ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ: ΜΑΚΑΡΙΟΙ ΟΙ ΕΙΡΗΝΟΠΟΙΟΙ!

«Μακάριοι εἶναι οἵ εἰρηνοποιοί γιατί αὐτοί θά ὀνομασθοῦν παιδιά τοῦ Θεοῦ»
Ματθαίος 5,9 

ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ: ΑΚΟΥΕ, ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ, ΚΑΙ ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΟΥ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΑΝ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΣΟΥ!

«Άκουε, παιδί μου, και συμμορφώσου προς την παιδαγωγίαν του πατρός σου, δια να γίνης και να μείνης σοφός μέχρι των γηρατείων σου».

Παροιμίες 19,20 

ΙΕΡΟΚΗΡΥΞ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ: ΤΙ ΤΑ ΘΕΣ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ;

Ιεροκήρυξ Δημήτριος Παναγόπουλος: Τι τα θες τα χρόνια πολλά; Τα χρόνια πολλά μπροστά στήν αἰωνιότητα εἶναι ἀστεία. Ο ἄνθρωπος ἀγαπητοί μου εἶναι αἰώνιος. 

ΓΕΡΩΝ ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΣΤΑΥΡΟΒΟΥΝΙΩΤΗΣ: ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟ ΝΑ ΣΕ ΠΙΑΣΕΙ Η ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ, ΟΤΑΝ ΒΟΗΘΟΣ ΚΑΙ ΕΝΙΣΧΥΤΗΣ ΣΟΥ, ΕΙΝΑΙ Ο ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟΣ ΘΕΟΣ!

Γέρων Γερμανός Σταυροβουνιώτης: Εἶναι ἀδύνατον νά σε πιάσει η ἀπελπισία, ὅταν θυμηθεῖς ὅτι βοηθός καί ενισχυτής σου εἶναι ο Παντοδύναμος Θεός.

(Περί Ἀπελπισίας) 

ΜΕΓΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ: ΑΝ ΘΕΛΗ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΗ ΩΣ ΤΗ ΔΥΣΗ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΝΑ ΦΘΑΣΗ ΣΤΗΝ ΑΓΙΟΤΗΤΑ!

Άγιος Αντώνιος: Αν θέλη ο άνθρωπος, μπορεί από την ανατολή ως τη δύση του ηλίου να φθάση στην αγιότητα, με τη δύναμη της μετανοίας. 

ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ: ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΙ ΤΟΣΟ ΤΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟ, ΟΣΟ ΤΟ ΝΑ ΕΡΓΑΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ!

Μέγας Βασίλειος: Τίποτα δεν χαρακτηρίζει τόσο το Χριστιανό, όσο το να εργάζεται για την ειρήνη. Γι’ αυτό για την προσπάθεια αυτή ο Κύριος μας υποσχέθηκε πολύ μεγάλη αμοιβή.

(Τοῖς ἕν Ταρσῷ περί Κυριακόν, ΕΠΕ 3, 254) 

ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ: ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙ ΤΗ ΤΕΛΕΙΑ ΑΓΑΠΗ!

Μέγας Βασίλειος: Δεν μπορεί οποιοσδήποτε να αποκτήσει τη τέλεια αγάπη, παρά μόνο εκείνος που απέβαλε τον παλιό εαυτό του. 

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΟΡΦΟΥ ΝΕΟΦΥΤΟΣ: ΤΑ ΦΩΤΑ, ΛΕΓΟΝΤΑΙ ΦΩΤΑ ΣΕ ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟ ΑΡΙΘΜΟ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΡΙΑ ΦΩΤΑ!

ΓΕΡΩΝ ΕΦΡΑΙΜ ΑΡΙΖΟΝΑΣ: ΚΑΘΕ ΨΥΧΗ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΑΠΟ ΣΤΙΓΜΗΝ ΕΙΣ ΣΤΙΓΜΗΝ ΤΟ ΤΗΛΕΓΡΑΦΗΜΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΥΡΑΝΟΥΣ!

Γέρων Εφραίμ Αριζόνας: Κάθε ψυχή περιμένει από στιγμήν εις στιγμήν το τηλεγράφημα από τους ουρανούς, δια να διαλύση πάσαν σχέσιν με τα γήινα. Να σφραγισθή ο καιρός της πανηγύρεως, να αποδοθή ακριβής λογαριασμός του πνευματικού εμπορίου και να τακτοποιηθή η αιωνιότης ή εις ύψος ή εις βάθος. (πατρικαί νουθεσίαι περί μνήμης θανάτου σελ.195).

ΓΕΡΩΝ ΕΦΡΑΙΜ ΑΡΙΖΟΝΑΣ: ΤΑ ΔΑΙΜΟΝΙΑ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΠΟΛΥ ΤΗΝ ΝΗΣΤΕΙΑ!

Γέρων Εφραίμ Αριζόνας: Τα δαιμόνια φοβούνται πολύ τη νηστεία, διότι η νηστεία είναι ο καθαιρέτης αυτών. «Το γένος τούτο (δηλαδή το γένος των δαιμόνων) ουκ εκπορεύεται ει μη εν προσευχή και νηστεία», είπε ο Κύριος (Ματθ. ιζ’ 21). Γι’ αυτό οι άγιοι πατέρες, πάντα, κάθε έργο κατά Θεόν το ξεκινούσαν με νηστεία. Πίστευαν ότι η νηστεία είναι πολύ ισχυρή και έλεγαν ότι το Πνεύμα το Άγιον δεν επισκιάζει, όταν ο άνθρωπος είναι εμπεπλησμένος τροφής και το στομάχι του γεμάτο. Αλλά και κάθε χριστιανός, που επιθυμεί την κάθαρσι, πρέπει να ξεκινήση από το θεμέλιο, το οποίον είναι η νηστεία, η προσευχή και η νήψις. Όταν σμίξουν νηστεία, προσευχή και νήψις, τότε ο άνθρωπος έρχεται εις μέτρον μέγα.

ΟΣΙΟΣ ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ ΣΑΧΑΡΩΦ: Η ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ ΕΧΕΙ ΠΟΛΛΟΥΣ ΒΑΘΜΟΥΣ!

Γέρων Σωφρόνιος Σαχάρωφ: Η ταπείνωση έχει πολλούς βαθμούς. Πρώτον, είναι η επίγνωση της αμαρτωλότητος. Δεύτερον, συγκρίνει ο άνθρωπος τον εαυτό του με τον τέλειο νόμο και βλέπει ότι είναι χειρότερος από όλο τον κόσμο. Τρίτον, δέχεται τα χαρίσματα ως δώρα Θεού. Τέταρτον, βλέπει την ταπείνωση του Χριστού.

ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΓΑΛΑΚΤΙΑ: ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣΘΕ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΧΗ "ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ"!

Γερόντισσα Γαλακτία: «Να προσεύχεσθε με την ευχή <Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με>, αλλά και Τριαδολογικά. Εγώ λέγω»:

«Πατέρα επουράνιε συγχώρεσέ με, Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με, Πνεύμα Άγιον φώτισέ με».

Ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΑΦΗΝΕΙ ΚΑΝΕΝΑΝ, ΕΜΕΙΣ ΤΟΝ ΑΦΗΝΟΥΜΕ!

Ο Θεός δεν αφήνει κανέναν, εμείς τον αφήνουμε. 

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ: ΟΤΑΝ ΑΣΠΑΖΕΣΤΕ ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΙΕΡΕΑ ΣΑΣ, ΑΣΠΑΖΕΣΤΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΛΥΣΙΔΑ ΤΩΝ ΟΣΙΩΝ ΚΑΙ ΑΓΙΩΝ ΙΕΡΕΩΝ ΚΑΙ ΙΕΡΑΡΧΩΝ!

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς: Όταν ασπάζεστε το χέρι του ιερέα σας, ασπάζεστε όλη την αλυσίδα των οσίων και αγίων ιερέων και ιεραρχών, από τους αποστόλους μέχρι σήμερα. Είναι μεγάλη η τιμή που σου δίδετε. Να το εκτιμάς αυτό, να το περιφρουρείς, να το φυλάσσεις ως παρακαταθήκηκ ιερά. Ασπάζεσθε όλους τους επιγείους Αγγέλους και ουρανίους ανθρώπους, που όταν ήταν στη γη εκοσμούσαν την Εκκλησία και τώρα στολίζουν τον ουρανό.

ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΤΟΥΔΙΤΗΣ: ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΟΛΗ ΚΥΡΙΟΥ ΝΑ ΜΗ ΣΙΩΠΟΥΜΕ, ΟΤΑΝ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ Η ΠΙΣΤΗ!

Άγιος Θεόδωρος Στουδίτης: Είναι εντολή Κυρίου να μη σιωπά κάποιος σε περίσταση που κινδυνεύει η Πίστη. Διότι λέγει "Λάλει και μη σιωπήσης" [Πράξ. 18, 9]. Και "Εάν υποχωρήση δεν ευδοκεί η ψυχή μου σ' αυτόν" [Εβρ. 10,38]. Kαί "Αν αυτοί σιωπήσουν, οι λίθοι θα κράξουν" [Λουκ. 19, 40]. Ώστε όταν πρόκειται περί πίστεως, δεν είναι δυνατόν να πη κανείς "Εγώ ποιός είμαι; Ώστε και αυτός ο πένης, θα στερηθεί κάθε απολογία την Ημέρα της Κρίσεως, καθώς θα κριθεί και δια τούτο μόνον.

ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ: ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ ΠΡΟΚΟΠΗ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ!

 Με το ζόρι προκοπή δεν γίνεται!

Γεροντικό

 

Πήγαν κάποιοι στον αββά Αντώνιο και του είπαν:
- "Πές μας κάποιο λόγο πώς να σωθούμε".
Και ο Γέροντας τους λέει:
- "Ακούσατε τί λέει η Γραφή; Σας αρκεί αυτή".
Aλλά αυτοί είπαν:
- "Θέλουμε και από σένα, πάτερ, να ακούσουμε".
Και ο Γέροντας τους είπε:
- "Το Ευαγγέλιο λέει: Άν κάποιος σε χτυπήσει στο δεξί μάγουλο, γύρισέ του και το άλλο".
- "Δεν μπορούμε -του λένε- να το κάνουμε αυτό".
- "Εάν δεν μπορείτε να στρέψετε και το άλλο -λέει ο Γέροντας- υπομείνετε τουλάχιστον το ράπισμα στο ένα".
- "Ούτε αυτό μπορούμε", του απαντούν.
Ξαναμιλάει ο Γέροντας:
- "Εάν ούτε αυτό μπορείτε,μήν ανταποδίδετε τα ίσα".
Λένε πάλι:
- "Ούτε αυτό μπορούμε".
Τότε ο Γέροντας γυρνάει και λέει στον μαθητή του:
- "Κάνε τους λίγο κουρκούτι, γιατί είναι άρρωστοι. Εάν το ένα δεν μπορείτε και το άλλο δεν θέλετε, τί να σας κάνω; Με το ζόρι προκοπή δεν γίνεται".

Ο ΠΑΠΑ ΗΛΙΑΣ ΣΤΟ ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΡΙΟ "ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ"

Ο παπα- Ηλίας στο θεραπευτήριο «Ευαγγελισμός»

