Ὁ θερισμὸς πολύς, οἱ ἐργάται ὀλίγοι
Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π.
Διονυσίου Τάτση
Οἱ κληρικοὶ πρέπει νὰ εἶναι εὐαίσθητοι καὶ σπλαγχνικοὶ
ἀπέναντι στοὺς ἀνθρώπους, ποὺ ἀποτελοῦν τὸ ποίμνιό τους, τὸ ὁποῖο ἄλλοτε εἶναι
κοντὰ στὴν Ἐκκλησία καὶ ἄλλοτε μακριά. Ὑπάρχει πάντα μεγάλη ἀνάγκη οἱ ἄνθρωποι
νὰ δέχονται τὸ λόγο τοῦ Εὐαγγελίου καὶ προπαντὸς νὰ τὸν τηροῦν. Ὅμως λείπουν οἱ
ἀποτελεσματικοὶ κληρικοί. Ἰσχύει ἀνὰ τοὺς αἰῶνες ἡ διαπίστωση τοῦ Κυρίου ὅτι «ὁ
μὲν θερισμὸς πολύς, οἱ δὲ ἐργάται ὀλίγοι» (Ματθ. θ΄ 37).
Οἱ Μητροπολίτες γνωρίζουν τὸ μεγάλο πρόβλημα καὶ
προσπαθοῦν, στὴν ἀπελπισία τους, νὰ τὸ λύσουν, χειροτονώντας κληρικοὺς ἀνθρώπους,
ποὺ δὲν ἔχουν φόβο Θεοῦ καὶ ἱεραποστολικὸ ζῆλο. Οἱ κληρικοὶ αὐτοὶ δὲν πρόκειται
νὰ θερίσουν. Ἀντίθετα, θὰ κάψουν τοὺς καρποὺς μὲ τὴ διαγωγή τους! Δὲν φτάνει νὰ
γνωρίζεις τὸ πρόβλημα, ἀλλὰ πρέπει καὶ νὰ τὸ λύσεις, χωρὶς ἀπερισκεψίες καὶ ἐπιπολαιότητες.
Ὁ κληρικὸς πρέπει νὰ πονάει γιὰ τὴν πνευματικὴ
κατάσταση τοῦ ποιμνίου του. Καὶ γιὰ τοὺς τακτικὰ ἐκκλησιαζόμενους καὶ γιὰ τοὺς ἀδιάφορους,
ποὺ ἐμφανίζονται στὸ ναὸ μόνο μία- δύο φορὲς τὸ χρόνο καὶ μερικοὶ ποτέ. Ὅλοι ὅμως
εἶναι τὸ ποίμνιό του.
Στὶς μικρὲς καὶ ὀλιγάνθρωπες ἐνορίες ὁ κληρικὸς
εὔκολα ἀδιαφορεῖ, γιατί χάνει τὴν ἐλπίδα τῆς ἐπιτυχίας. Στὶς μεγάλες ἐνορίες ἐπίσης
ὁ κληρικὸς βλέπει στὸ ναὸ μερικὲς δεκάδες ἢ καὶ κάτι παραπάνω ἀνθρώπους καὶ αἰσθάνεται
ἄνετα, χωρὶς νὰ ἀνησυχεῖ. Ἂν ὅμως ἀναλογιστεῖ ὅτι στὴν ἐνορία του ἀνήκουν εἴκοσι
καὶ τριάντα χιλιάδες ἄνθρωποι, ποὺ βρίσκονται μονίμως μακριὰ ἀπὸ τὸν ἐνοριακὸ
ναό, πρέπει νὰ ἀλλάξει τὴν ποιμαντική του τακτικὴ καὶ νὰ ἀνησυχεῖ συνεχῶς γιὰ τὴν
κατάσταση τοῦ ποιμνίου του.
Οἱ ἄξιοι θεριστὲς λείπουν. Ὅμως δὲν πρέπει νὰ ἀπογοητευόμαστε.
Μπορεῖ νὰ εἶναι λίγοι καὶ ἀφανεῖς, ἀλλὰ ἐπιτελοῦν τὸ ἔργο τους. Ἰσχύει πάντα ὅτι
ἕνας ἐνάρετος κληρικὸς πετυχαίνει περισσότερο ἀπὸ ὅσα πετυχαίνουν δεκάδες ἐπαγγελματίες
συνάδελφοί του.
