρόνο ὅλος ὁ τόπος ζοῦσε μέ τήν ἀγωνία κάποιου τρομοκρατικοῦ χτυπήματος ἀπό ἄτομο ἤ ἀπό «πυρῆνα ἀτόμων», πού δέν ὀρωδιοῦν πρό οὐδενός.

Εὐτυχῶς στίς 3 Ἰανουαρίου, μιά μέρα πρίν ἀπό τό ἑτοιμαζόμενο, ὅπως λέγεται, χτύπημα, ἡ Ἀντιτρομοκρατική Ὑπηρεσία τῆς Ἀστυνομίας ἀνακάλυψε τίς «γιάφκες» τοῦ τρομοκράτη, τόν ὁποῖον καί συνέλαβε.

•  Δέν προλάβαμε νά συνέλθουμε ἀπό τό «σόκ» τῆς πρώτης ἀγριότητας, καί δεύτερη ἀγριότητα κατέκλεισε ὡς εἴδησις τά μέσα ἐνημερώσεως, ἔντυπα καί ἠλεκτρονικά. Στίς 7 Ἰανουαρίου τό Παρίσι συγκλονίστηκε ἀπό φοβερό τρομο­κρατικό χτύπημα. Μουσουλμάνοι ἐξτρεμιστές, πού τώρα τελευταῖα ἀκοῦνε στό ὄνομα «τζιχαντιστές» καί κατευθύνονται ἀπό ὀργανώσεις καί στρατόπεδα τῆς Μέσ. Ἀνατολῆς (Ἀλ Κάϊντα κ.λπ.), χτύπησαν μέ βαρύ ὁπλισμό τά γραφεῖα τῆς σατιρικῆς ἐφημερίδας «Charlie Hebdo».

Σκότωσαν ἕνδεκα δημοσιογράφους. Ἀργότερα δέ τά θύματα τῶν τρομοκρατῶν ἀνῆλθαν στά δέκα ἑπτά, ἀφοῦ δύο ἀπό αὐτούς, πρίν ἐξοντωθοῦν, σκότωσαν καί ἕξι ὁμήροιυς.

• Ἡ αἰτία τῆς ἐπιθέσεως τῶν «τζιχαντιστῶν»; Ὅπως γράφτηκε, ἦταν ὁ θρη­σκευτικός φανατισμός. Ἡ σατιρική ἐφημερίδα ἐπανειλημμένως εἶχε δημοσι­εύσει σκίτσα προσβλητικά, πού διακωμωδοῦσαν τόν ἀρχηγό τῆς Μουσουλμα­νικῆς θρησκείας, τόν Μωάμεθ.

• Φυσικά ἀνατριχιάζει κάθε λογικός ἄνθρωπος μέ τή σκέψι, ὅτι θρησκευτικό συναίσθημα, πού, ὑποτίθεται, ἐξημερώνει, εἶναι δυνατόν νά ἐξαγριώνη καί νά θηριοποιῆ τόν ἄνθρωπο.

• Ἀλλ᾽ ἐνῶ καταδικάζουμε τήν ἀποτρόπαιη ἀγριότητα τοῦ Παρισιοῦ, ἔχουμε δικαίωμα καί καθῆκον νά ὑπογραμμίσουμε καί μία τρίτη ἀγριότητα.

Δέν σκοτώνουν μόνο τά ὅπλα. Σκοτώνει κάποτε καί ἡ πέννα. Γιατί εἴμαστε ἕτοιμοι νά ἀμνηστεύσουμε τήν ὁποιαδήποτε ἀκρότητα σατιρικῆς βαρβαρότητας; Ὅταν ἕνα πρόσωπο (θρησκείας) ἤ σύμβολο εἶναι τόσο βαθειά χαραγμένο σέ φανατισμένη καρδιά, τί κάνει ὅποιος αἰσχρά διακωμωδεῖ τό πρόσωπο ἤ τό σύμβολο αὐτό; Βάζει φωτιά στό φυτίλι τοῦ σχιζοφρενικοῦ ἐνίοτε σκοταδισμοῦ.

• Καλά θά ἦταν νά καταλάβαιναν ὅλοι, ὅτι εἴμαστε ἰσότιμα μέλη μιᾶς δημο­κρατικῆς κοινωνίας. Καλά θά ἦταν νά μήν ὑπῆρχαν φανατισμοί (θρησκευτικοί, πολιτικοί, ποδοσφαιρικοί). Καλά θά ἦταν ὅμως καί νά μήν ὤξυναν τίς φανατικές τάσεις ἀκραῖα δημοσιεύματα ἤ σκιτσογραφήματα. Διότι ὑπάρχει κίνδυνος ἡ γραφίδα νά ἀκονίζη τό σπαθί!

