O ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ - ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΚΑΜΠΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΕΡΜΗΤΙΚΗΣ ΜΑΓΕΙΑΣ

Η λέξη αποκρυφισμός ή occultism, στην αγγλική ορολογία, δηλώνει την αναζήτηση μιας κρυμμένης γνώσης, κάποιας γνώσης που είναι άγνωστη στο ευρύ κοινό και είναι γνωστή μόνο σε πολύ συγκεκριμένους ανθρώπους. Συναντάται και η ορολογία απόκρυφη τέχνη ή και απόκρυφη επιστήμη.

  Στην ελληνική γλώσσα, η έννοια του αποκρυφισμού είναι συνώνυμη με την έννοια της μαγείας. Η λέξη μάγος, όπως αναφέρουν αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς, δήλωνε τον ιερέα της Περσίας και αυτό μας είναι γνωστό και από τους τρεις μάγους με τα δώρα, όπως θυμόμαστε από την εορτή των Χριστουγέννων.

Ωστόσο, η λέξη μαγεία είναι άκρως αρνητικό φαινόμενο και καταδικασμένο από την Αγία Γραφή, διότι είναι η συνεργασία των ανθρώπων με τους δαίμονες, μέσω των οποίων οι άνθρωποι αποκτούν έκτακτες γνώσεις ή ικανότητες. Ανάλογα με το αποτέλεσμα που επιδιώκουν οι άνθρωποι, η μαγεία διακρίνεται σε επιμέρους κλάδους, όπως η μαντεία, δηλαδή η προσπάθεια να γνωρίσει κάποιος το μέλλον, η λευκή μαγεία, το να επιχειρεί κανείς να θεραπεύσει κάποιον ή να λύσει κάποιο πρόβλημα, και η χειρότερη μορφή, η μαύρη μαγεία, δηλαδή το να καταστρέψει κάποιος κάποιον άλλο.

Ο άνθρωπος αντίστοιχα, που ασχολείται ενεργά με τον αποκρυφισμό και προσπαθεί να αποκτήσει τις δυνάμεις, που παρέχουν οι δαίμονες, ονομάζεται μάγος ή αποκρυφιστής. Είναι διαπιστωμένο ότι μάγοι υπήρχαν σε όλους τους λαούς της αρχαιότητας, από τους Δρυίδες των Κελτών ως τους μάγους των φυλών της κεντρικής Αφρικής και από τους προκολομβιανούς πολιτισμούς της Αμερικής ως την Ινδία και την Άπω Ανατολή.

Προφανώς, αυτό οφείλεται στο ότι οι άνθρωποι επιθυμούσαν και επιθυμούν να ικανοποιήσουν την υπερηφάνειά τους, να εκπληρώσουν ανήθικες επιθυμίες, να θρέψουν τον αδηφάγο εγωισμό τους. Και ακριβώς εκεί βρίσκεται πάντα ο εχθρός του ανθρώπου, ο Διάβολος, ο οποίος είναι πρόθυμος να εκπληρώσει κάθε αμαρτωλή επιθυμία μας, με αντάλλαγμα να του παραδώσουμε την ψυχή μας.

Ο Διάβολος εδώ και χιλιάδες χρόνια λέει το ίδιο ψέμα στον άνθρωπο, ότι θα γίνει θεός χωρίς τον Θεό. Η φράση «ἔσεσθε ὡς θεοί» είναι το σύνθημα, το παραμύθι που επαναλαμβάνει ο Σατανάς και πλανά την οικουμένη όλη. Και οι ταλαίπωροι άνθρωποι, αντί να εμπιστεύονται τον αληθινό Θεό, πιστεύουν στα ψέματα του Διαβόλου και οδηγούνται στην καταστροφή.

Σε πολλές άλλες περιπτώσεις, μέσα στα ιερά κείμενα της Παλαιάς Διαθήκης, βλέπουμε την αποκρυφιστική δύναμη του Εωσφόρου να συντρίβεται από την παντοδυναμία του Θεού, όπως στο παράδειγμα του προφήτη Ηλία, που συγκρούστηκε με τους ιερείς των ειδώλων της Χαναάν.

Παρόλα αυτά, οι Εβραίοι συνέχισαν να κάνουν τα ίδια λάθη, δηλαδή αντί να εμπιστεύονται την δύναμη και την αγάπη του Θεού, να εκτρέπονται στην λατρεία των ειδώλων και στον αντίστοιχο αποκρυφισμό. Συνολικά, με τα 430 χρόνια δουλείας του εβραϊκού λαού στην Αίγυπτο, την εγκατάσταση στην Παλαιστίνη το 1334 π.Χ. και αργότερα με την 70χρονη εξορία στην Βαβυλώνα, οι Εβραίοι γνώρισαν τις αποκρυφιστικές γνώσεις των λαών όλης της Μέσης Ανατολής, των Αιγυπτίων, των Χαναναίων και των Βαβυλωνίων.

Κάπως έτσι, δημιούργησαν την δική τους αποκρυφιστική παράδοση, η οποία ασφαλώς ήταν απαγορευμένη από τον Νόμο του Θεού. Συνεπώς, παράλληλα με την επίσημη μονοθεϊστική θρησκεία του Ιουδαϊσμού, συνυπήρχε και ο εβραϊκός αποκρυφισμός, σαν μια δεύτερη παράνομη θρησκεία.

Με την κατάκτηση της Παλαιστίνης από τον Μέγα Αλέξανδρο, το 331 π.Χ., έρχεται σε άμεση επαφή και αλληλεπίδραση η ελληνική φιλοσοφία με τον Ιουδαϊσμό και τις θρησκείες της Ανατολής. Μέσω αυτών των πνευματικών αλληλεπιδράσεων, δημιουργούνται κατά την ελληνιστική και ρωμαϊκή εποχή νέα θρησκευτικά ρεύματα, που κατά κανόνα συνδυάζουν ανατολικό αποκρυφισμό και ελληνική φιλοσοφία.

  Ακόμη και οι Εβραίοι αποκρυφιστές επηρεάστηκαν από την ελληνική φιλοσοφία και άρχισαν να χρησιμοποιούν στοιχεία από τον Πυθαγόρα, τον Πλάτωνα και άλλους Έλληνες φιλοσόφους, δημιουργώντας έτσι ένα φιλοσοφικό σύστημα που εξωτερικά θύμιζε φιλοσοφία, αλλά στο βάθος του ήταν αποκρυφισμός και λατρεία του Εωσφόρου.

 Πολύτιμες γνώσεις για την ύπαρξη ύποπτων παραθρησκευτικών ομάδων μέσα στους κόλπους των Ιουδαίων μάς παρέχει ο Εβραίος ιστορικός Ιώσηπος, που αναφέρεται αφενός στην αιρετική οργάνωση των Εσσαίων, αφετέρου στους Φαρισαίους, την γνωστή από τα Ευαγγέλια ομάδα παραδοσιακών (υποτίθεται) Εβραίων.

Οι Φαρισαίοι άρχισαν να εμφανίζονται γύρω στο 150 π.Χ. και θεωρούσαν τους εαυτούς τους ραββίνους, δηλαδή δασκάλους και άρχοντες του λαού. Αλλά ενώ μελετούσαν και ερμήνευαν τον Γραπτό Νόμο, άρχισαν να διατυπώνουν μια περίεργη θεωρία, που ερχόταν σε αντίθεση με την Παλαιά Διαθήκη.

Έλεγαν, λοιπόν, ότι ο Μωυσής στο όρος Σινά δεν δέχθηκε μόνο τον Γραπτό Νόμο από τον Θεό, την Τορά, αλλά και έναν προφορικό νόμο, μια προφορική διδασκαλία, που απευθυνόταν μόνο στους Εβραίους, που είχαν υψηλό πνευματικό επίπεδο. Ο Μωυσής, με την σειρά του, μεταβίβασε αυτόν τον προφορικό νόμο σε κάποιους σοφούς και εκλεκτούς Εβραίους, οι οποίοι τον διέδιδαν με προσοχή, από γενιά σε γενιά.

Ασφαλώς, αυτή η θεωρία δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ένα ψέμα, μια πονηρή επινόηση των Φαρισαίων, μέσω της οποίας εξαπατούσαν τους απλούς Εβραίους και υποβάθμιζαν την αυθεντία του μωσαϊκού Νόμου. Και αυτός ο περίφημος προφορικός νόμος, που δήθεν δόθηκε προφορικά στον Μωυσή, ήταν ο αποκρυφισμός, η εβραϊκή δαιμονολατρεία, την οποία δεν τολμούσαν δημόσια και φανερά να αποκαλύψουν οι Φαρισαίοι.

Όλοι γνωρίζουμε το πόσο σκληρά μιλούσε ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός προς τους Φαρισαίους. Τους κατέκρινε δημόσια διότι καταργούσαν τις εντολές του Θεού και δίδασκαν «διδασκαλίας και εντάλματα ανθρώπων». Μέχρι που τους αποκάλεσε και παιδιά του Διαβόλου, για όσα έλεγαν ή έπρατταν.

Επομένως, ανάμεσα στους Φαρισαίους υπήρχαν αποκρυφιστές, σατανιστές, που λάτρευαν κρυφά τον Εωσφόρο και ασχολούνταν με την μαγεία, αλλά εξωτερικά παρίσταναν τους ευσεβείς Ιουδαίους. Αυτό αποδεικνύεται περίτρανα και από το ιερό βιβλίο της Αποκάλυψης, όπου αναφέρεται ο Κύριος σε κάποιους Ιουδαίους, που είναι η συναγωγή του Σατανά (Απ. 2,9).

Αυτό το σατανικό τμήμα του εβραϊκού λαού ήταν που πρωτοστάτησε στην θανάτωση του Κυρίου μας, που φώναζε με λύσσα «σταύρωσον αυτόν». Και νόμιζαν οι ελεεινοί ότι με τον σταυρικό θάνατο του Κυρίου θα απαλλάσσονταν από Εκείνον. Όμως ο Κύριός μας αναστήθηκε και τους κατέστρεψε τα σχέδια.

Και καθώς έβλεπαν αυτοί οι σατανιστές Εβραίοι να θριαμβεύει και να εξαπλώνεται η Αγία μας Εκκλησία και ο Χριστιανισμός, αποφάσισαν να αναλάβουν δράση, προκειμένου να καταστρέψουν την διάδοση του Ευαγγελίου. Δημιούργησαν μία σειρά από ομάδες, οι οποίες άρχισαν να δηλητηριάζουν, να μολύνουν το καθαρό νερό του Χριστιανισμού, σαν να κάνουν θρησκευτικό ανταρτοπόλεμο και δολιοφθορά εναντίον της Εκκλησίας.

 Αυτές οι ομάδες «καταδρομών» των Εβραίων αποκρυφιστών ήταν οι λεγόμενες γνωστικές εκκλησίες, ο Γνωστικισμός. Το φαινόμενο του Γνωστικισμού είναι ιδιαίτερα σύνθετο και ανομοιογενές, καθώς η κάθε γνωστική ομάδα είχε διαφορετικές αντιλήψεις και δοξασίες. Στην πορεία του χρόνου γνωστικές συναγωγές δημιουργήθηκαν και από εθνικούς, όχι μόνο από Εβραίους, όπως ήταν ο Έλληνας Μαρκίων και οι Πέρσες Ελκεσαίος και Μάνης.

Εκεί που συγκλίνουν ιδεολογικά οι Γνωστικοί είναι στο ότι διδάσκουν πως σκοπός της ζωής του ανθρώπου είναι η γνώση. Και όταν μιλούν για γνώση δεν εννοούν μόνο την επιστημονική, αλλά και την αποκρυφιστική γνώση, γι’ αυτό και θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι Γνωστικοί είναι σατανιστές φιλόσοφοι.

Κάποιες γνωστικές ομάδες παρίσταναν τους Χριστιανούς και αυτοονομάζονταν «εκκλησίες», αλλά δίδασκαν ψεύτικες και πλανημένες θεωρίες για το πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι ο ψεύτικος Χριστός, όπως τον παρουσιάζει ο αιρεσιάρχης Άρειος τον 4ο αι. μ.Χ., μοιάζει αρκετά με τον ψεύτικο γνωστικό «Χριστό», του χριστιανίζοντος Γνωστικισμού του 2ου αι. μ.Χ.

Και αν κάνουμε χρονικό άλμα και δούμε την εποχή μας, οι σύγχρονοι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν εντυπωσιακές ομοιότητες με τους αρχαίους Γνωστικούς, τόσο στην θεωρία όσο και στην πράξη.

   Εκτός, όμως, από το πολύμορφο θηρίο του εβραϊκού Γνωστικισμού, στην ρωμαϊκή εποχή εμφανίζονται και άλλες παραθρησκευτικές ομάδες, που συνδυάζουν φιλοσοφία και αποκρυφισμό. Αρχικά, εμφανίζεται ο νεοπυθαγορισμός, από τον Ρωμαίο φιλόσοφο Νιγίδιο Φίγουλο, που ζει τον 1ο αι. π.Χ.

