ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΥΣ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΣ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ, ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ ΚΑΝΤΙΩΤΗ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΥΣ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΣ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ

‘Eπ᾽ εὐκαιρίᾳ τῆς μνήμης τῶν Πατέρων τῆς Δ΄ Οἰκ. Συνόδου ἀνοίξαμε ἕνα θέμα. Ἡ μνήμη τώρα τῶν Πατέρων τῆς Ζ΄ Οἰκ. Συνόδου καὶ τὸ πνεῦμα ὑποτιμήσεως τόσο τῶν ἁ­γί­ων πατέρων («μεταπατερικὴ» θεολογία) ὅσο καὶ τῶν ἱερῶν κανόνων («κωδικοποίηση»), μᾶς δίνουν πάλι τὴν εὐκαιρία νὰ συνεχίσουμε ἐκθέτοντας τὴν σχετικὴ διδασκαλία τοῦ π. Αὐγουστίνου περὶ τῶν ἱ. κανόνων ἀντλώντας ἀπὸ τὰ ἔργα του.

Ἐάν, ἀγαπητοί μου, ἐγκύψῃ κανεὶς στὴ μελέτη τῶν ἱερῶν κανόνων ὅπως τοὺς ἑρ­μηνεύουν σοφοὶ κανονολόγοι τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καὶ μάλιστα ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, ἐὰν πρὸ παντὸς πιστεύῃ ὅτι οἱ ἱεροὶ κανόνες εἶνε ἀποφάσεις ὄχι ἑνὸς ὑ­πουργικοῦ συμβουλίου ἢ κάποιας βου­λῆς ἀλλὰ ἱερῶν ἀνδρῶν ποὺ συνέρχονται καὶ συσκέπτονται ἐν ἁγίῳ Πνεύματι, τότε θὰ τοὺς βλέπῃ μὲ διαφορετικὸ βλέμμα. Θὰ βλέπῃ τὸ βάθος τῆς πατερικῆς σκέψεως καὶ ὄχι τὴν ἐ­πιφάνεια, τὸ πνεῦμα καὶ ὄχι τὸ γράμμα. «Τὸ γράμμα ἀποκτέννει, τὸ δὲ πνεῦμα ζωοποιεῖ» (Β΄ Κορ. 3,6). Ἡ οὐσία, ποὺ περικλείεται στὰ σχήματα τῶν ἱερῶν κανόνων, ἔχει αἰώνια ἀξία.

Μερικοί, γιὰ νὰ ἐξευτελίσουν καὶ διακωμῳ­δήσουν τοὺς ἱεροὺς κανόνες, ἀναφέρονται σὲ μερικοὺς ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ θίγουν διάφορα ζητήμα­τα ἠθικῆς τάξεως καὶ ὠχυρωμένοι πίσω ἀπὸ τὸ γράμμα τους ἰσχυρίζονται ὅτι οἱ κανό­νες δὲν ἔχουν πλέον θέσι στὴ σύγχρονη ζωή.

Ἐμεῖς τοὺς ἀπαντοῦμε τὰ ἑξῆς.

1. Λένε ὅτι οἱ κανόνες, ἀφοῦ θεσπίσθηκαν πρὸ 1.200 – 1.600 ἐτῶν, εἶνε παμπάλαιοι. Λησμο­νοῦν ὅμως ὅτι μερικὰ πράγματα δὲν παλιώνουν. Παράδειγμα ὁ ἥλιος, ποὺ παρὰ τὴν ἡλικία του εἶνε γιὰ ὅλους ἀπολύτως ἀπαραίτητος. Μπορεῖ νὰ καταργηθῇ ὁ ἥλιος;
Ἀλλ᾽ ὅ,τι εἶνε γιὰ τὸ ὑλικὸ σύμπαν ὁ ἥλιος, εἶνε γιὰ τὸ πνευματικὸ σύμπαν ὁ ἠθικὸς νόμος, τὰ ἀθάνατα ῥήματα τοῦ Ναζωραίου στὸ Εὐαγγέλιο· εἶνε τὸ φῶς, πρὸς τὸ ὁποῖο σπεύδουν οἱ ψυχὲς ποὺ ζητοῦν τὴν ἀλήθεια. «Ἐκ νυκτὸς ὀρθρίζει τὸ πνεῦμά μου πρὸς σέ, ὁ Θεός, διότι φῶς τὰ προστάγματά σου ἐπὶ τῆς γῆς» φωνάζει ὁ προφήτης Ἠσαΐας (26,9). Ὅσοι αἰῶνες κι ἂν περάσουν καὶ ὅσες μεταβολὲς κι ἂν γίνουν, ὁ εὐαγγελικὸς νόμος θὰ ἐξακολου­θῇ νὰ ἰσχύῃ. Ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου, ὅπως ἔ­λεγε ὁ Τερτυλλιανός, εἶνε φύσει χριστιανική.

Καὶ οἱ ἱεροὶ κανόνες εἶνε οἱ ἀκτῖνες τοῦ πνευματικοῦ ἡλίου, ποὺ κατεβαίνουν μέχρι τὶς λεπτομέρειες τῆς ζωῆς μας πρὸς καθαγι­ασμὸν καὶ διαθλῶνται στὰ χρώματα τῶν ποικίλων ἀρετῶν. Φωτεινὲς ἀκτῖνες οἱ ἱεροὶ κανό­νες, ἀπαύγασμα τοῦ ἥλιου τοῦ Εὐαγγελίου. Ὁποιονδήποτε κανόνα καὶ ἂν ἐξετάσῃς, θὰ δῇς ὅτι δὲν εἶνε αὐθύπαρκτος ἀλλὰ στηρίζεται σὲ κάποιο θεόπνευστο λόγο τῆς ἁγίας Γρα­φῆς, τὸν ὁποῖο θέλει νὰ ἐφαρμόσῃ σὲ ὡρισμέ­νη περίπτωσι τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς.

Ὁ ἥλιος δὲν μεταβάλλεται· καὶ ἡ ἠθικὴ τοῦ Εὐαγγελίου, ὅπως ἐκφράζεται στοὺς ἱεροὺς κανόνες, δὲν μεταβάλλεται. Παραμένει ἡ ἴδια, ὅσες χιλιάδες χρόνια κι ἂν περάσουν. Τὸ εἶπε ὁ Κύριος· «Ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ παρελεύσον­ται, οἱ δὲ λόγοι μου οὐ μὴ παρέλθωσι» (Ματθ. 24,35).

2. Οἱ ἱεροὶ κανόνες, λένε, εἶνε ὄχι μόνο παμ­πάλαιοι ἀλλὰ καὶ ἀνεφάρμοστοι. Ἀνεφάρμοστη λοιπὸν ἡ χριστιανικὴ ἠθικὴ ποὺ εἰσηγοῦν­ται οἱ κανόνες; ἀνεφάρμοστη ἡ νηστεία, ὁ τακτικὸς ἐκκλησισμός, ἡ ἐξομολόγησις, ἡ παρθενικὴ ζωή, ἡ μονογαμία καὶ τὸ ἰσόβιο τοῦ γά­μου, ἡ ἀφιλαργυρία καὶ ἡ ἀκτημοσύνη;… Ὄχι! Ἐφ᾽ ὅσον καὶ ἕνας ἄνθρωπος πάνω στὴ γῆ θὰ ἐφαρμόζῃ στὴ ζωή του τὶς ἐντολὲς τοῦ ἠθικοῦ νόμου, φτάνει αὐτὸς γιὰ ν᾽ ἀποδείξῃ ὅτι ἡ χριστιανικὴ ἠθικὴ δὲν εἶνε ἀνεφάρμοστη. Γιατὶ ὅσα πράττει ἕνας, μποροῦν νὰ πράξουν καὶ οἱ πολλοί, ἀφοῦ εἶνε τῆς ἴδιας φύσε­ως. Ἂν τώρα πολλοὶ δὲν θέλουν νὰ συμμορφωθοῦν μὲ τὰ παραγγέλματα τῶν ἱερῶν κανό­νων, αἰτία δὲν εἶνε οἱ κανόνες ἀλλὰ ἡ θέλησί τους ποὺ δὲν ὑποτάσσεται στὸ θεῖο θέλημα. Ὑπάρχουν φάρμακα γιὰ ῥιζικὴ θεραπεία· ἀλλ᾽ ἐὰν ὁ ἄρρωστος παρὰ τὶς συστάσεις τοῦ γιατροῦ δὲν θέλῃ νὰ τὰ πάρῃ καὶ πεθαίνῃ, αἴτιος τοῦ θανάτου δὲν εἶνε ὁ γιατρὸς ἀλλὰ ὁ ἄρρωστος.

