Αρχιμ. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος: Ὅλοι ὅσοι ἔχουμε περάσει πόνους, εἴτε ψυχικοὺς εἴτε σωματικούς, ξέρουμε ὅτι ποτὲ δὲν κάναμε τόση προσευχὴ καὶ σὲ ποιότητα καὶ σὲ ἔκταση, ὅση κάναμε, ὅταν εἴμαστε στὸ κρεβάτι τοῦ πόνου ἢ ὅταν κάποια βαριὰ θλίψη μας δοκιμάζει. Ἐνῶ ὅταν τὰ ἔχουμε ὅλα, ξεχνᾶμε καὶ τὴν προσευχὴ καὶ τὴ νηστεία καὶ πάρα πολλὰ πράγματα. Γι' αὐτὸ ὁ Θεὸς ἐπιτρέπει τὸν πόνο».
Όσιος Θεοδόσιος ο κοινοβιάρχης
Ο Όσιος Θεοδόσιος γεννήθηκε στο χωριό Μωγαρισσού της Καππαδοκίας από πολύ
πιστούς και ενάρετους γονείς, τον Προαιρέσιο και την Ευλογία. Έζησε στα χρόνια
του αυτοκράτορα Λέοντα του Μεγάλου (457 - 474 μ.Χ.) και έφτασε έως και τους
χρόνους του αυτοκράτορα Αναστασίου του Δικόρου (491 - 518 μ.Χ.). Αρνήθηκε την
έγγαμη ζωή και σε νεαρή ηλικία έγινε μοναχός. Από πολύ νωρίς διακρίθηκε για την
εγκράτεια και την ηθική του τελειότητα.
Αφού ασκήτεψε κοντά σε μεγάλους ασκητές όπως ο Συμεών ο Στυλίτης και ο
ησυχαστής Λογγίνος αποσύρθηκε σε απομακρυσμένο ησυχαστήριο όπου δίδασκε το λόγο
του Θεού στους περαστικούς διαβάτες. Η φήμη του για την αγία ζωή του έγινε
γρήγορα γνωστή στα πέρατα της αυτοκρατορίας και έφερε στο ησυχαστήριό του
δεκάδες αδελφούς αναγκάζοντας τον Θεοδόσιο να ιδρύσει ένα ευρύχωρο μοναστήρι
όπου εφάρμοσε πιστά τα πρότυπα του ασκητικού βίου. Έκανε πολλά θαύματα και,
αφού δίδαξε τις αρετές της ασκητικής ζωής στους εκατοντάδες μαθητές του, εκοιμήθη
σε βαθύ γήρας το 529 μ.Χ.
Η είδηση της κοιμήσεώς του διαδόθηκε σαν αστραπή. Και έτρεξαν πολλοί, λαϊκοί,
κληρικοί και μοναχοί, ακόμη και Επίσκοποι, για να ασπαστούν το ιερό λείψανο του
Αγίου ανδρός, που στάθηκε για όλους φιλόστοργος πατέρας και προστατευτικός
αδελφός. Και αυτός ακόμη ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων προσήλθε να ασπασθεί και να
παραστεί στην εξόδιο Ακολουθία, μεγάλη δε υπήρξε η συγκίνησή του, όταν βρέθηκε
ενώπιον του ιερού σκηνώματος του Οσίου. Η σύναξή του ετελείτο στο σεπτό
Αποστολείο του Αγίου Αποστόλου Πέτρου, που ήταν κοντά στην Αγία Σοφία.
Μερικά από τα θαύματα του Αγίου είναι τα εξής: Ο Άγιος είχε κατασκευάσει έναν
τάφο για τον εαυτό του, ώστε βλέποντάς τον να θυμάται το θάνατο. Τον τάφο αυτόν
εγκαινίασε με τον θάνατό του ένας Άγιος ασκητής, ονόματι Βασίλειος. Τον ασκητή
λοιπόν αυτόν, ενώ είχε πεθάνει, μόνο ο Θεοδόσιος και ένας άλλος μοναχός τον
έβλεπαν να στέκεται ανάμεσα στους άλλους μοναχούς και να συμψάλλει. Στους
υπόλοιπους μοναχούς ο Βασίλειος ήταν αθέατος. Ένα άλλο θαύμα του Αγίου, είναι
το ότι σε έναν τόπο στον οποίο πρόκειται να ιδρύσει μοναστήρι, άναψε σβησμένα
κάρβουνα, χωρίς να έχει φωτιά. Επίσης, ο Άγιος προείπε και την καταστροφή που
θα γινόταν στην Αντιόχεια από μεγάλο σεισμό. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη
μνήμη του Οσίου Θεοδοσίου στις 11 Ιανουαρίου.
http://www.saint.gr
Γέρων Εφραίμ Αριζόνας: Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με!
Γέρων Εφραίμ Αριζόνας: Στο νοσοκομείο ο άρρωστος δεν κατακρίνει τον άλλον άρρωστο. Πως λοιπόν εμείς κατακρίνουμε την αδυναμία του συνανθρώπου μας, όταν οι ίδιοι μας δεν είμαστε τέλειοι, αλλά άρρωστοι;
Όσιος
Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης: Οι άνθρωποι που σε παρεξήγησαν και σε πλήγωσαν δεν
γνωρίζουν ούτε εκείνο τον παλιό μύθο, για τον άνεμο και τον ήλιο, που μάλωναν,
ποιος είναι ο δυνατότερος κι έβαλαν στοίχημα, ότι όποιος βγάλει την κάπα του
βοσκού, που εκείνη την ώρα ανηφόριζε το βουνό, θα είναι ο πιο δυνατός.
Φύσηξε,
ξαναφύσηξε ο άνεμος, αλλά ο βοσκός κρύωσε και τυλίχθηκε πιο σφιχτά στην κάπα
του. Βγήκε τότε ο ήλιος απ’ τα σύννεφα, σκόρπισε γύρω καλοσύνη και θερμότητα,
ζεστάθηκε ο βοσκός κι έβγαλε την κάπα του….
Τότε ο ήλιος φώναξε στον άνεμο: «Είδες, ποιος απ’ τους δυο μας είναι ο δυνατότερος;» Δεν κερδίζεις τον άνθρωπο με το άγριο, αλλά μόνο με την καλοσύνη.
Γέρων Τύχων ο Αγιορείτης: Κάθε πρωί ο Θεός ευλογεί τον κόσμο με το ένα χέρι, άλλ' όταν ιδή κανέναν ταπεινό άνθρωπο, τον ευλογεί με τα δυο Του χέρια. εκείνος πού έχει μεγαλύτερη ταπείνωση, είναι ο μεγαλύτερος απ' όλους.
