ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ ΠΑΥΛΟΣ: ΟΛΟΙ ΟΣΟΙ ΑΓΙΑΣΘΗΚΑΝ, ΕΙΧΑΝ ΠΕΙΡΑΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΕΜΠΟΔΙΑ!

Μητροπολίτης Σιατίστης Παύλος: Όλοι όσοι αγιάστηκαν είχαν πειρασμούς, εμπόδια... όμως είχαν αλλού το μυαλό τους να αρέσουν στο Θεό και όχι στους ανθρώπους. 

ΓΕΡΩΝ ΘΑΔΔΑΙΟΣ ΤΗΣ ΒΙΤΟΒΝΙΤΣΑ: ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ!

Γέρων Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα: Τι είναι η κατάθλιψη; Ένας συνδυασμός σκέψεων. Ένας άνθρωπος συνδυάζει το ένα, το άλλο, το τρίτο … Σκέφτεται: θα υπάρξει αυτό, θα υπάρξει αυτό … Πρέπει να σταματήσουμε να μαντεύουμε πώς και τι θα συμβεί. Όλοι μαζεύουμε το μυαλό μας, πώς θα είναι όλα – αυτό ή εκείνο. Και στο τέλος, ο Κύριος τα κανονίζει όλα με εντελώς διαφορετικό τρόπο. Και μετά τι σπαταλήσαμε τα νεύρα μας και ανησυχούσαμε;

ΑΓΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΗΣ ΒΥΡΙΤΣΑ: Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΑΣ ΠΡΟΦΥΛΑΣΣΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΥΠΟΒΟΛΕΣ ΤΩΝ ΣΚΟΤΕΙΝΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ!

Άγιος Σεραφείµ της Βύριτσα: Η προσευχή μάς προφυλάσσει από τις υποβολές των σκοτεινών δυνάμεων. Και η πιο δυνατή προσευχή είναι η προσευχή των συγγενών και των φίλων μας. Η προσευχή της μάνας μας ή κάποιου φίλου μας έχει πολλή δύναμη. 

ΟΣΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ Ο ΠΑΡΗΓΟΡΗΤΗΣ: ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΕΙΤΕ ΣΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!

Στάρετς Σάββας ο Παρηγορητής: Προσευχηθείτε στη Μητέρα του Θεού, όταν η καταιγίδα της εχθρότητας και της κακίας ξεσηκώνεται στο σπίτι σας. Αυτή η Πανάγαθη και Κραταιά, πάρα πολύ εύκολα μπορεί να ειρηνεύσει τις ανθρώπινες καρδιές. Η ειρήνη και η αγάπη προέρχονται σαν από Πηγή, από τον ένα Θεό. Αλλά η Δέσποινά μας , ενωμένη με τον Θεό και ως Μητέρα του Χριστού προσεύχεται θερμά υπέρ ειρήνης του σύμπαντος κόσμου, πολύ περισσότερο υπέρ πάντων των χριστιανών.

Ξεκινώντας την προσευχή στην Κυρία Θεοτόκο, πριν από την προσευχή να είσαι πεπεισμένος ότι δεν θα φύγεις απ’ Αυτή , χωρίς να λάβεις έλεος. 

ΑΓΙΟΣ ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ ΠΟΠΟΒΙΤΣ: Η ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΞΕΚΙΝΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΛΛΗΨΗ ΤΟΥ!

Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς: Η αθανασία του ανθρώπου ξεκινά από τη σύλληψή του μέσα στην κοιλία της μητέρας του. Και πότε αρχίζει ο παράδεισος και η κόλαση του ανθρώπου;
Από την ελεύθερη επιλογή για το θεϊκό αγαθό ή για το δαιμονικό κακό, για τον Θεό ή για τον διάβολο. Και ο παράδεισος μα και η κόλαση του ανθρώπου αρχίζουν εδώ από τη γη για να συνεχιστούν αιώνια στην άλλη ζωή.
Τί είναι ο παράδεισος; Είναι η αίσθηση της παρουσίας του Θεού. Άμα ο άνθρωπος αισθάνεται εντός του τον Θεό, είναι ήδη στον παράδεισο, γιατί όπου είναι ο Θεός εκεί είναι και η Βασιλεία του Θεού, εκεί και ο παράδεισος. 

Ο ΕΛΑΦΡΥΣ ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ

Ο ελαφρύς κανόνας του οσίου Σεραφείμ του Σάρωφ

Ο ελαφρύς κανόνας του οσίου Σεραφείμ του Σάρωφ με εντολή της Βασίλισσας των Ουρανών για τους χριστιανούς των εσχάτων χρόνων Στάρετς Σάββας ο Παρηγορητής (1898 – 27 Ιουλίου 1980).
Ο Στάρετς έτρεφε ιδιαίτερη, μπορεί να πει κανείς, τρυφερή αγάπη και αφοσίωση στη Μητέρα του Θεού και δεν έβρισκε λόγια για να εκφράσει και τη δική Της αγάπη στους ανθρώπους και τη δική του προς Αυτήν.
Κάποιος χριστιανός είδε ένα θαυμαστό όραμα των μονών του παραδείσου που είχαν μια ασυνήθιστη ομορφιά. Ιδιαιτέρως διακρινόταν για την ομορφιά του ένα ανάκτορο. Ρώτησε:
– Ποιός κατοικεί εκεί;
– Η Μητέρα του Θεού, του απάντησαν.
– Και που είναι τώρα; Γιατί δεν είναι εδώ;
– Βρίσκεται στη γη… βοηθάει τους ανθρώπους.
Ο Πατήρ Σάββας συχνά προσέφευγε κατά την προσευχή στη Μητέρα του Θεού και την ονόμαζε «Βροντή κατά των δαιμόνων», γιατί δεν υπάρχει τίποτε φοβερότερο για τους δαίμονες από την παρουσία της Παναγίας. Αυτοί δεν μπορούν να βλάψουν τον άνθρωπο, αν εκείνος δεν εγκαταλείψει την Υπεραγία Θεοτόκο.
Προσευχηθείτε στη Μητέρα του Θεού, όταν η καταιγίδα της εχθρότητας και της κακίας ξεσηκώνεται στο σπίτι σας. Αυτή η Πανάγαθη και Κραταιά, πάρα πολύ εύκολα, μπορεί να ειρηνεύσει τις ανθρώπινες καρδιές. Η ειρήνη και η αγάπη προέρχονται σαν από Πηγή, από τον Ένα Θεό. Αλλά η Δέσποινά μας, ενωμένη με το Θεό και ως Μητέρα του Χριστού προσεύχεται θερμά υπέρ ειρήνης του σύμπαντος κόσμου, πολύ περισσότερο υπέρ πάντων των χριστιανών.
Ξεκινώντας την προσευχή στην Κυρία Θεοτόκο, πριν την προσευχή να είσαι σταθερά πεπεισμένος ότι δε θα φύγεις απ’ Αυτή, χωρίς να λάβεις έλεος.παναγια_theotokosΌταν προσευχόμαστε στον Κύριο, τότε η Μητέρα του Θεού χαίρεται και ευχαριστεί τον Υιό Της που προσελκύει τις καρδιές μας στην προσευχή και πάντοτε μας βοηθεί, αν ζητούμε την βοήθειά Του. Μη λησμονείτε να παρακαλείτε την Βοήθεια και Προστασία της.
Ο π. Σάββας δεν επιβάρυνε το λαό με μεγάλους κανόνες προσευχής, αλλά δίδασκε όπως ο όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ: «Είναι καλύτερο να τηρείτε λίγα, αλλά με θερμότητα και ευλάβεια. Ο Θεός δεν χρειάζεται τον τύπο αλλά την ουσία. Εκείνος χρειάζεται την καρδιά μας».
Ο όσιος Σεραφείμ με εντολή της Βασίλισσας των Ουρανών έδωσε νέο, πιο ελαφρύ Τυπικό στα πνευματικά του τέκνα, τις αδελφές της Μονής Ντιβέγιεβο, γνωρίζοντας πόσο δύσκολο είναι να σωθούν οι χριστιανοί των εσχάτων χρόνων. Στους απλούς ανθρώπους ο όσιος Σεραφείμ έδινε αυτόν τον κανόνα:
«Σήκω από τον ύπνο, στάσου μπροστά στις εικόνες και πες τρεις φορές το «Πάτερ ημών» προς τιμήν της Αγίας Τριάδος, υστέρα το «Θεοτόκε Παρθένε» τρεις φορές και μια φορά το «Πιστεύω».
Αυτές οι προσευχές, όπως εξηγούσε ο όσιος Σεραφείμ, είναι η βάση του χριστιανισμού. Η πρώτη, ως προσευχή δοσμένη από τον ίδιο τον Θεό ως πρότυπο όλων των προσευχών. Η δεύτερη προσφέρθηκε από τον ουρανό διά του Αρχαγγέλου Γαβριήλ στην Παρθένο Μαρία, την μητέρα του Θεού.
Το Σύμβολο της Πίστεως ενώπιων συντομία περιέχει όλα τα σωτήρια δόγματα της χριστιανικής πίστεως, όπως διατυπώθηκαν στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο (325).
Στον κελί του μπορεί καθένας να λέγει ήσυχα την ευχή του Ιησού κι όταν είναι ανάμεσα στους ανθρώπους το «Κύριε, ελέησον» και έτσι να συνεχίζει μέχρι το γεύμα.
Ακριβώς πριν το γεύμα πάλι σύντομος κανόνας.
Μετά το γεύμα: «Υπεραγία Θεοτόκε, σώσόν με τον αμαρτωλόν».
Στην ερημιά: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, διά της Θεοτόκου, ελέησόν με τον αμαρτωλόν».
Πριν τον ύπνο, πάλι σύντομος κανόνας και μετά ύπνος, αφού διαφυλαχθούμε με το σημείο του σταυρού. Κρατώντας αυτόν τον απλό κανόνα, μπορεί να φθάσει κανείς στο μέτρο της χριστιανικής τελειότητας».