Δὲν συμφωνοῦμε μ᾽ ἐκείνους ποὺ λένε ὅτι, ἐπειδὴ ἡ κοινωνία ἐξελίσσεται καὶ ἀλλάζει, πρέπει καὶ ἡ Ἐκκλησία χάριν τῶν πολλῶν νὰ συμμορφωθῇ μὲ τὶς ἀπαιτήσεις τῶν καιρῶν καὶ νὰ καταργήσῃ τοὺς ἱεροὺς κανόνες. Ἂς ἀκού­σουν τὰ αἰώνια λόγια ποὺ εἶπε ὁ Κύριος· «Εἰσ­έλθετε διὰ τῆς στενῆς πύλης· ὅτι πλατεῖα ἡ πύλη καὶ εὐρύχωρος ἡ ὁδὸς ἡ ἀπάγουσα εἰς τὴν ἀπώλειαν, καὶ πολλοί εἰσιν οἱ εἰσερχόμενοι δι᾽ αὐτῆς. τί στενὴ ἡ πύλη καὶ τεθλιμμένη ἡ ὁδὸς ἡ ἀπάγουσα εἰς τὴν ζωήν, καὶ ὀλίγοι εἰσὶν οἱ εὑρίσκοντες αὐτήν!» (Ματθ. 7,13-14).

Ἂν ἀρχίσῃ ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ νὰ παρα­κολουθῇ τὸ ῥεῦμα τοῦ κόσμου, θὰ γίνῃ ἀγνώ­ρι­­στη. Ἂν π.χ. αὔριο ὁ κόσμος νομιμοποιήσῃ τὴν ὁμοφυλοφιλία καὶ ἀναγνωρίσῃ τὸ γάμο τῶν ὁ­μοφυλοφίλων, τί, πρέπει καὶ ἡ Ἐκκλησία μὲ τοὺς ἱερεῖς της νὰ ἐπευλογήσῃ τὸν καταραμέ­νο αὐτὸ δεσμό; Κι ἂν ἀκόμη ὅλη ἡ κοινωνία καταντήσῃ Σόδομα καὶ Γόμορρα καὶ οἱ πιστοὶ μείνουν λίγοι, ἡ Ἐκκλησία δὲν θὰ ὑποχωρήσῃ. Θὰ παραμείνῃ στὶς θέσεις της ἀνυποχώρητη. Θὰ μείνῃ δηλαδὴ ἀσυγχρόνιστη σὲ ζητήματα ἀρχῶν ἠθικῆς· καὶ δείχνοντας σταθερὰ τὸν κατάστερο οὐρανὸ τῶν ἠθικῶν ἀξιῶν θὰ προσ­φέρῃ τὴν ὑψίστη ὑπηρεσία στὴν ἀνθρωπότητα ποὺ κινδυνεύῃ νὰ ταφῇ στὴ διαφθορά.

3. Ὑπάρχουν ὅμως, μᾶς λένε, καὶ μερικοὶ κα­νόνες ποὺ ἔχουν περιστατικὸ χαρακτῆρα, για­τὶ ἀναφέρονται σὲ ζητήματα ποὺ τάραξαν κάποτε τὴν Ἐκκλησία… Ἀλλὰ ἐπειδὴ ὡρισμένες αἱρετικὲς διδασκαλίες καὶ πλάνες, γιὰ τὶς ὁ­ποῖες ἐλήφθησαν εἰδικὰ μέτρα καὶ συνεστήθη­σαν εἰδικὰ φάρμακα, ἐξέλιπαν, τὰ εἰδικὰ ἐκεῖ­να φάρμακα χάνουν τὴν ἀξία τους; Ὄχι. Θὰ φυλα­χθοῦν στὸ φαρμακεῖο τῆς Ἐκκλησίας καί, ἄν τυχὸν παρουσιασθοῦν παρόμοιες περιπτώσεις ψυχικῶν ἀσθενειῶν, θὰ τεθοῦν καὶ πάλι σὲ χρῆ­σι. Ἀλλὰ τὸ σπουδαιότερο ἐδῶ εἶνε τὸ ἑξῆς· ποιός εἶνε ἐκεῖνος ποὺ θὰ χαρακτηρίσῃ ἕνα κανόνα ὡς περιστατικὸ ἢ θὰ θεσπίσῃ νέους κανόνες ποὺ πάντως δὲν θὰ εἶνε ἀντίθετοι μὲ τὸ πνεῦμα τῶν προγενεστέρων ἱερῶν κανόνων; Ὄχι βέβαια ὁ ἄλφα ἢ ὁ βῆτα ὀρθολογιστὴς ἢ ἄπιστος, ἀλλὰ ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ σὲ ἅ­γιες τοπικὲς ἢ οἰκουμενικὲς Συνόδους.

4. Φοβοῦνται τέλος οἱ κατήγοροι ὅτι ἡ ἀναγνώρισις τοῦ κύρους τῶν κανόνων θὰ ἐνισχύ­σῃ τοὺς «ζηλωτὰς» νὰ ἐπιβάλουν μία κοινωνία μασαιωνική. Μπράβο τους, διέγνωσαν τὸν κίνδυνο ποὺ διατρέχει ὁ τόπος μας! Ἀλλὰ οἱ «ζηλωταί», γιὰ τοὺς ὁποίους μιλοῦν τόσο περιφρονητικά, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν πίστι τους στὸ λόγο τοῦ Θεοῦ, κανένα ἄλλο ὅπλο δὲν ἔχουν. Οὔτε τάνκς οὔτε ἀεροπλάνα γιὰ ν᾽ ἀνατρέψουν καθεστῶτα. Τέτοια ὅπλα ἄλλοι διαθέτουν. Οἱ πιστοὶ δὲν γίνονται βίαιοι ἀνατροπεῖς. Μάρτυρες καὶ ὁμολογηταὶ ναί, ἀνατροπεῖς διὰ τῆς βίας ὄχι. Ὅσες φορὲς ἐμφανίσθηκαν οἱ σπάνιοι αὐτοὶ ἄνδρες ποὺ ποθοῦν τὴ δόξα τοῦ Θεοῦ, διώχθηκαν, ἐξευτελίσθηκαν, ἐξουδενώ­θηκαν καὶ βρῆκαν μαρτυρικὸ θάνατο ἀπὸ τὰ ὄργανα τοῦ καίσαρος. Ὁ κόσμος θέλει ἕνα χριστιανισμὸ μέτριο καὶ χλιαρό. Ὄχι, κύριοι! Ὁ Χριστιανισμὸς ἔχει ὑψηλοὺς στόχους. Μὲ τὴν ἐφαρμογὴ τῶν ἱερῶν κανόνων, ἡ κοινωνία μας θὰ γίνῃ κράτος Θεοῦ, ἀληθινὴ ἀ­ποικία ἀγγέλων· ἐνῷ μὲ τὴν καταπάτησι καὶ περιφρόνησί τους κινδυνεύει νὰ γίνῃ κοινωνία ἀμοραλιστῶν, οἱ ὁποῖοι κατὰ τὴν προφητεία τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ θὰ ζοῦν σὰν ἀ­χαλίνωτα ζῷα κι ἀκόμη χειρότερα.

Οἱ ἱεροὶ κανόνες, ἀγαπητοί μου, εἶνε φωτει­νοὶ δεῖκτες στὴν πορεία πρὸς τὰ ἄνω. Εἶνε χα­λινάρια στὶς κτηνώδεις ὀρέξεις τοῦ ἀνθρώπου. Εἶνε πηδάλιο σὲ ἄγρια θάλασσα. Εἶνε, γιὰ νὰ φέρουμε ἁγιογραφικὴ εἰκόνα, ὁ φράχτης ποὺ ἔβαλε ὁ Κύριος γύρω ἀπὸ τὸ θεοφύτευτο Ἀμ­πέλι του (Ματθ. 21,33. Μᾶρκ. 12,1), γιὰ νὰ μὴν εἰσβάλλουν σ᾽ αὐ­τὸ ἄγρια ζῷα, ἀλεποῦδες καὶ «μονιοί» (δηλα­δὴ ἀγριόχοιροι· Ψαλμ. 79,13), καὶ τρῶνε τοὺς καρποὺς καὶ ξεπατώνουν τὶς ῥίζες. Οἱ ἱεροὶ κανόνες ἢ νόμοι τῆς Ἐκκλησίας εἶνε, γιὰ νὰ θυμηθοῦμε καὶ τὴν προγονική μας σοφία, σὰν τὰ ἰσχυρὰ τείχη τῶν πόλεων, ἐπάνω στὰ ὁποῖα στέκον­ται οἱ γενναῖοι ὑπερασπισταὶ καὶ ἀποκρούουν τὶς ἐπιθέσεις τῶν βαρβάρων. Χωρὶς τείχη οἱ ἀρχαῖες πόλεις ἦταν εὐάλωτες· ἀλλὰ καὶ χω­ρὶς σταθεροὺς νόμους οἱ κοινωνίες πέφτουν καὶ διαλύονται. Καὶ ποιοί ἄλλοι νόμοι εἶνε φωτεινότεροι, ὡραιότεροι, εὐεργετικώτεροι, τελειότεροι ἀπὸ τοὺς ἱεροὺς κανόνες τῶν ἁγί­ων οἰκουμενικῶν καὶ τοπικῶν Συνόδων;

Νά, ἀγαπητοί μου, ἡ ῥιζικὴ ἀντίθεσι καὶ διαφωνία μας μὲ τοὺς περιφρονητὰς τῶν ἱερῶν κανόνων. Δὲν ἀγωνιζόμεθα γιὰ κάποιες ἐπουσιώδεις λεπτομέρειες, ἀλλὰ γιὰ ἱεροὺς κανόνες. Καὶ δηλώνουμε, ὅτι γιὰ τὸ κῦρος τῶν ἱε­ρῶν κανόνων θ᾽ ἀγωνισθοῦμε μέχρι τέλους. Στ᾽ αὐτιά μας ἠχοῦν τὰ λόγια τοῦ ἀρχαίου φιλοσόφου Ἡρακλείτου· «Μάχεσθαι δεῖ τὸν δῆ­μον ὑπὲρ τοῦ νόμου ὅκωσπερ τείχεος»· πρέπει ὁ λαὸς νὰ ὑπερασπίζεται τοὺς νόμους ὅ­πως ὑπερασπίζεται τὸ τεῖχος τῆς πόλεώς του.

