ΟΣΙΟΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ ΤΗΣ ΟΠΤΙΝΑ: ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΟΡΘΩΣΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ!

Όσιος Αμβρόσιος της Όπτινα: Για να διορθώσει κάποιος τον εαυτόν του, δεν πρέπει να αρχίσει ξαφνικά τις προσπάθειες, αλλά να το κάνει, σαν να τραβά μια σχεδία: τράβα - τράβα, λάσκα – λάσκα! Όχι ξαφνικά, αλλά σιγά -σιγά. Το ίδιο συμβαίνει και με εκείνο τον πάσσαλο στο καράβι, όπου είναι δεμένα όλα τα σχοινιά του καραβιού και αν τον τραβήξουν σιγά-σιγά, τεντώνονται όλα τα σχοινιά, αν όμως τον τραβήξουν απότομα, τότε θα τα χαλάσουν όλα από το τράνταγμα.

ΟΣΙΟΣ ΑΝΑΤΟΛΙΟΣ ΤΗΣ ΟΠΤΙΝΑ: Ο ΘΕΟΣ ΤΗΝ ΑΓΑΠΑΕΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!

Άγιος Ἀνατόλιος της Όπτινα: Τι είναι αυτά που λέτε; Ο Θεός την αγαπάει την ελευθερία. Όπου το πνεύμα Κυρίου εκεί ελευθερία, όπως λέει ο απόστολος. Με το ζόρι δεν θέλει να γίνεται τίποτε! Κανέναν δεν τραβάει κοντά Του με το ζόρι! Δεν δεσμεύει κανέναν. Καλούμε να ρθούν στο σπίτι μας, επειδή το θέλουν. Έτσι και ο Χριστός κάλεσε τους Ιουδαίους. Δεν αποκλείει κανέναν. Όλους, μας υπόσχεται να μας αναπαύσει κοντά Του! «Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι• καγώ αναπαύσω υμάς» (Ματθ. 11, 28). Και όταν εμείς δεν πηγαίνωμε κοντά Του, δεν μας τραβάει με το ζόρι!

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΣ ΣΙΜΩΝΟΠΕΤΡΙΤΗΣ: "Η ΘΛΙΨΙΣ, Η ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΑ ΓΙΑ ΟΤΙ ΕΠΡΑΞΕΣ, ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΜΑΡΤΙΑ ΣΟΥ!"

Η θλίψις, η στεναχώρια για ότι έπραξες,
είναι η μεγαλύτερη αμαρτία σου! 

Ο σατανάς, ψευδώς εισηγούμενος και σε σένα όπως στην Εύα και τον Αδάμ, δεν σου αποκαλύπτει την καινούργια αμαρτία, (θλίψη) αλλά σε πείθει να θλίβεσαι, διότι διέπραξες τόσα αμαρτήματα και λύπησες τον  Θεον. Είναι μία παγίδα στην οποία πέφτουμε σχεδόν όλοι οι άνθρωποι! 

Αυτό σου συμβαίνει διότι η θλίψις είναι η  ανάκυψις του εγώ, η ανάστασις του Παλαιού ανθρώπου! 

Είναι η υπερηφάνειά σου, ο εγωισμός σου, ο  οποίος ζητάει να επιβιώσει μέσα σου επειδή τον έθαψες με την επίγνωση του θελήματος του Θεού. 

Η θλίψις, η στεναχώρια για ότι έπραξες, είναι η μεγαλύτερη αμαρτία σου! 

Είναι σαν να αρπάζεις ένα είδωλο που έχει πέσει και το στέλνεις πάλι και το ξαναπροσκυνάς..

Γέροντος Αιμιλιανού 

(Ερμηνεία στον Αββά Ησαΐα)

ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ Ο ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΗΣ: ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΛΕΤΕ ΤΗΝ ΕΥΧΗ, ΤΟ "ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ" ΑΠΑΛΑ, ΧΩΡΙΣ ΠΙΕΣΗ, ΧΩΡΙΣ ΣΦΙΞΙΜΟ"!

 Μπορείτε να λέτε την ευχή, το "Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με, απαλά, χωρίς πίεση,  χωρίς σφίξιμο

Αν δεν κάνετε υπακοή (σε ιερέα-πνευματικό) και δεν έχετε ταπείνωση, η ευχή (δηλ. το Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με) δεν έρχεται και υπάρχει και φόβος πλάνης.

Να μην γίνεται η ευχή (το Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με) αγγαρεία. Η πίεση μπορεί να φέρει μία αντίδραση μέσα μας, να κάνει κακό. Έχουν αρρωστήσει πολλοί με την ευχή, γιατί την έκαναν με πίεση. Και γίνεται, βέβαια, κι όταν το κάνεις αγγαρεία· αλλά δεν είναι υγιές.

Δεν είναι ανάγκη να συγκεντρωθείτε ιδιαίτερα για να πείτε την ευχή. Δεν χρειάζεται καμιά προσπάθεια όταν έχεις θείο έρωτα. Όπου βρίσκεσθε, σε σκαμνί, σε καρέκλα, σε αυτοκίνητο, παντού, στον δρόμο, στο σχολείο, στο γραφείο, στη δουλειά μπορείτε να λέτε την ευχή, το «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με», απαλά, χωρίς πίεση, χωρίς σφίξιμο.

Όσιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης

ΙΕΡΟΚΗΡΥΚΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ: "ΠΑΤΕΡ ΕΓΙΝΑ ΑΙΤΙΑ ΝΑ ΣΚΑΝΔΑΛΙΣΤΕΙ Ο ΑΛΛΟΣ".

Κάποτε σε κάποια πολύ όμορφη γυναίκα, που ήταν προκλητικά ντυμένη, της είπα με διάκριση:

- Με συγχωρείτε κυρία μου, αλλά με το ντύσιμό σας γίνεστε αιτία, να σκανδαλίζονται οι άνδρες.

