ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΔΑΣΚΕΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ ΝΑ ''ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥΣ΄΄

Ζούμε σε μια κοινωνία που το

''Ακολούθησε την καρδιά σου''

...σαν προτροπή...σαν must!!

είναι το μήνυμα της εποχής.

Θα διαβάσετε χιλιάδες άρθρα,

από παιδαγωγούς,

ψυχολόγους, ειδικούς και μη...

για το πως να το διδάξετε αυτό στα παιδιά σας...

για το πως πρέπει αυτό να είναι

το όνειρό σας για το μέλλον τους.
Και πόσο περήφανοι θα είσαστε για αυτά..
(θα είστε άραγε?)

Όμως αναρωτηθήκατε

σε τι θα τα βοηθήσει αυτό?

Θα μπορούσαμε να κάνουμε οτιδήποτε θέλουμε

(μας έρθει στο κεφάλι, επί το λαϊκότερο)

με την δικαιολογία ότι

''ακολουθήσαμε τις καρδιές μας»

και στην πραγματικότητα,

πολλές καταστροφικές αποφάσεις ζωής

βασίζονται  σε αυτή την συμβουλή...

Πόσοι σύζυγοι έχουν χωρίσει
 ''ακολουθώντας την καρδιά τους''?
Πόσες παρανομίες θεωρούνται ''φυσιολογικές''
γιατί τις κάνουμε ''με την καρδιά μας''...

Πόσοι άνθρωποι έχουν γίνει
 υπερβολικά φιλόδοξοι...

άπληστοι... αχόρταγοι...

''ακολουθώντας την καρδιά τους''?

πόσα παιδιά και έφηβοι 
έχουν χάσει την παιδική τους ηλικία..
έχουν οδηγηθεί σε λάθους δρόμους..
''ακολουθώντας την καρδιά τους''...
και η λίστα συνεχίζεται...

Όχι, σίγουρα δεν θα πρέπει 
να ακολουθούμε τυφλά τις καρδιές μας,

και πρέπει να διδάξουμε  τα παιδιά μας

(ίσως πρώτα τους εαυτούς μας)

να μην την ακολουθούν!!

Η καρδιά δρα παρορμητικά...

ξεγελιέται από αυτά που ελπίζει....

όταν αποκτά υπερβολική
 ΄΄αυτοπεποίθηση''

ξεχνά τον Θεό 
και υπερεκτιμά τις δυνάμεις της..

Κανείς δεν ξέρει τι είναι το καλύτερο για εμάς...

και σίγουρα ούτε η καρδιά μας
 μπορεί να μας οδηγήσει σε αυτό...

Μόνο Εκείνος γνωρίζει!!

Εκείνος ξέρει..και μας οδηγεί στο καλύτερο ..

όχι πάντα από τον πιο εύκολο δρόμο...

γιατί το καλύτερο συχνά αποκτιέται

μέσα από δυσκολίες και δοκιμασίες…

Αν μοιάζει δύσκολο για μας...
όμως σκεφτείτε πως όλοι 
στο ίδιο συμπέρασμα καταλήγουν...
στον απολογισμό της ζωής τους…

Πως τελικά δεν ελέγχουμε
 την ζωή μας όσο νομίζουμε!

Άλλοι το ονομάζουν μοίρα... άλλοι τύχη...
όσοι γνωρίζουν … ξέρουν
 πως Θεός έχει το σχέδιό Του 
για τον καθένα από εμάς.
Από την ώρα που γεννιόμαστε!

Αυτό δεν σημαίνει πως υπάρχει ανελευθερία...
αλλά ο καθένας ... κατά την καρδία του...
υπηρετεί ένα ανώτερο σκοπό...
και αναλόγως τον βοηθάει ο Θεός να φτάσει στο 
καθ' ομοίωση..

Μπορείτε λοιπόν να φανταστείτε μεγαλύτερη
 και καλύτερη κληρονομιά για τα παιδιά σας...
από το να τα διδάξετε ακριβώς αυτό??
Και μάλιστα να το μάθουν αυτό
 όσο γίνεται πιο νωρίς…
(έτσι θα τους είναι και πιο εύκολο )

Πως το σημαντικό είναι 

να αφεθούμε στο θέλημά Του...

και όχι να ''ακολουθούμε την καρδιά μας''?!

http://otanstelneienapaidi.blogspot.gr/

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ: ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Οι Έλληνες απομακρύνονται από την Εκκλησία

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Συγκλονιστικά είναι τα στοιχεία δημοσκόπησης για τη σχέση των Ελλήνων με την Ορθόδοξη Εκκλησία. Η εφημερίδα «Το Βήμα» σε δύο συνεχείς Κυριακές (12 και 19 Απριλίου 2015) δημοσίευσε δημοσκόπηση της εταιρείας «Κάπα Research Α.Ε.». Σύμφωνα με αυτή  το 81,4% των ερωτηθέντων δηλώνουν ότι είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι –έναντι παλαιότερα του 95%  -  και το 14,7% άθεοι, έναντι παλαιότερα του 2%.

Όμως ενώ δηλώνουν Χριστιανοί Ορθόδοξοι μέσα σε δεκαπέντε χρόνια υπερτριπλασιάστηκαν όσοι δηλώνουν ότι δεν θρησκεύονται:

-         Το 2001 το 13,8% δήλωσε ότι δεν θρησκεύεται, ενώ το 85,6% ότι θρησκεύεται.

-         Το 2015 το 45,9% δηλώνει ότι δεν θρησκεύεται, ενώ μόνο το 51,9% ότι θρησκεύεται.

Ένα άλλο συνταρακτικό στοιχείο είναι πως μέσα σε δέκα χρόνια μειώθηκαν στους μισούς όσοι καθημερινά προσεύχονται και υπερτετραπλασιάστηκαν όσοι δεν προσεύχονται ποτέ :

-Το 2006 το 54,2% προσευχόταν καθημερινά και το 7,2% ποτέ.

-Το 2015 το 24,4% προσεύχεται καθημερινά και το 29,6% ποτέ.

     Εξίσου συνταρακτικό είναι το στοιχείο της δημοσκόπησης ότι μέσα σε δέκα χρόνια μειώθηκαν στο ένα τρίτο εκείνοι που εκκλησιάζονται κάθε Κυριακή, ενώ υπερπενταπλασιάσθηκαν όσοι δεν πηγαίνουν ποτέ στην Εκκλησία:

-         Το 2006 το 22,7% πήγαινε κάθε Κυριακή στην Εκκλησία, το 24,6% έως τρεις φορές τον μήνα και το 6,9% ποτέ.

-         Το 2015 το ποσοστό όσων πηγαίνουν κάθε Κυριακή στην Εκκλησία περιορίζεται στο 6,7%, στο 10% όσων πηγαίνουν έως τρεις φορές, ενώ  το ποσοστό όσων δεν πηγαίνουν ποτέ στην Εκκλησία έφτασε το 36,7%.

