ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΤΩΡΑ ΜΙΑ ΜΠΟΡΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ!

Τώρα μια μπόρα θα είναι, μια μικρή κατοχή του αντίχριστου σατανά. Θα φάει μετά μια σφαλιάρα από τον Χριστό, θα συγκλονισθούν όλα τα έθνη και θα έρθει η γαλήνη στον κόσμο για πολλά χρόνια. Αυτήν την φορά θα δώση ο Χριστός μια ευκαιρία, για να σωθή το πλάσμα Του, θα αφήση το πλάσμα του ο Χριστός; Θα παρουσιασθή στο αδιέξοδο των ανθρώπων, για να τους σώση από τα χέρια του Αντίχριστου. Θα επιστρέψουν στο Χριστό και θα έρθη μια πνευματική γαλήνη σε όλην την οικουμένη για πολλά χρόνια.
Μερικοί συνδυάζουν με αυτήν την επέμβαση του Χριστού την Δευτέρα Παρουσία. Εγώ δεν μπορώ να το πω. Ο λογισμός μου λεει ότι δεν θα είναι η Δευτέρα Παρουσία του Χριστού, όταν έρθει ως Κριτής, αλλά μια επέμβαση του Χριστού, γιατί είναι τόσα γεγονότα που δεν έχουν γίνει ακόμη. Θα επέμβη ο Χριστός, θα δώση μια σφαλιάρα σε όλο αυτό το σύστημα, θα πατάξη όλο το κακό και θα το βγάλη σε καλό τελικά.
Θα γεμίσουν οι δρόμοι προσκυνητάρια. Εξω τα λεωφορεία θα έχουν εικόνες. Θα πιστέψουν όλοι οι άνθρωποι. Θα σε τραβάν, για να τους πεις για το Χριστό! Έτσι θα κηρυχθή το Ευαγγέλιο σε ολόκληρη την οικουμένη και τότε ο Χριστός θα έρθη ως Κριτής να κρίνη τον κόσμο. Άλλο Κρίση, άλλο μια επέμβαση του Χριστού, για να βοηθήση το πλάσμα Του….
 
Γέροντος Παΐσίου Αγιορείτου – ΛΟΓΟΙ Β’ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΗΣΗ 

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΜΗ ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΕΣΤΕ, Η ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΧΑΘΕΙ!

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Μη στενοχωριέστε, η Ελλάδα δεν πρόκειται να χαθεί, διότι είναι το προπύργιο της Ορθοδοξίας. Αν ήταν στα χέρια των πολιτικών, θα είχε σβήσει. Ευτυχώς που είναι στα χέρια του Θεού, ο Οποίος την προστατεύει σκανδαλωδώς. Κάθε φορά που κινδυνεύει να χαθεί, κάτι κάνει την τελευταία στιγμή και τη σώζει. Και τώρα θα υπάρχει αναμπουμπούλα, γιατί ο διάβολος οργώνει. Αλλά μην ανησυχείτε. Τελικά θα σπείρει και θα θερίσει ο Χριστός. Ο Καλός Θεός δεν επιτρέπει να γίνει κάτι κακό, αν μετά από αυτό δεν πρόκειται να βγει κάτι καλύτερο. Θα περάσουμε γερό τράνταγμα, αλλά θα επακολουθήσει η δόξα της Ελλάδας και η λάμψη της Ορθοδοξίας.
 
(Βιβλίο: «Ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης», του Ι.Η. «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», σελ. 474-476) 

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ: "ΜΗ ΛΥΠΑΣΑΙ ΚΑΙ ΜΗΝ ΠΙΚΡΑΙΝΕΣΑΙ, Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ".

Μη λυπάσαι και μην πικραίνεσαι ο Χριστός είναι εδώ.

Να γνωρίζεις ότι πολλές φορές θα αισθανθείς τον εαυτό σου να ενοχλείται και να λείπει από μέσα του αυτή η αγία ειρήνη και γλυκιά μοναξιά και αγαπητή ελευθερία…

Σε όλα εκείνα που σε συγχύζουν πρέπει να πεις: «Κύριέ μου, βλέπεις εδώ τον δούλο σου, ας γίνει σε μένα το θέλημά σου.

Συνέχισε να προσφέρεις τον εαυτό σου και να προσκυνάς και θα νικήσεις. 
Ρίξε μία ματιά και στον κήπο που ήταν ο Χριστός σου και που τον αποστρεφόταν η ανθρωπότητα λέγοντας: «Πατέρα, αν είναι δυνατό, ας παρέλθει το ποτήριο αυτό από εμένα». Αλλά αμέσως διέταξε να βάλει την ψυχή του σε μοναξιά και με ένα θέλημα απλό και ελεύθερο έλεγε με πολύ βαθειά ταπείνωση: «αλλά όχι όπως θέλω εγώ, αλλά όπως Εσύ» 
Όταν βρίσκεσαι σε κάποια δυσκολία, μην υποχωρήσεις καθόλου, αν δεν υψώσεις πρώτα τα μάτια σου στο Χριστό, Τρέξε σε προσευχή και δείξε υπομονή στην ταπείνωση, μέχρις ότου νικήσεις την θέλησή σου και θελήσεις να γίνει σε σένα το θέλημα του Θεού.
Και αφού αναχωρήσεις από την προσευχή, συγκεντρώνοντας μόνον τον καρπόν αυτόν, να σταθείς χαρούμενος. Αλλά αν δεν έφθασε σ' αυτό η ψυχή σου, ακόμη παραμένει νηστική και χωρίς την τροφή της. Αγωνίζου ώστε να μην κατοικήσει στην ψυχή σου μόνον ο Θεός.
Μη λυπάσαι και μην πικραίνεσαι για κανένα πράγμα, ούτε να παρατηρείς τις πονηριές και τα κακά παραδείγματα των άλλων, αλλά ας είσαι σαν ένα μικρό παιδί, που δεν υποφέρει από καμμία από τις πικρίες αυτές, αλλά τα ξεπερνά όλα χωρίς καμμία βλάβη.