- Να μην σκανδαλίζονται, με απάντησε. Να κλείσουν τα μάτια τους αν σκανδαλίζονται!

Την ρωτάω:

- Αν εσύ με δώσεις ένα ποτήρι δηλητήριο και εγώ το πιώ, ποιος θα δικαστεί; Εγώ που το ήπια ή εσύ που με το έδωσες;

- Δεν καταλαβαίνω τί με λες με είπε.

- Άμα δεν καταλαβαίνεις και εγώ δεν μπορώ να στο πω διαφορετικά, να σε βοηθήσω...

Εκεί έκλεισε η συζήτηση μαζί της..

Έχουμε πάει ποτέ στον εξομολόγο, να του πούμε:

- Πάτερ έγινα αιτία να σκανδαλιστεί ο άλλος;

Γιατί είναι αλήθεια, ότι πολλές αμαρτίες των άλλων οφείλονται, στο ότι εμείς τους σκανδαλίσαμε, συνειδητά ή ασυνείδητα με έναν λόγο ή με μια πράξη μας...

~ Ιεροκήρυξ Δημήτριος Παναγόπουλος

ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ: ΜΕ ΚΟΡΟΪΔΕΥΕΙΣ, ΟΤΑΝ ΜΟΥ ΛΕΣ, ΟΤΙ ΕΧΕΙΣ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙΣ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ!

ΜΕ ΚΟΡΟΪΔΕΥΕΙΣ, ΟΤΑΝ ΜΟΥ ΛΕΣ,

ΟΤΙ ΕΧΕΙΣ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙΣ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ!

 
Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, ερώτησε κάποτε το ακροατήριό του:
«Ποιός από εσάς έχει αγάπη;».
«Εγώ, Άγιε του Θεού…, νομίζω ότι έχω αγάπη», του είπε κάποιος απλοϊκός βοσκός.
«Πώς σε λένε και τι δουλειά κάνεις;», τον ερώτησε ο Άγιος.
«Κώστα με λένε και πρόβατα φυλάγω».
«Εσύ Κώστα φυλάγεις πρόβατα και εγώ ζυγίζω την αγάπη. Δεν μου λες: Όταν έχω ένα ποτήρι κρασί και το πιώ όλο μόνος μου και σε σένα δεν δώσω καθόλου, έχω τότε αγάπη;».
«Όχι! Άγιε του Θεού», απάντησε ο τσοπάνος.
«Και όταν έχω ένα καρβέλι ψωμί και το φάω όλο μόνος μου και δεν σου δώσω εσένα που πεινάς, έχω αγάπη;», τον ξαναρώτησε ο Άγιος Κοσμάς.
«Όχι! Δεν έχεις».
«Εσύ λες, ότι έχεις πρόβατα. Έχεις ασφαλώς και γάλα. Από το γάλα, δίνεις σε κανέναν άλλον;».
«Όχι…, δεν δίνω Άγιε του Θεού».
«Έχεις τότε αγάπη;».
«Όχι…, δεν έχω».
«Ε, τότε Κώστα με κοροϊδεύεις, όταν μου λες, ότι έχεις αγάπη και δεν κάνεις τα έργα της αγάπης»! 

ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ: ΤΙΠΟΤΑ ΝΑ ΜΗ ΣΑΣ ΑΠΕΛΠΙΖΕΙ!

Άγιος Νεκτάριος: Τίποτα να μη σας απελπίζει. Να ζητάτε και θα λαμβάνετε από τον Κύριο!

ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ: Ο ΕΛΛΗΝ ΕΓΕΝΝΗΘΗ ΚΑΤΑ ΘΕΙΑΝ ΠΡΟΝΟΙΑΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΟΣ!

