ΓΕΡΩΝ ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΖΕΡΒΑΚΟΣ: ΟΠΤΑΣΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΖΩΗ

Όταν ήλθα στην Πάρο και έγινα μοναχός και κατόπιν Ιερέας και Πνευματικός, γράφει ο πατέρας Φιλόθεος Ζερβάκος, μετέβαινα με την ευλογία του Γέροντά μου Ιερόθεου και την άδεια του τότε Μητροπολίτη Παροναξίας κυρού Ιεροθέου στις πόλεις, κωμοπόλεις και χωριά και εξομολογούσα τους πιστούς και κήρυττα το λόγο του Θεού.

Κατά το έτος 1917-1918 πήγα στην πόλη Παροικία και κάποιος φιλόχριστος με το όνομα Πέτρος Μοστράτος με κάλεσε στο σπίτι του και αφού εξομολογήθηκε αυτός και η σύζυγός του, μου διηγήθηκε την παρακάτω κατανυκτική οπτασία, την οποία έγραψα για να δημοσιεύσω προς ωφέλεια των πιστών αναγνωστών Χριστιανών.

Είχα – μου είπε – δυό παιδιά, ένα γιο και μια θυγατέρα. Φρόντισα σαν πατέρας και τα έμαθα γράμματα και αφού τελείωσαν το Γυμνάσιο αποφάσισα να τα στείλω και τα δυο στην Αθήνα στο Πανεπιστήμιο. Η κόρη, αν και μικρότερη κατά δύο χρόνια, ξεπερνούσε κατά πολύ τον αδελφό της στα γράμματα, στην επιμέλεια, στην αγάπη, ευσέβεια, πίστη, σύνεση, φρόνηση και στις άλλες αρετές. Όταν της πρότεινα να πάει στο Πανεπιστήμιο μαζί με τον αδελφό της, μου είπε: πατέρα μου, πάντοτε σε όλα σου έκανα υπακοή, σε αυτό όμως δε θα σου κάνω.

Μου αρκούν τα γράμματα που έμαθα. Εγώ θέλω κόρη μου – της είπα – να σε στείλω να γίνεις επιστήμων. Κι εγώ πατέρα μου, μού απάντησε, θεωρώ ότι μεγαλύτερη επιστήμη για ένα κορίτσι δεν είναι άλλη από το να φυλάξει την εντολή του Θεού που λέει: «Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου, ίνα ευ σοι γένηται», να αγαπήσει τους γονείς της, να τους υπηρετήσει και να τους βοηθήσει στα γηρατειά τους, όταν δεν έχουν άλλο παιδί, όπως εσείς, οι οποίοι τόσο κοπιάσατε για μένα, και όταν ήμουν μέσα στην κοιλιά της μητέρας μου, και όταν ήμουν νήπιο και κατόπιν μικρό κορίτσι, και μέχρι τώρα. Είναι αδύνατο να σας αφήσω και μάλιστα τώρα που γεράσατε.

Βλέποντας την επιμονή της, την άφησα και βλέποντας την αγάπη και την αφοσίωσή της, την περιποίηση και την φροντίδα που είχε σε μένα και στη μητέρα της, χαιρόμασταν και νομίζαμε ότι είμαστε ευτυχισμένοι και θα είμαστε για πάντα, και πολλοί μας καλοτύχιζαν, που είχαμε τόσο χαριτωμένη κόρη, και λησμονήσαμε ότι η χαρά και η διαρκής ευτυχία δεν βρίσκεται στην παρούσα πρόσκαιρη ζωή, αλλά στη μέλλουσα ζωή.

Δεν πέρασε πολύς καιρός και αρρώστησε σοβαρά και οι γιατροί αποφάνθηκαν ότι θα πεθάνει. Η χαρά μας μεταβλήθηκε σε ανείπωτη λύπη. Στην απελπισία μου κατέφυγα στην ταχυνή βοήθεια, στην ελπίδα και προστασία και καταφυγή των Χριστιανών, την Ευσπλαχνικότατη Μητέρα του Θεού, την Παναγία και Μεγαλόχαρη Ευαγγελίστρια.

Μπήκα στον ιδιόκτητο Ναό της, τον οποίο κληρονόμησα από τους γονείς μου, κοντά στο σπίτι μου και έπεσα γονυπετής μπροστά στην εικόνα και την παρακαλούσα με δάκρυα να σώσει την κόρη μου από το θάνατο, ή να πάρει το αγόρι μου και να μου αφήσει το κορίτσι, που ήταν τόσο καλό. Η Παναγία δε με άκουσε και πέθανε η κορούλα μου. Όταν πέθανε, εγώ και η σύζυγός μου ήμασταν απαρηγόρητοι, τίποτε άλλο δεν κάναμε, μόνο μέρα και νύχτα θρηνούσαμε τη δυστυχία μας.

Για 15 μέρες έμενα κλεισμένος με τη σύζυγό μου στο σπίτι μας , κλαίγοντας διαρκώς και αφού συμπληρώθηκαν 15 μέρες, πήγα στην Εκκλησία κοντά στο σπίτι μου και άναψα την καντήλα της Παναγίας και αφού θυμήθηκα ότι την παρακαλούσα να σώσει την κόρη μου και δεν την έσωσε, έσβησα την καντήλα και είπα με θυμό στην εικόνα της Παναγίας: επειδή δε με άκουσες Παναγία μου, και εγώ σου σβήνω την καντήλα, και πήγα στο σπίτι μου.

Μόλις ξάπλωσα στο κρεββάτι μου, ήρθαν δύο αστραπόμορφοι νέοι, με πήραν, με έβγαλαν από το σπίτι και περπατούσαμε σε μια πεδιάδα. Φοβήθηκα και τους είπα: που με πηγαίνετε; Σε πάμε, μου είπαν, να δεις την κόρη σου. Η κόρη μου, τους είπα, είναι 15 μέρες που πέθανε, δεν υπάρχει. Τότε με αυστηρό ύφος μου είπαν: άπιστε, ακόμα δεν πιστεύεις; Έλα να τη δεις. Και προχωρήσαμε λίγο και φτάσαμε σε ένα θαυμάσιο κήπο, που έμοιαζε με τον Παράδεισο. Στη μέση του Παραδείσου ήταν ένα μεγαλοπρεπέστατο ανάκτορο χτισμένο από χρυσό που λαμποκοπούσε. Μου έδειξαν μια μεγάλη χρυσή πύλη και μου είπαν: μπες από αυτή την πύλη στο ανάκτορο, εκεί θα δεις την κόρη σου.

Μόλις μπήκα από την πύλη, βλέπω μια απέραντη βασιλική αίθουσα. Στην αίθουσα εκείνη βρίσκονταν χιλιάδες παρθένοι, οι οποίες κάθονταν σε χρυσούς θρόνους και δεξιά και αριστερά ήταν λαμπάδες. Τα πρόσωπα των παρθένων άστραφταν πιο πολύ και από τον ήλιο, ενώ το φως των λαμπάδων και εν γένει οι θρόνοι των παρθένων, το κάλλος της αίθουσας και του ανακτόρου ήταν ανερμήνευτο και ακατανόητο.

Παρατηρώντας τις παρθένους, βλέπω την κόρη μου σε χρυσό θρόνο να αστράφτει από την ομορφιά, αλλά οι λαμπάδες της ήταν σβησμένες. Μόλις την είδα, την αναγνώρισα και τρέχω με χαρά να την αγκαλιάσω, να τη φιλήσω, αλλά μόλις πλησίασα, σηκώθηκε από το θρόνο και με αυστηρό βλέμμα με κοίταξε και μου λέει: φύγε από δω. Πώς τόλμησες και ήρθες εδώ να με ενοχλήσεις; Και με έβγαλε έξω από την αίθουσα και ξανακάθησε στο θρόνο της. Εγώ άρχισα να παραπονιέμαι και να της λέω: κόρη μου, γιατί δε με δέχεσαι; Δεν ξέρεις πόσο σε αγαπούσα; Εγώ παρακαλούσα την Παναγία να πεθάνει ο αδελφός σου για να ζήσεις εσύ και να σε έχω μαζί μου και εσύ με διώχνεις; Πάψε, μου λέει, να λες ότι με αγαπάς, διότι αν με αγαπούσες έπρεπε να χαιρόσουνα με την ευτυχία μου, για τη δόξα μου, την τιμή μου, και όχι να λυπάσαι.

Έπρεπε να ευχαριστείς τον Θεό και την Παναγία που με αξίωσαν να έχω τέτοια ευτυχία και δόξα, και όχι να γογγύζεις. Τότε της λέω: κόρη μου, γιατί οι λαμπάδες των άλλων παρθένων είναι αναμμένες, ενώ οι δικές σου σβηστές; Μου απάντησε: εσύ και η μητέρα μου τις σβήσατε με τα δάκρυά σας, κι αν δεν σταματήσετε να κλαίτε, να μη λέτε ότι είμαι κόρη σας. Αυτή τη στιγμή ξύπνησα και σκεφτόμουνα εκείνα τα μεγαλεία που είδα και τη δόξα των παρθένων και της κόρης μου και την ομορφιά που προκαλούσε αμηχανία. Έμεινα εκστατικός πολλή ώρα και αφού συνήλθα, διηγήθηκα στη σύζυγό μου τα όσα είδα και παρηγορήθηκα αρκετά.

Στο μεταξύ ξημέρωσε και τρέχω στην Εκκλησία και πέφτω γονατιστός μπροστά στην εικόνα της Παναγίας και με δάκρυα μετανοίας και χαράς ζητούσα συγχώρεση. Παναγία μου, παρηγορήτριά μου και προστασία και δικιά μου και όλων των Χριστιανών, συγχώρεσέ με για τα άσκοπα και άπρεπα λόγια που σου είπα. Η μεγάλη θλίψη μου, μού προκάλεσε παραφροσύνη. Σε ευχαριστώ χίλιες φορές, σε ευχαριστώ και θα σε ευχαριστώ μέχρι το τέλος της ζωής μου και θα σου ανάβω το καντήλι μέρα και νύχτα.

Όταν επέστρεψα στο σπίτι μου, φόρεσα τα γιορτινά μου ρούχα και βγήκα στην αγορά χαρούμενος, περπατώντας στην κεντρική οδό της πόλης. Μόλις με είδαν οι άνθρωποι, έτρεξαν να με συλληπηθούν. Εγώ τους έλεγα: δε δέχομαι συλληπητήρια. Δέχομαι συγχαρητήρια.

Μερικοί φίλοι και γνωστοί άκουσα να ψιθυρίζουν και να λένε – τι κρίμα – ο μπάρμπα-Πέτρος τα έχασε από την πολλή λύπη. Εγώ τους πλησίασα και τους είπα: όχι, δεν τα έχασα, πριν να δω την κόρη μου τα είχα χάσει, αλλά τώρα που την είδα, είδα ότι ζει και βρίσκεται σε μεγάλη δόξα, τιμή και ευτυχία. Είναι στο χορό των παρθένων, έχω μεγάλη χαρά και θεωρώ τον εαυτό μου ευτυχισμένο, γιατί έχω κόρη νύμφη του Ουράνιου Νυμφίου.

ΑΓΙΟΣ ΝΗΦΩΝ: ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ Ή ΟΧΙ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ ΣΤΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ ΣΠΙΤΙΑ!

Σ' ένα χριστιανικό τραπέζι εξαρτάται από τους χριστιανούς η παρουσία ή όχι των αγγέλων! Κάποτε, καθώς περνούσε έξω από ένα σπίτι, είδε από τ’ ανοιχτό παράθυρο το νοικοκύρη να κάθεται στο τραπέζι και να τρώει με τη γυναίκα του και τα παιδιά του. Φαίνονταν πολύ φτωχοί. 
Παρατήρησε όμως, ότι δίπλα σε καθένα από τα μέλη της οικογένειας παραστεκόταν κι από ένας ωραίος και λαμπροφορεμένος νέος. 
- Άλλο και τούτο! μονολόγησε παραξενεμένος ο όσιος. Οι καθισμένοι είναι φτωχοί. Τι λέω φτωχοί; Πάμφτωχοι. Και οι όρθιοι, οι διακονητές τους, είναι λαμπροφορεμένοι!

Την απορία του έλυσε ο Κύριος, που του εξήγησε το παράδοξο θέαμα: Οι νέοι εκείνοι ήταν άγγελοι. Αυτοί στέλνονται από το Θεό για να παραστέκουν τους χριστιανούς την ώρα του φαγητού. Αν, τρώγοντας λένε λόγια ωφέλιμα και κατανυκτικά, οι άγγελοι χαίρονται και ευφραίνονται μαζί τους.

Αν όμως ακουστεί στο τραπέζι αισχρολογία ή κατάκριση, παρευθύς, όπως ο καπνός διώχνει τις μέλισσες, έτσι και ο κακός λόγος διώχνει τους αγγέλους του Θεού. Και μόλις φύγουν οι άγιοι άγγελοι, έρχεται ένας ζοφερός δαίμονας και κυλιέται ανάμεσα στους φλύαρους και λοίδορους συνδαιτημόνες, σκορπίζοντας γύρω του καπνιά και δυσωδία.

Από τα λόγια λοιπόν και τις συζητήσεις των χριστιανών στο τραπέζι, εξαρτάται η παρουσία είτε των αγγέλων του φωτός είτε των πνευμάτων του σκότους.

Από τον βίο του Οσίου Νήφωνος Επισκόπου Κωνσταντιανής

ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑΣ ΟΜΟΛΟΓΕΙ: "ΜΕ ΧΕΙΡΟΥΡΓΗΣΕ Ο ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΑΗΛ"

Πρόκειται για ένα γεγονός στο οποίο αναφέρονται στοιχεία και ονόματα υπαρκτά και μάλιστα σοβαρών και έγκριτων επιστημόνων. Το εν λόγω περιστατικό, συνέβη στον π. Δανιήλ Σάπικα, κάτοικο Αθηνών, Αρχιμανδρίτη και γιατρό.

Το 1976 αποφοίτησε από τη Θεολογική Σχολή Αθηνών, και το 1978 χειροτονήθηκε κληρικός. Το 1992 αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή τού Πανεπιστημίου Αθηνών, και το 1992 εκλέγεται ενεργό μέλος τής Ακαδημίας Επιστημών Νέας Υόρκης. Μάλιστα είναι και ο πρώτος Ορθόδοξος κληρικός μέλος τής Ακαδημίας Επιστημών.

Στις 19.2.01 σε πανηγυρική εκδήλωση ενώπιόν του Αρχιεπισκόπου Αθηνών, εκπροσώπου τού Προέδρου τής Ελληνικής Δημοκρατίας και μελών τής Κυβέρνησης, τού απονεμήθηκε πλατινένιος κόττινος για τις υπηρεσίες του στον Οικουμενικό Ελληνισμό. Διηγείται ο ίδιος…

Στις 22 Απριλίου 1994 εισήχθη στο Ευγενίδειο Θεραπευτήριο με 4,5 κιλά εμπύημα δεξιού ημιθωρακίου, με συμπτώματα απολύτου άπνοιας, αδυναμία βάδισης, 41,5 πυρετό, ενώ υπέστην και διαβητικό σοκ αγνώστου αιτιολογίας… Μέσα από ένα σύννεφο έβλεπα και άκουγα τα συμβαίνοντα μέσα στο χειρουργείο, και το βάσανο το μεγάλο ήταν, ότι, σαν γιατρός γνώριζα πολύ καλά την κρίσιμη κατάστασή μου…

Γνώριζα, ότι το ποσοστό κατάληξης (θανάτου μου) ήταν γύρω στο 95%. Και δεν είχα άδικο. Μάλιστα ήμουν και επιεικής στην κρίση μου, γιατί ή ιατρική ομάδα πού αποτελείτο από τον Ιωάννη Μπελένη διευθυντή τού Ευαγγελισμού, τον καθηγητή Χρυσόστομο Μελισσινό διευθυντή πνευμονολογικής κλινικής στο Νοσοκομείο Υγεία, και με την Ειρήνη Μπατάλη αναισθησιολόγο να φοβάται να μου δώσει νάρκωση για τον κίνδυνο ανακοπής τής καρδιάς λόγω βάρους μου, συζητούσαν δυνατά γιατί δεν πίστευαν ότι άκουγα τα λεγόμενά τους… Τούς άκουγα να μου δίνουν ζωή μόνο 2% !…

“Θα κάνουμε ό,τι μπορούμε, έλεγαν, γιατί οι πιθανότητες ζωής είναι ελάχιστες, με ποσοστό κατάληξης 98%! Έτσι κι αλλιώς καταδικασμένος είναι…”

Εκείνη την ώρα ένιωσα μόνος, κατάμονος… Έκανα με κόπο τον σταυρό μου και προσευχήθηκα στον προστάτη μου, τον Ταξιάρχη…

”Ταξιάρχη μου, Αρχάγγελε Μιχαήλ, μη με αφήνεις, μη με εγκαταλείπεις. Εσένα μόνο έχω τώρα, σ’ εσένα εμπιστεύομαι την ζωή μου…”! Ένας μεταλλικός θόρυβος διέκοψε την νοερά προσευχή μου. Φοβήθηκα ότι με την κίνηση των χεριών μου έριξα κάποιο εργαλείο, και προσπάθησα να γυρίσω το κεφάλι μου προς την κατεύθυνση τού θορύβου.

Και τότε… ώ Θεέ μου!

Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ, ο Ταξιάρχης, με την πανοπλία του και το σπαθί στο δεξί χέρι του, στεκόταν πλάι μου, χαμογελαστός και ολοζώντανος ”Δανιήλ, είμαι εδώ, μου είπε. Δεν σε εγκατέλειψα. Σέ προστατεύω. Εγώ θα σε χειρουργήσω, και θα γίνεις καλά. Μη φοβάσαι!“

Ήταν τα λόγια του Αρχαγγέλου, και καθώς μου μιλούσε ακούμπησε το ξίφος στο στήθος μου!…

Σε λίγο ήλθε o καθηγητής Μπελένης. ”Άς προσευχηθούμε μαζί πάτερ Δανιήλ, μού είπε, και με την βοήθεια τού Θεού όλα θα πάνε καλά“. Και πράγματι πήγανε!

Ή εγχείρηση πέτυχε. Το χέρι τού γιατρού πού το οδηγούσε ό Αρχάγγελος, είμαι βέβαιος γι’ αυτό, μού ξανάδωσε πάλι την ζωή πού είχε αρχίσει να φεύγει από μέσα μου. Και σήμερα, όχι για πρώτη φορά, ήλθα και πάλι εδώ, στο πανελλήνιο προσκύνημα των Παμμεγίστων Ταξιαρχών στο Μανταμάδο τής Λέσβου, για να ευχαριστήσω τον Αρχάγγελο τού Θεού Μιχαήλ, για την σωτηρία μου…”

Απόσπασμα από το τριμηνιαίο δελτίο επικοινωνίας ” Ό Ταξιάρχης”, τού Ιερού προσκυνήματος Ταξιαρχών Μανταμάδου τής Λέσβου

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΠΑΛΙΩΡΑΣ, ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΠΕΘ: "ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΚΑΙ ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ ΕΛΛΗΝΕΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ"

Σε μια μεγαλειώδη εκδήλωση στις 14 Φεβρουαρίου 2016, στη Θεσσαλονίκη, στο Βελλίδειο Συνεδριακό Κέντρο, με τίτλο “Μένουμε Έλληνες και Ορθόδοξοι”, μίλησε ο πρόεδρος της ΠΕΘ κ. Κωνσταντίνος Σπαλιώρας.

Μέγα πλήθος Θεσσαλονικέων συμμετείχε σε αυτήν την εκδήλωση. Υπολογίζονται σε πάνω από 5.000 οι συγκεντρωμένοι Μακεδόνες που πλημμύρισαν όλους τους χώρους του Βελλιδείου Συνεδριακού Κέντρου για να βροντοφωνάξουν με ενθουσιασμό, “Μένουμε Έλληνες και Ορθόδοξοι”. Η εκδήλωση “Μένουμε Έλληνες και Ορθόδοξοι”, η οποία περιελάμβανε ομιλίες για το προσφυγικό - μεταναστευτικό ζήτημα, την ίδρυση τμήματος Μουσουλμανικών Σπουδών στη Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ και το μάθημα των Θρησκευτικών, διοργανώθηκε από την Ιερά Μητρόπολη Θεσσαλονίκης, την Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων και εικοσιτρία χριστιανικά Ορθόδοξα σωματεία της συμπρωτεύουσας.

Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν ο Παναγιώτατος Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμος, ο οποίος προλόγισε την εκδήλωση, οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Γλυφάδος κ. Παύλος και Κυθήρων κ. Σεραφείμ, ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Θερμών κ. Δημήτριος, αγιορείτες μοναχοί και μέλη των μοναστικών αδελφοτήτων Αγίου Στεφάνου Μετεώρων και Οσίου Αρσενίου Χαλκιδικής.

Ιδιαίτερη εντύπωση προκάλεσε η παρουσία στο ακροατήριο του γνωστού τραγουδιστή και ιδιαίτερα αγαπητού στη Βόρεια Ελλάδα κ. Βασίλη Καρρά.

Οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Αιτωλίας κ. Κοσμάς και Γόρτυνος κ. Ιερεμίας έστειλαν μηνύματα, όπως και ο πρώην υπουργός Μακεδονίας Θράκης κ. Ορφανός.

Πρώτος ομιλητής της εκδήλωσης ήταν ο στρατηγός ε.α. και επίτιμος αρχηγός του ΓΕΣ κ.Φράγκος Φραγκούλης με θέμα : “Προϊούσα ισλαμοποίηση Ελλάδος και Ευρώπης: προσφυγικό, μεταναστευτικό, δημογραφικό”.

Ο Προηγούμενος της Ιεράς Μονής Μεγάλου Μετεώρου Αρχιμανδρίτης π. Αθανάσιος, ήταν ο δεύτερος ομιλητής με θέμα : “Τμήμα Ισλαμικών Σπουδών στη Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ”.

Τρίτος ομιλητής ήταν ο πρόεδρος της ΠΕΘ κ. Κωνσταντίνος Σπαλιώρας, με θέμα : “Μετάλλαξη του μαθήματος των Θρησκευτικών”.

Ο πρόεδρος της ΠΕΘ κ. Κωνσταντίνος Σπαλιώρας, διατηρώντας υψηλούς τόνους, δήλωσε ότι “ξεκινά από τη Θεσσαλονίκη σήμερα μια μορφή αντίστασης εναντίον της αλλοίωσης της ορθόδοξης χριστιανικής συνειδήσεως” που μεθοδεύεται στο ελληνικό σχολείο με το νέο πολυθρησκειακό Προγραμμα.

Καταπέλτης η ομιλία του προέδρου της ΠΕΘ, για το πολυπαθές Μάθημα των Θρησκευτικών και τις αντορθόδοξες επιθέσεις που δέχεται  από μια ομάδα που σχετίζεται με αντιχριστιανικούς παράγοντες εγχώριας και Παγκόσμιας Νέας Τάξης εξουσιαστών, καθώς και από τους λεγόμενους "μεταπατερικούς" κληρικούς και θεολόγους!

"Ο Ιούδας πρόδωσε μία φορά τον Χριστό. Κάποιοι άλλοι...Τον προδίδουν κάθε μέρα!...", είπε χαρακτηριστικά.

Ο κ. Σπαλιώρας, εξέφρασε την εκ των πραγμάτων αποδεδειγμένη πλέον θέση της ΠΕΘ ότι επιχειρείται “πνευματική δηλητηρίαση της νεολαίας από την μεταλλαγμένη τροφή του νέου μαθήματος των θρησκευτικών” και υποστήριξε ότι έτσι “η νεολαία θα οδηγηθεί στον πνευματικό όλεθρο”. Ο κ. Σπαλιώρας υποστήριξε ακόμη ότι “η ΠΕΘ αγωνίζεται να μην περάσει αυτή η λαίλαπα στα σχολεία”.

Η ομιλία του κ. Σπαλιώρα περιείχε και μομφή εναντίον του κοσμήτορα της Θεολογικής Σχολής κ. Μιλτιάδη Κωνσταντίνου σχετικά με το πρόσφατο ζήτημα που δημιουργήθηκε με την απομάκρυνση από το ισόγειο της Θεολογικής Σχολής του Προσκυνηταρίου, το οποίο μεταφέρθηκε έξω από το παρεκκλήσιο που υπάρχει στον τέταρτο όροφο της σχολής. Χωρίς να τον κατονομάσει, ο κ. Σπαλιώρας προέτρεψε το κοινό “να αντισταθούμε εναντίον αυτών που αποκαθήλωσαν την εικόνα του Χριστού από τη Θεολογική Σχολή”.

Έκλεισε, τέλος, την ομιλία του, με υψηλή ένταση, λέγοντας ότι “αν μιλήσεις για την πατρίδα, είσαι φασίστας, αν μιλήσεις για την Ορθοδοξία είσαι φονταμενταλιστής. Εμείς δηλώνουμε εδώ όλοι μαζί ότι δεν είμαστε ούτε φασίστες, ούτε φονταμενταλιστές, είμαστε Έλληνες Ορθόδοξοι και θα πεθάνουμε Έλληνες Ορθόδοξοι”.

 

ΠΗΓΗ: ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ

ΠΛΗΘΟΣ ΒΙΒΛΙΩΝ ΣΤΗΝ ΨΗΦΙΑΚΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΣΧΟΛΙΚΩΝ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΩΝ

Μια πλούσια ψηφιακή συλλογή σχολικών εγχειριδίων του παρελθόντος έχει δημιουργήσει το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής η οποία είναι διαθέσιμη στον δικτυακό τόπο http://e-library.iep.edu.gr ο οποίος θα λειτουργεί στο εξής ως αποθετήριο-κιβωτός του τεράστιου σε όγκο υλικού.

