ΜΑΤΑΙΟΤΗΣ ΜΑΤΑΙΟΤΗΤΩΝ, ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΜΑΤΑΙΟΤΗΣ!

Ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης! (Εκκλησιαστής 1,2).

ΘΕΕ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΠΕΙΡΗΣ ΑΓΑΠΗΣ!

ΜΕ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ ΜΕΣ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ. ΠΟΣΟ ΟΜΟΡΦΗ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ!

ΣΤΑΡΕΤΣ ΑΝΑΤΟΛΙΟΣ: ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΧΥ ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Στάρετς Ἀνατόλιος: Προφητεία

Ὁ ἐχθρὸς τοῦ ἀνθρωπίνου γένους θὰ δρᾷ μὲ πανουργία γιὰ νὰ ὁδηγήσει στὴν Αἵρεση, ἂν ἦταν δυνατόν, καὶ τοὺς ἐκλεκτούς. Δὲν θὰ ξεκινήσει μὲ τὴν ψυχρὴ ἀπώθηση τῶν δογμάτων τῆς Ἁγίας Τριάδος, τῆς Θεότητος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ τῆς παρθενίας τῆς Θεοτόκου, ἀλλὰ θὰ ξεκινήσει ἀνεπαίσθητα νὰ καταστρέφει τὶς διδασκαλίες καὶ τὶς παραδόσεις τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὴν μεγάλη τους πνευ-ματικότητα, ποὺ ἔφτασε σὲ μᾶς μέσῳ τῶν Ἁγίων Πατέρων, ἀπὸ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα. Λίγοι θὰ παρατηρήσουν αὐτὰ τὰ καλοπιάσματα τοῦ ἐχθροῦ, μόνον ἐκεῖνοι ποὺ εἶναι πολὺ πεπειραμένοι στὴν πνευματικὴ ζωή. Οἱ Αἱρετικοὶ θὰ ἀποκτήσουν ἰσχὺ πάνω στὴν Ἐκκλησία καὶ θὰ τοποθετήσουν τοὺς ὑπηρέτες των παντοῦ. Οἱ εὐλαβεῖς θὰ ἀτενίζονται καταφρονητικά. Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος εἶπε ὅτι ἀπὸ τοὺς καρπούς των θὰ τοὺς ἀναγνωρίσετε καὶ ἔτσι, ἀπὸ τοὺς καρποὺς των καθὼς καὶ ἀπὸ τὶς ἐνέργειες τῶν Αἱρετικῶν, προσπαθῆστε νὰ τοὺς διακρίνετε ἀπὸ τοὺς ἀληθινοὺς ποιμένες. Αὐτοὶ εἶναι πνευματικοὶ κλέφτες, διαρπάζοντες τὴν πνευματικὴ ποίμνη, καὶ θὰ εἰσέλθουν στὸ μαντρί (τὴν Ἐκκλησία), σκαρφαλώνοντας μὲ κάποιο ἄλλο τρόπο, χρησιμοποιῶντας δύναμη καὶ καταπατῶντας τοὺς ἱεροὺς κανόνες. Ὁ Κύριος καλεῖ αὐτοὺς ληστές.

ΟΣΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ΤΣΑΛΙΚΗΣ: ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ΝΑ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΑΜΦΙΒΟΛΙΕΣ ΟΥΤΕ ΔΥΣΠΙΣΤΙΕΣ!

Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης: Δεν πρέπει παιδιά μου να έχει κανείς αμφιβολίες ούτε δυσπιστίες. Να έχετε πίστη Θεού, ως κόκκον σινάπεως και ότι ζητήσετε ο Θεός θα σας το δώσει. Πάντα η προσευχή στηρίζει. Να μην φοβόμαστε. Ει ο Θεός μεθ' ημών, ουδείς καθ' ημών!

ΑΓΙΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ: ΤΙΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ Σ' ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΕΙ!

Άγιος Αντώνιος: Τίποτε δεν είναι δύσκολο σ’ αυτόν που πιστεύει και θέλει να νοήσει τον Θεό. Εάν μάλιστα θέλεις και να τον δεις, βλέπε την αρμονία και την πρόνοια όλων όσα έγιναν και γίνονται με το Λόγο Του. Πάντα δε (έγιναν) για τον άνθρωπο.

Η ΠΕΘ ΖΗΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΤΩΝ ΔΙΑΝΕΜΟΜΕΝΩΝ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ «ΦΑΚΕΛΩΝ» ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

Αθήνα, 6 Ιουλίου 2018

Αριθμ. Πρωτ. 76

Προς: Αξιότιμον κ. Κωνσταντίνον Γαβρόγλου, Υπουργό Παιδείας

Υπουργείο Παιδείας Έρευνας & Θρησκευμάτων

Ανδρέα Παπανδρέου 37

Τ.Κ. 151 80 – Μαρούσι Αθήνα

ΚΟΙΝ.: 1. Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος

             2. Γενική Δ/νση Πρωτ/θμιας & Δευτ/θμιας Εκπ/σης

                                    Αξιότιμε κ. Υπουργέ

                Λαμβάνουμε την τιμή να σας αναφέρουμε τα κάτωθι, με την παράκληση όπως προβείτε στις κατά νόμο ενέργειες, προκειμένου οι υπηρεσίες σας να συμμορφωθούν προς τα τελεσιδίκως και αμετακλήτως δικαστικώς κριθέντα. Ως γνωρίζετε με τις αποφάσεις της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας 660/2018 και 926/2018 κρίθηκε ότι οι αποφάσεις του Υπουργείου σας, που εισήγαγαν ως μάθημα Θρησκευτικών ύλη πολυθρησκευτική και όχι ορθόδοξη της Ανατολικής του Χριστού Εκκλησίας (άρθρ. 3 του Συντάγματος), παραβιάζουν το Σύνταγμα για τρεις λόγους:

1) Διότι ανατρέπεται το άρθρ. 16, παρ. 2 του Συντάγματος, το οποίο επιβάλλει στο κράτος να παρέχει στους μαθητές ανάπτυξη της ορθόδοξης χριστιανικής θρησκευτικής συνείδησης, καθόσον η πολυθρησκευτική ύλη δεν τηρεί την προϋπόθεση αυτή.

2) Διότι παραβιάζεται η αρχή της  ισότητας ενώπιον του Νόμου (κατά παράβαση του άρθρ. 4 του Συντάγματος), αφού η πολυθρησκευτική ύλη στο μάθημα των Θρησκευτικών απευθύνεται μόνο στα σχολεία της μεγάλης πλειοψηφίας των Ελλήνων μαθητών, που ανήκουν στην ορθόδοξη Εκκλησία, ενώ σε τρεις κατηγορίες Ελλήνων μαθητών το μάθημα των Θρησκευτικών παρέχεται με ύλη που περιέχει αμιγώς και μόνον την πίστη τους (Μουσουλμανικά σχολεία, εβραϊκά σχολεία, καθολικά σχολεία).

3) Διότι ασκείται ομαδικός προσηλυτισμός, ο οποίος απαγορεύεται από το άρθρ. 13, παρ. 2 του Συντάγματος.

                Κατόπιν των ως άνω, όπως κρίθηκε από το Συμβούλιο της Επικρατείας, το Υπουργείο σας πρέπει να συμμορφωθεί, να καταργήσει την πολυθρησκευτική ύλη του μαθήματος  των Θρησκευτικών και να εισαγάγει την αμιγώς ορθόδοξη.

Η υποχρέωσή σας αυτή δεν αποτελεί δική μας άποψη, αλλά αποτελεί ad hoc άποψη της νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας. Αντί άλλων παραθέτουμε κατά λέξη απόσπασμα της αποφάσεως του Συμβουλίου της Επικρατείας 7/2010 (ΝΟΜΙΚΟ ΒΗΜΑ 2010, σελ. 513):

«Η Διοίκηση μετά την έκδοση της ανωτέρω δικαστικής αποφάσεως, είχε υποχρέωση, συμμορφωνουμένη με το περιεχόμενο αυτής, όχι μόνο να θεωρήσει ως ανύπαρκτες τις ακυρωθείσες με την απόφαση αυτή διοικητικές πράξεις αλλά και με θετικές ενέργειές της να χωρίσει στην αναμόρφωση της δημιουργηθείσας, βάσει των έν λόγω πράξεων, καταστάσεως, ώστε να επανέλθουν τα πράγματα στην θέση που θα βρίσκονταν, αν οι πράξεις αυτές δεν είχαν εκδοθεί».

Τα ίδια ακριβώς δέχεται και κατά λέξη η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας 976/2016 (ΝΟΜΙΚΟ ΒΗΜΑ 64, σελ. 678).

