ΝΑ ΤΕΘΟΥΝ ΕΚΠΟΔΩΝ ΟΙ ΦΑΚΕΛΟΙ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

Να τεθούν εκποδών οι Φάκελοι Μαθήματος των Θρησκευτικών

του Ιωάννη Τάτση, Θεολόγου

Δύο περίπου μήνες πριν τη δημοσίευση της απόφασης ΣτΕ 660/2018 για τα Θρησκευτικά, ο πρώην Πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας κ. Σωτήριος Ρίζος συμμετείχε σε ημερίδα της Μητροπόλεως Νέας Ιωνίας και Φιλαδελφείας με θέμα: «Θρησκευτική Συνείδηση: Συνταγματικές & Εκπαιδευτικές Προσεγγίσεις». Ερωτηθείς σχετικά με τους Φακέλους Μαθήματος των Θρησκευτικών και την αναμενόμενη τότε απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ μεταξύ άλλων ο κ. Ρίζος τόνισε:

«Αναμένεται …η απόφαση του ΣτΕ διότι έχουν προσβληθεί οι αποφάσεις του προηγούμενου Υπουργού οι οποίες σχετίζονται με τα βιβλία αυτά και επομένως φαντάζομαι ότι αν εμμείνει το ΣτΕ στην μέχρι τώρα νομολογία, θα κάνει και την υπαγωγή και θα μας πει αν τα βιβλία αυτά έχουν κατηχητικό περιεχόμενο, ομολογιακό ή έχουν θρησκειολογικό περιεχόμενο, οπότε αν έχουν θρησκειολογικό περιεχόμενο θα τεθούν εκποδών».

Η απόφαση του ΣτΕ δημοσιεύτηκε και είναι σαφές ότι το Ανώτατο Δικαστήριο παρέμεινε πιστό στην μέχρι σήμερα νομολογία επιβεβαιώνοντας την εκτίμηση του κ. Ρίζου. Στην απόφαση βέβαια δεν υπάρχει ρητή αναφορά στους Φακέλους Μαθήματος που στηρίζονται στο ακυρωθέν Πρόγραμμα Σπουδών για τα Θρησκευτικά. Είναι ωστόσο ξεκάθαρο ότι η ακύρωση των νέων Προγραμμάτων Σπουδών θα πρέπει στην πρακτική της εφαρμογή να συνοδευτεί από την απόσυρση των Φακέλων Μαθήματος οι οποίοι φτιάχτηκαν για να υπηρετήσουν ακριβώς αυτά τα Προγράμματα.

Επειδή όμως η εφαρμογή της απόφασης της Ολομέλειας του ΣτΕ δεν φαίνεται να είναι αυτονόητη για το Υπουργείο Παιδείας, ως όφειλε, ήδη δρομολογήθηκαν όλες οι απαραίτητες προσφυγές που προβλέπονται για όσους αρνούνται τη συμμόρφωση με τις τελεσίδικες αποφάσεις της Δικαιοσύνης.

Σε κάθε περίπτωση ουδείς αμφιβάλλει ότι η ακύρωση των «νέων» Προγραμμάτων Σπουδών οδηγεί αναπόδραστα και στην ακύρωση των Φακέλων Μαθήματος. Επομένως διδάσκοντες και διδασκόμενοι, εκπαιδευτικοί, μαθητές και οι γονείς τους, γνωρίζουν πως πρέπει πλέον να κινηθούν έχοντας ως όπλο την ιστορική απόφαση του ΣτΕ.

Ορθόδοξος Τύπος, 20.04.2018

http://thriskeftika.blogspot.gr 

ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΣΤΕ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 16^η Απριλίου 2018

ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ

ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

Η ελληνική Δικαιοσύνη έδειξε για μια ακόμα φορά ότι στέκεται στο ύψος των περιστάσεων και συνεχίζει να αναδεικνύεται στους εσχάτους χρόνους που ζούμε το βάθρο της διάσωσης της εθνοθρησκευτικής μας ιδιοπροσωπίας και παραδόσεως.

Αποτελεί το αποκούμπι και το καταφύγιο των εξαθλιωμένων πολιτών από τις άφρονες πολιτικές των τελευταίων δεκαετιών όλων των κομματικών αποχρώσεων και τις ποικιλότροπες επιθέσεις κατά της ελληνικής κοινωνίας από εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς. Ο λόγος για την πρόσφατη ιστορική απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας να ακυρώσει την υπ' αριθμ. 14375/Δ2/7-9-2016 απόφαση του πρώην Υπουργού Παιδείας κ. Φίλη με τίτλο «Πρόγραμμα Σπουδών του μαθήματος των Θρησκευτικών στο Δημοτικό και το Γυμνάσιο». Όπως είναι γνωστό με την παρά πάνω απόφαση του Υπουργείου Παιδείας ουσιαστικά καταργήθηκε το προηγούμενο για πολλές δεκαετίες ισχύσαν «Αναλυτικό Πρόγραμμα», στο οποίο το μάθημα των Θρησκευτικών είχε σαφώς Ορθόδοξο προσανατολισμό και εισήχθη στα Σχολεία το «Νέο Πρόγραμμα Σπουδών», με το οποίο επιχειρήθηκε η διαθρησκειακή μετάλλαξη του μαθήματος με έντονο τον χαρακτήρα του θρησκειολογικού συγκρητισμού. Το γεγονός αυτό προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων από ορισμένους, (ελάχιστους δυστυχώς), Μητροπολίτες, μεταξύ των οποίων και ο Σεβασμιώτατος ποιμενάρχης μας, την Π.Ε.Θ., την «Εστία Πατερικών Μελετών» και τον πιστό λαό του Θεού. Διοργανώθηκαν συλλαλητήρια, Ημερίδες, Συνέδρια και δημοσιεύθηκε μια πληθώρα άρθρων και μελετών από ειδικούς επιστήμονες σε εφημερίδες, περιοδικά και διαδίκτυο, ενώ παράλληλα πολλοί γονείς των παιδιών επέστρεφαν τους φακέλους του μαθήματος ως απαράδεκτους. Το  αποκορύφωμα όλων αυτών υπήρξε η  προσφυγή στο Σ.τ.Ε. του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας της Π.Ε.Θ. και της «Εστίας Πατερικών Μελετών» με το αίτημα της ακυρώσεως της ως άνω υπουργικής αποφάσεως ως αντισυνταγματικής. Πράγματι το Σ.τ.Ε., το ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο της χώρας μας, εξέδωσε την υπ' αριθμ. 660/2018 απόφαση της Ολομέλειας του, με την οποία, με ισχυρά νομικά επιχειρήματα, ακύρωσε την ως άνω Υπουργική απόφαση. Πιο συγκεκριμένα η απόφαση - Φίλη θεωρήθηκε ως αντισυνταγματική επειδή: α) «έρχεται σε αντίθεση με τις διατάξεις των άρθρων 16, παρ. 2 και 13, παρ. 1 του Συντάγματος, διότι, με το πρόγραμμα σπουδών που εισάγει για τις Γ'-ΣΤ' τάξεις του Δημοτικού και για το Γυμνάσιο, φαλκιδεύεται ο επιβεβλημένος από τη συνταγματική αυτή διάταξη σκοπός, η σύμπτυξη δηλαδή της ορθόδοξης χριστιανικής συνειδήσεως των μαθητών, που ανήκουν στην επικρατούσα θρησκεία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού», και επί πλέον «διότι προκαλεί σύγχυση στους ορθόδοξους μαθητές και κλονίζει την ορθόδοξη χριστιανική συνείδηση». β) «επεμβαίνει στον ευαίσθητο ψυχικό κόσμο των μαθητών αυτών που δεν διαθέτουν την ωριμότητα και την κριτική αντίληψη των ενηλίκων και είναι ικανή να τους εκτρέψει από την ορθόδοξη χριστιανική συνείδηση». γ) «έρχεται σε αντίθεση προς την διάταξη του άρθρου 2 του Π.Π.Π. της Ε.Σ.Δ.Α. διότι προσβάλλει το ευθέως καθιερούμενο από την διάταξη αυτή δικαίωμα των ανηκόντων στην επικρατούσα θρησκεία ορθόδοξων χριστιανών γονέων να διασφαλίσουν τη μόρφωση και εκπαίδευση των παιδιών τους σύμφωνα με τις δικές τους θρησκευτικές πεποιθήσεις». δ) «έρχεται σε αντίθεση προς την συνταγματικώς κατοχυρωμένη αρχή της ισότητας και προς το άρθρο 14, (σε συνδυασμό με το άρθρο 9), της Ε.Σ.Δ.Α. διότι στερεί από τους μαθητές του ορθοδόξου χριστιανικού δόγματος το δικαίωμα να διδάσκονται αποκλειστικώς τα δόγματα, τις ηθικές αξίες και τις παραδόσεις της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού, ενώ η νομοθεσία όπως έχει εκτεθεί προβλέπει για μαθητές ρωμαιοκαθολικούς, εβραίους και μουσουλμάνους τη δυνατότητα να διδάσκονται αποκλειστικώς τα δόγματα της πίστεώς τους, (όχι δε και τα δόγματα άλλων θρησκειών), μάλιστα δε από δασκάλους προτεινόμενους από την οικεία θρησκευτική κοινότητα».