 
Ο παπα- Ηλίας στο θεραπευτήριο «Ευαγγελισμός» είχε ζεστό κονάκι για τον αποκαρδιωμένο. Κάθε μέρα από τις 4 το απόγευμα μέχρι τις δέκα το βράδυ παρείχε πλούσια νοσηλεία με πολλή υπομονή στους περιπεσόντας εις τους ληστάς και καυτηρίαζε και βαλσάμωνε ψυχές. Σε κανένα δεν αρνείτο να τον ακούση, όσο κουρασμένος και να ήταν. Πάντοτε με το επιτραχήλιο καθισμένος στην «ηλεκτρική καρέκλα», όπως συνήθιζε να την χαρακτηρίζη, άκουγε με πρόσωπο εκστατικό τον μετανοούντα. Έδειχνε ότι σε πρόσμενε στο εξομολογητήριο. Πόσα δεν άκουσε εκείνο το «περίπτερο» που είχε στήσει στην γωνιά της εκκλησιάς του Ευαγγελισμού. Για να διευκολύνη τους προσερχομένους στην εξομολόγηση, έγραψε μικρό βιβλίο, επιγράφοντας το «Γιατί δεν του ανοίγεις;», με εικόνα στο εξώφυλλο τον Κύριο που κτυπά την χωρίς μάνταλο πόρτα . Τις πρωινές ώρες περιεφέρετο στους θαλάμους των ασθενών κάθε μέρα. Παρηγορούσε, εξωμολογούσε και βοηθούσε τους εγκαταλελειμμένους. Πολλές φορές θεάθηκε μ’ ένα χαρτί στα χέρια να πηγαίνη από γραφείο σε γραφείο, για να βγάλει πιστοποιητικό απορίας για εγκαταλελειμμένους, μέχρι και αγιορείτες κελλιώτες και σκητιώτες. Παρακινούσε τους ασθενείς στην εξομολόγηση, χωρίς να γίνεται φορτικός και ανεπιθύμητος. Την γνώριζε καλά την τέχνη των τεχνών, την διαποίμανση των ψυχών. Στην εμμονή της αμαρτίας ήταν άτεγκτος, και μάλιστα στους ρασοφόρους. Είχε την εκτίμηση και τον σεβασμό όλου του προσωπικού. 
 
Αργότερα τον έκαναν εκόντα-άκοντα επίσκοπο και σβήστηκε η εστία του Ευαγγελισμού. Πολλοί νοστάλγησαν τις θείες Λειτουργίες και τα απλά του και συγκροτημένα κηρύγματα∙ ιδιαιτέρως της εξομολόγησης την Χάρη. Τότε άκουσα να λέγη ένας Χριστιανός: «Χάσαμε τις εφεδρείες μας».
 
Ως επίσκοπο τον απέσυρε η Εκκλησία, γιατί δεν άντεχε καλόγερο στην υψηλή της αυλή… Πετράδια της μίτρας του ήταν η απλότητα, το ευπροσήγορο και προσηνές, το φιλακόλουθο και, το πιο πολύτιμο, η πατρότητα. Δεν σε άφηνε στο στόμα του λύκου∙ σου σφύριζε κυριολεκτικά να σε γλυτώση. Τον είπαν σκληρό και τραχύ, γιατί δεν έφευγε από τις αρχές του με τίποτε. Ο πατήρ Ηλίας θα μείνη στην ιστορία των αρχιερέων γνωστός για την ταπεινοφορία του, την ευτέλεια των αμφίων και των ενδυμάτων του. Τα άμφιά του ήταν από τα φθηνότερα υφάσματα της εκκλησιαστικής αγοράς. Είχε και άλλα κοσμήματα, που δεν πρέπει να παραλείψω. Την ελεημοσύνη, την οποία προτιμούσε υπέρ παν άλλο. Πολλές φορές πλήρωσε χρέη, να μη χάσουν την κατοικία τους. Και οικοτροφείο διατηρούσε με τον πατέρα Ευσέβιο για άστεγους φοιτητές. Ένα ακόμη κόσμημα: το πνεύμα της μαθητείας, το οποίο δεν εγκατέλειψε μέχρι τα βαθειά του γεράματα. Για να λειτουργήση το μοναστήρι του επί τη βάσει του ορθοδόξου μοναχισμού και όχι με δικά του πρότυπα, ρωτούσε πάντα σαν μικρό παιδί.
 
Μετά τον διωγμό του δεν έμεινε ανενέργητος και αδρανής. Επέστρεψε στο εξομολογητάριο και ίδρυσε με πολλούς κόπους γυναικεία Μονή. Επισυνήγαγε πνευματικές κόρες του, που μαρτυρούν μέχρι σήμερα απροσποίητα και ανεπίδευτα τον Χριστό. Δεν προχώρησαν σε καινοφανή πράγματα, αλλ’ έμειναν στις παραδόσεις του πατρός Ηλία, όπως ακριβώς τις παρέλαβε από τον γέροντα Αμφιλόχιο Μακρή.
 
