ΑΝ ΒΙΑΖΕΣΑΙ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ, ΑΡΧΙΣΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ. ΕΙΝΑΙ Ο ΣΥΝΤΟΜΟΤΕΡΟΣ ΔΡΟΜΟΣ.

Σάββατο 22 Απριλίου 2017

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΙΟ ΚΑΛΗ ΜΕΡΑ ΓΙΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ;


Μια μέρα, ένα αγοράκι ρώτησε έναν ηλικιωμένο: Κύριε, ποια είναι η πιο καλή μέρα για προσευχή;
Ο σοφός γέρος του απάντησε: αγόρι μου, η καλύτερη μέρα για προσευχή είναι η προηγούμενη του θανάτου σου.
Το αγόρι έμεινε έκπληκτο και είπε: Κύριε, πως μπορώ να ξέρω την ημέρα του θανάτου μου;
Ο ηλικιωμένος του απάντησε: κανείς δεν ξέρει πότε θα πεθάνει, γι' αυτό πρέπει να προσευχόμαστε κάθε μέρα. 

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΒΟΗΘΑΕΙ ΝΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΘΗ ΤΟ ΚΑΚΟ!


Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Η μετάνοια βοηθάει να εξαφανισθή το κακό.

ΑΓΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ: Η ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΑ ΔΕΙΧΝΕΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΜΑΣΤΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ!


Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης: Η στενοχώρια δείχνει ότι δεν εμπιστευόμαστε τη ζωή μας στον Χριστό. Αντί να δίδεσθε στη στενοχώρια, που δεν είναι του Πνεύματος του Θεού, να δίδεσθε στη δοξολογία του Θεού!

ΑΓΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ: ΝΑ ΕΥΧΕΣΑΙ ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ, ΑΠΛΑ ΚΑΙ ΤΑΠΕΙΝΑ!


Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης: Να εύχεσαι έτσι απλά, απλά και ταπεινά, με πίστη απλή, χωρίς να περιμένεις να σου απαντήσει ο Θεός. Χωρίς να δεις το χέρι Του ή το πρόσωπό Του ή το φωτισμό Του. Τίποτα! Να πιστεύεις! Εφ’ όσον μιλάς με το Θεό, μιλάς πραγματικά με το Θεό.

ΟΣΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ Ο ΣΥΡΟΣ: Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΘΕΟ!


Όσιος Εφραίμ ο Σύρος: Αληθινός φιλόσοφος μπροστά στον Θεό είναι εκείνος, ο οποίος αντιστέκεται πάντοτε στις δικές του κακές επιθυμίες.

ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΦΑΝΗΣ Ο ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΣ: ΤΟ ΠΩΣ ΣΑΣ ΒΛΕΠΟΥΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΛΟΓΑΡΙΑΖΕΤΕ!


Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος: Το πώς σας βλέπουν οι άλλοι να μην το λογαριάζετε. Μόνο του Θεού η κρίση έχει βαρύτητα, ως αλάθητη. Εμείς οι άνθρωποι δεν γνωρίζουμε καλά-καλά ούτε τον ίδιο μας τον εαυτό, πολύ περισσότερο τον πλησίον. 

Παρασκευή 21 Απριλίου 2017

ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΟΝ ΘΕΟ, ΑΚΟΜΗ ΚΙ ΟΤΑΝ ΣΩΠΑΙΝΕΙ!


MICHAEL WATSON: Ο ΔΥΝΑΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΡΙΧΝΕΙ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΚΑΤΩ!


Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΚΑΙ Ο ΒΑΡΚΑΡΗΣ

Κάποια μέρα, ένας από τους μεγαλύτερους πανεπιστημιακούς καθηγητές και υποψήφιος του βραβείου Νόμπελ, διάσημος σε όλο τον κόσμο, έφθασε στις όχθες μια λίμνης.
Ζήτησε από τον βαρκάρη να του κάνει το γύρο της λίμνης για να ξεκουραστεί και να απολαύσει τη σπάνια ομορφιά της. Ο βαρκάρης ανταποκρίθηκε με πολύ προθυμία. Όταν απομακρύνθηκαν από την ακτή, ο καθηγητής άρχισε τις πειρακτικές ερωτήσεις του.

-Φίλε μου, γνωρίζεις μαθηματικά, τον ρώτησε.
-Όχι, απάντησε συνεσταλμένα ο βαρκάρης.
-Έχεις χάσει το ένα τέταρτο της ζωής σου, ήταν η απάντηση του καθηγητή.
-Μήπως ξέρεις αστρονομία; συνέχισε το πείραγμα.
-Όχι, απάντησε ο βαρκάρης.
-Έχεις χάσει τα δύο τρίτα της ζωής σου. Τότε θα γνωρίζεις φιλοσοφία.
-Όχι, απάντησε και στην τρίτη ερώτηση ο βαρκάρης.
-Κρίμα! Έχεις χάσει τα τρία τέταρτα της ζωής σου, αποφάνθηκε ο σοφός καθηγητής.

Ξαφνικά μια καλοκαιριάτικη καταιγίδα ξέσπασε. Η βάρκα, καταμεσής της λίμνης, χοροπηδούσε σαν καρυδότσουφλο. Ο αγέρας σφύριζε δαιμονισμένα. Απεγνωσμένα προσπαθούσε ο βαρκάρης να κρατήσει τη βάρκα του. Γύρισε τότε προς τον καθηγητή και τον ρώτησε:

-Καθηγητά μου, ξέρετε να κολυμπάτε;
-Όχι, απάντησε εκείνος ξέψυχα.
-Λυπάμαι, αλλά εσείς χάσατε όλη σας τη ζωή!

Ένα δυνατό κύμα αναποδογύρισε τη βάρκα…
«Μεριμνάς και τυρβάζει περί πολλά∙ ενός δε εστί χρεία» (Λουκ.10,41).