Άγιος Νεκτάριος: Ὁ Ἕλλην ἐγεννήθη κατὰ θείαν πρόνοιαν διδάσκαλος τῆς ἀνθρωπότητος· τοῦτο τὸ ἔργον ἐκληρώθη αὐτῷ· αὕτη ἦν ἡ ἀποστολὴ αὐτοῦ· αὕτη ἡ κλῆσις αὐτοῦ ἐν τοῖς ἔθνεσιν· μαρτύριον ἡ ἐθνικὴ αὐτοῦ ἱστορία· μαρτύριον ἡ φιλοσοφία αὐτοῦ· μαρτύριον ἡ κλίσις αὐτοῦ· μαρτύριον αἱ εὐγενεῖς αὐτοῦ διαθέσεις· μαρτύριον ἡ παγκόσμιος ἱστορία· μαρτύριον ἡ μακροβιότης αὐτοῦ, ἐξ ἣς δυνάμεθα ἀδιστάκτως νὰ συμπεράνωμεν καὶ τὴν αἰωνιότητα αὐτοῦ, διὰ τὸ αἰώνιον ἔργον τοῦ Χριστιανισμοῦ μεθ᾿ οὗ συνεδέθη ὁ Ἑλληνισμός· διότι ἐνῷ ὅλα τὰ ἔθνη τὰ ἐμφανισθέντα ἐπὶ τῆς παγκοσμίου σκηνῆς ἦλθον καὶ παρῆλθον, μόνον τὸ Ἑλληνικὸν ἔμεινε ὡς πρόσωπον δρῶν ἐπὶ τῆς παγκοσμίου σκηνῆς καθ᾿ ὅλους τοὺς αἰῶνας· καὶ τοῦτο, διότι ἡ ἀνθρωπότης δεῖται αἰωνίων διδασκάλων· μαρτύριον τέλος ἡ ἐκλογὴ αὐτοῦ μεταξὺ τῶν ἐθνῶν ὑπὸ τῆς θείας προνοίας, ὅπως ἐμπιστευθῇ αὐτῷ, τὴν ἱερὰν παρακαταθήκην τὴν ἁγίαν πίστιν, τὴν θρησκείαν τῆς ἀποκαλύψεως καὶ τὸ θεῖον ἔργον τῆς ἀποστολῆς αὐτῆς, τὸ αἰώνιον ἔργον τῆς σωτηρίας διὰ τῆς διαπλάσεως ἁπάσης της ἀνθρωπότητος κατὰ τὰς ἀρχὰς τῆς ἀποκαλυφθείσης θρησκείας. Τὸ ἔργον τοῦτο ἀληθῶς ἀνετέθη τῇ Ἑλληνικῇ φυλῇ· τοῦτο μαρτυρεῖται ὑπὸ τῆς ἱστορίας· ἓν μόνον βλέμμα ῥιπτόμενον εἰς τὴν ἱστορίαν τοῦ χριστιανισμοῦ ἐπαρκεῖ ὅπως πιστώση τὴν ἀλήθειαν ταύτην. Ἐν τῇ ἱστορίᾳ τοῦ χριστιανισμοῦ ἀπὸ τῆς πρώτης σελίδος αὐτῆς ἀναφαίνεται ἡ τῆς Ἑλληνικῆς φυλῆς ἐν τῷ χριστιανισμῷ δρᾶσις, καὶ ἡ κλῆσις αὐτῆς, ἵνα ἀναλάβῃ τὸ μέγα της ἀποστολῆς τοῦ χριστιανισμοῦ ἔργον. Οἱ θεῖοι τοῦ Σωτῆρος λόγοι «νῦν ἐδοξάσθη ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου», ὅτε ἀνηγγέλθη αὐτῷ, ὅτι Ἕλληνες ἤθελον ἰδεῖν αὐτόν, ἐνεῖχον βαθεῖαν ἔννοιαν· ἡ ῥῆσις ἦν προφητεία, πρόῤῥησις τῶν μελλόντων· οἱ ἐκεῖ ἐμφανισθέντες Ἕλληνες ἦσαν οἱ ἀντιπρόσωποι ὅλου τοῦ Ἑλληνικοῦ ἔθνους· ἐν τῇ παρουσίᾳ αὐτῶν διεῖδεν ὁ θεάνθρωπος Ἰησοῦς τὸ ἔθνος ἐκεῖνο, εἰς ὃ ἔμελλε νὰ παραδώσῃ τὴν ἱερὰν παρακαταθήκην, ἵνα διαφυλαχθῇ τῇ ἀνθρωπότητι. Ἐν τῇ ἐπιζητήσει αὐτῶν διέγνω τὴν προθυμίαν τῆς ἀποδοχῆς τῆς ἑαυτοῦ διδασκαλίας, διεῖδε τὴν ἑαυτοῦ δόξαν, τὴν ἐκ τῆς πίστεως τῶν ἐθνῶν, καὶ ἀνεγνώρισε τὸ ἔθνος, ὅπερ πρὸς τὸν σκοπὸν τοῦτον προώριστο ἀπὸ καταβολῆς κόσμου.

ΓΕΡΩΝ ΚΛΕΟΠΑΣ ΗΛΙΕ: "ΟΛΟΥΣ ΘΑ ΜΑΣ ΦΑΕΙ Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ!"

 Ένας καλόγερος κάποτε με αγία ζωή διάβασε στην Αγία Γραφή το «χίλια έτη…». Είχε μεγάλη ευλάβεια στην Παναγία και με απλότητα της είπε: «Παναγία μου, πες στο Χριστό να μου εξηγήσει πώς είναι τόσο όμορφα στον Παράδεισο, ώστε τα χίλια χρόνια να φαίνονται ότι είναι μία μέρα. Ήταν εκκλησιαστικός στο διακόνημα και ηλικιωμένος. Το βράδυ, όταν έφευγαν οι άλλοι μοναχοί, αυτός έμενε στο ναό, προσευχόταν κι έλεγε: «Παναγία μου, πες μου πώς γίνεται αυτό». Οι πόρτες της εκκλησίας ήταν ανοιχτές. Μέσα στην εκκλησία μπήκε ένας αετός. Ήταν τόσο όμορφος που δεν περιγραφόταν. Είχε χιλιάδες χρώματα κι έλαμπε. Όταν τον είδε ο μοναχός παρακάλεσε την Παναγία να τον βοηθήσει να τον πιάσει. Κι όταν θέλησε να τον πιάσει, ο αετός έφυγε, πήγε στην πόρτα και προσποιούταν ότι δεν μπορούσε να πετάξει. Ο μοναχός τον κυνήγησε και ο αετός ξέφυγε στο δάσος, σ’ ένα ξέφωτο και κάθησε σ’ ένα δέντρο. Ήταν μια ήσυχη βραδιά με πανσέληνο. Ο μοναχός κοιτούσε τον αετό κι άρχισε να κλαίει, γιατί δεν μπορούσε να τον πιάσει. Ο αετός τότε άρχισε να τραγουδάει ένα τραγούδι, που δεν άκουσε ανθρώπινο αυτί. Ο μοναχός καθηλώθηκε έτσι 300 χρόνια! Τόσα τραγούδησε το πουλί κι έπειτα έφυγε. Ο μοναχός όμως στενοχωρήθηκε και θύμωσε, γιατί νόμισε ότι πέρασε μόνο μια ώρα. Θυμήθηκε τότε ότι άφησε ανοιχτή την εκκλησία και γύρισε να την κλειδώσει. Όλα όμως είχαν αλλάξει. Πήγε τότε στον πορτάρη του μοναστηρίου κι αυτός εξεπλάγη. Και τούτο γιατί ο αετός που ήταν Άγγελος Κυρίου του είχε δώσει τέτοια χάρη που έλαμπε, ευωδίαζε. Γι’ αυτό και ο θυρωρός απόρησε. Τον ρώτησε λοιπόν:

-Από πού είσαι;

-Από εδώ. Είμαι ο εκκλησιαστικός.