Η Ψηφιακή Ιστορική Συλλογή Σχολικών Εγχειριδίων αριθμεί πάνω από 1.000.000 σελίδες υψηλής ανάλυσης, καθώς και 15.000 σελίδες αρχείων κειμένου ενώ ο αριθμός των βιβλίων φθάνει τα 5.979.

Μέσω του διαδικτύου διατίθενται σχολικά εγχειρίδια που έχουν χρησιμοποιηθεί στην εκπαιδευτική διαδικασία από τον 19ο αιώνα έως τις αρχές της δεκαετίας του 1980. Το μεγαλύτερο μέρος του υλικού ανήκε στο πρώην Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, «καθολικό διάδοχο» του οποίου αποτελεί το Ι.Ε.Π. και είναι μέρος της βιβλιοθήκης του, ενώ επιπλέον υλικό θα αναζητηθεί από τον ανάδοχο σε άλλες βιβλιοθήκες (π.χ. Μπενάκειος) και σε άλλα ιδρύματα (π.χ. Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης).

ΠΗΓΗ: ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ

ΣΩΖΟΝΤΑΙ ΑΡΑΓΕ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΒΑΠΤΙΣΜΕΝΟΙ; ΤΙ ΙΣΧΥΕΙ;

Όταν κάποτε επισκέφθηκα τις σπηλιές του Αγίου Όρους, κάποια φορά συνάντησα έναν ασκητή με τον οποίο κάθησα να συζητήσω και να ρωτήσω κά­ποια πράγματα…

Τον ερώτησα λοιπόν, ανάμεσα σε άλλα, αν σώζονται αυτοί που δεν είναι βαπτισμένοι… Κι εκείνος μου είπε:

«Θα σου πω, παιδί μου, τι συνέβη κάποτε, στην Μ. Ασία… Ζούσε, κάποτε, εκεί ένας Τούρκος ο οποίος αγαπούσε πολύ τους Χριστιανούς. Βοηθούσε πάρα πολύ την εκκλησία. Βοήθησε μάλιστα να γίνει κι ένα μοναστήρι… Όπου υπήρχε φτωχός, αυτός έτρεχε και βοηθούσε…
Αλλά, ενώ ήταν ο καλύτερος άνθρωπος -κι απ’ τους Χριστιανούς καλύτερος- δεν είχε βαπτιστεί· δεν είχε αποφασίσει να βαπτιστεί! Το άφηνε για αργότερα…
Κάποια φορά, όμως, πέθανε. Και πέθανε πριν να βαπτιστεί! Ο ηγούμενος του μοναστηριού πολύ στεναχωρέθηκε. Στεναχωρέθηκε, γιατί έφυγε ο άνθρωπος αυτός από τη ζωή, πριν προλάβει να βαπτιστεί… Αλλ’ όμως ήτανε τόσο καλός άνθρωπος ο Χασάν!!…
Έκανε λοιπόν προσευχή πολλή και κάποια μέρα έρχε­ται ένας άγγελος και του λέγει:-Θέλεις να πάμε να δεις, που βρίσκεται ο Χασάν; -Ναι, του είπε ο ηγούμενος…
Τον επήρε λοιπόν ο άγγελος κι ανέβηκαν, ανέβηκαν, ανέβηκαν… κι έφθασαν σ ’ έναν περίλαμπρο Ναό. Άστραφταν όλα εκεί μέσα! Ψαλμωδίες ακούγονταν από παντού… Ο ηγούμενος τα’ χασε. Όταν μπήκε μέσα σ’ αυτόν τον περίλαμπρο Ναό, ξέχασε και τον Χασάν…, τα ξέχασε όλα! Δεν ήθελε να φύγει μέσα από κει!… Αλλά κάποια στιγμή ο άγγε­λος πήγε κοντά του και του είπε:
-Πάμε, λοιπόν, να φύγουμε…
Καθώς έφευγαν, τον ρωτάει ο άγγε­λος:
-Είδες τον Χασάν;
Τότε θυμήθηκε ο ηγούμενος και εί­πε:
-Όχι, δεν τον είδα!
-Δεν τον είδες;
-Όχι, δεν τον είδα!
-Πάμε, λοιπόν, πίσω για να τον δεις…
Μόλις επέστρεψαν, έξω από το Ναό, εκεί πάνω στις σκάλες του, απέναντι στο φως, υπήρχε ένα σκυλί τυφλό, το οποίο καθόταν σαν να λιαζότανε στο φως. Είπε τότε στον ηγούμενο ο άγγελος:
-Αυτή είναι η ψυχή του Χασάν. Δεν καταλαβαίνει που βρίσκεται, δεν βλέπει τίποτα, δεν ακούει τίποτα,… αλλά δεν είναι στο πυρ της Κολάσεως!…
Το ίδιο -μου είπε καταλήγοντας ο Γέροντας- συμβαίνει και με τις ψυχές των αιρετικών. Αν είναι καλοί άνθρωποι, ούτε στη γέενα της Κολάσεως πηγαίνουν, αλλά ούτε και στην τρυφή του Παραδείσου…».

Από κήρυγμα που απηύθυνε ο Καθηγούμενος του Ιερού Κοινοβίου Οσίου Νικοδήμου αρχιμανδρίτης π. Χρυσόστομος προς το εκκλησίασμα που συμμετείχε στην ευχαριστιακή Σύναξη της Κυριακής 28 Μαΐου 2006 (Κυριακή του Τυφλού).

ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ «ΦΙΛΟΙ ΙΕΡΟΥ ΚΟΙΝΟΒΙΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ» ΕΤΟΣ 7ο – ΤΕΥΧΟΣ 38 – ΙΟΥΝΙΟΣ 2006 –ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ: ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΝ ΕΓΚΟΛΠΙΟΝ

Ο ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΣ ΔΙΑΣΗΜΟΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑΣ ΠΟΥ ΑΣΠΑΣΤΗΚΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ

O πρώην Μουσουλμάνος διάσημος επιστήμονας από τη Σαουδική Αραβία με καταγωγή από την πόλη της Τζέντα Δρ Khalid Al-Sida, ασπάστηκε τον Χριστιανισμό πριν από λίγο καιρό.  

Σήμερα ο διάσημος μικροβιολόγος Δρ Khalid Al-Sida έχει επιλέξει να κηρύττει τον Χριστιανισμό στους Μουσουλμάνους.  

Όπως δηλώνει ο πρώην πλέον μουσουλμάνος επιστήμονας που ασπάστηκε τον Χριστιανισμό, Δρ Khalid Al-Sida, «Ο Ιησούς είναι το Άλφα και το Ωμέγα. Ο Ιησούς με έσωσε στη Σαουδική Αραβία, την Ιορδανία, όταν ήμουν πρόσφυγας, και το σημαντικότερο – ο Κύριος με έσωσε από τον αιώνιο θάνατο. Δράττομαι της ευκαιρίας να ευχαριστήσω τον Ιησού για την αγάπη Του για μένα, την οικογένειά μου και τους ανθρώπους μου »..  

Για περισσότερα από 33 χρόνια ο Δρ Khalid Al-Sida, υπήρξε ένας αφοσιωμένος οπαδός του Ισλάμ. Ωστόσο, ως επιστήμονας από τη φύση του, συνήθιζε να κάνει ερωτήσεις. Το αποτέλεσμα ήταν τα  ερωτήματα αυτά, να οδηγήσουν τον διάσημο μικροβιολόγο στο Χριστιανισμό και στην πίστη στον Ιησού Χριστό.  

Σύμφωνα, με τη μαρτυρία του ίδιου του Δόκτωρος Khalid Al-Sid, ένα όνειρο ήταν εκείνο που τον οδήγησε να ασπαστεί τον Χριστιανισμό.  

«Μετά το μήνα του μέλιτος, πήγα πίσω στη Σαουδική Αραβία. Είδα ένα όνειρο. Σε μένα, αποκαλύφθηκε ο Ιησούς – ο Υιός του Θεού και Σωτήρας. Αλλά ήταν δύσκολο να τον δεχτώ από τη στιγμή που ήμουν μουσουλμάνος 33 χρόνια. Τότε αποφάσισα να διαβάσω την Αγία Γραφή. Ένιωσα τεράστια δύναμη από το Λόγο του Θεού.   Έχω διαβάσει την Αγία Γραφή περίπου 8-9 χρόνια. Ήταν τόσο όμορφη» σημείωσε ο διάσημος επιστήμονας σε μια προσπάθεια να εξηγήσει πώς προσέγγισε τον Χριστιανισμό. 

http://www.pronews.gr

ΣΥΣΚΕΥΑΣΜΕΝΗ «ΚΟΙΝΩΝΙΑ» ΓΙΑ ΣΧΟΛΑΣΤΙΚΟΥΣ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΕΣ

ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟ ΕΓΚΟΛΠΙΟ 

Καί ἄκυρη καθότι αἱρετική...καί βλάσφημη!
Συσκευασμένη "Κοινωνία" γιά σχολαστικούς Προτεστάντες!