Η παρά πάνω ιστορική απόφαση προκάλεσε μεγάλη χαρά και αγαλλίαση στους Ιεράρχες της Εκκλησίας μας, που σθεναρά αντιστάθηκαν και εξέφρασαν την αντίθεσή τους στην αλλαγή του μαθήματος,  στην Π.Ε.Θ., στην «Εστία Πατερικών μελετών», σε χριστιανικούς συλλόγους και σωματεία, αλλά και στον πιστό λαό του Θεού, οι οποίοι έσπευσαν να εκφράσουν την ικανοποίησή τους με πλήθος δημοσιευμάτων. Ο Μητροπολίτης Πειραιώς κ.κ. Σεραφείμ, ο συντονιστής στον αγώνα για το μάθημα των θρησκευτικών και πρωτεργάτης της προσφυγής στο Σ.τ.Ε., δήλωσε σχετικά με την ιστορική αυτή απόφαση μεταξύ άλλων τα εξής: «…σε μία ευνομούμενη Πολιτεία δεν μπορείς να καταστρατηγείς τα δικαιώματα της πλειονοψηφίας και τήν ίδια στιγμή να αναγνωρίζεις τα καταστρατηγημένα δικαιώματα της πλειοψηφίας, στις μειοψηφίες γιατί αυτό προσβάλλει τον πυρήνα της Δημοκρατίας, που είναι η ισότητα των πολιτών έναντι του Νόμου και ιδιαίτερα του θεμελιώδους Νόμου του Κράτους που είναι το Σύνταγμα… Παρέλκει να τονιστεί ότι και αυτές, [οι υπουργικές αποφάσεις του κ. Γαβρόγλου] έχουν ήδη προσβληθεί ακυρωτικώς, αλλά το κυριώτερο, έχουμε προσφύγει ενώπιον της Επιτροπής Αναστολών και τής Επιτροπής Συμμορφώσεως του Σ.τ.Ε., διότι υφίσταται δεσμία υποχρέωση της Διοικήσεως να συμμορφωθεί, διότι άλλως παραβιάζει ευθέως το άρθρο 95 του ισχύοντος Συντάγματος και η μεν Διοίκησι τιμωρείται με ημερήσιο πρόστιμο, ο δε αυθαιρετών Υπουργός ενέχεται για το αδίκημα της κατάχρησης εξουσίας. Κατά ταύτα ευγενώς προτείνομε, στους επικριτές της Αποφάσεως της Ολομελείας του Σ.τ.Ε. να επανασταθμίσουν τα δημοκρατικά τους αισθητήρια και να προσπαθήσουν να απεμπλέξουν την κρίση τους από τα ιδεολογήματα που τους κατατρύχουν, εάν θέλουν να υπολογίζονται εντός του δημοκρατικού τόξου, στο κράτος δικαίου και ισονομίας, που θέλουμε να είναι η Χώρα μας». Ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος, συμφωνώντας πλήρως με την απόφαση του Σ.τ.Ε., παρατηρεί σχετικά ότι «το μάθημα των Θρησκευτικών με το Νέο Πρόγραμμα Σπουδών είναι συγκρητιστικό, διαθρησκειακό, και υπονομεύει όλη την παράδοσή μας, η οποία στηρίζεται στην γνώση του δικού μας πολιτιστικού προτύπου, με τον παράλληλο σεβασμό κάθε ετερότητας…Από όσα ανεφέρθησαν προηγουμένως είναι προφανές ότι το προηγούμενο Αναλυτικό Πρόγραμμα ήταν σύμφωνο με το Σύνταγμα, την Διεθνή Σύμβαση της Ρώμης και την νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, ενώ το Νέο Πρόγραμμα Σπουδών είναι αντισυνταγματικό…Επειδή ζούμε σε ευνομούμενη Πολιτεία, δεν είναι δυνατόν το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων να μην εφαρμόση την απόφαση αυτή, ούτε φυσικά και η Εκκλησία να την αγνοήση». Ο κ. Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής της Χριστιανικής Παιδαγωγικής στη Θεολογική Σχολή του Α.Π.Θ. και πρόεδρος της Π.Ε.Θ., παρατηρεί σχετικά ότι: «Το πρόβλημα του ορθόδοξου Μαθήματος είναι πλασματικό, δηλαδή κατασκευασμένο από συγκεκριμένους ανθρώπους, ειδικούς στο να χρησιμοποιούν την προπαγάνδα και την αλλοίωση της πραγματικότητας, προκειμένου να αποδομούν την αλήθεια και να πετυχαίνουν τους στόχους της πολεμικής τους. Το ορθόδοξο μάθημα βασίζεται στη θεολογική, ορθόδοξη και παιδαγωγικά έγκυρη διδασκαλία των Θρησκευτικών στα ορθόδοξα Ελληνόπουλα και έχει εγκριθεί από τον νομικό μας πολιτισμό. Αλλαγές στη μεθοδολογία του Μαθήματος μπορούν και είναι εύλογο να γίνονται στο πλαίσιο του υγιούς εκσυγχρονισμού του.  Όμως, στο περιεχόμενο και στον χαρακτήρα του δεν χωράνε αλλαγές, διότι, έτσι, απειλείται το αναλλοίωτο της διδασκαλίας της ορθόδοξης πίστης. Ωστόσο, το νεωτερικό Πρόγραμμα, που εμφανίστηκε στον ελληνικό πνευματικό ορίζοντα από το 2010 και εξής, αλλάζει την εσωτερική οντολογία και δομή του Μαθήματος, διότι καταργεί τη μονοθρησκειακή διδασκαλία και εισάγει τον πολυθρησκειακό – πολυθεϊστικό προσανατολισμό της».

