ΑΓΙΟΣ ΠΡΟΚΟΠΙΟΣ Ο ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ

Άγιος Προκόπιος ο Μεγαλομάρτυς

Ο Άγιος Προκόπιος, έζησε και μεγάλωσε στην Ιερουσαλήμ τα χρόνια που αυτοκράτορας των Ρωμαίων ήταν ο Διοκλητιανός (290 μ.Χ.). Ο πατέρας του, ο Χριστοφόρος, ήταν ευσεβής άνθρωπος, σε αντίθεση με την μητέρα του, την Θεοδοσία, που πίστευε στα είδωλα.

Μετά τον θάνατο του πατέρα του, η μητέρα του τον πήγε στον αυτοκράτορα, ο οποίος τον έκανε ηγεμόνα της πόλης των Αλεξανδρέων και του έδωσε εντολή να καταδιώκει και να βασανίζει τους χριστιανούς. Έτσι ο Προκόπιος ξεκίνησε για την Αλεξάνδρεια.

Κατά την πορεία του όμως, ξαφνικά άρχισαν να πέφτουν αστραπές και βροντές και ταυτόχρονα άκουσε φωνή να τον καλεί με το όνομά του, που τον απειλούσε με θάνατο επειδή θα κατεδίωκε τους χριστιανούς και ταυτόχρονα και τον Αληθινό Θεό.

Μετά από αυτό το γεγονός ο Προκόπιος παρακάλεσε Εκείνον που του μιλούσε να του φανερωθεί περισσότερο για να δει ποίος είναι. Τότε εμφανίστηκε μπροστά του ένας Σταυρός από κρύσταλλο και ακούστηκε μία φωνή να του λέει: «Ἐγὼ εἶμαι ὁ Ἐσταυρωμένος Υἱὸς τοῦ Θεοῦ». Μετά από αυτό το θαύμα πίστευσε και έγινε χριστιανός.

Λίγο αργότερα επιστρέφοντας από νικηφόρα αποστολή, η μητέρα του προσπάθησε να τον πείσει να θυσιάσει στα είδωλα. Κατάλαβε όμως ότι είχε γίνει χριστιανός και τον πρόδωσε στον αυτοκράτορα. Εκείνος διέταξε τον ηγεμόνα της Καισάρειας Ουλκίο να τον ανακρίνει. Αυτός τον χτύπησε πολύ μέχρι λιποθυμίας και μετά τον έκλεισε στην φυλακή. Με την χάρη του Κυρίου όμως οι πληγές επουλώθηκαν και απελευθερώθηκε από τα δεσμά.

Στη συνέχεια οδηγήθηκε στον ναό των ειδώλων όπου με την προσευχή του κατάφερε και συνέτριψε τα είδωλα. Το θαύμα αυτό είχε ως αποτέλεσμα να πιστεύσουν σ' αυτόν πολλοί ανάμεσα τους και η μητέρα του. Αμέσως δόθηκε εντολή να αποκεφαλιστούν όλοι όσοι είχαν πιστεύσει. Μετά από αυτό, δόθηκε εντολή να γίνουν φρικτά βασανιστήρια στον Προκόπιο. Ο Άγιος υπέμενε με πάρα πολύ μεγάλη καρτερία όλα αυτό και μάλιστα κατάφερνε να τα ξεπερνά με την βοήθεια του Θεού. Τέλος δόθηκε εντολή να τον αποκεφαλίσουν και έτσι παρέλαβε το στεφάνι της αιωνίου ζωής. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη          του Αγίου Προκοπίου στις 8 Ιουλίου.

http://www.saint.gr

ΑΓΙΟΣ ΠΡΟΚΟΠΙΟΣ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ

ΑΓΙΟΣ ΠΡΟΚΟΠΙΟΣ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ

ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΓΙΑ ΤΙΠΟΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΤΕ ΑΓΧΟΣ!

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Για τίποτε να μην έχετε άγχος!

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΕΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ "ΠΙΑΣΕΙΣ" ΤΟ ΘΕΟ ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΑΚΟΥΣΕΙ, ΟΤΑΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΕΙΣ, ΓΥΡΙΣΕ ΤΟ ΚΟΥΜΠΙ ΣΤΗΝ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ!

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: «Εάν θέλεις να «πιάσεις» τον Θεό, για να σε ακούσει, όταν προσευχηθείς, γύρισε το κουμπί στη ταπείνωση, γιατί σ’αυτήν την συχνότητα εργάζεται ο Θεός».

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΗΡΕΜΕΙ ΤΟ ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΕΞΥΨΩΝΕΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ!

ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΣΟΥ!

ΑΣ ΓΙΝΕΙ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΣΟΥ!

ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ!

ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ: ΜΑΚΑΡΙΟΙ ΟΙ ΕΙΡΗΝΟΠΟΙΟΙ!

«Μακάριοι εἶναι οἵ εἰρηνοποιοί γιατί αὐτοί θά ὀνομασθοῦν παιδιά τοῦ Θεοῦ»
Ματθαίος 5,9

ΘΑΝΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑΦΗ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ;

Τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, μὲ τὴν ὕ­πουλη ἀποκοιμιστικὴ τακτικὴ τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας, μὲ τὴν ὁποία ἐξουδετέρωσε τὴν ὅποια ἀντίδραση τῆς Ἐκκλησιαστι­κῆς Διοικήσεως, φαίνεται νὰ παραδίδεται στὰ νύχια τῆς Πανθρησκείας καὶ νὰ ὁδηγεῖται σὲ θάνατο.

Καὶ ὅλος αὐτὸς ὁ ὑποτιθέμενος διάλογος ἀπὸ μηδενικὴ βάση μεταξὺ Ἐκκλησίας καὶ Πολιτείας τί ἦταν; Τίποτε! Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς κ. Νικόλαος, ποὺ ἦταν μέλος τῆς Ἐπιτροπῆς Διαλόγου, τὸ εἶπε καθαρά: «Ὑπῆρχε ἡ αἴσθηση ὅτι ἐνῶ μιλούσαμε γιὰ μηδενικὴ βάση, στὴν οὐσία ὑπῆρχε τετελεσμένο». Κάτι ποὺ ἐπιβεβαίωσε ὠμὰ καὶ ὁ Πρόεδρος τοῦ Ἰνστιτούτου Ἐκπαιδευτικῆς Πολιτικῆς (ΙΕΠ) κ. Γεράσιμος Κουζέλης: «Τὰ προγράμματα σπουδῶν ἔμειναν αὐτὰ ποὺ ἦταν... Βέβαια, τὸ ἀποτέλεσμα δίνει τὴ δυνατότητα στὴν Ἐκκλησία νὰ πεῖ ὅτι ἔδωσε μία μάχη καὶ ἄλλαξε τὰ προγράμματα. Δίνει τὴ δυνατότητα σὲ ἄλλους νὰ ποῦν ὅτι ἡ Πολιτεία ὑποχώρησε ἀπέναντι σὲ μία πίεση ποὺ δέχθηκε. Ὁποιοσδήποτε ὅμως συγκρίνει τὰ δύο προγράμματα, θὰ καταλάβει ὅτι δὲν ἄλλαξε κάτι».

Θέλετε καὶ ἄλλη ἀπόδειξη; Ὁρίστε οἱ δηλώσεις τοῦ πρώην Ὑπουργοῦ Παιδείας κ. Φίλη: «Οἱ προσπάθειες τῆς ἡγεσίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδας νὰ δημιουργήσει παραπλανητικὲς ἐντυπώσεις γιὰ ἐσωτερι­κὴ κατανάλωση, ἔχουν ἐξ ἀντικειμένου διαψευστεῖ... Ἐπικαλοῦνται σήμερα αὐτὰ τὰ στοιχεῖα γιὰ νὰ ἀποκρύψουν τὴ στρατηγι­κὴ ὑποχώρηση στὴν ὁποία ἐξαναγκάζον­ται λόγῳ τῆς ἀποδοχῆς τοῦ νέου μαθήμα­τος ἀπὸ τοὺς μαθητὲς ἀλλὰ καὶ τὴ συντριπτικὴ πλειοψηφία τῶν θεολόγων. Ἡ ἀλήθεια ποὺ θέλουν νὰ συσκοτίσουν εἶναι ὅτι τελικὰ ἀποδέχονται τὸ περιεχόμενο τοῦ νέου μαθήματος ποὺ μέχρι χθὲς πολεμοῦ­σαν λυσσαλέα μαζὶ μὲ τὴν Π.Ε.Θ. καὶ τοὺς ἄλλους ἀντιδραστικοὺς καὶ σκοταδιστικοὺς κύκλους, ἐξαπολύοντας ἀναθέματα ἐναν­τίον τοῦ “προβληματικοῦ”, ὅπως μὲ χαρακτήριζαν, Ὑπουργοῦ Παιδείας. Ἡ οὐσία δὲν ἀλλάζει. Τὸ νέο μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν ἦρθε γιὰ νὰ μείνει».

Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀλήθεια. Πικρὴ μέν, ἀναμφισβήτητη ὅμως. Ὁ ἀπαράδεκτος σχεδια­σμὸς τοῦ Νέου Προγράμματος Σπουδῶν ἐπεβλήθη μὲ τὴν ἔνοχη ἀνοχὴ πολλῶν. Τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν ἀποδομεῖται ὁλοσχερῶς. Παραμένει μὲν ὡς μάθημα... Ὅμως...

Ὅμως αὐτὸ ποὺ πλέον θὰ διδάσκεται στὰ Σχολειά μας δὲν εἶναι μάθημα Θρησκευτικῶν Ὀρθόδοξο, ἀλλά, ὅπως ἀκριβέστατα τὸ περιέγραψε στὴν παρέμβασή του ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μεσογαί­ας, «κατήντησε νὰ εἶναι οὐδετερόθρησκο... Ἕνα μάθημα μὲ θρησκευτικὲς θερμίδες ποὺ ἀρρωσταίνουν καὶ παχαίνουν καὶ ὄχι μὲ βιταμίνες ποὺ προσφέρουν ζωὴ καὶ ὑγεία. Μπορεῖ νὰ ἱκανοποιεῖ τὴ λαιμαργία, ἀλλὰ δὲν μεταβολίζεται... Εἶναι καρπὸς δειλίας, ἐξισορροπιστικῆς ἀντίληψης, ἴσως καὶ μειονεκτικῆς καὶ ἡττοπαθοῦς προσέγγισης ὡς πρὸς τὸν σχεδιασμό του. Σχεδιάσθηκε ὄχι γιὰ νὰ ἐμπνεύσει στὴν πίστη καὶ νὰ ἀναδείξει τὴ δύναμη τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ γιὰ νὰ εἶναι συμβατὸ μὲ τὸν σύγχρονο ὀρθολογισμὸ καὶ ἀνεκτὸ ἀπὸ τὶς σύγχρονες ἀθεϊστικὲς καὶ συγκρητιστικὲς ἀντιλήψεις».

Παρόμοια ἐπεσήμανε καὶ ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱερόθεος: «Τὸ πρόγραμμα αὐτὸ ἀπὸ τὴ βάση του εἶναι προβληματικό, θὰ μποροῦσα δὲ νὰ πῶ ἐκθεμελιωτικό, διότι ἀποδομεῖ τὰ πάντα».

Ἐμεῖς θὰ συμπληρώναμε ὅτι πλέον τὸ μάθημα δὲν εἶναι κὰν οὐδετερόθρησκο, εἶ­ναι μάθημα κατηχητικό. Ὄχι ὅμως κατηχητικὸ τῆς Ὀρθόδοξης Πίστεως, ἀλλὰ τοῦ δαιμονικοῦ βδελύγματος τῆς Πανθρησκείας.

Ὁ δημοσιογραφικὸς θόρυβος ἑστιάσθηκε κυρίως γύρω ἀπὸ τὸ ὅτι μὲ τὴν παρέμβαση τῆς Ἐπιτροπῆς τῆς Ἐκκλησίας ἀφαιρέθηκαν δυό-τρία τραγουδάκια. Τὸ πρόβλημα ὅμως τοῦ νέου Προγράμματος δὲν βρίσκεται στὰ ὅποια τραγουδάκια περιέχει. Βρίσκεται στὴν ἐξομοίωση τῆς ἀλήθειας μὲ τὴν πλάνη, τοῦ Χριστοῦ μὲ τοὺς ποικίλους ἱδρυτὲς θρησκειῶν, τῆς Χριστιανικῆς Πίστεως μὲ ὅλες τὶς θρησκευτικὲς δοξασίες τοῦ κόσμου.

Μιὰ ὁμάδα «θεολόγων» ποὺ δὲν εἶχε τὴν τόλμη ἢ ἀπέτυχε νὰ διεκδικήσει τὴν ἡγεσία τῆς ΠΕΘ (Πανελλήνιας Ἕνωσης Θεολόγων), δημιούργησε ἕνα ρῆγμα μέσα στὸ θεολογικὸ σῶμα μὲ τὸ ὄνομα «Θεολογι­κὸς Σύνδεσμος ΚΑΙΡΟΣ», εἰσέδυσε μὲ τὴ συνδρομὴ πολιτικῶν προσώπων στοὺς χώρους τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας καὶ τοῦ Ἰνστιτούτου Ἐκπαιδευτικῆς Πολιτικῆς (ΙΕΠ), ἐκμεταλλεύθηκε χρηματοδοτικὰ Προ­γράμ­ματα τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως καὶ δη­μιούργησε αὐτὸ ποὺ ὀνομάσθηκε «Νέο Πρό­­γραμμα Σπουδῶν τοῦ Μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν», ἕνα δηλαδὴ θρησκευτικὸ μόρφωμα ποὺ εὐνοεῖ τὶς ἐπιταγὲς τῆς Νέας Ἐποχῆς.

«Θεωρῶ ἀνεπίτρεπτο», ἔγραψε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου, «τὸ ὅτι ὁ διάλογος ἔγινε μεταξὺ τοῦ Ἰνστιτούτου Ἐκπαιδευτικῆς Πολιτικῆς καὶ τῶν ἐκπροσώπων τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὄχι καὶ μὲ τὴν Πανελλήνια Ἕνωση τῶν Θεολόγων. Παραγνωρίσθηκαν τελείως οἱ θεολόγοι ποὺ ἐργάζονται τὸ μάθημα στὴν τάξη, καὶ δὲν τοὺς δόθηκε ἡ δυνατότητα νὰ ἐκφράσουν τὶς ἀπόψεις τους, ὅπως δόθηκε ἡ δυνατότητα νά ἐκφράσουν τὶς ἀπόψεις τους ὁ Θεολογικὸς Σύνδεσμος ΚΑΙΡΟΣ».

Καὶ τώρα ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μεσογαίας διαπιστώνει μὲ ὀδύνη: «Τὸ κύριο πρόβλημα δὲν εἶναι ὅτι μὲ ἕνα ἀκατάλληλο ἢ ἐλλιπὲς μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν χάνουμε (ἡ Ἐκκλησιαστικὴ Διοίκηση) τοὺς μαθητές, ἀλλὰ ὅτι ἤδη χάσαμε τοὺς θεολόγους»...

Ἔτσι τελείωσε αὐτὴ ἡ θλιβερὴ ἱστορία... «Χάσαμε τοὺς θεολόγους». Οἱ θεολόγοι ἔ­­χουν χαθεῖ ἐδῶ καὶ δεκαετίες, ἀπὸ τότε ποὺ οἱ Θεολογικὲς Σχολὲς μὲ τὴν ἀλλαγὴ τοῦ συστήματος εἰσαγωγῆς πλημμύρισαν μὲ ἑκατοντάδες ἄσχετους, ἀδιάφορους καὶ ἄθεους φοιτητές ποὺ ἔβλεπαν τὶς σπουδές τους στὴ Θεολογία ὡς βιοποριστικὸ ἐπάγγελμα, τίποτε ἄλλο!

Σήμερα ἁπλῶς διαπιστώνουμε τὴν ἀπώλεια. Ἀπώλεια τῶν Θεολόγων καὶ τραγικὴ ὑποβάθμιση τοῦ μαθήματος. Δὲν θέλουμε ὅμως νὰ παραδεχθοῦμε ὅτι αὐτὸ ὄντως θὰ συμβεῖ. Ἐπιθυμοῦμε τὴ διατήρηση τοῦ ὀρθόδοξου προσανατολισμοῦ τοῦ μαθήματος.

Καὶ αὐτὸ εὐχόμαστε· αὐτὴ ἡ δραματικὴ διαπίστωση καὶ ἡ καταστροφικὴ πορεία τοῦ μαθήματος νὰ ὁδηγήσει σὲ ἀφύπνιση... Διότι ἂς μὴν ξεχνᾶμε ὅτι ἡ πρὸ ἔτους ἀντίδραση τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου συγκλόνισε συθέμελα τὴν κίνηση ἀποδομήσεως τοῦ μαθήματος, κάτι ποὺ δυστυχῶς ἐξανεμίσθηκε στὴ συνέχεια.

Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

Πανθρησκεία:

Το κύριο μήνυμα του νέου μαθήματος των θρησκευτικών

της Ράνιας Γάτου

Έντονες διαστάσεις αρχίζει να παίρνει η προσπάθεια της πολιτείας να χειραγωγήσει την εκκλησία στο μάθημα των θρησκευτικών. Στις 27 Ιουνίου ημέρα Τρίτη 2017, συνέρχεται η ιεραρχία της εκκλησίας της Ελλάδος με θέμα το μάθημα των θρησκευτικών.

 Ήδη με επιστημονικά έγκυρο τρόπο έχει αποκαλυφθεί ο σχετικιστικός χαρακτήρας του μαθήματος που οδηγεί στην αποδόμηση όχι μόνον της ορθοδοξίας, αλλά και κάθε μορφής θρησκείας αντικαθιστώντας τη προτεραιότητα του πνευματικού με υλιστικούς συναισθηματισμούς που κάνουν τα παιδιά ικανά να λειτουργούν μόνο σαν καταναλωτές στις αγορές.

Όλα αυτά εξανάγκασαν τους γονείς να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους και να εκδώσουν μια έκκληση προς την εκκλησιαστική ιεραρχία της Ελλάδος.

Κατόπιν αυτού έντονος παραμένει ο προβληματισμός για το αν τελικά και ποιος θα υποκύψει πρώτος σε αυτά τα πισώπλατα χτυπήματα εις βάρος της ανυπεράσπιστης νεολαίας. Ήδη μετά τη δημοσιοποίηση στο διαδίκτυο των φακέλων και την έκδοση στις 19 Ιουνίου 2017 των δύο υπουργικών αποφάσεων για το πρόγραμμα σπουδών για όλες τις τάξεις του σχολείου οι υποψίες έχουν γίνει πλέον ορατή γραπτή πραγματικότητα. Οι γονείς συνασπίζονται πανελληνίως δημιουργώντας ένα τείχος προστασίας γύρω από τους μικρούς μαθητές απαγορεύοντας να χρησιμοποιηθεί από ενδοτικά στοιχεία το σχολείο σε όργανo μακιαβελικής μηδενιστικής προπαγάνδας. Η πανελλήνια έκκληση προς τον Αρχιεπίσκοπο και την Ιερά σύνοδο φανερώνει τη βαρύτητα των μηνυμάτων και την κρισιμότητα των στιγμών.

Ο αγώνας προβλέπεται μακρύς και δεν πρόκειται να κλείσει με εκβιαστικές εκδόσεις υπουργικών αποφάσεων οι οποίες δήθεν εκπροσωπούν και τη συναίνεση της εκκλησίας. Η πανελλήνια διακήρυξη είναι ένα κείμενο ευρείας πνοής που αξίζει να διαβαστεί από όλους τους Έλληνες και έχει ως εξής:

___________________________________

Πανελλήνια Έκκληση Γονέων για το Μάθημα των Θρησκευτικών

Μακαριώτατε, Σεβασμιώτατοι,

«Η χώρα βασανίζεται από μια ατέρμονη κρίση από την οποία έξοδος δεν φαίνεται. Η ψυχολογική και σωματική κούραση τσακίζει την καθημερινότητα μας. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, τα παιδιά μας, θύματα και αυτά της ψυχολογικής κατάρρευσης, που προέρχεται από την αποδόμηση του κοινωνικού ιστού και την αναζήτηση της μετανάστευσης, σαν λύση απελπισίας, αντί να βλέπουν στο σχολείο μια πυξίδα για το μέλλον τους και χώρο για αναζήτηση του πραγματικού νοήματος της ζωής, μπερδεύονται σε ένα χάος ανθρώπινων θεωριών που το κεντρικό τους νόημα είναι ότι αλήθεια δεν υπάρχει. Θέλουν να μάθουν στο παιδί ότι όλα είναι σχετικά και ανθρώπινες κατασκευές. Άρα το μόνο νόημα της ζωής είναι το τίποτα. Τι νόημα λοιπόν έχει μέσα σε αυτό το νοητικό κλίμα η παρακολούθηση έστω και μιας ώρας ζωής υποχρεωτικής εκπαίδευσης;

Η επίθεση στο μάθημα των θρησκευτικών, όπως αποδεικνύεται με τη δημοσίευση στο διαδίκτυο του πλήρους περιεχομένου του φακέλου σπουδών (για όλες τις τάξεις πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης), ύπουλα προσπαθεί να παρασύρει αθώες ανήλικες ψυχές μέσω της παιδοκολακείας σε συμμετοχή σε θεατρικά δρώμενα μέσα στην τάξη, όπου ο κάθε μαθητής θα φτιάχνει τη δική του αλήθεια βάσει της φαντασίας του. Αυτές οι μεθοδεύσεις το μόνο που θα καταφέρουν, είναι να οδηγήσουν στη δημιουργία εγωπαθών και ανερμάτιστων προσωπικοτήτων, για τις οποίες το κέντρο θα είναι το εγώ τους και όχι η κοινωνική αλληλεγγύη. Ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός ως τελεσιουργός του μυστηρίου της σωτηρίας μας δια του Σταυρού και της Αναστάσεως απουσιάζει και επανεμφανίζεται σαν ένας συνήθης ηθικοδιδάσκαλος που συμπαρατίθεται με κοσμικές και θρησκευτικές θυμοσοφίες του Μωάμεθ, του Βούδα, του Κομφουκίου και άλλων ηθικολόγων. Αυτό οδηγεί τελικά στη δημιουργία απνευμάτιστων ανθρωποτύπων που άλλοτε ιδεολογικοποιούν ή ηθικοποιούν συγχυτικά τα πάντα ανάλογα με τις συναισθηματικές ροπές και τις εξαρτήσεις τους. Είναι δηλαδή τα τελικά άριστα υποψήφια θύματα των διαφημίσεων και των κάθε λογής εξουσιαστών.

Εάν το παιδί μπολιαστεί με ένα τέτοιου είδους μηδενιστικό φρόνημα, γιατί να αγωνιστεί να χτίσει κάτι για την πατρίδα του ή και για την Ευρώπη ολόκληρη, αν όλα αυτά που ζούμε δεν είναι παρά παιχνίδια της φαντασίας μας; Η εικονική πραγματικότητα μπορεί να είναι καλή για παιχνίδια διασκέδασης στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, αλλά εάν μεταφερθεί στον πραγματικό χώρο όλα μετατρέπονται σε χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου και μάλιστα εν ζωή. Εάν το σχολείο είναι όργανο αντικατήχησης στην αποδόμηση και στο τίποτα, τότε ο λόγος υπάρξεώς του παύει να υπάρχει.

Είναι απύθμενα ανόητο γονείς να θυσιάζουν όλο τους το είναι, για να μάθουν τα παιδιά τους λίγα γράμματα, σαν στήριγμα στη ζωής τους, όταν κάθε μορφής αξία πριονίζεται τόσο ριζικά μέσα στην απροστάτευτη παιδική ψυχή.

Με την παρούσα επιστολή μεταφέρουμε την έντονη διαμαρτυρία της γρηγορούσας συνείδησης του πληρώματος της Εκκλησίας στην Ιεραρχία και ζητούμε, έστω και εκ των υστέρων, να μη συναινέσει σε αυτό το ανοσιούργημα που προσπαθεί να επιβληθεί στα παιδιά μας με υπουργικές αποφάσεις και φακέλους μαθημάτων.

Το ελληνικό σύνταγμα θέτει όρια στην παρεμβατικότητα του κράτους και μάλιστα όταν θίγονται ανθρώπινα δικαιώματα. Ο σχετικισμός μπορεί να είναι μια θεωρία των αποδομιστών, μια ιδιαίτερη ερμηνεία του μεταμοντερνισμού, αλλά ούτε πλουραλιστικό, ούτε κριτικό, ούτε αντικειμενικό είναι να παρουσιάζεται ως η μόνη αλήθεια. Η επιβολή με υπουργικές αποφάσεις φιλοσοφικών δοξασιών, ως της μόνης νομικά επιτρεπτής στο δημόσιο εκπαιδευτικό χώρο αλήθειας, συνιστά φασισμό της χειρότερης μορφής. Οι ιεράρχες της Εκκλησίας μας καλούνται να μην υποκύψουν σε γελοίες ποσοστώσεις περί την ορθόδοξη πίστη, π.χ. 60% ορθοδοξία, 30% Ισλάμ, 10% βουδισμός και άλλα τινά φαιδρά. Ούτε να υποκύψουν στην αποδοχή του σχετικισμού ως της επίσημης φιλοσοφίας του νέου προγράμματος σπουδών για τα θρησκευτικά. Γιατί, αν και η ορθόδοξη πίστη είναι κάτι σχετικό μέσα σε ένα φαντασιακό συνονθύλευμα απόψεων, τι νόημα έχει να πάρουμε στα σοβαρά την έννοια της Εκκλησίας και τι νόημα έχει να συζητάμε περί σχέσεων Εκκλησίας και Πολιτείας, όταν αυτά είναι απλά ένα φαντασιώδες τίποτα. Το περίεργο είναι ότι όλοι αυτοί οι οπαδοί του πνευματικού σχετικισμού, όταν αναφέρονται στο χρήμα και στον υλισμό γίνονται απολυτοκράτες. Όταν μιλούν για οικονομικά, είτε αυτά λέγονται υποχρεώσεις έναντι των δανειστών ή υποχρεώσεις οικονομικές έναντι του Ελληνικού Δημοσίου, εκεί δεν ισχύει ο σχετικισμός; Γιατί για το χρήμα ισχύει η απόλυτη και ανελέητη σπάθη του νόμου; Είναι τυχαία αυτή η αντεστραμμένη αντικατήχηση;

Ό,τι και να συμβεί οι γονείς και τα παιδιά μαζί με τους δασκάλους στα σχολεία, που δεν κάνουν εκπτώσεις συνειδήσεως, δηλώνουν ότι θα αρνηθούν οποιαδήποτε ενεργητική ή παθητική συμμετοχή μέσα στις τάξεις σε αυτό το εκκολαπτόμενο έκτρωμα. Η ομόφωνη -ει δυνατόν- αρνητική ψήφος όλων των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών θα αποδείξει ότι οι Έλληνες Ιεράρχες ξέρουν να ιεραρχούν το πνευματικό συμφέρον ενάμιση εκατομμυρίων ανηλίκων παιδιών που φοιτούν στα σχολεία πάνω από οποιεσδήποτε άλλες σκοπιμότητες με τις οποίες ο καίσαρας θέλει να διαιρέσει την Εκκλησία».

Μετά από αυτό κείμενο όλα δείχνουν ότι η δημοκρατία σε επίπεδο λαού και γονέων λειτουργεί και η μαχητικότητα είναι εντονότατη. Δηλώνεται απερίφραστα ότι δεν πρόκειται να γίνει ανεκτός κανένας εκ των άνω πολιτικάντικος καιροσκοπισμός, ούτε ανταλλαγές πνευματικών με υλικά κάτω από το τραπέζι εις βάρος της μαθητιώσας νεότητας..

Από e-thessalia.gr 

ΗΡΑΚΛΗΣ ΡΕΡΑΚΗΣ: «ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΠΟΥ ΑΠΟΚΡΥΠΤΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ»

«Αλήθειες που αποκρύπτονται για το μάθημα των Θρησκευτικών»

Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής Παιδαγωγικής – Χριστιανικής Παιδαγωγικής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ

Για να γίνει αποδεκτό το μοντέλο της νέας πολυθρησκειακής αγωγής έχουν λεχθεί και γραφτεί πολλά αναληθή, αλλά υπάρχουν πολλά, επίσης, που συστηματικά αποκρύπτονται και που είναι όμως εκείνα, τα οποία ίσως διαλεύκαναν το τοπίο και αποκάλυπταν τους πραγματικούς λόγους δημιουργίας των νέων πολυθρησκειακών Προγραμμάτων στη χώρα μας.

Ένας από αυτούς είναι η οντολογική σχέση της πολυθρησκειακής αγωγής με το φαινόμενο της μετανεωτερικότητας: Σε ένα σημείο των νέων Προγραμμάτων διαβάζουμε ότι «το ΜτΘ καλείται να προχωρήσει πέρα και από τη νεωτερικότητα». Τι υπάρχει πέρα και από τη νεωτερικότητα (μοντερνισμός); Υπάρχει η κοσμοθεωρία της μετανεωτερικότητας (μεταμοντερνισμός) στο χώρο της Φιλοσοφίας και φυσικά της κοινωνίας και της πολιτικής. Τι περιεχόμενο έχει η μετανεωτερικότητα, έτσι ώστε να αποτελεί το όραμα του συντάκτη ή των συντακτών των νέων Προγραμμάτων της πολυθρησκευτικότητας στη χώρα μας; Ποια κοινά στοιχεία υπάρχουν μεταξύ τους;

Η μετανεωτερικότητα διακηρύττει έμπρακτα ότι δεν υπάρχει ανάγκη για μια κοινή αντικειμενική λογική και αλήθεια. Γι’ αυτήν, όλες οι αλήθειες και οι όλες οι διαχρονικά κοινά αποδεκτές σταθερές του πολιτισμού είναι σχετικές. Με αυτόν τον τρόπο, η μετανεωτερικότητα έρχεται να υποδαυλίσει τον σύγχρονο μηδενισμό, τη θέση δηλαδή ότι ο σύγχρονος άνθρωπος δεν έχει ανάγκη από αυτό που λέμε «νόημα ζωής», δεν χρειάζεται να έχει αξιακό άξονα και κεντρικά πρότυπα, που χρειάζονται στήριξη ή ανάδειξη ή προβολή για να διατηρηθεί ο πολιτισμός και η κοινωνία σε κάποιο ηθικοπνευματικό επίπεδο. Όλα βασίζονται, πορεύονται και καταλήγουν στο κενό και στο μηδέν. Σε αυτό το πλαίσιο, δεν είναι παραδεκτές ούτε οι πολιτισμικές ούτε οι θρησκευτικές ταυτότητες, αφού επιλέγεται η αρχή των πολλαπλών ταυτοτήτων σε όλα τα κυρίαρχα θέματα, που αφορούν κυρίως στην οντολογική πλευρά της ανθρώπινης ύπαρξης. Στη μετανεωτερική σκέψη, υπάρχουν μόνον ατομικές επιλογές ή επινοήσεις ταυτότητας, υπάρχουν μόνο προσωπεία, αλλά όχι πρόσωπα. Η πίστη στον Θεό και η εμπιστοσύνη προς τον άνθρωπο, ως στηρίγματα και σημεία αναφοράς, απορρίπτονται ή αποδομούνται. Φορείς, που πρόσφεραν στο παρελθόν καταφύγιο κοινωνικής συνοχής και ενότητας, όπως οι ποικίλες συλλογικότητες, αποδοκιμάζονται και μηδενίζονται, μπροστά στην υπεροψία και την αυτολατρεία του ατομικού «εγώ», που όμως, και αυτό, με αυτόν τον τρόπο, αυτοκαταστρέφεται μέσα στα υπαρξιακά κενά, που το ίδιο δημιουργεί, αρνούμενο τη σχέση και τη συνύπαρξη με ένα «εσύ» και με ένα «εμείς», έξω από τον εαυτό του.

Μέσα σε αυτήν τη γενικευμένη πνευματική κρίση και αποδόμηση, που έφερε η μετανεωτερικότητα στον κόσμο και στην Ελλάδα, από τη δεκαετία του 1960,  η μόνη ελπίδα και δυνατότητα να κρατηθεί και να στηριχθεί ο πολιτισμός και η κοινωνία σε μια υγιή πνευματικά κατάσταση, προκειμένου να έχει στη συνέχεια και στο μέλλον προσδοκίες ανακαίνισης ήταν το πνευματικό ανάχωμα και θεραπευτήριο της ορθόδοξης Εκκλησίας, ως το πνευματικό σώμα με αρχηγό τον Χριστό. Ειδικότερα στην περιοχή της νεότητας, αυτό το συγκεκριμένο έργο της Εκκλησίας το διακονούσε, η ορθόδοξη χριστιανική αγωγή στο επίπεδο του ελληνικού σχολείου.

Ωστόσο, αυτήν  την ελπίδα έσβησε η εισαγωγή ή μάλλον επιβολή της πολυθρησκειακής διδασκαλίας στην Ελλάδα. Η πολυθρησκειακή αγωγή ταυτίζει, πλέον, μέσα από  την κατάλληλη θρησκευτική παραπλάνηση, στην οποία ασκεί τους νέους μας, τις αρχές της με τις αρχές της μετανεωτερικότητας, προβάλλοντας, ως θετικό πρόσημο, το ψεύτικο όραμα του προοδευτισμού και του εκσυγχρονισμού, το οποίο έντεχνα προέβαλε και προβάλλει και η κοσμοθεωρία της μετανεωτερικότητας. Βασική προϋπόθεση για να κυριαρχήσει αυτή η μολυσματική ασθένεια, που εκπορεύεται από αυτήν την  κοσμοθεωρία και αποτελεί  ένα βασικότατο πρότυπο για να διαδοθεί η πολυθρησκειακή αγωγή, είναι ένας ελλειπτικός επιστημονικά προσδιορισμός  των αναγκών, των «ενδιαφερόντων και των ερωτημάτων των σημερινών μαθητών».

 Έτσι, στο περιεχόμενο της νέας πολυθρησκειακής αγωγής, στήνονται φανταστικές ανάγκες, ερωτήματα και ενδιαφέροντα που δήθεν απασχολούν τους νέους καθώς και οι τρόποι και τα μέσα που θα ανταποκριθούν στην ικανοποίησή τους.  Μεταξύ άλλων υποστηρίζεται εντελώς αυθαίρετα ότι τα θεολογικά ζητήματα των μαθητών στην Ελλάδα θα τα λύσει μια εκσυγχρονισμένη και διευρυμένη μορφή του μαθήματος των θρησκευτικών, το οποίο δεν μπορεί να περιορίζει τη γνώση των μαθητών «αποκλειστικά στη δική τους θρησκευτική παράδοση», διότι αυτό το μοντέλο «έχει πλέον φτάσει  στα όριά του». Ποια επιστημονική έρευνα, επίσης, κατέγραψε ότι υπάρχει το αίτημα των ορθόδοξων νέων μας να επιλυθούν και να απαντηθούν τα θεολογικά τους ζητήματα,  όχι από τη δική τους ορθόδοξη πίστη και παράδοση, αλλά  από μια διευρυμένη με «τις θρησκείες και τις θρησκευτικές και μη θρησκευτικές κοσμοθεωρήσεις, που νοηματοδοτούν  τον ανθρώπινο βίο»; Ποια τεκμηριωμένη έρευνα κατέγραψε ότι οι γνώσεις και τα πρότυπα που παρέχει η Ορθοδοξία έχουν φτάσει στα όρια όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στα νέα Προγράμματα;

 Οι θέσεις αυτές που διατυπώνονται στα νέα Προγράμματα είναι μη επιστημονικές, ατεκμηρίωτες, δημαγωγικές και απευθύνονται στο θυμικό ορισμένων αδαών. Όπως κατανοεί ο αναγνώστης, όλα όσα καταγράφηκαν στα νέα πολυθρησκειακά Προγράμματα είναι ιδεοληπτικά κατασκευάσματα μιας μικρής ομάδας «Θεολόγων» και κληρικών, που βρίσκονται πίσω από όλα αυτά. Οι «Θεολόγοι» αυτοί έχουν καταφέρει από το 2011 έως σήμερα να παραπλανούν πολιτικούς και εκκλησιαστικούς παράγοντες, να εκμεταλλεύονται τις θέσεις τους για να παρασύρουν κυβερνητικά πρόσωπα όλων των αποχρώσεων σε λανθασμένες και καταστροφικές για την πορεία της Εκκλησίας μας αποφάσεις και να κατατρώγουν την σάρκα της Ορθοδοξίας και φυσικά όχι μόνον αυτήν… 

Η πολυθρησκειακή διδασκαλία, όπως ήδη αναφέρθηκε, ακολουθεί τη μετανεωτερικότητα, ως μία κοσμοθεωρία που νοηματοδοτεί τον ανθρώπινο βίο, γιατί ένα βασικό κοινό που έχουν και οι δύο είναι η αποδόμηση των πάντων. Η πολυθρησκειακή αγωγή, που επιβάλλουν τα νέα Προγράμματα, πολτοποιεί και συμψηφίζει τις διάφορες θρησκευτικές αλήθειες  με την αλήθεια της χριστιανικής πίστεως. Αρνείται να αποδεχθεί τον Χριστό και τη διδασκαλία του, ως μοναδική αλήθεια που σώζει και ελευθερώνει τον άνθρωπο, διδάσκοντας τους ορθόδοξους μαθητές ότι οι θρησκείες έχουν και προσφέρουν και αυτές αλήθεια, πνεύμα, θεραπευτική δύναμη και υπαρξιακή λύτρωση. Δεν στοχεύει σε ένα μαθητή με μία γνήσια θρησκευτική ταυτότητα, αλλά στην οικοδόμηση μίας αρρωστημένης πολλαπλής ταυτότητας.

Η πολυθρησκευτικότητα δεν διδάσκει σεβασμό στη διατήρηση της διαφοράς των θρησκευτικών ταυτοτήτων των μαθητών, αλλά στοχεύει στο μηδενισμό των διαφορών με τη μέθοδο της πολτοποίησης. Στοχεύει επίσης στην αλλοίωση, στην παραποίηση και στον μετασχηματισμό του ορθόδοξου Χριστιανισμού, αφού χρησιμοποιεί τον σχετικισμό, τον συγκρητισμό και τη σύγχυση, φαινόμενα που γεννούν τον μηδενισμό, την αμφισβήτηση και το υπαρξιακό χάος στις ψυχές των μαθητών. Αποξενώνει όλους τους μαθητές από τη θεολογική βάση της πίστεώς τους, επιβάλλοντάς τους μια εξισωτική και κυρίως μετανεωτερική και εκκοσμικευμένη πνευματικότητα. Όλα αυτά είναι ορισμένα μόνο ενδεικτικά από εκείνα που είναι ανάγκη να γνωρίζουν τόσο οι Ιεράρχες μας, που έχουν την ευθύνη του ελέγχου των νέων πολυθρησκειακών Προγραμμάτων όσο και ολόκληρος ο ελληνικός λαός, τα παιδιά του οποίου θα τα διδαχθούν.

Ορθόδοξη Αλήθεια, 05.07.2017

ΑΓΙΟΣ ΝΚΤΑΡΙΟΣ: ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΕΙΡΗΝΕΥΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ, ΕΙΡΗΝΕΥΕΙ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΠΛΗΣΙΟΝ ΤΟΥ!

Άγιος Νεκτάριος: Ἐκεῖνος ποὺ εἰρηνεύει μὲ τὸν ἑαυτό του, εἰρηνεύει καὶ μὲ τὸν πλησίον του, εἰρηνεύει καὶ μὲ τὸ Θεό. Ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος εἶναι ἁγιασμένος, γιατὶ ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς κατοικεῖ μέσα του.

ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ: ΝΑ ΖΗΤΑΤΕ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ!

Να ζητάτε καθημερινά τον Κύριο· αλλά μέσα στην καρδιά σας και όχι έξω απ’ αυτήν. Και όταν Τον βρείτε, σταθείτε με φόβο και τρόμο όπως τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ, γιατί η καρδιά σας έγινε θρόνος του Θεού.

ΑΓΙΟΣ ΒΛΑΣΙΟΣ, Ο ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΕΞ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ

Άγιος Βλάσιος ο ιερομάρτυρας εξ Ακαρνανίας

Ο Άγιος Βλάσιος ήταν ηγούμενος ή εφυσυχάζων επίσκοπος στην Ιερά Μονή των Εισοδίων της Θεοτόκου που βρίσκονταν στην περιοχή των Σκλαβαίνων – Ζαβέρδας νυν Παλαίρου Αιτωλοακαρνανίας. Ετελειώθει με μαρτυρικό θάνατο από Αγαρηνούς πειρατές μαζί με πέντε συμμοναστες του και πλήθος χριστιανών λαϊκών αντρών γυναικών και παιδιών που αποτελούσαν ποίμνιο του, για την πίστη τους στο Χριστό. Τον αποκεφάλισαν αφού προηγουμένως κάρφωσαν αργά στο σώμα του πέντε καρφιά. Στην συνέχεια οι δήμιοι του προσπάθησαν να κάψουν το σώμα του αλλά αυτό δεν κάηκε. Οι διασωθέντες χριστιανοί που έφτασαν στο σημείο έθαψαν τον Άγιο Βλάσιο χωριστά από τους πέντε συμμαρτυρίσαντες συνασκητές του, τους οποίους ενταφίασαν μαζί σε κοινό τάφο. Τους υπόλοιπους χριστιανούς τους έθαψαν φύρδην μύγδην σε μεγαλύτερο ομαδικό. Το μαρτύριο τους έλαβε χώρα την 19η Δεκεμβρίου ημέρα Κυριακή. Σε πέτρινη επιγραφή που βρέθηκε στο σημείο του τάφου του αναφέρονταν το έτος 1006 μ.Χ. η οποία πιθανώς να προσδιορίζει και τον χρόνο του μαρτυρίου του.

Σιγά σιγά χάνεται και σκεπάζεται από την λήθη του χρόνου το μαρτύριο και η ιστορικότητα του Αγίου Βλασίου και των συν αυτώ αλλά και όλων των γεγονότων τα οποία έλαβαν χώρα. Αγνοείται παντελώς η οντότητα του μεγάλου αυτού αγίου. Μόνο στις διηγήσεις της προφορικής παραδόσεως αναφέρεται η σφαγή που έλαβε χώρα, σε απροσδιόριστο παρελθοντικό χρόνο. Εκείθε και η ονομασία της περιοχής από Κιάφα σε «Σκλάβαινα» (περιοχή που υπέστη σκλαβια- αιχμαλωσία). Χάνεται κάθε ιστορική ή και μορφολογική ένδειξη της ύπαρξης του Αγίου για 900 και πλέον χρόνια. Όλα τα σκέπασε το σκότος της λησμονιάς. Αν και το όλο ιστορικό χάθηκε στα βάθη των αιώνων αν και τίποτα δεν καταμαρτυρούσε για τα γεγονότα των Σκλαβαίνων, αν και ο τόπος είχε αλλάξει ριζικά από μορφολογικής αλλά και πληθυσμιακής πλευράς, το θείο δώρο της Αγάπης του Θεού προς το σύγχρονο άνθρωπο αναδύεται ως θείο φως από το φάσμα των σκοτεινών 900 και πλέον χρόνων. Ευδοκείτε έτσι από το έτος 1915 μ.Χ. και εξής αρχίζουν να συμβαίνουν ανεξήγητα αλλά και θαυμαστά γεγονότα στην περιοχή των Σκλαβαίνων. Πολλοί από τους κατοίκους της περιοχής αρχίζουν να βλέπουν σε όνειρα κάποιον επιβλητικό και ιεροπρεπή ρασοφόρο, ο οποίος να τους έλεγε «Είμαι ο Άγιος Βλάσιος. Να σκάψετε στο σημείο αυτό και να βγάλετε τα λείψανα μου» και τους έδειχνε το συγκεκριμένο τόπο. Σημειωτέων ότι επί του σημείου του τάφου τίποτα δεν δήλωνε την ύπαρξη του. Πάνω από αυτό και εν αγνοία, είχαν κατασκευαστεί ποιμνιοστάσια και στάβλιζαν στο σημείο πρόβατα. Οι κάτοικοι μη μπορώντας να εξηγήσουν το γεγονός των εμφανίσεων αυτών του ιερέα, κατασκεύασαν ένα πέτρινο εικονοστάσι αφιερωμένο στον Άγιο Βλάσιο επίσκοπο Σεβαστείας, στο σημείο που τους έδειχνε ο άγιος. Δεν επιχείρησαν όμως ποτέ να σκάψουν είτε από δυσπιστία είτε από τον φόβο της απογοήτευσης. Οι εμφανίσεις όμως του Αγίου άρχισαν να γίνονται πιο επίμονες και επιτακτικές με αποδέκτες πολλούς περισσότερους κατοίκους της περιοχής. Αλλά και πάλι δεν προχωρούσαν στο έργο της εκταφής του αγνώστου τάφου.

Κατά το έτος 1923 μ.Χ. ο Πανάγαθος Θεός ευδόκησε ώστε να δοξαστεί και επί της γης ο ένδοξος ιερομάρτυρας Του Βλάσιος. Και αυτό με την θαυμαστή δια ζώσης φανέρωση του, στην μακαριστή πλέον γερόντισσα Ευφροσύνη Κατσαρά. Μια απλή γνήσια και ευσεβή πολύτεκνη γυναίκα χήρα η οποία λάτρευε τον Θεό με την ίδια την ζωή της. Ήταν η νύκτα της 23η Αυγούστου του έτος 1923 μ.Χ. κατά την οποία η Ευφροσύνη φρόντιζε την ετοιμοθάνατη κόρη της η οποία έπασχε από τυφοειδή πυρετό. Ξαφνικά εν τω μέσω της νυκτός αφού ακούστηκε δυνατός κρότος άνοιξαν τα πορτοπαράθυρα της οικίας και εκτυφλωτικό φως εισήλθε εντός αυτής. Από υπερκόσμια αυτή λάμψη περιβάλλονταν κάποιος επιβλητικός ιερέας, ενδεδυμένος άπασα την ιερατική στολή ο οποίος κρατούσε στο χέρι ποιμαντική ράβδο. Τα χαρακτηριστικά του τα διέκρινε με κάθε λεπτομέρεια η γερόντισσα Ευφροσύνη ενώ η κόρης της αντιλαμβάνονταν μόνο την εκτυφλωτική λάμψη. Ο άγιος ιερέας απευθυνόμενος στην Ευφροσύνη της είπε ότι είναι ο Άγιος Βλάσιος και της ζήτησε να τον ακολούθησε για να της υποδείξει το ακριβές σημείο του τάφου του προκειμένου να ενεργήσει για την εκταφή του. Σαστισμένη η γερόντισσα από το γεγονός που ζούσε προέβελε στον Άγιο τον δισταγμό της λόγω της ασθένειας της κόρης της. Ο Άγιος τότε αφού έβγαλε κάποιον εγκόλπιο σταυρό σταύρωσε την ετοιμοθάνατη κόρη της και της ζήτησε ξανά να τον ακολουθήσει. Όπως κι έγινε. Μέσα στο αποπνικτικό σκοτάδι η Ευφροσύνη ακολούθησε το φωτοβόλο Άγιο Βλάσιο, ο οποίος την οδήγησε στο σημείο που είχαν χτίσει το προσκυνητάρι. Εκεί με την ράβδο που κρατούσε χάραξε ένα κύκλο στο χώμα, υποδυκνείοντας το σημείο που θα ‘πρεπε να σκάψουν για να βγάλουν τα άγια και χαριτόβρυτα λείψανα του. Στην συνέχεια ο Άγιος αφού επέστρεψε την Ευφροσύνη στο σπίτι της εξαφανίστηκε. Εκεί η γερόντισσα βρήκε την κόρη της πολύ καλύτερα και θεραπευμένη.

Από την επομένη ημέρα κιόλας άρχισε τις ενέργειες για να γίνει η ανακομιδή των λειψάνων. Όλοι όμως την αντιμετώπιζαν με κάποια δυσπιστία και επιφύλαξη. Αρωγός όμως των προσπαθειών της αυτών ήταν ο Άγιος Βλάσιος που την καθοδηγούσε , αλλά και που εμφανίζονταν και σε άλλα άτομα προκειμένου να γίνει αυτή πιστευτή. Πράγματι οι προσπάθειες της απέδωσαν και άρχισαν οι εργασίες της ανακομιδής με πολλές επιφυλάξεις και μεγάλη ένταση.

Την τρίτη ημέρα των εργασιών κι ενώ για πολλοστή φορά ήταν έτοιμοι να τα παρατήσουν η σκαπάνη χτύπησε σε μια πέτρινη πλάκα. Ρίγη συγκίνησης και δέος κατέλαβαν τους παρευρισκομένους. όταν έβγαλαν την επιτάφια πλάκα μια ουράνια ευωδία ξεχύθηκε και απλώθηκε στην ατμόσφαιρα. Όλοι βρίσκονταν επί του τάφου, εντός του οποίου βρίσκονταν τα λείψανα του Αγίου Βλασίου και τα οποία τόσα χρόνια πριν σε ενύπνια τους ζητούσε να βγάλουν από την γη. Εντός του τάφου και επί των ιερών λειψάνων ευρέθηκαν ένας εγκόλπιος βαρύτατος σιδερένιος σταυρός και τα πέντε καρφιά του μαρτυρίου του.

Αφού περισυνέλλεξε η Ευφροσύνη τα ιερά λείψανα σύμφωνα με τις οδηγίες του Αγίου άρχισε να ενεργεί τα δέοντα για την ανέγερση του ιερού του Ναού και την αγιογράφηση της ιεράς του Εικόνας.

Επίσης, ο Άγιος Βλάσιος έκανε δύο εμφανίσεις, μία σε όραμα στον ευσεβέστατο αείμνηστο Αρχιμ. Αρσένιο Τσαταλιό την 6-12-1978 μ.Χ. και μία άλλη στον ευλαβέστατο μοναχό Παΐσιο τον Αγιορείτη στο Άγιο Όρος το 1980 μ.Χ..

Από την εμφάνιση του Αγίου μέχρι σήμερα άπειρες είναι οι θαυμαστές επεμβάσεις και οι εμφανίσεις του και τα πολλά θαύματα του στα πέρατα της οικουμένης. Ο Θεός χαρίτωσε τον μεγαλομάρτυρα και ιερομάρτυρα Βλάσιο και τους συναθλητές του κι επί της γης, όπως και αυτοί πριν από 900 περίπου χρόνια έδωσαν το πολυτιμότερο ως χοϊκοί την ίδια τους την ζωή. Κέρδισαν όμως μέρος την Ενδόξου Ουράνιας Βασιλείας. Ουράνια Βασιλεία είθε της οποίας δια Πρεσβειών του Αγίου ιερομάρτυρος Βλασίου του Ακαρνάνος και των συν Αυτώ να γίνουμε άπαντες μέτοχοι.

Η επίσημη αγιοκατάταξη του Αγίου Βλασίου έγινε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο στις 31 Αυγούστου 2016 μ.Χ. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου Βλασίου στις 7 Ιουλίου.

http://www.saint.gr

ΑΓΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ Η ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ

Αγία Κυριακή η Μεγαλομάρτυς

Η Αγία Κυριακή ήταν κόρη του Δωροθέου και της Ευσεβίας. Αυτοί ήταν άτεκνοι και παρακαλούσαν το Θεό να τους δώσει παιδί. Πράγματι, ο Θεός ευδόκησε, και το χριστιανικό αυτό ζευγάρι, απέκτησε παιδί. Γεννήθηκε ημέρα Κυριακή, γι' αυτό και της έδωσαν το όνομα Κυριακή. Κατά το διωγμό του Διοκλητιανού, το έτος 282 μ.Χ., οι γονείς της συνελήφθησαν και μετά από ανάκριση βασανίστηκαν και αποκεφαλίστηκαν από το δούκα Ιούστο. Η δε Κυριακή παραπέμφθηκε στον Καίσαρα Μαξιμιανό, και από εκεί στον άρχοντα Βιθυνίας Ιλαριανό, ο οποίος της υπενθύμισε ότι η ομορφιά της είναι για απολαύσεις και όχι για βασανιστήρια. Τότε η παρθένος κόρη του απάντησε: «Ούτε στη νεότητα μου, ούτε στην ομορφιά μου δίνω την παραμικρή προσοχή. Και τα λαμπρότερα από τα επίγεια πράγματα είναι προσωρινά, όπως τα άνθη και κούφια, όπως οι σκιές. Σήμερα, έπαρχε, είμαι όμορφη, αύριο μια άσχημη γριά. Να κάνω, λοιπόν, κέντρο της ζωής μου την ομορφιά μου; Την αξία της, όμως, τη γνώρισα στις ρυτίδες, που την περιμένουν και στον τάφο που την καλεί. Νόμισες, λοιπόν, ότι θα κάνω την τερατώδη ανοησία, να χάσω την αιώνια λαμπρότητα για να μείνω λίγο περισσότερο στη γη; Γι' αυτό στο ξαναλέω, έπαρχε: είμαι και θα είμαι στη ζωή και στο θάνατο χριστιανή». Εξοργισμένος ο Ιλαριανός, σκληρά τη βασάνισε και διέταξε να την αποκεφαλίσουν. Αλλά πριν πέσει η σπάθη, προσευχόμενη παρέδωσε το πνεύμα της στον Κύριο. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη της Αγίας Κυριακής στις 7 Ιουλίου.

http://www.saint.gr

ΑΓΙΟΣ ΒΛΑΣΙΟΣ, Ο ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΕΞ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ

ΑΓΙΑ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ ΚΥΡΙΑΚΗ

ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΦΑΝΗΣ Ο ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΣ: ΣΑΣ ΕΒΡΙΣΑΝ ΚΑΙ ΣΑΣ ΠΡΟΣΒΑΛΑΝ; ΚΑΛΟ ΣΗΜΑΔΙ!

Άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος: Σας έβρισαν και σας πρόσβαλαν; Καλό σημάδι! Μην τα χάνετε! Ιαματική λάσπη είναι! Χωρίς αυτήν, ίσως θα πετούσατε στα σύννεφα με τα φτερά της υπερηφάνειας! Ο Κύριος, λοιπόν, που σας αγαπά, παραχώρησε να πέσει πάνω σας αυτή η λάσπη, για να ταπεινωθείτε...