Π. ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ ΠΑΡΒΟΥ: Η ΣΥΝΤΑΓΗ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΙΟΥΣΤΙΝΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ!

 

Η συνταγή του πατέρα Ιουστίνου για τη θεραπεία του καρκίνου: 

«Σταμάτα να τρως κρέας καθόλου! Οι καρκινικοί όγκοι τρέφονται με πρωτεΐνες κρέατος και η προσευχή αλλάζει τα πράγματα, είναι πολύ πιο εύκολο.
– Άσε τα ανθρακούχα ποτά με σάκχαρα, γλυκαντικά, γιατί συμβαίνει το ίδιο, τα άρρωστα κύτταρα χρησιμοποιούν σάκχαρα για να πολλαπλασιαστούν.
– Νήστεψε από εδώ και στο εξής: Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή. Η νηστεία, για όσους μπορούν, καθαρίζει τον οργανισμό από σοβαρές ασθένειες και πάθη. Αν νήστεψες 12 ώρες χωρίς νερό και φαγητό μαγειρεμένο στη φωτιά, αφήνεσαι στον Θεό, ώστε στο ανθρώπινο σώμα να εμφανιστεί ξαφνικά στο αίμα, ένα ένζυμο, μια ορμόνη που καταστρέφει το καρκινικό, άρρωστο κύτταρο.
Κατά τη διάρκεια της Σαρακοστής, ο Πατέρας μας λέει την ιεραρχική προσευχή πολλές φορές, την προσευχή της καρδιάς, το Κύριο Ιησού Χριστέ όπως και προσευχή στη Μητέρα του Θεού, τον Ψαλμό 50 και το Σύμβολο της Πίστεως, άλλα.
«Συγχωρήστε όλους αυτούς που σας καταδίωξαν και σας έκριναν, προσευχηθείτε γι’ αυτούς!». Νερό για να πιείτε το βράδυ, για να χορτάσετε, περισσότερο, 2-3 λίτρα.
– Όταν τελειώσετε τη νηστεία το βράδυ, φάτε λίγο ξερό ψωμί, λίγους σπόρους, ένα φρούτο ή ένα λαχανικό που δεν είναι ψημένο, στη φωτιά ή σε κονσέρβα
– Κάνε άλλη μια γενική εξομολόγηση με όλες τις αμαρτίες που μπορεί να κάνει ο άνθρωπος. Πηγαίνετε όσο πιο συχνά γίνεται στο Μυστήριο του Θείου Ευχελαίου, αμαρτίες όσο το δυνατόν λιγότερες και Θεία Κοινωνία τακτικά.
– Να αλείψεις τον εαυτό σου με λάδι από τα κεριά που καίνε μέσα σε μοναστήρια και εκκλησίες και κοιμητήρια προς τιμή των μαρτύρων στα κομμουνιστικά μπουντρούμια, που είναι μεγάλοι άγιοι στον ουρανό, ενώπιον του Θεού.
– Και για εσωτερικά προβλήματα, ρίξτε μερικές σταγόνες αγιασμού σε ένα κομμάτι ψωμί και καταπιείτε!
 
(Λήψη από το περιοδικό ATITUDINI No. 74)

ΑΓΙΟΣ ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ Ο ΕΝ ΕΜΕΣΗ

 Άγιος Ιουλιανός ὁ ἐν Ἐμέσῃ

 

Ο Άγιος Μάρτυς Ιουλιανός καταγόταν από την Έμεσα, πόλη της Κοίλης Συρίας και έζησε κατά τα τέλη του 3ου αιώνα μ.Χ. Διακρινόταν για την ευσέβειά του προς τον Θεό και για την αγάπη του προς τους αδελφούς του. Ασκούσε το επάγγελμα του ιατρού και φρόντιζε για την αποκατάσταση της σωματικής και ψυχικής υγείας των συνανθρώπων του, είτε Χριστιανών είτε ειδωλολατρών.
Κατά τους χρόνους του βασιλέως Νουμεριανού, το έτος 284 μ.Χ., συνελήφθησαν από τους ειδωλολάτρες ο Επίσκοπος Εμέσης Σιλουανός, ο διάκονος Λουκάς και ο αναγνώστης Μώκιος, οι οποίοι ομολόγησαν με θάρρος και ανδρεία την πίστη τους στον Χριστό. Τότε ο ηγεμόνας διέταξε να κατασπαραχθούν οι Άγιοι από τα άγρια θηρία.
Ο Άγιος Ιουλιανός δεν είχε παρασταθεί στην καταδίκη τους, αλλά άκουσε όμως περί αυτής. Έτρεξε, λοιπόν, με όλες του τις δυνάμεις, για να τους προφθάσει, αλλά όταν ήλθε στο κριτήριο, πληροφορήθηκε ότι τους μετέφεραν ήδη στο αμφιθέατρο, για να βρουν τον θάνατο εκεί. Στη θέα των Αγίων τα μάτια του δάκρυσαν αλλά η ψυχή του φλογίσθηκε. Οι τρεις εκείνοι Άγιοι Μάρτυρες ήταν αθλητές του Χριστού, καυχήματα της Εκκλησίας, στηρίγματα των ψυχών. Και αμέσως έτρεξε κοντά τους, χωρίς να προλάβουν να τον εμποδίσουν οι στρατιώτες και τους ασπάσθηκε αδελφικά. Η πράξη του αυτή θεωρήθηκε έγκλημα και κρίθηκε ότι οι ασπασμοί εκείνοι έπρεπε να επισύρουν τον θάνατο.
Ο Άγιος Ιουλιανός δεν φοβήθηκε από την κρίση των διωκτών. Έμεινε έως τέλους απτόητος και άσειστος. Οι δήμιοι του διαπέρασαν καρφιά στο κεφάλι, στα χέρια και τα πόδια, κατόπιν δε και στην κεφαλή. Έτσι, ο Άγιος Μάρτυς Ιουλιανός ακολούθησε τους άλλους Αγίους Μάρτυρες και έλαβε το ένδοξο στέφανο του μαρτυρίου. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου στις 6 Φεβρουαρίου.  
 
https://www.saint.gr

ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ: Η ΚΑΘΑΡΗ ΚΑΡΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΘΡΟΝΟΣ ΘΕΟΥ!

 Άγιος Νεκτάριος
Η καθαρή καρδιά είναι θρόνος Θεού

 

Τίποτε δέν εἶναι μεγαλύτερο ἀπό τήν καθαρή καρδιά, γιατί μιά τέτοια καρδιά γίνεται θρόνος τοῦ Θεοῦ. Καί τί εἶναι ἐνδοξότερο ἀπό τόν θρόνο τοῦ Θεοῦ; Ἀσφαλῶς τίποτα. Λέει ὁ Θεός γι’ αὐτούς πού ἔχουν καθαρή καρδιά: «θά κατοικήσω ἀνάμεσά τους καί θά πορεύομαι μαζί τους. Θά εἶμαι Θεός τους, κι αὐτοί θά εἶναι λαός μου» ( Β’ Κορ. 6, 16 )…
 
Ποιοί λοιπόν εἶναι εὐτυχέστεροι ἀπ’ αὐτούς τούς ἀνθρώπους; Καί ἀπό ποιό ἀγαθό μπορεῖ νά μείνουν στερημένοι; Δέν βρίσκονται ὅλα τ’ ἀγαθά καί τά χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στίς μακάριες ψυχές τους; Τί περισσότερο χρειάζονται; Τίποτα, στ’ ἀλήθεια, τίποτα! Γιατί ἔχουν στήν καρδιά τους τό μεγαλύτερο ἀγαθό: τόν ἴδιο τόν Θεό!
 
