ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ: Ο ΔΑΙΜΟΝΑΣ ΤΟΝ ΕΠΕΙΣΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΣ ΓΙΑ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ!

 ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ: Ο ΔΑΙΜΟΝΑΣ ΤΟΝ ΕΠΕΙΣΕ

ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΣ ΓΙΑ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ

 

Μου διηγήθηκε ο Γέρων Χριστόδουλος εκ Κατουνακίων, ότι στην προς τη θάλασσα καλύβη της Μ. αγ. Άννης, ήταν ένας μοναχός, που ονομάζονταν Χαράλαμπος, και ασκήτευε μόνος.
 
Αυτόν ο παμπόνηρος και εφευρέτης της κακίας, δαίμων, σιγά – σιγά έβαλε στο μυαλό του ότι ήταν κατάλληλος για Πατριάρχης, λόγο των πνευματικών του προσόντων και της σωματικής του παραστάσεως, και όταν τον είδε μια ημέρα να επιμελείται τη μεγάλη και πλούσια γενειάδα του, ο πάγκακος κατανόησε ότι τον είχε αιχμαλωτίσει.
 
Εμφανίστηκε κάποια στιγμή στον ύπνο του ως κληρικός λέγοντάς του ότι «έρχεται πρεσβεία αρχιερέων από τη Κωνσταντινούπολη, για να τον παραλάβει και να τον εγκαταστήσει στον Οικουμενικό Θρόνο. Πιστεύοντας τον δαίμονα ο ταλαίπωρος, εξ οιήσεως ίσως και φόβου, για να μην του βάλει κάποιος πρόσκομμα στα μεγαλεπήβολα σχέδιά του, άρχισε μεγάλες ετοιμασίες, αναμένοντας την άφιξη της πρεσβείας και την αναχώρησή του, χωρίς να πει σε κανέναν τίποτα.
 
Μια νύχτα έφτασε κάτω από τη καλύβα του, κατάφωτο πλοίο με κουστωδία, λαμπάδες, εξαπτέρυγα και φανταστικούς κληρικούς, τους οποίους μόλις είδε ο δυστυχής, έσπευσε να κατέλθει με τις λίγες αποσκευές του προς αποβίβαση.
 
Αλλά ώ της αμέτρου φιλανθρωπίας του Θεού και της ακαταμάχητου δυνάμεως του τιμίου Σταυρού!!! Ετοιμαζόμενος ο πτωχός να απλώσει το πόδι του επί του φανταστικού πλοίου, έκαμε εκ κεκτημένης καλής συνήθειας το σημείον του τιμίου Σταυρού και αυθωρεί και παραχρήμα, εξαφανίστηκε η δαιμονική φαντασία και έμεινε ο ταλαίπωρος μπροστά στο χείλος της αποκρήμνου βαθιάς θαλάσσιας αβύσσου, της γεμάτης καρχαριών.
 
Συναισθάνθηκε τότε τη δαιμονιώδη συσκότισή του και επιστρέψας στην ασκητική του καλύβη, δόξασε ευγνωμόνως τον πανεύσπλαχνο Θεό, για την αδόκητη σωτηρία του, και πήγε σε πνευματικούς Πατέρες εξομολογηθείς το περιστατικό.
 
ΠΗΓΗ : ΓΑΒΡΙΗΛ ΔΙΟΝΥΣΙΑΤΟΥ ΑΡΧΙΜ., ΛΑΥΣΑΪΚΟΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ, Α΄ εκδ., ΕΝ ΒΟΛΩ 1953, σελ. 30 κ.ε.

ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ: Η ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΣΗ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΟΠΛΟ, ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΤΙΜΙΟ ΣΤΑΥΡΟ, ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ!

 ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ

Η ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΣΗ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΟΠΛΟ,

ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΤΙΜΙΟ ΣΤΑΥΡΟ, ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ!

 

-«Άφησέ τον αυτόν, μού λέγε. Μη του δίνεις σημασία. Όσο του δίνεις σημασία, τόσο περισσότερο σε πλησιάζει. Αν θέλεις να τον διώξεις, να τον απομακρύνεις από κοντά σου, πάψε να του δίνεις σημασία. Περιφρόνησε τον. Μόνον η περιφρόνηση του αξίζει. Από την στιγμή που θα αρχίζει να την εισπράττει, θα αρχίσει και να υποχωρεί. Μέχρι πού, τελικά, θα τραπεί σε φυγή. Η περιφρόνηση αποτελεί το δεύτερο όπλο, μετά τον Τίμιο Σταυρό, κατά του διαβόλου! Και τον μεν Τίμιο Σταυρό το φοβάται και, κυριολεκτικά, τον τρέμει και τρέπεται σε άτακτη φυγή. Την δε περιφρόνηση δεν την αντέχει. Γιατί είναι υπερόπτης και σκάει από το κακό του! Εξάλλου, αυτή η υπεροψία ήταν αιτία να εκπέσει και να γίνει, αυτό που έγινε. Εισέπραξε την τιμωρία του…».
 
ΠΗΓΗ: ΑΝΑΡΓΥΡΟΥ Ι. ΚΑΛΛΙΑΤΣΟΥ, Ο ΠΑΤΗΡ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ, Εκδ. ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥ, ΑΘΗΝΑ 1992, σ. 85.

ΓΕΡΩΝ ΑΝΘΙΜΟΣ ΑΓΙΑΝΑΝΝΙΤΗΣ 1913 - 1996

 

ΓΙΟΓΚΑ: ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ Ή ΣΩΤΗΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ;

 
ΓΙΟΓΚΑ:

Σωτηρία του κόσμου ή σωτηρία από τον κόσμο;
Από τον π. Ανδρέα Γκατζέλη 

Η αποκάλυψη του Θεού δεν είναι αποκάλυψη μόνο για τον Θεό αλλά είναι και αποκάλυψη για τον άνθρωπο και για τον κόσμο ολόκληρο. Η Αγία Γραφή μας λέει ότι ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός ήρθε για να σώσει τον κόσμο. «οὐ γὰρ ἀπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ εἰς τὸν κόσμον ἵνα κρίνῃ τὸν κόσμον, ἀλλ' ἵνα σωθῇ ὁ κόσμος δι' αὐτοῦ. (Ιωαν. 3,17)»
 
Και ο Απόστολος Παύλος κατηγορηματικά αναφέρει ότι: «ἔσχατος ἐχθρὸς καταργεῖται ὁ θάνατος· (Α Κορ. 15,26)». Δεν αναφέρεται μόνο στον θάνατο του ανθρώπου αλλά στην κατάργηση του φαινομένου του θανάτου σε όλη την Δημιουργία. «καὶ ὁ θάνατος οὐκ ἔσται ἔτι (Αποκ. 21,4)» μας λέει το βιβλίο της Αποκάλυψης.
 
Η νίκη ενάντια στον θάνατο είναι το βασικό περιεχόμενο της σωτηριολογίας και η βασική έννοια της λέξης «σωτηρία» στα πλαίσια της χριστιανικής σκέψης και ζωής. Ο κόσμος δεν είναι κάτι κακό αλλά ο Θεός πάντα εποίησε καλά λίαν. Ο Απόστολος Παύλος στην επιστολή του στους Ρωμαίους αναφέρει στο 8ο κεφάλαιο τα εξής αξιομνημόνευτα:
«19 ἡ γὰρ ἀποκαραδοκία τῆς κτίσεως τὴν ἀποκάλυψιν τῶν υἱῶν τοῦ Θεοῦ ἀπεκδέχεται. 20 τῇ γὰρ ματαιότητι ἡ κτίσις ὑπετάγη, οὐχ ἑκοῦσα, ἀλλὰ διὰ τὸν ὑποτάξαντα, ἐπ' ἐλπίδι 21 ὅτι καὶ αὐτὴ ἡ κτίσις ἐλευθερωθήσεται ἀπὸ τῆς δουλείας τῆς φθορᾶς εἰς τὴν ἐλευθερίαν τῆς δόξης τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ. 22 οἴδαμεν γὰρ ὅτι πᾶσα ἡ κτίσις συστενάζει καὶ συνωδίνει ἄχρι τοῦ νῦν·»
 
Ενώ λοιπόν η αποκάλυψη του Θεού στέκεται με θετικό τρόπο απέναντι στην Δημιουργία του Θεού, τα ανθρώπινα φιλοσοφικά και θρησκευτικά συστήματα, στην πλειονότητά τους απορρίπτουν τον κόσμο και την ύλη ως κάτι το βδελικτό και άξιο αφανισμού. Τον θάνατο δε τον θεωρούν ως κάτι το επιθυμητό και λυτρωτικό.
 
«Τα διάφορα απολυτρωτικά συστήματα που έχουν ως βάση τον Ινδουισμό είναι απόπειρες απαλλαγής από τη ζωή», αναφέρει ο Καθηγητής της Θρησκειολογίας στο Πανεπιστήμιο Άαρχους της Δανίας κ. Γιοχάννες Άαγκααρντ.
 
Επειδή όμως δεν είναι φυσιολογικό στον άνθρωπο να επιθυμεί τον θάνατο αλλά αντίθετα είναι φυσιολογικό ο κάθε άνθρωπος να αισθάνεται κάποια μορφή δισταγμού μπροστά στο φρικτό μυστήριο του θανάτου ο καθηγητής εξηγεί πώς στα εν λόγω ινδουιστικά συστήματα ξεπερνιέται αυτός ο δισταγμός.
 
«H Γιόγκα είναι έκφραση της αντιλήψεως ότι ο άνθρωπος μπορεί να ελαττώσει τα βάσανα και να ξεπεράσει το δισταγμό του μπροστά στο θάνατο μέσω του περιορισμού ή της απραξίας των φυσιολογικών ζωτικών λειτουργιών.»
 
Και ο Γρηγόριος Ζιάκας, ομότιμος καθηγητής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης γράφει σχετικά με την Γιόγκα:
«η Γιόγκα στην κλασική της έκφραση είναι μια αξιοπρόσεκτη μέθοδος διαλογισμού, ένας δρόμος για την αναζήτηση της σωτηρίας, φτιαγμένος όμως ειδικά για τους Ινδούς και προσαρμοσμένος στον ινδικό τρόπο σκέψης. Σκοπό έχει να καλλιεργήσει τον άνθρωπο και να τον βοηθήσει ν’ απαλλαγεί από τον κόσμο της φθοράς, ο οποίος, κατά την ινδουιστική αντίληψη, καταδικάζει το πνεύμα στην οδυνηρή αλυσίδα των μετενσαρκώσεων και των ανακυκλήσεων του κόσμου. Γι’ αυτό στην κλασική της έκφραση η Γιόγκα είναι μια μέθοδος «θανάτου», μια ριζική με άλλα λόγια άρνηση του κόσμου και των υλικών πραγμάτων, τα οποία αποτελούν τη ρίζα των πικρών αναγεννήσεων, που φυλακίζουν το ανθρώπινο πνεύμα, και ένας τρόπος επίτευξης της μεταφυσικής γνώσης, η οποία ελευθερώνει το πνεύμα από τα δεσμά της ύλης και το οδηγεί σε μια μεταφυσική κατάσταση υπερπροσωπικής ενότητας με την έσχατη αλήθεια του παντός.»
 
Ο Άγιος Ιερομόναχος SERAPHIM ROSE με πολλή διάκριση αναφέρει ότι:
«Η ουσία της γιόγκα δεν είναι αυτή καθ' εαυτή η πειθαρχία, αλλά ο διαλογισμός, που είναι ο σκοπός της. Ο σκοπός της ινδουιστικής γιόγκα είναι πνευματικός. Είναι ισοδύναμο με προδοσία να ξεχνάει κανείς αυτό και να διατηρεί μόνο την καθαρά σωματική μορφή αυτής της αρχαίας πειθαρχίας. Το πρόσωπο που χρησιμοποιεί τη γιόγκα μόνο για φυσική ευεξία ήδη εκθέτει τον εαυτό του σε συγκεκριμένες πνευματικές στάσεις. Το αντικείμενο της τεχνικής γιόγκα, σύμφωνα με αυτή την οπτική, είναι να κάνει κάποιον χαλαρό, ευχαριστημένο, χωρίς σκέψεις, και παθητικό ή δεκτικό σε πνευματικές ιδέες και εμπειρίες»
 
Μπορεί κανείς να ξεχωρίσει τις ασκήσεις της Γιόγκα από την θεωρεία που γεννά αυτές τις ασκήσεις; Μπορεί κανείς να χρησιμοποιεί την Γιόγκα μόνο ως γυμναστική χωρίς να δέχεται το μεταφυσικό της περιεχόμενο; Σε αυτά τα καίρια ερωτήματα απαντάει εύστοχα ο Αρχιεπίσκοπος Τιράνων και πάσης Αλβανίας και καθηγητής Θρησκειολογίας π. Αναστάσιος Γιαννουλάτος.
 
«Μερικοί δυτικοί διανοούμενοι αντιμετώπισαν το ενδεχόμενο να απομονωθούν ορισμένοι κανόνες της γιόγκα, για να χρησιμοποιηθούν μέσα σ’ ένα χριστιανικό πλαίσιο. Η προσπάθεια, εν τούτοις, να αποσπασθούν οι ασκήσεις αυτές από τις ινδουϊστικές θεωρίες, με τις οποίες βρίσκονται σε σύζευξη, μοιάζει με απόπειρα διαχωρισμού του μυϊκού συστήματος του ανθρώπου από το νευρικό. Για να πραγματοποιηθεί η ανεξαρτητοποίησή τους από την έντονη ινδουϊστική ατμόσφαιρα και το ινδουϊστικό τους ήθος προϋποτίθεται μία νέα, πρωτότυπη δημιουργία. Σε μια τέτοια περίπτωση, η χριστιανική εφαρμογή της γιόγκα θα σήμαινε ένα είδος ασκήσεως που θα διευκόλυνε τον άνθρωπο να οδηγηθεί σε μια βαθιά σιωπή• όχι μόνο από εξωτερικούς θορύβους, αλλά κυρίως από τους εσωτερικούς κραδασμούς που προκαλούν οι επιθυμίες, οι ανησυχίες, οι φαντασίες. Μια σιωπή μέσα στην οποία το ανθρώπινο πνεύμα θα ήταν δυνατό, βιώνοντας την ταπείνωση, να ακούσει ευκρινέστερα τα μηνύματα του Αγίου Πνεύματος. Αλλά γι’ αυτό, τελικά, δεν χρειάζεται να αναζητηθούν μέθοδοι που έχουν χρησιμοποιηθεί με αποτέλεσμα να οδηγήσουν ακριβώς στο αντίθετο: σε μια απόλυτη δηλαδή αυτονομία του ανθρωπίνου πνεύματος και σε μια απίθανη σύγχυση. Η πνευματική ζωή και τελείωση, σύμφωνα με τη χριστιανική πίστη, είναι δώρο της χάριτος του Θεού και όχι επίτευγμα μιας αυτόνομης ανθρωποκεντρικής τεχνικής. Άλλωστε, για μας τους Ορθοδόξους υπάρχει ολόκληρη η ησυχαστική εμπειρία της χριστιανικής Ανατολής, η οποία από προϋποθέσεις καθαρά χριστιανικές οδηγήθηκε στην «εν Χριστώ» αγιοπνευματική ζωή, γαλήνη, εν αγάπη «ησυχία».
 
Και ο προαναφερθείς Καθηγητής της Θρησκειολογίας στο Πανεπιστήμιο Άαρχους της Δανίας κ. Γιοχάννες Άαγκααρντ γράφει σχετικά:
«Πολλοί εξασκούμενου στη Γιόγκα θα αντιτείνουν ότι όλη αυτή η θεωρητικολογία τους είναι αδιάφορη, επειδή αυτοί είχαν καλές προσωπικές εμπειρίες από τη Γιόγκα. Λένε ότι χάρις σ' αυτή έγιναν υγιέστεροι. Αυτό οφείλει κάποιος να το σεβαστεί, αλλά και να το κατανοήσει σωστά.
Ένα παράδειγμα μπορεί να το φωτίσει αυτό: υπάρχουν πράγματι πολλοί νεαροί άνδρες, στους οποίους ο χρόνος της στρατιωτικής θητείας έχει κάνει καλό. Γυμνάσθηκαν σωματικά και έμαθαν ως ένα βαθμό να ελέγχουν τον εαυτό τους. Αυτό ενίσχυσε την υγεία τους. Αυτό όμως δεν αναιρεί το γεγονός ότι ο στρατός έχει έναν εντελώς διαφορετικό σκοπό. Κατά παρόμοιο τρόπο ο στόχος της Γιόγκα δεν ταυτίζεται με τις θετικές παρενέργειες που δια πιστεύονται. Στην πραγματικότητα συμβαίνει ώστε πολλοί διαλογιζόμενοι μετά από μια περίοδο θετικών παρενεργειών να βιώνουν άκρως ανησυχητικές βλαβερές επιδράσεις. Εμείς τις χαρακτηρίζουμε ως βλαβερές επιδράσεις, αλλά στην πραγματικότητα πρόκειται για τις επιδιωκόμενες επιδράσεις. Αυτό σημαίνει ότι βήμα προς βήμα χάνει κανείς την ικανότητα να ζει μια ζωή στραμμένη προς τα έξω μέσα σε αγάπη και εξάρτηση από τους άλλους. Η Γιόγκα απομονώνει τον άνθρωπο βήμα προς βήμα, έτσι ώστε να μην μπορεί κάποιος πλέον να προσεγγίσει τον άλλο. Ταυτόχρονα γίνεται κανείς συν τοις άλλοις ασυνείδητα όλο και πιο ινδουιστής, αφού η πρακτική της Γιόγκα δημιουργεί και θεωρία της Γιόγκα».
 
Η επικινδυνότητα όμως των ασκήσεων της Γιόγκα δεν εντοπίζεται μόνο στην σφαίρα του πνεύματος αλλά, όπως πληροφορούμεθα από επίσημη ανακοίνωση της Ιεράς Μητροπόλεως Γλυφάδος, εκτείνεται και στο σωματικό επίπεδο. Συγκεκριμένα:
«Η γιόγκα αποτελεί εξωχριστιανική πρακτική, η οποία δεν μπορεί να αποκοπεί από το θρησκευτικό της υπόβαθρο, και η οποία κρύβει πνευματικούς, σωματικούς και ψυχικούς κινδύνους. Οι πνευματικοί κίνδυνοι είναι: α) ο κίνδυνος να δράσει η γιόγκα ως γέφυρα, η οποία θα οδηγήσει ανύποπτους Χριστιανούς στις ανατολικές θρησκείες και τον αποκρυφισμό και β) οι σοβαροί κίνδυνοι από το άνοιγμα στον αποκρυφισμό, όπως επισημαίνονται και από τους ίδιους τους γκουρού, αλλά και από επιστήμονες-μελετητές.
 