Οι νεοπυθαγόρειοι χρησιμοποιούσαν την πλατωνική και πυθαγόρεια φιλοσοφία στην θεωρία, αλλά στην πράξη ασχολούνταν με την ανατολική μαγεία και ειδικότερα με νεκρομαντείες, με υπνωτιστικές ενέργειες και με προσκλήσεις ψυχών, μέσω των οποίων υποτίθεται ότι αναζητούσαν την θέληση των θεών. Γνωστός νεοπυθαγόρειος μάγος ήταν ο Απολλώνιος ο Τυανεύς.

Κατά τον 2ο αι. μ.Χ. ο νεοπυθαγορισμός συνδέεται με τον μεσοπλατωνισμό και τον Γνωστικισμό, από τον φιλόσοφο Νουμήνιο, που ζει στην Απάμεια της Συρίας. Και η σύγχυση φιλοσοφικών και αποκρυφιστικών ρευμάτων ολοκληρώνεται τον 3ο αι. μ.Χ., όταν εμφανίζονται δύο νέες θρησκευτικές τάσεις, ο ερμητισμός και ο νεοπλατωνισμός.

Ο νεωπλατωνισμός είναι η τελική φάση της παρακμής της ειδωλολατρικής φιλοσοφίας. Θεμελιωτής του είναι ο ελληνομαθής Αιγύπτιος φιλόσοφος Πλωτίνος, που είχε διαδόχους του τον Φοίνικα Πορφύριο, που έγραψε το έργο «Κατά Χριστιανῶν λόγοι», και τον Σύριο Ιάμβλιχο, ο οποίος ήταν οπαδός της θεουργίας, δηλαδή της τελετουργικής μαγείας των αρχαίων Αιγυπτίων.

Οι νεοπλατωνικοί φιλόσοφοι ήταν φανατικοί εχθροί του Χριστιανισμού. Είχαν ταυτίσει την ελληνική φιλοσοφία με την δαιμονολατρεία και πρακτικά δεν διέφεραν από τα σημερινά μέντιουμ. Οπαδός του νεοπλατωνισμού ήταν και ο παρανοϊκός αυτοκράτορας Ιουλιανός ο Παραβάτης, ο οποίος ήταν ένας μορφωμένος σατανιστής.

Αποφασιστικό πλήγμα στον νεοπλατωνισμό έδωσε ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός, ο οποίος τον 6ο αιώνα δίνει εντολή να κλείσει η νεοπλατωνική Ακαδημία της Αθήνας, η οποία δεν είχε καμία σχέση πρακτικά με την αρχαία πλατωνική Ακαδημία, αλλά είχε καταντήσει σχολή που δίδασκε μαγεία και αστρολογία.

Παράλληλα με το θλιβερό φαινόμενο του νεοπλατωνισμού κινήθηκε και η θρησκεία του ερμητισμού. Ήδη αναφερθήκαμε στην μαγεία των Αιγυπτίων, που έχει αρχαιότατες ρίζες. Με την κατάκτηση της Αιγύπτου από τον Μέγα Αλέξανδρο και την εγκαθίδρυση της δυναστείας των Πτολεμαίων, οι Έλληνες γνώρισαν σε βάθος τον αιγυπτιακό αποκρυφισμό και άρχισαν να μεταφράζουν στην ελληνική γλώσσα κείμενα Αιγυπτίων μάγων.

Ο θεός της μαγείας και της γνώσης στην αρχαία Αίγυπτο ονομαζόταν Θωθ (Thoth). Οι Πτολεμαίοι, βλέποντας τις ομοιότητες που είχε ο Θωθ με τον ελληνικό Ερμή, ταύτισαν τον Θωθ με τον Ερμή και τον ονόμασαν Τρισμέγιστο Ερμή. Αντίστοιχα, τα μαγικά κείμενα που άρχισαν να μεταφράζονται, από τα αιγυπτιακά στα ελληνικά, ονομάστηκαν ερμητικά κείμενα.

Έτσι, μέσα από την ανάμειξη ελληνικής φιλοσοφίας, αιγυπτιακής μαγείας και από επιρροές του Γνωστικισμού, διαμορφώθηκε τον 3ο αι. μ.Χ. η θρησκεία του ερμητισμού. Οι ερμητικοί, όπως και οι Γνωστικοί, είχαν θεοποιήσει την γνώση και κήρυτταν ότι αυτό είναι το νόημα της ζωής.

Η παρανοϊκή τους διδασκαλία συνοψίζεται στα εξής. Ο ύψιστος θεός του ερμητισμού είναι αρρενόθηλυς και έτσι πλάθει τον αρχέτυπο άνθρωπο, να είναι άνδρας και γυναίκα ταυτόχρονα. Ο φυσικός κόσμος είναι ένας δεύτερος θεός. Η γη περιβάλλεται από επτά ουρανούς, δηλαδή επτά πλανητικούς κύκλους.

Κάποια στιγμή ο αρχέτυπος άνθρωπος έσπασε την περιφέρεια των επτά πλανητών, την τρύπησε ταξιδεύοντας μέχρι την γη, όπου γοητεύτηκε από την Φύση, ενώθηκε μαζί της και γέννησε επτά γήινους ανδρόγυνους ανθρώπους. Αργότερα χωρίστηκαν αυτοί οι άνθρωποι και προέκυψαν τα δύο φύλα.

Ο ερμητισμός είχε ιδιαίτερη εκτίμηση στην αστρολογία. Πίστευαν ότι την στιγμή που γεννιέται κάθε άνθρωπος, ανάλογα με την θέση των άστρων, κατεβαίνει ένας δαίμονας από τον αντίστοιχο πλανήτη και μπαίνει στο σώμα του βρέφους, μέχρι τον λαιμό. Μέσω αυτού του δαίμονα τα άστρα επηρεάζουν την ζωή των ανθρώπων.

Η γνώση του θεού επιτυγχάνεται με την παρατήρηση της φύσης ή με την άμεση θέα του θεού, που γινόταν με μαγικές τελετές. Οι ερμητικοί ήταν κλειστή ομάδα, που θεωρούσαν ότι μόνο αυτοί κατείχαν την αλήθεια και την γνώση, ενώ οι υπόλοιποι άνθρωποι ήταν βυθισμένοι στην πλάνη. Η λατρεία της γνώσης οδηγούσε τους ερμητικούς να μελετούν την φυσική και τα μαθηματικά, ώστε να γνωρίσουν τα μυστήρια του σύμπαντος και να γίνουν παντοδύναμοι.

Τέλος, οι ερμητικοί όπως και οι Γνωστικοί, πίστευαν στην μετεμψύχωση. Έλεγαν ότι οι ψυχές των ανθρώπων κατάγονται από την ψυχή του σύμπαντος, πρώτα μπαίνουν σε ερπετά,, μετά σε υδρόβια, μετά σε ζώα, έπειτα σε πτηνά και τέλος σε σώματα ανθρώπων.  Οι αγαθές ψυχές καταλήγουν μέσα στον θεό, κάτι που υποστήριζε και ο Πλωτίνος.

Η επικράτηση του Χριστιανισμού στο ρωμαϊκό κράτος, κατά τον 4ο αιώνα, περιόρισε την εξάπλωση όλων αυτών των θρησκευτικών ομάδων. Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας πολέμησαν όλες αυτές τις διαβολικές και ψευδείς διδασκαλίες, αλλά δεν τις εξαφάνισαν ολοσχερώς.

Οι Εβραίοι Γνωστικοί συνέχισαν την δόλια δράση τους, με το να γράφουν ψευδεπίγραφα «Ευαγγέλια» και άλλα απόκρυφα βιβλία, δίδασκαν μαγεία στις διάφορες εθνότητες της Μεσογείου, διαμόρφωσαν το Ταλμούδ, δηλαδή κατέγραψαν σε βιβλία τις διάφορες ραββινικές ερμηνείες, με τις οποίες παραμόρφωσαν ανεπανόρθωτα τον Ιουδαϊσμό της Παλαιάς Διαθήκης, και έγραφαν και βλάσφημα βιβλία κατά του προσώπου του Κυρίου μας, όπως το Τολεδότ Γιεσού (Toledot Yesu), όπου δίδασκαν ότι ο Ιησούς ήταν ένας άνθρωπος που διδάχθηκε την αιγυπτιακή μαγεία και προσπάθησε να πλανήσει με μάγια το εβραϊκό έθνος.

  Ένα ακόμη ολέθριο αποτέλεσμα του εβραϊκού Γνωστικισμού ήταν και η δημιουργία του Ισλάμ. Ο ψευδοπροφήτης του Ισλάμ, ο περίφημος Μωάμεθ, είχε γνωριστεί με ένα πλήθος από Γνωστικούς, κυρίως με τους Εβιονίτες και τους Ελκεσαΐτες της Μεσοποταμίας, οι οποίοι τον ενίσχυσαν να δημιουργήσει την θρησκεία του Ισλάμ και να συγγράψει το Κοράνι.

   Το βιβλίο του Κορανίου δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα άθλιο συνονθύλευμα από θεωρίες που υπήρχαν στα γνωστικά ψευδοευαγγέλια, όπως του Θωμά, του Βαρθολομαίου, την Αποκάλυψη του Πέτρου, τα βιβλία του Ενώχ και των Ιωβηλαίων.

   Μέσα στο Κοράνι βλέπουμε και την απόπειρα να παρουσιαστεί ο Διάβολος (Iblis) λιγότερο κακός, από όσο τον παρουσιάζει η Αγία Γραφή. Αυτό ακριβώς έκαναν και οι αρχαίοι Γνωστικοί, προσπαθούσαν να πείσουν τους οπαδούς τους ότι ο Σατανάς δεν είναι κακός. Οι πιο ακραίοι Γνωστικοί έφταναν σε σημείο να ονομάζουν τον Εωσφόρο καλό και αδικημένο θεό, ενώ τον Θεό της Αγίας Γραφής Τον ονόμαζαν κακό Δημιουργό.

Και, καθώς το Ισλάμ πηγάζει από τον Γνωστικισμό, δεν θα μπορούσε να λείπει και το στοιχείο του αποκρυφισμού, καθώς το Κοράνι μιλάει για τα μυθικά Τζίνι και για καλή μαγεία (sihr στα αραβικά), που υποτίθεται χρησιμοποίησε ο βασιλιάς Σολομώντας, μια θεωρία που εμφανίζεται στο αποκρυφιστικό βιβλίο του 3ου αι. μ.Χ. «Διαθήκη Σολομῶντος».

  Κάπως έτσι διαδραματίζεται η πορεία του αποκρυφισμού, από την αρχαιότητα ως τον Μεσαίωνα. Δυστυχώς, όμως, η δράση του Διαβόλου και των οργάνων του δεν τελειώνει με την εμφάνιση του αιμοσταγούς Ισλάμ. Ο εβραϊκός αποκρυφισμός δεν είχε σβήσει με την παρακμή των αρχαίων γνωστικών ομάδων.

Οι Εβραίοι σατανιστές συνέχισαν να ασχολούνται, έστω και κρυφά, με τον αποκρυφισμό και την λατρεία των δαιμόνων. Συνέχισαν να κρύβουν, πίσω από την φιλοσοφία ή τον μυστικισμό, τον πόθο τους να καταλύσουν την λατρεία του αληθινού Θεού και να επιβάλουν την λατρεία του Εωσφόρου.

Και κάποια στιγμή, στα τέλη του 12ου αι. μ.Χ., αποφάσισαν να ομολογήσουν επίσημα ότι η θρησκεία τους δεν είναι ο αρχαίος Ιουδαϊσμός ή απλά το Ταλμούδ, αλλά ο Γνωστικισμός, ο φιλοσοφικός σατανισμός. Πῶς τοῦτο γέγονεν; Με το να γράψουν και να δημοσιεύσουν, στα μέρη της Προβηγκίας, στα σύνορα Γαλλίας και Ισπανίας, το καμπαλιστικό βιβλίο Μπαχίρ.

  Σε αυτό το σημείο θα κάνουμε την διευκρίνιση ότι η εβραϊκή λέξη Καμπάλα ή Καμπαλάχ σημαίνει παράδοση. Οπότε αυτοί οι αποκρυφιστές Εβραίοι αυτοονομάζονταν καμπαλιστές, δηλαδή παραδοσιακοί, καθώς ισχυρίζονταν ότι διέσωζαν την προφορική παράδοση, που είχε δώσει ο Θεός στον Μωυσή, το ψέμα δηλαδή που πρωτοχρησιμοποίησαν οι Φαρισαίοι.