Άλλες παράμετροι που δείχνουν την τάση της κοινωνίας του 2015 να απομακρυνθεί από τη διδασκαλία και τους Κανόνες της Εκκλησίας είναι και αι ακόλουθοι:

-         Οριακά πλέον τάσσεται υπέρ της διατηρήσεως των θρησκευτικών συμβόλων στους δημόσιους χώρους: Το 51,3% είπε «ναι» και «μάλλον ναι» και το 45,4% «όχι» και «μάλλον όχι».

-         Το 2006 το 36,7% τάχθηκε υπέρ του να διδάσκεται το Ορθόδοξο δόγμα στα θρησκευτικά του σχολείου, ενώ το 2015 τάσσεται μόνο το 13,8%, δηλαδή υποτριπλασιάστηκε.

-         Οριακά πλέον - το 50,5% -  τάσσεται κατά του γάμου των ατόμων του ιδίου φύλου. Όμως το 65,6% τάσσεται υπέρ της άποψης ότι «η ομοφυλοφιλία είναι ένας τρόπος ζωής που πρέπει να γίνει αποδεκτός από την κοινωνία».

-         Το 82,3% τάσσεται υπέρ του πολιτικού γάμου.

-         Το  73% υπέρ της καύσης των νεκρών.  Και

-         Το 78,4% υπέρ του να πληρώνει η Εκκλησία τους μισθούς των ιερέων Της.

-         Το 74,5% τάσσεται υπέρ του διαχωρισμού Κράτους – Εκκλησίας.

Από τη δημοσκόπηση γίνεται σαφές το γεγονός ότι μέσα στην τελευταία δεκαετία η επιρροή της ποιμαίνουσας Εκκλησίας στην κοινωνία έχει σημαντικά υποχωρήσει. Αυτό ενώ οι συνθήκες που θα μπορούσε να ασκήσει το έργο της ήσαν σχεδόν ιδανικές:

-         Παρά την γενική και βαθειά κρίση η Πολιτεία έδειξε πνεύμα συνεργασίας. 

-         Δεν υπήρχε και δεν υπάρχει οποιαδήποτε αντιπολίτευση στο εσωτερικό της Ιεραρχίας. Ο Αρχιεπίσκοπος κυριαρχούσε και κυριαρχεί στην Ιεραρχία και επέβαλλε και επιβάλλει τις απόψεις του σε όλα τα θέματα και τις επιλογές του στις εκλογές Αρχιερέων.

-         Δεν υπάρχει οποιαδήποτε ενόχληση από το εκκλησιαστικό ρεπορτάζ. Αντίθετα ό,τι δημοσιεύεται είναι δελτία τύπου με φωτογραφίες που αποστέλλουν η Αρχιεπισκοπή και οι Μητροπολίτες, όσοι έχουν μπει σε αυτό τον πειρασμό… Γι΄ αυτό και στην πραγματικότητα όσα γράφονται είναι παντελώς αδιάφορα και διαβάζονται μόνο από όσους αρέσκονται στο κουτσομπολιό…

-         Με το Φανάρι μπορεί οι σχέσεις να μην είναι στο καλύτερο σημείο, αλλά δεν υπάρχουν εμφανείς συγκρούσεις.

Μια εξήγηση για την απομάκρυνση των πιστών από την Εκκλησία είναι πως έχει αμβλυνθεί ο ιεραποστολικός ζήλος και  αντίστοιχα έχει αυξηθεί η γραφειοκρατική αντίληψη για την αρχιεροσύνη και την ιεροσύνη. Ο  Μητροπολίτης και ο ιερέας δεν τρέχουν στο πρόβατο που απομακρύνθηκε και κινδυνεύει, απλώς το περιμένουν να επιστρέψει... Όσοι το περιμένουν… Γιατί ορισμένοι πηγαίνουν τακτικά στο εξοχικό τους και απολαμβάνουν τη φύση…

Παράλληλα σε Μητροπολίτες και ιερείς όσο μειώνεται η ιεραποστολή, κάτι το δύσκολο, τόσο αυξάνονται οι ενέργειες που ενισχύουν την χωρίς επίγνωση  λαϊκή ευσέβεια. Τα τελευταία χρόνια έχει εντυπωσιακά αυξηθεί η κινητικότητα σε μεταφορές ιερών λειψάνων και εικόνων…

Εκδίδονται και περιοδικά από Μητροπόλεις που, τα περισσότερα, είναι χρήματα πεταμένα. Περιεχόμενο χωρίς τίποτε το ουσιώδες. Εκκλησιαστική ξύλινη γλώσσα και έντονη Δεσποτική παρουσία… Σε προσφάτως εκδοθέν περιοδικό Μητροπόλεως επί 64 σελίδων υπάρχουν 36 φωτογραφίες του Δεσπότη και  μόνο 4 του Ιησού Χριστού. Μέχρι  φωτογραφίες Δεσπότη επί αλόγου, με πλήρη στολή ενδεδυμένου, δημοσιεύονται….  Έξαρση επίσης κατασκευών ποικίλων κτιρίων, χωρίς, σε περίοδο μάλιστα κρίσεως, να εξετάζεται η χρησιμότητά τους... Στην Εκκλησία θάπρεπε  να κυριαρχεί η ιεραποστολή και να έπονται τα κτίρια και το κοινωνικό έργο. Όμως συχνά συμβαίνει το αντίθετο…

Στη δημοσκόπηση έλαβε δημοσίως θέση ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας. Γράφει όπως ένας τρίτος και όχι ως ένας από τους 82 της Ιεραρχίας. Ως Επίσκοπος θα έπρεπε να δώσει πληροφορίες για  τους πνευματικούς καρπούς της   Μητρόπολης που του εμπιστεύθηκε ο Θεός και η Ιεραρχία. Πνευματικούς καρπούς και όχι φυσικά παραγωγή πατάτας, για τη συγκομιδή της οποίας  άλλος Μητροπολίτης επαίρεται...

Το 2005 ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, διαβλέποντας τη δυσκολία στην κατήχηση του λαού και τον κίνδυνο να απομακρυνθεί από την Εκκλησία,  ανέθεσε σε επιτροπή, υπό τον τότε Μητροπολίτη Θηβών και σήμερα Αρχιεπίσκοπο κ. Ιερώνυμο, να μελετήσει το θέμα και να το φέρει ως εισήγηση στην Ιεραρχία. Πράγματι στις 6 Οκτωβρίου του 2005 ο τότε Μητροπολίτης Θηβών μίλησε με θέμα τα πορίσματα της Επιτροπής. Ο κ. Ιερώνυμος ως αιτήματα των πιστών μετέφερε στην Ιεραρχία, μεταξύ άλλων τα ακόλουθα:

Απόλυτη διαφάνεια στην οικονομική διαχείριση του ιερού χρήματος.