 

Αυτά τα προσυσκευασμένα σετ Κοινωνίας παραμένουν φρέσκα ​​χωρίς ψύξη για πάνω από 10 μήνες.

ΤΙ ΑΛΛΟ ΘΑ ΔΟΥΜΕ!!!

Πηγή: 

https://egolpio.wordpress.com

Ὑπάρχουν διάφορα sites μέ "ἐμπορική διαφήμιση", "γεύσεις", "ὁδηγίες" χρήσης καί παραγγελίας.

Π.χ. αὐτό:

https://www.ebay.com/sch/i.html?_nkw=fellowship+cup+prefilled+communion+cups&ul_noapp=true&ef_id=CjwKCAiAnsnjBRB6EiwATkM1XpmZlGD9-w5_qlIwbkcQIDFMuGdMDs_mGa37LUV9oWkURvZZxSTyYRoCGDUQAvD_BwE:G:s

αὐτό:

http://www.celebratecommunion.com/prefilled-communion-cups.html 

αὐτό:

https://www.amazon.com/Fellowship-Prefilled-communion-wafer-100-BROADMAN/dp/B015X6ETYS 

Δέν χρειάζεται νά σᾶς παραθέσουμε καί τά ὑπόλοιπα. Ἡ κατάντεια τῶν βλάσφημων αἱρετικῶν κατέστη ἔκδηλη μέ ὅσα ἤδη σᾶς παραθέσαμε παραπάνω!

ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΝ ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ

ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ Ι. ΚΑΝΑΚΗΣ: "ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΑΝ;"

Οι άγγελοι, σύμφωνα με τον Μέγα Βασίλειο, δημιουργήθηκαν πριν από τον υλικό κόσμο, ενώ ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος,  συμπληρώνει ότι δημιουργήθηκαν με κίνητρο την «εκστατική» Του αγάπη και αγαθότητα, με σκοπό να συμμεριστούν ως λογικά όντα τη μακαριότητά Του.

Ἡ πρώτη σημασία τῆς λέξεως ἄγγελος στήν Ἁγία Γραφή εἶναι αὐτή τοῦ ἀγγελιαφόρου καί τήν συναντοῦμε στούς Εὐαγγελιστές Ματθαῖο καί Λουκᾶ. Πολλές φορές σημαῖνει αὐτόν πού κομίζει κάποιο μήνυμα, ἄλλες ὑποδηλώνει τόν Προφήτη, ἄλλες πάλι τόν ἱερέα, ἐνῶ ἄλλες τόν ἱεροκήρυκα. Ὅμως ὄταν στήν Παλαιά Διαθήκη ἀκόμα διαβάζουμε περί τοῦ Μεγάλου Ἀγγέλου ἤ τοῦ Μεγάλου ἀγγέλου τῆς Διαθήκης πού ἀναφέρεται στόν προφήτη Μαλαχία γνωρίζουμε ὅτι πρόκειται γιά τό δεύτερο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριαδός, τόν Ἰησοῦ Χριστό. Ὅμως σήμερα δέν θά ἀναφερθοῦμε στόν Μεγάλης Βουλῆς Ἄγγελο Ἰησοῦ Χριστό ἀλλά γιά τούς κτιστούς ἀγγέλους τούς ἀγγέλους δηλαδή πού δημιούργησε ὁ Θεός τῶν ὁποίων σήμερα ἑορτάζουμε τήν Σύναξη.

Πότε ὅμως δημιουργήθηκαν οἱ ἄγγελοι;

Οἱ ἄγγελοι δημιουργήθηκαν πολύ πρίν τήν δημιουργία τοῦ ὁρατοῦ κόσμου: “ὅτε ἐγενήθησαν ἄστρα, ἤνεσάν με φωνή μεγάλη πάντες ἄγγελοί μου.” ἀναφέρεται χαρακτηριστικά στό βιβλίο τοῦ Ἰώβ. Ἄρα ἄν μᾶς ρωτήσει κάποιος γιά τό πότε δημιουργήθηκαν οἱ ἄγγελοι μποροῦμε νά τοῦ ἀπαντήσουμε ὅπως ἡ Ἁγία Γραφή μᾶς πληροφορεῖ γιά αὐτό.

Τί ὄντα εἶναι; Ὑπάρχει μεταξύ τους διάκριση φύλων;

Εἶναι πνευματικά ὄντα καί δέν ἔχουν διάκριση στό φύλο τους. Διαβάζουμε σχετικά μέ αὐτό «Ἐν γὰρ τῆ ἀναστάσει οὔτε γαμοῦσιν οὔτε ἐκγαμίζονται, ἀλλ’ ὡς ἄγγελοι Θεοῦ ἐν οὐρανῶ εἰσί».

Πόσοι εἶναι ὡς πρός τό πλῆθος τους;

Στήν Βίβλο οἱ ἄγγελοι παρουσιάζονται πολυπληθεῖς καί ἀναφέρεται «ποταμός πυρὸς εἶλκεν ἔμπροσθεν αὐτού· χίλιαι χιλιάδες ἐλειτούργουν αὐτῶ, καί μύριαι μυριάδες παρειστήκεισαν αὐτῶ· κριτήριον ἐκάθισε, καί βίβλοι ἠνεώχθησαν», ἀλλά καί οἱ εὐαγγελιστές Ματθαῖος καί Λουκᾶς ὅπως καί ὁ ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν Παῦλος ἀναφέρει. Ἀκόμα στήν θεία λειτουργία γιά παράδειγμα τοῦ Ἱεροῦ Χρυστοστόμου διαβάζουμε «καίτοι σοι παρεστήκασι χιλιάδες ἀρχαγέλλων καί μυριάδες ἀγγέλων, τά Χερουβίμ καί τά Σεραφίμ, ἑξαπτέρυγα, πολυόμματα, μετάρσια, πτερωτά».

Ποιό εἶναι τό ἔργο τους;

Ἀφοῦ γνωρίζουμε ὅτι εἶναι λειτουργικά πνεύματα εἰς διακονίαν ἀποστελλόμενα καταλαβαίνουμε ὅτι τό ἔργο τους εἶναι νά μεταφέρουν τά μηνύματα τοῦ Θεοῦ στούς ἀνθρώπους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα εἶναι ἡ ἀποστολή τοῦ Γαβριήλ στήν Παναγία γιά νά τῆς πεῖ ὅτι θά γεννήσει τόν Ἰησοῦ Χριστό. Ὑπάρχουν στήν ἁγία Γραφή πολλά περιστατικά πού διαφαίνεται τό ἔργο τους.

Ἔχουν δύναμη καί τά πνεύματα αὐτά;

Ναί, ἀναφέρονται ὡς ὄντα μεγάλης ἱσχύος. Διαβάζουμε στούς ψαλμούς «εὐλογεῖτε τόν Κύριον, πάντες οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ, δυνατοί ἱσχύι ποιοῦντες τόν λόγον αῦτοῦ τοῦ ἀκούσαι τῆς φωνῆς τῶν λόγων αῦτοῦ». Σέ ἄλλα χωρία φαίνεται νά εἶναι καί ἐνεργητικοί.

Πῶς ὁμαδοποιούνται οἱ ἄγγελοι; Ποιές οἱ τάξεις τῶν ἀγγέλων;

Οἱ Οὐράνιες Δυνάμεις χωρίζονται σέ Ἀγγέλους, Ἀρχαγγέλους, Χερουβίμ, Σεραφίμ, Θρόνους, Κυριότητες, Δυνάμεις, Ἐξουσίες καί Ἀρχές. Ἡ καθεμιά ἀπό αὐτές τίς τάξεις τῶν ἀγγέλων ἔχουν κάποιο ἔργο ἀπό τό Θεό νά πράττουν. Δέν μποροῦμε νά ξέρουμε ἀκριβῶς τήν διάκριση τῶν τάξεων αὐτῶν.

Πῶς βρίσκονται; Πῶς ὑπάρχουν;

Ἄν θελήσουμε νά ἀπαντήσουμε στό ἐρώτημα αὐτό πού θά ποῦμε ὅτι ἀπολαμβάνουν τῆς οὐρανίου μακαριότητος ὅπως συμβαῖνει καί μέ τούς ἁγίους. Αὐτό σημειώνεται καί στήν πρός Ἑβραίους ἐπιστολή τοῦ ἀποστόλου Παύλου. Διαβάζουμε: «Ἀντίθετα, ἐσεῖς προσήλθατε στό ὄρος Σιῶν, στήν πόλη τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ, στήν ἐπουράνια Ἰερουσαλήμ, σέ μυριάδες ἀγγέλους, σέ πανηγύρι καί σέ σύναξη τῶν πρωτοτόκων υἱῶν τοῦ Θεοῦ, πού τά ὀνόματά τους ἔχουν καταγραφεῖ στούς οὐρανούς.»