-Δεν σε γνωρίζω. Περίμενε να ρωτήσω τον ηγούμενο.

Πήγε στον ηγούμενο και του είπε πως ήλθε κάποιος μοναχός που άστραφτε το πρόσωπό του κι έχει το κλειδί της εκκλησίας στο χέρι. Ο ηγούμενος του απάντησε: Άφησέ τον να μπει, γιατί απόψε 3 φορές άκουσα μια φωνή να ανοίξω τις πόρτες για να έλθει μέσα το Άγιο Πνεύμα. Άφησέ τον, γιατί κρύβει μεγάλο μυστήριο.

Ο ηγούμενος ήλθε στο μοναχό και τον ρώτησε τί συμβαίνει. Κι αυτός διηγήθηκε το συμβάν με τον αετό και το υπέροχο τραγούδι του.

-Πόση ώρα τραγούδησε, τον ρώτησε.

-Μια ώρα περίπου κι έφυγε. Κι εγώ ήλθα να κλειδώσω, αλλά δεν γνωρίζω πού είναι το μοναστήρι. Ή εγώ τρελάθηκα, ή πράγματι κάτι συμβαίνει, γιατί το μοναστήρι που υπηρετούσα δεν είναι αυτό.

Τότε ο ηγούμενος συγκέντρωσε στην εκκλησία τους άλλους μοναχούς και τους ρώτησε αν τον γνωρίζουν. Όμως ούτε αυτός γνώριζε κανένα, ούτε αυτόν αυτοί.

-Ποιος ήταν ο ηγούμενος, όταν εσύ ήσουνα απόψε στην εκκλησία; τον ρώτησε.

Είπε το όνομά του, έψαξαν στο αρχείο της μονής και βρήκαν ότι έζησε πριν από 300 χρόνια. Η αλήθεια δεν άργησε να αποκαλυφθεί. Όλοι τρόμαξαν κι εξεπλάγησαν. Ο μοναχός συγκινημένος ζήτησε να κοινωνήσει και τους αποχαιρέτησε.

-Συγχωρέστε με, αδελφοί. Εγώ τώρα φεύγω και θα ξαναειδωθούμε όταν ηχήσουν οι σάλπιγγες!

Το πρόσωπό του έλαμψε σαν τον ήλιο και την ώρα εκείνη κοιμήθηκε.

Φαντασθείτε, αφού αυτός έζησε τόσο όμορφα 300 χρόνια με το τραγούδι ενός αγγέλου, και νόμισε πως πέρασε μόνο μία ώρα, πόσο ωραία θα είναι στον παράδεισο, εκεί που τραγουδάνε χιλιάδες Χερουβείμ, Σεραφείμ, άγγελοι κλπ. Κανείς δεν μπορεί να περιγράψει την ομορφιά του Παραδείσου. Γι’ αυτό και εγώ θέλω να σας δω οπωσδήποτε στον Παράδεισο. Είναι πολύ όμορφα εκεί! Καλή αντάμωση! Να συναντηθούμε όλοι στον Παράδεισο!

-π. Κλεόπα, θα σας παρακαλέσουμε θερμά να εύχεσθε να… μας φάει όλους ο Παράδεισος.

Το πρόσωπα του φωτίστηκε, η φωνή του δυνάμωσε πάλι:

-Όλους θα μας φάει ό Παράδεισος!.. Γράψτε μου τα ονόματά σας για να τα μνημονεύω. Και σας παρακαλώ πολύ να προσεύχεσθε και σεις για μένα, γιατί είμαι ο πιο αμαρτωλός που υπάρχει στον κόσμο!

~Γέροντας Κλεόπας

ΟΣΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ΤΣΑΛΙΚΗΣ: "ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΔΕΝ ΣΩΖΟΝΤΑΙ ΟΣΟΙ ΑΥΤΟΚΤΟΝΟΥΝ."

"Να ξέρης, δεν σώζονται όσοι αυτοκτονούν..."
(Όσιος Ιάκωβος Τσαλίκης)

Κάποτε ένα νέο παιδί ήρθε για εξομολόγηση και ήταν απελπισμένο από μια επαναλαμβανόμενη αμαρτία του, και ο πειρασμός τον έφθασε στο σημείο να βρη ένα όπλο και να θέλη να αυτοκτονήση.

 Προσπαθούσα πολύ καιρό να τον πείσω με αγάπη και υπομονή να βγάλη τον πειρασμό της απελπισίας από μέσα του, μάταια όμως. Τότε του πρότεινα να πάη στο Μοναστήρι του οσίου Δαυίδ του Γέροντα στην Εύβοια να ξεκουραστή λίγες μέρες, εάν είχε ευλογία από τον Γέροντα της Μονής όσιο Ιάκωβο, μια και ήταν γιορτινές μέρες.

 Εγώ δεν μίλησα με τον Γέροντα, ο νέος ανέβηκε στο Μοναστήρι, έμεινε αρκετές ημέρες, δεν μίλησε κι εκείνος σε κανέναν για το πρόβλημά του, και έφθασε η μέρα της αναχώρησής του. Ο Γέροντας τον συνόδευσε στην πόρτα, δίνοντάς του μια τσάντα γεμάτη με δώρα, και αφού του έδωσε ευχές του είπε:

– Να ξέρης, δεν σώζονται όσοι αυτοκτονούν!

Ο νέος τα έχασε!

Πραγματικά ο πειρασμός τον είχε κάνει να πιστέψη ότι, εάν αυτοκτονούσε, θα σωζόταν γιατί θα σταματούσε την αμαρτία... Γύρισε αναπαυμένος και αλλοιωμένος και παρέδωσε το όπλο.