Μάθε να κολυμπάς…

ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΔΙΑΣΚΕΔΑΖΕΙ ΑΜΕΡΙΜΝΟΣ, ΒΥΘΙΖΕΤΑΙ ΣΤΑ ΔΑΙΜΟΝΙΚΑ ΠΑΘΗ ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΑΔΙΑΦΟΡΕΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΟΛΕΘΡΙΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΩΝ ΕΠΙΛΟΓΩΝ ΤΟΥ

Ὁ κόσμος μας φλέγεται. Φλέγεται ἀπὸ πλῆθος τοπικῶν πολέμων. Φλέγεται ἀπὸ καθημερινὲς τρομοκρατικὲς ἐνέργειες. Φλέγεται ἀπὸ τὶς πυρκαγιὲς ποὺ κατατρώγουν ἀχόρταγα τὰ δάση του. Φλέγεται ταυτόχρονα ἀπὸ τὴν πύρινη λαίλαπα τῆς ἁμαρτίας.
Λαίλαπα! Σαρώνει ὅλο τὸν πλανήτη. Καταστρέφει τὴν οἰκογένεια, ἀποσαθρώ­νει τὴν κοινωνία. Παντοῦ. Σὲ ὅλα τὰ ἔ­θνη, σὲ ὅλους τοὺς λαούς, σὲ ὅλες τὶς ἠ­πείρους. Ἀπὸ τὸν Βόρειο μέχρι τὸ Νότιο Πόλο. Ἀπὸ τὴν Αὐστραλία μέχρι τὴν Ἀμερική. Ἀπὸ τὴν Εὐρώπη μέχρι τὴν Ἀφρικὴ καὶ τὴν Ἀσία. Ἀπὸ τὴ Σιβηρία μέχρι τὴ ζούγκλα τοῦ Ἀμαζονίου.
Τραγικὸς κόσμος. Παραδομένος στὴ σαρκολατρία. Οἱ φλόγες τῆς φιληδονίας τὸν ἀφανίζουν. Ξεπηδοῦν μανιασμένες ἀπὸ τὶς ὀθόνες τῶν τηλεοράσεων, τῶν ἠλεκτρονικῶν ὑπολογιστῶν, τῶν ἔξυπνων κινητῶν τηλεφώνων. Μαίνον­ται σὲ κάθε γωνιὰ τοῦ δρόμου. Πυρπολοῦν μικροὺς καὶ μεγάλους, ἄνδρες καὶ γυναῖκες, ἀκόμη καὶ νήπια καὶ γέροντες. Ἰδιαιτέρως φλέγουν τὴ νέα γενιά – αὐτὴν τῆς ἐφηβικῆς κυρίως ἡλικίας.
Ἀποκορύφωμα τούτης τῆς πύρινης κο­­λάσεως εἶναι ἡ ἐξάπλωση κάθε εἴ­δους σαρκολατρικῆς διαστροφῆς. Καὶ τὸ χειρότερο, ἡ νομιμοποίησή τους. Καὶ τὸ ἀκόμη χειρότερο, ἡ ἐπιβολή τους ὡς «φυσιολογικῶν» καὶ ἡ διὰ νόμου τιμωρία ὅλων ὅσοι τολμοῦν νὰ ἐκφράσουν ἀντίθετη γνώμη.
Μπροστὰ σ᾿ αὐτὴ τὴ θλιβερὴ μοίρα τοῦ κόσμου ποιὰ εἶναι, ποιὰ πρέπει νὰ εἶναι ἡ στάση τῶν πιστῶν ποὺ ὁ Θεὸς τοὺς ἔταξε νὰ ζοῦν σὲ τέτοιους δίσεκτους καιρούς;
Περίπου 15 αἰῶνες πρίν, σὲ περίοδο κρίσιμη, τότε ποὺ βαρβαρικὲς ἐπιδρομὲς σάρωναν τὴν Αὐτοκρατορία, ἕνας μεγάλος ἀσκητὴς τῆς Ἐκκλησίας, ὁ ὅσιος Βαρσανούφιος ὁ μέγας, ὅταν δέχθηκε τὴν ἀγωνιώδη παράκληση κάποιων μοναχῶν νὰ προσευχηθεῖ γιὰ τὴν ἀποτροπὴ τοῦ μεγάλου κινδύνου ποὺ τοὺς ἀπειλοῦσε, ἀπάντησε: «Ἀδελφοί, ἐν πένθει εἰμὶ καὶ ὀδυρμῷ διὰ τὴν ἐπικειμένην ὀργήν· καὶ γὰρ πάντα πράττομεν ἐναντία... καὶ ἐπερίσσευσεν ἡ παρανομία ἡμῶν πλέον τῶν ἀλλοεθνῶν»· πενθῶ καὶ ὀδύρομαι, ἀδελφοί, γιὰ τὴν ὀργὴ ποὺ εἶναι ἕτοιμη νὰ ξεσπάσει. Διότι ὅλα τὰ κάνουμε ἀντίθετα πρὸς τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ… καὶ ἡ παρανομία μας τῶν πιστῶν Χριστιανῶν ξεπέρασε κατὰ πολὺ αὐτὴν τῶν εἰδωλολατρικῶν ἐθνῶν.
Συμπλήρωσε μάλιστα ὅτι εἶναι πολλοὶ ποὺ παρακαλοῦν τὸν Θεὸ νὰ σταματήσει τὴν ὀργὴ ἀπὸ τὸν κόσμο – καὶ βέβαια κανένας δὲν εἶναι πιὸ φιλάνθρωπος ἀπὸ τὸν Θεό – ἀλλὰ δὲν θέλει νὰ δείξει ἔλεος. Καὶ δὲν θέλει, διότι Τοῦ ἀντιστέκεται τὸ πλῆθος τῶν ἁμαρτιῶν ποὺ γίνονται στὸν κόσμο: «Καὶ εἰσὶ πολλοὶ οἱ παρακαλοῦντες τὴν φιλανθρωπίαν τοῦ Θεοῦ παῦσαι τὴν ὀργὴν ἀπὸ τοῦ κόσμου καὶ οὐδεὶς φιλανθρωπότερος τοῦ Θεοῦ, ἀλλ᾿ οὐ θέλει ἐλεῆσαι· ἀντιστήκει γὰρ τὸ πλῆθος τῶν ἐν τῷ κόσμῳ γινομένων ἁμαρτιῶν» (ἀπόκριση φξθ΄ [569]).
Βεβαίωσε ὅμως στὸ τέλος ὅτι ὑπάρχουν τρεῖς σύγχρονοί τους Ἅγιοι: «Ἰωάννης ἐν Ρώμῃ καὶ Ἠλίας ἐν Κορίνθῳ καὶ ἄλλος ἐν τῇ Ἐπαρχίᾳ Ἱεροσολύμων» (δηλαδὴ ὁ ἴδιος ὁ ὅσιος Βαρσανούφιος, ποὺ ἀπὸ ταπείνωση ἀποφεύγει νὰ ἀναφέρει τὸ ὄνομά του), οἱ ὁποῖοι ἔχοντας ξεπεράσει «τὸ μέτρον τῆς ἀνθρωπότητος» προσεύχονται «καὶ διὰ τῶν εὐχῶν αὐτῶν» ὁ Θεὸς «μετ᾿ ἐλέους παιδεύει».
Αὐτοὶ «συγχαίρουσιν ἀλλήλοις καὶ συναγάλλονται», ὅταν συναντῶνται προσευχόμενοι ἐνώπιον τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ. Ὅταν ὅμως στρέφουν τὸ βλέμμα τους στὴ γῆ, «συμπενθοῦσι καὶ συγκλαίουσι καὶ συνοδύρονται διὰ τὰ κακὰ τὰ γινόμενα».
«Σὺν αὐτοῖς οὖν εὔξασθε»· μαζὶ μ᾿ αὐ­τοὺς προσευχηθεῖτε καὶ σεῖς, προτρέπει τοὺς μοναχοὺς ἐκείνους ὁ Ὅσιος.
Αὐτὴ ἂς εἶναι ἡ στάση καὶ τῶν σημερινῶν πιστῶν: προσευχὴ μαζὶ μὲ τοὺς σύγχρονους γνωστοὺς καὶ ἀγνώστους Ἁγίους.
Προσευχὴ «ἐν πένθει». Αὐτὴ ὀφείλει νὰ εἶναι ἡ ἀτμόσφαιρα ὅλης τῆς Ἐκ­κλησίας σήμερα. «Ἐν πένθει» γιὰ τὴ φρικτὴ κατάπτωση, γιὰ τὴν ἀνομολόγητη δια­­σ­τροφὴ τῶν ἀνθρώπων.
Τὴν ὥρα ποὺ ὁ κόσμος διασκεδάζει ἀμέριμνος, βυθίζεται στὰ δαιμονικὰ πάθη χορεύοντας καὶ ἀδιαφορεῖ γιὰ τὶς ὀλέθριες συνέπειες τῶν ἐπιλογῶν του, οἱ πιστοὶ ἂς γονατίζουμε πενθώντας γιὰ τὴν κατάπτωσή του. Ἂς πενθοῦμε ἐκζητώντας τὸ ἔλεος τοῦ μόνου φιλευσπλάχνου καὶ ἐλεήμονος. Πένθος γιὰ τὸν δαιμονοκρατούμενο κόσμο. Πένθος γιὰ τὴν κατάσταση τῆς ἐκκοσμικευόμενης Ἐκκλησίας μας. Πένθος γιὰ τὴ δική μας πνευματικὴ πτωχεία, γιὰ τὸ πλῆθος τῶν ἁμαρτημάτων μας, ἑκουσίων καὶ ἀκουσίων, γνωστῶν καὶ ἀγνώστων.
Αὐτὸ τὸ προσευχητικὸ πένθος εἶναι ζωογόνο. Δὲν καταβάλλει τὴ ψυχή, δὲν τὴν ἀποθαρρύνει, δὲν τὴν γεμίζει ἄγχος καὶ μελαγχολία. Εἶναι πένθος χαροποιό. Διότι στηρίζεται στὴ μεγάλη εὐσπλα­χνία τοῦ Θεοῦ. Ἐμπιστεύεται τὴν ἀγαθὴ πρόνοιά Του, τὸ σοφὸ σχέδιό Του γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ κόσμου. Εἶναι πένθος ποὺ πηγάζει ἀπὸ τὸ ἅγιο πένθος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ Ὁποῖος πορευόμενος πρὸς τὸ Πάθος Του, «ἰδὼν τὴν πόλιν ἔκλαυσεν ἐπ᾿ αὐτῇ» (Λουκ. ιθ΄ [19] 41). Ἔκλαψε γιὰ τὴν Ἱερουσαλήμ, γιὰ τὴν τύφλωσή της μὲ τὴν ὁποία ἀπέρριπτε τὸν Λυτρωτή της, γιὰ τὴν ἀναπόφευκτη καταστροφή της, ἀποτέλεσμα τῶν παράφρονων ἐπιλογῶν της.
Πόσο σκληρύνθηκε ἡ καρδιά μας τῶν πιστῶν! Θύματα συχνὰ κι ἐμεῖς τῆς δηλητηριασμένης ἀτμόσφαιρας τοῦ κόσμου, ποὺ μᾶς περιβάλλει καὶ ποὺ συ­χνὰ εἰσέρχεται βίαια μέσα μας, δηλητηριάζοντας τὴν ψυχή μας.
Γι᾿ αὐτὸ τούτη ἡ Μεγάλη Τεσσαρακο­στὴ ἂς μᾶς ἀφυπνίσει. Νὰ ξεφύγουμε ἀ­πὸ τὴ μολυσμένη ἀτμόσφαιρα τοῦ κόσμου. Νὰ εἰσέλθουμε στὸ γαλήνιο κόσμο τοῦ ζωογόνου πένθους.
Γιὰ μᾶς. Γιὰ τὴν Ἐκκλησία μας.
Γιὰ τὴν πατρίδα μας.
Γιὰ τὴν ἀνάσταση τοῦ κόσμου.

1.500 ΣΟΥΗΔΟΙ «ΦΥΤΕΨΑΝ» ΜΙΚΡΟΤΣΙΠ ΣΤΟ ΔΕΡΜΑ ΤΟΥΣ!

Περιέχουν προσωπικά δεδομένα της υγείας τους και τους δίνουν πρόσβαση σε e-συσκευές χωρίς κωδικούς!
Ρεπορτάζ Ελενα Στάθου – Ελευθερόγλου

Ο «Μεγάλος αδερφός» συναντά τον Αντίχριστο; Ή απλά πρόκειται για μια εικόνα από το μέλλον που είναι πλέον εδώ; Ο λόγος για τη νέα «μόδα» στη Σουηδία, που θέλει τους πολίτες να αποκτούν ψηφιακά εμφυτεύματα, με τα οποία μπορούν να παρακολουθούν τα προσωπικά δεδομένα της υγείας τους, ενώ παράλληλα αποκτούν άμεση πρόσβαση στις ηλεκτρονικές συσκευές τους χωρίς την ανάγκη κωδικών.

Μέχρι σήμερα περισσότεροι από 1.500 Σουηδοί έχουν τοποθετήσει εθελοντικά τα ειδικά μικροτσίπ κάτω από το δέρμα τους, που θυμίζουν σε μεγάλο βαθμό τα αντίστοιχα που χρησιμοποιούνται για τους σκύλους και τις γάτες. Χρησιμοποιώντας τεχνολογία αιχμής, το μικροτσίπ -η τοποθέτηση του οποίου διαρκεί κλάσματα του δευτερολέπτου- μπορεί να «διαβαστεί» από απόσταση μερικών εκατοστών και το περιεχόμενό του να μεταβληθεί χρησιμοποιώντας ένα κινητό τηλέφωνο. Επιπλέον, το ψηφιακό μικροτσίπ μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε αρκετές κοινές εφαρμογές της Σκανδιναβίας, όπως ανοίγματα και ξεκλειδώματα θυρών, πληρωμή αγαθών και υπηρεσιών και αποθήκευση δεδομένων, παρακάμπτοντας τα κινητά και τα τάμπλετ.
Εμπνευστής της ιδέας ήταν ο Γιόβαν Εστερλουντ, ο οποίος από το κατάστημα piercing που διατηρούσε στην πόλη Λίνκεπινγκ έγινε ο μεγαλύτερος «βιοχάκερ» του κόσμου, μετατρέποντας τους απλούς ανθρώπους σε «υπερανθρώπους», χρησιμοποιώντας τα ψηφιακά εμφυτεύματα. Μάλιστα, η εταιρία του Biohax κέρδισε το προβάδισμα μέσω της απόκτησης ισχυρών πελατών.

dimokratianews,20.04.2017

ΑΓΙΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ


Αγία Αλεξάνδρα η βασίλισσα
και οι ακόλουθοι της Απολλώς, Ισαάκιος και Κοδράτος 

Η Αγία Αλεξάνδρα ήταν σύζυγος του αυτοκράτορα Διοκλητιανού (284 - 305 μ.Χ.). Εντελώς διαφορετική από εκείνον, που ήταν τραχύς στα αισθήματα και φίλος της βίας και του αίματος, διακρινόταν για την ήρεμη ψυχική της διάθεση, την ευσπλαχνία και την φιλάνθρωπη ζωή της. Και η Χάρη του Κυρίου αύξανε μέσα της τον φωτισμό. Και το θείο έλεος την καταξίωσε κατά τη διάρκεια του μαρτυρίου του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου να αισθανθεί μέσα της την πνοή και την ορμή της πίστεως στον Χριστό. Τότε, αφού στράφηκε προς τον αυτοκράτορα, τον παρακάλεσε να διατάξει την παύση των μαρτυρικών βασανιστηρίων. Εκείνος υπέθεσε ότι η αυτοκράτειρα, ασυνήθιστη σε τέτοιου είδους θεάματα, κατελήφθη από οίκτο ασυνείδητο και απερίσκεπτο. Της είπε λοιπόν να αποσυρθεί. Αλλά έλαβε μεγαλόφωνη την απάντηση ότι μια τέτοιου είδους σκηνή είναι απάνθρωπη και ανάξια του στέμματος.

Και όταν ο αυτοκράτορας καθύβρισε το Όνομα του Χριστού, εκείνη με ανδρεία φωνή διακήρυξε ότι καταγγέλλει ενώπιον του αληθινού Θεού τους διώκτες των Χριστιανών και ομολογεί και αυτή την πίστη της στον Ιησού Χριστού.

Ο αυτοκράτορας θέλησε να ερμηνεύσει τη δήλωση της ως διανοητική διατάραξη. Αλλά εκείνη διαμαρτυρήθηκε και επανέλαβε την ομολογία της. Ο Διοκλητιανός τότε εξεμάνη. Ενώ αυτός ζητούσε να εξοντώσει τους Χριστιανούς, η κατάκτησή τους εισήλθε και στα ανάκτορα και η ίδια η βασίλισσα προέβαλε φανερά την ίδια πίστη και ήταν συνήγορός τους. Διέταξε λοιπόν την απαγωγή και την φυλάκισή της.

Στη φυλακή η Αγία πέρασε τη νύχτα με προσευχή για τον εαυτό της και παρακαλώντας τον Κύριο για την Εκκλησία Του, η οποία τόσο σφοδρά κλυδωνιζόταν. Για την ζωή της δεν ενδιαφέρθηκε καθόλου. Επιθυμούσε μάλιστα να λάβει μαρτυρικό θάνατο, αλλά δίσταζε. Γνώριζε ότι για τον σύζυγό της δεν υπήρχε έλεος ενώπιον του Θεού που ήταν δίκαιος κριτής, δεν ήθελε όμως να επιβαρυνθεί η ενοχή του για το έγκλημα με το δικό της φόνο, και δεήθηκε προς τον Ύψιστο να παραλάβει την ψυχή της από την φυλακή εκείνη και να φανεί ευσπλαχνικός προς αυτή, για το ότι επί τόσο καιρό εκείνη παρακολουθούσε απαθής τους διωγμούς των Χριστιανών κοντά στο πλευρό του διώκτη αυτών.

Η δέησή της εισακούσθηκε. Δυο μέρες πριν από τη θανάτωση του Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου, το 303 μ.Χ., παρέδιδε την τελευταία της πνοή στη φυλακή. Το παράδειγμα της βασίλισσας ακολούθησαν και τρεις από τους ακολούθους της, ο Απολλώ, ο Ισαάκιος και ο Κοδράτος. Τίμιοι και ενάρετοι υπηρέτες, αφοσιωμένοι από καρδιά στην αυτοκράτειρά τους, της οποίας γνώριζαν την αγαθότητα, σκέφθηκαν ότι η απόφασή της και η πίστη της στον Χριστό έπρεπε να τους κάνει να εξετάσουν και αυτοί χωρίς προκατάληψη την πίστη στον αληθινό Θεό και να κανονίσουν αναλόγως τη διαγωγή τους στο μέλλον. Πήγαν λοιπόν σε ένα Χριστιανό ιερέα, τον άκουσαν και αποχώρησαν από το σπίτι του ένθερμοι πιστοί, φωτισμένοι από τη Χάρη του παρακλήτου, με την απόφαση να ακολουθήσουν το παράδειγμα της βασίλισσάς τους. Και κάποια μέρα ομολόγησαν και αυτοί την πίστη τους.

