ΟΣΙΟΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ Ο ΑΙΓΥΠΤΙΟΣ: Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΕΙ ΤΑ ΠΟΝΗΡΑ ΠΝΕΥΜΑΤΑ!

Πηγαίνοντας μια Κυριακή στην Εκκλησία της σκήτης ο Αββάς Μακάριος, πού είχε χάρισμα από τον Θεό να διακρίνει με τα μάτια της ψυχής, όσα οι άλλοι δεν έβλεπαν με τα σωματικά τους μάτια, είδε την καλύβα κάποιου Μοναχού τριγυρισμένη από πονηρά πνεύματα. Πολλά είχαν τη μορφή παιδιών, πού έκαναν κάθε λογής αταξία. Άλλα έμοιαζαν με άσεμνες γυναίκες. Χόρευαν, πηδούσαν κι έκαναν διάφορα ανόητα καμώματα...

Χωρίς άλλο, συλλογίσθηκε ο Όσιος, έχει κυριευθεί από αμέλεια ο Αδελφός, γι’ αυτό έχουν τόσο θάρρος μαζί του οι δαίμονες.

Σαν τελείωσε η Λειτουργία, πήγε και χτύπησε την πόρτα του Μοναχού:

- Ήλθα να σου ζητήσω μια χάρη, του είπε. Μετά χαράς, Αββά, αν περνά από το χέρι μου. Βρίσκομαι σε μεγάλη στενοχώρια και θέλω να προσευχηθείς για μένα στον Κύριο να με ανακουφίσει. Απόρησε ο Αδελφός, ακούγοντας τον Γέροντα να μιλά έτσι. Δεν είμαι άξιος, Αββά, να προσεύχομαι εγώ για, σένα, του είπε συνεσταλμένα. Δεν φεύγω από δω, επέμενε ο Όσιος, αν δε μου δώσεις υπόσχεση πως θα κάνεις κάθε βράδυ μια προσευχή για μένα. Έτσι τον ανάγκασε να υποσχεθεί. Το ίδιο βράδυ κιόλας προσευχήθηκε για τον Γέροντα. Ύστερα συλλογίστηκε:

- Παρακάλεσες, ταλαίπωρε, για ένα τέτοιον άγιο και για τον εαυτό σου δεν ζήτησες τίποτε.

Πρόσθεσε έτσι άλλη μια προσευχή για τον εαυτό του. Το ίδιο έκανε και το άλλο βράδυ και το επόμενο. Ώσπου συνήθισε να λέει δυο προσευχές όλη την εβδομάδα. Την Κυριακή πέρασε πάλι έξω από την καλύβα του ο Όσιος. Οι δαίμονες βρίσκονταν εκεί, αλλά δυσαρεστημένοι. Κατάλαβε αμέσως πως η προσευχή του Αδελφού είχε αρχίσει να ενεργεί αποτελεσματικά. Μπήκε μέσα και τον παρακάλεσε να προσθέσει άλλη μια προσευχή για χάρη του. Εκείνος δέχθηκε με προθυμία. Κοντά στις δύο προσευχές πού έκανε τώρα για τον Γέροντα, πρόσθεσε δυο ακόμη για τον εαυτό του. Πέρασε άλλη μια εβδομάδα πού ο Αδελφός έλεγε τέσσερες προσευχές.

Όταν πήγε την Κυριακή να τον ιδεί ο Όσιος, βρήκε τους δαίμονες αμίλητους και σκυθρωπούς. Ευχαρίστησε τον Θεό και παρακάλεσε τον Αδελφό να προσθέσει και τρίτη προσευχή για χάρη του.

- Βλέπω μεγάλη ωφέλεια από τις προσευχές σου, Αδελφέ, του είπε, για να τον ενθαρρύνει.

Τώρα ο πρώην αμελής Μοναχός προσευχόταν το μεγαλύτερο μέρος της νύκτας, γιατί κοντά στις τρεις προσευχές, πού έλεγε για τον Όσιο, πρόσθεσε άλλες τρεις για τον εαυτό του.

Την Κυριακή πηγαίνοντας πάλι στην εκκλησία ο Αββάς Μακάριος, δέχτηκε την επίθεση των πονηρών πνευμάτων. Τον απειλούσαν και τον έβριζαν, γιατί έγινε αφορμή να διορθωθεί ο Μοναχός. Είχαν όμως απομακρυνθεί πολύ από την καλύβα του. Η προσευχή του τα εμπόδιζε να πλησιάσουν.

Ευχαρίστησε με την καρδιά του τον Θεό ο Όσιος για τη μεταβολή του Αδελφού. Ύστερα τον συμβούλευσε να μη παραμελεί ποτέ την προσευχή του, για να μην πέφτει εύκολα στις παγίδες πού στήνει ο διάβολος για να παρασύρει τον άνθρωπο στην απώλεια.

Γεροντικό

ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΑΓΓΛΙΑΣ

Τι κι αν έχει τον τίτλο του αρχιεπισκόπου του Κάντενμπερι; Ο Τζάστιν Γουέλμπι, ο πρώτος τη τάξει επίσκοπος της Εκκλησίας της Αγγλίας, δήλωσε πως οι αιματηρές επιθέσεις που σημειώθηκαν στο Παρίσι, τον έκαναν να αμφισβητεί την ύπαρξη του Θεού.  

Σε τηλεοπτική συνέντευξη που παρουσιάστηκε την Κυριακή, ο αρχιεπίσκοπος αποκάλυψε πως βρίσκεται σε μια αναζήτηση απαντήσεων, στον απόηχο του μακελειού της 13ης Νοεμβρίου.   «Το Σάββατο το πρωί, ήμουν έξω και, καθώς περπατούσα, προσευχόμουν και έλεγα: "Θεέ μου γιατί, γιατί συμβαίνει αυτό;"» είπε στο BBC.   «Που είσαι σε όλο αυτό; Ναι αμφιβάλλω» ήταν τα λόγια του σε μια, όπως την αποκάλεσε, «εσωτερική συζήτηση με το Θεό».   Στο παρελθόν, ο αρχιεπίσκοπος του Κάντενμπερι, είχε παραδεχτεί ότι έχει αμφιβολίες για την ύπαρξη του Θεού, σε «πολλούς διαφορετικούς τομείς».   Πριν από ένα χρόνο, είχε απασχολήσει ξανά τα μέσα ενημέρωσης για το γεγονός πως ζητούσε θεϊκή παρέμβαση για την τραγωδία και την αδικία. «Κατέληξα να λέω στο Θεό: "Κοίτα, αυτά είναι όλα πολύ καλά, αλλά μήπως ήρθε η ώρα να κάνεις κάτι; αν είσαι εδώ..."». 

Αναφερόμενος στο Παρίσι, ο αρχιεπίσκοπος Γουέλμπι είπε πως η χρήση της θρησκείας από κάποιους, για να χειραγωγήσουν κάποιους άλλους, είναι ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα του κόσμου αυτή την περίοδο. Η πίστη υφίσταται διαστροφή, είπε.   Σε άλλο σημείο, ανέφερε πως το Παρίσι ήταν ένα από τα πιο χαρούμενα μέρη που είχε βρεθεί με τη σύζυγό του, και τα τελευταία γεγονότα ήταν τέτοια που «πραγματικά ραγίζουν την καρδιά» κάποιου.

http://www.pronews.gr

Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΠΟΥ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΔΕΙ ΤΟ ΘΕΟ

Ένας βασιλιάς κάλεσε όλους τους λόγιους για να του δείξουν τον Θεό:

«Σας κάλεσα εδώ, εσάς τους επιστήμονες της αυτοκρατορίας μου για να μου Τον δείξετε, εγώ θέλω να δω τον Θεό . Αν δε μου Τον δείξετε θα σας κόψω το κεφάλι.»  

-«Μα βασιλιά μου πως θα σας δείξουμε τον Θεό;»

-«Ε, εσείς ξέρετε πολλά πράγματα έχετε βιβλία θα βρείτε τον τρόπο»

Και πλησίαζε ο καιρός που έπρεπε να δώσουν απάντηση και ήταν εκεί ένας βοσκός με τα πρόβατα του.

-Γιατί είστε στενοχωρημένοι;

- Ο βασιλιάς μας κάλεσε επειδή είμαστε επιστήμονες και μας ζήτησε να του δείξουμε το Θεό. Αλλά εμείς παρά τις γνώσεις μας δεν τα καταφέραμε και μας περιμένει ο θάνατος

-Εγώ μπορώ να δείξω στο βασιλιά το Θεό αλλά ποιος θα με πάρει σε αυτόν;

Και πήραν το βοσκό και τον παρουσίασαν στο βασιλιά.

-Μεγαλειότατε, ξέρουμε ότι μας περιμένει ο θάνατος επειδή δεν καταφέραμε να σας δείξουμε το Θεό. Αλλά βρήκαμε αυτόν το βοσκό και μας είπε ότι αυτός θα σας Τον δείξει.

-Εντάξει βοσκέ αυτοί παρά τις γνώσεις τους δεν κατάφεραν να μου δείξουν το Θεό και θα τα καταφέρεις εσύ;

-Βασιλιά μου θα δεις το Θεό αλλά θα κάνεις ότι σου πω;

-Θα κάνω ότι μου πεις μόνο να Τον δω

Έκανε μεγάλη ζέστη ο ήλιος έκαιγε ήταν Ιούλιος μήνας και του λέει: «Βασιλιά ο Θεός βρίσκεται στον ήλιο. Εκεί κατοικεί. Να κοιτάς τον ήλιο αλλά να έχεις υπομονή, νομίζεις ότι ο Θεός εμφανίζεται τόσο γρήγορα;»

Και ο βασιλιάς κοίταζε… προσπαθούσε…

-Τι κάνετε;

-Βρε βοσκέ , ο ήλιος καίει και φωτίζει πολύ δυνατά και δεν μπορώ να κοιτάζω άλλο.