   Παρά το ότι η δημοσίευση του Μπαχίρ προκάλεσε αντιδράσεις από κάποιους ταλμουδιστές ραββίνους, η γοητεία της πλάνης, ο αποκρυφισμός άρχισε να κερδίζει τις καρδιές των ούτως ή άλλως πλανημένων Εβραίων. Οι καμπαλιστικές θεωρίες του Μπαχίρ άρχισαν να εξαπλώνονται και στους Εβραίους της Ισπανίας και, έναν αιώνα αργότερα, γύρω στο 1280, γράφεται το επόμενο καμπαλιστικό βιβλίο, το Ζόχαρ ή Ζοχάρ.

   Το Ζοχάρ βρήκε τέτοια απήχηση στον εβραϊκό κόσμο, που θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε ως το ευαγγέλιο του καμπαλισμού. Με την κυκλοφορία του Ζοχάρ, η εξάπλωση των καμπαλιστικών ιδεών ήταν ραγδαία, από την Ισπανία στους Εβραίους της Ιταλίας και από εκεί στην ανατολική Μεσόγειο, μέσα στον 14ο αιώνα.

Σποραδικά, υπήρχαν Εβραίοι καμπαλιστές που δίδασκαν τον καμπαλιστικό αποκρυφισμό και σε μη Εβραίους. Μια τέτοια περίπτωση ήταν ο αποστάτης Έλληνας φιλόσοφος και φίλος του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, ο Γεώργιος Πλήθων ή Γεμιστός, που διδάχθηκε καμπαλισμό από έναν Εβραίο αποκρυφιστή, που λεγόταν Ελισαίος.

 Ο Γεμιστός, με την σειρά του, πρότεινε να αποκηρύξουν οι Έλληνες τον Χριστιανισμό και να επανέλθουν στην αρχαία θρησκεία. Αλλά πίσω από τον «ελληνισμό» του Γεμιστού δεν βρισκόταν το αρχαίο Δωδεκάθεο, αλλά η εβραϊκή Καμπαλάχ, μεταμφιεσμένη και μασκαρεμένη με αρχαία ελληνικά άμφια.

Από εκείνη την εποχή, τον 15ο αιώνα, όπου η Κωνσταντινούπολη πέφτει στα χέρια των Τούρκων και αρκετοί λόγιοι Έλληνες βρίσκουν καταφύγιο στις ιταλικές πόλεις, λήγει ο Μεσαίωνας και αρχίζει η Αναγέννηση, η Νεότερη Ιστορία. Τα σχολικά βιβλία μάς διδάσκουν ότι η εποχή της Αναγέννησης συνδέεται με την άμεση επαφή, που απέκτησαν οι Ιταλοί και οι άλλοι Ευρωπαίοι με την αρχαία ελληνική σοφία.

Είναι αυτή η αλήθεια; Όχι, αυτή είναι μόνο μία πλευρά της αλήθειας. Η πλήρης αλήθεια είναι ότι η Αναγέννηση είναι η ανακάλυψη του αποκρυφισμού, και συγκεκριμένα της καμπαλιστικής και της ερμητικής μαγείας. Και το κακό ξεκίνησε μέσα από τον Γεμιστό, που συμμετείχε στην ψευδοσύνοδο της Φερράρας – Φλωρεντίας, το 1445.

Εκεί, ο Γεμιστός άρχισε να διδάσκει τις αποκρυφιστικές του γνώσεις στους ρωμαιοκαθολικούς της Φλωρεντίας και στον άρχοντα της πόλης, τον Κοσμά Μέδικο. Οι Ιταλοί ενθουσιάστηκαν και γοητεύτηκαν από την πλάνη του Γεμιστού και άρχισαν να αναζητούν αποκρυφιστικά βιβλία, για να μάθουν περισσότερα.

Συνεπώς, η γοητεία της πλάνης κυρίευσε και την πόλη της Φλωρεντίας. Σύντομα ήρθαν από την τουρκοκρατούμενη πλέον Ελλάδα και άλλα βιβλία, η συλλογή των Ερμητικών, κείμενα του Πορφύριου, του Ιάμβλιχου και του Πλωτίνου, τα οποία άρχισε να μεταφράζει στα λατινικά ο ρωμαιοκαθολικός ιερέας Μαρσίλιο Φιτσίνο, από το 1462 και έπειτα.

Ίσως το πιο θλιβερό σε αυτό το γεγονός είναι ότι αυτοί που πλέον λαχταρούσαν να αποκτήσουν την γνώση του αποκρυφισμού δεν ήταν κάποιοι αμόρφωτοι και απλοϊκοί άνθρωποι των «σκοτεινών» μεσαιωνικών χρόνων, αλλά οι λόγιοι, οι επιστήμονες, η άρχουσα τάξη της νεότερης Ευρώπης.

Όμως, όπως και οι Εβραίοι, έτσι και οι δυτικοευρωπαίοι ήταν πλανημένοι άνθρωποι, αιρετικοί, μακριά από την αλήθεια του Θεού. Δεν ήταν σε θέση να συνειδητοποιήσουν ότι τα κείμενα που είχαν μπροστά τους ήταν κείμενα μαγείας, βιβλία σατανισμού. Νόμιζαν ότι είχαν ανακαλύψει μια αρχαία γνώση, μια πρωτόγονη θεολογία, από τα βάθη του παρελθόντος (Prisca theologia).

Και το κακό πλέον δεν είχε τελειωμό, η χιονοστιβάδα μόλις είχε αρχίσει να σχηματίζεται. Λίγο αργότερα, ένας από τους μαθητές του Φιτσίνο, ο Τζοβάνι Πίκο Ντέλα Μιράντολα, άρχισε να μελετά εκτός από τα ερμητικά κείμενα και τα καμπαλιστικά. Το 1486 μεταφράζεται το Μπαχίρ από τα εβραϊκά στα λατινικά και ο Μιράντολα ενθουσιασμένος άρχισε να διαδίδει τον εβραϊκό καμπαλισμό στον ευρωπαϊκό κόσμο.

  Από το 1517 διαδίδεται ο εβραϊκός αποκρυφισμός και στην Γερμανία, ενώ σε λίγα χρόνια γίνεται γνωστός στους Γάλλους και τους Άγγλους. Παράλληλα με την διάδοση της καμπαλιστικής μαγείας, ακολουθούσε και το αγαπημένο της ξαδελφάκι, η αιγυπτιακή-ερμητική μαγεία, με αποτέλεσμα καμπαλισμός και ερμητισμός να σαρώνουν χέρι-χέρι την Ευρώπη.  

    Ο παπισμός, κατά την διάρκεια του 16ου αιώνα, δεν εναντιώθηκε στην εξάπλωση του αποκρυφισμού, παρά μόνο όταν ο Ιταλός λάτρης του ερμητισμού Τζορντάνο Μπρούνο άρχισε να κηρύττει δημόσια ότι οι Ευρωπαίοι έπρεπε να εγκαταλείψουν τον Χριστιανισμό και να ασπαστούν τον ερμητισμό ως θρησκεία τους.

Τότε ενεργοποιήθηκε η θηριώδης Ιερά  Εξέταση και το 1600 μ.Χ. ο Μπρούνο κάηκε ζωντανός από τους παπικούς δημίους. Από τότε η διάδοση του καμπαλισμού και του ερμητισμού στις ρωμαιοκαθολικές χώρες περιορίστηκε, ενώ συνέχισε με αμείωτη ένταση στις προτεσταντικές χώρες, κυρίως στην Αγγλία και την Γερμανία.

Κατά την διάρκεια του 17ου αιώνα συμβαίνουν στην Ευρώπη δύο συγκλονιστικά γεγονότα, για την μετέπειτα πορεία του αποκρυφισμού. Το πρώτο είναι η εμφάνιση του ροδοσταυρικού κινήματος. Οι ροδόσταυροι ήταν μια ομάδα Γερμανών προτεσταντών, που είχαν φτάσει σε τέτοιο σημείο πλάνης, που πίστευαν ότι ο συνδυασμός του Χριστιανισμού και της μαγείας (ερμητικής και καμπαλιστικής) θα μπορούσε να δημιουργήσει μια καλύτερη Ευρώπη. Δηλαδή Χριστός και Διάβολος μαζί!

Οι ροδόσταυροι επαναστάτησαν το 1619 στην Πράγα, για να φτιάξουν το πρώτο ροδοσταυρικό κράτος, αλλά σύντομα συντρίφθηκαν από τα ρωμαιοκαθολικά στρατεύματα. Μετά την αποτυχία τους, κάποιοι από τους Γερμανούς ροδόσταυρους κατέφυγαν στην Αγγλία και εκεί ενώθηκαν με τους Άγγλους ομοϊδεάτες τους, επικεφαλής των οποίων ήταν ο Φράνσις Μπέικον.

Εκεί, στην Αγγλία, οι ροδόσταυροι βρήκαν καταφύγιο σε δύο χώρους. Ο ένας ήταν τα Πανεπιστήμια, όπως η Royal Society, και ο άλλος ήταν οι τεκτονικές στοές. Οπότε, από τα μέσα του 17ου αιώνα, πανεπιστήμιο, αποκρυφισμός και μασονία γίνονται συγκοινωνούντα δοχεία στα εδάφη της Βρεταννίας.

Το άλλο γεγονός του 17ου αιώνα, που προκάλεσε αλυσιδωτές αντιδράσεις, ήταν η εμφάνιση του καμπαλιστή ψευδομεσσία Σαμπατάι Τσεβί, ο οποίος το 1665 ανακήρυξε τον εαυτό του ως τον αναμενόμενο μεσσία του εβραϊκού έθνους. Οι περισσότεροι Εβραίοι της εποχής ενθουσιάστηκαν με την προσωπικότητα του Σαμπατάι και πίστεψαν ότι είχε έρθει το ποθούμενο για την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ.

Ωστόσο, η κωμικοτραγική κατάληξη του κινήματος του Σαμπατάι απογοήτευσε τους Εβραίους, αλλά είχε και ένα ολέθριο αποτέλεσμα. Έδωσε την ιδέα σε μια ομάδα καμπαλιστών Εβραίων να σταματήσουν να περιμένουν τον ερχομό του μεσσία και πήραν την απόφαση να συστήσουν το κράτος του Ισραήλ από μόνοι τους, χωρίς τον μεσσία! Αυτό ασφαλώς ήταν εντελώς αντίθετο προς το γράμμα και το πνεύμα της Παλαιάς Διαθήκης, που ξεκάθαρα έλεγε ότι πρώτα θα έρθει ο μεσσίας και έπειτα εκείνος θα δημιουργήσει το αιώνιο βασίλειο του Ισραήλ, με κέντρο την Ιερουσαλήμ.  

Με αυτά τα δεδομένα, δηλαδή της μη εμφάνισης του μεσσία, ωριμάζει στις πονηρές συνειδήσεις των Εβραίων η ιδέα του Σιωνισμού, δηλαδή να δημιουργήσουν οι ίδιοι το κράτος του Ισραήλ στην Παλαιστίνη και μετά να βρουν και κάποιον μεσσία να τους κυβερνήσει. Και όλα αυτά θα συνέβαιναν όχι με την δύναμη και την ευλογία του Γιαχβέ, αλλά με την δύναμη του αποκρυφισμού, με την ενίσχυση του Διαβόλου, τον οποίο λάτρευαν οι καμπαλιστές Εβραίοι.

Ασφαλώς, για να επιτευχθεί το σιωνιστικό όνειρο των Εβραίων αποκρυφιστών, έπρεπε να συντελεστούν συγκλονιστικά γεγονότα. Και το βασικότερο όλων ήταν ότι για να φέρουν τον δικό τους καμπαλιστικό μεσσία, έπρεπε να φύγει από τον θρόνο του ο αληθινός, ο χριστιανικός Μεσσίας, ο Ιησούς Χριστός.

Δύο βασιλιάδες στον ίδιο θρόνο δεν χωράνε! Ιδίως στον χώρο της Ευρώπης, δεν ήταν δυνατόν να λατρεύονται και να προσκυνούνται δύο μεσσίες ταυτόχρονα. Γι’ αυτό οι Σιωνιστές έπρεπε να ξεριζώσουν την πίστη του Μεσσία Ιησού, για να βάλουν στην θέση Του τον δικό τους, τον ψεύτικο μεσσία.

Επομένως, έτσι εξηγείται γιατί ο Σιωνισμός μάχεται με λυσσαλέο τρόπο εναντίον του Χριστού και της Αγίας μας Εκκλησίας, γιατί ποτέ δεν θα πετύχει τον τελικό του σκοπό, όσο υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ότι ο Ιησούς είναι ο Μεσσίας, όσο θα υπάρχει το βασίλειο του Ιησού, που είναι η Εκκλησία, όσο θα υπάρχει η Ελλάδα, μια χώρα άρρηκτα συνδεδεμένη με τον Χριστιανισμό.