Ἐνδιαφέρονται γιά τούς ἀνθρώπους;

Οἱ ἄγγελοι ἐνδιαφέρονται γιά τούς ἀνθρώπους καί τό χαρακτηριστικότερο παράδειγμα βρίσκεται στό βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως τοῦ Ἰωάννου στό ὁποῖο διαβάζουμε: « Ἔγινε τότε πόλεμος στόν οὐρανό· ἀπό τήν μιά ὁ Μιχαήλ μέ τούς ἀγγέλους του καί ἀπό τήν ἄλλη ὁ δράκοντας. Ὁ δράκοντας μέ τούς ἀγγέλους του πολέμησε ἀλλά δέν ἐπικράτησε, κί ἔτσι δέν τοῦ ἐπιτράπηκε νά μείνει στόν οὐρανό. Ἔτσι ρίχθηκε ὁ δράκος ὁ μεγάλος, ὁ ὄφις ὁ ἀρχαῖος, πού λέγεται διάβολος καί σατανάς».

Οἱ δαίμονες ἦταν κάποτε ἄγγελοι; Πῶς ἐξέπεσαν;

Ἦταν μιά στιγμή πού οἱ ἄγγελοι ἔδειξαν ἐγωισμό πρός τόν Θεό καί ἔπεσαν. Ναί, μιά τάξη ἀγγέλων ἔπεσαν καί ἔγιναν δαίμονες. Μιά ὁμάδα ἀγγέλων ἁμαρτάνοντας ἀποπέμφθηκε ἀπό τόν Θεό στήν Ἄβυσσο. Πῶς γνωρίζουμε ὅτι κατοικοῦν στήν Ἄβυσσο; Ἀπό τήν περικοπή μέ τό δαιμόνιο στό θαῦμα τῆς θεραπείας στήν χώρα τῶν Γαδαρηνῶν: «Παρήγγειλε γάρ τῶν πνεύματι τῶν ἀκαθάρτω ἐξελθεῖν ἀπό τοῦ ἀνθρώπου…καί παρεκάλει αὐτόν ἵνα μή ἐπιτάξη αὐτοῖς εἰς τήν ἄβυσσον ἀπελθεῖν».

Οἱ παραπάνω ὀνομάστηκαν διάβολοι, δαίμονες ἤ πειρασμοί. Ὁ ἀρχηγός τους ὀνομάζεται στήν ἑβραϊκή γλῶσσα Βεελζεβούλ πού μεταφράζεται τόν ἄρχοντα τῶν μυγῶν.

Πῶς νά τιμοῦμε τούς ἀγγέλους στήν ζωή μας; Ἔχει ὁ καθένας χριστιανός ἕναν ἄγγελο;

Ἀξίζει νά ἀναφέρουμε ὅτι, ἐκτός τῆς σημερινῆς ἑορτῆς τῶν ἁγίων Αρχαγγέλων Γαβριήλ και Μιχαήλ, ἡ Ἐκκλησία μας ἔχει ἀφιερώσει μιά ἡμέρα τῆς ἐβδομάδος σ᾽αὐτούς, τήν Δευτέρα, κάθε δευτέρα εἶναι ἀφιερωμένοι σ᾽ἀυτούς. Ἔτσι οἱ μοναχοί πού ἔχουν τάξη ἀγγέλων καί πρέπει νά ζοῦν σάν ἄγγελοι νηστεύουν κάθε Δευτέρα καί διαβάζουν πρός τιμήν τους τόν παρακλητικό τους κανόνα. Καί στά ἐκκλησιαστικά μας βιβλία πού ἀναγινώσκουμε στούς ναούς ἀναφέρονται τήν Δευτέρα πολλά τροπάρια καί ὕμνοι ἐξυμνοῦν τούς ἁγίους ἀγγέλους.

Καί ὁ καθένας μας ἔχει ἕναν ἄγγελο πού εἶναι μοναδικός γι᾽αὐτόν καί ὀνομάζεται φύλακας ἄγγελος. Τόν λαμβάνει ὡς δῶρο ὁ κάθε ἄνθρωπος πού βαπτίζεται καί βρίσκεται βοηθός του μέχρι τό πέρας τῆς ζωῆς του. Στόν ἄγγελο αὐτόν πρέπει νά δίνουμε χαρά μέ τίς σκέψεις μας καί τά ἔργα μας. Ὑπάρχει μιά ὡραία προσευχή πρός αὐτόν τόν ἄγγελο μας, πού μποροῦμε νά τοῦ ἀπευθύνουμε κάθε βράδυ πρίν κοιμηθοῦμε!

Ἐπίσης, στούς ἱερούς μας ναούς μετά τήν ἀκολουθία τῶν ἐγκαινίων τους ἕνας φύλακας ἄγγελος βρίσκεται πάντοτε δίπλα στήν Ἁγία Τράπεζα στό ἱερό βῆμα καί εἶναι ὁ φύλακας ἄγγελός της. Σέ κάθε ἱερό χῶρο ὑπάρχουν τέτοιοι ἄγγελοι. Ἔχω παρατηρήσει ὅταν γίνεται ὁ σαραντισμός τῶν μικρῶν ἀθώων παιδιῶν στόν ναό, τά παιδιά νά κοιτοῦν ψηλά καί χαμογελοῦν, εἴμαστε βέβαιοι ὅτι βλέπουν τούς ἀγγέλους τοῦ Θεοῦ! Αὐτό τό γεγονός μᾶς δίνει ἕνα δίδαγμα ὅτι πρέπει γιά νά βλέπουμε τά μεγάλα καί θαυμαστά πού ἔχει ἱ πίστη μας νά καθαρεύει ἡ καρδιά μας!

Γιά μιά ὁλοκληρωμένη προσέγγιση περί τῶν ἀγγέλων δέν μποροῦμε νά μήν παραθέσουμε καί ἕνα τμῆμα τῶν ὅσων ἀναφέρει ὁ μεγάλος δογματολόγος τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός :

«Εἶναι ὁ ἄγγελος φύση λογική, πνευματική καί ἐλεύθερη, μεταβλητή σύμφωνα μέ τήν ἀπόφασή της, δηλαδή μεταβλητὴ μέ τή θέλησή της· διότι κάθετι πού ἔχει δημιουργηθεῖ εἶναι καί μετάβλητο καί μόνο τό ἀδημιούργητο εἶναι ἀμετάβλητο. Ἐπίσης κάθετι λογικό εἶναι ἐλεύθερο. Ἐπειδὴ λοιπόν ὁ ἄγγελος εἶναι λογικὴ καί πνευματική φύση, εἶναι ἐλεύθερη· ἐπειδή ὅμως εἶναι φύση πού ἔχει δημιουργηθεῖ, εἶναι μεταβλητή, μέ δυνατότητα νά μένει σταθερή καί νά προοδεύει στό ἀγαθό, ἀλλὰ καί νά κατευθύνεται στό κακό.

Ἐπίσης, δέν ἔχει τή δυνατότητα νά μετανοήσει, διότι εἶναι καί ἀσώματος. Ὁ ἄνθρωπος δηλαδὴ μπορεῖ νά μετανοήσει λόγῳ τῆς ἀσθένειας τοῦ σώματός του. Εἶναι ἀθάνατος ὄχι ἐκ φύσεως, ἀλλὰ κατά χάρη· διότι κάθετι πού ἔχει ἀρχή, ἔχει καί τέλος σύμφωνα μέ τούς φυσικούς νόμους. Καί μόνος ὁ Θεός εἶναι αἰώνιος, ἤ καλύτερα πέραν ἀπό τό αἰώνιο· διότι ὁ Δημιουργός τοῦ κόσμου δέν ἐξαρτᾶται ἀπό τό χρόνο, ἀλλὰ εἶναι πέραν ἀπό τό χρόνο. Οἰ ἄγγελοι εἶναι δεύτερα πνευματικά φώτα, πού παίρνουν τό φωτισμό ἀπὸ τό πρῶτο καί ἄναρχο φῶς καί δέν ἔχουν ἀνάγκη ἀπὸ γλῶσσα καί ἀκοή, ἀλλά πληροφοροῦνται μεταξύ τους τά προσωπικά διανοήματα καί τίς ἀποφάσεις τους χωρίς τόν προφορικό λόγο».