Έπειτα από μακροχρόνια ασθένεια ανεπαύθη εις την Μονήν. Υπάρχει τόμος αφιερωμένος στην μνήμη του.
 
Από το βιβλίο: «Μορφές που γνώρισα να ασκούνται στο σκάμμα της Εκκλησίας»
Ιερά Μονή Δοχειαρίου, Άγιον Όρος
Γραφικές Τέχνες – Εκδόσεις: «Το Παλίμψηστον»

ΟΙ ΚΟΡΕΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

ΟΙ ΚΟΡΕΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ!

 

Κάποια ενάρετη γυναίκα είχε δυο όμορφες κόρες, τις οποίες δίδασκε να πορεύονται την εν Θεώ ζωή και να τρέφουν την ίδια ευλάβεια στην Παναγία, όπως έκανε και η ίδια μέχρι τότε.
Όταν πέθανε ο άντρας της, πτώχευσε και μη έχοντας χρήματα να παντρέψει τις κόρες της, φοβόταν μήπως εξ ανάγκης προδώσει την τιμή τους…
Τότε, έχοντας βαθιά πίστη στο Θεό, πήγε με τις κόρες της στην Εκκλησία, στάθηκε μπροστά στην εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου και της είπε με δάκρυα:
- Δέσποινα των Αγγέλων, Μητέρα των ορφανών και των φτωχών βοήθεια, με όλη μου την ψυχή παραδίδω στην αγία σκέπη και κηδεμονία σου αυτές τις δύο ορφανές κόρες… Στο εξής εσύ να τις κυβερνάς διότι εγώ δεν μπορώ πια να τις φυλάξω χωρίς να προκαλέσω ζημιά στη ψυχή και το σώμα τους, επειδή είμαι πολύ φτωχιά και άπορη... Σε ικετεύω, κατά την άπειρη Ευσπλαχνία σου, στο εξής Εσύ να τις σκεπάζεις με τη Θεία Πρόνοια και να τις διαφυλάττεις, ώστε να μην μολύνουν την παρθενία τους μόνο και μόνο από ανάγκη…
 
Αφού είπε αυτά τα λόγια η ευλαβής μητέρα πήρε τα χέρια των θυγατέρων της και τα άγγισε με τα χέρια της Παναγίας, πάνω στην ιερή εικόνα, εις ένδειξη συμφωνίας. Μ’ αυτόν τον τρόπο, ανέθεσε στην Παναγία να είναι η Μητέρα τους από την ώρα εκείνη και όχι πλέον η ίδια.
Μετά από αυτή την πράξη, επέστρεψαν όλες στο σπίτι τους.
Μόλις πλησίασαν στην πόρτα είδαν έναν αστραπόμορφο νέο να κρατάει ένα βαλάντιο γεμάτο με αργύρια και να λέει στην μητέρα:
- Η Ουράνια Βασίλισσα σου τα στέλνει αυτά τα χρήματα για να φροντίσεις τις κόρες σου.
Η γυναίκα πήρε με ευγνωμοσύνη το δώρο της Παναγίας! Έπειτα γονάτισε να την ευχαριστήσει για την άμεση ανταπόκριση και θαυμαστή βοήθεια ενώ ο άγγελος έφευγε για τους ουρανούς!
Αυτά τα χρήματα η γυναίκα τα ξόδεψε για να αγοράσει ρούχα και όλα τα αναγκαία για την ζωή των θυγατέρων της. Οι πονηρές γειτόνισσες όμως, που ήξεραν την προηγούμενη φτώχεια τους τις κατέκριναν και τις δυσφημούσαν με άδικα και αισχρά λόγια. Έλεγαν ότι η μητέρα τους τις εξέδιδε σε κάποιον πλούσιο για να παίρνει χρήματα…
Όταν άκουσε η ευλαβής εκείνη γυναίκα τις συκοφαντίες, λυπήθηκε πολύ. Όσο περνούσαν οι μέρες τόσο αύξαναν και τα κουτσομπολιά μέχρι που τα έμαθαν όλοι πια στην πόλη.
Μη υποφέροντας άλλο πια τα λόγια του κόσμου, είπε στις κόρες της:
 
- Πηγαίνετε κόρες μου στην πολυεύσπλαχνη Μητέρα σας και ικετεύσατέ την με δάκρυα και ταπεινή καρδιά η αγαθότητά της να σας βοηθήσει να λυτρωθείτε από τις γλώσσες των ανθρώπων. Εάν το ζητήσετε με βαθιά πίστη, τότε κι Εκείνη η Πολυέλεος Μητέρα θα σας ακούσει όπως μας άκουσε και την προηγούμενη φορά και μας βοήθησε!
Στη μητρική της παρακίνηση υπάκουσαν αμέσως οι κόρες και, αφού έφτασαν στον ιερό ναό, έκαναν όπως τις δίδαξε η μητέρα τους.
Προσευχήθηκαν με πολλά δάκρυα και θερμή πίστη κι έπειτα επέστρεψαν πάλι πίσω στο σπίτι τους ελπίζοντας ότι θα τους στείλει πάλι η Παναγία την απαραίτητη βοήθεια. Έτσι και έγινε.
Η κουροτρόφος Βασίλισσα δέχτηκε την ταπεινή ικεσία και τα δάκρυα των μικρών κοριτσιών και τις δικαίωσε θαυματουργικά.
Σε μια γιορτή, όπου ήταν μαζεμένη όλη η πόλη στην Εκκλησία της Μητρόπολης και ένας Πνευματικός έκανε διδασκαλία, ήταν εκεί και η μητέρα με τις δυο κόρες της. Στη μέση της διδαχής και ενώ ο διδάσκαλος ξεκουραζόταν λίγο, βλέπουν όλοι έναν ωραιότατο άγγελο να μπαίνει από ένα παράθυρο κρατώντας στα χέρια του δύο ωραία και θαυμάσια στεφάνια από λευκά τριαντάφυλλα και άλλα ευωδιαστά άνθη. Πλησιάζει τις δύο αυτές νέες και τους λέει:
- Αυτά τα δύο ευωδιαστά στεφάνια από άνθη σας τα στέλνει η Βασίλισσα των Ουρανών, ως σημείο της παρθενίας σας!
 
Λέγοντας αυτά τα λόγια, τους έβαλε τα στεφάνια στο κεφάλι τους κι έπειτα έγινε άφαντος.
Αλήθεια, φαντάζεστε τι ευφροσύνη ένιωσαν οι νέες και τι έκπληξη όλοι οι παρευρισκόμενοι; Η διδαχή έμεινε ατελείωτη. Ο Αρχιερέας μαζί με τους άρχοντες έσπευσαν αμέσως να ασπαστούν τα ουράνια αυτά στεφάνια… Ο κόσμος συναγωνιζόταν ποιος θα παινέψει πιο πολύ αυτές τις νέες… Έπειτα όλοι μαζί τις συνόδεψαν με τιμές στο σπίτι τους.
Εκείνες, παρόλες τις τιμές που δέχτηκαν, δεν έδειξαν διόλου κενοδοξία ή περηφάνια, αλλά με πολύ ταπείνωση ευχαρίστησαν την Βασίλισσα των Ουρανών!
Ο Αρχιερέας μαζί με τους μεγιστάνες της πόλης ξόδεψαν αμέτρητα πλούτη και έχτισαν δύο Μοναστήρια στο όνομα της Υπεραγίας Θεοτόκου. Μετά ψήφισαν την κάθε μια κόρη ως Ηγουμένη για το κάθε ένα Μοναστήρι.
Εκεί, οι κόρες της Παναγίας έζησαν ενάρετο βίο και πολλές άλλες θυγατέρες αρχόντων από διάφορες πόλεις ακούγοντας την καλή τους φήμη και θεάρεστη πολιτεία, εγκατέλειπαν τα πλούτη τους και την μάταια δόξα για να δώσουν Υπακοή στα Μοναστήρια τους. Μάλιστα, τόσο αυξήθηκαν οι αφιερωμένες ψυχές μέσα σ’ αυτά και όλοι έτρεφαν τόση μεγάλη ευλάβεια, ώστε θεωρήθηκε ότι ήταν μεγάλη τιμή και μακαριότητα να συνταχτεί κανείς στα ευλογημένα εκείνα μοναστήρια!
Η ώρα της τελευτής της κάθε Ηγουμένης ήταν αγιότατη και ενώ τα άγια λείψανά τους ευωδίασαν, οι μακάριες τους ψυχές αναχώρησαν για την Βασιλεία των Ουρανών!
Με τις πρεσβείες τους, εκεί ευχόμαστε και όλοι μας να συνευρεθούμε! Αμήν.

Από το βιβλίο «Αμαρτωλών Σωτηρία

ΓΕΡΩΝ ΑΡΣΕΝΙΟΣ Ο ΣΠΗΛΑΙΩΤΗΣ: ΤΑ ΜΗΛΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ!

 Γέρων Αρσένιος ο Σπηλαιώτης

«Τα μήλα της Θεοτόκου»

 

«Μια φορά – διηγείται ο παππούς – ανεβαίνοντας κατά τον χειμώνα το χιονισμένο μονοπάτι, όταν κοντέψαμε στην Παναγία, είτε από δαιμονικήν ενέργειαν, είτε για να μας δοκιμάσει η Παναγία μας, έπιασε μια τόσο πυκνή ομίχλη, ώστε δεν βλέπαμε ούτε βήμα μπροστά μας. Μου λέει ο Γέροντας : “π. Αρσένιε, εδώ πάνω οι τόποι είναι επικίνδυνοι. Μπορεί να πέσουμε σε κανέναν γκρεμό. Καλύτερα ας διανυκτερεύσουμεν εδώ και το ίδιον είναι”. Tί να σας πω, βγάλαμε τόσο ωραίαν αγρυπνίαν, που δεν θα την ξεχάσω! Το πρωί, μόλις έφεξε, τί να δούμε; Ήμασταν έξω από την Παναγίαν. Ήταν κι αυτό δώρο της Παναγίας μας.
 
Ναι, αλλά μιάν άλλη φορά που ανεβήκαμε βράδυ εξαντλημένοι, παϊλντισμένοι, τί οικονόμησε η καλή Μητέρα μας; Μπαίνοντας μέσα στον ναόν, μοσχοβολούσε η εκκλησία από δύο ολόφρεσκα μήλα, κολλημένα μπροστά από την εικόνα της. Ο Γέροντας πιο τολμηρός μου λέει: “π. Αρσένιε, αυτά τα μήλα θα τα φάμε. και θα τραβήξουμε κομποσχοίνι σ΄ αυτόν που τα αφιέρωσε. Για μας τ΄ άφησε, επειδή έχουμε ανάγκη”.
 
Μόλις όμως τα φάγαμε – και ήταν τόσο γλυκά, ώστε λέγαμε ότι είναι σαν παραδεισένια – τότε άνοιξε ο νους μας και κοιτούσαμε ο ένας τον άλλον. “Tί καιρός είναι τώρα π. Αρσένιε;” Ήταν περίπου τέλη Φεβρουαρίου. “Πού βρεθήκαν τέτοια εποχή τόσο φρέσκα μήλα;” Αμέσως τότε πέσαμε με δάκρυα μπροστά στην εικόνα κι ευχαριστούσαμε, για το ουράνιο αυτό δώρο, την Παναγία μας, που μας εφρόντιζε σαν σπλαχνική μανούλα. Την εποχήν εκείνην ούτε ψυχεία υπήρχαν. Γι’ αυτό δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι ήταν δώρο της Παναγίας μας».
 
ΠΗΓΗ: ΙΩΣΗΦ Μ.Δ., Ο ΓΕΡΩΝ ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΟΣΠΗΛΑΙΩΤΗΣ (1886 – 1983), ΣΥΝΑΣΚΗΤΗΣ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΙΩΣΗΦ ΤΟΥ ΗΣΥΧΑΣΤΟΥ, 2008, σ.109 κ.ε.

2024- ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!