Η ευκαιρία που αναζητούσαν οι Εβραίοι Σιωνιστές, για να ξεκινήσουν τον αγώνα για τον αποχριστιανισμό της Ευρώπης, δόθηκε το 1740, όταν βασιλιάς της Πρωσσίας, της σημερινής βόρειας Γερμανίας, έγινε ο Φρειδερίκος Β’. Το μίσος που ένιωθε αυτός ο κίναιδος και σατανιστής βασιλιάς εναντίον του Χριστιανισμού τον οδήγησε να συνεργαστεί με επίλεκτους Εβραίους καμπαλιστές και από κοινού να δουλέψουν, για την καταστροφή της Εκκλησίας.

Από τότε, δημιουργείται ένα ολόκληρο επιτελείο Ευρωπαίων και Εβραίων σατανιστών, με έδρα την Πρωσσία, μέσα από το οποίο προήλθαν αναρίθμητες συμφορές. Η επέκταση και εξάπλωση της μασονίας, ο Γαλλικός Διαφωτισμός, το άκρως αποκρυφιστικό Τάγμα των Ιλλουμινάτων και η Ασιατική Αδελφότητα. Έργο του Φρειδερίκου ήταν να ενσωματώσει και τους ροδόσταυρους της Γερμανίας μέσα στην μασονία, που ταυτίστηκε με τον καμπαλισμό και τον ερμητισμό.

Η τελική πράξη του Φρειδερίκου, που έδωσε απεριόριστη ώθηση στον Σιωνισμό, ήταν ότι συνεργάστηκε και με ένα νεαρό Εβραίο της Φρανκφούρτης, τον οποίο και μετέτρεψε σε οικονομικό γίγαντα, καθώς τον έκανε κάτι σαν υπουργό Οικονομικών στο κρατίδιο της Έσσης. Το όνομα αυτού του Ασκεναζί Εβραίου ήταν Μάγιερ Άμσελ Ρότσιλντ.

Με την στήριξη της γερμανικής αποκρυφιστικής ηγεσίας, ο Ρότσιλντ σύντομα έγινε ο ισχυρότερος τραπεζίτης στην Ευρώπη. Το 1815 η οικογένεια Ρότσιλντ έγινε κυρίαρχη και στο άλλο αποκρυφιστικό κέντρο της Ευρώπης, την Αγγλία, που έκτοτε υπηρετεί πιστά τις εντολές των Σιωνιστών.

Ο 19ος αιώνας ήταν η εποχή που ο αποκρυφισμός θριαμβεύει σχεδόν σε όλα τα επίπεδα στην Ευρώπη. Ο εβραϊκός καμπαλισμός κυριαρχεί σε κάθε τομέα. Στην οικονομία κυριαρχεί το τραπεζικό σύστημα, που ελέγχεται από την οικογένεια Ρότσιλντ. Στην επιστήμη, εκτός από τους μασόνους ιστορικούς, που συκοφαντούν τον Χριστιανισμό και το Βυζάντιο, εμφανίζεται η δαρβινική θεωρία της εξέλιξης, που ήταν γέννημα θρέμμα της καμπαλιστικής αγγλικής μασονίας.

Τέλος, στον χώρο της πολιτικής δημιουργείται από τους πράκτορες του Σιωνισμού το γνωστό δίπολο Αριστεράς και Δεξιάς. Ο χώρος της Αριστεράς αιχμαλωτίζεται από τον Εβραίο καμπαλιστή Μαρξ, ο οποίος μεταφέρει στον χώρο της πολιτικής θεωρίας τις βασικές ιδέες του καμπαλισμού.

Αντίστοιχα, για τον χώρο της Δεξιάς αναθέτουν στους ροδόσταυρους της Αγγλίας και της Γερμανίας να δημιουργήσουν εθνικιστικές ομάδες, που καπηλεύονται τις έννοιες της πατρίδας και της παράδοσης. Από ερμητικούς ροδόσταυρους δημιουργείται το Ερμητικό Τάγμα της Χρυσής Αυγής στην Αγγλία (το 1888) και η εταιρεία της Θούλης στην Γερμανία.

Είναι πραγματικά θλιβερό και τραγικό το ότι οι δύο κυρίαρχες πολιτικές ιδεολογίες μέχρι σήμερα στην Ευρώπη είναι προέκταση του αποκρυφισμού, η Αριστερά του καμπαλισμού και η Δεξιά του ερμητισμού. Και το πιο θλιβερό είναι ότι οι άνθρωποι μέχρι σήμερα στηρίζουν τις ελπίδες του σε αυτά τα δύο σατανικά κατασκευάσματα.

  Από την πορεία του αποκρυφισμού κατά την διάρκεια του 19ου αιώνα αξίζει να αναφέρουμε άλλα δύο πρόσωπα, τον αρχιμασόνο της Αμερικής Άλμπερτ Πάικ και την Ουκρανή Έλενα Μπλαβάτσκυ. O Πάικ στα διάφορα συγγράμματά του αποκάλυψε, με αφοπλιστική ειλικρίνεια, ότι το βασικό στοιχείο του τεκτονισμού είναι ο καμπαλισμός.

Επιπλέον, φανέρωσε ότι ο «θεός» των μασονικών στοών είναι ο Εωσφόρος και ότι οι μασόνοι έχουν ιερό καθήκον να διαδώσουν την λατρεία του Εωσφόρου, πολεμώντας ταυτόχρονα την θρησκεία του Αδονάι, δηλαδή του Χριστού. Επίσης, ο Πάικ το 1871 αναφέρει ότι σχέδιο των μασόνων είναι να ενώσουν ξανά τον Πάπα με τις ορθόδοξες Εκκλησίες, ώστε να καταστρέψουν και τους δύο.

  Η Μπλαβάτσκυ, με την σειρά της, ήταν κρυφή καμπαλίστρια, που ίδρυσε το 1875 την αποκρυφιστική ομάδα, που ονομάστηκε «Θεοσοφική Κοινωνία». Μέσα από την Θεοσοφία της Μπλαβάτσκυ προέκυψαν διάφορα άλλα τερατώδη κατασκευάσματα, όπως το κίνημα της Νέας Εποχής και η Αριοσοφία. Ενώ είναι γνωστό ότι μέσω των θεοσοφιστών προωθήθηκε στον Δυτικό κόσμο η θεωρία πως στο Θιβέτ βρίσκεται η σοφία του σύμπαντος και ότι στον Ινδουισμό και τον Βουδισμό υπάρχει γνήσια αποκάλυψη του θεού, ελάχιστοι γνωρίζουν την σχέση της Μπλαβάτσκυ με τον καμπαλισμό και τον ερμητισμό.

  Θεωρίες και πρακτικές, όπως η μετενσάρκωση και ο διαλογισμός, που προώθησε η Μπλαβάτσκυ, δεν προήλθαν από «φωτισμένους» ανθρώπους του Θιβέτ, αλλά από Εβραίους καμπαλιστές, καθώς τόσο η μετενσάρκωση όσο και ο διαλογισμός είναι θεμελιώδη στοιχεία της Καμπαλάχ.

Από τις σατανικές θεωρίες της Θεοσοφίας επηρεάστηκε στην συνέχεια ο Αυστριακός αποκρυφιστής Guido von List, ο οποίος ίδρυσε το 1902 την Αριοσοφία, με την γνωστή θεωρία περί της Αρείας φυλής, που έγινε θεμελιώδες δόγμα της ναζιστικής Γερμανίας και του Χίτλερ. Οι αποκρυφιστικές θεωρίες του Λιστ, ο οποίος ήταν επίσης καμπαλιστής, διδάσκονται μέχρι σήμερα στις ομάδες των δωδεκαθεϊστών και των χρυσαυγιτών στην Ελλάδα, όπου δυστυχώς έχουν παρασυρθεί αρκετά νέα παιδιά.

 Τέλος, ας δούμε και το πώς συνδέεται ο αποκρυφισμός με την ομοφυλοφιλία. Όλοι βλέπουμε ότι τις τελευταίες δεκαετίες, αυτή η επαίσχυντη αμαρτία άρχισε να προβάλλεται στην τηλεόραση, στον κινηματογράφο και γενικά στα ΜΜΕ. Ξαφνικά, τα τελευταία χρόνια άρχισαν οι παρελάσεις του αίσχους κάθε Ιούνιο στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, ενώ ταυτόχρονα άρχισαν από τις κυβερνήσεις να θεσπίζονται νόμοι υπέρ της ομοφυλοφιλίας.

Το πιο εξοργιστικό από όλα είναι το γεγονός ότι αυτή η αμαρτία εισβάλλει και στα σχολεία της χώρας μας, με την συμπαράσταση του Υπουργείου Παιδείας. Και οι περισσότεροι νομίζουν ότι αυτό το έργο είναι αποτέλεσμα είτε των «προοδευτικών» αριστερών κυβερνήσεων είτε μια γενικότερη στάση της κοινωνίας, που ξαφνικά σταμάτησε να καταδικάζει αυτήν την αμαρτία και έγινε ανεκτική και πιο φιλελεύθερη.

Ταυτόχρονα με όλα αυτά άλλαξε και η μόδα, η ενδυμασία. Στην γυναίκα επιβλήθηκε το αντρικό ντύσιμο, το παντελόνι, ενώ ο άνδρας τείνει να μιμηθεί την γυναίκα, φορώντας σκουλαρίκια, αφήνοντας μακριά μαλλιά. Τί κρύβεται πίσω από όλα αυτά; Το δόγμα των καμπαλιστών και των ερμητικών σχετικά με τον Ανδρόγυνο.

Τα καμπαλιστικά κείμενα λένε κατά λέξη ότι ο Κέτερ, ο ύψιστος θεός, είναι ανδρόγυνος, είναι ενωμένος με μια γυναικεία θεότητα, και αντίστοιχα έτσι έπλασε τον πρώτο άνθρωπο, τον Αδάμ Καδμόν, ο οποίος ήταν άνδρας και γυναίκα μαζί. Η πτώση από τον παράδεισο, ερμηνεύουν οι καμπαλιστές, προκάλεσε την διάσπαση του Αδάμ σε άνδρα και γυναίκα.

Συνεπώς, για τους καμπαλιστές, η ύπαρξη δύο φύλων είναι μια αφύσικη κατάσταση, μια ανωμαλία που προέκυψε από μια καταστροφή. Και είναι θρησκευτικό δόγμα για τους καμπαλιστές ότι πρέπει ο άνδρας να ξαναγίνει γυναίκα και η γυναίκα άνδρας, να καταργηθούν τα δύο φύλα και να επανέλθουμε στο αρχικό μεγαλείο. Αυτή είναι η αιτία που οι Σιωνιστές στην Ευρώπη χρηματοδοτούν την ομοφυλοφιλία και πιέζουν τις κυβερνήσεις να ψηφίζουν νόμους υπέρ της ανωμαλίας.

Αυτός είναι ο αποκρυφισμός, αυτή είναι η πλάνη του Διαβόλου, αυτός είναι ο ξεπεσμός των Ευρωπαίων, που αποστάτησαν από την αλήθεια του Χριστού και προτίμησαν τα ψεύδη του Εωσφόρου. Και με την πορεία που έχουν τα πράγματα στην Ελλάδα και την Ευρώπη λίγο απέχουμε από τον τελικό θρίαμβο των αποκρυφιστών, που θα ισοπεδώσουν πλήρως την δημιουργία του Θεού, ακόμη και την φυσική διάκριση των δύο φύλων.

Το ζητούμενο πλέον είναι τί κάνουμε εμείς. Οι στρατιώτες του Διαβόλου εργάστηκαν και εργάζονται μέχρι σήμερα ακατάπαυστα, για να μετατραπεί όλη η γη σε βασίλειο του Σατανά. Εμείς, οι στρατιώτες του Χριστού, η επίγεια Εκκλησία, τί κάνουμε; Θα συνεχίσουμε να σιωπούμε, να αδρανούμε ή να προβάλλουμε μια χλιαρή αντίσταση στις δυνάμεις του Σκότους; Ή θα αγωνιστούμε όπως ο Μωυσής ή ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος; Και εφόσον αγωνιστούμε, όπως θέλει ο Χριστός, θα νικήσουμε, δεν θα σβήσει ούτε η Ελλάδα ούτε η Ορθόδοξη Εκκλησία μας. Ὁ ἀδικῶν ἀδικησάτω ἔτι καὶ ὁ ρυπαρὸς ρυπαρευθήτω ἔτι καὶ ὁ δίκαιος δικαιοσύνην ποιησάτω ἔτι καὶ ὁ ἅγιος ἁγιασθήτω ἔτι (Απ. 22, 11).  

Αποσπάσματα από το βιβλίο του ιστορικού-αρχαιολόγου Διόδωρου Ράμμου «Από την Συναγωγή στην Μασονία, Ελληνική φιλοσοφία και εβραϊκός Γνωστικισμός».

https://ellasnafs.blogspot.com

ΜΙΧΑΗΛ ΧΟΥΛΗΣ: ΤΟ ΠΑΡΑΛΟΓΟΝ ΤΗΣ ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑΣ

ΤΟ ΠΑΡΑΛΟΓΟΝ ΤΗΣ ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑΣ

(ΜΙΧΑΗΛ ΧΟΥΛΗΣ, ΘΕΟΛΟΓΟΣ)

Τόσο φιλοσοφικά όσο και επιστημονικά η αστρολογία καταρρίπτεται. Ακόμη, χριστιανική ζωή και αστρολογία δεν συμβιβάζονται μεταξύ τους. Αυτό επισημαίνουν τόσο η Παράδοση της Εκκλησίας, όσο και η Αγία Γραφή. Από την στιγμή που ορίζουμε το Θεό ως οδηγό μας, παύει πλέον να ισχύει κάθε άλλη απόλυτη εξάρτηση από είδωλα, δεισιδαιμονίες και πεπρωμένο. Όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Επρόκειτο για θρησκοληψίες και πνιγηρή ζωή επί ειδωλολατρικού εδάφους. Ο Θεός μάς θέλει ελεύθερους και ρωμαλέους, όχι υποταγμένους σε αδιέξοδους και ψεύτικους ντετερμινισμούς. Οι πιστοί εμπιστεύονται στο θέλημα του παντοδύναμου Θεού και όχι στη μαγεία και δουλεία αστρολογικών υπολογισμών και αστερισμών, των οποίων άλλωστε οι ενδείξεις και οι θέσεις έχουν αλλάξει κατά πολύ από το παρελθόν, σύμφωνα και με τα πορίσματα της αστρονομίας. Εξάλλου, οι εσωτερικοί αστρολόγοι αντιμετωπίζουν την αστρολογία σαν πίστη, όχι σαν επιστήμη, και μάλιστα αποκρυφιστική, ΣΑΝ “ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ”. Στο ίδιο πλαίσιο, ο χριστιανός που έχει ουσιαστική σχέση με την αστρολογία, οφείλει να γνωρίζει ότι άγεται και φέρεται από μια προχριστιανική πλάνη, της οποίας το θρησκευτικό κοσμοείδωλο δεν ισχύει πλέον.

ΤΙ ΠΡΕΣΒΕΥΕΙ Η ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑ

Ο μοντέρνος όρος New Age (Νέα Εποχή) είναι παρμένος από την Αστρολογία. Αστρολογία είναι εκείνη η αρχαία πρακτική, που ασχολείται με «την επιρροή των άστρων πάνω στη φύση και την ανθρωπότητα» (‘Το Αλφάβητο του Αποκρυφισμού’, Kurt E. Koch, εκδ. Στερέωμα, 1993, σελ. 19). Οδηγός της είναι το ωροσκόπιο. Δηλαδή «ένας χάρτης του ουρανού, που ερμηνεύεται σύμφωνα με αυστηρά καθορισμένους κανόνες» (‘Η ιστορία της Αστρολογίας’, Manly P. Hall, εκδ. Ιάμβλιχος, 1990, σελ. 24). Για τους αστρολόγους, η ομάδα άστρων που φαίνεται στον ουρανό τη στιγμή της γέννησης του ανθρώπου, το ζώδιό του δηλαδή, καθορίζει και το χαρακτήρα του, τη ζωή του και το μέλλον του. Οι αστρολόγοι δέχονται πως υπάρχει ένα βασικό σχέδιο σύμφωνα με το οποίο κινούνται τα παγκόσμια γεγονότα και “προφητεύουν” μια σειρά από καταστάσεις, που πρόκειται να συμβούν, δεχόμενοι τον κόσμο σαν ένα σύνολο συνεχώς επαναλαμβανόμενων προμελετημένων συνθηκών, που νομοτελειακά και κυκλικά διαδέχονται η μια την άλλη (Manly P. Hall, όπου ανωτέρω, σελ. 86). Έτσι όμως, το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον για τον καθένα ξεχωριστά και για όλους μαζί σαν σύνολο είναι προκαθορισμένο, και η έννοια της ελευθερίας, το “κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν” του Δημιουργού, με το οποίο προίκισε το δημιούργημά Του, ώστε να τελειωθεί και να θεωθεί, δεν λαμβάνεται καθόλου υπόψη ή μάλλον αναιρείται a priori.

Η αστρολογία ξεκίνησε ως ενασχόληση με τα άστρα, τα ουράνια σώματα και τον ήλιο, με σκοπό την προσπάθεια καθορισμού της καλύτερης εποχής για σπορά και θερισμό και τη μέτρηση του χρόνου. Σταδιακά, οι αστέρες λατρεύτηκαν ως επώνυμοι θεοί και συνδέθηκε η αστρολογία με «τη μαντική, τη μαγεία και την ειδωλολατρία» (‘Λεξικό Βιβλικής Θεολογίας’, εκδ. Βιβλικό Κέντρο Άρτος Ζωής, Αθ. 1980, σελ. 154). Απετέλεσε δηλαδή τμήμα των παγανιστικών θρησκειών (‘Η Αστρολογία στους αιώνες’, Francis και Dominique Clerc, στην “Ιστορία εικονογραφημένη”, αρ. τ. 120, Ιούνιος 1978). Ο άνθρωπος υποδουλώθηκε έκτοτε σε ασφυκτικές και τρομακτικές δυνάμεις, που έκρυβαν τον αληθινό Θεό από τα μάτια της ψυχής του, ενώ στη Βίβλο όλες οι φυσικές δυνάμεις και τα άστρα χάνουν το ειδωλολατρικό τους περιεχόμενο, υποτάσσονται και υμνούν το Γιαχβέ, τον κυρίαρχο και αληθινό Θεό του Αβρααμικού μονοθεϊσμού και τον Ιησού Χριστό, που έδωσε τέλος στις «δεισιδαιμονίες», στην «αστρική αιτιοκρατία» και στο φόβο του «πεπρωμένου» (‘Λεξικό Βιβλικής Θεολογίας’, όπου ανωτέρω, σελ. 154,155).

Η αστρολογία στοχεύει στο “πεπρωμένο”. Αυτό ζητά να αναλύσει και ερμηνεύσει. Το πεπρωμένο όμως, η ‘εσωτερική αστρολογία’, που είναι ξεχωριστή θρησκεία και η πηγή απ’ την οποία ξεκίνησε η σημερινή δυτική αστρολογία, το ερμηνεύει με βάση τη μετενσάρκωση και τον αποκρυφισμό. Δέχεται μάλιστα ότι μπορεί να μας υποδείξει “τη γνώση και τα μέσα για το πώς θα καθοδηγήσουμε τη μελλοντική μας γέννηση” (‘Αστρολογία, Το μυστήριο των Κύκλων’, H. P. Blavatsky, εκδ. Ιάμβλιχος, 1991, σελ. σελ. 18-20). “Η εσωτερική αστρολογία”, τονίζουν οι οπαδοί της, “ΕΙΝΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΑ, είναι ένας τρόπος ζωής … μια ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΑΛΗΘΕΙΑ”, αναφέρει ο αστρολόγος Μάνλυ Χολ. “Η αστρολογία”, συνεχίζει, “δεν μπορεί να αποδειχθεί επιστημονικά παρά μόνο όταν η ίδια η επιστήμη αποκτήσει επίγνωση των ΥΠΕΡΦΥΣΙΚΩΝ ΚΟΣΜΩΝ και τις επιδράσεις τους πάνω στις τάξεις της υλικής ζωής”. Επομένως, οι γνήσιοι αστρολόγοι αντιμετωπίζουν την αστρολογία σαν πίστη, όχι σαν επιστήμη, και μάλιστα αποκρυφιστική, σαν “μέρος της αρχαίας εσωτερικής παράδοσης” (Τα κεφαλαία γράμματα δικά μας) (‘Η ιστορία της αστρολογίας’, σελ. 12,13,37,99). Για το τελευταίο αυτό, ορισμένοι τηρούν αιδήμονα σιγή. Στο ίδιο πλαίσιο, ο χριστιανός που έχει ουσιαστική σχέση με την αστρολογία, οφείλει να γνωρίζει ότι άγεται και φέρεται από μια προχριστιανική πλάνη.

Η αστρολογία είναι άμεσα συνυφασμένη με το Ζωδιακό Κύκλο. Η αρχή όμως και η ρίζα των ζωδίων είναι δαιμονολογική. Οι αρχαίοι Έλληνες (Πυθαγόρας, Πλάτωνας, Χρύσιππος, Ξενοκράτης κ.λπ.) όταν μιλούν για δαιμόνια, τα εκλαμβάνουν σαν ενδιάμεσα όντα μεταξύ θείου και ανθρωπίνου κόσμου, «που επηρεάζουν τη ζωή και το πεπρωμένο των ανθρώπων». Τα “θεοειδή” κατά Όμηρον αυτά όντα είναι υπεύθυνα, σύμφωνα με τον Πλούταρχο, για τις “αποφράδες ημέρες”, διότι έχουν ασταθή φύση και αρνητικά επηρεάζουν την καθημερινή ζωή των ανθρώπων. Με το πέρασμα του χρόνου τα όντα αυτά «μετονομάστηκαν σε κοσμικές ενεργειακές δυνάμεις και απετέλεσαν τη βάση των ζωδίων» (‘Αποκρυφισμός, Γκουρουισμός Νέα Εποχή’, π. Αντ. Αλεβιζόπουλου, Αθ. 1993, σελ. 7, 8 και ‘Ανεξήγητο’, εκδ. ΩΡΙΩΝ, 1992, τόμος 2ος, σελ. 156). Όταν πέρασαν 2.160 χρόνια στο ζώδιο του Κριού, μας λένε οι Αστρολόγοι της Νέας Εποχής, οι “ουράνιες περιστροφές μετατόπισαν την εαρινή ισημερία στους Ιχθείς”, το τελευταίο ζωδιακό σημείο (Manly P. Hall, όπου ανωτέρω, σελ. 146). Ήταν, ισχυρίζονται, η εποχή του χριστιανισμού. Μια εποχή πόνου, ανισότητας, καταπίεσης, οικολογικής αναστάτωσης, πολέμων και διακρίσεων. Στη νέα περίοδο του Υδροχόου, που ανατέλλει, οι αποκρυφιστές διδάσκουν το τέλος του Χριστιανισμού και τη γέννηση μιας νέας θρησκείας (πανθρησκείας), νέου πολιτισμού (Παγκόσμια Τάξη πραγμάτων), νέας συνείδησης (μυστικιστικής) και νέου “Μεσσία” (του Υδροχοϊκού Χριστού), που θα αναλάβει στο τέλος την Παγκόσμια Κυβέρνηση. Οι θιασώτες της αστρολογίας έχουν αυξηθεί στην εποχή μας. Μια εποχή που απέρριψε τη θρησκεία στο όνομα του ορθολογισμού και του θετικισμού και, επειδή η θρησκεία είναι βασικό συστατικό στοιχείο της ψυχοσύνθεσης του ανθρώπου, τώρα ξαναγυρίζει ως αποκρυφισμός, μαγεία και παραθρησκεία. Γι’ αυτό στη Γερμανία, τη Γαλλία, την Αγγλία, την Αμερική και τις Η.Π.Α., οι μαθητές της ‘αστρο-σοφίας’ αυξάνονται καθημερινά.

Το μόνο που παρέχει, βέβαια, η αστρολογική ενασχόληση στους αφελείς είναι δεισιδαιμονία και λατρεία αλλότριων θεών, αφού ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΤΗ ΛΑΤΡΕΙΑ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ Η ΟΠΟΙΟΥΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΟΥ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΑΛΗΘΙΝΟΥ ΘΕΟΥ. Και σαν τέτοια είναι κατακριτέα από το Θεό στην Παλαιά Διαθήκη, από τους Προφήτες, τους Πατέρες της Εκκλησίας και τους Ιερούς Κανόνες, που αποδοκιμάζουν την αστρολογία σαν ψεύτικη και ψυχοφθόρα ενασχόληση.

ΑΝΑΙΡΕΣΗ ΤΗΣ ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑΣ

1. Από την πλευρά της φιλοσοφίας

Για το διάσημο φιλόσοφο και εκπρόσωπο της Σχολής της Φραγκφούρτης, Τέοντορ Αντόρνο, η αστρολογική “κουλτούρα” είναι σύμπτωμα πνευματικής οπισθοδρόμησης της κοινωνίας, που διευκολύνει την επικράτηση αυταρχικών και ολοκληρωτικών τάσεων, γιατί ΕΙΝΑΙ “ΜΙΑ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ”. Με την εργασία του “Τα άστρα κάτω στη γη” (εκδόσεις Πρίσμα, μετάφραση: Φώτης Τερζάκης), ο Αντόρνο “έδειξε ότι η αστρολογική ιδεολογία εναρμονίζεται με τον καθολικό σκοπό της κυρίαρχης ιδεολογίας, στο μέτρο που προωθεί την αποδοχή του δεδομένου, ΕΝΙΣΧΥΕΙ ΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΟΥ ΜΟΙΡΑΙΟΥ, ΤΗΝ ΕΞΑΡΤΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΑΚΟΗ, παραλύει τη θέληση για αλλαγή των κοινωνικών συνθηκών και αναπαράγει τελικά το status quo μέσα στο πνεύμα των ανθρώπων (βλ. και Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, 21-1-1996, σελ. 52). Σημαντική συμβολή του Ιουδαϊσμού και του Χριστιανισμού στη φιλοσοφία και την επιστήμη υπήρξε η απομυθοποίηση της φύσης των ουράνιων σωμάτων και η αντιμετώπισή τους ως αψύχων υλικών. Η ζωή μας για τις δύο αυτές εξ Αποκαλύψεως θρησκείες εξαρτάται όχι από τα ζώδια και τους αστερισμούς, αλλά ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΝΟΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΑΦ’ ΕΝΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΜΑΣ ΑΓΩΝΑ ΑΦ’ ΕΤΕΡΟΥ.