Ο Διοκλητιανός διέταξε την θανάτωσή τους. Και τον μεν Κοδράτο τον αποκεφάλισαν, τους δε Απολλώ και Ισαάκιο τους υπέβαλαν στο θάνατο δια της πείνας και της δίψας. Το βασανιστήριο αυτό υπήρξε οδυνηρότατο. Αλλά το αντιμετώπισαν με ανδρεία, παρηγορούμενοι από την ελπίδα ότι επρόκειτο να συναντηθούν στα σκηνώματα της δικαιοσύνης και της μακαριότητας μαζί με την Αγία βασίλισσα. Η ελπίδα τους ικανοποιήθηκε. Η Εκκλησία τιμώντας τη μνήμη τους συνεορτάζει μαζί της την ίδια ημέρα. 
Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη τους στις 21 Απριλίου.

ΖΩΟΔΟΧΟΣ ΠΗΓΗ!


ΖΩΟΔΟΧΟΣ ΠΗΓΗ

Γιορτάζει την ημέρα της Πηγής Ζωής που είναι η Κρήνη της Αιώνιας Ζωής. 
Είναι μεταβλητή γιορτή και εορτάζεται 5 ημέρες μετά το Πάσχα. 
Η Παρθένος Μαρία, το ηγιασμένο σκήνωμα του Υψίστου, το αμόλυντο κατοικητήριο του Θεού, μετείχε του θαυμαστού γεγονότος της ασπόρου συλλήψεως του Κυρίου και κατέστη φορέας, πηγή του ζώντος Θεού. 
Ο προ αιώνων Θεός, ο Υιός και Λόγος του Θεού γεννήθηκε από τον Θεό Πατέρα ως τέλειος Θεός και εν χρόνω από την Παναγία ως τέλειος άνθρωπος. 
Ο όρος Ζωοδόχος αποδόθηκε στην Θεοτόκο χαρακτηρίζοντάς Την ως την δεξαμενή που κατέχει μέσα Της την ίδια την ζωή, τον Ιησού Χριστό που συνάμα αναβλύζει από την πηγή της το ύδωρ της αθανασίας και της ζωής. 
Η Θεοτόκος Μαρία,ο πόκος ο ένδροσος, μας δώρησε πηγή αγιάσματος από την οποία λαμβάνουμε τις ιάσεις της ψυχής και του σώματος,το ζωήρρυτον ύδωρ που μας πλημμυρίζει με την ανεξάντλητο χάρη.
Είναι η ακένωτος πηγή των θαυμάτων, ο ποταμός των ιαμάτων, η άβυσσος των χαρίτων, η πηγή της ζωής, η βρύση των ιαμάτων, η νέα κολυμβήθρα του Σιλωάμ. 
Η θαυματουργική χάρη Της σκεπάζει τον πιστό λαό ο οποίος με την σειρά του στο πρόσωπό Της βλέπει την μητέρα όλων μας, την μεσίτρια και προστάτιδά του. Για τον λόγο αυτό Την εξυμνεί και Την σέβεται αφιερώνοντάς Της Ιερά Θυσιαστήρια, Ιερές ακολουθίες, Ιερές εικόνες, προσωνύμια και άσματα.

ΖΩΟΔΟΧΟΣ ΠΗΓΗ!


ΖΩΟΔΟΧΟΣ ΠΗΓΗ!


ΖΩΟΔΟΧΟΣ ΠΗΓΗ!


Πέμπτη 20 Απριλίου 2017

Ο ΝΑΟΣ ΤΗΣ ΡΟΤΟΝΤΑ

Η Ροτόντα της Θεσσαλονίκης αποδόθηκε στο κοινό το Δεκέμβριο του 2015, μετά από πολύχρονες εργασίες συντήρησης που απαιτήθηκαν εξαιτίας των σεισμών του 1978 που έπληξαν τη Θεσσαλονίκη και το μεγαλύτερο μέρος των μνημείων της. Η ταινία που μπορείτε να παρακολουθήσετε είναι μοναδική, καθώς το γύρισμά της έγινε στο επίπεδο του θόλου πριν από την αφαίρεση των ικριωμάτων, με σκοπό να αναδείξει τα μοναδικής τέχνης πρωτοχριστιανικά ψηφιδωτά της.

Η ταινία συμμετείχε στο διαγωνιστικό τμήμα των φεστιβάλ:
Ελληνικού Ντοκιμαντέρ Χαλκίδας, 2016,
Rassegna del Cinema Archeologico, Ροβερέτο, Ιταλία, 2016,
FICAB, Ισπανία, 2016,
Συνάντηση Αρχαιολογικού Κινηματογράφου Βελιγραδίου, 2017.
Τη Γενική επιμέλειά της είχε ο κ. Ιωάννης Κανονίδης, Αναπληρωτής Προϊστάμενος Εφορείας Αρχαιοτήτων Πόλης Θεσσαλονίκης
Την Επιστημονική επιμέλεια ανέλαβε ο κ.  Σταμάτιος Θ. Χονδρογιάννης, τέως Αναπλ. Προϊστάμενος Εφορείας Αρχαιοτήτων Πόλης Θεσσαλονίκης

Η Σκηνοθεσία-Λήψη-Συναρμογή εικόνας έγινε από την κ. Ελένη Στούμπου-Κατσαμούρη, Αρχαιολόγο-σκηνοθέτρια στην Εφορεία Χαλκιδικής & Αγίου Όρους.

ΠΕΤΡΟΣ ΓΑΪΤΑΝΟΣ: ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

ΧΩΡΙΣ ΜΑΘΗΜΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΟΙ ΣΟΥΗΔΟΙ ΣΤΡΑΦΗΚΑΝ ΣΤΟ ΙΣΛΑΜ

Πανικός στη Σουηδία

Δεν βρίσκονται ελεύθερα διαμερίσματα, δεν υπάρχουν δουλειές και δεν μπορεί κανείς να ψωνίσει, χωρίς να έχει μαζί του πιστόλι, μετά τη διπλή δολοφονία σε κατάστημα της ΙΚΕΑ. Το 2040 η χώρα θα είναι ισλαμική, ενώ μαίνεται ο εμφύλιος πόλεμος.

Μία από τις πιο πλούσιες και κοινωνικά δίκαιες χώρες της Ευρώπης καταρρέει, ενώ όλο και πιο πολλά ΜΜΕ αναφέρονται στο δράμα που βιώνουν οι πολίτες της (πηγή). Ειδικά μετά το διπλό, αποτρόπαιο έγκλημα σε κατάστημα της ΙΚΕΑ, με τους βιασμούς γυναικών από μουσουλμάνους να έχουν εξελιχθεί σε επιδημία, μαζί με την τρομοκρατία και με τα υπόλοιπα ανατριχιαστικά εγκλήματα.