Ενδεικτικά αναφέρουμε κάποιους από τους καταγεγραμμένους κινδύνους:
- «προσωρινή ή μόνιμη απώλεια λογικής»
- «ανάρμοστα και ασύνδετα συναισθηματικά ξεσπάσματα, τινάγματα μυών, σπασμοί, ψευδαισθήσεις»
- «τρομακτικά οράματα»
- «διανοητική σύγχυση»
- «ψύχωση»
- «επιληψία και άλλες ακούσιες σωματικές κινήσεις»
- «στρες»
- «κατάθλιψη»
- «ακανόνιστη αναπνοή»
- «ανήθικη συμπεριφορά»
- «μυοσκελετικά προβλήματα»
- «σωματικοί τραυματισμοί»
- «γαστρικά προβλήματα»
- «εσωτερικές αιμορραγίες»
- «προσωρινή απώλεια της όρασης»
- «ψευδο-ψύχωση»
- «κρίσεις πανικού»
- «αγωνία»
- «φονικές παρορμήσεις»
- «κίνδυνος διαχωρισμού των σπονδυλικών αρτηριών στην αυχενική μοίρα», που ενδέχεται να οδηγήσει σε εγκεφαλικό επεισόδιο
- «καταστροφή του νευρικού συστήματος»
 
Να τονιστεί ότι η ίδια η Αμερικανική Ένωση Γιόγκα αποτρέπει από τη γιόγκα τα παιδιά, αλλά και τις εγκύους και θηλάζουσες μητέρες, επισημαίνοντας ότι «είναι ιδιαιτέρως επικίνδυνο για τις εγκύους να κάνουν ασκήσεις γιόγκα, εξαιτίας της πιθανότητας εμβολισμού αγγείων με αέρα». Επίσης, πολλοί δάσκαλοι γιόγκα, αλλά και η Αμερικανική Ένωση Γιόγκα τονίζουν τους σωματικούς κινδύνους που συνεπάγεται η γιόγκα, ιδιαίτερα για τα παιδιά κάτω των 16 ετών».
 
Η δε Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος: υπενθυμίζει στο χριστεπώνυμο Πλήρωμα ότι: η «Γιόγκα» αποτελεί θεμελιώδες κεφάλαιο της θρησκείας του Ινδουϊσμού, έχει ποικιλομορφία σχολών, κλάδων, εφαρμογών και τάσεων και ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ «είδος γυμναστικής».
 
Ως εκ τούτου η «Γιόγκα» τυγχάνει απολύτως ασυμβίβαστη με την Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη μας και δεν έχει καμία θέση στη ζωή των Χριστιανών.
 
Ο π. Αναστάσιος Γιαννουλάτος επισημαίνει:
«Τα τελευταία χρόνια αυξάνονται στη χώρα μας τα διάφορα κέντρα «γιόγκα». Οι γνώσεις όμως και οι αντιλήψεις γι’ αυτήν παραμένουν πενιχρές, γενικές και συγκεχυμένες. Δημόσια, η γιόγκα προβάλλεται σαν «είδος γυμναστικής» και συνήθως γίνεται λόγος αποκλειστικά και μόνο για τις ασκήσεις των μυϊκών και νευροφυτικών κέντρων, για τις ασκήσεις αναπνοής και τα παρόμοια. Αρκετές ιδιωτικές σχολές προσπαθούν κάπως να αποθρησκευτικοποιήσουν αυτά τα γυμνάσματα από τον ινδουϊστικό χαρακτήρα τους, ώστε να γίνονται ευκολότερα αποδεκτά από το μέσο Έλληνα. Άλλοι επιχειρούν να βεβαιώσουν ότι η «γιόγκα» δεν είχε ποτέ ούτε και έχει θρησκευτικό χαρακτήρα και μιλούν απλώς για «επιστήμη», «πνευματική επίγνωση», ψυχοσωματική άσκηση. Όσο όμως κι αν επιστρατεύονται ιδιόμορφες και μεγαλοπρεπείς λέξεις, για να καλύψουν την πραγματικότητα, γεγονός παραμένει ότι ο καθόλου προσανατολισμός της ινδικής αυτής τεχνικής ήταν και είναι θρησκευτικός ή παραθρησκευτικός. Όσοι μυούνται στο «διαλογισμό» της γιόγκα καθοδηγούνται σε μια κατεύθυνση σαφώς ινδουϊστική. Αυτό το «θρησκευτικό πυρήνα» αποσιωπούν και καλύπτουν τα διάφορα καταστατικά των Κέντρων Γιόγκα με γενικές φράσεις. Π.χ. ισχυρίζονται ότι σκοπός τους είναι «η δημιουργία ανθρώπων ολοκληρωμένων φυσικά, διανοητικά και πνευματικά». Τα προσφερόμενα στη δημοσιότητα κείμενα συχνά εμφανίζονται κάτω από δήθεν απλό κοινωνικό και φιλοσοφικό ένδυμα, συχνά μάλιστα επικαλύπτονται με αποφθέγματα αρχαίων ελλήνων σοφών ή και... πατέρων της Εκκλησίας. Γι’ αυτούς όμως που έχουν γνώση του πράγματος οι θεωρίες και οι απόψεις τους είναι διαφανείς σαν φύλλα από πλαστική ύλη, που επιτρέπουν να διακρίνεται ο βαθύτερος ινδουϊστικός χαρακτήρας τους.
Στην Ελλάδα βέβαια κατοχυρώνεται από το Σύνταγμα «η ανεξιθρησκεία και ελευθερία της θρησκευτικής συνειδήσεως». Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι επιτρέπεται η παραπλάνηση του ελληνικού λαού από διάφορες ομάδες, με παραπειστικές δηλώσεις για την ταυτότητά τους και τους επιδιωκόμενους σκοπούς τους.
Η Ορθόδοξος Εκκλησία - φορεύς της αιώνιας αλήθειας του ζώντος Λόγου του Θεού - αιώνες τώρα αντιμετωπίζει γαλήνια, δίχως φόβο κάθε είδους αναμέτρηση με τα διάφορα θρησκευτικο - φιλοσοφικά ανθρώπινα κατασκευάσματα. Αλλά δικαιούται να απαιτήσει από κάθε αρμόδια αρχή, ειδικότερα δε από τα μέσα μαζικής ενημερώσεως, να δείχνουν καθαρά το πρόσωπο και την ιστορία τους οι κατά καιρούς προπαγανδιστές διαφόρων ξένων θρησκευτικών ιδεών. Μοιάζει με εμπαιγμό ο ισχυρισμός ότι θέλουν να μας προετοιμάσουν για να «λειτουργήσουμε υπεύθυνα και δημιουργικά μέσα στο κοινωνικό σύνολο» (όπως γράφει το καταστατικό κάποιου Κέντρου Yoga), με θεωρίες και μεθόδους που έχουν τόσο καθυστερήσει την ανάπτυξη εκλεκτών ασιατικών λαών».
 
Τελειώνοντας αυτό το μικρό άρθρο θα θέλαμε να αναφέρουμε την προτροπή αλλά και την ανησυχία του Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου π. Ιεροθέου Βλάχου.
«Μέσα στην Ορθόδοξη Παράδοση έχουμε ολοκληρωμένη και θαυμάσια διδασκαλία για την καρδιά, τον νου, την ένωση του νου με την καρδιά, την νοερά προσευχή, την θεωρία των λόγων των όντων και την θεωρία του Θεού, την ησυχία, που δεν εξαφανίζει την προσωπικότητα του ανθρώπου, ούτε τον Θεό ως πρόσωπο και δεν στερεί στον άνθρωπο την δυνατότητα να επικοινωνεί με τους συνανθρώπους του, ούτε ακόμη να περιφρονεί το σώμα, την ύλη κ.λ.π. Είναι λυπηρό ότι είμαστε Ορθόδοξοι Χριστιανοί και αγνοούμε όλον αυτόν τον τρόπο ζωής και την διδασκαλία που λέγεται ησυχασμός. Όσοι γνωρίζουν αυτήν την μέθοδο και την χρησιμοποιούν ολοκληρώνονται και συγχρόνως θεραπεύονται από ψυχολογικά και πνευματικά νοσήματα. Δεν είναι κρίμα να υπάρχει τόσο πλούσια παράδοση μέσα στον δικό μας Ορθόδοξο χώρο γύρω από τα θέματα της αυτοσυγκεντρώσεως και της νοεράς προσευχής, που είναι αποκαλυπτικά και προσαρμοσμένα στην ψυχολογία μας, και εμείς να ανατρέχουμε σε «εισαγόμενα» συστήματα;»
 
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΟΣ

ΓΕΡΩΝ ΘΑΔΔΑΙΟΣ ΤΗΣ ΒΙΤΟΒΝΙΤΣΑ: ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΑΣ, ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Η ΖΩΗ ΜΑΣ!