Μεγαλύτερη συμμετοχή του λαϊκού στοιχείου στα πράγματα της Εκκλησίας.

Αγιότητα βίου των κληρικών, επιμόρφωση του κλήρου και αλλαγή στο υπάρχον σύστημα εκλογής Επισκόπων.

Αίτημα συνέχισης του διαλόγου με την κοινωνία και σε επίπεδο Μητροπόλεων.

Ανάγκη επανευαγγελισμού των πιστών.

Μεγαλύτερη συμμετοχή των νέων στα εκκλησιαστικά δρώμενα.

Έκτοτε πέρασαν δέκα χρόνια και από το 2008  ο κ. Ιερώνυμος έχει αναλάβει το πηδάλιο της Εκκλησίας της Ελλάδος. Από όλα όσα ο ίδιος ανέφερε ουδέν έχει κινηθεί και επομένως επιτευχθεί κατά τα τελευταία χρόνια. Αποτέλεσμα, ο ρόλος της Εκκλησίας να έχει αποδυναμωθεί στην ελληνική κοινωνία. Το 2005 το 73,7% δήλωσε στην αντίστοιχη δημοσκόπηση ότι ο ρόλος της Εκκλησίας είχε ενισχυθεί κατά τα τελευταία χρόνια, ενώ το 2015 το ποσοστό περιορίζεται στο 43,9%. Αντίθετα, το 2005 μόνο το 19,8% δήλωσε ότι ο ρόλος της Εκκλησίας είχε αποδυναμωθεί τα τελευταία χρόνια, ενώ το 2015 το αντίστοιχο ποσοστό ανέρχεται στο 47%! Ένα τελευταίο στοιχείο προς προβληματισμό είναι πως στο ερώτημα «πόσο ικανοποιημένος είστε από τη δραστηριότητα της Εκκλησίας της Ελλάδος τα τελευταία χρόνια;», το 63,9% απάντησε λίγο και καθόλου, μόνο το 5,1% απάντησε πολύ και το 27% αρκετά!...

Η δημοσκόπηση πρέπει άμεσα να συζητηθεί στην Ιεραρχία, που έχει την ευθύνη των ενεργειών για να σταματήσει ο κατήφορος και η απομάκρυνση των πιστών από την Εκκλησία. Πρέπει να σημάνει συναγερμός συνειδήσεων, να ηχήσουν οι σάλπιγγες, να υπάρξει ανάταση ψυχών κλήρου και λαού. Μπορούμε; Είναι δυνατόν να ξεφύγουμε από τη ραστώνη και το βόλεμα; Μήπως πάσχουμε από οξεία πνευματική αγκύλωση, που δεν επιτρέπει τη μετάνοια και την αλλαγή της στάσης μας; Μήπως δεν υπάρχουν πια αντανακλαστικά στις ψυχές μας; Μήπως έχουμε υποταγεί στον τρόπο ζωής και σκέψης, που μας διαμορφώνουν οι άρχοντες του κόσμου τούτου;

Υπόδειγμα για την απαιτούμενη δραστηριοποίησή μας αποτελούν όσες εστίες πνευματικής αντίστασης στην παρακμή υπάρχουν, και θα υπάρχουν ως αποτελεσματικά ψυχικά αντιβιοτικά στην πανούκλα του υλισμού και του ηδονισμού  της κάθε εποχής.  Στους αιώνες η Εκκλησία μπορεί να ταλανίζεται, αλλά ο Θεάνθρωπος Ιησούς δεν Την αφήνει να καταποντισθεί. Οι πιστοί όμως έχουν την ευθύνη  να εφαρμόζουν την εντολή Του, για ζωντανή μαρτυρία Πίστεως στον κόσμο που ζουν.

ΠΗΓΗ: http://thriskeftika.blogspot.gr/

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΙΠΕ: Ο ΘΕΟΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΘΛΙΒΕΤΑΙ Η ΨΥΧΗ!

Ἀδελφὸς ζήτησε ἀπὸ κάποιον Γέροντα νὰ μάθει λέγοντας:
«Πόσο ἐπιθυμεῖ ἡ ψυχή μου τὰ δάκρυα, καθὼς ἀκούω τοὺς Γέροντες νὰ μιλοῦν γι᾿αὐτά, ἀλλὰ δὲν ἔρχονται καὶ θλίβομαι».

Καὶ ὁ Γέροντας τοῦ εἶπε:

«Οι Ἰσραηλῖτες περίμεναν σαράντα χρόνια γιὰ νὰ μποῦν στὴ γῆ τῆς ἐπαγγελίας. Τὰ δάκρυα εἶναι ἡ γῆ τῆς ἐπαγγελίας, στὴν ὁποία ἐὰν ἐπιστρέψεις, δὲν ἔχεις στὸ ἑξῆς νὰ φοβηθεῖς πόλεμο. Ἔτσι ὁ Θεὸς θέλει νὰ θλίβεται ἡ ψυχή, γιὰ νὰ ἐπιθυμεῖ πάντοτε νὰ μπεῖ στὴ χώρα ἐκείνη».

ΕΙΠΕ ΓΕΡΟΝΤΑΣ: ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ΝΑ ΧΥΝΟΥΜΕ ΔΑΚΡΥΑ ΠΑΝΤΟΤΕ!

Κάποιος ἀδελφὸς ρώτησε ἕναν Γέροντα: «Τί νὰ κάνω;»

Καὶ τοῦ εἶπε ὁ Γέροντας: «Ὀφείλουμε νὰ χύνουμε δάκρυα πάντοτε. Συνέβη κάποτε κάποιος ἀπὸ τοὺς πατέρες νὰ πεθάνει καὶ μετὰ ἀπὸ πολλὴ ὥρα ἐπανῆλθε στὸν ἑαυτό του καὶ τὸν ρωτήσαμε:

«Τί εἶδες ἐκεῖ, ἀββᾶ;» Καὶ μᾶς εἶπε τότε κλαίοντας:
«Άκουσα ἐκεῖ ἕναν ἀσταμάτητο θρῆνο ἀπ᾿ αὐτοὺς ποὺ ἔλεγαν ἀλίμονό μου, ἀλίμονό μου».
Τὸ ἴδιο καὶ ἐμεῖς ὀφείλουμε νὰ λέμε πάντοτε».

ΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΣΤΕΡΗΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ

Στις αρχές του ΙΘ΄ αιώνος, η Μονή του Αγίου Παντελεήμονος Αγίου Όρους, το Ρωσικό, που την εποχή αυτή είχε Έλληνες μοναχούς, ήταν πλήρως εγκαταλελειμμένη.

