ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΣΕΡΒΙΑΣ ΠΑΥΛΟΣ: ΜΗΝ ΜΙΛΑΤΕ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΕΟ, ΕΑΝ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΑΚΟΥΣΟΥΝ ΓΙΑ ΑΥΤΟΝ!

Πατριάρχης Σερβίας Παύλος: Μην μιλάτε στους ανθρώπους για τον Θεό, εάν δεν θέλουν να ακούσουν για Αυτόν. Ζήστε όπως ο Κύριος και τότε οι ίδιοι θα σας ερωτήσουν για να μάθουν! 

Ο ΑΣΤΡΟΝΟΜΟΣ ΚΑΙ Ο ΒΙΟΛΙΣΤΗΣ

Ο ΑΣΤΡΟΝΟΜΟΣ ΚΑΙ Ο ΒΙΟΛΙΣΤΗΣ
 
Κάποτε ένας αστρονόμος είπε:
«Ερεύνησα από την μια άκρη στην άλλη το σύμπαν με το τηλεσκόπιό μου. Πουθενά δεν βρήκα τον Θεό».
Και κάποιος βιολιστής του απάντησε:
«Και εγώ πήρα το βιολί μου και εξέτασα κάθε κομμάτι του και κάθε χορδή του. Πουθενά δεν βρήκα μουσική».

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΗΣ ΚΡΟΣΤΑΝΔΗΣ: ΟΤΑΝ Η ΠΙΣΤΗ ΥΠΟΧΩΡΗΣΕΙ, ΤΟΤΕ Η ΚΑΡΔΙΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΝΗΣΥΧΗ!

Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης: Όταν η πίστη υποχωρήσει, τότε η καρδιά γίνεται ανήσυχη, αδύνατη σαν ένα καλάμι που το φυσάει ο άνεμος, χωρίς ζωή. Μη δίνεις καμιά σημασία σ’ αυτό το σκότος του σατανά. Διώξε το μακριά από την καρδιά σου κάνοντας το σημείο του ζωοποιού Σταυρού.

ΓΕΡΩΝ ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ ΠΑΡΒΟΥ: ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΕΟ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΑΕΙ ΟΥΤΕ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΙΠΛΑ ΤΟΥ!

Γέρων Ιουστίνος Πάρβου: Για τα λεφτά, ο άνθρωπος, μπορεί να φτάσει μέχρι την άκρη του κόσμου. Για τον Θεό όμως, δεν μπορεί να πάει ούτε στην εκκλησία που είναι δίπλα του. 

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΥΠΕΡΑΝΘΡΩΠΟΣ, ΞΕΧΑΣΕ ΤΟΝ ΘΕΑΝΘΡΩΠΟ!

Ο άνθρωπος στην προσπάθειά του να γίνει Υπεράνθρωπος, ξεχνώντας τον Θεάνθρωπο και υποτιμώντας τον Συνάνθρωπο, κατάντησε Απάνθρωπος!

Ο ΑΠΙΣΤΟΣ, ΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΟΥ ΖΕΙ ΣΕ ΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΧΩΡΙΣ ΠΑΡΑΘΥΡΑ!

Ο άπιστος, μοιάζει με τον άνθρωπο που ζει σε ένα σπίτι χωρίς παράθυρα και επειδή ζει μόνιμα στο σκοτάδι πιστεύει ότι, δεν υπάρχει Φως!

ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΨΑΝΗΣ: " ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΦΤΙΑΞΟΥΝ ΕΝΑ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ, ΕΜΕΙΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΟΥΜΕ: ΟΧΙ".

 Στὴν προσπάθεια ποὺ γίνεται νὰ φτιάξουν ἕνα κόσμο 

χωρισμένο ἀπὸ τὸν Θεό, ἐμεῖς πρέπει νὰ ποῦμε «ὄχι»!

Ἀρχιμανδρίτου Γεωγρίου Καψάνη,

προηγουμένου Ἱ. Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὅρους

Τὸ λάθος τοῦ συγχρόνου ἀνθρώπου εἶναι τὸ ἴδιο λάθος τοῦ Ἀδάμ. Θέλει νὰ κτίση ἕνα κόσμο ποὺ νὰ μὴν ἔχη ὡς κέντρο τὸν Θεό, ἀλλὰ τὸ ἐγώ μας.

