ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΟΙ ΑΘΕΟΙ ΘΕΩΡΟΥΝ ΑΘΕΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΗΘΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ

Η αντίληψη ότι η ηθικότητα συμβαδίζει με την πίστη στο Θεό, είναι βαθιά ριζωμένη στο μυαλό των ανθρώπων. Αυτό επιβεβαιώνει μια νέα διεθνής επιστημονική έρευνα, με ελληνική συμμετοχή, που δείχνει ότι τόσο οι θρησκευόμενοι όσο και οι ίδιοι οι άθεοι, τείνουν ενστικτωδώς να πιστέψουν πως οι ανήθικοι άνθρωποι και όσοι κάνουν εγκλήματα είναι άθεοι.

Σε όλες σχεδόν τις χώρες, με μόνη εξαίρεση τη Φινλανδία, διαπιστώθηκε η ίδια προκατάληψη εναντίον των άθεων, όσον αφορά την ηθικότητά τους. Όταν για παράδειγμα ερωτάται κάποιος εάν πιστεύει ότι ένας κατά συρροή δολοφόνος (σίριαλ κίλερ) ή κάποιος που βασανίζει τα ζώα για διασκέδαση, είναι πιστός στο Θεό ή άθεος, οι περισσότεροι άνθρωποι - ακόμη και οι άθεοι- υποθέτουν ότι πιθανότατα θα είναι άθεος. Από την άλλη, αν ένας ιερέας συλληφθεί να κακοποιεί παιδιά, οι περισσότεροι άνθρωποι - και οι άθεοι - πιστεύουν ότι απλούστατα δεν πιστεύει στο Θεό.

Οι ερευνητές επισημαίνουν ότι ακόμη κι αν η θρησκευτικότητα υποχωρεί πλέον σε αρκετές χώρες, ιδίως στις χριστιανικές, η ενστάλαξη επί χιλιάδες χρόνια των θρησκευτικών δογμάτων διατηρεί στους ανθρώπους την πεποίθηση ότι ηθικότητα ίσον θρησκευτικότητα και ότι η αθεΐα τελικά σχετίζεται με την ανηθικότητα. Το σκεπτικό είναι ότι οι άθεοι δρουν ανήθικα επειδή δεν φοβούνται την τιμωρία του Θεού σ' αυτόν ή στον άλλο κόσμο. Αφού δεν έχει ένα επουράνιο «μάτι» να τον παρακολουθεί κάθε ώρα και στιγμή, ο άθεος υποτίθεται πως νιώθει ελεύθερος να κάνει «ό,τι του καπνίσει».

Οι άνθρωποι σε όλη τη γη, σύμφωνα με τη νέα μελέτη, έχουν σχεδόν διπλάσια πιθανότητα να θεωρούν την ακραία και εγκληματική ανηθικότητα ως αντιπροσωπευτικότερο χαρακτηριστικό των αθέων από ό,τι των πιστών. Οι άθεοι έχουν την ίδια ενδόμυχη προκατάληψη απέναντι στους άλλους άθεους, τους οποίους επίσης υποπτεύονται ότι ρέπουν προς την ανηθικότητα.

Ακόμη και σε ανεπτυγμένες δυτικές χώρες, ιδίως στις ΗΠΑ (αλλά όχι μόνο), οι ανοικτά εκδηλωμένοι άθεοι αντιμετωπίζουν σε βάρος τους προκαταλήψεις, που μπορεί να επηρεάσουν τις ευκαιρίες τους για απσχόληση, τη δημιουργία οικογένειας και τις σχέσεις μέσα σε αυτήν, καθώς και την ευρύτερη κοινωνική επιρροή τους (π.χ. την πιθανότητα να εκλεγούν αν είναι υποψήφιοι για κάποιο αξίωμα) - κάτι που κατ' επανάληψη έχει αναδείξει ο διάσημος βρετανός βιολόγος και υπέρμαχος της αθεΐας, Ρίτσαρντ Ντόκινς.

Στη μελέτη συμμετείχε και ο ελληνικής καταγωγής ανθρωπολόγος, Δημήτρης Ξυγαλατάς, των πανεπιστημίων Κονέκτικατ των ΗΠΑ και Ώρχους της Δανίας.

Πληροφορίες: ΑΜΠΕ

http://news247.gr

ΖΩΗ ΛΑΣΚΑΡΗ: «ΓΙΑΤΙ ΠΗΓΑ ΣΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΕ ΨΥΧΟΛΟΓΟ»

«Πιστεύω βαθύτατα, κοινωνώ, έχω πνευματικό εδώ και 35 χρόνια»
Έφυγε από τη ζωή η Ζωή Λάσκαρη.Δεν θα αναφερθούμε αυτή τη στιγμή στις δάφνες της.  Θα περιοριστούμε να αναφερθούμε σε ένα πράγμα που δυστυχώς τα περισσότερα ΜΜΕ αποσιώπησαν για την μεγάλη ηθοποιό.

Είναι η σταθερή σχέση που είχε με γνωστό πνευματικό της Αθήνας, τον π. Κωνσταντίνο Σ., για 40 ολόκληρα χρόνια.
Η Ζωή έδειξε έναν δρόμο που αν ακολουθούσε κάθε Έλληνας και Ελληνίδα, σίγουρα τα πράγματα θα ήταν πολύ καλύτερα σήμερα για την κοινωνία μας.
Αντί να τρέχει σε ψυχολόγους και ψυχιάτρους για τα προσωπικά της προβλήματα, προτίμησε να έχει για 40 χρόνια μία συνειδητή και σταθερή σχέση με έναν πνευματικό.
Αλλά ας αφήσουμε την ίδια να μας πει για την σχέση της αυτήν.
Πρόκειται για απόσπασμα μιας από τις τελευταίες συνεντεύξεις της, που είχε δώσει στον «Φιλελεύθερο» της Κύπρου.

Αφού μιλά για τις δυσκολίες που έζησε στη ζωή της, ο δημοσιογράφος τη ρωτά:

Όλα αυτά δεν σας σκλήρυναν;

Καθόλου σκληρή δεν με έκαναν. Πιο ευαίσθητη, δόξα τω Θεώ. Πήγα 15μιση χρονών στην Αμερική, έκατσα δύο χρόνια, ούτε ξέρω πώς έγινε αυτό. Η άγνοια κίνδυνου της νιότης; Θες η βοήθεια της Παναγιάς; Επιβίωσα χωρίς να ακούσω τις σειρήνες. Και στη συνέχεια, αυτό που πόνεσα εγώ δεν ήθελα να το περάσει άλλος. Και αυτό με έκανε πολύ μαλακή.

Ο πατέρας Κωνσταντίνος πόσο σημαντικό ρόλο έπαιξε στη ζωή σας; Ο κ. Λυκουρέζος μου είπε κάποτε ότι είναι ο άνθρωπος που σας βοήθησε σε όλες σας τις επιλογές.

Σωστά είπε. Σαράντα χρόνια τον ξέρω τον πατέρα Κωνσταντίνο. Πάρα πολύ με βοήθησε.

Ποια ανάγκη σας οδήγησε σε πνευματικό;

Η ανάγκη που οδηγεί άλλους στον ψυχολόγο. Εγώ δεν πιστεύω στην ψυχανάλυση. Όσες φορές πήγα, ήξερα περισσότερα από αυτούς. Είχα ανάγκη από έναν πνευματικό άνθρωπο. Να μοιραστεί τις απορίες μου. Είναι ένα άτομο που μιλά τέσσερις γλώσσες, με θεατρική παιδεία, είναι ανοιχτός σε όλα. Και πριν τον βρω, είχα πάει σε δυο-τρεις άλλους. Και έχουμε επαφή μέχρι σήμερα.

Σε μία άλλη συνέντευξή της πριν ένα περίπου χρόνο στο περιοδικό Βημαγκαζίνο, η μεγάλη Ελληνίδα ηθοποιός είχε αναφερθεί στην σχέση της με τον Θεό.

Στην ερώτηση «Η σχέση σας με τον Θεό ποια είναι;» απάντησε:

«Τον Θεό τον έχω μέσα μου. Εμείς είμαστε η Εκκλησία. Δεν υπάρχει η εκκλησία ως κτίριο. Πιστεύω βαθύτατα, κοινωνώ, έχω πνευματικό εδώ και 35 χρόνια».

Αμέσως μετά ρωτήθηκε αν έχει θυμώσει ποτέ μαζί Του και με σθένος απάντησε…..

«Γιατί να θυμώσω; Ξέρει απόλυτα τι κάνει. Πολλοί λένε: «Γιατί σε εμένα, Θεέ μου;». Αυτό είναι το μεγαλύτερο αμάρτημα. Είναι σαν να Τον αμφισβητείς. Και δεν είμαι καμιά θεούσα. Υπάρχει, φυσικά, η άποψη ότι αν πιστεύεις στον Θεό δεν είσαι καλλιεργημένος. Πόσο πλανεμένοι είναι αυτοί οι άνθρωποι, αλήθεια».

ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

ΑΓΙΟΣ ΘΑΔΔΑΙΟΣ Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

Άγιος Θαδδαίος ο Απόστολος

ή Λεββαίος ή Ιούδας του Ιακώβου

Εβραίος από την Έδεσσα ο Απόστολος Θαδδαίος και πολύ μορφωμένος στις θείες Γραφές, είχε ανεβεί στην Ιερουσαλήμ για προσκύνημα την εποχή του Ιωάννου του Βαπτιστού. Όταν άκουσε το κήρυγμα του και είδε την αγγελική του ζωή, τόσο πολύ εντυπωσιάστηκε, ώστε επεδίωξε και βαπτίστηκε απ' αυτόν. Μετά όμως, όταν άκουσε τη διδασκαλία και είδε τα θαύματα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, τον ακολούθησε μέχρι το σωτήριο Πάθος.

Μετά την Ανάληψη του Κυρίου, επέστρεψε στην πατρίδα του Έδεσσα. Εκεί καθάρισε από τη λέπρα τον τοπάρχη Αύγαρο και κατόπιν τον βάπτισε χριστιανό. Αφού δίδαξε και φώτισε με το λόγο της αληθείας πολλούς και ίδρυσε πολλές εκκλησίες στις πόλεις της Συρίας, έφθασε στη Βηρυτό. Ο Θαδδαίος και εκεί με τη χάρη του Θεού δίδαξε το Ευαγγέλιο και βάπτισε πολλούς.

Τελικά, εκεί υπέστη μαρτυρικό θάνατο, μαζί με τον Απόστολο Σίμωνα τον Ζηλωτή. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Απόστολου Θαδδαίου στις 21 Αυγούστου.

http://www.saint.gr

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΘΑΔΔΑΙΟΣ- ΑΓΙΕ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΠΡΕΣΒΕΥΕ ΥΠΕΡ ΗΜΩΝ!

Η ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙΓΕΤΑΙ... ΒΟΗΘΗΣΕ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ!

ΟΣΙΟΣ ΝΕΙΛΟΣ Ο ΑΣΚΗΤΗΣ: ΟΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΑΔΕΡΦΟΥ ΣΟΥ ΠΟΥ ΣΕ ΑΔΙΚΗΣΕ, ΟΛΑ ΘΑ ΣΟΥ ΓΙΝΟΥΝ ΕΜΠΟΔΙΟ!

Άγιος Νείλος ο ασκητὴς: Ό, τι κάνεις εναντίον αδερφού σου που σε αδίκησε, όλα θα σου γίνουν εμπόδιο στον καιρό της προσευχής.

ΑΓΙΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑΣ- ΑΓΙΕ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΠΡΕΣΒΕΥΕ ΥΠΕΡ ΗΜΩΝ!

Άγιος Γεράσιμος ο Νέος Ασκητής της Κεφαλλονιάς 

Ο Όσιος Γεράσιμος γεννήθηκε το 1509 μ.Χ. στα Τρίκαλα της Κορινθίας. Καταγόταν από την επίσημη οικογένεια των Νοταράδων και ήταν γιος του Δημητρίου και της Καλής. Από μικρός έλαβε χριστιανική και αρχοντική ανατροφή και διακρινόταν στο σχολείο για την ευστροφία και την ευφυΐα του μυαλού του. Ευγενική ψυχή ο Γεράσιμος, συμπαθούσε τους φτωχούς συμμαθητές του και τους βοηθούσε με κάθε τρόπο.  

Όταν έφτασε σε ώριμη ηλικία, περιηγήθηκε διάφορα μέρη, όπως την Ζάκυνθο, την Κωνσταντινούπολη και τα γύρω απ' αύτη, το Άγιον Όρος, διάφορες Μονές της Ανατολής για να μείνει στην Ιερουσαλήμ. Εκεί υπηρέτησε σαν νεωκόρος για ένα χρόνο στον Ναό της Αναστάσεως και χειροτονήθηκε Διάκονος και αργότερα Πρεσβύτερος, από τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Γερμανό. Κατόπιν έφυγε και από 'κει και κατέληξε στην τοποθεσία Ομαλά της Κεφαλονιάς, όπου έκτισε γυναικείο Μοναστήρι και το ονόμασε Νέα Ιερουσαλήμ.  

Στη Μονή αυτή λοιπόν, αφού έζησε ασκητικά και ανέπτυξε μεγάλες αρετές, βοηθώντας πνευματικά και υλικά τους κατοίκους της Κεφαλονιάς, απεβίωσε ειρηνικά στις 15 Αυγούστου του 1579 μ.Χ., σε ηλικία περίπου 70 ετών. Η ανακομιδή των Ιερών λειψάνων του έγινε το 1580-81 μ.Χ. Το Λείψανο του Αγίου βρίσκεται αδιάφθορο στην ομώνυμη Μονή Ομαλών Κεφαλληνίας. 

Ο Όσιος Γεράσιμος απεβίωσε την 15η Αυγούστου του έτους 1579 μ.Χ., αλλά επειδή την ήμερα αυτή πανηγυρίζετε η μνήμη της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, τελείται η γιορτή του την 20ή Οκτωβρίου, τότε που έγινε η ανακομιδή του θαυματουργού λειψάνου του. Την ήμερα αυτή όμως, αναγράφηκε η μνήμη της κοιμήσεως του και γίνεται στην Κεφαλονιά μεγάλο πανηγύρι. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου και στις 16 Αυγούστου. 

https://www.saint.gr

Η ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Κοίμησις της Θεοτόκου 

Όπως είναι γνωστό, επάνω από το Σταυρό ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, έδωσε εντολή και την Παναγία μητέρα του παρέλαβε ο Ιωάννης ο Ευαγγελιστής στο σπίτι του, όπου διέμενε μαζί με τον αδελφό του Ιάκωβο και τη μητέρα του Σαλώμη, συγγενή της Θεοτόκου. Όταν δε ήλθε η στιγμή να τελειώσει την επίγεια ζωή της, άγγελος Κυρίου (η παράδοση λέει ότι ήταν ο Aρχάγγελος Γαβριήλ) της το έκανε γνωστό τρεις μέρες πριν.

Η χαρά της Θεοτόκου υπήρξε μεγάλη, διότι θα συναντούσε το μονογενή της Υιό και Θεό όλων των ανθρώπων. Πήγε, λοιπόν, και προσευχήθηκε στο όρος των Ελαίων, όπου συνήθιζε να προσεύχεται και ο Κύριος Ιησούς. Έπειτα, γύρισε στο σπίτι του Ιωάννη, όπου έκανε γνωστή την επικείμενη κοίμηση της.

Η παράδοση αναφέρει ότι την τρίτη ήμερα από την εμφάνιση του αγγέλου, λίγο πριν κοιμηθεί η Θεοτόκος, οι Απόστολοι δεν ήταν όλοι στα Ιεροσόλυμα, αλλά σε μακρινούς τόπους όπου κήρυτταν το Ευαγγέλιο. Τότε, ξαφνικά νεφέλη τους άρπαξε και τους έφερε όλους μπροστά στο κρεβάτι, όπου ήταν ξαπλωμένη η Θεοτόκος και περίμενε την κοίμηση της. Mαζί δε με τους Aποστόλους ήλθε και ο Aρεοπαγίτης Διονύσιος, ο Άγιος Iερόθεος ο διδάσκαλος του Διονυσίου, ο Aπόστολος Tιμόθεος, και οι λοιποί θεόσοφοι Iεράρχες.

Όταν εκοιμήθη, με ψαλμούς και ύμνους την τοποθέτησαν στο μνήμα της Γεσθημανή. Eπειδή, κατά θείαν οικονομίαν, ένας από τους Aποστόλους (ο Θωμάς όπως λέει η παράδοση) δεν ήταν παρών στην κηδεία της Θεομήτορος, ζήτησε να ανοιχτεί ο τάφος ώστε να προσκυνήσει και αυτός το Σώμα της Θεοτόκου.

Έτσι, μετά από τρεις ήμερες, άνοιξαν τον τάφο και έκπληκτοι διαπίστωσαν ότι η Παναγία αναστήθηκε σωματικά και ανελήφθη στους ουρανούς. Και βέβαια, όλη η ανθρωπότητα, με ευγνωμοσύνη για τις πρεσβείες της στο Σωτήρα Χριστό, αναφωνεί: «Χαίρε, ώ Μήτερ τής ζωής». 

https://www.saint.gr

Η ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ- ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

Η ΚΟΙΜΗΣΙΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ- ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

ΧΑΙΡΕ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ, ΧΑΙΡΕ ΥΠΕΡΛΑΜΠΡΗ ΚΥΡΙΑ!

ΧΑΙΡΕ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΔΕΣΠΟΙΝΑ, ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ!

ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΟΥΜΕΛΑ- ΤΟ ΔΙΑΜΑΝΤΙ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ!

ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΜΥΡΤΙΔΙΩΤΙΣΣΑ

ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΥΡΤΙΔΙΩΤΙΣΣΑ

Παναγία η Μυρτιδιώτισσα ονομάζεται εικόνα της Παναγίας που βρέθηκε στα Κύθηρα πιθανώς τον 14ο αιώνα.
Έχει το προσωνύμιο Μυρτιδιώτισσα, γιατί αναφέρεται από την παράδοση ότι τη βρήκε ένας βοσκός σε μια τοποθεσία γεμάτη με μυρτιές. Σήμερα με το όνομα αυτό ονομάζονται εκκλησίες, μονές και γενικά οι εικόνες με παράσταση της Παναγίας με μυρτιές. Η εικόνα φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Μυρτιδίων στα Κύθηρα.

Στις 24 Σεπτεμβρίου - 40 ημέρες μετά την Κοίμηση της Θεοτόκου - εμφανίστηκε η Παναγία στον βοσκό και του είπε να ψάξει για την εικόνα που είχε έρθει σε εκείνο το μέρος πολλά χρόνια πριν.

Ο βοσκός έπεσε στο έδαφος, γεμάτος δέος, προσευχόμενος προς την Θεοτόκο. Μόλις σηκώθηκε και γύρισε, είδε την εικόνα στα κλαδιά μιας μυρτιάς. Κλαίγοντας από χαρά, έφερε την εικόνα σπίτι του και είπε σε όλους τους φίλους και συγγενείς την ιστορία της ανεύρεσης της εικόνας.

Όταν ξύπνησε την επόμενη ημέρα η εικόνα έλειπε και φοβήθηκε μήπως είχε κλαπεί. Με βαρειά καρδιά γύρισε με τα πρόβατά του στον τόπο της ανεύρεσης, αλλά εκεί είδε πάλι την εικόνα στα κλαδιά της μυρτιάς που την είχε πρωτοβρει. Δοξάζοντας τον Θεό, την πήρε πάλι σπίτι του, αλλά την νύχτα η εικόνα εξαφανίστηκε όπως και την πρώτη φορά. Όταν η εξαφάνιση και επανεμφάνιση της εικόνας συνέβη και τρίτη φορά, κατάλαβε ότι ήταν θέλημα της Μητέρας του Θεού η εικόνα να παραμείνει εκεί που είχε πρωτοβρεθεί.

