Προσφώνησις εἰς τήν
Διαρκῆ Ἱεράν Σύνοδον τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Φθιώτιδος κ.κ. Νικολάου,
Ἀντιπροέδρου αὐτῆς,
ἐπί τῇ λήξει τῆς 160ης Συνοδικῆς περιόδου (2016-2017).
Πέμπτη 31 Αὐγούστου
2017
Μακαριώτατε ἅγιε
Πρόεδρε .
Σεβασμιώτατοι ἅγιοι
ἀδελφοί Συνοδικοί.
Φθάσαντες σύν Θεῷ εἰς
τήν λήξιν τῆς 160ης Συνοδικῆς περιόδου (2016-2017), εἰς τήν ὁποίαν κατά
τάς διατάξεις τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἐκλήθημεν διά
νά ὑπηρετήσωμεν τήν Συνοδικήν διοίκησιν τοῦ Ἱεροῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας καί νά
συμβάλλωμεν,
τό κατά δύναμιν, εἰς τήν ἀντιμετώπισιν τῶν θεμάτων καί προβλημάτων Αὐτῆς, ἔχω τήν τιμήν ἐκ μέρους τῶν Συνοδικῶν ἁγίων ἀδελφῶν νά ἐκφράσω τήν εὐγνωμοσύνην ἡμῶν πρός τόν Δομήτορα καί Ἀρχιποίμενα τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν, Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, διότι μᾶς ἠξίωσεν νά διακονήσωμεν εἰς καιρούς ἐναντίων ἀνέμων τάς ἀνάγκας τῆς Μητρός ἡμῶν Ἁγίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ νά δώσωμεν τό μήνυμα Αὐτοῦ εἰς τήν σύγχρονον κοινωνίαν, πρός δόξαν τοῦ Ἁγίου Ὀνόματός Του καί οἰκοδομήν τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας.
Ἐκ δευτέρου,
χρεωστικῶς καταθέτω ἐν ἀγάπῃ ἀνυποκρίτῳ τάς θερμάς ἡμῶν εὐχαριστίας πρός Ὑμᾶς
Μακαριώτατε, ὅστις κατά τόν Θεολόγον Γρηγόριον «ὀξυδερκές ἔχων τό ὄμμα καί
ὑψηλά βλέπων» (Ἁγίου Γρηγορίου, Β.Ε.Π. τ. 95, σ. 219) πηδαλιουχήσατε ἐπιτυχῶς
τήν νοητήν ὀλκάδα εἰς σταθεράν πορείαν, ἐν μέσῳ κλύδωνος καί περιστασιακῶν
καταιγίδων, ἔχοντες τήν ἀπόλυτον συμπαράστασιν πάντων ἡμῶν.
Ἡ διαρρεύσασα
Συνοδική περίοδος εἶχε τόν κλῆρον νά ἀντιμετωπίσει σωρεία προβλημάτων καί ὄγκον
θεμάτων, τά ὁποῖα, σύν τῷ χρόνῳ, ἐνεφανίσθησαν ὑπό τήν πίεσιν τῆς Πολιτείας,
ἀνατροπῆς καθιερωμένων πνευματικῶν δομῶν καί μεταλλαγῆς προαιωνίων ἀρχῶν, μέ
ἀπώτερον σκοπόν τήν ἐπιβολήν καί εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἑλλάδα οὐδετεροθρήσκου
κράτους, μέ τήν δικαιολογίαν προστασίας τῶν θρησκευτικῶν μειονοτήτων καί
καθιερώσεως τῆς ἀνεξιθρησκείας, ἡ ὁποία καί ἀπό τό ἰσχῦον Σύνταγμα προβλέπεται
καί ὑπό τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τηρεῖται καί προστατεύεται ἀπό ἀρχαιοτάτων
χρόνων, εἰς τήν οὐσίαν ὅμως σκοπόν ἔχει τόν περιορισμόν καί τήν ἀποδυνάμωσιν
τῆς κρατούσης Ἐκκλησίας καί τήν περιθωριοποίησιν αὐτῆς.
Εἰς τά θέματα
Ἐκκλησίας καί Πολιτείας καί εἰς ὅλα τά ἄλλα ἐτηρήσαμεν ἠπίαν τακτικήν, τῇ
εἰσηγήσει τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος. Εἰς τό
πολύπλοκον ζήτημα τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν μέ τήν ἐκ μέρους τῆς Πολιτείας
ἐπιβολήν πολυθρησκειακῆς καί συγκρητιστικῆς δομῆς προγραμμάτων, εἰς
τά ψηφισθέντα νομοσχέδια τῶν συμφώνων συμβιώσεων, ἐρχόμενα εἰς εὐθεῖαν
ἀντίθεσιν μέ τόν Εὐαγγελικόν νόμον, εἰς τά συνεχῆ ἐμπόδια καί τάς παρελκυστικάς
μεθόδους τῶν ἁρμοδίων κρατικῶν παραγόντων, διά τήν ἀξιοποίησιν τῆς
ἐναπομεινάσης ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας, εἰς τήν ἀπαράδεκτον πρός τήν Ὀρθόδοξον
παράδοσιν νομιμοποίησιν τῆς ἀποτεφρώσεως τῶν νεκρῶν, εἰς τήν μεθοδικήν καί
πονηράν ἀποδόμησιν προαιωνίων ἀρχῶν, ἔτι δέ
εἰς τάς ἐντός ἡμῶν ἀναταράξεις τῆς ὁμάδος τῶν ἀποτειχισθέντων καί ὅσων
ἀντιτίθενται εἰς τάς ἀποφάσεις τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου τῆς Κρήτης καί εἰς
πλεῖστα ἄλλα, ὧν οὐκ ἔστιν ἀριθμός, ἐζητήσαμεν νά ἐπιλυθοῦν μέ σώφρονα
διάλογον, παρ᾿ ὅτι οἱ συζητηταί μας δέν μᾶς ἐνέπνεον πάντοτε ἐμπιστοσύνην καί
πάσῃ θυσίᾳ ἐπροτιμήσαμεν τήν εἰρήνην καί ὄχι τήν σύγκρουσιν, πρός ἀποφυγήν
μεγαλυτέρας ζημίας.
Εἰς τόν
λαόν ἐδώσαμεν τήν ἐντύπωσιν ὑποχωρήσεων, ἐπί παραδείγματι εἰς τό μάθημα τῶν
θρησκευτικῶν καί τῶν περιέργων συμφώνων συμβιώσεως. Γεγονός εἶναι, ὅτι
εὑρέθημεν εἰς δύσκολον θέσιν καί τινές ἐξ ἡμῶν, ὑπέστησαν βαρεῖς καί ἀδίκους
χαρακτηρισμούς.
Ὡς μέλη τῆς Ἱερᾶς
Συνόδου εὑρέθημεν πρό πολλῶν διλημμάτων. Ἡ σταθερά ὅμως καί νηφάλιος ἄποψις
Ὑμῶν, Μακαριώτατε, ὑπῆρξε ἡ μέση καί βασιλική ὁδός, ἡ ὁποία καί μετά τῶν
ἀντιφρονούντων πολιτικῶν διετήρει ἀνοικτούς διαύλους ἐπικοινωνίας καί ἡ ὁποία
τά τῆς Ἐκκλησίας δίκαια ἐξησφάλισε καί πᾶσαν ἀντίθετον ἄποψιν ἀπενεύρωσε, ὅπως
ὁ Θεολόγος Γρηγόριος λέγει: «ποτέ μέν ὑποχωρῶν, ποτέ δέ ἐπεμβαίνων τοῖς
ἐναντιουμένοις τῷ λόγῳ τῆς ἀληθείας» (Ἁγίου Γρηγορίου, Ἑρμηνεία εἰς τούς
Ψαλμούς, Β.Ε.Π. τ. 95, σ. 11). Δι᾿ αὐτόν ἀκριβῶς τόν λόγον, ἡ ἠπία τακτική τῆς
Ἐκκλησίας δέν ἐδημιούργησε ἀντιπαραθέσεις καί διαχωρισμούς εἰς τήν κοινωνίαν,
πρᾶγμα τό ὁποῖον προσμετρᾶται ὡς προσωπική Ὑμῶν ἐπιτυχίαν.
«Εὐλογητός ὁ Θεός καί
πατήρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ εὐλογήσας ἡμᾶς ἐν πάσῃ εὐλογίᾳ
πνευματικῇ» (Ἐφεσ. 1, 3).
Μακαριώτατε .
Ὡς φαίνεται, εἴμεθα
πρό δυσαρέστων διά τήν Ἐκκλησίαν ἐξελίξεων. Τοῦτο ὑπενήχθητε εἰς τήν ἔκτακτον
Ἱεραρχίαν τοῦ παρελθόντος Ἰουνίου. Ὁ πολιτικός
κόσμος εἰς τήν πλειονότητά του προτιμᾶ Ἑλλάδα ἄθρησκον, μέ τήν Ἐκκλησίαν ὡς
πολιτιστικόν καί μνημειακόν παράγοντα. Ἐάν, ὅπως φημολογεῖται, μέ τήν
ἀναθεώρησιν τοῦ Συντάγματος οἰκοδομηθεῖ καί θεσμοθετηθεῖ τό ἄθρησκον κράτος,
ἡμεῖς πρέπει νά ἀναλάβωμεν εὐρεῖαν καί συστηματικήν διαφώτισιν τοῦ Ὀρθοδόξου
λαοῦ, διά νά γνωρίσει τάς ἐπιπτώσεις τῆς διά νόμου ἀλλοιώσεως τῆς Ἑλληνορθοδόξου
ταυτότητός του.
Εὐχόμεθα ταπεινῶς,
ὅπως ὁ Κύριος ἡμῶν κρατήση τῆς δεξιᾶς Ὑμῶν καί ὁδηγήση Ὑμᾶς ἐν τῇ Βουλῇ Του,
ποιμαίνων ποιμαίνοντας καί ὁδηγῶν ὁδηγοῦντας εἰς δόξαν τοῦ Οὐρανίου Πατρός καί
τοῦ Μεγάλου Ἀρχιερέως καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τοῦ παναγίου καί
τελεταρχικοῦ Πνεύματος εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων (Εὐχή ἐπί ἐνθρονήσει
Μητροπολίτου).
