ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΙΝΟΥΣΗΣ: H ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΕ ΕΣΩΣΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ

Από τη

ΤΕΡΙΑΝΝΑ ΠΑΠΠΑ

Συνθέτης, ερμηνευτής και οργανοπαίκτης με σπουδαίες επιτυχίες στο ενεργητικό του, που τραγουδήσαμε και τραγουδάμε ακόμα, ο Γιώργος Κοινούσης ανοίγει την καρδιά του στην «Espresso».

Ο τραγουδιστής αποκαλύπτει γιατί στο απόγειο της καριέρας του τόλμησε να αφήσει τη δόξα και τα πλούτη και να ζήσει απομονωμένος στο κτήμα του στο Λαγονήσι, αλλά και πώς η Παναγία του έσωσε, πριν από χρόνια, τη ζωή!

Τι θυμάστε από τα παιδικά σας χρόνια;

Γεννήθηκα στο Βροντάδο της Χίου. Σε ηλικία 5 χρόνων ήρθα στην Αθήνα με τους γονείς μου, τον Κωνσταντίνο και τη Μαρία. Θυμάμαι ότι το καΐκι που μας μετέφερε έπεσε σε μεγάλη θαλασσοταραχή και κοντέψαμε να πνιγούμε, από θαύμα σωθήκαμε! Μείναμε στο Χατζηκυριάκειο, σε μια μάντρα με τέσσερα δωμάτια. Ο πατέρας μου έγραφε τα γεγονότα της εποχής σε στίχους. Εν έτει 1947 βγάζαμε βιβλιαράκια και τα πουλούσαμε στις γειτονιές.

Τι θυμάστε έντονα από εκείνα τα χρόνια;

Για να μπει φασολάδα στο σπίτι, δουλεύαμε και τα αγόρια. Γινόμασταν παραγιοί, δηλαδή πηγαίναμε δίπλα σε τεχνίτες γιατί δεν υπήρχαν σχολές, και μαθαίναμε την τέχνη. Εγώ εκείνη την εποχή, για να βοηθήσω τον πατέρα μου, πούλαγα τσιγάρα, ήμουν λουστράκος και πολλά άλλα. Δεν είχαμε κόμπλεξ, ούτε στενοχωριόμασταν για τις δουλειές που κάναμε. Το παίρναμε στην πλάκα. Ο πατέρας μου ήθελε να γίνω μουσικός, ενώ εγώ ποδοσφαιριστής. Τελικά πέρασε του πατέρα μου.

Ποια ήταν τα πρώτα σας ερεθίσματα στη μουσική;

Οι στίχοι που έγραφε ο πατέρας μου και το γραμμόφωνο που αγόρασε κάποια στιγμή. Με αυτό παρέα βγάζαμε δίσκο και μαζεύαμε χρήματα. Το καλύτερο μέρος ήταν μια ταβέρνα στον Πειραιά, όπου σύχναζαν κάποιοι γλεντζέδες από τη Μύκονο. Αργότερα, με την εμφάνιση του πικάπ, δεν ξαναβγήκαμε στη γύρα κι έκανα άλλες δουλειές για να βιοπορίζομαι. Παράλληλα ο πατέρας μου, που είχε απωθημένο με τη μουσική, με πήγε σε έναν τυφλό Μυκονιάτη δάσκαλο μουσικό, ονόματι Τάσο Πολυκανδριώτη. Δίπλα του άρχισα να μαθαίνω κιθάρα, με πολύ γρήγορους ρυθμούς, κι αυτός, θυμάμαι, με αποκαλούσε το παιδί-θαύμα!

Πότε βγάλατε το πρώτο μεροκάματό σας ως μουσικός;

Σε ηλικία δέκα χρόνων, παίζοντας ακομπανιαμέντα στην κιθάρα με ένα συγκρότημα πίσω από τον κινηματογράφο Σπλέντιτ στο Πασαλιμάνι. Υστερα έμαθα να παίζω και ακορντεόν. Το πρώτο πάλκο στο οποίο ανέβηκα ήταν στου Παπαδημητρόπουλου στο Πέραμα. Στη συνέχεια, μέσω ενός μπουζουξή, του Μπατάγια, βρέθηκα με τον Μπιθικώτση στη Φωλιά της Κοκκινιάς. Κάποια στιγμή οι δυο τους τσακώθηκαν και ο Μπατάγιας έφυγε, αλλά εγώ παρέμεινα δίπλα στον Γρηγόρη.

Τι κάνατε με τα πρώτα χρήματα που κερδίσατε ως τραγουδιστής πλέον;

Μέναμε σε μια παράγκα στο Πέραμα, την οποία είχε αγοράσει ο πατέρας μου με το εφάπαξ του ως ναυτικός. Πολλές φορές, όταν φυσούσε, την έπαιρνε ο αέρας και φωνάζαμε τους γείτονες και την έστηναν ξανά. Οπότε, όταν άρχισα να γίνομαι γνωστός, το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να φτιάξω ένα σπίτι με τούβλα για τους δικούς μου.

Η συνέχεια είναι γνωστή: νυχτερινά μαγαζιά, σπουδαίες συνεργασίες, δημοσιότητα. Κι ενώ ήσασταν στο απόγειο της καριέρας σας, τα παρατήσατε όλα...

Επαναστάτησα. Ενα βράδυ πήρα τη μεγάλη απόφαση να απομακρυνθώ από αυτήν τη δουλεία της δόξας. Αν συνέχιζα, δεν ξέρω ποια θα ήταν η διαδρομή μου. Εφυγα γιατί άρχισα να γίνομαι επαγγελματίας και κοιτούσα το μεροκάματο. Αρχισα να πωρώνομαι και έχασα αυτό τον αυθορμητισμό μου να θέλω να τραγουδήσω. Ο δικός μου τρόπος ζωής είναι κοντά στη φύση, στα ζώα, στην οικογένεια. Ο άνθρωπος πρέπει να βλέπει τον ήλιο και τα χρώματα με καθαρή ματιά. Κατάλαβα ότι και μέσα σε παλάτια να ζεις, αν δεν υπάρχουν ο Χριστός και η αγάπη μέσα μας, μοιάζει σαν να ζεις στο τίποτα.

Γιατί κρατήσατε την ιδιωτική σας ζωή μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας;

Πρώτον, δεν πίστεψα ποτέ ότι είμαι σταρ και πάντα προσπαθούσα να γίνομαι καλύτερος άνθρωπος. Μπορούσα να καθίσω στο Σύνταγμα να φάω το μήλο μου κι ας με σήκωναν στα χέρια, κι ας μου φιλούσαν τα πόδια. Δεύτερον, κράτησα την οικογένειά μου και τους φίλους μου κοντά μου. Ανοιξα την καρδιά μου και έβαλα τον Ιησού Χριστό και στις δυσκολίες λέω «γενηθήτω το θέλημά σου». Οι φωτογράφοι εκείνη την εποχή έρχονταν στα κέντρα κι εγώ ντρεπόμουν.

Πιστεύετε πολύ στον Θεό... Εχετε νιώσει το άγγιγμά Του;

Ο Θεός είναι η πνοή, η πίστη είναι ευλογία. Ο άνθρωπος πρέπει να πιστεύει στον Θεό. Ενα από τα πιο μεγάλα θαύματα που έχω ζήσει είναι όταν επισκέφθηκα για δεύτερη φορά την Παναγία της Τήνου – η πρώτη ήταν όταν είχα παντρευτεί. Εκείνη την εποχή δούλευα στο Κεντρί με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου και τον Σάκη Μπουλά και πήγα να προσκυνήσω. Δεν πρόλαβα να γυρίσω στο σπίτι και να κοιμηθώ, έστω για λίγο, και πήγα κατευθείαν στο μαγαζί. Οταν τελείωσα από το κέντρο, έφυγα για το Λαγονήσι νυσταγμένος και μετά τη Βάρκιζα, σε μια στροφή, με πήρε ο ύπνος πάνω στο τιμόνι και πήγαινα πάνω σε μια κολόνα και από κάτω γκρεμός. Τότε είδα την Παναγία, με ξύπνησε και έστριψα το τιμόνι. Υστερα από 3-4 μέρες πήγα στο σημείο και έφτιαξα ένα εικονοστάσι, το οποίο ήταν εκεί μέχρι πριν από κάποια χρόνια.

Είναι αλήθεια ότι έχετε γνωρίσει τον γέροντα Παΐσιο; 

Εχω γνωρίσει αρκετούς αγίους της εποχής μας, όπως ο γέροντας Παΐσιος, ο όσιος Πορφύριος και ο γέροντας Εφραίμ, στην Αριζόνα. Τον γέροντα Παΐσιο τον είχα συναντήσει 15 φορές. Ομως, ό,τι έχει γίνει το κρατώ για μένα, όπως και όσα μου είπε. Δεν τα δημοσιοποιώ.