                Επειδή το Υπουργείο σας, μετά την υποβολή των αιτήσεων ακυρώσεως εναντίον αποφάσεών σας,  προέβη σε έκδοση νέων αποφάσεων ομοίων με τις ακυρωθείσες (προφανώς για να έχει ενόψει νέες αποφάσεις  μη προσβληθείσες επί ακυρώσει), επισημαίνουμε ότι η τακτική αυτή έχει επισημανθεί ως παράνομη και αντισυνταγματική ήδη από την επιστήμη (Ηλίας Κουβαράς Διοικητικός Δικαστής και Δρ. Νομικής, «ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΧΡΗΣΤΙΚΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΠΡΑΞΗΣ ΟΜΟΙΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΒΑΛΛΟΜΕΝΗ Η ΑΚΥΡΩΘΕΙΣΑ» (Περιοδικό ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΙΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΚΑΙ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ 2015, σελ. 958 κ.ε.). Επιπλέον και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων θεωρεί ευθεία παράβαση του άρθρ. 6 της Ευρωπαϊκής Ενώσεως Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (εξασφάλιση δικαίας δίκης) την μη εφαρμογή δικαστικών αποφάσεων των εθνικών δικαστηρίων από την κρατική διοίκηση, έχοντας δε καταδικάσει κατ’ επανάληψη χώρες της Ευρώπης για το δεδομένο αυτό (π.χ. ΕΔΑΔ αποφάσεις α) της 13.3.2018, υποθ. CM. κατά Βελγίου προσφυγή Νο 67957/12, β) της 5.10.2017, υποθ. Mazzeo κατά Ιταλίας προσφ. Νο 32269/09, γ) της 19.7.2016, υποθ. Flores Quiros κατά Ισπανίας, προσφ. Νο 75183/10, δ) της 9.4.2015 υποθ. Tchokontio Happi κατά Γαλλίας προσφ. Νο 65829/12, ε) της 30.7.2015, υποθ. Ferreira Santos Pardal κατά Πορτογαλίας προσφ. Νο 30123/10 κ.ά.).

               Επομένως, δεν προκύπτει από πουθενά ότι η Ελλάδα (και ειδικότερα το Υπουργείο Παιδείας), έχει δικαίωμα να μην εφαρμόσει τις ως άνω αποφάσεις του Συμβουλίου Επικρατείας. Υπόψη ότι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, σε περίπτωση παραβάσεως της αρχής αυτής, επιβάλλει πολύ μεγάλα πρόστιμα, π.χ. η από 20/10/2009 απόφασή του (υπόθεση RaduRaduleskuκατά Ρουμανίας) προσφυγή 14884/03, επιβάλλει το ποσό των 305.000 Ευρώ, ως πρόστιμο στη Ρουμανία, για μη εφαρμογή δικαστικής αποφάσεως.

                Επισημαίνουμε επίσης ότι έχει ήδη επισημανθεί από την επιστήμη πως μέσω πολυθρησκευτικής ύλης του Μαθήματος των Θρησκευτικών ασκείται αξιόποινος προσηλυτισμός στα σχολεία (Γ. Κρίππα Δρ. Συνταγματικού Δικαίου, «ΚΑΤΑ ΠΟΣΟΝ ΤΟ ΝΕΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΠΟΥΔΩΝ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΣΥΝΙΣΤΑ ΑΞΙΟΠΟΙΝΗ ΠΡΑΞΗ, (Ηθική αυτουργία εις το έγκλημα του προσηλυτισμού των σχολείων, πράξη την οποία ο νόμος θεωρεί ως ιδιαίτερως επιβαρυντική περίπτωση)», Περιοδικό ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΙΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΚΑΙ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ 2014, σελ. 679 κ.ε.

                Λόγω της ιδιότητάς μας ως οργάνου συνδικαλιστικού – επιστημονικού που εκπροσωπεί τη συντριπτική πλειονότητα των Θεολόγων Εκπαιδευτικών, είμεθα υποχρεωμένοι, να σας επισημάνουμε και τις υπηρεσιακές συνέπειες και τους κινδύνους, που ανακύπτουν εν προκειμένω για τους εκπαιδευτικούς, στην περίπτωση που η υπηρεσία σας προτίθεται ευθέως ή πλαγίως, εμφανώς ή συγκεκαλυμμένως (δια των ως άνω ή άλλων μεθοδεύσεων) να μην συμμορφωθεί προς τα επισημαινόμενα:

1) Το άρθρ. 25, παρ. 3 του Υπαλληλικού Κώδικος αναφέρει ότι ο Δημόσιος Υπάλληλος, εάν λάβει εντολή, να εκτελέσει ορισμένη πράξη προδήλως παράνομη ή προδήλως αντισυνταγματική,υποχρεούται να μην την εφαρμόσει αναφέροντας σχετικώς στην υπηρεσία του. Αναφέρει επίσης ότι, εάν ο υπάλληλος λάβει δεύτερη εντολή να εφαρμόσει την εν λόγω πράξη, διότι συντρέχουν λόγοι υπερτέρου συμφέροντος, υποχρεούται να την εφαρμόσει, μόνον, εάν είναι προδήλως παράνομη και όχι όταν είναι προδήλως αντισυνταγματική. Επιπλέον, το άρθρ. 106 του Υπαλληλικού Κώδικος (το οποίο αφορά στην πειθαρχική ευθύνη του δημοσίου υπαλλήλου) αναφέρει, ότι στον δημόσιο υπάλληλο απαγορεύεται να δοθεί εντολή προδήλως αντισυνταγματική.

2) Επειδή, όπως δέχονται οι προαναφερόμενες αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας, δια του μαθήματος της πολυθρησκευτικής ύλης διαπράττεται προσηλυτισμός εντός των σχολείων και επειδή ο προσηλυτισμός τιμωρείται ποινικώς υπό του Ν. 1363/39, όπως τροποποιήθηκε μεταγενεστέρως, επισημαίνουμε ότι το άρθρ. 21 του Ποινικού Κώδικος τιμωρεί ποινικώς τον δημόσιο υπάλληλο, έστω και εάν προέβη σε ορισμένη πράξη, όχι αφ’ εαυτού, αλλά εκτελών εντολή ανωτέρου (εξαιρείται η περίπτωση κατά την οποίαν ο υπάλληλος δεν είχε το χρόνο να ελέγξει τη νομιμότητα της διαταγής, πράγμα που δεν συντρέχει εν προκειμένω).

                Κατόπιν των ανωτέρω, οι Υπηρεσίες σας έχουν τις προαναφερόμενες υποχρεώσεις απολύτως και καταλυτικώς και δεν αναφέρεται ούτε στον νόμο ούτε στο Σύνταγμα καμία περίπτωση παρεκκλίσεως έστω και μερικής των ως άνω απαράβατων συνταγματικών και νομικών επιταγών και επειδή υπό των μελών μας,  μας υποβάλλονται συνεχώς πλήθος ερωτήσεων, εν όψει των καταλυτικών αυτών δεδομένων, παρακαλούμε όπως μας γνωρίσετε, ότι οι υπηρεσίες σας συμφωνούν με τα ως άνω, προκειμένου να ξεκαθαρίσει η υπόθεση, η οποία αυτή τη στιγμή είναι περίπου χαώδης.

                Με την πεποίθηση ότι οι υπηρεσίες σας σέβονται σε απόλυτο βαθμό τις κατά νόμο και κατά το σύνταγμα υποχρεώσεις τους και επειδή αντίθετη άποψη επί των όσων προαναφέρουμε ουδέποτε διατυπώθηκε τόσο στο συνταγματικό δίκαιο όσο και στο διοικητικό και το ποινικό δίκαιο και επειδή, κατά το άρθρ. 95 παρ. 5 του Συντάγματος, η διοίκηση έχει υποχρέωση να συμμορφώνεται προς τις δικαστικές αποφάσεις. Η παράβαση της υποχρεώσεως αυτής γεννά ευθύνη για κάθε αρμόδιο όργανο, όπως ο νόμος ορίζει. Ο εν προκειμένω σχετικός νόμος είναι το άρθρ. 50, παρ. 4 της δικονομίας ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας (Π.Δ. 18/1989), το οποίο έχει επί λέξει ως εξής:

«Οι διοικητικές αρχές σε εκτέλεση της υποχρέωσης τους, κατά το άρθρ. 95, παρ. 5 του Συντάγματος, πρέπει να συμμορφώνονται ανάλογα με κάθε περίπτωση, με θετική ενέργεια προς το περιεχόμενο της απόφασης του Συμβουλίου ή να απέχουν από κάθε ενέργεια που είναι αντίθετη προς όσα κρίθηκαν από αυτό. Ο παραβάτης εκτός από τη δίωξη, κατά το άρθρ. 259 του Ποινικού Κώδικα, υπέχει και προσωπική ευθύνη για αποζημίωση». (Ως γνωστόν το άρθρ. 259 του Ποινικού Κώδικα τιμωρεί ποινικώς τον υπάλληλο για παράβαση καθήκοντος).

                Θεωρούμε περιττό να σας υπενθυμίσουμε, (διότι πιστεύουμε ότι το γνωρίζετε), ότι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων,σε ολομελή συνεδρίασή του με την  απόφασή του στις 29^ης Ιουνίου 2007 (υπόθεση Folgero και άλλων κατά Νορβηγίας-προσφυγή 15472/02), καταδικάζει τη Νορβηγία, διότι εισήγαγε εις τα σχολεία μάθημα Θρησκευτικών, όχι αμιγώς χριστιανικό, αλλά πολυθρησκευτικό, θεωρώντας ότι συντελέστηκε παράβαση του άρθρ. 2 του Πρώτου Προσθέτου Πρωτοκόλλου της Ευρωπαϊκής Συμβάσεως Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (η απόφαση αυτή δημοσιεύεται σε ελληνική μετάφραση στο Περιοδικό ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΙΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΚΑΙ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ 2009, σελ. 257 κ.ε.).