-Καλά βασιλιά μου αν εσύ δεν μπορείς να κοιτάζεις τον ήλιο που είναι δημιούργημα του Θεού πως θα δεις τον Θεό που δημιούργησε τον ήλιο;

Και τότε ο βασιλιάς εντυπωσιάστηκε : «Κοιτάξτε βρε εσείς με όλα σας τα γράμματα δεν μπορέσατε να μου εξηγήσετε τόσο καλά όσο αυτός ο βοσκός.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΙΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ

Οι καιροί που ζούμε είναι δύσκολοι και εξαιτίας της κρίσης που βιώνει η χώρα μας, κάθε τόσο πέφτουν στην αντίληψή μου προφητείες, που δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα. 

Οι προφητείες που αναφέρονται στην Αποκάλυψη του Ιωάννη, από τους Αγίους και από τους γέροντες της Εκκλησίας μας, είναι αόριστες όσον αφορά το χρόνο που θα πραγματοποιηθούν. Στις προφητείες χρησιμοποιούνται πραγματικές εικόνες και συμβολικές παραστάσεις για να γίνουν κατανοητές. Βέβαια όσο περνά ο καιρός γίνονται πιο ξεκάθαρες.

Επειδή οι προφητείες είναι πολλές, αόριστες στο χρόνο και σκόρπιες χρειάζεται πάρα πολύ προσοχή.

Οι προφητείες είναι όπως ένα παζλ. Κάθε κομμάτι που μπαίνει στραβά βγάζει λανθασμένο αποτέλεσμα και οδηγεί σε αυθαίρετες ερμηνείες. Δεν είναι τυχαίο ότι αρκετοί Άγιοι δεν ασχολήθηκαν με προφητείες… Και όσοι ασχολήθηκαν, το έκαναν με πολλή φώτιση και με πολλή ταπείνωση.

Όπως λέει και ο Ιωάννης στην Αποκάλυψη, συγκεκριμένα για το χάραγμα του Αντιχρίστου,  χρειάζεται να έχει κανείς ταπείνωση και φώτιση Θεού για να εξηγήσει τα γεγονότα.

Δυστυχώς όμως πολλοί εκμεταλλεύονται την κρίση που υπάρχει γύρω μας και κάθε τόσο πέφτουν στην αντίληψή μου προφητείες, που δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα. Παίρνουν προφητείες γνωστών Αγίων και ενώ αυτές αναφέρονται σε διαφορετικές εποχές, κάποιοι τις μπερδεύουν βγάζοντας λανθασμένα συμπεράσματα. Για παράδειγμα μπερδεύουν τις προφητείες που αναφέρονται στη σημερινή κρίση και στο άμεσο μέλλον με αυτές που θα γίνουν στα έσχατα χρόνια. Μπερδεύεται, συγχέεται και ταυτίζεται ο άνθρωπος του Θεού, ο οποίος θ’ αναδειχθεί μέσα από τα επόμενα μελλοντικά γεγονότα στην πατρίδα μας και ο οποίος θα οδηγήσει τη χώρα σε ευημερία με τον άνθρωπο, που αναφέρεται στο βιβλίο της Αποκάλυψης στο κεφάλαιο 19 και ο οποίος θα φέρει την τελική δικαιοσύνη στη γη.

Ακόμη κυκλοφορούν προφητείες για μελλοντικούς πολέμους και μελλοντικές καταστροφές που είναι ψευδείς και που είναι αόριστη η προέλευσή τους.

Υπάρχουν προφητείες Αγίων και γερόντων, παλιότερων και σύγχρονων, που αναφέρονται στα επερχόμενα, που είναι σύντομες και περιληπτικές με βαθύτερο περιεχόμενο. Ας μείνουμε λοιπόν σ’ αυτές και ας κλείσουμε τ’ αυτιά μας σε οτιδήποτε μας προσφέρεται δεξιά κι αριστερά.

Επειδή, όμως, υπάρχουν προφητείες Αγίων και γερόντων για τα επερχόμενα θα συνιστούσα πολλή προσοχή, ακόμη περισσότερη υπομονή, πίστη στον Κύριό μας Ιησού Χριστό και ν’ αφήσουμε τα γεγονότα να εξελιχθούν, γιατί υπάρχει αρκετός δρόμος ακόμη ως το Γολγοθά…

Και μερικά από τα σοφά λόγια του γέροντος Παϊσίου «Ἄλλοι ἀσχολοῦνται μὲ προφητεῖες καὶ κάνουν δικές τους ἑρμηνεῖες! Δὲν λένε τοὐλάχιστον «ἔτσι μοῦ λέει ὁ λογισμός», ἀλλὰ «ἔτσι εἶναι», καὶ λένε ἕνα σωρὸ δικές τους θεωρίες. Μερικοὶ πάλι τὰ ἑρμηνεύουν ὅπως θέλουν, γιὰ νὰ δικαιολογήσουν τὰ πάθη τους».

Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι Β’, Πνευματική Αφύπνιση, Ερμηνείες των προφητειών, σελ. 190.

«Ὁ Καλὸς Θεὸς ὅλα θὰ τὰ οἰκονομήση μὲ τὸν καλύτερο τρόπο, ἀλλὰ χρειάζεται πολλὴ ὑπομονὴ καὶ προσοχή, γιατὶ πολλὲς φορές, μὲ τὸ νὰ βιάζωνται οἱ ἄνθρωποι νὰ ξεμπλέξουν τὰ κουβάρια, τὰ μπλέκουν περισσότερο. Ὁ Θεὸς μὲ ὑπομονὴ τὰ ξεμπλέκει. Δὲν θὰ πάη πολὺ αὐτὴ ἡ κατάσταση. Θὰ πάρη σκούπα ὁ Θεός!

Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι Β’, Πνευματική Αφύπνιση, Ὁ Θεὸς θὰ δώση τὴν λύση, σελ. 19.

ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ΤΣΑΛΙΚΗΣ- ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ

Ο Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης γεννήθηκε στις 5 Νοεμβρίου του 1920.

Ήταν ο Ηγούμενος της Ιεράς Μονής του Οσίου Δαβίδ εν Ευβοίας.

Ο Γέροντας κοιμήθηκε στις 21 Νοεμβρίου του 1991.

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΠΟΡΦΥΡΙΟ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΗ

   

Η ΨΥΧΗ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ

ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΔΥΟ ΜΕΡΕΣ

Για διάστημα δύο ημερών η ψυχή απολαύει σχετικής ελευθερίας και έχει δυνατότητα να επισκεφθεί τόπους που της ήτα προσφιλείς στο παρελθόν, αλλά την Τρίτη ημέρα μετακινείται σε άλλες σφαίρες.

Εδώ ο Αρχιεπίσκοπος Ιωάννης απλώς επαναλαμβάνει τη διδασκαλία που η Εκκλησία ήδη γνωρίζει από τον 4ο αιώνα, όταν ο άγγελος που συνόδευσε τον Αγ. Μακάριο Αλεξανδρείας στην έρημο, του είπε, θέλοντας να ερμηνεύσει την επιμνημόσυνη δέηση της Εκκλησίας για τους νεκρούς την Τρίτη ημέρα μετά θάνατο:

«Όταν γίνεται η προσφορά της αναίμακτης θυσίας (μνημόσυνο στη θεία λειτουργία) στην Εκκλησία την τρίτη ημέρα, η ψυχή του κεκοιμημένου δέχεται από τον φύλακα άγγελο της ανακούφιση για τη λύπη που αισθάνεται λόγω του χωρισμού της από το σώμα… Στο διάστημα των δύο πρώτων ημερών επιτρέπεται στην ψυχή να περιπλανηθεί στον κόσμο, οπουδήποτε εκείνη επιθυμεί, με τη συντροφιά των αγγέλων που τη συνοδεύουν.

Ως εκ τούτου η ψυχή, επειδή αγαπά το σώμα, μερικές φορές περιφέρεται στο οίκημα στο οποίο το σώμα της είχε σαβανωθεί, περνώντας έτσι δύο ημέρες όπως ένα πουλί που γυρεύει τη φωλιά του. Αλλά η ενάρετη ψυχή πλανιέται σε εκείνα τα μέρη στα οποία συνήθιζε να πράττει αγαθά έργα. Την τρίτη ημέρα, Εκείνος ο Οποίος ανέστη ο Ίδιος την τρίτη ημέρα από τους νεκρούς καλεί την ψυχή του Χριστιανού να μιμηθεί τη δική Του ανάσταση, να ανέλθει στους Ουρανούς όπου θα λατρεύει το Θεό όλων.»

Στην Ορθόδοξη νεκρώσιμη ακολουθία, ο Αγ. Ιωάννης ο Δαμασκηνός περιγράφει παραστατικά την κατάσταση της ψυχής η οποία, έχοντας μεν αφήσει το σώμα αλλά παραμένοντας στη γη, είναι ανίκανη να επικοινωνήσει με τους αγαπημένους της τους οποίους βλέπει: «Οίμοι, οίον αγώνα έχει η ψυχή χωριζόμενη εκ του σώματος! Οίμοι, πόσα δακρύει τότε, και ουχ υπάρχει ο ελεών αυτήν! Προς τους αγγέλους τα όμματα ρέπουσα, άπρακτα καθικετεύει προς τους ανθρώπους τας χείρας εκτείνουσα, ουκ έχει τον βοηθούντα. Διό, αγαπητοί μου αδελφοί, εννοήσαντες ημών το βραχύ της ζωής, τω μεταστάντι την ανάπαυσιν, παρά Χριστού αιτησώμεθα, και ταις ψυχαίς ημών το μέγα έλεος».