Η Ιερά Κοινότης, λοιπόν, το έτος 1803, αποφάσισε να διαγράψει το μοναστήρι από τον αριθμό των αγιορειτικών μονών, και απευθύνθηκε στον οικουμενικό πατριάρχη Καλλίνικο με ανάλογη αίτηση.

Ο πατριάρχης απέρριψε αποφασιστικά τέτοια πρόταση και έδωσε εντολή να φροντίσουν αμέσως για την εξεύρεση εμπείρου και πνευματικού ηγουμένου, στου οποίου τα χέρια θα παρέδιδαν όσο το δυνατόν γρηγορώτερα το κοινόβιο για να το ανασυγκροτήση.

Μόλις η Ιερά Κοινότης έλαβε γνώση της Πατριαρχικής αποφάσεως, επέλεξε και πρότεινε τον Έλληνα π. Σάββα, ηλικιωμένο ιερομόναχο της Σκήτης Ξενοφώντος, ο οποίος κατά τη γνώμη τους ήταν ικανός να αντεπεξέλθη στο έργο που επρόκειτο να του ανατεθή.

(Ο π. Σάββας τελικά με εντολή του Πατριάρχη πάει στην Κωσταντινούπολη και το κείμενο συνεχίζει ως ακολούθως) :

Μεταξύ των πιστών της Κωνσταντινουπόλεως, από τους οποίους πολλοί εγνώριζαν και προσωπικώς το Γέροντα, γρήγορα διαδόθηκε η είδησις για τον ερχομό του.

Ο π. Σάββας έμεινε τελικά τέσσερα χρόνια στην Κωνσταντινούπολη για τη συγκέντρωση δωρεών και γνωρίστηκε με πολλές ευλαβείς ελληνικές οικογένειες.

Ο μαθητής του, ο αρχιμανδρίτης Προκόπιος (1848+) διηγήθηκε ως αυτόπτης μάρτυς το εξής γεγονός: 

Σε κάποια από τις ελληνικές οικογένειες, του ανέφεραν για ένα συγγενή τους, νεαρό έμπορο, ο οποίος σχετιζόταν με τους αντιπροσώπους των σουλτανικών χαρεμιών και προμήθευε στο προσωπικό τους ποικίλα εμπορεύματα.

Πέραν τούτου όμως, ο νεαρός έμπορος δημιούργησε και άλλου είδους σχέσεις με τις φυλακισμένες, τις οποίες επισκεπτόταν καθημερινώς.

Οι συγγενείς του, μιλώντας περί αυτού στον π. Σάββα, είπαν ότι θα τιμωρηθή αυστηρά από τους Τούρκους σε περίπτωση που αυτό γίνη γνωστό. Ετσι, τον παρεκάλεσαν να λυτρώσει με τη μεσολάβησή του, το νεαρό από τέτοιο κίνδυνο.

Ο π. Σάββας, με πίστη στη βοήθεια της Χάριτος του Θεού και τη συνεργία της Θείας Κοινωνίας, άρχισε το έργο. Μετά από μακρές και ανεπιτυχείς προτροπές προς τον φιλήδονο νέο να εγκαταλείψη τις αμαρτωλές σχέσεις με τις μουσουλμάνες, πρότεινε εν τέλει ευκολώτερους όρους από την πλευρά του, υποσχόμενος ότι δεν θα τον ενοχλήση πλέον για να τον αποτρέψη από την αμαρτία.

Τον παρακάλεσε, λοιπόν, να μην πάη στο χαρέμι μία ημέρα και κατά τη διάρκειά της να νηστεύση, μετά να του αναγνωσθή η συγχωρητική ευχή, να κοινωνήση των αχράντων Μυστηρίων και κατόπιν ας κάνη ό,τι θέλει!

Ο δυστυχής….ελκόμενος από την αμαρτία όπως ο σίδηρος από τον μαγνήτη δυσκολεύτηκε αλλά δέχθηκε τη συμβουλή. Ίσως εξ αιτίας ντροπής ενώπιον του Γέροντος και των συγγενών του, περισσότερο όμως επειδή ο σοφός Γέροντας δεν του ζητούσε παραίτηση από την αμαρτία, αλλά στέρηση μόνο για μία ημέρα.

Ενήστευσε εκείνη την ημέρα, έλαβε τη συγχώρηση δια της ευχής και τη θεία Κοινωνία και μετά τη θεία Λειτουργία γευμάτισε με τον π. Σάββα και με τους συγγενείς.

Κατά τη διάρκεια του γεύματος και δήθεν τυχαίως, ο Γέροντας πρότεινε να προσπαθήση εκείνη την ημέρα να μην πάη στο χαρέμι και να κοινωνήση πάλιν την επόμενη.

Επειδή δεν έβλεπε καμία αντίδρασι, άρχισε εγκαρδίως να τον παρακαλή, υποσχόμενος εκ νέου ότι μετά τη Θεία Κοινωνία θα τον αφήση ελεύθερο να πράξη κατά την επιθυμία του. Αφού έλαβε την συγκατάθεσι τον κοινώνησε και την άλλη ημέρα.

Πρότεινε να τον ξανακοινωνήση με τους ίδιους όρους, δηλαδή και εκείνη την ημέρα να μην πάει στο χαρέμι, και τον κοινώνησε και την τρίτη ημέρα.

Τότε φάνηκε πώς ενήργησε σωτηριωδώς η χάρις του Θεού, κατά την ζώσαν πίστιν του Γέροντος και τις προσευχές των συγγενών. Η καρδιά του νέου μαλάκωσε και άρχισε σιγά σιγά μέσα του να αισθάνεται τη νέκρωσι των φλογισμένων παθών.

Ο π. Σάββας συνέχισε να τον κοινωνή επί σαράντα ημέρες και την τελευταία φορά του είπε:

- Πήγαινε τώρα όπου επιθυμείς, ακόμη και στο χαρέμι δεν σε εμποδίζω!

Αλλά στην ψυχή του νέου είχε ήδη συντελεσθή η μεταστροφή.

- Ας κάνουν μαζί μου, ό,τι θέλουν, είπε. Μπορούν και να με κατακόψουν. Για τίποτε στον κόσμο δεν θα δεχτώ να πηγαίνω εκεί όπου νωρίτερα έτσι ασυγκράτητα έτρεχα!

Με αυτόν τον τρόπο ο φιλεύσπλαγχνος Κύριος….έσωσε το…πρόβατό Του.

Όταν ο π. Σάββας συγκέντρωσε αρκετές δωρεές, επέστρεψε στο Άγιο Όρος και στην ακτή της θάλασσας άρχισε να κτίζη το μοναστήρι.

Ο Γέροντας εκοιμήθη το 1821.

(Αναδημοσίευση από το αναφερθέν βιβλίο του ιερομόναχου Αντωνίου)

Πηγή: βιβλ. υπ.αριθμ. 4, της σειράς Αγιορείτες Πατέρες του 19 αιώνος - του ιερομονάχου Αντωνίου - εκδόσεις Ίνδικτος, Αθήνα 2005

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ: ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ!