Αρχιμανδρίτης Ιάκωβος Κανάκης

Πηγή: dogma.gr

Ο ΤΑΦΟΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ: ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΚΑΤΑ ΣΕΙΡΑ ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΗΤΑΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ

Κατά τη θρησκευτική παράδοση, η Παναγία πέθανε δέκα χρόνια μετά τη Σταύρωση του Ιησού και τάφηκε στην Ιερουσαλήμ. Στην Αγία Γεθσημανή, λοιπόν, βρίσκεται ο Ιερότατος Τάφος της Παναγίας.

Ο τάφος της Παναγίας, γνωστός και ως Πάνσεπτο Θεομητορικό Μνήμα της Γεθσημανής,  αποτελεί για τους Ορθοδόξους Χριστιανούς το τρίτο κατά σειρά σπουδαιότητας προσκύνημα.

Εντός του Ναού Δεσπόζουν το Πανάγιο Θεομητορικό μνήμα και η Θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Ιεροσολημήτισσας.

Ο σημερινός Ναός και είναι από τα παλαιότερα χτίσματα της Ιερουσαλήμ, το οποίο χτίστηκε από την Αγία Ελένη το 326μ.Χ. προς τιμή της Κοιμήσεως Θεοτόκου.

Βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια του εδάφους και πρέπει ο επισκέπτης να κατέβει 49 σκαλιά.

Τα 49 σκαλιά που κατεβαίνει ο προσκυνητής για τον Τάφο της Παναγίας

Αν και είναι μια ταπεινή κρύπτη, ωστόσο στο εσωτερικό της ανακαλύπτει κανείς μια ξεχωριστή μεγαλοπρέπεια. Καταπληκτικός παραλληλισμός με το Υπερευλογημένο πρόσωπο της Θεοτόκου.

Το κυρίως προσκύνημα βρίσκεται μέσα σε ένα λιθόκτιστο κουβούκλιο, ύψους 2 m, μήκος 3 m και πλάτος 4 m και είχε λαξευτεί σε λίθινο βράχο.

Η είσοδος στο κουβούκλιο γίνεται από τα μια μικρή είσοδο η οποία βρίσκεται δυτικά, ενώ η έξοδος από τα βόρεια.

Βγαίνοντας από το Κουβούκλιο, στα δεξιά υπάρχει το Καθολικό του Ιερού Ναού των Ορθοδόξων στο οποίο βρίσκεται η θαυματουργός Εικόνα της Θεοτόκου της Ιεροσολυμίτισσας.

Στο 24ο σκαλοπάτι υπάρχουν  από δεξιά οι Τάφοι των αγίων και δικαίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης. Από αριστερά ο Τάφος του αγίου μνήστορος Ιωσήφ. Και οι δύο αυτοί τάφοι αυτοί είναι άγια θυσιαστήρια.

Το μνημείο αυτό είναι υψίστης σημασίας για τους ορθοδόξους χριστιανούς καθώς σε αυτό ο Κύριος μας προσευχήθηκε θερμά και με πολύ αγωνία, δέχτηκε το φιλί της προδοσίας, συνελήφθη από τους στρατιώτες του Πιλάτου, τον όχλο και τους υπηρέτες των Φαρισαίων, κηδεύθηκε και ενταφιάστηκε το πανσεβάσμιο Σώμα της Παναγίας μας από τους αγίους Αποστόλους.

Σύμφωνα με την ιερά παράδοση από το σημείο αυτό το Πάνσεπτο Σώμα της Παναγίας μετέστει την τρίτη ημέρα προς την Ουράνιο Βασιλεία και κοντά στον αγαπημένο Υιό της.

Τέλος, η Ιερά Παράδοση αναφέρει ότι στην περιοχή της Γεθσημανής θα γίνει η θεϊκή κρίση της Β’ Παρουσίας του Κυρίου.

ΗΤΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!

 Ἦταν ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ

 

Ἕνα φωτεινό παράδειγμα ἡρωϊκοῦ φρονήματος στήν τήρηση τῆς νηστείας βρίσκουμε στό μικρό βιβλίο «ΙΕΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΜΑΣ» (σελ. 75-76):
 
«Ἦταν ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ. Τόν ἔλεγαν Μιχάλη Ζιάκα. Τό 1948-49 ἦταν στρατιώτης. Καί βρισκόταν στίς ἐπιχειρήσεις τοῦ Γράμμου.
Ἐκεῖ ὁ λόχος του εἶχε μείνει μιά ἑβδομάδα ὁλόκληρη χωρίς ἀνεφοδιασμό. Ὑπόφεραν πολύ τά παιδιά ἀπό πεῖνα, ἀσιτία καί ἐξάντληση. Μά κάποτε ἔφθασαν καί τά τρόφιμα. Ψωμί καλό, κουραμάνα· καί κρέας μαγειρεμένο, ἕτοιμο. Μπῆκαν στήν σειρά, ἕνας-ἕνας, καί ἔπαιρναν πρῶτα τήν κουραμάνα καί μετά τό κρέας στήν καραβάνα!
Ἦρθε καί ἡ σειρά τοῦ Μιχάλη νά πάρει τό φαγητό. Πλησιάζει στό διανομέα καί τοῦ λέει:
-Μπορεῖς νά μοῦ δώσεις ἀντί γιά κρέας λίγες ἐλιές;-Τί; Ἐλιές; Γιατί ἐλιές; Ἀφοῦ ἔχει κρέας!
Ἀπάντησε ὁ Μιχάλης.
-Νά φάω κρέας, νά μαγαρίσω τήν Παρασκευή;
Κάθεται λοιπόν ὁ Μιχάλης ἀνάμεσα σέ ἄλλους στρατιῶτες. Ἐκεῖνοι τρῶνε κρέας. Ὁ Μιχάλης ἐλιές. Καί τόν κοροϊδεύουν. Γιατί ἔκαμε τόν σταυρό του. Γιατί εἶναι κουτός. Γιατί, ἐνῶ μπορεῖ νά φάει κρέας -καί μάλιστα μετά τέτοια πεῖνα-, τρώει ἐλιές! Λένε πολλά. Ὁ Μιχάλης σιωπᾶ.
Ξαφνικά ὅμως, ἐνῶ ἔτρωγε καί συνέχιζαν νά τόν κοροϊδεύουν, πέφτει λίγα μέτρα πιό πέρα μιά ὀβίδα! Σηκώθηκε σύννεφο ἡ σκόνη στόν ἀέρα! Ἔτρεξαν ἄλλοι στρατιῶτες νά ἰδοῦν, τί εἶχε συμβῆ. Καί εὑρῆκαν τούς δύο στρατιῶτες νεκρούς. Καί τόν Μιχάλη νά σηκώνεται ἀπό χάμω καί νά τινάζει τά ροῦχα του ἀπό τά χώματα!
 
* * *
 
Πέρασαν χρόνια. Ὁ Μιχάλης Ζιάκας εἶναι ἕνας φτωχός τσοπάνης στό χωριό του. Ζεῖ, ὅπως πάντα, μέ εὐσέβεια.
Μιά Παρασκευή, παρέα μέ ἄλλους φτωχούς τσοπάνηδες, κάθησαν νά φᾶνε. Ἔβγαλε ἀπό τό σακκούλι του λίγο ψωμί καί ἔτρωγε. Καί ἀπό τό παγούρι του ἔπινε λίγο νερό νά μαλακώνει τό ψωμί στό στόμα του.
Ἕνας ἀπό τούς τσοπάνηδες προσφέρθηκε τότε νά τοῦ δώσει λίγο τυρί γιά προσφάϊ. Τοῦ λέει ὁ Μιχάλης:
-Δέν μαγάρισα τήν Παρασκευή, μιά ἑβδομάδα νηστικός στόν Γράμμο, καί θά τήν μαγαρίσω τώρα;
Καί διηγήθηκε τήν ἱστορία.
 
* * *
 
Θέλει συζήτηση, ὅτι τόν Μιχάλη τόν ἔσωσε ὁ Χριστός, ἐπειδή σεβάστηκε τήν ἡμέρα πού σταυρώθηκε γιά μᾶς;
Ὤ Χριστέ μου, πόσο εὔκολα μαγαρίζουν μερικοί τήν ψυχή τους!
Μακάρι τέτοια παραδείγματα νά μᾶς ἐμπνέουν ἦθος καί φρόνημα…
 
ΑΓΙΑ ΜΕΤΕΩΡΑ

ΑΓΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ Ο ΠΑΡΗΓΟΡΗΤΗΣ: ΑΠΛΗΣΤΙΑ, ΤΣΙΓΓΟΥΝΙΑ ΚΑΙ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ!