Με την κρίση πώς τα πάτε; 

Είμαι πολιτικοποιημένος, αλλά τα γεγονότα με έκαναν να «ξυπνήσω». Η κρίση θα μας κάνει πιο ώριμους και πιο σοφούς. Πριν από χρόνια έλεγαν ότι θα γίνει μεγάλος σεισμός στη Θεσσαλονίκη, κι ενώ όλοι έφευγαν εγώ πήγα εκεί για συναυλία. Οταν είδε τη λαοθάλασσα ο δήμαρχος της πόλης, μου είπε «γιατί δεν γίνεστε πολιτικός;» κι εγώ του απάντησα: «Γιατί δεν θέλω να λέω ψέματα στον λαό». Για να επανέλθω, όμως, στην κρίση, θα σου πω ότι αυτή η χώρα δεν πεθαίνει ποτέ, είναι από άλλη ράτσα. Είναι ευλογημένος λαός. Ας δούμε πόσες φορές έχει πέσει κάτω και σηκώθηκε.

Και γιατί συμβαίνουν όλα αυτά;

Οταν έχουμε μάθει σε έναν τρόπο ζωής, να θέλουμε δυο τρία χιλιάρικα για να συντηρηθούμε, ξυπνάμε χρεωμένοι. Μας έμαθαν να χαλάμε πολλά, για να μας τα πάρουν στο τέλος όλα και να μας τρελάνουν. Κάποια εποχή ξοδεύαμε περισσότερα απ’ όσα βγάζαμε και τώρα πληρώνουμε τα σπασμένα. Από το 1973 χάλασε το πράγμα. Στο Πέραμα, στις παράγκες, όταν πλέον είχα γίνει γνωστός, κάθε οικογένεια είχε τέσσερα αυτοκίνητα. Κανείς δεν βρέθηκε να πει την αλήθεια. Και όσους τόλμησαν να πουν ότι πάμε στον γκρεμό τούς αφάνισαν.

Και τώρα, έπειτα από τόσα χρόνια, επιστρέφετε με ένα καινούργιο CD...

Ημουν το πιο καλό συμβόλαιο στην ΕΜΙ, μετά τον Στέλιο Καζαντζίδη. Τα άφησα όλα πίσω μου, αλλά τώρα αποφάσισα να εμπιστευτώ τη δισκογραφική εταιρία VMI και τον πρόεδρό της Τόνι Μαρτίνι για ένα νέο CD, το οποίο είναι διπλό. Τραγουδούν εξαίρετοι συνάδελφοί μου, όπως η Ελένη Ροδά, η Λιζέττα Νικολάου, ο Δημήτρης Κοντολάζος, ο Ηλίας Κλωναρίδης, η Πίτσα Παπαδοπούλου, ο Γιώργος Σαλαμπάσης και ο Στέλιος Διονυσίου. Και το άλλο CD, με 16 καινούργια τραγούδια μου, θα λέγεται «Γιώργος Κοινούσης χθες και σήμερα» και θα κυκλοφορήσει το φθινόπωρο.

Γιώργος Κοινούσης.

espressonews.gr

http://orthodoxathemata.blogspot.gr/2017/07/h_23.html 

ΚΟΙΜΗΣΙΣ ΑΓΙΑΣ ΑΝΝΗΣ

ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΝΝΑΣ

Κοίμηση της Αγίας Άννας Μητέρας της Υπεραγίας Θεοτόκου

Η Αγία Άννα, η μητέρα της Υπεραγίας Θεοτόκου, καταγόταν από τη φυλή του Λευί. Ο πατέρας της, που ήταν ιερέας, ονομαζόταν Ματθάν και ιεράτευε την εποχή της βασιλείας της Κλεοπάτρας. Τη δε μητέρα της, την έλεγαν Μαρία.

Η Άννα είχε και δύο αδελφές, την ομώνυμη με τη μητέρα της Μαρία και τη Σοβήν. Και η μεν Μαρία, που παντρεύτηκε στην Bηθλεέμ, είχε κόρη τη Σαλώμη την μαία, η δε Σοβή, που παντρεύτηκε και αυτή στην Bηθλεέμ, την Ελισάβετ. Τέλος, η Αγία Άννα που παντρεύτηκε στην Γαλιλαία τον Ιωακείμ, γέννησε την Παρθένο Μαρία.

Η Αγία Άννα αξιώθηκε να έχει τη μεγάλη τιμή και ευτυχία να αποκτήσει μοναδική κόρη, τη μητέρα του Σωτήρα του κόσμου. Αφού η Αγία Άννα απογαλάκτισε τη Θεοτόκο και την αφιέρωσε στο Θεό, αυτή πέρασε την υπόλοιπη ζωή της με νηστείες, προσευχές και ελεημοσύνες προς τους φτωχούς. Τέλος, ειρηνικά παρέδωσε στο Θεό τη δίκαια ψυχή της, κληρονομώντας τα αιώνια αγαθά. Διότι ο ίδιος ο Κύριος διαβεβαίωσε ότι «οἱ δίκαιοι εἰς ζωὴν αἰώνιο ἀπελεύσονται» (Ματθαίου, κε' 46). Οι δίκαιοι, δηλαδή, θα μεταβούν για να απολαύσουν ζωή αιώνια.

Περικαλλή ναό προς τιμήν της αγίας Άννας έκτισε στην Κωνσταντινούπολη περί το 550 μ.Χ. ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός. Λείψανο της Αγίας υπάρχει στην αγιορείτικη σκήτη της Αγίας Άννας.

Μέρος της αριστεράς χειρός της Αγίας βρίσκεται στη Μονή Σταυρονικήτα Αγίου Όρους. Μέρος του αδιάφθορου αριστερού ποδός της Αγίας βρίσκεται στην ομώνυμη Σκήτη Αγίου Όρους. Μέρος του αδιαφθόρου δεξιού ποδός της Αγίας βρίσκεται στη Μονή Κουτλουμουσίου Αγίου Όρους. Αποτμήματα του Ιερού Λειψάνου της Αγίας βρίσκονται στην ομώνυμη Μονή Λυγαριάς Λαμίας και στη Μονή Αγ. Ιωάννου Θεολόγου Σουρωτής.
Μέρος αδιαφθόρου σαρκός της Αγίας βρίσκεται στη Συλλογή της ρωμαιοκαθολικής Διεθνούς Σταυροφορίας Αγίων Λειψάνων.
Ένας καρπός της Αγίας βρίσκεται στο ρωμαιοκαθολικό Ναό του Αγ. Παύλου «ἐκτός τῶν Τειχῶν» Ρώμης.

http://www.saint.gr

ΑΓΙΑ ΧΡΙΣΤΙΝΑ Η ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ

Αγία Χριστίνα η μεγαλομάρτυς

Η Αγία μεγαλομάρτυς Χριστίνα, καταγόταν από την Τύρο της Συρίας και ήταν κόρη του στρατηγού Ουρβανού (περί το 200 μ.Χ.).

Ο πατέρας της, της έχτισε έναν πύργο και την έβαλε μέσα σ' αυτόν. Μάλιστα κατασκεύασε αγάλματα των ειδώλων και την διέταξε να θυσιάσει σ' αυτά. Εκείνη όμως τα έκανε όλα κομμάτια. Για αυτές της τις πράξεις, η αγία υποβλήθηκε σε βασανιστήρια από τον ίδιο της τον πατέρα και μετά φυλακίστηκε.

Στην φυλακή την άφησαν νηστική για να πεθάνει από την πείνα. Όμως, άγγελος Κυρίου της πήγαινε τροφή και της θεραπεύτηκαν όλες οι πληγές της. Μετά την έριξαν στην θάλασσα, όπου έλαβε το Άγιο Βάπτισμα από τον ίδιο τον Χριστό και άγγελος Κυρίου την έβγαλε στην στεριά.

Μόλις έγινε γνωστό ότι είχε διασωθεί, ο πατέρας της πρόσταξε και την έκλεισαν πάλι στην φυλακή. Την νύχτα που ακολούθησε ο πατέρας της πέθανε και την θέση του στο αξίωμα του στρατηγού την πήρε κάποιος ονόματι Δίων. Αυτός οδήγησε την μάρτυρα στο δικαστήριο. Και εκεί η αγία ομολόγησε την πίστη της. Αμέσως οργίστηκε και διέταξε να αρχίσουν τα βασανιστήρια.

Κατά την διάρκεια των βασανιστηρίων πολλοί πίστευσαν στον Χριστό. Μετά το Δίωνα ανέλαβε κάποιος Ιουλιανός. Αυτός έριξε την Χριστίνα μέσα σε πυρακτωμένη κάμινο, σε ένα κλουβί με φίδια δηλητηριώδη, τα οποία αντί να την δαγκώσουν της έγλυφαν τα πόδια με ευσπλαχνία, μετά της έκοψαν τους μαστούς από όπου χύθηκε γάλα αντί για αίμα και της έκοψαν και την γλώσσα. Όλα αυτά τα μαρτύρια τα υπέμεινε με καρτερία και στο τέλος με κοντάρια που την χτύπησαν παρέδωσε το πνεύμα, λαμβάνοντας τον στέφανο του μαρτυρίου, και περνώντας στην αιώνια ζωή.