Διάβασες στὸ Εὐαγγέλιο τοὺς λόγους τοῦ Χριστοῦ: «Πᾶσα ἁμαρτία καὶ βλασφημία ἀφεθήσεται τοῖς ἀνθρώποις, ἡ δὲ τοῦ Πνεύματος βλασφημία οὐκ ἀφεθήσεται τοῖς ἀνθρώποις… οὔτε ἐν τῷ νῦν αἰῶνι οὔτε ἐν τῷ μέλλοντι» (Ματθ.12,31-32). Καὶ ρωτᾶς τί σημαίνει βλασφημία κατὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος;

Εἶναι ἡ βλασφημία κατὰ τῆς ἀλήθειας καὶ τῆς ζωῆς, ποὺ προέρχονται ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἄπιστος ποὺ μισεῖ καὶ διώκει τὴν ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ, βλασφημεῖ κατὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὁ αὐτόχειρας ποὺ μισεῖ καὶ ἀφαιρεῖ τὴ ζωή του, βλασφημεῖ κατὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἐφόσον τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἀποκαλεῖται καὶ Πνεῦμα τῆς Ἀληθείας καὶ τῆς ζωῆς. Στὸ εὐαγγέλιο τοῦ Ἰωάννη γράφεται ὅτι ὁ Χριστὸς τρεῖς φορὲς ἐπικαλέσθηκε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα μὲ τὴ σημασία τοῦ Πνεύματος τῆς Ἀληθείας: «Ὁ δὲ παράκλητος, τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ὅ πέμψει ὁ πατὴρ ἐν τῷ ὀνόματί μου, ἐκεῖνος ὑμᾶς διδάξει πάντα καὶ ὑπομνήσει ὑμᾶς πάντα ἃ εἶπον ὑμῖν…» (Ἰωαν. 14,26) -«ὅταν δὲ ἔλθῃ ὁ παράκλητος ὅν ἐγὼ πέμψω ὑμῖν παρὰ τοῦ πατρός, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας…» (Ἰωάν. 15,26)- «ὁδηγήσει ὑμᾶς εἰς πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν» (Ἰωάν. 16,13). 

Ἐκεῖνος, λοιπόν,ποὺ ἀρνεῖται καὶ χλευάζει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ἀρνεῖται καὶ χλευάζει τὸν Θεὸ ποὺ εἶναι τὸ Πνεῦμα τῆς Ἀληθείας. 

Ρωτᾶς γιατί αὐτὸ τὸ ἁμάρτημα δὲν συγχωρεῖται ἐνῶ κάθε ἄλλο ἁμάρτημα συγχωρεῖται. Κοίταξε, στὸν Ζακχαῖο συγχωρέθηκε τὸ ἁμάρτημα τῆς φιλαργυρίας, σὲ ἁμαρτωλὲς γυναῖκες τὰ σαρκικὰ ἁμαρτήματα, τοῦ ληστῆ στὸ σταυρὸ οἱ ληστεῖες καὶ σὲ πολλοὺς ἄλλους πολλὰ ἄλλα ἁμαρτήματα. Γιατί λοιπὸν νὰ μὴν συγχωρεῖται καὶ ἡ ἄρνηση, ἡ ἀπιστία, ὁ χλευασμὸς κατὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος; 

Ἐπειδὴ στὰ μὲν πρῶτα ὑπάρχει ντροπὴ καὶ μετάνοια ἐνῶ στὸ δεύτερο δὲν ὑπάρχει. Στὰ μὲν πρῶτα, λοιπόν, ὁ ἄνθρωπος, ἂν καὶ ἁμαρτάνει, διαθέτει ντροπὴ καὶ φόβο ποὺ τὸν συνδέει μὲ τὸν Θεό, ἐνῶ στὸ δεύτερο ἡ σχέση μὲ τὸν Θεὸ διακόπτεται καὶ ὁ ἀσεβὴς ἄνθρωπος ἀνεπίστρεπτα καὶ ἐντελῶς ἀπομακρύνεται ἀπὸ τὸν Θεό. Στὰ μὲν ὑπάρχει ἀδυναμία στὸ δὲ ἐμμονή. Στὰ μὲν ἡ ψυχὴ ταξιδεύει στὸ σκοτάδι καὶ ἀποκαλεῖ τὸ σκοτάδι φῶς. Στὸ δὲ συμβαίνει ὁ ἄνθρωπος νὰ μὴν ἔχει τὴν παραμικρὴ διάθεση νὰ σωθεῖ καὶ εἶναι γνωστὸ ὅτι ὁ Θεὸς δὲν σώζει μὲ τὴ βία.

Μία ἄλλη βλασφημία πρὸς τὸ Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι ἡ ἔχθρα πρὸς τὴ ζωὴ καὶ ἡ ἀφαίρεση τῆς ζωῆς ἀπὸ τὸν ἑαυτό σου. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἀποκαλεῖται καὶ χορηγός τῆς ζωῆς, δωρητὴς τῆς ζωῆς. Ἔτσι ὅταν ὁ ἄνθρωπος λαμβάνει ζωὴ ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἀλλὰ ἀγνοεῖ ἀπὸ ποῦ ἔλαβε τοῦτο τὸ δῶρο μὴ εὐχαριστώντας τὸν Θεό, μπορεῖ νὰ τοῦ συγχωρεθεῖ. Ἀκόμα καὶ κάποιος ποὺ γνωρίζει ἀπὸ ποῦ ἔλαβε τὸ πολύτιμο αὐτὸ δῶρο καὶ παρόλα αὐτὰ δὲν εὐχαριστεῖ τὸν Θεό, μπορεῖ νὰ τοῦ συγχωρεθεῖ. Ἀλλὰ ὅταν κάποιος λαμβάνει ζωὴ ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα καὶ μὲ περιφρόνηση τὴν πετᾶ, αὐτὸς δὲν πρόκειται νὰ συγχωρεθεῖ. 

Γιὰ νὰ τὸ καταλάβουμε αὐτὸ πρέπει πρὶν ἀπ’ ὅλα νὰ καταλάβουμε τί σημαίνει συγχώρεση. Συγχώρεση τοῦ ἁμαρτωλοῦ σημαίνει νὰ τοῦ ἐπιστραφεῖ πλήρως ἡ ζωή. Ἀλλὰ ὅταν κάποιος δὲν θέλει τὴ ζωὴ πολὺ δὲ περισσότερο τὴ μισεῖ καὶ τὴν ἀρνεῖται, ὁ Θεὸς δὲν ἔχει τί ἄλλο νὰ τοῦ δώσει. Γι’ αὐτὸ καὶ τὸν διαγράφει ἀπὸ τὸ βιβλίο τῆς ζωῆς.