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ: "Η ΕΙΡΗΝΗ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ".

 Η ΕΙΡΗΝΗ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ.

Όταν κάποιο βαρίδι του ρολογιού ξεκρεμαστεί από τη θέση του, αμέσως μετακινούνται και όλοι οι τροχοί. Και όταν το τιμόνι δεν πάρει καλή στροφή, τότε όλο το καράβι φεύγει από την κανονική του πορεία. Το ίδιο συμβαίνει και με την καρδιά. Όταν μια φορά ταραχτεί, αμέσως όλα τα όργανα του σήματος και ο ίδιος ο νους βγαίνουν από τη σωστή τους κίνηση. Γι' αυτό, πρέπει πάντοτε να ειρηνεύεις τη  καρδιά σου, κάθε φορά που συμβαίνει κάποια σύγχυση εσωτερική, είτε την ώρα της προσευχής, είτε σε κάθε άλλη περίσταση. Και να γνωρίζεις το εξής: Τότε προσεύχεσαι καλά, όταν παραμένεις ειρηνικός.

Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης 

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ: "ΤΙ ΦΟΒΑΣΑΙ; ΕΔΩ Η ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΝΑ ΕΔΕΡΝΕ ΤΟΝ ΔΙΑΒΟΛΟ".

 ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΝΑ - 17 ΙΟΥΛΙΟΥ

- Γέροντα, όταν ακούω για τον αντίχριστο, νιώθω έναν φόβο μέσα μου.

- Τί φοβάσαι; Πιο φοβερός θα είναι από τον διάβολο; Αυτός είναι άνθρωπος. Εδώ η Αγία Μαρίνα έδερνε τον διάβολο και η Αγία Ιουστίνα τόσους δαίμονες διέλυσε. Στο κάτω-κάτω εμείς δεν ήρθαμε να βολευτούμε σ' αυτόν τον κόσμο.

(Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι Β', Πνευματική Αφύπνιση, σελ. 176-177)

ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ Δ' ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

 
Μνήμη της Δ' Οικουμενικής Συνόδου

 
Την Κυριακή μεταξύ της 13ης έως 19ης Ιουλίου εορτάζεται η μνήμη της Δ' Οικουμενικής Συνόδου που έγινε στη Χαλκηδόνα κατά των Μονοφυσιτών το έτος 451 μ.Χ. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη της την Κυριακή μεταξύ 13 και 19 Ιουλίου εκάστου έτους.

Άλλες πηγές αναφέρουν, ότι η μνήμη είναι βασικώς των Αγίων Πατέρων της Δ' Οικουμενικής Συνόδου και σε κάποια φάση γιορτάστηκαν και των άλλων Συνόδων, δηλαδή των:
α) των 318 της Α' Συνόδου, που έγινε στη Νίκαια κατά των Αρειανών το έτος 325 μ.Χ
β) των 150 της Β' Συνόδου, που έγινε στην Κωνσταντινούπολη κατά των Πνευματομάχων το έτος 381 μ.Χ.,
γ) των 200 της Γ' Συνόδου, που έγινε στην Έφεσο κατά του Νεστορίου το έτος 431 μ.Χ.,
δ) των 630 της Δ' Συνόδου, που έγινε στη Χαλκηδόνα κατά των Μονοφυσιτών το έτος 451 μ.Χ.,
ε) των 165 της Ε' Συνόδου κατά του Ωριγένη και των οπαδών του, το έτος 553 μ.Χ.,
στ) των 170 της ΣΤ' Συνόδου, που έγινε στην Κωνσταντινούπολη κατά των Μονοθελητών το έτος 680 μ.Χ. και
ζ) των 367 της Ζ' Συνόδου, που έγινε στη Νίκαια κατά των εικονομάχων το έτος 781 μ.Χ.
 
https://www.saint.gr

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΣ ΣΙΜΩΝΟΠΕΤΡΙΤΗΣ: "ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ; ΕΝΑ ΣΚΑΜΝΙ..."

ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΣ ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΣ ΣΙΜΩΝΟΠΕΤΡΙΤΗΣ (1934-2019):

"ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ; ΕΝΑ ΣΚΑΜΝΙ…".

(ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΜΥΡΩΝΟΣ ΣΙΜΩΝΟΠΕΤΡΙΤΟΥ)