 

ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΕΧΟΥΝ ΤΡΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ, ΠΟΥ ΑΝ ΤΑ ΚΑΝΟΥΝ ΣΩΣΤΑ, ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΟΝΗΡΟΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΕΙΡΑΞΕΙ!

"Οι Χριστιανοί έχουν τρία πράγματα που αν τα κάνουν σωστά κανένας πονηρός δεν μπορεί να τους πειράξει". 

"....Αργότερα εἴδαμε νά ἔρχεται πρός τό μοναστήρι ἕνα γεροντάκι κατάκοπο καί καταϊδρωμένο στηριζόμενο στό ραβδί του. 

-Εὐλογεῖτε, Γέροντα τοῦ εἴπαμε......... 

- Γέροντα, στό μοναστήρι σας ἐκτός ἀπό τήν Παναγία τή Γοργοϋπήκοο ἔχετε προστάτες καί τούς ᾽Αρχαγγέλους Μιχαήλ καί Γαβιήλ. ῎Αν θέλεις πές μας κάτι γιά τά πονηρά πνεύματα....... 

- Λοιπόν, σύμφωνα μέ τήν ῾Αγία Γραφή πρίν ἀπό τή δημιουργία τοῦ ἀνθρώπου ὁ Θεός ἐδημιούργησε τούς ᾽Αγγέλους. ῞Ενα μέρος ἀπό αὐτούς, ὅμως, πίστεψε ὅτι τό μεγαλεῖο τῆς σοφίας καί ἡ ὀμορφιά τῶν ἀρετῶν, μέ τά ὁποῖα ἦταν καταστολισμένοι, δέν τά εἴχαν πάρει ἀπό τό Θεό, ἀλλά ἀπό τή δύναμη τῆς δικῆς τους φύσεως. Γι᾽ αὐτό, γεμάτοι ἀλαζονεία, θεώρησαν τόν ἑαυτό τους ὅμοιο μέ τό Θεό καί σκέφτηκαν ὅτι μποροῦσαν ἀπό μόνοι τους νά φτάσουν στήν αἰώνια μακαριότητα. Καί μόνο αὐτή ἡ σκέψη τούς ὁδήγησε στήν πτώση. Ἔπεσαν ἀπό τόν οὐρανό σάν ἀστραπή καί ἔγιναν ἀσταθείς καί σκοτεινοί.  

Οἰ δαίμονες δέν ἔχουν σάρκα γι' αὐτό καί δέν ἐμποδίζονται νά ἐκπληρώνουν ἄμεσα κάθε ἐπιθυμία τους. Τά πονηρά πνεύματα εἶναι ἀναρίθμητα. Ἡ θεία πρόνοια, ὅμως, ἔχει ἔτσι οἰκονομήσει τά πράγματα, ὥστε νά διαφεύγουν αὐτά τά πνεύματα ἀπό τά βλέμματα τῶν ἀνθρώπων. Εἶναι τρομερή ἡ ἐπιθετικότητα τους καί φρικαλέες οἱ μορφές πού κάθε φορά παίρνουν. Ἡ θέα τους θά τάραζε τούς ἀνθρώπους καί θά τούς ἔκανε νά λιποθυμήσουν ἀπό τό φόβο τους. Τά ἀνθρώπινα μάτια δέν εἶναι δυνατό ν' ἀντέξουν τέτοιο θέαμα. ῎Ετσι, λένε οἱ Πατέρες τῆς ᾽Εκκλησίας. 

Τώρα πῶς μᾶς πολεμοῦν. Τά πονηρά πνεύματα δέ γνωρίζουν τή φύση τῆς ψυχῆς μας οὔτε μποροῦν νά εἰσχωρήσουν μέσα της. Μποροῦν, ὅμως, νά διακρίνουν ποιά εἶναι ή κατάστασή της ἀπό τά ἔργα μας, τά λόγια μας, τίς ἐνέργειές μας, τίς κλίσεις μας. Τίς σκέψεις, πού δέν ἔχουν βγεί ποτέ ἀπό τά βάθη τῆς ψυχῆς μας, εἶναι ἀδύνατο νά τίς ἀντιληφθοῦν. Ἀκόμα καί τούς πονηρούς λογισμούς, πού οἱ ἴδιοι μᾶς βάζουν, δέ γνωρίζουν ἄν τούς ἀποδεχθήκαμε ἤ ὅχι. Μποροῦν μόνο νά τό συμπεράνουν, παρατηρῶντας προσεκτικά ὁρισμένες ἐξωτερικές ἐκδηλώσεις ἤ σωματικές κινήσεις μας. Νά σᾶς πῶ ἕνα παράδειγμα. Μᾶς ὑποκινοῦν νά θυμώσουμε. ῎Αν θά θυμώσουμε τό καταλαβαίνουν ἀπό τήν ταραχή μας ἤ ἀπό ἕναν ἀγανακτισμένο ἀναστεναγμό ἤ ἀπό τή σύσπαση ἤ ἀπό τή χλωμάδα ἤ ἀπό τό κοκκίνισμα τοῦ προσώπου μας. Βλέποντας, παιδιά μου, τήν ἐξωτερική ἐμφάνιση ἤ συμπεριφορά κάποιου ἀνθρώπου, μποροῦν νά συμπεράνουν μέ ἀκρίβεια τήν ἐσωτερική του κατάσταση! 

᾽Από τίς διηγήσεις τῶν Γερόντων, βλέπουμε ὅτι οἱ δαίμονες δέν ἔχουν σήμερα τήν ἴδια δύναμη πού εἶχαν ἄλλοτε, ὅταν ξεσποῦσαν μέ ἀγριότητα ἐναντίον τῶν παλαιῶν ἐρημιτῶν καί κοινοβιατῶν πατέρων. Τώρα δέ μᾶς ἀντιμάχονται φανερά, παίρνοντας φρικιαστικές μορφές, ἀλλά μᾶς ἐπιτίθενται ἀόρατα καί μᾶς προξενοῦν μεγαλύτερη ζημιά. Πρέπει, ὡστόσο, νά γνωρίζουμε ὅτι δέν ἔχουν ὅλοι οἱ δαίμονες οὔτε τήν ἴδια δύναμη οὔτε τήν ἴδια ἀγριότητα οὔτε καί τήν ἴδια κακία. 

Οἱ Πατέρες λένε, ὅτι οἱ ἀρχάριοι καί ἀδύναμοι ἄνθρωποι πολεμοῦνται ἀπό τούς πιό ἀδύναμους δαίμονες. Ὅταν, ὅμως, οἱ ἀθλητές τοῦ Χριστοῦ θριαμβεύσουν ἐναντίον τῶν πρώτων αὐτῶν ἀντιπάλων τους, θά βρεθοῦν σταδιακά ἀντιμέτωποι μέ πιό σκληρές ἐχθρικές δυνάμεις.Τά πονηρά πνεύματα μᾶς ὑποκινοῦν νά κάνουμε τό κακό, ἀλλά δέν μᾶς ἐξαναγκάζουν καί νά τό πράξουμε. Ἄν μποροῦσαν νά μᾶς ἐξαναγκάσουν, τότε δέν θά ὑπῆρχε ἄνθρωπος πού νά μήν ἁμάρτανε μέ κάθε εἴδους ἁμαρτία. Ἀλλά, ὅπως αὐτοί ἔχουν τή δυνατότητα νά μᾶς βάζουν σέ πειρασμούς, ἔτσι κι ἐμεῖς ἔχουμε τή δύναμη καί τήν ἐλευθερία νά μήν τούς δεχόμαστε. Εἶναι, λοιπόν, ἀπόλυτα σίγουρο ὅτι οἱ δαίμονες δέν ἔχουν καμιά δύναμη πάνω μας, παρά μόνο ὅταν τούς παραδώσουμε τό θέλημά μας. 

Πρέπει νά ξέρουμε ὅτι κάθε δαίμονας ἐξειδικεύεται σέ κάποιο συγκεκριμένο πάθος, πού φροντίζει πρῶτα νά τό σπέρνει στήν καρδιά τοῦ ἀνθρώπου καί μετά νά τό καλλιεργεῖ. Οἱ Πατέρες σημειώνουν ὅτι κανείς δέν πειράζεται ἀπό τούς δαίμονες χωρίς τήν παραχώρηση τοῦ Θεοῦ καί, ἐπιπλέον, ὅτι καθετί, τό ὁποῖο πρός στιγμήν μᾶς φαίνεται θλιβερό ἤ δυσάρεστο, μᾶς ἔχει σταλεῖ ἀπό ἕναν στοργικό Πατέρα, ἀπό ἕναν σπλαχνικό Γιατρό. Κι αὐτό, ἀποκλειστικά καί μόνο γιά τήν ὠφέλειά μας. 

Θά μέ ρωτήσετε, πῶς θά τούς ἀντιμετωπίσουμε; Πολλά εἶναι τά ὅπλα μας. ῾Η προσευχή. Νά καταφεύγουμε στήν προστασία τοῦ Θεοῦ. Πολύ δυνατή καί ἀποτελεσματική εἶναι ἡ ἀδιάλειπτη ἐπίκληση: «Ὁ Θεός εἰς τήν βοήθειάν μου πρόσχες· Κύριε, εἰς τό βοηθῆσαί μοι σπεῦσον» (Ψαλμ. 69:2). Αὐτή ἡ σύντομη προσευχή εἶναι ἕνα ἀπόρθητο τεῖχος. ᾽Ακόμα στή μάχη μέ τούς ἀόρατους ἐχθρούς μας ἄς χρησιμοποιοῦμε καί τά πνευματικά ὅπλα, τά ὁποῖα μᾶς προτείνει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ἄν ἀνοίξετε τήν ῾Αγία Γραφή θά τά βρεῖτε. ῞Οταν μέσα στό σπίτι μας ἔχουμε τό Εὐαγγέλιο καί τό μελετοῦμε οἱ δαίμονες φεύγουν. 

Θά σᾶς πῶ κι αὐτό πού εἶναι γραμμένο στό Γεροντικό: «῞Ενας διορατικός Γέροντας εἶχε τό χάρισμα νά βλέπει ὄχι μόνο ἀγγέλους ἀλλά καί δαίμονες. Μιά μέρα βλέπει ἕνα δαίμονα καί τόν ρωτᾶ: 

-Τί εἶναι αὐτό πού σᾶς φοβίζει περισσότερο ἀπ᾽ ὅλα καί σᾶς κάνει νά τρέμετε; 

῾Ο δαίμονας του απάντησε: 

-᾽Εσείς οἱ Χριστιανοί ἔχετε τρία πράγματα πού, ἄν τά χρησιμοποιήσετε σωστά, τότε ἐμεῖς δέ μποροῦμε νά σᾶς πειράξουμε. 

-Ποιά εἶναι αὐτά τά τρία πράγματα; τόν ρώτησε μέ ἀπορία ὁ Γέροντας.

-Τό λούσιμο πού κάνετε, ἐννοοῦσε τό Βάπτισμα καί τό Μυστήριο τῆς Μετανοίας.
- Τό δεύτερο πού μᾶς φοβίζει εἶναι αὐτό πού τρῶτε, ἐννοοῦσε τή θεία Κοινωνία.
-Καί τό τρίτο εἶναι αὐτό πού τό φορᾶτε πάνω σας, δηλαδή ὁ Σταυρός.

Νά ξέρετε, παιδιά μου, ὅτι ὅσες φορές ἐμείς ἐξομολογούμαστε, κοινωνᾶμε καί σφραγίζουμε τό σῶμα μας μέ τό σημεῖο τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, οἱ δαίμονες φρίττουν καί φοβοῦνται. Τά πονηρά πνεύματα τά φυγαδεύουν ἐπίσης ἡ ταπείνωση καί ἡ ἄσκηση τοῦ σώματος. 

Πολλά σᾶς εἶπα. ῞Ενα πρέπει ὅλοι μας νά ξέρουμε, ὅτι ἡ νίκη μας κατά τῶν πονηρῶν πνευμάτων ἐγκαθιστᾶ στήν ψυχή μας τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ. 

Τώρα πρέπει νά σᾶς ἀφήσω. Μή ξεχνᾶτε ποτέ ὅτι πρέπει καθημερινά νά μελετοῦμε τήν ῾Αγία Γραφή καί νά ἀγωνιζόμαστε μέ θάρρος κατά τῶν πονηρῶν πνευμάτων. 

῾Ο Θεός νά δυναμώνει ὅλους μας νά βγαίνουμε νικητές στόν ἀόρατο πόλεμο πού διεξάγουμε κι ὅταν Αὐτός θελήσει, νά συναντηθοῦμε στόν Παράδεισό, ὅπου δέν ὑπάρχουν δαίμονες παρά μόνον ὁ Τριαδικός Θεός, ἡ Παναγία καί οἱ ἅγιοι πού εἶναι καί προστάτες μας. 

-Εὐχαριστοῦμε, Γεροντα, νά ἔχουμε τήν εὐχή σας καί νά μᾶς θυμᾶσθε στίς προσευχές σας. 

῾Ο ὑπομονετικός παππούλης ὁδήγησε τά βήματά του πρός τό μοναστήρι κι ἐμεῖς τόν ἀκολουθήσαμε. Τό πρῶτο τάλαντο κτυποῦσε καί μᾶς καλοῦσε στό καθολικό. 

----------------------------------------------------------- 

Μέρος από τη διήγηση του Γεωργίου Θ. Μηλίτση, διδασκάλου 

ΑΓΙΟΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΑ

ΑΓΙΟΣ ΤΥΧΩΝ ΤΟΥ ΖΑΝΤΟΝΣΚ: ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΓΙΟ ΚΑΙ ΓΙ' ΑΥΤΟ, ΟΣΟΙ ΤΟ ΠΡΟΦΕΡΟΥΝ ΧΩΡΙΣ ΣΕΒΑΣΜΟ, ΑΜΑΡΤΑΝΟΥΝ!

 Άγιος Τύχων Ζαντόνσκ- Το όνομα του Θεού είναι άγιο

και γι΄ αυτό, όσοι το προφέρουν χωρίς σεβασμό, αμαρτάνουν 

"4. Ευλάβεια προς τον Θεό
Τον Θεό να Τον τιμάς όχι με υλικά πράγματα και επιφανειακές εκδηλώσεις, αλλά με την καθαρή συνείδηση, με το φόβο, την αγάπη, την υπακοή, την ευγνωμοσύνη, την προσευχή, την πίστη. Γιατί ο Θεός είναι άυλο Πνεύμα, και γι΄ αυτό το λόγο με κανέναν άλλο τρόπο δεν τιμάται, παρά μόνο «έν πνεύματι και αληθεία».
Να προφέρεις το όνομα του Θεού με κάθε τιμή, φόβο και σεβασμό. Και αυτό, μόνο όταν και όπου υπάρχει ανάγκη. Το όνομα του Θεού είναι άγιο, και γι΄ αυτό, όσοι το προφέρουν χωρίς σεβασμό, αμαρτάνουν σοβαρά. Να τιμάς λοιπόν και να σέβεσαι το όνομα του Θεού, όπως σέβεσαι Αυτόν τον ίδιο.
Αν χρησιμοποιείς με σεβασμό το όνομα του επίγειου βασιλιά – κι έτσι πρέπει – με πόσο βαθύτερο σεβασμό και ευλάβεια πρέπει να προφέρεις το αγαπημένο και γλυκύτατο όνομα του Θεού, του βασιλιά των ουρανών, που υμνείται από τους αγγέλους και τις ψυχές των αγίων;
Καλή χρήση του ονόματος του Θεού γίνεται στις δεήσεις, στις δοξολογίες, στις ευχαριστίες, στους αίνους, στους πνευματικούς ύμνους και σε ευπρεπείς συζητήσεις και συνομιλίες των χριστιανών, όταν δηλαδή συζητούν για τον άγιο λόγο του Θεού, για το νόμο Του, το Ευαγγέλιο, την έλευση του Χριστού στον κόσμο, την επίγεια ζωή Του, τα Πάθη, το Σταυρό που για χάρη μας σήκωσε, το θάνατο που όλοι θα γευθούμε, τη μέλλουσα Κρίση, την αιώνια κόλαση, την αιώνια ζωή, κ.λ.π.
Σ΄ άλλες περιπτώσεις, χωρίς σοβαρό λόγο να μην το χρησιμοποιείς, και αν παρουσιαστεί κάποια ανάγκη, πρόφερέ το με άκρα προσοχή και ευλάβεια. Στα ψέματα και στ΄ αστεία ποτέ να μην το αναφέρεις, για να μη σε καταλάβει αυτοστιγμεί η δικαιοσύνη του Θεού, γιατί ο Θεός μας είναι «πύρ καταναλίσκον».
Είναι πράγμα εντελώς ανάρμοστο το να χρησιμοποιεί κάποιος χριστιανός το όνομα του Θεού «επί ματαίω», σε τυχαίες συζητήσεις, λέγοντας «μά τον Θεό», «προς Θεού», «μάρτυς μου είναι ο Θεός», «βλέπει ο Θεός», «για τ΄ όνομα του Χριστού», και άλλα. Δυστυχώς αυτά λέγονται πολύ συχνά από τους ανθρώπους, σχεδόν σε κάθε τους συζήτηση. Στην πραγματικότητα πρόκειται για σατανική εφεύρεση με διπλό σκοπό: Να διασύρεται το όνομα του Θεού και να καταστρέφεται ο άνθρωπος.
Εσύ να φυλάγεσαι απ΄ αυτά. Αν χρειαστεί να βεβαιώσεις κάποιαν αλήθεια, πρόσεξε να εφαρμόσεις το λόγο του Χριστού: «Έστω δε ο λόγος υμών ναι ναι, ού ού, το δε περισσόν τούτων εκ του πονηρού έστιν» (Ματθ. 5, 37)".
 
ΑΓΙΟΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΑ

Π. ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ: ΠΟΥ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ Η ΓΑΛΗΝΗ ΠΟΥ ΑΙΣΘΑΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΕΣ;

 π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος

Πού ὀφείλεται ἡ γαλήνη πού αἰσθάνονται οἱ Προτεστάντες;

 

—Γέροντα, εἶναι γνωστό ὅτι μόνο στήν ψυχή τῶν ἀνθρώπων τοῦ Θεοῦ βασιλεύει ἡ εἰρήνη. Ὅμως καί οἱ Προτεστάντες ἰσχυρίζονται ὅτι αἰσθάνονται μιά μόνιμη γαλήνη στήν καρδιά τους. Πῶς εἶναι δυνατόν νά συμβαίνη αὐτό, ἐφόσον βρίσκονται σέ πλάνη;
 
Καί ἀπάντησε:
—Στά χωριά, παιδί μου, ὅταν θέλουν οἱ χωρικοί νά δέσουν τό γαϊδούρι τους γιά βοσκή, δέν χρειάζεται νά τό δέσουν κι ἀπό τά τέσσερα πόδια.Ἀρκεῖ νά τό δέσουν ἀπό τό ἕνα.
 
Τό ἴδιο κάνει κι ὁ διάβολος μέ τούς Προτεστάντες. Ἀφοῦ τούς ἔχει δέσει ἀπό τό πόδι τῆς αἱρέσεως, δέν τούς προσβάλλει μέ ἄλλους πειρασμούς. Ἔτσι ἐξηγεῖται τό γιατί νοιώθουν εἰρήνη, ὅπως ἰσχυρίζονται. Ἡ εἰρήνη, ὅμως, αὐτή εἶναι ἐπίπλαστη καί πρόσκαιρη.
 
Ἀπό τό Βιβλίο: Ἀρχιμ. Ἰωάννου Κωστώφ, Ἀντιαιρετικά Ἐφόδια, ἐκδ. Ἅγ. Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός (τηλ. 2108220542), Σταμάτα 2013.

Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ ΕΧΕΙ ΔΙΑΛΟΓΟ ΜΕ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΗ

Ο Άγιος Παΐσιος έχει διάλογο με Προτεστάντη

 

(Η κατωτέρω συνομιλία του π. Παϊσίου μ’ έναν ευλαβή νέο, πού είχε πλανηθεί από τις κακοδοξίες προτεσταντικής αιρέσεως, δημοσιεύτηκε στην ετησία έκδοση «Ο Όσιος Γρηγόριος» της Ιεράς Κοινοβιακής Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους του έτους 1995. Ο μακαριστός γέροντας με τις φαινομενικά απλοϊκές απαντήσεις του στις υπαρξιακές ανησυχίες ενός νέου, έσωσε κι αυτή την ψυχή από την απώλεια και τον επανέφερε στην αγκαλιά της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Ο καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου, Αρχιμανδρίτης π. Γεώργιος μας έδωσε την ευλογία του για την αναδημοσίευση του κειμένου της συνομιλίας αυτής).

Κάποια στιγμή λοιπόν αποφάσισα να πάω στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Εξομολογήθηκα και άρχισα να μεταλαβαίνω τακτικά. Είχα όμως πολλά και σοβαρά ερωτηματικά και δεν εύρισκα απάντηση. Επεδίωξα και είχα συναντήσεις με Θεολόγους κληρικούς, και πάλι όμως χωρίς αποτέλεσμα.
Η σοβαρή ασθένεια θέλει μεγάλο Νοσοκομείο.
«Κώστα, όσο κι αν προσπαθήσω δεν πρόκειται να πεισθείς με τίποτα. Θέλεις να καταλάβεις τα μυστήρια του Θεού με τη δική σου λογική. Αυτό δεν είναι ορθόδοξο. Ένα πράγμα μόνο σε σώζει: να έρθεις να πάμε στο Άγιο Όρος. Έρχεσαι;» Ήταν η γνωμάτευση του Αρχιμανδρίτη στον οποίο με οδήγησε ο Θεός, πιστεύω. Αφού συμφώνησα, μου έδωσε πληροφορίες για ένα μεγάλο χειρούργο (δικός μου ο χαρακτηρισμός) που είναι εκεί, και πήγαμε. Το όνομά του είναι π. Παϊσιος. Κάποιος άλλος ευλογημένος γέροντας από τον Πύργο έμαθα αργότερα ότι είπε για μένα: «αν τον δεχτεί ο π. Παϊσιος έχει καλώς, αν όχι, θα χαθεί από την υπερηφάνειά του». Έχει ακόμα δίκιο… Ευτυχώς που ο Χριστός έχυσε το δικό Του αίμα για τις δικές μας αμαρτίες. Δόξα στο άγιο όνομά Του. θα προσπαθήσω να μεταφέρω όσο πιστά γίνεται την κουβέντα με τον π. Παϊσιο. 
 
Ερώτηση: Η Αγία Γραφή διδάσκει ότι μόνο ο Ιησούς Χριστός σώzει. Στην Ορθόδοξη Εκκλησία παρακαλούμε και την Παναγία να μας σώσει. Είναι σωστό; 
 
Απάντηση: Ο Ιησούς είναι ο μοναδικός Σωτήρας. Αυτός πρόσφερε τον εαυτό Του για μας. Άκου τώρα. Αν ήσουν κάποιος μεγάλος με εξουσία και πήγαινες σε μια πόλη με τη μάνα σου, όλοι που θα σε περίμεναν εκεί θα χαιρέταγαν και σένα και την μάνα σου. θα έλεγαν και τα καλύτερα λόγια γι’ αυτήν, κι ας μη γνώριζαν τίποτα για την ίδια. Εσύ που θα τ’ άκουγες, θα χαιρόσουν, θα καμάρωνες για την μάνα σου. Έτσι κι ο Χριστός χαίρεται και καμαρώνει για την μάνα Του, όταν μας ακούει να λέμε καλά λόγια γι’ αυτήν. Κοίτα. Αν μια φτωχιά πήγαινε στη μάνα σου και την παρακαλούσε να σου ζητήσει να την διορίσεις σε μια θέση κι εσύ έκαμνες τη χάρη της μάνας σου, τότε εκείνη η φτωχιά θα έλεγε ότι η μάνα σου την έσωσε, αν και εσύ την διόρισες. Ε, έτσι κι εμείς λέμε η Παναγία να μας σώσει. και ο γιος Της που έχει την εξουσία, αλλά είναι ταπεινός, χαίρεται να μας ακούει να λέμε καλά λόγια για τη μάνα Του. 
 
Ερώτηση: Ο Κύριος δίδαξε να προσευχόμαστε στο Θεό-Πατέρα. Η Ορθόδοξη Εκκλησία προσεύχεται στη Θεοτόκο και τούς Αγίους που ήταν άνθρωποι. Είναι σωστό; 
 
Απάντηση: Άκου. Όλες οι προσευχές πάνε στο Θεό. Εμείς προσευχόμαστε στην Παναγία και τούς Αγίους, δηλαδή τούς παρακαλούμε να προσευχηθούν και αυτοί στον Κύριο για μας και η προσευχή τους έχει μεγάλη δύναμη.
– Ναι, αλλά… (τον διέκοψα) η Παναγία και οι Άγιοι ήταν άνθρωποι και πέθαναν. δεν μας ακούνε, ούτε είναι πανταχού παρόντες. Μήπως o Θεός θυμώνει να προσευχόμαστε σ’ αυτούς; Εδώ είναι μεγάλη η υποχρέωσή μου να τονίσω με κάθε έμφαση αυτό που μου συνέβη. Τη στιγμή που έλεγα τη λέξη «αλλά», ένιωσα να με καρφώνει κάτω στη γη ένα δόρυ και χωρίς να πονάω δεν μπορούσα να κάνω «κιχ», ενώ κάτι άνοιξε μέσα μου και «ρούφηξα» όσα ο άγιος γέροντας μου έλεγε.
– Παιδί μου, συνέχισε, για το Θεό κανένας δεν πεθαίνει. Όταν κάποιος πεθάνει, πέθανε για μας που μείναμε ακόμα στη γη. δεν πεθαίνει για το Θεό. Κι αν αυτός έχει παρρησία κοντά Του, μαθαίνει από το Χριστό ότι τον παρακαλούμε να προσευχηθεί για μας και προσεύχεται, ενώ o Χριστός ακούει και χαίρεται. Η προσευχή του δικαίου έχει μεγάλη δύναμη. 
 
Ερώτηση: Ο Κύριος λέει: «Εγώ είμαι Κύριος ο Θεός σου. μη κάνεις είδωλο, ούτε κανενός ομοίωμα. μη προσκυνήσεις αυτά. Μήτε να τα λατρεύσεις, διότι εγώ Κύριος ο Θεός σου είμαι Θεός ζηλότυπος». Η Ορθόδοξη Εκκλησία προσκυνάει τις εικόνες. Είναι σωστό; 
 
Απάντηση: Ακου. Η μάνα που έχει το παιδί της στον πόλεμο, φοβάται γι’ αυτό νύχτα-μέρα. Έχει πολλή αγωνία. Ξαφνικά παίρνει ένα γράμμα από το παιδί της με μια φωτογραφία του μέσα. Όταν τη βλέπει τι κάνει; Την πιάνει στα χέρια της και τη φιλί, τη βάzει στον κόρφο της ν’ αγγίξει την καρδιά της. Ε, τι νομίζεις; Αυτή η μάνα με τέτοιο φλογερό πόθο που έχει για το παιδί της πιστεύει ότι φιλί τη φωτογραφία; Το ίδιο το παιδί της πιστεύει ότι φιλί. Το ίδιο πιστεύει και όποιος έχει φλογερό πόθο για την Παναγία και τον άγιο πού προσκυνάει. δεν προσκυνάμε τις εικόνες γιατί είναι οι εικόνες, αλλά για τούς αγίους. και αυτούς όχι γιατί είναι τα πρόσωπα που είναι, αλλά γιατί αγωνίστηκαν για το Χριστό. Ο Θεός είναι ζηλότυπος, είναι αλήθεια. Όχι όμως για τούς δικούς Του, αλλά για τον διάβολο. Ο πατέρας δε ζηλεύει τα δικά του παιδιά. Μην ανησυχείς, ο Κύριος χαίρεται όταν σε βλέπει να σέβεσαι και ν’ αγαπάς τη Μάνα Του και τούς Αγίους. 
 
Ερώτηση: οι Προτεστάντες…, οι Ευαγγελικοί…, οι Πεντηκοστιανοί… 
 
Απάντηση: Ο Λούθηρος είχε παράπονα από τον Πάπα και δικαιολογημένα. Αν ήταν ειλικρινής, τότε γιατί δεν πήγε στην Ορθόδοξη Εκκλησία από την οποία δεν είχε κανένα παράπονο, αλλά έφτιαξε άλλη «εκκλησία» δική του; Άφησε τους αυτούς. Μην ξαναπάς εκεί. να πηγαίνεις στην Εκκλησία, να εξομολογηθείς εσύ και η γυναίκα σου στον ίδιο πνευματικό και όλα θα πάνε καλά.
 
Ερώτηση: Πάτερ Παϊσιε, δεν ξέρω να προσεύχομαι. Πώς πρέπει να προσεύχομαι;
 
Απάντηση: να αισθάνεσαι ότι είσαι μικρό παιδί και ο Θεός Πατέρας σου. Άρχισε τότε να του γυρεύεις. Αν του γυρέψεις και τίποτα χαζά πράγματα, μη στενοχωρηθείς, δε θυμώνει. Αυτός κοιτάει την καρδιά σου και θα σου δώσει ό,τι είναι το καλύτερο για σένα. Είναι όπως ένα παιδί πού ζητάει από τον πατέρα του να του αγοράσει μηχανάκι, γιατί πιστεύει ότι μεγάλωσε, και o πατέρας επειδή φοβάται μήπως πάθει το παιδί του κανένα κακό, μπορεί να αργήσει, αλλά στο τέλος του αγοράζει αυτοκίνητο. 
 
Ερώτηση: Όταν προσευχόμαστε είναι καλό να περιμένουμε στην προσευχή μέχρι να αισθανθούμε χαρά; Το κάνω πολλές φορές και μου συμβαίνει.
Απάντηση: Όχι. Τότε θα είναι σαν το παιδί που ζητάει κάτι από τον πατέρα του, όχι για να του το αγοράσει, αλλά για να το χαϊδέψει μόνο.
Ευχαριστώ και δοξάζω το Θεό πού με αξίωσε να γνωρίσω έναν άγιο άνθρωπο όσο είναι ζωντανός στη γη, να τον συμβουλεύομαι και να προσεύχεται για μένα και την οικογένειά μου.
Αλήθεια πόσο θαυμάσιος είναι ο Θεός. Πόσο πανάγαθος και πολυεύσπλαχνος! Δόξα στο άγιο όνομά Του. Έτσι έγινα – όχι έγινα, μ’ έκανε ο Κύριος – Ορθόδοξος Χριστιανός, χωρίς βέβαια να ξεχνώ και κάτι ακόμα που μου είπε o π. Παϊσιος, ότι δηλαδή δίνουμε εξετάσεις κάθε στιγμή… 
 
Πηγή: Περιοδικό ΔΙΑΛΟΓΟΣ
 
ΑΓΑΠΗ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ

Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ ΚΑΙ Ο ΑΛΑΘΗΤΟΣ ΠΑΠΑΣ

 Ο Άγιος Παΐσιος και ο αλάθητος Πάπας

 

Όταν το 1978 εκοιμήθη ο Πάπας, κάποιος καθολικός μοναχός έτυχε να επισκεφθεί τον Άγιο Παΐσιο στο Άγιον Όρος.
Πρέπει να σημειωθεί ότι εκείνη την χρονιά είχαν κοιμηθεί σχεδόν ταυτόχρονα δύο Πάπες, ο Παύλος ΣΤ΄, που είχε συγκαλέσει την Β΄ Βατικάνειο Σύνοδο, και ο Ιωάννης Παύλος ο Α΄, που έμεινε Πάπας μόνο για ένα μήνα (ένα από τα πιο σύντομα ποντιφικάτα στην ιστορία). Τον τελευταίο διαδέχθηκε ο Ιωάννης Παύλος ο Β΄, ο οποίος, όταν εκλέχθηκε, στις 16 Οκτωβρίου 1978, έγινε ο πρώτος μη-ιταλός Πάπας τα τελευταία 455 χρόνια, και ο πρώτος πάπας σλαβικής καταγωγής στην ιστορία του Ρωμαιοκαθολικισμού.
Ο καθολικός μοναχός, περίλυπος για την κοίμηση του Πάπα, παρακάλεσε τον Γέροντα να προσευχηθεί ώστε ο Θεός να αναδείξει έναν νέο καλό Πάπα.
Τότε ο Άγιος τον χτύπησε φιλικά στην πλάτη, και, με το γνωστό χιούμορ που τον διέκρινε, του απάντησε:
– Μην στενοχωριέσαι καθόλου. Όποιος και να γίνει Πάπας, και αυτός αλάθητος θα είναι! Δεν πρέπει να ανησυχείς.
 
Βήμα Ορθοδοξίας

ΓΕΡΩΝ ΣΙΜΩΝ ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ: Ο ΠΑΠΑΣ ΠΟΥ ΤΑΠΕΙΝΩΣΕ ΤΟΝ ΒΛΑΣΦΗΜΟ ΑΝΤΑΡΤΗ ΤΟΥ ΕΛΑΣ!

 Γέρων Σίμων Ἀρβανίτης: Ὁ παπάς πού ταπείνωσε

τόν βλάσφημο ἀντάρτη τοῦ ΕΛΑΣ

 

Μια ημέρα, στο Μοναστήρι της Μεταμορφώσεως στην Κύμη, είχε μαζευτεί πολύς κόσμος. Είχαν πάει και μερικοί αντάρτες και είχαν και ένα κοντάρι με το κεφάλι κάποιου παπά που είχαν σκοτώσει. Ένας από αυτούς είχε ανέβει ψηλά σε μια εξέδρα και φώναζε: Ζήτω η ελευθερία, κάτω η παρθενία!
Ο Γέροντας, ακούγοντας αυτά, κυριεύθηκε από ζήλο Κυρίου Σαβαώθ και ξεκίνησε να πάει να δώσει ένα μάθημα στον ασεβή. Ένας από τους πατέρες της Μονής προσπάθησε να τον συγκρατήσει, λέγοντάς του: «Τι πας να κάνεις πάτερ Σίμων; Δεν βλέπεις το κεφάλι του παπά στο κοντάρι»;
 
Ο Γέροντας δεν του έδωσε σημασία και προχώρησε προς τον αντάρτη. Ανέβηκε πάνω στην εξέδρα και τον ήλεγξε με πολύ αυστηρό τρόπο και κατέληξε:
 
«Όλα όσα λες είναι αμαρτία. Πού ξέρεις εσύ, τι είναι παρθενία; Πώς τολμάς να λες τέτοιες βλακείες και ανοησίες για πράγματα που δεν ξέρεις; Δεν μπορείς να λες «ζήτω η ελευθερία, κάτω η παρθενία. Και επί πλέον δεν σου επιτρέπεται να μιλάς με τον τρόπο αυτό σε ένα άγιο χώρο, όπως είναι το Μοναστήρι».
 
Και τον πιάνει ο π. Σίμων και με δύναμη, που εκείνος δεν φανταζόταν πως είχε ετούτος ο παπάς, τον κατέβασε από την εξέδρα. Ο κόσμος όλος, που ήταν μάρτυρας της σκηνής εκείνης, έμεινε κατάπληκτος από το θάρρος του π. Σίμωνα και από την παρρησία και την αφοβία, με την οποία μίλησε για την παρθενία.
 
Μαινόμενος ο αντάρτης όπλισε το όπλο του έτοιμος να σκοτώσει τον π. Σίμωνα. Όμως, ένας άλλος αντάρτης, που ήταν μαζί του, τον σταμάτησε, λέγοντάς του: «Για όνομα του Θεού! Μην το κάνεις αυτό! Αν τον σκοτώσεις, όλο το χωριό θα ξεσηκωθεί εναντίον μας, γιατί, αν το χωριό αυτό ζει ακόμη, το οφείλει στον παπά αυτόν. Αυτός είναι ένας άγιος άνθρωπος. Μάλιστα κάνει και θαύματα». «Έτσι, σταμάτησε το κακό ως εκεί. Φανερή ήταν η επέμβαση του Θεού», τελειώνει ο αφηγητής. 
 
Πηγή: ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ

ΟΣΙΟΣ ΙΩΣΗΦ Ο ΗΣΥΧΑΣΤΗΣ: ΚΕΙΝΟ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΜΟΥ ΕΔΕΙΞΕΝ Ο ΘΕΟΣ ΤΗΝ ΚΑΚΙΑΝ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑ (ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΚΔ’)!