                Σας αναφέρουμε επίσης ότι έχουμε στην κατοχή της Ένωσής μας επιστημονικές συγκριτικές μελέτες μεταξύ των Προγραμμάτων για τα Θρησκευτικά που είχε υπογράψει ο κ. Φίλης (2016) και ο κ. Γαβρόγλου (2017) από τις οποίες εξάγεται το συμπέρασμα ότι τα ως άνω Προγράμματα 1) Δημοτικού –Γυμνασίου και 2) Λυκείου, αφενός του κ. Φίλη (2016) και αφετέρου του κ. Γαβρόγλου (2017), είναι απολύτως όμοια, με ελαχιστότατες και ανεπαίσθητες λεκτικές διαφορές, που δεν αλλάζουν κατ΄ουσίαν, ούτε στο ελάχιστο, την πολυθρησκειακή δομή, τον πολυθρησκειακό προσανατολισμό και το πολυθρησκειακό περιεχόμενό τους.

               Επειδή τα ως άνω αναφερόμενα δεδομένα είναι καταλυτικά και αναπότρεπτα, αναμένουμε την απάντησή σας ως προς τη συμμόρφωση των υπηρεσιών σας επί των ως άνω λεπτομερώς αναλυόμενων δεδομένων, κυρίως δε για την άμεση απόσυρση των διανεμομένων στα σχολεία «φακέλων» του μαθήματος των Θρησκευτικών, πράγμα που έχει δημιουργήσει τη χειρότερη σύγχυση μεταξύ διδασκόντων, μαθητών και γονέων, με αποτέλεσμα να μας υποβάλλεται καθημερινώς σωρεία διαμαρτυριών, απολύτως δικαιολογημένων, ενόψει των όσων αναφέρουμε στο έγγραφό μας.

               Ευνόητο είναι ότι από την απάντησή σας θα εξαρτηθούν  και οι δικές μας συλλογικές ενέργειες.

                                                       Με εκτίμηση

                                                         Για το ΔΣ

         Ο Πρόεδρος                                                        Ο Γεν.  Γραμματέας

     Ηρακλής Ρεράκης                                                Παναγιώτης Τσαγκάρης

Καθηγητής Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ                           Υπ. Δρ. Θεολογίας

https://aktines.blogspot.com 

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ - ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΑ ΑΓΙΑΣ ΣΟΦΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΘΥΓΑΤΕΡΩΝ ΑΥΤΗΣ- ΠΙΣΤΗΣ - ΑΓΑΠΗΣ - ΕΛΠΙΔΑΣ

Τας τρείς ενδόξους Παρθένους, τα της Σοφίας βλαστήματα, Πίστιν, Ελπίδα, Αγάπην, ύμνοις ενθέοις τιμήσωμεν. Ρωσθείσαι γαρ δυνάμει του Σταυρού, υπέμειναν βασάνους αλγεινάς, και τω ξίφει εκτμηθείσαι τας κεφαλάς, μαρτυρικοίς εστέφθησαν στεφάνοις. Δόξα τω ενισχύσαντι αυτάς, δόξα τω ταύτας δοξάσαντι, δόξα τω ενεργούντι δι’ αυτών πάσιν ιάματα.

Σκεύος Θείου Πνεύματος ιερόν, ήλιος ανδρείας, εναθλούντων υπογραμμός και των Ορθοδόξων κειμήλιον αγάπης εδείχθης, ώ Σοφία αξιοτίμητε.

Όνομα το άγιον του Χριστού, μάκαρ εν σταδίω συ εκήρυξας Πανσθενώς˙ διο και ετμήθης την σην κάραν, Αγάπη, και έλαβες στεφάνους δόξης, τρισόλβιε.

Φύλαττε απαύστως, ώ θαυμαστή, Πίστι θεοφόρε, της Σοφίας κόρη σεμνή, τους προσερχομένους εν πίστει τη ση σκέπη και θέλοντας, Θεόφρον, την σην βοήθειαν.

Ίασαι τους δούλους σου αγαθή, εκ νόσων ποικίλων και κινδύνων παντοδαπών, Σοφία Θεόφρον, το καύχημα απάντων ημών των ορθοδόξων ως και το σέμνωμα.

Άπασαι αι κόραι σου, ώ σεμνή, έλαβον στεφάνους αμαράντους παρά Θεού˙ αγάλλονται απαύστως νύν εν Παραδείσω ομού συν τοις αγγέλοις, Σοφία ένδοξε.

https://agiostherapon.blogspot.com

Π. ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΩΜΑΝΙΔΗΣ: ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΘΕΟΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΟΥΝΤΕΣ

Oι Ορθόδοξοι θεολόγοι, που έχουν προσωπική πείρα του Θεού, έχουν πάντοτε την ίδια θεολογία, δεν την αλλάζουν, όπως το κάνουν οι φιλόσοφοι...

Οι φιλοσοφούντες αλλάζουν την παράδοση, εξ αιτίας λογικών σχημάτων που κάνουν, έχουν πιο πολύ εμπιστοσύνη στην λογική τους, παρά στην εμπειρία των θεουμένων, συλλαμβάνουν κάτι με την λογική τους, και ταυτίζουν αυτό με την πραγματικότητα περί Θεού. Όλες οι αιρέσεις προέρχονται από τέτοια εσφαλμένη βάση...

Οι θεούμενοι, όσοι μετέχουν της φωτιστικής και θεοποιού ενέργειας του Θεού, έχουν κοινή εμπειρία για το ότι ο Θεός επικοινωνεί με τον κόσμο με τις άκτιστες ενέργειές Του. Αυτό είναι θέμα εμπειρίας και όχι στοχαστική και φανταστική διδασκαλία...

π. Ιωάννης Ρωμανίδης, ''Εμπειρική Δογματική''

ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ: ΟΙ ΑΝΗΚΟΝΤΕΣ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΠΑΔΟΙ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ!

Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς: Οι ανήκοντες στην Εκκλησία του Χριστού είναι οπαδοί της και όσοι δεν ανήκουν στην αλήθεια, δεν ανήκουν ούτε στην Εκκλησία του Χριστού.

"Και γαρ οι της Χριστού Εκκλησίας της αληθείας εισί· και οι μη της αληθείας όντες ουδέ της του Χριστού Εκκλησίας εισί". (Λόγος αντιρρητικός Α')

Π. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΤΡΑΤΗΓΟΠΟΥΛΟΣ: ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΡΙΣΗ; ΓΙΑΤΙ ΞΕΧΑΣΑΝ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ!

Τὸ μηνυμα τοῦ πατρος Κωνσταντινου Στρατηγοπουλου για την κριση της εποχης μας! Ο λογος του διαχρονικος και αληθινος.

Ἂν ὁ λόγος εἶναι γιὰ τὴν ἑνότητα φυσικὰ ἀκόμη καὶ ὁ χῶρος τῆς Ἐθνικῆς ἑνότητας δὲν καταξιώνεται ἂν αὐτὴ ἡ ἑνότητα δὲν καταξιώνεται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἡ ἑνότητα τῶν πάντων. Δὲν ὑπάρχει ἑνότητα ὁποιασδήποτε μορφῆς, γάμου, κοινωνίας, κράτους χωρὶς τὸ Χριστό. Γι΄ αὐτὸβλέπετε ἡ Ἑλλάδα πάντοτε στεκόταν πάνω στὴν Ἐκκλησία πρωτογενῶς. Βάζω τὴν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας ὡς πρωτογενὴς μέγεθος. Γιὰ νὰ μποροῦμε σήμερα σ΄ αὐτοὺς τοὺς πολὺ κρίσιμους καιροὺς νὰ μιλᾶμε γιὰ Ἐθνικὴ ἑνότητα, χωρὶς τὸ ἦθος, τὸ ἄρωμα, τὴν ἐωδία τῆς Ἐκκλησίας, δὲν ὑπάρχει λόγος ποὺ μπορεῖ νὰ μιλήσουμε. Θὰ εἶναι πάντοτε… διχαστικά, κομματιασμένα, κομματικά. Ἄρα δὲν ἐλπίζω τίποτε γιὰ ἑνότητα, χωρὶς τὴν παρουσία τὴν ἔντονη, τὴν ζωντανή, τὴ βιωματική τῆς Ἐκκλησίας μας. Δὲν τὸ ξεχωρίζω, κάνω μία ὑπέρβαση. 

Ναὶ στὴν ἑνότητα «ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ», κι ἐκεῖ ὅλα βρίσκουν τὸ ρόλο τους. Βλέπετε ἡ Ἐκκλησία κάνει Ἱεραποστολὴ καὶ ἑνώνει λαοὺς καὶ φυλὲς σὲ μίαἑνότητα, σὲ μία οἰκογένεια μέσα. Γιὰ ὅλα αὐτὰ τὰ κοινωνικὰ θέματα, ἐὰν δὲν ἔχουμε θεολογικὴ ματιά, δὲν κάναμε τίποτε. Δὲν ἀπαιτοῦμε νὰ γίνουμε θεολόγοι, ἀλλὰ καὶ μόνο ποὺ εἴμαστε στὴν Ἐκκλησία αὐτὸ εἶναι Θεολογία. Ἀκοῦμε τὰ πάντα, στὴν Πεντηκοστὴ «εἰς ἑνότητα πάντας ἐκάλεσεν». Αὐτὸ θὰτὸ ξεχάσουμε; Σὲ αὐτὸν τὸν τόπο, σὲ αὐτὴν τὴν κρίσιμη ἐποχή, σ΄ αὐτὲς τὶς κρίσιμες μέρες ποὺ χτυπιόμαστε κάτω νὰ βροῦμε κάποια ἑνότητα μεταξὺ κομματικῶν παρεμβάσεων καὶ διχαστικῶν ἀντιλήψεων.