Προσευχήσου στὸν Θεὸ νὰ φυλᾶ ἐσένα καὶ τοὺς οἰκείους σου ἀπὸ ἀσυγχώρητα ἁμαρτήματα καὶ νὰ σταματᾶ τὸν ἀνόητο ξεσηκωμὸ τοῦ δημιουργήματος ἐνάντια στὸν Δημιουργό του.

Ἀπὸ τὸν Θεὸ ὑγεία καὶ ἔλεος

ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ: ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΛΟΓΟ Η ΚΑΡΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΚΛΗΡΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΟΝ ΘΕΟ!

Ἕνας ἀδελφὸς ἐπισκέφθηκε κάποιον Γέροντα καὶ τὸν ρώτησε:
«Ἀββᾶ, γιὰ ποιὸν λόγο ἡ καρδιά μου εἶναι σκληρὴ καὶ δὲν φοβοῦμαι τὸν Θεό;»

Καὶ τοῦ εἶπε ὁ Γέροντας:
«Νομίζω πὼς ἂν ἕνας ἄνθρωπος ἔχει παντοτινὸ ἔλεγχο μέσα του, ἀποκτᾷ τὸν φόβο τοῦ Θεοῦ».

Τὸν ξαναρωτᾷ ὁ ἀδελφός: «Καὶ τί εἶναι ὁ ἔλεγχος;»

Καὶ ἀπαντᾷ ὁ Γέροντας:
«Εἶναι τὸ νὰ ἐλέγχει ὁ ἄνθρωπος σὲ κάθε περίπτωση τὶς κινήσεις τῆς ψυχῆς του λέγοντας στὸν ἑαυτό του:
«Θυμήσου ὅτι κάποια ὥρα θὰ συναντήσεις τὸν Θεό».
Νὰ προσθέτει καὶ αὐτό: «Τί ἔχω ἐγὼ νὰ κάνω μὲ τοὺς ἀνθρώπους;»
Νομίζω πὼς ἂν μείνει κανεὶς σταθερὰ σ᾿ αὐτά, θα ᾿ρθεῖ ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ μέσα του».

ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ: ΠΩΣ ΕΡΧΕΤΑΙ Ο ΦΟΒΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΤΙΣ ΨΥΧΕΣ!

Ἕνας ἀδελφὸς ρώτησε κάποιον Γέροντα: «Πῶς ἔρχεται ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ στὶς ψυχές;»

Ὁ Γέροντας ἀπάντησε:
«Ἂν ὁ ἄνθρωπος ἔχει τὴν ταπείνωση καὶ τὴν ἀκτημοσύνη καὶ τὸ νὰ μὴν κρίνει τοὺς ἄλλους, θα ᾿ρθεῖ ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ σ᾿ αὐτόν».

ΕΙΠΕ ΕΝΑΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ: ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΝΤΡΙΒΗ, ΟΠΟΥ ΚΙ ΑΝ ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ!

Εἶπε ἕνας Γέροντας:
«Ὅπως μᾶς συνοδεύει παντοῦ ἡ σκιά μας, κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο πρέπει νὰ ἔχουμε μέσα μας τὰ δάκρυα καὶ τὴ συντριβή, ὅπου κι ἂν βρισκόμαστε».

ΕΙΠΕ ΚΑΠΟΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ: ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ΝΑ ΖΟΥΜΕ ΕΤΣΙ, ΩΣΑΝ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΝΑ ΖΗΤΑΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΛΟΓΟΔΟΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ!

Εἶπε κάποιος Γέροντας:
«Ἐὰν ὑπῆρχε περίπτωση, κατὰ τὴν παρουσία τοῦ Θεοῦ μετὰ τὴν ἀνάσταση, νὰ ξεψυχήσουν ἀπὸ φόβο οἱ ἄνθρωποι, ὅλος ὁ κόσμος θὰ πέθαινε ἀπὸ τρόμο καὶ ἔκπληξη. Τί θέαμα θὰ εἶναι νὰ βλέπει κανεὶς νὰ ἀνοίγουν οἱ οὐρανοὶ καὶ τὸν Θεὸ νὰ ἐμφανίζεται μὲ ὀργὴ καὶ ἀγανάκτηση καὶ ἀναρίθμητες στρατιὲς ἀγγέλων, καὶ μαζὶ ὁλόκληρη τὴν ἀνθρωπότητα! Γι᾿ αὐτὸ ὀφείλουμε νὰ ζοῦμε ἔτσι, ὡσὰν κάθε μέρα νὰ ζητάει ὁ Θεὸς νὰ λογοδοτοῦμε γιὰ τὸν τρόπο τῆς ζωῆς μας».

ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ: Ο ΜΟΝΑΧΟΣ ΠΟΥ ΞΟΔΕΨΕ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΜΕ ΑΜΕΛΕΙΑ ΚΑΙ ΕΙΔΕ ΣΕ ΕΚΣΤΑΣΗ ΤΗΝ ΚΟΛΑΣΜΕΝΗ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ!

Διηγήθηκε ἕνας Γέροντας ὅτι κάποιος ἀδελφὸς ἤθελε νὰ φύγει γιὰ νὰ μονάσει, ἀλλὰ τὸν ἐμπόδιζε ἡ ἴδια ἡ μητέρα του.
Αὐτὸς ὅμως δὲν παραιτοῦνταν ἀπὸ τὸν σκοπό του καὶ ἔλεγε: «Θέλω νὰ σώσω τὴν ψυχή μου».
Ἡ μητέρα του ἂν καὶ προσπάθησε πολὺ νὰ τὸν ἐμποδίσει, δὲν τὰ κατάφερε καὶ τελικὰ ὑποχώρησε στὴν ἐπιθυμία του.
Ἔφυγε λοιπόν, ἔγινε καὶ μοναχός, ἀλλὰ ξόδεψε τὴ ζωή του μὲ ἀμέλεια.
Κάποτε πέθανε ἡ μητέρα του καὶ μετὰ ἀπὸ ἕνα χρονικὸ διάστημα συνέβη νὰ ἀρρωστήσει κι αὐτὸς πολὺ βαριὰ καὶ κάποια στιγμὴ ἦρθε σὲ ἔκσταση καὶ ἁρπάχθηκε στὴν κρίση, ἐκεῖ βρῆκε τὴ μητέρα του ἀνάμεσα στοὺς κατάδικους.
Ἐκείνη λοιπόν, μόλις τὸν εἶδε, ἔκπληκτή του λέει: «Τί συμβαίνει, παιδί μου; Καὶ σὺ καταδικάσθηκες να᾿ ρθεῖς στὸν τόπο αὐτό; Καὶ ποῦ πῆγαν τὰ λόγια ποὺ ἔλεγες; Θέλω νὰ σώσω τὴν ψυχή μου;»
Ντροπιάστηκε βέβαια μ᾿ αὐτὰ ποὺ ἄκουσε καὶ στεκόταν καταλυπημένος μὴ μπορώντας νὰ τῆς δώσει καμιὰ ἀπάντηση.
Οἰκονόμησε ὅμως ὁ φιλάνθρωπος Θεὸς καὶ μετὰ τὸ ὅραμα αὐτὸ ἀνέλαβε ἀπὸ τὴν ἀσθένειά του.
Καὶ ἐπειδὴ σκέφθηκε ὅτι ἀπὸ τὸν Θεὸ τοῦ ἔγινε μία τέτοια ἐπίσκεψη, ἔγινε ἔγκλειστος καὶ φρόντιζε γιὰ τὴ σωτηρία του, μετανοώντας καὶ κλαίοντας γιὰ ὅσα μὲς στὴν ἀμέλειά του ἔκανε πιὸ μπροστά.
Καὶ τόσο μεγάλη ἦταν ἡ κατάνυξή του, ὥστε πολλοὶ τὸν παρακαλοῦσαν νὰ ὑποχωρήσει λίγο, μήπως καὶ πάθει κάποια ζημιὰ ἀπὸ τὸ ὑπερβολικὸ κλάμα.
Αὐτὸς ὅμως δὲν παρηγοριόταν μὲ τίποτε καὶ ἔλεγε:
«Ἐὰν δὲν μπόρεσα νὰ ἀντέξω τὸν ἐξευτελισμὸ ἀπὸ τὴ μητέρα μου, πῶς θὰ σηκώσω κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς κρίσεως τὴν αἰσχύνη μπροστὰ στὸν Χριστὸ καὶ τοὺς ἁγίους ἀγγέλους;»

