Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΚΑΙ Ο «ΚΑΤΑ ΦΑΝΤΑΣΙΑΝ» ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ

π. Βενέδικτος Νεοσκητιώτης

Αυταπάτη - Ορισμός: Νά πιστεύεις λάθος πράγματα γιά τόν εαυτό σου καί συνήθως κολακευτικά.

Παράδειγμα: “Έπρεπε να τήν δώση σέ μένα τήν θέση! Εργάζομαι περισσότερο από όλους,είμαι ο πιό έξυπνος καί οι ηγετικές μου ικανότητες είναι παραπάνω από προφανείς”.

Η ίδια η αυταπάτη καί η άγνοια είναι από μόνα τους τό μεγάλο μείον στή ζωή, άν όχι η καταστροφή της.

Καί στήν εκκλησία βλέπουμε ότι η ηθική αυταπάτη αιχμαλώτισε πολλούς από τούς χριστιανούς. Έτσι άλλοι ενώ κυλίονται στήν αμαρτία καί στήν διαφθορά θεωρούν τούς εαυτούς των ηθικούς καί τέλειους.

Άλλοι πάλι, έχοντας κατορθώσει μερικές αρετές νομίζουν, ότι έφθασαν στήν τελειότητα λέγοντας ο καθένας από αυτούς αυτό πού είπε εκείνος ο νεανίσκος τού Ευαγγελίου· «Ταύτα πάντα εφυλαξάμην εκ νεότητος. Τί έτι υστερώ;». Μέ τόν λογισμό αυτό εξαπατούν τόν εαυτό τους καί κοιμούνται μαζί μέ τήν αμαρτία καί μέσα στήν αμαρτία.

Ο «κατά φαντασίαν» Χριστιανός:

1. Δέχεται αμέσως τίς επιδράσεις τής κοσμικής ζωής.

2. Ο προσανατολισμός του είναι κυρίως εξωστρεφής.

3. Η πνευματική του ζωή μειώνεται από τίς εξωτερικές επιδράσεις.

4. Είναι πιστός στό βαθμό πού εκείνος φαντάζεται.

5. Στήν εκκλησιαστική του ζωή κυριαρχεί ο σεβασμός τών εκκλησιαστικών τύπων. Η ουσία τών τύπων τόν αφήνει αδιάφορο.

6. Τό αγωνιστικό του ενδιαφέρον γιά τή ζωή τής πίστεως καί τού αγιασμού περιορίζεται στά όρια πού προσδιορίζει η αρχή τής ανώδυνης πνευματικής ζωής, η οποία δεσπόζει σταθερά στό πνεύμα του.

7. Προσέρχεται στά μυστήρια τής Εξομολογήσεως καί τής θείας Ευχαριστίας, επειδή παραδέχεται ότι «κάνουν καλό».

8. Πιστεύει στό Θεό, όταν η ζωή του είναι χωρίς θλίψεις καί δοκιμασίες.

9. Τίς παρεκκλίσεις του από τήν ευαγγελική αλήθεια τίς δικαιολογεί μέ τό επιχείρημα τού δικαιώματος νά αυτοπροσδιορίζεται.

10. Ο κατά φαντασία χριστιανός κυριαρχείται από αισθήματα ανασφάλειας.

11. Φοβάται τόν θάνατο καί υπάρχει μέσα του η αγωνία γιά τό άγνωστο τέλος τής υπάρξεώς του.

Ο πραγματικός Χριστιανός:

1. Η πνευματική του αυτοσυνειδησία είναι ευαγγελική καί αγιοπνευματική. Τόν ενδιαφέρει η ουσία τών εκκλησιαστικών τύπων.

2. Βασικός πνευματικός στόχος είναι ο αδιάλειπτος διάλογός του μέ τόν έσω άνθρωπο τής αμαρτίας. Επιδιώκει τήν νέκρωση τής αμαρτίας.

3. Στοχεύει παράλληλα στήν εν Χριστώ τελείωση μέ τήν χάρη τού Θεού.

4. Πυξίδα τής ευαγγελικής του ζωής είναι η πιστή εμμονή του στό θέλημα του Θεού.

5. Ολόκληρη την ζωή του τήν βιώνει προσευχητικά, κατά τό «αδιαλείπτως προσεύχεσθε».

6. Είναι άνθρωπος τής νήψεως καί τής εγρηγόρσεως.

7. Βαδίζει θεληματικά την στενή και τεθλιμμένη οδό των θλίψεων και ποικίλων δοκιμασιών.

8. Ζεί στό πνευματικό κλίμα τής Βασιλείας τών Ουρανών.

9. Την γνώση τού εαυτού του την εμπιστεύεται στον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος. Θέλει νά σκέπτεται το «δεν είμαι τίποτα, δεν γνωρίζω τίποτα καλό στον εαυτό μου».

10. Αποκρούει κάθε εσωτερικό λογισμό για κατάκτηση κάποιας αρετής ή αγιότητας.

11. Φροντίζει να αγαπά τόν πλησίον του καί να ειρηνεύει, κατά τό δυνατόν, μέ αυτόν, αλλά καί νά αναγνωρίζη τόν εαυτό του κατώτερο ενώπιον όλων των ανθρώπων.

12. Η μνήμη τού θανάτου είναι ο καθημερινός του άρτος, πού τόν στηρίζει στόν δύσκολο δρόμο τής στενής καί τεθλιμμένης οδού.

Αυτά είναι τα γνωρίσματα τής αυταπάτης καί μή, καί τού κατά φαντασίαν καί αληθούς Χριστιανού.

http://theomitoros.blogspot.gr

ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ… ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΕΣ

π. Δημητρίου Μπόκου

Οι αληθινοί Έλληνες ενδιαφέρονται να μαθαίνουν την ιστορία τους. Οι αληθινοί Έλληνες αγαπούν την πατρίδα τους και το γένος ολόκληρο, έστω και αν είναι διασκορπισμένο στα πέρατα της γης. Οι αληθινοί Έλληνες είναι γνήσιοι πατριώτες, ασπαζόμενοι το ομηρικό απόφθεγμα: «Εις οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί πάτρης». Θεωρούν αλάνθαστη επιλογή το να υπερασπίζονται την πατρίδα.

Βέβαια μερικοί βιάζονται να το ονομάσουν αυτό εθνικισμό, ρατσισμό, φυλετισμό. Το λένε οι απάτριδες, οι μισέλληνες, οι πατριδοκάπηλοι, οι εθνομηδενιστές, όσοι ξεπουλάνε τον τόπο, την ιστορία, την πατρίδα μας για τριάκοντα αργύρια. Αυτοί είναι οι σύγχρονοι προδότες του έθνους μας. Βαδίζουν στα ίχνη των παλιών προδοτών που γεμίζουν δυστυχώς τις σελίδες της ιστορίας μας, μελανά στίγματα δίπλα στα μεγάλα φωτεινά αναστήματα των ηρώων και των μαρτύρων μας.

Τους εθνοπροδότες αυτούς σιγοντάρουν και κάποιοι άκαπνοι θεολογούντες, ασκούμενοι επί χάρτου με μια ασπόνδυλη θεολογία, που διατείνεται ότι ο Χριστιανός δεν δικαιολογείται να ασχολείται με επίγειες πατρίδες, μια και «ημών το πολίτευμα εν ουρανοίς υπάρχει» (Φιλ. 3, 20) και «ουκ έχομεν ώδε μένουσαν πόλιν, αλλά την μέλλουσαν επιζητούμεν» (Εβρ. 13, 14).

Αλλά ο απόστολος Παύλος με τα λόγια αυτά δεν αναφέρεται στην επίγεια πατρίδα ή στην εθνικότητα των Χριστιανών. Κάμνει λόγο για ανθρώπους με επαίσχυντο τρόπο ζωής, που δεν έχει καμμιά σχέση με τον τρόπο ζωής (πολίτευμα) που εντέλλεται ο Χριστός. Από αυτούς τους ανθρώπους, λέει ο απόστολος, να διαχωρίζουμε τη ζωή μας και να την προσαρμόζουμε προς το ουράνιο πολίτευμα που δίδαξε ο Χριστός. Κατά τον ίδιο τρόπο καλεί τους Χριστιανούς να εξέλθουν από την επίγεια ιουδαϊκή παρεμβολή, να απομακρυνθούν δηλαδή από τον ιουδαϊκό τρόπο λατρείας και ζωής, εφόσον ο πνευματικός προσανατολισμός τους δεν είναι, όπως για τους Ιουδαίους, η επίγεια Ιερουσαλήμ, αλλά η Άνω Ιερουσαλήμ, η Βασιλεία του Θεού.

(Οι πολύ …αιθεροβάμονες βέβαια καλό θα ήταν πατούν και λίγο το πόδι τους στη γη και να συγκαταβαίνουν περισσότερο στις «χαμηλές» προσκολλήσεις των γήινων. Θα τους βοηθούσε ίσως μια ματιά στο Γεροντικό [βλ. του αββά Ιωάννου του Κολοβού, β΄ και του αββά Σιλουανού, ε΄], Εκδόσεις ΑΣΤΗΡ, Αθήνα, 1970).

Ο ίδιος απόστολος από την άλλη όμως επιδεικνύει ζωηρό ενδιαφέρον για το γένος του, για τους ομοεθνείς του, για τους Ιουδαίους και θλίβεται βαθύτατα γιατί σταύρωσαν τον Χριστό. Και είναι τόση η αγάπη του για τους ομοεθνείς αδελφούς του, ώστε λέγει το αδιανόητο: «Να χαθεί αυτός, να χωρισθεί οριστικά από τον Χριστό, αν αυτό ήταν δυνατό να σώσει τους αδελφούς του, δηλαδή τους ομογενείς του Ισραηλίτες» (Ρωμ. 9, 2-4). Μήπως εδώ είναι ρατσιστής ο απόστολος, μια και αγαπάει τόσο πολύ τους συμπατριώτες του; Φάσκει και αντιφάσκει;

Ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός αναλώθηκε για το πολύπαθο γένος του. Άφησε τη μοναχική άσκηση στο Άγιον Όρος για να βοηθήσει την αλύτρωτη πατρίδα του. Λέει χαρακτηριστικά: «Επειδή το γένος μας έπεσε εις την αμάθειαν, είπα: Ας χάσει ο Χριστός εμένα, ένα πρόβατο, και ας κερδίσει τα άλλα». (Μήπως εδώ θυμίζει τον Παύλο;) Και είναι τόση η λαχτάρα του να αναστηθεί η σκλαβωμένη πατρίδα του, που περιτρέχει για είκοσι χρόνια τον ελλαδικό χώρο, στηρίζει τους σχεδόν τουρκεμένους ραγιάδες στην πίστη, χτίζει σχολεία για να διδάσκεται ο λαός τη γλώσσα του την ελληνική, ενσταλάζει την ελπίδα για την εκπλήρωση των πόθων του βασανισμένου γένους. «Το ποθούμενο θα έλθει…», ήταν πάντα τα αγαπημένα του λόγια. Για ποιο ποθούμενο μιλούσε ο άγιος Κοσμάς; Για ποια ελευθερία; Δεν περνούσαν όλοι καλά με τους κατακτητές; Μήπως ήταν ρατσιστής και αυτός;

Στη γραμμή του αγίου Κοσμά στοιχεί το έθνος ολόκληρο. Αναρίθμητοι δάσκαλοι του γένους, επώνυμοι και ανώνυμοι μάρτυρες, εθνομάρτυρες, ιερομάρτυρες, ήρωες, άγιοι, με κορυφαίο τον άγιο ιερομάρτυρα Πατριάρχη Γρηγόριο Ε΄, χιλιάδες και χιλιάδες εκατόμβες για την πίστη και την πατρίδα τους.

Όσοι αγαπούν την οικογένειά τους, κάνουν τα πάντα για την προκοπή της και την υπερασπίζονται από κάθε κίνδυνο. Αυτό δεν σημαίνει ότι μισούν ή επιβουλεύονται τις άλλες οικογένειες. Μπορούν να συνυπάρχουν όλες οι οικογένειες αρμονικά, να συγκροτούν κοινωνίες αγάπης, συνεργασίας, αλληλεγγύης και ανθρωπιάς. Είναι ρατσισμός αυτό;

Έτσι και οι αληθινοί Έλληνες μπορούν να αγαπούν την πατρίδα τους και να κάνουν τα πάντα για την ευημερία και την προκοπή της. Χωρίς να μισούν και να υποσκάπτουν τα άλλα έθνη. Μπορούν να συνυπάρχουν ειρηνικά με όλους τους λαούς, πράγμα που έχουν αποδείξει άλλωστε στη μακρά ιστορική τους πορεία. Γιατί να είναι ρατσισμός η φιλοπατρία;

Οι Χριστιανοί, όσο ζούμε στον επίγειο κόσμο, έχουμε οικογένεια, πατρίδα, ομοεθνείς αδελφούς, συμπατριώτες. Δεν πέφτουμε από τον ουρανό. Από κάποια ρίζα κρατάμε. Όχι απλώς μπορούμε, αλλά και επιβάλλεται να αγαπάμε την πατρίδα μας. Να είμαστε και αληθινοί Έλληνες. Και να πεθαίνουμε για όλα αυτά.

Τη βαρειά ευθύνη μας απέναντι στην πατρίδα και το έθνος μας τονίζει ο μεγάλος άγιος της εποχής μας Παΐσιος ο Αγιορείτης, που μόνο άκαπνος θεολόγος δεν υπήρξε, αφού έζησε στο πετσί του από μωρό παιδί, μαζί με τους άλλους μεγάλους συγχρόνους αγίους μας, την προσφυγιά και όλες τις συνέπειες από τις επιβουλές κατά του γένους μας.

Έλεγε σε προσκυνητές κάποια Τρίτη της Διακαινησίμου: «Οι γονείς, κάνετε πολύ καλά να υπενθυμίζετε στα παιδιά σας ότι είναι Ελληνόπουλα. Τί φοβερό πρόβλημα η σημερινή αδιαφορία των Ελλήνων για την πατρίδα τους! Οι Αλβανοί έχουν κυκλοφορήσει χάρτη που πιάνει μέχρι την Ναύπακτο. Οι Εβραίοι χάρτη που περιλαμβάνει και την Κρήτη. Οι Τούρκοι χάρτη με τα νησιά του Αιγαίου. Οι Σέρβοι ζητούσαν από τους αντάρτες – αν έπαιρναν την εξουσία – το κομμάτι ως την Λάρισα, ως αντάλλαγμα για την βοήθειά τους. Οι ξένοι μπορεί να μην πιστεύουν σε τίποτα, ωστόσο ενδιαφέρονται πολύ για την πατρίδα τους, για τα σύνορά της.

Ως λαός έχουμε μεγάλη ευθύνη απέναντι στον Θεό. Από τα αρχαία χρόνια ο Θεός μάς έδειξε ιδιαίτερη εύνοια. Ήταν στην πρόνοιά Του η δημιουργία του απέραντου κράτους του Μ. Αλεξάνδρου, ώστε να μεταδώσει τα φώτα του ελληνικού πολιτισμού στους βαρβάρους και ειδικότερα, την ελληνική γλώσσα, για να διαδοθεί ευκολότερα μέσω αυτής το Ευαγγέλιο…».

Ο κάθε Έλληνας, χωρίς καμμιά μισαλλοδοξία για κανένα άλλο έθνος, έχει χρέος να αγαπά και να αγωνίζεται για την πατρίδα του. Με όποιον τρόπο μπορεί. Άλλος στην πρώτη γραμμή, άλλος στη δεύτερη, άλλος στα μετόπισθεν. Άλλος με τα όπλα, άλλος με τον λόγο, άλλος με την πέννα, άλλος με την παρουσία του στο κάλεσμά της, ο καθένας με το δικό του χάρισμα.

Και όλοι ανεξαιρέτως με την προσευχή!

Και τώρα, που η πατρίδα δοκιμάζεται με το πρόβλημα της Μακεδονίας μας, και πάντοτε!

2 Φεβρουαρίου 2018 

ΗΡΑΚΛΗΣ ΡΕΡΑΚΗΣ: ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΗΣ

Παραχώρηση του ονόματος «Μακεδονία» σημαίνει παραχώρηση 
της ελληνικής γης

Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής Παιδαγωγικής – Χριστιανικής Παιδαγωγικής 
στη Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ

Αυτοί που εμφανίζονται πρόθυμοι για το κατ΄αυτούς «συμφέρον» της χώρας να παραχωρήσουν το όνομα «Μακεδονία» σε λαό που εμφανίζεται τα τελευταία 60 χρόνια στο ιστορικό γίγνεσθαι να διεκδικεί ως πατρική του γη τη Μακεδονία μας θα πρέπει να καταλάβουν ότι «παίζουν εν ου παικτοίς». Αυτό ήταν το μήνυμα του λαού στο Συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης, το οποίο θα ξαναδοθεί προς όλες τις κατευθύνσεις από το Συλλαλητήριο της Αθήνας. Οι κύριοι εκπρόσωποι της ελληνικής διπλωματίας και της εξωτερικής πολιτικής της χώρας, δεν μπορούν για μια ακόμη φορά να ενεργούν φασιστικά και ολοκληρωτικά, πιστεύοντας ότι ο ελληνικός λαός δεν γνωρίζει, κάνει λάθος στις εκτιμήσεις του και ότι μόνον αυτοί με τις διεθνιστικές τους ιδεοληψίες είναι εκείνοι που γνωρίζουν το συμφέρον της Ελλάδας. Η διπλωματία και η εξωτερική πολιτική της χώρας οφείλει να διαλέγεται με άλλα έθνη, χωρίς, όμως, να απειλούνται και να διακυβεύονται, κατά τους διαλόγους αυτούς, τα εθνικά συμφέροντα είτε στο παρόν είτε στο μέλλον. Η διαφαινόμενη πρόθεση παραχώρησης του ονόματος «Μακεδονία» στους διεκδικητές της Μακεδονίας μας φανερώνει ότι ορισμένοι αγνοούν τον βασικό κανόνα της ιστορίας, κατά τον οποίο αυτός που διεκδικούσε χθες, διεκδικεί και σήμερα και είναι βέβαιο ότι θα διεκδικεί και αύριο και μάλιστα περισσότερα. Επιπλέον, φαίνεται να παραβλέπεται ένα σπουδαίο γεγονός, ότι το όνομα θα χρησιμοποιηθεί ως ένα πολιτικό προηγούμενο, πάνω στο οποίο θα κτιστεί η μετέπειτα διεκδίκηση της μακεδονικής μας γης, για την οποία έχυσαν το αίμα τους χιλιάδες Έλληνες ήρωες. Επομένως, το γεγονός και μόνον της συζήτησης της παραχώρησης του ονόματος της Μακεδονίας αποτελεί απειλή της εθνικής γης. Πότε θα υπάρξει η απειλή στο άμεσο ή στο απώτερο μέλλον δεν έχει σημασία, ούτε μπορείς να το ξέρει κανείς, όταν η ρευστότητα γύρω από τα σύνορα στην περιοχή των Βαλκανίων είναι ορατή. Τα ερωτήματα, λοιπόν, που απασχολούν τον τελευταίο καιρό τον λαό είναι εύλογα. Πώς είναι δυνατόν να προσέρχεται ο ίδιος ο Πρωθυπουργός της χώρας μας σε διάλογο με τον Πρωθυπουργό μιας άλλης χώρας, η οποία, φανερά, μέσω του ίδιου του Συντάγματός της, επιβουλεύεται τα σύνορα και την εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας μας; Προφανώς, διάλογος μπορεί να διεξάγεται μεταξύ δύο χωρών. Η απάλειψη όμως όλων των αλυτρωτικών και εθνικιστικών διατυπώσεων του Συντάγματος και όλων των ανάλογων διεκδικήσεων θα έπρεπε να τεθεί ως προϋπόθεση κάθε συζήτησης για την ένταξη της γειτονικής χώρας στο ΝΑΤΟ ή σε άλλες συμμαχίες και ενώσεις. Άλλωστε, γιατί θα πρέπει να υποχωρεί ή να εκχωρεί δικαιώματα η χώρα μας, προκειμένου μια άλλη χώρα να δημιουργήσει τις όποιες ενταξιακές της προϋποθέσεις και όχι η ίδια η χώρα που επείγεται προς αυτόν τον σκοπό; Γιατί η πολιτεία αντιμετωπίζει με τέτοια επιπολαιότητα τα εθνικά θέματα, ακροβατώντας πάνω σε τεντωμένο σχοινί και δημιουργώντας εύλογες ανησυχίες στον λαό; Γιατί θα πρέπει ο ελληνικός λαός να αναστατώνεται και να ταλαιπωρείται ψυχικά από επιπόλαιους διπλωματικούς χειρισμούς, που αποκαλύπτουν την αναντιστοιχία ανάμεσα στην πολιτική της εξουσίας και το πατριωτικό του αίσθημα; Πώς να έχει εμπιστοσύνη ο ελληνικός λαός και να μην ξεσηκώνεται σε διαμαρτυρίες, όπως αυτές των συλλαλητηρίων, όταν διαπιστώνει ότι τα φαινόμενα προχειρότητας της εξωτερικής πολιτικής και διπλωματίας αυξάνονται. Ήδη, τον τελευταίο καιρό το μεγαλύτερο μέρος του λαού μας ένιωσε εθνικά ταπεινωμένο, όταν διαπίστωνε, για μια ακόμη φορά να ασκείται επιπόλαια και  αντιλαϊκά η εξωτερική πολιτική της χώρας μας, παρακολουθώντας τις επισκέψεις του Προέδρου και Υπουργών της Τουρκίας στη Θράκη. Εκεί, παρατηρούσαν όλοι να εκτοξεύονται απαράδεκτες σοβινιστικές κορώνες ενώπιον ημετέρων υπουργών και άλλων πολιτειακών θεσμών και να χαρακτηρίζονται οι Έλληνες πολίτες, μέλη της θρησκευτικής μειονότητας της Θράκης, ως πολίτες της τουρκικής μειονότητας. Τώρα, ο λαός βλέπει να συνεχίζεται η ίδια υποχωρητική και ενδοτική πολιτική και στο θέμα των Σκοπίων. Οι διεκδικητικές προκλήσεις των Σκοπιανών εντείνονται, ενώπιον μιας ελληνικής πολιτείας, που κινείται ανάμεσα σε ένα πολιτικό και διπλωματικό ερασιτεχνισμό και σε ένα αναχρονιστικό μαρξιστικοφιλελεύθερο διεθνισμό, ενώ οι όποιες εκδηλώσεις υποχωρητικότητας από την πλευρά των Σκοπίων να περιορίζονται σε κάποια επιφανειακά και όχι ουσιαστικά σημεία. Τα ερωτήματα ωστόσο του κυρίαρχου ελληνικού λαού είναι πολλά. Γιατί, για παράδειγμα, αρχίζουμε διάλογο με δικές μας υποχωρήσεις και παραχωρήσεις, σε μια χρονική περίοδο, μάλιστα, που τα Σκόπια -και όχι εμείς- επιζητούν και βιάζονται να βρουν λύση στα αλυτρωτικά προβλήματα που οι ίδιοι -όχι εμείς- έχουν δημιουργήσει στο έθνος τους με την διαχρονική επιχείρηση καπηλείας της Ιστορίας μας και τις εδαφικές και πολιτισμικές διεκδικήσεις που προκύπτουν από αυτήν; Γιατί εκ προοιμίου τους δίνουμε τη λύση που επιδιώκουν, δηλαδή σύνθετη ονομασία, που θα περιλαμβάνει το όνομα «Μακεδονία», καθιστώντας τους συγκληρονόμους της εδώ και 30 αιώνες ελληνικής Μακεδονίας μας, όταν, μάλιστα, η έως τώρα διαγωγή αυτής της χώρας διαπιστώνεται ότι είναι αλυτρωτική, εθνικιστική και διεκδικητική; Αυτά όλα, φυσικά, τα βλέπει και τα γνωρίζει η ελληνική πολιτεία. Πώς προχωράει λοιπόν  την υπόθεση του Μακεδονικού, όταν, μάλιστα, διαπιστώνει ότι σύσσωμος ο κυρίαρχος ελληνικός λαός της δείχνει κόκκινη κάρτα για τους χειρισμούς της;  Μήπως αυτοί οι πολιτικοί χειρισμοί για θέματα μείζονος εθνικής σημασίας, εξυπηρετούν άλλες σκοπιμότητες και άλλα πολιτικά παίγνια; Ό,τι και αν συμβαίνει, όμως, η προκλητική και εμφανής υποτίμηση της φωνής του κυρίαρχου λαού δείχνει ότι περιφρονείται η δημοκρατία. Αν, όμως, δεν υπάρχει δημοκρατική συνείδηση και ευαισθησία, στη διακυβέρνηση μιας χώρας και μάλιστα σε ό,τι αφορά τα εθνικά θέματα, τότε αρχίζουν, πλέον, να ανοίγουν τα παρασκήνια και να αποκαλύπτεται μια τάση για μια ολοκληρωτική και φασιστική διακυβέρνηση,  που με αντιλαϊκές, δηλαδή δικτατορικού τύπου πολιτικές, αντί να υπηρετείται ο λαός, μεθοδεύεται η υποδούλωση και καταδυνάστευσή του. Μετά μάλιστα από την μεγαλειώδη λαοσύναξη της Θεσσαλονίκης και την αναμενόμενη στις 4 Φεβρουαρίου της Αθήνας, είναι εμφανές ότι δεν μπορεί πλέον κανείς πολιτικός να πιστεύει ότι είναι εφικτό να εξαπτά τον ελληνικό λαό. Ο λαός γνωρίζει και κατανοεί τα πάντα και τους πάντες. Ας αφήσουν ορισμένοι τις παλαιοκομματικές τακτικές και προσδοκίες που στόχευαν και ήλπιζαν στην παραπλάνηση του λαού με μεθοδεύσεις εμπνεόμενες και κατευθυνόμενες  έσωθεν και έξωθεν. Δεν μπορεί κανείς Έλληνας να βαπτίζει τις παραχωρήσεις ελληνικών εθνικών συμφερόντων ως ευκαιρίες επίλυσης θεμάτων που απασχολούν άλλο κράτος ή ως ιστορικούς συμβιβασμούς. Δεν μπορεί να κόβουμε κομμάτια της ιστορίας μας και του πολιτισμού μας και να τα δίνουμε σε άλλο κράτος, όταν μάλιστα είναι βέβαιο ότι αργότερα θα υπάρξουν πιέσεις για εδαφική εξαργύρωσή τους από το κράτος αυτό και τους υποστηρικτές του. Το θέμα του ονόματος της Μακεδονίας μας είναι υπόθεση της ελληνικής ψυχής, που, από ό, τι φαίνεται, παρά τις προσπάθειες που καταβάλλουν οι  υπάλληλοι της Παγκοσμιοποίησης στη χώρα μας, παραμένει αγέρωχη, ηρωϊκή, αντάξια της ψυχής των ηρώων που θυσιάστηκαν για την απελευθέρωση της Μακεδονίας.Αν ορισμένοι προτίθενται να βάλουν στο περιθώριο την ήδη εκπεφρασμένη θέληση του ελληνικού λαού και να υπογράψουν την παραχώρηση της εθνικής μας Ιστορίας και υπερηφάνειας, τότε θα πρέπει να γνωρίζουν ότι ο κυρίαρχος λαός, στο όνομα της ελληνικής δημοκρατίας, προτίθεται να βρει τρόπους να υπερασπιστεί την ελληνικότητα της Μακεδονίας, συνεχίζοντας τους Μακεδονικούς αγώνες των προγόνων του «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι».Αυτή η Πατρίδα, όπως λέει ο ποιητής Σαράντος Παυλέας, «είναι γεννημένη απ’ τους πεθαμένους» και κάθε αγνός Έλληνας πατριώτης «ακούει κάτω απ΄ το χώμα να τον φωνάζει το αίμα» της πατρίδας. Και, όπως σημειώνει και ο Ελύτης, τα θεμέλια αυτής της ελληνορθόδοξης πατρίδας «είναι στα βουνά και πάνω τους η μνήμη καίει άκαυτη βάτος. Μνήμη του λαού που σε λένε Πίνδο και σε λένε Άθω».

Ορθόδοξη Αλήθεια, 31.01.2018

http://thriskeftika.blogspot.gr 

ΜΗΤΡ. ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΙΕΡΟΘΕΟΣ: ΟΙ «ΣΑΛΤΙΜΠΑΓΚΟΙ» ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ

Ἡ λέξη «σαλτιμπάγκος», κατά τό «Μικρό λεξικό τῆς Νέας Ἑλληνικῆς γλώσσας» τοῦ Γ. Μπαμπινιώτη, σημαίνει «πλανόδιος διασκεδαστής πού ἐκτελεῖ διάφορα κωμικά νούμερα σέ ἀνοικτούς χώρους». Πρόκειται γιά μιά ὁμάδα ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι κάνουν διάφορα παιχνίδια, μέ σκοπό νά διασκεδάσουν τά μικρά παιδιά καί τούς μεγάλους, κυρίως σέ πανηγύρια, σέ λούνα πάρκ, σέ ἐμποροπανηγύρεις.

Τόν ὅρο αὐτόν χρησιμοποιῶ ἐδῶ γιά νά χαρακτηρίσω μερικούς ἐκκλησιαστικούς παράγοντας, Κληρικούς ἤ λαϊκούς, οἱ ὁποῖοι κάνουν λογοπαίγνια καί ἁπλοποιοῦν ἤ καί γελοιποιοῦν τά μεγάλα θέματα τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς θεολογίας.

Ἡ Ἐκκλησία εἶναι τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, εἶναι ἕνα μυστήριο πού δέν μπορεῖ κανείς νά τό βιώση μέ τήν λογική καί τίς σωματικές αἰσθήσεις, οὔτε βέβαια μέ τήν φαντασία.

Ἐπίσης, ἡ θεολογία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἶναι μιά σοβαρή ὑπόθεση πού δείχνει ποιός εἶναι ὁ σκοπός τοῦ ἀνθρώπου, τῆς δημιουργίας τοῦ κόσμου καί βεβαίως ὁ σκοπός τῆς ὑπάρξεως τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ ἄνθρωπος, κατά τόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Θεολόγο, εἶναι «κεκελευσμένος Θεός», καί ἡ ἀνθρωπολογία, ὅπως τήν ἀνέπτυξαν οἱ Πατέρες, εἶναι ὁλοκλήρωση τοῦ κατ’ εἰκόνα καί τοῦ καθ’ ὁμοίωση. Ἀκόμη, ἡ ἐνανθρώπηση τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ ἀπέβλεπε στήν νίκη πάνω στήν ἁμαρτία, τόν διάβολο καί τόν θάνατο.

Μιά τέτοια θεολογία τήν ὁποία συναντᾶμε στά κείμενα τῶν Προφητῶν, τῶν Ἀποστόλων καί τῶν Πατέρων, ὅπως ἀποκαλύφθηκε ἀπό τόν Ἄσαρκο στήν Παλαιά Διαθήκη καί τόν Σεσαρκωμένο Λόγο στήν Καινή Διαθήκη, δέν μπορεῖ νά γίνη «ταχυδακτυλουργικό» παιχνίδι, δέν μπορεῖ νά γελοιοποιῆται, νά πέφτη χαμηλά γιά νά τό φθάνουν ὅλοι, δέν εἶναι δυνατόν νά γίνη ἕνα λίπασμα γιά νά συντηρῆ κάτι ἀρρωστημένο καί νά ἱκανοποιῆ τά πάθη τῶν ἀνθρώπων, δέν μπορεῖ νά χωρέση στό «star system» τῆς ἐποχῆς μας.

Δυστυχῶς, παρατηρῶ ὅτι συνεχῶς ἐμφανίζονται σέ δημόσιους χώρους μερικοί τέτοιοι «σαλτιμπάγκοι» πού κάνουν τήν ὀρθόδοξη θεολογία, τήν ἐκκλησιαστική ζωή καί τήν ὀρθόδοξη ἀσκητική παράδοση ἕνα παιχνίδι τῆς ἀγορᾶς, μιά διασκεδαστική παρουσίαση τῶν μεγάλων καί ὑψηλῶν, ἕνα παιχνίδι λέξεων καί ἐντυπώσεων στήν «τηλεοπτική ἀγορά», μιά χιουμοριστική προσφορά.

Θά μποροῦσα νά χρησιμοποιήσω μερικά παραδείγματα γιά νά κάνω πιό φανερά αὐτά τά σύγχρονα φαινόμενα, ἀλλά δέν θά τό κάνω γιατί δέν θέλω νά τό συγκεκριμενοποιήσω σέ μερικούς Κληρικούς.

Τό γεγονός εἶναι ὅτι, ὅπως γίνονται διάφορα τηλεοπτικά παιχνίδια ἤ διάφοροι διαγωνισμοί στούς τηλεοπτικούς σταθμούς, τό ἴδιο μέ ἕναν ἔμμεσο τρόπο γίνονται τέτοια παιχνίδια συναγωνισμῶν καί ἀνταγωνισμῶν στόν «ἐκκλησιαστικό ἔντυπο καί ἠλεκτρονικό τύπο». Αὐτοί οἱ ἄνθρωποι ἀφ’ ἑνός μέν κρίνουν ὅσους ὁμιλοῦν μέ αὐθεντικό τρόπο γιά τά ἱερά καί ὅσια τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς, ἀφ’ ἑτέρου δέ χρησιμοποιοῦν διαφόρους κωμικούς τρόπους, σάν νά εἶναι «πλανόδιοι διασκεδαστές» τῆς κοινῆς γνώμης, γιά νά ἐντυπωσιάσουν καί νά τύχουν ἀναγνωρισιμότητας.

Ἐπί τέλους, ἡ σωτηρία εἶναι πολύ μεγάλη γιά νά τήν ἐμπιστεύεται κανείς σέ μερικούς «σαλτιμπάγκους τῆς θεολογίας».

Ν.Ι.

Ιερά Μητρόπολη Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου

“Εκκλησιαστική Παρέμβαση“ ΤΕΥΧΟΣ 257 - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2017- parembasis.gr

http://aktines.blogspot.gr 

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΤΗΣ ΠΕΘ: ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΕΚΦΟΒΙΖΕΙ ΚΑΙ ΕΚΒΙΑΖΕΙ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΠΟΥ ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΝ ΤΑ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ!

Αθήνα, 31 Ιανουαρίου 2018

Αριθμ. Πρωτ.  22

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Το Υπουργείο Παιδείας εκφοβίζει και εκβιάζει τους γονείς

που επιστρέφουν τα αντιχριστιανικά βιβλία των νέων Θρησκευτικών!

Παραμονές των Τριών Ιεραρχών βρήκε το Υπουργείο Παιδείας του κ. Κ. Γαβρόγλου να επιχειρήσει νέο εκφοβισμό των γονέων

μπροστά στο κύμα επιστροφής των ακατάλληλων και επικίνδυνων βιβλίων-Φακέλων του μαθήματος των Θρησκευτικών, που με το παράνομο και αντισυνταγματικό περιεχόμενό τους επιβάλλει στα παιδιά τους. Συγκεκριμένα, το Υπουργείο Παιδείας έστειλε φιρμάνι στα σχολεία και ζητά την καταγραφή των βιβλίων-Φακέλων του μαθήματος των Θρησκευτικών που έχουν επιστραφεί σε κάθε σχολείο, προκειμένου να απειληθούν οι γονείς και να συμμορφωθούν στους πνευματικούς φονευτές της ορθόδοξης συνείδησης των παιδιών τους.

Στις τοπικές κοινωνίες, όμως, τα πράγματα δεν λειτουργούν με φιρμάνια και απειλές, ειδικά σε θέματα παιδείας και μάλιστα θρησκευτικής παιδείας και αυτό δυστυχώς δεν το έχουν κατανοήσει φαίνεται στο Υπουργείο Παιδείας, εγκλωβισμένοι καθώς είναι σε αναχρονιστικές ιδεοληψίες του παρελθόντος, οι οποίες υιοθετούσαν και ενέκριναν κάθε μορφή ιδεολογικής επιβολής, με κύριο γνώμονα την αρχή ότι «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Ούτε έχουν φαίνεται υπόψη τους το άρθρο 3  του ελληνικού Συντάγματος, το οποίο κατοχυρώνει προστατεύει και θεωρεί απαραβίαστη τη θρησκευτική συνείδηση των Ελλήνων!

Η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων(ΠΕΘ), έχοντας υπόψη της παρόμοια περιστατικά που συμβαίνουν από τις αρχές της σχολικής χρονιάς, είχε καταγγείλει δημόσια τις απαράδεκτες πρακτικές βίας και εκφοβισμού μιας μικρής μερίδας Διευθυντών Σχολικών μονάδων Α/θμιας και Β/θμιας Εκπαίδευσης καθώς και κάποιων δασκάλων ή καθηγητών, εναντίον των γονέων και των παιδιών τους που επιστρέφουν στο Υπουργείο Παιδείας τα βιβλία-Φακέλους του μαθήματος των Θρησκευτικών ως απαράδεκτα.

Το Υπουργείο Παιδείας, δείχνοντας μια παντελή και πρωτοφανή έλλειψη στοιχειώδους παιδαγωγικής ευαισθησίας που πραγματικά σοκάρει κάθε υγιώς σκεπτόμενο άνθρωπο, εσκεμμένα προφανώς, αγνόησε τα υπομνήματα και τις διαμαρτυρίες της ΠΕΘ, που αφορούσαν στην ακαταλληλότητα των νέων Προγραμμάτων και βιβλίων, θεωρώντας ότι με τις απειλές, τον εκφοβισμό και τη βία θα επιβάλουν στα ελληνόπουλα τον θρησκευτικό γενιτσαρισμό και την αλλαξοπιστία που περιλαμβάνουν τα βιβλία-Φάκελοι του νέου πολυθρησκειακού Προγράμματος  του μαθήματος των Θρησκευτικών. Πίστευαν ίσως ότι οι γονείς δεν θα καταλάβαιναν ότι άλλο είναι η Ορθόδοξη Πίστη και άλλο ο θρησκευτικός συγκρητισμός της πολυθρησκείας που παρέχουν τα βιβλία-Φάκελοι που μοίρασαν στα παιδιά τους.

Πλανώνται πλάνην οικτράν, οι υπεύθυνοι του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής και του Υπουργείου Παιδείας αν συνεχίζουν να πιστεύουν στην  αποτελεσματικότητα της βίας, των μεθοδεύσεων και του εκφοβισμού, θεωρώντας ότι η οικονομική εξαθλίωση του ελληνικού λαού καλλιεργεί ταυτόχρονα μειωμένες άμυνες και ότι αυτό αποτελεί μια χρυσή ευκαιρία για να επιτευχθεί η αλλαξοπιστία των νέων μας και η επιβολή της πολυθρησκείας. Οι γονείς όμως τι τους λένε στην ουσία με την επιστροφή των βιβλίων-Φακέλων: Ότι δεν θα επιτρέψουν να αλλάξει η πίστη των παιδιών τους. Ότι έχουν νόμιμο και κατοχυρωμένο δικαίωμα, όπως όλοι οι γονείς των πολιτισμένων και δημοκρατικών χωρών, να διδάσκονται τα παιδιά τους την πίστη που αυτοί θέλουν ή επιλέγουν και με αυτήν να αναπτύσσεται η θρησκευτική συνείδηση των παιδιών τους.

Όμως, τα απαράδεκτα αυτά κρούσματα βίας και εκφοβισμού δυστυχώς συνεχίζονται και λαμβάνουν πλέον τη μορφή χιονοστιβάδας(βλ. Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Τρίκαλα, Κόρινθο, Μυτιλήνη, Πάτμο, Κάλυμνο, κ.λπ.). Οι Διευθυντές Α/θμιας και Β/θμιας Εκπαίδευσης, οι  Διευθυντές Σχολικών μονάδων καθώς και οι δάσκαλοι ή οι καθηγητές που έχουν ήδη καταγγελθεί στην ΠΕΘ για τη βίαιη και άπρεπη συμπεριφορά τους εναντίον μαθητών και γονέων, που επιστρέφουν στα σχολεία τα βιβλία του μαθήματος των Θρησκευτικών ως απαράδεκτα, αυξάνονται καθημερινά όσο αυξάνονται οι επιστροφές των βιβλίων-Φακέλων του μαθήματος των Θρησκευτικών στα σχολεία.

Η άσκηση βίας από αυτούς τους «εκπαιδευτικούς», εκφράζεται είτε μέσω λεκτικών προπηλακισμών και απρεπών χαρακτηρισμών είτε μέσω της χαμηλής βαθμολογίας στους μαθητές, των οποίων οι γονείς επιστρέφουν τα βιβλία, ή ακόμη αρνούμενοι να παραλάβουν τα επιστρεφόμενα βιβλία, θέλοντας, έτσι, να προσκομίσουν στην Κυβέρνηση τα πιστοποιητικά της κομματικής τους νομιμοφροσύνης, ενθαρρυμένοι προφανώς και από την στάση του Υπουργού στο συγκεκριμένο θέμα.

Σε όλα αυτά προστέθηκε ένα ακόμη κρούσμα που συνέβη στην Κάλυμνο. Συγκεκριμένα ανακοίνωση γονέων που είδε το φως της δημοσιότητας στο διαδίκτυο, κάνει λόγο «για μια πρωτοφανή ένδειξη φασιστικής τακτικής, η οποία έχει κάνει την εμφάνισή της στο 1ο Δημοτικό Σχολείο Χώρας Καλύμνου». Όπως αναφέρεται επίσης στην ανακοίνωση, «προηγουμένως είχε προηγηθεί κίνηση γονέων των μαθητών από κάποιες τάξεις επιστροφής των βιβλίων-Φακέλων του μαθήματος των Θρησκευτικών στο Υπουργείο Παιδείας με ενυπόγραφες δηλώσεις, ασκώντας το νόμιμο συνταγματικό τους δικαίωμα, επειδή αυτοί οι φάκελοι εισάγουν θρησκειολογία κατά ευθεία παράβαση του Συντάγματος και των Διεθνών Συνθηκών, οι οποίες επιβάλλουν το διδασκόμενο μάθημα να είναι ομολογιακό. Η κίνηση αυτή έγινε κατόπιν ενημέρωσης του σχολείου.

Πριν λίγες μέρες, όμως, έκπληκτοι οι γονείς παρέλαβαν μέσω των παιδιών τους ένα ενημερωτικό-απειλητικό σημείωμα του Διευθυντή, με το οποίο καλούνται να αναζητήσουν τα υποτιθέμενα χαμένα βιβλία και να τα επιστρέψουν στο σχολείο, διαφορετικά θα διωχθούν ποινικά. Καλούνται επίσης να αγοράσουν τα βιβλία από το εμπόριο, εάν δεν τα επιστρέψουν.

Το γεγονός αυτό έχει προκαλέσει τη γενική κατακραυγή και έχουμε υποχρέωση να το αναδείξουμε, για να αναγκαστεί να ανασκευάσει το σχολείο αυτού του είδους τις τακτικές, που θυμίζουν ολοκληρωτικά καθεστώτα, αλλά και για να αποτραπούν μελλοντικά παρόμοια κρούσματα».

Μετά από όλα αυτά, θα είναι απόλυτα δικαιολογημένοι οι Καλύμνιοι γονείς, αν απαντήσουν σε όσους τους απειλούν και τους εκβιάζουν, λέγοντας τους ότι «αν ζητήσετε κάτι άλλο, μπορούμε ευχαρίστως να σας το δώσουμε, παρεκτός τα βιβλία των Θρησκευτικών, διότι από αυτά δεν διαθέτουμε, καθώς ήδη, τα έχουμε παραδώσει όλα στο Υπουργείο Παιδείας»!

Το Υπουργείο Παιδείας να είναι βέβαιο ότι η ΠΕΘ παρακολουθεί στενά αυτές τις εξελίξεις και όλα τα περιστατικά που συμβαίνουν σε βάρος των γονέων και των μαθητών και θα αντιδράσει, χρησιμοποιώντας κάθε νόμιμο τρόπο και μέσο για να προστατέψει μαθητές, γονείς, εκπαιδευτικούς και το μάθημα των Θρησκευτικών απέναντι σε αυτή την κρατική – «εκπαιδευτική βία και αυθαιρεσία».

Το Διοικητικό Συμβούλιο

http://thriskeftika.blogspot.gr 

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΣΠΑΝΟΥΔΑΚΗΣ: «ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ ΠΟΛΛΟΙ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΟΛΛΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ ΕΛΛΑΔΑ, ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ…»

«Θέλω να σας πω δυο  λόγια, για τα συλλαλητήρια και πόσο μεγάλη ήταν η χαρά μου όταν είδα στην Μακεδονία, όλη την Ελλάδα να είναι εκεί πέρα και να δείξει σιωπηλά και ήσυχα να διατρανώνει αυτό το οποίο είναι, δηλαδή όταν είδα τόσους πολλούς ανθρώπους να πιστεύουν αυτά που και εγώ πιστεύω δεν θέλω να χάσουμε την ιστορία μας, θυμόμαστε τον Παλαιολόγο, θυμόμαστε τους Μακεδόνες, θυμόμαστε τον Αλέξανδρο, όλα αυτά είναι  πράγματα που χρόνια θέλω με την μουσική μου, προσπαθώ να αφήσω πίσω μου ώστε οι νέες γενιές να θυμούνται.

Πόση λοιπόν μεγάλη μπορεί να ήταν η χαρά μου όταν έβλεπα χωρίς πολιτικά κόμματα εκατομμύρια ανθρώπων, ας πω και εγώ καμιά σαχλαμάρα αφού συνέχεια τα μικραίνουν τα ποσά των ανθρώπων που ήταν, θα τα μεγαλώνουμε, εκατομμύρια λοιπόν Έλληνες μαζεμένοι στη Θεσσαλονίκη και να διατρανώνουνε την Ελλάδα τους, δεν ξέρω αν θ’ άπρεπε να τα λέμε συλλαλητήρια αυτά, μήπως θ’ άπρεπε προσευχητήρια γιατί ο Χριστός ήταν μπροστά, η Ελλάδα ήταν μπροστά, οι ήρωες ήταν μπροστά, οι ιερείς ήταν μπροστά και για μένα αυτό ήταν μια πάρα πολύ συγκινητική στιγμή.

Με αφορμή λοιπόν αυτή τη στιγμή της Μακεδονίας και επειδή έπεται και μία στην Αθήνα, εγώ απλώς σεμνά και ταπεινά, προτρέχω όλους τους Έλληνες που στην ψυχή τους χτυπάει η Ελλάδα, να είναι εκεί, να μην φοβηθούνε να πάνε να μην το αμελήσουνε, γλυκά, ήρεμα και τρυφερά να δώσουν την παρουσία τους, όχι για τους πολιτικούς, ούτε για τους παράγοντες, ούτε για τους ξένους, για την Μητέρα μας, για την Ελλάδα, για αυτό το οποίο είμαστε και για αυτό το οποίο δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ.

Πάρα πολύ αγάπη αισθάνομαι για τον καθένα από τους ανθρώπους που θα είναι εκεί και με κάνουν υπερήφανο είναι από τις λίγες στιγμές, που μέσα στην ησυχία μου, και μέσα στην μουσική μου, και μέσα σ’ αυτά που κάνω και λέω μα ποιος τα’ ακούει, πήρα χαρά και λέω υπάρχουμε πολλοί, είμαστε πολλοί Έλληνες, να ζήσεις Ελλάδα, να ζήσεις…»

Αντιγραφή / Απομαγνητοφώνηση Μέλια.

Πηγή:Βίντεο από την προσωπική σελίδα του κ. Σταμάτη Σπανουδάκη στο FB

για το «σπιτάκι της Μέλιας»

ΜΕΤΑ ΤΟ FILIOQUE (ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΟ "ΠΙΣΤΕΥΩ") ΑΛΛΑΖΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ Ο "ΑΛΑΘΗΤΟΣ" ΠΑΠΑΣ...

Εν Πειραιεί τη 18η Ιανουαρίου 2018

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΒΑΘΥΤΕΡΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ «ΔΙΟΡΘΩΣΕΩΣ» 

ΤΗΣ «ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ» ΑΠΟ ΤΟΝ κ. ΦΡΑΓΚΙΣΚΟ;

Το Βατικανό δεν είναι εκκλησία, αλλά κρατική οντότητα, οργανωμένο κράτος, με σαφή φεουδαρχική δομή και με απόλυτο μονάρχη του τον «πάπα», ο οποίος δεν διαφέρει σε τίποτε από τους φεουδάρχες Φράγκους του μεσαίωνα. Το κρατίδιο αυτό αποτελεί πιστή αντιγραφή, ή μάλλον επιβίωση, των φεουδαρχικών μεσαιωνικών ηγεμονιών, όπου ο φεουδάρχης, ως απόλυτος ηγεμόνας, ενσάρκωνε και συγκέντρωνε όλες τις εξουσίες στο πρόσωπό του, ήτοι: την πολιτική, την νομοθετική, τη θρησκευτική, την εκτελεστική, κλπ. Ο «πάπας» αποτελεί μια θλιβερή επιβίωση του μεσαιωνικού φεουδαρχισμού, ο οποίος κυβερνά το «κράτος του Θεού», «ελέω Θεού», ισόβια, χωρίς αντιπολίτευση, χωρίς κριτική στις επιλογές του, ενσαρκώνοντας ταυτόχρονα και την ύπατη εκκλησιαστική εξουσία, την οποία ανήγαγε σε απόλυτη παγκόσμια κυριαρχία!  Από το 1012, δυστυχώς, το σεβάσμιο Πατριαρχείο της Δύσεως καταλήφθηκε από τον φραγκικό φεουδαρχισμό και υποτάχθηκε στον φράγκο υπερηγεμόνα, ο οποίος σφετερίζεται και την ιερατική εξουσία μέχρι τις μέρες μας.

Για να στηριχθεί η νέα φραγκική ηγεμονία, η οποία με την κατάληψη του πατριαρχικού θρόνου της Ρώμης εξέλαβε τεράστια δύναμη, επινοήθηκαν τερατώδη δόγματα, τα οποία δεν ήταν απλά πρωτόγνωρα για την παράδοση της Εκκλησίας, αλλά σαφώς αντιχριστιανικά, όπως το ψευδέστατο«πέτρειο δόγμα». Κατ’ ακολουθία, ως συνέπεια του «πετρείου δόγματος», διακηρύχτηκε το «πρωτείο» πάσης εξουσίας και κατά συμπάσης της Εκκλησίας. Η φραγκικής επινοήσεως απόλυτη εξουσία έπρεπε να εφαρμοστεί με ακρίβεια από τον νέο παγκόσμιο ηγεμόνα, ο οποίος ενθρονίστηκε στο θρόνο της «αιώνιας πόλεως», της παλιάς πρωτεύουσας του κόσμου, μέχρι την μεταφορά της πρωτευούσης του Ρωμαϊκού Κράτους στη Νέα Ρώμη, την Κωνσταντινούπολη, από τον Μ. Κωνσταντίνο το 330. Είναι γνωστός από την ιστορία ο περιβόητος «Περί Περιβολής Αγώνας» (1075-1122), για να εδραιωθεί η παπική υπερεξουσία, έως ότου ο «πάπας», «καθιερώθηκε» το 1123 από την A΄ «Σύνοδο» του Λατερανού, ως ο«αντιπρόσωπος του Θεού στη γη», στον οποίο «θείω δικαίω, ανήκουν όλες οι εξουσίες του κόσμου». Απαίτησε και κατόρθωσε να λαμβάνουν από τα χέρια του την εξουσία τους οι ηγεμόνες της Δύσεως. Όποιος αντιδρούσε σε αυτή την πρακτική, «αφορίζονταν» και οι υπήκοοί του διατάσσονταν να μην υπακούουν στην εξουσία του. Για να ανακτήσει την εύνοιά του Φράγκου υπερηγεμόνα της Ρώμης, έπρεπε να ταπεινωθεί οικτρά ενώπιον  του και να δηλώσει την απόλυτη υποταγή του σ’ αυτόν! Είναι γνωστή η περίπτωση του «πάπα» Γρηγορίου Ζ΄ (1073-1085), ο οποίος το 1077, ανάγκασε τον πανίσχυρο γερμανό αυτοκράτορα Eρρίκο Δ΄ (1056-1106), να παρουσιαστεί γονατιστός μπροστά του, ρακένδυτος και ξυπόλητος, για να του ζητήσει συγγνώμη, επειδή είχε αμφισβητήσει την εξουσία του! Δεν μας χωρίζουν παρά μερικές δεκαετίες από τότε που ο «πάπας» πάτησε στη γη, αφού για χίλια χρόνια τον κουβαλούσαν μονίμως οι καρδινάλιοί του στην πλάτη τους! Προφανώς η ιστορία δε γνωρίζει παρόμοια περίπτωση υπερηγεμόνα!   

Το δεύτερο ήταν το «αλάθητο». Οι Φράγκοι, «ελέω Θεού» ηγεμόνες, νομοθετούσαν σύμφωνα με τη δική τους θέληση, χωρίς να ζητούν τη γνώμη κανενός, την οποία θεωρούσαν αλάθητη και δεν δέχονταν καμιά κριτική στις αποφάσεις τους. Τώρα ο υπερηγεμόνας της Ρώμης, όχι απλά θεωρούσε τον εαυτό του «αλάθητο», αλλά το ανήγαγε σε εκκλησιαστικό δόγμα, με την Α΄ Βατικανή «Σύνοδο» (1870). Σύμφωνα με τη δογματική διατύπωση, ο «πάπας» τίθεται υπεράνω, όχι μόνον των επισκόπων, αλλά και των Οικουμενικών Συνόδων. Την αλήθεια πλέον δεν την εκφράζει η Οικουμενική Σύνοδος, η Εκκλησία, αλλά ο «αλάθητος πάπας»! Οι Σύνοδοι καθίστανται συμβουλευτικά όργανα του «πάπα» και όχι εκφραστές της αλήθειας! Φρίκη προκαλεί η ανάγνωση των αποφάσεών της εν λόγω «Συνόδου» και οι «αναθεματισμοί» της εναντίον όλων όσων δεν δεχόμαστε το δαιμονικό αυτό δόγμα!

Τόσο το «πρωτείο», όσο και το «αλάθητο» του «πάπα», αποτελούν τους δύο βασικούς πυλώνες του παπισμού, τους οποίους υπερασπίζεται αμετακίνητα. Όλες τις κακοδοξίες του ο παπισμός, μπορεί να απορρίψει, αυτές τις δύο όχι, διότι αποτελούν την πεμπτουσία του. Γι’ αυτό και στους θεολογικούς διαλόγους, το μεν «αλάθητο» παραμένει απόλυτα ανέγγιχτο, το δε «πρωτείο» επιχειρείται να «κατανοηθεί» από τους ορθοδόξους (;)!

Ένα παράδοξο γεγονός των τελευταίων ημερών και μάλιστα του Αγίου Δωδεκαημέρου, ήρθε να επιβεβαιώσει με τον πλέον σαφή τρόπο τις προθέσεις του «πάπα» Φραγκίσκου για την άσκηση του «πρωτείου» και του «αλάθητου». Να δηλώσει για πολλοστή φορά ότι αυτός βρίσκεται υπεράνω της Εκκλησίας, και ακόμη χειρότερα: υπεράνω του Χριστού! Ότι μπορεί να αμφισβητεί, να κριτικάρει και να διορθώνει ακόμα και τα Αγιογραφικά Κείμενα της Εκκλησίας! Καταφέρθηκε κατά της «Κυριακής Προσευχής», του γνωστού «Πάτερ ημών», στο οποίο διαπίστωσε «λάθος διατύπωση»!  Ιδού η απίστευτη είδηση: «Τώρα ο Πάπας Φραγκίσκος θεωρεί ότι η προσευχή που έδωσε ο Θεάνθρωπος στους ανθρώπους χρήζει… επιμέλειας! Διαφωνεί με το “μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν”, τουλάχιστον όπως λέγεται αγγλικά -“lead us not into temptation”- ή παρομοίως και σε άλλες γλώσσες. “Δεν είναι μια καλή μετάφραση”, δήλωσε ο Πάπας, σύμφωνα με το Reuters. Η φράση “Μην μας αφήνετε να πέσουμε στον πειρασμό”, την οποία η Καθολική Εκκλησία στη Γαλλία έχει αποφασίσει να χρησιμοποιήσει προηγουμένως, θα ήταν μια πιο κατάλληλη εναλλακτική λύση, δήλωσε. “Δεν είναι καλή μετάφραση, γιατί μιλά για ένα Θεό που προκαλεί τον πειρασμό. Ένας πατέρας δεν το κάνει αυτό, ένας πατέρας σε βοηθά να σηκωθείς όρθιος άμεσα. Είναι το έργο του Σατανά να μας οδηγεί στον πειρασμό, αυτή είναι η ειδικότητά του” είπε ο Πάπας Φραγκίσκος» (Ιστ. http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2017/12/blog-post_ 817. html# ixzz 53Zil0ecP).  

Ο κ. Φραγκίσκος, «δογματικά» κατοχυρωμένος, ως «αλάθητος» και «υπέρτατος διδάσκαλος της καθολικής εκκλησίας», δεν έκαμε τίποτε περισσότερο από το να ασκήσει το «καθήκον» του, που του ανέθεσε η «καθολική εκκλησία», δια της Α΄ Βατικανείου «Συνόδου». Να προσθαφαιρεί δόγματα της Εκκλησίας, σύμφωνα με τη δική του θέληση. Τώρα να αμφισβητεί και την Αγία Γραφή! Αλλά, είναι γνωστό τοις πάσι, πως ο ίδιος «πάσχει» θεολογικά, αφού ως τώρα δεν έχει αρθρώσει ούτε έναν σοβαρό θεολογικό λόγο, παρά μόνο αποσπασματικές φράσεις, οι οποίες συχνά είναι δυσνόητες και ακαταλαβίστικες. Δεν έχει δημοσιεύσει ούτε ένα θεολογικό δοκίμιο, παρ’ όλο που κατέχει τον τίτλο του «διδασκάλου της καθολικής εκκλησίας». 

Τον «σκανδάλισε» η φράση «μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν», θεωρώντας, μέσα στην θεολογική του πενία και ασχετοσύνη του, ότι με την Κυριακή Προσευχή παρακαλούμε το Θεό να μην μας οδηγεί Εκείνος στον πειρασμό! Δεν είναι προφανώς σε θέση να μελετήσει τις Άγιες Γραφές από το πρωτότυπο κείμενο, για να δει το πραγματικό τους νόημα! Ο ταγμένος από την «εκκλησία» του να είναι ο «αλάθητος διδάσκαλός» της, δεν έχει σχέση με τη γλώσσα των Αγίων Γραφών και καταφεύγει στις μεταφράσεις, οι οποίες, μοιραίως και αναπόφευκτα, εμπεριέχουν λάθη! Σήμερα σε όλες τις θεολογικές σχολές του κόσμου οι φοιτητές διδάσκονται αρχαία ελληνικά, (όπως και εβραϊκά), για να μπορούν να μελετούν τα Ιερά Κείμενα στο πρωτότυπο, ο κ. Φραγκίσκος, ο «διδάσκαλος της καθολικής εκκλησίας» είναι άσχετος με τα πρωτότυπα Αγιογραφικά Κείμενα και κάνει κριτική στις μεταφράσεις τους! 

Θα μπορούσε όμως, εφ’ όσον ο ίδιος δεν είναι σε θέση να μελετήσει τα Ιερά Κείμενα στο πρωτότυπο, να συμβουλευτεί τους Πατέρες της Εκκλησίας, οι οποίοι μας άφησαν σπουδαία ερμηνευτικά σχόλια στις Άγιες Γραφές και μας έλυσαν όλες τις απορίες μας σε δύσκολα χωρία. Εν προκειμένω θα μπορούσε να μελετήσει τους Πατέρες της Δύσεως και ιδιαιτέρως τον άγιο Αμβρόσιο Μεδιολάνων (339-397), ο οποίος υπομνημάτισε την Κυριακή Προσευχή και δεν άφησε «σκοτεινά» σημεία παρανοήσεων. Αλλά, απ’ ότι φαίνεται, ο κ. Φραγκίσκος δεν είναι σε θέση να μελετήσει ούτε τους Πατέρες της Δύσεως, διότι ίσως δεν κατέχει προφανώς ούτε την λατινική γλώσσα.  

Αν είχε όμως τη διάθεση να συμβουλευτεί τους Πατέρες της Εκκλησίας, θα μπορούσε να βοηθηθεί από τους πολυπληθείς συμβούλους του, οι οποίοι γνωρίζουν άριστα αρχαία ελληνικά και λατινικά. Όμως, απ’ ότι φαίνεται, δεν το έκανε. Ο λόγος είναι προφανής: η άσκηση του «αλαθήτου» του δεν του επιτρέπει να κάμει κάτι τέτοιο, διότι αυτό θα αναιρούσε πανηγυρικά αυτή την ιδιότητά του! 

Η Κυριακή Προσευχή κατέστη, από τα πρωτοχριστιανικά χρόνια, η κυριότερη προσευχή στην Εκκλησία μας, διότι είναι θεοδίδακτη, μας την δίδαξε ο Ίδιος ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, παροτρύνοντάς μας να τη χρησιμοποιούμε στην καθημερινή μας προσευχή και να την έχουμε ως πρότυπο για κάθε άλλη προσευχή μας (Ματθ.6,9). Κι’ αυτό διότι, παρ’ όλο σύντομη και περιεκτική, συμπεριλαμβάνει τη δέουσα δοξολογία προς το Θεό και τα απαραίτητα αιτήματά μας προς Αυτόν. Για τούτο πάμπολλοι Πατέρες της Εκκλησίας μας την ερμήνευσαν και την υπομνημάτισαν κατά πλάτος, αναδεικνύοντας τον πλούτο των νοημάτων της και την χρησιμότητά της για τους πιστούς.  Παρ’ όλα αυτά ο άνθρωπος αυτός, με την πενιχρή έως ανύπαρκτη θεολογική του κατάρτιση, «διαπίστωσε» λάθος σε αυτή και βάλθηκε να τη διορθώσει! 

Η παράκληση στην Κυριακή Προσευχή «μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν», δεν έχει τη σημασία που της έδωσε ο κ. Φραγκίσκος. Ο Θεός είναι το απόλυτο αγαθό και ως εκ τούτου δεν έχει την παραμικρή σχέση με το τραγικό πρόσωπο και το έργο του Σατανά, ο οποίος, μόνος αυτός, πειράζει τους ανθρώπους για να τους αποσπάσει από το Θεό και να τους οδηγήσει στην αμαρτία, στη φθορά και το θάνατο. Είναι μεγάλη ύβρη να σκεφτούμε πως ο Θεός θα μπορούσε να μας παραδώσει στον μεγάλο αντίδικό μας, τον απ’ αρχής ανθρωποκτόνο διάβολο, για να μας καταστρέψει. Η σημασία της φράσεως είναι να μας προφυλάξει με την άκτιστη ενέργειά Του και τη χάρη Του να μην πέσουμε στα δίχτυα του διαβόλου. Αυτό μαρτυρεί η επόμενη φράση: «αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού». Ο άγιος Αμβρόσιος ερμήνευσε ως εξής την «επίμαχη» φράση: «Ας το προσέξουμε αυτό: “Μη εισενέγκεις”, μη μας αφήνεις να πέσουμε σε πειρασμό, στον οποίο δεν μπορούμε να αντισταθούμε. Δεν λέγει: “Μη μας οδηγείς στον πειρασμό”. Αλλά σαν αθλητές, πού θέλουμε να αγωνιστούμε, ζητάμε να έχουμε την δύναμη ν᾿ αντισταθούμε στον εχθρό, δηλαδή στην αμαρτία. Ο Κύριος, που σήκωσε στους ώμους Του τις αμαρτίες μας και συγχώρησε τα λάθη μας, είναι ικανός να μας προστατεύσει και να μας φυλάξει από τα τεχνάσματα του διαβόλου…» (Ερμηνεία του Πάτερ ημών, από τις Κατηχήσεις του Αγίου Αμβροσίου, επισκόπου Μεδιολάνων). Αλλά ο κ. Φραγκίσκος, μέσα στον υπέρμετρο εγωισμό του, δεν έλαβε υπόψη του τον αγιασμένο και θεοφώτιστο Επίσκοπο της αρχαίας Εκκλησίας, ανάγοντας τον εαυτό του υπεράνω όλων, ακόμα και των Αγίων! 

Θεωρούμε την πρωτοφανή αυτή πρόθεσή του αξιοπρόσεκτη, διότι ως τώρα ο «πάπας» της Ρώμης διόρθωνε τις Οικουμενικές Συνόδους, καθιέρωνε δόγματα, άγνωστα και εν πολλοίς αντίθετα με την πίστη της Εκκλησίας, πλαστογραφούσε τους Πατέρες και χάλκευε ψευδεπίγραφα κείμενα (Ψευδοκωνσταντίνειος Δωρεά, Ψευδοκλημέντια, Ψευδοπιπίνειος Δωρεά, Ψευδοϊσιδώριες Διατάξεις, κλπ.), για να «θεμελιώσει» τις κακοδοξίες του και να επιβάλλει την κυριαρχία του. Τώρα «βάζει χέρι» και στην Αγία Γραφή! Άρχισε την διόρθωση των θεόπνευστων Ιερών Κειμένων. Είναι ίσως η αρχή μιας νέας εποχής καθιερώσεως κακοδοξιών, οι οποίες θα θεμελιώνονται στα παραποιημένα από τον παπισμό Αγιογραφικά Κείμενα! Θεωρούμε επίσης ανησυχητικό το γεγονός, πως ουδεμία αντίδραση εγέρθηκε από την Ορθόδοξη Εκκλησία μας, για να «φρενάρει» την ξέφρενη πορεία του «αλαθήτου» της Ρώμης! Οι θιασώτες της «οικουμενικής κινήσεως» καταπίνουν αμάσητα τα κακόδοξα τερτίπια της Ρώμης! Να μη «χαλάσουν το καλό κλίμα» με την «αδελφή δυτική εκκλησία»! Αλλά ποια «εκκλησία»;  

Κλείνοντας την ανακοίνωσή μας, θα θέλαμε για πολλοστή φορά να επισημάνουμε την τραγικότητα του δυτικού χριστιανισμού, ο οποίος έχει εκπέσει από την αυθεντικότητά του και παραπαίει στον πιο σαθρό ορθολογισμό. Κύριος εκφραστής του, ο επίσης τραγικός άνθρωπος, ο οποίος κατέχει τον σεβάσμιο θρόνο του Πατριαρχείου της Δύσεως, ο «πάπας» της Ρώμης. Ο άνθρωπος, ο οποίος υπέκυψε στον δεύτερο πειρασμό του Χριστού, να καταλάβει τις εξουσίες του κόσμου (Λουκ.4,5), με ορατά εξουσιαστικά μέσα και ιδιώματα το «αλάθητο» και το «πρωτείο», τα οποία, όπως προαναφέραμε, δεν διανοείται να τα αποβάλλει. Διότι όταν και αν τα αποβάλλει, θα επέλθει και το τέλος του παπισμού! Όθεν η αναφορά του στη «λαθεμένη» Κυριακή Προσευχή δεν είναι τίποτε άλλο από μια ακόμη ηχηρή του κλαγγή να υπενθυμίσει στον κόσμο ότι είναι ο «Vicarius Christi», ο«αντιπρόσωπος του Χριστού στη γη», ότι σε «αυτόν ανήκουν όλες οι εξουσίες του κόσμου», οι οποίες του «παραχωρήθηκαν από το Θεό», με το ανύπαρκτο και ψευδέστατο «πέτρειο δόγμα». Ότι μπορεί να κάνει ό, τι θέλει  και οι άνθρωποι είναι υποχρεωμένοι να πειθαρχούν στη«θέοθεν» εξουσία του! Ότι ο λόγος του είναι «αλάνθαστος» και ως εκ τούτου υποχρεούνται οι άνθρωποι να τον ασπάζονται αδιαμαρτύρητα και να τον τηρούν. Με άλλα λόγια ο κ. Φραγκίσκος συντηρεί ουσιαστικά το φρικιαστικό εξουσιαστικό και κοσμοκρατορικό μοντέλο του μεσαιωνικού φραγκικού φεουδαρχισμού και υποδαυλίζει τα σχέδιά του για παγκόσμια εξουσία, με όποιον τρόπο μπορεί, ακόμα και με τη διόρθωση, δηλαδή την παραποίηση, των Αγίων Γραφών!    
   
Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών

https://www.impantokratoros.gr

Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΜΑΣΤΙΓΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ

Ἀδαμάντιος Τσακίρογλου

Ἡ διδασκαλία τῶν Ἁγίων ἀποτελεῖ τὸ ἀπόσταγμα τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς τους καὶ τῆς ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι Θεογνωσίας τους. Ἡ διδασκαλία τους ἀποδεικνύει τὴν ἀληθινὴ καὶ ὀρθὴ πίστη τους. Ὡς γνήσια τέκνα τοῦ Θεοῦ οἱ Ἅγιοι δὲν κράτησαν γιὰ τὸν ἑαυτό τους ἀλλὰ μοιράστηκαν μαζὶ μας τὴν ἐν Θεῷ ἐμπειρία καὶ γνώση τους, ὥστε μέσῳ αὐτῆς ὁ κάθε πιστὸς ἀνὰ τοὺς αἰῶνες νὰ εἶναι σὲ θέση νὰ πολεμήσει τὴν ὁποιαδήποτε πλάνη καὶ αἵρεση καὶ νὰ ἀγωνιστεῖ γιὰ τὴν σωτηρία του. Ὡς ἐκ τούτου ἡ μίμηση τῶν Ἁγίων ἀποτελεῖ καθῆκον τῶν πιστῶν ὄχι μόνο γιὰ νὰ τοὺς τιμήσει, ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ γνωρίσει τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ ἀναλόγως νὰ τὸ διαφυλάξει καὶ νὰ τὸ τηρήσει.

Ἡ διδασκαλία τῶν Ἁγίων ἀποτελεῖ παράλληλα μάστιγα γιὰ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ μάλιστα γιὰ τοὺς παναιρετικοὺς Οἰκουμενιστές. Τοὺς ἐλέγχει, τοὺς ἀναδεικνύει καὶ τοὺς καταδικάζει ἂν συνεχίζουν νὰ πολεμοῦν τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Γι’ αὐτὸν τὸν λόγο οἱ Οἰκουμενιστὲς ἔχουν βάλει σκοπὸ νὰ μειώσουν τὸ κῦρος καὶ τὴν αὐθεντία τῶν Ἁγίων στὸ πρόσωπο τῶν πιστῶν, γνωρίζοντας, ὅτι οἱ πιστοὶ ποὺ τιμοῦν τοὺς Ἁγίους, μιμοῦνται τοὺς Ἁγίους καὶ ἀπαγορεύουν μὲ αὐτήν τους τὴν μίμηση στὴν αἵρεση νὰ ἐπικρατήσει. Ἔτσι μεταχειρίζονται πονηρὰ μέσα γιὰ νὰ ἐπιτύχουν τὸ καταχθόνιο σχέδιό τους. Ἁγιοκατατάσσουν Ἁγίους, ποὺ εἶναι ὅμως ἤδη κατωχυρωμένοι ὡς Ἅγιοι στὴν συνείδηση τῶν πιστῶν, φαίνονται ἐξωτερικὰ νὰ τοὺς τιμοῦν μὲ τιμὲς καὶ ἐκδηλώσεις. Στὴν πραγματικότητα ὅμως τοὺς πολεμοῦν καὶ τοὺς διαβάλλουν ἐμφανίζοντάς τους πεπερασμένους ἢ τοὺς ἀρνοῦνται μὴ διαδίδοντας ἢ μὴ τηρώντας τὴν διδασκαλία τους. Ξεχνοῦν ὅμως οἱ ἄσωτοι καὶ θεομάχοι Οἰκουμενιστές, ὅτι «ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ οὐ δέδεται» (Β’ Τιμ. 2, 9). Εἶναι διαχρονικὸς καὶ ἀκαταμάχητος. Εἶναι γραμμένος μὲ ἀνεξίτηλο πνευματικὸ μελάνι ποὺ δὲν σβήνεται μὲ κανένα ἀνθρώπινο μέσο.

Ἕνα τέτοιο παράδειγμα μπορεῖ νὰ μᾶς δώσει ἡ μεταχείριση ἀπὸ μεριὰ τῶν Οἰκουμενιστῶν τοῦ Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς. Ἐνῶ οἱ Οἰκουμενιστὲς φαίνονται νὰ τὸν τιμοῦν, στὴν πραγματικότητα προσπαθοῦν νὰ κρύψουν τὴν διδασκαλία του. Μία διδασκαλία γεμάτη ὀρθόδοξο φρόνημα, θάρρος ἀκρίβεια ἔλεγχο καὶ ἀγάπη, ἀληθινὴ ὅμως καὶ μαρτυρικὴ ἀγάπη, ἀγάπη Θεοῦ.
Ἂς πάρουμε μία μικρὴ γεύση τῆς διδασκαλίας του, παρμένη ἀπὸ τὶς ἐπιστολές του (Δρόμος δίχως Θεὸ δὲν ἀντέχεται..., Ἱεραποστολικὲς ἐπιστολές, Ἐκδόσεις Ἐν Πλῷ, 2009). Ἀκόμα καὶ ἀπὸ αὐτὸ τὸ μικρὸ δεῖγμα θὰ φανεῖ, γιατί οἱ Οἰκουμενιστὲς προσπαθοῦν —μάταια φυσικά— νὰ σβήσουν τοὺς σύμφωνους μὲ τὴν Ἱ. Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας λόγους του:

«Μὴ νομίσητε, ὅτι ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην ἐπὶ τὴν γῆν· οὐκ ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην, ἀλλὰ μάχαιραν» (Ματθ. 10, 34). ... 

Διάβασε σὰν νὰ εἶναι εἰπωμένο: δὲν ἦλθα νὰ συμφιλιώσω τὴν ἀλήθεια καὶ τὸ ψέμα, τὴν σοφία καὶ τὴν βλακεία, τὸ καλὸ καὶ τὸ κακό, τὸ δίκαιο καὶ τὴν βία, τὴν κτηνωδία καὶ τὴν ἀνθρωπιά, τὴν ἁγνότητα καὶ τὴν ἀσωτία, τὸν Θεὸ καὶ τὸν μαμωνά, ἀλλὰ ἔφερα τὸ ξίφος γιὰ νὰ κόψω τὸ ἕνα ἀπὸ τὸ ἄλλο,γιὰ νὰ μὴν ἀνακατεύονται.Μὲ τί νὰ κόψεις,Κύριε; Μὲ τὸ ξίφος τῆς ἀληθείας.Ἢ μὲ τὸ ξίφος τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ, ποὺ εἶναι τὸ ἴδιο. Ἀφοῦ ἡ ἀλήθεια εἶναι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ καὶ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ ἀλήθεια (ἐπιστ. 9)
Στὸν κόσμο ὅμως οὔτε ὑπῆρξε, οὔτε ὑπάρχει καμία δύναμη, ἡ ὁποία μπορεῖ νὰ κάνει τὸν ἄνθρωπο τέλεια καλό, παρὰ μόνο ἡ δύναμη τῆς πίστης στὸν Χριστό (ἐπιστ. 10).

Δὲν εἶναι παράξενο ποὺ ἀντιδρᾶτε ἐνάντια στὴν χριστιανικὴ διδασκαλία περὶ Ἁγίας Τριάδας. Ἡ δική σας οὐνιτικὴ σέκτα δὲν θεμελιώνεται καὶ δὲν βασίζεται στὴν καθαρὴ ἀλήθεια, ἀλλὰ βασίζεται στὴν συμφιλίωση ὅλων τῶν θρησκειῶν τοῦ κόσμου. Τὸ γεγονὸς ὅτι εἶναι δύσκολο νὰ ἐξισώσετε τὸ βουνὸ μὲ τὴν πεδιάδα, σᾶς κάνει νὰ ἐκνευρίζεστε μὲ τὸ βουνό. Ἐπειδὴ σᾶς φαίνεται —ἐντελῶς λανθασμένα— εὐκολότερο νὰ χαμηλώσετε τὸ σωτήριο βουνὸ ἀπὸ τὸ νὰ ὑψώσετε τὴν πεδιάδα... 

Ἐὰν πιστεύετε στὸν Ἰησοῦ Χριστό, τότε πῶς μπορεῖτε νὰ ὑποστηρίζετε τὴν ἀλήθεια μὲ τὴν ἀναλήθεια; Αὐτὸν τὸν δρόμο σᾶς ἔδειξε ὁ Χριστός; Μήπως Ἐκεῖνος συμφιλίωσε τὴν διδασκαλία Του μὲ τὴν Ρωμαϊκὴ εἰδωλολατρεία, μὲ τὸν σκοτεινὸ φετιχισμό, μὲ τὸν Ἰνδικὸ μηδενισμὸ καὶ μὲ τὸν Ἰουδαϊκὸ φαρισαϊσμό; Ὀφθαλμοφανῶς ὄχι!... Γνωρίζετε, ὅτι ὁ κόσμος δὲν καρφώνει στὸν σταυρὸ ἐκεῖνον ποὺ συμφιλιώνει τὴν ἀλήθεια μὲ τὸ ψέμα, τὸ φῶς μὲ τὸ σκοτάδι καὶ τὸ καλὸ μὲ τὸ κακό. Τὸν Χριστὸ ὅμως τὸν σταύρωσε, ἐπειδὴ δὲν ἐξίσωσε, δὲν ἀνακάτωσε, δὲν ἔκανε πολιτικὴ μὲ τὴν ἀλήθεια. Εἶναι ξεκάθαρο, λοιπόν, ὅτι ἐσεῖς δὲν πιστεύετε στὸν Ἰησοῦ Χριστό (ἐπιστ. 46).

Ἡ Ὀρθοδοξία ἔχει τὸν πάπα της, παλαιότερο ἀπ’ ὅλους τοὺς πάπες καὶ πατριάρχες στὸν κόσμο. Τὸν εἶχε ἀπὸ τὴν ἀρχὴ καὶ θὰ τὸν ἔχει μέχρι τὸ τέλος τῶν αἰώνων. Εἶναι ὁ ἴδιος πάπας, τὸν ὁποῖο ἐπικαλέστηκαν καὶ ὅλοι οἱ Ἀπόστολοι τοῦ Χριστοῦ. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, τὸ Πνεῦμα τῆς Σοφίας καὶ τοῦ Νοῦ, τὸ Πνεῦμα Παραμυθίας καὶ Δύναμης τοῦ Θεοῦ. Αὐτὸς εἶναι ὁ πραγματικὸς πάπας τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ ἀνέκαθεν καὶ γιὰ πάντα, χωρὶς μεταβολὲς καὶ ἀλλαγές, χωρὶς προκατόχους καὶ διαδόχους (ἐπιστ. 48).
Ὁ προορατικὸς Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης προειδοποιεῖ: «Ἀγαπητοί, μὴ παντὶ πνεύματι πιστεύετε, ἀλλὰ δοκιμάζετε τὰ πνεύματα εἰ ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστιν, ὅτι πολλοὶ ψευδοπροφῆται ἐξεληλύθασιν εἰς τὸν κόσμον» (Α’ Ἰωάν. 4, 1)... Ἡ Ὀρθοδοξία σήμερα βρίσκεται ἀνάμεσα στὶς δύο μονόπλευρες ἀναγνωρίσεις: Ἀπὸ τὴν μία εἶναι οἱ Μουσουλμάνοι οἱ ὁποῖοι ἀναγνωρίζουν τὴ δύναμη τῆς πίστης μας ἀλλὰ δὲν ἀναγνωρίζουν τὴν Βίβλο τῆς πίστης μας καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη οἱ δυτικοὶ νεόπιστοι, οἱ ὁποῖοι ἀναγνωρίζουν τὴ Βίβλο ἀλλὰ δὲν ἀναγνωρίζουν τὴν δύναμη τῆς πίστης μας. Γι’ αὐτοὺς τοὺς τελευταίους ὁ θεϊκὸς Παῦλος γράφει, ὅτι «ἔχοντες μόρφωσιν εὐσεβείας, τὴν δὲ δύναμιν αὐτῆς ἠρνημένοι» (Β’ Τιμ. 3, 5). Καὶ συμβουλεύει τὸν Τιμόθεο: «καὶ τούτους ἀποτρέπου» (Β’ Τιμ. 3, 5). Εμεῖς κρατούσαμε καὶ κρατᾶμε καὶ τὴν Βίβλο, δηλ. τὴν Ἀγία Γραφὴ καὶ τὴν Δύναμη, δηλ. τὰ σημάδια καὶ τὰ θαύματα τοῦ Θεοῦ μέσῳ ἁγίων, σταυροῦ, εἰκόνων, μέσῳ προσευχῶν καὶ ὅλων τῶν Ἁγίων Μυστηρίων (ἐπιστ. 68).»

Εἶναι πιὰ ὀφθαλμοφανές, γιατὶ οἱ Οἰκουμενιστὲς δὲν ἀνέχονται τὸν ὡς μάχαιρα κοφτερὸ λόγο τοῦ Ἁγίου: Πῶς θὰ μποροῦσαν νὰ τὸν ἀνεχτοῦν αὐτοὶ ποὺ συμφιλιώνουν τὴν ἀλήθεια καὶ τὸ ψέμα, τὴν σοφία καὶ τὴν βλακεία, τὸ καλὸ καὶ τὸ κακό, τὸ δίκαιο καὶ τὴν βία, τὴν κτηνωδία καὶ τὴν ἀνθρωπιά, τὴν ἁγνότητα καὶ τὴν ἀσωτία, τὸν Θεὸ καὶ τὸν μαμωνά· αὐτοὶ ποὺ πιστεύουν, ὅτι κι ἄλλες δυνάμεις, ἐκτὸς τοῦ Χριστοῦ, μποροῦν νὰ κάνουν τὸν ἄνθρωπο τέλεια καλό· αὐτοὶ ποὺ δὲν βασίζονται στὴν καθαρὴ ἀλήθεια, ἀλλὰ προσπαθοῦν νὰ συμφιλιώσουν ὅλες τὶς θρησκεῖες τοῦ κόσμου· αὐτοὶ ποὺ θέλουν ἄλλο πάπα ἢ πατριάρχη ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα· αὐτοὶ ποὺ δὲν ἀποτρέπουν τοὺς βλάσφημους· αὐτοὶ ποὺ δὲν πιστεύουν στὸν πραγματικὸ Χριστό.
Ἐναπόκειται σὲ μᾶς νὰ ἀποφασίσουμε ποιόν δρόμο θὰ διαλέξουμε: Ἂν θὰ σταυρώσουμε μαζί τους τὸν Χριστό, γιατὶ δὲν ἀνέχεται τὴν αἵρεση καὶ τὸ ψέμα ἢ ἂν θὰ τὸν ὁμολογήσουμε μαζὶ μὲ τὸν Ἅγιο. Ἕνα εἶναι ὅμως σίγουρο: «Δρόμος δίχως Θεὸ δὲν ἀντέχεται...».

https://proskynitis.blogspot.gr 

ΠΕΘ: ΕΠΙΜΕΝΕΙ Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΛΛΑΞΟΠΙΣΤΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ!

Αθήνα, 31 Ιανουαρίου 2018

Αριθμ. Πρωτ.  21

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Επιμένει ο Υπουργός Παιδείας στην αλλαξοπιστία

των Ελλήνων Ορθοδόξων μαθητών!!

Το Υπουργείο Παιδείας μέσω των αρμόδιων οργάνων του, με έγγραφό του προς τους Διευθυντές των Σχολείων της χώρας ζητά να πληροφορηθεί  τον αριθμό των βιβλίων-Φακέλων του μαθήματος των Θρησκευτικών που έχουν επιστρέψει στα σχολεία οι γονείς των μαθητών.

Η κίνηση αυτή του Υπουργείου Παιδείας σημαίνει ότι:

1. Αναγνωρίζει ότι έχει δημιουργηθεί μείζον θέμα στα σχολεία, όταν ο ίδιος ο Υπουργός Παιδείας κ. Κ. Γαβρόγλου, στις αρχές Οκτωβρίου 2017, καταφερόταν απαξιωτικά ως προς το θέμα, χαρακτηρίζοντας ασήμαντες μειοψηφίες τους  γονείς που επιστρέφουν στο Υπουργείο Παιδείας τα βιβλία-Φακέλους του μαθήματος των Θρησκευτικών.

2. Το Υπουργείο Παιδείας θα προσπαθήσει πιθανόν και πάλι, χρησιμοποιώντας τα στοιχεία που θα συγκεντρώσει, να μιλήσει για μειοψηφίες και να παραπλανήσει τον ελληνικό λαό με ψευδή και ελλειπτικά στοιχεία, αγνοώντας ή αποσιωπώντας  ηθελημένα τα παρακάτω :

α) Το θέμα της επιστροφής των βιβλίων-Φακέλων του μαθήματος των Θρησκευτικών δεν είναι ποσοτικό, αλλά καθαρά ποιοτικό. Η κίνηση αυτή των γονέων, δηλαδή, φανερώνει την κάθετη αντίθεσή τους απέναντι στην ιδεοληπτική και απεγνωσμένη προσπάθεια της σημερινής ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας, να επιβάλει δια της βίας και εξαναγκαστικά, διαμέσου ενός ιδιότυπου νέου γενιτσαρισμού, στους μικρούς μαθητές/τριες  των σχολείων της πατρίδας μας, ένα μοντέλο μαθήματος Θρησκευτικών που αποδομεί ευθέως στα μάτια τους, την αποκεκαλυμμένη πίστη των γονέων τους, εξισώνοντάς την με τις ανθρωποκατασκευασμένες θρησκείες του κόσμου. Ο αριθμός των επιστραφέντων βιβλίων-Φακέλων είναι συμβολικός και δείχνει σαφώς την παταγώδη αποτυχία του μεθοδευμένου εγχειρήματος να μετατραπεί βιαίως και παρανόμως η πίστη των μαθητών σε ένα συγκεχυμένο και πολτοποιημένο συνονθύλευμα θρησκειών που αντιτίθενται στη χριστιανική αλήθεια και πίστη των ορθοδόξων μαθητών.

β) Στην ανακοίνωσή του το Υπουργείο Παιδείας δεν αναφέρεται καθόλου σε όλους εκείνους τους Διευθυντές Α/θμιας και Β/θμιας Εκπαίδευσης και τους  Διευθυντές των Σχολικών μονάδων που αρνούνται, κατά παράβαση της κείμενης νομοθεσίας, να παραλάβουν τα επιστρεφόμενα από τους γονείς βιβλία-Φακέλους του μαθήματος των Θρησκευτικών.

γ) Από την ανακοίνωση του Υπουργείου Παιδείας συμπεραίνουμε ότι εσκεμμένα δεν προσμετρούνται, στην καταμέτρηση που επιχειρείται, τα βιβλία του μαθήματος των Θρησκευτικών που έχουν επιστραφεί από τους γονείς ταχυδρομικώς απευθείας στο Υπουργείο.

δ) Το Υπουργείο Παιδείας δείχνει να αγνοεί ακόμη, τις εκατοντάδες των βιβλίων-Φακέλων του μαθήματος των Θρησκευτικών που συγκεντρώνουν ορισμένες Μητροπόλεις διαμέσου των Ιερών Ναών τους για να επιστραφούν μαζικά στο Υπουργείο.

ε) Το Υπουργείο Παιδείας επίσης, περιφρονεί επιδεικτικά τις χιλιάδες των δηλώσεων που έχουν υπογραφεί και δημοσιευθεί στο διαδίκτυο από αγανακτισμένους γονείς, οι οποίοι διαμαρτύρονται εντονότατα για τα νέα βιβλία-Φακέλους του μαθήματος των Θρησκευτικών, χωρίς να τα έχουν επιστρέψει μέχρι στιγμής  στο Υπουργείο.

στ) Το Υπουργείο Παιδείας, επίσης, φαίνεται να μην λαμβάνει σοβαρά υπόψη του το γεγονός  ότι μέχρι τώρα οι όποιες επιστροφές στο Υπουργείο βιβλίων-Φακέλων του μαθήματος των Θρησκευτικών από γονείς έγιναν αυτοβούλως και χωρίς καμιά κεντρική καθοδήγηση. Γι΄ αυτό και υπάρχει αυτή η ποικιλία των μορφών της αντίδρασής τους.

Από όλα τα παραπάνω, συνάγεται αβίαστα το συμπέρασμα  ότι το Υπουργείο Παιδείας και ο σημερινός Υπουργός Παιδείας κ. Κ. Γαβρόγλου εθελοτυφλούν μπροστά στο τεράστιο πρόβλημα, που ως υπεύθυνοι έχουν δημιουργήσει στα παιδιά, στους γονείς και στους εκπαιδευτικούς, με τα νέα Προγράμματα και τα νέα βιβλία-Φακέλους του μαθήματος των Θρησκευτικών, τα οποία εισήγαγαν στα σχολεία και επιβάλουν στους μαθητές να τα διδαχθούν.  

Είναι πλέον φανερό ότι ο κ. Κ. Γαβρόγλου επιμένει να προχωράει αυταρχικά και φασιστικά στην εφαρμογή της πολιτικής της Κυβέρνησής του στον ευαίσθητο χώρο της Παιδείας, ιδιαίτερα μάλιστα στον τομέα της θρησκευτικής αγωγής,  μη λαμβάνοντας υπόψη του τις αντιδράσεις που αυτή προκαλεί -όπως ακριβώς πράττει η Κυβέρνησή του και στο μέγα εθνικό θέμα της Μακεδονίας- προφανώς, μόνο και μόνο για να ικανοποιήσει ιδεοληπτικές σκοπιμότητες, άγνωστης για τον λαό μας προέλευσης, που αφορούν όμως άμεσα την πνευματική εξέλιξη των ελλήνων ορθοδόξων μαθητών.

Τελικά, όμως, αυτό που πετυχαίνει το Υπουργείο στην πράξη, με όλα αυτά που απεργάζεται, είναι να δημιουργεί κύμα αντιδράσεων, που τείνουν να λάβουν χαρακτηριστικά μαζικού κινήματος - όπως ακριβώς συνέβη και στο Μακεδονικό ζήτημα- εναντίον της αντορθόδοξης εκπαιδευτικής πολιτικής της Κυβέρνησής του,  με πρώτη στη σειρά την επαναστατική και πρωτοφανή στα παγκόσμια εκπαιδευτικά χρονικά, πρωτοβουλία των ελλήνων γονέων να επιστρέφουν πίσω στο Υπουργείο τα βιβλία-Φακέλους του μαθήματος των Θρησκευτικών.

Σύντομα, επίσης, πιστεύουμε θα αντιληφθούν οι υπεύθυνοι πρωτεργάτες του Υπουργείου Παιδείας αλλά και του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής, οι οποίοι έχουν την ευθύνη έγκρισης και προώθησης όλων αυτών των «επικίνδυνων και απαράδεκτων» πολιτισμικών και θρησκευτικών υποπροϊόντων, ότι η φασιστική τους ασέβεια προς τους γονείς και η μέσω των νέων Θρησκευτικών μεθόδευση αποορθοδοξοποίησης των παιδιών, θα λάβει και την ανάλογη απάντηση!

Το Διοικητικό Συμβούλιο

http://thriskeftika.blogspot.gr 

O ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ ΝΟΜΟΥ ΣΕΡΡΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ

ΣΕΡΡΕΣ 29-01-2018

Αριθ. πρωτ: 56

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΘΕΟΛΟΓΩΝ  Ν. ΣΕΡΡΩΝ

"ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΗΤΑΣ Ο ΝΕΟΣ"

Από το έτος 1100 μ.Χ στις 30 Ιανουαρίου, η Εκκλησία μας τιμά τους Τρεις Ιεράρχες. Τιμά «Τους Τρεις Μεγίστους Φωστήρες της Τρισηλίου Θεότητος», Βασίλειο τον Μέγα, Ιωάννη τον Χρυσόστομο και Γρηγόριο τον Θεολόγο. Μάλιστα από το έτος 1842,

το Πανεπιστήμιο Αθηνών καθιέρωσε για όλη την Ελλάδα αυτή την ημέρα των Αγίων, ως εορτή αφιερωμένη στην Παιδεία και στα Γράμματα, ώστε έτσι να τιμώνται ανά τους αιώνες οι προστάτες και τα πρότυπα των εκπαιδευτικών και των μαθητών.

Πολλές απορίες όμως δημιουργούνται κάθε χρόνο, την ημέρα αυτή, με αφορμή τις αποφάσεις των εκάστοτε Υπουργών Παιδείας σχετικά με τον τρόπο εορτασμού των Τριών Ιεραρχών. Στους διευθυντές των σχολείων και στους συλλόγους διδασκόντων δημιουργούνται εύλογα ερωτήματα για το πώς θα γιορταστεί και φέτος. Με ποιόν τρόπο; Θα είναι αργία; Θα γίνουν εκδηλώσεις; Θα έρθουν οι εκπαιδευτικοί στα σχολεία ή όχι; θα γίνει εκκλησιασμός ; Θα συμμετέχουν οι μαθητές;

Τελικά, πώς πρέπει να ερμηνευθεί η λέξη «αργία»; Τι νόημα έχει να δημιουργούνται κάθε φορά αυτά τα ερωτήματα; Μήπως δεν θέλουμε να γιορτάζουμε τους Αγίους;

Σε μια χώρα αληθινά κουρασμένη και ταλαιπωρημένη, που το μόνο στήριγμα και καύχημά της είναι ο Τριαδικός Θεός με τους αγίους Του, αλλά και σε μια κακοποιημένη απ’ όλους Παιδεία, πώς μπορεί ένας Υπουργός Παιδείας και θρησκευμάτων να γράφει ότι στην αργία αυτή «..δύναται να γίνει εκκλησιασμός»; Τί είναι λοιπόν ο εκκλησιασμός; Έθιμο; Μπορεί να γίνει, μπορεί και να μην γίνει;

Είναι πολύ ενδιαφέρον να δούμε όλοι μαζί το πώς γιορτάζονταν εδώ στις Σέρρες, επί Τουρκοκρατίας, η γιορτή της Παιδείας. Όπως ακριβώς ο Β. Τζανακάρης αναφέρει το γεγονός, στην τοπική Ιστορία:

«Το απόγευμα της παραμονής τη μεγάλη Μητροπολιτική Εκκλησία γέμιζαν εκατοντάδες παιδιών όλων των σχολείων και κοντά στο προσκυνητάρι 12-14 τεράστιες λαμπάδες παρατάσσονταν. Την επόμενη μέρα γινόταν λειτουργία και λειτουργούσε πάντα ο Δεσπότης ο οποίος μνημόνευε τα ονόματα των δωρητών και μεγάλων ευεργετών της κοινότητας. Μετά τη λειτουργία όλα τα σχολεία και το συγκεντρωμένο πλήθος μαζεύονταν στη Γρηγοριάδα (το κεντρικό Παρθεναγωγείο Σερρών) όπου γινόταν τελετή. Σ’ αυτήν δεν παρέλειπαν να παραστούν οι τουρκικές αρχές, ο Πασάς δηλαδή, ο Μουτεσαρίφης, ο Δήμαρχος κ.ά». (Veteranus, «Ελεύθερος Πολίτης», 3-2-1929 Τζανακάρης, Β., (1991), Εικονογραφημένη ιστορία των Σερρών, τόμος Α΄, σελ. 63)

 Όταν οι Τούρκοι αγάδες ήξεραν να σέβονται την τοπική μας παράδοση, δεν είναι αυτονόητο να περιμένει κανείς από το Έλληνα Υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων μεγαλύτερο σεβασμό και αναγνώριση της προσφοράς των Τριών Αγίων;

Βέβαια, όλα αυτά κρύβουν μια μεγάλη αλήθεια: Ότι η σημερινή παιδεία δεν έχει σχέση με την Παιδεία των Τριών Ιεραρχών. Η σπουδαία διδασκαλία των τριών Αγίων απευθύνεται στο πρόσωπο του κάθε δασκάλου, ενώ προβάλλει την μοναδικότητα της προσωπικότητας του κάθε μαθητή. Η σημερινή όμως Παιδεία, αντιθέτως, στοχεύει στη δημιουργία ανθρώπων που άγονται και φέρονται από τον σύγχρονο υπερκαταναλωτισμό και δρούν ατομικιστικά και χρησιμοθηρικά απέναντι στο συνάνθρωπο.

Γι’ αυτό έχουμε συνηθίσει να περιμένουμε κάθε χρόνο και μια καινούργια εγκύκλιο για τη γιορτή των αγίων Τριών Ιεραρχών. Ίσως γι’ αυτό, (και γιατί όχι); θα μπορούσαμε κι εμείς να προτείνουμε κάτι άλλο στο Υπουργείο Παιδείας.

Ας είναι λοιπόν αργία, όπως την όρισαν.. Ας ονομαστεί Ημέρα Γραμμάτων, όπως τη θέλουν.. Άλλωστε, όπως λένε, δεν χρειαζόμαστε πρότυπα Αγίων ανθρώπων. Τότε γιατί θέλουμε αργία; Ας κάνουμε μάθημα κανονικά, με κάποιες αναφορές σε σπουδαίους, μορφωμένους ανθρώπους κι όχι βέβαια Αγίους.. γιατί αυτό ενοχλεί..!!!!

Αν θέλουμε τα παιδιά μας, οι μαθητές και οι μαθήτριες των σχολείων μας να πορευτούν σε βήματα αληθινής Παιδείας, ας ευχηθούμε να παραμείνει η γιορτή τιμητική στα ιερά πρόσωπα των Αγίων, όπως ήταν πάντοτε. Ας ξεκινά αυτός ο εορτασμός από τον χώρο του Ιερού Ναού. Άλλωστε δεν νοείται Θρησκευτική εορτή χωρίς εκκλησιασμό. Με τον εκκλησιασμό των ορθοδόξων εκπαιδευτικών και μαθητών, θα έχουν όλοι τη δυνατότητα να ζητούν από τους Τρεις Ιεράρχες φωτισμό, βοήθεια, στήριγμα και υπομονή στο δύσκολο έργο τους.

Ευχόμαστε ο Θεός να μας φωτίζει όλους, ελπίζοντας μόνο στο μέγα Του έλεος και στη θεία Του Χάρη που ανέδειξε τις προσωπικότητες των Αγίων μας!!!

    Ο Πρόεδρος                                         Ο Γραμματέας

Ιωάννης Παπαεμμανουήλ                   Πέτρος Πεχλιβάνης

http://thriskeftika.blogspot.gr