 

ΚΕΙΝΟ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΜΟΥ ΕΔΕΙΞΕΝ

Ο ΘΕΟΣ ΤΗΝ ΚΑΚΙΑΝ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑ

(ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΚΔ’)

του μακαριστού γέροντα Ιωσήφ του Ησυχαστή

Μη ξενίζεσαι, τέκνον μου. Έτσι είναι ο μοναχός. Ο βίος τού μονάχου είναι μαρτύριον διαρκές. Ο γλυκύς Ιησούς μέσα εις τας θλίψεις γνωρίζεται. Και μόλις θα τον ζήτησης, θα σου προβάλη τας θλίψεις. Η αγάπη Του είναι μέσα στα βάσανα. Ολίγον μέλι σου δείχνει και αποκάτω έχει κρύψει ολόκληρον αποθήκην πικρίας. Προηγείται το μέλι της χάριτος και ακολουθεί η πικρία των πειρασμών.
Όταν θελήση να σου στείλη τα βάσανα σε ειδοποιεί και ως αγγελιαφόρον σου στέλνει ανάλογον χάριν. Ως να σου λέγη: Γίνου έτοιμος! Να περιμένης πόθεν θα σε προσβάλη και θα χτυπήση ο εχθρός.Και ούτως αρχίζει ο σος αγών και η πάλη.
Πρόσεχε, μη δειλιάσης. Μη ξενίζεσαι, όταν πέ­φτουν κανόνια, αλλά στήθι ανδρείως ως τού Χριστού στρατιώτης, ως δόκιμος αθλητής, ως γενναίος πολεμιστής. Διότι εδώ η παρούσα ζωή είναι στάδιον του πολέμου. Εκείθεν θα είναι η ανάπαυσις. Εδώ εξο­ρία, εκείθεν η αληθινή μας πατρίδα.
Δεν σε είπον και άλλην φοράν; Οκτώ έτη εις την αρχήν είχα μάχην φρικτήν μετά των δαιμόνων. Κάθε νύκτα λυσσώδης αγών και την ημέραν οι λογισμοί και τα πάθη. Ήρχοντο με σπαθιά, αξίνες, μπαλτάδες και φτυάρια.
- Όλοι επάνω του! φώναζαν. Μαρτύριον ετραβούσα.
- Πρόφθασε, Παναγία μου! φώναζα- και άρπαζα ένα- και δος του εκτυπούσα στους άλλους˙ έσπαζα τα χέρια μου στα ντουβάρια.
Και κατά τύχην ήλθε κάποιος γνωστός μας από τον κόσμον, να μας ιδή. Και την νύκτα τον έβαλα στο μικρό μου καλυβάκι να κοιμηθή. Και έρχονται οι δαίμονες, καθώς είχαν συνήθειαν εις εμένα, και τον πιάνουν στο ξύλο, και βάζει κάτι φωνές! Έφριξεν ο άνθρωπος. Κόντευσε να τα χάση. Τρέχω ευθύς.
- Τι έχεις; τον λέγω.
- Οι δαίμονες, λέγει, παρ’ ολίγον με έπνιγαν! Με σκότωσαν στο ξύλο!
- Μη φοβείσαι, τον λέγω, εδικές μου ήταν αυτές και απόψε κατά λάθος τις έφαγες εσύ! Όμως μην ανησυχής. Τον είπα και άλλα τοιαύτα φαιδρά να τον ηρεμήσω. Άλλ’ εστάθη αδύνατον. Δεν ημπορούσε πλέον να μείνη στον τόπον εκείνον του μαρτυρίου.
Έντρομος εκύτταζε δεξιά-αριστερά και παρεκάλει να φύγη. Νύχτα-μεσάνυχτα τον ωδήγησα στην Αγία Άννα και επέστρεψα.
Ήμεθα εις τον Άγιον Βασίλειον τότε.
Λοιπόν μετά οκτώ έτη τοιαύτα, από το ξύλον, όπου έδινα κάθε ημέραν στο σώμα μου δια τον πόλεμον της σαρκός, από την νηστείαν που έκαμα,αγρυπνίαν και λοιπά αγωνίσματα, έγινα πτώμα. Και έπεσα ασθενής. Καιαπελπίσθηκα πλέον ότι δεν υπάρχει ελπίς να νικήσω τους δαίμονας και τα πάθη.
Και μίαν νύκτα όπως ήμουν καθήμενος άνοιξεν η θύρα. Εγώ σκυφτός ευχόμην νοερώς και δεν κύτταξα. Είπα ότι ο π. Αρσένιος άνοιξε. Κατόπιν αισθάνο­μαι κάτω μου ένα χέρι να με ερεθίζη προς ηδονήν. Κυττάζω και βλέπω τον δαίμονα της πορνείας, τον ψωριάρη. Όρμησα επάνω του ωσάν σκύλος – τέτοια μανία τον είχα – και τον άρπαξα. Και στην αφήν μου αι τρίχες του ήσαν όπως του χοίρου. Και έγινεν άφαντος. Εγέμισε βρώμα όλος ο τόπος. Και απ’ αυτήν την στιγμήν έφυγε μαζί του και ο πόλεμος της σαρκός. Και έγινα πλέον ως βρέφος σε μεγάλην απάθειαν.
Εκείνο το βράδυ μου έδειξεν ο Θεός την κακίαν τού Σατανά.
Ήμην πολύ υψηλά εις ένα ωραίον μέρος, και κάτωθεν μεγάλη πλατέα, και πλησίον η θάλασσα. Και είχαν στήσει οι Δαίμονες μυριάδες παγίδες. Και επερνούσαν οι μοναχοί- και πίπτοντας αι παγίδες άλλον έπιαναν από το κεφάλι, άλλον από το πόδι, άλλον από το χέρι, από τα ρούχα, από όπου ήτον τρόπος τον καθένα. Ο δε βύθιος δράκων είχε το κεφάλι του έξω από την θάλασσαν και – βγάζων πυρ από το στόμα του, μάτια και μύτη – έχαιρε και ηγάλλετο εις την πτώσιν των μοναχών. Εγώ δε βλέπων τον ύβριζα.
- Ω βύθιε δράκον! έλεγα. Δι’ αυτό μας απατάς και μας παγιδεύεις!
Και συνήλθα έχων χαράν και θλίψιν ομοίως. Χαράν, διότι είδον τες παγίδες του Διαβόλου. Θλίψιν δια την πτώσιν μας και τον κίνδυνον, όπου κινδυνεύομεν εφ’ όρου ζωής.
Έκτοτε ήλθα εις μεγάλην ειρήνην και προσευχήν. Αλλά δεν παύει αυτός.Εγύρισε κατ’ επάνω μου τους ανθρώπους. Δι’ αυτό σου τα γράφω, να κάμετε υπομονήν συ και οι λοιποί αδελφοί.
Είναι αγώνας εις αυτήν την ζωήν, αν θέλης να κερδίσης, δεν είναι αστεία! Με τα ακάθαρτα πνεύμα­τα πολεμείς, όπου δεν μας ρίχνουν γλυκά και λουκού­μια, αλλά σφαίρες οξείες που θανατώνουν ψυχήν, όχι σώμα.
Πλην μη λυπήσαι. Μη δειλιάς. Έχεις βοήθειαν. Εγώ σε βαστάζω. Σε είδα κατά αλήθειαν εχθές εις τον ύπνον μου, ανεβαίναμε μαζί προς τον Χριστόν.Λοιπόν, ανάστα και δράμε οπίσω μου.
Μόνον πρόσεχε, αφού είδες τες παγίδες των πονηρών και αλλοίμονον εις εκείνον που πιάσουν.
Εύκολα δεν ημπορεί από τα νύχια τους να ξεφύγη.
Βεβαίως δεν ημπορεί – όσον και αν το θέληση – ο Διάβολος μόνος να μας κολάση, εάν ημείς δεν συνερ­γήσαμεν στην κακίαν του˙ άλλ’ ούτε πάλιν ο Θεός θέλει μόνος Του να μας σώση, εάν και ημείς δεν γίνωμεν συνεργοί της Αυτού χάριτος εις την σωτηρίαν μας. Πάντοτε βοηθεί ο Θεός, πάντα προφθάνει, αλλά θέλει και ημείς να εργασθούμεν, να κάμωμεν εκείνο όπου ημπορούμεν.
Όθεν μη λέγης ότι δεν επρόκοψες, και διατί δεν επρόκοψες, και άλλα παρόμοια. Διότι η προκοπή δεν έγκειται εις μόνον τον άνθρωπον, καν θελήση, καν και πολύ κοπιάση. Η δύναμις του Θεού, η χάρις Του η ευλογημένη, αυτή κάμνει το παν, όταν το εξ ημών λάβη. Αυτή σηκώνει τον πεσμένον, αυτή ανορθοί τον κατερραγμένον.
Αυτόν τον Θεόν και Σωτήρα ημών να παρακαλούμεν και ημείς εξ όλης καρδίας να έλθη, να σφίξη τον παράλυτον, να εγείρη τον τετραήμερον Λάζαρον, να δώση οφθαλμούς εις τον τυφλόν, να θρέψη τον πεινασμένον.

Από το βιβλίο «Έκφραση Μοναχικής Εμπειρίας» του μακαριστού γέροντα Ιωσήφ του Ησυχαστή το οποίο περιέχει επιστολές προς τα πνευματικά του παιδιά.