Σε γράμμα του προς τον αδελφό μιας αποθνήσκουσας γυναίκας, ο Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος γράφει: «Η αδελφή σου δεν θα πεθάνει. Το σώμα του ανθρώπου πεθαίνει, αλλά η προσωπικότητά του συνεχίζει να ζει. Απλώς μεταφέρεται σε μια άλλη τάξη ζωής… Δεν είναι εκείνη που θα βάλουν στον τάφο. Εκείνη βρίσκεται σε έναν άλλο τόπο όπου θα είναι θα είναι ακριβώς το ίδιο ζωντανή όσο και τώρα. Τις πρώτες ώρες και ημέρες θα βρίσκεται γύρω σου. Μόνο που δεν θα λέει τίποτα και εσύ δεν θα μπορείς να την δεις. Θα είναι όμως ακριβώς εδώ. 

Να το έχεις αυτό στο νου σου. Εμείς που μένουμε πίσω θρηνούμε για τους κεκοιμημένους, όμως για εκείνους τα πράγματα είναι αμέσως πιο εύκολα. Είναι πιο ευτυχισμένοι στη νέα κατάσταση. Όσοι έχουν πεθάνει και κατόπιν επαναφέρθηκαν στο σώμα διαπίστωσαν ότι το σώμα ήταν μια πολύ στενάχωρη κατοικία. Και η αδελφή σου θα αισθάνεται έτσι. Είναι πολύ καλύτερα εκεί, και εμείς νοιώθουμε οδύνη σαν να της έχει συμβεί κάτι απίστευτα κακό! Θα μας κοιτάζει και σίγουρα θα μένει κατάπληκτη με την αντίδρασή μας».

Θα πρέπει να έχουμε υπόψη ότι η ανωτέρω περιγραφή των πρώτων δύο ημερών του θανάτου αποτελεί γενικό κανόνα, ο οποίος κατά κανένα τρόπο δεν ισχύει σε όλες τις περιπτώσεις. Πράγματι τα περισσότερα παραδείγματα από την Ορθόδοξη γραμματεία, δεν συνάδουν με αυτόν τον κανόνα, και ο λόγος είναι φανερός: οι άγιοι, μην έχοντας καμιά απολύτως προσκόλληση στα εγκόσμια και ζώντας σε διαρκή προσδοκία της αναχώρησής τους για την άλλη ζωή, δεν ελκύονται καν από τους τόπους όπου έπρατταν τα αγαθά τους έργα αλλά ξεκινούν αμέσως την άνοδο τους στους Ουρανούς. 

Άλλοι, ξεκινούν την άνοδο τους πριν το τέλος των δύο ημερών για κάποιον ειδικό λόγο που μόνον η Θεία Πρόνοια γνωρίζει. Από την άλλη οι σύγχρονες «μεταθανάτιες» εμπειρίες, ατελείς καθώς είναι, ανήκουν όλες στον εξής κανόνα: η «εξωσωματική» κατάσταση αποτελεί μόνο το ξεκίνημα της αρχικής περιόδου ασώματης «περιπλάνησης» της ψυχής στους τόπους των επιγείων δεσμών της. Όμως κανείς από αυτούς τους ανθρώπους δεν έχει παραμείνει νεκρός για αρκετό χρονικό διάστημα, έστω μέχρι να συναντήσει τους αγγέλους που πρόκειται να τον συνοδεύσουν. 

Οι επικριτές της Ορθόδοξης διδασκαλίας για την μετά θάνατον ζωή, θεωρούν ότι τέτοιες αποκλίσεις από το γενικό κανόνα για την μεταθανάτια εμπειρία αποδεικνύουν την ύπαρξη «αντιφάσεων» στην Ορθόδοξη διδασκαλία. Αυτοί οι επικριτές όμως είναι απλώς και μόνο προσκολλημένοι στις «κατά γράμμα» ερμηνείες. Η περιγραφή των πρώτων δύο ημερών, καθώς και των επομένων, σε καμιά περίπτωση δεν αποτελεί κάποια μορφή δόγματος. Είναι απλώς ένα «μοντέλο», το οποίο μάλιστα εκφράζει την πιο συνηθισμένη χρονική σειρά των εμπειριών της ψυχής μετά τον θάνατο. 

Οι πολλές περιπτώσεις, τόσο στην Ορθόδοξη γραμματεία όσο και στις αναφορές σύγχρονων σχετικών εμπειριών, όπου οι νεκροί έχουν στιγμιαία εμφανιστεί στους ζωντανούς μέσα στην πρώτη ή τις δύο πρώτες ημέρες μετά το θάνατο, μερικές φορές σε όνειρα, είναι παραδείγματα που επαληθεύουν το ότι όντως η ψυχή συνήθως παραμένει κοντά στη γη για κάποια σύντομη χρονική περίοδο. Κατά την τρίτη ημέρα, και συχνά πιο πριν, η περίοδος αυτή φθάνει στο τέλος της.

ΤΑ ΤΕΛΩΝΙΑ

Την ώρα αυτή (την τρίτη ημέρα), η ψυχή διέρχεται από λεγεώνες πονηρών πνευμάτων που παρεμποδίζουν την πορεία της και την κατηγορούν για διάφορες αμαρτίες, στις οποίες αυτά τα ίδια την είχαν παρασύρει. Σύμφωνα με διάφορες θεϊκές αποκαλύψεις υπάρχουν είκοσι τέτοια εμπόδια, τα επονομαζόμενα «τελώνια», σε καθένα από τα οποία περνά από δοκιμασία κάθε μορφή αμαρτίας.

Η ψυχή αφού περάσει από ένα τελώνιο, συναντά το επόμενο, και μόνον αφού έχει διέλθει επιτυχώς από όλα τα τελώνια μπορεί αν συνεχίσει την πορεία της χωρίς να απορριφθεί βιαίως στη γέεννα. Το πόσο φοβεροί είναι αυτοί οι δαίμονες και τα τελώνια τους φένεται στο γεγονός ότι η ίδια η Παναγία, όταν πληροφορήθηκε από τον Αρχάγγελο Γαβριήλ τον επικείμενο θάνατο Της, ικέτευσε τον Υιό Της να διασώσει την ψυχή Της από αυτούς τους δαίμονες και απαντώντας στην προσευχή Της, ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς Χριστός εμφανίστηκε από τους Ουρανούς για να παραλάβει την ψυχή της Πάναγνου Μητρός Του και να την οδηγήσει στους Ουρανούς.

Φοβερή είναι πράγματι, η τρίτη ημέρα για την ψυχή του απελθόντος, και για το λόγο αυτό η ψυχή έχει ιδιαίτερη ανάγκη τότε από προσευχές για την σωτηρία της.

Σύντομα, μετά τον θάνατο, η ψυχή πράγματι βιώνει μια κρίση, τη Μερική Κρίση, ως τελική συγκεφαλαίωση του «αοράτου πολέμου» που έχει διεξαγάγει ή που απέτυχε να διεξαγάγει, στην επίγεια ζωή κατά τω πεπτωκότων πνευμάτων. Συνεχίζοντας την επιστολή του προς τον αδελφό της αποθνήσκουσας γυναίκας, ο Όσιος Θεοφάνης ο έγκλειστος γράφει: «Λίγο μετά το θάνατο, η ψυχή αρχίζει έναν αγώνα για να καταφέρει να διέλθει από τα τελώνια. Στον αγώνα της η αδελφή σου χρειάζεται βοήθεια! Θα πρέπει να στρέψεις όλη σου την προσοχή και όλη σου την αγάπη γι’ αυτήν στο πως θα την βοηθήσεις.

Πιστεύω πως η μεγαλύτερη έμπρακτη απόδειξη της αγάπης σου θα είναι να αφήσεις την φροντίδα του νεκρού της σώματος στους άλλους, να αποχωρήσεις και, μένοντας μόνος σου οπουδήποτε μπορείς, να βυθιστείς σε προσευχή για την ψυχή της, για τη νέα κατάσταση στην οποία βρίσκεται και για τις καινούριες, απροσδόκητες ανάγκες της. Συνέχισε την ακατάπαυστη ικεσία σου στον Θεό για έξι εβδομάδες και περισσότερο. Όταν πέθανε η Οσία Θεοδώρα, το σακούλι από το οποίο πήραν χρυσό οι άγγελοι για να τη γλιτώσουν από τα τελώνια ήταν οι προσευχές του πνευματικού της πατέρα. Έτσι θα γίνει και με τις δικές σου προσευχές. Μην παραλείψεις να κάνεις όσα σου είπα. Αυτό είναι η πραγματική αγάπη.»