Ὁ πολιτισμὸς ποὺ ἔχουμε φτιάξει εἶναι ἕνας πολιτισμὸς ἐγωιστικός, πολιτισμὸς φιλαυτίας. Καὶ ἐπειδὴ εἶναι πολιτισμὸς φιλαυτίας, εἶναι καὶ πολιτισμὸς ἀκοινωνησίας. Δὲν μποροῦμε οἱ ἄνθρωποι πραγματικὰ νὰ κοινωνήσουμε ὁ ἕνας μὲ τὸν ἄλλον, νὰ αἰσθανθοῦμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον ὡς ἀδελφό, νὰ ἑνωθοῦμε ὁ ἕνας μὲ τὸν ἄλλον ἀδελφικά. Εἶναι φυσικὸ ὅτι ἕνας τέτοιος πολιτισμὸς γίνεται ἀσφυκτικὸς καὶ ἀδιέξοδο. Ὁ ἄνθρωπος σκάει. Αὐτοὶ ποὺ τὸ αἰσθάνονται περισσότερο εἶναι οἱ νέοι ποὺ ὡς πιὸ εὐαίσθητοι καὶ εὐάλωτοι, μὴ μπορώντας νὰ ἀναπνεύσουν σ΄ αὐτὸν τὸν ἐγωιστικὸ πολιτισμὸ τῆς φιλαυτίας, καταφεύγουν στὰ ναρκωτικά, στὴν ἀναρχία καὶ στὶς ἄλλες ἀντικοινωνικὲς ἐκδηλώσεις.

Τὸ δυσάρεστο εἶναι ὅτι αὐτὸς ὁ πολιτισμὸς τῆς φιλαυτίας, ὁ ὁποῖος εἶναι καὶ ἡ ἀρρώστια μας ποὺ μᾶς ὁδηγεῖ μακρυὰ ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ ποὺ μᾶς φέρνει πάλι στὴν ἐξουσία τοῦ διαβόλου, γίνεται προσπάθεια νὰ ἐπιβληθῆ μὲ θεσμοὺς καὶ νόμους καὶ νὰ διαδοθῆ ἀπὸ τὰ μαζικὰ μέσα ἐπικοινωνίας.

Δὲν εἶναι βέβαια πρόσφατο τὸ γεγονός. Εἶναι κάτι ποὺ ἔχει ἀρχίσει ἐδῶ καὶ ἀρκετὰ χρόνια. Εἶναι κάτι ποὺ πιστεύω ὅτι κι ἐσεῖς τὸ βλέπετε, τὸ αἰσθάνεσθε καὶ... γιὰ τὸ ὁποῖο πονᾶτε.

Ὅταν βγαίνω στὸν κόσμο, συναντῶ ἀδελφοὺς πού μοῦ ἐκφράζουν τὸν πόνο τοὺς γι΄ αὐτὰ ποὺ δείχνει ἡ τηλεόρασι. Πονάω καὶ ἐγὼ μαζί τους, διότι διαπιστώνω ὅτι αὐτὰ δὲν εἶναι ἡ παράδοσις τοῦ λαοῦ μας, δὲν εἶναι τὸ ἑλληνορθόδοξο ἦθος, δὲν εἶναι αὐτὴ ἡ εὐχαριστιακὴ ζωὴ γιὰ τὴν ὁποία μιλᾶμε, ἀλλὰ εἶναι ὁ ἐγωκεντρικὸς καὶ ἄρρωστος πολιτισμὸς τοῦ δυτικοῦ ἀνθρώπου.

Ζοῦμε σὲ μία κρίσιμη ἱστορικὴ ἐποχή, κατὰ τὴν ὁποία γίνεται προσπάθεια νὰ μᾶς ἐπιβληθῆ αὐτὸς ὁ ἐγωιστικός, αὐτόνομος, μὴ εὐχαριστιακὸς τρόπος ζωῆς. Ἴσως οἱ ἡγέτες μας ἔχουν καλὲς προθέσεις. Θέλουν νὰ διορθώσουν τὰ πράγματα, νὰ κάνουν ἀλλαγές. Αὐτὸ εἶναι καλὸ καὶ πρέπει νὰ τὸ ἐπαινέσουμε.

Τὸ κακὸ εἶναι ὅτι ὅλα αὐτὰ τὰ καλὰ θέλουν νὰ τὰ ἐπιτύχουν χωρὶς τὸν Χριστό. Χωρὶς τὸν Θεό. Χωρὶς νὰ τὰ συνδέσουν μὲ τὸν Θεό.

Καὶ ἐμεῖς γνωρίζουμε ὅτι κάθε τι ποὺ δὲν εἶναι συνδεδεμένο μὲ τὸν Θεό, ἔχει μέσα του τὸν θάνατο. Δὲν ἔχει τὴν Χάρι τοῦ Θεοῦ. Δὲν δίνει στὸν ἄνθρωπο τὴν δυνατότητα νὰ ἑνωθῆ μὲ τὸν Θεό.

Ἐπιτρέψτε μου νὰ ἀναφερθῶ πάλι στὸ θέμα τοῦ γάμου. Δύο ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι κάνουν τὸ γάμο τους ἐν Χριστῷ, ἐν Ἐκκλησίᾳ, ἔχουν τὴν συνείδησι ὅτι ὁ γάμος τους εἶναι ἕνας δρόμος ποὺ θὰ τοὺς φέρει στὸν Θεό. Μὲ τὸν ἐν Χριστῷ ἀγώνα ποὺ κάνουν μέσα στὸ γάμο, μὲ τὴν ταπείνωσι, μὲ τὴν προσφορά, μὲ τὴν θυσία, μὲ τὴν προσευχή, μὲ τὰ μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, ὁ γάμος τους γίνεται δρόμος ἁγιασμοῦ καὶ σωτηρίας γι΄ αὐτοὺς καὶ τὰ παιδιά τους.