2. Από την πλευρά της επιστήμης

ΦΗΜΙΣΜΕΝΟΙ ΑΣΤΡΟΝΟΜΟΙ ΣΕ ΑΡΚΕΤΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ ΣΥΝΕΔΡΙΑ ΑΡΝΗΘΗΚΑΝ ΤΗΝ ΕΓΚΥΡΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΦΕΡΕΓΓΥΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑΣ. Τα ουράνια σώματα (ήλιοι, πλανήτες, δορυφόροι, κομήτες, κλπ.), αποφαίνονται οι αστρονόμοι, είναι άψυχα αντικείμενα, που επηρεάζουν ελάχιστα την ψυχοσύνθεσή μας, μπορούν να συσχετισθούν με φυσικά φαινόμενα (πχ. παλίρροιες) ή να επηρεάσουν τα ραδιοφωνικά κύματα, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να επέμβουν στο παρόν και το μέλλον μας, να προκαλέσουν “τύχη ή ατυχία”, να μας αλλάξουν χαρακτήρα ή θέληση, να μας οδηγήσουν στη ζωή ή στο θάνατο.

3. Εξ επόψεως χριστιανικής

Στην Παλαιά Διαθήκη, ο Θεός δια του προφήτη Ησαΐα εξαγγέλλει: “Πολύ έχεις κοπιάσει στις συσκέψεις σου και τις αποφάσεις σου. Ας σταθούν τώρα όρθιοι και ας σε σώσουν οι αστρολόγοι του ουρανού, αυτοί που (τάχα) βλέπουν τους αστέρες και μαντεύουν το μέλλον, ας αναγγείλουν σε σένα τι πρόκειται να συμβεί εναντίον σου. Να όλοι αυτοί σαν φρύγανα θα κατακαούν στη φωτιά” (Ησαΐας: 47, 12-15).

Στο ΔΕΥΤΕΡΟΝΟΜΙΟ, ο Θεός αυστηρά προειδοποιεί: “Δεν πρέπει να υπάρξει ποτέ μεταξύ σας Ισραηλίτης, ο οποίος, για να εξαγνίσει τάχα τον υιό ή τη θυγατέρα του, θα περνά αυτούς δια του πυρός, ή άλλος ο οποίος θα ζητά μαντείες ή θα λέγει μαντείες, ή θα παρατηρεί σημεία και οιωνούς, για να εξακριβώσει το μέλλον. Δεν θα υπάρχει μεταξύ σας μάγος, που θα ψάλλει μαγικές ωδές, ούτε άνθρωπος που θα φαίνεται να μιλά από την κοιλιά του (εγγαστρίμυθος), ούτε τερατοσκόπος (που θα παρατηρεί τάχα τέρατα στον ουρανό για να προλέγει το μέλλον), ούτε άλλος (πνευματιστής) που θα ερωτά τους νεκρούς. Εκείνος, που θα πράττει αυτά είναι μισητός και αποκρουστικός στα μάτια του Κυρίου του Θεού σου” (18, 10-12). Άλλωστε, μεγάλοι ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ καταφέρθηκαν με οξύτητα εναντίον της ειδωλολατρικής αστρολογικής πλάνης (Μ. Βασίλειος, Γρηγόριος Θεολόγος, Γρηγόριος Νύσσης, Ιωάννης Χρυσόστομος, Ιωάννης Δαμασκηνός), αλλά και ο 36ος κανόνας της τοπικής Συνόδου της Λαοδικείας ορίζει: “ου δει ιερατικούς ή κληρικούς, μάγους ή επαοιδούς ή μαθηματικούς (αστρολόγους) είναι“. Ο πανεπιστήμων Μέγας Βασίλειος αποφαίνεται ότι είναι μάλλον ανέφικτο να προσδιορίσει κανείς τις εκάστοτε θέσεις και τα σχήματα και τις κινήσεις των άστρων και των ουρανίων σωμάτων, γιατί είναι πράγματι αεικίνητα και μεταβάλλεται τάχιστα το παρόν τους. Δεν μπορεί, δηλαδή, να βασιστεί κανείς σ’ αυτά, για να προβλέψει τις μελλοντικές τύχες των ανθρώπων και των εθνών (‘Και σήμερα είδωλα;’ αρχιμ. Γ. Ι. Δημοπούλου, εκδ. Σωτήρ, Αθ. 1992, σελ. 35,39).

Ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, στο μνημειώδες έργο του “Έκδοσις ακριβής της Ορθοδόξου Πίστεως”, αφού επισημαίνει ότι η αστρολογία ξεπήδησε μέσα από την προχριστιανική αλογία και πλάνη, συμπεραίνει: “Επειδή δημιουργηθήκαμε από τον Δημιουργό με ελεύθερη βούληση, είμαστε κύριοι των πράξεών μας. Διότι, αν όσα πράττουμε, τα κάνουμε λόγω της κινήσεως των αστέρων, τότε ό,τι κάνουμε γίνεται αναγκαστικά. `Ο,ΤΙ ΟΜΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΕ ΑΡΕΤΗ, ΟΥΤΕ ΚΑΚΙΑ”. ΣΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΑΥΤΗ, Ο ΚΟΣΜΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΧΕ ΚΥΒΕΡΝΗΤΗ ΤΟ ΘΕΟ ΚΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΧΕ ΤΟ ΑΥΤΕΞΟΥΣΙΟ (‘Σύγχυση – Πρόκληση – Αφύπνιση’, π. Γ. Μεταλληνού, εκδ. Αρμός, Αθ. 1991, σελ. 29,30). Ακόμη, αν όλα ήταν «αποτέλεσμα ανάγκης», θα ήταν «περιττοί και οι νομοθέτες», περιττοί και οι «δικαστές» και οι ελπίδες των χριστιανών θα ήταν άχρηστες και μάταιες, εφόσον οι πράξεις μας δεν θα ήταν αποτέλεσμα εσωτερικής ελεύθερης βούλησης, αλλά επακόλουθο της ειμαρμένης. Τότε, ούτε η δικαιοσύνη θα ετιμάτο, ούτε η αμαρτία και η παρανομία θα έπρεπε να τιμωρείται (‘Και σήμερα είδωλα;’, όπου ανωτέρω, σελ. 36). Επομένως, οι χριστιανοί γνωρίζουμε πως όλη η κτίση και Δημιουργία είναι στα χέρια και μόνο του Θεού, που είναι ο απόλυτος Κύριος του σύμπαντος, ως προσωπικός δημιουργός του. Ο άνθρωπος, που είναι πλασμένος “κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσίν” Του, έχει ελεύθερη βούληση και μπορεί να υπερβαίνει την ενστικτώδη φύση του, καθοδηγώντας την, και μεταμορφώνοντάς την προς την οντολογική του τελείωση, δηλαδή τον αγιασμό του.

http://alopsis.gr 

ΓΙΟΓΚΑ –ΒΕΛΟΝΙΣΜΟΣ – ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ – REIKI Κ.ΛΠ. ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΟΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ

ΓΙΟΓΚΑ – ΒΕΛΟΝΙΣΜΟΣ – ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ – REIKI Κ.Λ.Π. ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΟΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ

Ηλίας Αθ. Θεοχαράκης, Θεολόγος

-               Είναι φαίνεται ελάττωμα, «κουσούρι» της φυλής μας να ξιπάζεται μ’ ότι ξενόφερτο της σερβίρουν, χωρίς να εξετάζει τι μπορεί να κρύβεται από πίσω και τι κίνδυνοι μπορεί να ελλοχεύουν. Όπως δε έλεγε ο αείμνηστος Φώτης Κόντογλου πριν εξήντα (60) χρόνια περίπου :

«Η ξενομανία μας έγινε τώρα σωστή ξενοδουλειά, σήμερα περνά για αρετή, κι όποιος έχει τούτη την αρρώστεια πιο βαρειά παρμένη, λογαριάζεται για σπουδαίος άνθρωπος.

Η Ελλάδα έγινε ένα παζάρι που πουλιούνται όλα, σε όποιον θέλει να το αγοράσει.

Καταντήσαμε να μην έχουμε απάνω μας τίποτα ελληνικό, από το σώμα μας ίσαμε το πνεύμα μας.

Το μασκάρεμα άρχισε πρώτα από το πνεύμα, και ύστερα έφθασε και στο σώμα».

-               Σκεφθείτε τι θα έλεγε αν ζούσε σήμερα.

-               Έτσι λοιπόν σήμερα πολύ μεγάλο ποσοστό των Ελλήνων αποδέχονται αβασάνιστα και υιοθετούν εναλλακτικές θεραπευτικές μεθοδολογίες (Γιόγκα – Βελονισμό – Reiki – ομοιοπαθητική κινέζικη Ιατρική κ.α).

-               Οι θεραπευτικές μέθοδοι αυτές, κρύβουν κάτω από την δήθεν επιστήμη τους, ένα έντονο θρησκευτικό στοιχείο και πλάνη.

-               Η Ορθόδοξη Εκκλησία μας, αγαπά την επιστήμη και την πρόοδο και το έχει αποδείξει ιστορικά. Κανείς σοβαρός άνθρωπος δεν μπορεί να αμφισβητήσει την επιστήμη, όταν όμως είναι επιστήμη. Η Εκκλησία μας δεν αμφισβητεί έναν άνθρωπο άλλου θρησκεύματος, σέβεται την επιστήμη και την ελευθερία. Δεν μπορούμε σε κανέναν να αρνηθούμε να έχει άλλο θρήσκευμα, αυτό είναι ελευθερία, αρκεί απροκάλυπτα να δηλώνει αυτό που πιστεύει π.χ. είμαι Βουδιστής, χωρίς να πεί τον λόγο είναι ελευθερία του, και χωρίς όμως να παρουσιάζει άλλα πράγματα και να κρύβει πίσω απ’ αυτά την πίστη του. Θέλεις να είσαι Βουδιστής να είσαι, θέλεις να είσαι ινδουιστής να είσαι, μη κρύβεσαι όμως πίσω από κάποιες διαδικασίες με καθαρό θρησκευτικό νόημα. Μ’ αυτόν τον ύπουλο τρόπο έχουν εισέλθει στην πατρίδα μας, στην ζωή μας, οι προαναφερθείσες θεραπευτικές μεθοδολογίες. Ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών τις ονομάζει Ανορθόδοξες θεραπευτικές Μεθόδους. Πίσω πλέον απ’ όλα αυτά κρύβεται ολοφάνερα το κίνημα της Νέας Εποχής γι’ αυτό κι’ ακούμε πολλούς πολιτικούς τα τελευταία χρόνια να ομιλούν για τη Νέα Τάξη Πραγμάτων.

-               Με το θέμα των εναλλακτικών θεραπειών ασχολήθηκε και η Θ΄ Συνδιάσκεψη Εντεταλμένων Ορθοδόξων Εκκλησιών και Ιερών Μητροπόλεων δια θέματα αιρέσεων και παραθρησκείας, που πραγματοποιήθηκε από 8 μέχρι 13 Οκτωβρίου 1997 στο Προκόπιον Ευβοίας (Ιερόν Προσκύνημα Αγίου Ιωάννη του Ρώσσου), η οποία στα Πορίσματά της έχει ειδικό κεφάλαιο με τίτλο «Ανορθόδοξες» Θεραπευτικές Μέθοδοι. Εκεί μεταξύ άλλων διαπιστώνονται τα εξής : «Οι ανορθόδοξες (κατά τον Ιατρικό Σύλλογο Αθηνών) θεραπευτικές μέθοδοι», γνωστότερες ευρύτερα ως εναλλακτικές θεραπείες, επαναφέρουν τον γιατρό – μάγο στη σύγχρονη κοινωνία. Τα τελευταία χρόνια οι αποκυριφιστικές και παραθρησκευτικές ομάδες, χρησιμοποιούν τις ανορθόδοξες θεραπευτικές μεθόδους και άλλες αποκρυφιστικές τεχνικές για να εξαπλώσουν τις δοξασίες τους μέσω αρθρογράφων – δημοσιογράφων σε εφημερίδες και περιοδικά, ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς, προμηθευτές δι’ αλληλογραφίας, καταστήματα υγιεινής διατροφής, δια θεραπευτικών «θρησκευτικών» πρακτικών, βοτανολογίας, ομοιοπαθητικής, ψυχοθεραπευτικής κ.α. Οι πλείστες από τις μεθόδους και τεχνικές αυτές, θεμελιώνονται σε ασυμβίβαστη με την Ορθόδοξη Πίστη και ζωή κοσμοθεωριακή τοποθέτηση και εμπλέκουν μέσα στις διαδικασίες τους τον ανατολικό μυστικισμό, τη μαγεία – σαμανισμό και τις αντιχριστιανικές αντιλήψεις της «Νέας Εποχής».

-               Θα προσπαθήσουμε να κάνουμε εδώ μια πολύ σύντομη προσέγγιση των μεθόδων αυτών με σκοπό ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΕΡΕΘΙΣΜΑΤΑ για περαιτέρω εξέταση, αντλώντας πολλά στοιχεία από την μεγάλη έρευνα του Δρ Θεολογίας και Οικονομικών Πατρός Κων/ντίνου Στρατηγόπουλου.

-               Στην Ασία επικρατεί ο Βουδισμός και ο Ταοϊσμός. Ο Βουδισμός (Ινδία) προσπαθεί να κάνει τον άνθρωπο να ξεχάσει αυτό που είναι. Έχει στόχο τη λεγόμενη Νιρβάνα. Να βρεθούν οι άνθρωποι σε κατάσταση κενού. Κάνει κανείς γιόγκα για να ξεχάσει αυτό που είναι. Αλλά το ζήτημα δεν είναι να νιώσει κανείς το αίσθημα του κενού αλλά αυτό της κάθαρσης της καρδιάς από τα πάθη, όπως γίνεται στην Ορθοδοξία. Πάντως όλες οι ασκήσεις τους υποκρύπτουν βουδιστικά στοιχεία. Ο σχηματισμός π.χ. των κύκλων με τα δάκτυλα σημαίνει την ανακύκλωση των πάντων και τη μετεμψύχωση, που αποτελεί το χαρακτηριστικό πιστεύω του Βουδισμού.

-               Ο Ταοϊσμός πιστεύει ότι δεν υπάρχει σωτηρία χωρίς να παλεύεις. Εννοείται η πάλη μεταξύ του καλού και του κακού. Η πάλη όμως για αυτούς είναι μια ενεργητική πράξη, που πίσω της κρύβεται η έννοια της σωτηρίας. Άρα οι διάφορες ασκήσεις τους είναι δρόμοι σωτηρίας δια της πάλης. Όλες αυτές οι εναλλακτικές θεραπείες δεν αναγνωρίζονται πουθενά στον κόσμο ως επιστήμες, και δεν υπάρχει σε καμία χώρα του κόσμου αναγνωρισμένη πανεπιστημιακή έδρα, γιατί δεν μιλάμε για θεραπεία αλλά για την είσοδο στον ασθενή μιας ενέργειας (το τσι), που έρχεται από ψηλά.

-               Η κινέζικη Ιατρική είναι μια καθαρά Ταοϊστική προσέγγιση στην υγεία. Ο Ταοϊστής γιατρός δεν μετρά τους σφυγμούς του ασθενή όταν πιάνει το χέρι του, αλλά μετρά την ενέργεια δηλαδή την ισορροπία μεταξύ του καλού και του κακού, που εισέρχεται στον ασθενή. Φυσικά η Κινεζική Ιατρική έχει ως βασικό θεραπευτικό μέσο τα βότανα και το βελονισμό. Με το βελονισμό προσπαθούν να κατεβάσουν την ενέργεια τσι, βάζοντας  τις βελόνες στα κύτταρα του πόνου και τα καταστρέφουν. Δεν πονάμε αλλά η αρρώστια παραμένει μέσα μας. Κι αυτό είναι σημαντικό. Η ασθένεια δρα εν αγνοία μας. Το ίδιο ισχύει και με τη λεγόμενη ισορροπία της κινέζικής διατροφής.

-               Το Reiki. Κι αυτή η μέθοδος βασίζεται στην εισαγωγή στον οργανισμό διαφόρων ενεργειών. Είναι ένας συνδυασμός διαλογισμού Βουδισμού και Χριστιανισμού. Μια δηλαδήαπόλυτη σύγχυση. Η τεχνική του Reiki είναι μια απόλυτη ανοησία. Δεν εμπεριέχει ίχνος επιστημονικής απόδειξης. Κι εδώ συναντούμε πλήθος θρησκευτικών στοιχείων. Εξαγνισμό του χώρου πριν τη λεγόμενη θεραπεία, διάφορα κεριά κ.λπ.

-               Τέλος η ρεφλεξολογία δεν αποτελεί μασάζ των ποδιών αλλά μεταφορά ενέργειας σύμφωνα με τις εναλλακτικές ασιατικές θεραπείες.

-               Στην Ευρώπη ανάλογη μέθοδος είναι η ομοιοπαθητική. Κι αυτή δεν αναγνωρίστηκε ποτέ ως επιστημονική ιατρική μέθοδος θεραπείας. Γιατί κι εδώ έχουμε ιατρική με επενέργεια υπερβατικών δυνάμεων. Ας είμαστε λοιπόν προσεχτικοί.

-               Εμείς έχουμε την Εκκλησία μας, δεν ξέρουμε άλλες ενέργειες εκτός από τις άκτιστες ενέργειες του Χριστού όπως μας λέει ο Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς. Μέσα στην Εκκλησία με τα Άγια Μυστήρια ζούμε τον Αληθινό Θεό και ενεργείται η σωτηρία μας. Είναι ανάγκη να αφυπνισθούμε να ερευνήσουμε την Ορθοδοξία μας, τον μεγάλο θησαυρό μας, τον πραγματικό πλούτο μας να παραδειγματισθούμε από τους βίους των Αγίων μας που εφάρμοσαν το Ευαγγέλιο στην ζωή τους, τηρώντας έως θανάτου τις παραδόσεις των Αγίων Αποστόλων και Πατέρων. Αυτό μας λέει κι’ ο Απόστολος Παύλος :

-Άρα ουν αδελφοί στήκετε, και κρατείτε τας παραδόσεις ας εδιδάχθητε είτε διαλόγου, είτε δι’ επιστολής ημών (προς Θεσσαλονικείς Β΄ επιστολή κεφ.Β παρ.15).

- Ίσως στεναχωρέσουμε πολλούς, μ’ όλα αυτά, όμως ο Χριστός είπε : «ού δύνασαι δυσίν Κυρίοις δουλεύεις» Ματθ.κεφ.6 παρ.24 δηλαδή δεν μπορείς να υπηρετείς δύο κυρίους, πρέπει να επιλέξεις με ποιόν είσαι, δεν μπορείς να κάνεις διαλογισμό, γιόγκα, reiki και ταυτόχρονα προσευχή.

Κλείνοντας, καταθέτω την προσωπική μου εμπειρία, όταν το 1990 ως νέος αξιωματικός της ΕΛ.ΑΣ. είχα εγγραφεί σε σχολή Κουνγκ Φου στην Αθήνα. Κατά το πρώτο χρονικό διάστημα ο δάσκαλος εκεί μας δίδασκε τέχνες πάλης. Αργότερα, όμως, μια μέρα της εβδομάδος, ήθελε να αφιερώνεται σε αυτοσυγκέντρωση, σε στάση προσοχής και προσευχής με συνδιασμό αναπνοών, ενώ παράλληλα υπήρχε κινέζικη μουσική και «θυμιάματα». Όπως καταλαβαίνετε, αμέσως εγκατέλειψα την σχολή.

http://aktines.blogspot.gr

ΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ

Όψεις του αποκρυφισμού της νέας εποχής που κινούνται στο αντίθετο άκρο της Ορθόδοξης πνευματικότητας και ζωής.

Νέα Εποχή του αποκρυφισμού (*), που ονομάζεται και εποχή του Υδροχόου (από το αγαπημένο τους ζώδιο του Υδροχόου), εμφανίστηκε στις αρχές του 20ου αιώνα και έχει συγκεκριμένη ιδεολογία, λατρεία και ηθική, που κινούνται στο αντίθετο άκρο της Ορθόδοξης πνευματικότητας και ζωής. Η σε παγκόσμια έκταση κινούμενη στην εποχή μας ‘Νέα Αποκρυφιστική Εποχή’ καταστρέφει σαν ασθένεια τα υγιή κύτταρα λαών και πολιτισμών, ενώ μεθοδεύεται έντεχνα και ύπουλα για να μην ξεσηκώσει άμεσες αντιδράσεις. ‘Νέα Εποχή’ σημαίνει τα εξής: (α) περιλαμβάνει την συνεχόμενη δημιουργία φιλοσοφικών γνωστικών συστημάτων και θρησκευτικών κινημάτων, που προέρχονται από συνθέσεις παλαιότερων κυρίως αρχαιοελληνικών, ασιατικών και μεσαιωνικών μεταφυσικών αντιλήψεων και θρησκειών, (β) εστιάζει στην ατομική θρησκευτικότητα και αυτοσωτηρία, και (γ) αναπτύσσει τεχνικές «βελτίωσης του εαυτού» και «εναλλακτικών θεραπειών», που δύσκολα γίνονται δεκτά από την επίσημη και συμβατική ιατρική ή κατακρίνονται εξ’ ολοκλήρου.

Τα σημαντικότερα στοιχεία και η ταυτότητα της Νέας Εποχής περιλαμβάνουν τα κάτωθι ‘σημεία’:

1. Με έντονους ρυθμούς προωθείται ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΣΑΤΑΝΟΛΑΤΡΕΙΑ, σαν ενασχόληση με τις μεταφυσικές υποτίθεται δυνάμεις μέσα μας, ή ως δήθεν επιστημονικές μέθοδοι επικοινωνίας με οντότητες των άστρων, οι οποίες πιστεύουν ότι μεταδίδουν σε εμάς πολύ σπουδαίες πολιτισμικές και τεχνικές γνώσεις και μαθαίνουν τον κόσμο να ενώνεται με τα θεία όντα (Θεοσοφία). Στο ίδιο πλαίσιο, αλλά σε διαφορετικό φυσικά περιβάλλον, αυξάνεται η προπαγάνδα των νέων χαρισματικών κινήσεων ανά τον κόσμο. Μιλούν για μια παγκόσμια έκχυση του «αγίου πνεύματος», που ενεργείται ήδη και που σαφώς υποδεικνύει πνευματιστικές επιδράσεις. Σε πανεπιστήμια, σχολικές μονάδες παγκοσμίως, οργανώσεις, αθλητικές σχολές, επιχειρήσεις (σε στυλ σεμιναρίων) διδάσκεται η εξωτερίκευση και χρήση τών, όπως λέγουν, σε ύπνωση ευρισκόμενων βιολογικών εσωτερικών δυνάμεων του ανθρώπου. Λόγου χάρη: Τηλεπάθεια (ψυχική επικοινωνία εξ αποστάσεως), τηλεκίνηση (ανύψωση ή μεταφορά αντικειμένων υποτίθεται με το νου), μαντεία (εύρεση χαμένων υλικών ή πληροφοριών παρελθόντος και μέλλοντος), υλοποίηση αντικειμένων κ.α. Ένας μεγάλος αριθμός από συναφείς Σχολές και Σωματεία ανάλογης θεωρίας και πρακτικής φιλοσοφίας της Άπω Ανατολής έχουν γεμίσει και την Ελλάδα.

2. Ο ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ διδάσκεται ως επιστημονική μέθοδος χαλάρωσης, ηρεμίας και ανασύνταξης δυνάμεων, ενώ δεν μιλάει κανείς για την χριστιανική προσευχή που είναι υγιής τρόπος πίστης και ζωής. Τα σήριαλ μαγείας και αποκρυφισμού έχουν απλωθεί στην μικρή και τη μεγάλη οθόνη. Παρακολουθούσα π.χ. ένα πρωί κινούμενα σχέδια στην τηλεόραση μαζί με τα παιδιά μου, όταν το καρτούν άρχισε να διδάσκει ότι διαθέτουμε όλοι δεύτερο σώμα εκτός του φυσικού, το φάντασμά μας ή αιθερικό δίδυμο, το οποίο βγαίνοντας με ειδικό τρόπο από το σώμα μας ταξιδεύει και ενημερώνεται για τις παγκόσμιες εξελίξεις. Σαφώς κερδίζει έδαφος η μαγική δογματική περί ‘τρίτου ματιού’ στους ανύποπτους και από τη φύση τους περίεργους νέους μας. Άλλωστε τηλεοπτικά κανάλια έχουν φιλοξενήσει επανειλημμένα Ινδούς μοναχούς, φακίρηδες, γιόγκι, υπνωτιστές και μέντιουμ.