ΟΣΙΟΣ ΙΩΣΗΦ ΤΗΣ ΟΠΤΙΝΑ: Η ΑΜΑΡΤΙΑ ΔΕ ΔΙΟΡΘΩΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ, ΑΛΛΑ ΜΕ ΤΗΝ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ!

Όσιος Ιωσήφ της Όπτινα: Αν οι αμαρτίες του αδελφού σου που θέλεις να διορθώσεις σ’ ενοχλούν, σ’ εκνευρίζουν και χάνεις την ειρήνη σου, τότε αμαρτάνεις και συ. Η αμαρτία δε διορθώνεται με την αμαρτία, αλλά με την ταπέινωση.

ΔΕΝ ΠΑΩ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΓΟΝΤΑΙ...

Μην βρίσκουμε χαζές δικαιολογίες. Όποιος θέλει αγοράζει ένα μικρό βιβλιαράκι της θείας λειτουργίας του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου με κόστος μικρότερο των 5 ευρώ. Διαβάζει μια φορά μόνος του το κείμενο με την μετάφραση και μετά πηγαίνει στην Κυριακάτικη θεία λειτουργία με το βιβλιαράκι. Σύντομα δεν θα το χρειάζεται και θα καταλαβαίνει τα περισσότερα... Το Ευαγγέλιο και τον Απόστολο καλό είναι να τον διαβάζει από την προηγούμενη, ώστε να είναι κατάλληλα προετοιμασμένος/η... Βέβαια την Καινή Διαθήκη πρέπει να την διαβάζουμε καθημερινά έστω και 10 γραμμές (δικαιολογίες δεν υπάρχουν...)

Δεν υπάρχει μεγαλύτερο εργαστήριο ψυχών από την εκκλησία μας. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη πηγή δύναμης, από την προσευχή που γίνεται την ώρα της Θείας Λειτουργίας...

Μα εγώ, θα πει κάποιος, δεν έχω γνώσεις θεολογικές και οι γραμματικές μου γνώσεις είναι λίγες, ή ξέρω γράμματα, αλλά δεν καταλαβαίνω τι λένε οι ψάλτες και ο ιερέας την ώρα της Θείας Λειτουργίας…

Και ποιος είπε ότι χρειάζονται γνώσεις γραμματικές ή θεολογικές για να προσεγγίσει κανείς τον Χριστό; Ήταν μήπως κανείς απόστολος γραμματιζούμενος; Ψαράδες φτωχοί, αγράμματοι και ταπεινοί ήταν ή πρώην τελώνες ή πρώην διώκτες του Χριστού…

Πολλοί Άγιοί μας επίσης ήταν αγράμματοι και όμως το συγγραφικό τους ταλέντο και τις γραπτές τους παρακαταθήκες θα ζήλευαν πολλοί λόγιοι.

Το «πάτερ ημών» δεν το γνωρίζουμε; Δεν το καταλαβαίνουμε; Το «Πιστεύω», που είναι ομολογία πίστεως και περιέχει όλη την ουσία της ορθοδοξίας μας, δεν το ξέρουμε; Δεν το καταλαβαίνουμε; 

Αλλά και ποιος είπε, ότι πρέπει από την μια μέρα στην άλλη να μάθουμε και να κατανοήσουμε, όλες τις προσευχές, όλες τις ακολουθίες, όλη την τάξη και το τυπικό της Εκκλησίας μας; Σιγά, σιγά. Αργά και σταθερά.

Είναι έργο του διαβόλου και πλάνη μεγάλη να νομίζουμε ότι, αφού δεν καταλαβαίνουμε και πολλά (δεν γνωρίζουμε, γιατί η κατανόηση έρχεται μόνη της σιγά-σιγά), αφού νομίζουμε ότι δεν είναι «του στυλ» μας, να μην κάνουμε τίποτα απολύτως. Να αδιαφορούμε…

Κάποτε πήγε μια πολύ ηλικιωμένη, εντελώς αγράμματη, σε ένα χριστιανικό βιβλιοπωλείο και ζήτησε να αγοράσει το Ευαγγέλιο. Την είδε κάποιος γνωστός της και της λέει: 

- Τι το θες το Ευαγγέλιο, θεία; Αφού δεν ξέρεις ανάγνωση και γραφή, τι θα το κάνεις;
- Αχ, παιδάκι μου, του απαντάει, θέλω μόνο να Το κρατώ αγκαλιά και να παρακαλώ τον Κύριο να βάλει την Σοφία των λόγων Του στην καρδιά μου!!!

Προσέξτε ταπείνωση, προσέξτε ομολογία πίστεως και προσέξτε το προχωρημένο της ηλικίας της… Τι ωραίο παράδειγμα, τι ωφέλεια είχε αυτή η γυναίκα, από μια τόσο απλή κίνηση… 

http://orthodoxanswers.gr

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΕΜΕΙΣ Μ’ ΕΝΑ ΠΑΞΙΜΑΔΙ ΠΑΜΕ ΣΤΟΝ ΘΕΟ!