• Καλά ἔκαναν καί μαζεύτηκαν ἡγέτες ἀπό ὅλο τόν κόσμο στό Παρίσι καί ἔκαναν πορείακατά τῆς παγκόσμιας τρομοκρατίας. Ἀλλά καλά θά κάνουν ἐπίσης νά μήν ἀφήνουν ἀσύδοτα τίς πέννες καί τά μολύβια!

Ποτέ, μά ποτέ, ἡ ἐλευθερία τοῦ τύπου, δέν εἶναι ἀσύδοτη χυδαιότητα. Ποτέ, μά ποτέ, ἡἐλευθερία τῆς ἔκφρασης δέν ταυτίζεται μέ τίς βρισιές καί τίς βλα­σφημίες. Ποτέ, μά ποτέ, δέν μπορεῖ νά ὑπάρχη τέχνη χωρίς ὅρους καί ὅρια.

• Καί βεβαια ὑπάρχει καί στόν τόπο μας ὁ περί τύπου νόμος καί διάταξις κατά τῆς αἰσχρῆς βλασφημίας. Καί ὅμως εἴδαμε καί πρόσφατα τήν τέταρτη ἀγριότη­τα. Εἶναι ἐκείνη, πού βάναυσα διακωμώδησε τήν ἄκρα Ἁγιότητα.

Στό περιοδικό «Life», πού συνεργάζεται μέ ἀθηναϊκή καθημερινή ἐφημερίδα, δημοσιεύτηκε σκίτσο αἰσχρότατο, γιά νά διακωμωδηθῆ ὄχι ἕνας ἀρχηγός θρη­σκευτικοῦ κινήματος, ἀλλ᾽ ὁ Δημιουργός τοῦ σύμπαντος κόσμου, ὁ Τριαδικός Θεός!!! Καί ὅμως, οἱ πάντες ἐσιώπησαν.

Δέν θά γίνουμε βεβαίως «τζιχαντιστές», πού σκοτώνουν ὅταν βρίζεται ὁ ἀρχηγός τους, ἀλλ᾽ οὔτε θά γίνουμε ἀρνητές τῆς Πίστεώς μας.

Οἱ κοσμικοί δημοσιογράφοι ἔχουν τήν εἰρωνεία τους. Ἐμεῖς ἔχουμε τήν ὁμο­λογία μας. Ἔχουμε καί κάτι ἀκόμα, ἄν τό ἔχουμε καί ἄν θά τό ἔχουμε γιά πολύ ἀκόμα. Ἔχουμε καί μίαὈρθόδοξη Χριστιανική χώρα, τήν Ἑλλάδα, πού ἔχει καί νόμους ἐναντίον πάσης μορφῆς βλασφημίας.

ΠΗΓΗ: ΑΚΤΙΝΕΣ

ΑΝΤΙΟ ΧΑΜΙΝΤ!

ΑΝΤΙΟ ΧΑΜΙΝΤ

Ο Δημήτρης από μικρός φοβόταν τις ενέσεις. Στο γιατρό που πήγαιναν για τα συνηθισμένα εμβόλια που κάνουν τα παιδιά, ήθελε πάντα να κρατά το χέρι της μητέρας του για να παίρνει κουράγιο και να νιώθει ασφάλεια. Ξαπλωμένος τώρα στο κρεββάτι του νοσοκομείου, όπου νοσηλευόταν για μία ίωση που τον παίδευε, είδε τη νοσοκόμα να τον πλησιάζει με μία ένεση στο χέρι. Έψαξε με τα μάτια τη μητέρα του. Του είχε πει ότι θα πήγαινε στο κυλικείο και ακόμη δεν είχε γυρίσει. Τον έπιασε πανικός. Ήθελε να της κρατήσει το χέρι, όπως έκανε κάθε φορά που ερχόταν η νοσοκόμα με την ένεση και δεν αισθανόταν κανέναν πόνο. Κοίταξε απελπισμένα γύρω του. Στο διπλανό κρεβάτι κοιμόταν ένα αγόρι. Το χέρι του κρεμόταν έξω από το κρεββάτι, και ο Δημήτρης τέντωσε το δικό του και το έπιασε. Το κράτησε σφιχτά μέχρι να τελειώσει η νοσοκόμα με την ένεση και τότε μόνο γύρισε και περιεργάστηκε τον καινούργιο γείτονα. Ήταν πολύ αδύνατος και αν και μελαχρινός, το πρόσωπό του είχε ένα χρώμα κίτρινο, σαν το λεμόνι. Είχε ξυπνήσει και του χαμογελούσε.