Ἄλλοι ἄνθρωποι κάνουν γάμο χωρὶς Χριστό. Ἔξω ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Μὲ κέντρο ὄχι τὸν Θεό, ἀλλὰ τὸ ἐγώ τους. Τέτοιος εἶναι ὁ πολιτικὸς γάμος. Γάμος ἔξω ἀπὸ τὴν εὐχαριστία τοῦ Θεοῦ.

Ὁ γάμος εἶναι κάτι καλό. Ἀλλὰ ἀκόμη καὶ αὐτὸ τὸ καλό, ὅταν γίνη ἔξω ἀπὸ τὸν Θεό, δὲν σώζει καὶ δὲν ἁγιάζει τοὺς συζύγους. Καὶ ἕνας τέτοιος ἐγωιστικὸς γάμος ποὺ δὲν ἀναφέρεται καὶ δὲν προσφέρεται στὸν Θεό, τελικὰ ἀπομακρύνει τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὸν Θεό. Χωρίζει τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὸν Θεό.

Αὐτὸ συμβαίνει μὲ ὅλες τὶς ἐκδηλώσεις τοῦ πολιτισμοῦ μας, ὅπως μὲ τὴν παιδεία. Ἡ παιδεία εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ. «Γράμματα, σπουδάσματα, τοῦ Θεοῦ τὰ πράγματα», ὅπως ἔλεγαν οἱ πρόγονοί μας κατὰ τὴν Τουρκοκρατία.

Ἡ παιδεία χωρὶς Χριστὸ καὶ χωρὶς Θεὸ εἶναι κάτι ποὺ χωρίζει τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὸν Θεό. Ἡ παιδεία καὶ ἡ μόρφωσι συνδεδεμένες μὲ τὸν Θεὸ ἑνώνουν τὸν ἄνθρωπο μὲ τὸν Θεό. 

Γι΄ αὐτὸ λοιπὸν σ΄ αὐτὴν τὴν προσπάθεια ποὺ γίνεται ἀπὸ ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι δὲν εἶναι κακῆς διαθέσεως, ἀλλὰ δὲν μποροῦν νὰ δοῦν βαθύτερα τὰ πράγματα, καὶ θέλουν νὰ φτιάξουν ἕνα κόσμο καλύτερο, μὰ χωρισμένο ἀπὸ τὸν Θεό, ἐμεῖς σ΄ αὐτὴν τὴν προσπάθεια πρέπει νὰ ποῦμε «ὄχι». Λέμε «ὄχι», διότι αὐτὴ ἡ ἀλλαγὴ καὶ αὐτὴ ἡ καλυτέρευσις δὲν συνδέεται μὲ τὴν παράδοσι τοῦ λαοῦ μας. Δὲν συνδέεται μὲ τὴν Ὀρθοδοξία, ποὺ εἶναι ἡ ἀληθινὴ παράδοσις τοῦ λαοῦ μας.

πηγή:  www.orthodoxia-ellhnismos.gr

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΛΕΜΕΣΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ: Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΣΤΕΡΗΣΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ, ΕΙΝΑΙ Η ΣΤΕΡΗΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!

Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος: Πολλές φορές τίποτε δεν μας απειλεί εξωτερικά, όμως η ψυχή μας συνέχεται από αγωνίες, φόβους, ενδοιασμούς, απορίες και στενοχώριες. Τότε κάτι λείπει από την ψυχή, κάτι στερείται. Η μεγαλύτερη στέρηση της ψυχής είναι η στέρηση του Θεού Πατέρα μας. Τίποτε δεν μπορεί να καλύψει την παρουσία του Θεού.

ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΜΑΚΡΙΝΑ: ΗΡΘΕ ΚΑΠΟΤΕ ΕΝΑ ΑΤΟΜΟ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΙΠΕ, ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΠΩΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΙΩΝΙΑ ΖΩΗ!

Γερόντισσα Μακρίνα: Ήρθε κάποτε ένα άτομο και μου είπε, ότι δεν πιστεύει πως υπάρχει αιώνια ζωή. Ξαφνικά μια μέρα πέθανε ο καλύτερός του φίλος, πολύ νέος άνθρωπος, από τον πόνο που αισθάνθηκε, ήρθε μια μέρα, με βρήκε, μιλήσαμε και του είπα να του κάνει κάθε μέρα ένα κομποσχοινάκι τριαντατριάρι και ας μην πιστεύει. Μετά από λίγο καιρό σταμάτησε να κάνει το κομποσχοίνι. Παρουσιάστηκε τότε ο φίλος του και του λέει: «Γιατί σταμάτησες να μου κάνεις κομποσχοίνι; Κάθε μέρα όσο ζεις, θα μου κάνεις το κομποσχοινάκι, γιατί κάθε μέρα λαμβάνω το δώρο σου».

ΙΕΡΟΚΗΡΥΚΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ: ΚΑΠΟΤΕ ΒΓΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΔΡΑ ΕΝΑΣ ΑΘΕΟΣ!

Κάποτε βγήκε στην έδρα ένας άθεος

Δημήτριος Παναγόπουλος

 
Κάποτε βγήκε στην έδρα ένας άθεος και έλεγε στο ακροατήριό του:
– Εάν υπάρχει Θεός τον περιμένω να έρθει, να με ”εκτελέσει”.
Πέρασαν 3 λεπτά και ο Θεός δεν τον έκανε τίποτα. Είχε στη συνέχεια το θράσος να πει:
– Είδατε; Εάν υπήρχε Θεός, θα με έκανε κακό!
Τότε, εκείνη την στιγμή, ζήτησε μια γιαγιά το λόγο και του λέει:
– Εσύ εάν είχες ένα παιδί και σου έκανε παρακοή, θα το σκότωνες; Εάν σε έβριζε, θα τον σκότωνες;
– Όχι βέβαια, απάντησε ο άθεος.
Και συνεχίζει η γιαγιά:
– Αυτός ο Πανάγαθος Θεός, πως είναι δυνατόν το παιδί του να το σκοτώσει;
Εσύ από το παιδί σου, δεν θα ήθελες την μετάνοιά του; Δεν θα ήθελες την συγγνώμη του; Αυτό ακριβώς θέλει και ο Θεός από σένα! Γι΄ αυτό και δεν σε εξουθένωσε.
Εύχομαι να βάλεις μυαλό… 

ΓΕΡΩΝ ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΣ ΣΙΜΩΝΟΠΕΤΡΙΤΗΣ: "Η ΑΓΝΟΙΑ, ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ Η ΑΓΝΟΙΑ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΩΣ ΕΠΙ ΤΟ ΠΛΕΙΣΤΟΝ ΕΙΝΑΙ ΕΘΕΛΟΥΣΙΟΣ".

 "Εάν του γνωστοποιήσεις στην αλήθεια, θα εκστρατεύσει εναντίον σου για να σε εκδικηθεί. Αυτό είναι πολύ βαθειά πείρα.."

Επιπλέον, για να μην μπλέξεις και γίνει σκλάβος των ανθρώπων, μη θέλεις να λες τη γνώση σου σε εκείνον που δεν γνωρίζει, ακόμη και αν σε ρωτά! 

Μόνο αν σε πιέσει, να την πεις. 

Όλοι οι άνθρωποι ζουν μέσα στην άγνοια. Όταν λοιπόν θελήσεις εσύ να πεις στον άλλον τη γνώμη σου ή την γνώση σου, θα γίνει θηριάλωτος. 

Η άγνοια, και μάλιστα η άγνοια του νόμου του Θεού, ως επί το πλείστον είναι εθελούσιος. Ουδείς λόγω άγνοιας απαλλάσσεται από τις κυρώσεις του νόμου. 

Όποιος λέγει ότι δεν γνωρίζει, -προσποιείται δηλαδή ότι δεν γνωρίζει-, δεν θέλει να γνωρίσει! 

Μή λές λοιπόν την γνώση σου, διότι έρχεται σε σύγκρουση με τα βαθύτατα της ψυχής του άλλου, που τον κάνουν να αγνοεί. 

Εάν του γνωστοποιήσεις στην αλήθεια, θα εκστρατεύσει εναντίον σου για να σε εκδικηθεί. Αυτό είναι πολύ βαθειά πείρα. 

Το βλέπουμε κάθε μέρα μέσα στη ζωή.

Γέροντος Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτη 

(Ερμηνεία στον Αββά Ησαΐα)

(Φωτογραφία ο Γέροντας Αιμιλιανός με τον Άγιο Εφραίμ Κατουνακιώτη)

"ΤΟΝ ΗΛΙΟ ΔΕ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΟΙΤΑΞΕΙΣ, ΚΑΙ ΤΟ ΘΕΟ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΔΗΣ;"

Ἦρθε ἕνας τελοιόφοιτος φοιτητὴς τῆς ἰατρικῆς στὸ χωριό μου, ἄθεος καὶ ὀπαδὸς τοῦ Δαρβίνου. Ὁ φοιτητὴς ἐκεῖνο τὸν καιρὸ ἦταν πολὺ σπάνιο πρᾶγμα, κομήτης ἦτο.

Ἄ α α! κάνανε καὶ τὸν κοιτάζανε, λέει σπουδαῖα πράγματα! Καὶ αὐτὸς ἔλεγε• Δὲν ὑπάρχει Θεός καὶ τὸ ἕνα καὶ τὸ ἄλλο. Νά λοιπὸν καὶ ἔρχεται ὁ παπᾶς καὶ τοὺς ρωτᾷ•

―Τί συζητᾶτε αὐτοῦ.