Γιὰ νὰ λέμε τὴν ἀλήθεια, γιὰ τὴ λεγομένη εἰκονικὴ μὴ ὑπαρκτὴ οἰκονομικὴ κρίση, ἔχω τὸ λόγο μου ποὺ τὸ λέω, τὸ φωνάζω ἐδῶ καὶ τρία χρόνια αὐτό. Πρέπει ὁπωσδήποτε νὰ τονίσω κάτι, εἶναι δεδομένο Θεολογικά, κατὰ τὸ Εὐαγγέλιο «νῦν κρίσις ἐστὶ τοῦ κόσμου τούτου», εἴμαστε σὲ μία κρίση συνέχεια, τὸ τονίζω μεταπτωτικὰ εἴμαστε σὲ κρίση. Αὐτὴ ἐδῶ ἡ κρίση ἡσυγκεκριμένη, πῶς ἔτσι ξεπετάχτηκε, ἐμφανίστικε. Νὰ δώσω ἕνα παράδειγμα, φαντατσεῖτε ποὺ εἶμαι χειρουργὸς καὶ πρέπει νὰ κάνω μία ἐπέμβαση καὶ πρέπει νὰ ἔχω ὡραία μηχανήματα, ὅσο καλὸς καὶ νὰ ΄μαι. Ἂν τὰ μηχανήματα ποὺ πρέπει νὰ εἶναι ἀπὸ πλατίνα εἶναι ἀπὸ τενεκέ, ὁκαλύτερος χειρουργὸς δὲν μπορεῖ νὰ κάνει τίποτε χωρὶς νὰ ἔχει ἕνα καλὸἐργαλείο στὰ χέρια του. Τί ἐπέμβαση θὰ κάνει μὲ ἕναν τενεκέ;

Θὰ τονίσω τὸ ἑξῆς, μπορεῖ μερικοὶ νὰ θυμώσουν νὰ νευριάσουν, ἀλλὰ δὲν γίνεται ἀλλιῶς πρέπει νὰ κάνω αὐτὴ τὴν κριτική. Σήμερα, ἡ βασικὴ ρίζα ὅλων τῶν προβλημάτων, εἶναι ποὺ ἡ οἰκονομικὴ ἐπιστήμη εἶναι ἄρρωστη, στὶς δομές της. Ἐξ ἀρχῆς ἔχω ἕνα ἐργαλεῖο «τενεκέ». Νὰ δώσω ἕνα ἁπλὸ παράδειγμα, πάρτε ἕνα πρωτοετή φοιτητὴ τῶν οἰκονομικῶν ἐπιστημῶν, τί μαθαίνει στὸ πρῶτο μάθημα; Ὁ πρῶτος νόμος τῆς οἰκονομίας εἶναι τὸἀτελεύτητο τῶν ἀνθρωπίνων ἀναγκῶν. Ἀλλὰ αὐτὸ εἶναι τὰ ζῶα ε; Τὸ ἀτελεύτητο! Κανεὶς δὲ λέει, τοῦ ἀνθρώπου ποὺ ἔχει ἀνάγκες μὲν ἀλλά…, εἶναι ἄνθρωπος ὁ ὁποῖος δὲν ζεῖ μονάχα ἀπὸ τὸ ἕνα καὶ τ΄ ἄλλο καὶ τ΄ ἄλλο, ἢτὸ ἐργαλεῖο εἶναι λάθος. Βλέπω μία οἰνομικὴ μονάδα ποὺ λέγεται ἄνθρωπος,ἀλλὰ στὴ βάση του τὸ ἐργαλεῖο ποὺ πάω νὰ τὸν δῶ, εἶναι ζῶο, τίποτε ἄλλο. Προσέξτε, ἐδῶ εἶναι τὸ λανθασμένο ἐργαλεῖο. Εἶναι λοιπὸν τὸ λανθασμένοἐργαλεῖο, καὶ μετὰ ἔρχεται ἡ λανθασμένη χρήση τοῦ ἐργαλείου. Τὸ πρῶτο εἶναι σαφέστατο τὸ εἶπα, καὶ νὰ τονίσω κάτι σὰν παράδειγμα, ποὺ ἀφορᾶ καὶτὴν προβληματικὴ καὶ τῶν ἰδεολογιῶν, τῶν δεξιῶν, τῶν ἀριστερῶν, ἔχει πολὺμεγάλη σημασία ἡ ἰδεολογία.

Θυμηθεῖτε τί λέει τὸ βιβλίο τῶν Πράξεων τῶν Ἀποστόλων, κάνει μία τρομερὴ πρόταση οἰκονομικοῦ ἤθους παγκοσμίου ἐμβελείας καὶ διαχρονικῆς. Λέει τὸ ἑξῆς, ἡ πρώτη Ἐκκλησία πῶς ζοῦσε; Ὅλα τὰ εἶχαν κοινά, ἀλλὰ ἀπ΄ αὐτὰ τὰ κοινά, πῶς γινόταν ἡ κατανομή; Ὁ καθένας ἔπαιρνε κατὰ τὸ μέτρο τῶν ἀναγκῶν του. Αὐτὸ τὸ ΄πιασε ὁ Μὰρξ καὶ τὸ πέρασε μέσα στὸ κεφάλαιο, προσέξτε, στὰ πρῶτα βήματα τοῦ ὑπαρκτοῦ κομμουνισμοῦ, πῆγαν νὰ τὸἐφαρμόσουν. Ἦταν ἀδύνατο γιὰ ἕνα λόγο, ποιὸς ρυθμίζεις τὶς ἀνάγκες; Ἀφοῦ κανεὶς δὲν τοὺς λέει, ποῦ εἶναι ἐγκράτεια, ποῦ εἶναι ἡ ἀγάπη, ποῦ εἶναι ἡταπείνωση, δὲν τὸ μιλοῦσαν αὐτό. Τὸ σχῆμα κατέπεσε, δὲ μποροῦσε νὰ εἶναι «κομμούνα» καὶ ὁ καθένας νὰ παίρνει ὅ,τι θέλει. Ποιὸς ρυθμίζει τὶς ἀνάγκες;… Καὶ τότε πήγανε σὲ ἄλλα μοντέλα. Ἡ Ἐκκλησία ὅμως τὸ ΄χει, ἄρα ἡἘκκλησία ἔχει αὐτὸ τὸ μέγεθος τῆς κοινωνίας, ποὺ ξέρουμε πόσο μποροῦμε νὰ πάρουμε. Ἄρα, ἀμέσως δηλαδὴ διαφοροποιούμαστε ἀπὸ δεξιούς, ἀπὸ ἀριστερούς, γιατί ἐμεῖς ἔχουμε τὴν ἀνάγκη ποὺ ἐμεῖς τὴν ρυθμίζουμε, τί εἶναι νηστεία, τί εἶναι ἐγκράτεια, τί εἶναι ἀγάπη, πῶς ζοῦνε οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας. Αὐτὸ εἶναι τὸ λάθος ἐργαλεῖο, καὶ μετὰ πῶς χρησιμοποιεῖται τὸ λάθος ἐργαλεῖο, ἐδῶ εἶναι ἡ μεγάλη ἱστορία πιά. 

Ἡ Χριστιανικὴ κοινότητα, τὰ μοναστήρια καὶ ὅπου ὑπάρχουν ζωντανὲς Ὀρθόδοξες κοινότητες, μέσα σὲ μία ἐνορία νὰ τὸ ζήσουν, αὐτὸ εἶναι ἡ ἐνορία. Εἶναι αὐτὸ ποὺ δὲν χάσαμε ἀκόμη, οἱ κοινότητες, οἱ ἐνορίες, εἶναι ἡ πιὸ πετυχημένη ἱστορία γιὰ τὴν Ἐκκλησία μας εἶναι ἡ ἐνορία ποὺ διαρηρεῖται. Καὶκοιτάξτε, δύο ἐγκλήματα ἔγιναν στὸν ἑλληνισμό, πρῶτο ὅταν σκότωσαν τὸν Καπποδίστρια καὶ δεύτερο ὅταν μὲ τοὺς τελευταίους νόμους κατήργησαν τὶς μικρὲς κοινότητες. Ἐμεῖς ὅμως τὸ διατηροῦμε αὐτὸ καὶ πρέπει ἐμεῖς τὴν ἐνορία νὰ τὴ σκεπτόμαστε ἔτσι, κοινότητα.