Το «σακούλι» από το οποίο πήραν «χρυσό» οι άγγελοι και «εξόφλησαν τα χρέη» της Οσίας Θεοδώρας στα τελώνια έχει συχνά παρανοηθεί από κάποιους επικριτές της Ορθόδοξης διδασκαλίας. Μερικές φορές συγκρίνεται με τη λατινική έννοια του «πλεονάσματος χάριτος» των αγίων. Στην περίπτωση αυτή, τέτοιοι επικριτές ερμηνεύουν κατά γράμμα τα Ορθόδοξα κείμενα. Σε τίποτε άλλο δεν αναφέρεται το παραπάνω απόσπασμα παρά στις προσευχές της Εκκλησίας για τους αναπαυθέντες και ειδικότερα στις προσευχές ενός αγίου ανθρώπου και πνευματικού πατέρα. Είναι σχεδόν περιττό να πούμε ότι όλες αυτές οι περιγραφές έχουν μεταφυσική έννοια.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία θεωρεί τη διδασκαλία περί τελωνίων τόσο σημαντική, ώστε έχει συμπεριλάβει σχετικές αναφορές σε πολλές από τις ακολουθίες της, μερικές εκ των οποίων αναφέρονται στο κεφάλαιο περί τελωνίων. Ειδικότερα, η Εκκλησία θεωρεί ιδιαιτέρως απαραίτητο να συνοδεύει με αυτήν τη διδασκαλία κάθε τέκνο της που αποθνήσκει. Στον «Κανόνα για την Αναχώρηση της Ψυχής», που διαβάζεται από τον ιερέα στο νεκρικό κρεβάτι κάθε πιστού, υπάρχουν τα παρακάτω τροπάρια:

«Καθώς φεύγω από τη γη, αξίωσέ με να διέλθω ανεμπόδιστα από τον άρχοντα του αέρα, το διώκτη και βασανιστή, εκείνον που ως άδικος ανακριτής στέκεται πάνω στους φοβερούς δρόμους». (4η Ωδή)

«Ω Πανένδοξε Θεοτόκε, οδήγησέ με εις τους Ουρανούς, στα ιερά και πολύτιμα χέρια των αγίων αγγέλων ώστε, προστατευμένος μέσα στα φτερά τους, να μην αντικρύσω τη ρυπαρή, αποκρουστική και σκοτεινή μορφή των δαιμόνων». (6η Ωδή)

«Ω Αγία Θεοτόκε, Εσύ η Οποία γέννησες τον Παντοδύναμο Κύριο, απομάκρυνε από εμένα τον άρχοντα των φοβερών τελωνίων, τον κυβερνήτη του κόσμου, όταν φθάσει η στιγμή του θανάτου μου, ώστε να Σε δοξολογώ αιωνίως». (8η Ωδή)

Κατ’ αυτόν τον τρόπο, τα λόγια της Εκκλησίας προετοιμάζουν τον αποθνήσκοντα Ορθόδοξο Χριστιανό για τις δοκιμασίες που θα συναντήσει μπροστά του.

ΟΙ ΣΑΡΑΝΤΑ ΜΕΡΕΣ

Κατόπιν, έχοντας επιτυχώς διέλθει από τα τελώνια και υποκλιθεί βαθιά ενώπιον του Θεού, η ψυχή για διάστημα τριάντα επτά επιπλέον ημερών επισκέπτεται τις ουράνιες κατοικίες και τις αβύσσους της κολάσεως, μη γνωρίζοντας ακόμα που θα παραμείνει, και μόνον την τεσσαρακοστή ημέρα καθορίζεται η θέση στην οποία θα βρίσκεται μέχρι την ανάσταση των νεκρών.

Σίγουρα δεν είναι παράξενο ότι η ψυχή, έχοντας διέλθει από τα τελώνια και παύσει μια για πάντα κάθε σχέση με τα επίγεια, εισάγεται στον αληθινά άλλο κόσμο, σε ένα τμήμα του οποίου θα παραμείνει αιωνίως.

Σύμφωνα με την αποκάλυψη του Αγγέλου στον Αγ. Μακάριο Αλεξανδρείας, η ειδική επιμνημόσυνη δέηση υπέρ των απελθόντων την ένατη ημέρα μετά τον θάνατο (πέραν του γενικού συμβολισμού των εννέα αγγελικών ταγμάτων) πραγματοποιείται επειδή μέχρι τότε παρουσιάζονται στην ψυχή τα θαυμάσια του Παραδείσου, και μόνον κατόπιν αυτού, για το υπόλοιπο των σαράντα ημερών, της παρουσιάζονται τα μαρτύρια και τα φρικτά της κολάσεως, πριν τοποθετηθεί την τεσσαρακοστή ημέρα στη θέση στην οποία θα αναμένει την ανάσταση των νεκρών και την Τελική Κρίση.

Θα πρέπει και πάλι να τονίσουμε ότι οι αναφερόμενοι αριθμοί αποτελούν γενικό κανόνα ή «μοντέλο» της μεταθανάτιας πραγματικότητας, και αναμφισβήτητα δεν ολοκληρώνουν όλες οι ψυχές των απελθόντων την πορεία τους ακριβώς σύμφωνα με τον «κανόνα». Γνωρίζουμε σαφώς ότι η Οσία Θεοδώρα, στην πραγματικότητα, ολοκλήρωσε το «γύρο της κολάσεως» ακριβώς την τεσσαρακοστή ημέρα, σύμφωνα με τη γήινη μέτρηση του χρόνου.

Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΚΡΙΣΗ

Μερικές ψυχές βρίσκονται (μετά τις σαράντα ημέρες) σε μια κατάσταση πρόγευσης της αιώνιας αγαλλίασης και μακαριότητας, ενώ άλλες σε μια κατάσταση τρόμου εξαιτίας των αιωνίων μαρτυρίων τα οποία θα υποστούν πλήρως μετά την Τελική Κρίση. Μέχρι τότε εξακολουθεί να υπάρχει δυνατότητα αλλαγής της κατάστασής τους, ιδιαιτέρως μέσω της υπέρ αυτών προσφοράς της Αναίμακτης Θυσίας (μνημόσυνο στη Θεία Λειτουργία), και παρομοίως μέσω άλλων προσευχών.

Τα οφέλη της προσευχής, τόσο της κοινής όσο και της ατομικής για τις ψυχές που βρίσκονται στην κόλαση, έχουν περιγραφεί σε πολλούς βίους Αγίων και ασκητών καθώς και σε Πατερικά κείμενα. Στο βίο της μάρτυρος του 3ου αιώνα Περπετούας, για παράδειγμα, διαβάζουμε ότι η κατάσταση της ψυχής του αδελφού της Δημοκράτη της αποκαλύφθηκα με την εικόνα μιας στέρνας γεμάτης νερό, η οποία ήταν όμως τόσο ψηλά που δεν μπορούσε να τη φτάσει από τον ρυπαρό, καυτό τόπο όπου ήταν περιορισμένος.

Χάρη στην ολόθερμη προσευχή της Περπετούας επί μία ολόκληρη ημέρα και νύχτα ο Δημοκράτης έφτασε τη στέρνα και τον είδε να βρίσκεται σε έναν φωτεινό τόπο. Από αυτό η Περπετούα κατάλαβε ότι ο αδελφός της είχε απελευθερωθεί από τα δεινά της κολάσεως.

Στο βίο μιας ασκήτριας που πέθανε μόλις τον 20ο αιώνα αναφέρεται μια παρόμοια περίπτωση. Πρόκειται για τη Οσία Αθανασία (Αναστασία Λογκάτσεβα), πνευματική θυγατέρα του Οσίου Σεραφείμ του Σάρωφ. Όπως διαβάζουμε στο βίο της: «Η Αναστασία είχε έναν αδελφό που τον έλεγαν Παύλο. Ο Παύλος κάποτε ήταν μεθυσμένος και κρεμάστηκε. Κι η Αναστασία αποφάσισε να προσευχηθεί πολύ για τον αδελφό της.

Μετά το θάνατο του, η Αναστασία πήγε στο μοναστήρι Ντιβέγιεβο, του Οσίου Σεραφείμ, για να μάθει τι ακριβώς έπρεπε να κάνει, ώστε να βελτιωθεί η κατάσταση του αδελφού της, ο οποίος έδωσε τέλος στη ζωή του με τρόπο δυσσεβή και ατιμωτικό… Ήθελε να συναντήσει την Πελαγία Ιβάνοβνα και να ζητήσει τη συμβουλή της… Η Αναστασία επισκέφθηκε την Πελαγία. Εκείνη της είπε να κλειστεί στο κελί της σαράντα μέρες, να προσευχηθεί και να νηστέψει για τον αδελφό της και κάθε μέρα να λέει εκατόν πενήντα φορές: «Υπεραγία Θεοτόκε, ανάπαυσον τον δούλον σου.»

Όταν συμπληρώθηκαν οι σαράντα ημέρες, η Αναστασία είδε ένα όραμα. Βρέθηκε μπροστά σε μία άβυσσο. Στο βάθος της ήταν ένας βράχος από αίμα. Πάνω στο βράχο κείτονταν δύο άνδρες με σιδερένιες αλυσίδες στο λαιμό τους. Ο ένας ήταν ο αδελφός της.

Η Αναστασία διηγήθηκε το όραμα στην Πελαγία και κείνη της είπε να συνεχίσει την νηστεία και την προσευχή.

Τελείωσαν κι άλλες σαράντα ημέρες με νηστεία και προσευχή κι η Αναστασία είδε το ίδιο όραμα. Η ίδια άβυσσος κι ο βράχος πάνω στον οποίο βρίσκονταν οι δύο άνδρες με αλυσίδες στο λαιμό τους. Αυτή τη φορά όμως ο αδελφός της ήταν όρθιος. Περπατούσε πάνω στο βράχο, έπεφτε και ξανασηκωνόταν. Οι αλυσίδες ήταν ακόμα στο λαιμό του.