Μαρτυρία από το βιβλίο, 
ο «Γέρων Ιάκωβος, Διηγήσεις, Νουθεσίες, Μαρτυρίες»

"ΚΑΙ ΣΤΑ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΑ ΕΙΜΑΙ ΚΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΥ!"

 Και στα Ιεροσόλυμα είμαι κι εδώ και παντού! 

Μια ομάδα προσκυνητών από την Ελλάδα διοργάνωσε προσκυνηματική εκδρομή στους Αγίους Τόπους. 

Μεταξύ αυτών ήταν και ένας ηλικιωμένος άνδρας, ο οποίος αποφάσισε να πραγματοποιήσει την  ιερή επιθυμία της ψυχής του, να προσκυνήσει τους Θεοβάδιστους Τόπους, όπου συνέβησαν όλα τα μεγάλα γεγονότα της επίγειας ζωής του Θεανθρώπου Λυτρωτού του κόσμου.

Η εκδρομή αυτή όμως γινόταν ατμοπλοϊκώς, με καράβι, και ήταν το ταξίδι πολύωρο και κουραστικό.

 Κουράστηκε λοιπόν ο εν λόγω προσκυνητής και γόγγυσε μέσα του. Ένας ολιγόπιστος λογισμός του έλεγε:

“Τάχα ήταν ανάγκη να κάνουμε τόσο κουραστικό ταξίδι, για να πάμε στα Ιεροσόλυμα; Λες και εκεί θα δούμε τον Χριστό; Λες και θα είναι εκεί και θα μας περιμένει!”

Δεν πρόλαβε να τελειώσει ο λογισμός του και … μέσα στην καμπίνα του πλοίου παρουσιάστηκε ο Ίδιος ο Κύριος γλυκύτατος και απερίγραπτος, μέσα σε Φως και Θεϊκή δόξα! 

Συγκλονίστηκε ο άνδρας μπροστά σ’ αυτή τη θέα και έπεσε στα γόνατα κλαίγοντας και λέγοντας: 

“Συγχώρεσέ με , Χριστέ μου!... Συγχώρεσέ με!...”

Ο Κύριος, ο “πράος και ταπεινός τη καρδία”, τον κοίταξε στοργικά και του είπε:

- Και στα Ιεροσόλυμα είμαι κι εδώ και παντού!

Και λέγοντας αυτά έγινε άφαντος.

Περιττό να πούμε πως ο εν λόγω προσκυνητής έζησε κατόπιν το ωραιότερο και κατανυκτικότερο προσκύνημα της ζωής του. Συνειδητοποίησε δε το μεγάλο και υπέροχο γεγονός ότι ο Θεός μας είναι πάντα κοντά μας!

Είη ευλογητός εις τους αιώνας!

Πηγή: «ΝΕΩΤΕΡΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΤΗ ΒΑΡΝΑΚΟΒΑ & ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ»

ΕΚΔΟΣΙΣ ΙΕΡΑΣ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑΣ ΜΟΝΑΣΤΙΚΗΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΟΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΒΑΡΝΑΚΟΒΑΣ, ΔΩΡΙΔΑ 2007

ΑΓΙΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΑ Η ΕΝ ΠΑΦΩ

 
Αγία Κωνσταντία η εν Πάφω

 
Η Αγία Κωνσταντία ήταν από την Πάφο και όπως γράφει ο Άγιος Ιερώνυμος στο βιβλίο του «Εις το περί εκκλησιαστικών συγγαφέων βιβλίον» ήταν μαθήτρια του Αγίου Ιλαρίωνα του Μέγα ο οποίος ασκήτεψε στο χωριό Επισκοπή της Πάφου.
Μετά τον θάνατο του αγίου Ιλαρίωνα, η αγία Κωνσταντία παρέμεινε στον τάφο του και με αγώνες ασκητικούς προσπαθούσε να μιμηθεί τον άγιο, προσευχόμενη αδιάλειπτα και αγωνιζομένη για την ψυχική της τελείωση. Με την πίστη της και τις πρεσβείες του αγίου Ιλαρίωνος αξιώθηκε να κάνει και θαύματα.
Μνεία για την Αγία Κωνσταντία γίνεται και από τον χρονογράφο Κυπριανό ενώ ο Κύπριος λόγιος Στέφανος Λουζινιάνος (16ου αιώνα μ.Χ.) αναφέρει ότι η Αγία αυτή εθεωρείτο προστάτιδα της Πάφου. Ο Στέφανος Λουζινιανός γράφει επίσης τα εξής για την Αγία Κωνσταντίνα:
«Η Κωνσταντία, πολύ ευγενής κυρία της πόλεως Πάφου, υπήρξε μαθήτρια του Αγιοτάτου Πατρός Ιλαρίωνος, η οποία απέθανεν από αφόρητον λύπην, όταν ήκουσε τον θάνατον του κυρίου της και πως το σώμα του εκλάπη από μαθητήν του. Αξιέπαινος η πιστή αγάπη της: όχι μόνον ηγάπησε τον κύριόν της ενόσω έζη, αλλά και του απέδιδεν άκραν αγάπην και μετά τον θάνατόν του».
Η Αγία Κωνσταντία έχει πλήρη ακολουθία στα Κύπρια Μηναία και στο απολυτίκιό της ονομάζεται «Προστάτιδα της Πάφου». Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη της Αγίας στις 25 Αυγούστου.
 