Τὸ ἐργαλεῖο τῆς οἰκονομικῆς ἐπιστήμης εἶναι λάθος καὶ δὲν μπορεῖ νὰ δώσει ποτὲ λύσεις, εἶναι ἀδιέξοδο γιατί ἤδη μιλάει γιὰ τὸν ἄνθρωπο ποὺ εἶναι ζῶο, δὲν ὑπάρχει καμμία ἐγκράτεια, πόσο θὰ φάω περισσότερο. Ἀκούω δεκάδες οἰκονομολόγοι μιλοῦν μὲ τοὺς ὅρους αὐτῆς τῆς φθαρμένης οἰκονομικῆςἐπιστήμης. Ὑπάρχει ὅμως τὸ ἑπόμενο ἐπίπεδο, εἶναι φθαρμένη ἡ ἐπιστήμη, καὶ τὸ ἐργαλεῖο εἶναι φθαρμένο, ἀλλὰ τὸ χρησιμοποιοῦμε καὶ λάθος.

Πρῶτα – πρῶτα, δὲ θέλω τὴν Πατρίδα μου πουλημένη σὲ ὁποιοδήποτε κατακτητή, ὅπως τὸ λένε μνημόνιο, δὲ θέλω τὴν Πατρίδα μου κατακτημένη! Ποτὲ δὲν κάνω παρεμβάσεις στὰ πολιτικά, τὴν ἡμέρα ποὺψηφίστηκε τὸ μνημόνιο, ἦταν Κυριακὴ βράδυ, Δευτέρα πρωὶ ἔξω ἀπ΄ τὸναὸ ἔβαλα μία ἀνακοίνωση καὶ λέω, θὰ πεῖτε «ΟΧΙ» στὶς ἑπόμενες ἐκλογὲς στοὺς προδότες τῆς Ἑλλάδος! Αὐτὰ τὰ κόμματα πρόδωσαν τὴν Ἑλλάδα, τέρμα! Καὶ ποτὲ μὴ τοὺς ψηφίσετε, γιὰ νὰ τοὺς κάνετε καλό, νὰ μείνουν στὴνἀφάνεια, νὰ μετανιώσουν καὶ νὰ γίνουν ἅγιοι. Ἔχω καὶ μία θεολογικὴπροοπτική. Δὲν κάνω πολιτική, δὲν εἶμαι μὲ κανένα κόμμα, ἀλλὰ πούλησαν τὴν Ἑλλάδα, γι΄ αὐτὸ διαφωνῶ καὶ μὲ ὁποιαδήποτε πρόταση ποὺ λέει νὰμείνουμε στὸ Εὐρώ, ἂν εἶναι αὐτὸ τὸ Εὐρὼ τῶν τραπεζῶν. Τί ρόλο παίζουν οἱτράπεζες; Πολὺ μεγάλο ρόλο. Ἄρα, δὲν προτείνω τί νὰ ψηφίσουνε, ἀλλὰδιαφωνῶ μὲ τὸ μνημόνιο ποὺ βασανίζει τὸ λαό μας, δουλεία τοῦ λαοῦ μας. ὉἝλληνας πού εἶναι λεβέντης, πού ἔδωσε τὸ αἷμα του γιὰ τὴν Λευτεριά του, πουλιέται γιὰ ὁτιδήποτε;

Ὁ μοχλὸς γιὰ νὰ ἀποδείξω τί κρύβεται εἶναι οἱ τράπεζες. Μπορεῖ μερικοὶ νὰμὲ ποῦν ἠλίθιο, νὰ μὲ ποῦν βλάκα, νὰ μὲ ποῦν ἀκραῖο, ἀλλὰ ἐγὼ θὰ τὸ πῶ, τί πειράζει; Τόσα χρόνια μιλῶ, παπὰς εἶμαι, δὲν θέλω νὰ κερδίσω τίποτε. Κοιτάξτε, στὴν Ἀποκάλυψη φαίνεται πεντακάθαρα ποιὸς θὰ εἶναι ὁ ρόλος τῶν τραπεζῶν στὸ χῶρο τῶν ἐσχάτων ἡμερῶν. Ὁ Μέγας Βασίλειος προσεύχεται καὶ εὔχεται, λέει, ἐγὼ δὲν θέλω νὰ τὰ ζήσω, καὶ δὲν τὸ θέλει γιατί εἶναι πολὺ δύσκολοι καιροί. Καὶ θέλω νὰ κάνω ὅ,τι μπορῶ, ἐγὼ κι ἐσεῖς καὶ ὅλοι, νὰ μὴ τὰ ζήσουμε. Αὐτὴ εἶναι ἡ εὐθύνη τῆς γενιᾶς μας τώρα. Τὰ ἔσχατα εἶναι τοῦ Χριστοῦ μας, ἐγὼ ἕνα πράγμα θέλω κατὰ τὸ Μ. Βασίλειο, νὰκάνω ὅ,τι μπορῶ τώρα, γιὰ νὰ ἀποφύγω τὴν εὐθύνη ὅτι ἐγὼ σ΄ αὐτὴ τὴ γήἐπέτρεψα νὰ ἔρθει αὐτὴ ἡ ἱστορία. Ὁ Μέγας Βασίλειος εἶναι αὐτός…

Δὲν θέλω ἐγὼ νὰ συντελέσω νὰ ἔρθει τὸ κράτος τῶν ἐσχάτων, θέλω νὰ τὰ πάω παρακάτω, αὐτὴ εἶναι ἡ ἱστορική μου εὐθύνη. Πῶς θὰ τὸλειτουργήσω αὐτὸ τὸ μέγεθος; Ἕνα ἰσχυρὸ ὅπλο εἶναι οἱ τράπεζες. Γιατί; Ξέρετε πολὺ καλὰ στὴν Ἀποκάλυψη ποὺ λέει ὅτι κάποια ἡμέρα δὲν θὰ ὑπάρχει χρῆμα, καὶ γιὰ νὰ μπορεῖς νὰ δουλέψεις μὲ συναλλαγὲς πρέπει νὰχαράσσεσαι. Τὸ χάραγμα ε; Καταργῆται τελείως τὸ χρῆμα καὶ θὰ πηγαίνουμε στὰ μηχανήματα ἀναλήψεως, θὰ βάζουμε τὸ χέρι μας. Ἄρα, ὁ μοχλὸς εἶναι οἱ τράπεζες. Εἶναι ἡ δική μου ἑρμηνευτικὴ προσέγγιση. Ἐγὼ τώρα, ἂν ἀφήσω νὰπεράσουν αὐτὰ τὰ μηνύματα, ὅπου οἱ τράπεζες πρωτοστατοῦν, ἐδῶ ὁ λαὸς μας πεινάει καὶ λένε παίρνουν δάνεια οἱ τράπεζες. Γιατί; Ὅταν ἀκοῦτε ηὐξημένος ρόλος τῶν τραπεζῶν, ὑπάρχει μεγάλο παιχνίδι.

Πολλὲς φορὲς μᾶς ἀπειλοῦν ὅτι θὰ βγεῖτε ἀπ΄ τὸ Εὐρώ. Θέλουν τὴν Εὐρώπηἑνωμένη, ἀπρόσωπη. Δὲν θέλουν νὰ μᾶς βγάλουν γιατί ἡ προοπτικὴ εἶναι μία, μία Εὐρώπη ἐννιαία, κάτω ἀπὸ ἕνα κράτος, βίαιο, δόλιο ποὺ θὰ κατευθύνει τὶς ψυχὲς τῶν λαῶν.

Δὲν εἶμαι κατὰ τῆς Εὐρώπης, ἀλλὰ ἐφόσον ἡ Εὐρώπη αὐτὴ εἶναι τῶν δαιμονιστῶν, κοιτάξτε ποιὰ εἶναι τὰ πρόσωπα, ὅλοι οἱ ἀρχηγοὶ – οἱ πρόεδροι εἶναι μασσῶνοι, ἄλλοι εἶναι στὸ χῶρο τῶν δαιμονιστῶν, δεῖτε τὶς προσωπικότητες δὲν τὸ κρύβουν, ὅλοι μέσα σὲ ἕνα χῶρο μπλεγμένοι σὲ σκοταδιστικὰ συστήματα! 

Ἡ Εὐρώπη εἶναι Ἑλληνικὴ λέξη, ἐμεῖς τοὺς δώσαμε νόημα ζωῆς, χωρὶςἐμᾶς δὲν κάνουν τίποτε.

Δὲν θέλω τὴν Ἑλλάδα τὴν πουλημένη σὲ ὁποιδήποτε μνημόνιο, σὲ ὁποιοδήποτε ῥαγιαδισμό, δὲ θέλω ὁποιαδήποτε Ἑλλάδα αὐτὴ τὴ στιγμὴποὺ πουλιέται γιὰ ἕνα εὐρώ, γιατί τοὺς λένε μὲ τὴ δραχμὴ θὰ χαθοῦμε, ψέμμα! Εἶναι τρομερὸ ψέμμα, θὰ ζήσουμε καὶ πολὺ ὄμορφα καὶ ταπεινὰκαὶ φτωχά. Καὶ δὲν θέλω νὰ παίξω τὸ παιχνίδι τῆς Εὐρώπης τῶν δαιμονιστῶν καὶ τοῦ ἀντιχρίστου. Ἔτσι, τὸ λέω πεντακάθαρα. Θέλουμε ἑνότητα, θέλουμε ἀγάπη, ἀλλὰ θέλουμε ὅπως τὸ κάνει ἡ Ἐκκλησία. Ὄχι ὁ ἕνας νὰ ἐκμεταλλεύεται τὸν ἄλλον, θέλουμε τὶς κοινότητες. Θέλουμε αὐτὸ ποὺ λειτουργεῖ ἡ Ἐκκλησία μας.