Το αδιάφθορο Λείψανο της Μεγαλομάρτυρος Χριστίνας, άγνωστο πότε, μεταφέρθηκε από την Συρία όπου μαρτύρησε στην Κωνσταντινούπολη και κατατέθηκε σε Ναό προς τιμήν της στην περιοχή του Ιερού Παλατίου, απ’ όπου αφαιρέθηκε κατά την Φραγκοκρατία και μεταφέρθηκε στη Βενετία. Το 1252 μ.Χ. το Λείψανο κατατέθηκε στη Μονή του Αγίου Μάρκου στο Τορσέλλο και το 1340 μ.Χ. μεταφέρθηκε στο Ναό του Αγίου Ματθαίου στο Μουράνο. Το 1435 μ.Χ. ο Πάπας Ευγένιος Δ’ διέταξε την μεταφορά του στο Ναό του Αγίου Αντωνίου, επίσης στο Τορσέλλο. Το 1793 μ.Χ. μεταφέρθηκε στη Μονή της Μάρτυρος Ιουστίνης Βενετίας και το 1810 μ.Χ. στο Ναό του Αγίου Φραγκίσκου της Αμπέλου, όπου και σήμερα φυλάσσεται, κατατεθημένο σε κρυστάλλινη λάρνακα. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη της Αγίας Χριστίνας στις 24 Ιουλίου.

http://www.saint.gr

ΟΣΙΑ ΠΕΛΑΓΙΑ Η ΤΗΝΙΑ

Οσία Πελαγία η Τηνία

Η Πελαγία ήταν κόρη του παπά Νικηφόρου Νεγρεπόντη. Η μητέρα της ήταν από τον Τριπόταμο της Τήνου και άνηκε στην οικογένεια Φραγκούλη. Γεννήθηκε το 1752 μ.Χ. στο χωριό Κάμπο της Τήνου και το κοσμικό της όνομα ήταν Λούκια. Από διάφορα έγγραφα φαίνεται ότι είχε ακόμα τρεις αδελφές. Η οικογένειά της διακρινόταν για την αγνή πίστη και την προσήλωση στα θρησκευτικά ιδεώδη.

Λίγα χρόνια μετά τη γέννηση της Λουκίας ο πατέρας της πέθανε. Ήταν τότε 12 χρονών και έδειχνε σημάδια έντονης επιθυμίας να αφιερωθεί και να υπηρετήσει το θέλημα του Θεού. Οι δυσκολίες της ζωής έκαναν την μητέρα της να τη στείλει στον Τριπόταμο, στην κάπως πιο ευκατάστατη αδελφή της. Εκεί η Λούκια έμεινε τρία χρόνια και συχνά επισκεπτόταν την άλλη θεία της, που ήταν μοναχή στη Μονή Κεχροβουνίου. Ένοιωσε τότε επιτακτική την ανάγκη ν' ακολουθήσει τον μοναχικό βίο και σε ηλικία 15 χρονών μπήκε στο Μονστήρι σαν δόκιμη, υπό την επίβλεψη της θείας της μοναχής Πελαγίας. Όταν ήλθε η ώρα έγινε και η ίδια μοναχή με το όνομα Πελαγία.

Ως μοναχή αφοσιώθηκε με ψυχή και σώμα στην λατρεία του Θεού και στην ανακούφιση των πασχόντων. Η αγνότητα της ψυχής της, η οσιότητα της ζωής της, η αυταπάρνηση της, η μυστική ζωή της κι ο πόθος της για λύτρωση συντέλεσαν ώστε η μοναχή Πελαγία να γίνει το «σκεύος εκλογής» για ν' αποκαλυφθεί σ' αυτήν η Παναγία για την εύρεση της Αγίας εικόνας της στον αγρό του Δοξαρά στην πόλη της Τήνου (30 Ιανουαρίου 1823 μ.Χ.), γεγονός που έμελλε να κάμει την Τήνο ιερό νησί και να κατατάξει την Πελαγία μεταξύ των Αγίων. Το γεγονός δε αυτό συνέβη όταν η Όσια ήταν 73 χρόνων και αρχιερέας Τήνου ήταν ο Γαβριήλ.

Η Οσία Πελαγία έκανε, με τις πρεσβείες της Παναγίας και τη χάρη του Θεού, αρκετά θαύματα πριν και μετά τον θάνατο της, ο όποιος ήλθε στις 28 Απριλίου 1834 μ.Χ. και τάφηκε στο ναό των Ταξιαρχών του μοναστηριού.

Το 1973 μ.Χ. όμως, κτίστηκε μεγαλοπρεπής ναός στο όνομα της, όπου φυλάσσεται και προσκυνείται η αγία κάρα της σήμερα. Ανακηρύχτηκε αγία με Συνοδική Πατριαρχική Πράξη στις 11 Σεπτεμβρίου 1970 μ.Χ. και η μνήμη της ορίστηκε να τιμάται στις 23 Ιουλίου, την ήμερα δηλαδή του οράματος της.

ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΗΣ ΕΥΡΕΣΕΩΣ

Η εύρεση της θαυματουργής εικόνας της Παναγίας, έγινε ύστερα από όραμα της Αγίας Πελαγίας.

Την Κυριακή 9 Ιουλίου 1822μ.Χ. βλέπει στον ύπνο της μία μεγαλοπρεπή κυρία με φωτοστέφανο, η οποία της εξηγεί πόσο υπέφερε θαμμένη τόσα χρόνια κάτω από το χώμα. Της ζήτησε όταν ξημερώσει να επισκεφθεί τον επίτροπο εσωτερικών υποθέσεων της Μονής και να του ανακοινώσει την επιθυμία της να αποκαλυφθεί το ερειπωμένο θαμμένο μέγαρό της στον αγρό του Αντ. Δωξαρά.

Όταν ξύπνησε κατάλαβε ότι η κυρία ήταν η Θεοτόκος και ότι το μέγαρο ήταν προφανώς ο Ναός Της. Της γεννήθηκαν όμως αμφιβολίες για το κατά πόσο μπορεί κάτι τέτοιο να συμβαίνει σε εκείνη την άσημη ταπεινή και το πώς θα έπρεπε να υποφέρει τους χλευασμούς και τις κοροϊδίες του δύσπιστου κόσμου. Έτσι αποφάσισε να μην αναφέρει τίποτα.

Την επόμενη Κυριακή 16 Ιουλίου 1822 μ.Χ., εμφανίζεται και πάλι στον ύπνο της η ίδια Κυρία δίνοντας και πάλι την ίδια παραγγελία. Η Πελαγία δεν είχε πλέον καμία αμφιβολία ότι ήταν η εκλεκτή από την Θεοτόκο, αλλά και πάλι την απέτρεψαν οι αμφιβολίες.

Όταν και την τρίτη Κυριακή 23 Ιουλίου 1822 μ.Χ. εμφανίζεται στον ύπνο της με στεναχωρημένο, αλλά αυστηρό ύφος ζητώντας εξηγήσεις για την αγνόηση της παραγγελίας της, η Πελαγία αποφασίζει πλέον να προχωρήσει χωρίς να ολιγωρήσει.

Την ίδια μέρα η Πελαγία κατέφυγε στην Ηγουμένη η οποία γνωρίζοντας τον ενάρετο βίο της την πίστεψε και επισκέφθηκε τον επίτροπο. Ο επίτροπος με την σειρά του ειδοποίησε με την συνοδεία της Πελαγίας τον Μητροπολίτη της Τήνου ο οποίος προσκαλεί τον λαό της Τήνου στον Μητροπολιτικό ναό των Ταξιαρχών, παρακαλώντας τον να συνδράμουν για τον σκοπό αυτό σε χρήμα ή και σε εργασία.

Ο λαός πρόθυμα άρχισε τις ανασκαφές στις αρχές Σεπτεμβρίου 1822 μ.Χ. από τις οποίες αποκαλύφθηκαν ο αρχαίος ναός του Διονύσου και ο ναός του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου. Ωστόσο δεν βρέθηκε κανένα ίχνος εικόνας πράγμα που επισκίασε το θετικό κλίμα και οδήγησε τον κόσμο σιγά, σιγά στην εγκατάλειψη του εγχειρήματος. Η Πανώλη θέριζε εκείνη την εποχή, πράγμα που ο επίτροπος το θεώρησε θεία τιμωρία.

Σε συνεργασία πάλι με τον Μητροπολίτη Τήνου συγκαλούν και πάλι τον λαό της Τήνου με την ίδια έκκληση ορίζοντας επιπλέον και μια επιτροπή ελέγχου του έργου. Όσο οι εργασίες δεν έφερναν αποτέλεσμα, ο λαός χλεύαζε και κατηγορούσε την Πελαγία ως ονειροπόλα.

Με δάκρια στα μάτια η Πελαγία ζητά την βοήθεια της Παναγίας, η οποία της αποκαλύπτει πλέον το ακριβές σημείο στο οποίο ήταν θαμμένη η εικόνα Της.

Στις 30 Ιανουαρίου 1823 μ.Χ., μετά από την υπόδειξη της εν λόγω θέσης, η αξίνα του Δημ. Βλάσση προσκρούει στο θαυματουργό εικόνισμα!

http://www.saint.gr

ΑΓΙΑ ΠΕΛΑΓΙΑ Η ΤΗΝΙΑ

ΣΤΑΥΡΟΣ ΑΒΑΓΙΑΝΝΗΣ: Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΕΠΑΝΕΙΛΗΜΜΕΝΑ ΕΧΕΙ ΣΤΟΧΟΠΟΙΗΣΕΙ ΤΗΝ ΠΕΘ ΚΑΙ ΟΣΟΥΣ ΑΝΤΙΔΡΟΥΝ ΣΤΑ ΝΕΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ!

Ο Μητροπολίτης Μεσογαίας επανειλημμένα έχει στοχοποιήσει

την ΠΕΘ και  όσους αντιδρούν στα νέα Προγράμματα

του μαθήματος των Θρησκευτικών!

Σταύρος Αβαγιάννης, Καθηγητής Θεολόγος

Παρακολουθώντας στο διαδίκτυο, την αρθογραφία τη σχετική με το μάθημα των Θρησκευτικών, διαβάσαμε με προσοχή τα άρθρα του κ. Νικολάου Μερτζάνη που αναφέρονταν σε διάφορες παρεμβάσεις του Μητροπολίτη Μεσογαίας κ. Νικολάου για το μάθημα των Θρησκευτικών («Τολμάμε την αλήθεια. Εσείς Σεβασμιώτατε Μεσογαίας κ. Νικόλαε;»http://aktines.blogspot.gr/2017/07/blog-post_22.html και «Οι μάσκες μάλλον έπεσαν!» http://aktines.blogspot.gr/2017/07/blog-post_62.html#more).

Πληροφορηθήκαμε λοιπόν από τα παραπάνω άρθρα, ότι ο Μητροπολίτης Μεσογαίας, κ. Νικόλαος, δήλωσε ξεκάθαρα, στην επιστημονική ημερίδα με θέμα «Η διεπιστημονικότητα στο μάθημα των Θρησκευτικών» που διοργάνωσε την Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου 2017 η Ιερά Μητρόπολη Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως, ότι η τεράστια αναστάτωση – αντίδραση που έχει δημιουργηθεί στον κλάδο των Θεολόγων από την εισαγωγή των νέων Προγραμμάτων Σπουδών οφείλεται, όπως ο ίδιος διαπίστωσε, σε προσωπικές αντιδικίες που έχουν όσοι αντιδρούν, με τους Συντάκτες αυτών των Προγραμμάτων! 

Στον βαθμό που αληθεύουν οι ανωτέρω πληροφορίες, αναφορικά με τις συγκεκριμένες δημόσιες θέσεις του Μητροπολίτου Μεσογαίας, όσοι έχουμε εκφράσει τις εντονότατες διαφωνίες μας με τα νέα Προγράμματα και έχουμε συνταχθεί με τις θέσεις της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων (ΠΕΘ), η οποία έχει αναλάβει τον δύσκολο και επίπονο αγώνα της προστασίας και της διατήρησης του ορθοδόξου χαρακτήρα του μαθήματος των Θρησκευτικών, οφείλουμε να δηλώσουμε ρητά προς όλες τις κατευθύνσεις ότι:

1. Ο ισχυρισμός του Μητροπολίτη Μεσογαίας είναι ψευδής και συκοφαντικός απέναντι στο πλήθος των εκπαιδευτικών, των κληρικών, των μοναχών και των γονέων που έχουν αντιδράσει στα νέα Προγράμματα, ακόμη θα λέγαμε και προσβλητικός απέναντι σ΄ εκείνους που άλλα περίμεναν από τον συγκεκριμένο Μητροπολίτη.

2. Ο Μητροπολίτης Μεσογαίας, έχοντας επωμισθεί το δύσκολο καθήκον της εκπροσώπησης της Εκκλησίας της Ελλάδος στον διάλογο με το Υπ. Παιδείας για το μάθημα των Θρησκευτικών, όφειλε να παραιτηθεί, αν δεν μπορούσε να εξετάσει, να ερμηνεύσει και να κατανοήσει, με τη δέουσα επιστημονική ακρίβεια το πολυειδές επιστημονικό πρόβλημα της σύνταξης άρτιων Αναλυτικών Προγραμμάτων. Ωστόσο, η προαναφερόμενη δήλωσή του, αποκαλύπτει ολοφάνερα τον επιφανειακό και εκλαϊκευτικό τρόπο, με τον οποίο εξετάζει και ερμηνεύει το θέμα, που εδώ και έξι (6) χρόνια έχει ταλανίσει τον κλάδο μας. Είναι δε γνωσιολογικά και θεολογικά αφελής μια τέτοια διαπίστωση, εφόσον είναι εντελώς παράλογο να συμπεράνει κάποιος ότι δεκάδες συνέδρια και ημερίδες, άρθρα σε περιοδικά, ομιλίες, επιστημονικές εργασίες σε ελληνικά και ξένα περιοδικά, από έγκριτους επιστήμονες, έχουν όλα παραχθεί από προσωπικά κίνητρα εναντίον των Συντακτών των νέων Προγραμμάτων.

3. Οι αντιδράσεις της ΠΕΘ και όλων όσων τοποθετούνται εναντίον των νέων Προγραμμάτων προέρχονται από βαθύ αίσθημα ευθύνης απέναντι στις επόμενες γενιές, οι οποίες χωρίς καν να ρωτηθούν οι γονείς τους, αποφασίζεται αυταρχικά και αυθαίρετα από κάποιους αυτόκλητους σωτήρες της Παιδείας μας, να διδαχθούν ένα μάθημα με πολυθρησκειακό χαρακτήρα. Είναι απαράδεκτο να αποδίδει ο Μητροπολίτης Μεσογαίας ταπεινά κίνητρα στον επίπονο αγώνα όσων αγωνίζονται αφενός ενάντια σε μια εχθρικά διακείμενη έναντι της ορθόδοξης αγωγής πολιτική ηγεσία και αφετέρου απέναντι σε κάποιους Ιεράρχες που μπροστά στο δίλημμα να δηλητηριαστούν 1.200.000 παιδιά, με το πνευματικό δηλητήριο της πολυθρησκείας ή να εξυπηρετηθούν ατομικές σκοπιμότητες(π.χ. για να αποκομίσουν κάποιοι πιστοποιητικά αριστεροφροσύνης που πιθανόν θα εξαργυρώσουν αργότερα ή διότι έχουν ανοιχτά μέτωπα με την πολιτεία, όπως ο Μητροπολίτης Ύδρας που σύμφωνα με την εφημερίδα «Έθνος», βρίσκεται σε δικαστικές περιπέτειες, βλ.  http://www.ethnos.gr/koinonia/arthro/sto_skamni_mitropolitis_kai_igoumeni-64237610/ ) προτιμούν μάλλον το δεύτερο επειδή δεν τολμούν να ορθοτομήσουν τον λόγο της αληθείας. Η απόδοση ιδίων πνευματικών ευθυνών που απορρέουν από την πιστή τήρηση του Καταστατικού Χάρτη της Εκκλησίας σε άλλους δείχνει τη στενότητα ή τη σκοπιμότητα των κινήτρων με βάση τα οποία αντιμετωπίζει το θέμα ο Σεβασμιώτατος. Γιατί δεν είναι δυνατόν ένας Ποιμένας της Εκκλησίας μας, από μια τέτοια θέση ευθύνης και διακονίας, να τσαλακώνει δημόσια αυτό που αποτελεί βαθιά συνείδησή μας και να ακυρώνει τον επιστημονικό και θεολογικό μας λόγο, διαστρεβλώνοντας ή υποβαθμίζοντάς τον, στο επίπεδο διαφορών της γειτονιάς. Το να αγωνίζεται κανείς προσωπικά ή συλλογικά με νόμιμα και τίμια διαλογικά μέσα εναντίον θέσεων, απόψεων, Προγραμμάτων δεν σημαίνει ότι αγωνίζεται κατά των προσώπων που εκπροσωπούν αυτές τις απόψεις. Εάν ο Σεβασμιώτατος σκόπιμα συκοφαντεί και διαστρεβλώνει έναν αγώνα, –επειδή προφανώς έτσι τον βολεύει– τότε μάλλον ο λόγος του χρειάζεται αποτοξίνωση και θεραπεία από το πάθος της εμπάθειας και της κατάκρισης των αδελφών του.

4. Αν η ΠΕΘ και όσοι διαφωνούν με τα νέα Προγράμματα, έχουν προσωπικές διαφορές με τους Συντάκτες των νέων Προγραμμάτων για το μάθημα των Θρησκευτικών, τότε καλό είναι να μας γνωρίσει ο Μητροπολίτης Μεσογαίας και τις προσωπικές διαφορές που έχει ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος με τους Συντάκτες αυτών των Προγραμμάτων, ο οποίος ξεκάθαρα είχε δηλώσει στην Επιστολή του προς τον Πρωθυπουργό, την αντίθεσή του με  τα νέα Προγράμματα, χαρακτηρίζοντάς τα «επικίνδυνα και απαράδεκτα». Καλό είναι να μάθουμε, από τον εν λόγω Μητροπολίτη, και τις προσωπικές διαφορές που έχει η ΔΙΣ, η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδας ή η Ιερά Επιστασία του Αγίου Όρους, με τους Συντάκτες των νέων Προγραμμάτων, καθώς όλοι τους έχουν εκφράσει την αντίθεσή τους για τα Προγράμματα αυτά.

5. Στο ερώτημα που έθεσε επανειλημμένα στην ίδια ημερίδα ο Μητροπολίτης Μεσογαίας για τα «θετικά» του νέου Προγράμματος, απαντάμε: Θεωρείτε Σεβασμιώτατε, ότι οι αιρέσεις που ταλάνισαν την Εκκλησία από ιδρύσεώς της δεν είχαν τίποτα θετικό; Γιατί δεν αναζήτησαν οι Πατέρες της Εκκλησίας τα «θετικά» των αιρέσεων και να διορθώσουν τα αρνητικά, ώστε να υιοθετήσουν τις διδασκαλίες αυτές; Κατά τον ίδιο τρόπο, είναι μάλλον άστοχο να αναζητάμε τα «θετικά» ενός Προγράμματος που αποβλέπει συνειδητά στον θρησκευτικό συγκρητισμό και προωθεί την ατομική θρησκεία, μέσα από ένα συνονθύλευμα θρησκευτικών στοιχείων που σκόπιμα αναμειγνύονται.

6. Το να δέχεται επίσης την θέση ότι ό, τι και να περιέχουν τα Προγράμματα, σημασία έχει τι θα κάνει ο Εκπαιδευτικός στην τάξη, είναι σαν να λέμε ότι δεν έχει σημασία ποια θα είναι η διδασκαλία που θα διδάσκεται στην Εκκλησία, σημασία έχουν μόνον οι ποιμένες των ενοριών από τον τρόπο και τη μέθοδο διδασκαλίας των οποίων εξαρτάται η αποτελεσματικότητα της εν Χριστώ διδασκαλίας της Εκκλησίας. Οι εκτιμήσεις αυτές είναι εξαιρετικά επικίνδυνες αφού όλοι γνωρίζουμε ότι και η διδασκαλία είναι ανάγκη να είναι ορθόδοξη και οι διδάσκαλοι χρειάζεται να διδάσκουν θεολογικά και παιδαγωγικά επιστημονικά και ορθόδοξα. Και οι δύο αυτοί παράγοντες ταυτόχρονα πρέπει να λειτουργούν σωστά για να προκύπτει το ζητούμενο αποτέλεσμα.

Κλείνοντας, δηλώνουμε ότι, αν τελικά πρέπει να αναζητήσουμε κάτι «θετικό» στην προσπάθεια εισαγωγής των νέων Προγραμμάτων, αυτό είναι ότι αποκαλύφθηκαν πλήρως οι πεποιθήσεις και οι προθέσεις όλων μας.

http://aktines.blogspot.grl 

Η ΠΟΝΕΜΕΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΠΕΠΑΛΑΙΩΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΩΝ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ «ΝΕΩΝ» ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΣΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

Ἡ πονεμένη ἱστορία τῶν πεπαλαιωμένων καί ἐπικινδύνων γιά ὅλους «νέων» προγραμμάτων στό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν

Εὐάγγελος Στ. Πονηρός Δρ Θ., Μ.Φ.

Σχολικός σύμβουλος θεολόγων Πειραιῶς, Δ΄ Ἀθηνῶν, Κυκλάδων

            Πρωτοδημοσιεύθηκαν στά μέσα Σεπτεμβρίου τοῦ 2011. Ἀποτελοῦν εἰσαγωγή τοῦ βρετανικοῦ religious literacy στήν Ἑλλάδα.

Ἀμέσως προκάλεσαν ἐντονότατες ἀρνητικές κριτικές ἀπό μέρους τῶν ὀρθοδόξων χριστιανῶν θεολόγων, κληρικῶν καί γονέων καί ἀπέτυχαν στήν πιλοτική τους ἐφαρμογή κατά τά ἔτη 2011-13. Αἰτία τά ἀπίστευτα σφάλματά τους, οἱ ἐπικίνδυνοι πειραματισμοί τους οἱ δυνάμενοι νά ζημιώσουν ὅλους τούς μαθητές, σέ ὁποιαδήποτε θρησκεία καί ἄν ἀνήκουν αὐτοί.Παρ΄ ὅλα αὐτά οἱ συντακτικές ἐπιτροπές καί οἱ ἐλάχιστοι ὑποστηρικτές τους ἐπιμένουν, μονότονα καί κουραστικά, στήν ἴδια ἀνακρίβεια: «αὐτά τά προγράμματα ἀπευθύνονται σέ ὅλους, θά ἐκμηδενίσουν τίς ἀπαλλαγές, θά φέρουν τούς πάντες στό μάθημα θρησκευτικῶν».

Ὅμως ἡ ἀλήθεια εἶναι ἀμείλικτη: Ἡ ἀλλοπρόσαλλη διάρθρωση τῶν προγραμμάτων εἶναι σέ θέση νά περιαγάγει σέ σύγχυση ὁποιοδήποτε παιδί, σέ ὁποιαδήποτε πίστη καί ἄν ἀνήκει αὐτό, καί εἶναι ἐν τέλει σέ θέση νά τό ἀπομακρύνει ἀπό τήν πίστη του ὅποια καί ἄν εἶναι αὐτή. Πῶς λοιπόν ὑποστηρίζεται ἀπό τούς δημιουργούς καί τούς ἐλάχιστους ὑποστηρικτές τους, ὅτι τάχα ἀπευθύνονται σέ ὅλους τούς μαθητές ἀνεξαιρέτως; Τίς ἀπαλλαγές ἀπό τό μάθημα δέν θά κατορθώσουν πάντως νά τίς ἐκμηδενίσουν, διότι ὁ γονιός, σέ ὅποια πίστη καί ἄν ἀνήκει, πανικοβάλλεται βλέποντας νά διδάσκονται στά παιδιά του προγράμματα δυνάμενα νά τό ὁδηγήσουν σέ συγκρητισμό καί θά σπεύσει νά τό ἀπαλλάξει ἀπό αὐτά! Ἤδη ἔχουμε πολλές τέτοιου εἴδους προειδοποιήσεις πανελληνίως! Οἱ δέ ὀπαδοί τῶν διαφόρων θρησκευμάτων δέν θά παύσουν νά ἀπαιτοῦν δικό τους μάθημα, καί ἐφ΄ ὅσον δέν τό ἔχουν θά ἀπαλλάσσονται καί ἀπό τό religious literacy, χωρίς διόλου νά τό παρακολουθήσουν, ὅπως ἀπαλλάσσονταν καί ἀπό τό ὀρθόδοξο χριστιανικό μάθημα θρησκευτικῶν. Ἐπίσης, δέν ἔχει συνυπολογισθεῖ ἕνας ἀκόμη πολύ σοβαρός κίνδυνος: ὅτι ὁ γονέας ὁ ὁποῖος θά διαπιστώσει τούς κινδύνους τούς ὁποίους περικλείουν τά προγράμματα αὐτά, θά ἔχει πλέον τό δικαίωμα νά ὑποβάλει μήνυση γιά προσηλυτισμό, διότι κανένας δέν ἔχει κατά κανένα τρόπο δικαίωμα νά νοθεύει τήν πίστη ἑνός μικροῦ ἀθώου παιδιοῦ. Ὁ δέ προσηλυτισμός εἶναι, ὡς γνωστόν, παράπτωμα τό ὁποῖο βάσει τοῦ νόμου θεωρεῖται συντελεσμένο ἐν τῇ ἀποπείρᾳ. Δηλαδή δέν εἶναι ἀνάγκη νά προσηλυτισθεῖ ἐν τέλει ὁ παθών, ὥστε νά καταδικασθεῖ ὁ ἐναγόμενος. Ἐάν λοιπόν ἐφαρμοσθοῦν τά ἐν λόγῳ προγράμματα ὡς ἔχουν, τότε δέν θά πρόκειται πλέον γιά μάθημα θρησκευτικῶν, ἀλλά γιά καταισχύνη.

            Τόν Σεπτέμβριο τοῦ 2017 κλείνουν τά ἐπίμαχα προγράμματα ἕξι χρόνια πονεμένης ἱστορίας. Παρ΄ ὅλα αὐτά δέν κατόρθωσαν νά πείσουν τόσο τούς διδάσκοντες, ὅσο καί τούς γονεῖς τῶν μαθητῶν, ὅτι εἶναι ἐφαρμόσιμα, ὅτι ἔχουν στ΄ ἀλήθεια κάτι νά προσφέρουν. Κι ἐνῷ ἔχουν λάβει δεκάδες ἀρνητικές τεκμηριωμένες ἐπιστημονικές κριτικές, οὐδεμία θετική τεκμηριωμένη ἐπιστημονική κριτική κατόρθωσαν ποτέ νά λάβουν. Παρά τά ἕξι χρόνια ζωῆς! Καί οὐδέποτε ἐπιχείρησαν οἱ δημιουργοί τῶν προγραμμάτων νά ἀνασκευάσουν ἔστω καί μία πρόταση, ἔστω καί μία λέξη ἀπό τίς ἀρνητικές κριτικές τίς ὁποῖες ἔλαβαν. Οἱ δέ αὐτοέπαινοι καί ἡ αὐτοδικαίωση τῶν συντακτικῶν ἐπιτροπῶν, ἡ διαφήμιση τῶν προγραμμάτων ὡς τάχα πρωτοποριακῶν σάν νά ἐπρόκειτο γιά προϊόντα ἀσφαλιστικῶν ἑταιρειῶν, ὅπως καί οἱ ἐνθουσιώδεις προφορικές προχειρολογίες τῶν ἐλαχίστων ὑποστηρικτῶν τῶν προγραμμάτων δέν εἶναι ἐπιστημονικές[1]κριτικές! Οὔτε εἶναι ἐπιστημονικές κριτικές οἱ θριαμβολογίες, τίς ὁποῖες ἔχουμε κουρασθεῖ νά ἀκοῦμε: «τά προγράμματα εἶναι τώρα ὑπουργικές ἀποφάσεις καί ἡ ἐφαρμογή τους εἶναι πλέον ὑποχρεωτική!».

Ὅσον ἀφορᾶ δέ τό ἄν οὐσιαστικά βελτιώθηκαν τά προγράμματα ἤ ἐάν ἔστω τροποποιήθηκαν ἐπαρκῶς κατά τήν παρελθοῦσα ἑξαετία, ὀφείλω νά παρατηρήσω τά ἑξῆς: Τά προγράμματα δημοτικοῦ-γυμνασίου πρωτοκυκλοφόρησαν το 2011 και ξανακυκλοφόρησαν ὑποτίθεται τροποποιημένα τό 2014, τό 2016 καί τό 2017, ἔχουν δηλαδή μέχρι στιγμῆς τέσσερεις ἐπίσημες ἐκδόσεις. Τοῦ δέ λυκείου πρωτοκυκλοφόρησαν τό 2015 καί κατόπιν ξανακυκλοφόρησαν δῆθεν τροποποιημένα τό 2016 καί τό 2017, ἀριθμοῦν δηλαδή τρεῖς ἐπίσημες ἐκδόσεις. Στήν πραγματικότητα οἱ τροποποιήσεις τίς ὁποῖες ὑπέστησαν ὅλα αὐτά τά χρόνια τά ἐπίμαχα προγράμματα ἦταν ἐπιφανειακές, κάτι δηλαδή σάν ἐλαφρά ἀνακατάταξη παιγνιοχάρτων (τό γνωστό σέ ὅλους ἀνακάτεμα τράπουλας). Ὅμως ἡ γενική τους φιλοσοφία καί ἡ γενική τους διάρθρωση παραμένουν ἀπολύτως ἀμετάβλητες καί αὐστηρῶς ἀδιαπραγμάτευτες ἐπί ἑξαετία! Καί τά ἀνυπέρβλητα προβλήματα, τά προερχόμενα ἀπό τά προγράμματα, ἐξακολουθοῦν νά πιέζουν ἀνυπόφορα ἐκπαιδευτικούς, μαθητές καί γονεῖς.

Τί μαρτυροῦν ὅλα αὐτά τά γεγονότα; Τήν ἀδιαλλαξία τῶν δημιουργῶν τῶν προγραμμάτων – τό σφάλμα στήν προκειμένη περίπτωση δέν τό διαδέχεται μετάνοια! Καί τό ἀποτέλεσμα τῆς ἀδιαλλαξίας εἶναι, ὅτι τά προγράμματα εἶναι αὐτή τή στιγμή ὑπόδικα στό Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας καί μάλιστα μέ τρεῖς αἰτήσεις ἀκυρώσεως ἀπό τρεῖς διαφορετικές ἐνάγουσες ὁμάδες, οἱ ὁποῖες δέν συνεργάζονται καί δέν γνωρίζονται κἄν μεταξύ τους.

Πρέπει ἐπίσης γιά μιά ἀκόμη φορά νά τονίσουμε, ὅτι τά ἐπίμαχα προγράμματα δέν χρεώνονται σέ καμμία ἑλληνική κυβέρνηση, οὔτε στήν παροῦσα, οὔτε σέ καμμία ἀπό τίς παρελθοῦσες ἐδῶ καί ἑξαετία, ἀλλά εἶναι ἀποκλειστικό δημιούργημα τῶν συντακτικῶν ἐπιτροπῶν, οἱ ὁποῖες εἶναι ἐπώνυμες καί φέρουν ἀκέραια τήν εὐθύνη τῶν δημιουργημάτων τους.

            Ἐν τέλει θά γράψω ἐν πάσῃ εἰλικρινείᾳ μία ἔκκληση πρός τίς συντακτικές ἐπιτροπές τῶν προγραμμάτων: Θέλετε ἀξιότιμοι κυρίες καί κύριοι συνάδελφοι συντάκτες τῶν προγραμμάτων μία καθαρή καί ξάστερη συναδελφική πρόταση; Σημειῶστε παρακαλῶ αὐτό: Ξαναπετάξτε τό ζημιογόνο religious literacy στόν κάλαθο τῶν ἀχρήστων, ὅπου τό βρήκατε. Διότι ὅπου καί ἄν ρωτήσεις διεθνῶς, θά σοῦ ποῦν ὅτι πρόκειται γιά ἀποτυχημένο σύστημα. Κι ἀφοῦ ξεφορτωθῆτε μιά γιά πάντα τό ἄχρηστοreligious literacy, γράψτε προγράμματα ὀρθόδοξα χριστιανικά, τά ὁποῖα θά σέβονται τήν ἱστορική, ὅπως καί τήν συστηματική ὀρθόδοξη χριστιανική θεολογική σειρά τῶν γεγονότων, καί δέν θά ἀναμειγνύουν ἀδιάκριτα ὀρθοδοξία, ἑτερόδοξες ἐκκλησίες καί θρησκεύματα σέ ἕνα κουβάρι ἀκατάστατων πληροφοριῶν ἰκανό νά προξενήσει ἀνήκεστη σύγχυση σέ ἀθῶα παιδιά. Γράψτε προγράμματα χωρίς τή συγκεχυμένη θεολογία τῶν ἐπίμαχων προγραμμάτων, ὅπου ἀφοῦ θά παρουσιάζεται μέ τήν πρέπουσα ἱστορική καί συστηματική σειρά καί τή σωστή ὁρολογία ἡ ὀρθόδοξη πίστη, θά δίνονται συνοπτικά οἱ βασικές πληροφορίες γιά τά θρησκεύματα χωρίς νά συγχέονται μέ τήν ὀρθόδοξο Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἤ μεταξύ τους. Τότε κι ἐμεῖς ὅλοι, σύμβουλοι καί ἐκπαιδευτικοί, θά βάλουμε τά δυνατά μας, θά βάλουμε ὅλο μας τό εἶναι, ὥστε νά τά ἐφαρμόσουμε σωστά. Ἔτσι θά λήξει τό πρόβλημα, τό ὁποῖο ἀπό σφάλμα καί ἐκ τοῦ μή ὄντος δημιουργήσατε, καί θά ἀποφευχθεῖ ἡ ἐπαπειλούμενη ζημία.

---

[1] Ἴσως κάποιος νά νομίζει, καί μάλιστα νά χαίρεται νομίζοντας, ὅτι πείθει τούς ἀκροατές, ὅταν προφέρει μέ εὐχέρεια, βεβαιότητα καί χαρά ὁτιδήποτε παράλογο τοῦ ἔρχεται στόν νοῦ, ἀλλά στήν πραγματικότητα κανέναν δέν πείθει - ἀντίθετα ἐκτίθεται. Διότι οἱ ἀκροώμενοι, ἴσως δέν τοῦ ἀπαντοῦν, ἀλλά ἐνδομύχως σκέπτονται καί κατόπιν σχολιάζουν μεταξύ τους, ὅτι δέν ἀξίζει τόν κόπο νά ἀπαντήσουν σέ ἄνθρωπο ὁ ὁποῖος τολμᾶ νά ὁμιλεῖ χωρίς ἐπιχειρήματα, χωρίς τεκμηρίωση καί ἐν γένει ἐρήμην τῆς λογικῆς!

http://thriskeftika.blogspot.gr

ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΑ Η ΜΑΓΔΑΛΗΝΗ: ΑΓΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΠΡΕΣΒΕΥΕ ΥΠΕΡ ΗΜΩΝ!

Αγία Μαρία η Μαγδαληνή, η Μυροφόρος και Ισαπόστολος 

Η Αγία Μαρία η Μαγδαληνή, καταγόταν από τα Μάγδαλα, πόλη που βρίσκεται δυτικά της θάλασσας της Γαλιλαίας. Όταν πληροφορήθηκε για τον Χριστό, πήγε κοντά του και απαλλάχθηκε από τα επτά δαιμόνια που την ενοχλούσαν και στην συνέχεια έγινε μαθήτρια του. Αυτή, μάλιστα, κατά την Ανάσταση του Κυρίου ήλθε πρώτη στον τάφο Του με αρώματα, και άγγελοι ντυμένοι στα λευκά ανήγγειλαν σ' αυτή την Ανάσταση Του. Η Μαρία, μετά την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος, εξακολούθησε να διακονεί στην πρώτη χριστιανική Εκκλησία στην Ιερουσαλήμ. Έπειτα πήγε στην Έφεσο, κοντά στον Άγιο Ιωάννη το Θεολόγο, οπού και πέθανε. Τάφηκε στην είσοδο της σπηλιάς, όπου αργότερα εκοιμήθησαν οι επτά παίδες εν Εφέσω.

Η δεξιά της Αγίας βρίσκεται στη Μονή Διονυσίου Αγίου Όρους. Η αριστερά της Αγίας βρίσκεται αδιάφθορη στη Μονή Σιμωνόπετρας Αγίου Όρους. Μέρος του αριστερού ποδός της Αγίας βρίσκεται στη Μονή Εσφιγμένου Αγίου Όρους. Αποτμήματα του Ιερού Λειψάνου της Αγίας βρίσκονται στις Μονές Αγίου Γεωργίου Φενεού Κορινθίας και 40 Μαρτύρων Σπάρτης, στη ρωμαιοκαθολική Βασιλική του Λατερανού Ρώμης, στη ρωμαιοκαθολική Βασιλική του Αγίου Μαξιμίνου Μασσαλίας και στον ομώνυμο ρωμαιοκαθολικό Ναό Vezelau Γαλλίας. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής στις 22 Ιουλίου.

 http://www.saint.gr

ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΑ Η ΜΑΓΔΑΛΗΝΗ- Η ΜΥΡΟΦΟΡΟΣ ΚΑΙ ΙΣΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΑ Η ΜΑΓΔΑΛΗΝΗ- Η ΜΥΡΟΦΟΡΟΣ ΚΑΙ ΙΣΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

ΑΓΙΑ ΜΑΡΚΕΛΛΑ Η ΠΑΡΘΕΝΟΜΑΡΤΥΣ

ΝΟΕΡΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ: Η ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΗ, Η ΠΙΟ ΑΠΟΔΟΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ!

ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ: ΜΗΝ ΚΑΤΑΠΙΕΖΕΤΕ ΕΓΩΪΣΤΙΚΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ!

ΑΓΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ: ΝΑ ΕΥΧΕΣΑΙ ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ, ΑΠΛΑ ΚΑΙ ΤΑΠΕΙΝΑ!

Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης: Να εύχεσαι έτσι απλά, απλά και ταπεινά, με πίστη απλή, χωρίς να περιμένεις να σου απαντήσει ο Θεός. Χωρίς να δεις το χέρι Του ή το πρόσωπό Του ή το φωτισμό Του. Τίποτα! Να πιστεύεις! Εφ’ όσον μιλάς με το Θεό, μιλάς πραγματικά με το Θεό.

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΖΗΤΑΕΙ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΟ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΔΕΧΕΤΑΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΟΥ ΤΟΥ ΣΤΕΛΝΕΙ Ο ΘΕΟΣ!

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Εκείνος που ζητάει ταπείνωση από το Θεό, αλλά δε δέχεται τον άνθρωπο που του στέλνει ο Θεός, για να τον ταπεινώσει, δεν ξέρει τι ζητάει, διότι οι αρετές δεν αγοράζονται σαν τα ψώνια στον μπακάλη (όσα κιλά θέλουμε), αλλά μας στέλνει ο Θεός ανθρώπους να δοκιμαστούμε, να εργαστούμε, να την αποκτήσουμε και να στεφανωθούμε.

Όποιος σκύβει ταπεινά και δέχεται τα χτυπήματα από τους άλλους, διώχνει τα δικά του εξογκώματα, ομορφαίνει πνευματικά σαν Άγγελος, και έτσι χωράει από τη στενή πύλη του Παραδείσου.   

ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΪΣΙΟΥ!

Γεώργιος Δροσίνης: Τι λοιπόν;

Τι λοιπόν; Της ζωής μας το σύνορο θα το δείχνει ένα ορθό κυπαρίσσι;
Κι απ’ ό,τι είδαμε, ακούσαμε, αγγίξαμε τάφου γη θα μας έχει χωρίσει;

Ό,τι αγγίζουμε, ακούμε και βλέπουμε, τούτο μόνο ζωή μας το λέμε;
Κι αυτό τρέμουμε μήπως το χάσουμε και χαμένο στους τάφους το κλαίμε;

Σε ό,τι αγγίζουμε, ακούμε και βλέπουμε της ζωής μας ο κόσμος τελειώνει;
Τίποτε άλλο; Στερνό μας απόρριμμα το κορμί που σκορπιέται και λιώνει;

Κάτι ανέγγιχτο, ανάκουστο, αθώρητο, μήπως κάτω απ τους τάφους ανθίζει;
Κι ό,τι μέσα μας κρύβεται αγνώριστο μήπως πέρα απ΄ τον θάνατο αρχίζει;

Η ψυχή ταξιδεύτρα μες στο Άπειρο σταλαμίδα νερού μήπως μοιάζει,
που ανεβαίνει στα νέφη απ΄ τα πέλαγα κι απ΄ τα νέφη στους κάμπους σταλάζει;

Μήπως ό,τι θαρρούμε βασίλεμα γλυκοχάραμα αυγής είναι πέρα;
Κι αντί νάρθει μια νύχτα αξημέρωτη, ξημερώνει μια αβράδιαστη μέρα;

Μήπως είναι η αλήθεια στο θάνατο κι η ζωή μήπως κρύβει την πλάνη;
Ό,τι λέμε πως ζει μήπως πέθανε κι είναι αθάνατο ό,τι έχει πεθάνει;  

ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ Ο ΘΕΣΒΙΤΗΣ

ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ Ο ΘΕΣΒΙΤΗΣ

ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ

ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ Ο ΘΕΣΒΙΤΗΣ

Μέσα στη χορεία των Προφητών της Παλαιάς Διαθήκης ξεχωριστή είναι η θέση του προφήτη Ηλία. Στην Καινή Διαθήκη το όνομα του προφήτη Ηλία αναφέρεται πολλές φορές από τον ίδιο τον Ιησού Χριστό. Ο Ζαχαρίας, ο πατέρας του Προδρόμου, είπε πως ο Ιωάννης θα ερχόταν «ἐν πνεύματι καὶ δυνάμει Ἠλίου» (Λουκ., κεφ. α, στ. 17), θα είχε δηλαδή τα γνωρίσματα και το ζήλο του προφήτη Ηλία, θα ήταν ο ίδιος ο προφήτης Ηλίας, όπως ο λαός τον περίμενε να ξανάρθει. Ο Ιησούς Χριστός, όταν έδωσε μαρτυρία για τον πρόδρομο Ιωάννη κι έπλεξε το εγκώμιο του, είπε πως αυτός ήταν ο Ηλίας «Αν θέλετε, να το παραδεχθείτε, αυτός είναι ο Ηλίας, που έμελλε να έλθει».