Φοβάσαι τις ενέσεις; τον ρώτησε. Εγώ έχω κάνει τόσες πολλές που τις έχω συνηθίσει. Πως σε λένε; τον ρώτησε ο Δημήτρης.

Χαμίντ. Είμαι από το Ιράκ, του απάντησε προλαβαίνοντας την επόμενη ερώτησή του.

Και τι αρρώστεια έχεις;

Δεν ξέρω πως την λένε στα ελληνικά. Την ξέρω μόνο στην γλώσσα μου, αλλά ξέρω ότι είναι βαριά. Μου έχει πειράξει το συκώτι μου για αυτό είμαι έτσι κίτρινος. Ο μπαμπας μου είχε την ίδια αρρώστια.

Εκείνη την ώρα μπήκε η μαμά του Δημήτρη στο δωμάτιο. Ο Χαμίντ ξανάκλεισε τα μάτια του. Η κυρία Μαρία κατάλαβε ότι τα παιδιά γνωρίστηκαν και πήρε το Δημήτρη έξω από τον θάλαμο, στο μικρό σαλόνι του νοσοκομείου.

Ο Χαμίντ είναι πολύ άρρωστος του είπε. Μιλούσα με την μητέρα του σήμερα το πρωί. Μου είπε ότι μπορεί να πεθάνει. Νομίζω πως θα τον βοηθούσε πολύ, αν το θέλεις και εσύ να γίνετε φίλοι.
 
Μέχρι την άλλη μέρα τα δύο αγόρια είχαν γίνει κιόλας φίλοι. Όμως η υγεία του Χαμίντ όλο και χειροτέρευε. Εκείνο το πρωινό ο Δημήτρης καθόνταν στο κρεββάτι του Χαμίντ και μιλούσαν.

Τέλειωσα με τις ενέσεις του είπε: Ξέρω ότι είναι χαζό για ένα αγόρι στην ηλικία μου να τις φοβάται, όμως δεν μπορώ να το ξεπεράσω.

Οι ενέσεις δεν είναι τίποτα, του απάντησε ο Χαμίντ, με σβησμένη φωνή από την εξάντληση. Εγώ φοβάμαι πιο σοβαρά πράγματα. Φοβάμαι το θάνατο. Πριν τρία χρόνια πέθανε ο πατέρας μου στη Βασόρα που μέναμε και δεν θα ξεχάσω ποτέ την μορφή του. Ξέρεις νομίζω πως κι εμένα θα μου συμβεί το ίδιο.

Ο Δημήτρης θυμήθηκε τα λόγια της μητέρας του. Θυμήθηκε ακόμη τα λόγια της δασκάλας του στο κατηχητικό που είχε πει μία μέρα. Ο θάνατος είναι το πέρασμα από τη μία ζωή στην άλλη. Από την προσωρινή στην αιώνια και την αληθινή. Μα το πιο ευχάριστο είναι ότι όσοι πίστεψαν στον Ιησού Χριστό, όσοι αναγνώρισαν ότι πέθανε από αγάπη για αυτούς επάνω στον σταυρό, στην άλλη ζωή θα ζήσουν για πάντα μαζί Του σε έναν κόσμο με τόση ομορφιά, που δεν την βάζει ο νους του ανθρώπου.

Ο Δημήτρης επανέλαβε αυτά τα λόγια στον Χαμίντ και όσα ακόμη θυμόνταν από την Αγία γραφή που διάβαζε από μικρός με την μητέρα του.

Ο Χαμίντ τον άκουγε προσεκτικά. Τότε ο Δημήτρης πήρε την Καινή Διαθήκη και διάβασε:
[Η σωτήρια επέμβαση του Θεού απευθύνεται,διά μέσου της πίστεως στον Ιησού Χριστό,σε όλους τους ανθρώπους και ο Θεός σώζει όλους όσους πιστεύουν, χωρίς να κάνει διάκριση Ιουδαίων και Εθνικών (Ρωμ.Γ:22).

Ο Χριστός αγαπά και υπόσχεται πως θα σώσει όλους τους ανθρώπους του είπε, ανεξάρτητα από την εθνικότητά τους. Αρκεί να πιστέψουν με την καρδιά τους σε Αυτόν. Δέχτηκε τον ληστή που είχαν σταυρώσει δίπλα Του και δεν θα δεχτεί εσένα; Έλα να του μιλήσουμε να προσευχηθούμε σε Αυτόν και να είσαι σίγουρος πως αμέσως θα σε δεχτεί.

Η νοσοκόμα που μπήκε σε λίγη ώρα στο θάλαμο να μοιράσει τα φάρμακα των παιδιών αντίκρυσε ένα παιδί γονατισμένο πλάι στο κρεββάτι του Χαμίντ να προσεύχεται χαμηλόφωνα και το αγοράκι από το Ιράκ με κλειστά τα μάτια και ένα αδιόρατο χαμόγελο στα χλωμά του χείλη.

Πλησίασε αργά και κτύπησε μαλακά τον Δημήτρη στην πλάτη. Πρέπει να φύγεις τώρα, του είπε. Σε λίγο θα έρθουν οι γιατροί. Ο φίλος σου δεν υποφέρει πιά. Έφυγε για τη χώρα που του περιέγραψες για να συναντήσει τον Ιησού που μόλις γνώρισε.

Ένα δάκρυ κύλησε από τα μάτια του Δημήτρη. Υποσχέθηκε στον εαυτό του ότι δεν θα κλάψει, γιατί ήταν σίγουρος ότι ο φίλος του πίστεψε στον Χριστό, έγινε ένα πραγματικό παιδί του Θεού και έφυγε ευτυχισμένος. Έσκυψε μόνο κοντά στο αυτί του μικρού Ιρακινού, του έδωσε ένα φιλί στο
μάγουλο και του ψιθύρισε: Αντίο Χαμίντ!

ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ: ΟΤΙ ΑΠΟΣΤΡΕΦΕΣΑΙ, ΜΗΝ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΣΤΟΝ ΑΛΛΟ!

Ἔλεγε κάποιος ἀπὸ τοὺς Γέροντες:
«Ὅ,τι ἀποστρέφεσαι, μὴν τὸ κάνεις στὸν ἄλλο.
Ἀποστρέφεσαι τὸ νὰ πεῖ κάποιος λόγια ἐναντίον σου; Μὴν κακολογήσεις κι ἐσὺ κάποιον.
Ἀποστρέφεσαι τὸ νὰ σὲ ἐξευτελίσει κάποιος ἢ νὰ σὲ ἐξυβρίσει ἢ νὰ ἁρπάξει κάτι ἀπὸ τὰ ὑπάρχοντά σου ἢ ὅ,τι ἄλλο παρόμοιο μπορεῖ νὰ συμβεῖ; Καὶ ἐσὺ οὔτε ἕνα ἀπ᾿ αὐτὰ μὴν κάνεις σὲ ἄλλον.
Ὅποιος μπορεῖ νὰ κρατήσει αὐτὸν τὸν λόγο, τοῦ ἀρκεῖ γιὰ νὰ σωθεῖ».

ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ: ΕΑΝ ΔΕΝ ΜΙΣΗΣΕΙΣ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!

Εἶπε κάποιος ἀπ᾿ τοὺς πατέρες:
«Ἐὰν δὲν μισήσεις πρῶτα, δὲν μπορεῖς ν᾿ ἀγαπήσεις, ἐὰν δηλαδὴ δὲν μισήσεις τὴν ἁμαρτία, δὲν μπορεῖς νὰ κάνεις τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὅπως ἀναφέρεται στὴν ἁγία Γραφή, «Ἀπόφυγε τὸ κακὸ καὶ πρᾶξε τὸ καλό».
Ὅμως καὶ σ᾿ αὐτὴ τὴν περίπτωση ἡ ψυχικὴ διάθεση εἶναι ἐκείνη ποὺ μετράει πάντοτε.
Γιατὶ ὁ Ἀδὰμ ἂν καὶ ἦταν μέσα στὸν παράδεισο, παρέβη τὴν ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ, ἐνῷ ὁ Ἰώβ, ἂν καὶ ἦταν καθισμένος πάνω στὴν κοπριά, κράτησε τὴν αὐτοκυριαρχία του.
Λοιπὸν τὸ μόνο ποὺ ζητάει ὁ Θεὸς ἀπ᾿ τὸν ἄνθρωπο εἶναι ἡ καλή του διάθεση καὶ νὰ ἔχει πάντοτε τὸν φόβο τοῦ Θεοῦ μέσα του».

ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ: ΕΑΝ ΕΧΕΙΣ ΤΟΝ ΘΕΟ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ, ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΕ ΦΟΒΙΣΕΙ Ο ΕΧΘΡΟΣ!