Διάλογος του Αγίου Γέροντος με Αμερικανό επιστήμονα 

«Τί κατόρθωμα κάνατε σαν έθνος μεγάλο που είστε;»

– «Πήγαμε στο φεγγάρι», μου απάντησε.

– «Πόσο μακρυά είναι» τον ρωτάω;

– Ας πούμε, μισό εκατομμύριο χιλιόμετρα», μου λέει.

– Πόσα εκατομμύρια ξοδέψατε, για να πάτε στο φεγγάρι;

– «Από το 1950 μέχρι τώρα, μου λέει, έχουμε ξοδέψει ποταμούς δολλαρίων».

– Στο Θεό πήγατε; τον ρωτάω.

– Πόσο μακρυά είναι ο Θεός;

– Ο Θεός, μου λέει, είναι πολύ μακρυά.

–  Εμείς όμως, του λέω, μ’ ένα παξιμάδι πάμε στον Θεό!

Από το Βιβλίο: «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Α'.

ΓΕΡΩΝ ΕΦΡΑΙΜ ΑΡΙΖΟΝΑΣ: ΟΣΟΙ ΛΕΝΕ ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΑΥΤΟΙ ΘΑ ΞΕΠΕΡΑΣΟΥΝ ΟΣΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!

Ο Γέροντας Εφραίμ ο Φιλοθεΐτης που τώρα είναι στην Αριζόνα, σε Αγιορείτη που τον επισκέφθηκε μαζί με μια ομάδα λαϊκών, όταν ρωτήθηκε για τα μέλλοντα να συμβούν, έδειξε την γροθιά του και είπε: Όσοι λένε την ευχή του Ιησού (Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με), αυτοί θα ξεπεράσουν όσα έρχονται με τη βοήθεια του Θεού.

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ ΒΕΛΙΤΣΚΟΦΣΚΥ: Η ΕΥΧΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΡΓΑΣΙΑ ΚΟΙΝΗ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ!

Όσιος Παΐσιος Βελιτσκόφσκυ: Η ευχή του Ιησού είναι εργασία κοινή των αγγέλων και των ανθρώπων. Με την προσευχή αυτή οι άνθρωποι πλησιάζουν σύντομα την ζωή των αγγέλων. 
Η ευχή είναι η πηγή όλων των καλών έργων και αρετών και εξορίζει μακριά από τον άνθρωπο τα σκοτεινά πάθη. Σε σύντομο χρόνο κάνει τον άνθρωπο ικανό να αποκτήσει τη χάρη του Αγίου Πνεύματος. Απόκτησε την, και πριν πεθάνεις θα αποκτήσεις ψυχή Αγγελική. Η ευχή είναι θεϊκή αγαλλίαση. Κανένα άλλο πνευματικό όπλο δε μπορεί να αναχαιτίσει τόσο αποτελεσματικά τους δαίμονες. Τους κατακαίει όπως η φωτιά τα βάτα.

ΑΒΒΑΣ ΦΙΛΙΚΑΣ: ΤΩΡΑ ΠΙΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΟΓΟΣ!

Κάποιοι ἀδελφοὶ ἐπισκέφθηκαν τὸν ἀββᾶ Φίλικα, ἔχοντας μαζί τους ἀνθρώπους κοσμικούς, καὶ τὸν παρακάλεσαν νὰ τοὺς πεῖ ἕνα λόγο, ἀλλὰ ὁ Γέροντας σιωποῦσε.

Καθὼς ὅμως τὸν παρακαλοῦσαν πολλὴ ὥρα, τοὺς εἶπε: «Θέλετε ν᾿ ἀκούσετε κάποιο λόγο;»
Τοῦ λένε: «Ναί, ἀββᾶ», καὶ ὁ Γέροντας τοὺς εἶπε:

«Τώρα πιὰ δὲν ὑπάρχει λόγος. Ἄλλοτε, ὅταν ρωτοῦσαν τοὺς Γέροντες οἱ ἀδελφοὶ καὶ ἔκαμναν ὅσα τοὺς ἔλεγαν, ὁ Θεὸς τοὺς φώτιζε πῶς νὰ μιλήσουν. Τώρα ὅμως, ἐπειδὴ ρωτοῦν βέβαια, ἀλλὰ δὲν τηροῦν αὐτὰ ποὺ ἀκοῦν, ὁ Θεὸς πῆρε ἀπὸ τοὺς Γέροντες τὴ χάρη κι ἔτσι δὲν βρίσκουν τί νὰ ποῦν, γιατὶ ἀκριβῶς δὲν ὑπάρχει αὐτὸς ποὺ θὰ τὰ ἐφαρμόσει».

Ὅταν τὰ ἄκουσαν αὐτὰ οἱ ἀδελφοὶ στέναξαν καὶ εἶπαν: «Ἀββᾶ, προσευχήσου γιὰ μᾶς».

ΟΣΙΟΣ ΥΠΕΡΕΧΙΟΣ: Ο ΜΟΝΑΧΟΣ ΤΗ ΝΥΧΤΑ ΤΗΝ ΚΑΝΕΙ ΜΕΡΑ ΑΓΡΥΠΝΩΝΤΑΣ!

Εἶπε ὁ ἀββᾶς Ὑπερέχιος:
«Ὁ μοναχός τη νύκτα τὴν κάνει μέρα ἀγρυπνώντας καὶ ἐπιμένοντας στὴν προσευχή. Ἔτσι κατανύσσοντας τὴν καρδιά του χύνει δάκρυα καὶ ἐπικαλεῖται ἀπὸ τὸν οὐρανὸ ἔλεος».

ΟΣΙΑ ΣΥΓΚΛΗΤΙΚΗ: ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΠΡΩΤΟΕΡΧΟΝΤΑΙ ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΑΓΩΝΑΣ ΚΑΙ ΚΟΠΟΣ ΠΟΛΥΣ!

 
Εἶπε ἡ ἀμμᾶς Συγκλητική:
«Αὐτοὺς ποὺ πρωτοέρχονται στὸν Θεὸ τοὺς περιμένει ἀγῶνας καὶ κόπος πολύς, ὕστερα ὅμως ἀκολουθεῖ χαρὰ ἀνείπωτη. Ὅπως ἀκριβῶς αὐτοὶ ποὺ θέλουν ν᾿ ἀνάψουν φωτιά, στὴν ἀρχὴ καπνίζονται καὶ τὰ μάτια τους δακρύζουν καὶ κατόπιν πετυχαίνουν αὐτὸ ποὺ θέλουν. Καὶ μάλιστα ἡ Γραφὴ λέει, «ὁ Θεός μας εἶναι φωτιὰ ποὺ κατακαίει».
Ἔτσι πρέπει κι ἐμεῖς τὴ θεϊκὴ φωτιὰ νὰ τὴν ἀνάψουμε μέσα μας μὲ δάκρυα καὶ κόπο».