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος
Περιληπτικὴ μεταφορὰ (μέρος 2ο) καὶ μεταγλώττισι ἀπὸ ἄρθρο στὸ περ. «Χριστ. Σπίθα» (φ. 358/Ἰούλ. 1973) καὶ βιβλίο Ἐξέστημεν; (Ἀθῆναι 1973, σσ. 58-65) 24-6-2014.

augoustinos-kantiotis.gr

Η ΠΛΑΝΗ ΤΗΣ ΓΙΟΓΚΑ

Η ΠΛΑΝΗ ΤΗΣ ΓΙΟΓΚΑ,ΤΗΣ ΟΛΙΣΤΙΚΗΣ ΓΙΟΓΚΑ,

ΤΗΣ ΣΑΤΥΑΝΑΝΤΑ ΓΙΟΓΚΑ, ΤΗΣ ΟΛΙΣΤΙΚΗΣ ΘΑΡΑΠΕΥΤΙΚΗΣ HATHA ΓΙΟΓΚΑ ΚΛΠ.

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

Δυστυχώς οι ποικίλες μορφές της γιόγκα εξαπλώνονται συνεχώς. Κέντρα ολιστικής ιατρικής ανακοινώνουν την οργάνωση την οργάνωση μαθημάτων γιόγκα και άλλων παραφυάδων της πλάνης αυτής, όπως ολιστική γιόγκα, σατυανάντα γιόγκα, ολιστική θεραπευτική hatha γιόγκα κλπ. Στις μέρες μας σε κέντρο ολιστικής ιατρικής προσφέρεται ακόμα και γιόγκα για παιδιά.

Προβάλλουν το πολυδιαφημιζόμενο ότι μέσω της γιόγκα θα βοηθηθεί ο άνθρωπος ‘’να ενεργοποιήσει το δυναμικό του νου και της δημιουργικότητάς του’’. Γιόγκα σύμφωνα με ορισμούς ψευδοδισκάλων της πλάνης αυτής είναι «ο έλεγχος των νοητκών διακυμάνσεων». Το αλληλένδετο της γιόγκα με τον ινδουϊσμό, το ομολογούν πολλοί που ασχολούνται με την πλάνη αυτή. Ο Χριστιανός δεν πρέπει να περιπλέκεται σε τέτοιες ατραπούς. «Νουν καθαρίσαι μόνον του Αγίου Πνεύματος εστίν», λέγει ο Άγιος Διάδοχος Φωτικής. Αυτή είναι η οδός της κάθαρσης του νου και όχι η πλάνη της γιόγκα.

Δυστυχώς προσφέρερται η γιόγκα ακόμα και στα πλαίσια ΄΄Γυμναστικής’’. Τα κέντρα εναλλακτικής θεραπευτικής που προσφέρουν τα διάφορα είδη της γιόγκα ολοένα πληθαίνουν. Ένα επιχείρημα αυτών που προτείνουν τη γιόγκα είναι ότι βοηθά να ‘’εμβαθύνουν’’ στον διαλογισμό. Η ονομασία γιόγκα έλκει την καταγωγή της από τη σανσκρητική λέξη yuj που σημαίνει ένωση. Στην τεχνική της πλάνη αυτής ομιλούν για εναρμόνιση σώματος και πνεύματος, με τελικό σκοπό τη πλάνη του διαλογισμού. Όλα τα υποσχόμενα από την ολιστική για παράδειγμα γιόγκα, με τις ‘’θεοποιημένες’’ ανθρώπινες δυνάμεις, οδηγούν τον ανυποψίαστο Χριστιανό στην ζοφώδη ψευδαίσθηση της ολιστικής πλάνης γιόγκα. Ισχυρίζονται ότι γίνεται μια ‘’μεταμόρφωση’’ στα κύτταρά των και ότι αποκτούν ξανά επαφή με τη φύση και το σύμπαν.

Είναι πολύ επικίνδυνη η πλάνη της γιόγκα για την εν Χριστώ ζωή. Η υποσχόμενη ‘’νοητική’’ ηρεμία χωρίς Θεό, γαλήνη χωρίς Θεό, ψυχική ισορροπία χωρίς Θεό κλπ, έχει ως επακόλουθο να λησμονήσει, ο ασχολούμενος με την πλάνη της γιόγκα, τον δοτήρα της πραγματικής ειρήνης Κύριο ημών Ιησού Χριστό. 

«Ωσανεί νεφέλαι τινές ζοφώδεις» κατά τη φράση του Αγίου Διαδόχου Φωτικής, σκοτίζουν το νου του ανθρώπου, κατακρατώντας τον στις ψευδαισθήσεις της πλάνης αυτής. Μακριά λοιπόν από την πλάνη της γιόγκα με τα ποικίλα είδη της. Στην εν Χριστώ ζωή γνωρίζομε ότι «νουν καθαρίσαι μόνον του Αγίου Πνεύματος εστίν», καθώς λέγει ο Άγιος Διάδοχος Φωτικής.

http://aktines.blogspot.gr

ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΣΤΟ ΣΤΕ ΚΑΤΑ ΦΙΛΗ ΓΙΑ ΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ

Προσφυγές στο ΣτΕ κατά Φίλη για τα Θρησκευτικά

ΙΩΑΝΝΑ ΜΑΝΔΡΟΥ

Μπαράζ προσφυγών στο Συμβούλιο της Επικρατείας από γονείς αλλά και την Πανελλήνια Ενωση Θεολόγων κατατέθηκαν για τις αλλαγές στο μάθημα των Θρησκευτικών που αποφασίστηκαν από τον έως πρότινος υπουργό Παιδείας κ. Νίκο Φίλη.

Το ανώτατο δικαστήριο καλείται πλέον να κρίνει τη συνταγματικότητα η μη υπουργικών αποφάσεων, καθώς με τις προσφυγές οι αιτούντες ζητούν να κηρυχθούν άκυρες οι αποφάσεις του πρώην υπουργού Παιδείας, με τις οποίες αποφασίστηκαν ευρείας κλίμακας αλλαγές στο μάθημα των Θρησκευτικών επηρεάζοντας τόσο τον χαρακτήρα του εν λόγω μαθήματος όσο και τον τρόπο διδασκαλίας του.

Οι προσφεύγοντες επικαλούνται σωρεία επιχειρημάτων για να θεμελιώσουν τη θέση τους ότι οι εν λόγω αποφάσεις του υπουργού είναι αντισυνταγματικές, αντίθετες με τη Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Ρώμης και αντίθετες με προγενέστερες αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας που αποτελούν πλέον πάγια νομολογία του.

Ανάμεσα στα πολλά επιχειρήματα που αναφέρονται στις προσφυγές, ανήκουν και εκείνα που κάνουν λόγο για πρόκληση σύγχυσης στους μαθητές καθώς όπως μεταξύ άλλων τονίζεται ότι «με το νέο πρόγραμμα σπουδών, το μάθημα των θρησκευτικών μετετράπη σε ιδιότυπη θρησκειολογία, στην οποία αναμειγνύονται η Ορθόδοξη Πίστη με τα υπόλοιπα δόγματα και θρησκεύματα, δημιουργώντας σύγχυση στους μαθητές, οι οποίοι λόγω του νεαρού της ηλικίας τους, κατά κανόνα αγνοούν και τα βασικότερα σημεία της πίστης στην οποία ανήκουν, ως βαπτισμένοι».

Σε άλλο σημείο των προσφυγών αναφέρονται λόγοι που σχετίζονται - κατά τους προσφεύγοντες - με αλλοίωση της θρησκευτικής συνείδησης των μαθητών και παρατίθενται τα άρθρα του συντάγματος που κατά τη γνώμη τους παραβιάζονται προκειμένου το δικαστήριο να κρίνει για τη συνταγματικότητα η μη των υπουργικών αποφάσεων Φίλη.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ: Η ΣΙΩΠΗ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟ ΔΥΝΑΜΩΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΟΡΑΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ!

Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης: Η σιωπή είναι μεγάλο δυναμωτικό του αόρατου πολέμου και μια βέβαια ελπίδα νίκης.

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΕΥΚΟΛΟ ΤΟ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ ΟΡΘΟΔΟΞΑ, ΤΟ ΝΑ ΖΟΥΜΕ ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΘΕΛΕΙ ΚΟΠΟ!

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Εύκολο το να σκεφτόμαστε ορθόδοξα είναι εύκολο∙ το να ζούμε όμως ορθόδοξα θέλει κόπο. 

ΓΕΡΩΝ ΕΦΡΑΙΜ ΣΚΗΤΗΣ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΑ: Η ΚΡΙΣΗ ΘΑ ΚΡΑΤΗΣΗ ΧΡΟΝΟΥΣ ΠΟΛΛΟΥΣ!

«Η κρίση θα κρατήση χρόνους πολλούς»

«Η κακή προαίρεση, λόγω της μεγάλης αμαρτίας μας, θα είναι το στοιχείο και της επόμενης γενιάς...

μεγάλο κανόνα βιώνουν οι Έλληνες, που θα διαρκέσει αρκετά, αν δεν επενεργήσει η μετάνοια».

(Γέρων Εφραίμ, Σκήτη Αγίου Ανδρέα).

ΓΕΡΩΝ ΙΩΣΗΦ Ο ΗΣΥΧΑΣΤΗΣ: ΠΩΣ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΝΟΕΡΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΑΔΙΑΛΕΙΠΤΩΣ!

Η πράξη της νοεράς προσευχής είναι να βιάσεις τον εαυτόν σου να λέγεις συνεχώς την ευχή με το στόμα αδιαλείπτως.
Στην αρχή γρήγορα, να μην προφθάνει ο νους να σχηματίζει λογισμό μετεωρισμού.
Να προσέχεις μόνο στα λόγια: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με».
Όταν αυτό πολυχρονίσει, το συνηθίζει ο νους και το λέγει και γλυκαίνεσαι ωσάν να έχεις μέλι στο στόμα σου και θέλεις να το λέγεις. Αν το αφήσεις στενοχωρείσαι πολύ.
Όταν το συνηθίσει ο νους και χορτάσει -το μάθει καλά- τότε το στέλνει στην καρδιά…
Επειδή ο νους είναι ο τροφοδότης της ψυχής και μεταφέρει στην καρδιά οτιδήποτε φαντασθεί.
Όταν ο ευχόμενος κρατεί τον νου του να μη φαντάζεται τίποτε, αλλά να προσέχει μόνο τα λόγια της ευχής…
τότε αναπνέοντας ελαφρά με κάποια βία και θέληση δική του τον κατεβάζει στην καρδιά, και τον κρατεί μέσα και λέγει με ρυθμό την ευχή, «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με» … 
Αν θέλεις να βρεις τον Θεό δια της «ευχής» δεν θα σταματάς ποτέ αυτήν την εργασία.

Όρθιος, καθήμενος, βαδίζοντας δεν θα μένεις χωρίς την ευχή.
Να μη βγαίνει πνοή χωρίς την ευχή για να εφαρμόζεται ο λόγος του Παύλου «αδιαλείπτως προσεύχεσθε, εν παντί ευχαριστείτε».
Εάν μπορέσεις να λέγεις την «ευχή» εκφώνως και συνέχεια, σε δύο-τρεις μήνες πιστεύω την συνηθίζεις και μετά πλησιάζει η Θεία Χάρις και σε ξεκουράζει…
Αρκεί να μη σταματήσεις να την λέγεις με το στόμα, χωρίς διακοπή.
Όταν την παραλάβει ο νους τότε θα ξεκουρασθείς με την γλώσσα να την λέγεις.
Όλη η βία είναι στην αρχή, έως ότου γίνει συνήθεια.
Κατόπιν θα την έχεις σ” όλα τα χρόνια της ζωής σου.
Μόνο κτύπα ευθέως την θύρα του θείου ελέους και πάντως ο Χριστός μας θα σου ανοίξει, εάν επιμένεις.

Γέρων Ιωσήφ ο Ησυχαστής

ΗΡΑΚΛΗΣ ΡΕΡΑΚΗΣ: ΤΟ ΞΕΡΙΖΩΜΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΩΣ ΣΤΟΧΟΣ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΠΟΛΥΘΡΗΣΚΕΙΑΚΩΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΣΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ

Το ξερίζωμα της Ορθόδοξης πίστης των μαθητών

ως στόχος των Νέων πολυθρησκειακών Προγραμμάτων στα Θρησκευτικά

Ηρακλής Ρεράκης, καθηγητής Παιδαγωγικής – Χριστιανικής Παιδαγωγικής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ

Οι γονείς θα στέλνουν πλέον τα παιδιά τους στο σχολείο, ως βαπτισμένα και πιστά μέλη της Εκκλησίας και το σχολείο, σύμφωνα με τα νέα πολυθρησκειακά Προγράμματα του  Υπουργείου Παιδείας και του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ), θα τους τα επιστρέφει με αλλοιωμένη και ξεριζωμένη την πίστη στον Τριαδικό Θεό.

Το νέο αυτό Πρόγραμμα, που με τόσο ιδεοληπτικό φανατισμό και αυταρχισμό νομοθετήθηκε και εφαρμόζεται από τον Σεπτέμβριο σε όλες τις βαθμίδες της Εκπαίδευσης έχει προκαλέσει τις έντονες αντιδράσεις και διαμαρτυρίες της Εκκλησίας, της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων και ολόκληρου του Ελληνικού λαού. Ουσιαστικά, το Υπουργείο Παιδείας αρνείται στους Έλληνες ορθόδοξους μαθητές το αυτονόητο, συνταγματικό και νομοθετικό τους δικαίωμα να αναπτύσσουν στο σχολείο τη δική τους θρησκευτική συνείδηση και πίστη, επιβάλλοντάς τους την διδασκαλία μίας πολυθρησκειακής αγωγής, που, εν γνώσει τους, μόνο θρησκευτική σύγχυση, πλάνη και πνευματικό αποπροσανατολισμό προσφέρει κυρίως στα παιδιά του Δημοτικού και του Γυμνασίου.

 Τα νέα Προγράμματα, προσπαθώντας να διαλύσουν τις ταυτότητες και τις διαφορές, διδάσκουν, αφενός κακοποιημένα και λειψά στοιχεία για την πίστη τους και αφετέρου τις άλλες πίστεις, υποτιμώντας ή περιφρονώντας έτσι όλες τις παιδαγωγικές θεωρίες για το τι, πότε και πώς μαθαίνουν τα παιδιά σε κάθε ηλικιακή και πνευματική φάση της μαθητικής τους ζωής. Το κύριο πρόβλημα, που χρησιμοποιείται ως εργαλείο αποδόμησης της ορθόδοξης συνείδησης και πίστης των παιδιών, είναι η αναμεμειγμένη μορφή, ο πολτός, το κράμα όλων μαζί των πίστεων, που μπερδεύει τα μικρά παιδιά που δεν έχουν ακόμη την απαιτούμενη κριτική σκέψη και τις πνευματικές εμπειρίες να διακρίνουν τη διαφορά του δικού τους από τους άλλους Θεούς, της δικής τους από τις άλλες πίστεις.

Αυτόν τον πολυθρησκειακό ακταρμά, ωστόσο, έχουν το απύθμενο θράσος οι αρμόδιοι του ΙΕΠ, να τον βαπτίζουν εσκεμμένα ορθόδοξη διδασκαλία, προκειμένου να θολώσουν τα νερά, ενώ στην πραγματικότητα γνωρίζουν καλά ότι αποτελεί μία κατήχηση σε μια εκκοσμικευμένη διαθρησκειακή πνευματικότητα με φιλοσοφικοκοινωνική, πολιτική και πολιτισμική χροιά, που δεν έχει καμιά σχέση με τη διδασκαλία και την πίστη της Ορθόδοξης Εκκλησίας στον ένα αληθινό Θεό και στον Αποκαλυφθέντα στον κόσμο Ιησού Χριστό. Με τα νέα Θρησκευτικά, τα παιδιά δεν θεωρούνται μέλη της Εκκλησίας και δεν μαθαίνουν ότι ο αληθινός Θεός είναι ένας και είναι ο Τριαδικός Θεός στον οποίο αυτά βαπτίστηκαν και πιστεύουν, αλλά ότι  η ορθόδοξη πίστη τους και το περιεχόμενό της είναι ισάξιο και ισότιμο με εκείνο των θρησκειών το κόσμου. Διατηρούν το όνομα του Θεού, επειδή γνωρίζουν ότι ο άνθρωπος δεν ζει χωρίς πίστη στον Θεό, προτείνουν, όμως, στην πραγματικότητα, εμμέσως πλην σαφώς, έναν  Θεό κοινό για όλες τις θρησκείες με πολλαπλές θρησκειακές πτυχές, ανάλογα με την πίστη εκάστου, στον οποίον όλοι αδιακρίτως θα πιστεύουν σύμφωνα με τον κετευθυντικό ρόλο του Υπουργείου και του ΙΕΠ.

Όπως καταλαβαίνει κάθε ένας λογικός Έλληνας, με αυτόν τον νέον -κοινό για όλους- Θεό που θέλει να επιβάλει στην νέα γενιά το Υπουργείο Παιδείας και το ΙΕΠ παίρνουν, ως πολιτική ηγεσία, εχθρική στάση και θέση διώξεως της πίστεως των ορθοδόξων μαθητών και φυσικά επιθετική θέση εναντίον της Εκκλησίας, μέλη της οποίας αποτελούν οι ορθόδοξοι μαθητές. Ο διδασκόμενος κοινός σε όλους τους θρησκευόμενους Θεός δεν είναι ο αληθινός Θεός της Εκκλησίας, αλλά ο αντίθεος, ένας ψεύτικος δηλαδή Θεός, που, μέσω του σχολείου πλέον, θα φυτεύεται πονηρά και σκόπιμα στις ψυχές, στο μυαλό και στη σκέψη των μαθητών, διασπείροντας τον θρησκευτικό συγκρητισμό, τη σύγχυση, τον σχετικισμό και το ψέμα στα περί Θεού υπαρξιακά ερωτήματα των μαθητών. Ο Χριστός, όμως, ήλθε στον κόσμο, ως Σωτήρας και Λυτρωτής, για να  απαλλάξει τον άνθρωπο από την περί Θεού ή Θεών πλάνη και να του δείξει, στο άγιο Θεανθρώπινο πρόσωπό Του, τον Αληθινό Θεό και την αληθινή και αιώνια ζωή. Το πλέον κινδυνευόμενο και απειλούμενο με τα νέα Προγράμματα των Θρησκευτικών είναι η πίστη στον Χριστό, μέσω της οποίας έρχεται στον άνθρωπο η σωτηρία.

Τα νέα Προγράμματα δεν εκλαμβάνουν τα παιδιά ως πρόσωπα που έχουν ανάγκη να πιστεύουν για να έχουν ζωή αιώνια και ως εκ τούτου, να έχουν σχέση με την Εκκλησία τους. Δεν θεωρούν τον Τριαδικό Θεό ως τον Θεό, στο όνομα του οποίου βαπτίστηκαν και πιστεύουν. Γι’ αυτό, σε όλες σχεδόν τις ενότητες διδάσκουν ένα πάνθεο Θεών και θρησκειών, που είναι βέβαιο ότι δημιουργεί πνευματικό αποπροσανατολισμό που οδηγεί σε δρόμους μακράν του αληθινού Θεού και της αληθινής και αιώνιας ζωής, ως σκοπού της ζωής του κάθε Χριστιανού.

Όλοι οι ειδικοί παιδαγωγοί του κόσμου υποστηρίζουν ότι το σχολείο αποτελεί μια συνέχεια της οικογένειας και ότι το σχολείο δεν μπορεί να είναι αντίθετο και εχθρικό  στο ηθικοπνευματικό, πολιτισμικό και θρησκευτικό πλαίσιο που ζει η οικογένεια και η κοινωνία. Αυτό το πλαίσιο είναι αυτό που έχουν ανάγκη και για το οποίο ενδιαφέρονται οι μαθητές και αυτό οφείλει το σχολείο να ερμηνεύει, να αναλύει και να εξηγεί στα παιδιά. Τα νέα Προγράμματα, εκ του χαρακτήρα και του περιεχομένου τους, είναι ολοφάνερο ότι δεν τηρούν τις ψυχοπαιδαγωγικές προϋποθέσεις, που είναι απαραίτητες για τη σύνταξη Προγραμμάτων, αφού δεν λαμβάνουν υπόψη τις ανάγκες, τα ενδιαφέροντα καθώς τη νοητική και αντιληπτική δυνατότητα και δεκτικότητα των παιδιών. Γι’ αυτό και, τελικά, είναι ακατάλληλα και βλαβερά για παιδιά. Όταν όμως η παιδεία χρησιμοποιείται καταχρηστικά ως μέσο προπαγάνδας, αποπλάνησης και ποδηγέτησης των νέων, τότε χάνει το νόημά της και καταντά φυλακή των συνειδήσεων. Η πίστη στον αληθινό Θεό ήταν και είναι για τον ελληνικό λαό ό, τι πιο πολύτιμο για τη ζωή του, διότι, με βάση την αγιογραφική διδασκαλία, γνωρίζει ότι  διά της πίστεως στον Σταυρωθέντα και Αναστάντα Χριστό και αληθινό Θεό, ο άνθρωπος περνά από τον θάνατο στη ζωή και ότι ο πιστεύων σ΄ Αυτόν έχει ζωή αιώνια. Ο λόγος που ο ελληνικός λαός έχει αναστατωθεί για την οικτρή παρέμβαση αλλοίωσης και μετατροπής του χαρακτήρα της σχολικής χριστιανικής αγωγής των μαθητών, είναι ότι κάθε μέρα και πιο πολύ πληροφορείται μαθαίνει, ακούει, διαβάζει και κατανοεί ότι τα νέα Προγράμματα για τα θρησκευτικά δεν είναι τίποτα άλλο από ένας ύπουλος και παραπλανητικός μηχανισμός πολυθρησκειακών γνώσεων, που δεν λαμβάνουν υπόψη, αλλά ματαιώνουν και μηδενίζουν την πίστη που έχει δικαίωμα να δίνει κάθε γονέας στα παιδιά του. Αυτό αποτελεί μια αντίθεη, παράνομη, αντιδημοκρατική και αντίθετη προς τη βούληση του λαού παρέμβαση, που στοχεύει να οδηγήσει σε επικίνδυνες για την πνευματική υγεία και ισορροπία των νέων ατραπούς και αυτό φυσικά δεν πρόκειται ούτε να το δεχθεί ούτε να το συγχωρήσει ο πιστός ελληνικός λαός. Ελπίζουμε και ευχόμαστε η νέα ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας να κάνει άλλους, διαφορετικούς από την προηγούμενη, χειρισμούς στο θέμα των Θρησκευτικών, διότι η Ορθόδοξη πίστη, με οποιαδήποτε μορφή της, είτε ως «μεγάλη» είτε ως «κόκκος σινάπεως» είναι πίστη, ριζωμένη μέσα στην ψυχή του λαού και όποιος, με οποιαδήποτε εξουσιαστικά μέσα, φανερά ή κρυφά προσπάθησε διαχρονικά να την ξεριζώσει, όχι μόνον απέτυχε οικτρώς, αλλά αποκαλύφθηκε και καταγράφηκε και με μελανά χρώματα η προσπάθειά του.

Ο ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΑΗΛ ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ 5 ΛΕΠΤΑ

ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΠΕΝΤΑΠΟΛΕΩΣ ΑΙΓΙΝΗΣ ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΥ

ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ- ΒΙΟΣ

ΦΙΟΝΤΟΡ ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ: ΕΔΩ ΜΑΧΕΤΑΙ Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ!

Φίοντορ Ντοστογιέφσκι: Εδώ μάχεται ο διάβολος με τον Θεό και το πεδίο της μάχης είναι οι καρδιές των ανθρώπων.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΑΡΧΗ ΜΑΝΤΑΜΑΔΟΥ

ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ ΜΑΝΤΑΜΑΔΟΥ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ ΑΓΓΕΛΩΝ

ΑΓΙΟΙ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΠΡΕΣΒΕΥΣΑΤΕ ΥΠΕΡ ΗΜΩΝ!

Σύναξις των Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ
και των λοιπών Ασωμάτων και Ουράνιων Αγγελικών Ταγμάτων 

Κατά την Άγια Γραφή οι άγγελοι στέλνονται από το Θεό με μορφή ορατή (οι άγγελοι είναι αόρατα αγαθά πνεύματα κοντά στο, Θεό) σε σπουδαίες ιστορικές περιστάσεις, που πρόκειται να εκδηλωθεί ή να εκτελεσθεί κάποια μεγάλη θεία θέληση.

Τη σχέση, τώρα, που έχουν οι άγγελοι με το Θεό και τους ανθρώπους, καθώς και την αποστολή τους, βλέπουμε επίσης μέσα στην Αγία Γραφή. Και ιδιαίτερα, στους Ψαλμούς 33, στίχ. 8 και 90, στίχ. 10-12, στη δε Καινή Διαθήκη, Ματθ. ιη' στίχ. 10, καθώς επίσης και στην προς Εβραίους επιστολή, κεφ. α' στίχ. 14, όπου ο συγγραφέας αναφωνεί: «οὐχὶ πάντες εἰσὶ λειτουργικὰ πνεύματα εἰς διακονίαν ἀποστελλόμενα διὰ τοὺς μέλλοντας κληρονομεῖν σωτηρίαν;» Δηλαδή, δεν είναι όλοι οι άγγελοι πνεύματα υπηρετικά, τα όποια ενεργούν όχι από δική τους πρωτοβουλία, αλλά αποστέλλονται από το Θεό για να υπηρετήσουν εκείνους που μέλλουν να κληρονομήσουν την αιώνια ζωή;

Επικεφαλής των αγγελικών δυνάμεων είναι οι αρχάγγελοι Μιχαήλ και Γαβριήλ. Τον Μιχαήλ συναντάμε στην Παλαιά Διαθήκη. π.χ. όταν ο Αβραάμ μέλλει να θυσιάσει τον Ισαάκ, στον Ιησού του Ναυή, στον Ηλία, στον Λώτ, για να τον σώσει όταν ο Θεός αποφάσισε να καταστρέψει τα Γόμορα, στον Πατριάρχη Ιακώβ, στον μάντη Βαρλαάμ και άλλου. Επίσης ο Μιχαήλ, ήταν αυτός που οδήγησε το λαό του Ισραήλ στη φυγή από την Αίγυπτο. Τον Γαβριήλ συναντάμε στην Καινή Διαθήκη, όπως στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου και άλλου. Στην μνήμη, λοιπόν, των αποστολών και του έργου πού επιτελούν οι άγγελοι, η Εκκλησία μας όρισε τη γιορτή της 8ης Νοεμβρίου. 

https://www.saint.gr

ΚΑΙΡΟΣΚΟΠΟΙ

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ… Η ΚΟΡΥΦΗ ΤΟΥ ΠΑΓΟΒΟΥΝΟΥ

Θρησκευτικά… ἡ κορυφή τοῦ παγόβουνου

Αἴσθηση προκάλεσε ἡ ἀναφορά γνωστοῦ δημοσιογράφου στή συζήτηση πού εἶχε μέ τόν ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμο. Στήν ἐρώτησή του γιά τόν λόγο πού κράτησε δυναμική στάση γιά τό θέμα τῶν Θρη­σκευ­τι­κῶν, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἀπάντησε ὅτι τά Θρησκευτικά εἶναι τό πρῶτο ἀπό μία σειρά ἀντιεκκλησιαστικῶν μέτρων πού ἔρχονται στό ἐγγύς μέλλον. Ἀνάμεσά τους εἶναι ὁ περιορισμός τῆς περιφορᾶς τοῦ Ἐπιταφίου καί ἡ ἀπαγό­ρευση τοῦ κτυπήματος τῆς καμπάνας. 

 Πρός ἐπιβεβαίωση τῶν λόγων του μάλιστα, λίγο καιρό πρίν, πολιτικός ἀρχηγός ζήτησε νά μή γίνεται περιφο­ρά τοῦ Ἐπιταφίου γιά νά μήν παρεμποδίζεται ἡ κυκλοφορία, ἐνῶ «κι­νή­σεις πολιτῶν» ζητοῦν νά σταματήσουν νά χτυποῦν οἱ καμπάνες. Ἄς ἐλ­πί­σου­με ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καί ἡ Ἱε­ραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος νά συνεχίσουν τήν ἀντίσταση στά μέτρα πού προωθοῦνται κι ἔχουν ὡς στόχο νά πλήξουν τή σύνδεση τῆς κοινωνίας μας μέ τήν Ἐκκλησία, γιατί ἡ μόνη χαμένη ἀπ᾽ ὅλη αὐτήν τήν ὑπόθεση θά εἶναι ἡ δύσμοιρη πατρίδα μας.

Περιοδικό “Ἀπολύτρωσις”, Νοέμβριος 2016

ΠΕΡΙ ΤΟΥ PRANIC HEALING ΠΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΕΤΑΙ ΣΕ ΚΕΝΤΡΟ ΟΛΙΣΤΙΚΗΣ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗΣ

ΠΕΡΙ ΤΟΥ PRANIC HEALING

ΠΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΕΤΑΙ ΣΕ ΚΕΝΤΡΟ ΟΛΙΣΤΙΚΗΣ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗΣ

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

Κέντρο ολιστικής θεραπευτικής προβάλει ανάμεσα στ’ αλλα και το pranic healing. Μια ακόμα εναλλακτική θεραπευτική πλάνη, την οποία θεωρούν οι προβάλλοντες αυτήν ως την ‘’θεραπεία’’ της τρίτης χιλιετίας. Έτσι χαρακτηρίζεται από τους καλούμενους ‘’δάσκαλους’’ του ‘’εσωτερισμού’’. Ο Choa Kok Sui θεωρείται ο κατ’ εξοχή αναπτύξας το pranic healing, η οποία θεωρείται ως μια non touch ‘θεραπευτική’’ τέχνη.

Όπως η ολιστική πλάνη αναφέρεται σε αρχές που διέπουν το σύμπαν, ενσωματώνοντας τις έννοιες πνεύμα, νους, σώμα, για να προσδώσει ‘’μεταφυσική’’ χροιά στην πλάνη της και ως εκ τούτου επιπρόσθετη θεραπευτική βεβαιότητα, έτσι και στην πλάνη του pranic healing, ισχυρίζονται ότι δια της πράνα (prana), δια της καλούμενης ‘’ζωτικής’’ ενέργειας, ‘’θεραπεύονται’’ πέραν των βιολογικών προβλημάτων, ψυχολογικά, συναισθηματικά και νοητικά προβλήματα. 

Μάλιστα προβάλλεται από κέντρα που ασκούν το pranic healing, ως πανίσχυρη ‘’θεραπευτική’’. Δεν προβάλλεται από κάποια κέντρα μόνο ως ‘’θεραπευτική’’ τέχνη, αλλά και ως ‘’φιλοσοφία’’ που υπόσχεται μια πιο ισορροπημένη ζωή. Όλα τούτα είναι απότοκα πλανεμένων ινδουϊστικών και άλλων παρομοίων αντιλήψεων. 

Όπως η ονομασία γιόγκα έλκει την καταγωγή της από τη σανσκρητική λέξη yuj που σημαίνει ένωση, έτσι και η πράνα έλκει την καταγωγή της από τη σανσκρητική λέξη prana που σημαίνει ζωή - δύναμη..

Για ζωή, ζωτική δύναμη, ομιλεί και η εναλλακτική πλάνη της ‘’αγιουρβέδα’’, που επίσης προσφέρεται από κάποια κέντρα ολιστικής ‘’θεραπείας’’. Η σύνθετη λέξη ayurveda, του ινδουϊστικού διαλογιστικού αυτού συστήματος, προέρχεται από τη λέξη ayus που θα πει ζωή, ζωτική δύναμη, υγεία και από τη λέξη veda που θα πει ολοκληρωμένη γνώση, επιστήμη. Να σημειώσουμε ότι υπάρχει αγιουρβέδα η οποία χρησιμοποιεί τη λεγόμενη βέδικη αστρολογία, η οποία καλείται jyotish και θα πει ‘’εσωτερικό φως’’(εσωτερικό σκότος). Ως γνωστό οι Νεοεποχίτικες γενικά πλάνες είναι απότοκες προγενεστέρων ινδουϊστικών πλανών ή άλλων παρόμοιων πλανών. Όλα τούτα αποτελούν εμπόδια στην εν Χριστώ ζωή.

http://aktines.blogspot.gr

ΑΔΑΜΑΝΤΙΟΣ ΤΣΑΚΙΡΟΓΛΟΥ: Ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΕΜΠΑΙΖΕΤΑΙ!

Ὁ Θεὸς δὲν ἐμπαίζεται

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου

Τὸ πρόσφατο κείμενο τοῦ ἀρχιμανδρίτη κ. Σεβαστιανοῦ Τοπάλη (http://www.eordaia.org/index.php/13-2016-noenvrios/422-i-ideologiki-tyrannia-kai-to-polemiko-menos-grafei-o-arxi-mandritis-sevastianos-topalis-arxieratikos-epitropos-amyntaiou) ἀποτελεῖ ἕνα ἀπὸ τὰ πολλὰ ἀθεολόγητα, ἀντι- καὶ μεταπατερικὰ κείμενα Ἐπισκόπων, ἱερέων, μοναχῶν καὶ λαϊκῶν, τὰ ὁποῖα ἐμπαίζουν καὶ χαρακτηρίζουν, ὅσους ἀντιδροῦν στὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ θέλουν νὰ ἀκολουθήσουν τὶς παρακαταθῆκες τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Ἁγίων Πατέρων, ὡς φανατικούς, μισαλλόδοξους, σχισματικούς, πλανεμένους, ἀνόητους, ἀγύρτες, τιποτένιους κλπ.. Πρόκειται γιὰ ἕνα κουτσομπολίστικο κείμενο, ἕνα συκοφαντικὸ λίβελλο, μὲ τὸ ὁποῖο ὁ ἀρχιμανδρίτης συγγραφέας του (καὶ ὁ προσυπογράψας Ἐπίσκοπος, ἀφοῦ ὁ ἀρχιμανδρίτης δὲν κάνει τίποτα χωρὶς τὴν γνώμη τοῦ Ἐπισκόπου!), ἁρπάζοντας αὐθαίρετα ἀπὸ τὸν Θεὸ τὴν ἰδιότητα τοῦ παντογνώστη, διαβάζει σὰν καρδιογνώστης τὶς καρδιὲς τῶν θυμάτων του, καὶ τοὺς ἀποδίδει τοὺς παραπάνω χαρακτηρισμούς, τοὺς ψυχαναλύει μὲ τὴν διατεταγμένη φαντασία του μὲ σκοπὸ νὰ δικαιώσει τὴν «αὐτοκατάκριτη» ἐμμονὴ τοῦ Ἐπισκόπου του στὴν κοινωνία μὲ τὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

 Αὐτοὶ ποὺ κρίνει καὶ κατακρίνει, ἔχουν (ὅπως παρακολουθοῦμε) μὲ Πατερικὰ κείμενα καὶ μὲ ἁγιογραφικὴ «λογικὴ» καταδείξει τὴν ἀλήθεια τῶν λόγων καὶ πράξεών τους, ὡς πρὸς τὴν ἀντιμετώπιση τῶν αἱρετικῶν· αὐτὸς ὅμως, μὲ μιὰ ψυχαναλυτικὴ ἀσύδοτη παρα-λογική, μένει στὴν κατάκριση προσώπων, χωρὶς καμιὰ θεολογικὴ συνεισφορὰ στὴν πρόβλημα. Ἔτσι, ἡ ὅποια ἐνασχόληση μὲ τὸ κείμενό του εἶναι ματαία, γιατὶ οἱ ἀλλοπρόσαλλοι συλλογισμοί του ἀντίκεινται ἀνατριχιαστικὰ σὲ ὁλόκληρη τὴν δισχιλιόχρονη ἁγιοπατερικὴ Παράδοση –τὴν ποτισμένη μὲ τὸ αἷμα τῶν ὁμολογητῶν Ἁγίων. Οἱ ἀπαντήσεις ποὺ κονιορτοποιοῦν τὸν ἐμπαθῆ καὶ κατευθυνόμενο λόγο του, ἔχουν γραφεῖ καὶ εἶναι πολλὲς καί, πιθανόν, ὑπάρχουν στὴν βιβλιοθήκη του. Ἂς τὶς ξαναδιαβάσει κι ὄχι μὲ πνεῦμα ὑποστηρίξεως τοῦ Δεσπότη του Ἐπίσκοπου, ἀλλὰ μὲ πνεῦμα Θεοῦ καὶ τότε θὰ «δεῖ» τὴν ἀλήθεια. Ἐδῶ θὰ τονισθεῖ σὲ ὅλους μόνο τὸ ἑξῆς!

“Ὀρθόδοξοι“ Πατριάρχες, ἐπίσκοποι κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶ ἔκλεισαν τὸν ἅγιο Γρηγόριο τὸν Παλαμᾶ στὴν φυλακή, ἐπειδή ἀνέδειξε τὴν κακοδοξία τοῦ Πατριάρχη Καλέκα.

“Ὀρθόδοξοι“ Πατριάρχες, ἐπίσκοποι κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶ ἐξόρισαν τὸν ἅγιο Μᾶρκο τὸν Εὐγενικό, ἐπειδὴ δὲν ὑπόγραψε τὴν ψευδοένωση μὲ τοὺς Παπικούς.

“Ὀρθόδοξοι“ Πατριάρχες, ἐπίσκοποι κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶ κατεδίκασαν, ἐξόρισαν 4 φορὲς καὶ κυνήγησαν τὸν Μέγα Ἀθανάσιο, ἐπειδὴ δὲν συμβιβαζόταν μὲ τὴν αἵρεση καὶ τὸν ἐμπαιγμὸ τοῦ Κυρίου καὶ τοῦ Λόγου του.

“Ὀρθόδοξοι“ ἐπίσκοποι κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶ ἐξόρισαν καὶ ἔστειλαν στὸν θάνατό του τὸν ἅγιο Ἰωάννη τὸν Χρυσόστομο, ἐπειδὴ δὲν ἔκλεινε τὰ μάτια του καὶ τὸ στόμα του στὸν Φαρισαϊσμὸ καὶ στὴν ἀδικία.

“Ὀρθόδοξοι“ Πατριάρχες, ἐπίσκοποι κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶ βασάνισαν καὶ ἐξόρισαν τὸν ἅγιο Μάξιμο τὸν Ὁμολογητή καὶ τὸν ἅγιο Θεόδωρο τὸν Στουδίτη, ἐπειδὴ ὁμολογοῦσαντὴν Ὀρθοδοξία καὶ ἀπέρριπταν τὴν αἵρεση.

“Ὀρθόδοξοι“ ἐπίσκοποι κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶ συκοφάντησαν, λοιδώρησαν, ὑποτίμησαν τὸν ἅγιο Νεκτάριο Πενταπόλεως καὶ προσπάθησαν να κλείσουν τὴν μονὴ ποὺ ἵδρυσε στὴν Αἴγινα, ἐπειδὴ δὲν ἄντεχαν τὴν ὀρθόδοξη στάση του, ἡ ὁποία τοὺς ἤλεγχε.

“Ὀρθόδοξος“ Πατριάρχης καὶ “ὀρθόδοξοι“ Ἡγούμενοι ἐκδίωξαν τοὺς Κολλυβάδες Ἁγίους ἀπὸ τὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ κατεδίκασαν τὸ βιβλίο τους «περὶ τῆς συνεχοῦς Θείας Μεταλήψεως» γιατὶ δῆθεν προκαλοῦσαν σκάνδαλα καὶ διχόνοιες.

“Ὀρθόδοξοι“ ἐπίσκοποι κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶ ἐκδίωξαν, συκοφάντησαν καὶ συνέλαβαν τὸν Παπουλᾶκο, ἐπειδὴ κήρυττε τὴν Ὀρθοδοξία στὸν ἀκατήχητο λαό, ἐνῶ αὐτοὶ ὑποστηρίζοντας τὸν ἐκδυτικισμὸ τῆς Ἐκκλησίας σιωποῦσαν.

“Ὀρθόδοξοι“ Πατριάρχες, ἐπίσκοποι κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶ ἐξόρισαν, βασάνισαν, φυλάκισαν, χλεύσαν ἀκόμα καὶ φόνευσαν πλῆθος ἁγίων Μαρτύρων καὶ ὁμολογητῶν. Τὸ ἔγκλημά τους; Δὲν ἔκαναν καμία συγκατάβαση μὲ τὴν αἵρεση καὶ τὴν ἀδικία, δὲν δέχθηκαν καμία ἀλλαγή στὴν Ὀρθόδοξη Πίστη τους. Ὁ ἀριθμός τους μέσα στο ποίμνιο; Λίγοι ἦταν ἢ ἀκόμα καὶ ἕνας καὶ μοναδικός σὲ ὁλόκληρη τὴν Ἐκκλησία.

Ο Θεὸς ὅμως, ποὺ Αὐτὸς εἶναι ἡ κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὄχι οἱ ἄνθρωποι, ἀνέδειξε καὶ ἀνακήρυξε αὐτοὺς τοὺς διωγμένους, ἐξορισμένους, βασανισμένους, κατηγορουμένους Ἁγίους, ἐνῶ τοὺς “Ὀρθοδόξους“ Πατριάρχες, ἐπισκόπους κληρικοὺς καὶ λαϊκοὺς διῶχτες, δικαστὲς καὶ κατηγόρους τοὺς ἐξὲμεσε. Ξέχασαν οἱ Οἰκουμενιστὲς, ὅτι ἐμπαίζοντας τοὺς ἐνάντια στὸν Οἰκουμενισμὸ ἀγωνιστὲς Χριστιανούς, ἐμπαίζουν τοὺς ἁγίους τοῦ Θεοῦ, τῶν ὁποίων τὶς ἐντολὲς ἀκολουθοῦν αὐτοὶ οἱ Χριστιανοί. Ξέχασαν, ὅτι ἔτσι ἐμπαίζουν τὸν Θεὸ τὸν ἴδιο καὶ τὶς ἐντολές Του. Καὶ γιὰ αὐτὸν τὸν λόγο δὲν θὰ δικαιωθοῦν.

Γιατὶ ὁ Θεός δὲν ἐμπαίζεται.

http://aktines.blogspot.gr

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΙΕΡΟΘΕΟΣ: ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΘΕΟΛΟΓΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗ ΤΗΣ ΝΕΟΤΗΤΟΣ

Γιά τούς θεολόγους καί τήν ποιμαντική τῆς νεότητος

Δήλωση τοῦ Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου

ΠΟΙΜΗΝ: Θεολόγοι πού δέν ἐπέλεξαν νά εἶναι θεολόγοι ἀλλά ἔγιναν δημόσιοι ὑπάλληλοι ἀπό τό πτυχίο τους, "νεοορθόδοξοι" ἀκόμα καί ἄθεοι διδάσκουν τόσα χρόνια θρησκευτικά. Ἡ Ἐκκλησία δέν ἔχει λόγο στήν ἐπιλογή τους. Τό Ὑπουργεῖο δέν ἀκούει τήν γνώμη της. Τί μπορεῖ νά γίνη; Μέ ποιό τρόπο μπορεῖ ἡ Ἐκκλησία νά μιλήση στούς νέους καί πόσο εἶναι ἐφικτό οἱ σημερινοί νέοι νά προσεγγίσουν ἢ ἀποδεχθοῦν τήν Ἐκκλησία, τήν ὁποία ἀπό ἀκοές καί μόνο ταυτίζουν μέ τήν διοίκησή της;

Ἀπάντηση Σεβασμιωτάτου: Αὐτό πού θέτετε στήν ἀρχή ἔχει μερικές ἀλήθειες, ἀλλά νομίζω δέν ἐκφράζει τήν μεγαλύτερη ὁμάδα τῶν θεολόγων, πού ἐργάζονται ἀποδοτικά στήν Πρωτοβάθμια καί Δευτεροβάθμια Ἐκπαίδευση.

Τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν στά Σχολεῖα προσδιορίζεται ἀπό τρεῖς παράγοντες, ἤτοι ἀπό τούς διδάσκοντες, τά ἐγχειρίδια-βιβλία, ἐπί τῇ βάσει τῶν ὁποίων γίνεται τό μάθημα καί ἀνταποκρίνονται στό ἀναλυτικό πρόγραμμα, καί τούς μαθητές πού θά διδαχθοῦν τό μάθημα.

Ἔτσι, ὁ παράγοντας ποιός διδάσκει τό μάθημα εἶναι ὁ οὐσιαστικότερος. Καί αὐτός προσδιορίζεται ἀπό τήν δική του ἀνάπτυξη, τήν παιδεία πού ἔλαβε, κυρίως στίς Θεολογικές Σχολές καί τήν ὅλη φιλοσοφία τῆς ζωῆς του.

Ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας δέν ἔχει τήν δυνατότητα νά καθορίση τόν τρόπο εἰσαγωγῆς τῶν φοιτητῶν στίς Θεολογικές Σχολές, οὔτε καί νά προσδιορίση τό περιεχόμενο τῶν Σπουδῶν στά Ἀνώτατα αὐτά Ἐκπαιδευτικά Ἱδρύματα. Ἔτσι, ὑπάρχουν διάφορες κατηγορίες θεολόγων καί αὐτοί ἐπηρεάζουν, κατά ποικίλους βαθμούς, τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖον θά γίνη τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν. Κανένας δέν μπορεῖ νά παραγνωρίση τόν φορέα τῆς ἀγωγῆς.

Νομίζω ὅτι οἱ κατά τόπους Μητροπόλεις θά πρέπει νά ἔχουν μιά διαρκῆ σχέση καί ἐπικοινωνία μέ τούς θεολόγους, οἱ ὁποῖοι οὕτως ἤ ἄλλως ἀντιμετωπίζουν πολλά προβλήματα στίς τάξεις τους καί δέχονται ὅλους τούς κραδασμούς τῆς κοινωνίας πρός τήν Ἐκκλησία.

Ἀπό τήν πείρα πού ἔχω σχηματίσει στήν Μητρόπολή μου, παρατηρῶ ὅτι οἱ θεολόγοι καθηγητές γενικά εἶναι καλοί, ἔχουν ἐκκλησιαστικό φρόνημα καί κάνουν εὐσυνείδητα τήν ἐργασία τους. Ἐξαιρέσεις ὑπάρχουν παντοῦ. Πολλές φορές οἱ Κληρικοί δέν τούς προσεγγίζουν μέ θετικό τρόπο. Ἐδῶ στήν Μητρόπολή μας ἔχουμε πολύ καλή συνεργασία.

Φυσικά πρέπει νά καταρτισθοῦν τά πιό κατάλληλα Προγράμματα, τά ὁποῖα θά ἐκφράζουν καί τήν παράδοση τοῦ τόπου, ἀλλά θά ἀνταποκρίνωνται καί στήν φιλαλληλία, τόν κάθε ἄλλον συνάνθρωπό μας. Γιατί, οὔτε ἐξ ὀνόματος τῆς παραδόσεώς μας πρέπει νά ἀπορρίψουμε τούς ἄλλους, οὔτε χάριν τῶν ἄλλων πρέπει νά ὑπονομεύσουμε τήν δική μας παράδοση. Αὐτός ὁ συνδυασμός πρέπει νά γίνη μέ ἐπιστημονικά κριτήρια καί ὄχι ἰδεολογικά καί πειραματικά. Γι' αὐτό χρειάζεται νά συνεργασθοῦν ὅλες οἱ δυνάμεις τοῦ τόπου.

Βρίσκω ἐδῶ τήν εὐκαιρία νά πῶ ὅτι μέ τήν εἰσήγησή μου στήν Διαρκῆ Ἱερά Σύνοδο καί στήν Ἱεραρχία, ἡ ὁποία ἔγινε ὁμοφώνως ἀποδεκτή, ἔκανα δημιουργική κριτική καί τοῦ παλαιοῦ Ἀναλυτικοῦ Προγράμματος καί τοῦ νέου Προγράμματος Σπουδῶν, βάσει ἐπιστημονικῶν δεδομένων, χωρίς νά κρίνω συγκεκριμένους ἀνθρώπους. Ἡ δέ πρότασή μου ἦταν νά βελτιωθῆ τό παλαιό πρόγραμμα καί νά προσαρμοσθῆ στά σύγχρονα δεδομένα, χρησιμοποιώντας τά καλά στοιχεῖα τοῦ νέου προγράμματος. Θεωρῶ ὅτι αὐτή ἡ πρόταση ἦταν συνθετική καί ἑνωτική ὅλων τῶν δυνάμεων, ἡ ὁποία ὅμως δυστυχῶς δέν ἔγινε ἀποδεκτή ἀπό τήν Πολιτεία.

Ὡς πρός τό δεύτερο μέρος τῆς ἐρωτήσεώς σας θέλω νά πῶ ὅτι ὅπου ὑπάρχουν δραστήριοι καί εὐαίσθητοι Κληρικοί, καταρτίζουν προγράμματα ἐκκλησιαστικῆς προσφορᾶς στούς νέους, χρησιμοποιώντας σέ διάφορες Μητροπόλεις καί Ἐνορίες τήν ἐκκλησιαστική κατήχηση, τήν ἐκμάθηση τῶν ἐκκλησιαστικῶν τεχνῶν, τήν ἔνταξη στήν ἐνοριακή κοινωνία, ἀλλά καί προγράμματα συνεργασίας μέ τά Σχολεῖα, μέ τήν σύμφωνη γνώμη τῶν καθηγητῶν.

Ἔτσι, ἔχουν συσταθῆ κατηχητικές σχολές, φροντιστηριακά μαθήματα, σχολές ἐκκλησιαστικῆς μουσικῆς καί ἁγιογραφίας, κατασκηνώσεις, ψυχαγωγικές ἐκδηλώσεις καί πολλά ἄλλα.

Ὅπου ὑπάρχουν εὐαίσθητοι Κληρικοί παρατηρεῖται ἔντονη δραστηριότητα μεταξύ τῶν νέων, ἡ ὁποία προσφέρει ὄχι ἁπλῶς γνώσεις, ἀλλά νόημα ζωῆς.

Πάντως, ἡ Πολιτεία, ἐπίσης, πρέπει νά καταλάβη ὅτι ὁ σχολικός χῶρος δέν πρέπει νά αὐτονομηθῆ, ἀλλά νά ἐνταχθῆ μέσα στούς ἄλλους θεσμούς τῆς Πολιτείας καί τῆς κοινωνίας, μεταξύ τῶν ὁποίων καί ἡ Ἐκκλησία, διότι διαφορετικά ἡ λογικοκρατία, πού δέν ἐπιλύει τά οὐσιαστικά ψυχολογικά, ὑπαρξιακά καί πνευματικά προβλήματα τῶν νέων, θά δημιουργήση ἀνάπηρους ψυχικά πολίτες καί ἕναν «μονοδιάστατο ἄνθρωπο», πού θά εἶναι ἀπειλή καί τῆς ἴδιας τῆς κοινωνίας.

Γι' αὐτό χρειάζεται συνεργασία Ἐκκλησίας καί Πολιτείας, γιά τόν ἐπιπρόσθετο λόγο ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία στόν τόπο μας εἶναι ὁ «ἀρχαιότερος θεσμός» καί προηγήθηκε τοῦ Κράτους.

(Δημοσιεύθηκε στήν ἱστοσελίδα Ο ΠΟΙΜΗΝ, 22-10-2016)

© 2015 Ἱερὰ Μητρόπολις Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου.
“Εκκλησιαστική Παρέμβαση”  parembasis.gr