https://www.saint.gr

Η ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ

Ανακομιδή Ιερών Λειψάνων

του Αγίου Βαρθολομαίου του Αποστόλου

 
Ο Άγιος Απόστολος Βαρθολομαίος μαρτύρησε με σταυρικό θάνατο στην Αρμενία. Το άγιο λείψανο του οι χριστιανοί το έβαλαν μέσα σε μια πέτρινη θήκη και το έκρυψαν στην Ουρβανούπολη. Επειδή, όμως, η θήκη γιάτρευε πολλές ασθένειες, συνέρεαν σ' αυτή πλήθη λαού. Γι' αυτό οι ειδωλολάτρες, όταν βρήκαν την κατάλληλη ευκαιρία, πέταξαν τη θήκη στη θάλασσα, μαζί με άλλες τέσσερις θήκες μαρτύρων. Τότε έγινε κάτι το θαυμαστό. Η θήκη με το λείψανο του Αγίου Βαρθολομαίου, συνοδεία των άλλων τεσσάρων θηκών, αφού πέρασαν τη Μαύρη Θάλασσα, τα στενά του Ελλησπόντου, το Αιγαίο πέλαγος και το Αδριατικό, έφθασαν αριστερά της Σικελίας, στο νησί Λιπαρά. Έπειτα, οι θήκες που συνόδευαν τη θήκη του Αγίου Βαρθολομαίου πήγε η κάθε μία σε διαφορετικούς τόπους της Ιταλίας. Τότε λοιπόν, ο Άγιος του Θεού αποκαλύφθηκε στον επίσκοπο της Λιπαρός Αγάθωνα, ο όποιος, αφού κατέβηκε στην παραλία και είδε τη θήκη, έμεινε εκστατικός. Με σεβασμό τότε, συνόδευσαν τη θήκη με το άγιο λείψανο εκεί όπου θαυματουργικά υπέδειξε ο Απόστολος του Θεού και όπου κτίστηκε μεγαλοπρεπής ναός. Δίκαια, έτσι, μπορεί να πει κανείς: «Θαυμαστὸς ὁ Θεὸς ἐν τοὶς ἁγίοις αὐτοῦ» (Ψαλμός ξζ' 36). Θαυμαστός είναι ο Θεός στις προστασίες που παρέχει στους Αγίους Του, που είναι αφοσιωμένοι σ' Αυτόν. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει την ανακομιδή των Ιερών Λειψάνων του Αγίου Βαρθολομαίου στις 25 Αυγούστου. 

ΟΣΙΟΣ ΝΗΦΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΑΝΗΣ: "Η ΜΥΣΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ, ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΤΟ ΑΓΙΟ ΕΚΕΙΝΟ ΛΑΔΙ, ΕΤΡΕΨΕ ΤΟ ΔΙΑΒΟΛΟ ΣΕ ΦΥΓΗ".

 Παναγία μου, τι δύναμη έχει το λάδι από το καντήλι σου!!!

🌿Όση ώρα είναι αναμμένα τα καντήλια, αυτά φωνάζουν ελέησον, ελέησον, ελέησον… τον άνθρωπο, που άναψε το καντήλι, προς το Θεό.

Όσιος Νήφων Επίσκοπος Κωνσταντιανής:

Μιά νύχτα είχε πάρει λιγάκι ο ύπνος τον δούλο του Θεού. Ξαφνικά φάνηκε ο διάβολος κρατώντας μιάν αξίνα! 

Τη σήκωσε ψηλά για να τον χτυπήσει, μα, πριν προλάβει να την κατεβάσει, κυριεύτηκε από φρίκη και τρόμο, τραβήχτηκε πίσω και χάθηκε σαν καπνός, ξεφωνίζοντας και κάνοντας μεγάλο θόρυβο, ενώ ο Νήφων, ξύπνιος πιά, τον άκουσε να τρίζει τα δόντια και να λέει: 

Αχ, Μαρία! Εσύ, όπως πάντα, με καίς! Εσύ, που προστατεύεις αυτό το αγύριστο κεφάλι! 

Απο τα θυμωμένα εκείνα λόγια του σατανά, ο δίκαιος κατάλαβε ότι η Παναγία τον υπερασπιζόταν και τον σκέπαζε με τη χάρη της, επειδή κάθε βράδυ, πριν κοιμηθεί συνήθιζε να παίρνει λάδι απ’ το καντήλι της και ν’ αλείφεται με πολλή ευλάβεια στο μέτωπο, στον αυχένα, στην καρδιά και σ’ όλα του τα αισθητήρια. 

Η μυστική δύναμη, που είχε το άγιο εκείνο λάδι, έτρεψε το διάβολο σε φυγή.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΣ ΣΙΜΩΝΟΠΕΤΡΙΤΗΣ: "ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΛΕΣ ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΕΣ ΑΡΡΩΣΤΙΑ, ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΕΣ ΑΠΟΤΥΧΙΑ, ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΕΣ ΜΑΡΤΥΡΙΟ".

Το να γνωρίζουμε την πονηρία των ανθρώπων , δηλαδή το κακό που κάνουν οι άλλοι , μικρό ή μεγάλο , μας αλλοιώνει την λογική , μας εξασθενίζει τις δυνάμεις μας , διότι δεν συμμαρτυρεί με τον Θεό . Τελικά έχουμε αδιαλείπτως έναν πειρασμό μπροστά μας .

Γι’ αυτό δεν πρέπει να θέλουμε να μαθαίνουμε , να γνωρίζουμε τί κάνει ο άλλος . Αν έρθουν αν μου μιλήσουν για άλλους , θα τους κλείσω το στόμα ή θα σηκωθώ να φύγω . Και αν κάποιος έρθει να μου πει τον πόνο του , θα του πω , δεν έχεις Γέροντα ; στον Γέροντά σου να μιλήσεις .

Και αν μου απαντήσει ότι δεν έχει , θα του πω : Να βρεις ! Εγώ δεν είμαι Πνευματικός… πήγαινε να βρεις έναν Πνευματικό που θα μπορεί να σε παρακολουθεί . Ξέφυγε δηλαδή εσύ την αμαρτία του άλλου . Όσο μένεις άτρωτος από τα κακά του άλλου , τον βοηθάς .