Εἶπε κάποιος Γέροντας:
«Είτε πέφτεις νὰ κοιμηθεῖς εἴτε σηκώνεσαι ἢ ὁ,τιδήποτε ἄλλο κάνεις, ἐὰν ἔχεις τὸν Θεὸ μπροστὰ στὰ μάτια σου, σὲ καμιὰ περίπτωση δὲν μπορεῖ νὰ σὲ φοβίσει ὁ ἐχθρὸς καὶ ἐὰν ὁ λογισμὸς μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ μείνει σταθερὰ προσηλωμένος στὸν Θεό, τότε καὶ ἡ δύναμη τοῦ Θεοῦ θὰ μείνει μέσα σ᾿ αὐτόν».

ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ: ΕΑΝ Ο ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΝΑΙ ΝΗΦΑΛΙΟΣ, ΕΧΕΙ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΕΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΞΩ ΑΝΘΡΩΠΟ!

Εἶπε πάλι κάποιος ἀπ᾿ τοὺς Γέροντες:
«Ἐὰν ὁ μέσα μας ἄνθρωπος εἶναι νηφάλιος, ἔχει τὴ δύναμη νὰ προστατεύσει καὶ τὸν ἔξω ἄνθρωπο.
Ἐὰν ὅμως λείπει ἡ ἐσωτερικὴ προϋπόθεση ἂς φυλάξουμε μὲ ὅση δύναμη ἔχουμε τὴ γλῶσσα μας».

ΕΙΠΕ ΚΑΠΟΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ: ΑΝΘΡΩΠΕ ΜΟΥ, ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ!

Εἶπε κάποιος Γέροντας:
«Άνθρωπέ μου, γιὰ σένα γεννήθηκε ὁ Χριστός, γι᾿ αὐτὸ ἦρθε ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, γιὰ νὰ σωθεῖς ἐσύ.
Καὶ ἔγινε παιδί, καὶ μεγάλωσε ὡς ἄνθρωπος, ἐνῷ ἦταν Θεός.
Κάποια φορὰ ἔκανε τὸν ἀναγνώστη, πῆρε τὸ ἱερὸ βιβλίο μὲς στὴ συναγωγὴ καὶ διάβασε:
«Τὸ Πνεῦμα τοῦ Κυρίου εἶναι καὶ μένει σὲ μένα, γιατὶ μ᾿ αὐτὸ μὲ ἔχρισε».
Ἄλλη φορὰ ὡς ὑποδιάκονος ἔκαμε φραγγέλιο ἀπὸ σχοινὶ καὶ τοὺς ἔβγαλε ὅλους ἔξω ἀπὸ τὸ ἱερὸ καὶ τὰ πρόβατα καὶ τὰ βόδια καὶ ὅλα τ᾿ ἄλλα.
Ἄλλοτε πάλι ὡς διάκονος, ζώστηκε τὴν πετσέτα καὶ ἔπλυνε τὰ πόδια τῶν μαθητῶν του, δίνοντας ἐντολὴ νὰ πλένουν κι αὐτοὶ τὰ πόδια τῶν ἀδελφῶν τους, ὡς Ἱερέας, κάθισε ἀνάμεσα στοὺς ἱερεῖς καὶ δίδασκε τὸν λαό.
Κι ἄλλη φορὰ ὡς ἐπίσκοπος, πῆρε ἄρτο, τὸν εὐλόγησε καὶ τὸν ἔδωσε στοὺς μαθητές του.
Μαστιγώθηκε ἐξαιτίας σου καὶ σὺ γι᾿ αὐτὸν δὲν σηκώνεις οὔτε μία προσβολή, ἐνταφιάστηκε καὶ ἀναστήθηκε ὡς Θεός.
Ὅλα γιὰ μᾶς μὲ τὴ σειρά, τὸ ἕνα κατόπιν τοῦ ἄλλου τὰ ὑπέστη, γιὰ νὰ μᾶς σώσει.
Ἂς εἴμαστε λοιπὸν νηφάλιοι, ἂς εἴμαστε ἄγρυπνοι, ἂς περνοῦμε τὸν καιρό μας προσευχόμενοι, ἂς κάνουμε ὅσα εἶναι εὐάρεστα σ᾿ Αὐτόν».

ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ: ΦΡΟΝΤΙΣΕ ΜΕ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΠΡΟΣΟΧΗ ΝΑ ΜΗΝ ΑΜΑΡΤΑΝΕΙΣ!

Εἶπε κάποιος Γέροντας:
«Φρόντισε μὲ ἰδιαίτερη προσοχὴ νὰ μὴν ἁμαρτάνεις, γιὰ νὰ μὴν προσβάλεις τὸν Θεὸ ποὺ κατοικεῖ μέσα σου καὶ τὸν διώξεις ἀπ᾿ τὴν ψυχή σου».

ΟΣΙΟΣ ΠΟΙΜΗΝ: ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΚΟΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΘΕΙΣ ΚΑΝΕΝΑ!

Αββάς Ποιμήν: Προσπάθησε ὅσο μπορεῖς νὰ μὴν κακομεταχειρισθεῖς γενικῶς κανένα, καὶ καθαρὴ κράτησε τὴν καρδιά σου στὶς σχέσεις σου μὲ κάθε ἄνθρωπο.

ΟΣΙΟΣ ΠΟΙΜΗΝ: ΟΤΑΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΝΑ ΧΤΙΣΕΙ ΣΠΙΤΙ, ΠΟΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΧΡΕΙΑΖΟΥΜΕΝΑ ΠΟΥ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΝΕΙ!

Αββάς Ποιμήν: Ὅταν πρόκειται ἕνας ἄνθρωπος νὰ χτίσει σπίτι, πολλὰ εἶναι τὰ χρειαζούμενα ποὺ συγκεντρώνει, γιὰ νὰ μπορέσει νὰ τὸ στήσει τὸ σπίτι, ἀλλὰ καὶ εἴδη διάφορα συγκεντρώνει, ἔτσι κι ἐμεῖς ἂς ἀποκτήσουμε λίγο, ἔστω, ἀπ᾿ ὅλες τὶς ἀρετές. 

ΟΣΙΟΣ ΠΟΙΜΗΝ: Η ΕΠΑΓΡΥΠΝΗΣΗ, Η ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΔΙΑΚΡΙΣΗ!

Αββάς Ποιμήν: Ἡ ἐπαγρύπνηση καὶ ἡ προσοχὴ στὸν ἑαυτό μας καὶ ἡ διάκριση, αὐτὲς οἱ τρεῖς ἀρετὲς εἶναι ὁδηγοὶ τῆς ψυχής.

ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ: ΠΟΙΟ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΕΡΓΟ ΚΑΛΟ!

Ἕνας ἀδελφὸς ρώτησε κάποιον Γέροντα: «Ποιὸ καλὸ πρᾶγμα ὑπάρχει, γιὰ νὰ τὸ κάνω καὶ νὰ βρῶ ζωὴ μέσα σ᾿ αὐτό;»

Καὶ εἶπε ὁ Γέροντας:

«Ὁ Θεὸς γνωρίζει τὸ καλό. Ὅμως ἄκουσα ὅτι κάποιος ἀπὸ τοὺς πατέρες ρώτησε τὸν ἀββᾶ Νισθερῶο τὸν μεγάλο, τὸν φίλο του ἀββᾶ Ἀντωνίου:

«Ποιὸ θεωρεῖται ἔργο καλὸ γιὰ νὰ τὸ κάνω;»

Κι ἐκεῖνος τοῦ εἶπε:

«Ὅλες οἱ ἀρετὲς δὲν εἶναι ἰσοδύναμες; Ἡ ἁγία Γραφὴ λέει ὅτι ὁ Ἀβραὰμ ὑπῆρξε φιλόξενος καὶ εἶχε τὸν Θεὸ μαζί του. Ὁ Ἠλίας ἀγαποῦσε τὴν ἡσυχία καὶ ὁ Θεὸς ἦταν μαζί του. Ὁ Δαβὶδ ἦταν ταπεινὸς καὶ ὁ Θεὸς ἦταν μαζί του. Ὅ,τι λοιπὸν καταλαβαίνεις νὰ θέλει ἡ ψυχή σου ποὺ εἶναι σύμφωνο μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, αὐτὸ κάνε καὶ κράτα ἄγρυπνη τὴν καρδιά σου».

ΤΟ ΘΕΙΟ ΦΩΣ ΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΣΕΡΑΠΙΩΝΑ

Το Θείο Φως στον πατέρα Σεραπίωνα.
Ο μεταφραστής Google μας μεταφράζει από τα Γεωργιανά

ΠΗΓΗ: ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ

ΟΤΑΝ ΟΛΑ ΠΑΝΕ ΔΥΣΚΟΛΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΣΟΥ, ΓΟΝΑΤΙΣΕ!

Όταν όλα πάνε δύσκολα στην ζωή σου και δεν έχεις δύναμη να σταθείς όρθιος… Γονάτισε και προσευχήσου!

ΓΕΜΑΤΗ ΚΟΥΠΑ

Ένας πολυάσχολος άνθρωπος του καιρού μας, αποφάσισε κάποτε να επισκεφθεί έναν σοφό ερημίτη. Ήθελε να ηρεμήσει λίγο από το άγχος που τον βασάνιζε. Και να ζητήσει τις συμβουλές του γέροντα. Τον συνάντησε σε μια φτωχική καλύβα.

- Καλημέρα, είπε χαιρετώντας τον ερημίτη. Ξέρετε, έκανα πολύ δρόμο για να έλθω εδώ...

- Κάθισε, τον διέκοψε ο γέροντας. Άσε με να σου βάλω λίγο τσάι .

- Έχω περάσει πολλά χρόνια σπουδάζοντας σε Πανεπιστήμια του εξωτερικού..., άρχισε να αυτοσυστήνεται ο επισκέπτης.

- Ας πιούμε πρώτα λίγο τσάι, επέμεινε ο γέροντας.

- Τώρα διευθύνω μια μεγάλη επιχείρηση..., συνέχισε να περιαυτολογεί ο ξένος.

- Πιστεύω ότι το τσάι θα σας αρέσει πολύ, είπε ο ερημίτης συνεχίζοντας να γεμίζει την κούπα του επισκέπτη του.

- Μα εσείς την ξεχειλίσατε, πάτερ· το τσάι χύνεται απ’ έξω! παρατήρησε ενοχλημένος ο ξένος.

- Κι εσύ μοιάζεις μ’ αυτήν την ξεχειλισμένη κούπα ! απάντησε τότε ο σοφός γέροντας. Αν δεν αδειάσεις έστω λίγα από αυτά που κουβαλάς, πώς θα αφήσεις να στάξει μέσα σου κάτι από τα λίγα πράγματα πού ξέρω.

ΠΗΓΗ: ΤΟ ΚΑΝΔΥΛΑΚΙ

ΟΣΙΟΣ ΜΩΥΣΗΣ Ο ΑΙΘΙΟΠΑΣ: ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ, ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΜΕ ΚΟΠΟ, ΜΕ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ ΚΑΙ ΜΕ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΑΚΑΤΑΠΑΥΣΤΗ!

Όσιος Μωυσής ο Αιθίοπας: Εἶναι ἀδύνατο νὰ ἀποκτήσει κανεὶς τὸν Ἰησοῦ, παρὰ μόνο μὲ κόπο, μὲ ταπείνωση καὶ μὲ προσευχὴ ἀκατάπαυστη.

ΑΒΒΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΚΥΖΙΚΗΝΟΣ: ΑΝ ΘΕΛΕΙ ΚΑΝΕΙΣ Ν' ΑΠΟΚΤΗΣΕΙ ΜΙΑ ΑΡΕΤΗ!

Ἀνηφορίζοντας ἀπὸ τὴ Γεθσημανὴ στὸ ὄρος τῶν Ἐλαιῶν, συναντᾷ κανεὶς τὸ μοναστῆρι τοῦ ἀββᾶ Ἀβραμίου. Σ᾿ αὐτὸ τὸ μοναστῆρι ἡγούμενος ἦταν ὁ ἀββᾶς Ἰωάννης ὁ Κυζικηνός. Τὸν ρωτήσαμε λοιπὸν κάποια μέρα:
«Ἀββᾶ, πῶς μπορεῖ νὰ ἀποκτήσει κανεὶς ἀρετή;»
 
Καὶ μᾶς ἀπάντησε ὁ Γέροντας:
«Ἂν θέλει κανεὶς ν᾿ ἀποκτήσει μία ἀρετή, δὲν μπορεῖ νὰ τὴν κάνει κτῆμα του, ἂν δὲν μισήσει τὴν κακία ποὺ εἶναι ὁ ἀντίποδάς της.
Ἂν λοιπὸν θέλεις νὰ ἔχεις πάντοτε πένθος στὴν ψυχή σου, μίσησε τὸ γέλιο.
Θέλεις νὰ ἔχεις ταπείνωση; Μίσησε τὴν ὑπερηφάνεια.
Θέλεις νὰ εἶσαι ἐγκρατής; Μίσησε τὴ λαιμαργία.
Θέλεις νὰ εἶσαι σώφρων; Μίσησε τὴν ἀκόλαστη ζωή.
Θέλεις νὰ εἶσαι ἀκτήμων; Μίσησε τὴ φιλαργυρία.
Αὐτὸς ποὺ θέλει νὰ εἶναι κάτοικος τῆς ἐρήμου, μισεῖ τὶς πόλεις ἐξαιτίας τῶν πειρασμῶν.
Αὐτὸς ποὺ θέλει νὰ ἔχει ἡσυχία, μισεῖ τὴν παρρησία.
Αὐτὸς ποὺ θέλει νὰ ζεῖ ἄγνωστος, μισεῖ τὴν τάση γιὰ ἐπίδειξη.
Αὐτὸς ποὺ θέλει νὰ κυριαρχεῖ στὴν ὀργή, μισεῖ νὰ περνάει τὶς ὦρες του μαζὶ μὲ πολλούς.
Αὐτὸς ποὺ θέλει νὰ ἔχει ἀμνησικακία, ἀποφεύγει νὰ κακολογεῖ τοὺς ἄλλους.
Αὐτὸς ποὺ θέλει νὰ εἶναι ἀπερίσπαστος, μένει στὴ μοναξιά.
Αὐτὸς ποὺ θέλει νὰ κυριαρχεῖ στὴ γλῶσσα, ἂς κλείνει τ᾿ αὐτιά του νὰ μὴν ἀκούει πολλά.
Αὐτὸς ποὺ θέλει νὰ ἔχει τὸν φόβο τοῦ Θεοῦ πάντοτε, θὰ μισήσει τὴ σωματικὴ ἀνάπαυση καὶ θὰ ἀγαπήσει τὴ θλίψη καὶ τὴ στενοχώρια».

ΟΣΙΟΣ ΗΣΑΪΑΣ Ο ΑΝΑΧΩΡΗΤΗΣ: ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΤΟ ''ΑΓΙΑΣΘΗΤΩ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ''!

 
Ἕνας ἀδελφὸς ρώτησε τὸν ἀββᾶ Ἡσαΐα γιὰ τὴ φράση τῆς προσευχῆς ποὺ ὑπάρχει στὸ Εὐαγγέλιο:
«Τί σημαίνει τό: Ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά σου;»
Καὶ ἐκεῖνος ἀποκρίθηκε:
«Αυτό ἀφορά τους τελείους. Εἶναι ἀδύνατο νὰ ἁγιασθεῖ τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ ἀπὸ ἐμᾶς, ἐφόσον μᾶς ἐξουσιάζουν τὰ πάθη».

ΟΣΙΟΣ ΗΣΑΪΑΣ Ο ΑΝΑΧΩΡΗΤΗΣ: Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΟΦΕΙΛΕΙ, ΠΑΝΩ ΑΠ' ΟΛΑ, ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙ ΠΙΣΤΗ ΣΤΟΝ ΘΕΟ!

Εἶπε ὁ ἀββᾶς Ἡσαΐας ὁ ἱερέας:

«Κάποιος ἀπὸ τοὺς Πατέρες ἔλεγε πὼς ὁ ἄνθρωπος ὀφείλει, πάνω ἀπ᾿ ὅλα, νὰ ἀποκτήσει πίστη στὸν Θεὸ καὶ ν᾿ ἀναζητεῖ συνεχῶς καὶ μὲ πόθο τὸν Θεό. Νὰ ἐπιδιώκει ἐπίσης τὴν κακοπάθεια, τὴν ταπεινοφροσύνη, τὴν ἁγνότητα, τὴ φιλανθρωπία καὶ τὴν ἀγάπη σ᾿ ὅλους. Τὴν ὑποταγὴ καὶ τὴν πραότητα, τὴ μακροθυμία καὶ τὴν ὑπομονή, τὴν ἐπιθυμία γιὰ τὸν Θεό, καὶ νὰ παρακαλεῖ συνεχῶς τὸν Θεὸ μὲ πόνο καρδιᾶς καὶ ἀληθινὴ ἀγάπη γιὰ νὰ μὴν κοιτάξει ποτὲ πρὸς τὰ πίσω, ἀλλὰ νὰ ἔχει στραμμένη τὴν προσοχή του σ᾿ αὐτὰ ποὺ ἀκολουθοῦν. Νὰ μὴν ἔχει πεποίθηση στὰ καλά του ἔργα, δηλαδὴ στὴ διακονία του, καὶ νὰ ζητάει ἀπὸ τὸν Θεὸ ἀδιάκοπα τὴ βοήθεια γιὰ ὅ,τι φέρνει ἡ κάθε μέρα».