ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ (163/2017)
Πρός
Τόν Ἱερόν Κλῆρον καί
τόν Χριστώνυμον Λαόν
τῆς καθ΄ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Κυθήρων καί Ἀντικυθήρων
Τόν Ἱερόν Κλῆρον καί
τόν Χριστώνυμον Λαόν
τῆς καθ΄ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Κυθήρων καί Ἀντικυθήρων
«Γένους βροτείου
τὴν ἀνάπλασιν πάλαι,
ᾌδων Προφήτης, Ἀββακούμ προμηνύει,
Ἰδεῖν ἀφράστως ἀξιωθεὶς τὸν τύπον˙
Νέον Βρέφος γάρ, ἐξ ὄρους τῆς Παρθένου,
Ἐξῆλθε λαῶν, εἰς ἀνάπλασιν Λόγος».
(Εἱρμός δ’ ᾠδῆς Χριστουγέννων, Ἰαμβικός)
ᾌδων Προφήτης, Ἀββακούμ προμηνύει,
Ἰδεῖν ἀφράστως ἀξιωθεὶς τὸν τύπον˙
Νέον Βρέφος γάρ, ἐξ ὄρους τῆς Παρθένου,
Ἐξῆλθε λαῶν, εἰς ἀνάπλασιν Λόγος».
(Εἱρμός δ’ ᾠδῆς Χριστουγέννων, Ἰαμβικός)
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί καί
Συλλειτουργοί,
Ἀδελφοί μου Χριστιανοί, Τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά˙
Εὐλογημένα, εἰρηνικά, θεοχαρίτωτα καί δωρεοφόρα Χριστούγεννα!
Ἀδελφοί μου Χριστιανοί, Τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά˙
Εὐλογημένα, εἰρηνικά, θεοχαρίτωτα καί δωρεοφόρα Χριστούγεννα!
Ἱερά καί ἁγία,
φωταυγής καί μυσταγωγική εἶναι ἡ νύκτα τῶν Χριστουγέννων. Ὁ ἱερός ὑμνογράφος,
τό στόμα τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας, ἀναφωνεῖ σέ πανηγυρικό τόνο : «Μεγάλυνον
ψυχή μου, τόν ἐκ τῆς Παρθένου, Θεόν σαρκί τεχθέντα. Μεγάλυνον ψυχή μου, τόν ἐν
τῷ Σπηλαίῳ, τεχθέντα Βασιλέα. Μεγάλυνον ψυχή μου, τήν ἁγνήν Παρθένον, τήν
γεννησαμένην Χριστόν τόν Βασιλέα. Σήμερον ὁ Δεσπότης, τίκτεται ὡς βρέφος, ὑπὸ
Μητρὸς Παρθένου.Σήμερον οἱ Ποιμένες, βλέπουσι τὸν Σωτῆρα, σπαργάνοις εἱλημένον,
καὶ κείμενον ἐν Φάτνῃ. Σήμερον πᾶσα κτίσις, ἀγάλλεται καὶ χαίρει, ὅτι Χριστὸς
ἐτέχθη, ἐκ τῆς Παρθένου Κόρης».
Δοξολογία μεγάλη εἰς τόν οὐρανόν καί εἰς τήν γῆν καί χαρά καί ἀγαλλίασις
παγκόσμια καί πανανθρώπινη διά τό τρισμέγιστο αὐτό γεγονός τῆς Θείας
ἐνανθρωπήσεως. Εἶναι πνευματική καί λυτρωτική ἡ χαρά τοῦ κόσμου καί τῆς
ἀνθρωπότητος διά τήν ἀνάπλασιν τοῦ «βροτείου γένους», ὅπως ἀκούσατε εἰς τόν
προταχθέντα ἐπίκαιρο ὕμνο, τόν ὁποῖο θά ἀποδώσωμε εὐθύς ἀμέσως εἰς τήν ἀπλῆ
γλῶσσα διά νά γίνη κατανοητός ἀπό ὅλους : «ὁ Προφήτης Ἀββακούμ, ψάλλοντας τήν
παλαιά ἐκείνη ἐποχή, προεμήνυσε τήν ἀνάπλασι (καί πνευματική ἀναγέννησι) τοῦ
ἀνθρώπινου γένους, ἀφοῦ ἀξιώθηκε νά ἰδῆ, κατά ἕνα ἀνέκφραστο τρόπο, μέ τά
πνευματικά του μάτια τόν τύπον˙ Γιατί εἶδε (προορατικά) νέον βρέφος, τό Θεῖο
Βρέφος, πού προῆλθε ἀπό τό ἀλάξευτο ὄρος τῆς Παρθένου, τόν Λόγον τοῦ Θεοῦ πού
ἦλθε εἰς τόν κόσμον διά τήν ἀνάπλασιν (καί ἀνόρθωσιν) τῶν λαῶν».
Ὁ
κόσμος καί ὁ ἄνθρωπος ἐπλάσθησαν ἐν σοφίᾳ ἀπό τόν Θεῖον Δημιουργόν,
ἐδημιουργήθησαν«καλοί λίαν». Ἡ παράβασις τῆς θείας ἐντολῆς καί ἡ ἁμαρτία
ἀμαύρωσαν «τό κατ’ εἰκόνα Θεοῦ» τοῦ ἀνθρώπου καί ἀνέκοψαν τήν
φοράν του πρός τό «καθ’ ὁμοίωσιν τοῦ Θεοῦ». Μετά
τήν προπατορική ἁμαρτία καί ὁ κόσμος ἐφθάρη καί ἀλλοιώθηκε. «Ἡ κτίσις συστενάζει καί συνωδίνει ἄχρι τοῦ νῦν»(Ρωμ.
8, 22). «Ὁ κόσμος ὅλος κεῖται ἐν τῷ πονηρῷ» πλέον, κατά τόν
ἅγιον Εὐαγγελιστή Ἰωάννη (Α’ Ἰωάν. 5, 19).
Τό
θεῖο ὅραμα τοῦ Προφήτου Ἀββακούμ πραγματοποιεῖται μετά τήν ὑπερφυσική Γέννησι
τοῦ Θεανθρώπου, ὁ ὁποῖος «ἐξῆλθε εἰς ἀνάπλασιν λαῶν».
Ἡ ἀνθρωπότητα, ἡ ὁποία κατά τήν ἐποχή τοῦ Νῶε κατεστράφη ἀπό τόν φοβερό
κατακλυσμό καί κατά τήν ἐποχή τοῦ Λώτ κατεκάη μέ τήν φωτιά καί τό θειάφι,
ἀναπλάσθηκε εἰς τό πρόσωπον τοῦ σαρκωθέντος Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ καί τό
ἀπολυτρωτικό καί ἀναπλαστικό μήνυμα τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου μεταλαμπαδεύθηκε καί
μεταλαμπαδεύεται ἀκόμη εἰς πᾶσαν τήν γῆν, ἀπό τῶν περάτων ἕως τῶν περάτων τῆς
Οἰκουμένης.
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Τό
λυπηρό καί ἀνησυχητικό εἶναι ὅτι μετά παρέλευσιν δύο χιλιετιῶν, 20 αἰώνων ζωῆς
καί δράσεως τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανισμοῦ εἰς τόν πλανήτην μας, δέν καταυγάζει τό
φῶς τοῦ Χριστοῦ ὁλόκληρη τήν Οἰκουμένη. Οἱ μακράν τοῦ Θεοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας
ἄνθρωποι σήμερα, ὄχι μόνο δέν ἐνδιαφέρονται διά τήν διάσωσιν τοῦ «κατ’ εἰκόνα» καί τήν ἐπίτευξιν τοῦ «καθ’ ὁμοίωσιν», περιφρονοῦν δηλ. τό κατά φύσιν καί
ἀπαξιώνουν τό ὑπέρ φύσιν, ἀλλά καί ἐπιδιώκουν τήν ἀφύσικη, τήν παρά φύσιν ζωή,
τήν ἀντίθετη πρός τούς θείους νόμους τοῦ Πανσόφου Δημιουργοῦ μας, ἀνώμαλη καί
ἀκατάστατη ζωή, ἡ ὁποία κάθε ἄλλο παρά εὐτυχία, εἰρήνη, πρόοδο, πνευματική
ἄνοδο καί προκοπή ὑπόσχεται.
Ἀπέχουμε πολύ ἀκόμη
ἀπό τήν πραγμάτωσι τοῦ Θείου Λόγου, τῆς Θείας προρρήσεως «…καί γενήσεται μία ποίμνη, εἷς ποιμήν» (Ἰωαν. 10,16),
ἡ ὁποία προϋποθέτει τήν σύναξι ὅλων τῶν λογικῶν προβάτων τοῦ Χριστοῦ ἐντός τῆς
ἁγίας Μάνδρας τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, τῆς Ἁγίας
Ὀρθοδόξου ἡμῶν Ἐκκλησίας καί ὄχι τήν ἔνταξί τους στήν ὅποια χριστιανική
κοινότητα, ἡ ὁποία σφετερίζεται καί οἰκειοποιεῖται τόν θεῖο ὅρο «Ἐκκλησία τοῦ
Χριστοῦ», ὡσάν νά ὑπάρχουν πολλές καί ἀκοινώνητες μεταξύ των Ἐκκλησίες καί ὄχι
ἡ Μία καί Μόνη τοῦ Χριστοῦ Ἁγία τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησία, ἡ Ἐκκλησία τῆς
Πεντηκοστῆς.
Αὐτή
εἶναι ἡ ἀπερίτμητη καί σώζουσα ἀλήθεια περί Ἐκκλησίας, ἡ Ὀρθόδοξη
Ἐκκλησιολογία, ὅσο καί ἄν ἐνοχλοῦνται καί ταράσσονται οἱ ὀπαδοί τῆς παναιρέσεως
τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί οἱ νοσταλγοί καί «ἀχθηφόροι» τῆς ἰδέας τῆς Πανθρησκείας.
Καί
πλανῶνται πλάνην οἰκτράν ὅσοι μέ τίς Διαθρησκειακές συνάξεις καί συμπροσευχές
νομίζουν ὅτι θά κατορθώσουν κάτι καί ὅτι θά ἀλλάξουν καί θά «φωτίσουν» μέ τόν
τρόπο αὐτό τόν κόσμο καί τήν ἀνθρωπότητα.
Ὁ
ἀείμνηστος Ἁγιορείτης Γέροντας π.Γεώργιος Γρηγοριάτης, Κυθήριος τήν καταγωγή,
ἔλεγε τά ἀκόλουθα σέ ἐπίκαιρες Χριστουγεννιάτικες ὁμιλίες του εἰς τήν τράπεζα
τῆς Ἱ. Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους, τά ὁποῖα παρακαλῶ ἰδιαίτερα νά
προσέξωμε :
«…Ζοῦμε σέ ἕνα
κόσμο γεμᾶτο σύγχυση. Ὅμως μέσα σ’ αὐτόν τόν κόσμο πού ἔχει τόση σύγχυσι,
τόση ἀβεβαιότητα, τόσο ἄγχος, τόση ἀνασφάλεια, πού ὅλα εἶναι τόσο ρευστά καί
τόσο μάταια, αὐτός ὁ ὁποῖος ἔχει τόν Χριστό μέσα του ἔχει ἀσφάλεια, ἔχει
εἰρήνη, ἔχει βεβαιότητα, εἶναι ἤδη μπολιασμένος μέσα στόν Θεό καί μέσα στήν
αἰωνιότητα τοῦ Θεοῦ.
… Σέ τέτοιες
μεγάλες ἡμέρες δέν μποροῦμε νά σκεφτόμαστε ἐγωϊστικά μόνο τόν ἑαυτό μας.
Σκεφτόμαστε ὅλους τούς ἀνθρώπους πού πάσχουν, ὅλους τούς ἀνθρώπους πού πονοῦν,
ὅλους τούς ἀνθρώπους πού δέν γνωρίζουν τόν Χριστό. Καί γι’ αὐτό, σήμερα
ἰδιαιτέρως, ἡ προσευχή μας ἄς εἶναι γιά ὅλο τόν κόσμο. Ἄς παρακαλέσωμε τόν
Κύριο, τό Θεῖον Βρέφος, πού παρ’ ὅλα αὐτά εἶναι ὁ Βασιλεύς τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς
γῆς, νά σηκώση ἐκεῖνο τό εὐλογημένο χεράκι Του καί νά εὐλογήση τόν κόσμο, τόν
τετραπέρατο κόσμο. Νά εὐλογήση ὅλους τούς λαούς τῆς γῆς, ὅλα τά ἔθνη τοῦ
κόσμου. Νά εὐλογήση τήν ἁγία μας Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία, τήν ἁπανταχοῦ τῆς γῆς
σταυρωμένη καί διωκομένη. Νά εὐλογήση τούς μάρτυρες Ὀρθοδόξους Χριστιανούς, πού
εἶναι στίς φυλακές καί στά στρατόπεδα συγκεντρώσεως γιά τήν ἀγάπη τοῦ
Ἐσταυρωμένου Κυρίου, τοῦ σήμερον νηπιάσαντος Θεοῦ. Νά εὐλογήση τούς ὑποδούλους
Ἕλληνας ἀδελφούς μας τῆς Κύπρου, τῆς Βορείου Ἠπείρου, τῆς Κωνσταντινουπόλεως,
καί ὅπου ἀλλοῦ. Νά εὐλογήση τά νιᾶτα μας, τά ὁποῖα σήμερα περνοῦν αὐτή τήν
μεγάλη δυσκολία τῆς ἐλλείψεως προσανατολισμοῦ… Ὁ Κύριος νά δώση τήν εὐλογία Του
σέ ὅλους μας».
Ἀδελφοί μου,
Ἡ
ἀνάπλασις τοῦ κόσμου καί τῶν ἀνθρώπων, ἡ ἀνάπλασις καί πνευματική ἀναγέννησις
ὅλων μας γίνεται μόνον ἐν τῷ γεννηθέντι ἐν Βηθλεέμ τῆς Ἰουδαίας Σωτῆρι Χριστῷ.
Αὐτό προϋποθέτει τήν διά τῆς μετανοίας ἀναγέννησι καί ἀνακαίνισι τοῦ νοῦ καί
τῆς καρδίας μας, τήν ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι χαρίτωσί μας, πλούσιο τόν θεῖο φωτισμό
καί σταθερή καί ἀποφασιστική πορεία εἰς τόν σταυροαναστάσιμο δρόμο τῆς πνευματικῆς
ἐν Χριστῷ ζωῆς διά τήν ἐπίτευξι, μέ τήν βοήθεια καί τήν δύναμι τοῦ Κυρίου μας
Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ ὑψηλοῦ καί θείου στόχου τοῦ ἁγιασμοῦ καί τῆς ἐν Χριστῷ
σωτηρίας μας.
Εὐχόμενος ἀπό καρδίας εἰς ὅλους τούς ἀγαπητούς μας Κυθηρίους καί
Ἀντικυθηρίους, τούς ἐνταῦθα καί ἁπανταχοῦ τῆς γῆς διαβιοῦντας καί ἐργαζομένους
καί εἰς ὅλα τά πνευματικά μας ἐν Κυρίῳ τέκνα, τά ἐγγύς καί τά μακράν, καί
ἰδιαιτέρως τούς ἀγαπητούς μας ναυτικούς, πού διασχίζουν τά πέλαγα καί τούς
ὠκεανούς ὅλου τοῦ κόσμου, τηλαυγῆ τόν Θεῖο φωτισμό εἰς τήν ζωήν καί τά ἔργα μας
καί τήν σύν Θεῷ κατόρθωσιν τῆς πνευματικῆς μας ἀναπλάσεως, καθώς ἐπίσης ἔτη
πολλά καί εὐλογημένα, καλήν ὑγιείαν καί πλούσια τά βιοτικά καί πνευματικά
ἀγαθά, εὐλογημένα δέ καί εἰρηνικά τά ἅγια Χριστούγεννα καί τό Ἅγιο Δωδεκαήμερο,
διατελῶ,
Μέ Χριστουγεννιάτικες εὐχές καί ἀγάπη
Ὁ Μητροπολίτης
†Ὁ Κυθήρων Σεραφείμ
Ὁ Μητροπολίτης
†Ὁ Κυθήρων Σεραφείμ