 Άγιος Σάββας ο παρηγορητής

Ἀπληστία, τσιγγουνιά καί ἐλεημοσύνη

 

Ο στάρετς αγωνιζόταν επίμονα κατά της τσιγγουνιάς και της απληστίας, της ασυμπάθειας προς το πλησίον, για την άκαρπη συσσώρευση του πλούτου. Έλεγε ότι τέτοιοι άνθρωποι, που ζουν μόνο για τη δική τους ικανοποίηση, που δεν θέλουν να σκέφτονται τους φτωχούς αδελφούς τους, είναι όμοιοι με τον άπληστο πλούσιο του Ευαγγελίου. Ο στάρετς καλούσε τους ανθρώπους που είχαν πλούτο να βοηθούν τους φτωχούς, ακολουθώντας τα λόγια του αποστόλου: «Οι έχοντες ως μη έχοντες και οι μη έχοντες ως έχοντες». Με το παράδειγμα της φύσεως αποκάλυπτε την αμοιβαία σχέση των δημιουργημάτων του Θεού:
 
–       Τα στοιχεία της φύσεως και της επιστήμης συμπληρώνουν το ένα το άλλο, μοιράζονται μεταξύ τους ότι έχουν, και η φύση στο λογικό ον, τον άνθρωπο, δίνει τα αγαθά της: το φως, τη θερμότητα, την υγρασία και μ’ αυτόν τον τρόπο διατηρείται η ζωή του και η ζωή του οργανικού κόσμου. Αλλά εμείς, τα λογικά όντα, οι άνθρωποι, συχνά μετατρεπόμαστε σε τσιγγούνηδες, αναίσθητους, κουφούς στους στεναγμούς και τις κραυγές των αδελφών μας.
Γι’ αυτό ας μοιραστούμε αμοιβαία τα αγαθά μας ο ένας με τον άλλο, ας ζηλέψουμε την αγαθή αφιλοχρηματία, ας μοιραστούμε τα αγαθά χωρίς τσιγγουνιά και αλαζονία, αλλά με γενναιοδωρία, με πραότητα και ταπείνωση. Η τσιγγουνιά και η φιλοχρηματία καταστρέφουν την ψυχή, και στην επίγεια ζωή αυτά τα πάθη οδηγούν σε βαρειές συνέπειες.
Υπάρχει η εξής διήγηση: Τρεις άνθρωποι, ενώ βάδιζαν στο δρόμο, βρήκαν ένα θησαυρό κι αποφάσισαν να τον καρπωθούν. Τον μετέφεραν σ’ άλλο μέρος κι έστειλαν τον ένα απ’ αυτούς στην πόλη για να αγοράσει κρασί και να το γλεντήσουν. Οι δύο που έμειναν συμφώνησαν να τον σκοτώσουν, ώστε ο πλούτος να μείνει σ’ αυτούς. Εκείνος όμως, αφού αγόρασε το κρασί, πήγε σ’ ένα φαρμακείο κι αγόρασε δηλητήριο για να δώσει στους άλλους δύο το δηλητηριασμένο κρασί, ώστε να κρατήσει μόνο για τον εαυτό του το θησαυρό. Και να τί έγινε. Ο ένας ήρθε από την πόλη με το κρασί. Οι άλλοι δύο τον σκότωσαν κι άρχισαν να πίνουν το κρασί. Δηλητηριάστηκαν κι έτσι απολέσθηκαν τρεις ψυχές.
Η τσιγγουνιά και η απληστία είναι το πιο καταστροφικό πάθος.  Είναι η αμαρτία του Ιούδα. Πρέπει να έχουμε συμπάθεια και να είμαστε ελεήμονες.
Η ευσπλαχνία είναι μεγάλη αρετή. Ο άγιος Ιωάννης ο Ελεήμων θεωρούσε χαμένη την ημέρα που δεν έκαμε ελεημοσύνη στον πλησίον. Οι ενάρετοι άνθρωποι ψάχνουν ευκαιρία για να βοηθήσουν κάποιον. Η Παναγία ιδιαιτέρως χαίρεται όταν οι χριστιανοί κάνουν ελεημοσύνη στον πλησίον, και οργίζεται με τους σκληροκάρδιους και άσπλαχνους ανθρώπους.
 
Σε μια οικογένεια συνέβη μια δυστυχία. Αυτοί που υπέφεραν ζητούσαν από τον πατέρα Σάββα να προσευχηθεί και οι ίδιοι, παρακαλούσαν τον Κύριο να ελαφρώσει το βάσανό τους, αλλά η θλίψη δεν περνούσε. Τότε ο π. Σάββας κατά τη διάρκεια μιας παρακλήσεως είπε:
–       Συμβαίνει κάποτε ο Κύριος να στέλνει στους ανθρώπους κάποια συμφορά εξ αιτίας της ασπλαχνίας τους. Κι αυτοί προσεύχονται∙ ζητούν από τον Κύριο να τους λυτρώσει απ’ αυτή τη θλίψη. Ο Κύριος όμως, σαν να μην ακούει την προσευχή τους, δεν ελαφρώνει τη θλίψη τους. Ο Κύριος ακούει όλες τις προσευχές, αλλά καθυστερεί, γιατί περιμένει να δείξουμε ευσπλαχνία. Χωρίς ευσπλαχνία ούτε ο Κύριος δείχνει το έλεός Του. Κάποιοι απομονώθηκαν στα όρια της οικογένειάς τους και δεν δίνουν σημασία στους πτωχούς, αυτούς που έχουν ανάγκη βοήθειας.
Έχετε δει καμμιά φορά πώς πιάνουν τα παιδιά τα περιστέρια; Για να μην πετάξουν, τους δένουν τα φτεράκια τους. Έτσι και ο άνθρωπος ο οποίος έχει προσκόλληση στα χρήματα, στα πράγματα, όπως και στο περιστέρι, είναι δεμένα τα φτερά της ψυχής του, κι εκείνη δεν μπορεί να πετάξει στα ουράνια σκηνώματα . Κι έτσι οι προσευχές του ανθρώπου αυτού δεν γίνονται δεκτές από τον Κύριο.

Ρώτησε κάποιος τον Γέροντα:
–       Κι αν κάποιος δεν έχει χρήματα και πράγματα, τί προσκόλληση μπορεί να έχει;
Ο Γέροντας απάντησε:
–       Όποιος δεν έχει τα μέσα για ελεημοσύνη, αλλά φθονεί εκείνος που τα έχει, είναι κι αυτός φιλάργυρος, λάτρης του πλούτου. Φύλαξέ μας, Κύριε, από τέτοιο πάθος! Ας είμαστε ευχαριστημένοι με τα πλέον αναγκαία για τη συντήρηση του σώματος, με τα απαραίτητα για να το ντύσουμε, ώστε να μην κρυώνει, για να το ενισχύσουμε ώστε να μην γίνει αδύναμο και να είναι φίλος στην ψυχή, για να δουλεύουμε στον Κύριο. Όλα τα άλλα είναι όλεθρος για την ψυχή. Ιδιαιτέρως φοβηθείτε την πολυτέλεια, την μίμηση στη μόδα. Μη μαζεύετε χρήματα. Όσα μείνουν μοιράστε τα στους φτωχούς. Κάποιοι τα βάζουν στο βιβλιάριο για την «άσχημη ώρα». Αλλά τί λέει ο Προφήτης Δαυίδ; «Το αργύριον αυτού  ουκ έδωκεν επί τόκω» (Ψαλμ. 14,5) . Για μας είναι αρκετή η μέριμνα για τη σημερινή ημέρα. Στην Κυριακή προσευχή ζητούμε από τον Κύριο: «Τον άρτον ημών τον επιούσιον». Ας μη ζητούμε τίποτε σ’ αυτή την αμαρτωλή γη. Δεν έχουμε εδώ μόνιμη κατοικία, είμαστε ξένοι και παρεπίδημοι στη γη.
Υπάρχει κι άλλο είδος πλεονεξίας η λεγόμενη βιβλιομανία, όταν δηλαδή πολλοί μαζεύουν πολλά βιβλία, παρακλήσεις κ.λπ. και μένουν άχρηστα. Και οι ίδιοι δεν τα διαβάζουν και φοβούνται να τα δώσουν σε άλλους να τα διαβάσουν. Ένας τέτοιος πνευματικός θησαυρός δεν πρέπει να μένει αχρησιμοποίητος. Τον καιρό που δεν τα διαβάζεις δώσε τα στους άλλους. Είναι κι αυτό ένα είδος ευσπλαχνίας που είναι ευάρεστη στον Θεό…
 
Από το βιβλίο: « ΣΤΑΡΕΤΣ ΣΑΒΒΑΣ
Ο ΠΑΡΗΓΟΡΗΤΗΣ»
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΘΩΣ