Η ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΤΕ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

Ἡ Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν: Χαιρετίζει τίς ὑπ’ ἀρ. 660/2018 καί 926/2018 ἀποφάσεις τῆς Ὁλομελείας τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας, οἱ ὁποῖες δικαιώνουν μέ πανηγυρικό τρόπο τή θέση τῆς ΕΠΜ καί τῶν ὁμοδίκων μας (Ἱ.Μ. Πειραιῶς, ΠΕΘ, γονεῖς καί καθηγητές), καθώς καί τῆς πλειοψηφίας τοῦ ὀρθόδοξου χριστιανικοῦ λαοῦ μας, γιά τά νεοεποχήτικα προγράμματα σπουδῶν τῆς μειοψηφικῆς ὁμάδας θεολόγων «ΚΑΙΡΟΣ» καί τῶν Ὑπουργῶν Φίλη καί Γαβρόγλου.

Ἐπαινεῖ τούς Δικαστικούς του ΣτΈ, οἱ ὁποῖοι μέ ἀμάχητα νομικά ἐπιχειρήματα ἐξέδωσαν τίς ἀνωτέρω ἱστορικές ἀποφάσεις καί ἀπέδειξαν ὅτι ἡ Ἑλληνική Δικαιοσύνη, παρά τόν πόλεμο πού δέχεται ἀπό ἀντιδημοκρατικές φωνές πού δέν σέβονται τή διάκριση τῶν ἐξουσιῶν, ἀποτελεῖ ἐγγύηση γιά τήν τήρηση τῆς νομιμότητας.

Καταδικάζει ἀπερίφραστα τίς ἀήθεις καί χυδαῖες ἐπιθέσεις πρός τό Ἀνώτατο Δικαστήριο τῆς χώρας ἀπό τήν κυβέρνηση καί τά στρατευμένα ΜΜΕ, οἱ ὁποῖες ὑπερβαίνουν κατά πολύ τά ὅρια τῆς κοσμίας κριτικῆς τῶν δικαστικῶν ἀποφάσεων.

Ἀπαιτεῖ τήν ἄμεση ἐφαρμογή τοῦ σκεπτικοῦ τῶν ἀνωτέρω ἀποφάσεων ἀπό τό Ὑπουργεῖο Παιδείας, μέ τήν κατάργηση τῶν ἀντισυνταγματικῶν καί προσηλυτιστικῶν προγραμμάτων σπουδῶν καί τήν εἰσαγωγή νέων μέ ὀρθόδοξο περιεχόμενο καί ὁμολογιακό χαρακτήρα.

Γνωστοποιεῖ πρός πᾶσα κατεύθυνση ὅτι θά διεκδικήσει ἀνυποχώρητα καί μέ κάθε νόμιμο μέσο τήν ἐφαρμογή τοῦ Συντάγματος μέχρι τήν τελική ἀπόσυρση τῶν ἀκυρωθέντων ἀπό τό ΣτΈ προγραμμάτων.

Καλεῖ τούς δασκάλους καί τούς θεολόγους νά σταματήσουν νά διδάσκουν τούς προδήλως ἀντισυνταγματικούς φακέλλους. Τονίζεται δέ ὅτι «Πᾶς ἐκπαιδευτικός (τῆς στοιχειώδους ἤ μέσης ἐκπαιδεύσεως), πού καλεῖται, νά διδάξει τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν ὑποχρεοῦται νά σεβασθεῖ τίς ἀποφάσεις τῆς Ὁλομελείας τοῦ Συμβουλίου Ἐπικρατείας 660/2018 καί 926/2018 καί νά ἀρνηθεῖ, νά ἐξακολουθήσει, νά διδάσκει τό «προηγουμένης κοπῆς» μάθημα Θρησκευτικῶν (τό γνωστό πολυθρησκειακό), ἔστω καί ἄν τοῦ δοθεῖ ἐντολή πρός τοῦτο. Ἐκ δέ τῆς τοιαύτης ἀρνήσεώς του καμμία δυσμενής συνέπεια δέν ἀνακύπτει εἰς βάρος του οὔτε πειθαρχική, οὔτε καί ποινική. Ἀρκεῖ νά ἀναφέρει, ὅτι ἀρνεῖται νά διδάσκει μάθημα Θρησκευτικῶν πολυθρησκειακό, διότι τοῦτο τυγχάνει «προδήλως ἀντισυνταγματικό» ὡς κυριαρχικῶς καί ἀμετακλήτως ἔχουν ἀποφανθεῖ οἱ προαναφερόμενες ἀποφάσεις τῆς Ὁλομελείας τοῦ ΣτΈ, οἱ ὁποῖες πέραν τῆς προδήλου ἀντισυνταγματικότητος τῆς πολυθρησκευτικῆς ὕλης τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν ἐπισημαίνουν περαιτέρω καί τήν διά τῆς διδασκαλίας αὐτοῦ διάπραξη καί ἀξιοποίνου πράξεως καί μάλιστα ὁμαδικῶς καί ὑπό συνθῆκες ἰδιαιτέρως ἐπιβαρυντικῆς περιστάσεως.»(ἀπό 16/4/2018 Γνωμοδότηση Νομικῶν Γεωργίου Κρίππα Συνταγματολόγου, Ἀποστόλου Βλάχου Προέδρου Ἐφετῶν).

Καλεῖ τούς γονεῖς τῶν μαθητῶν νά ἐπιστρέψουν τούς φακέλλους στό Ὑπουργεῖο καί νά διεκδικήσουν ἀπό τό σχολεῖο μέ κάθε νόμιμο τρόπο τήν ἀνάπτυξη τῆς ὀρθόδοξης χριστιανικῆς συνείδησης τῶν τέκνων τους.

Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν orthros.eu

http://aktines.blogspot.gr

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ ΠΑΥΛΟΣ : «ΜΑΛΛΟΝ ΣΤΡΑΒΑ ΑΡΜΕΝΙΖΟΥΜΕ.. ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΠΩΣ ΤΕΛΙΚΑ ΣΑΛΕΨΕ Ο ΝΟΥΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ ΤΑ ΔΙΑΓΡΑΨΑΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ»

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Σισανίου και Σιατίστης κ.κ. Παύλου

Σίγουρα δέν εἶναι στραβός ὁ γιαλός. Ἐμεῖς εἴμαστε πού ἀρμενίζουμε στραβά. Προσπαθῶ νά καταλάβω πῶς τελικά σάλεψε ὁ νοῦς μας καί τά αὐτονόητα τά διαγράψαμε ἀπό τήν ζωή μας.

Μέχρι τώρα θεωρούσαμε αὐτονόητο τό πόσο δύσκολο εἶναι ἕνα παιδί νά μεγαλώσει χωρίς μάνα. Ἀναπτύξαμε μάλιστα μιά ὁλόκληρη ψυχολογική ὑποστήριξη πρός μία τέτοια κατεύθυνση.

Εἴτε ἡ μάνα ἔφευγε ἀπό τήν ζωή, εἴτε ἐγκατέλειπε τήν οἰκογένεια της, ἡ θέση τοῦ πατέρα ἦταν πολύ δύσκολη. Ὄχι σπάνια ὁ πατέρας ἀναζητοῦσε μιά ἄλλη μάνα γιά τά παιδιά του καί ξαναπαντρευόταν μιά ἄλλη γυναῖκα γιά νά τήν βάλει στή θέση τῆς μάνας.

Δικαιολογημένα ὁ Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ἰγνάτιος ἐτοῦτες τίς ἡμέρες ἔλεγε: «Ἀπορῶ πῶς σκέπτονται κάποιοι ὅτι εἶναι δυνατόν νά μεγαλώσουν παιδιά πού θά στερηθοῦν τή λέξη καί τό πρόσωπο τῆς μητέρας. Ποιός εἶναι αὐτός πού μπορεῖ νά νομοθετήσει ὅτι ἕνα παιδί θά μεγαλώσει χωρίς μάνα, ὅταν ὅλοι ξέρουμε τί σημαίνει μάνα στήν ζωή μας. Αὐτό ξεπερνᾶ τήν λογική μου. Καλός ὁ ἐκσυγχρονισμός καί οἱ μοντέρνες ἰδέες, ἀλλά κάπου χρειάζεται ἕνα ὅριο»

Σέ αὐτό τόν προβληματισμό τοῦ Σεβασμιωτάτου θέλω νά ἀπαντήσουν ὅλοι οἱ βουλευτές τῶν πολιτικῶν κομμάτων, θέλω νά τόν ἀξιοποιήσουν οἱ Βουλευτές τοῦ ΣΥΡΙΖΑ πού δικαιολογημένα ἀντιδροῦν, θέλω νά ἀπαντήσουν ὁ κ. Βενιζέλος καί ἡ κ. Μπακογιάννη πού πίστευα ὅτι δέν τούς ἔχει λείψει ὁ κοινός νοῦς.

Δέν μιλῶ γιά τό ΠΟΤΑΜΙ γιατί τό ἔβλεπα πάντα θολό. Θἄθελα νά μοῦ ἀπαντήσουν ἄν μιά τέτοια νομοθεσία συνιστᾶ ἐκσυγχρονισμό καί πρόοδο ἤ ἐπιστροφή στήν βαρβαρότητα. Στήν ἐποχή πού ὁ ἄνθρωπος ἐθεωρεῖτο res, ἀντικείμενο δηλαδή καί ὄχι πρόσωπο.

Σέ μιά ἐποχή πού κόπτονται πολλοί γιά τά ἀνθρώπινα δικαιώματα δέν ὑπάρχουν βουλευτές πού νά σκεφθοῦν τά δικαιώματα τῶν παιδιῶν, αὐτῶν τῶν ἀθώων πλασμάτων;

Ποιός μᾶς ἐδωσε τό δικαίωμα νά τά περιφρονοῦμε τόσο βαθειά καί νά τά χρησιμοποιοῦμε γιά νά μαζέψουμε ψήφους ἤ γιά νά παραστήσουμε τούς μοντέρνους;

Ποῦ εἶναι ἡ περίφημη «Παγκόσμια Ἡμέρα τοῦ Παιδιοῦ;» Γιά νά ἱκανοποιήσουμε μιά μερίδα ἀνθρώπων, γιά νά νιώσουν αὐτοί πιό φυσιολογικοί πρέπει νά θυσιάσουμε τά παιδιά;

Νά τά καταδικάσουμε νά ζοῦν σέ μιά μή φυσιολογική ἀτμόσφαιρα γιά νά νιώσουν καλύτερα κάποιοι ἄλλοι; Ἔλεος πιά! Πρόκειται γιά παραφροσύνη!

Δέν μετράει ἡ ψυχολογία τῶν παιδιῶν, δέν μετράει ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο ἕνα παιδί γεννιέται, ἀπό μιά μάνα καί ἕναν πατέρα, δέν μετρᾶνε οἱ κραυγές τῶν παιδιῶν πού εἶχαν αὐτή τή δυστυχία, ὅπου τό ἕνα ἔστειλε στό δικαστήριο τούς ὑποτιθέμενους «γονεῖς» του καί τό ἄλλο κραυγάζει: «μήν κάνετε αὐτό τό λάθος» μέ ἀφορμή τήν δική του ἐμπειρία; Τόσο κουφοί γίναμε ὅλοι ἤ τόσο σκληροκάρδιοι καί ἀπάνθρωποι;

Σέβομαι τό δικαίωμα τοῦ καθενός νά ἐπιλέγει τόν τρόπο τῆς ζωῆς του, ἀλλά πρέπει νά σέβεται καί τόν τρόπο τῆς ζωῆς τῶν ἄλλων. Δέν ἔχουμε μόνο δικαιώματα στήν ζωή, ἀλλά καί ὑποχρεώσεις.

Θά ἤθελα νά ἄκουγα κάποια ὁμόφυλα ζευγάρια νά ἔχουν τήν δύναμη νά φωνάξουν ἀπό μόνοι τους: «Δέν τόν θέλουμε αὐτό τό νόμο! Δέν ταιριάζει στά παιδιά μιά τέτοια δική μας σχέση. Ἐπιλέξαμε τόν δρόμο μας, δέν θέλουμε ὅμως νά πάρουμε στό λαιμό μας κανένα. Δέν θά πάρετε μέ τέτοιους νόμους τήν ψῆφο μας!

Θἄθελα νά πῶ στόν κ. Βενιζέλο ὅτι τό νά ἔχει ἕνα παιδί μιά μάνα καί ἕνα πατέρα δέν εἶναι μόνο διδασκαλία τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, ἀλλά παγκόσμια ἀξιακή κληρονομιά, παγκόσμια κοινή συνείδηση, πανανθρώπινη συμπεριφορά καί τάξη.

Πάντοτε ὑπῆρχαν ἄνθρωποι πού εἶχαν ποικίλες ἰδιαιτερότητες. Εἶχαν ὅμως ἕνα μέτρο, δέν προσπαθοῦσαν νά ἐπιβάλουν στόν ἄλλο τόν δικό τους τρόπο τῆς ζωῆς.

Μερικοί βλέπουν τά πράγματα μόνο νομικά καί πιστεύουν ὅτι ἡ ἄρνηση θά καταπέσει στά εὐρωπαϊκά δικαστήρια. Ἐδῶ μποροῦμε νά θαυμάσουμε τήν ἀπάτη τῆς ἐξουσίας.

Νομοθετεῖ τό σύμφωνο συμβίωσης γιά τά ἑτερόφυλα ζευγάρια, ρίχνοντας στάχτη στά μάτια τῶν ἀνθρώπω, ξέροντας ὅτι θά ἐπιβληθεῖ ἀπό τά ἁρμόδια εὐρωπαϊκά ὄργανα ἡ ἐξίσωση καί πρός τά ὁμόφυλα τά ὁποῖα στήν ἀρχή ἀποκλείει ἀπό τήν τεκνοθεσία γιά νά μπεῖ στήν συνέχεια ἡ τεκνοθεσία πονηρά ἀπό τήν πίσω πόρτα, ὁπως ἐπιχειρεῖται τώρα.

Δέν εἴμαστε ὑπερβολικοί διεκδικώντας τό αὐτονόητο καί τό ἀναγκαῖο. Ἕνα παιδί νά μάθει ὄχι ἀπό τά βιβλία καί τίς φωτογραφίες τή λέξη μάνα καί τό πρόσωπο τῆς Μάνας, ἀλλά νά τό βιώνει στήν ζωή του.

Ζητοῦμε νά μήν κατασκευάσουμε Ὀργουελικά παιδιά, παιδιά δύο ταχυτήτων. Ἀπαιτοῦμε τόν σεβασμό στήν παιδική ἀθωότητα. Τό δίλημμα πού θέτει ἡ Πολιτεία, νά ἐπιλέξουμε δηλαδή ἀνάμεσα σέ δύο κακά, τήν ἱδρυματική ζωή καί τήν ζωή ἀνάμεσα σέ ὁμόφυλα ζευγάρια, εἶναι καί πονηρό καί αἰσχρό.

Ἡ ἐπιλογή εἶναι ἡ ὑγεία καί καμιά ἀρρώστια. Καί ἐάν ὁ νόμος τούς ἀναγκάζει, νά ἀλλάξουν τόν νόμο. Ἄς ἀπαγορεύσουν τήν ἀναδοχή καί στά ἑτερόφυλα ζευγάρια, ἀφοῦ ἡ ἐπιλογή τοῦ συμφώνου συμβίωσης, ἀντί ἔστω γιά τόν πολιτικό γάμο, δείχνει τό εὔθραυστο μιᾶς τέτοιας σχέσης, δηλαδή μιά καινούρια περιπέτεια γιά τά παιδιά.

Ἀλλοίμονο ἄν ἡ Ἑλλάδα δέν ἔχει τήν δύναμη νά ὑψωθεῖ πάνω ἀπό ἕνα ἄνομο νόμο. Τελικά δέν εἶναι στραβός ὁ γιαλός, ἐμεῖς στραβά ἀρμενίζουμε.

https://simeiakairwn.wordpress.com 

ΑΓΙΕ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΕ ΠΡΕΣΒΕΥΕ ΥΠΕΡ ΗΜΩΝ!

Άγιος Χριστόφορος ο Μεγαλομάρτυρας

Ο Άγιος Μεγαλομάρτυς Χριστόφορος καταγόταν από ημιβάρβαρη φυλή και ονομαζόταν Ρεμπρόβος, που σημαίνει αδόκιμος, αποδοκιμασμένος, κολασμένος. Πιθανότατα έζησε κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Δεκίου (249 - 251 μ.Χ.), όταν στην Αντιόχεια Επίσκοπος ήταν ο Άγιος Ιερομάρτυς Βαβύλας (τιμάται 4 Σεπτεμβρίου).

Ο Άγιος ως προς την εξωτερική ήταν τόσο πολύ άσχημος, γι' αυτό και αποκαλείτο «κυνοπρόσωπος».

Η μεταστροφή του στον Χριστό έγινε με τρόπο θαυμαστό. Συνελήφθη αιχμάλωτος σε μάχη, που διεξήγαγε το έθνος του με τα Ρωμαϊκά αυτοκρατορικά στρατεύματα. Κατατάγηκε στις Ρωμαϊκές λεγεώνες και πολέμησε κατά των Περσών, επί Γορδίου και Φιλίππου.

Όταν ήταν ακόμη κατειχούμενος, για να ευχαριστήσει τον Χριστό, εγκαταστάθηκε σε επικίνδυνη δίοδο ποταμού και μετέφερε δωρεάν επί των ώμων του εκείνους που επιθυμούσαν να διέλθουν τον ποταμό. Μια μέρα παρουσιάσθηκε προς αυτόν μικρό παιδί, το οποίο τον παρακάλεσε να τον περάσει στην απέναντι όχθη. Ο Ρεμπρόβος πρόθυμα το έθεσε επί των ώμων του και στηριζόμενος επί της ράβδου του εισήλθε στον ποταμό. Όσο όμως προχωρούσε, τόσο το βάρος του παιδιού αυξανόταν, ώστε με μεγάλο κόπο κατόρθωσε να φθάσει στην απέναντι όχθη. Μόλις έφθασε στον προορισμό του, κατάκοπος είπε στο παιδί ότι και όλο τον κόσμο να σήκωνε δεν θα ήταν τόσο βαρύς. Το παιδί του απάντησε: «Μην απορείς, διότι δεν μετέφερες μόνο τον κόσμο όλο, αλλά και τον πλάσαντα αυτόν. Είμαι Εκείνος στην υπηρεσία του Οποίου έθεσες τις δυνάμεις σου και σε απόδειξη αυτού φύτεψε το ραβδί σου και αύριο θα έχει βλαστήσει», και αμέσως εξαφανίσθηκε. Ο Ρεμπρόβος φύτεψε την ράβδο και την επομένη την βρήκε πράγματι να έχει βλαστήσει. Μετά το περιστατικό αυτό βαπτίσθηκε Χριστιανός από τον Άγιο Ιερομάρτυρα Βαβύλα, ο οποίος τον μετονόμασε σε Χριστόφορο. Η άκτιστη θεία Χάρη, που έλαβε την ώρα του βαπτίσματος και του Χρίσματος, μεταμόρφωσε όλη του την ύπαρξη. Και αυτή ακόμα η δύσμορφη όψη του φαινόταν φωτεινότερη και ομορφότερη.

Στην Ορθόδοξη αγιογραφία ο Άγιος εικονίζεται να μεταφέρει στον ώμο του τον Χριστό. Εξ' αφορμής ίσως του γεγονότος αυτού θεωρείται προστάτης των οδηγών και στο Μικρόν Ευχολόγιον και συγκεκριμένα στην Ακολουθία «επί ευλογήσει νέου οχήματος» υπάρχει, πρώτο στη σειρά, το απολυτίκιό του.

Κατά τον τότε εναντίον των Χριστιανών διωγμό, λίγο μετά την βάπτισή του, είδε Χριστιανούς να κακοποιούνται από τους ειδωλολάτρες. Από αγανάκτηση επενέβη και έκανε δριμύτατες παρατηρήσεις προς αυτούς, διέφυγε δε τη σύλληψη χάρη στο γιγαντιαίο του παράστημα και την ηράκλεια δύναμή του. Καταγγέλθηκε όμως στον αυτοκράτορα και διατάχθηκε η σύλληψή του. Για τον σκοπό αυτό απεστάλησαν διακόσιοι στρατιώτες. Αυτοί, αφού ερεύνησαν σε διάφορα μέρη, τον βρήκαν κατά την στιγμή την οποία ετοιμαζόταν να γευματίσει ένα κομμάτι ξερό ψωμί. Κατάκοποι οι στρατιώτες και πεινασμένοι ζήτησαν από τον Άγιο Χριστόφορο να τους δώσει να φάγουν και ως αντάλλαγμα του υποσχέθηκαν ότι δεν θα τον κακομεταχειρίζονταν. Ένας από τους στρατιώτες, βλέποντας ότι πλην του ξερού άρτου δεν υπήρχε καμία άλλη τροφή, ειρωνευόμενος τον Χριστόφορο, του είπε ότι ευχαρίστως θα γινόταν Χριστιανός, εάν είχε την δύναμη να τους χορτάσει όλους με το κομμάτι εκείνο του άρτου. Τότε ο Άγιος, αφού γονάτισε, άρχισε να παρακαλεί τον Χριστό να πολλαπλασιάσει το κομμάτι εκείνο του άρτου, όπως πολλαπλασίασε τους πέντε άρτους στην έρημο, για να χορτάσουν οι πεινώντες στρατιώτες και να φωτισθούν στην αναγνώριση και ομολογία Αυτού. Η παράκληση του Αγίου εισακούσθηκε και το τεμάχιο του άρτου πολλαπλασιάσθηκε. Βλέποντας οι στρατιώτες το θαύμα αυτό, προσέπεσαν στα πόδια του Αγίου και τον παρακαλούσαν να τους γνωρίσει καλύτερα τον Θεό του. Ο Άγιος εξέθεσε με απλότητα τη Χριστιανική διδασκαλία και αφού όλοι εξέφρασαν την επιθυμία να γίνουν Χριαστιανοί, τους οδήγησε προς τον Επίσκοπο Αντιοχείας Βαβύλα, ο οποίος, αφού τους κατήχησε, τους βάπτισε. Όταν ο αυτοκράτορας Δέκιος πληροφορήθηκε το γεγονός, τους μεν στρατιώτες συνέλαβε και αποκεφάλισε, τον δε Χριστόφορο προσπάθησε με υποσχέσεις και κολακείες να μεταπείσει, αλλά οι προσπάθειές του προσέκρουσαν στην επίμονη άρνηση αυτού. Κατόπιν τούτου έστειλε προς αυτόν δύο διεφθαρμένες γυναίκες, την Ακυλίνα και την Καλλινίκη, ελπίζοντας ότι με τα θέλγητρά τους θα τον σαγήνευαν και θα τον παρέσυραν. Οι δύο γυναίκες, αφού άκουσαν την προτροπή του Αγίου, για να επανέλθουν στον δρόμο της αγνότητας και της αρετής, έγιναν Χριστιανές και, αφού παρουσιάσθηκαν ενώπιον του αυτοκράτορα Δεκίου, ομολόγησαν τον Χριστό. Γι' αυτό και βρήκαν μαρτυρικό θάνατο.

Στη συνέχεια ο Άγιος Χριστόφορος υποβλήθηκε σε φρικτά βασανιστήρια και τέλος υπέστη τον δι' αποκεφαλισμού θάνατο το 251 μ.Χ.

Η Σύναξη αυτού ετελείτο στο Μαρτύριο αυτού κοντά στο ναό του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου στο Κυπαρίσσιον και στο ναό του Αγίου Μάρτυρος Πολυεύκτου, πλησίον της Αγίας Ευφημίας των Ολυβρίου. Η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμάει τη μνήμη της στις 9 Μαΐου.

https://www.saint.gr 

ΑΓΙΟΣ ΙΣΑΑΚ Ο ΣΥΡΟΣ: ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΜΟΝΗ ΦΘΑΝΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ!

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος: Με την υπομονή φθάνουμε στην ταπείνωση και στη συνέχεια απολαμβάνουμε τη Χάρη του Θεού!

ΑΓΙΟΣ ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ ΠΟΠΟΒΙΤΣ: Ο ΠΑΠΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΙΡΕΣΗ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ!

ΜΑΚΑΡΙΟΙ ΟΙ ΔΕΔΙΩΓΜΕΝΟΙ ΕΝΕΚΕΝ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ!

ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ Η ΖΩΗ ΚΥΛΑΕΙ ΗΡΕΜΑ!

ΑΝΟΙΞΩ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΠΛΗΡΩΘΗΣΕΤΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ!

Α΄ Ὠδῆ τοῦ Κανόνος τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου 

«Ἀνοίξω τὸ στόμα μου καὶ πληρωθήσεται πνεύματος καὶ λόγον ἐρεύξομαι, τῇ βασιλίδι Μητρί· καὶ ὀφθήσομαι, φαιδρῶς πανηγυρίζων καὶ ᾄσω γηθόμενος ταύτης τὰ θαύματα». 

Θ’ ἀνοίξω τὸ στόμα μου καὶ θὰ γεμίσει ἀπὸ Πνεῦμα ἅγιο καὶ θ’ ἀπευθύνω λόγο πρὸς τή βασίλισσα Μητέρα τοῦ Θεοῦ· καὶ θὰ μὲ δοῦν νά πανηγυρίζω μὲ φαιδρότητα, ψάλλοντας μὲ εὐφρόσυνη χαρὰ τὰ θαυμαστὰ μεγαλεῖα της.

ΑΓΙΟΣ ΝΕΙΛΟΣ Ο ΑΣΚΗΤΗΣ: ΟΤΑΝ ΚΑΘΑΡΘΕΙ Η ΨΥΧΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΛΗΡΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΕΝΤΟΛΩΝ!

Άγιος Νείλος ο ασκητὴς: Όταν καθαρθεί η ψυχή με την πληρότητα των εντολών, δηλαδή με την εκπλήρωση και εφαρμογή τους, τότε κάνει ακλόνητη την τάξη του νού, καθιστώντας τον ικανό να δεχτεί την κατάσταση εκείνη, που αναζητάει.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΘΕΕ ΜΟΥ ΓΙΑ ΟΛΑ!

ΚΥΡΙΕ, ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ, ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ - ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ, ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ!

ΚΥΡΙΕ, ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ, ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ! ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΝΑ ΤΟ ΛΕΜΕ.

ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΣΚΛΑΒΕΝΙΤΗΣ: Η ΚΥΡΙΑΚΗ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ!

«ΤΥΡΑΝΝΟΣ, ΔΕΣΜΩΤΗΣ Η ΠΡΟΔΟΤΗΣ»; Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ ΥΠΟΝΟΜΕΥΕΤΑΙ, ΟΜΟΓΕΝΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΣΕ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑΚΗ ΣΟΥΠΑ ΑΠΟ ΚΑΙΡΟΣΚΟΠΟΥΣ «ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΥΣ ΦΟΡΕΙΣ»

«Τύραννος, δεσμώτης ή προδότης»;

Γίνονται κάποτε δίσεκτοι οί καιροί. Ή ήρεμη καί σταθερή πορεία των πραγμάτων άνακόπτεται. Τότε ή Ιστορία κάμπτεται κάτω άπό τό βάρος κοσμογονικών περιστάσεων, συμπτύσσεται σέ μιά στενή χρονική περίοδο, βηματίζει μέ βιάση στόν περιορισμένο γεωγραφικό χώρο ένός λαού, παρατάσσεται στά τείχη του, βαραίνει τους ώμους μετρημένων προσώπων, κάποτε άκόμη καί ένός.