Το πιο σπουδαίο είναι ότι οι μαθητές επάνω στο βουνό, κατά τη θεία Μεταμόρφωση, είδαν τους δυο Προφήτες, τον Μωϋσή και τον Ηλία, να συνομιλούν με τον Ιησού Χριστό. Όλα αυτά φανερώνουν την ξεχωριστή θέση του προφήτη Ηλία ανάμεσα στους Προφήτες και μέσα στη συνείδηση του λαού. Ακόμα και στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, ακούοντας τη διδασκαλία και βλέποντας τα θαύματά του, έβλεπαν τον προφήτη Ηλία, που είχε ξανάρθει. Ο Ιησούς Χριστός ρώτησε· «Τίνα με λέγουσιν οἱ ἄνθρωποι εἶναι;». Κι οι μαθητές είπαν: «Ἰωάννην τὸν βαφτιστήν, ἄλλοι δὲ Ἠλίαν....».

Ο προφήτης Ηλίας έζησε τον 9 π.Χ. αιώνα και ήταν γιος του Σωβάκ και καταγόταν από τη Θέσβη (γι' αυτό και ονομάστηκε Θεσβίτης), το σημερινό El Istib, της περιοχής Γαλαάδ και άνηκε στην φυλή του Ααρών. Όταν γεννήθηκε, ο πατέρας του είδε μία θεία οπτασία: Δύο άνδρες λευκοφορεμένοι τον ονόμαζαν Ηλία, τον σπαργάνωναν με φωτιά και του έδιναν φλόγα να φάει. Τότε ο πατέρας του, πήγε στα Ιεροσόλυμα και αφού περιέγραψε την οπτασία στους ιερείς, εκείνοι του είπαν ερμηνεύοντας την οπτασία, ότι ο γιος του θα γίνει προφήτης και θα κρίνει το Ισραήλ με δίκοπο μαχαίρι και φωτιά.

Ο Προφήτης Ηλίας άσκησε το προφητικό του χάρισμα επί 25 έτη στα χρόνια του βασιλέα Αχαάβ, που βασίλεψε στα 873 - 854 π.Χ. Ο Αχαάβ και μάλιστα η γυναίκα του Ιεζάβελ ήσαν άνθρωποι ασεβείς κι εναντίον τους ήταν ο πόλεμος του προφήτη Ηλία. Η Ιεζάβελ, που δεν ήταν ισραηλίτισσα και γινόταν αιτία να νοθεύεται η πίστη από ειδωλολατρικά έθιμα, αυτή λοιπόν κυνήγησε πολύ τον προφήτη Ηλία, γι’ αυτό κι εκείνος αναγκαζόταν διαρκώς να φεύγει και να κρύβεται. Η Ιεζάβελ κυνηγούσε τον προφήτη Ηλία, όπως η Ηρωδιάδα τον Ιωάννη τον Πρόδρομο.

Πρώτο μεγάλο σημείο, που έδωσε ο προφήτης Ηλίας, ήταν που προσευχήθηκε και δεν έβρεξε για τριάμισι χρόνια. Σ’ αυτό το διάστημα ο Προφήτης κρυβόταν σε μια σπηλιά σ’ ένα χείμαρρο πέρ’ από τον Ιορδάνη. Εκεί υπήρχε λίγο νερό κι ένας κόρακας του πήγαινε τροφή κάθε πρωί. Όταν στέρεψε το νερό, έφυγε ο Προφήτης και πήγε στα Σάρεπτα της Σιδωνίας· όλα αυτά με εντολή του Θεού. Εκεί φιλοξενήθηκε σε μια χήρα γυναίκα, που είχε λίγο αλεύρι και λίγο λάδι, κι όμως έτρωγαν όλο τον καιρό και δεν έλειψαν. Η χήρα γυναίκα είχε ένα παιδί κι έτυχε να αρρωστήσει και να πεθάνει. Τότε ο Προφήτης προσευχήθηκε κι ανάστησε το παιδί.

Δεύτερο μεγάλο σημείο, που έδειξε ο Προφήτης Ηλίας, ήταν που προσευχήθηκε κι ήλθε φωτιά από τον ουρανό. Με προσταγή του βασιλέα Αχαάβ, μαζεύτηκαν τετρακόσιοι ειδωλολάτρες ψευτοιερείς, που τους προστάτευε η Ιεζάβελ. Τότε ο προφήτης Ηλίας τους προκάλεσε σ’ ένα διαγωνισμό. Του είπε κι έβαλαν πάνω στο θυσιαστήριο τα ξύλα και το σφάγιο για θυσία, και άρχισαν να τρέχουν γύρω και να φωνάζουν όλη την ήμερα τον ψεύτικο θεό Βάαλ, για να ρίξει φωτιά· «και ουκ ην φωνή και ουκ ην ακρόασις». Τότε ο Προφήτης τους είπε· «Κάνετε πέρα! Τώρα θα κάνω εγώ τη θυσία μου». Έκανε δικό του θυσιαστήριο, έβαλε κι έβρεξαν καλά τρείς φορές τα ξύλα με νερό κι ύστερα προσευχήθηκε. Έπεσε τότε φωτιά από τον ουρανό κι αναποδογύρισε κι έκαψε ολόκληρο το θυσιαστήριο.

Ύστερα απ’ αυτό το σημείο, ο λαός έπιασε τους τετρακόσιους ψευτοϊερείς κι ο προφήτης Ηλίας τους τιμώρησε αυστηρά. Η Ιεζάβελ, αγριεμένη, κυνήγησε τον Προφήτη κι εκείνος έφυγε ψηλά στο Χωρήβ, εκεί που πριν πεντακόσια χρόνια ο Μωϋσής άκουσε τη φωνή του Θεού κι είδε τη βάτο να φλέγεται και να μην καίγεται. Εκεί ο προφήτης Ηλίας κρυβόταν σε μια σπηλιά κι ο Θεός τον δίδαξε ένα σπουδαίο μάθημα. Του είπε· «Ανέβα ψηλά στην κορυφή, και θα δεις το Θεό. Θα περάσει δυνατός αέρας· θα γίνει σεισμός· θα δεις φωτιά και θα περάσει ένα ανάλαφρο και δροσερό αεράκι. Ο Θεός δεν θα είναι ούτε στη θύελλα ούτε στο σεισμό ούτε στη φωτιά, αλλά στο ανάλαφρο αεράκι».

Άλλα θαυμαστά σημεία του πορφήτη Ηλία ήταν ότι διέσχισε τον Ιορδάνη ποταμό με την μυλωτή του και τέλος ότι αντί να πεθάνει ανελήφθη με άρμα πυρός στον ουρανό.

Να σημειώσουμε, ότι ο προφήτης Ηλίας, μετά από οκτώ ή δέκα χρόνια από την ανάληψη του, απέστειλε γράμματα (ίσως δι’ Αγγέλου) στον βασιλέα Iωράμ, προβλέποντας τον θάνατο του επειδή απομακρύνθηκε από την λατρεία του αληθινού Θεού: «καὶ ἦλθεν αὐτῷ ἐν γραφῇ παρὰ ᾿Ηλιοὺ τοῦ προφήτου λέγων· τάδε λέγει Κύριος Θεὸς Δαυὶδ τοῦ πατρός σου· ἀνθ' ὧν οὐκ ἐπορεύθης ἐν ὁδῷ ᾿Ιωσαφὰτ τοῦ πατρός σου καὶ ἐν ὁδοῖς ᾿Ασὰ βασιλέως ᾿Ιούδα» (Παραλειπομένων Β’, κεφ. 21, στίχος 12).

Το δε βιβλίο Σοφία Σειράχ αναφέρει ότι: «ΚΑΙ ἀνέστη ᾿Ηλίας προφήτης ὡς πῦρ, καὶ ὁ λόγος αὐτοῦ ὡς λαμπὰς ἐκαίετο.... ὡς ἐδοξάσθης, ᾿Ηλία, ἐν τοῖς θαυμασίοις σου· καὶ τίς ὅμοιός σοι καυχᾶσθαι; ὁ ἐγείρας νεκρὸν ἐκ θανάτου καὶ ἐξ ᾅδου ἐν λόγῳ ῾Υψίστου· ὁ καταγαγὼν βασιλεῖς εἰς ἀπώλειαν καὶ δεδοξασμένους ἀπὸ κλίνης αὐτῶν· ὁ ἀκούων ἐν Σινᾷ ἐλεγμὸν καὶ ἐν Χωρὴβ κρίματα ἐκδικήσεως· ὁ χρίων βασιλεῖς εἰς ἀνταπόδομα καὶ προφήτας διαδόχους μετ᾿ αὐτόν· ὁ ἀναληφθεὶς ἐν λαίλαπι πυρὸς ἐν ἅρματι ἵππων πυρίνων.... μακάριοι οἱ ἰδόντες σε καὶ οἱ ἐν ἀγαπήσει κεκοσμημένοι, καὶ γὰρ ἡμεῖς ζωῇ ζησόμεθα.» (Σοφία (Σειράχ, μη΄, 1<-11>).

http://www.saint.gr