3. Σκέλος της παγκοσμιοποίησης είναι και η συγκρητιστική ένωση των θρησκειών (κοινώς μια ιδεολογική και μεταφυσική σούπα) για τη ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΜΙΑΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ ΓΕΝΙΚΑ ΑΠΟΔΕΚΤΗΣ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ, στο πλαίσιο της νέας Εποχής του Υδροχόου, όπου: Ο Χριστός θεωρείται ένας ακόμη «αβατάρα» (ενσάρκωση διαφόρων θεοτήτων και όχι ως μονογενής Υιός του Θεού), ο καθένας είναι από τη φύση του θεός επί της γης, και ευδοκιμούν οι διδασκαλίες της μετενσάρκωσης, γιόγκα, αστρολογίας, κ.λπ. Η πληθώρα των ανάλογων κινηματογραφικών και τηλεοπτικών έργων που προβάλλονται, ο υπερβολικός αριθμός βιβλίων που εκδίδονται με τέτοιο περιεχόμενο και τα πάσης φύσεως αντιχριστιανικά σωματεία νεοεποχικής φιλοσοφίας που δρουν στην Ελλάδα αποδεικνύουν την αλήθεια των λεγομένων, σε συνδυασμό με την αμέτρητη παρουσίαση αστρολογικών μηνυμάτων και μεντιουμικών διαφημίσεων από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.

4. Η παλιά θρησκεία ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΟΥ ΠΑΝΘΕΟΥ προσπαθεί να ανασυντάξει δυνάμεις και συγκρούεται με το Χριστιανισμό μέσα από πλήθος βιβλίων, διαλέξεων, περιοδικών και άρθρων και δια του διαδικτύου. Σύγχρονοι μάλιστα Ιουλιανοί αναμένουν την παγκόσμια πτώση του Χριστιανισμού. Στο πλαίσιο αυτό απαγγέλλονται ύμνοι στον Δία και τον Ερμή σαν να είναι υπαρκτοί θεοί, τελούνται ειδωλολατρικά μυστήρια (γάμοι, βαπτίσεις και άλλα), ενώ προτρέπονται μέσω Ραδιοσταθμών οι Έλληνες να γιορτάσουν το θερινό ηλιοστάσιο. Διαδίδονται μάλιστα οι φιλοσοφίες των Πυθαγορείων, των Ορφικών, των Ελευσινίων μυστηρίων, τα Καβείρια μυστήρια κ.α., ενώ η εκδοχή των θεών του Ολύμπου ως υλικοψυχικών οντοτήτων ή ως του κάτω κόσμου θεοτήτων (χθονίων) ταυτίζεται με τη διδασκαλία της Θεοσοφίας και του Εσωτερισμού, όπου θείες οντότητες άλλων πεδίων και υπερφυσικά όντα ανατολικών θρησκευτικών αντιλήψεων βρίσκονται στο κέντρο της γης ή σε απόκρυφες περιοχές, απ’ όπου μεταδίδουν παραφυσικά και τηλεπαθητικά πληροφορίες σε φιλοσόφους, συγγραφείς και ιδρυτές θρησκειών για το καλό της ανθρωπότητας. Δεν είναι τυχαίο ακόμη που γνωστά περιοδικά των ελληνολατρών επαινούν την ιδρύτρια της θεοσοφικής κίνησης Έλενα Πέτροβνα Μπλαβάτσκυ (Helena Petrovna Blavatsky), που επανέφερε στην επιφάνεια τις αρχαίες θρησκείες σε βάρος της μονοθεΐας, ενώ άλλοι από τον κύκλο τους θεωρούν τους θεούς απρόσωπες φυσικές – κοσμολογικές δυνάμεις, αφού συνδέονται ιδεολογικά με το νεοεποχικό συγγραφέα Φρίτγιορ Κάπρα και τις μεταμοντέρνες φυσικές θεωρίες του παγκόσμιου νέου παγανισμού.

5. ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ -δηλαδή ισοπέδωση προς διάλυση πολιτισμών, γλωσσών, παραδόσεων, ιδιοπροσωπίας λαών, εθνών και φυλών- μέσα από την ψευδώς αναγκαία απαίτηση για ομοιομορφία και αρμονία μεταξύ των ανθρώπων και με τη δικαιολογία της αδελφοσύνης και συμφιλίωσης των πάντων. Στο πλαίσιο αυτό η Ορθοδοξία θεωρείται εμπόδιο στα σχέδια του πολιτικού και θρησκευτικού αποχρωματισμού. Εκατοντάδες μάλιστα καταστροφικές ομάδες, σέκτες(**), αιρέσεις και φιλοσοφίες αντιχριστιανικού περιεχομένου εργάζονται άοκνα στην χώρα μας. Συμβάλλει προς την κατεύθυνση αυτή και η προσπάθεια διάσπασης της ενότητας μεταξύ της Ιεραρχίας και του πιστού λαού, η θρησκευτική χαλάρωση του λαού και η κρίση αξιών που παρατηρείται διεθνώς.

6. ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ σημαίνει επίσης λατρεία του χρήματος και του σώματος και προσανατολισμό στην υλιστική νοοτροπία, όχι απλώς στη χρήση των αγαθών για το καλό όλων. Άλλωστε ‘όπου είναι ο θησαυρός σου εκεί θα είναι και η καρδιά σου’, επισημαίνει ο ίδιος ο Κύριος. Δεν είναι τυχαίο που ενσωματώθηκαν και έντονα διαφημίζονται στην «υγιή» λειτουργία της κοινωνίας τα τυχερά παιχνίδια, τα καζίνο, το χρηματιστήριο και κάθε είδος καταναλωτικής αντιπνευματικής μανίας, που οδηγεί σε υποτέλεια. Η άκρατη σεξουαλικότητα θεωρείται απελευθέρωση και η χριστιανική ηθική απορρίπτεται από πολλούς ακόλουθους της Νέας Εποχής.

7. Νέα Εποχή σημαίνει ακόμα ΜΙΑ ΜΑΖΙΚΗ ΚΑΙ ΜΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ (δεν εννοούμε απαραιτήτως κομματική) σκέψη και συμπεριφορά, όπου οι λαοί γίνονται αποδέκτες ανέντιμων συμβιβασμών μεταξύ μεγάλων αιρετικών και «φωτισμένων» ηγετών. Άλλοι αποφασίζουν πριν από εμάς, για εμάς και χωρίς εμάς. Είναι η «Δημοκρατία του θεατή», μια προσπάθεια να μεταμορφωθούν οι άνθρωποι σε μονάδες απάθειας, που οδηγούν σε έλλειψη εγρήγορσης και κριτικής σκέψης, καθώς προωθείται η καταστροφή και η αναισθησία σε υπεύθυνα και ζωτικά θέματα, κοινωνικά, ψυχολογικά, οικονομικά. Ο «άνθρωπος της μάζας» είναι ο στόχος εκείνων που καταστρέφουν το πνεύμα. Και ο «άνθρωπος της μάζας» φτάνει στη δουλεία όταν ακολουθεί την αποτυχημένη τετραπλή συνταγή: Έλλειψη εκπαίδευσης, ναρκωτικά, χωρίς συναισθήματα ερωτική ζωή, βία.

8. Εκεί που οι άνθρωποι σαν ΠΕΙΡΑΜΑΤΟΖΩΑ και σαν αριθμοί καθοδηγούνται από τον άνεμο παγκοσμίων οικονομικών συμφερόντων, χωρίς ελευθερία και προσωπική χαρισματική ζωή, εκεί ο στόχος της Νέας Εποχής επιτυγχάνεται. Εδώ εντάσσονται και η άθεη χρήση της γενετικής και γενικά της βιολογίας, καθώς και η ανθρώπινη κλωνοποίηση και κάθε είδους στο μέλλον γονιμοποίηση χωρίς χριστιανικό περιεχόμενο και χωρίς αγάπη.

9. Ο αποκρυφισμός διαδίδεται έξυπνα και με επιστημονικοφανές προσωπείο μέσω των νέων εναλλακτικών θεραπειών, που έχουν διαδοθεί σε όλο τον κόσμο. Περιλαμβάνεται εδώ η αγιουρβέδα, ο διαλογισμός, ο βελονισμός, η ρεφλεξολογία, το ρέικι, η ομοιοπαθητική και πολλά άλλα. Όλα αυτά, καθώς και τα παρακλάδια τους, ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΑΡΧΗ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗΣ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ, απλά εναλλάσσονται οι λέξεις, ενώ το αποκρυφιστικό περιεχόμενο παραμένει ίδιο. Πιστεύουν στην ολιστική απωανατολική φιλοσοφία, δηλαδή ότι ο άνθρωπος διαπνέεται από ενέργεια που ρέει παντού μέσα στον οργανισμό και αυτό σημαίνει υγεία. Κάθε διακοπή της ενέργειας, που δεν περνά από τα σωστά κέντρα και σημεία του σώματος, σημαίνει για τους οπαδούς τους την έννοια της αρρώστιας. Η ενέργεια όμως αυτή δεν είναι φυσική αλλά μεταφυσική. Πρόκειται για το ινδιάνικο ‘μάνα’, το κινέζικο ‘τσι’, το ιαπωνέζικο ‘κι’, τον αποκρυφιστικό ‘αιθέρα’, ή με όποιον άλλο τρόπο ονομάζεται, που δήθεν είναι ενέργειες, κοσμικό ρευστό και αόρατες συμπαντικές ουσίες, που μπαίνουν ή βρίσκονται μέσα στο σώμα και θεραπεύουν με τη σωστή ροή της ενέργειας όλα τα όργανα. Κάθε διαταραχή πρέπει να διορθωθεί και ο ‘ειδικός’ κάθε τέτοιας τέχνης αναλαμβάνει είτε να δώσει φάρμακα που να μεταδίδουν τέτοιες ενέργειες στον οργανισμό (ομοιοπαθητική), είτε να τρυπήσουν το σώμα με χιλιάδες βελονάκια για να ξεμπλοκάρουν τα κατάλληλα σημεία (βελονισμός), είτε να μαζέψουν την ενέργεια στα φαγητά και στα ρούχα τους (ρέικι), είτε να ανοίξουν τα υποτιθέμενα κέντρα υποδοχής των ενεργειών που ονομάζονται τσάκρας στον διαλογισμό, και άλλα πολλά. Περιττό –ίσως και καθόλου περιττό πια στις μέρες μας- είναι να πούμε πως οι γιατροί όλου του κόσμου, που σέβονται τον εαυτό τους και το πτυχίο τους, αποποιούνται τέτοιου είδους θεραπείες που ενέχουν κινδύνους ψυχοσωματικούς και σε αρκετές περιπτώσεις έχουν καταστήσει ανθρώπους υπηρέτες σκοτεινών πνευμάτων και δούλους στον μαγικό και αποκρυφιστικό χώρο, με έλλειψη ελευθερίας, ζωντάνιας και χαράς.

***

Οφείλουμε, τέλος, ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ στο νέο αυτό ρεύμα του παγανισμού και του αποκρυφισμού, να ενεργοποιήσουμε την υγιή μας Πατερική παράδοση – που εξαιρετικά μεγαλούργησε με το συνδυασμό Ελληνισμού και Χριστιανισμού- και να φροντίσουμε με τη μαρτυρία και το μαρτύριο της χριστιανικής μας πίστεως να αποτρέψουμε τη δημιουργία ρομποτικών και μηχανιστικών συνειδήσεων, οι οποίες θα εργάζονται για την κατάλυση του ανθρωπίνου γένους και το μετασχηματισμό των ανθρώπων από πρόσωπα και εικόνες του Θεού σε ομοίωση φυτών (ούτε καν ζώων, διότι και τα ζώα, έστω και από ένστικτο, αντιστέκονται), που θα καλλιεργούνται από ανεγκέφαλους δικτάτορες λαών, πολιτισμών και θρησκειών.

[(*)«Αποκρυφισμός»: περιλαμβάνει αντι-χριστιανική μεταφυσική, Θεοσοφία, εσωτερισμό, αλχημεία, πνευματισμό, μυστικισμό, γνωστική φιλοσοφία, απόκρυφες παραδόσεις διαφόρων θρησκειών, μαγικές ερμηνείες της Αγίας Γραφής κ.α.].

[(**)Σέκτες-καταστροφικές αντιχριστιανικές ομάδες: πρόκειται για οργανώσεις, οι οποίες διαθέτουν στις περισσότερες περιπτώσεις θρησκευτικό μανδύα για κάλυψη, των οποίων οι οπαδοί (α) έχουν στρατολογηθεί με παράνομα και παραπλανητικά μέσα, (β) αναμειγνύουν ξεχωριστά θρησκευτικά και φιλοσοφικά στοιχεία στην αποκρυφιστική διδασκαλία τους, (γ) οι σκοποί τους δεν είναι φανεροί, αλλά κινούνται ύπουλα και μεθοδευμένα προς αναζήτηση οπαδών].

Μιχαήλ Χούλης, Θεολόγος

https://kaini-ktisis.blogspot.gr