ΑΝ ΒΙΑΖΕΣΑΙ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ, ΑΡΧΙΣΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ. ΕΙΝΑΙ Ο ΣΥΝΤΟΜΟΤΕΡΟΣ ΔΡΟΜΟΣ.
Πέμπτη 17 Αυγούστου 2017
Τετάρτη 16 Αυγούστου 2017
ΑΓΙΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑΣ- ΑΓΙΕ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΠΡΕΣΒΕΥΕ ΥΠΕΡ ΗΜΩΝ!
Άγιος Γεράσιμος ο Νέος Ασκητής της Κεφαλλονιάς
Ο Όσιος Γεράσιμος γεννήθηκε το 1509 μ.Χ. στα Τρίκαλα της Κορινθίας. Καταγόταν από την επίσημη οικογένεια των Νοταράδων και ήταν γιος του Δημητρίου και της Καλής. Από μικρός έλαβε χριστιανική και αρχοντική ανατροφή και διακρινόταν στο σχολείο για την ευστροφία και την ευφυΐα του μυαλού του. Ευγενική ψυχή ο Γεράσιμος, συμπαθούσε τους φτωχούς συμμαθητές του και τους βοηθούσε με κάθε τρόπο.
Όταν έφτασε σε ώριμη ηλικία, περιηγήθηκε διάφορα μέρη, όπως την Ζάκυνθο, την Κωνσταντινούπολη και τα γύρω απ' αύτη, το Άγιον Όρος, διάφορες Μονές της Ανατολής για να μείνει στην Ιερουσαλήμ. Εκεί υπηρέτησε σαν νεωκόρος για ένα χρόνο στον Ναό της Αναστάσεως και χειροτονήθηκε Διάκονος και αργότερα Πρεσβύτερος, από τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Γερμανό. Κατόπιν έφυγε και από 'κει και κατέληξε στην τοποθεσία Ομαλά της Κεφαλονιάς, όπου έκτισε γυναικείο Μοναστήρι και το ονόμασε Νέα Ιερουσαλήμ.
Στη Μονή αυτή λοιπόν, αφού έζησε ασκητικά και ανέπτυξε μεγάλες αρετές, βοηθώντας πνευματικά και υλικά τους κατοίκους της Κεφαλονιάς, απεβίωσε ειρηνικά στις 15 Αυγούστου του 1579 μ.Χ., σε ηλικία περίπου 70 ετών. Η ανακομιδή των Ιερών λειψάνων του έγινε το 1580-81 μ.Χ. Το Λείψανο του Αγίου βρίσκεται αδιάφθορο στην ομώνυμη Μονή Ομαλών Κεφαλληνίας.
Ο Όσιος Γεράσιμος απεβίωσε την 15η Αυγούστου του έτους 1579 μ.Χ., αλλά επειδή την ήμερα αυτή πανηγυρίζετε η μνήμη της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, τελείται η γιορτή του την 20ή Οκτωβρίου, τότε που έγινε η ανακομιδή του θαυματουργού λειψάνου του. Την ήμερα αυτή όμως, αναγράφηκε η μνήμη της κοιμήσεως του και γίνεται στην Κεφαλονιά μεγάλο πανηγύρι. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου και στις 16 Αυγούστου.
Τρίτη 15 Αυγούστου 2017
Η ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
Κοίμησις της Θεοτόκου
Όπως είναι γνωστό, επάνω από το Σταυρό ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, έδωσε εντολή και την Παναγία μητέρα του παρέλαβε ο Ιωάννης ο Ευαγγελιστής στο σπίτι του, όπου διέμενε μαζί με τον αδελφό του Ιάκωβο και τη μητέρα του Σαλώμη, συγγενή της Θεοτόκου. Όταν δε ήλθε η στιγμή να τελειώσει την επίγεια ζωή της, άγγελος Κυρίου (η παράδοση λέει ότι ήταν ο Aρχάγγελος Γαβριήλ) της το έκανε γνωστό τρεις μέρες πριν.
Η χαρά της Θεοτόκου υπήρξε μεγάλη, διότι θα συναντούσε το μονογενή της Υιό και Θεό όλων των ανθρώπων. Πήγε, λοιπόν, και προσευχήθηκε στο όρος των Ελαίων, όπου συνήθιζε να προσεύχεται και ο Κύριος Ιησούς. Έπειτα, γύρισε στο σπίτι του Ιωάννη, όπου έκανε γνωστή την επικείμενη κοίμηση της.
Η παράδοση αναφέρει ότι την τρίτη ήμερα από την εμφάνιση του αγγέλου, λίγο πριν κοιμηθεί η Θεοτόκος, οι Απόστολοι δεν ήταν όλοι στα Ιεροσόλυμα, αλλά σε μακρινούς τόπους όπου κήρυτταν το Ευαγγέλιο. Τότε, ξαφνικά νεφέλη τους άρπαξε και τους έφερε όλους μπροστά στο κρεβάτι, όπου ήταν ξαπλωμένη η Θεοτόκος και περίμενε την κοίμηση της. Mαζί δε με τους Aποστόλους ήλθε και ο Aρεοπαγίτης Διονύσιος, ο Άγιος Iερόθεος ο διδάσκαλος του Διονυσίου, ο Aπόστολος Tιμόθεος, και οι λοιποί θεόσοφοι Iεράρχες.
Όταν εκοιμήθη, με ψαλμούς και ύμνους την τοποθέτησαν στο μνήμα της Γεσθημανή. Eπειδή, κατά θείαν οικονομίαν, ένας από τους Aποστόλους (ο Θωμάς όπως λέει η παράδοση) δεν ήταν παρών στην κηδεία της Θεομήτορος, ζήτησε να ανοιχτεί ο τάφος ώστε να προσκυνήσει και αυτός το Σώμα της Θεοτόκου.
Έτσι, μετά από τρεις ήμερες, άνοιξαν τον τάφο και έκπληκτοι διαπίστωσαν ότι η Παναγία αναστήθηκε σωματικά και ανελήφθη στους ουρανούς. Και βέβαια, όλη η ανθρωπότητα, με ευγνωμοσύνη για τις πρεσβείες της στο Σωτήρα Χριστό, αναφωνεί: «Χαίρε, ώ Μήτερ τής ζωής».
Δευτέρα 14 Αυγούστου 2017
Σάββατο 12 Αυγούστου 2017
ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΜΥΡΤΙΔΙΩΤΙΣΣΑ
Παναγία η Μυρτιδιώτισσα ονομάζεται εικόνα της Παναγίας που βρέθηκε στα Κύθηρα πιθανώς τον 14ο αιώνα.
Έχει το προσωνύμιο Μυρτιδιώτισσα, γιατί αναφέρεται από την παράδοση ότι τη βρήκε ένας βοσκός σε μια τοποθεσία γεμάτη με μυρτιές. Σήμερα με το όνομα αυτό ονομάζονται εκκλησίες, μονές και γενικά οι εικόνες με παράσταση της Παναγίας με μυρτιές. Η εικόνα φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Μυρτιδίων στα Κύθηρα.
Στις 24 Σεπτεμβρίου - 40 ημέρες μετά την Κοίμηση της Θεοτόκου - εμφανίστηκε η Παναγία στον βοσκό και του είπε να ψάξει για την εικόνα που είχε έρθει σε εκείνο το μέρος πολλά χρόνια πριν.
Ο βοσκός έπεσε στο έδαφος, γεμάτος δέος, προσευχόμενος προς την Θεοτόκο. Μόλις σηκώθηκε και γύρισε, είδε την εικόνα στα κλαδιά μιας μυρτιάς. Κλαίγοντας από χαρά, έφερε την εικόνα σπίτι του και είπε σε όλους τους φίλους και συγγενείς την ιστορία της ανεύρεσης της εικόνας.
Όταν ξύπνησε την επόμενη ημέρα η εικόνα έλειπε και φοβήθηκε μήπως είχε κλαπεί. Με βαρειά καρδιά γύρισε με τα πρόβατά του στον τόπο της ανεύρεσης, αλλά εκεί είδε πάλι την εικόνα στα κλαδιά της μυρτιάς που την είχε πρωτοβρει. Δοξάζοντας τον Θεό, την πήρε πάλι σπίτι του, αλλά την νύχτα η εικόνα εξαφανίστηκε όπως και την πρώτη φορά. Όταν η εξαφάνιση και επανεμφάνιση της εικόνας συνέβη και τρίτη φορά, κατάλαβε ότι ήταν θέλημα της Μητέρας του Θεού η εικόνα να παραμείνει εκεί που είχε πρωτοβρεθεί.
Μια μικρή εκκλησία χτίστηκε εκεί που βρέθηκε η εικόνα και ονομάστηκε Μυρτιδιώτισσα. Το κτήριο μεγάλωσε με τα χρόνια και πολλά θαύματα λέγεται πως συνέβησαν εκεί.
Στο τέλος του 16ου αιώνα, ο Θεόδωρος Κουμπριανός, ένας απόγονος του βοσκού που βρήκε την εικόνα, ζούσε στο χωριό Κουσουμάρι. Ήταν παράλυτος, αλλά πίστευε ακράδαντα ότι η Μητέρα του Θεού θα τον θεράπευε. Κάθε χρόνο, στις 24 Σεπτεμβρίου, έστελνε ένα μέλος της οικογένειάς του να ανάψει ένα κερί στην Χάρη της γι'αυτόν. Μια χρονιά ζήτησε να τον πάνε μέχρι την Χάρη της, για να την προσκυνήσει ο ίδιος. Κατά τη διάρκεια της αγρυπνίας, ακούστηκε έντονος θόρυβος από την κατεύθυνση της θάλασσας. Το εκκλησίασμα έτρεξε να φύγει, πιστεύοντας ότι επιτίθονταν πειρατές. Ο παραλυτικός ζήτησε την βοήθεια της Παναγίας και έξαφνα άκουσε μια φωνή από την εικόνα να του λέει να σηκωθεί και να τρέξει να σωθεί. Σηκώθηκε, περπάτησε, σύντομα άρχισε να τρέχει και πρόφτασε τους συγγενείς του, που καταχάρηκαν βλέποντας το θαύμα. Ο θόρυβος δεν προερχόταν από επιδρομή πειρατών και όλοι τότε κατάλαβαν ότι ο θόρυβος ήταν σημείο της Θείας Πρόνοιας, ώστε ο παραλυτικός να μείνει μόνος του στην εκκλησία με την εικόνα. Από τότε η οικογένεια του Κουμπριανού γιόρταζε την ημέρα της γιορτής της Μυρτιδιώτισσας με ιδιαίτερη λαμπρότητα σε ανάμνηση του θαύματος.
Αλλά και πολλά άλλα θαύματα αποδίδονται στην εικόνα, όπως η προστασία του νησιού από επιδημία πανώλης, η λύση της στειρότητας μιας Εβραίας από την Αλεξάνδρεια και η σωτηρία πολλών ανθρώπων από βέβαιο θάνατο.
Η ανεύρεση της εικόνας γιορτάζεται στις 24 Σεπτεμβρίου. Την ίδια ημέρα γιορτάζουν την ονομαστική τους εορτή όσες φέρουν το όνομα Μυρτώ ή Μυρσίνη.
Το όνομα Παναγία η Μυρτιδιώτισσα έχει δοθεί σε αρκετές εκκλησίες στην Ελλάδα.
Στα Κύθηρα, στις 24 Σεπτεμβρίου γίνεται πανηγυρικός εορτασμός στη Μονή Μυρτιδίων όπου φυλάσσεται η εικόνα με παρουσία πλήθους κόσμου και από τα Κύθηρα αλλά και από Κυθήριους της Διασποράς..
Τρίτη 8 Αυγούστου 2017
Δευτέρα 7 Αυγούστου 2017
ΟΣΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ Ο ΣΥΡΟΣ: Η ΩΡΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ!
HΡΑΚΛΗΣ ΡΕΡΑΚΗΣ: H ΘΡΗΣΚΕΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ
Η ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΝΕΦΕΛΗΣ ΣΤΟ ΟΡΟΣ ΘΑΒΩΡ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ
ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ: ΑΦΟΥ ΒΑΔΙΖΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΧΩΡΙΣ ΟΠΛΑ, ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ, ΝΑ ΣΩΘΟΥΜΕ;
ΙΟΥΝΙΟΣ 2016 – ΕΤΟΣ 17ο – ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 810
Κυριακή 6 Αυγούστου 2017
Σάββατο 5 Αυγούστου 2017
ΤΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΚΑΙ ΤΟ «ΟΡΘΟΔΟΞΟ» ΒΙΒΛΙΟ
- Μελετοῦμε μέ εὐλάβεια καί φόβο Θεοῦ
- Ὅταν δέν κατανοοῦμε κάτι τό μελετοῦμε καί πάλι. Ἄν καί πάλι δέν τό καταλάβουμε ζητοῦμε τή βοήθεια τοῦ πνευματικοῦ ἤ κάποιου άδελφοῦ μας ἐμπειρότερου. Σέ κάθε περίπτωση ὅταν τό βιβλίο εἶναι κάποιου ἁγίου συνεχίζουμε τή μελέτη ἀφήνοντας τό ἀπόσπασμα πού δέν κατανοήσαμε ἀποκομίζοντας ὠφέλεια ἀπό τό ὑπόλοιπο βιβλίο. Λέει ὁ ἱερός Χρυσόστομος ὅτι ὁ Θεός βλέποντας τήν προθυμία σου στή μελέτη δέν θά σέ παραβλέψει. Καί ἄν δέν βρίσκεις ἄνθρωπο νά σέ διδάξει αὐτός ὁ ἴδιος θά σοῦ ἀποκαλύψει ὅ, τι ζητᾶς. Ἀλλά, γράφει, ἀκόμη κι ἄν δε΄ν καταλαβαίνεις, ἀπό τήν ἀνάγνωση καί μόνο λαμβάνεις πολύν ἁγιασμό.
- μελετοῦμε χωρίς ἄγχος νά τελειώσουμε τό βιβλίο. Διαβάζουμε ὅσο μποροῦμε σύμφωνα μέ τὄ χρόνο πού ἔχουμε στή διάθεση μας.
- συνδυάζουμε ὅσο γίνεται τήν μελε΄τη μέ τήν προσευχή μας, γιατί μέ τή μελέτη συγκεντρώνεται καί φωτίζεται ὁ νοῦς, γεμίζει μέ ἀγαθές ἔννοιες καί ἐνδυναμώνεται γιά προσευχή..
Ἡ μελέτη τῶν πνευματικῶν βιβλίων ἀπαιτεῖ μέχρι κανείς νά ἀντιληφθεῖ τήν ὠφέλεια πού κομίζουν, κάποια θυσία. Πολλές φορές ἡ μελέτη γίνεται ἐπίπονη. Πάντως, ὅπως λέγουν οἱ ἅγιοι Πατέρες, οὐδείς ἀνῆλθεν εἰς τόν οὐρανόν μετά ἀνέσεως. Καί πρέπει νά κόψουμε θεάματα, χαζά διαβάσματα, λόγια μάταια καί ἀνώφελες ἐνασχολήσεις γιά νά δώσουμε χῶρο στήν μελέτη καί τήν προσευχή. Ἀλλιῶς δέν ὠφελεῖ νά λέμε στήν ἐξομολόγηση τά παραπατήματά μας καί νά γκρινιάζουμε γιά τίς πτώσεις μας καί τό γεγονός ὅτι παραμένουμε ἀδιόρθωτοι. Λέει πάλι ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ὅτι δέν πρέπει νά προφασιζόμαστε ὅτι λόγω ἐργασίας καί φροντίδων δέν προλαβαίνουμε νά διαβάσουμε καί ὅτι αὐτό ταιριάζει στούς μοναχούς. Λέει ὅτι ἐμεῖς ἐπειδήεἴμαστε μέσα στόν κόσμο ἔχουμε περισσότερη ἀνάγκη νά μελετοῦμε.
Τελικός στόχος τῆς μελέτης εἶναι νά ἑλκύσουμε τή Θεία Χαρη καί μέ τή βοήθεια τῆς προσευχῆς νά γραφεῖ ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ στήν καρδιά μας.
Καί ἐρχόμαστε τώρα στήν ἐπιλογή τῶν πνευματικῶν βιβλίων. ὅπως λέει καί πάλι ὁ ἱερός Χρυσόστομος πρέπει νά ἀποκτοῦμε τέτοια βιβλία, πού καί μόνο μέ τήν παρουσία τους στά σπίτια μας διώκουν κάθε διαβολική ἐνέργεια.
Τί βιβλία διαβάζουμε. Κυρίως καί πρωτίστως τήν Καινή καί Παλαιά Διαθήκη. Τούς λόγους τοῦ Κυρίου μας καί τῶν ἁγίων Ἀποστόλων. Τά τέσσερα εὐαγγέλια τίς πράξεις τῶν Ἀποστόλων τίς ἐπιστολές τοῦ Ἀπ. Παύλου, τοῦ Πέτρου τοῦ Ἰωάννου τοῦ Ἰακώβου τοῦ ἀδελφοθέου Ἰούδα καί τήν Ἀποκάλυψη. Ὅλα τά βιβλία τῆς Π. Διαθήκης καί γενικῶς τά βιβλία τῆς ἁγίας Γραφῆς πού περιλαμβάνονται στόν Κανόνα, τόν κατάλογο πού ἐνέκρινε ἡ Στ΄Οἰκουμενική Σύνοδος. Δέν μελετοῦμε ἀπό περιέργεια τά ἀπόκρυφα ψευδεπίγραφα καί νόθα βιβλία πού ἔχουν ἀπορρίψει οἱ ἅγιοι Πατέρες, ὅπως αὐτό τό ψευτικό εὐαγγέλιο τοῦ Ἰούδα πού δημιουργοῦν σύγχυση στήν ψυχή μας. Μελετοῦμε μέ τή βοήθεια ἑνός σελιδοδείκτη λίγο-λίγο μέ προσοχή ζητώντας τό φωτισμό τοῦ Θεοῦ.
Βέβαια ἡ ἁγία Γραφή δέν εἶναι πάντοτε εὔκολη στήν κατανόησή της καί χρειάζεται ἑρμηνεία. Αὐτήν τήν ἑρμηνεία δίνουν οἱ ἅγιοι Πατέρες. Ὁ ἱερός χρυσόστομος ἔχει ἑρμηνεύσει τά περισσότερα βιβλία τῆς Κ. Διαθήκης, ἔχει γράψει ὁμιλίες πού ἑρμηνεύουν πολλά βιβλία τῆς π. διαθήκης καί τούς Ψαλμούς. Ἑρμηνεία τὼν Ψαλμῶν ἔχει κάνει καί ὁ μ. Ἀθανάσιος καί ἄλλοι πατέρες ὅπως ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας ἔχουν ερμηνεύσει ἄλλα βιβλία τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Ὁ Θεοφύλακτος Βουλγαρίας ἔχει ἑρμηνεύσει τά τέσσαρα Εὐαγγέλια καί ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης ὅλες τῆς Ἐπιστολές τοῦ Ἀπ. Παύλου καί τίς λεγόμενες Καθολικές Ἐπιστολές στίχο πρός στίχο καθώς καί ὅλους τούς Ψαλμούς. Ὅποιος ἔχει ζῆλο γιά πληρέστερη κατανόηση τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ μπορεῖ νά ἀνατρέχει στίς ἑρμηνεῖες αὐτές τῶν Πατέρων.
Πλήν τῆς ἑρμηνείας τῶν ἁγιων Πατέρων μπορεῖ κάποιος νά ἐντρυφᾶ καί σέ ἄλλα ἔργα τῶν ἁγίων πατέρων π..χ. τῶν τριῶνἱεραρχῶν πού ἔχουν ὁμιλίες γιά τό γάμο γιά τή μοναχική ζωή, γιά τήν ἐλεημοσύνη γιά τήν ἀγάπη τόν φθόνο, γιά τήν προσευχή καί τήν κατάνυξη. Ὅποιος θέλει νά γνωρίσει βαθύτερα τά δόγματα τῆς Ἐκκλησίας μπορεῖ νά διαβάσει λόγους π.χ. τοῦ ἁγιου Ἀθανασίου κατά Ἀρειανῶν καί τῶν ἄλλων Πατέρων πού μάχονται κατά τῶν αἱρέσεων μέ ἐπιχειρήματα ἀπό τήν ἁγία Γραφή καί τήν ἱερά Παράδοση. Ὁ περισσότερο ζηλωτής μπορεῖ π.χ. νά διαβάσει τό ἔργο τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ Ἐκδοσις Ὀρθοδόξου Πίστεως μιά σύνοψη τῆς ὀρθοδόξου διδασκαλίας. Γιά τήν οίκοδομή μας στή χριστιανική ζωή μελετοῦμε τόν ἱερό Συναξαριστή, δηλ. τούς βίους τῶν ἁγίων, τό νέο μαρτυρολόγιο μέ τους βίους τῶν νεομαρτύρων, τό Γεροντικό μέ τίς διηγήσεις καί τά ἀποφθέγματα τῶν Ὁσίων, τόν ἀόρατο πόλεμο καί τά πνευματικά Γυμνάσματα τοῦ ἁγίου Νικοδήμου τοῦ ἁγιορείτου,(ἔχει μιά δυσκολία στήγλῶσσα ἀλλά μέ λίγη ἐπιμονή συνηθίζεις καί ἀγαπᾶς αὐτά τά κείμενα). Τίς διδαχές τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, τήν Κλίμακα τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου πού ὑπάρχει σέ ὡραία μετάφραση, τά ἀσκητικά τοῦ ἁγίου Ἐφραίμ καί τά ἀσκητικά τοῦ ἁγίου Ἰσαάκ τοῦ Σύρου, καί τοῦ ἀββᾶ Δωροθέουτἠ διδασκαλία τοῦ ἁγίου Συμεών τοῦ Ν. Θεολόγου, κειμενα τῆς Φιλοκαλίας κλπ. καί τά κείμενα τοῦ ἁγίου Νικολάου τοῦ Καβάσιλα περί τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς καί περί τῆς Θ. Λειτουργίας. ὅλα τοῦτα μοιάζουν καλογερικά, ὅμως ὁ ἀγὠνας κοσμικῶν καί μοναχῶν εἶναι κοινός. Διαβάζουμε τά κατορθώματα καί τή διδασκαλία τῶν ἁγίων θαυμάζουμε καί προσπαθοῦμε νά κάνουμε καί ἐμεῖς μέ τή βοήθεια τοῦ πνευματικοῦ μας ὅ, τι μποροῦμε καλλίτερο ἀπό φιλότιμο. Ἀλλά αὐτό τό περιβόλι τῶν πατερικῶν βιβλίων εἶναι εὐωδιαστό καί ὁ δρόμος πού ὑποδεικνύουν οἱ ἅγιοι ἀσφαλής, διότι πρῶτα ἐβίωσαν τήν ἐν Χριστῷ ζωή καί στή συνέχεια τήν ἐδίδαξαν φωτισθέντες ἀπό τό ἅγιο Πνεῦμα.
Ἀπό τή νεώτερη γραμματεία ὠφέλιμα εἶναι τά ἔργα τοῦ ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς ἄνθρωπος καί Θεάνθρωπος καί ὀρθοδοξία καί Οἰκουμενισμός, τοῦ ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς... ἀπό τή ρωσική παράδοση οἱ περιπέτειες ἑνός προσκυνητοῦ, ὁ βίος τοῦ ἁγίου Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ, τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κροστάνδης καί ὅλων τῶν ρώσων στάρετς πού ἔχει ἐκδόσει ἡ ἱερά Μονή Παρακλήτου. Ἀπό τήν ρουμανική γραμματεία ἡ διδασκαλία τοῦ γέροντος Κλεόπα καί τό ρουμανικό γεροντικό. Ἐπίσης δύσκολα ἀλλά ὠφελιμα μέ θεολογικό βάθος τά βιβλία τοῦ ΄γέροντος Σωφρονίου τοῦ Essex, κυρίως ὁ Ἅγιος Σιλουανός.
Ἀπό τά νεώτερα πνευματικά βιβλία στήν Ἑλλάδα, τά μικρά βιβλιαράκια πού ἔγραψε ὁ γἐρων Παϊσιος καί τά 6 βιβλία μέ τίς διδαχές του που ἐξ΄δωσε τό ἡσυχαστήριο τοῦ ἁγίου ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, Βίος καί λόγοι τοῦ Γέροντος Πορφυρίου, Βίου τοῦ Γέροντος Ἰακώβου κλπ. Εἶναι ἐνδεικτική ἡ ἀναφορά τῶν τίτλων αὐτῶν. Τό κριτήριο ἐπιλογῆς εἶναι βασικά ἡ ἁγιότης τῶν συγγραφέων. Ὑπάρχουν καί σύγχρονοι συγγραφεῖς ὀρθοδοξότατοι καί ἀξιολογότατοι, ἀλλά χρειάζεται προσοχή στήν ἐπιλογή μας. Ἐννοεῖται ὅτι δέν πρέπει κἄν νά πλησιάζουμε ἀπό περιέργεια βιβλία, φυλλάδια καί περιοδικά αἱρετικῶν τά ὁποῖα, ὅπως γράφει ὁ ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σῦρος διεγείρουν μέσα μας τό πνεῦμα τῆς βλασφημίας.
α) Τῆς μοναχῆς Γαβριηλίας Ἡ ἀσκητική τῆς ἀγάπης πού ἀφορᾶ τή Γερόντισσα Γαβριηλία. Τί συμβαίνει ἐδῶ; Ὅλο τό βιβλίο διαπνέεται ἀπό συγκρητισμό. Ἡ ἴδια γράφει ὅτι πῆγε στήνἸνδία παίρνοντας μαζί της τήν Ἁγία Γραφή καί τό βιβλίο τοῦ γκουρού Σιβανάντα. Ἔμενε μέσα σέ ἰνδουϊστικά μοναστήρια χωρίς νἀ ἐκκλησιάζεται οὔτε τίς μεγάλες γιορτές καί συμμετεῖχε στίς τελετές τῶν Ἰνδουϊστῶν. Ἀγκάλιαζε τά δέντρα γιά νά πάρει ἐνέργεια καί δέν ἔπαιρνε στήν ἀγκαλιά της μικρά παιδιά γιατί τό μαῦρο χρῶμα τοῦ ράσου της θά τά ἔβλαπτε. Θεράπευε μέ τά χέρια της ὅταν κοκκίνιζαν! Ἡ παγίδα στήν ὁποία πέφτουν οἱ ἀναγνῶστες θεωρώντας τήν Ἀσκητική τῆς Ἀγάπης» ὡς ὀρθόδοξο βιβλίο, συνίσταται στήν προσφορά της μοναχῆς Γαβριηλίας στούς ἀρρώστους. Συγκινοῦνται ὅσοι διαβάζουν αὐτά καί ἀπό τό ἐξωτικό κλῖμα τοῦ βιβλίου πού φορτίζει τή φαντασία καί μέσα σέ μιά συναισθηματική λάβα πού τούς περιβάλλει λιώνουν μέσα στή συνείδησή τους τό σπουδαιότερο γιά τόν Χριστιανό : τήν ἀλήθεια τῆς μοναδικότητος τῆς σωτηρίας διά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐν τῇ όρθοδόξῳ πίστει λατρεία καί ζωῇ .
β) Τά βιβλία τοῦ Κυριάκου Μαρκίδη «Τό Ὄρος τῆς Σιωπῆς», «Τά δῶρα τῆς ἐρήμου», «Ταξίδι μέ τόν λέοντα». Τό πρῶτο βιβλίο μέ ἐπικάλυμμα ὀρθοδοξίας παρέσυρε πολλούς ἀναγνῶστες, καθώ ἔχει ἀναφορές σέ κάποιον ὀρθόδοξο μοναχό τόν π. Μάξιμο-πρόκειται μᾶλλον γιά ψευδόνυμο- καί περιέχει πολλά ἀποσπάσματα ἀπό πατερικά βιβλία. Ὅμως τό «ὄρος τῆς σιωπῆς», σιωπηρό ὡς πρός τή σταθερή ἀναφορά του στόν Χριστό, εἶναι γεμᾶτο ἀπό α’ποκρυφιστικούς ὅρους, ὅπως «αὔρα», «συνειδητότητα», «μάτι ἐνατένισης» «ροή ἐνεργείας». ὁ συγγραφέας θεωρεῖ ὅτι ἀπελευθερώθηκε ἀπό τόν ὑλισμό μέ τή μελέτη ἀποκρυφιστικῶν κειμένων ὅπως τῆς μπλαβάτσκυ, τῶν γκουρού Κρισναμούρτι καί Μαχαρίσι μαχές γιόγκι. Ἀποκαλεῖ τούς Ψαλμούς «ἄλλη μορφή διαλογισμοῦ», ἐπαινεῖ τό Θιβέτ καί θεωρεῖ τό ἅγιον Ὄρος τό Θιβέτ τῆς Δύσεως. ἀποδέχεται ὅλων τῶν εἰδῶν τίς σεξουαλικές σχέσεις «ἀπότίς πιό χυδαῖες ὡς τίς πιό ὑψηλές» γιατί λέει βοηθοῦν τόν ἄνθρωπο νάφθάσεις τό θεῖο ἔρωτα, οἱ ἀσκήσεις τῶν μοναχῶν τοῦθυμίζουν γιόγκα δέχεται τήν ἀποκατάσταση τῶν πάντων ὅ, τι δηλαδή ἀντίθετα α’πό αὐτό πού διδάσκει ὁ Κύριος μας Ἰησοῦς Χριστός καί ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ὅλοι ἀνεξαιρέτως κάποια στιγμή θά πᾶνε στόν Παράδεισο. τά ἴδια καί χειρότερα διαβάζουμε καί στό δεύτερο βιβλίο, ἐνῶ τό τρίτο δέν ἔχει καμμία σχέση μέ τόν χριστιανισμό, εἶναι ἕνα καθαρά ἀποκρυφιστικό βοήθημα. Ὑπάρχει καί τό τελευταῖο του βιβλίο «ὁ μέσα ποταμός», ὅπου ἀκολουθεῖ τό ἴδιο πνεῦμα καί ταυτίζει τίς ἐμπειρίες τῶν ἁγίων μέ τίς δαιμονικές ἐμπειρίες τῶν μάγων καί ἀποκρυφιστῶν. Παραθέτω μιά μόνο φράση του : «μεγάλοι χριστιανοί γέροντες καί ἅγιοι φημίζονται γιά τά ἐκπληκτικά τους χαρίσματα, ὅπως ἡ διόραση, ὁ προφητικός ὁραματισμός, οἱ θεραπευτικές ἰκανότητες, ἡ αἰώρηση, ἡ τηλεμεταφορά καί τά παρόμοια, τά ὁποῖα θεωρεῖται ὅτι ἀπαντῶνται μόνο στίς ἀνατολικές θρησκεῖες καί τό σαμανισμό». Ὀρθά γιά τόν Κυριάκο Μαρκίδη ὁ ἐπίσκοπος Καρπασίας κ. Χριστοφόρος λέει ὅτι οἱ ίδέες του κινοῦνται στό χῶρο τοῦ ἀποκρυφισμοῦ καί εἶναι ἀσυμβίβαστες μέ τήν ὀρθόδοξη πίστη.
στ) Τό βιβλίο «Ἡ Μιμησις τοῦ Χριστοῦ», ἕνα βιβλίο παπικοῦ συγγραφέως τοῦ 14ου αἰῶνος, τό ὁποῖο μεταφρασμένο στά ἑλληνικά θεωρεῖται πνευματικά ὠφέλιμο καί συνιστᾶται πολλλές φορές ἀπό ὀρθοδόξους θεολόγους καί κληρικούς. Εἶναι βιβλίο πού δέν ἔχει σχέση μέ τή διδασκαλία τοῦ Εὐαγγελίου καί τῶν ἁγίων Πατέρων. Ἡ ὀρθόδοξη διδασκαλία ἀπαιτεῖ ἄσκηση γιά κάθαρση ἀπό τά πάθη γιά νά φωτισθεῖ καί νά θεωθεῖ ὁ ἄνθρωπος. Ἀπουσιάζει ἀπό τό βιβλίο ἠ δογματική διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας καί κυριαρχεῖ ἕνας ρηχός ἠθικισμός καί ἕνας ἄκρατος συναισθηματισμός. Εἶναι πολύ σκληρός ὁ λόγος τοῦ ἁγίου Ἰγνατίου Μπρατσιανίνωφ γιά τό βιβλίο αὐτὀ. «Αποπνέει», γράφει, «μια λεπτή φιληδονία και υψηλοφροσύνη, που σε ανθρώπους γεμάτους πάθη και τυφλωμένους από αυτά προκαλούν έναν ηδονισμό, που αυτοί τον θεωρούν «πρόγευση της θείας χάριτος».