Στα εξομολογητήρια - δύο φορές την εβδομάδα στα Τρίκαλα και μια στην Καλαμπάκα - τον περικύκλωνε πλήθος νέων και παιδιών, χάριν των οποίων ο Γέροντας δεν σκεπτόταν κόπο, χρόνο, δάκρυα, προσευχές, κακοπάθεια και άδικες κατηγορίες. Έτσι, γίνεται πατέρας "υιών" και " θυγατέρων" του Θεού. Ζη και αισθάνεται ως αληθινός απόστολος. Η ζωή του είναι αφιερωμένη στον Θεό και στα τέκνα του, τέκνα του Θεού. Όλα αυτά εντελώς ελεύθερα, χωρίς να υποχρεώνη κανένα και χωρίς να περιμένει τίποτα από κανένα. Από το σύνολο αυτών των νέων αρχίζουν να ξεχωρίζουν και μοναχικές κλίσεις και κλήσεις. Δεν προτρέπει κανένα να αφιερωθεί και δεν αποτρέπει κανένα. Ο καθένας από μόνος του αποφασίζει, αξιοποιώντας τα χαρίσματα του Θεού με τη βοήθεια του Γέροντος.
Έδινε απαντήσεις, μάλλον έδειχνε διεξόδους και η απόφασις δική σου. Κάποτε, όταν κάποιος του είπε: " δεν μου λέτε το ένα που πρέπει, να τελειώνουμε; " , του απάντησε: " Λάθος μοναστήρι διάλεξες". Η συμβουλή του δεν καταργούσε την ελευθερία, ούτε την ευθύνη της αποφάσεως. Ο σεβασμός στην ελευθερία του άλλου ήταν το πιο χαρακτηριστικό της προσωπικότητας του.
"Τι είναι ο Γέροντας;" έλεγε σε παιδιά, φοιτητές τότε. "Ένα σκαμνί. Πατάς, και φθάνεις στον Θεόν' του δίνεις μετά μια κλωτσιά και μένεις κρατούμενος από τον Θεόν! Δηλαδή πρέπει να μάθεις ο ίδιος να κρατιέσαι από τον Θεόν". Την σύνδεσι των παιδιών του με τον Θεό λαχταρούσε και αυτή τον ενδιέφερε. 

Ο ΟΣΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΕΤΗΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΟΣΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ.
ΠΕΡΙΟΔΟΣ Β ΕΤΟΣ 2020 ΑΡΙΘΜ 45
(Στη φωτογραφία ο Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης με τον Άγιο Ιουστίνο Πόποβιτς) .

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΒΑΛΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΣΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ, ΓΙΑ ΝΑ ΑΓΙΑΣΘΕΙΣ ΚΑΙ ΕΣΥ ΚΑΙ Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ!

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Όταν κάνουμε γρήγορα μία δουλειά, αποκτούμε μία νευρικότητα. Και η εργασία που γίνεται με νευρικότητα, δεν είναι αγιασμένη. Σκοπός μας δεν πρέπει να είναι να φτιάξουμε πολλά και να είμαστε όλο αγωνία. Αυτό είναι δαιμονική κατάσταση. Το εργόχειρο που γίνεται με ηρεμία και προσευχή αγιάζεται και αγιάζει και τους ανθρώπους που το χρησιμοποιούν και έτσι έχει νόημα, όταν η λαϊκοί ζητούν να πάρουν εργόχειρα από μοναχούς για ευλογία. Ενώ εκείνο που γίνεται με βιασύνη και νευρικότητα, μεταδίδει αυτήν την δαιμονική κατάσταση και στους άλλους. Γι’ αυτό βάλε και την ευχή στην δουλειά, για να αγιασθείς και εσύ και η δουλειά που κάνεις.

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΤΟΝ ΓΛΥΚΟ ΚΑΤΗΦΟΡΟ ΕΥΚΟΛΑ ΤΟΝ ΒΡΙΣΚΕΙ ΚΑΝΕΙΣ!

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Τον γλυκό κατήφορο εύκολα τον βρίσκει κανείς, γιατί ο πειρασμός δεν έχει άλλο τυπικό, παρά να σπρώχνει στον γλυκό κατήφορο τα πλάσματα του Θεού.

Ο Χριστός έχει αρχοντιά. Σου λέει: «Αυτό είναι το καλό – εις τι θέλει οπίσω μου έλθειν..». Δεν λέει: «Με το ζόρι έλα κοντά μου!» Ο διάβολος έχει γυφτιά. Από ‘δω από ‘κει τον τυλίγει τον άνθρωπο, για να τον πάει εκεί που θέλει. Ο Θεός σέβεται την ελευθερία του ανθρώπου, γιατί δεν έκανε δούλους, αλλά υιούς. Και παρ’ όλο που ήξερε ότι θα επακολουθήσει η πτώση, δεν τους έκανε δούλους. Προτίμησε να έρθει, να σαρκωθεί, να σταυρωθεί και να κερδίσει έτσι τον άνθρωπο.

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ ΤΟ "ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ"!

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Στον άνθρωπο δεν ισχύει το «δεν μπορώ», ισχύει μόνο το «δεν αγαπώ» και «δεν θέλω». Αυτά είναι που τον κάνουν να λέει πως δεν μπορεί.

ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ: "ΤΟΤΕ Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΕΒΓΑΛΕ ΜΙΑ ΔΙΑΠΕΡΑΣΤΙΚΗ ΚΡΑΥΓΗ...".

 "Τότε ο διάβολος έβγαλε μιά διαπεραστική κραυγή.."

Μιά μέρα, ό διάβολος εμφανίστηκε σέ τρείς μοναχούς καί ρώτησε τόν καθένα ξεχωριστά τί θά άλλαζαν από τό παρελθόν.
Ό πρώτος μοναχός απάντησε γρήγορα μέ μεγάλο ζήλο: Δέν θά  επέτρεπα ο Αδάμ καί η Εύα νά πέσουν στήν αμαρτία, γιά νά μήν απομακρυνθεί ή ανθρωπότητα από Τόν Θεό.

Ό δεύτερος μοναχός, πού είχε καρδιά γεμάτη έλεος, απάντησε:
Θά εμπόδιζα την απομάκρυνση σου  από Τόν Θεό, πού θά σέ καταδίκαζε γιά πάντα.

Ό τρίτος μοναχός ήταν ό πιό απλός από τούς τρεις.  Αντί νά απαντήσει στόν διάβολο, έπεσε στά γόνατα, σταυρώθηκε καί προσευχήθηκε:
Κύριε, λύτρωσε με από τόν πειρασμό τού τί θά μπορούσε νά ήταν καί τί δέν ήταν.

Τότε ό διάβολος έβγαλε μιά διαπεραστική κραυγή καί, στριφογυρίζοντας από τόν πόνο, εξαφανίστηκε!

Έκπληκτοι οί άλλοι δύο ρώτησαν τόν αδερφό τους: Αδελφέ, γιατί απάντησες έτσι;
Ό μοναχός εξήγησε: 

Καταρχάς, δέν πρέπει ποτέ νά κάνουμε διάλογο μέ τόν εχθρό. 

Δεύτερον: κανείς στόν κόσμο δέν έχει τή δύναμη νά αλλάξει τό παρελθόν. 

Τρίτον, ό διάβολος δέν ενδιαφέρεται καθόλου νά μάς βοηθήσει, αλλά νά μάς φυλακίσει στό παρελθόν, γιά νά παραμελήσουμε τό παρόν.
Γιατί τό παρόν είναι ή μόνη στιγμή πού μπορούμε, μέ τή χάρη Τού Θεού, νά συνεργαστούμε μαζί Του.Ή στρατηγική τού διαβόλου, αυτή πού φυλακίζει περισσότερο τούς ανθρώπους καί τούς εμποδίζει νά ζήσουν τό παρόν σέ ενότητα μέ Τόν Θεό, είναι αυτή πού «θά μπορούσε να συμβεί καί δέν έγινε».

Άς αφήσουμε τό παρελθόν και το μέλλον, στά χέρια τού Ελεήμονος  Θεού.
Τό παρόν είναι στά χέρια μας και ας το χρησιμοποιήσουμε δημιουργικά, εν πνεύματι αγίω.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΣ ΣΙΜΩΝΟΠΕΤΡΙΤΗΣ: "ΟΣΟ ΘΑ ΣΙΩΠΑΣ, ΤΟΣΟ ΘΑ ΦΩΝΑΖΕΙ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο ΘΕΟΣ".

 "ΟΣΟ ΘΑ ΣΙΩΠΑΣ, ΤΟΣΟ ΘΑ ΦΩΝΑΖΕΙ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο ΘΕΟΣ"
+ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΣ ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΣ ΣΙΜΩΝΟΠΕΤΡΙΤΗΣ (1934-2019
(Ιερομονάχου Μύρωνος Σιμωνόπετρας) 

" Έλεγε ο Γέροντας: " Όταν ήμουν μικρός, επειδή εκ χαρακτήρος μου ήμουν ζωηρός, η γιαγιά μου ως δασκάλα συχνά μου θύμιζε: " Αλέξανδρε, όσο θα σιωπας, τόσο θα φωνάζει μέσα σου ο Θεός". Έτσι απλά έμαθα από πολύ μικρός να σιωπω, για να αφουγκραζομαι την φωνή του Θεού. Σχολιάζοντας αυτό, έλεγε

ότι " δεν μας κάνουν τα λόγια κοινωνικούς, αλλά η σιωπή, η οποία μας κάνει κοινωνούς του Θεού ' και όποιος είναι κοινωνός του Θεού, δεν μπορεί να μην είναι κοινωνικός με τους ανθρώπους". 

(Ο ΟΣΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΕΤΗΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΟΣΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Β ΕΤΟΣ 2020 ΑΡΙΘΜ 45)

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΠΕ "ΟΣΟ ΑΞΙΖΕΙ ΜΙΑ ΨΥΧΗ, ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΟΛΟΣ"!

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Ο Χριστός είπε: « Όσο αξίζει μια ψυχή, δεν αξίζει ο κόσμος όλος » . Πόση αξία δηλαδή έχει μια ψυχή! Για αυτό η σωτηρία της ψυχής είναι μεγάλο πράγμα!

– Δηλαδή, Γέροντα, δεν πρέπει να έχη κανείς την ελπίδα της σωτηρίας και τον φόβο της κολάσεως;– Αν έχη την ελπίδα της σωτηρίας , δεν θα έχη τον φόβο της κολάσεως. Και για να έχη ο άνθρωπος την ελπίδα της σωτηρίας, θα πρέπει να είναι κάπως τακτοποιημένος. Τον άνθρωπο που αγωνίζεται με φιλότιμο, όσο μπορεί, και δεν έχει διάθεση να κάνη αταξίες , αλλά πάνω στον αγώνα του νικιέται- νικάει, νικιέται- νικάει, ο Θεός δεν θα τον αφήση. Αν έχη λίγη διάθεση να μη λυπήση τον Θεό, θα πάη στον Παράδεισο « με τα παπούτσια » . Ο φύσει αγαθός Θεός θα τον σπρώξη στον Παράδεισο σκανδαλωδώς. Θα οικονομήση να τον πάρη την ώρα που βρίσκεται σε μετάνοια. Μπορεί σε όλη του την ζωή να παλεύη, αλλά ο Θεός δεν θα τον αφήση. Θα τον πάρη στην καλύτερη ώρα. 

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΤΗΝ ΥΠΟΜΟΝΗ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΤΗΝ ΚΡΑΤΑΣ, ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΦΑΡΜΑΚΟ!

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Την υπομονή πάντα να την κρατάς, γιατί είναι το μεγαλύτερο φάρμακο, που θεραπεύει τις μακροχρόνιες δοκιμασίες, διότι πολλές δοκιμασίες μόνο με την υπομονή (την πάροδο του καιρού) περνούν, όπως και τα χιόνια και οι παγωνιές περνούν μόνο με την υπομονή να έλθει η άνοιξη, για να λιώσουν με τις λιακάδες. Με την στενοχώρια οι πάγοι και τα χιόνια δεν λιώνουν αλλά με την υπομονή. 

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: Η ΛΟΓΙΚΗ ΚΑΝΕΙ ΠΟΛΥ ΚΑΚΟ, ΟΤΑΝ ΚΑΝΕΙΣ ΠΑΕΙ ΝΑ ΕΞΕΤΑΣΕΙ ΜΕ ΑΥΤΗΝ ΤΑ ΘΕΙΑ!

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Ἡ λογική κάνει πολύ κακό, ὅταν κανεὶς πάη νὰ ἐξετάση μὲ αὐτήν τὰ θεία, τὰ μυστήρια, τὰ θαύματα. Οἱ Καθολικοί μὲ τὴν λογική τους ἔφθασαν νὰ ἐξετάσουν τὴν Θεία Κοινωνία στὸ Χημεῖο, γιὰ νὰ δοῦν ἄν πράγματα εἶναι Σῶμα καὶ Αἷμα Χριστοῦ. Οἱ Ἅγιοι ὅμως μὲ τὴν πίστη ποὺ εἶχαν, συχνά ἔβλεπαν Σάρκα καὶ Αἷμα στὴν ἁγία Λαβίδα. Σὲ λίγο θὰ φθάσουν νὰ περνοῦν καὶ τούς Ἁγίους ἀπὸ τὶς ἀκτίνες, γιὰ νὰ διαπιστώσουν τὴν ἁγιότητά τους! Πέταξαν τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ἔβαλαν τὴν λογική τους καὶ τώρα ἀσχολοῦνται μὲ τὴν λευκή μαγεία. Σὲ ἕναν Καθολικό ποὺ εἶχε καλή διάθεση –ἔκλεγε ὁ καημένος – εἶπα: «Μία ἀπὸ τὶς σπουδαιότερες διαφορές ποὺ ἔχουμε εἶναι καὶ αὐτή, ἐσεῖς βάζετε τὸν ἐγκέφαλο, ἐμεῖς τὴν πίστη. Ἐσεῖς ἀναπτύξατε τὸν ὀρθολογισμό καὶ γενικά τὸν ἀνθρώπινο παράγοντα. Μὲ τὴν λογική σας περιορίζετε τὴν θεϊκή δύναμη, γιατί τὴν θεία Χάρη τὴν πετᾶτε στὴν ἄκρη. Ἐσεῖς στὸν ἁγιασμό ρίχνετε συντηρητικό, γιὰ νὰ μή χαλάση. Ἐμεῖς στὰ χαλασμένα ρίχνουμε ἁγιασμό καὶ γίνονται καλά. Πιστεύουμε στὴν Χάρη ποὺ ἁγιάζει καὶ ὁ ἁγιασμός κρατάει καὶ διακόσια καὶ πεντακόσια χρόνια, δὲν χαλάει ποτέ».

ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ Ο ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΗΣ: "ΚΑΘΕ ΕΜΠΟΔΙΟ ΓΙΑ ΚΑΛΟ".

 Κάθε εμπόδιο για καλό. 

Ὅσο πιό σκληρόκαρδος εἶναι ὁ ἄνθρωπος, τόσο πιό βαθιά θά εἶναι ἡ πτώση του. Ἕνα αὐγό σπάει καί ἀπό ὕψος 30 πόντων.

Ὅμως ἕνας βράχος πρέπει νά ἀνέβει πολύ ὑψηλά καί νά πέσει γιά νά συντριβεῖ.

Ὁ ἄνθρωπος πού ἔχει πολύ σκληρή καρδιά, θά ἐπιτρέψει ὁ Θεός νά πετύχει κάποια πράγματα:

Νά ἀνέβει ψηλά καί κατόπιν νά πέσει βαρύγδουπα γιά νά συντριβεῖ, νά μαλακώσει, νά σπάσει.

Ὅμως ὁ μαλακός ἄνθρωπος, ὁ εὐαίσθητος, ὁ πονόψυχος μπορεῖ νά μήν ἔχει μεγάλες κοσμικές ἐπιτυχίες, νά βρίσκει ὅλο ἐμπόδια, αὐτό ὅμως τόν προστατεύει ἀπό μεγάλες πτώσεις, τίς ὁποῖες ἡ εὐαίσθητη καρδιά του δέν θά ἀντέξει.

Νά λοιπόν, πού τά ἐμπόδια στή ζωή μας εἶναι ἡ προστασία μας καί ὄχι ἡ κατάρα μας καί ἡ δοκιμασία μας.

Ἔτσι, ὅταν ὁ Θεός θέλει νά μᾶς γλιτώσει ἀπό ἐγωιστικά στραπατσαρίσματα βάζει ἐμπόδια στά σχέδιά μας.

Δηλαδή, τό ἐμπόδιο εἶναι ἡ προστασία ἀπό ἐγωιστικές πτώσεις.

Γι’ αὐτό ὁ λαός λέει:«Κάθε ἐμπόδιο γιά καλό” καί κατ’ ἀναλογία “κάθε ἄνεση γιά κακό!»

Λέγουν οἱ Πατέρες «οὐδείς εἰσῆλθε μετ’ ἀνέσεως στόν παράδεισο».

Ὡς ἐκ τούτου πρίν ἀπό κάθε πτώση, προηγεῖται ἐγωιστική ἄνεση καί πρίν ἀπό κάτι ὄμορφο, συντριβή καί ταπείνωση.

Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ: "ΚΑΙ ΜΟΛΟΝΟΤΙ ΔΕΝ ΑΚΟΥΓΟΤΑΝ Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ, Ο ΚΥΡΙΟΣ ΤΟΥ ΕΙΠΕ: "ΤΙ ΜΟΥ ΦΩΝΑΖΕΙΣ;"

Και μολονότι δεν ακουγόταν η φωνή του, ο Κύριος του είπε: «Τί μου φωνάζεις;»

Η θάλασσα απλωνόταν μπροστά. Οι Αιγύπτιοι έρχονταν από πίσω. Και ο Μωυσής βρισκόταν στη μέση. Ζητούσε από το Θεό βοήθεια, χωρίς να λέει ούτε λέξη· τόση ήταν η αμηχανία του. Και μολονότι δεν ακουγόταν η φωνή του, ο Κύριος του είπε: «Τί μου φωνάζεις;» (Έξ. 14:15). Τον άκουγε, λοιπόν, αν και δεν μιλούσε.

Έτσι κι εσύ, όταν σου έρχεται πειρασμός, να ζητάς καταφύγιο στο Θεό, να καλείς μυστικά σε βοήθεια τον Κύριό σου. Αυτός είναι πάντα κοντά σου, γι’ αυτό δεν χρειάζεται να Τον αναζητήσεις σε ορισμένο τόπο, όπως κάνεις με τους ανθρώπους. «Θα φωνάξεις στο Θεό, κι Εκείνος θα σ’ ακούσει», όπως λέει ο προφήτης Ησαΐας. «Εσύ ακόμα θα προσεύχεσαι, κι Εκείνος θα σου απαντήσει: “Να, εδώ είμαι, δίπλα σου!”» (Ησ. 58:9).

Αν αγωνίζεσαι να διατηρείς την καρδιά σου καθαρή από την κακία, ο Κύριος σ’ ακούει πάντα και παντού. Με όλα αυτά, βέβαια, δεν θέλω να υποτιμήσω την προσευχή που γίνεται από τους χριστιανούς στο ναό. Όχι. Γιατί είναι μεγάλη, πολύ μεγάλη η δύναμη της κοινής προσευχής των αδελφών στην εκκλησία. Θέλεις να μάθεις πόση;

Άκου: Κάποτε ο απόστολος Πέτρος ήταν φυλακισμένος και αλυσοδεμένος. Μα «η Εκκλησία προσευχόταν αδιάκοπα στο Θεό γι’ αυτόν» (Πράξ. 12:5). Και η προσευχή του εκκλησιάσματος τον ελευθέρωσε θαυματουργικά από τη φυλακή κι από τις αλυσίδες.

Τί, λοιπόν, είναι δυνατότερο από την προσευχή, που έσωσε το στύλο και τον πύργο της Εκκλησίας; Και όσο για τους κατηχουμένους, βέβαια, δεν επιτρέπεται να προσεύχονται μαζί με τους πιστούς στο ναό, γιατί δεν έχουν αποκτήσει ακόμα μεγάλη παρρησία.

Όσο για μας, όμως, μας έχει δοθεί η παραγγελία να προσευχόμαστε για την οικουμένη και για την Εκκλησία, που έχει απλωθεί ως τα πέρατα της γης. Συνειδητοποιείτε πόσο υψηλό και τιμητικό για τη μικρότητά μας είναι το να προσερχόμαστε εδώ και να παρακαλάμε το Θεό για τόσο λαό;

Το να παρακαλάει ένας για τους πολλούς, είναι πολύ τολμηρό και χρειάζεται μεγάλη παρρησία. Γιατί, αν εγώ ο ίδιος δεν τολμώ να παρακαλέσω για τον εαυτό μου, πολύ περισσότερο για τους άλλους· αυτό μόνο οι δίκαιοι μπορούν να το κάνουν, όχι ένας αμαρτωλός σαν κι εμένα.

Όταν, όμως, συγκεντρωμένοι όλοι μαζί κάνουν δέηση για έναν, το πράγμα δεν φαίνεται άπρεπο. Είναι, βέβαια, δυνατόν, όπως είπα πριν, να προσευχόμαστε και στο σπίτι μας και σε κάθε τόπο, όχι πάντως όπως προσευχόμαστε στην εκκλησία, όπου κοινή ικεσία κλήρου και λαού απευθύνεται στο Θεό.

Δεν εισακούεσαι τόσο από τον Κύριο, όταν Τον παρακαλάς μόνος, όσο όταν βρίσκεσαι μαζί με τους αδελφούς σου. Γιατί στην κοινή προσευχή υπάρχουν πε- ρισσότερα: η ομόνοια και ο δεσμός της αγάπης και οι ευχές των ιερέων.

Οι ιερείς γι’ αυτό ακριβώς βρίσκονται εδώ, για να ενισχύσουν με τις ισχυρές ευχές τους τις αδύναμες προσευχές του λαού, βοηθώντας τες ν’ ανέβουν στον ουρανό. Να, λοιπόν, πως κατόρθωσε να βγάλει από τη φυλακή τον απόστολο Πέτρο η προσευχή της Εκκλησίας.

Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Askitikon

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΦΡΑΙΜ ΑΡΙΖΟΝΑΣ: "ΦΟΒΗΘΕΙΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΤΗΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΚΑΤΑΚΡΙΣΗ".

*"Φοβηθείτε περισσότερο την εσωτερική κατάκριση, αυτή που γίνεται με τους λογισμούς· κι αυτό, γιατί δεν έρχεται στο φως με τον προφορικό λόγο, που ενδέχεται να διορθωθεί απ’ αυτόν που την ακούει. Προσέξτε, λέω, την ένδοθεν κατάκριση, που ανεπαίσθητα μας ενοχοποιεί θανάσιμα και μας στερεί τη ζωή της θείας χάριτος και μας προσφέρει ως ποτό πικρότατο, την ψυχική νέκρωση.

Πόσα και πόσα δε μας λένε το ιερό Ευαγγέλιο και οι Πατέρες περί κατακρίσεως. Καλύτερα να πέσει από ψηλά, παρά από τη γλώσσα. Εύχομαι η αγάπη και η ακατακρισία να βασιλεύουν σε όλες τις εκδηλώσεις μεταξύ σας, ώστε το Άγιο Πνεύμα να αναπαύεται στις ψυχές σας."

(Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας)

*"Μη κρίνετε, ίνα μη κριθήτε· 2 εν ώ γάρ κρίματι κρίνετε κριθήσεσθε, και εν ώ μέτρω μετρείτε μετρηθήσεται υμίν. 3 τι δε βλέπεις το κάρφος το εν τώ οφθαλμώ τού αδελφού σου, την δε εν τώ σώ οφθαλμώ δοκόν ου κατανοείς; 4 ή πώς ερείς τώ αδελφώ σου, Άφες εκβάλω το κάρφος από τού οφθαλμού σου, και ιδού η δοκός εν τώ οφθαλμώ σού; 5 υποκριτά, έκβαλε πρώτον την δοκόν εκ τού οφθαλμού σού, και τότε διαβλέψεις εκβαλείν το κάρφος εκ τού οφθαλμού τού αδελφού σου. « (Ματθ. 7, 1-5)

Και σε μετάφραση: «Μην κατακρίνεται για να μην κατακριθείτε, 2 γιατί με όποιο τρόπο κρίνεται μ’ αυτόν θα κριθείτε και μ’ όποιο μέτρο μετράτε μ’ αυτό θα μετρηθείτε κι εσείς. 3 Γιατί βλέπεις το αγκαθάκι μέσα στο μάτι του αδελφού και δε νοιώθεις το δοκάρι που έχεις μέσα στο δικό σου μάτι; 4 Ή πως θα πεις στον αδελφό σου: «Άσε με να σου βγάλω το αγκάθι από το μάτι σου», ενώ φαίνεται το δοκάρι μέσα στο δικό σου μάτι; 5 Υποκριτή βγάλε πρώτα το δοκάρι από το μάτι σου και τότε θα δεις καθαρά για να βγάλεις και το αγκάθι από το μάτι του αδελφού σου.»

* https://youtu.be/4rrPXh-s7_I

(Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΦΡΑΙΜ ΑΡΙΖΟΝΑΣ, ΚΑΤΑΚΡΙΣΗ:" ΔΙΗΓΗΣΗ ΑΛΗΘΙΝΟΥ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ".)

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ: "ΟΤΑΝ ΕΙΣΑΙ ΠΛΗΓΩΜΕΝΟΣ".

 Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης: Όταν είσαι πληγωμένος

Όταν είσαι πληγωμένος, επειδή έπεσες σε κάποιο αμάρτημα λόγω αδυναμίας σου ή καμιά φορά με την θέλησή σου για κακό σου, μη δειλιάσεις ούτε να ταραχθείς γι’ αυτό, αλλά αφού επιστρέψεις αμέσως στο Θεό, μίλησε έτσι:

«Βλέπε, Κύριέ μου, έκανα τέτοια πράγματα σαν τέτοιος που είμαι, ούτε ήταν δυνατό να περίμενες και τίποτα άλλο από εμένα, τον τόσο κακοπροαίρετο και αδύνατο, παρά ξεπεσμό και γκρέμισμα»
Και εδώ, ξευτελίσου στα μάτια σου αρκετή ώρα και λυπήσου με πόνο καρδιάς για την λύπη που προξένησες στον Θεό και χωρίς να συγχυστείς, αγανάκτησε κατά των αισχρών σου παθών, ιδιαιτέρως δε και μάλιστα, εναντίον εκείνου του πάθους που έγινε αιτία να πέσεις έπειτα πες πάλι:
«Ούτε μέχρι εδώ θα στεκόμουνα, Κύριέ μου, και θα αμάρτανα χειρότερα, εάν εσύ δεν με κρατούσες με την πολύ μεγάλη σου αγαθότητα».

Και ευχαρίστησέ Τον και αγάπησέ Τον περισσότερο παρά ποτέ θαυμάζοντας την τόση μεγάλη ευσπλαγχνία Του, ότι και παρόλο που λυπήθηκε από σένα, πάλι σου δίνει το δεξί Του χέρι και σε βοηθάει, για να μη ξαναπέσεις στην αμαρτία τελευταία πες με μεγάλο θάρρος στη μεγάλη ευσπλαγχνία του:
«Εσύ, Κύριέ μου, κάνε σαν εκείνος που είσαι και συγχώρεσέ με και μην επιτρέψεις στο εξής να ζω χωρισμένος από σένα, ούτε να απομακρυνθώ ποτέ, ούτε να σε λυπήσω πλέον».
Και κάνοντας έτσι, μη σκεφθείς αν σε συγχώρεσε, διότι αυτό δεν είναι τίποτα άλλο, παρά υπερηφάνεια, ενόχλησις του νου, χάσιμο του καιρού και απάτη του διαβόλου, χρωματισμένη με διάφορες καλές προφάσεις.
Γι αυτό, αφήνοντας τον εαυτό σου ελεύθερα στα ελεήμονα χέρια του Θεού, ακολούθησε την άσκησί σου, σαν να μην είχες πέσει. Και αν συμβεί εξαιτίας της αδυναμίας σου να αμαρτήσεις πολλές φορές την ημέρα και να μείνεις πληγωμένος, κάνε αυτό που σου είπα όλες τις φορές, όχι με μικρότερη ελπίδα στο Θεό.
Και κατηγορώντας περισσότερο τον εαυτό σου και μισώντας την αμαρτία περισσότερο, αγωνίσου να ζεις με περισσότερη προφύλαξη. Αυτή η εκγύμναση δεν αρέσει στο διάβολο γιατί βλέπει πως αρέσει πολύ στο Θεό, επειδή και μένει ντροπιασμένος ο αντίπαλος, βλέποντας ότι νικήθηκε από εκείνον, που αυτός είχε πριν νικήσει.
Γι’ αυτό και διαφορετικούς απατηλούς τρόπους χρησιμοποιεί για να μας εμποδίσει να μη το κάνουμε. Και πολλές φορές πετυχαίνει τον σκοπό του εξαιτίας της αμέλειάς μας και της λίγης φροντίδας που έχουμε στον εαυτό μας.
Γι αυτό, όσο εσύ βρεις δυσκολία σε αυτό από τον εχθρό, τόσο περισσότερο πρέπει να αγωνισθείς να το κάνεις πολλές φορές, ακόμη και αν μία μόνο φορά έπεσες μάλιστα πρέπει αυτό να κάνεις, αν, αφού αμαρτήσεις, αισθάνεσαι ότι ενοχλείσαι και συγχύζεσαι και σε πιάνει απελπισία για να μπορέσεις έτσι με αυτό να αποκτήσεις ειρήνη και γαλήνη στην καρδιά σου και θάρρος μαζί και αφού οπλισθείς με αυτά τα όπλα, να στραφείς στο Θεό.
Γιατί, αυτή η παρόμοια ενόχληση και ταραχή που έχει κάποιος για την αμαρτία, δεν γίνεται επειδή με αυτό που έκανε λύπησε τον Θεό, αλλά γίνεται για τον φόβο της δικής του καταδίκης και αυτό σημαίνει ότι, αυτή προέρχεται από την φιλαυτία, όπως πολλές φορές είπαμε.
Ο τρόπος λοιπόν, για να αποκτήσεις την ειρήνη, είναι ο εξής: Να ξεχάσεις τελειωτικά την πτώση και την αμαρτία σου και να παραδοθείς στην σκέψη της μεγάλης και άφατης αγαθότητας του Θεού και ότι, αυτός μένει πολύ πρόθυμος και επιθυμεί να συγχωρέσει κάθε αμαρτία, όσο και αν είναι βαριά, προσκαλώντας τον αμαρτωλό με διάφορους τρόπους και μέσα από διάφορους δρόμους, για να έλθει σε συναίσθηση και να ενωθεί μαζί του σε αυτή την ζωή με την χάρη του στην δε άλλη, να τον αγιάσει με τη δόξα του και να τον κάνη αιώνια μακάριο.
Και αφού με αυτές και παρόμοιες σκέψεις και στοχασμούς, γαληνέψεις το νου σου, τότε θα επιστρέψεις στην πτώση σου, κάνοντας όπως είπα πιο πάνω κατόπιν, όταν έρθει ώρα της εξομολογήσεως (την οποία σε προτρέπω να κάνεις πολύ συχνά), θυμήσου όλες σου τις αμαρτίες, και με νέο πόνο και λύπη, για την λύπη του Θεού, και με πρόθεση και απόφαση να μη τον λυπήσεις πλέον, φανέρωσέ τες όλες στον Πνευματικό σου και κάνε με προθυμία τον κανόνα που θα σού ορίσει.

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ: "Η ΘΕΟΤΟΚΟΣ ΑΝΕΒΗΚΕ ΣΤΟΝ ΥΠΕΡΤΑΤΟ ΚΑΙ ΥΨΗΛΟΤΑΤΟ ΒΑΘΜΟ ΤΗΣ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑΣ".

Η Θεοτόκος ανέβηκε στον υπέρτατο και υψηλότατο βαθμό της τελειότητας, στον οποίον άλλο κτίσμα δεν ανέβηκε, ούτε μπορεί να ανέβει, με το να γίνει Μητέρα αληθινή του προτελείου και υπερτελούς και παντελείου Λόγου.

Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης(Εορτάζει 14 Ιουλίου).

Εικόνα: Από τη συλλογή του Βυζαντινού και Χριστιανικού Μουσείου, φορητή εικόνα με θέμα : Η Κοίμηση και η Μετάσταση της Θεοτόκου, του ζωγράφου Κωνσταντίνου Κόνταρη, 1ο μισό του 18ου αιώνα.