Πόσο πλανιοῦνται οἱ ἄνθρωποι πού ἀναζητοῦν τήν εὐτυχία μακριά ἀπό τόν ἑαυτό τους, στίς ξένες χῶρες καί στά ταξίδια, στόν πλοῦτο καί στή δόξα, στίς μεγάλες περιουσίες καί στίς ἀπολαύσεις, στίς ἡδονές καί σ’ ὅλες τίς χλιδές καί ματαιότητες, πού κατάληξή τους ἔχουν τήν πίκρα! Ἡ ἀνέγερση τοῦ πύργου τῆς εὐτυχίας ἔξω ἀπό τήν καρδιά μας, μοιάζει μέ οἰκοδόμηση κτιρίου σέ ἔδαφος πού σαλεύεται ἀπό συνεχεῖς σεισμούς. Σύντομα ἕνα τέτοιο οἰκοδόμημα θά σωριαστεῖ στή γῆ…
 
Ἀδελφοί μου! Ἡ εὐτυχία βρίσκεται μέσα στόν ἴδιο σας τόν ἑαυτό καί μακάριος εἶναι ὁ ἄνθρωπος πού τό κατάλαβε αὐτό. Ἐξετάστε τήν καρδιά σας καί δεῖτε τήν πνευματική της κατάσταση.
 
Μήπως ἔχασε τήν παρρησία της πρός τόν Θεό; Μήπως ἡ συνείδηση διαμαρτύρεται γιά παράβαση τῶν ἐντολῶν Του; Μήπως σᾶς κατηγορεῖ γιά ἀδικίες, γιά ψέμματα, γιά παραμέληση τῶν καθηκόντων πρός τόν Θεό καί τόν πλησίον; Ἐρευνῆστε μήπως κακίες καί πάθη γέμισαν τήν καρδιά σας, μήπως γλίστρησε αὐτή σέ δρόμους στραβούς καί δύσβατους;…
 
Δυστυχῶς, ἐκεῖνος πού παραμέλησε τήν καρδιά του, στερήθηκε ὅλα τά ἀγαθά κι ἔπεσε σέ πλῆθος κακῶν. Ἔδιωξε τήν χαρά καί γέμισε μέ πίκρα, θλίψη καί στενοχώρια. Ἔδιωξε τήν εἰρήνη καί ἀπόκτησε ἄγχος, ταραχή καί τρόμο. Ἔδιωξε τήν ἀγάπη καί δέχθηκε τό μίσος. Ἔδιωξε, τέλος, ὅλα τά χαρίσματα καί τούς καρπούς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος πού δέχθηκε μέ τό Βάπτισμα καί οἰκειώθηκε ὅλες τίς κακίες ἐκεῖνες, πού κάνουν τόν ἄνθρωπο ἐλεεινό καί τρισάθλιο.
 
Ἀδελφοί μου! Ὁ Πολυέλεος Θεός θέλει τήν εὐτυχία ὅλων μας καί σ’ αὐτή καί στήν ἄλλη ζωή. Γι’ αὐτό ἴδρυσε τήν Ἁγία Του Ἐκκλησία. Γιά νά μᾶς καθαρίζει αὐτή ἀπό τήν ἁμαρτία, νά μᾶς ἁγιάζει, νά μᾶς συμφιλιώνει μαζί Του, νά μᾶς χαρίζει τίς εὐλογίες τοῦ οὐρανοῦ.
Ἡ Ἐκκλησία ἔχει ἀνοιχτή τήν ἀγκαλιά της, γιά νά μᾶς ὑποδεχθεῖ. Ἄς τρέξουμε γρήγορα ὅσοι ἔχουμε βαριά τή συνείδηση. Ἄς τρέξουμε καί ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἕτοιμη νά σηκώσει τό βαρύ φορτίο μας, νά μᾶς χαρίσει τήν παρρησία πρός τόν Θεό, νά γεμίσει τήν καρδιά μας μέ εὐτυχία καί μακαριότητα…
 
ΚΑΝΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ ΚΗΠΟ ΑΡΕΤΩΝ
ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΡΗΜΟ ΠΑΘΩΝ!

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ: ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΥΝΑΤΟΙ ΣΤΟΥΣ ΠΕΙΡΑΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ!

 Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Να είμαστε δυνατοί στους πειρασμούς της ζωής

Ας μην ανησυχούμε λοιπόν, ας μην αδημονούμε όταν μας έρχονται πειρασμοί. Γιατί, αν ο χρυσοχόος γνωρίζει πόσο χρόνο πρέπει ν'αφήσει το χρυσάφι στο καμίνι και πότε να το βγάλει και δεν το αφήνει να μένει στη φωτιά μέχρι να καταστραφεί και να κατακαεί, πολύ περισσότερο το ξέρει αυτό ο Θεός και, όταν δει ότι γίναμε πιο καθαροί, μας ελευθερώνει από τους πειρασμούς, ώστε να μην ανατραπούμε και πέσουμε από το πλήθος των κακών. 
 
Ας μη δυσανασχετούμε λοιπόν, ας μη γινόμαστε μικρόψυχοι όταν μας έρθει κάτι από τα απροσδόκητα, αλλά ας αφήνουμε αυτόν που τα ξέρει καλά αυτά να δοκιμάζει στη φωτιά την ψυχή μας, όσο καιρό θέλει. Γιατί το κάνει αυτό για το συμφέρον και το κέρδος εκείνων που δοκιμάζονται.
Γι' αυτό και κάποιος σοφός συμβουλεύει λέγοντας "παιδί μου, αν έρχεσαι να υπηρετήσεις το Θεό, ετοίμασε την ψυχή σου για πειρασμό, κάνε δίκαιη την καρδιά σου, δείξε υπομονή και μην υποχωρήσεις σε περίοδο δυσκολιών" (Σοφ. Σειρ. β 1-2). 
 
Άφησε σ' αυτόν, λέγει τα πάντα, γιατί γνωρίζει καλά πότε πρέπει να μας βγάλει από το καμίνι των συμφορών. Πρέπει λοιπόν σε όλες τις περιπτώσεις να τα αφήνουμε σ' αυτόν και πάντοτε να τον ευχαριστούμε και όλα να τα υποφέρουμε με ευγνωμοσύνη, είτε μας ευεργετεί, είτε μας τιμωρεί, επειδή και αυτό είναι ένα είδος ευεργεσίας. 
 
Γι' αυτό και ο γιατρός όχι μόνο όταν λούζει και δίνει τροφή και βγάζει τον άρρωστο στους κήπους, αλλά και όταν τον καυτηριάζει και τον χειρουργεί, είναι το ίδιο γιατρός. Και ο πατέρας επίσης, όχι μόνο όταν φροντίζει τον υιόν του, αλλά και όταν τον χτυπάει, το ίδιο είναι πατέρας, και μάλιστα όχι λιγότερο απ' ο,τι είναι όταν τον επαινεί.
Γνωρίζοντας λοιπόν ότι ο Θεός είναι περισσότερο φιλόστοργος απ' όλους τους γιατρούς, μην εξετάζεις με περιέργεια, ούτε να ζητάς απ' αυτόν λόγο για θεραπεία, αλλ' είτε θέλει να μας ανακουφίσει είτε να μας τιμωρήσει, ας του παραδίδουμε τον εαυτό μας το ίδιο και στα δύο. 
 
Γιατί και με τα δύο μας επαναφέρει στην υγεία και στο να γίνουμε δικοί του, και γνωρίζει αυτά που ο καθένας μας έχει ανάγκη και τι συμφέρει στον καθένα και πως και με ποιό τρόπο πρέπει να σωθούμε, και μας οδηγεί σ' αυτόν το δρόμο.
 
Ας ακολουθούμε λοιπόν εκείνο που αυτός προστάζει και ας μην εξετάζουμε τίποτε με λεπτομέρεια, είτε μας προστάζει να βαδίζουμε σε άνετο και εύκολο δρόμο είτε σε δύσκολο και σκληρό, όπως ακριβώς λοιπόν έκαμε και στον παράλυτο αυτόν. Ένα λοιπόν είδος ευεργεσίας ήταν αυτό, το ότι καθαρίζει δηλαδή την ψυχή του τόσο πολύ καιρό, αφού την παρέδωσε σαν σε κάποιο χωνευτήρι στη φωτιά των πειρασμών. 
 
Και δεύτερο είδος, όχι μικρότερο από το πρώτο, το ότι είναι παρών σ' αυτούς τους πειρασμούς, παρέχοντάς του πολλή παρηγοριά. Αυτός ήταν που τον στήριζε και τον συγκρατούσε και τον βοηθούσε και δεν τον άφηνε να πέσει.
Γι' αυτό και ο Παύλος λέγει : "πιστός δε θεός, ος ουκ εάσει υμάς πειρασθήναι υπέρ οδύνασθε, αλλά ποιήσει συν τω πειρασμώ και την έκβασιν του δύνασθαι υμάς υπενεγκείν" (Α Κορ. ι 13). 
 
Όχι μόνο, λέγει, δεν αφήνει να έρθει επάνω μας δοκιμασία ανώτερη από τις δυνάμεις μας, αλλά και σ' αυτή τη σύμφωνη με τις δυνάμεις μας δοκιμασία είναι παρών, υποστηρίζοντας και ενισχύοντάς μας, όταν πρώτα εμείς προσφέρουμε τα δικά μας, δηλαδή προθυμία, ελπίδα σ' αυτόν, ευχαριστία, καρτερία, υπομονή. 
 