Η χώρα που οι κάτοικοί της απαγορεύεται να αναφερθούν σε τέτοια προβλήματα, μήπως χαρακτηριστούν ρατσιστές ή επειδή κινδυνεύουν να χάσουν τη θέση τους στο δημόσιο, αποφάσισε τελικά να κλείσει ερμητικά τα σύνορα της, να απομονωθεί. Οι αιτίες; Πολλοί μουσουλμάνοι. Πολύ τρομοκρατία. Συμμοριτοπόλεμοι στους δρόμους. Εμπρησμοί. Υπερβολικές αναταραχές. Ελάχιστη αφομοίωση των ξένων!

Ολόκληρη η Σκανδιναβία οχυρώνεται, επειδή οι χώρες της έχουν τρομοκρατηθεί από τα γεγονότα στη Σουηδία. Βλέπουν πανικοβλημένες πως οι κάποτε ειρηνικές, πολιτισμένες, ήσυχες πόλεις της, έχουν μετατραπεί σε εμπόλεμες ζώνες, με αποτέλεσμα τα μικρά παιδιά να πηγαίνουν σχολείο μόνο με συνοδεία αστυνομικών! Εν τούτοις, φαινόταν από πολύ καιρό τι θα συνέβαινε, ενώ είχαν γραφτεί αρκετά βιβλία για το θέμα.

Πανικός στη Σουηδία
Ξεκινώντας από το ότι δεν διδάσκεται στα σχολεία κανένα μάθημα θρησκευτικών, από δεκαετίες πριν, πολλοί Σουηδοί αναζήτησαν μόνοι τους μία πνευματική διάσταση της ζωής τους. Είχε δημιουργηθεί ένα κενό στη σύγχρονη κοινωνία τους, το οποίο δεν μπορούσε να γεμίσει ούτε η επιστήμη, ούτε το υψηλό βιοτικό τους επίπεδο. Το κενό αυτό ήρθε να καλύψει το Ισλάμ.

Πριν από 100 χρόνια δεν υπήρχε κανένας μουσουλμάνος στη Σουηδία. Το 1930 ζούσαν εκεί 15, το 1970 μόλις 1.000, το 1980 αυξήθηκαν στους 30.000, το 1990 στους 120.000, το 2006 στους 400.000, ενώ σήμερα είναι πολύ περισσότεροι. Αντίστροφα, ο αριθμός των «αυτοχθόνων» Σουηδών μειώνεται συνεχώς, με έναν ρυθμό που αν συνεχιστεί (χωρίς τη μετανάστευση), θα έχει ως αποτέλεσμα να είναι μουσουλμανική η πλειοψηφία των κατοίκων το 2040.

Από το καλοκαίρι του 2006 πάντως οι μουσουλμάνοι πουλούν μπλουζάκια στους δρόμους, τα οποία γράφουν πως το 2030 θα καταλάβουν τη Σουηδία!

Επειδή τώρα στα δημόσια σχολεία της χώρας δεν επιτρέπεται να διδάσκουν θρησκευτικά, οι μουσουλμάνοι ίδρυσαν δικά τους ιδιωτικά, ήδη από το 1993 (σήμερα υπάρχουν πάνω από 20). Άρχισαν επίσης να απαιτούν τη σαρία, όπως και όλα τα υπόλοιπα που προβλέπει η θρησκεία τους, έχοντας κατασκευάσει τέσσερα σουνιτικά τζαμιά και 150 χώρους προσευχής. Σήμερα το Ισλάμ είναι η δεύτερη μεγαλύτερη θρησκεία της Σουηδίας, ενώ πολύ σύντομα θα είναι η πρώτη.

Από το 1997 η Σουηδία έχει ανακηρυχθεί επίσημα σε μία πολυπολιτισμική χώρα, όπου ο καθένας είναι ευπρόσδεκτος, ενώ μπορεί να μείνει όπου και όσο θέλει εάν ζητήσει άσυλο. Η εγκληματικότητα όμως καταρρίπτει συνεχώς νέα ρεκόρ, ενώ πολλοί Σουηδοί έχουν μετατραπεί σε μετανάστες μέσα στην ίδια τους τη χώρα, εγκαταλείποντας τις πόλεις που έχουν ήδη καταληφθεί από Μουσουλμάνους. Όπως το Μάλμε, στο οποίο το 50% των νεογέννητων παίρνει το όνομα Μωάμεθ.

Οι επιθέσεις εναντίον αστυνομικών είναι καθημερινές, οι μάχες μεταξύ συμμοριών που αποτελούνται από νεαρούς μουσουλμάνους κάθε εθνικότητας επίσης, ενώ οι εμπρησμοί αποτελούν σχεδόν φυσιολογικό φαινόμενο.

Όταν σκοτεινιάζει, δεν τολμάει καμία γυναίκα να κυκλοφορήσει μόνη της στους δρόμους, αφού ο αριθμός των βιασμών έχει αυξηθεί κατακόρυφα. Αρκεί να σημειώσει κανείς πως σε ένα περιθωριοποιημένο προάστιο της Στοκχόλμης το 17% των νεαρών μουσουλμάνων δήλωσαν το 2007 ότι, έχουν βιάσει τουλάχιστον μία φορά, ενώ το 31% ήταν τόσο βίαιο, ώστε η γυναίκα να οδηγηθεί στο νοσοκομείο.

Υπάρχουν πολλά άλλα που θα μπορούσε να γράψει κανείς για όλα όσα συμβαίνουν στη σιωπηλή σαν τάφο Σουηδία, χωρίς να εξαιρούνται οι υπόλοιπες σκανδιναβικές χώρες. Κινδυνεύει όμως να χαρακτηριστεί ρατσιστής ή ρατσίστρια, καθώς επίσης να κατηγορηθεί ως θρησκευτικός εχθρός του Ισλάμ, χωρίς φυσικά να είναι.

Άλλωστε το πρόβλημα στην προκειμένη περίπτωση δεν είναι καθόλου η θρησκεία, αλλά η βιωσιμότητα των πολυπολιτισμικών κοινωνιών σε μικρές, φιλελεύθερες, ειρηνικές χώρες, οι οποίες σέβονται την ανεξιθρησκία, καθώς επίσης τους πολίτες άλλων κρατών.