―Μᾶς λέει ὅτι δὲν ὑπάρχει Θεός, ἀπήντησαν.

―Κ᾿ ἐσεῖς δὲν τὸν βάζετε στὴ θέσι του;

―Μὰ αὐτὸς ἔχει ἐπιχειρήματα, τοῦ εἶπαν.

―Ποιό ἐπιχείρημα ἔχεις, τοῦ λέει ὁ παπᾶς.

―Νά, λέει, ποιός εἶδε τὸ Θεό;

―Πῶς σὲ λένε; τὸν ρωτάει ὁ παπᾶς.

―Γιῶργο, ἀπήντησε.

―Ἔλα δῶ, βρὲ Γιῶργο, ἀνέβα πάνω στὸ πεζούλι (ἦταν καλοκαίρι κι ὁ ἥλιος ἔκαιγε). Σήκωσε τὸ κεφάλι σου καὶ κοίταξε κατάματα τὸν ἥλιο.

―Ἄ, ἀστειεύεσαι ρὲ παππούλη; νὰ τυφλωθῶ; ἀπαντᾷ ὁ ἄθεος φοιτητής. Δὲ μπορῶ νὰ κοιτάξω τὸν ἥλιο.

—Βρὲ, τοῦ λέει τότε ὁ παπᾶς, τὸν ἥλιο δὲ μπορεῖς νὰ κοιτάξῃς, καὶ τὸ Θεὸ θέλεις νὰ δῇς;

Ἁπλοϊκὸς ἄνθρωπος ἦταν ὁ παπᾶς, καὶ ἔβαλε στὴ θέσι του τὸν ἄθεο φοιτητή. Τί θεολογία, τί φιλολογία κ.λπ.; Καὶ μόνο αὐτός; Τόσοι καὶ τόσοι ἄλλοι εἶνε, ποὺ τοὺς φωτίζει ὁ Θεός. Φωτίζει ὁ Θεὸς τοὺς πιστούς. «…Γέγραπται γάρ• Ἀπολῶ τὴν σοφίαν τῶν σοφῶν, καὶ τὴν σύνεσιν τῶν συνετῶν ἀθετήσω. Ποῦ σοφός; ποῦ γραμματεύς; ποῦ συζητητὴς τοῦ αἰῶνος τούτου; Οὐχὶ ἐμώρανεν ὁ Θεὸς τὴν σοφίαν τοῦ κόσμου τούτου;» (Α΄ Κορ. 1,19-20).

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: Ο ΚΟΣΜΟΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!

 ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ:

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!

 

Στην κατάσταση πού είναι σήμερα οι άνθρωποι, ό,τι τους λέει ο λογισμός κάνουν. Άλλοι είναι με χάπια, άλλοι παίρνουν ναρκωτικά…
Κάθε τόσο τρεις-τέσσερις ξεκινούν να κάνουν μια καινούργια θρησκεία. Ανάλογα, λίγα γίνονται, εγκλήματα, δυστυχήματα κ.λπ. Βοηθάει ο Θεός.
Ήρθε ένας στο καλύβι και μου λέει: «Έχεις καμιά κιθάρα;» Πίνει χασίς, έχει όρεξη να μιλάει -δεν σε ρωτάει αν έχεις εσύ όρεξη- θέλει και μια κιθάρα!! Άλλοι βαρέθηκαν την ζωή τους και θέλουν να αυτοκτονήσουν ή να κάνουν κανένα κακό, για να γίνει σαματάς.
Δεν είναι ότι τους περνάει αυτό σαν βλάσφημος λογισμός και τον διώχνουν. Βαρέθηκαν την ζωή τους και δεν ξέρουν τι να κάνουν.
Μου είπε ένας: «Θέλω να με γράψουν οι εφημερίδες ότι είμαι ήρωας». Οι άλλοι χρησιμοποιούν μερικούς τέτοιους και κάνουν την δουλειά τους. Πάλι καλά, ανάλογα, λίγα γίνονται.
Το καλό είναι που δεν μας εγκαταλείπει ο Θεός. Ο Καλός Θεός τον σημερινό κόσμο τον φυλάει με τα δύο Του χέρια, παλιότερα μόνο με το ένα.
Σήμερα, μέσα στους τόσους κινδύνους πού ζει ο άνθρωπος, ο Θεός τον φυλάει όπως η μάνα το μικρό παιδί, όταν αρχίζει να περιπατάει. Τώρα μας βοηθούν πιο πολύ ο Χριστός, η Παναγία, οι Άγιοι, αλλά δεν το καταλαβαίνουμε.
Πού θα ήταν ο κόσμος, αν δεν βοηθούσαν!… Το μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων παίρνει χάπια και είναι σε μια κατάσταση…
Άλλος μεθυσμένος, άλλος απογοητευμένος, άλλος ζαλισμένος, άλλος από τους πόνους ξενυχτισμένος. Όλοι αυτοί βλέπεις να οδηγούν αυτοκίνητα, μοτοσυκλέτες, να κάνουν επικίνδυνες δουλειές, να χειρίζονται επικίνδυνα μηχανήματα.
Είναι όλοι αυτοί σε κατάσταση να οδηγούν; Μπορούσε να είχε σακατευθεί ο κόσμος. Πώς μας φυλάει ο Θεός και δεν το καταλαβαίνουμε!
Παλιά, θυμάμαι, πήγαιναν οι γονείς στα χωράφια και πολλές φορές μας άφηναν στην γειτόνισσα να μας προσέχει μαζί με τα παιδιά τα δικά της. Αλλά τότε ήταν ισορροπημένα τα παιδιά. Μια ματιά έριχνε η γειτόνισσα και έκανε τις δουλειές της και εμείς παίζαμε ήσυχα.
Έτσι και ο Χριστός, η Παναγία, οι Άγιοι παλιά με μια ματιά παρακολουθούσαν τον κόσμο. Σήμερα και ο Χριστός και η Παναγία και οι Άγιοι τον έναν πιάνουν από εδώ, τον άλλον από εκεί, γιατί οι άνθρωποι δεν είναι ισορροπημένοι. Τώρα είναι μια κατάσταση… Θεός φυλάξοι!
Σαν μια μητέρα να έχει δύο-τρία προβληματικά παιδιά, το ένα λίγο χαζούλικο, το άλλο λίγο αλλήθωρο, το άλλο λίγο ανάποδο, να έχει και κανά-δύο της γειτόνισσας να τα προσέχει, και το ένα να ανεβαίνει ψηλά και να κινδυνεύει να πέσει κάτω, το άλλο να παίρνει το μαχαίρι να κόψη τον λαιμό του, το άλλο να πάει να κάνη κακό στο άλλο, και αυτή συνέχεια να βρίσκεται σε εγρήγορση, να τα παρακολουθεί, και εκείνα να μην καταλαβαίνουν την αγωνία της.
Έτσι και ο κόσμος δεν καταλαβαίνει την βοήθεια του Θεού. Με τόσα επικίνδυνα μέσα που υπάρχουν σήμερα θα είχε σακατευθεί, αν δεν βοηθούσε ο Θεός. Αλλά έχουμε και Πατέρα τον Θεό και Μάνα την Παναγία και αδέλφια τους Αγίους και τους Αγγέλους, που μας προστατεύουν.
Πόσο μισεί ο διάβολος το ανθρώπινο γένος και θέλει να το εξαφανίση! Και εμείς ξεχνούμε με ποιόν παλεύουμε. Να ξέρατε πόσες φορές ο διάβολος τύλιξε την γη με την ουρά του, για να την καταστρέψη! Δεν τον αφήνει όμως ο Θεός, του χαλάει τα σχέδια. Και το κακό που πάει να κάνη το ταγκαλάκι, ο Θεός το αξιοποιεί και βγάζει μεγάλο καλό. Ο διάβολος τώρα οργώνει, ο Χριστός όμως θα σπείρη τελικά”.
 
Από το βιβλίο “ΜΕ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ”
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ Α΄

ΙΕΡΟΚΗΡΥΚΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΝΑΓΌΠΟΥΛΟΣ: "ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΠΙΣΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΥΠΟΤΑΓΗ ΜΑΣ ΣΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ".

Πραγματική πίστη είναι η υποταγή μας στο θέλημα του Θεού

(Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυκας)

Κάποτε γνώρισα μια χριστιανή, η οποία σε ώρα γαλήνης με κάποια υπερτροφική αυτοπεποίθηση έλεγε: «Εγώ πιστεύω βαθιά, μα πολύ βαθιά στον Θεό».

Όταν όμως την επισκέφθηκαν διάφορες δοκιμασίες, γόγγυζε τόσο κατά της Πρόνοιας του Θεού, ώστε αν την άκουγε ένας πιστός έπρεπε να σφαλίσει τα αυτιά του για να μην την ακούει.
Τέτοιους δυστυχώς Χριστιανούς, άνδρες και γυναίκες, συναντούμε κάθε μέρα πολλούς. Και όμως λίγοι συναισθάνονται την αμαρτία τους και την εξομολογούνται.
Η επιπόλαιη και ρηχή πίστη μερικών Χριστιανών φαίνεται προπάντων όταν συμβεί να πάθουν κάτι ή να αρρωστήσουν.
Περνούν μια ζωή μαρτυρική. Βλέπουν ένα σπυράκι και υποπτεύονται αμέσως το κακό. Νηστεύουν μία μέρα και αισθάνονται δήθεν τα γόνατά τους να τρέμουν. Άλλοτε πάλι ξεροβήχουν, διότι νομίζουν ότι έχουν κολλήσει αρρώστια. 
Δεν προφταίνει να περάσει η μία ιδέα και τη διαδέχεται η άλλη. Αυτά τα άτομα αποτελούν παθολογικά φαινόμενα αξιολύπητα, που μόνο μία πίστη βαθιά στον Κύριο θα μπορούσε να τα απαλλάξει από την κατάσταση αυτή και να τα κάνει να αισθανθούν τη χαρά της ζωής.
Αναφέρω παραδείγματα μερικών Χριστιανών, δήθεν πιστών. Όταν συμβεί, λόγου χάρη, να πάρουν μια γριππούλα και αδιαθετήσουν, αμέσως ανησυχούν, γίνονται ταυτοχρόνως και ιδιότροποι, νευρικοί, τυραννικοί στους άλλους.
Θα πείτε, ανθρώπινη αδυναμία!
Ναι, ανθρώπινη αδυναμία, αλλά που έχει την αιτία της στην ολιγοπιστία μας και πρέπει να το εξομολογηθούμε.
Άλλοι πάλι, τους οποίους ο Θεός, δοκιμάζοντάς τους, επιτρέπει να μείνουν ένα χρονικό διάστημα άρρωστοι μελαγχολούν, διότι δεν μπορούν, π.χ., να πάνε στην Εκκλησία, να πάρουν μέρος στις τελετές, να νηστέψουν, να κάνουν δήθεν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα. 
Λες και το να υποταχθούν στο θέλημα του Θεού δεν ήταν καθήκον. Τόσο επιφανειακή θρησκευτικότητα έχουν.
Αναγνώστες, ίσως είχατε την ιδέα ως σήμερα, που διαβάσατε τις γραμμές αυτές, ότι είσαστε δυνατοί, στερεοί στην πίστη.
Μήπως λοιπόν απατάσθε; Προσέξτε, διότι ένα είναι το κριτήριο: Η υποταγή μας στο θέλημα του Θεού.
Εξετάστε! Και αν η θέλησή σας στον καιρό του πειρασμού ολοπρόθυμα και απόλυτα υποτάσσεται στη θέληση του Θεού, ευχαριστήστε Τον, διότι σας χάρισε το δώρο της πραγματικής πίστεως
Αν όχι, τότε λυπηθείτε από την καρδιά σας για την ολιγοπιστία σας, εξομολογηθείτε και να είσθε βέβαιοι ότι ο Χριστός θα σας συγχωρήσει.
Μόνο προσέξτε! Μην αναβάλλετε την εξομολόγησή σας, διότι το μέλλον δεν είναι δικό μας. 
Ο θείος Χρυσόστομος λέει σχετικά: «Κλάψε προ καιρού, για να μην κλάψεις εκεί· τώρα να μετανοείς, τότε δεν θα υπάρχει καιρός μετανοίας· ας εργαστούμε το αγαθό όσο ακόμη μπορούμε· 
αν χάσουμε χρήματα, μπορούμε και πάλι να αποκτήσουμε, αν όμως χάσουμε τον καιρό, άλλον να βρούμε δεν μπορούμε».

(Περιοδικό ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΝΑ, 
Αθήναι, Φεβρ. 1971)
Από το βιβλίο: Πνευματικά Ορθόδοξα Μηνύματα Σωτηρίου Οικοδομής. Εκδόσεις “Ορθόδοξος Κυψέλη”, Θεσσαλονίκη.

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΠΡΕΠΕΙ ΠΡΩΤΑ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΕΙ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΥΣΤΕΡΑ, ΑΜΑ ΔΕΝ ΤΟΥ ΑΡΕΣΕΙ, ΦΕΥΓΕΙ!

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Βλέπω μερικά νέα παιδιά, Ελληνόπουλα, χωρίς να έχουν διαβάσει ούτε μια γραμμή από το Ευαγγέλιο, πάνε και διαβάζουνε Βραχμανισμό, Βουδισμό, το Κοράνι κ.λ.π., πάνε και τους Ινδούς. Ύστερα δεν αναπαύονται και επιστρέφουν στην Ορθοδοξία, αλλά έχουν μαζέψει ένα σωρό μικρόβια. Παθαίνουν ζημιά και είναι δύσκολο να βρουν μετά την αλήθεια. Πρέπει πρώτα κανείς να γνωρίσει την Ορθοδοξία, και ύστερα, άμα δεν του αρέσει, φεύγει. Ας την γνωρίσει σωστά, και μετά ας κάνει σύγκριση με τις διάφορε θεωρίες που ακούει. Γιατί, αν γνωρίσει την Ορθοδοξία, μπορεί να ξεχωρίσει το μπακίρι από τον χρυσό ή να καταλάβει τον χρυσό πόσων καρατιών είναι. Δεν ξεγελιέται εύκολα, για να περάσει όσα γυαλίζουν για χρυσάφι. Πάντως έχω προσέξει ότι μόνον εγωιστής άνθρωπος φεύγει από την Ορθοδοξία, όταν την γνωρίσει· ένας ταπεινός δεν φεύγει.