Η Πελαγία Ιβάνοβνα, στην οποία κατέφυγε και πάλι η Αναστασία, της είπε να επαναλάβει την ίδια άσκηση για Τρίτη φορά.

Όταν τελείωσε και το τρίτο σαρανταήμερο της νηστείας και της προσευχής, η Αναστασία ξαναείδε το ίδιο όραμα. Η ίδια άβυσσος, ο ίδιος βράχος. Τώρα όμως πάνω στο βράχο ήταν μόνο ένας άνδρας, αγνωστός της. Ο αδελφός της είχε απελευθερωθεί από τα δεσμά. Δε φαίνονταν πουθενά. Ο άγνωστος άνδρας ακούστηκε να λέει: «Είσαι τυχερός εσύ. Έχεις πολύ ισχυρούς μεσίτες στη γη.»

Η Αναστασία ανέφερε στην Πελαγία Ιβάνοβνα το τρίτο όραμά της και εκείνη της απάντησε:

«Ο αδελφός σου λυτρώθηκε από τα βάσανα. Δεν μπήκε όμως στη μακαριότητα του Παραδείσου.»

Πολλά παρόμοια περιστατικά αναφέρονται σε βίους Ορθοδόξων Αγίων και ασκητών. Σε περίπτωση που κάποιος έχει την τάση να ερμηνεύει κατά γράμμα τέτοια οράματα, ίσως θα πρέπει να παρατηρήσουμε ότι βεβαίως οι εικόνες με τις οποίες εμφανίζονται τέτοια οράματα, συνήθως σε όνειρα, δεν «φωτογραφίζουν» κατ’ ανάγκη τον τρόπο ύπαρξης της ψυχής μετά τον θάνατο. Πρόκειται περισσότερο για εικόνες οι οποίες μεταβιβάζουν την πνευματική αλήθεια της βελτιώσεως της καταστάσεως της ψυχής στον άλλο κόσμο χάρη στις προσευχές εκείνων που παραμένουν στον κόσμο τούτο.

Από το βιβλίο του π. Σεραφείμ Ρόουζ 
- Οι πρώτες δύο ημέρες μετά το θάνατο. -

ΑΡΧΕΓΟΝΕΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΕΣ ΤΕΛΕΤΕΣ

Παράξενα, φριχτά, αρχαία και παγανιστικά θρησκευτικά μυστήρια που επιβιώνουν ακόμα στις ημέρες μας και προκαλούν ανατριχίλα ή σοκάρουν με την σκληρότητα τους.

Οι παρακάτω εικόνες είναι σκληρές αλλά αποτελούν τεκμήρια των πολιτισμικών παραδόσεων που εξακολουθούν να υφίστανται θυμίζοντας μας την ποικιλομορφία των εθνών, των παραδόσεων και των δοξασιών τους, αλλά και εικονοποιώντας τα άκρα στα οποία μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος για τη θρησκεία του.

Αυτοί που ακρωτηριάζουν τα δάχτυλα τους ως μορφή πένθους

Τα μέλη της φυλής Dani από την Παπούα, στην Ινδονησία, κόβουν τα δάχτυλά τους για να δείξουν τη θλίψη τους στις τελετές κηδειών των αγαπημένων τους προσώπων. Μαζί με τον ακρωτηριασμό, αλείφουν επίσης στα πρόσωπά τους με στάχτη και πηλό για να εκφράσουν την θλίψη τους.

Οι θρησκευτικές πεποιθήσεις της φυλής παραπέμπουν σε αυτό το είδος τελετουργίας. Σε περίπτωση που ο αποθανών θεωρείται ισχυρός άνδρας για τη φυλή, θεωρείται πως το πνεύμα του θα έχει τεράστια εξουσία επί του λαού.

Τα κορίτσια που είχαν σχέση με τους νεκρούς κόβουν τα ανώτερα τμήματα των δακτύλων τους. Πριν από την κοπή, τα δάχτυλα είναι δεμένα με σπάγκο για πάνω από 30 λεπτά.

Μετά τον ακρωτηριασμό, οι άκρες των δακτύλων στεγνώνουν, στη συνέχεια καίγονται και οι στάχτες θάβονται σε μια συγκεκριμένη περιοχή.

Αυτομαστίγωμα (Ashura)

Η ημέρα της Ασούρα, η δέκατη ημέρα του ισλαμικού μήνα Μουχαράμ, σηματοδοτεί την απαρχή του σχίσματος στον μουσουλμανικό κόσμο.

Τα μέλη της μειοψηφικής μουσουλμανικής κοινότητας των σιιτών, τιμούν την επέτειο του θανάτου του ιμάμη Χουσεΐν Ιμπν Αλί, εγγονού του προφήτη Μωάμεθ και κατά αυτούς, νόμιμου διαδόχου του.

Πρόκειται για ένα εξαιρετικά σκληρό έθιμο στο οποίο οι πιστοί αυτοτραυματίζονται, επιχειρώντας να βιώσουν τον σωματικό πόνο και την αγωνία του εγγονού του Προφήτη.

Σύμφωνα με την παράδοση, ο ιμάμης Χουσεΐν που σκοτώθηκε μαζί με συντρόφους του στη μάχη της Κερμπάλα, αποκεφαλίστηκε και το πτώμα του ακρωτηριάστηκε, με αποτέλεσμα πολλοί σιίτες να τιμούν την επέτειο με αυτομαστίγωση, μέχρι σε σημείο να αιμορραγούν.

Οι σιίτες υποστηρίζουν πως το αυτομαστίγωμα δεν τους το επιβάλλει η θρησκεία, αλλά το επιλέγουν οι ίδιοι προκειμένου να εκφράσουν τη βαθιά τους πίστη.

H παρακάτω φωτογραφία είναι από το Sooc.gr και τον εορτασμό του εθίμου τον περασμένο Νοέμβριο στον Πειραιά.

Η τελετή ταφής των Εσκιμώων

Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα τελετουργικό που τείνει να εξαφανιστεί. Οι Εσκιμώοι συνήθιζαν να αφήνουν τους ηλικιωμένους που είναι ένα βήμα πριν τον θάνατο, πάνω σε ένα κομμάτι παγόβουνου, το οποίο έστελναν να ταξιδέψει σε άγνωστη πορεία στην θάλασσα.

Οι Εσκιμώοι πιστεύουν στη μετά θάνατο ζωή και με αυτήν την τελετή πιστεύουν πως στέλνουν το αγαπημένο τους πρόσωπο να γίνει ένα με τη φύση.

Οι Εσκιμώοι Ινουίτ πιστεύουν πως κάθε τι έχει ψυχή: άνθρωποι, ζώα, φυτά, οι δυνάμεις της φύσης, η θάλασσα, ο άνεμος κλπ. Πιστεύουν ακόμα πως όλα είναι συνδεδεμένα, όλες οι ψυχές μεταξύ τους.

Έχουν Σαμάνους (σοφούς μάγους-γιατρούς) που, όπως πιστεύουν οι Ινουίτ, μπορούν να θεραπεύσουν κάθε σωματικό ή ψυχικό πρόβλημα, να προβλέψουν τον καιρό, να συμβουλέψουν και να καθοδηγήσουν.

Η φυλή που κάνει σούπα τη στάχτη των νεκρών

Η φυλή Yanomamö ζει στον Αμαζόνιο, σε μια περιοχή ανάμεσα στη Βενεζουέλα και τη Βραζιλία. Η συγκεκριμένη φυλή επιδίδεται στο πιο ακραίο έθιμο.

Όταν πεθάνει ένας συγγενής της οικογένειας, τα υπόλοιπα μέλη επιδίδονται σε μια μορφή κανιβαλισμού τιμώντας τη θρησκευτική παράδοση και τους Θεούς των Yanomamö.

Για την ακρίβεια, όταν πεθαίνει κάποιος, τυλίγουν το σώμα του με φύλα δέντρων και το αφήνουν στο δάσος. Εκεί, το νεκρό κορμί αφήνεται στα έντομα και στα άγρα ζώα τα οποία θα του επιτεθούν. Στη συνέχεια, οι ιερείς μαζεύουν τα κόκαλα μετά από 40 μέρες, τα αποτεφρώνουν και ρίχνουν τη στάχτη μέσα σε μια σούπα την οποία και καταναλώνει όλη η φυλή.

Η θυσία της αρκούδας

Οι Αϊνού είναι ένας λαός 15.000 περίπου ατόμων, που κατοικούν στα νησιά Χοκάιντο, Σαχαλίνη και Κουρίλες. Οι Αϊνού είναι οι τελευταίοι απόγονοι ενός λαού που κατά την νεολιθική εποχή κατοικούσε ολόκληρη την Ιαπωνία, όμως από τους προϊστορικούς ακόμα χρόνους, καθώς πιεζόταν από τα μογγολικά φύλα που είχαν ξεχυθεί από το κέντρο της Ασίας, ζητούσε καταφύγιο όλο και βορειότερα, περιορίζονταν συνεχώς σε αριθμό και σε έκταση.

Η θρησκεία τους αποδίδει μεγάλη σημασία στην αρκούδα.

Κάθε οικογένεια τρέφει αρκούδες.

Η παράδοση τους επιτάσσει τη θυσία της αρκούδας για να εξευμενίσουν τους Θεούς. Οι Αϊνού σκοτώνουν τη μητέρα αρκούδα, μεγαλώνουν τα μικρά της για δύο χρόνια και μετά τα θυσιάζουν και εκείνα. Στη συνέχεια πίνουν το αίμα της αρκούδας και τρώνε τη σάρκα της ενώ φτιάχνουν τοτέμ με τα κεφάλια των νεκρών ζώων.