Διότι , μόλις ο άλλος σου πει κάτι κακό , αμέσως ξεπέφτει στα μάτια σου και μειώνεται η αγάπη σου , όσο και αν νομίζεις ότι τον βοηθάς . Έτσι είμαστε εμείς οι άνθρωποι . Καταστρέφεται όλως διόλου η αγάπη μας και προς τον Θεόν και προς τους ανθρώπους , εφ’ όσον αναμειγνυόμεθα στην ιδιωτική ζωή τους . Αυτή είναι υπόθεση μόνο του αρμοδίου προσώπου και ποτέ εμού του μοναχού ή λαϊκού .  Το να αγαθοποιώ όσους με κακοποιούν , με οδηγεί στην ειρήνη . Διότι όλοι οι άνθρωποι τελικώς μας βάζουν προσκόμματα .

Με έναν λόγο , με ένα βλέμμα , με το περπάτημά τους , με την χαρά τους , με την λύπη τους , παρεμβαίνουν στην πορεία μας . γι’ αυτό χρειάζεται φόβος και τρόμος , μην τυχόν και αντιδράσουμε στα προσκόμματα που μας βάζουν και διασαλευθεί η ειρήνη του νου και της καρδιάς μας , μήπως δηλαδή προκαλέσουμε τον χωρισμό από τον Θεόν .  Χρειάζεται φόβος και τρόμος , μην τυχόν και περιφρονήσω τον αδελφό μου , μην τυχόν νομίζω ότι αυτός είναι υπεύθυνος για τις συμφορές μου , διότι αυτό είναι ξεπεσμός μου από τον Θεόν . 

Ο Άγιος Ισαάκ τονίζει :  «Ουδέποτε φταίει ο άλλος για κάποιοπαράπτωμα , πάντοτε φταις εσύ».  Δεν σου φταίει ο άλλος επειδή εσύ κουράσθηκες , αμάρτησες , δυσπίστησες , αλλοιώθηκες . Βλέπεις κάποιον να τρώει με τα χέρια του και αγανακτείς . Αυτό δείχνει σαφώς ότι δεν άρχισες ακόμη την πνευματική σου ζωή . Η άσκησίς σου είναι στα προοίμια .

Για να μπορέσεις να ξεπεράσεις αυτούς τους σκοπέλους , να αγαθοποιείς όποιον σε κακοποιεί . Σκόρπα , όσο μπορείς , αγαθότητα . Είσαι στον κόσμο ; Μπορείς να του βρεις δουλεία . Είναι στο μοναστήρι ; Εάν σε καταρασθεί , να τον ευλογήσεις , εάν σε χτυπήσει από την δεξιά σιαγώνα , να του πεις , χτύπα με και από την άλλη . Δείξε την αγάπη σου , ανάλογα με το πώς σου ανοίγει δρόμο ο ίδιος ο Θεός .  Όμως διαρκώς συμβαίνουν στην ζωή μας απρόοπτα . Έρχεσαι στο μοναστήρι για να βρεις πνευματική ζωή , και συναντάς κακούς . Είναι απρόοπτο .

Ζητάς κελλί από την πλευρά του μοναστηριού που δεν έχει υγρασία , το αποκτάς , διαπιστώνεις όμως ότι η θάλασσα σου προκαλεί αλλεργία , οπότε δεν μπορείς να χαρείς ούτε την ημέρα ούτε την νύχτα . Αμέσως θα σου πει ο λογισμός , σήκω να φύγεις . Είναι απρόοπτο . Σε πλησιάζω με την ιδέα ότι είσαι καλός άνθρωπος και βλέπω ότι είσαι ανάποδος . Απρόοπτο .  Παρουσιάζονται συνεχώς απρόοπτα ενώπιόν μας , διότι έχομε θέλημα και επιθυμίες . Τα απρόοπτα είναι αντίθετα προς το θέλημα και την επιθυμία μας , γι’ αυτό και μας φαίνονται απρόοπτα , στην ουσία όμως δεν είναι .

Διότι άνθρωπος που αγαπά τον Θεόν προσδοκά τα πάντα και λέγει πάντοτε «γενηθήτω το θέλημά σου». Θα έρθει βροχή , λαίλαπα , χαλάζι , κεραυνός ; «Είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον». Επειδή αυτά κοστίζουν στην σαρκικότητά μας , γι’ αυτό εμείς τα βλέπουμε ως απρόοπτα .

Για να μην ταράσσεσαι λοιπόν κάθε φορά και στεναχωριέσαι , για να μην αγωνιάς και προβληματίζεσαι , να τα περιμένεις όλα , να μπορείς να υπομένεις ό,τι έρχεται .

Πάντα να λες , καλώς ήλθες αρρώστια , καλώς ήλθες αποτυχία ,  καλώς ήλθες μαρτύριο . Αυτό φέρνει την πραότητα , άνευ της οποίας δεν μπορεί να υπάρχει καμία πνευματική ζωή .  

Γέροντος Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτου – Λόγοι Ασκητικοί-Περί Αρετών  

(στη φώτο με τον Άγιο Ιουστίνο Πόποβιτς)

ΙΕΡΟΚΗΡΥΚΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ: ΠΟΤΕ ΣΑΣ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΔΥΣΚΟΛΗ ΠΕΡΙΣΤΑΣΗ, ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΕΛΠΙΣΤΕΙΤΕ!

