ΕΙΣΒΟΛΗ ΝΕΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΣΤΙΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΕΣ ΣΧΟΛΕΣ

ΕΙΣΒΟΛΗ ΝΕΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΙΣ ΤΑΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΑΣ ΣΧΟΛΑΣ

-Αλλαγή «φύλου» εις το Τμήμα Κοιν. Θεολογίας Αθηνών: Οι Καθηγηταί εζήτησαν να γίνη Τμ. Θρησκειολογίας!

-Ο Σεβ. Βρανιτσέβου κ. Ιγνάτιος Midic έδωσε την χαριστικήν βολήν εις την Ορθόδοξον Δογματικήν. Το προπύργιον του Σεβ. Περγάμου, η Ακαδημία του Βόλου, εισχωρεί εις το Τμ. Θεολογίας Αθηνών δια του εισηγητού των νέων συγκρητιστικών θρησκευτικών κ. Σταύρου Γιαγκάζογλου.

Του κ. Παύλου Τρακάδα

Η πρόνοια του Θεού ποτέ δεν εγκατέλειψε τους ανθρώπους. Η έναρξις της πορείας του Ορθοδόξου Τύπου την ιδίαν εποχήν που εθεμελιώθη ο Οικουμενισμός η «Αθηναγορισμός», όπως ευφυώς προσφάτως ωνομάσθη από τον σεβαστόν πρωτ. π. Β. Βολουδάκην, ασφαλώς και οφείλεται εις αυτήν. Την ιδίαν εκείνην δεκαετίαν ήρχισε να αναφαίνεται και η λεγομένη «θεολογία του ’60» με εμβληματικάς προσωπικότητας τον κ. Χρ. Γιανναράν και τον Σεβ. Περγάμου κ. Ι. Ζηζιούλαν. Δυσ­τυχώς, ενώ ο Οικουμενισμός μετά από διενέργειαν σφοδρού αγώνος εκάμφθη και συντηρείται λόγω της πολιτικής υποκινήσεως αυτού, αι θεολογικαί παραγωγαί των κ. Γιανναρά – Ζηζιούλα εύρον πρόσφορον έδαφος και εισεχώρησαν εις τας Θεολογικάς Σχολάς, αρχικώς εις την Θεσσαλονίκην, όπου εδίδαξεν ο Σεβ. Περγάμου, και προσ­φάτως εις Αθήνας δια της εκλογής του εγκωμιαστού αυτού κ. Στ. Γιαγκάζογλου. Η εισχώρησις αυτή έχει υπερβή τας εν Ελλάδι Θεολογικάς Σχολάς καθώς ήδη μαθηταί των ανωτέρω αναφερομένων κατέχουν θέσεις εις το εξωτερικόν και γαλουχούν και άλλους εις τα αυτά παρεκκλίνοντα εκ της Ορθοδοξίας διδάγματα. Ο Επίσκοπος Βρανιτσέβου κ. Ιγνάτιος Midic, Καθηγητής εις το Βελιγράδιον, θιασώτης του Σεβ. Περγάμου εψήφισε τον κ. Στ. Γιαγκάζογλου και τοιουτοτρόπως εισήχθη η «Ζηζιούλειος θεολογία» και εις τας Αθήνας. Δεν είναι τυχαίον ότι ελάχιστον διάστημα μετά την εκλογήν του κ. Γιαγκάζογλου η Θεολογική Σχολή Αθηνών εβράβευσε και τον κ. Χρ. Γιανναράν (06.11.2017) και το Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας Αθηνών εζήτησε την μετονομασίαν του εις Τμήμα Θρησκειολογίας (δια να ταιριάζη με τα Νέα Θρησκευτικά του νέου καθηγητού της Δογματικής κ. Σταύρου Γιαγκάζογλου;). Προβλέπομεν εντός ολίγων ετών η διδασκαλία των κακοδόξων θέσεων των δύο αυτών προσωπικοτήτων εις τα φυτώρια των νεωτέρων θεολόγων θα οδηγήση εις νέον κύκλον δογματικών αντιπαραθέσεων εις την Εκκλησίαν.

Ως προδίδουν αι δραστηριότητές των εργάζονται πυρετωδώς δια την συστηματικήν κατήχησιν των θεολόγων εις το έργον του Σεβ. Περγάμου.  Το παρελθόν έτος 2016 ήρχισεν η έκδοσις των απάντων του εις τόμους και εκυκλοφορήθη από την Ακαδημίαν του Βόλου ευμεγέθης αφιερωματικός τιμητικός τόμος δια τον κ. Ι. Ζηζιούλαν. Εις τον τόμον αυτόν δημοσιεύεται και άρθρον του Σεβ. Βρανιτσέβου.

Ο Σεβ. Ιγνάτιος επιχειρεί εις το άρθρον του να εξετάση την σχέσιν Θ. Ευχαριστίας και Βασιλείας του Θεού επιλέγων τον Άγιον Μάξιμον τον Ομολογητήν και τον Σεβ. Περγάμου. Το εγχείρημά του αυτό ευθύς εξ αρχής μας εμβάλλει εις υποψίας, όταν γράφη «εκείνο που διακρίνει την θεολογία του Μητροπολίτου Ιωάννου από αυτήν του Αγίου Μαξίμου… είναι η σαφέστερη ερμηνεία της εικόνας και της σχέσεως της Θείας Ευχαριστίας με την αλήθεια, τουτέστιν με την μέλλουσα Βασιλεία του Θεού»! Πως είναι δυνατόν να ισχυρίζεται ότι ο Σεβ. Περγάμου παρέχει σαφεστέραν ερμηνείαν από τον Άγιον Μάξιμον; Προκαλούμεν τους αναγνώστας να μελετήσουν τον φιλοσοφικώτερον ίσως Πατέρα της Εκκλησίας, ώστε να αντιληφθούν ότι ενώπιόν του τα γραπτά του Σεβ. Περγάμου είναι απλώς φληναφήματα. Πρόκειται περί ασυγκρίτου διαφοράς. Πέραν όμως από την διαφοράν «επιπέδου», η ερμηνεία τόσων λεπτών ζητημάτων προϋποθέτει κατάστασιν χάριτος, αγιότητος, την οποίαν μόνον ο Ομολογητής της Εκκλησίας μας διαθέτει. Μήπως επιχειρείται η εμμέσως αναγωγή του κ. Ι. Ζηζιούλα εις Πατέρα της Εκκλησίας; Δια τούτο χρησιμοποιεί και συν­εχώς την προσφώνησιν «ο άγιος Περγάμου»;

Ο Σεβ. Βρανιτσέβου χρησιμοποιεί συνεχώς, επηρεασμένος από τον Σεβ. Περγάμου, αντί του όρου «υπόστασις» την λέξιν «πρόσωπον», λέξιν όμως που δεν χρησιμοποιεί με αυτόν τον τρόπον ο Άγιος Μάξιμος εις τα «Σχόλια εις την Εκκλησιαστικήν Ιεραρχίαν», καθόλου δε εις την «Μυσταγωγίαν» του, έργα τα οποία απασχολούν το άρθρον του κ. Ιγνατίου. Δεν πρόκειται απλώς όμως δια χρήσιν μιας λέξεως, αλλά δια υιοθέτησιν όλης της θεολογίας-κακοδοξίας του Σεβ. Περγάμου. Γράφει:

«Το πρόσωπον όμως, κατά τον άγιον Περγάμου, εδράζεται σε σχέση ελευθερίας και αγάπης με άλλο πρόσωπο, δηλαδή ο άνθρωπος είναι πρόσωπον σε σχέση με τον Θεό ως πρόσωπο. Διότι, μόνον η σχέση με ένα αιώνιο πρόσωπο, δηλαδή με τον Θεό, δίνει την αληθινή ύπαρξη στο ανθρώπινο πρόσωπο. Ο Χριστός είναι αιώνιο πρόσωπο, επειδή βρίσκεται αιωνίως σε σχέση με τον Θεό Πατέρα. Και είναι ταυτοχρόνως τέλειος άνθρωπος χάριν της ιδίας σχέσεως με τον Θεό Πατέρα, στην οποία εισήλθε και η ανθρώπινη φύση μετά την σάρκωση».

Η θεμελίωσις του προσώπου ως «σχέσις» είναι εσφαλμένη, καθώς η ελευθερία και η αγάπη πηγάζει από την φύσιν που έδωσε ο Θεός εις τον άνθρωπον. Το κάθε πρόσωπον έχει οντότητα και δεν ετεροπροσδιορίζεται από την σχέσιν του με κάποιον άλλον. Επίσης δεν δύναται να θεμελιώνεται σχέσις του ανθρώπου «με τον Θεό ως πρόσωπο». Ο Θεός έχει τρία πρόσωπα-υποστάσεις όχι μία, δια τούτο και η έκφρασις «αιώνιο πρόσωπο, δηλαδή με τον Θεό» μας επιστρέφει εις τον μοναρχιανισμόν. Η παρεκκλίνουσα τοποθέτησις συνεχίζεται αφ’ ενός με την θεμελίωσιν της αιωνιότητος του Υιού λόγω της αιωνιότητος του Πατρός και αφ’ ετέρου με την συσχέτισιν της τελειότητος της θεωθείσης ανθρωπίνης φύσεως με τον Πατέρα. Η αιωνιότης είναι ιδίωμα της φύσεως της Θεότητος και δεν προέρχεται από την σχέσιν με τον Πατέρα. Αν ο Πατήρ εκοινοποίει αιωνιότητα εις τον Υιόν, τότε η αιωνιότης θα ανήκεν εις το υποστατικόν ιδίωμα του Πατρός και θα ήτο ακοινώνητος. Εφ’ όσον όμως γνωρίζομεν ότι και ο Υιός και το Άγιον Πνεύμα είναι «αιώνιοι», τι είδους διαφορά θα υπήρχε μεταξύ των τριών αιωνιοτήτων; Επιπροσθέτως πρέπει να αναρωτηθώμεν πως η σχέσις με τον Πατέρα εγγυάται την τελειότητα της ανθρωπίνης φύσεως; Δηλαδή ο Πατήρ γεννά παραλλήλως προς τον Υιόν και την ανθρωπίνην φύσιν, η οποία «εισήλθε» εις την σχέσιν αυτήν; Δεν ήτο αρκετή η πρόσληψις αυτής εκ του Υιού; Το κείμενον συνεχίζει:

«Σχετικά με την Θεία Λειτουργία, ο Χριστός είναι παρών σ’ αυτήν λόγω της σχέσεως που υπάρχει ανάμεσα στον λειτουργό –και δι’ αυτού όλου του συνηγμένου Σώματος- και στον Θεό Πατέρα. Με άλλα λόγια, ο Χριστός ως πρόσωπο είναι παρών στην Λειτουργία διότι, όπως δείχνουν όλες οι λειτουργικές ευχές και τελετές, η Λειτουργία αναφέρεται, σχετίζεται με τον Θεό Πατέρα».

Είναι αδιανόητον ότι ο λειτουργός συνάπτει συγκεκριμένη σχέσιν από μόνος του με την υπόστασιν του Πατρός. Η κοινωνία Θεού και ανθρώπου αφορά την όλην Αγίαν Τριάδα και όχι μίαν υπόστασιν. Η παρανόησις εδράζεται εις την άποψιν ότι ολόκληρος η Θ. Λειτουργία αναφέρεται εις τον Θεόν Πατέρα. Ωστόσον η Θ. Λειτουργία αναφέρεται εις όλην την Αγίαν Τριάδα, απλώς κατά σημεία δίδεται έμφασις άλλοτε εις τον Πατέρα, άλλοτε εις τον Υιόν και άλλοτε εις το Άγιον Πνευ­μα. Ακόμη και εις την ευχήν του καθαγιασμού που απευθύνεται προς τον Πατέρα δεν υπονοείται απουσία των άλλων δύο προσώπων. Ας παραθέσωμεν όμως τα λόγια ενός Λειτουργιολόγου:

«Ο ιερέας και μαζί του η κοινότητα μπορούν να εκφρασθούν με το «παρακαλούμεν», αλλά ταυτόχρονα να ειπούν ότι «προσφέρομέν σοι συμπροσευχόμενον μεθ’ ημών και αυτόν τον Ενανθρωπήσαντα Υιόν Σου». Αυτή η διάκριση καθιστά δυνατό στον ιερέα να εκφέρει στο δεύτερο μέρος της επικλήσεως τα καθαγιαστικά λόγια: «και ποίησον…». Αυτή η άμεση συμμετοχή και παρουσία του Χριστού στον καθαγιασμό των δώρων ερμηνεύει και το γεγονός ότι στην αρχαία εκκλησία κατά την ευχαριστιακή επίκληση εκαλείτο ο ίδιος ο Λόγος για τον καθαγιασμό των Δώρων (Ευχολόγιο Σεραπίωνος, Επισκόπου Θμουέως)… ο Χριστός ζητεί από τον Πατέρα, μαζί με τον ιερέα και τη δεομένη προς το Χριστό λειτουργική κοινότητα, τη μεταβολή δια του Πνεύματος του άρτου και του οίνου σε σώμα και αίμα Του… Δεχόμενος το αίτημα της κοινότητας, Αυτός απευθύνει αίτηση προς τον Πατέρα…» (Πρωτοπρ. Κ. Καραϊσαρίδη, Η Συμβολή του π. Δ. Στανιλοάε στη μελέτη των λειτουργικών θεμάτων, Αθήνα 1997, σελ. 209-210).

Ο Σεβ. Βρανιτσέβου επεκτείνει την κακοδοξίαν:

«Χάριν της διακρίσεως του προσώπου από την φύση και του ότι το πρόσωπον δεν εξαρτάται από την φύση, διάκριση στην οποίαν επιμένει ο άγιος Περγάμου, ο Χριστός είναι παρών στην Θεία Ευχαριστία ως πρόσωπο, αν και όχι κατά την ίδια την φύσι Του. Αυτό δεν σημαίνει ότι το πρόσωπο είναι απάτη η φαντασία, επειδή δεν υπάρχει κατά την ίδια (του) την φύση. Ο Χριστός είναι παρών στην Ευχαριστία ως πρόσωπον, «δανειζόμενος» ετέραν φύσιν, αποκαλύπτεται δε, δια του Σώματος Αυτού το οποίον απαρτίζεται από όλα τα μέλη της Θείας Ευχαριστίας, εμπεριέχοντας και την φύσιν: άρτον, οίνον και τα λοιπά. Το να καθιστά κάτι τέτοιο δυνατόν, το να μπορεί δηλαδή να είναι το πρόσωπον παρόν, δανειζόμενο ετέραν φύσιν, αυτό το καθιστά δυνατό η ενσάρκωσις  του Θεού Λόγου, ο Οποίος ως πρόσωπον δανείζεται την φθαρτήν ημών φύσιν και έτσι αποκαλύπτεται στην ιστορία».

Αυτή η έννοια της απελευθερώσεως του προσώπου από την εξάρτησιν της φύσεως είναι το θεμελιώδες αμάρτημα του Σεβ. Περγάμου, κατά τον οποίον η φύσις ταυτίζεται εσφαλμένως με την αναγκαιότητα και το πρόσωπον με την ελευθερίαν, ενώ εις την πραγματικότητα η ελευθερία πηγάζει εκ της θεοδωρήτου εξ αγάπης εις τον άνθρωπον φύσεως. Πως όμως διανοείται ότι είναι δυνατόν να υπάρχη πρόσωπον-υπόστασις άνευ της φύσεώς του; Προκειμένου να λύση το πρόβλημα ο κ. Ι. Ζηζιούλας προτείνει ότι η σάρκωσις επιτρέπει εις τον Υιόν να «δανείζεται» φύσεις! Ο ένας Σεβασμιώτατος υιοθετεί τας απόψεις του άλλου Σεβασμιωτάτου. Αυτή όμως η άποψις υποβιβάζει το μοναδικόν και άπαξ τελεσθέν γεγονός της σαρκώσεως, που αφεώρα αποκλειστικώς εις την ανθρωπίνην φύσιν, καθιστά την παρουσίαν του Κυρίου εις την Θ. Λειτουργίαν Α-φύσικην, υποκαθιστά την εν ατόμω θεωθείσαν ανθρωπίνην φύσιν του Κυρίου με τη συλλογικότητα των παρόντων ανθρώπων κατά την Θ. Λειτουργίαν και ανατρέπει τον χαρακτήρα της μεταβολής των Τιμίων Δώρων. Ο Κύριος ημών Ι. Χριστός είναι παρών όχι ως «τρόπος», αλλά ως θεωμένη ανθρωπίνη φύσις, την οποίαν μεταλαμβάνομεν. Η αν-Ούσιος παρουσία του Κυρίου επεκτείνεται εις ολόκληρον την θριαμβεύουσαν Εκκλησίαν:

«Στην Θεία Λειτουργία υπάρχουν ως πρόσωπα ο Χριστός, η Παναγία, οι Απόστολοι, οι Άγιοι και λοιποί, αν και όχι ακόμη με την φύση τους. Υπάρχουν, όπως γράφει ο Μητροπολίτης Περγάμου, δανειζόμενοι την εισέτι φθαρτή φύση. Γι’ αυτό, η Λειτουργία είναι εικόνα της μέλλουσας Βασιλείας, η οποία είναι η αλήθεια…».

Δια να καταλήξη εις το εξής:

«Η σχέση εικόνας και αλήθειας είναι οντολογική. Χωρίς την Λειτουργία δεν υπάρχει Βασιλεία. Ωστόσο, η σχέση της εικόνας με την αλήθεια, δηλαδή της Λειτουργίας με την Βασιλεία, θεμελιώνεται όχι στην φύση ούτε στο νόημά της, αλλά στον τρόπο υπάρξεως της φύσεως, στο πρόσωπον του Χριστού. Χάρη στην διάκριση του προσώπου από την φύση το πρόσωπον μπορεί να είναι παρόν, παρ’ όλο που είναι κατά φύσιν απόν. Η Λειτουργία είναι Βασιλεία του Θεού, αλλά μόνον εν όψει της αναστάσεως των νεκρών και της καταργήσεως του θανάτου για όλη την Δημιουργία».

Δυστυχώς έχει τεθή εις το περιθώριον όλη η θεολογία περί της σχέσεως της εικόνος προς το πρωτότυπον και έχει υποκατασταθή από μίαν ιδιάζουσαν θεολογίαν του προσώπου, η οποία αυξάνει το χάσμα μεταξύ Λειτουργίας και Βασιλείας. Ίσως σκεφθή κανείς ότι υπονοείται η υπόστασις του Λόγου, η οποία αποτυπώνεται ως προς την ανθρωπότητα. Όμως η πράξις αυτή ερείδεται πρωτίστως εις την αντίδοσιν των ιδιωμάτων των δύο φύσεων, δηλ. εις μίαν ενεργητικήν διακοινωνίαν αυτών, η οποία είναι απούσα καθώς απομονώνει ο Σεβασμιώτατος το πρόσωπον- υπόστασιν από τας φύσεις, ως αυτό να ενεργή ανεξαρτήτως της αντιδόσεως, μόνον και μόνον επειδή αυτή ανήκει εις την φύσιν. Ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής λέγει χαρακτηριστικά ότι:

«Η δε του Θεού Βασιλεία των προσόντων τω Θεώ φυσικώς αγαθών κατά χάριν έστι μετάδοσις» (PG 90, 1168C) [«Όταν ο Θεός μας χαρίσει κατά χάρη το κάθε τι που ανήκει στην φύση Του, αυτή είναι η Βασιλεία του Θεού» Μτφ. Γ. Καραλή, Η «μωρία» του Θεού και η «σοφία» του ανθρώπου, Αθήνα 2017, σ. 115]

Η εφαρμογή αυτού εις την σχέσιν εικόνος και αληθείας δια την Θ. Λειτουργίαν, υπομιμνήσκει εις όλους ότι αυτή δεν είναι αναπαράστασις σκιών η απλή προτύπωσις, αλλά φανέρωσις και μετοχή της Βασιλείας. Ο Καθ. Γ. Μαντζαρίδης γράφει ευστόχως:

«Με την έναρξη της θείας Λειτουργίας ευλογείται η Βασιλεία του Τριαδικού Θεού «νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων». Το «νυν» της Βασιλείας του Θεού προσφέρεται μέσα στην Εκκλησία. Και το «αεί» της Εκκλησίας υπάρχει στην Βασιλεία του Θεού… Έτσι η Εκκλησία ζει μέσα στην ιστορία τα έσχατα, ενώ ταυτόχρονα τα υποδηλώνει διαρκώς με την λατρευτική ζωή στην διαχρονική της πορεία» (Αλήθεια και ζωή. Από το  δο­γμα στο ήθος, Αθήναι 2012, σ. 219).

Απ’ όλα τα προαναφερθέντα προκύπτει ότι αρκετοί εκ των Επισκόπων, καθώς δεν είναι μόνον οι Σεβ. Περγάμου και Βρανιτσέβου, αλλά και όσοι δεν ελέγχουν τους συνεπισκόπους των δια τα δογματικά των λάθη,  έχουν  λησμονήσει  την  δο­γματικήν ακρίβειαν των Πατέρων, των οποίων αντί να επιθυμούν να είναι διάδοχοι ορέγονται να τους υπερβούν με θεολογικοφανή νοησιαρχικά σχήματα. Το πρόβλημα όμως είναι ότι πλέον αυτά δεν αποτελούν προσωπικάς των απόψεις, αλλά επίσημον διδασκαλίαν εις τας Θεολογικάς Σχολάς, από τας οποίας θα εξέλθουν οι αυριανοί Πανεπιστημιακοί Καθηγηταί, πρεσβύτεροι, Επίσκοποι, Αρχιεπίσκοποι και Πατριάρχαι!

Ορθόδοξος Τύπος

http://aktines.blogspot.gr 

ΨΗΦΙΣΜΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΤΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΓΟΝΕΩΝ ΠΕΡΑΧΩΡΑΣ ΚΑΙ ΛΟΥΤΡΑΚΙΟΥ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΝΕΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ

Περαχώρα, 7 Νοεμβρίου 2017

ΠΡΟΣ: 1. τον Υπουργό Παιδείας Έρευνας                   

και Θρησκευμάτων κ. Γαβρόγλου

2. Αρχιεπίσκοπο και Ιερά Σύνοδο

                                                           

                           ΨΗΦΙΣΜΑ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΓΟΝΕΩΝ

Κύριοι, είμαστε ορθόδοξοι χριστιανοί όπως και το παιδιά μας. Σύμφωνα με το Σύνταγμα, άρθρο 16 παρ.2, την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα δικαιώματα του Ανθρώπου και το νόμο 1566/1985 (άρθ. 1 παρ.1), η Ελληνική Πολιτεία οφείλει να παρέχει παιδεία σύμφωνη με τις θρησκευτικές πεποιθήσεις των Ελλήνων πολιτών και ειδικά για τους Ορθοδόξους Χριστιανούς μαθητές να φροντίζει ώστε, όπως επί λέξει ορίζεται : "Να γίνονται ελεύθεροι, υπεύθυνοι, δημοκρατικοί πολίτες, να υπερασπίζονται την εθνική ανεξαρτησία, την εδαφική ακεραιότητα της χώρας και τη δημοκρατία, να εμπνέονται από αγάπη προς τον άνθρωπο, τη ζωή και τη φύση και να διακατέχονται από πίστη προς την πατρίδα και τα γνήσια στοιχεία της ορθόδοξης χριστιανικής παράδοσης. Η ελευθερία της θρησκευτικής τους συνείδησης είναι απαραβίαστη". Παρά την ύπαρξη αυτής της Ελληνικής και Διεθνούς Νομοθεσίας και πλήθους σχετικών αποφάσεων Ανωτάτων  Δικαστηρίων, το Νέο Πρόγραμμα Σπουδών στο μάθημα των θρησκευτικών δεν αποτελεί μάθημα ορθόδοξης πνευματικότητας, αλλά είναι μάθημα δια-θρησκειακής και πανθρησκειακής πνευματικότητας. Αυτό σημαίνει ότι, με βάση το αναλυτικό του πρόγραμμα, είναι μάθημα κατηχητικό, διότι δεν παρέχει μόνο γνώσεις για τις άλλες θρησκείες, αλλά καλλιεργεί θρησκευτικά βιώματα των ορθόδοξων μαθητών στις άλλες θρησκείες, των οποίων δεν αποτελούν μέλη οι ορθόδοξοι μαθητές. Το εν λόγω νέο μάθημα κατηχεί και προσηλυτίζει στην εκκοσμίκευση, στον θρησκευτικό σχετικισμό και στην άρνηση της αποκλειστικότητας της Αλήθειας της Ορθόδοξης Πίστεως και της Ορθόδοξης Εκκλησίας, η οποία είναι η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία του Συμβόλου της Πίστεώς μας.

 Σε κάθε περίπτωση δεν ανεχόμαστε την άνιση μεταχείρισή μας ως ορθοδόξων χριστιανών σε σχέση με άλλες θρησκευτικές κοινότητες στην Ελλάδα, όπως των Μουσουλμάνων, Καθολικών και Ιουδαίων Ελλήνων Πολιτών, που έχουν την ευχέρεια βάσει του άρθ. 68 του Ν. 4235/2014 και του άρθ. 55 Ν. 4386/2016 να επιλέγουν τα διδακτικά τους εγχειρίδια για την κατηχητική –ομολογιακή διδασκαλία της θρησκείας τους στα Ελληνικά Δημόσια Σχολεία, ενώ εμείς, που ανήκουμε στην θρησκευτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού, να μην έχουμε τέτοια επιλογή για ομολογιακό μάθημα θρησκευτικών. Η άδικη αυτή μεταχείρισή μας καταφανώς αντίκειται στην Συνταγματική Αρχή της Ισότητας και της Ανεξιθρησκείας, που με τον τρόπο αυτό παραβιάζεται. Εξάλλου η Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα δικαιώματα του Ανθρώπου ρητά ορίζει ότι κάθε κράτος οφείλει να παρέχει στους μαθητές του Παιδεία σύμφωνη με τις θρησκευτικές και φιλοσοφικές πεποιθήσεις των γονέων τους, και βάσει αυτής διεκδικούμε το αυτονόητο δικαίωμα με το παρόν ψήφισμα

Για τους λόγους αυτούς και με την ρητή επιφύλαξη κάθε δικαιώματός μας, ΑΙΤΟΥΜΑΣΤΕ τα τέκνα μας, επί των οποίων ασκούμε την κηδεμονία, να διδάσκονται για το τρέχον σχολικό έτος και στο εξής το μάθημα των Θρησκευτικών όπως το Σύνταγμα, οι Διεθνείς Συνθήκες και ο νόμος ορίζει, δηλαδή με ορθόδοξη ομολογιακή κατεύθυνση, μέσα από τα προϋφιστάμενα σχολικά εγχειρίδια του Μαθήματος των Θρησκευτικών, δηλαδή αυτά του σχολικού έτους 2016-2017.

ΟΙ ΣΥΛΛΟΓΟΙ:

1.                  Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων Σχολείων Περαχώρας

2.                  Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων 1^ου Δημοτικού Σχολείου Λουτρακίου

ΠΙΝΑΚΑΣ ΑΠΟΔΕΚΤΩΝ

1.      Δήμος Λουτρακίου-Περαχώρας- Αγ. Θεοδώρων

2.      Μητρόπολη Κορίνθου

3.      Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Κορίνθου

4.      Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Κορίνθου

5.      ΑΕΛΜΕ-Σύλλογος Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Κορινθίας

6.      Σύλλογο εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Κορινθίας

7.      Δημοτικό Σχολείο Περαχώρας

8.      Γυμνάσιο Περαχώρας

9.      1^ο Δημοτικό Σχολείου Λουτρακίου

http://aktines.blogspot.gr 

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΣΤΗΝ Α' ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟ

Το θαύμα του Αγίου Σπυρίδωνος στην Α' Οικουμενική Σύνοδο

Λίγα γράμματα έμαθε ο άγιος Σπυρίδωνας. Τούτο, όμως, δεν τον εμπόδισε από του να προσέλθει και να λάβει μέρος στην Α' Οικουμενική Σύνοδο που συνεκάλεσε ο Μέγας Κωνσταντίνος τα 325 μ.Χ., για να αποστομώσει και καθαιρέσει τον Άρειο. Ο τρομερός αυτός αιρετικός, όπως ξέρουμε, δίδασκε ότι ο Χριστός δεν είναι Θεός, αλλά δημιούργημα και πλάσμα του Θεού. Κι η αιρετική του αυτή διδασκαλία είχε προκαλέσει αληθινό σάλο κι είχε συνταράξει ολόκληρη τη Χριστιανική Εκκλησία.

Στη σύνοδο αυτή από τη μια μεριά είχε παραταχθεί ο Άρειος με τους ικανούς ρήτορες και οπαδούς του επισκόπους. Κι ήταν αυτοί ο Νικομήδειας Ευσέβιος, ο Νικαίας Θεαγένης και ο Χαλκηδόνος Μακάριος. Μαζί μ' αυτούς, με την άδεια του Βασιλιά, προσήλθαν και παρεκάθισαν στη σύνοδο και αρκετοί φιλόσοφοι ομοϊδεάτες του Αρείου και υπερασπιστές του. Ανάμεσα σ' αυτούς ξεχώριζε κι ένας Έλληνας φιλόσοφος, ο Ευλόγιος, που στη διαλεκτική τέχνη, την ευστροφία του λόγου και τα σοφίσματα εθεωρείτο ανίκητος.

Στην παράταξη των ορθοδόξων είχαν συγκεντρωθεί 317 σεβάσμιοι αρχιερείς και κληρικοί. Μεταξύ αυτών διακρίνονταν, οι άγιοι Νικόλαος και Αλέξανδρος, ιερέας ακόμη, ο επίσκοπος Αντιοχείας Ευστάθιος, ο Παφνούτιος από τη Θηβαΐδα, ο Μέγας Αθανάσιος, διάκονος τότε της Αλεξανδρινής Εκκλησίας, ο επίσκοπος Τριμυθούντος Σπυρίδων και άλλοι πολλοί. Ο τελευταίος φυσικά δεν διακρινόταν για τη μόρφωση του. Διακρινόταν, όμως, για την απλότητα και την ταπείνωση του. Ήταν ένα δοχείο ακένωτο από ουράνιους θησαυρούς. Ήταν ένα κατοικητήριο του Αγίου Πνεύματος. Από τη στιγμή που μπήκε στην αίθουσα της συνόδου η καρδιά του κτυπούσε δυνατά και με βαθιά πίστη προσευχόταν νοερά να φωτίσει, ο Θεός, ώστε στο τέλος να λάμψει η αλήθεια.

«Πάτερ, δόξασόν σου τον Υιόν», έλεγε κι επαναλάμβανε με δάκρυα στα μάτια. Η αγάπη του στον λατρευτό μας Σωτήρα Χριστό του φλόγιζε όλο το κορμί και τον γέμιζε με ακαταμάχητη δύναμη.

Στη συζήτηση, που είχε ανάψει ο τρομερός Άρειος με τη φιλοσοφική του μόρφωση, την πανουργία και την ευγλωττία του, αλλά και τους οπαδούς του ρήτορες, που τον ενίσχυαν αφάνταστα, πετούσε κυριολεκτικά κεραυνούς ενάντια στην αλήθεια και την Εκκλησία του Χριστού. Οι ώρες περνούσαν, χωρίς ένα θετικό αποτέλεσμα. Κάποια στιγμή μάλιστα ένας από τους πιο δεινούς ρήτορες του Αρείου, ο Έλληνας σοφός Ευλόγιος είχε προβάλει τέτοια επιχειρήματα και με τόση μαεστρία που είχε νομισθεί ότι το δίκαιο βρισκόταν με το μέρος τους. Οι υπερασπιστές της χριστιανικής αλήθειας, κι αυτός ο Μ. Αθανάσιος, σώπασαν. Νεκρική σιγή είχε απλωθεί για μερικά δευτερόλεπτα στη μεγάλη αίθουσα της συνόδου. Εκείνη την ώρα σηκώθηκε από τη θέση του ο άγιος μας και ζήτησε να μιλήσει. Αργά προχωρεί προς το βήμα. Οι οπαδοί του αιρεσιάρχη χαμογέλασαν, σαν τον είδαν. Οι άλλοι πατέρες στενοχωρήθηκαν. Γνώριζαν πώς ο άγιος ήταν αγνός κι ενάρετος. Ήταν όμως, κι ο άνθρωπος ο απλοϊκός, με τα λίγα γράμματα και χωρίς αυτό που λέμε κατά κόσμο σοφία και γνώση. Πώς θα μπορούσε λοιπόν ο ταπεινός βοσκός να τα βγάλει πέρα μ' ένα ρήτορα σοφό και διεστραμμένο; Γι' αυτό στενοχωρήθηκαν και μερικοί αγωνιζόντουσαν να τον εμποδίσουν να ομιλήσει. Φοβόντουσαν μήπως ο τραχύς κι αδιάντροπος ρήτορας ζητήσει να τον εκθέσει και να τον γελοιοποιήσει. Ο Σπυρίδωνας, όμως, επέμενε. Κι ο Βασιλιάς έδωκε τον λόγο.

Σιγή και πάλι νεκρική απλώθηκε στην αίθουσα. Οι φίλοι του Αρείου με δυσκολία συγκρατούν την περιφρόνηση τους, ενώ οι πατέρες με αισθήματα σεβασμού μα και απορίας κοιτούνε τον γέροντα. Κάποια στιγμή ο μέγας Σπυρίδων διακόπτοντας τη σιωπή στρέφεται προς τον φιλόσοφο και με φωνή σταθερή αρχίζει να του λέγει τούτα τα λόγια:

-Άκουε, σοφέ. Ένας είναι ο Θεός. Αυτός με τον Λόγο Του και το Πνεύμα Του δημιούργησε όλο τον κόσμο. Και αυτά που βλέπουμε, μα κι εκείνα που δεν βλέπουμε. Αυτός έπλασε και το θαυμαστό κι υπέροχο δημιούργημα, τον άνθρωπο. Αυτός ο Λόγος του Θεού είναι Υιός του Θεού αληθής και ομοούσιος με τον Πατέρα. Για την ιδική μας σωτηρία, πιστεύουμε ότι ο Υιός του Θεού έγινε και άνθρωπος και γεννήθηκε από μία κόρη, την Παρθένο Μαρία. Μεγάλωσε σαν άνθρωπος εκεί στη Ναζαρέτ, δίδαξε επί τρία χρόνια κι ύστερα σταυρώθηκε και τάφηκε σαν άνθρωπος. Έπειτα αναστήθηκε σαν Θεός μετά τρεις μέρες και συνανέστησε κι εμάς και μας χαρίζει άφθαρτη και αιώνια ζωή. Ο Λόγος του Θεού, αφού παρέμεινε στη γη μετά την Ανάσταση Του επί σαράντα ημέρες, αναλήφθηκε ύστερα στον Ουρανό από όπου κι έστειλε στη γη μετά δέκα μέρες το Πανάγιο Πνεύμα το οποίο από τότε παραμένει στην Εκκλησία. Ο Λόγος του Θεού πιστεύουμε ακόμη, πώς θα ξανάρθει κάποια μέρα για να κρίνει τον κόσμο όλο. Ημείς δε, θα αναστηθούμε και θα παρουσιαστούμε μπροστά Του, για να απολογηθούμε σ' Αυτόν για όλα τα έργα, τα λόγια και τα ενθυμήματα μας.

-Ο Λόγος του Θεού, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός είναι ομοούσιος με τον Πατέρα, Σύνθρονος, Ομότιμος και Ομόδοξος. Ένας είναι ο Θεός• Τρία Πρόσωπα όμως, τρεις Υποστάσεις, Πατήρ, Υιός και Άγιο Πνεύμα. Τα τρία αυτά Πρόσωπα, ο ένας Θεός, η μία Ουσία είναι για τον νου του ανθρώπου κάτι το άρρητο και ακατάληπτο. Όπως είναι αδύνατο να βάλει κανείς όλα τα νερά της θάλασσας σ' ένα ποτήρι, έτσι είναι αδύνατο και το πεπερασμένο μυαλό του ανθρώπου να χωρέσει και να κατανοήσει το άπειρο της Θεότητος. Για να δώσω όμως μια εξήγηση των λόγων μου, ας με συγχωρήσει ο Πανάγαθος που θα χρησιμοποιήσω αυτό το χειροπιαστό παράδειγμα. Τότε ο άγιος έβαλε το αριστερό χέρι στην τσέπη του κι έβγαλε ένα κεραμίδι και δείχνοντας το, έκαμε με το δεξί του το σημείο του σταυρού κι είπε:

— «Εις το όνομα του Πατρός».

Κι έσφιξε το κεραμίδι. Οι πατέρες που παρακολουθούν τη σκηνή, συγκλονίζονται κυριολεκτικά. Γιατί με τις λέξεις του αγίου, η φωτιά με την οποία ψήθηκε το κεραμίδι ανέβηκε πάνω.

- «Και του Υιού»,

Πρόσθεσε. Τότε το νερό με το οποίο ζυμώθηκε το ξερό κεραμίδι, έτρεξε κάτω.

— «Και του Αγίου Πνεύματος».

Συμπλήρωσε ο πρακτικός και θεοφώτιστος διδάσκαλος. Το χώμα έμεινε στο χέρι του.

- Αδελφοί και πατέρες μου, συνέχισε ο θαυματουργός• όπως το κεραμίδι αποτελεί ένα πράγμα μιας ουσίας και μιας φύσεως, αλλά είναι τρισύνθετο - φωτιά, νερό, χώμα — έτσι κι ο Άγιος Θεός. Αν και δεν πρέπει να παρομοιάσουμε την Άκτιστο και Υπερούσια αυτή Φύση με κτιστό και φθαρτό δημιούργημα, εν τούτοις για να κάνουμε τα ακατάληπτα καταληπτά, - ας μας συγχωρήσει το άπειρο έλεος Του - λέμε και τονίζουμε:

- Ο Θεός είναι ένας κατά την ουσία και τη φύση. Αλλά κατά τα πρόσωπα ή τις υποστάσεις είναι Τριαδικός: Πατήρ, Υιός και Άγιο Πνεύμα.

Τα λόγια του αγίου κατέπληξαν τους παριστάμενους. Η αίθουσα αντήχησε από τις δοξολογίες προς τον Θεό και τις επευφημίες των Πατέρων. «Τις Θεός μέγας ως ο Θεός ημών. Συ ει ο Θεός ο ποιών θαυμάσια μόνος». ^{(Ψαλμ. ος', 14-15)}. Ψάλλουν και δοξολογούν τον Κύριο. Ο Άρειος κι οι οπαδοί του καταντροπιάστηκαν πραγματικά. Ο φιλόσοφος ταπεινωμένος αναγνωρίζει κι ομολογεί φανερά την ήττα του:

-Τα λόγια σου με έπεισαν, άγιε γέροντα, και το θαύμα με βεβαίωσε, ότι έχεις δίκαιο. Πιστεύω τώρα. Πιστεύω με όλη τη δύναμη της ψυχής μου, ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Υιός του Θεού, Θεός αληθινός κι Αυτός, ομοούσιος με τον Πατέρα.

Δάκρυα χαράς έτρεξαν από τα μάτια όλων και πρώτα-πρώτα από τα μάτια του φιλοσόφου, που έσπευσε να δεχθεί το βάπτισμα και να γίνει χριστιανός.

Γράφει ο Κωνσταντίνος ο Πορφυρογέννητος για την παρουσία του Αγίου Γέροντος στην σύνοδο της Νίκαιας:

Ὅτι παρῆν ἐν τῇ κατὰ τὴν Νίκαιαν συνόδῳ Ἕλλην καὶ αὐτὸς παρὰ πάντων θαυμαζόμενος, ὥστε μεγάλην ἀκρόασιν ἐκ τῆς συμβολῆς γενέσθαι, πλήθους ἐπισυντρέχοντος.
Οὐδὲ γὰρ οἷοί τε ἦσαν οἱ ἐπίσκοποι τὸν φιλόσοφόν τε καὶ ῥήτορα περιτρέψαι διαλεγόμενον, διότι πᾶσι τοῖς ἐπαγομένοις ῥᾷστα προσεφέρετο, ἐπιλύων εὐφυῶς τὰ προτεινόμενα καὶ δίκην ἐγχέλυος ἀκατάσχετος εὑρισκόμενος καὶ μηδενὶ λόγῳ κρατούμενος.
Ἐν οἷς γὰρ ἐδόκει συνέχεσθαι, διολισθαίνων ἐπικρατεστέρως ἀντεφέρετο τῇ τῶν νοημάτων δεινότητι καὶ ῥημάτων εὐγλωττίᾳ καὶ στωμυλίᾳ.
Ἀλλ' ἵνα δείξῃ ὁ Θεός, ὅτι οὐκ ἐν λόγῳ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἀλλ' ἐν δυνάμει, ὁ ἅγιος Σπυρίδων ἰδιώτης ὢν τῷ λόγῳ σφόδρα αἰτεῖται χώραν αὐτῷ διαλέξεως ἐπιδοθῆναι πρὸς τὸν φιλόσοφον.
Οἱ δὲ πατέρες τὸ ἁπλοῦν καὶ ἰδιωτικὸν τοῦ ἀνδρὸς εἰδότες ἐκώλυον αὐτόν, μή ποτε παρὰ τοῖς μοχθηροῖς καταγελασθῶσιν.
Τοῦ δὲ μὴ ἀνεχομένου, πρόσεισι τῷ ἀνδρὶ καί φησιν "ἐν ὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦ ἄκουσον, ὦ φιλόσοφε, τὰ τῆς ἀληθείας δόγματα."
Ὁ δὲ πρὸς αὐτὸν ἔφη "ἐὰν εἴποις."
Κἀκεῖνος εἶπεν "γίνωσκε, ὅτι ὁ Θεὸς εἷς ἐστιν ὁ τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν δημιουργήσας, ὁ καὶ τὸν ἄνθρωπον ἐκ γῆς διαπλάσας καὶ τὰ ὁρατὰ πάντα καὶ τὰ ἀόρατα, τῷ λόγῳ αὐτοῦ καὶ τῷ πνεύματι συστησάμενος.
Τοῦτον οὖν τὸν λόγον ἡμεῖς υἱὸν θεοῦ εἰδότες προσκυνοῦμεν, πιστεύοντες διὰ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν ἐπ' ἐσχάτων ἐκ τῆς παρθένου τεχθῆναι καὶ διὰ σταυροῦ καὶ θανάτου καὶ ἀναστάσεως αὐτὸν ἐλευθερωκέναι τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων, ὃν καὶ ἐλπίζομεν ἐλθόντα πάλιν κρῖναι πάντας ἐν δικαιοσύνῃ.
Πιστεύεις τούτοις, ὦ φιλόσοφε;"Ὁ δὲ ὡς ἄν τις πεῖραν λόγων μηδεπώποτε ἔχων εἰς τὴν ἀντίθεσιν ἀπηνεώθη καὶ ὡς κωφὸς καὶ ἄλαλος ἀποσιωπήσας τοῦτο μόνον ἐφθέγξατο, ὅτι "κἀμοὶ ταῦτα οὕτως ἔχειν δοκεῖ."
Καὶ ὁ γέρων φησίν "οὐκοῦν ἀναστὰς ἀκολούθει μοι πρὸς τὴν ἐκκλησίαν καὶ λήψῃ τὸ σημεῖον τῆς πίστεως ταύτης."
Ὁ δὲ φιλόσοφος ἐπιστραφεὶς λέγει τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ "ἀκούσατε, ὦ ἄνδρες, ἕως ὅτε λόγων ἐποιούμην σπουδήν, λόγους ἀντετίθουν πρὸς τὰ προσφερόμενα καὶ τέχνῃ τοῦ λέγειν ἀνέτρεπον.
Ὅτε δὲ ἀντὶ λόγων δύναμίς τις ἐξῆλθεν ἐκ τοῦ στόματος τοῦδε τοῦ γέροντος, οὐκ ἴσχυσαν οἱ λόγοι τῇ δυνάμει ἀντιτάξασθαι· οὐδὲ γὰρ οἷός τέ ἐστιν ἄνθρωπος ἀντιτάξασθαι θεῷ.
διά τοι τοῦτο εἴ τις ὑμῶν δύναται συνιέναι, ὡς κἀγὼ νενόηκα, πιστεύει εἰς Χριστὸν καὶ ἀκολουθείτω σὺν ἐμοὶ τῷ γέροντι τούτῳ, ἐν ᾧ ἐλάλησεν ὁ Θεός."
Καὶ οὕτως ὁ φιλόσοφος ἐβαπτίσθη.

Η αλήθεια για μια ακόμη φορά θριάμβευσε. Και επεβλήθη «ουκ εν πειθοίς ανθρωπίνης σοφίας λόγοις, αλλ' εν αποδείξει Πνεύματος και δυνάμεως» ^{(Α' Κορ. 2', 4)}. Δηλαδή όχι με συναρπαστικά λόγια ανθρώπινης σοφίας, αλλά με απόδειξη θείας δυνάμεως, που με το θαύμα που έγινε επιβεβαίωσε τη διδασκαλία. Να ποιος ήταν ο άγιος μας. Φλογερός, ζηλωτής στην πίστη, θεοφώτιστος.

http://www.orthodoxfathers.com 

ΑΓΙΟΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ Ο ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ

Άγιος Σπυρίδων ο Θαυματουργός,
Επίσκοπος Τριμυθούντος Κύπρου 

Ο Άγιος Σπυρίδων γεννήθηκε το 270 μ.Χ. στο τώρα κατεχόμενο χωριό Άσσια (Άσκια) της Κύπρου (και όχι στην Τριμυθούντα - σημερινή Τρεμετουσιά - όπως γράφουν πολλοί) από οικογένεια βοσκών, που ήταν κάπως εύπορη. Αν και μορφώθηκε αρκετά δεν άλλαξε επάγγελμα. Συνέχισε και αυτός να είναι βοσκός.

Σαν χαρακτήρας, ο Άγιος, ήταν απλός, αγαθός, γεμάτος αγάπη για τον πλησίον του. Τις Κυριακές και τις γιορτές, συχνά έπαιρνε τους βοσκούς και τους οδηγούσε στους ιερούς ναούς, και κατόπιν τους εξηγούσε την ευαγγελική ή την αποστολική περικοπή. Ο Θεός τον ευλόγησε να γίνεται συχνά προστάτης χήρων και ορφανών. Νυμφεύθηκε ευσεβή σύζυγο και απέκτησε μια κόρη, την Ειρήνη. Γρήγορα, όμως, η σύζυγός του πέθανε. Για να επουλώσει το τραύμα του ο Σπυρίδων αφοσιώθηκε ακόμα περισσότερο στη διδαχή του θείου λόγου.

Μετά από πολλές πιέσεις, χειροτονήθηκε ιερέας. Και πράγματι, υπήρξε αληθινός ιερέας του Ευαγγελίου, έτσι όπως τον θέλει ο θείος Παύλος: «Ἀνεπίληπτον, νηφάλιον, σώφρονα, κόσμιον, φιλόξενον, διδακτικόν, τέκνα ἔχοντα ἐν ὑποταγῇ μετὰ πάσης σεμνότητας» (Α' προς Τιμόθεον γ' 2-7). Δηλαδή ακατηγόρητο, προσεκτικό, εγκρατή, σεμνό, φιλόξενο, διδακτικό, και να έχει παιδιά που να υποτάσσονται με κάθε σεμνότητα. Έτσι και ο Σπυρίδων, τόσο σωστός υπήρξε σαν ιερέας, ώστε όταν χήρεψε η επισκοπή Τριμυθούντος στην Κύπρο, δια βοής λαός και κλήρος τον εξέλεξαν επίσκοπο. Από τη θέση αυτή ο Σπυρίδων προχώρησε τόσο πού στην αρετή, ώστε τον αξίωσε ο Θεός να κάνει πολλά θαύματα.

Να σημειώσουμε εδώ ότι ο Άγιος Σπυρίδων με το κύρος της αγίας και ηθικής ζωής του στην Α' Οικουμενική σύνοδο, που έγινε στη Νίκαια της Βιθυνίας (Μικρά Ασία) και στην οποία συμμετείχε, κατατρόπωσε τους Αρειανούς και αναδείχτηκε από τους λαμπρούς υπερασπιστές της Ορθόδοξης πίστης. Μάλιστα, όπως αναφέρει η παράδοση, αφού μίλησε για λίγο, κατόπιν έκανε το σημείο του Σταυρού και με το αριστερό χέρι, που κρατούσε ένα κεραμίδι, εις τύπον της Αγίας Τριάδος είπε: «Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρός» και έκανε να φανεί προς τα επάνω απ' το κεραμίδι φωτιά, δια της οποίας είχε ψηθεί αυτό. Όταν δε είπε: «Καὶ τοῦ Υἱοῦ», έρρευσε κάτω νερό, δια του οποίου ζυμώθηκε το χώμα του κεραμιδιού. Και όταν πρόσθεσε: «Καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος» έδειξε μέσα στη χούφτα του μόνο το χώμα που απέμεινε.

Ο Άγιος Σπυρίδων κοιμήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου του 350 μ.Χ. Το Λείψανο του Αγίου βρίσκεται αδιάφθορο στον ομώνυμο Ναό Κερκύρας. Απότμημα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου βρίσκονται στη Λαύρα Αγίου Αλεξάνδρου Νέβσκι Αγίας Πετρουπόλεως και στο Ναό του Αγίου Γεωργίου των Ελλήνων Βενετίας. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου στις 12 Δεκεμβρίου. 

https://www.saint.gr

ΑΓΙΟΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ Ο ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ- ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

ΑΓΙΟΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ Ο ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ

ΜΟΣΧΑ: “Η ΣΥΝΟΔΟΣ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΘΕΙ ΩΣ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ, ΟΥΤΕ ΟΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΑΥΤΗΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΑΠΟΔΕΚΤΕΣ, ΩΣ ΜΗ ΕΚΦΡΑΖΟΥΣΕΣ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΟΜΟΦΩΝΙΑ”

Πάντες πλην Φαναρίου και Αθηνών

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Στις 4 Δεκεμβρίου 2017 κορυφώθηκαν στη Μόσχα οι εκδηλώσεις για τα εκατό χρόνια από την αποκατάσταση του εκεί Πατριαρχείου και στη μνήμη των υπό το αθεϊστικό και ολοκληρωτικό καθεστώς των μπολσεβίκων Νεομαρτύρων.

Κορυφώθηκαν με Θεία Λειτουργία, στην οποία συμμετέσχον πάντες οι Πατριάρχες και οι Προκαθήμενοι των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών, καθώς και εκπρόσωποι των Πατριαρχών Βουλγαρίας και Γεωργίας. Πάντες πλην του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίου και του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερωνύμου. Δεν έστειλαν ούτε εκπρόσωπό τους.

Προ καιρού είχαμε γράψει για τον προβληματισμό του Οικουμενικού Πατριάρχου και της αυλής του, αν έπρεπε να συμμετάσχει ή όχι στις εκδηλώσεις της Μόσχας. Τελικά επεκράτησε η άποψη να μη συμμετάσχει. Και επικράτησε γιατί, όπως μας ελέχθη, ο κ. Βαρθολομαίος δεν συγχωρεί στον Πατριάρχη της Μόσχας το ότι, με την απουσία του, «σαμποτάρισε» τη Σύνοδο στην Κρήτη. Τον θεωρεί επίσης υπαίτιο για την απουσία από αυτήν των άλλων τριών Πατριαρχείων, Αντιοχείας, Βουλγαρίας και Γεωργίας. «Θα συναντηθεί με τον Κύριλλο μόνον όταν ζητήσει από τον Οικουμενικό Πατριάρχη δημοσίως συγγνώμη για την απουσία του από τη Σύνοδο στην Κρήτη», μας είπε άνθρωπος του Φαναρίου. Αν ισχύει ο λόγος αυτός, θυμίζει τον Πάπα Γρηγόριο Ζ΄, τον Αυτοκράτορα Ερρίκο Δ΄ και τον πύργο της Κανόσα.... «Αυτό ποτέ δεν θα γίνει» διαβεβαιώνει το Πατριαρχείο της Μόσχας. «Ο Κωνσταντινουπόλεως οφείλει να ζητήσει συγγνώμη από όλους τους Ορθοδόξους Χριστιανούς για τη στάση και τη νοοτροπία του».

Η απουσία του κ. Βαρθολομαίου από τη Μόσχα προκάλεσε αρνητικά σε βάρος του σχόλια από τους άλλους Πατριάρχες και Προκαθημένους των τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών, που παρέστησαν στις εκδηλώσεις. Θεωρήθηκε ότι εξακολουθεί να μην συμβάλει στην ενότητα της Ορθοδοξίας. Αντί να μεταβεί στη Μόσχα και να προστεί των εκδηλώσεων, για να δείξει στο Ορθόδοξο πλήρωμα τι σημαίνει αγιότητα και ψυχική ανωτερότητα και έμπρακτα να διδάξει την ταπείνωση και τη χριστιανική αγάπη, προτίμησε να επιδείξει έναντι της Ρωσικής Εκκλησίας, ρεβανσισμό, αλαζονεία και πείσμα.

Οι του Πατριαρχείου της Μόσχας είναι ικανοποιημένοι από τις εξελίξεις. Με την παρουσία στη Ρωσική πρωτεύουσα όλων των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών, ουσιαστικά πλην αυτού της Κωνσταντινούπολης, απέδειξαν ότι η Σύνοδος στην Κρήτη δεν είχε κανένα αρνητικό αποτέλεσμα γι’ αυτό. Αντίθετα, με τις εκδηλώσεις για τα γενέθλια του Πατριάρχου Κυρίλλου και για την επέτειο της 100ετίας από της αποκαταστάσεως του Πατριαρχείου, πέτυχαν να δείξουν ότι συμβάλλει στην ενότητα της Ορθοδοξίας και ότι όλες οι κατά τόπους Ορθόδοξες Εκκλησίες συμβαδίζουν μαζί του, πλην του Φαναρίου, που έτσι φάνηκε απομονωμένο.

Οι του Πατριαρχείου της Μόσχας, πιο συγκεκριμένα, πέτυχαν να συλλειτουργήσει ο Πατριάρχης Αντιοχείας με τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων. Ήταν η πρώτη φορά που συλλειτούργησαν οι Προκαθήμενοι των δύο πρεσβυγενών Πατριαρχείων, μετά τη διακοπή της μεταξύ τους κοινωνίας, που αποφάσισε ο Αντιοχείας, λόγω της εκ μέρους του Ιεροσολύμων ιδρύσεως Μητροπόλεως στο Κατάρ. Πέτυχαν να παραστεί ο Πατριάρχης Ρουμανίας, που δεν είχαν, λόγω Μολδαβίας, τις καλύτερες των σχέσεων. Η επίσκεψη του Πατριάρχου Κυρίλλου στη Ρουμανία βοήθησε στην προσέγγισή τους. Πέτυχαν να παραστούν, έστω και με αντιπρόσωπο, οι Πατριάρχες Βουλγαρίας και Γεωργίας, που έχουν εσωτερικά προβλήματα και ο Γεωργίας επί πλέον δέχεται πιέσεις να διατηρεί ψυχρές σχέσεις με τη Μόσχα, λόγω της Οσσετίας και της Αμπχαζίας. Πέτυχαν ο Αλεξανδρείας, ως προεστώς της λατρευτικής συνάξεως, να εκφωνήσει λόγο – ύμνο για την Εκκλησία της Ρωσίας. Όπως είπε το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας «τυγχάνει της αδιαπτώτου πνευματικής συναντιλήψεως της Αδελφής Ορθοδόξου Ρωσικής Εκκλησίας». Πέτυχαν συμπερασματικά,, από απόψεως εκκλησιαστικής γεωστρατηγικής, να φανεί παράγοντας ενότητας για τους Ορθοδόξους.

Σημειώνεται ότι τις ημέρες πριν από τη συγκέντρωση των Πατριαρχών και των Προκαθημένων στη Μόσχα είχε συνεδριάσει η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ρωσίας. Κατ’ αυτήν ο Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίων παρουσίασε τα αποτελέσματα της μελέτης των ντοκουμέντων της Συνόδου στην Κρήτη. Κατά την παρουσίαση σημείωσε ότι η αποτυχία της παρουσίας όλων των Ορθοδόξων Πατριαρχείων και Αυτοκεφάλων Εκκλησιών στην Κρήτη οφείλεται στο ότι τον Ιούνιο του 2016 το Φανάρι κατήργησε την αρχή της ομοφωνίας, την οποία είχαν αποφασίσει οι Προκαθήμενοι στην Κωνσταντινούπολη. Και αφού εξήγησε τους λόγους της διαφωνίας και απουσίας των Πατριαρχείων Αντιοχείας, Ρωσίας, Βουλγαρίας και Γεωργίας σημείωσε: «Το παγκόσμιο πλήρωμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας δεν εκπροσωπήθηκε στη Σύνοδο της Κρήτης και για τον λόγο αυτόν η Αγία Σύνοδος της Ρωσικής Εκκλησίας κατά τη συνεδρίασή της, στις 15 Ιουνίου 2016 αποφάσισε ότι “η Σύνοδος στην Κρήτη δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί ως πανορθόδοξη, ούτε οι αποφάσεις αυτής μπορούν να γίνουν αποδεκτές, ως μη εκφράζουσες πανορθόδοξη ομοφωνία”».

Στην ενημέρωση της Ιεραρχίας ο κ. Ιλαρίων σημείωσε ακόμη ότι η απόφαση της Συνόδου στην Κρήτη για τη Διασπορά πρέπει να συζητηθεί σε πανορθόδοξο επίπεδο και πως στο θέμα «Η Ορθόδοξη Εκκλησία και ο υπόλοιπος χριστιανικός κόσμος» δεν υπήρξε ομοφωνία μεταξύ των συμμετασχόντων. Όπως είπε, 21 συμμετασχόντες από τους 161 δεν υπέγραψαν το σχετικό κείμενο, από τους οποίους οι 17 ήσαν από τους 25 εκπροσώπους της Σερβικής Εκκλησίας. Άφησε ακόμη μιαν υπόνοια ότι η απόφαση της Συνόδου της Κρήτης δεν ήταν ξεκάθαρη ως προς το θέμα της πολιτικής ενώσεως των ομοφυλοφίλων.

Θετική εξέλιξη για τη Ρωσική Εκκλησία είναι και η αίτηση του «Πατριάρχου Ουκρανίας» και πρώην Μητροπολίτου Κιέβου Φιλαρέτου να αποκατασταθεί η ευχαριστιακή κοινωνία των υπ’ αυτόν σχισματικών της Ουκρανίας με την «μητέρα Ρωσική Εκκλησία». Αν συμβεί αυτό βελτιώνεται και ενισχύεται η θέση του Πατριαρχείου της Μόσχας έναντι των πιέσεων που δέχεται από την Ουκρανική κυβέρνηση και αποδυναμώνεται το όπλο, που επισείει το Φανάρι, να ανακηρύξει μονομερώς την αυτοκεφαλία της Εκκλησίας στην Ουκρανία. 

Η απουσία του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου από τις εκδηλώσεις της Μόσχας πέρασε απαρατήρητη. Για να δικαιολογηθεί η απουσία του ελέχθησαν δύο εκδοχές. Η μία ήταν για να μην προκαλέσει περαιτέρω ένταση στη σχέση του με τον κ. Βαρθολομαίο. Αυτή απορρίφθηκε ασυζητητί, με την απλή λογική ότι χειρότερες δεν μπορούν να γίνουν μετά την αγωγή, που έχει καταθέσει σε βάρος του Οικ. Πατριάρχου, για το κτήμα Προμπονά και τον εντός αυτού Ναό και, εν πάση περιπτώσει, πήγαν όλοι οι άλλοι Έλληνες Πατριάρχες και Αρχιεπίσκοποι (Αλεξανδρείας, Ιεροσολύμων, Κύπρου, Αλβανίας).

Η δεύτερη εκδοχή ήταν ότι προτιμά να βρίσκεται ανάμεσα σε φίλους και οικείους στην Αθήνα, στη Ζάλτσα και στα Οινόφυτα, παρά ανάμεσα στους Πατριάρχες και στους Προκαθημένους. Στην εκδοχή αυτή υπήρξε το σχόλιο ότι είναι προσβλητική προς όλους όσοι έκαμαν τον κόπο και μετέβησαν στη Μόσχα, με την προσθήκη ότι η πρωθιεραρχική ευθύνη και τα καλώς εννοούμενα πνευματικά και ποιμαντικά οφέλη της Ορθοδοξίας επιβάλλουν την παρουσία τους σε πανορθόδοξες συνάξεις. Σημειώνεται ότι η Εκκλησία της Ελλάδος παλαιότερα ήταν η πιο προβεβλημένη, η πιο ζωντανή, η πιο ελεύθερη, η με μεγαλύτερο ιεραποστολικό έργο Εκκλησία, παράδειγμα για όλες τις άλλες τοπικές Εκκλησίες.-

http://thriskeftika.blogspot.gr 

ΗΡΑΚΛΗΣ ΡΕΡΑΚΗΣ: ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΑ! ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΝΤΑΙ. Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΓΙΑ ΤΑ ΝΕΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

Απαράδεκτα!  Επιστρέφονται:

Η απάντηση των γονέων προς τον Υπουργό

για τα νέα Βιβλία των Θρησκευτικών

Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής Παιδαγωγικής – Χριστιανικής Παιδαγωγικής στη Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ

Οι γονείς των Ορθοδόξων μαθητών αρνούνται να διδάσκονται τα παιδιά τους, με βάση τα πολυθρησκειακά Προγράμματα και Βιβλία που καθιέρωσε το Υπουργείο,  τα επιστρέφουν στον Υπουργό,

ως «επικίνδυνα και ακατάλληλα», όπως τα χαρακτήρισε, ήδη από τον Σεπτέμβριο του 2016, ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος και απαιτούν να διδάσκονται, σύμφωνα με άλλα Προγράμματα και Βιβλία, που να περιέχουν, καθαρή μη αναμεμειγμένη με θρησκείες, την Ορθόδοξη πίστη που εκείνοι τους έδωσαν με το Μυστήριο του Βαπτίσματος και του Χρίσματος.

Η απόφαση των γονέων να μην επιτρέψουν την προσηλυτιστική διδασκαλία, που οδηγεί στην αλλαγή πίστης των τέκνων τους, βασίζεται στον Αστικό Κώδικα, (άρθρο 1510 και 1512, παρ. 1),  όπου αναφέρεται ότι: «Η μέριμνα για το ανήλικο τέκνο είναι καθήκον και δικαίωμα των γονέων» και στο οποίο δικαίωμα περικλείεται και η παροχή θρησκευτικής εκπαίδευσης. Παράλληλα, εκτός από το ελληνικό δίκαιο, η Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (άρθρο 2, Α΄ Πρόσθ. Πρωτ. ΕΣΔΑ) ορίζει ότι το κράτος οφείλει να «σέβεται το δικαίωμα των γονέων να εξασφαλίζουν τη μόρφωση και εκπαίδευση των τέκνων τους σύμφωνα με τις δικές τους θρησκευτικές και φιλοσοφικές πεποιθήσεις».

Παρομοίως και το διεθνές σύμφωνο, για τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα (ΟΗΕ), το οποίο, μάλιστα, επικυρώθηκε με τον Νόμο 2462/1997 (ΦΕΚ Α' 25/26.2.97, άρθρο 18), ορίζει ότι: «Τα συμβαλλόμενα κράτη στο παρόν σύμφωνο αναλαμβάνουν την υποχρέωση να σέβονται την ελευθερία των γονέων ή των νόμιμων κηδεμόνων, να φροντίζουν για τη θρησκευτική και ηθική αγωγή των παιδιών τους σύμφωνα με τις πεποιθήσεις τους».

Δυστυχώς, αυτό το απαράβατο δικαίωμα το απολαμβάνουν ΜΟΝΟΝ οι Έλληνες Εβραίοι, Μουσουλμάνοι και Ρωμαιοκαθολικοί μαθητές, ενώ η μεγάλη πλειονότητα του μαθητικού πληθυσμού, την οποία αποτελούν οι ορθόδοξοι μαθητές, υποχρεώνεται να διδάσκεται ένα ακατάλληλο πολυθρησκειακό μάθημα. Το Υπουργείο, στην περίπτωση αυτή, εν γνώσει του παρανομεί και παραβιάζει:

α) Το Σύνταγμα της χώρας, που στο άρθρ. 16 ορίζει την «ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης των Ελλήνων».

β) Τον ισχύοντα εκπαιδευτικό Νόμο, που στο άρθρ. 1 αναφέρει ότι οι μαθητές της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης«υποβοηθούνται να έχουν πίστη στα γνήσια στοιχεία της Ορθόδοξης Χριστιανικής Παράδοσης».

γ) Τις σχετικές αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας.

δ) Όλες τις σχετικές νομοθετικές πράξεις του ελληνικού, του ευρωπαϊκού αλλα και του διεθνούς δικαίου, όπως αναφέρθηκε παραπάνω.

Με τα νέα Προγράμματα και Βιβλία, το Υπουργείο πραγματοποιεί, επισήμως πλέον εντός του σχολείου, μεθοδευμένη θρησκευτική προπαγάνδα και προσηλυτισμό, υποχρεώνοντας, αφενός, τους ορθόδοξους δασκάλους και Θεολόγους, ως δημοσίους υπαλλήλους, να διδάσκουν κακόδοξες και μη ορθόδοξες διδασκαλίες και, αφετέρου, τους ορθόδοξους μαθητές να μαθαίνουν, όχι πλέον για πληροφόρηση, όπως συνέβαινε έως τώρα, αλλά με βιωματική μεθοδολογία, που σημαίνει με εσωτερικό εμποτισμό, διδασκαλίες, που εναντιώνονται στην ορθόδοξη πίστη τους, παραβιάζουν τη θρησκευτική τους ελευθερία και αλλοιώνουν τη θρησκευτική τους ταυτότητα και διαφορά.

Αναφέρουμε, για παράδειγμα, ορισμένα ενδεικτικά κείμενα από τα νέα Βιβλία:

Στο Βιβλίο της Α΄ Γυμνασίου (σελ. 70) μαθαίνουν οι μαθητές/τριες, ότι οι άνθρωποι «είναι Φτιαγμένοι κατ’ εικόνα του Τριαδικού Θεού», ενώ, σε ευχή που περιέχεται στο ίδιο Βιβλίο (σελ. 85-86) μαθαίνουν για τον Χριστό ότι είναι ο Δημιουργός του κόσμου και της ζωής: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Εσύ που είσαι ο Θεός μου, γεμάτος ελεημοσύνη και Πανάγαθος, Εσύ που με σοφία δημιούργησες ολόκληρο τον κόσμο, Εσύ που με την πανάγαθη Πρόνοιά Σου για όλα προνοείς και για όλα σου τα κτίσματα, Δέσποτα Πανάγαθε και Ποιητή του παντός…, που είσαι ο αίτιος της ζωής». Όμως, στο ίδιο βιβλίο (σ. 125), με τίτλο υποκεφαλαίου: «Ο ένας και μοναδικός θεός: Ο Αλλάχ», μαθαίνουν παρομοίως για τον  Αλλάχ ότι είναι: «ο παντοδύναμος και παντοκράτορας Θεός, που έπλασε τον άνθρωπο, δημιούργησε τον κόσμο και προνοεί συνεχώς για το σύμπαν».

Στο ίδιο Βιβλίο και στο υποκεφάλαιο: «Ο Κανόνας της Αγίας Γραφής», οι μαθητές διδάσκονται ότι «τα βιβλία του Κανόνα περιέχουν τον θείο λόγο που αποκαλύφθηκε στους ανθρώπους και αποτελούν το μέτρο και τον γνώμονα της πίστης και της ζωής του χριστιανού» (σ. 40). Σε επόμενο κεφάλαιο, όμως, του ίδιου βιβλίου (σ. 125), χωρίς να σκεφτεί κανείς τη σύγχυση που δημιουργείται στα παιδιά, με τίτλο υποκεφαλαίου: «Μωάμεθ, η σφραγίδα των προφητών», μαθαίνουν οι μαθητές/τριες ότι, υπάρχει ένα θεόπνευστο και θεόσταλτο βιβλίο που παραδόθηκε στον Μωάμεθ από τον Αρχάγγελο Γαβριήλ: «Το Κοράνιο  είναι η ορθή αρχική και τελευταία Αποκάλυψη. Ο Μωάμεθ θεωρείται η σφραγίδα των Προφητών, ο έσχατος των προφητών… Ο Μωάμεθ, ενώ βρισκόταν σε περισυλλογή στη σπηλιά Χίρα κοντά στη Μέκκα, παρουσιάστηκε μπροστά του ο άγγελος Γαβριήλ και τον διέταξε να απαγγείλει ένα κομμάτι από το ουράνιο αρχέτυπο του Κορανίου. Λέγεται ότι κατά τη νύκτα αυτή κατέβηκε ολόκληρο το Κοράνιο ως τον χαμηλότερο ουρανό, αλλά αποκαλύφθηκε αργότερα στον προφήτη, μέσω του αγγέλου Γαβριήλ, διαδοχικά και κατά μικρά τμήματα».

Οι ορθόδοξοι μαθητές, επίσης, μαθαίνουν στο ίδιο Βιβλίο της Α΄ Γυμνασίου (σ. 128) την προσευχή στον Αλλάχ, με περιεχόμενο προφανώς αντίθετο στη δική τους πίστη και με σαφή στόχο τη δημιουργία ή την καλλιέργεια θρησκευτικού συγκρητισμού και σύγχυσης: «Εις το όνομα του Αλλάχ του Παντελεήμονα, του Πολυεύσπλαχνου. Η Δόξα ανήκει στον Αλλάχ, τον Κύριο όλων των κόσμων τον Παντελεήμονα, τον Πολυεύσπλαχνο, Τον Ηγεμόνα της Ημέρας της Κρίσης. Εσένα (μόνο) λατρεύουμε και Εσένα (μόνο) ικετεύουμε για να μας παρέχεις τη βοήθεια Σου Καθοδήγησέ μας στο ορθό μονοπάτι».

Στο ίδιο Βιβλίο της Α’ Γυμνασίου, για παράδειγμα, τα ορθόδοξα Παιδιά, στο πλαίσιο του εφαρμοζόμενου σχεδίου εμποτισμού τους στο εκκοσμικευμένο διαθρησκειακό πνεύμα, μαθαίνουν (σ. 134) ότι «ο Τζελαλεντίν Ρουμί, ποιητής, νομικός, θεολόγος και σούφι απηύθυνε διδασκαλία προς όλους τους ανθρώπους από οποιαδήποτε πίστη κι αν προέρχονταν, θεωρώντας ότι ο Θεός Μουσουλμάνων, Χριστιανών και Εβραίων είναι ένας».

Στην ίδια συνάφεια, προσφέρεται κείμενο προς εκμάθηση από το Κοράνιο στους μαθητές/τριες στο Βιβλίο της Γ΄ Γυμνασίου (σελ. 46):«Πιστεύουμε στην Αποκάλυψη που έχει σταλεί σ’ εμάς και σ’ αυτή που έχει σταλεί σ’ εσάς. Ο Θεός μας και ο Θεός σας είναι Ένας. Κι εμείς σ’ Αυτόν έχουμε υποταχθεί (στη θέλησή του στο Ισλάμ)» (Σούρα 29, 46).

Επίσης, στο ίδιο μοτίβο, της μεθοδευμένης δημιουργίας θρησκευτικής θολούρας στις ψυχές των μαθητών/τριών, στο ίδιο βιβλίο της Γ΄ Γυμνασίου (σελ. 46) και στην ενότητα: «Ο σεβασμός του άλλου στις θρησκείες του κόσμου» και μάλιστα στο κεφάλαιο με τον τίτλο: «Το Κοράνιο προτρέπει σεβασμό προς τους λαούς της Βίβλου και το ανθρώπινο πρόσωπο», οι ορθόδοξοι μαθητές, καλούνται να μάθουν επιλεγμένα κομμάτια από το περιεχόμενο του Κορανίου: «Ω! Λαέ της Βίβλου! Ελάτε μαζί να συμφωνήσουμε για τις διαφορές ανάμεσά μας, ώστε να μη λατρεύουμε παρά μόνο τον ΑΛΛΑΧ. Και να μην εξομοιώνουμε τίποτε μ’ Εκείνον, κι ας μη στήσουμε ανάμεσά μας, κυρίους ή προστάτες, εκτός απ’ τον ΑΛΛΑΧ. Αν όμως δεν θελήσουν να συμμορφωθούν, τότε να πείτε: Να είστε μάρτυρες, ότι εμείς είμαστε Μουσουλμάνοι» (Σούρα 3, 64).

Είναι ξεκάθαρο ότι η επιλογή και παράθεση τέτοιων αντιφατικών γνώσεων και θέσεων στα σχολικά βιβλία, δεν είναι τυχαία, αποτελεί καθαρή κατάργηση της θρησκευτικής ταυτότητας και διαφοράς των μαθητών και των γονέων τους, παραβίαση των μορφωτικών και δημοκρατικών τους δικαιωμάτων και, συνεπώς, δημιουργεί τεράστια παιδαγωγικά και θεολογικά προβλήματα στην πνευματική συγκρότηση των νέων μας και, ταυτόχρονα, πολιτισμική διάβρωση του ελληνικού πολιτισμικού τοπίου.

Εκτός από τη θρησκευτική σύγχυση που προκαλεί ο θρησκευτικός αυτός συγκρητισμός, ερωτάται το Υπουργείο Παιδείας: Υπάρχει άλλος υγιής και μορφωτικός λόγος για να μαθαίνουν τα παιδιά αυτές τις αντίθετες με την πίστη τους γνώσεις; Ποια παιδαγωγική αρχή ορίζει ή επιτρέπει να προσφέρονται σε μαθητές/τριες (12-13 ετών) τέτοιας μορφής αντιφατικές γνώσεις που, αντί να αναπτύσσουν, παραβιάζουν και απειλούν να νοθεύσουν και να συγχύσουν τη θρησκευτική τους συνείδηση; Ποια λογική και νομική βάση έχει αυτή η προσηλυτιστική παρέμβαση του Υπουργείου στην ήδη υπάρχουσα θρησκευτική πίστη των νέων μας με στόχο την μετάλλαξή της;

Είναι ξεκάθαρο ότι το εγχείρημα αυτό είναι αντιδημοκρατικό και παράνομα, και ότι αποκαλύπτει την ταυτότητα των προθέσεων εκείνων που το επιχειρούν καθώς ακόμη, και τη σχεδιασμένη σκοπιμότητα της όλης μετάλλαξης των Θρησκευτικών, από ορθόδοξη αγωγή που ήταν σε διαθρησκειακή ή πολυθρησκειακή αγωγή που μεθοδευμένα κατέληξε. Αυτήν την «ποιότητα» έχουν τα νέα αντιχριστιανικά Προγράμματα και Βιβλία των Θρησκευτικών. Γι’ αυτό, άλλωστε, οι ορθόδοξοι γονείς, δικαιολογημένα, τα επιστρέφουν στο Υπουργείο Παιδείας, ως απαράδεκτα.

Ορθόδοξη Αλήθεια, 06-12-2017

http://thriskeftika.blogspot.gr

ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΙΛΟΥΜΙΝΑΤΑΣ ΠΟΥ ΜΕΓΑΛΩΣΕ ΣΕ ΣΑΤΑΝΙΚΗ ΚΑΛΤΑ

ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΑΠΟΤΕΦΡΩΣΗ ΚΑΤΕΛΗΓΑΝ ΝΑ ΠΩΛΗΘΟΥΝ ΣΑΝ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΚΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ. ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΟΡΓΑΝΑ ΣΤΟ ΣΦΥΡΙ ΑΠΟ 300 ΕΩΣ $10.000!

Από τη Νεκταρία Καρακώστα

Μια μακάβρια βιομηχανία με τζίρο εκατομμυρίων ανθεί στις ΗΠΑ με εταιρίες που τεμαχίζουν και πωλούν κορμούς, κεφάλια και άκρα φτωχών ή ηλικιωμένων, που οι οικογένειές τους δεν μπορούσαν να τους θάψουν.

Μια άκρως μακάβρια βιομηχανία εκατομμυρίων δολαρίων που ειδικεύεται στην αγοραπωλησία... ανθρώπινων μελών ανθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπως αποκάλυψε πρόσφατα μεγάλη δημοσιογραφική έρευνα του πρακτορείου Reuters. Για του λόγου το αληθές, οι δημοσιογράφοι Μπράιαν Γκρόου και Τζον Σίφμαν κατάφεραν να αποκτήσουν μία σπονδυλική στήλη αντί 300 δολαρίων και δύο... κεφάλια (!) από μία εταιρία που δηλώνει ως επάγγελμα το εύσχημο «τράπεζα μη μεταμοσχεύσιμου ιστού», χωρίς καν να χρειαστεί να αποκρύψουν την επαγγελματική τους ταυτότητα, αλλά και χωρίς να χρειαστεί να δηλώσουν τι τα θέλουν!

Αυτό, εκτός από μακάβριο, είναι και τρομακτικό! Γιατί καλά να αγοράσουν τμήματα ενός ανθρώπινου σώματος ένας γιατρός, ένας ερευνητής, μια οργάνωση εκπαίδευσης ιατρικού προσωπικού ή έστω μια εταιρία ιατρικών συσκευών που θέλει να κάνει πειράματα, π.χ. για να διαπιστώσει την ασφάλεια ενός προϊόντος της, αλλά είναι πολύ διαφορετικό να έχει πρόσβαση σε τέτοιο «υλικό» οποιοσδήποτε! Παρ' όλα αυτά, κανένας νόμος στις ΗΠΑ δεν εμποδίζει τους επαγγελματίες της Υγείας, αλλά και τους λεγόμενους «μεσίτες», επαγγελματίες που δραστηριοποιούνται στη «διακίνηση» αυτών των μερών του σώματος, να τα μεταπωλούν. Πρακτικά, στις ΗΠΑ το να αγοράσει κανείς μέλη σορών είναι πιο εύκολο από το να αγοράσει κρασί - για το τελευταίο ζητείται τουλάχιστον επίδειξη αστυνομικής ταυτότητας! Τμήματα ανθρώπινων σορών μπορεί κανείς να αγοράσει από παντού: από το Αmazon, το Instagram ή το facebook. 

Σοροί ανθρώπων που οι συγγενείς τους είναι τόσο φτωχοί, που δεν έχουν χρήματα για να τους θάψουν ή να τους αποτεφρώσουν (μία κηδεία στις ΗΠΑ κοστίζει περίπου 7.000 δoλάρια, ενώ μία αποτέφρωση 400 έως 1.000 δολάρια), αλλά και ανθρώπων που έχουν δηλώσει ως τελευταία τους επιθυμία, χάρη σε ρομαντικά και αλτρουιστικά κίνητρα, να δωρίσουν το σώμα τους στην επιστήμη παραδίδονται σε ειδικούς «μεσίτες», για να διατεθούν για εκπαιδευτικούς και ερευνητικούς σκοπούς, να καταλήξουν δηλαδή σε αμφιθέατρα ιατρικών σχολών ή σε ερευνητικά εργαστήρια. Χιλιάδες άνθρωποι δωρίζουν τα σώματα οικείων τους, θεωρώντας πως έτσι ωφελούν την επιστήμη, η πραγματικότητα είναι όμως ότι σε κάποιες περιπτώσεις αυτές που ωφελούνται είναι οι τσέπες των επιτηδείων, που εκμεταλλεύονται την έλλειψη ρυθμιστικού πλαισίου και βγάζουν μέρη του σώματος προς... πώληση ή και ενοικίαση (!), όπως θα πουλούσαν οποιοδήποτε άλλο αγαθό!

Διευκρινίζεται πως το μακάβριο εμπόριο δεν αφορά ζωτικά όργανα που μπορούν να μεταμοσχευθούν, αλλά μέρη του σώματος όπως κορμοί, κεφάλια και άκρα! Ο νόμος επιτρέπει την αγοραπωλησία ανθρώπινων μελών που δεν προορίζονται για μεταμόσχευση, αυτοί όμως που θα έπρεπε να κερδίζουν από αυτό είναι οι συγγενείς και όχι οι εταιρίες, αναφέρει o Ρομπ Μοντεμόρα, πρώην αξιωματούχος του FBI.

Το ζήτημα είναι πως από το κραταιό αυτό εμπόριο εκείνη που τελικά ζημιώνεται είναι η ίδια η επιστήμη! Υπάλληλοι από τις ιατρικές σχολές των πανεπιστημίων της Πενσιλβανίας και της Φλόριντα επισημαίνουν ότι οι δωρεές πτωμάτων για ερευνητικούς σκοπούς στα εκπαιδευτικά ιδρύματα έχουν μειωθεί δραματικά, δυσχεραίνοντας την εκπαίδευση των φοιτητών.

«Πλεονεκτήματα»
Ο λόγος δεν είναι ότι οι άνθρωποι έπαψαν να επενδύουν -κάποιοι ακόμη και με τον θάνατό τους- στην πρόοδο της επιστήμης, απλώς οι αετονύχηδες «μεσίτες» προσφέρουν ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα στους δωρητές, όπως π.χ. τη δωρεάν παραλαβή της σορού από τον χώρο τους! 

Μία επιτροπή είχε ζητήσει το 2004 από την πολιτεία να θέσει κανόνες σε αυτό το ανεξέλεγκτο εμπόριο, όμως δεν έγινε τίποτα! Από τότε μέχρι σήμερα υπολογίζεται ότι τουλάχιστον 2.357 μέλη σώματος έχουν τύχει κακής χρήσης και διακίνησης από επιτηδείους. Ενας «μεσίτης» συνήθως κόβει το πτώμα σε έξι κομμάτια και πωλεί καθένα από αυτά αντί 300 έως και 10.000 δολαρίων! Μία από τις εταιρίες που δραστηριοποιούνται σε αυτό το μακάβριο εμπόριο, υπό την επωνυμία Science Care (Φροντίδα για την Επιστήμη), «στρατολογεί» σορούς από οίκους ευγηρίας, γραφεία τελετών και ιδιώτες μέσω ηλεκτρονικής διαφήμισης και έχει τζίρο που αγγίζει τα 27.000.000 δολάρια τον χρόνο. 

Στο πλαίσιο της έρευνας του Reuters, οι δημοσιογράφοι ήρθαν σε επαφή με δεκάδες συγγενείς ατόμων που είχαν θελήσει να δωρίσουν το σώμα τους στην επιστήμη, αλλά αντ' αυτού πωλήθηκαν σαν καταναλωτικό προϊόν. Ολοι δήλωσαν σοκαρισμένοι. «Θέλουμε δικαιοσύνη» τονίζει η Λέιτσελ Τζέφρις Χάνσον, καθώς το κεφάλι της μητέρας της, που σύμφωνα με τις υποσχέσεις ενός εκ των μεσιτών είχε αποτεφρωθεί, αυτή τη στιγμή πιθανόν κοσμεί το ράφι κάποιου «συλλέκτη ανθρώπινων κρανίων»!

24χρονος καρκινοπαθής ο κάτοχος της σπονδυλικής στήλης

Αναζητώντας τον άλλοτε... κάτοχο της σπονδυλικής στήλης που έφτασε στα χέρια τους, οι δημοσιογράφοι του Reuters κατάφεραν, συνδυάζοντας την ημερομηνία θανάτου από τα παραστατικά που συνόδευαν το «εμπόρευμα» που αγοράστηκε από την εταιρία Restore Life, με τις ληξιαρχικές πράξεις θανάτου της περιοχής, να φτάσουν στους γονείς του Κόντι Σόντερς, που πέθανε σε ηλικία 24 ετών. Με έξοδα του Reuters έγινε και εξέταση DNA, που απέδειξε ότι η σπονδυλική στήλη ανήκε όντως στον Σόντερς. 

Η Restore Life διαφημίζει ότι διοχετεύει τα σώματα που φτάνουν σε αυτή σε ερευνητές που ψάχνουν θεραπείες κατά του καρκίνου, της άνοιας και άλλων τρομερών ασθενειών. Στο πλαίσιο αυτό, οι γονείς του Σόντερς είχαν υποθέσει ότι οι επιστήμονες θα έπαιρναν κάποια δείγματα από το δέρμα του νεκρού παιδιού τους, θα αποτέφρωναν το υπόλοιπο και θα τους επέστρεφαν τις στάχτες. 

Δεν περίμεναν ποτέ ότι το παιδί τους θα κοβόταν σε κομμάτια και θα πωλούνταν σαν προϊόν σε ράφι σούπερ μάρκετ. Οπως τονίζουν, η βαριά κατάσταση της υγείας του τον είχε αναγκάσει να υποβληθεί σε δεκάδες χειρουργεία στη διάρκεια της σύντομης ζωής του. Και το τελευταίο που ήθελαν ήταν το σώμα του να συνεχίσει να βασανίζεται, έστω και μετά θάνατον.

dimokratianews,19.11.2017

http://aktines.blogspot.gr 

ΓΕΡΩΝ ΕΦΡΑΙΜ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗΣ: ΣΑΤΑΝΙΚΗ ΑΙΡΕΣΗ Η EXELDIM (ΕΞΕΛΕΓΚΤΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ)

ΤΟ ΘΑΥΜΑΣΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΕΦΡΑΙΜ ΤΗΣ ΑΡΙΖΟΝΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΒΡΑΙΑ!

Όλοι γνωρίζουν την υψηλή πνευματική κατάσταση του Γέροντος Εφραίμ Αριζόνα.

Μια γυναίκα φανατική Εβραία ήθελε να κάνει κακό στον Γέροντα πριν χρόνια. Ντυμένη λοιπόν σαν ευσεβέστατη χριστιανή με μακριά ρούχα και μαντιλάκια πήγε να δει τον Γέροντα. Οι υποτακτικοί του της είπαν δεν μπορεί να τον δει και επιχείρησε και άλλες μέρες. Μετά από μέρες της επιτρέψαμε να τον δει. Είχε κρύψει ένα μαχαίρι μέσα στα ρούχα της για να τον σκοτώσει και μπαίνοντας μέσα ξαφνιάστηκε όταν τον είδε να είναι σε όρθια στάση ψηλά και φώναξε Γέροντα!! Τον είδε να ίπταται στον αέρα σε στάση ευλογιάς! Της λέει άσε το μαχαίρι και θα κατέβω να μιλήσουμε. Μπήκαν μέσα και οι υποτακτικοί και την αφόπλισαν.

Τελικά η γυναίκα μετανόησε και πίστεψε και βαπτίστηκε. Η αγιότης του Γέροντα φάνηκε άλλη μια φορά.

πηγή: apantaortodoxias.blogspot.ca

ΔΙΑΒΟΛΙΚΟΤΕΡΟΙ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ!

Διαβολικότεροι τοῦ Διαβόλου!

τοῦ ἀρχ/του Δανιήλ Ἀεράκη

Ὁ Διάβολος δὲν τολμᾶ νὰ ἀσεβἠση στὸ πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τρέμει μπροστὰ στὸ Θεανδρικὸ Του πρόσωπο (Λουκ. η' 28). Ἀσεβῆ ὅμως ἄτομα τολμοῦν καὶ γράφουν καὶ λένε ἀκατονόμαστα γιὰ τὸν Ἀναμάρτητο Κύριο καὶ γιὰ τὴν Ἀειπάρθενο Παναγία.

-         Αὐτὸ δὲ πού συνέβη τὸ μῆνα Ὀκτώβριο σὲ θέατρο τῆς Θεσσαλονίκης, ξεπέρασε σὲ βλάσφημη χυδαιότητα καὶ τὸν Ν. Καζαντζάκη καὶ τὸν Μ. Ἀνδρουλάκη. Συγγραφέας τοῦ φρικώδους ἔργου εἶναι κάποιος (πεθαμένος πλέον) Πορτογάλος σατανιστής, ὁ Φερνάνδος Πεσσόα. Τίτλος τοῦ ἔργου: «Ἡ ὥρα τοῦ Διαβόλου»!

-         Ὁ πρωταγωνιστὴς ὑποδύεται τὸ Διάβολο καὶ μιά γυναίκα, ποῦ ἔχει τὸ ὄνομα «Μαρία». Me τὸ ὄνομα αὐτὸ, ὁ ἀπαίσιος Πεσσόα, ὑποστηρίζει, ὅτι παρουσιάζει τὴν... Παναγία! Ὁ Διάβολος στὸ ἔργο λέει ότι εἶναι ἀδελφὸς τοῦ Χριστοῦ! Ἀκούγεται τὸ «Πάτερ ἠμῶν», ἀλλὰ σὲ πρῶτο πρόσωπο καὶ ἀπευθύνεται στὸ Διάβολο! Ἡ «Μαρία» γονατίζει καὶ φιλάει τὸ χέρι τοῦ Διαβόλου! Καὶ ὕστερα μιὰ ὁλόγυμνη γυναίκα στὴ σκηνὴ περιμένει τὸ Διάβολο νὰ τὴν... βιάση! Καὶ στὸ πρόσωπο τῆς γυναίκας αὐτῆς ὁ ἀκόλαστος συγγραφέας ὑπονοεῖ τὴν Παρθένο Κόρη, τὴν Θεοτόκο Μαρία!

-         Ποιὸς διαμαρτυρήθηκε γιὰ τὴ φρικτὴ αὐτὴ βεβήλωσι; Σχεδὸν κανείς. Κάποιοι λίγοι, πού συνάχθηκαν ἔξω ἀπὸ τὸ θέατρο καὶ φώναζαν, συνελήφθησαν ἀπὸ τὴν ἀστυνομία, μὲ τὸ αἰτιολογικό ὅτι «ἡ τέχνη εἶναι ἐλεύθερη»! Ἡ τέχνη μπορεῖ νὰ εἶναι ἐλεύθερη, ἀλλὰ ἡ πρόστυχη ἀσέβεια δὲν εἶναι τέχνη, καὶ ἑπομένως δὲν εἶναι ἐλεύθερη. Ὁ ὑπόνομος δὲν ξεχύνεται στοὺς δρόμους ἀκάλυπτος!

-         Ἂν σὲ θέατρο παρουσίαζαν ὁλόγυμνο τὸν κ. Τσίπρα ἢ τὸν κ. Παυλόπουλο, θὰ τοὺς ἄφηναν, διότι «ἡ τέχνη εἶναι ἐλεύθερη»; Ἀμέσως θὰ τοὺς συνελάμβαναν. Μεγάλος ὁ πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας καὶ ὁ πρωθυπουργός! Μικρὸς ὁ Χριστός; Μικρὴ ἡ Παναγία;

-         Ἀλλὰ γιατί μᾶς ἐκπλήσσει ὁ Πεσσόα, ὅταν χιλιάδες Ἕλληνες, κάθε λεπτὸ, βλασφημοῦν τὴν Παναγία καὶ σκέπτονται βρωμερὰ σὰν τὸν Πεσσόα; Ὁ βλάσφημος καταντᾶ πεσῶν σὰν τὸν Πεσσόα!

http://aktines.blogspot.gr