Τά τείχη μπορεί νά είναι τά φυσικά σύνορα τής πατρίδας τού κάθε λαού ή τά πνευματικά του όρια, οί παραδόσεις του, οί νόμοι του. Καί τότε τόν καλεί ή Ιστορία νά τά ύπερασπιστεί. Καί τούτα καί κείνα. Όπως έπιγραμματικά τό διετύπωσε ό σκοτεινός τών φιλοσόφων, τιτάνας τού πνεύματος, ό Ηράκλειτος: ≪Μάχεσθαι χρή τόν δήμον ύπέρ τού νόμου όκωσπερ τείχεος≫・έπιβάλλεται να μάχονται οί πολίτες γιά τούς νόμους, όπως άκριβώς πολεμούν γιά τά τείχη τής πόλεως.

«Όκωσπερ τείχεος»! Σκοτείνιασε ύπερβολικά στόν τόπο μας ό ούρανός. Τά μαύρα σύννεφα πνίγουν τόν ήλιο χρόνο μέ χρόνο, μέρα τή μέρα πιό πολύ. Οί πύργοι πέφτουν ένας-ένας: ή Ιστορία τόσων αιώνων νοθεύεται, έξανδραποδίζεται, ξεπουλιέται σέ νατοϊκούς σχεδιασμούς. Ή γλώσσα έκφυλίζεται σέ γκρικλισάθυρμα. Ή ’Ορθόδοξη πίστη ύπονομεύεται, όμογενοποιείται σέ πανθρησκειακή σούπα άπό καιροσκόπους «πολυπολιτισμικούς φορείς». Ό γάμος όμοφυλοποιείται. Ή οικογένεια συστηματικά ύποσκάπτεται. Ή παιδεία άποπροσανατολίζεται. Ή κοινωνία σοδομίζεται προκλητικά.

Κι έδώ άκριβώς άναμετριέται σήμερα καθένας μέ τό χρέος. 'Η Ιστορία έδωσε ήδη τήν προσταγή: ≪Στά όπλα≫! Τά τείχη άπειλούνται. Καί τά δύο: τά σύνορα, οί νόμοι... Μά πρώτα οί νόμοι, οί παραδόσεις.

Στά τείχη λίγοι οί μαχητές. Ψάχνουν μές στό σκοτάδι νά δούν κινήσεις των έχθρών. Μά πού είναι οί έχθροί; Δεν φαίνονται έξω έπικίνδυνοι έχθροί. Δεν πέφτουν βράχοι πάνω στά τείχη κι ούτε σφυρίζουν άγρια πύρινα βέλη θανατερά.

Κι ώστόσο οί πύργοι πέφτουν στη σειρά. Ρωτάς γιατί; Μήν άπορείς. ≪Τά κάστρα πέφτουν πάντα άπό μέσα≫! Δέν είναι άπέξω ό μέγας κίνδυνος. Μέσα στό κάστρο βρίσκονται οί εχθροί, ≪ντυμένοι φίλοι... τό παμπάλαιο χώμα πατώντας... τό παμπάλαιο φώς έξουσιάζοντας≫ (Όδ. Έλύτης, ≪’Άξιον Έστί≫,ΤΑ ΠΑΘΗ Ζ ).

Αύτή εΐναι ή έπικίνδυνη στιγμή της Ιστορίας: Νά ξέρεις πώς ό κίνδυνος βρίσκεται έδώ, κι ότι έχθροί είναι οί ≪φίλοι≫, οί τεταγμένοι φύλακες. Συμβιβασμένοι!

Λοιπόν, σ’ αύτούς τούς όντως δίσεκτους καιρούς ποιά στάση θά κρατήσεις; Δέν εΐναι πολλές οί έπιλογές. Έτσι όπως τίς όρισε ό μεγάλος Ρώσος ποιητής, ό Πούσκιν:

≪Στόν αιώνα τής έξαθλίωσης, παντού, σ’ όλες τίς τάξεις, ό άνθρωπος είναι τύραννος, δεσμώτης ή προδότης≫. Τύραννος, δεσμώτης ή προδότης!

Ή τύραννος συντεταγμένος μέ την άντίθεη έξουσία. Ή δεσμώτης, έμπαιζόμενος, εύτελιζόμενος, ύβριζόμενος, προπηλακιζόμενος καί διωκόμενος για τήν άκεραιότητα τού φρονήματος του.

Ή προδότης... ή πιό μεγάλη τραγωδία! Νά βλέπει νά νοθεύεται ή πίστη- να έξισώνεται ή άλήθεια μέ τό ψέμα- να μπαίνει σέ προκρούστεια κλίνη ό Χριστός γιά νά ≪κοντύνει≫, νά έρθει στο πυγμιαίο άνάστημα τών νάνων, πού καμώνονται τούς προφήτες καί ≪θεούς≫・ νά θεωρεί τό Εύαγγέλιο ισότιμο δίπλα σέ βέδες καί κοράνια καί τορές- νά άντικρίζει τήν ’Ορθοδοξία, τή μόνη Νύμφη τού Χριστού, άνάμεσα σέ παλλακίδες- ένα μ’ αύτές...

Κι αύτός;... νά μή μιλάει... Βουβός να μένει, άφωνος!... Νά παριστάνει τόν φιλήσυχο...

Νά τρέμει μήπως καί τόν πούν φανατικό... Κι ένώ τό ξέρει... δέν είναι άμέτρητες οί έπιλογές του. Σ’ αύτόν τόν αίώνα της έξαθλίωσης θά είναι: ≪Τύραννος, δεσμώτης ή προδότης≫!

Τώρα τό βλέπεις... ή Ιστορία βαραίνει πάνω στούς δικούς σου ώμους. Κι έσύ είναι καιρός νά άποφασίσεις πιά οριστικά:

Θά πολεμήσεις πάνω στό κάστρο της ’Ορθόδοξης άλήθειας ≪όκωσπερ τείχεος≫; Ή θά έπιλέξεις νά γενείς... Μήν έπιλέξεις νά γενείς, όχι! προδότης! Δεσμώτης νά άξιωθείς νά γίνεις για τήν άλήθεια τού Χριστού! Πιστός στην προσταγή Του: ≪Γίνου πιστός άχρι θανάτου καί δώσω σοι τόν στέφανον τής ζωής≫! (Άποκ. β' 10) .

Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”

https://aktines.blogspot.gr

ΑΓΙΑ ΕΙΡΗΝΗ Η ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ

ΑΓΙΟΣ ΙΣΑΑΚ Ο ΣΥΡΟΣ: ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΥΡΙΕ!

Δέσποτα Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Σὺ ποὺ ἔκλαψες γιὰ τὸ φίλο Σου Λάζαρο καὶ τὰ μάτια Σου ἔσταξαν δάκρυα λύπης καὶ συμπάθειας, δέξου τὰ δάκρυα τῆς πικρίας μου. Μὲ τὰ πάθη Σου θεράπευσε τὰ πάθη μου. Μὲ τὰ τραύματά Σου γιάτρεψε τὰ τραύματά μου. Μὲ τὸ Ἅγιο αἷμα Σου ἄγνισε τὸ αἷμα μου καὶ ἡ εὐωδία τοῦ ζωοποιοῦ Σου σώματος ἂς μοσχομυρίσει καὶ τὸ δικό μου σῶμα. Ἡ χολή, ποὺ Σὲ πότισαν, ἂς γλυκάνει τὴν ψυχή μου ἀπ᾿ τὶς πικρίες, ποὺ μὲ πότισε ὁ ἀντίδικος. Τὸ σῶμα Σου, ποὺ τὸ τάνυσαν πάνω στὸ Σταυρό, ἂς ἀνεβάσει σὲ Σένα τὸ νοῦ μου, ποὺ τὸν τράβηξαν κάτω οἱ δαίμονες. Τὸ κεφάλι Σου, ποὺ ἔγειρε πάνω στὸ Σταυρό, ἂς ὑψώσει τὸ δικό μου κεφάλι, ποὺ τὸ ταπείνωσε ὁ ἐχθρός. Τὰ Πανάγια χέρια Σου, ποὺ καρφώθηκαν ἀπὸ τοὺς ἀπίστους στὸ Σταυρό, ἂς μὲ τραβήξουν ἀπ᾿ τὸν γκρεμὸ τοῦ χαμοῦ, ὅπως ὑποσχέθηκε τὸ Πανάγιό Σου στόμα. Τὸ πρόσωπό Σου, ποὺ δέχθηκε χτυπήματα καὶ φτυσίματα ἀπὸ τοὺς καταραμένους, ἂς ὀμορφήνει τὸ πρόσωπό μου, ποὺ τὸ ἀσχήμιναν οἱ ἀνομίες μου. Ἡ ψυχή Σου, ποὺ ἀπ᾿ τὸ Σταυρὸ τὴν παρέδωσες στὸν Πατέρα Σου, ἂς μὲ ὁδηγήσει στὴ Χάρη Σου.

Δὲν ἔχω καρδιὰ ἔμπονη γιὰ ἀναζήτησή Σου. Δὲν ἔχω μετάνοια, οὔτε κατάνυξη, πράγματα ποὺ φέρνουν τὰ παιδιὰ στὴν κληρονομιά τους. Δὲν ἔχω, Κύριε, δάκρυ ἱκετευτικό. Σκοτίστηκε ὁ νοῦς μου μὲ τὰ βιοτικὰ καὶ ὑλικά, καὶ δὲν ἔχει τὴ δύναμη νὰ σὲ δεῖ μὲ πόνο καὶ συμπάθεια. Πάγωσε ἡ καρδιά μου ἀπ᾿ τὸ πλῆθος τῶν πειρασμῶν καὶ δὲν μπορεῖ νὰ ζεσταθεῖ μὲ τὰ δάκρυα τῆς ἀγάπης γιὰ Σένα.

Ἀλλὰ Σύ, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ὁ Θεός μου, ὁ θησαυρὸς τῶν ἀγαθῶν, δώρησέ μου ὁλοκληρωμένη μετάνοια καὶ καρδιὰ ἔμπονη γιὰ νὰ βγῶ καὶ νὰ Σ᾿ ἀναζητήσω μ᾿ ὅλη μου τὴν ψυχή, γιατί, χωρὶς Ἐσένα, εἶμαι ξένος κάθε καλοῦ. Χάρισέ μου, λοιπόν, Ἀγαθέ, τὴν Χάρη Σου. Ὁ Πατέρας Σου... ἂς ξανακαινουργώσει μέσα μου τὴν Εἰκόνα Σου. Σὲ ἐγκατέλειψα - μὴ μ᾿ ἐγκαταλείψεις. Μακρύνθηκα ἀπὸ Σένα - βγὲς νὰ μ᾿ ἀναζητήσεις, νὰ μὲ βρεῖς καὶ νὰ μὲ ξαναβάλεις στὸ κοπάδι τῶν λογικῶν Σου προβάτων, καὶ νὰ μὲ θρέψεις, μαζὶ μ᾿ αὐτά, μὲ τὴ χλόη τῶν Θείων Σου μυστηρίων, τῶν ὁποίων τόπος εἶναι ἡ καθαρὴ καρδιά, στὴν ὁποία παρουσιάζεται καὶ ἡ ἔλλαμψη τῶν ἀποκαλύψεών Σου, ποὺ εἶναι παρηγοριὰ κι ἀναψυχὴ γι᾿ αὐτοὺς ποὺ κοπίασαν γιὰ Σένα μὲ θλίψεις καὶ ποικίλα βάσανα. Μακάρι ν᾿ ἀξιωθοῦμε κι ἐμεῖς νὰ δοῦμε αὐτὴ τὴν ἔλλαμψη, μὲ τὴ Χάρη καὶ τὴ φιλανθρωπία Σου, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, τώρα καὶ πάντοτε καὶ στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Ο ΑΙΡΩΝ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑΝ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ!

ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΜΗΝ ΑΠΕΛΠΙΖΕΣΤΕ! Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑΧΟΥ ΠΑΡΩΝ ΚΙ ΑΓΑΠΑΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ!

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Μην απελπίζεστε. Ο Θεός είναι πανταχού παρών και αγαπάει τον άνθρωπο!

Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΙΑΣ ΑΠΛΗΣ ΚΑΙ ΧΑΡΙΣΜΑΤΙΚΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ

Ὁ μακαριστός Μητροπολίτης Χαλκίδος Νικόλαος Σελέντης ἀνέφερε: «Μ’ ἔμαθε νά προσεύχωμαι κατανυκτικά καί μέ δάκρυα μία ἁπλῆ γυναικούλα, πού κατοικοῦσε στό Πέραμα Πειραιῶς καί τήν ἀποκαλοῦσαν περιφρονητικά ὄχι μέ τ’ ὄνομά της, ἀλλά μέ τό παρατσούκλι “ἡ Αὐγουλοῦ”, γιατί πούλαγε φρέσκα αὐγά, νά ἐξοικονομήση τόν “ἄρτον τόν ἐπιούσιον”.

Ὡς περιοδεύων πέρασα μιά μέρα ἀπ’ τό φτωχικό της σπίτι, γιά νά εἰσπράξω μιά συνδρομή γιά τό περιοδικό ΖΩΗ. Ἡ ἴδια ἀπουσίαζε καί βρισκόταν ἐκεῖ τό παιδί της, πού διήρχετο τήν ἐφηβεία. Ἔκαιγε τό καντήλι στό εἰκονοστάσι κι ἔκανα στό παιδί τήν πρότασι ἄν ἤθελε μέχρι νά ᾽λθη ἡ μητέρα του νά προσευχηθοῦμε λιγάκι. Κάπως ἀδιάφορα κούνησε καταφατικά τό κεφάλι του καί εἶπε ἄς προσευχηθοῦμε. Ὅταν τελειώσαμε τήν προσευχή, μοῦ λέει κάπως χαριτολογώντας: Α, ἐσύ δέν ξέρεις νά προσευχηθῆς! Ἐγώ κατεπλάγην ἀπ’ τήν τολμηρή αὐτή παρατήρησι καί τόν ρώτησα νά μοῦ ἐξηγήση, πῶς κατά τή γνώμη του πρέπει νά προσεύχεται ἕνας Ὀρθόδοξος Χριστιανός; Ἐγώ, κύριε, μοῦ λέει δέν ξέρω Θεολογία, ἀλλά βλέπω τό παράδειγμα τῆς μητέρας μου, πού ὅταν προσεύχεται κραυγάζει συνεχῶς “Κύριε Ἐλέησον”, πέφτει συνεχῶς σέ μετάνοιες, κτυπάει τό στῆθος της καί τρέχουν ποτάμι τά δάκρυά της!

Μετά ἀπ’ αὐτή τήν ἀφήγησι, μεγάλωσε ἡ ἐπιθυμία μου νά γνωρίσω αὐτή τήν ὑπέροχη γυναῖκα καί νά διδαχθῶ κάτι ἀπ’ τή χαρισματική προσευχή της.

Ἐκείνη τή μέρα δέν ἦλθε κι ἀποχώρησα. Μιά ἄλλη μέρα πέρασα νά τή συναντήσω καί βρέθηκα μπροστά σέ μιά συγκλονιστική σκηνή προσευχομένου ἀνθρώπου. Ὁ ἄνδρας της, ὅπως ἔμαθα, ἦταν ἕνας μέθυσος κι ἀχαΐρευτος, πού τῆς ἔπαιρνε ὅ,τι οἰκονομοῦσε ἀπ’ τά αὐγά καί μπεκρόπινε. Ἐκείνη τή μέρα κατά τήν ὁποία πῆγα, ἀπ’ τό μεθύσι του τήν εἶχε ξυλοκοπήσει, τῆς εἶχε πάρει τά χρήματα καί τῆς εἶχε πετάξει τήν Καινή Διαθήκη μέσα στό πηγάδι! Ἐγώ δέ, τή βρῆκα γονατιστή στό πηγάδι νά προσεύχεται καί νά λέη: Χριστέ μου καί Παναγία μου Μεγαλόχαρη, τό βιβλίο μέ τά ἱερά γράμματα, τό ὁποῖο ἔρριξε ὁ ἄνδρας μου στό πηγάδι δέν τό ἔκανε ἀπό ἀσέβεια, ἀλλά ἦταν μεθυσμένος. Κάνε Παναγία μου τά ἱερά αὐτά Γράμματα, πού θά λειώσουν καί θά γίνουν ἕνα μέ τό νερό, νά τά πιῆ ὁ ἄνδρας μου, νά μετανοήση, νά ἐξομολογηθῆ καί νά σωθῆ, νά μήν πάη στήν κόλασι, Χριστουλάκη μου, γιατί ὁ κόσμος μέ ἔχει γιά καλή, ἐνῶ ἐγώ ἡ τρισάθλια ἔχω πολλά ἀθεράπευτα πάθη κι ἁμαρτίες!

http://agiostherapon.blogspot.gr

ΠΟΣΗ ΓΑΛΗΝΗ ΚΥΡΙΕ ΜΑΣ ΔΙΝΕΙΣ!

Πόση γαλήνη Κύριε μας δίνεις…

Και όταν ενώνεις την ψυχή μας μαζί Σου,

τότε μας δίνεις την θεϊκή Σου γαλήνη.