Ιεροκήρυξ Δημήτριος Παναγόπουλος: Ποτέ σας και σε καμμία δύσκολη περίσταση, να μην απελπιστείτε. Θα δώσετε την εμπιστοσύνη σας στον Θεό. Θα προσευχηθείτε και θα Του ζητήσετε τη δύναμη. Το τι θα κάνει και πως, αυτό είναι δικό Του θέμα...
Και πως ο Θεός επεμβαίνει, εκεί που δεν περιμένεις!... Εκεί που κλείνουν όλα επί κακώ και όλοι σου λένε, «δεν γίνεται τίποτα», τσακ ανοίγει μια πορτούλα, του Θεού πορτούλα όμως...!

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ: ΣΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΝΑ ΕΝΩΣΕΙΣ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΣΟΥ ΜΕ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!

Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης: Στη διάρκεια της προσευχής προσπάθησε να ενώσεις το θέλημά σου με το θέλημα του Θεού και όχι να προσπαθήσεις να τραβήξεις το θέλημα του Θεού στο δικό σου θέλημα. 

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ: ΕΞΕΤΑΖΕ ΚΑΛΑ ΕΚΕΙΝΑ, ΠΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ!

Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης: Εξέταζε καλά εκείνα, που έρχονται στην καρδιά σου για να πεις, πριν να περάσουν στη γλώσσα και θα βρεις πολλά, που είναι καλύτερα να μην βγουν από το στόμα σου.

ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ: "ΑΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΔΩ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΜΕ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΝΑ ΠΑΜΕ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΔΥΟ ΑΓΑΠΕΣ: ΑΓΑΠΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΘΕΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΔΕΡΦΟΥΣ ΜΑΣ".

Νά χαίρεστε καί νά εὐφραίνεστε χιλιάδες φορές, ἀδελφοί μου, ὅσοι βγάζετε τό ψωμί σας μέ τόν κόπο σας, γιατί αὐτό τό ψωμί εἶναι εὐλογημένο. Καί, ἄν θέλετε, δίνετε λίγο και στούς φτωχούς· ἔτσι ἀγοράζετε τόν παράδεισο.  Ἀπεναντίας, νά κλαῖτε καί νά θρηνεῖτε μέ μαῦρα δάκρυα ὅσοι ζεῖτε με ἁρπαγές, μέ ἀδικίες καί μέ τοκογλυφίες, γιατί μ’ αὐτές δέν κερδίζετε παρά τόν αἰώνιο θάνατο καί τήν κόλαση.

Ἄν θέλουμε καί ἐδῶ νά περάσουμε καλά καί στόν παράδεισο νά πᾶμε, πρέπει νά ἔχουμε δύο ἀγάπες: ἀγάπη προς τόν Θεό μας καί ἀγάπη πρός τούς ἀδελφούς μας. Ἀκόμα κι ἄν κάνουμε, ἀδελφοί μου, χίλιες χιλιάδες καλά, νηστεῖες, προσευχές, ἐλεημοσύνες, ἀκόμα κι ἄν χύσουμε τό αἷμα μας γιά τόν Χριστό μας, ἐφόσον δέν ἔχουμε αὐτές τίς δύο ἀγάπες, ὅλα ἐκεῖνα τά καλά εἶναι τοῦ διαβόλου καί πηγαίνουμε στήν κόλαση.

Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός

ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ: "Ο ΑΝΔΡΑΣ ΕΓΕΝΝΗΣΕ ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ, ΧΩΡΙΣ ΓΥΝΑΙΚΑ,ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΑΛΙΝ ΕΓΙΝΕ ΓΕΡΟΣ".

«Ο άνδρας, αδελφοί μου, εγέννησε την γυναίκα από την πλευρά του, χωρίς γυναίκα, και μετά πάλιν έγινε γερός. Εδανείσθη η γυναίκα την πλευράν από τον άνδρα και την  εχρωστούσε.  

Εγεννήθησαν  ωσάν  τα  άστρα  του ουρανού γυναίκες εις τον Κόσμον, αλλά δεν εφάνη καμμία αξία  να  γεννήση  άνδρα,  να  πληρώση  την  πλευράν  οπού εχρεωστούσε, παρά η Δέσποινα Θεοτόκος, οπού ηξιώθη διά  την  καθαρότητά  Της  και  εγέννησε  τον  γλυκύτατον Χριστόν εκ Πνεύματος Αγίου, χωρίς άνδρα, παρθένος, και πάλιν  έμεινε  παρθένος,  και  επλήρωσεν  Εκείνη την πλευράν του Αδάμ!

Ακούετε, αδελφοί μου, τί χαρμόσυνα Μυστήρια έχει η Αγία μας Εκκλησία; Μα  τα  έχει  κρυμμένα  και  θέλουν  ξεσκέπασμα.  Διά τούτο  πρέπει  να  μάθετε  όλοι  σας  γράμματα,  διά  να καταλαμβάνετε πώς περιπατείτε. 

Πρέπει και συ, ω άνδρα, να μη μεταχειρίζεσαι την γυναίκα σου ωσάν σκλάβα, διότι πλάσμα του Θεού είναι και εκείνη καθώς και συ. Τόσον εσταυρώθηκεν ο Θεός δι’  εσέ,  όσον  και  δι’  εκείνην!

Πατέρα  λέγεις  εσύ  τον  Θεόν, Πατέρα τον λέγει και εκείνη. Έχετε μίαν πίστιν, ένα βάπτισμα, δεν την έχει ο Θεός την γυναίκα κατωτέραν. 

Διά τούτο την έκαμεν από την μέσην του ανδρός, διά να είναι ο άνδρας ωσάν την κεφαλήν και η γυναίκα το σώμα. Διά τούτο δεν την έκαμεν από το κεφάλι, διά να μη καταφρονή τον άνδρα. Ομοίως πάλιν δεν την έκαμε από τα ποδάρια, διά να μη καταφρονή ο άνδρας την γυναίκα»!

Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός (1714-1779)

dromokirix