Μια μικρή εκκλησία χτίστηκε εκεί που βρέθηκε η εικόνα και ονομάστηκε Μυρτιδιώτισσα. Το κτήριο μεγάλωσε με τα χρόνια και πολλά θαύματα λέγεται πως συνέβησαν εκεί.

Στο τέλος του 16ου αιώνα, ο Θεόδωρος Κουμπριανός, ένας απόγονος του βοσκού που βρήκε την εικόνα, ζούσε στο χωριό Κουσουμάρι. Ήταν παράλυτος, αλλά πίστευε ακράδαντα ότι η Μητέρα του Θεού θα τον θεράπευε. Κάθε χρόνο, στις 24 Σεπτεμβρίου, έστελνε ένα μέλος της οικογένειάς του να ανάψει ένα κερί στην Χάρη της γι'αυτόν. Μια χρονιά ζήτησε να τον πάνε μέχρι την Χάρη της, για να την προσκυνήσει ο ίδιος. Κατά τη διάρκεια της αγρυπνίας, ακούστηκε έντονος θόρυβος από την κατεύθυνση της θάλασσας. Το εκκλησίασμα έτρεξε να φύγει, πιστεύοντας ότι επιτίθονταν πειρατές. Ο παραλυτικός ζήτησε την βοήθεια της Παναγίας και έξαφνα άκουσε μια φωνή από την εικόνα να του λέει να σηκωθεί και να τρέξει να σωθεί. Σηκώθηκε, περπάτησε, σύντομα άρχισε να τρέχει και πρόφτασε τους συγγενείς του, που καταχάρηκαν βλέποντας το θαύμα. Ο θόρυβος δεν προερχόταν από επιδρομή πειρατών και όλοι τότε κατάλαβαν ότι ο θόρυβος ήταν σημείο της Θείας Πρόνοιας, ώστε ο παραλυτικός να μείνει μόνος του στην εκκλησία με την εικόνα. Από τότε η οικογένεια του Κουμπριανού γιόρταζε την ημέρα της γιορτής της Μυρτιδιώτισσας με ιδιαίτερη λαμπρότητα σε ανάμνηση του θαύματος.

Αλλά και πολλά άλλα θαύματα αποδίδονται στην εικόνα, όπως η προστασία του νησιού από επιδημία πανώλης, η λύση της στειρότητας μιας Εβραίας από την Αλεξάνδρεια και η σωτηρία πολλών ανθρώπων από βέβαιο θάνατο.

Η ανεύρεση της εικόνας γιορτάζεται στις 24 Σεπτεμβρίου. Την ίδια ημέρα γιορτάζουν την ονομαστική τους εορτή όσες φέρουν το όνομα Μυρτώ ή Μυρσίνη.

Το όνομα Παναγία η Μυρτιδιώτισσα έχει δοθεί σε αρκετές εκκλησίες στην Ελλάδα. 

Στα Κύθηρα, στις 24 Σεπτεμβρίου γίνεται πανηγυρικός εορτασμός στη Μονή Μυρτιδίων όπου φυλάσσεται η εικόνα με παρουσία πλήθους κόσμου και από τα Κύθηρα αλλά και από Κυθήριους της Διασποράς.. 

Ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΠΑΥΣΗ, ΧΑΡΑ, ΕΛΠΙΔΑ, ΦΩΣ!

ΚΥΡΙΕ, ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ, ΥΙΕ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ ΤΟΝ ΑΜΑΡΤΩΛΟΝ!

ΚΥΡΙΕ, ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ, ΥΙΕ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, 

ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ ΤΟΝ ΑΜΑΡΤΩΛΟΝ!

ΟΣΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ Ο ΣΥΡΟΣ: Η ΩΡΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ!

Μεγάλος φόβος, αδελφοί, θα μας κυριεύσει την ώρα του θανάτου, όταν η ψυχή χωρίζεται από το σώμα με φόβο και οδύνες.

Αγαπητοί, ποια ωφέλεια βρήκαμε σ’ αυτή τη μάταια ζωή; Αλίμονο! Είναι μακάριος αυτός που

βρήκε παρρησία κατά την ώρα του χωρισμού, όταν χωρίζεται η ψυχή από το σώμα της˙ διότι έρ­χονται οι Άγγελοι να πάρουν την ψυχή και να την χωρίσουν από το σώμα, για να την παρουσιάσουν στο φοβερό βήμα και στο φρικτό δι­καστήριο.

Μεγάλος φόβος, αδελφοί, θα μας κυριεύσει την ώρα του θανά­του, όταν η ψυχή χωρίζεται από το σώμα με φόβο και οδύνες. Διότι την ώρα του χωρισμού στέκονται μπροστά στην ψυχή τα έργα της, όσα έκανε τη νύχτα και τη μέρα, καλά και κακά, και οι Άγγελοι σπεύδουν βιαστικά να την βγάλουν έξω από το σώμα˙ αλλά η ψυχή παρατηρώντας τα έργα της δειλιάζει να βγει. Η ψυχή μάλιστα του αμαρτωλού με φόβο χωρίζεται από το σώμα και με τρόμο αναχωρεί για να παρουσιασθεί στον αθάνατο Βασιλιά˙ και καθώς αναγκάζεται να βγει από το σώμα, βλέποντας τα έργα της, λέει σ’ αυτά με φόβο˙ «Δώστε μου προθεσμία μια ώρα, να βγω». Απαντούν σ’ αυτή τα έργα της· «Εσύ μας έκανες· γι’ αυτό ας πάμε εμείς στον Θεό μαζί μ’ εσένα».

Ας μισήσουμε, αδελφοί, αυτή τη μάταια ζωή, και ας ποθήσου­με μόνο τον Χριστό, τον άγιο. Δεν ξέρουμε, αδελφοί, σε ποια ώρα θα συμβεί ο θάνατός μας. Κανείς από μας δε γνωρίζει την ώρα ή τη μέρα του χωρισμού. Ξαφνικά μάλιστα, καθώς εμείς βαδίζουμε και χαιρόμαστε αμέριμνα τις απολαύσεις στη γη, έρχεται το πρόσταγμα να πάρουν την ψυχή από το σώμα˙ και αναχωρεί ο αμαρτωλός απ’ αυτό τον κόσμο τη μέρα που δεν το περιμένει, ενώ η ψυχή του είναι γεμάτη αμαρτίες και δεν έχει παρρησία. Γι’ αυτό παρακαλώ, αδελ­φοί, ας γίνουμε ελεύθεροι και ας μη διατηρούμε τη δουλεία αυτής της ματαίας ζωής. Ας δώσουμε φτερά στην ψυχή μας, για να πετά­ει καθημερινά προς τον Θεό, μακριά από τις παγίδες και τα σκάνδα­λα. Ο Πονηρός κρύβει συνεχώς τις παγίδες του μπροστά στην ψυχή μας, ώστε, αφού πρώτα την σκανδαλίσει, να την παρασύρει με τις παγίδες του στην αιώνια κόλαση.

Βαδίζουμε ανάμεσα στα σκάνδαλα και στις παγίδες, αγαπητοί˙ ας προσευχόμαστε να μην πέσουμε σ’ αυτές. Είναι γεμάτες γλυκύτη­τα οι παγίδες του θανάτου. Ας μη δεθεί η ψυχή μας στη γλυκύτητά τους. Η γλυκύτητα των παγίδων του θανάτου είναι η μέριμνα για τα γήινα πράγματα και για ταχρήματα και τους λογισμούς και τις πονηρές πράξεις. Μη γλυκαθείς εσύ, αδελφέ, με τη γλυκύτητα της παγίδας του θανάτου. Μη χαλαρώσεις τον εαυτό σου, ούτε να παρα­δοθείς στη μελέτη των πονηρών λογισμών. Αν ο ρυπαρός λογισμός βρει είσοδο να μπει μέσα στην ψυχή σου, την κάνει να νιώσει γλυκύ­τητα με την πονηρή μελέτη, για να την θανατώσει, και γίνεται ο πονηρός λογισμός σαν μια παγίδα μέσα στην ψυχή, αν συμβεί να μη διωχθεί με την προσευχή και τα δάκρυα, με την εγκράτεια και την αγρυπνία. Γίνε συνεχώς ελεύθερος από όλα τα γήινα πράγματα, για να γλυτώσεις από τις παγίδες και τους λογισμούς και τις πονηρές πράξεις. Μη χαλαρώσεις τον εαυτό σου ούτε στιγμή στη μελέτη τού πονηρού λογισμού. Ας μην παρατείνει ο πονηρός λογισμός την πα­ραμονή του στην ψυχή σου, αδελφέ. Να καταφεύγεις πάντοτε στον Θεό με προσευχή και νηστεία και δάκρυα, για να γλυτώσεις από όλες τις παγίδες και τα σκάνδαλα και τα πάθη.

Μη νομίσεις, αδελφέ, ότι πρόκειται να ζήσεις πολύ χρόνο επά­νω στη γη, και χαλαρώσεις τον εαυτό σου στη μελέτη των πονηρών λογισμών και πράξεων, και έρθει ξαφνικά η προσταγή του Κυρίου και σε βρει να αμαρτάνεις χωρίς να έχεις πια καιρό μετάνοιας, ούτε επίσης συγχώρηση. Και τι θα πεις κατά την ώρα του χωρισμού, αδελφέ; Διότι συμβαίνει να μη σου επιτρέπει η προσταγή του Κυρίου να παραμείνεις ούτε στιγμή επάνω στη γη. Πολλοί είναι που νομί­ζουν ότι πρόκειται να ζήσουν πολύ χρόνο στη γη, αλλά ήρθε ξαφνι­κά ο θάνατος, έθαψε τη μάταια προσδοκία. Ήρθε ξαφνικά ο θάνατος και βρήκε τον άνθρωπο, τον αμαρτωλό και πλούσιο, που λογάριαζε να ζήσει πολλά χρόνια με άνεση στη γη, να μετρά με τα δάχτυλα τα κεφάλαια και τους τόκους, και να διαιρεί με τη σκέψη τα άφθονα πλούτη του και να τα αναλογεί σε πολλά χρόνια. Ήρθε ξαφνικά ο θάνατος και σε μια στιγμή εξαφάνισε συγχρόνως όλο τον υπολογι­σμό και τον πλούτο και τη μέριμνα του μάταιου λογισμού. Ήρθε επίσης ο θάνατος και βρήκε τον δίκαιο και όσιο άνθρωπο να μαζεύει τον πλούτο των ουρανών με την προσευχή και τη νηστεία.

Να έχεις πάντοτε μπροστά στα μάτια σου το θάνατο, αδελφέ μου, και να μη φοβάσαι το χωρισμό από το σώμα σου. Έτσι να προσμένεις και συ πάντοτε, σαν συνετός και πνευματικός άνθρωπος, καθημερινά το θάνατο και την παρουσία σου στο βήμα του Κυρίου.

Ετοίμασε κάθε μέρα το λυχνάρι σου, σαν φρόνιμος και πρόθυμος άνθρωπος˙ πρόσεξέ το κάθε ώρα, με δάκρυα και προσευχές. Όσο χρονικό διάστημα, αδελφέ, είσαι ελεύθερος, βιάσου. Διότι έρχεται ο καιρός, γεμάτος δειλία και φόβο και θόρυβο, ο οποίος εξαιτίας της σύγχυσής του δεν επιτρέπει να συλλογίζεσαι αυτά που είναι ανώτερα.

Προσέχετε, αγαπητοί μου, πώς αναπτύσσονται όλα τα πονηρά και πώς προοδεύουν κάθε μέρα τα κακά και πώς προχωρεί η πονη­ρία. Αυτά περιμένουν τη σύγχυση που έρχεται, και τη μεγάλη θλί­ψη που πρόκειται να έρθει σε όλα τα πέρατα της γης. Από τις αμαρτίες μας και από τη χαυνότητά μας προχωρούν τα πονηρά. Ας γίνουμε άγρυπνοι κάθε μέρα, φιλόθεοι πολεμιστές˙ ας νικήσουμε στον πόλεμο του Εχθρού, φιλόχριστοι˙ας διδαχθούμε τις συνήθειες τού πολέμου˙ διότι είναι αόρατος. Συνήθειες αυτού τού πολέμου είναι πάντοτε η απαλλαγή από τα γήινα πράγματα. Αν έχεις μπρο­στά στα μάτια σου κάθε μέρα το θάνατο, δε θα αμαρτάνεις. Αν απαλλαγείς από τα γήινα πράγματα, δε θα νικηθείς στον πόλεμο. Αν μισήσεις τα γήινα, καταφρονώντας τα προσωρινά, θα μπορέσεις να πάρεις, σαν γενναίος πολεμιστής, το βραβείο της νίκης. Επειδή δηλαδή τα γήινα έλκουν τον άνθρωπο κάτω, προς τον εαυτό τους, γι’ αυτό και τα πάθη σκοτίζουν στον πόλεμο τα μάτια της καρδίας.

Ας φοβηθούμε, αγαπητοί. Είναι ενδέκατη ώρα της μέρας, και το μάκρος του δρόμου είναι μεγάλο. Ας φροντίσουμε να βρεθούμε στο σταθμό μας. Ας γίνουμε άγρυπνοι και ας φυλάξουμε τους εαυ­τούς μας από τον ύπνο, όπως οι άυπνοι. Δε γνωρίζουμε ποια ώρα θα έρθει ο Δεσπότης. Ας ελαφρύνουμε τους εαυτούς μας από το βά­ρος των γήινων πραγμάτων. «Μη μεριμνάτε εντελώς», είπε ο Κύ­ριος. Το να αγαπάμε όλους παραγγέλλει σ’ εμάς ο Θεός, εμείς όμως μάλλον διώξαμε την αγάπη, και αυτή έφυγε από τη γη. Δε βρίσκεις επάνω στη γη την αγάπη τέλεια, σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Από όλους διώχθηκε˙ από όλους μισήθηκε η αγάπη˙ πε­ρισσότερο βασιλεύει ο φθόνος˙ οι φιλονικίες και οι συγχύσεις επάνω στη γη πληθύνουν οι αδικίες κάλυψαν όλους, χωρίς εξαίρεση˙ ο κα­θένας ζητά με πόθο τα γήινα και καταφρονεί τα ουράνια˙ ποθεί τα προσωρινά, και κανείς δεν αγαπά τα μέλλοντα.

Ποθείς να είσαι ουράνιος; Μη ζητάς αυτά που είναι επάνω στη γη, αλλά μίσησέ τα και δείξε αποστροφή και αγωνίσου, ως τέλειος, και πόθησε, ως τέλειος, τη βασιλεία των ουρανών. Μη συλλογίζεσαι λέγοντας˙ «Είναι πολύς ο χρόνος της ασκήσεως και βαρύς, και εγώ, είμαι αμελής και αδύνατος και δεν μπορώ να αγωνισθώ». Άκουσε με προσοχή τα λόγια της ωραίας και καλής συμβουλής˙ μάθε καλά τι σου λέω, φιλόχριστε αδελφέ.Αν θελήσεις να αναχωρήσεις σε άλλη μακρινή χώρα, δεν μπορείς να διανύσεις την απόσταση όλου του δρόμου σε μια ώρα, αλλά υπολογίζοντας το περπάτημα σου καθη­μερινά κάνεις στάση και αναχωρείς, και μετά από καιρό και κόπο φθάνεις στη χώρα που ζητάς.

Έτσι είναι η ουράνια βασιλεία και η τρυφή του παραδείσου. Ο καθένας φθάνει εκεί με νηστείες και εγ­κράτεια και αγρυπνίες και αγάπη. Αυτοί είναι οι δρόμοι που οδη­γούν στον ουρανό, προς τον Θεό. Μη φοβηθείς να βάλεις αρχή του κάλου δρόμου, που φέρνει στη ζωή. Να θέλεις μόνο να βαδίσεις στο δρόμο, και αν βρεθείς ολοπρόθυμος, αμέσως ο δρόμος γίνεται ίσιος μπροστά σου. Και βαδίζοντας με χαρά κάνεις στάσεις, τερπόμενος σ’ αυτές· διότι δυναμώνουν τα βήματα της ψυχής σου στην κάθε στάση. Και για να μη βρεις δυσκολία στο δρόμο που οδηγεί στη ζωή, ο Κύ­ριος ο ίδιος έγινε δια μέσου του εαυτού του δρόμος της ζωής, για όσους θέλουν να αναχωρήσουν και να έρθουν με χαρά στον Πατέρα των φώτων.

ΟΣΙΟΥ ΕΦΡΑΙΜ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ ΕΡΓΑ ΤΟΜΟΣ 4^ος

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr

HΡΑΚΛΗΣ ΡΕΡΑΚΗΣ: H ΘΡΗΣΚΕΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

H θρησκειοποίηση του Χριστιανισμού στο ελληνικό σχολείο

Hρακλής Ρεράκης, Καθηγητής Παιδαγωγικής –Χριστιανικής Παιδαγωγικής

της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ

Έχουμε αναφερθεί ήδη, μέσα από αυτήν τη στήλη, για το εγχείρημα μετάλλαξης του χριστιανικού πολιτισμικού πλαισίου στην Ελλάδα, από ορθόδοξο που ήταν στα χρόνια της νεώτερης Ελλάδος έως και σήμερα, σε πολυθρησκειακό.  Για να επιτευχθεί αυτή η μετάλλαξη χρησιμοποιείται, επισήμως πλέον, και με νομική ρύθμιση από το Υπουργείο Παιδείας το Μάθημα των Θρησκευτικών (ΜτΘ) στα σχολεία.

Η Πολιτεία ισχυρίζεται ότι η διοίκηση της Εκκλησίας συμφώνησε στο Πρόγραμμα Σπουδών, το οποίο επιβάλλει αυτή τη μετάλλαξη, με αποτέλεσμα να βρίσκεται έτοιμο για εφαρμογή ένα ΜτΘ, για τα ορθόδοξα παιδιά του ελληνικού λαού, στο οποίο θα διδάσκεται η εξ Αποκαλύψεως Χριστιανική πίστη, παράλληλα και εξίσου, με όλες τις θρησκείες και ως μία εξ αυτών. Αυτό σημαίνει ότι χρησιμοποιείται το ΜτΘ για μια δομική και σταδιακή θρησκευτική και πολιτισμική αλλοίωση των Ελλήνων, αφού, πλέον, δεν θα διδάσκεται αυτόνομα η έως τώρα εκκλησιαστική θεολογία με όλες τις εκφάνσεις της, αλλά ο Χριστιανισμός ως συμπίλημα μαζί με όλες τις θεολογίες των θρησκειών.       

Το νεότευκτο αυτό θεολογικό μόρφωμα  αποξενώνει τους ορθόδοξους μαθητές από την αληθινή αγιοπνευματική Θεολογία και ζωή της Εκκλησίας τους και καλλιεργεί μια νέα πολλαπλή και ανάμεικτη θεολογική συνείδηση και ταυτότητα, αποτελούμενη από στοιχεία που προέρχονται από όλες τις  θρησκείες. Η  μετάλλαξη της ορθόδοξης πίστεως σε θρησκεία επιχειρείται, όχι μόνον με την αλλαγή των Προγραμμάτων Σπουδών στο ΜτΘ, αλλά και με όλες τις εκσυγχρονιστικές αλλαγές που γίνονται είτε στην εκκλησιαστική εκπαίδευση, είτε στις Θεολογικές Σχολές (Κατεύθυνση Μουσουλμανικών Σπουδών στη Τμήμα Θεολογίας του ΑΠΘ) είτε στις διδακτικές δομές της Εκκλησίας.

Τι σημαίνει αυτή η μετάλλαξη της Ορθοδοξίας σε θρησκεία για τους ορθόδοξους μαθητές; Η βλάβη που υφίστανται είναι οντολογική. H αλήθεια στην ορθόδοξη πίστη δεν είναι λεκτική διατύπωση, αλλά πρόσωπο: Αλήθεια είναι ο ίδιος ο Χριστός, η μόνη αλήθεια που μπορεί να ελευθερώσει και να λυτρώσει τον πιστό άνθρωπο. Οποιαδήποτε άλλη θρησκευτική, σχολαστική ή φιλοσοφική αλήθεια τον οδηγεί σε λάθος δρόμο. Το θέμα της αλλαγής επομένως του προσανατολισμού του ΜτΘ αποπροσανατολίζει τους μαθητές πνευματικά, αφού τραυματίζει και πληγώνει θανάσιμα την οντολογική και σωτηριολογική προοπτική τους.

Όταν, για παράδειγμα, οι ορθόδοξοι μαθητές,  κατά την παιδική τους ηλικία, διδάσκονται και μαθαίνουν, με ένα εξισωτικό τρόπο διδασκαλίας, ότι σωτηρία και λύτρωση υπάρχει και στις θρησκείες, κατά τον ίδιο τρόπο που υπάρχει και στην πίστη τους, αυτή η διδασκαλία είναι κακοδοξία, αίρεση και προσηλυτισμός και, επομένως, απειλεί το πνευματικό τους είναι και την, σύμφωνα με την πίστη τους, σωτηριακή τους προοπτικη. Ο εμποτισμός της συνείδησής τους με την κακοδοξία ότι σωτηρία υπάρχει και αλλού εκτός της Εκκλησίας τους, προωθεί και καλλιεργεί την αμφισβήτηση και υποτίμηση της δικής τους πίστεως, διότι η πίστη τους ότι ο Χριστός είναι ο μοναδικός αληθινός Σωτήρας και Λυτρωτής τραυματίζεται και διαψεύδεται, με στόχο την πνευματική τους σύγχυση και την αλλοίωση των πνευματικών τους προσδοκιών. Η κατηχητικής, βιωματικής και υπαρξιακής μορφής διδασκαλία, που  βεβαιώνει τους μαθητές ότι και οι θρησκείες παρέχουν την ίδια ισότιμη και ισάξια σωτηρία και λύτρωση με την εξ Αποκαλύψεως πίστη τους, προξενεί ανεπανόρθωτες πνευματικές βλάβες στις παιδικές ψυχές.

Τέτοιου είδους κριτήρια αξιολόγησης των νέων Προγραμμάτων Σπουδών θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει η διοικούσα Εκκλησία, όταν διαλεγόταν με τη Πολιτεία για τα Θρησκευτικά, έτσι ώστε να μην πανηγυρίζει σήμερα το Υπουργείο Παιδείας και το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής ότι η Εκκλησία αποδέχθηκε τα νέα πολυθρησκειακά του Προγράμματα.

Οι θέσεις αυτές δεν διατυπώνονται με διάθεση κατάκρισης των εκπροσώπων της Εκκλησίας, αλλά εκφράζουν την αγωνία και τον πόνο ψυχής για το ιστορικό λάθος της Διοίκησής της να συμφωνήσει, όπως υποστηρίζει η πλευρά του Υπουργείου, με τα νέα του Προγράμματα, που όσο και αν ελπίζουν ορισμένοι ότι θα πιστέψουμε πως δήθεν άλλαξαν και έγιναν ορθόδοξα, είναι ορατό και αυταπόδεικτο ότι ούτε άλλαξαν, έστω στο ελάχιστο στη δομή τους, ούτε ορθόδοξα έγιναν, αλλά παραμένουν όπως ήταν, δηλαδή, επικίνδυνα, ακατάλληλα και κυρίως μη σωτηριώδη, δηλαδή κακόδοξα και αιρετικά.

Η μετάλλαξη της ορθόδοξης Θεολογίας και πνευματικότητας σε μια εκκοσμικευμένη μεταμοντέρνα πνευματικότητα, η αντικατάσταση δηλαδή της γνήσιας ορθόδοξης Θεολογίας με ένα μη γνήσιο και χαλκευμένο κακέκτυπό της, με στόχο την πλήρη προσαρμογή του ΜτΘ στην εκκοσμίκευση, αποτελεί ένα βαρύτατο πνευματικό ατόπημα. Η θρησκειοποίηση της Θεολογίας και ο χωρισμός της από τη χαρισματική Εκκλησία -με το σύνθημα του εκσυγχρονισμού και του προοδευτισμού- την μετατρέπει σε μια εκκοσμικευμένη πραγματικότητα.

Δυστυχώς, η μετάλλαξη της ορθόδοξης πίστεως σε θρησκεία, συνοδεύεται και από το προπαγανδιστικό και παραπλανητικό αφήγημα ότι το μάθημα των Θρησκευτικών, με αυτή τη μετάλλαξη, παραμένει και είναι ορθόδοξο! Αυτή η μεθοδευμένη αλλοίωση της πραγματικότητας, μέσω της παραπλάνησης, κινδυνεύει να οδηγήσει τον λαό σε πνευματική σύγχυση, κρίση και παρακμή.  Ένας θεολόγος κληρικός που η ψυχή του βρίσκεται ήδη στην θριαμβεύουσα Εκκλησία, αναφέρει για το θέμα αυτό σε βιβλίο του: «Θεωρούμε τη μεταβολή της θεολογίας σε θρησκεία ως το σημείο της μεγαλύτερης έστω και συγκεκαλυμμένης παρακμής της. Η θεολογία θεμελιώνεται στην αποκάλυψη της πίστεως και στην ομολογία της πίστεως, που δεν νοείται χωρίς τον Σαρκωθέντα Χριστό. Χωρίς την πίστη ή τον Χριστό είμαστε πραγματικά άθεοι και η θρησκεία, που συνήθως αντικαθιστά την πίστη, μπορεί να είναι όχι μόνον μια ανθρώπινη αλλά και μια δαιμονική έμπνευση».

Η αποδοχή επομένως της μεταβολής της Χριστιανικής Θεολογίας και της πίστεως σε μια εκ των θρησκειών αποτελεί πράξη βεβήλωσης της ορθόδοξης διδασκαλίας, άρνηση του Ευαγγελίου και απώλεια του μηνύματός του, ως μηνύματος σωτηρίας, ελπίδας και προσδοκίας ζωής αιωνίου για τους μαθητές. Οι μη έχοντες «λιμόν του ακούσαι τον Λόγον Κυρίου» (Αμώς 8,11),ας ορθοτομήσουν τον Λόγο της αληθείας, έστω και την έσχατη ώρα.

Ορθόδοξη Αλήθεια, 02.07.2017

http://thriskeftika.blogspot.gr

Η ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΝΕΦΕΛΗΣ ΣΤΟ ΟΡΟΣ ΘΑΒΩΡ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ

Η εμφάνιση της Αγίας Νεφέλης κάθε χρόνο στην Ιερά Αγρυπνία στο Όρος Θαβώρ κατά την εορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος. Το 2015 η Αγία Νεφέλη εμφανίστηκε δύο φορές με συνολική διάρκεια περίπου 3 ώρες.

Σε κάθε δεσποτική και θεομητορική εορτή έχουμε μεγάλη χαρά οπουδήποτε κι αν γιορτάζουμε. Αλλά στους Άγιους Τόπους πολλαπλασιάζονται.

Εκεί αισθάνεσαι σαν να πετάς στα σύννεφα. Μερικές φορές δε ξέρεις τι σου συμβαίνει, εάν βρίσκεσαι στη γη ή στον ουρανό. Κι αυτό δε συμβαίνει μόνο σε μένα αλλά σε όλους όσους συμμετέχουν σ’ αυτές τις γιορτές. Μαζί με την αφή του Αγίου Φωτός μια από τις μεγαλύτερες γιορτές είναι η Μεταμόρφωση του Σωτήρος

Εκεί στο Όρος Θαβώρ στις 6/19 Αυγούστου, εμφανίζεται μια αόρατη θαυμαστή πλευρά αυτής της γιορτής όπου σε μια οποιαδήποτε εκκλησία του κόσμου δε μπορείς να δεις εκτός αν στο αποκαλύψει ο Θεός σε προσωπικό επίπεδο.

Εκεί τη νύχτα τις 5/18 προς 6/19 Αυγούστου κατά τη Θ. Λειτουργία μπροστά σε χιλιάδες πιστούς και άπιστους κατεβαίνει πάνω από το ιερό βουνό ένα σύννεφο. Οι άπιστοι-όπως πολλούς από αυτούς έχω ακούσει- λένε ότι δεν είναι παρά ένα μετεωρολογικό φαινόμενο. Αυτό το σύννεφο όμως είναι πολύ διαφορετικό από τα συνηθισμένα σύννεφα που κατεβαίνουν το πρωί πάνω από τα βουνά μας.

Αρχίζοντας η αγρυπνία βλέπεις στην κορυφή του βουνού, προς τη Ναζαρέτ, μες το σκοτάδι της νύχτας κάτι πορτοκαλί. Αυτό κινείται κάθετα προς την εκκλησία και στέκεται εκεί σαν μία πορτοκαλί γλώσσα μέχρι στις δώδεκα-μία σε μεγάλη απόσταση από το Όρος Θαβώρ.

Και όταν αρχίζει η Θεία Λειτουργία, ειδικά τη στιγμή του Χερουβικού, έρχεται το σύννεφο προς το βουνό και αρχίζει να παίρνει διάφορα σχήματα και τότε αρχίζουν να κόβονται από το σύννεφο κομμάτια στρογγυλά ή μακρόστενα και παίρνουν τη μορφή πουλιών ή αγγέλων και έρχονται πάνω από τον τρούλο της εκκλησίας.

Εκεί υπάρχει μία…όπως σ’ όλα τα κτίσματα της περιοχής όπου ανεβαίνει ο κόσμος και επικαλείται το Άγιο Πνεύμα. Τα λόγια είναι φτωχά για τι αισθάνεσαι όταν αυτά τα κομματάκια, απαλά σα βαμβάκι, έρχονται και τ’ αγγίζεις με τα χέρια σου, τα αισθάνεσαι στο πρόσωπό σου. Σου ‘ρχεται ν’ ανέβεις σ’ αυτό το κομμάτι να φύγεις και να μη σ’ ενδιαφέρει τίποτα.

Ταυτόχρονα με αυτό το θαύμα ένα άρωμα εξαίσιο σαν λιβάνι απλώνεται στον αέρα αλλά δεν είναι λιβάνι, σαν ρητίνη αλλά δεν είναι ρητίνη. Είναι ένας συνδυασμός ανατολίτικων κωνοφόρων και λιβανιού.

Φυσικά και εδώ βρίσκονται αυτοί που αμφιβάλλουν λέγοντας ότι κάποιο κόλπο έκαναν οι Έλληνες ή ότι είναι μετεωρολογικό φαινόμενο. Μα εδώ πρόκειται για μια γενική εκδήλωση χαράς. Τα πάντα σκιρτούν από χαρά, πράγμα που δε συμβαίνει σ’ άλλα βουνά υπό οποιεσδήποτε μετεωρολογικές συνθήκες.

Φυσικά κατεβαίνοντας από το Θαβώρ, μετά από την αγρυπνία, με τους Έλληνες, τους Άραβες, τους Βουλγάρους, τους Ρώσους και τους Ρουμάνους να ψάλλουν το «Μετεμορφώθης εν τω όρει Χριστέ ο Θεός …» δεν επιθυμείς τίποτα το εγκόσμιο, παρά να ζεις έτσι αιωνίως.

Σ’ αυτή την περίπτωση όπως και με το Άγιο Φως αυτά τα θαύματα, αυτήν την παρηγοριά, τα δίνει ο Θεός τελικά γι’ αυτούς που πιστεύουν, γιατί όπως λέει η Αγία Γραφή «ήρθα να δώσω σ’ αυτούς που έχουν και ήρθα να πάρω απ’ αυτούς που δεν έχουν».

Δηλαδή  ο Θεός «παίρνει» απ’ αυτούς που έχουν λίγη πίστη και αρχίζουν να σχολιάζουν και να αμφισβητούν το Θεό, την παρουσία Του και τις ενέργειές Του.

Ενώ σ’ αυτούς που λένε: «Πιστεύω Κύριε βοήθει μου τη απιστία» αποκαλύπτει την πιο μεγάλη χαρά.

Πράγματι, εκεί στο Όρος Θαβώρ καταλαβαίνεις γιατί ο Απ. Πέτρος είπε στο Χριστό ότι δε θέλει να φύγει από εκεί.

Πραγματικά δε σου ‘ρχεται να φύγεις από το Θαβώρ. Όλες οι εγκόσμιες εκδηλώσεις ωχριούν μπροστά στο τι γίνεται στο Όρος Θαβώρ.

http://kaini-ktisis.blogspot.gr

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ: ΑΦΟΥ ΒΑΔΙΖΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΧΩΡΙΣ ΟΠΛΑ, ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ, ΝΑ ΣΩΘΟΥΜΕ;

Χωρίς όπλα πως θα σωθούμε; Ακούστε παρακαλώ, εσείς που ζείτε μέσα στον κόσμο.

Αποκτήστε πνευματικά βιβλία· αυτά είναι τα μοναδικά φάρμακα της ψυχής. Αν δεν θέλετε κανένα άλλο, τουλάχιστον αποκτήστε την Καινή Διαθήκη.

Αιτία, που δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε σωστά, τα προβλήματα και τις δυσκολίες μέσα στη ζωή, είναι που δεν μελετάμε πνευματικά βιβλία.

Αφού βαδίζουμε στον πόλεμο χωρίς όπλα, πως είναι δυνατό να νικήσουμε, να σωθούμε;

ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ ΑΜΠΕΡΙΑΣ ΧΑΝΙΩΝ
ΙΟΥΝΙΟΣ 2016 – ΕΤΟΣ 17ο – ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 810