Ένα πρόβλημα που σίγουρα θα αντιμετωπίσει σύντομα η Ελλάδα, το αργότερο όταν όλες οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες κλείσουν τα σύνορα τους με συρματοπλέγματα ή με νέα τείχη, όπως κάποτε αυτό του Βερολίνου.

Κάτι τέτοιο θα οδηγήσει χιλιάδες ανθρώπους στα δίχτυα βίαιων ακροδεξιών παρατάξεων, με στόχο την προστασία τους, όπως έχει ήδη συμβεί στην Ελβετία, στην Αυστρία, στη Φιλανδία και αλλού. Έτσι η κοινωνία θα βρεθεί στη μέση, κινδυνεύοντας ταυτόχρονα από δύο πλευρές. Το τι θα επακολουθήσει δεν θέλω ούτε να το σκέφτομαι, ειδικά όσον αφορά τα παιδιά μας. Μία μητέρα όμως δεν επιτρέπεται να κλείνει τα μάτια της μπροστά στην πραγματικότητα, κοροϊδεύοντας τον εαυτό της ότι δεν πρόκειται να συμβεί τίποτα.

Μπορεί δε η Ελλάδα να είναι τυχερή και να μη δεχτεί τρομοκρατικές επιθέσεις όπως η Γαλλία, αφού δεν βομβαρδίζει καμία χώρα, ούτε περιθωριοποιεί κανέναν, αλλά σίγουρα δεν θα αποφύγει τις αναταραχές στο εσωτερικό της. Οι άνθρωποι που θα εγκλωβιστούν εδώ, χωρίς δουλειά και χωρίς χρήματα, με τόσο βίαιες, απάνθρωπες εμπειρίες από τις πατρίδες τους που δεν μπορούμε καν να φανταστούμε, θα μας οδηγήσουν στα άκρα.

Κατά τη γνώμη μου, αυτό θα είναι το επόμενο πρόβλημα της Ελλάδας, απείρως μεγαλύτερο από την οικονομική κρίση και από όλα τα άλλα μαρτύρια που βιώνουμε. Δυστυχώς, επειδή κάποιοι εγκληματίες αποφάσισαν να μας μετατρέψουν σε πειραματόζωο στα εργαστήρια τους, όπως επίσης τη Σουηδία, αν και με εντελώς διαφορετικό σκοπό.

ΗΡΑΚΛΗΣ ΡΕΡΑΚΗΣ: ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ- Η «ΙΕΡΗ» ΕΥΘΥΝΗ ΚΑΙ Η ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ!

Από τον  ΗΡΑΚΛΗ ΡΕΡΑΚΗ

Το υπουργείο Παιδείας ενεργεί υποτιμητικά, μεροληπτικά και με διακρίσεις απέναντι μόνο στα ορθόδοξα παιδιά, επιβάλλοντάς τους να διδάσκονται έναν πολυθρησκειακό πολτό.

Eδώ και χρόνια, ως γνωστόν, οι μουσουλμανικές, οι εβραϊκές και οι ρωμαιοκαθολικές θρησκευτικές κοινότητες της Ελλάδας έχουν λάβει -και πολύ σωστά και δίκαια- την έγκριση από το υπουργείο Παιδείας να διδάσκονται τα παιδιά τους, ως Έλληνες πολίτες, στα σχολεία τους τη δική τους πίστη.

Είναι προφανές ότι δεν υπάρχει καμία αντίρρηση να απολαμβάνουν το δικαίωμα αυτό, το οποίο, μάλιστα, συνάδει με την ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησής τους και την υποχρέωση της Πολιτείας να προσφέρει σε όλους τους μαθητές θρησκευτική μόρφωση που να είναι σύμφωνη με τις θρησκευτικές πεποιθήσεις των γονέων τους.

Αν όμως οι θρησκευτικές κοινότητες απολαμβάνουν αυτό το δικαίωμα για λόγους ισονομίας, τότε για τους ίδιους λόγους είναι υποχρεωμένο το υπουργείο Παιδείας να προσφέρει την ίδια δυνατότητα στα παιδιά των ορθόδοξων χριστιανών, να διδάσκονται και αυτά τη δική τους πίστη. Η Πολιτεία έχει καθήκον να μη λειτουργεί ιδεοληπτικά σε βάρος των πιστών όλων των θρησκευτικών κοινοτήτων, χωρίς εξαιρέσεις. Ο ορθόδοξος Έλληνας, ως πολίτης του ελληνικού κράτους αλλά και ως μέλος της Εκκλησίας, θα πρέπει να απολαμβάνει ισότιμα τα ίδια συνταγματικά δικαιώματα με όλους τους άλλους και, μάλιστα, υπό την εγγύηση του κράτους, με βάση την αρχή της ισονομίας και της αναλογικότητας (Σύνταγμα, άρθρα 4 και 25).

Το υπουργείο Παιδείας όμως ενεργεί υποτιμητικά, μεροληπτικά και με διακρίσεις απέναντι ΜΟΝΟ στα ορθόδοξα παιδιά, επιβάλλοντάς τους με τα νέα πολυθρησκειακά Θρησκευτικά να διδάσκονται έναν αχταρμά ή πολτό θρησκειών. Πώς είναι δυνατόν, από τη μια μεριά, να επιτρέπει ομολογιακό μάθημα για τις άλλες θρησκευτικές κοινότητες και, από την άλλη, να χαρακτηρίζει συκοφαντικά, υποτιμητικά και ρατσιστικά το ορθόδοξο μάθημα των Θρησκευτικών ως ομολογιακό, κατηχητικό, και να το απορρίπτει ως ακατάλληλο για τη διδασκαλία των ορθόδοξων μαθητών; Ωστόσο αυτό που αγγίζει τα όρια του παραλόγου είναι η προσπάθεια παραπλάνησης, μαύρης προπαγάνδας και εξαπάτησης που επιχειρεί το υπουργείο Παιδείας από κοινού με το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ), προβάλλοντας τον απαράδεκτο και μειωτικό για τη νοημοσύνη μας ισχυρισμό ότι το πολυθρησκειακό πρόγραμμα που προσπαθούν με κάθε τρόπο και μέσο να επιβάλουν στα ορθόδοξα παιδιά είναι ορθόδοξο.

Απέναντι σε αυτή την αυθαίρετη και παράνομη στάση της Πολιτείας η Εκκλησία δεν μπορεί να δεχθεί ή να επιτρέψει τις παραμορφωτικές δράσεις σε βάρος των ορθόδοξων παιδιών. Και αυτό διότι η διδασκαλία του νέου μαθήματος της πολυθρησκείας στα σχολεία είναι σαφές ότι, εκτός των άλλων, μέσω του συγκρητισμού, του σχετικισμού και της θρησκευτικής συγχύσεως, οδηγεί βαθμιαία στην απορθοδοξοποίηση των ορθόδοξων μαθητών, στη σταδιακή μετατροπή της παιδείας τους σε μια ουδετερόθρησκη ή άθρησκη παιδεία και, τελικά, στην ιδεολογική μεταβολή του κράτους σε άθεο και άθρησκο. Η Εκκλησία, εκφράζοντας τη μεγάλη πλειονότητα του ελληνικού λαού, δεν μπορεί να υποχωρεί σε τέτοιες ιδεοληπτικές και παραμορφωτικές δράσεις εκ μέρους της Πολιτείας, και μάλιστα σε θέματα που την αφορούν, όπως είναι το μάθημα των Θρησκευτικών.

Στο ερώτημα αν τα νέα πολυθρησκειακά Θρησκευτικά είναι ορθόδοξα ή όχι απάντησε ο μακαριότατος Αρχιεπίσκοπος τον περασμένο Σεπτέμβριο, απευθυνόμενος δημόσια στον πρωθυπουργό και στους πολιτικούς αρχηγούς, με τους εξής λίγους αλλά σοφούς και περιεκτικούς λόγους: «Το μάθημα των Θρησκευτικών καταργήθηκε και πρόκειται πλέον για ένα μη θεολογικό μάθημα. Η απόπειρα συσσώρευσης κοινών στοιχείων από διαφορετικές θρησκευτικές παραδόσεις είναι ολοφάνερα επιπόλαια, με αποτέλεσμα τη σύγχυση των μαθητών.

Το εκπαιδευτικό υλικό όχι μόνο δεν βοηθά το παιδί μιας ορθόδοξης οικογένειας στη διαμόρφωση μιας συνεκτικής εικόνας για την Ορθοδοξία, αλλά κλονίζει τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις. Δεν μπορεί να εκριζώνεται η θεολογική επιστήμη από το μάθημα των Θρησκευτικών, προκειμένου το μάθημα να υπηρετήσει σκοπούς πολιτικής καθοδηγήσεως. Το μάθημα των Θρησκευτικών […] προσπαθεί, με σαφή πολιτικά κριτήρια, να κατηχήσει και να στρατεύσει τους μαθητές σε μια εκκοσμικευμένη στάση απέναντι στο θρησκευτικό φαινόμενο. Παράλληλα, συντηρεί μια θεολογικά ρηχή προσέγγιση της Ορθόδοξης Εκκλησίας, εκμηδενίζοντας την ιδιαιτερότητα του ορθόδοξου δόγματος και της χριστιανικής παράδοσης, αφού τα καταβιβάζει και τα μελετά στο επίπεδο του απλού κοινωνικού ή φιλοσοφικού κινήματος. Τα καινούργια προγράμματα με έπεισαν ότι δεν πρόκειται για Θρησκευτικά αλλά για επιχείρηση αλλοιώσεως της πίστεώς μας».

Εκτός των λόγων του Αρχιεπισκόπου, ένας από τους όρους που έχει θέσει η Ιεραρχία της Εκκλησίας στον διάλογο που έχει ανοίξει ανάμεσα στην Εκκλησία και το υπουργείο Παιδείας και το ΙΕΠ είναι ο ορθόδοξος προσανατολισμός του μαθήματος των Θρησκευτικών. Για να έχουν όμως ορθόδοξο προσανατολισμό τα Προγράμματα Σπουδών, είναι ανάγκη να είναι σύμφωνα με τις ορθόδοξες χριστιανικές αλήθειες και τα πρότυπα ζωής που εκφράζει η εκκλησιαστική παράδοση. Ο ορθόδοξος τρόπος ζωής αποτελεί το πιο ζωντανό και δυναμικό στοιχείο της ελληνικής πολιτισμικής και κοινωνικής συνείδησης, και είναι ανάγκη να το μαθαίνουν και να το βιώνουν οι νέοι μας. Δεν είναι δυνατόν, επομένως, το υπουργείο Παιδείας να τους στερεί την ορθόδοξη διδασκαλία και να τους την αλλοιώνει μέσα από την απόκρυψη, την αλλοίωση, τη διαστρέβλωση, την παραποίηση των αληθειών της ή την πολτοποίησή της με τις υπόλοιπες θρησκείες.

Ο ορθόδοξος προσανατολισμός του μαθήματος των Θρησκευτικών έχει σαφή και καθαρά χαρακτηριστικά, και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να ερμηνεύεται ως ένα μείγμα στοιχείων, αληθειών, αξιών και πνευματικών προτύπων των θρησκειών. Αντίθετα, σημαίνει μια διδασκαλία πνευματική και κοινωνική, που ολοκληρώνει την προσωπικότητα των μαθητών, αναπτύσσοντας τη χριστιανική θρησκευτική συνείδησή τους, σε ένα πλαίσιο που να συνάδει και να αντιστοιχεί πλήρως με τις αγιοπνευματικές αρετές της χριστιανικής ζωής και, συνεπώς, να συνδέει τη ζωή τους με το θεανθρωποκεντρικό και σωτηριολογικό μήνυμα της Ορθοδοξίας. Πάντως, η στάση της Εκκλησίας ως πνευματικού θεσμού, κάτω από τις παρούσες συνθήκες πνευματικής κρίσεως και συγχύσεως που έχουν δημιουργηθεί, μπορεί να είναι δύσκολη, αλλά δεν μπορεί να είναι υποχωρητική ή συμβιβαστική, διότι πρέπει όλοι να λαμβάνουν υπόψη την ευθύνη που έχει να ορθοτομεί πάντοτε και παντού τον λόγο της αληθείας και της φανερώσεως της μαρτυρίας και της ομολογίας του Ιησού Χριστού.

ΗΡΑΚΛΗΣ ΡΕΡΑΚΗΣ
Καθηγητής Παιδαγωγικής της Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ

Από την Εφημερίδα Ορθόδοξη Αλήθεια - ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