Χρειάζεται μία καθαρὴ σκέψη, καθαρὴ σκέψη δὲν εἶναι ἡ σκέψη ἡ καντιανὴσκέψη, εἶναι ἡ θέση τοῦ ἀνθρώπου ποὺ μπορεῖ νὰ καθαρίζει τὸ νοῦ του. Ἐδῶ εἶναι τὸ θεολογικὸ τὸ μέρος. Ὁ λαός μας ἂν δὲν ἔχει κάθαρση νοός, θὰ εἶναι πιόνι καὶ καραγκιόζης ὅλων αὐτῶν ποὺ τῶν κοροιδεύουν. Πρέπει νὰ ἔχει καθαρὸ μυαλό. Καὶ πῶς θὰ τὸ ΄χει; Μία πολλή βαθειὰ βίωση καὶ Ὀρθόδοξη Παιδεία. Ἐδῶ εἶναι πιὰ καὶ ἡ εὐθύνη τῆς Ἐκκλησίας, ἡ Ἐκκλησία πρέπει νὰκάνει ἔστω θεολογικὲς παρεμβάσεις σ΄ αὐτὰ τὰ πράγματα. Ἡ Ἐκκλησία δὲλέει εἶναι πολιτικὴ δὲν ἀσχολοῦμαι. Ναί, δὲ θὰ πῶ τί θὰ ψηφίσουνε, ἀλλὰ ἔχω εὐθύνη νὰ πῶ στὸ λαό μου αὐτά, γιατί ὁ λαὸς μπλέκεται καὶ ἐὰν δὲν ἔχει κάθαρση νοός, ἔχω ἐγὼ εὐθύνη μεγάλη. Κάθαρση νοός, μὲ πολὺ βαθιὰμετάνοια. Καὶ μέσα ἐκεῖ θὰ μπεῖ τὸ παιχνίδι τοῦ εὐδαιμονισμοῦ ἢ ὄχι, καὶ θὰμπεῖ τὸ παιχνίδι τῆς ἐγκράτειας, θὰ μπεῖ τὸ παιχνίδι τῆς ἀγάπης, τῆς κοινωνίας, τῆς ἐνορίας. Καὶ πιστέψτε με σὲ ἐποχὴ κρίσεως τώρα, τολμῶ νὰπῶ, πὼς οἱ προσφορὲς γιὰ τοὺς φτωχοὺς αὐξήθηκαν 4 φορές. Καὶ λέω ποιὸς τὰ δίνει αὐτά; Ὁ Ῥωμηός! Καὶ τὰ δίνει γιὰ ὁποιοδήποτε.

Δίνω σημασία στὶς μικρὲς κοινότητες, τὶς ἐνορίες. Ἡ Ἐκκλησία δὲν εἶναι καπιταλιστικὸς ὀργανισμός, ἀρνοῦμαι ἐγὼ νὰ ἔχω κάτι γιὰ νὰ μοιράζω, εἶμαι στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ, δὲ θέλω νὰ μαζέψω νὰ κάνω κεφάλαιο γιὰ νὰ μοιράσω. Θὰ δώσω αὐτὰ ποὺ δὲν ἔχω, αὐτὴ εἶναι ἡ Ἐκκλησία. «Ὡς μηδὲν ἔχοντες καὶτὰ πάντα κατέχοντες» λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, αὐτὸ εἶναι τὸ Εὐαγγέλιό μου!

Γιατί ὁ ξένος ὁ Νιγηριανὸς ἔρχεται στὴν Ὁμόνοια ἐδῶ καὶ πουλάει CD; Γιατί ὁ κάτοικος τῆς Μποτσουάνα, εἶναι κάτοικος στὴν πλατεία Βάθης καὶ κάνει ἐμπόριο πορνείας; Τί δουλειὰ ἔχει νὰ ἀφήσει τὴν πατρίδα του; Γιατί κάποιοι ἰμπεριαλιστὲς – καπιταλιστές, οἱ γνωστοὶ Εὐρωπαῖοι, πῆγαν πίσω, τοὺς πῆραν ὅλα τὰ προϊόντα τους τὰ ἔκαναν βιομηχανία τους καὶ εἶναι οἱ ἄνθρωποι πεινασμένοι.

Τί λέει ἡ Ἐκκλησία; Νῦν καὶ ἀεί. «Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον». Ἐγὼ στέκομαι στὸ σήμερα, τί κάνω ἐγὼ αὐτὴ τὴ στιγμὴ μπροστά σας. Ἔχουμε εὐθύνη γι΄ αὐτὸ τὸ λεπτό, νὰ σταθῶ λαμπάδα ἀναμένη αὐτὸ τὸλεπτό, αὐτὴ εἶναι ἡ Ῥωμηοσύνη. Τὸ λεπτὸ ποὺ χρειαζότανε πάντοτε ὄρθια καὶδὲν πουλήθηκε ποτέ. Αὐτὸ τὸ λεπτὸ ἂν πουληθῶ, σὲ ὁτιδήποτε, σὲ ὁποιαδῆτε ψεύτικη ἀνάγκη μοῦ προσφέρουνε. Σὲ ὁποιαδήποτε ψεύτικη εἴδηση μοῦ λένε.Ἡ ἐγρόγορση τοῦ τώρα «ἐν καθάρσῃ νοός», «ἐν καθάρσῃ παθῶν», εἶναι τὸ πρῶτο βασικὸ μέγεθος. Αὐτὴ ἡ κάθαρση τῶν παθῶν καὶ λαὸς πιὰ νὰ μπορεῖνὰ μετέχει ζωντανὰ στὴν Ἐκκλησία ἀγαπητικά, ἐν κοινωνίᾳ. Νὰ ξεπεράσουμε τὶς μιζέριες μας, ὁ ῥόλος τῆς Ἐκκλησίας σήμερα εἶναι πολὺ δυνατός, μὴ τὸ ξεχνᾶμε. Σὰν κοινωνικὴ παρέμβαση στὸ σήμερα τοῦ τόπου. Μᾶς φοβοῦνται πάρα πολύ.

Ἡ Ἐκκλησία ἔχει ἕναν ἄμβωνα, ὁ ἄμβωνας δὲν εἶναι πολιτικός, ἀλλὰ ἀκόμα καὶ τὸ κήρυγμα τὸ καθαρά, ξεσηκώνει λαό, τοῦ λέει γιὰ τὸ σήμερα τοῦ λέει γιὰ τὸ διπλανό, τοῦ λέει γιὰ τὴν ἀγάπη, εἶναι κάτι οὐσιαστικό. Πρέπει νὰ φλεγόμαστε.

Δὲν περιμένω κανένα μεσσία, ὁ Χριστὸς ἦρθε, δὲν περιμένω σωτήρα, ἀλλὰ ἐμεῖς στὸ σήμερα, τὸ τώρα, μὲ κάθαρση νοός, καὶ ἡ κάθαρση νοὸς θὰ εἶναι προσωπικὴ καὶ κοινωνικὰ ἀτομική.

Ὑπάρχει ἡ ἔννοια κάθαρση τῶν παθῶν μου. Ὀρθοδοξία καὶ ῥωμηός. Ἂν λείπουν αὐτὰ ἀπὸ τοὺς ἡγέτες, αὐτοὶ οἱ ἡγέτες δὲν εἶναι γιὰ τίποτε. Τότε θὰπάω στὸν Παλαμὰ ποὺ λέει σ΄ ἕνα ποίημά του «ἂν δὲν ὑπάρχουν αὐτοὶ οἱἡγέτες, γιούχα καὶ γιούχα στὶς πατρίδες». Καὶ ἐμεῖς εἴμαστε ὑπεύθυνοι γι΄ αὐτό, γιατί ὁ λαὸς ἔχει εὐθύνη. Καὶ μποροῦμε νὰ γίνουμε κι ἐμεῖς ἡγέτες στὸχῶρο ποὺ βρισκόμαστε, νὰ εἴμαστε αὐτοκράτορες. Τόσα μεγέθη, ξεχάσαμε τὴ Ῥωμηοσύνη μας, τὴν Ὀρθοδοξίας μας καὶ ψαχνόμαστε ἀλλοῦ, σὲ κομματικὰ ἰδεολογήματα. Δὲν ἀκούω κανένα κομματικὸ ἰδεολόγημα, εἶναι ψευτιὲς ὅλα αὐτά, γιὰ νὰ πείσουν τὸ λαὸ ἀπὸ ΄δῶ ἢ ἀπὸ ΄κεῖ. Καὶ εὐρωπαϊστὲς καὶ ἀντευρωπαϊστές. Ἂν εἶναι ἀντιευρωπαϊστὴς χωρὶς Χριστὸ δὲ μὲ νοιάζει, δὲγίνεται. Τί νὰ κάνω νὰ βγῶ ἀπὸ τὴν Εὐρώπη χωρὶς Χριστό; Ἐγὼ ὅπου πάω εἶμαι μὲ τὸ Χριστό, τί νὰ κάνω νὰ πάω στὴ δραχμὴ καὶ νὰ μὴ ξέρω Χριστό, τί νὰ τὸ κάνω; Θὰ γίνω καπιταλιστὴς τῆς Ῥωμηοσύνης; Ὄχι! Θὰ κουβαλήσω μαζί μου καὶ τὸν Χριστό.