Τὸ ἐνδιαφέρον τῶν Μητροπολιτῶν πρωτίστως πρέπει
νὰ στρέφεται στὴν πνευματικὴ καλλιέργεια τῶν κληρικῶν τους, γιὰ νὰ
συνειδητοποιήσουν τὴν ἱερή τους ἀποστολή. Αὐτό, βέβαια, δὲν γίνεται μὲ μερικὲς
τυποποιημένες ἐγκυκλίους καὶ συνάξεις ὅπου τὰ θέματα, ποὺ συζητοῦνται εἶναι ὑπηρεσιακὰ
καὶ μόνο. Εἶναι σπουδαῖο πρᾶγμα οἱ Μητροπολίτες νὰ ἀποτελοῦν τὸ φωτεινὸ
παράδειγμα τῆς ταπεινῆς διακονίας, μακριὰ ἀπὸ τὸ κοσμικὸ φρόνημα, τὸ φοβερὸ
πάθος τῆς φιλοδοξίας καὶ τὴν ἀνικανοποίητη πλεονεξία.
Ὅταν οἱ κληρικοὶ βλέπουν τὸ συνετὸ καὶ ταπεινὸ
μητροπολίτη τους νὰ ἐργάζεται χωρὶς ὑποκριτικὲς ἐκδηλώσεις καὶ δεσποτισμό, οἱ
περισσότεροι θὰ ἀνησυχήσουν καὶ θὰ θελήσουν νὰ τὸν μιμηθοῦν. Ἡ παρουσία ἐπίσης
διαφόρων ὁσίων γερόντων βοηθάει γενικὰ κληρικοὺς καὶ λαϊκούς, προκειμένου ν’ ἀγαπήσουν
τὴν Ἐκκλησία καὶ νὰ ἀκολουθήσουν τὸ δρόμο τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς. Ἔχουμε πολλὰ
παραδείγματα καὶ στὴν ἐποχή μας. Εἶναι ὄντως τὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ στὸ σύγχρονο
κόσμο.
Τοὺς ἐναρέτους γέροντες, ἀλλὰ καὶ τοὺς
παραδοσιακοὺς κληρικούς, ποὺ ἐργάζονται ἀποδοτικὰ στὴν Ἐκκλησία, μερικοὶ
Μητροπολίτες δὲν τοὺς θέλουν κοντά τους, γιατί φοβοῦνται μήπως οἱ ἴδιοι χάσουν
τὴν καλὴ φήμη ποὺ ἔχουν ἀποκτήσει μὲ διάφορες μεθοδευμένες ὑποκριτικὲς ἐκδηλώσεις
καὶ πράξεις. Οἱ πιστοὶ ὅμως ἔχουν ὀρθόδοξο κριτήριο καὶ τοὺς ἐμπιστεύονται,
τρέχουν στὰ ταπεινὰ κελλιά τους καὶ τρέφονται πνευματικὰ μὲ τὶς βιωματικές τους
διδαχές. Δὲν βρίσκουν ἀνάπαυση στὰ ὅσα λένε καὶ πράττουν οἱ ἐκκοσμικευμένοι
Μητροπολίτες. Τοὺς ἀφήνουν ἀδιάφορους τὰ προγράμματα, τὰ χρήματα, οἱ ἐπιχειρήσεις,
οἱ κοσμικοὶ τρόποι προσέγγισης τῶν ἀνθρώπων, ὁ ἐκσυγχρονισμὸς τῆς Ἐκκλησίας ποὺ
ἐπιδιώκουν καὶ πολλὰ ἄλλα παράδοξα καὶ ἀντιπαραδοσιακά. Γνωρίζουν οἱ συνειδητοὶ
χριστιανοὶ ὅτι ὅλα αὐτὰ δὲν ἔχουν καμιὰ οὐσιαστικὴ ἀπόδοση. Εἶναι σχέδια καὶ
πράξεις ποὺ δὲν ἔχουν πνευματικὸ περιεχόμενο.
Καθῆκον ἱερὸ ἔχουν οἱ γρηγοροῦντες κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶ νὰ προσεύχονται, γιὰ νὰ ἐμφανίσει ὁ οὐράνιος Πατέρας ἄξιους θεριστές, οἱ ὁποῖοι θὰ ἐργάζονται στὸν ἀγρὸ τῆς Ἐκκλησίας μὲ ζῆλο καὶ ταπείνωση, ἀδιαφορώντας γιὰ τὶς ποικίλες ἀντιδράσεις τῶν συγχρόνων εἰδωλολατρῶν, ποὺ αὐξάνονται διαρκῶς καὶ πολεμοῦν τὴν πίστη στὸ Χριστό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου