ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ!

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΟΔΗΓΗΣΕΙ!

Ο Χριστός θέλει να μας οδηγήσει... Ας τον εμπιστευτούμε!

ΠΙΣΤΕΥΩ, ΚΥΡΙΕ, ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΩ ΟΤΙ ΣΥ ΕΙ ΑΛΗΘΩΣ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ, Ο ΥΪΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!

ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΛΗΨΕΩΣ

Εὐχὴ Ι´ (Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου)

Πιστεύω, Κύριε, καὶ ὁμολογῶ ὅτι σὺ εἶ ἀληθῶς ὁ Χριστός, ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος, ὁ ἐλθὼν εἰς τὸν κόσμον ἁμαρτωλοὺς σῶσαι, ὦν πρῶτὸς εἰμι ἐγώ. Ἔτι πιστεύω ὅτι τοῦτο αὐτό ἐστι τὸ ἄχραντον Σῶμά σου καὶ τοῦτο αὐτό ἐστι τὸ τίμιον Αἷμά σου. Δέομαι οὖν σου· Ἐλέησόν με καὶ συγχώρησὸν μοι τὰ παραπτώματά μου, τὰ ἑκούσια καὶ τὰ ἀκούσια, τὰ ἐν λόγῳ, τὰ ἐν ἔργῳ, τὰ ἐν γνώσει καὶ ἀγνοίᾳ· καὶ ἀξίωσόν με ἀκατακρίτως μετασχεῖν τῶν ἀχράντων σου μυστηρίων, εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ εἰς ζωὴν αἰώνιον. Ἀμήν.

ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ: ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ, ΦΩΤΙΣΟΝ ΜΟΥ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ!

Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς: Κύριε, Ιησού Χριστέ, φώτισόν μου το σκότος!

ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΜΑΣ!

Σε αυτόν τον κόσμο, τίποτα δεν είναι δικό μας, όσους τίτλους ιδιοκτησίας και αν έχουμε. Το μόνο πραγματικά δικό μας, είναι η ψυχή μας. Ας μην την χάσουμε.

ΣΤΑΡΕΤΣ ΣΑΒΒΑΣ Ο ΠΑΡΗΓΟΡΗΤΗΣ: ΜΗΝ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΕΣΘΕ ΚΑΙ ΜΗ ΝΙΩΘΕΤΕ ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΑ!

Στάρετς Σάββας ο Παρηγορητής: Μην απογοητεύεσθε και μη νιώθετε στενοχώρια για τη ζωή σας. Η ζωή είναι ανυπόφορη μόνο για τους δυσσεβείς , αλλά όποιος πιστεύει στον Ιησού Χριστό και ελπίζει σ’ Αυτόν, πρέπει να χαίρεται και να εκτιμά τη ζωή.

Η επίγεια ζωή μας είναι απαραίτητη σαν προετοιμασία για την αιώνια ζωή: για να δοξάσουμε εδώ τον Θεό, να ευεργετήσουμε τον πλησίον και να επιτύχουμε την Αιώνια Βασιλεία δια της στενής οδού που προστάσσει το Ευαγγέλιο.

Η ζωή δεν μας δόθηκε για επίγειες απολαύσεις. «Μακάριοι οι κλαίοντες νυν», όχι οι γελώντες. Η απελπισία, η νωθρότητα και η αμέλεια είναι οι τρεις γίγαντες με τους οποίους είναι δεμένο όλο το ανθρώπινο γένος.  

Από το βιβλίο: « ΣΤΑΡΕΤΣ ΣΑΒΒΑΣ  Ο ΠΑΡΗΓΟΡΗΤΗΣ»

Β' ΠΡΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΝ: ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΔΩΣΕ Ο ΘΕΟΣ!

Διότι το πνεύμα που μας έδωσε ο Θεός δεν είναι πνεύμα δειλίας, αλλά πνεύμα δύναμης και αγάπης και σωφροσύνης. (Β’ προς Τιμόθεον 1,7)

ΑΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΘΕΟ ΝΑ ΜΑΣ ΠΗΓΑΙΝΕΙ, ΟΠΟΥ ΕΚΕΙΝΟΣ ΘΕΛΕΙ...

Ο Θεός είναι ο άνεμος, εμείς τα πανιά. Ας αφήσουμε το Θεό να μας πηγαίνει, όπου Εκείνος θέλει.

ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ: ΜΗΝ ΤΕΝΤΩΝΕΙΣ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ ΜΟΝΟ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ!

Άγιος Γρηγόριος Θεολόγος: Μη τεντώνεις τα χέρια σου στον ουρανό αλλά στα χέρια των φτωχών. Αν εκτείνεις τα χέρια σου στα χέρια των φτωχών έπιασες την κορυφή του ουρανού.

ΓΕΡΩΝ ΕΦΡΑΙΜ ΑΡΙΖΟΝΑΣ: ΑΓΑΠΑΤΕ, ΥΠΟΜΕΝΕΤΕ... ΓΙΑ ΝΑ ΟΜΟΙΑΣΕΤΕ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΑΣ!

Γέρων Εφραίμ Αριζόνας: Αγαπάτε, υπομένετε, παραβλέπετε, μην θυμώνετε, μην εξάπτεσθε, αλληλοσυγχωρείτε, για να ομοιάσητε του Χριστού μας και αξιωθήτε να είσθε κοντά του εις την βασιλεία Του.

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΔΥΟ ΦΙΛΟΙ!

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Μια μέρα δύο φίλοι πήγαιναν βόλτα. Ο ένας είχε κουστούμι και ήταν καθαρός. Ο άλλος φορούσε παλιόρουχα και ήταν λερωμένος. Σε κάποιο σημείο συνάντησαν λάσπη. Τότε ο λερωμένος πήρε λάσπη και λέρωσε τον άλλο που ήταν καθαρός. Ο κακός άνθρωπος θέλει και οι ενάρετοι να γίνουν σαν κι αυτόν, δηλαδή κακοί. Γι’ αυτό να προσέχετε στη ζωή σας και να διαλέγετε ως φίλους σας τους ενάρετους.

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΑΝ ΔΟΥΛΕΥΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ ΘΑ ΠΛΗΡΩΘΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΒΟΛΟ!

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Αν δουλεύεις στην αμαρτία θα πληρωθείς από το διάολο... Αν εργάζεσαι στην αρετή θα πληρωθείς από το Χριστό!

ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ: ΟΠΟΥ ΑΓΑΠΗ, ΕΚΕΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!

Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης: Όπου αγάπη, εκεί ελευθερία

Εάν από εδώ δεν ενωθούμε με το Θεό, ούτε στην άλλη ζωή θα είμαστε μαζί Του. Αν βλέπαμε πως μας αγαπά ο Χριστός, θα τρελαινόμαστε από τη χαρά μας, θα αφηνόμαστε στα χέρια Του και δε θα μας έμελλε τίποτα. Όπου αγάπη, εκεί ελευθερία. Ζώντας μέσα στην αγάπη του Θεού, ζείτε μέσα στην ελευθερία. Η ψυχή ερωτεύεται το Χριστό, όταν γνωρίζει και εφαρμόζει  τις εντολές Του.

ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ: ΝΑ ΜΕΝΕΙΣ ΑΠΑΘΗΣ ΣΤΟΝ ΘΥΜΟ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ!

Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης: Να μένεις απαθής στο θυμό του άλλου αγαπώντας τον.

Ὅταν ἔχεις ἁγιότητα, μπορεῖ νὰ σοῦ πεῖ κάποιος τὰ χειρότερα λόγια. Μένεις ἀπαθής. Ὄχι ὅμως ἀπάθεια μ’ ἀνθρώπινη θέληση ἢ περιφρόνηση, δηλαδὴ νὰ θυμώνεις μέσα σου καὶ νὰ σφίγγεσαι. Ἀπάθεια, ἀγαπώντας τὸν ἄλλο. Τότε πέφτει ὁ θυμός του καὶ ἀνταποκρίνεται στὴν ἀγάπη σου. Εἶναι δύναμη. Μπορεῖ νὰ φέρει ἀντίδραση ὁ ἄλλος καὶ στὸν ἅγιο. Ἀλλὰ γιὰ λίγο. Μετὰ ἀφοπλίζεται.

ΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΝΑΧΩΡΗΣΕΩΣ ΜΑΣ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΤΗ ΖΩΗ

Δεκάλογος
Περὶ τῆς ἀναχωρήσεώς μας ἀπὸ αὐτὴ τὴ ζωή 

1. Ὥρα ἀναχωρήσεως: Κάθε λεπτὸ καθ᾿ ὅλο τὸ εἰκοσιτετράωρο. 2. Τὰ εἰσιτήρια ἐκδίδονται στὸν οὐρανό, ἀλλὰ πληρώνονται στὴ γῆ. 3. Τιμὴ εἰσιτηρίου: Αὐτὸ πληρώνεται μὲ πολλὴ ἀγάπη, ὑπομονή, ἀγῶνες καί, θυσίες. 4. Τὰ βρέφη δὲν πληρώνουν εἰσιτήριο, διότι ταξιδεύουν στὴν ἀγκαλιὰ τῆς μητέρας Ἐκκλησίας. 5. Τὸ εἰσιτήριο εἶναι προσωπικὸ καὶ δὲν μεταβιβάζεται σὲ ἄλλο ἄτομο. 6. Οἱ ἐπιβάτες ταξιδεύουν χωρὶς ἀποσκευές. Οἱ ἄγγελοι τὶς ἔχουν μεταφέρει σὲ προηγούμενο δρομολόγιο. 7. Εἰσιτήριο μὲ ἐπιστροφὴ δὲν ἐκδίδεται. 8. Χρήματα δὲ μεταφέρονται. Οἱ ἐπιβάτες τὰ ἔχουν καταθέσει στὴν Τράπεζα τῶν Οὐρανῶν. Οἱ ἀποδείξεις βρίσκονται στὰ χέρια τῶν φτωχῶν. 9. Δηλώσεις συμμετοχῆς δὲ χρειάζονται. Τὰ ὀνόματα τῶν ἐπιβατῶν εἶναι γνωστὰ στὸν ὁδηγὸ τῆς ἁμαξοστοιχίας. 10. Εἰδοποιήσεις γιὰ τὴν ἡμέρα τῆς ἀναχώρησης κάθε ἐπιβάτη δὲν ἀποστέλλονται. Γι᾿ αὐτὸ πρέπει ὅλοι νὰ εἴμαστε πάντοτε ἕτοιμοι μὲ μετάνοια, Ἐξομολόγηση καὶ θεία Κοινωνία γιὰ τὸ ταξίδι πρὸς τὴν αἰωνιότητα.

ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΕΟΣ;

Όταν περνάς μια μεγάλη δυσκολία και αναρωτιέσαι «που είναι ο Θεός;» Θυμήσου: ο δάσκαλος είναι πάντα σιωπηλός κατά τη διάρκεια του τεστ!

ΟΤΑΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΟΥ ΦΡΑΖΟΥΝ ΤΟ ΔΡΟΜΟ, Ο ΘΕΟΣ ΣΟΥ ΑΝΟΙΓΕΙ ΕΝΑΝ ΑΛΛΟ!

Όταν οι άνθρωποι σου φράζουν το δρόμο, ο Θεός σου ανοίγει έναν άλλο!

ΤΕΡΙΡΕΜ- ΕΝΑΣ ΥΜΝΟΣ ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ

Η ΘΕΟΤΟΚΟΣ ΜΑΡΙΑ!

ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ: Η ΦΙΛΟΠΤΩΧΙΑ!

Δεν είναι καθόλου εύκολο να βρει κανείς την υψηλότερη απ’ όλες τις αρετές και να της δώσει το πρωτείο και το βραβείο, όπως ακριβώς δεν είναι εύκολο να βρει μέσα σ’ ένα ολάνθιστο και μοσχοβόλο λιβάδι το πιο ωραίο κι ευωδιαστό λουλούδι, καθώς πότε το ένα και πότε το άλλο του τραβάει την προσοχή και τον προκαλεί να το κόψει πρώτο.[…]

Και αν ο Παύλος, που ακολουθεί κι αυτός το Χριστό, θεωρεί την αγάπη ως την πρώτη και μεγαλύτερη εντολή, ως τη σύνοψη του νόμου και των προφητών, το καλύτερο μέρος της θεωρώ πως είναι η αγάπη στους φτωχούς και, γενικότερα, η ευσπλαχνία και η συμπάθεια στους συνανθρώπους. Γιατί τίποτα άλλο δεν ευχαριστεί τόσο πολύ το Θεό και τίποτα άλλο δεν Του είναι τόσο αγαπητό όσο η ευσπλαχνία. Αυτή, μαζί με την αλήθεια, πηγαίνει μπροστά Του και αυτή και αυτή πρέπει να Του προσφερθεί πριν από την Κρίση. Μα και σε τίποτα άλλο δεν δίνεται ως ανταπόδοση από Εκείνον, που κρίνει με δικαιοσύνη και ζυγίζει με ακρίβεια την ευσπλαχνία, όσο στη φιλανθρωπία.

Σ’ όλους λοιπόν τους φτωχούς και σ’ εκείνους που για οποιανδήποτε λόγο κακοπαθούν, οφείλουμε μα δείχνουμε ευσπλαχνία, σύμφωνα με την εντολή: «Να μετέχετε στη χαρά όσων χαίρονται και στη λύπη όσων λυπούνται» (Ρωμ.12, 15). Και οφείλουμε να προσφέρουμε στους ανθρώπους, ως άνθρωποι κι εμείς, την εκδήλωση της καλοσύνης μας, όταν τη χρειάζονται, χτυπημένοι από κάποια συμφορά, λ.χ. χηρεία ή ορφάνια ή ξενητιά ή σκληρά αφεντικά ή άδικους άρχοντες ή άσπλαχνους κλέφτες ή δήμευση περιουσίας ή ναυάγιο. Όλοι είναι αξιολύπητοι. Όλοι βλέπουν τα χέρια μας, όπως εμείς βλέπουμε τα χέρια του Θεού.

Τι θα κάνουμε λοιπόν εμείς, που έχουμε τιμηθεί με το μεγάλο όνομα «χριστιανοί» και αποτελούμε τον διαλεχτό και ξεχωριστό λαό, ο οποίος οφείλει να καταγίνεται σε καλά και σωτήρια έργα; Τι θα κάνουμε εμείς οι μαθητές του πράου και φιλάνθρωπου Ιησού, που σήκωσε τις αμαρτίες μας, ταπεινώθηκε, παίρνοντας την ανθρώπινη φύση μας, κι έγινε φτωχός, για να γίνουμε εμείς πλούσιοι με τη θεότητα; […]

Ας μη γίνουμε, αγαπητοί μου φίλοι και αδελφοί, κακοί διαχειριστές των αγαθών που μας δόθηκαν. Ας μην κοπιάζουμε για να θησαυρίζουμε και ν’ αποταμιεύουμε, ενώ άλλοι υποφέρουν από την πείνα. Ας μιμηθούμε τον ανώτατο και κορυφαίο νόμο του Θεού, που στέλνει τη βροχή σε δικαίους και αδίκους και ανατέλλει τον ήλιο επίσης για όλους. […]

Δώσε κάτι, έστω και ελάχιστο, σ’ εκείνον που έχει ανάγκη. Γιατί και το ελάχιστο δεν είναι ασήμαντο για τον άνθρωπο που όλα τα στερείται, μα ούτε και για το Θεό, εφόσον είναι ανάλογο με τις δυνατότητές σου. Αντί για μεγάλη προσφορά, δώσε την προθυμία σου. Κι αν δεν έχεις τίποτα, δάκρυσε. Η ολόψυχη συμπάθεια είναι μεγάλο φάρμακο γι’ αυτόν που δυστυχεί. Η αληθινή συμπόνια ανακουφίζει πολύ από τη συμφορά.

Δεν έχει μικρότερη αξία, αδελφέ μου, ο άνθρωπος από το ζώο, που, αν χαθεί ή πέσει σε χαντάκι, σε προστάζει ο νόμος να το σηκώσεις και να το περιμαζέψεις (Δευτ. 22, 1-4). Πόση ευσπλαχνία, επομένως, οφείλουμε να δείχνουμε στους συνανθρώπους μας, όταν ακόμα και με τ’ άλογα ζώα έχουμε χρέος να είμαστε πονετικοί;

«Δανείζει το Θεό όποιος ελεεί φτωχό», λέει η Γραφή (Παροιμ. 19, 17). Ποιος δεν δέχεται τέτοιον οφειλέτη, που, εκτός, από το δάνειο, θα δώσει και τόκους, όταν έρθει ο καιρός; Και αλλού πάλι λέει: «Με τις ελεημοσύνες και με την τιμιότητα καθαρίζονται οι αμαρτίες» (Παροιμ. 15, 27α).

Ας καθαριστούμε λοιπόν με την ελεημοσύνη, ας πλύνουμε με το καλό βοτάνι τις βρωμιές και τους λεκέδες μας, ας γίνουμε άσπροι, άλλοι σαν το μαλλί κι άλλοι σαν το χιόνι, ανάλογα με την ευσπλαχνία του ο καθένας. «Μακάριοι», λέει, «όσοι δείχνουν έλεος στους άλλους, γιατί σ’ αυτούς θα δείξει ο Θεός το έλεός Του» (Ματθ. 5, 7). Το έλεος υπογραμμίζεται στους μακαρισμούς. Και αλλού: «Μακάριος είν’ εκείνος που σπλαχνίζεται τον φτωχό και τον στερημένο» (Ψαλμ. 40, 2). Και: «Αγαθός άνθρωπος είν’ εκείνος που συμπονάει τους άλλους και τους δανείζει» (Ψαλμ. 111, 5). Και: «Παντοτινά ελεεί και δανείζει ο δίκαιος» (Ψαλμ. 36, 26). Ας αρπάξουμε το μακαρισμό, ας τον κατανοήσουμε, ας ανταποκριθούμε στην κλήση του, ας γίνουμε αγαθοί άνθρωποι. Ούτε η νύχτα να μη διακόψει την ελεημοσύνη σου. «Μην πεις, «Φύγε τώρα κι έλα πάλι αύριο να σου δώσω βοήθεια».»(Παροιμ. 3, 28), γιατί μπορεί από σήμερα ως αύριο να συμβεί κάτι, που θα ματαιώσει την ευεργεσία. Η φιλανθρωπία είναι το μόνο πράγμα που δεν παίρνει αναβολή. «Μοίραζε το ψωμί σου σ’ εκείνους που πεινούν και βάλε στο σπίτι σου φτωχούς, που δεν έχουν στέγη» (Ης. 58, 7). Και αυτά να τα κάνεις με προθυμία. «Όποιος ελεεί», λέει ο απόστολος, «ας το κάνει με ευχαρίστηση και γλυκύτητα» (Ρωμ. 12,8). Με την προθυμία, το καλό σου λογαριάζεται σαν διπλό. Η ελεημοσύνη που γίνεται με στενοχώρια ή εξαναγκασμό, είναι άχαρη και άνοστη. Να πανηγυρίζουμε πρέπει, όχι να θρηνούμε, όταν κάνουμε καλοσύνες. […]

Όσο είναι καιρός λοιπόν ας επισκεφθούμε το Χριστό, ας Τον περιποιηθούμε, ας Τον θρέψουμε, ας Τον ντύσουμε, ας Τον περιμαζέψουμε, ας Τον τιμήσουμε. Όχι μόνο με τραπέζι, όπως μερικοί, όχι μόνο με μύρα, όπως η Μαρία, όχι μόνο με τάφο, όπως ο Αριμαθαίος Ιωσήφ, όχι μόνο με ενταφιασμό, όπως ο φιλόχριστος Νικόδημος, όχι μόνο με χρυσάφι, λιβάνι και σμύρνα, όπως οι μάγοι πρωτύτερα. Μα επειδή ο Κύριος των όλων θέλει έλεος και όχι θυσία κι επειδή η ευσπλαχνία είναι καλύτερη από τη θυσία μυριάδων καλοθρεμμένων αρνιών, ας Του την προσφέρουμε μέσω εκείνων που έχουν ανάγκη, μέσω εκείνων που βρίσκονται σήμερα σε δεινή θέση, για να μας υποδεχθούν στην ουράνια βασιλεία, όταν φύγουμε από τον κόσμο τούτο και πάμε κοντά στον Κύριό μας, το Χριστό, στον οποίο ανήκει η δόξα στους αιώνες. Αμήν.

Άγιος Γρηγόριος Ο Θεολόγος