Γιατί όχι μόνο στους κινδύνους που είναι ανώτεροι από τις δυνάμεις μας, αλλά και σ' αυτούς που είναι σύμφωνοι με τις δυνάμεις μας χρειαζόμαστε τη βοήθεια του Θεού, αν θέλουμε να σταθούμε γενναία. 
 
Αλλού πάλι λέγει : "όπως συμμετέχουμε με το παραπάνω στα παθήματα του Χριστού, έτσι και η ενίσχυση του Χριστού γίνεται σε μας με το παραπάνω για να μπορούμε και μεις με τον ίδιο τρόπο, που μας ενισχύει ο Θεός, να ενθαρρύνουμε όσους περνούν κάθε είδος θλίψης" (Β Κορ. α 5. 4). 
 
Ώστε εκείνος που τον ενίσχυσε και αυτόν είναι ο ίδιος που επέτρεψε τον πειρασμό να έρθει εναντίον του.

ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΚΟΥΖΑΡΗ, ΜΙΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΗ ΑΓΩΝΙΣΤΡΙΑ ΠΟΥ ΗΞΕΡΕ ΜΟΝΟ ΤΟ ΚΑΛΟ!

 Βασιλική Κουζάρη, μια χριστιανή αγωνίστρια

που ήξερε μόνο το καλό

 

Γεννήθηκε το 1891 στο Βαρώσι της Αμμοχώστου της Κύπρου, που σήμερα είναι κατεχόμενο. Η οικογένεια της ήταν πολύ φτωχή. Είχε άλλα τέσσερα αδέλφια. Η ίδια ήταν η μικρότερη. Ορφάνεψε από μάννα, όταν ήταν πολύ μικρή. Ο Κωνσταντίνος Ψαράς που ήταν χήρος με δύο παιδιά ζήτησε σε γάμο την αδελφή της Μηλιά. Η Μηλιά του έβαλε σαν όρο να πάρη μαζί της και την δεκάχρονη τότε Βασιλική και το δέχθηκε. Η Βασιλική μεγάλωσε τα δύο ορφανά και άλλα επτά παιδιά που έκανε η αδελφή της με τον Κωνσταντίνο. Όλα τα παιδιά την αγαπούσαν περισσότερο από την μάννα τους, γιατί κι αυτή τα αγαπούσε πολύ.
 
Ο Κωνσταντίνος ως αντίδωρο της προσφοράς της προς τα παιδιά του και την οικογένεια του, της αγόρασε σπίτι στο κέντρο της πόλεως. Δεν την ξεχώρισε από τα παιδιά του και φρόντισε να την προικίση και να την αποκαταστήση. Ήταν ψηλή, εμφανίσιμη, με πολύ μακρυές κόκκινες πλεξούδες, και άσπρη επιδερμίδα με πολλές φακίδες. Παντρεύτηκε τον Πολύβιο Παρασκευά από την Λάπηθο, κατά 13 χρόνια μικρότερο της, χωρίς αυτό να αποτελέση εμπόδιο, και έζησαν πολύ αγαπημένοι. Εκ φύσεως ήταν πολύ αθώα, απονήρευτη και καλωσυνάτη. Αν και φτωχή ήταν πολύ ελεήμων. Ό,τι έπεφτε στα χέρια της το έδινε ελεημοσύνη. Είχε βαθειά πίστη στον Θεό και εμπιστοσύνη ακλόνητη στην πρόνοια Του.
 
Και πριν παντρευτή και αφού παντρεύτηκε αγαπούσε να μένη πολλές ώρες την ημέρα στην Εκκλησία. Σκούπιζε, άναβε τα καντήλια και προσευχόταν. Στην οικογένεια της και στο χωριό έλεγαν: «Η Βασιλού είναι αγία». Δεν έχανε ακολουθία και τηρούσε όλες τις νηστείες κατά γράμμα. Ήταν ταπεινή και για το κάθε τι ρωτούσε τους ιερείς. Ό,τι την συμβούλευαν το εδέχετο ως θέλημα Θεού και το τηρούσε. Δεν θύμωσε και δεν μάλωσε ποτέ με κανέναν. Δεν είχε εχθρούς. Σε όλους εφέρετο με αγάπη. Ήταν πρόθυμη να βοηθήση, να δώση ό,τι της ζητούσαν, κι ας ζημίωνε την οικογένεια της. Όταν έβλεπε κάποιον να θυμώνη και να φωνάζη, εστενοχωρείτο πολύ. Έλεγε: «Τον καημένο! Τί εχει; Μήπως δεν είναι καλά;». Ήταν πολύ ταπεινή. Δεν ήθελε να την ξέρη και να μιλά κανείς γι’ αυτήν. Ό,τι καλό έκανε, το έκρυβε επιμελώς.
 
Έλεγε πάντα την αλήθεια. Η γλώσσα της δεν μπορούσε να πή ψέματα, κι ας ήταν πολλές φορές εις βάρος της. Η Βασιλική, εκτός από τα εννιά παιδιά του Κωνσταντίνου, μεγάλωσε και τα δύο δικά της και αργότερα και τα εγγόνια της. Φαίνεται πως είχε γεννηθή για να μεγαλώνη παιδιά. Τα πήγαινε πολύ καλά μαζί τους, αλλά και με όλο τον κόσμο. Στα τόσα καλά που είχε η Βασιλική είχε και ένα φυσικό ελάττωμα ή συνήθεια, να μιλά πολύ. Ήταν πολυλογού, σε σημείο που έμεινε παροιμιώδης η πολυλογία της. Όταν κάποιος μιλούσε πολύ οι άλλοι έλεγαν: «Να,η Βασιλού». Από την πολυλογία της μερικές φορές ξεχνιόταν και έκαιγε το φαγητό. Ερχόταν ο άνδρας της από την δουλειά για να φάη το μεσημέρι, και αυτή με χαριτωμένο τρόπο του έλεγε: «Πολυβάκο μου, έκαψα το φαί. Να σου τηγανίσω δύο αυγά;».
 
Αυτός δεν διαμαρτυρόταν, έτρωγε κάτι πρόχειρο και πήγαινε πάλι στην δουλειά του. Ενώ όμως μιλούσε τόσο πολύ η Βασιλική για τον Χριστό, την Παναγία, τους Αγίους και για την οικογένεια της, δεν κατέκρινε ποτέ κανέναν. Ήταν πολύ αυστηρή στην κατάκριση, την θεωρούσε μεγάλη αμαρτία και ποτέ δεν σχολίαζε τα έργα των ανθρώπων. Έλεγε στην κόρη της: «Ανδρούλα, δεν θα σε δείρω ποτέ (και πράγματι, ποτέ της δεν έδειρε τα παιδιά της). Αλλά αν σε ακούσω να πής κάτι κακό για κάποιον άνθρωπο, θα σου την δώσω στο στόμα».
 
Ο γυιός της αγάπησε μία γυναίκα με τρία παιδιά κατά δέκα χρόνια μεγαλύτερη του. Η Βασιλική την δέχθηκε με πολλή αγάπη και έδωσε την ευχή της, που τους στήριξε και πρόκοψαν. Έλεγε για τη νύφη της: «Αυτήν μας έστειλε ο καλός Θεός. Είναι πολύ καλή». Η παρουσία του Θεού ήταν έντονη και ζωντανή στην ζωή της. Σε μεγάλη ηλικία πήγε προσκύνημα στα Ιεροσόλυμα. Σε κάποιο προσκύνημα οι υπόλοιποι την άφησαν πίσω γιατί ήταν ηλικιωμένη. Αυτή προχώρησε μόνη της, με μεγάλη ευκολία και στην απορία των άλλων είπε ότι την κρατούσε η Παναγία. Οι άλλοι δυσπιστούσαν ενώ αυτή επέμενε ότι ένιωθε ένα χέρι που την κρατούσε και την στήριζε, και βάδιζε εύκολα.
 
Δεν πήγε ποτέ σε γιατρό. Γιατρός της ήταν η Παναγία. Όταν αρρώσταινε έλεγε στον γυιό της: «Παναγιώτη, όχι γιατρό. Πάρε με στην Παναγία». Την έπαιρνε σηκωτή στην Εκκλησία της Αγίας Ζώνης στο Βαρώσι. Προσευχόταν, αλειφόταν με λαδάκι και γύριζε πίσω με τα πόδια υγιής. Μετά τον ξερριζωμό του 1974 η Βασιλική με τον σύζυγο της και την οικογένεια του γυιού της, κατέφυγαν στο προάστιο Πολεμίδια της Λεμεσού. Εκεί έζησε τέσσερα χρόνια και εκοιμήθη το 1978 σε ηλικία 87 ετών. Όλα τα παιδιά που μεγάλωσε μαζεύτηκαν και με αγάπη έκαναν την κηδεία της. Πρόσφεραν και χρήματα γιατί τότε μετά την προσφυγιά, υπήρχε μεγάλη φτώχεια.
 