Γιατί ὑπάρχει κρίση; Γιατί ξεχάσαν τὸ Χριστό, Χωρὶς Χριστὸ ὅλα εἶναι κρίση, ὅλα εἶναι μία τραγωδία, ὅλα εἶναι μία ἀποτυχία. Καὶ θυμηθεῖτε τοὺς Πατέρες τί λένε γιὰ τὴν πρωτογενή ἁμαρτία «ἐν τῷ Παρεδείσῳ», τί πάθανε; Εἴχανε ἐσκοτισμένο νοῦ, ἡ ῥίζα τοῦ κάθε κακοῦ καὶ τῆς κάθε κρίσεως. 

Ὅταν ἐμφανίστηκαν τὰ δείγματα τῆς κρίσεως φώναζα, καὶ μὲ θεωροῦσανἠλίθιο. Λέω, εἶναι ψεύτικη κρίση, εἶναι κρίση ποὺ δὲν ἔχει ῥίζες, μᾶς τὴφτιάξανε γιὰ νὰ πονᾶμε καὶ νὰ μᾶς ἔχουν στὰ χέρια τους, νὰ μᾶς ἔχουν πιόνια. Ἀλλὰ ἂν εἴμαστε κοντὰ στὸ Χριστό, λέω τὴ φράση τοῦ Ἀποστόλου Παύλου «Ὡς μηδὲν ἔχοντες καὶ τὰ πάντα κατέχοντες», εἶναι εὐαγγέλιό μου αὐτὴ ἡ φράση, αὐτὸ τὸ ζῶ καὶ τὸ ξέρω. Μπορεῖ νὰ τὸ κάνει ὁ ῥωμηός; Δὲν χρειάζεται οὔτε Μέρκελ, οὔτε Εὐρώπη, οὔτε τίποτε, χρειάζεται τὸ Χριστό του, μία ἀπόλυτη ἐλευθερία. Καὶ νὰ τοὺς δώσουμε ἕνα δεῖγμα ἐλευθερίας αὐτοῦτοῦ λαοῦ ποὺ ἔτσι ἔζησε ἐλεύθερος!

Ἡ Εὐρώπη χωρὶς τὴν Ἑλλάδα δὲν μπορεῖ, ἡ Ἑλλάδα νοηματοδότησε τὰμεγάλα νοήματα. Καὶ φτύνουν τώρα τὴν Ἑλλάδα; Κι ἐμεῖς τὸ δεχόμαστε αὐτὸ τὸ πράγμα; Μᾶς χρειάζονται, εἶναι ὁ χῶρος ἐλευθερίας. Δὲν τὸκαταλάβαμε πού τοὺς δίνουμε τὴν ἔννοια τῆς ἐλευθερίας; Καὶ νὰ ποῦμε φεύγουμε γιατί εἴμαστε ἐλεύθεροι, νὰ φύγουν κι αὐτοὶ μαζί μας ἀπὸ ΄κεῖ, ἂν ἁρπάζουν τὴν Ἑλλάδα ἀφοῦ λέγονται Εὐρώπη. 

Ἀπομαγνητοφωνημένη συνέντευξη τοῦ π. Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου, 
ἀπὸ τὸ «Ῥωμαίικο Ὁδοιπορικό», πού ἔγινε στὴν ἐκπομπὴ «ΛόγοςῬωμαίικος» 
στὸν τηλεοπτικὸ σταθμὸ «ΑΧΕΛΩΟΣ», μὲ θέμα «Ἑλλάς, ὥρα μηδέν», στὶς 15/06/12.

https://ellasnafs.blogspot.com 

Π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ: ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ

Ομιλεί ο Μακαριστός Γέροντας π. Αθανάσιος Μυτιληναίος (1927 – 2006)

Στο τέλος ο Αντίχριστος θα κάνει το εξής.. αφού βέβαια θα οδηγηθεί όλη η ανθρωπότητα στον Αντίχριστο δια της λεωφόρου του Οικουμενισμού, ώστε να μην υπάρχουν ομάδες αντιδράσεως -προσέξτε, να μην υπάρχουν ομάδες αντιδράσεως εις ολόκληρη την οικουμένη. Τότε ο Αντίχριστος δεν θα δεχτεί αυτό να το κρατήσει. Αυτό το σχήμα του Οικουμενισμού θα το καταργήσει και θα πει ότι όλες οι θρησκείες περίμεναν να φτάσουν να βρουν τον Μεσσία, ο Μεσσίας είμαι εγώ. Και όπως λέει ο Απόστολος Παύλος, τότε θα χτίσει τον ναό του Σολομώντος και θα καθίσει εις τον ναόν του θεού και θα αποδεικνύει ότι αυτός είναι θεός. Το λέει στους Θεσσαλονικείς ο Απόστολος Παύλος.

Βλέπετε λοιπόν ότι: πάμε στον Οικουμενισμό, αυτός θα καταργηθεί και θα αναδειχθεί ο Αντίχριστος ως θεός. Αντιλαμβάνεστε ότι όλα αυτά αγαπητοί μου είναι πάρα πάρα πολύ σοβαρά. Μιλάμε για την ενότητα της Εκκλησίας, ότι η Εκκλησία είναι Μία αλλά δεν σημαίνει μ’ αυτό ότι πρέπει να γίνει εκμετάλλευσις του πράγματος, να φθάσομε εις αυτό το φοβερό θέμα, σ’ αυτήν την φοβερή θεωρία να μιλάμε περί της ενώσεως των εκκλησιών με αυτόν τον τρόπο.

Εγώ δεν ξέρω, δεν ξέρω πως να σας το πω αλλά θα σας το πω. Θα δείξετε αντίσταση όσο υπάρχετε στη ζωή σας. Κι εσείς να το πείτε στα παιδιά σας. Αντίσταση, αν αύριο αρχίσει να προπαγανδίζεται πιο φανερά.

Προπαγανδίζεται. Ο Οικουμενισμός έχει σχεδόν αλώσει την Εκκλησία της Αμερικής. Ναι. Έχει σχεδόν αλώσει την Εκκλησία της Αμερικής, γιατί ο Αρχιεπίσκοπος είναι οικουμενιστής. Δεν σας λέω καινούρια πράγματα, ούτε υβρίζω, ούτε συκοφαντώ. Είναι γνωστό.

Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι αύριο έρχεται ένας Αρχιεπίσκοπος ο οποίος είναι οικουμενιστής. Τότε από τη Σκύλλα πάμε στη Χάρυβδη. Γι’ αυτό προσέξτε πάρα πολύ. Είναι θέματα εκτάκτως λεπτά και εκτάκτως σπουδαία, ώστε εκείνα που έρχονται αύριο τα σημερινά όσο φοβερά και να ‘ναι να ωχριούν. Γι’ αυτό λοιπόν πρέπει ο λαός του Θεού να είναι σε μία διαρκή επιφυλακή στα θέματα της Πίστεώς του και στα θέματα εκείνων που είναι φύλακες της Πίστεώς του.

Διότι ο κάθε εφημέριος στο χωριό, δεν είναι ο φύλακας της Πίστεως στον κλήρο που του έβαλε ο Θεός; Σ’ αυτό το μικρό κομματάκι που λέγεται χωριό, 100, 200, 500, 1000 ψυχές; Δεν είναι ο φύλακας αυτού του χωριού, της ορθής Πίστως ο φύλακας;

Γι’ αυτό, προσέξατέ το, επειδή οι μεν ποιμένες μεταβάλλονται σε λύκους, όπως λέει ο Κύριος και οι φρουροί σε προδότας, καθώς λέει ο Κύριος. Γι’ αυτό ας προσέξουμε πάρα πολύ.

Τα πράγματα είναι μακροπρόθεσμα. Ο Οικουμενισμός είναι μέγας-μέγας κίνδυνος. Ο τελευταίος κίνδυνος. Δεν υπάρχει πιο μεγάλος. Όπως σας είπα, που λέει ο π. Ιουστίνος Πόποβιτς ότι είναι η παναίρεσις ο Οικουμενισμός.

Πρέπει να προσέξομε πολύ. Μην πείτε, ‘καλά δεν είναι;’ Ξέρετε τί επιχειρήματα θα χρησιμοποιηθούν; Τι «λογικά« εντός εισαγωγικών και «ωραία» επιχειρήματα υπέρ της ενώσεως των εκκλησιών; Γιατί να μην θέλομε ειρήνην; Γιατί να μην είμεθα ηνωμένοι; Γιατί, που όλα αυτά είναι τόσο ωραία; Ο Θεός δεν θέλει να είμεθα ηνωμένοι;

Προσέξτε. Είναι και η «ειρήνη» των ληστών, είναι και η «ειρήνη» των δαιμόνων. Δεν είναι η ειρήνη του Θεού και δεν είναι η ενότητα του Θεού.

Πρέπει λοιπόν να σταθούμε όρθιοι και ακέραιοι στην Πίστη μας και πρέπει να καταλάβομε ότι η Εκκλησία είναι Μία όπως ακριβώς την όρισαν αι Σύνοδοι και καταχωρήθηκε μέσα στο Σύμβολο της Πίστεως.

Πιστεύω εις ΜΙΑΝ Εκκλησίαν..΄

Απομαγνητοφώνηση Φαίη για το ΑΒΕΡΩΦ.

http://aktines.blogspot.com

ΟΣΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ Ο ΣΥΡΟΣ: ΚΑΥΧΗΜΑ ΚΑΙ Η ΔΟΞΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ

Καύχημα καί η δόξα των Χριστιανών...
(Αγίου Εφραίμ του Σύρου)

''Αυτός πού βάζει τόν φτωχό στό σπίτι του, φιλοξενει τόν Χριστό πού ειπε «Ειναι μακάριοι οι ελεήμονες» Αυτός πού δίνει ελεημοσύνη στόν φτωχό, δανείζει στόν Θεό πού ειπε «Αυτό πού κάνατε σέ εναν από τούς ασήμαντους αδελφούς μου, σ` εμένα τό κάνατε» Αυτός πού δέχεται τόν ξένο κάτω από τή στέγη του, υποδέχεται τόν Χριστό πού ειπε «`Ο Υιός του Θεου δέν εχει που νά γείρει τό κεφάλι του» Αυτά καί τά παρόμοια μ` αυτά ειναί καρποί της μετάνοιας, καί στεφάνι καί καύχημα καί δόξα των Χριστιανων `Ας μήν καυχιέται ο σοφός γιά τή σοφία του, ουτε ο δυνατός γιά τή δύναμή του. αλλά απεναντίας, καθένας πού καυχιέται, ας καυχιέται εν Κυρίω. Καύχημα μάλιστα των Χριστιανων ειναι η εντολή του. Καύχημα των Χριστιανων ειναι οι διδασκαλίες των `Αποστόλων καί των Προφητων. Καύχημα των Χριστιανων ειναι η ταπεινοφροσύνη, η συναίσθηση της πνευματικης φτώχειας καί η υπακοή. Καύχημα των Χριστιανων ειναι η ψαλμωδία πού συνοδεύεται από κατάνυξη. Καύχημα των Χριστιανων ειναι η μετάνοια πού συνοδεύται από δάκρυα. Καύχημα των Χριστιανων ειναι η πραότητα πού συνοδεύεται από ησυχία, καί τό νά σκύβουν αυτοί μπροστά σέ ολους καί νά τούς προσκυνουν. Καύχημα των Χριστιανων ειναι νά πλύνουν τά πόδια των αδελφων. Καύχημα των Χριστιανων ειναι τό νά λέει κανείς στόν αλλο «Συγχώρησέ με, σου εφταιξα» Καύχημα των Χριστιανων ειναι η φιλοξενία καί η συμπόνια. Καύχημα καί σωτηρία των Χριστιανων ειναι τό νά τρώγουν πάντοτε μαζί τους στό τραπέζι τους φτωχοί καί ορφανοί καί ξένοι διότι από αυτό τό σπίτη ποτέ δέ θά απομακρυνθει ο Χριστός. Καύχημα των Χριστιανων ειναι τό νά μή φτάνει ο ηλιος στή δύση του. ενω εξακολουθει η οργή κάποιου, ουτε νά κοιμηθει κανείς εχοντας εχθρα εναντίον κάποιου. Καύχημα καί στεφάνι των Χριστιανων ειναι νά υπομένει κανείς τίς θλίψεις καί νά μήν αγανακτει ενας τέτοιος ανθρωπος ειναι φίλος αυτου πού ειπε οτι «η θλίψη σας θά μετατραπει σέ χαρά». Καύχημα των Χριστιανων ειναι νά επισκέπτεται κανείς αυτούς πού βρίσκονται στή φυλακή, δηλαδή αυτούς πού ζουν στά σπήλαια καί στά βουνά καί στίς οπές της γης, σάν αληθινός μαθητής αυτου πού ειπε «ημουν στή φυλακή, καί ηρθατε σ` εμένα» Καύχημα των Χριστιανων ειναι νά εχουν πάντοτε στή μνήμη τους τόν Θεό καί τή μεγάλη μέρα της κρίσης. Καί γιατί δέ λέω τά μεγαλύτερα ; Καύχημα καί επαινος καί σωτηρία των Χριστιανων ειναι η ομολογία της ορθης πίστης, καί τό νά μή συμφωνει κανείς καί νά μή γίνεται φίλος μ` αυτούς πού φρονουν τά αντίθετα, αλλά νά τηρει τήν εντολή καί τήν παρακαταθήκη ασπιλη, αψογη καί ανόθευτη από κάθε αιρεση, ως τήν παρουσία του Κυρίου μας `Ιησου Χριστου. Διότι αυτόν τόν Χριστιανό, οταν τόν δει ο Κύριος, θά πει «Νά, αληθινός `Ισραηλίτης, δηλαδή Χριστιανός, στόν οποιο δέν υπάρχει δόλος»

Γι` αυτά πρέπει νά καυχόμαστε, αδελφοί, καί οχι γιά αμαξες καί γιά αλογα καί γιά εξουσία καί γιά πλουτο.''

Tόμος 5. σελ,139, 140

ΚΑΤΑΒΑΣΙΕΣ ΥΨΩΣΕΩΣ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

Τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ

Ὠδὴ α’. Ἦχος πλ. δ'.

Σταυρὸν χαράξας Μωσῆς, ἐπ’ εὐθείας ῥάβδῳ, τὴν Ἐρυθρὰν διέτεμε, τῷ Ἰσραὴλ πεζεύσαντι· τὴν δὲ ἐπιστρεπτικῶς, Φαραὼ τοῖς ἅρμασι, κροτήσας ἥνωσεν, ἐπ’ εὔρους διαγράψας, τὸ ἀήττητον ὅπλον· διὸ Χριστῷ ᾄσωμεν, τῷ Θεῷ ἡμῶν, ὅτι δεδόξασται.

Ὠδὴ γ’.

Ῥάβδος εἰς τύπον, τοῦ μυστηρίου, παραλαμβάνεται· τῷ βλαστῷ γὰρ προκρίνει τὸν ἱερέα· τῇ στειρευούσῃ δὲ πρῴην, Ἐκκλησίᾳ νῦν ἐξήνθησε, ξύλον Σταυροῦ, εἰς κράτος καὶ στερέωμα.

Ὠδὴ δ’

Εἰσακήκοα Κύριε, τῆς οἰκονομίας Σου τὸ μυστήριον, κατενόησα τὰ ἔργα Σου, καὶ ἐδόξασά Σου τὴν Θεότητα.

Ὠδὴ ε’.

Ὦ τρισμακάριστον Ξύλον! ἐν ᾧ ἐτάθη Χριστός, ὁ Βασιλεὺς καὶ Κύριος· δι’ οὗ πέπτωκεν ὁ ξύλῳ ἀπατήσας, τῷ ἐν σοὶ δελεασθείς, Θεῷ τῷ προσπαγέντι σαρκί, τῷ παρέχοντι, τὴν εἰρήνην ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν.

Ὠδὴ ς’.

Νοτίου θηρὸς ἐν σπλάγχνοις, παλάμας Ἰωνᾶς, σταυροειδῶς διεκπετάσας, τὸ σωτήριον πάθος, προδιετύπου σαφῶς· ὅθεν τριήμερος ἐκδύς, τὴν ὑπερκόσμιον Ἀνάστασιν, ὑπεζωγράφησε, τοῦ σαρκὶ προσπαγέντος Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, καὶ τριημέρῳ ἐγέρσει, τὸν κόσμον φωτίσαντος.

Ὠδὴ ζ’.

Ἔκνοον πρόσταγμα τυράννου δυσσεβοῦς, λαοὺς ἐκλόνησε, πνέον ἀπειλῆς, καὶ δυσφημίας θεοστυγοῦς· ὅμως Τρεῖς Παῖδας, οὐκ ἐδειμάτωσε, θυμὸς θηριώδης, οὐ πῦρ βρόμιον· ἀλλ’ ἀντηχοῦντι, δροσοβόλῳ πνεύματι, πυρὶ συνόντες ἔψαλλον· Ὁ ὑπερύμνητος, τῶν πατέρων καὶ ἡμῶν, Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.

Ὠδὴ η’.

Αἰνοῦμεν, εὐλογοῦμεν καὶ προσκυνοῦμεν τὸν Κύριον.

Εὐλογεῖτε Παῖδες, τῆς Τριάδος ἰσάριθμοι, δημιουργὸν Πατέρα Θεόν· ὑμνεῖτε, τὸν συγκαταβάντα Λόγον, καὶ τὸ πῦρ εἰς δρόσον μεταποιήσαντα· καὶ ὑπερυψοῦτε, τὸ πᾶσι ζωὴν παρέχον, Πνεῦμα πανάγιον εἰς τοὺς αἰῶνας.

Ὠδὴ θ’.

Μυστικὸς εἶ Θεοτόκε παράδεισος, ἀγεωργήτως βλαστήσασα Χριστόν, ὑφ’ οὗ τὸ τοῦ Σταυροῦ, ζωηφόρον ἐν γῇ, πεφυτούργηται δένδρον· δι’ οὗ νῦν ὑψουμένου, προσκυνοῦντες Αὐτόν, Σὲ μεγαλύνομεν.

http://agiostherapon.blogspot.com