Φωτιά στα κάρβουνα (πυροβασία)

Πάμε τώρα σε ένα θρησκευτικό έθιμο που το συναντάμε και στην Ελλάδα. Η Πυροβασία είναι μια τελετή που έχει σαφή σχέση με αρχαίες τελετές και μυστήρια Διονυσιακού χαρακτήρα και λαμβάνει χώρα μέχρι και σήμερα στον ελληνικό χώρο κυρίως στη Θράκη καθώς και στα παράλια του Ευξείνου Πόντου και της άλλοτε Ανατολικής Ρωμυλίας.

Η τελετή εκτελείται «εν χορώ», με γυμνό βάδισμα πάνω σε ένα στρώμα πυρακτωμένων κάρβουνων για αρκετή ώρα, χωρίς την αίσθηση του πόνου ή να προκαλούνται ίχνη εγκαυμάτων. Παρά ταύτα πρόκειται για μια τελετουργία που εμφανίζεται και σε διάφορες άλλες περιοχές του πλανήτη, όπως στη Νότια Αμερική, στην Ασία, στην Αφρική και στην Ευρώπη.

Εκείνοι που ζουν με τους νεκρούς τους

Για τον λεγόμενο δυτικό κόσμο οι εικόνες νεκρών που «σηκώνονται» από τους τάφους τους και κυκλοφορούν ανάμεσα στους ζωντανούς είναι το λιγότερο ανατριχιαστικές. Η περιφορά γίνεται βέβαια με τη βοήθεια των ζωντανών.

Για τους κατοίκους ενός μικρού χωριού στην Ινδονησία όμως, αυτό το περίεργο έθιμο είναι ένας τρόπος να τιμήσουν τους νεκρούς συγγενείς τους και μάλιστα το εφαρμόζουν κάθε 3 χρόνια.

Κάθε τρία χρόνια, οι κάτοικοι ξεθάβουν τους νεκρούς συγγενείς τους και τους φοράνε καινούργια, καθαρά ρούχα. Στη συνέχεια τους περιφέρουν στο χωριό σαν ζόμπι.

Στις κηδείες, είναι συνηθισμένο επίσης για τους ανθρώπους της Toraja να θυσιάζουν βοοειδή. 

http://www.defencenet.gr

Ο ΓΝΩΣΤΟΣ ΗΘΟΠΟΙΟΣ CARY HIROYUKI TAGARA ΒΑΠΤΙΣΤΗΚΕ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ!

Ο Αμερικανός ηθοποιός, Ιαπωνικής καταγωγής Cary Hiroyuki Tagara βαπτίστηκε Ορθόδοξος Χριστιανός.Είναι γνωστός από τις ταινίες ''Hachiko'', ''Οι αναμνήσεις μίας γκέισας'', ''Mortal Kombat'' και άλλες. 

Η τελευταία του ταινία ήταν το ''Priest-San -η εξομολόγηση ενός Σαμουράι'', όπου υποδυόνταν έναν Ιάπωνα Ορθόδοξο ιερέα.

Την είδηση έκανε γνωστή ο Ρώσος ηθοποιός Ivan Okhlobystin ο οποίος δήλωσε:«Αδελφοί και αδελφές! Φως Χριστού φαίνει πάσι! Ο Cary Hiroyuki Tagara μετά από βαθιά περισυλλογή αποφάσισε να βαπτιστεί Ορθόδοξος»Το μυστήριο ετέλεσε ο μητροπολίτης Βολοκαλάμσκ Ιλαρίωνας.

«Όταν ήλθα στην Ρωσία είχα πολύ λίγο χρόνο για να μπω στο πετσί του ρόλου μου. Έτσι επισκέφτηκα πολλούς Ορθόδοξους ναούς και μοναστήρια, επισκέψεις που με επηρέασαν βαθιά» δήλωσε ο Cary Hiroyuki Tagara. Στην βάπτιση έλαβε το όνομα Παντελεήμων και εξέφρασε την επιθυμία του να λάβει την ρωσική υπηκοότητα.

Στην ταινία υποδύεται έναν Ιάπωνα Ορθόδοξο ιερέα ο οποίος εγκαταλείπει την Ιαπωνία εξαιτίας της Ιαπωνικής μαφίας (Yakuza) και κατευθύνεται σε μία μικρή ρωσική πόλη όπου βοηθάει στην καταπολέμηση της διαφθοράς.

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ: Η ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΠΟΥ ΠΡΟΗΛΘΕ!

Αδελφοί μου, πόσο δίκιο έχει ο Χριστός! Αν κάποιος δεν μπορούσε να το πιστέψει νωρίτερα, τώρα θα μπορούσε να πιστέψει πόσο δίκιο έχει ο Χριστός, βλέποντας τα τελευταία τρελά κατορθώματα της Ευρώπης.

Αν οι Ευρωπαίοι πρώτα έψαχναν τον ουράνιο Πατέρα και αναζητούσαν πριν από όλα την Βασιλεία των ουρανών, όλα τα υπόλοιπα θα τους δίνονταν και τότε όλοι τους θα ήταν χαρούμενοι. Με τη χαρά τους θα φώτιζαν όλο τον μη χριστιανικό κόσμο, θα δόξαζαν τον Θεό και λόγω αυτού όλοι οι λαοί στη γη θα αρνιόντουσαν τα είδωλα και θα έσπευδαν να βαπτιστούν, να γίνουν μέλη του θεϊκού ευρωπαϊκού χορού.

Και όμως οι Ευρωπαίοι πήραν λανθασμένο δρόμο, μακριά από τον Χριστό. Σκοτώνονται, παλεύοντας για ψωμί και πάντα είναι πεινασμένοι. Παρανόησαν, αρπάζουν αυτό που δεν τους ανήκει και πάλι δεν τους είναι αρκετό. 

Η Ευρώπη διαβάζοντας βιβλία για να αποκτήσει περισσότερες γνώσεις τυφλώθηκε, βάρυνε το νου της με το βάρος των γνώσεων και κατέληξε πιο ανόητη, πιο σκοτεινή, πιο φτωχή. Συνήθισε να ψάχνει το ψωμί, την ευτυχία, τη γνώση, μακριά από τον ουράνιο Πατέρα, μακριά από το δρόμο του Χριστού.

Από όλα αυτά είναι φανερό πως οι πόλεμοι στην Ευρώπη προήλθαν από τον πόλεμο της Ευρώπης ενάντια στον Χριστό.

Όλη η δυστυχία και όλη η αδιαντροπιά της Ευρώπης προήλθε από την άρνηση του Χριστού…

Παρ’ όλα αυτά εμείς δεν χαιρόμαστε με τη δυστυχία των άλλων. Ευχόμαστε στους Ευρωπαίους , με όλη την καρδιά μας, να ξαναβρούν την αλήθεια και τον σωστό δρόμο. Να επιστρέψουν στον Χριστό…

(Απόσπασμα από το βιβλίο: «Μέσα από το παράθυρο της Φυλακής, μηνύματα στο λαό» (Εκδόσεις «Ορθόδοξος Κυψέλη»)

ΟΠΩΣ ΣΕ ΑΝΑΠΑΥΕΙ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ!

"Όπως σε αναπαύει παιδί μου"
Διογένη Μαλτέζου

Προσκυνητές: Ευλογείτε, Γέροντα.

Γέροντας: Ο Κύριος, παιδιά μου. Καλωσορίσατε στην καλύβη μας. Φαίνεστε πολύ κουρασμένοι από την οδοιπορία. Δροσίστε το πρόσωπό σας με το νεράκι αυτής της βρύσης, πάρτε από τον Αρχοντάρη το κέρασμα και ελάτε στην απλωταρία να συζητήσουμε.

Έπειτα από λίγη ώρα.

Προσκυνητές: Γέροντα, ήρθαμε, όπως μας είπες. Είναι ωραία εδώ. Από εδώ ψηλά η θέα είναι ανεμπόδιστη. Ο ήλιος δύει μέσα στο πέλαγος. Θεϊκό βράδυ.

Γέροντας: Χαίρομαι, που έχετε μάτια και ψυχή για να βλέπετε τα μεγαλεία του Θεού. Αυτό το μεγαλείο θα υμνήσουμε σε λίγο στον Εσπερινό και στη συνέχεια κατά την Αγρυπνία.

Προσκυνητές: Πότε θα αρχίσει και πότε θα τελειώσει η Αγρυπνία, Γέροντα;

Γέροντας: Θα αρχίσει σε λίγο και θα τελειώσει το πρωϊ με την ανατολή του ήλιου, οπότε και θα παρατεθεί Τράπεζα.

Ένας νεαρός προσκυνητής: Εγώ δε θά ΄ρθω στην Αγρυπνία. Προτιμώ να κοιμηθώ.

Γέροντας: Όπως σε αναπαύει, παιδί μου.

Προσκυνητές: Αυτός ο νεαρός, Γέροντα, δεν ανήκει στη συντροφιά μας. ερχόταν μόνος και μας ακολούθησε. φαίνεται σαλεμένος.

Γέροντας: Μην κατηγορείς το παιδί. ΄Ολοι μια συντροφιά είμαστε. και ο Ιησούς μαζί μας. Γιατί στο όνομα Του είμαστε συνηγμένοι εδώ πάνω σ΄ αυτή τη βίγλα του Θεού. Τώρα εγώ πηγαίνω στην εκκλησία. Χτύπησε το τάλαντο για τρίτη φορά.

Πρωί στην τράπεζα

Γέροντας: Καλή σας όρεξη. Φάτε και δοξολογήστε το Θεό «πάντων ένεκεν». Νά' χετε την ευχή μου, γιατί ήρθατε όλοι στην εκκλησία. Σας είδα να προσεύχεσθε με πίστη. Αν και κουρασμένοι, ήρθατε όλοι.

Προσκυνητής: ΄Οχι όλοι. Ο νεαρός, ο μουσάτος, δεν ήρθε. Είναι ιδιότροπος. Φαίνεται βαρεμένος.

Γέροντας: Μη μιλάς έτσι. Δεν πειράζει που δεν ήρθε. Μπορεί να προσευχήθηκε με μεγαλύτερη θέρμη στο Θεό και ας μην ήρθε στην εκκλησία. Μπορεί να έχει κάποιο λόγο που δεν ήρθε. Μην τον λες βαρεμένο και ιδιότροπο.

Άλλος προσκυνητής: Γέροντα, ήρθε ο νεαρός. Ήρθε κατά τα μεσάνυκτα. έκατσε σε μια άκρη. Εκεί κοντά καθόμουν κι εγώ. Μέσα στο σκοτάδι δε διακρινόταν. Είχε πέσει στα γόνατα και έκλαιγε με αναφιλητά. ΄Οταν άκουσε από το Ευαγγέλιο τη δυστυχία του Ασώτου, τότε άρχισε να κλαίει με λυγμούς. Ποια ώρα έφυγε δεν είδα.

Γέροντας: Τώρα πού είναι;

Προσκυνητές: ΄Εχει καθήσει σε μια πέτρα εκεί ψηλά και αγναντεύει τη θάλασσα… Εμείς θα φύγουμε. Ας μείνει αυτός εδώ.

Γέροντας: Μην τον αφήσετε μόνο. Πάρτε τούτη την ευλογία γι΄ αυτόν. Είναι λίγο ψωμί, δυο ντομάτες και λίγες ελιές. Το καημένο το παιδί δεν έφαγε τίποτα. Πώς θα περπατήσει;

Προσκυνητές: Γέροντα, νά' τος έρχεται. Καλύτερα να τα δώσεις εσύ.

Γέροντας: Καλώς τον. Παιδί μου, η Τράπεζα σε περιμένει. Αν δεν θέλεις να φας στην Τράπεζα, πάρε μαζί σου αυτή την ευλογία.

Νεαρός: Γέροντα, θέλω να σου ζητήσω μια χάρη.

Γέροντας: Ποιά, παιδί μου;

Νεαρός: Γέροντα, αρνήθηκα νά' ρθω στην αγρυπνία και μίλησα με απρέπεια κι εσύ με καλοσύνη μου απάντησες: «΄Οπως σε αναπαύει, παιδί μου». ΄Ετσι θα μου απαντούσε ο πατέρας μου. Αλλά εγώ δε γνώρισα πατέρα, έζησα ορφανός. Θα μου επιτρέψεις να λέω εσένα πατέρα;

Γέροντας: Αν αυτό σε αναπαύει, νά' ναι ευλογημένο.΄Ομως…

Νεαρός: Τί όμως, Γέροντα;

Γέροντας: Παιδί μου, εγώ σε λίγο φεύγω για τον ουρανό. θα μείνεις πάλι ορφανός. Πάρε για πατέρα σου τον πατέρα όλων μας, «τον εν τοις ουρανοίς». Νεαρός: Θα κάνω υπακοή, Γέροντα. «Πάτερ ημών, ο εν τοις ουρανοίς, μη μ' αφήσεις ποτέ ορφανό…».

Γέροντας: Αμήν… αμήν. Στην ευχή μου να πας. Τώρα δε θα είσαι ποτέ μόνος. Τώρα αν κλάψεις, θα είναι δάκρυα χαράς. Καλό δρόμο. Η Παναγία μαζί σου.

Από το Αγιορείτικο περιοδικό «Πρωτάτο»

Η ΝΕΟΕΠΟΧΙΤΙΚΗ ΠΛΑΝΗ ΤΗΣ ΚΑΛΟΥΜΕΝΗΣ “ΑΓΓΕΛΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ“ (ΔΑΙΜΟΝΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ)

Η ΝΕΟΕΠΟΧΙΤΙΚΗ ΠΛΑΝΗ ΤΗΣ ΚΑΛΟΥΜΕΝΗΣ ‘’ΑΓΓΕΛΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ’’ (ΔΑΙΜΟΝΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ)

(Προβάλλεται από κέντρα εναλλακτικών θεραπειών,  

παραπλανώντας αρκετούς Χριστιανούς)

Του   Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

Σε κέντρα Νεοεποχίτικων εναλλακτικών θεραπειών προβάλλεται και η εναλλακτική  πλάνη «αγγελοθεραπείας».  Ο ανυποψίαστος Χριστιανός που επισκέπτεται ένα τέτοιο κέντρο εναλλακτικών θεραπειών, θα δει να συμπροβάλλεται η αγγελοθεραπεία (δαιμονοθεραπεία) με το ρέϊκι, το ‘’αγγελικό’’ (δαιμονιώδες) Ρέϊκι, την ολιστική ιατρική, την ολιστική γιόγκα, την κβαντική ‘’θεραπεία’’ και κβαντική μεταφυσική πλάνη, την ομοιοπαθητική, την ολοθεραπεία των έξη αισθήσεων, την καλούμενη ως ‘’θεραπευτικό οραματισμό’’, την ‘’πνευματική θεραπευτική θαυματοθεραπεία’’ κλπ.  Ως γνωστό οι Νεοεποχίτικες αυτές πλάνες είναι απότοκες προγενεστέρων ινδουϊστικών πλανών.

Χρειάζεται περισσότερη επεξήγηση για να αντιληφθεί κανείς, ότι η εναλλακτική  αυτή αγγελοθεραπεία (δαιμονοθεραπεία), άπτεται μεταφυσικών ορίων;  Κάποιοι ανυποψίαστοι Χριστιανοί μάλιστα θεωρούν ότι  αυτά σχετίζονται πραγματικά με Αγγέλους και τότε αντιλαμβάνεται κανείς το μέγεθος της πλάνης.

Και μόνη η επίσκεψη στον περιβάλλοντα χώρο της αίθουσας αναμονής, ενός τέτοιου κέντρου εναλλακτικών θεραπειών, αρκεί για να αντιληφθεί κανείς ότι βρίσκεται σε προθάλαμο πλανών.  Επισκεπτόμενος κανείς ένα τέτοιο κέντρο εναλλακτικών ‘’θεραπειών’’, θα δει να υπάρχουν αρκετές ζωγραφιές με ‘’αγγέλους’’.   Αρκετοί είναι εκείνοι οι οποίοι πιστεύουν ότι πρόκειται περί «αγγέλων».

Προβάλλουν επίσης τα  καλούμενα ‘’ελιξίρια ανώτερης ενέργειας’’ (Divine Life Elements) ή καλούμενα θεϊκά στοιχεία ζωής ή στοιχεία θεϊκής ζωής..  Διαδίδουν επίσης την πλάνη ότι τα  ‘’ελιξίρια ανώτερης ενέργειας’’, βοηθούν τον άνθρωπο να ανακαλύψει και πάλι την ‘’Πηγή’’, την ‘’Ουράνια πηγή’’, την ‘’Πηγή της ζωής’’.

Ανάμεσα στα καλούμενα ελιξίρια ανώτερης ενέργειας (Divine Life Elements) ή καλούμενα στοιχεία θεϊκά στοιχεία ζωής ή στοιχεία θεϊκής ζωής, με ότι κουβαλά αυτή η μεταφυσική αθεϊστική πλάνη, ότι δηλαδή είναι φορτισμένα διαδίδουν «με ψηλές δονήσεις, κωδικούς φωτός, αγάπης κλπ, », υπάρχουν και  τα ‘’ελιξίρια ανώτερης ενέργειας’’ τα οποία τα ονομάζουν «ουράνιες δυνάμεις», «εξαγνισμός, κάρμα», «φύλακας άγγελος», «Αρχάγγελος Μιχαήλ», «Αρχάγγελος Γαβριήλ», «Αρχάγγελος Ραφαήλ», «Αρχάγγελος Ουριήλ», «Άγγελος», «Ζεν», «Ουράνια θεϊκή πηγή», «Έβδομη θεϊκή διάσταση», κλπ.

Πόσοι Χριστιανοί από αυτούς που έχουν επισκεφθεί τέτοια κέντρα εναλλακτικών θεραπειών δεν δοκίμασαν και αυτή τη μεγάλη πλάνη της «αγγελοθεραπείας (δαιμονοθεραπείας)»;  Τόσο δύσκολο είναι λοιπόν να αντιληφθεί κανείς η ενασχόληση με μια από τις προβαλλόμενες Νεοεποχίτικες εναλλακτικές πλάνες, οδηγεί πολλές φορές και σε άλλες τέτοιες πλάνες;

http://aktines.blogspot.gr

Η ΜΟΔΑ ΤΗΣ ΑΘΕΪΑΣ

Φοριέται ὅλο καί πιό πολύ. Κοντά στά ἄλλα πρόσφατα καινοφανῆ φαινόμενα, τῶν ὁποίων ὑπήρξαμε μάρτυρες, παρα­κολουθοῦμε καί τίς ὁλοένα αὐξανόμενες ἐπιθετικές ἐκδηλώσεις τοῦ ἐγχώριου ἀ­θεϊσμοῦ: Πολιτικοί, δημόσιοι λειτουρ­γοί, ὁμάδες καί σύλλογοι βάλλουν ποικιλο­τρόπως κατά τῆς πίστης. Ἐπιδιδόμενοι σέ ἕνα ἀκατάπαυστο σφυροκόπημα κατά τῆς Ὀρθοδοξίας ἀπαιτοῦν «χωρισμό κράτους -Ἐκκλησίας».

Ὁμάδα, μάλιστα, ἀθέων ἔγινε δεκτή ἀπό ἐπίσημα πρόσωπα τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας. Συζήτησαν μέ τούς ἁρμόδιους γιά τήν κατάργηση τῶν ἁγιασμῶν, ἐκ­κλη­σιασμῶν, εἰκόνων στά σχολεῖα, τῆς ἀνα­φο­ρᾶς τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, τήν ἀπαλλα­γή ἀπό τό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν καί τήν ἀντικατάστασή του ἀπό μάθημα φιλοσοφίας τῶν θρησκειῶν σέ μία τάξη τοῦ Λυκείου, συμπεριλαμβανομένης καί τῆς ἀθεϊστικῆς προσέγγισης. Ἡ ὁμάδα ἔλαβε διαβεβαιώσεις γιά ἱκανοποίηση τῶν αἰτημάτων της.

Καταρχάς, ἡ μανία τήν ὁποία ἐκδηλώνουν οἱ δηλώνοντες ἄθεοι κατά τῆς ὀρ­θόδοξης πίστης ἀποδεικνύει ὅτι ὁ Χρι­στός εἶναι ζωντανός καί ἀληθινός. Δέν τά βάζει κανείς μέ ἕναν νεκρό καί ἀπολιθωμένο. Οἱ λυσσώδεις ὅμως προσπάθειες ἐκδίωξης τοῦ Χριστιανισμοῦ προδίδουν μᾶλλον ἀντί-θεϊσμό καί ὄχι ἁπλῶς ἀθεϊσμό. 

Οἱ ἀναλυτές τοῦ φαινομένου τῆς ἀ­θεΐας διακρίνουν τρία στάδια: τήν ἐπιθετικότητα κατά τῆς θρησκείας, τή θρησκευ­τική ἀδιαφορία καί τή λαθραία ἤ ὑποσυν­είδητη εἰσαγωγή μίας νέας δεισιδαιμονί­ας, προκειμένου νά καλυφθεῖ τό κενό ἀπό τήν ἐγκατάλειψη τῆς προηγούμενης θρησκείας. Οἱ δυτικές κοινωνίες βρί­σκον­ται ἤδη στό τρίτο στάδιο, καθώς εἰσ­ελαύνει κατακλυσμιαῖα ἡ συγκρητιστική Νέα Ἐποχή, μέ τήν «πολλά ὑποσχόμενη» γιόγκα, τόν πνευματισμό, τήν ἀστρολογί­α, τό φένγκ σούι, τή μαγεία κ.ἄ. Προ­φα­νῶς, ὁ σύγχρονος Εὐρωπαῖος κλίνει περισσότερο πρός μία νέα εἰδωλολατρία, παρά πρός μία συνεπῆ καί ἐνσυνείδητη ἀθεΐα. 

Παρατηρήθηκε μάλιστα τό παράδο­ξο, ὁ ἀθεϊσμός νά γίνεται θρησκεία μέ «ἐκκλησία» καί «ἕδρα» τή Μεγάλη Βρετανία, ὅπου - καθόλου τυχαῖο- τό ἕνα τέταρ­το τῶν Βρετανῶν δηλώνουν ἄθεοι!

Ἀλλά καί στήν πατρίδα μας δέν εἶναι μικρή ἡ φθορά πού ἔχουμε ὑποστεῖ. Οἱ Νεοέλληνες, τρεφόμενοι μέ τά ὑποπροϊ­όντα καί τά βοθρολύματα τῆς τηλεόρασης ἔχουν πάψει νά ἀντλοῦν χαρά ἀπό τήν Ἐκκλησία. Ἄλλες πρακτικές πῆραν τή θέ­ση της, ὅπως ἡ διαδικτυακή πλοήγηση, οἱ σαββατιάτικες ἔξοδοι, τό χρηματιστήριο, τό ποδόσφαιρο, ἡ δουλειά, τό χόμπι, ἡ ἐνασχόληση μέ τήν ἐπιστήμη, τήν τέ­χνη• οἱ ὀρθόδοξες γιορτές ὑποκαθίστανται ἀπό τίς «παγκόσμιες ἡμέρες» καί τά ὀνομαστήρια ἀπό τά γενέθλια. Ἔ­τσι, ἡ πνευματική ἀναζήτηση ἔχει ἀποκοιμηθεῖ, ἐνῶ, ὅταν ξυπνάει, συχνά κατευθύνεται στόν ἀνατολικό μυστικισμό (πρβλ. γιόγκα κτὅ.). Μέ τόν τρόπο αὐτό στρώθηκε τό χαλί τῆς ἀθεΐας. 

Ὁ Φώτης Κόντογλου, τοῦ ὁποίου φέ­τος γιορτάζουμε τά πενήντα χρόνια ἀπό τήν κοίμησή του, ἔλεγε: «Ἡ ἀπιστία εἶναι ῾῾ἡ πλατεῖα πύλη καὶ εὐρύχωρος ὁδός᾽᾽, πού δέν πιστεύουνε (οἱ ἄπιστοι) πώς εἶ­ναι ῾῾ἡ ἀπάγουσα εἰς τὴν ἀπώλειαν᾽᾽, ὅ­πως εἶπε ὁ Χριστός, ἀλλά ῾῾εἰς τὴν ἐπὶ γῆς εὐ­δαιμονίαν᾽᾽. Ἐνῶ ἡ πίστη εἶναι ῾῾ἡ στε­νὴ πύλη καὶ τεθλιμμένη ὁδός᾽᾽, πού δέν πιστεύουνε πώς εἶναι ῾῾ἡ ἀπάγουσα εἰς τὴν ζωήν᾽᾽, ἀλλά ῾῾εἰς τὴν ἐπὶ γῆς δυστυχίαν καὶ περιφρόνησιν᾽᾽». 

Βαθύς καί διαφωτιστικός ὁ ψαλμωδός πρίν ἀπό αἰῶνες ἀποκάλυπτε: «Εἶπεν ἄφρων ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ οὐκ ἔστι Θεός» (Ψα 13,1). Μόνο ἕνας ἄφρων, ἕνας ἀνό­ητος, κι αὐτός μέ τό ἀνόητο μυαλό του, μπορεῖ νά ἰσχυρισθεῖ ὅτι δέν ὑπάρχει Θεός. Πράγματι, ἡ ἀθεΐα εἶναι τρέλα! Χωρίς Θεό δέν ζῆ ἡ ἀνθρώπινη ψυχή οὔτε ἰσορροπεῖ. 

Ἀναμφισβήτητα, μέσα στήν Ὀρθοδοξία ἡ ἀποδοχή τῆς ὕπαρξης τοῦ Θεοῦ εἶ­ναι πορεία, τρόπος ζωῆς καί ὄχι σκέψης καί λογικῆς. Εἶναι βιωματική ἐν ταπεινώσει σχέση καί ἀποδοχή τοῦ Θεοῦ καί ὄχι ἐγωιστική καί ὀρθολογιστική κατανόηση. Προσεγγίζεται μόνον μέ ταπεινή καρδιά ἀπό ἐκείνους τούς «πτωχοὺς τῷ πνεύμα­τι» πού ὁ Κύριος μακάρισε. 

Ὅσο καί ἄν λυσσομανοῦν οἱ υἱοί τοῦ σκότους, «ἡ Ὀρθοδοξία ἦταν πάντοτε ἡ σπονδυλική στήλη τοῦ Γένους». Ἀπόκλι­ση ἀπό τήν Ἐκκλησία σημαίνει θάνατος τοῦ Γένους. Αὐτή τήν ἀλήθεια διατύπωσε κρυστάλλινα ὁ κύρ-Ἀλέξανδρος Παπαδιαμάντης καί τά λόγια του παραμένουν μοναδικά ἐπίκαιρα: «Ἄγγλος ἤ Γερμανός ἤ Γάλλος δύναται νά εἶναι κοσμοπολίτης ἤ ἀναρχικός ἤ ἄθεος ἤ ὁτι­δή­ποτε. Ἔκαμε τό πατριωτικόν χρέος του, ἔκτισε μεγάλην πατρίδα. Τώρα εἶναι ἐ­λεύ­θερος νά ἐπαγγέλλεται, χάριν πολυτελείας, τήν ἀπιστίαν καί τήν ἀπαισιο­δοξίαν. Ἀλλά Γραικύλος τῆς σήμερον, ὅστις θέλει νά κάμη δημοσία τόν ἄθεον ἤ τόν κοσμοπολίτην, ὁμοιάζει μέ νᾶνον ἀνορθούμενον ἐπ᾽ ἄκρων ὀνύχων καί τανυόμενον νά φθάση εἰς ὕ­ψος καί φανῆ καί αὐτός γίγας. Τό ἑλληνικόν ἔθνος, τό δοῦ­λον, ἄλλ᾽ οὐδέν ἧττον καί τό ἐλεύθερον, ἔχει καί θά ἔχη διά παντός ἀνάγκην τῆς θρησκείας του».

Εὐδοξία Αὐγουστίνου. Φιλόλογος - Θεολόγος