Ὁ Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. «Ἱερόθεος σέ ἐμπεριστατωμένη κριτική του γράφει ὅτι «ἡ μίμησις τοῦ Χριστοῦ..., δημιουργεί μιά συναισθηματική ατμόσφαιρα.....ἐξαντλεῖται σέ εὐσεβεῖς σκέψεις καί συναισθηματικές καταστάσεις. Για να διαπιστώση κανείς αυτό το γεγονός θα πρέπει να διαβάση το βιβλίο αυτό παράλληλα με άλλα ορθόδοξα και πατερικά βιβλία, στα οποία γίνεται λόγος για την μίμηση του Χριστού που ταυτίζεται με την εν Χριστώ ζωή. Τότε θα διαπιστώσει ὅτι, ἐνῷ στό βιβλίο τοῦ Θωμᾶ Κεμπησίου γίνεται λόγος γιά μίμηση τοῦ παραδείγματος τοῦ Χριστού, στά ἄλλα βιβλία γίνεται λόγος γιά ἑνότητα τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Χριστό καί μέθεξη τῶν άκτιστων ἐνεργειῶν τοῦ Θεοῦ. Δηλαδή,» καταλήγει ὁ ἅγιος Ναυπάκτου «δέν πρόκειται γιά μιά ἐξωτερική συμμόρφωση τῆς ζωῆς μας πρός τήν ζωή τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά γιά κάθαρση, φωτισμό καί θέωση τοῦ ἀνθρώπου, μέ τήν μέθεξη τῆς καθαρτικῆς, φωτιστικῆς καί θεοποιοῦ Χάριτος».
7) Το βιβλίο «Γιατρέ μου, γίνονται θαύματα;» τῆς Βασιλικῆς Τζουράκη,(Κριτική ἀπό Μητρόπολη Γλυφάδας) μιᾶς συγγραφέως πού ἀσχολεῖται μέ τό φέγκ σούι, τήν ἀστρολογία καί κάθε τι ἀποκρυφιστικό καί πού δυστυχῶς βρέθηκε σέ χριστιανικά βιβλιοπωλεῖα. Κινεῖται στό χῶρο τῆς πλάνης τῆς «Νέας Ἐποχῆς», ὅπου «ὅλα εἶναι ἕνα», ὅλα ἀποτελοῦνται ἀπό «ἕνα συμπαντικό πνεῦμα ἤ ἐνέργεια» καί «ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νά ἐπιτύχει τά πάντα στηριζόμενος στίς ἀπεριόριστες δυνάμεις πού ἔχει μέσα του» Μαζί μέ τούς βίους, τά ἀπολυτίκια τῶν Ἁγίων καί τίς εὐχές ἀπό τό Εὐχολόγιο διαβάζει κανείς γιά «ἐνεργειακά κέντρα» -τά γνωστά ὡς «τσάκρας» στίς ἀνατολικές δοξασίες, γιά «αἰθερικές, ἀστρικές, διανοητικές καί πνευματικές ἐνέργειες», γιά τήν «αὔρα πού μπορεῖ νά ἀλλάξει τήν ἐγκεφαλική συχνότητα τοῦ ἀτόμου»,γιά «σαμάνους-θεραπευτές-ἰατρούς», γιά τή «δύναμη τῆς θετικῆς σκέψης«ἐνεργειακή ροή πού ἀποκαθιστοῦν οἱ βελόνες στό βελονισμό», για την «ενεργό ουσία των ομοιοπαθητικών διαλυμένη σέ τόσο ἐλάχιστες ποσότητες ὥστε νά ἀγγίζουν τό μηδέν» καί γιά τή «θεραπευτική ἐνέργεια τοῦ ρέικι», σελ. 160 Πρέπει ἐδῶ νά τονίσουμε ὅτι λέξεις καί κείμενα ἀπό τήν ὀρθόδοξη διδασκαλία π.χ. ἡ λέξις «θαῦμα», ἀλλά καί τά ἀπολυτικια και οἱ βίοι τῶν Ἁγίων δέν εἶναι ἐγγύηση ὀρθοδοξίας, ὅταν μαζί τους ἀναμειγνύονται ἀλλότριες ᾶποκρυφιστικές δοξασίες.
8) Ὁ Ἀντίχριστος ἦλθεν 1983-2013 τοῦ μοναχοῦ Μαξίμου Βαρβαρῆ . Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς ἐκκλησίας μας μέ ἀπόφασή της τῆς 12-12-07»-παραθέτω τά ἴδια τά λόγια τῆς ἀποφάσεως-« ενημερώνει ότι το εν λόγω βιβλίο γέμει κακοδοξιών, δέν éκφράζει την Ορθόδοξη Θεολογία καί Πίστη και συνιστά στους πιστούς να είναι προσεκτικοί σε κείμενα και λόγους που δεν στηρίζονται στην Αγία Γραφή και την Παράδοση της Εκκλησίας μας».
Μετά τά παραπάνω παραδείγματα ἴσως κάποιοι διερωτῶνται ποῦ βρισκεται τό κακό ἕνας χριστιανός νά διαβάζει τέτοια βιβλία γιά ἐνημέρωσή του. Στό σημεῖο αὐτό θέλουμε νά ὑπογραμμίσουμε αὐτό πού εἰπώθηκε στήν ἀρχή. Δέν μελετοῦμε ἀπό περιέργεια, ἀλλά πρός γνώση τῆς πίστεώς μας καί οἰκοδομῆς μας στό σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Ἡ περιέργεια ἔχει ρίζα της τήν ἄγνοια τῶν ἀληθειῶν τῆς ὀρθοδόξου πίστεως, τήν ἔλλειψη σταθερῆς ἀναφορᾶς μας στόν Χριστό καί τήν ἀπουσία πνευματικοῦ ἀγῶνος ἄνευ τοῦ ὁποίου δέν μποροῦμε νά γευθοῦμε τή θεια Χάρη.
Πολλοί πέφτουν στήν παγίδα νά ψάχνουν ἡμερομηνίες γιά τά ἔσχατα, μή ἀρκούμενοι στή διδασκαλία τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί τῶν Πατέρων καί κυριεύονται ἀπό ΄μιά κακή ἀνησυχία καί ἄγχος γιά τά μέλλοντα συμβαίνειν. Ἄλλοι ἀναζητοῦν ἐμπειρίες ἀπό ἄγνοια τῆς πίστεως μας καί προσωπικά τους ἀδιέξοδα. Μετἀ τήν ἀρχική περιέργεια γιά τήν ἀποκρυφιστική ὁρολογία τῶν σχετικῶν βιβλίων ἀκολουθεῖ ἀναζήτηση καί προσέγγιση στίς ποικίλες ἰδέες πού ἐκφράζει ἡ ὁρολογία αὐτή. Τό ἑπόμενο βῆμα γιά τόν ἀπρόσεκτο καί μή στηριγμένο στήν ὀρθόδοξη ἀλήθεια πιστό εἶναι νά μπεῖ, ἀπό περιέργεια καί πάλι, στή δοκιμή τῶν προτεινομένων ἀπό τά βιβλια αὐτά πρακτικῶν καί μεθόδων. Π.χ. ἀφοῦ ὁ τάδε συγγραφέας μιλάει γιά φωτεινή πλευρά τοῦ διαλογισμοῦ ἄς τόν δοκιμάσω. Καί ἀποφασίζει νά κάνει γιόγκα καί διαλογισμό, δημιουργεῖ τῇ συνεργείᾳ τοῦ πονηροῦ συμπάθεια στίς ἀνατολικές φιλοσοφίες καί ἀρχίζει νά τίς βρίσκει καθόλα ἐντάξει καί καθόλου ἀσυμβίβαστες μέ τήν ἰδιότητα του ὡς ὀρθοδόξου χριστιανοῦ. Τό τελικό ἀποτέλεσμα εἶναι ἡ πλήρης ἀπομάκρυνση ἀπό τήν πίστη στή μοναδικότητα τῆς σωτηρίας ἐν Χριστῷ καί τήν Ἐκκλησία. Ὁ ἴδιος ὁ Χριστός κήρυξε : «Ἐγώ εἰμί ἡ ὁδός ἡ ἀλήθεια καί ζωή. Οὐδείς ἔρχεται πρός τόν Πατέρα εἰ μή δι’ἐμοῦ.
Ἡ φιλοσοφία τοῦ Ἰνδουϊσμοῦ, ὅπως παρουσιάζεται στά βιβλία καί τά ἔντυπα πού τη΄ν ἐκφράζουν, κηρύττει ὅτι δίπλα στό Χριστό μπορεῖ νά σταθεῖ ὁ Βούδδας, ὁ Μωάμεθ ὁ Ζωροάστρης, ὁ Βιβεκανάντα ὁ Κρίσνα ὁ κρισναμούρτι καί ὁ Μαχαρίσι μαχές γιόγκι ἀλλά καί κάθε γκουρού. Ὅλες οἱ θρησκεῖες διδάσκει εἶναι μόνο διαφορετικά μονοπάτια πρός τόν ἴδιο σκοπό! Διδάσκει ἀκόμη ὅτι στήν οὐσία δεν διακρίνεται ὁ Δημιουργός ἀπό τά δημιουργήματα. Ὁ Θεός ὁ ἄνθρωπος ὁ κόσμος εἶναι ἕνα ὅλο! Ὅλοι μπορεῖ νά γίνουν «θεοί» μέσα ἀπό τίς ἰνδουϊστικές μεθόδους αὐτοθεώσεως καί αὐτοβελτιώσεως. Ἡ μετενσάρκωση πού διδάσκει ἡ ἀνατολική φιλοσοφία καί τά ποικίλα δυτικά παρακλάδια της καταργεῖ τήν ἐν Χριστῷ ἐλπίδα, τήν ἀνάσταση τῶν νεκρῶν, ἀφοῦ μέσα ἀπό τόν τροχό τῶν γεννήσεων ἡ ψυχή πηγαίνει ἀπό σῶμα σέ σῶμα ἀπό ἄνθρωπο σέ ζῶο σέ φυτό. Ὅταν ἀκολουθήσει κανείς τίς ἰνδουϊστικές μεθόδους σύρεται αὐτομάτως σέ ὅλα αὐτά τά ἀντίχριστα δόγματα. Τό Σύμβολο τῆς πίστεως στή συνείδησή του ὑποκαθίσταται ἀπό κάποια πίστη ἐλαστική καί ἀνεκτική, σύμφωνα μέ τήν ὁποία πρέπει νά σέβεσαι ὄχι μόνο τόν κάθε ἄνθρωπο, άλλά καί τούς θεούς πού λατρεύει. Αὐτό εἶναι τό κλίμα πού ἔχει διαμορφώσει ἡ λεγομένη Νέα Ἐποχή ἤδη ἀπό τήν δεκαετία τοῦ ’60.
Καταλήγοντας θἐλουμε νά τονίσουμε ὅτι ἡ θεόπνευστος Ἁγία Γραφή καί τά ὀρθόδοξα βιβλία πού προαναφέραμε μᾶς παρέχουν μιά ἀσφαλῆ ὁδό γιά νά βαδίσουμε πρός τή σωτηρία. Γι’αὐτό ὄχι ἀνώφελη περιέργεια, ἀλλά ζῆλος καί δίψα γιά κοινωνία μέ τόν ζῶντα ἐν Τριάδι Θεό πρέπει νά χαρακτηρίζει τήν μελέτη μας.