Μετά από πέντε χρόνια εκοιμήθη και ο σύζυγος της. Για να τον θάψουν άνοιξαν τον τάφο της να κάνουν την ανακομιδή των οστών της και όλοι εξεπλάγησαν. Το φόρεμα και τα μαλλιά της Βασιλικής ήταν άθιχτα και τα οστά της ευωδίαζαν. Αυτό το επιβεβαιώνουν όλοι οι παρόντες κατά την εκταφή. Ο γυιός της έλεγε στην αδελφή του: «Ανδρούλα, δεν είμαι πολύ της Εκκλησίας. Αλλά τι να σου πώ! Όταν ανοίξαμε τον τάφο της μάννας, ευωδίαζε».
Αιωνία της η μνήμη. Αμήν.
 
Πηγή: Ασκητές μέσα στον κόσμο, τόμος Β, έκδοση Ιερού Ησυχαστηρίου «Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος», σ.103-107,  Μεταμόρφωση Χαλκιδικής, 2012

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ: ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΜΕΧΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ!

 ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΜΕΧΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ!

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης

 

..Τὸν ἔφεραν εἰς τὸν τόπον τῆς καταδίκης. Ἡτοίμασαν τὴν ἀγχόνην.

- Ἐσκότωσες τὸν ἄνθρωπον!

- Ὄχι!

- Γίνε Τοῦρκος!

- Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ!

Δύο ἢ τρεῖς Τοῦρκοι μὲ πλατέα σαρίκια, παριστάμενοι εἰς τὸν ἀπαίσιον τόπον, ἤρχισαν νὰ νουθετοῦν τὸν κατάδικον.

- Ἔλα εἰς τὴν ἀληθινὴν πίστιν, ἄνθρωπε, νὰ γλυτώσῃς… Δὲν λυπᾶσαι τὰ νιᾶτά σου;

- Γίνε, γκιουζὲλ Γκιαούρ, γίνε Τοῦρκος! Δὲν ἔχεις γονεῖς; Δὲν λυπᾶσαι τὴ μάννα σου;

- Παντρεμένος εἶσαι; Δὲν λυπᾶσαι τὰ παιδιά σου;

Ὁ Κωσταντὴς εἶχεν ὀλιγοψυχήσει καὶ πάλιν. Ἐκρατήθη ἡ φωνή του.

- Θὰ γίνης; Τ᾿ ἀπεφάσισες;

- Ὄχι! Δὲν κολάζω τὴν ψυχὴ τοῦ νοννοῦ μου, ποὺ μ᾿ ἐβάφτισε.

Ὁ δήμιος ἔσυρε τὸ σχοινίον.

- Θὰ γίνῃς Τοῦρκος;

- Ἡ τελευταία ὥρα σου!

- Ὄχι! Δὲν κολάζω τὸν νοννό μου!

Ὁ δήμιος ἡτοίμασε τὴν θηλειάν.

- Σῦρε λοιπὸν εἰς τὸν ᾍδην, ἄπιστε!

- Μνήσθητί μου, Κύριε!

Καὶ μετ᾿ ὀλίγα λεπτά, ὁ νέος ἤσπαιρε κρεμάμενος εἰς τὴν ἀγχόνην...

ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΜΗΝΥΜΑΤΩΝ

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΑΓΚΑΡΗΣ: ΑΠΑΙΤΟΥΝΤΑΙ ΜΕΤΡΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΘΩΡΑΚΙΣΗΣ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΜΑΣ!

Απαιτούνται άμεσα μέτρα πνευματικής θωράκισης των νέων μας:
1) ΔΙΑΝΟΜΗ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ ΣΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ
2) ΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ ΣΤΑ ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ
Έχουν δικαιώματα και τα παιδιά των χριστιανών Ελλήνων!

Παναγιώτη Τσαγκάρη
Υπ. Δρ. Θεολογίας 

Σε εποχές όπου η Ελληνική Πολιτεία ενισχύει αδιάκριτα τα δικαιώματα κάθε είδους κοινωνικών ομάδων, προβάλλει λογικό το αίτημα για ενίσχυση από την Ελληνική Κυβέρνηση και συγκεκριμένα από το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων, της Ορθόδοξης Χριστιανικής Αγωγής στα σχολεία της χώρας μας, με στόχο την ισχυρή πνευματική θωράκιση της μαθητιώσας νεολαίας απέναντι σε κάθε είδους παρακμιακά και εκφυλιστικά φαινόμενα.

Στα πλαίσια αυτά οι γονείς και οι κηδεμόνες των ελληνοπαίδων, η Ιεραρχία της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, αλλά και κάθε άλλος υπεύθυνος φορέας, οφείλουν να απαιτήσουν από την Ελληνική Κυβέρνηση, την ενίσχυση της Ορθόδοξης Χριστιανικής Αγωγής στα σχολεία της χώρας μας. Όλοι έχουμε υποχρέωση και μάλιστα, όταν η Πολιτεία νομοθετεί αντίθετα προς την Ορθόδοξη πίστη μας, να απαιτούμε με κάθε νόμιμο τρόπο, από την πλευρά της Κυβέρνησης,  αντισταθμιστικά μέτρα με πνευματικό πρόσημο που θα αναδεικνύουν και θα τονώνουν το Ορθόδοξο Χριστιανικό πιστεύω ιδιαίτερα στον ευαίσθητο χώρο της μαθητιώσας νεολαίας.

Προς την κατεύθυνση αυτή κινούμενη η Ελληνική Κυβέρνηση, αν θέλει να είναι αντικειμενική και να συμπεριφέρεται ισότιμα προς κάθε πολίτη της χώρας μας, θα πρέπει άμεσα να προχωρήσει σε δύο σημαντικές διορθωτικές κινήσεις – πρωτοβουλίες οι οποίες και θα αναδεικνύουν την βούλησή της να μην αποκοπεί, οριστικά και αμετάκλητα, από το εκλογικό σώμα που διέπεται από χριστιανικές αρχές και το οποίο την στήριξε και την στηρίζει μέχρι τώρα εκλογικά, σύμφωνα με εκτιμήσεις δικών της στελεχών(1). Συγκεκριμένα οφείλει η Ελληνική Κυβέρνηση δια του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων να μεριμνήσει για: 

1.       Την διανομή κατ΄ έτος, του βιβλίου της Καινής Διαθήκης που θα περιλαμβάνει το αρχαίο κείμενο και την μετάφρασή του στη δημοτική, ως απαραίτητο σχολικό - μαθητικό βοήθημα, στους Ορθόδοξους μαθητές της Α΄ Γυμνασίου, μαζί με το βιβλίο των Θρησκευτικών, με το οποίο, εξάλλου, καλούνται να διδαχθούν στοιχεία της Καινής Διαθήκης. Υπέρ του αιτήματος αυτού συνηγορεί και η πληθώρα των ογκωδέστατων – πολυσέλιδων μαθητικών βοηθημάτων που διανέμονται στους μαθητές από το Υπουργείο Παιδείας κάθε χρόνο, μαζί με τα διδακτικά βιβλία των διαφόρων μαθημάτων. Ένα επιπλέον μαθητικό βοήθημα και μάλιστα, αυτό που θεωρείται κορυφαίο για την πνευματική ενδυνάμωση των μαθητών, θεωρούμε ότι θα πρέπει να ξεκινήσει άμεσα η διανομή του στους μαθητές/τριες. 

2.       Τον διορισμό Θεολόγων καθηγητών στα Δημοτικά Σχολεία της χώρας, ο οποίος και βεβαία, κρίνεται αναγκαίος, διότι η Ελληνική Πολιτεία μπορεί να έχει συμπεριλάβει τη διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών και να έχει διανείμει βιβλία Θρησκευτικών στα Δημοτικά Σχολεία, αλλά το μάθημα των Θρησκευτικών στην πράξη αποδεδειγμένα και με τεκμηριωμένες επιστημονικές έρευνες, για διάφορους λόγους, δεν γίνεται καθόλου ή γίνεται ελλιπώς στα παραπάνω Σχολεία. Είναι χαρακτηριστικό μάλιστα, το παράδοξο γεγονός, ότι καλούνται οι δάσκαλοι να διδάξουν το μάθημα των Θρησκευτικών, τη στιγμή που οι ίδιοι δεν το έχουν διδαχθεί καθόλου στις Παιδαγωγικές Σχολές που φοίτησαν.  

Εξυπακούεται ότι είναι  επιβεβλημένη η άμεση αποδοχή από την Πολιτεία των παραπάνω αντιπροτάσεων ως αντιστάθμισμα στα όσα, τραγικά, νομοθετούνται στις μέρες μας. Εξάλλου, η ίδια η Πολιτεία ήδη προχώρησε σε γενναία μέτρα ενίσχυσης του θεσμού της οικογένειας, ως αντίβαρο στις νομοθετικές πρωτοβουλίες της, με τις οποίες θεσμοθετεί στην ελληνική έννομη τάξη τον γάμο μεταξύ δύο προσώπων του ιδίου φύλου.

Αιτούμαστε, επίσης, και την συνηγορία της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, υπέρ των παραπάνω προτεινόμενων δίκαιων αιτημάτων, καθόσον, μάλιστα, είναι υπεύθυνη από τον Καταστατικό της Χάρτη (2) και για την εποπτεία επί του δογματικού  περιεχομένου των διδασκομένων βιβλίων του Ορθοδόξου μαθήματος των Θρησκευτικών.

Η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία οφείλει λοιπόν, να εντάξει στις απαιτήσεις της από την Πολιτεία, όχι μόνο μέτρα οικονομικής φύσεως, αλλά και μέτρα πνευματικού περιεχομένου.

Να σημειώσουμε ακόμη, ότι ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμος Β,΄ στην Τακτική Συνεδρίαση της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, στις 6/10/2015, είχε τονίσει μεταξύ άλλων και τα παρακάτω ενδιαφέροντα, προφητικά και πολύ σημαντικά:

«Η Εκκλησία μας δεν παγιδεύθηκε ποτέ, και δεν θα παγιδευθεί σε μονομερείς χωρισμούς μεταξύ του αγιαστικού και του φιλανθρωπικού της (με την γενικότερη έννοια) έργου.

Στην Ορθόδοξη παράδοση, η διακονία του ανθρώπου έχει πάντοτε, τελικό στόχο τον αγιασμό και τη σωτηρία του και υλοποιείται, ως έμπρακτη εφαρμογή της καινής εντολής της αγάπης. Φυσική συνέπεια του χριστοκεντρικού αγαπητικού ήθους της Εκκλησίας είναι και η μέριμνα για όλες τις πτυχές του ανθρώπινου βίου και, ιδιαίτερά, της παιδείας, εκπαίδευσης και ανατροφής των παιδιών της.

Φαινόμενα όπως το πρόσφατο επεισόδιο του μαθήματος των Θρησκευτικών, φοβάμαι ότι είναι η αιχμή του δόρατος. Φαίνεται ότι οι φίλοι μας οι εδώ και οι Ευρωπαίοι, εκμεταλλευόμενοι την δεινή μας οικονομική κατάσταση, στα πλαίσια της ρυθμίσεως των οικονομικών μας σχέσεων, δεν θα παραλείψουν αλλά αντιθέτως, θα επιδιώξουν με κάθε τρόπο την αλλοίωση της ελληνικής κοινωνίας μας, αρχίζοντας από την σχολική μας εκπαίδευση. Το τραγικό είναι ότι οι εχθροί μας δεν είναι πλέον πέρα και μακριά, είναι εντός των τειχών μας. Το βλέπουμε, το οσφραινόμαστε.

Εάν όμως υπάρχουν δεσμεύσεις και σχεδιασμοί, που αποσκοπούν, όπως ψιθυρίζεται ζωηρά, στην αλλοίωση της μορφής της κοινωνίας μας και, μάλιστα, στην υποτίμηση της Ιστορίας και των Παραδόσεών μας, το ξεθεμελίωμα του θεσμού της οικογένειας και την επιβολή της διαστροφής, την περαιτέρω υποβάθμιση της γλώσσας μας και την περιφρόνησή του από αιώνες πολιτισμού μας, της πατρίδος μας, των οσίων και των ιερών μας• αν όλα αυτά είναι μέσα στα «προαπαιτούμενα» (πράγμα ακατανόητο), τότε η Ιεραρχία, ο κλήρος, ο ευσεβής και πιστός ελληνικός λαός, θα γίνουμε ανάχωμα, τείχη οχυρά.

Τότε θα αποδειχθή αληθινή η φράση του Μακρυγιάννη «η Φραγκιά δεν μας θέλει με τέτοιο ντύμα Ορθόδοξον».

Στους χαλεπούς καιρούς που διανύουμε είναι λοιπόν, δίκαιο και επιτακτικό το αίτημα «η Ιεραρχία, ο κλήρος, ο ευσεβής και πιστός ελληνικός λαός, να γίνουμε ανάχωμα, τείχη οχυρά», απέναντι σε κάθε προσπάθεια ξεθεμελιώματος του ελληνορθόδοξου τρόπου ζωής, με συγκεκριμένες και στοχευμένες προτάσεις, που να υπηρετούν, γνήσια, και να ενισχύουν δυναμικά το πνεύμα της ελληνορθόδοξης πορείας του Γένους μας, απέναντι σε κάθε μεταρρυθμιστικό ορυμαγδό του σύγχρονου δικαιωματισμού, που προσβάλλει την Ορθόδοξη πίστη και ζωή. 

Υποσημειώσεις:

1.       «Βόμβες» Οικονόμου κατά Μαξίμου για τα ομόφυλα ζευγάρια: Θα μας εγκαταλείψει η παραταξιακή μας βάση! «Δεν μπορεί η κάθε επιθυμία να θεωρείται δικαίωμα...», Ηλ. Πηγή: https://www.newsbreak.gr/politiki/555277/vomves-oikonomoy-kata-maximoy-gia-ta-omofyla-zeygaria-tha-mas-egkataleipsei-i-parataxiaki-mas-vasi/

2.       Σύμφωνα με τον Καταστατικό Χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδος, Νόμος 590/1977: Κεφάλαιον  Α´, Γενικαί Διατάξεις, Άρθρον 2, Η Εκκλησία της Ελλάδος συνεργάζεται μετά της Πολιτείας, προκειμένου περί θεμάτων κοινού ενδιαφέροντος, ως τα της χριστιανικής αγωγής της νεότητος, της εν τω στρατεύματι θρησκευτικής υπηρεσίας, της εξυψώσεως του θεσμού του γάμου και της οικογενείας, της φροντίδος διά την περίθαλψιν των δεομένων εν γένει προστασίας, της διαφυλάξεως των ιερών κειμηλίων και εκκλησιαστικών και χριστιανικών μνημείων, της καθιερώσεως νέων Θρησκευτικών εορτών, ζητεί δε την προστασίαν της Πολιτείας οσάκις προσβάλλεται η θρησκεία.

Σύμφωνα με το Κεφάλαιον Β´ Περί της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας, Άρθρον 4, Η Ι.Σ.Ι. της Εκκλησίας της Ελλάδος αποφαίνεται επί παντός ζητήματος αφορώντος εις την Εκκλησίαν. Ειδικώτερον αύτη: α) Μεριμνά διά την τήρησιν των Δογμάτων της Ορθοδόξου Πίστεως, των Ιερών Κανόνων και των Ιερών Παραδόσεων, διά την ενότητα της Πίστεως…, β) Μελετά και αποφασίζει περί των ληπτέων μέτρων διά την πραγμάτωσιν της κατά Χριστόν ζωής του ιερού Κλήρου και του Χριστεπωνύμου λαού.

Και σύμφωνα με το Κεφάλαιον Γ´,  Περί της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, Άρθρον 9, παρ. ε) Η Δ.Ι.Σ., ως Διαρκές Διοικητικόν Όργανον της Εκκλησίας, παρακολουθεί το δογματικόν περιεχόμενον των διά τα σχολεία της Στοιχειώδους και Μέσης Εκπαιδεύσεως προοριζομένων διδακτικών βιβλίων του μαθήματος των Θρησκευτικών.

Εφημερίδα «Ορθόδοξος Τύπος», 2/02/2024 

thriskeftika.blogspot.com 

ΑΓΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ, ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ: ΠΕΡΙ ΠΟΛΥΘΕΪΑΣ, ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑΣ, ΕΙΜΑΡΜΕΝΗΣ ΚΑΙ ΤΥΧΗΣ!

 
Περί πολυθεΐας, αστρολογίας, ειμαρμένης και τύχης

Άγιος Συμεών Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης 

Διάλογος αρχιερέως και κληρικού
 
Κληρικός: Αρκετά είναι αυτά, Δέσποτα, προς ανατροπήν των αθέων, και νομίζω ότι κανείς δεν θέλει αντειπή εις αυτά, ειμή αν είναι χειρότερος και από αυτούς τους δαίμονας, επειδή και αυτοί οι ίδιοι ομολόγησαν, και μη θέλοντες, τον Υιόν του Θεού του ζώντος. 
 
Τι δε όμως πάλιν θέλομεν ειπή και προς εκείνους όσοι είναι παραδεδομένοι εις την πολυθεΐαν και πλανώνται εις την Αστρολογίαν και Γένεσιν των Αστέρων, και Ειμαρμένην και Τύχην;
 
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε
Κατά των πολυθέων Ελλήνων.
 
Αρχιερεύς: Είναι προφανής η απάτη αυτών και εύκολος να ελεχθή, η οποία και κατεβλήθη ήδη λαμπρώς με την δύναμιν του Χριστού, και κανείς την σήμερον δεν διαμάχεται μήτε αγωνίζεται δι’ αυτήν. Διότι με αλιείς εκρήμνισε την μωράν σοφίαν των Ελλήνων, Εκείνος ο οποίος εσταυρώθη υπέρ ημών, η ζώσα και ενυπόστατος Σοφία του Πατρός. Όμως από εκείνα τα οποία γράφει και ο Παύλος, και από την Κτίσιν αυτήν, ημπορεί τις να μάθη ότι Εις είναι ο εν Τριάδι μόνος Θεός, και ουδείς άλλως έξω από Αυτόν. Επειδή αν είναι πολλοί και διάφοροι οι θεοί, καθώς οι έλληνες λέγουσιν, ακολουθεί να είναι και αι δυνάμεις των, και ενέργειαι διάφοροι, και μήτε θέλουν είναι δυνατοί να συνέχουν και να διοικούν το Παν. Αλλά, όντες αυτοί εν πλήθος, θέλουν είναι και στασιώδεις και ασύμφωνοι και εναντίοι μεταξύ των, κατά την δύναμιν, και όχι θεοί. Διότι Θεός αληθινός και πάντων Δεσπότης είναι ο Δημιουργός του Παντός, όστις ημπορεί να διακυβερνά πανσόφως τα πάντα. Ακολουθεί προσέτι να είναι και περιγραπτοί οι θεοί, αν είναι πολλοί και διάφοροι. Και αν είναι περιγραπτοί, ακολούθως πρέπει να είναι και ασθενείς. Και αν ασθενείς, δεν είναι άρα και παντοδύναμοι. Διότι και το να έχωσι διαφόρους δυνάμεις, και αυτό δεν μας παριστά παντοδυνάμους, αλλά εναντίους μεταξύ των και μαχομένους, κατά την διαφοράν της δυνάμεως.
 
Αλλά αν είναι και άρρενες και θήλειαι οι θεοί, καθώς λέγουν οι έλληνες, διαφέρουσι και κατά το γένος. Ακολουθεί λοιπόν να είναι και σώματα. Επειδή σωμάτων είναι το άρρεν και το θήλυ. Και εμπαθείς, και εκ τούτου ακολουθεί εις αυτούς και τομή και ρεύσις και φθορά και ακαθαρσία και μολυσμός. Διότι έκαστος θα κινείται, θα πάσχη δηλαδή και θα ενεργεί, κατά το γένος του, το άρρεν δηλαδή τα του άρρενος, και το θήλυ τα του θήλεως. Αλλά αν είναι εις αυτούς και αρχαί και πρώτοι και μεταγενέστεροι, και άλλοι μετά τούτους, καθώς οι έλληνες φλυαρούσι, δεν είναι λοιπόν άναρχοι. Πώς λοιπόν ημπορούν οι τοιούτοι να είναι άρχοντες ή διοικηταί των του Κόσμου; Και αν ο Ουρανός είναι άναρχος, καθώς οι έλληνες ληρούσι, πώς λοιπόν εξουσιάζουν τον ουρανόν και τον κατοικούν αυτοί που είναι μεταγενέστεροι του Ουρανού;Από αυτά και τα όμοια ημπορεί τις να ελέγξη και να περιπαίξη τους δοξάζοντας πολυθεΐαν.
 
Ακόμη καταγελαστότεροι είναι οι έλληνες, οι οποίοι ενόμισαν και τα κτίσματα θεούς. Διότι αυτά είναι με τας ενεργείας, και δυνάμεις των μαρτυρούσιν ότι είναιωδούλα, και μερικά και ασθενή, και άλλοθεν έχουσι την δύναμιν και την κίνησίν των, και μάλιστα επειδή η δύναμις και η κίνησίς των είναι και εις ημάς τους ανθρώπους γνωστή. Διότι οι άνθρωποι ηξεύρουσι την κίνησιν και του Ουρανού και των Αστέρων. Δεν είναι λοιπόν Θεός ο Ουρανός μήτε οι Αστέρες μήτε κανέν άλλο από τα φαινόμενα, αλλά είναι του Θεού των όλων κτίσματα, και έλαβον από Αυτόν το είναι και την δύναμιν. Αλλά μήτε άλλαι τινές νοηταί δυνάμεις είναι θεοί, αλλά κτίσματα Θεού νοερά. Και άλλα μεν από αυτά βλέπουσι τον Θεόν και τον υμνούσι, τα οποία λέγονται και είναι λειτουργοί Θεού. Άλλα δε, κινούμενα από προαίρεσιν κακίστην, απεστάτησαν από αυτόν τον Θεόν, τα οποία και δαιμόνια ωνομάσθηκαν, και την πλάνην εις τους έλληνας επροξένησαν.
 
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΣΤ.
Εναντίον εκείνων οι οποίοι δοξάζουσιν Ειμαρμένην, Τύχην και Αστρολογίαν
 
Αλλά το να φλυαρούν και περί Τύχης και Ειμαρμένης και Γενεθλιαλογίας και Αστρολογίας, και αλογώτατον είναι και αθεώτατον. 
 
Διότι πρώτον μεν αυτή η φλυαρία αναιρεί το αυτεξούσιον του Δημιουργού, ο οποίος εποίησεν αυτά εκ του μη όντος και τα διοικεί ως βούλεται, και αληθώς και δικαίως. Έπειτα αναιρεί και το αυτεξούσιον του ανθρώπου, διότι αν ο άνθρωπος είναι ζώον λογικόν και αυτεξούσιον, αυτά δε τα φαινόμενα και άλογα και άψυχα, πώς λοιπόν θέλει διοικείται από αυτάς και πώς με την κίνησίν των θα συνδιατίθεται και θα κινείται; Επειδή το άλογον βέβαια δεν θα κινήση το λογικόν. Ειδέ και αφρόνως υποθέσωμεν εν τοιούτον, θέλει είναι δυναστεία και βία, και λοιπόν δεν είναι ούτε αρετή ούτε κακία, και εις μάτην οι Νόμοι, εις μάτην αι διδασκαλίαι, εις μάτην αι προφητείαι, εις μάτην η Παλαιά και η Νέα Διαθήκη, εις μάτην τέλος πάντων και η του Θεού Λόγου Σάρκωσις εις ανακαινισμόν των ανθρώπων και της Κτίσεως, και ούτε κόλασις θέλει είναι ούτε τιμωρία, τα οποία ο Σωτήρ ημών αποφαίνεται ότι θέλουν είναι αιώνια. Και τούτο είναι ανατροπή των καθόλου και δόξα ασεβείας και αθεΐας.
 
Ειδέ και μερικοί εθνικοί αλόγως λέγουν αυτά έμψυχα και λογικά, ο λόγος πάντη άλογος και ψευδής είναι, και ελέγχεται πρώτον μεν από την Αγίαν Γραφήν, η οποία μόνον τους Αγγέλους και τους ανθρώπους λέγει λογικά. Έπειτα δε και από τας ενεργείας των και από την κίνησιν του Ουρανού. Διότι αν είναι κατά τους έλληνας κτίσματα λογικά οι Αστέρες, έκαστον δε λογικόν είναι και αυτεξούσιον, αυτά δεν κινούνται πάντοτε την αυτήν και ομοίαν κίνησιν, πώς λοιπόν είναι προαιρετικά, όντα υποκείμενα εις τοιαύτην ανάγκην;
 
Ειδέ και λέγουσιν ότι το να κινώνται ούτω, αυτό είναι η καλή και απλή κίνησις, πώς λοιπόν η ενέργεια αυτής της καλής και απλής κινήσεως προξενεί και ενεργεί και τα πονηρά και κακοποιά, κατά την δόξαν αυτών και κατά την γνώμην, την οποίαν έχουν οι πολλοί δι’ αυτούς τους Αστέρας; Διότι αν τα λέγωσι θεούς, οι περισσότεροι όμως των ανθρώπων δεν τα ενόμισαν θεούς. Οι δε έλληνες λέγουν ότι η Πίστις των ανθρώπων και η Θρησκεία εξήρτηται από την κίνησιν των Αστέρων. Λοιπόν αυτά κινούνται εναντίον εαυτών και δίδουν εις τους ανθρώπους γνώσιν εναντίαν αυτών. Και ότι δεν είναι προαιρετικά ουδέ λογικά, είναι φανερόν από τούτο. Έκαστον προαιρετικόν και δυνάμενον, εξ ιδίας του προαιρέσεως κινείται. Επειδή δε κινούνται, καθώς οι έλληνες λέγουν, και καλήν κίνησιν και προαιρετικήν. Η δε κίνησίς των εις πολλά ενεργεί κακίαν και αναιρεί την αρετήν και προξενεί βλάβην (διότι κατά την δόξαν των ελλήνων, από τους Αστέρας κρέμαται να είναι τις ενάρετος και σώφρων, άδικος και δίκαιος) και θανάτους εθνών και αυξήσεις, διωγμούς και υψώσεις και μύρια άλλα συμβεβηκότα, τα οποία είναι εναντία και τα περισσότερα βλαπτικά.
 
Εάν όλα αυτά κρέμωνται, κατά την δόξαν των, από τους Αστέρας, ακολουθεί άρα να είναι της κακίας εργάται, και πονηρίας και φόνου και βλάβης, και αναιρέται αρετής, και διά να είπω συντόμως, ουκ αγαθοί. Όμως, αυτά μεν είναι φλυαρίαι των βλασφήμων και των αθέων, τα δε κτίσματα του Θεού είναι αγαθά, ως αγαθού κτίσματα. Επειδή είδε τα πάντα, φησί, και ιδού καλά λίαν, και έκαστον κινείται καλώς ως εκείνο, το οποίον έλαβε δύναμιν, και δεν είναι λογικά, αλλά σώματα μόνον άψυχα, τα οποία κινούνται την κίνησιν αυτήν την οποίαν βλέπομεν, μόνον δια να εκτελέσουν αυτό το ορώμενον, και είναι δήλον από αυτά τα αισθητά τα οποία ενεργούνται από αυτά. Η δε ιδική μας κακία, και αρετή γίνεται από το αυτεξούσιόν μας. Και η μεν αρετή είναι εσπαρμένη από Θεού εις την φύσιν μας, η δε κακία δεν είναι, αλλά εφευρέθη από τον Πονηρόν διά της αργίας και αμελείας της αρετής. Και όσα γίνονται εις τον Κόσμον και εις ημάς, όλα γίνονται βουλήσει Θεού, άλλα μεν με το ναευδοκεί και άλλα με το να παραχωρή εξ αιτίας πάλιν ιδικής μας.
 
Διά τούτο πρέπει να αποβάλλωμεν τας τοιαύτας μωράς συζητήσεις και να δοξάζωμεν ότι οι αστέρες και ο ήλιος και η Σελήνη έγιναν, κατά την Αγίαν Γραφήν, από τον Θεόν διά να φωτίζουν την Γην. Και ο μεν ήλιος διά να άρχη της ημέρας, η δε Σελήνη της νυκτός, και να κινώνται εις εξοικονόμησιν των φυτών και των σωμάτων, και διά να αποτελούν τους καιρούς, το Έαρ δηλαδή, το Θέρος, το Φθινόπωρον και τον Χειμώνα, να σημαίνουν όμβρους και ανέμους, και τα λοιπά αισθητά. Επειδή και αυτά ομοίως σώματα είναι και αισθητά. Και διά να δηλούν ενιαυτούς, δηλαδή, αφού γεμίσει το έτος, πάλιν διά της κινήσεως τούτων λαμβάνει αρχήν, και με αυτόν τον τρόπον διοικούνται τα φαινόμενα, θελήσει και προστάγμασι Θεού συμφερόντως. Δεν έχουσιν όμως καμμίαν εξουσίαν τα κτίσματα, μήτε επιφέρουσι δυναστείαν και βίαν εις τας γνώμας και προαιρέσεις, μήτε εξουσιάζουσι ψυχήν, μήτε αναγκάζουσι να αμαρτάνωμεν ή να ενεργώμεν την αρετήν, μήτε ημπορούν να αποκαταστήσουν βασιλείς ή άρχοντας, πτωχούς, πλουσίους, υγιείς ή αρρώστους, αποθαμένους ή ζώντας, ατίμους ή εντίμους, φρονίμους ή άφρονας, αγαθούς ή πονηρούς. Διότι είναι αθεΐανα δοξάζη τις ότι η Γένεσις και οι αστέρες έχουν δύναμιν να κάμνουν τα τοιαύτα.
 
Η γαρ Αγία Γραφή λέγει: «Κύριος πτωχίζει και πλουτίζει, ταπεινοί και ανυψοί», και τα καθ’ εξής. «Και ο Κύριος θανατοί και ζωογονεί, κατάγει εις Άδου και ανάγει». Τούτο δε δικαίως και κατά την προαίρεσιν εκάστου, και κίνησιν, και όχι κατά βίαν, ότι «Δίκαιος ο Κύριος και δικαιοσύνας ηγάπησε». «Και δι’ ου αποδώσει εκάστω, λέγει, κατά τα έργα αυτού». Πώς λοιπόν θέλει αποδώσει ο Θεός, αν ο άνθρωπος όχι εκ προαιρέσεως αλλά κατά βίαν αμαρτάνη ή κατορθώνη; Διότιεκείνος ο οποίος πράττει με βίαν, μήτε άδικος είναι, αν αμαρτάνη, μήτε δίκαιος, αν κατορθώνη, και μήτε ο φονεύσας είναι φονεύς, μήτε ο μοιχεύσας μοιχός, μήτε ο αρπάσας άρπαξ, μήτε ο σώζων σωτήρ, μήτε ο παρθενεύσας παρθένος, μήτε σώφρων ο σώφρων, μήτε δίκαιος ο δίκαιος.
 
Πώς λοιπόν κολάζει ο Θεός και πώς δικαιοί; Διότι βλέπομεν πολλά παραδείγματα, τόσον εις την Παλαιάν όσον και εις την Νέαν. Ημείς όμως οι πιστοί, όχι μόνον το να κινώνται κατά φύσιν τα φαινόμενα δοξάζομεν δίκαιον, αλλά και το υπέρ φύσιν. Επειδή εκείνος ο οποίος έκτισε την κτίσιν δύναται και να τη μεταβάλη καθώς θέλει. Διά τούτο έκαμε και τέρατα υπέρ φύσιν διά των προσευχών των Δικαίων, και πριν του Νόμου και εν τω Νόμω και ύστερον από τον Νόμον. Έκαμε τέλος πάντων το μέγα έργον, το υπέρ πάντα λόγον και νουν, το να σαρκωθεί ο Θεός Λόγος διά ημάς, και να πολιτευθεί εις τον βίον και να πάθη κατά τη σάρκα και να αναστηθή. Και να φανή ύστερον από την Ανάστασιν και να ψηλαφηθή και να τραφή και να αναβή μετά σαρκός εις τους Ουρανούς, και να εμπλήση την ανθρώπινον φύσιν από Πνεύμα Άγιον διά μέσου των Αποστόλων, να ενεργήση σημεία και τέρατα, να ελκύση εις την Πίστιν όλην την Οικουμένην, με μόνον το κήρυγμα και τα θαύματα, και έως την σήμερον να ενεργή διά θαυμάτων και να τερατουργεί διά νεκρών λειψάνων και δι’ ευχών των Αγίων, και τέλος να φανερώνηται η δύναμις του λύειν και δεσμείν, τα οποία όλα είναι πράγματα υπέρ φύσιν και έργα του παντοδυνάμου Θεού.
 
Διά τούτο και όταν αρρωστώμεν ευχόμεθα να εύρωμεν υγείαν, όντες εις περιστάσεις να λυτρωθώμεν από τα δυσχερή και κακά, και όταν τα στοιχεία κινώνται παραλόγως, παρακαλούμεν να κινώνται ευφόρως, και πολλά άλλα γίνονται διά των ευχών των δικαίων ανδρών, καθώς βροχή από ανομβρίαν, καταστροφή και αφανισμός των πολεμίων, λύσις πείνης και πανώλους, αναρρώσεις αρρώστων, ελευθερία των λυπηρών και πολλά άλλα, δια τα οποία και η Εκκλησία προσεύχεται. Η Τύχη λοιπόν και η γένεσις ανατρέπει την εις Θεόν ελπίδα και αθετεί και αυτόν τον Θεόν και την θείαν αυτού δύναμιν και όλην την Αγίαν Γραφήν και Κόλασιν αδίκων και απόλαυσιν Δικαίων, και συντόμως αναιρεί και αθετεί όλα τα μυστήρια του Θεού.
 
Διά τούτο κανείς ας μη νομίζη Χριστιανόν εκείνον ο οποίος καταγίνεται περί Γένεσιν και Αστρολογίαν και τα τοιαύτα. Και αν ίσως τις ήθελεν ειπεί ότι αυτά μανθάνει, ο τοιούτος είναι ηπατημένος, απόβλητος, ξένος της Εκκλησίας και απατεών. Και έκαστος ευσεβής, επειδή είναι του Χριστού, της δυνάμεως του Πατρός, της αληθείας, του παντοδυνάμου Λόγου, ελπισάτω επί Κύριον από του νυν και έως του αιώνος. Διότι το σχήσμα του Κόσμου τούτου περνά, και η Κτίσις είναι φθαρτή και θέλει αλλοιωθεί. Και ημείς οι εν Χριστώ «ουκ εσμέν υπό τα στοιχεία του Κόσμου δεδουλωμένοι», καθώς λέγει ο Παύλος, αλλά εγείναμεν υπέρτεροι από την φθοράν και κατά την ψυχήν, και το σώμα διά της χάριτος του αφθάρτου Πνεύματος. Όλα λοιπόν είναι δημιουργήματα και κτίσματα του Θεού, και κανέν από αυτά δεν είναι Θεός.
 
(Συμεών Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης, “Τα Άπαντα”. Εκδόσεις Βασ. Ρηγοπούλου, Θεσσαλονίκη 2001, ακριβής ανατύπωσις εκ της εν έτει 1882 γενομένης τετάρτης εκδόσεως. Επιμέλεια κειμένου, Δημήτρης Δημουλάς)