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: Η ΛΟΓΙΚΗ ΚΑΝΕΙ ΠΟΛΥ ΚΑΚΟ, ΟΤΑΝ ΚΑΝΕΙΣ ΠΑΕΙ ΝΑ ΕΞΕΤΑΣΕΙ ΜΕ ΑΥΤΗΝ ΤΑ ΘΕΙΑ!

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Ἡ λογική κάνει πολύ κακό, ὅταν κανεὶς πάη νὰ ἐξετάση μὲ αὐτήν τὰ θεία, τὰ μυστήρια, τὰ θαύματα. Οἱ Καθολικοί μὲ τὴν λογική τους ἔφθασαν νὰ ἐξετάσουν τὴν Θεία Κοινωνία στὸ Χημεῖο, γιὰ νὰ δοῦν ἄν πράγματα εἶναι Σῶμα καὶ Αἷμα Χριστοῦ. Οἱ Ἅγιοι ὅμως μὲ τὴν πίστη ποὺ εἶχαν, συχνά ἔβλεπαν Σάρκα καὶ Αἷμα στὴν ἁγία Λαβίδα. Σὲ λίγο θὰ φθάσουν νὰ περνοῦν καὶ τούς Ἁγίους ἀπὸ τὶς ἀκτίνες, γιὰ νὰ διαπιστώσουν τὴν ἁγιότητά τους! Πέταξαν τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ἔβαλαν τὴν λογική τους καὶ τώρα ἀσχολοῦνται μὲ τὴν λευκή μαγεία. Σὲ ἕναν Καθολικό ποὺ εἶχε καλή διάθεση –ἔκλεγε ὁ καημένος – εἶπα: «Μία ἀπὸ τὶς σπουδαιότερες διαφορές ποὺ ἔχουμε εἶναι καὶ αὐτή, ἐσεῖς βάζετε τὸν ἐγκέφαλο, ἐμεῖς τὴν πίστη. Ἐσεῖς ἀναπτύξατε τὸν ὀρθολογισμό καὶ γενικά τὸν ἀνθρώπινο παράγοντα. Μὲ τὴν λογική σας περιορίζετε τὴν θεϊκή δύναμη, γιατί τὴν θεία Χάρη τὴν πετᾶτε στὴν ἄκρη. Ἐσεῖς στὸν ἁγιασμό ρίχνετε συντηρητικό, γιὰ νὰ μή χαλάση. Ἐμεῖς στὰ χαλασμένα ρίχνουμε ἁγιασμό καὶ γίνονται καλά. Πιστεύουμε στὴν Χάρη ποὺ ἁγιάζει καὶ ὁ ἁγιασμός κρατάει καὶ διακόσια καὶ πεντακόσια χρόνια, δὲν χαλάει ποτέ».

ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΘΑ ΟΡΘΟΠΟΔΗΣΕΙ ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ ΣΤΟΝ ΘΕΟ!

Αυτό το έθνος θα ορθοποδήσει μόνο όταν επιστρέψει στον Θεό και Του ανοίξει, εκτός από την πόρτα του και την καρδιά του. 

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΟΡΦΟΥ: ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΗΞΕΡΑΝ ΤΟ ΑΙΩΝΙΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΟΥΣ, ΕΜΕΙΣ ΤΟ ΞΕΧΑΣΑΜΕ!

Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος: Οι άγιοι λοιπόν, ήξεραν το αιώνιο συμφέρον. Εμείς το ξεχάσαμε, διότι μας ξεγέλασε η τεχνολογία, αυτή μας ξεγέλασε κατά πρώτον και κατά δεύτερον μας ξεγέλασαν τα άθεα γράμματα της Ευρώπης. 
Τα οποία είπε ο Παπουλάκος, «υφαίνουν το σάβανο του γένους» αυτό πάθαμε. Και γεμίσαμε φοβίες, και θλίψεις, και καταθλίψεις, και ανασφάλειες, γιατί νομίζουμε ότι η ζωή μας τελειώνει με τον θάνατό μας, μ’ αυτό ξεγελαστήκαμε.  

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ Κ. ΚΟΣΜΑΣ: ΑΦΗΣΑΜΕ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ!

Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας Κοσμάς: Αφήσαμε το Χριστό! Είπαμε στο Χριστό αυτό τον καιρό: “κάθισε στην άκρη Εσύ, δεν χρειάζεσαι τώρα, όταν περάσει η πανδημία θα σε χρειαστούμε”. Τί προδοσία…! να λέμε εμείς στους πιστούς να καθίσουν έξω..! Να είσαι έτοιμος και τον εαυτό σου να θυσιάσεις για την αγάπη των αδελφών μας». 

ΙΕΡΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ: ΑΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΟΤΙ ΣΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!

Άγιος Αυγουστίνος: Αν πιστεύεις μόνο ό,τι σου αρέσει από τον Λόγο του Θεού, και απορρίπτεις ό,τι δεν σου αρέσει, δεν πιστεύεις στον Λόγο του Θεού, πιστεύεις στον εαυτό σου.