Μόνον οι πρωτεργάτες του εκτρωματικής υπουργικής αποφάσεως ελυπήθησαν σφόδρα, γιατί δεν άντεχαν να βλέπουν να καταρρέουν σαν χάρτινος πύργος τα νεοεποχίτικα σχέδια τους και οι δόλιες μεθοδεύσεις τους. Άρχισαν πανικόβλητοι να επιτίθενται εναντίον της δικαστικής αποφάσεως του Σ.τ.Ε. με φαιδρά δημοσιεύματα, με τα οποία όχι απλώς εξέφρασαν την διαφωνία τους και την αντιδημοκρατική τους συνείδηση, αλλά και με πολύ αυθαιρεσία διεκήρυξαν, ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι δεν πρόκειται να εφαρμόσουν την ιστορική αυτή απόφαση. Με πολλή θλίψη πληροφορηθήκαμε ότι ο νυν Υπουργός Παιδείας κ. Γαβρόγλου εδήλωσε σχετικά ότι η απόφαση του Σ.τ.Ε. ελάχιστα επηρεάζει το τρέχον πρόγραμμα σπουδών, (το οποίο σημειωτέον είναι σχεδόν πιστό αντίγραφο του προηγουμένου), και ότι επομένως τίποτε το ουσιαστικό δεν πρόκειται να αλλάξει.  Ο πρώην Υπουργός κ. Ν. Φίλης χαρακτήρισε την απόφαση ως «σκοταδιστικό πισωγύρισμα»! Με την διαγωγή τους αυτή έδειξαν πόσο σέβονται το Σύνταγμα και τους δημοκρατικούς θεσμούς, για τους οποίους κόπτονται ότι τους υπηρετούν πιστά. Τις συνταγματικές διατάξεις και τις δικαστικές αποφάσεις ξέρουν να τις σέβονται και να τις εφαρμόζουν μόνον όταν συμφωνούν με τις ιδεοληψίες των. Για παράδειγμα, όταν η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ κλήθηκε να αντιμετωπίσει την περίπτωση των οκτώ τούρκων αξιωματικών, που ζήτησαν να βρουν άσυλο στην πατρίδα μας, διεκήρυξε ότι «δεν είναι υπεράνω της δικαιοσύνης».Αντίθετα τώρα, στην περίπτωση του μαθήματος των θρησκευτικών, ουσιαστικά η κυβέρνηση τοποθετεί εαυτήν «υπεράνω της δικαιοσύνης» και του Συντάγματος. Τέτοιου είδους συμπεριφορές μας θυμίζουν τα πάλαι ποτέ διαλάμψαντα μαρξιστικά καθεστώτα στις χώρες της ανατολικής Ευρώπης, όπου ως γνωστόν κυριάρχησε η δικτατορία του προλεταριάτου.

Στην προκειμένη περίπτωση αμείλικτα τίθενται τα ερωτήματα: Γιατί άραγε δεν προσέφυγε σύμπασα η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος στο Σ.τ.Ε. παρά μόνο ο Σεβασμιώτατος μητροπολίτης μας κ.κ. Σεραφείμ, η Π.Ε.Θ. και η «Εστία Πατερικών Μελετών»; Το θέμα του μαθήματος των θρησκευτικών αφορά μόνο μια Μητρόπολη, ή ένα σωματείο; Γιατί δεν διοργάνωσε η ίδια συλλαλητήρια κατά της επιχειρηθήσης αλλαγής στο μάθημα, με την οποία η κυβέρνηση, ντε φάκτο πλέον, αγνόησε την διοικούσα Εκκλησία, συμμετέχοντας έτσι στον πόνο, την αγωνία και την αγανάκτηση του πιστού λαού του Θεού; Πως εξηγείται η διοικούσα Εκκλησία να κρατάει ίσες αποστάσεις εις ό,τι αφορά το μάθημα των θρησκευτικών, μεταξύ της μικρής μειοψηφίας των θεολόγων του «Καιρού» (που εισηγούνται την μετατροπή του μαθήματος σε θρησκειολογικό), και της συντριπτικής πλειοψηφίας των θεολόγων της Π.Ε.Θ., η οποία αγωνίζεται και αντιστέκεται στην επιχειρηθείσα ανατροπή; Γιατί τέλος η διοικούσα Εκκλησία δεν ζήτησε ξεκάθαρα και απερίφραστα την πιστή εφαρμογή των αποφάσεων του Σ.τ.Ε. από την κυβέρνηση, όταν αυτό το έχουν επιτύχει η Ρωμαιοκαθολική Ιεραρχία, το Κ.Ι.Σ. και οι Μουφτίες;

Θα κλείσουμε με την ευστοχώτατη παρατήρηση του Σεβασμιωτάτου ποιμενάρχου μας σχετικά με το χρέος της διοικούσης Εκκλησίας εις ό,τι αφορά το μάθημα των θρησκευτικών στην παρούσα φάση:«Όσον αφορά στήν αγία μας Εκκλησία καλείται να διεκδικήσει όχι ένα ‘φιλολογικό διάλογο’ με το αρμόδιο Υπουργείο για το περιεχόμενο τού μαθήματος των Θρησκευτικών, αλλά αυτό που δικαιωματικά τής ανήκει και που παρανόμως και αντιδημοκρατικά τής αφαιρείται, να συγγράφει η ίδια μέσω των Συνοδικών Επιτροπών Χριστιανικής Αγωγής και Νεότητος και Πολιτιστικής Ταυτότητος τα βιβλία θρησκευτικών που θα διδάσκονται στους Ορθόδοξους Ελληνόπαιδες και να προτείνει τους διδάσκοντες αυτά κατά τά ισχύοντα στις λοιπές θρησκευτικές κοινωνίες της Χώρας, Μουσουλμάνους, Ρωμαιοκαθολικούς και Εβραίους». Τέλος θα θέλαμε να παρακαλέσουμε τους Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτες που πονούν για το μάθημα των θρησκευτικών, όλες τις υγιείς θεολογικές δυνάμεις της πατρίδος μας, αλλά και τον πιστό λαό του Θεού, να συνεχίσουν τον καλό αγώνα που ξεκίνησαν με την Χάρη του Θεού, έστω και μόνοι τους, χωρίς την συμμετοχή της διοικούσης Εκκλησίας.

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών

https://thriskeftika.blogspot.gr

ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ- ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΣΤΕ

Ορθοδοξία - ελληνική ταυτότης μετά την απόφαση του ΣτΕ

του Γιώργου Αθ. Τσούτσου

Η ΑΠΟΦΑΣΗ του ΣτΕ για το περιεχόμενο του μαθήματος των Θρησκευτικών υπήρξε καταλυτικής σημασίας διότι ήλθε σε αντίθεση με την κυριαρχούσα στην Ελλάδα αντίληψη ότι οι σχέσεις ανάμεσα στον Χριστιανισμό και τα ανθρώπινα δικαιώματα πρέπει να αναλύονται στο πλαίσιο του νομικού θετικισμού.

Καλλιεργήθηκε επί μακρόν η ιδέα ότι η παρουσία των θρησκευτικών συμβόλων στις σχολικές αίθουσες και ο ομολογιακός χαρακτήρας των Θρησκευτικών αποτελεί αναχρονισμό τον όποιο θάττον ή βράδιον πρέπει να εγκαταλείψουμε. Δεν δόθηκε προσοχή στο γεγονός ότι στην Ευρώπη έννοιες όπως κοσμικότητα και λαϊκότητα (laïcité) αποτελούν αντικείμενο κριτικής και κερδίζει έδαφος η ιδέα της ανοικτής στο θρησκευτικό πεδίο κοσμικότητας (laïcité ouverte) δηλαδή γίνεται ευρύτερα αποδεκτή η πνευματική και χριστολογική πλευρά της έννοιας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Δεν ελήφθησαν επίσης ύπ όψιν οι σχετικές αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Η άποψη ότι μόνο η Πολιτεία αποφασίζει πέραν της αποφάσεως του ΣτΕ αποτελεί παραβίαση του ευρωπαϊκού νομικού κεκτημένου το όποιο ισορροπεί και συνυπολογίζει τα δικαιώματα των γονέων το ιστορικοκοινωνικό περιεχόμενο της χριστιανικής πνευματικής παράδοσης της Ευρώπης και τα δικαιώματα των Εκκλησιών να εκφέρουν άποψη επί των διδασκομένων μαθημάτων

Στην απόφαση του ΣτΕ γίνεται δεκτό ότι το μάθημα των Θρησκευτικών για μεν τούς Ορθοδόξους αποβλέπει στην ανάπτυξη ορθόδοξης χριστιανικής συνειδήσεως έχει δηλαδή ομολογιακό χαρακτήρα ενώ οι ετερόδοξοι και οι αλλόθρησκοι πρέπει να διδάσκονται σύμφωνα με τη δική τους θρησκευτική ταυτότητα Το ορθόδοξο βίωμα πρέπει να διδάσκεται κατά τρόπο που να αποδίδει το βάθος των εννοιών πράγμα πού ουδόλως συνέβαινε με τα προτεινόμενα αναμορφωμένα Θρησκευτικά τα όποια δημιουργούσαν σύγχυση στους μαθητές και υποβίβαζαν το θρησκευτικό αίσθημα σε μία εκδήλωση ψυχολογικού συναισθηματικού χαρακτήρα με πολιτιστικές αναφορές. Προκειμένου περί του μαθήματος των Θρησκευτικών πρέπει να τονιστεί ότι τα Θρησκευτικά υπήρξαν πάντοτε αναπόσπαστο στοιχείο όχι μόνο της ταυτότητας του Ελληνισμού προχριστιανικού και χριστιανικού άλλα συνδέονταν με την υπαρξιακή αναζήτηση και την υψηλή νοηματοδότηση του βίου πού χαρακτηρίζουν διαχρονικά τον ελληνικό πολιτισμό. Μάλιστα ορισμένα μέλη του ανωτάτου δικαστηρίου διατυπώνουν ευστόχως στην εν λόγω απόφαση την ανάγκη να εξοικειωθεί ο μαθητής με την έννοια της ιερότητος. Παράλληλα όμως με την ανάπτυξη της θρησκευτικής συνειδήσεως το Σύνταγμα ορίζει ότι πρέπει να αναπτύσσεται και η εθνική συνείδηση. Η παιδεία αποτελεί πρόσφορο μέσον για την ανάπτυξη της εθνικής συνειδήσεως και μάλιστα προσφάτως απαιτείται δωδεκαετής φοίτηση σε ελληνικό σχολείο για την απόκτηση της ελληνικής υπηκοότητος από τέκνα αλλοδαπών γεννηθέντα στην Ελλάδα.

Κατά τη γνώμη μας ο αλλόθρησκος ή άθεος ή ετερόδοξος μαθητής ο όποιος ορθότατα απαλλάσσεται από το μάθημα των Θρησκευτικών πρέπει εντούτοις να γνωρίζει τα πολιτιστικά στοιχεία τα όποια μεταξύ άλλων συγκροτούν την ελληνική εθνική συνείδηση. Προς τον σκοπό αυτό είναι σκόπιμο να εισαχθούν στην εκπαίδευση των απαλλασσομένων από το μάθημα των Θρησκευτικών στοιχεία ορθοδόξου παραδόσεως. Κατ’ αυτόν τον τρόπο ο μαθητής θα κατανοήσει καλύτερα το πολιτιστικό περιβάλλον εντός του όποιου ζει και θα διαμορφώσει την εθνική του συνείδηση εντασσόμενος αρμονικά στην ελληνική κοινωνία.

ΕΣΤΙΑ, 16.04.2018

https://thriskeftika.blogspot.gr

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΡΙΠΠΑΣ: Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ «ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΟΥ» ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΔΕΝ ΣΥΓΚΡΟΥΕΤΑΙ ΠΡΟΣ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ, ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΕΙΣ ΑΥΤΟ ΥΠΑΡΧΟΥΣΑ ΔΙΑΤΑΞΗ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΡΧΗΣ ΤΗΣ ΙΣΗΣ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΕΩΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ

Ο Δρ Συνταγματικού Δικαίου κ. Γεώργιος Κρίππας αναλύει βαρυσήμαντη απόφαση του Ομοσπονδιακού Διοικητικού Δικαστηρίου της Γερμανίας για τα Θρησκευτικά.

Διαβάστε το σχολιασμό της απόφασης και τη σύγκριση με όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα γύρω από το μάθημα των Θρησκευτικών στις τρεις (3) τελευταίες σελίδες του κειμένου.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΕ ΠΛΗΡΗ ΟΘΟΝΗ ΕΔΩ.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΡΙΠΠΑΣ_ ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ by thriskeftika blogspot gr on Scribd

http://thriskeftika.blogspot.gr

ΗΡΑΚΛΗΣ ΡΕΡΑΚΗΣ: ΜΠΟΡΕΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ ΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΒΙΒΛΙΩΝ, ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΟ ΑΚΥΡΩΘΕΝ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΕ ΠΟΛΥΘΡΗΣΚΕΙΑΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΠΟΥΔΩΝ;

Μπορεί η Εκκλησία να συνεχίσει τη συνεργασία της

με την Πολιτεία για την έκδοση βιβλίων, με βάση το ακυρωθέν

από το ΣτΕ πολυθρησκειακό Πρόγραμμα Σπουδών;

Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής Παιδαγωγικής – Χριστιανικής Παιδαγωγικής στη Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ

Η Εκκλησία θα πρέπει να επιδιώκει πάντοτε, σύμφωνα και με τον Καταστατικό της Χάρτη, να διαλέγεται και να συνεργάζεται ουσιαστικά με την πολιτεία για θέματα χριστιανικής αγωγής της νεότητας.

Η Εκκλησία επίσης πράττει ορθώς, που βάζει κανόνες και όρους σε αυτήν τη συνεργασία, όπως έπραξε, κατά τον τελευταίο διάλογό της με την πολιτεία, θέτοντας ως όρο συνεργασίας τον Ορθόδοξο Προσανατολισμό του μαθήματος των Θρησκευτικών, που όμως δεν τηρήθηκε.

Ωστόσο, το περιεχόμενο αυτού του όρου, αποτελεί το κυρίαρχο θέμα, το οποίο αναπτύσσεται και αναλύεται, λεπτομερώς και εξονυχιστικά, στο σκεπτικό της απόφασης του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ), που αφορά στο νέο Πρόγραμμα Σπουδών Δημοτικού και Γυμνασίου, μερικά από τα σημεία της οποίας είναι τα εξής:

«Με το πρόγραμμα σπουδών για τις Γ’ – ΣΤ’ τάξεις του Δημοτικού και για το Γυμνάσιο, φαλκιδεύεται ο επιβεβλημένος από τη συνταγματική αυτή διάταξη σκοπός, η ανάπτυξη δηλαδή της ορθόδοξης χριστιανικής συνειδήσεως των μαθητών, που ανήκουν στην επικρατούσα θρησκεία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού». «Με αυτό (ενν. το Πρόγραμμα), δεν παρέχεται μία αμιγώς ορθόδοξη χριστιανική διδασκαλία, αλλά προκαλείται σύγχυση στη θρησκευτική συνείδηση των ορθοδόξων χριστιανών μαθητών». «Ενώ… θα έπρεπε… να κατατείνει στην εμπέδωση και ενίσχυση της ορθόδοξης χριστιανικής συνειδήσεώς τους, με τη σύγχυση που προκαλείται… κλονίζει την ορθόδοξη χριστιανική συνείδηση, την οποία, ήδη, πριν από την έναρξη του σχολικού βίου, διαμορφώνουν οι μαθητές αυτοί, στο πλαίσιο του οικογενειακού τους περιβάλλοντος». Η συγκεκριμένη αλλοίωση της θρησκευτικής τους αγωγής «είναι ικανή… να τους εκτρέψει από την ορθόδοξη χριστιανική συνείδησή τους, διότι προσβάλλει το δικαίωμα των ανηκόντων στην επικρατούσα θρησκεία ορθόδοξων χριστιανών γονέων να διασφαλίσουν τη μόρφωση και εκπαίδευση των παιδιών τους σύμφωνα με τις δικές τους θρησκευτικές πεποιθήσεις». «…Η διδασκαλία αυτή α) είναι ελλιπής κατά το περιεχόμενο, β) δεν είναι αυτοτελής, αμιγής και διακριτή, σε σχέση με τη διδασκαλία στοιχείων αναφερομένων σε άλλα δόγματα ή θρησκείες, με αποτέλεσμα να προκαλείται σύγχυση στους μαθητές, ως προς το περιεχόμενο της ορθόδοξης χριστιανικής διδασκαλίας, και γ) δεν είναι επαρκής από την άποψη του χρόνου που διατίθεται για αυτήν». Επίσης, προσβάλλει «την συνταγματικώς κατοχυρωμένη αρχή της ισότητος, διότι στερεί από τους μαθητές του ορθοδόξου χριστιανικού δόγματος το δικαίωμα να διδάσκονται αποκλειστικώς τα δόγματα, τις ηθικές αξίες και τις παραδόσεις της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού, ενώ η νομοθεσία προβλέπει, για μαθητές Ρωμαιοκαθολικούς, Εβραίους και Μουσουλμάνους, τη δυνατότητα να διδάσκονται αποκλειστικώς τα δόγματα της πίστεώς τους (όχι δε και τα δόγματα άλλων θρησκειών), μάλιστα δε, από δασκάλους προτεινόμενους από την οικεία θρησκευτική κοινότητα».

Τα παραπάνω σημεία της απόφασης του ΣτΕ και πολλά άλλα, μάς θυμίζουν επακριβώς τις θέσεις που διατύπωσε, στην Επιστολή του προς τον Πρωθυπουργό και τους Αρχηγούς των Κομμάτων, ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος για το νέο Πρόγραμμα Σπουδών τον Σεπτέμβριο του 2016, εκφράζοντας, αφενός, τη γενικότερη θέση της Ιεράς Συνόδου ως προς τον Ορθόδοξο προσανατολισμό, την υποχρεωτικότητα και τις ώρες διδασκαλίας του μαθήματος και, αφετέρου, την πλήρη αντίθεσή του, τότε, με το Πρόγραμμα που έθεσε σε εφαρμογή ο πρ. Υπουργός κ. Φίλης.

Το πολύ σοβαρό ερώτημα, όμως, που τίθεται επί τάπητος είναι το εξής: Το Πρόγραμμα του κ. Γαβρόγλου είναι το ίδιο ή είναι διαφορετικό α) από το Πρόγραμμα του κ. Φίλη, που τότε είχε απορρίψει ο Μακαριώτατος και β) από το Πρόγραμμα που, λίγους μήνες μετά, ακυρώθηκε από το ΣτΕ; Το πρόγραμμα του κ. Γαβρόγλου, το οποίο υποτίθεται ότι κατάργησε το Πρόγραμμα του κ. Φίλη, κατάργησε και τα πάμπολλα δομικά παιδαγωγικά και θεολογικά προβλήματά του ή πρόκειται απλώς για μια προσχηματική «κατάργηση» - φάντασμα, η οποία στην πράξη αποτέλεσε μεθοδευμένο τέχνασμα για να στηριχθεί πάνω σε αυτήν η άρνηση να εφαρμοστεί η ακυρωτική απόφαση κατά του Προγράμματος του κ. Φίλη, με τη δικαιολογία ότι το ισχύον Πρόγραμμα Σπουδών είναι νέο και διαφορετικό;

Διαβάσαμε και ακούσαμε κάποιες δηλώσεις ορισμένων εκκλησιαστικών προσώπων, αμέσως μετά τη δημοσίευση της απόφασης του ΣτΕ, σχετικά με το Πρόγραμμα Σπουδών και τον τρόπο αντίδρασης της Εκκλησίας, με τις οποίες δεν συμφωνούμε. Θεωρούμε ότι η Εκκλησία αποφασίζει Συνοδικά για τέτοια μεγάλα και σπουδαία θέματα, αφού τα μελετήσει επαρκώς και αντικειμενικά και αυτό αναμένουμε να πράξει και τώρα.

Η πλήρης αλήθεια είναι ότι το Πρόγραμμα του κ. Γαβρόγλου είναι πανομοιότυπο, στον πολυθρησκειακό του προσανατολισμό, σκοπό, πυρήνα και περιεχόμενο, με εκείνο του κ. Φίλη, γεγονός που το επιβεβαιώνουν με δηλώσεις που έχουν κάνει τόσο ο κ. Γαβρόγλου όσο και ο κ. Φίλης. Ο κ. Φίλης, μάλιστα, ισχυρίζεται ότι το δικό του Πρόγραμμα Θρησκευτικών παρέμεινε και διατηρείται το ίδιο και απαράλλακτο σε ισχύ, κατά ποσοστό 99%, με ελάχιστες ανούσιες αλλαγές, στο Πρόγραμμα που υπέγραψε ο κ. Γαβρόγλου.

Επιπρόσθετα, όμως, συγκριτική ερευνητική μελέτη που υλοποιήθηκε ανάμεσα στα δύο Προγράμματα, του κ. Φίλη και του κ. Γαβρόγλου, επιστημονικά τεκμηριωμένη, που δημοσιοποιείται αυτές τις ημέρες, αποδεικνύει ότι οι διαφορές μεταξύ των δύο Προγραμμάτων είναι απειροελάχιστες και άνευ ουσίας και ότι, τελικά, το Πρόγραμμα Γαβρόγλου διαφέρει σχεδόν μόνον στο αριθμό του ΦΕΚ και στην Υπουργική υπογραφή. Ουσιαστικές αλλαγές, επομένως, που να αγγίζουν την πολυθρησκειακή δομή, δεν έγιναν στο Πρόγραμμα Γαβρόγλου και, επομένως, δεν ισχύει ο ως άνω ισχυρισμός ότι ο κ. Γαβρόγλου είχε ήδη καταργήσει το Πρόγραμμα Φίλη πριν το ακυρώσει το ΣτΕ και διαπιστώνεται ότι ο όρος που έθεσε η Εκκλησία για Ορθοδοξο Προσανατολισμό, ουδέποτε εφαρμόσθηκε από την κοινή επιτροπή διαλόγου Εκκλησίας – Πολιτείας, γεγονός που εύκολα αποδεικνύεται.

Εσπευσμένες επίσης δηλώσεις εκκλησιαστικών προσώπων, όπως: «το νέο πρόγραμμα που κυκλοφορεί πλέον στα σχολεία είναι συμφωνία Εκκλησίας-Πολιτείας», εκθέτουν πρωτίστως όσους τις κάνουν, και σε κάθε περίπτωση δεν εκφράζουν την αλήθεια των γεγονότων.

Και τούτο, διότι στα Πρακτικά της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, που συνεδρίασε την 27η Ιουνίου 2017 και που όλοι μπορούμε να διαβάσουμε, δεν μαρτυρείται καμιά τέτοια συμφωνία. Αντίθετα, ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος, στο τέλος της συνεδρίασης έκλεισε με τα εξής: «Έτσι, λοιπόν, σήμερα δεν θα πούμε ότι εγκρίνεται ή απορρίπτεται το Νέο Πρόγραμμα Σπουδών, αλλά ότι η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας ενημερώθηκε από τα μέλη της Επιτροπής και τους ευχαριστούμε...». Δεν υπήρξε, συνεπώς, καμιά συμφωνία, παρά μόνον ενημέρωση στους Αρχιερείς.

Η δική μας επομένως απάντηση στο αρχικό ερώτημα, που μπορεί να εκληφθεί και ως ταπεινή πρόταση, είναι ότι η Εκκλησία, πρωταρχικά και εν Συνόδω, θα πρέπει να εκφράσει τον σεβασμό και την ευπείθειά της στην απόφαση του ΣτΕ, να ζητήσει άμεσα να αποσυρθεί το ακυρωθέν από το ΣτΕ νέο Πρόγραμμα Σπουδών του κ. Γαβρόγλου, αφού είναι το ίδιο με εκείνο του κ. Φίλη, να σταματήσει η ίδια την οποιαδήποτε σύμπραξή της στο Πρόγραμμα και στα βιβλία του κ. Γαβρόγλου και να ζητήσει την έναρξη διαλόγου σε νέα βάση, όπως ορίζεται από το ΣτΕ.

Ταυτόχρονα, μπορεί να προτείνει, εκείνη αυτή τη φορά, νέα συντακτική ομάδα, προκειμένου να αρχίσει η συγγραφή Αναλυτικού Προγράμματος και βιβλίων, με βάση α) τις αποφάσεις, τις κατευθύνσεις και τις προδιαγραφές που έδωσε συνοδικά η ίδια, κατά τις δύο Συνόδους της (Διαρκής Σύνοδος, Ιανουάριος 2016 και Σύνοδος της Ιεραρχίας, Μάρτιος 2016), β) το θεσμικό πλαίσιο και σκεπτικό, όπως αυτό οριοθετείται από την ακυρωτική απόφαση του ΣτΕ και γ) τη συνεργασία των ειδικών στελεχών της Πανελλήνιας Ενώσεως Θεολόγων, οι θέσεις της οποίας συνάδουν τόσο με τις ως άνω αποφάσεις των δύο Συνόδων όσο και με το σκεπτικό της ακυρωτικής αποφασεως του ΣτΕ. Τελος, να ζητήσει να επανέλθουν σε ισχύ το προηγούμενο Πρόγραμμα και τα βιβλία (2003-2006), έως ότου ετοιμαστούν το νέο Πρόγραμμα και τα νέα βιβλία.

Ορθόδοξη Αλήθεια, 11.04.2018

http://thriskeftika.blogspot.gr

ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Ν. ΠΑΤΡΩΝ ΤΗΣ ΠΕΘ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΣΤΕ ΓΙΑ ΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ

Μ. Τετάρτη 4 Ἀπριλίου 2018

Δελτίο τύπου τοῦ Παραρτήματος Πατρῶν

τῆς Πανελλήνιας Ἕνωσης Θεολόγων:

Τό Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας ἀκυρώνει τό Νέο πολυθρησκειακό Πρόγραμμα γιά τά Θρησκευτικά

Ἡ Διοικοῦσα Ἐπιτροπή τοῦ ἐν Πάτραις Παραρτήματος  τῆς ΠανελληνίουἙνώσεως Θεολόγων

ἐκφράζει τήν εὐαρέσκεια καί τήν  ἰδιαίτερη ἱκανοποίησή της γιά τήν ἱστορικήἀπόφαση, ὑπ᾽αριθμ. 660/2018, τῆς Ὁλομελείας τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας (ΣτΕ), ἡ ὁποία ἔκρινε ὡς πολλαπλά ἀντισυνταγματικό τό Νέο  Πρόγραμμα των συγκρητιστικών Θρησκευτικῶν πού ἐπεβλήθη ἀπό τόν πρώην Ὑπ. Παιδείας κ. Ν. Φίλην συμπραξάσης μειοψηφίας νεορθοδόξωνθεολόγων καί κληρικῶν.

Ὁ πρώην Ὑπουργός, ὅπως καί ὁ νῦν κ. Κ. Γαβρόγλου φαίνεται ὅτι διεξήγαγαν προσχηματικό καί ὄχι εἰλικρινῆ διάλογο μέ τήν Ἐκκλησία καί στόχευαν νά τήν παγιδέψουν ἤ νά τήν φέρουν πρό τετελεσμένων γεγονότων. Αὐτό τοὐλάχιστον δείχνει ἡ συνεχής παραπλανητική ἀναφορά τοῦ κ. Γαβρόγλου σέ μιά συμφωνία φάντασμα. ἐπαναλαμβάνοντας τό σλόγκαν: «ἩἘκκλησία συμφώνησε σέ ὅ,τι κάναμε γιά τά Θρησκευτικά», ὅταν ἀντίθετα στά Πρακτικά τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς 27^ης Ἰουνίου 2017 ἀναφέρεταιὅτι «ἡ Ἱεραρχία δέν ἐνέκρινε, οὔτε ἀπέρριψε, ἁπλῶς ἐνημερώθηκε».Συγκεκριμένα, ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος καί Πρόεδρος τῆς Συνόδου, μετά τήν ἐνημέρωση ἀπό τά μέλη τῆς Ἐπιτροπής πού διεξήγαγαν τόν διάλογο μέ τό Ὑπουργείο Παιδείας γιά τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν καί τή συζήτηση πού ἀκολούθησε, ἔκλεισε τό θέμα τοῦ Μαθήματος ὡς ἑξής: «Ἑπομένως, ἡἘπιτροπή διαλόγου θά συνεχίσει τόν διάλογο μέ τήν Πολιτεία καί θά παρακολουθεῖ τήν ἐξέλιξη τῶν θεμάτων ὡς πρός τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν. Ἔτσι, λοιπόν, σήμερα δέν θά ποῦμε ὅτι ἐγκρίνεται ἤἀπορρίπτεται τό Νέο Πρόγραμμα Σπουδῶν, ἀλλά ὅτι ἡ Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας ἐνημερώθηκε ἀπό τά μέλη τῆς Ἐπιτροπῆς καί τούς εὐχαριστοῦμε...».

Καταρρίπτεται ἑπομένως τό ἄλλοθι πού εἶχε ἐφεύρει τό Ὑπουργεῖο, θέλοντας νά ἐμπλέξει τήν Ἐκκλησία στίς μεθοδεύσεις του γιά τήνἀποορθοδοξοποίηση (ἀποχριστιανισμό) τοῦ Μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν. 

Σύμφωνα μέ τήν ἀναφερομένη ἀπόφαση τοῦ Ἀνωτάτου ἈκυρωτικοῦΔικαστηρίου τῆς χώρας μας, τά Νέα Προγράμματα Σπουδῶν τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, ὄχι μόνο δέν ἀναπτύσσουν τήν Ὀρθόδοξη Χριστιανική συνείδηση τῶν μαθητῶν, ὅπως ρητῶς ὁρίζει τό Σύνταγμα στό ἄρθρο 16,ἀλλά, ἀντίθετα, τήν μεταβάλλουν καί τήν κλονίζουν. Σημαντικότατο εἶναι ὅτι τό ΣτΕ ἀναφέρει ὅτι «σχολική διδασκαλία, που μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα τη μεταβολή ή την αλλοίωση της θρησκευτικής  συνειδήσεως των μαθητών, όπως αυτή διαμορφώνεται στο πλαίσιο της οικογενείας, θα συνιστούσε μορφήομαδικού προσηλυτισμού ιδιαιτέρως σοβαρή, ως επέμβαση στον ευαίσθητο ψυχικό κόσμο των μαθητών που δεν διαθέτουν την κριτική αντίληψη και ωριμότητα των ενηλίκων, κατά παράβαση των παρ. 1 και 2 του άρθρου 13 του Συντάγματος».

Κατόπιν αὐτῶν, καλοῦμε τόν κ. Ὑπουργό Παιδείας: α) Νά εγκαταλείψει τήν ἀντιδραστική ἰδεοληπτική στάση του καί νά ἐνεργήσει ὡς Ὑπουργός ὅλων τῶν Ἑλλήνων -καί ὄχι μόνον τῶν ἀθέων καί τῶν ἀρνητὼν τῆς Ὀρθόδοξης Παραδόσης, τούς ὁποίους, μάλιστα, δέν ἀφορᾶ τό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν, ἀφοῦ ἀπαλλάσσονται δικαιωματικά ἀπ’ αὐτό. β) Νά ἐπιδείξει τή νομιμόφρονα καί ὑποδειγματική συμπεριφορά, πού ἁρμόζει στίς ἐνέργειεςἑνός Ὑπουργοῦ Παιδείας ἔναντι τῆς ἐφαρμογῆς τοῦ Συντάγματος, τῶν Νόμων καί τῶν ἀποφάσεων τῆς Δικαιοσύνης καί νά  ἐφαρμόσει ἀμέσως τήν ὡς ἄνω τελεσίδικη καί δεσμευτική γιά τή Διοίκηση Δικαστική ἀπόφαση.  γ) Νάἀποσύρει πάραυτα τό Νέο Πρόγραμμα γιά τό Δημοτικό καί τό Γυμνάσιο καθώς καί τούς νέους Φακέλους - βιβλία γιά τό μάθημα τῶν ἀλλόκοτων αὐτῶν Θρησκευτικῶν. δ) Νά ἐπαναφέρει σέ ἰσχύ τό προηγούμενο Πρόγραμμα  καί τά Βιβλία (2003-2006), ἕως ὅτου ἑτοιμασθοῦν μέ τήν πρωτοβουλία καί συνεργασία τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς Πανελλήνιας Ἑνώσεως Θεολόγων τό νέο Πρόγραμμα καί τά νέα βιβλία, τά ὁποῖα, ἀφενός θά συνάδουν μέ τό Σύνταγμα, τούς Νόμους καί τή θεολογική παράδοση αὐτοῦ τοῦ τόπου καί τῶν μαθητῶν καί θά ἀναπτύσσουν τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησιαστική τους συνείδηση καί,ἀφετέρου, θά συμμορφώνονται πλήρως μέ τήν ἀμετάκλητη νομολογία πού καθιέρωσε πλέον ἡ δίκαια ἀπόφαση του ΣτΕ.

Μέ  τήν ἐλπίδα ὅτι, ἐπιτέλους, θά ἐπικρατήσει ἡ νηφαλιότητα, ἡ σύνεση,ἡ εἰρήνη καί ἡ σύμπνοια, σέ μιά περίοδο, μάλιστα, ἰδιαίτερα κρίσιμη γιά τήν πατρίδα μας, εὐχόμαστε σέ ὅλους:

Καλή Ἀνάσταση!

Ἡ Διοικοῦσα Ἐπιτροπή

Ἡ Πρόεδρος

Δήμητρα Κόρδα – Κωτσάκη

Ὁ Γραμματέας

Γκουρβέλος Παναγιώτης

Ὁ Ταμίας

Θεολογίτης Χρῆστος

https://thriskeftika.blogspot.gr 

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΑΓΚΑΡΗΣ: Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΕΙ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ, ΥΠΟΝΟΜΕΥΟΝΤΑΣ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ!

Ο Υπουργός Παιδείας της χώρας που γέννησε τη Δημοκρατία

αρνείται να εφαρμόσει το Σύνταγμα, υπονομεύοντας τη Δημοκρατία!

Του Παναγιώτη Τσαγκάρη, Θεολόγου

Ο Υπουργός Παιδείας κ. Κ. Γαβρόγλου το τελευταίο χρονικό διάστημα, έχει πάρει με τη σειρά όλα τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα και μονότονα, πλειστάκις την ημέρα, διακηρύττει στεντορεία τη φωνή ότι δεν εφαρμόζει την ιστορική απόφαση του ΣτΕ(660/2018),

που αφορά στο μάθημα των Θρησκευτικών, διότι α) δεν συμφωνεί ιδεολογικά με αυτήν και β) σύμφωνα με την άποψή του, η απόφαση αυτή, αναφέρεται στην Υπουργική Απόφαση (Υ.Α.) του κ. Φίλη και όχι στη δική του Υ.Α.!

Ο κ. Γαβρόγλου, ίσως, ενεργεί κατ΄ αυτόν τον τρόπο α) διότι πρώτα ο ίδιος χρειάζεται απεγνωσμένα να πιστέψει αυτό που διατυμπανίζει και β) διότι έτσι, για τις δικές του πολιτικές σκοπιμότητες, προσφέρει επικοινωνιακή ιδεολογικοπολιτική τροφή στους αδαείς αλλά και την εκλογική του πελατεία, η οποία, μάλιστα, φαίνεται πως είναι διατεθειμένη, χωρίς κανέναν ενδοιασμό, να αποδέχεται αδιαμαρτύρητα και πρόθυμα, ό, τι της προσφέρει ο πολιτικός και κομματικός της ινστρούχτορας!

Η στάση αυτή του κ. Γαβρόγλου ίσως να είναι κατανοητή και ανεκτή σε μια τριτοκοσμική χώρα, όπου κυριαρχούν αυταρχικές καθεστωτικές αντιλήψεις και πρακτικές, αλλά δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή στη χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία και σε μια ευρωπαϊκή χώρα που σέβεται τους δημοκρατικούς θεσμούς και τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Η περιφρόνηση στον Νόμο και μάλιστα στις αποφάσεις των ανώτατων θεσμών της Δικαιοσύνης μιας χώρας, με την αιτιολογία του «έτσι μ΄ αρέσει», είναι απολύτως βέβαιο ότι δεν προσβάλλει ούτε υπονομεύει το κύρος των δικαστικών λειτουργών, αλλά, περισσότερο, χαρακτηρίζει τους εμπνευστές αυτών των πρακτικών οι οποίες, μάλιστα, παραπέμπουν σε πολιτικές μη δημοκρατικών καθεστώτων. Πιστεύουμε πως ο κ. Γαβρόγλου γνωρίζει ότι, τελικά, αυτά τα καθεστώτα, που εκφράζει η προς τη συνταγματική τάξη περιφρόνηση και απείθειά του, αργά ή γρήγορα, πέφτουν και διαλύονται «εις τα εξ ων συνετέθησαν» μαζί με όλα τα θνησιγενή οράματα και τις φρούδες προσδοκίες τους.

Σε τελική ανάλυση, τίποτε δεν είναι παντοτινό και κανένας δεν είναι αιώνιος, ούτε στη θέση εξουσίας που βρίσκεται ούτε και στη ζωή γενικότερα, παρά μόνον ο αιώνιος και αθάνατος Θεός.  Όλοι και όλα έρχονται και παρέρχονται και κρίνονται από τους ανθρώπους, την ιστορία και τον τελικό δικαιοκρίτη Θεό.

Όσον αφορά στην ιστορική απόφαση του ΣτΕ(660/2018), για το μάθημα των Θρησκευτικών, ο κ. Γαβρόγλου όφειλε να γνωρίζει ότι η απόφαση αυτή ήταν ένα δίκαιο αίτημα της πλειονοψηφίας του ελληνικού λαού και γι΄ αυτό έγινε πράξη! Και επειδή είναι πλέον δίκαιος νόμος, αργά ή γρήγορα, είτε συμφωνεί είτε διαφωνεί ο κ. Γαβρόγλου και οι συν αυτώ θα εφαρμοστεί αν όχι κατά τη δική του υπουργική θητεία, στη θητεία του επόμενου Υπουργού!

Από δεοντολογικής πλευράς, ο κ. Γαβρόγλου και οι ακόλουθοί του θα υποχρεωθούν τελικά, να εφαρμόσουν τις αποφάσεις του ΣτΕ α) εκ των πραγμάτων, β) από την πίεση της κοινής γνώμης και γ) από τις προσεχείς αποφάσεις της ελληνικής δικαιοσύνης, στην οποία αναγκάζονται να προσφεύγουν όσοι δικαιώνονται μεν με τις αποφάσεις της δικαιοσύνης αλλά η εκτελεστική εξουσία αρνείται να συμμορφωθεί και να υπακούσει σε αυτές.

Πάντως, σε αυτές τις περιπτώσεις, αυτός που φθείρεται και εκτίθεται και αυτοϋπονομεύει την προσωπικότητα και την ιδεολογία του, είναι τελικά εκείνος ο πολιτικός που εν καιρώ Δημοκρατίας, κηρύττει πραξικόπημα έναντι του δικαιϊκού συστήματος της χώρας που υπηρετεί,υπονομεύοντας στη συνείδηση των πολιτών τη δημοκρατία.

Εν προκειμένω, έτσι όπως έπραξε και πράττει ο κ. Γαβρόγλου, όχι μόνο αρνείται πεισματικά να εκτελέσει τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης αλλά καιπροσπαθεί με δολοπλοκίες και ψέματα να ξεφύγει από την ελληνική δικαιοσύνη και με διαστροφική επιχειρηματολογία να παραπλανήσει τον ελληνικό λαό. Συγκεκριμένα ο κ. Γαβρόγλου έσπευσε από τον Ιούνιο του 2017 να αλλάξει -όχι φυσικά το περιεχόμενο του Προγράμματος του μαθήματος των Θρησκευτικών, το οποίο κατά τη μαρτυρία και του ίδιου και του κ. Φίλη και των συγγραφέων του Προγράμματος παρέμεινε το ίδιο και απαράλλακτο στον πυρήνα και στη δομή του-  αλλά τον αριθμό του ΦΕΚ και την υπογραφή, αφαιρώντας την υπογραφή του κ. Φίλη από το ΦΕΚ και βάζοντας αντ’  αυτής τη δική του!!! Τουτέστιν, «έβγαλε τα ρούχα του ο Μανωλιός και τα έβαλε αλλιώς»!

Με τέτοιες δόλιες και πονηρές ενέργειες θέλει ο κ. Γαβρόγλου, να «αναδομήσει» την παιδεία και αυτές τις ενέργειες υιοθετούν και εκείνοι οι ελάχιστοι θεολόγοι σύμμαχοι, ομοϊδεάτες και συνεργάτες των αθέμιτων αποφάσεών του, οι οποίοι με αυτούς τους τρόπους και τις μεθόδους επιθυμούν να «αναβαθμίσουν» υποτίθεται το μάθημα των Θρησκευτικών. Κτίζεται όμως Θρησκευτική Παιδεία και Μόρφωση, με τις αλαζονικές μεθοδεύσεις του «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» και με τις λογικές της ψευτομαγκιάς, του «κουτσαβακισμού» και της κουτοπονηριάς; Έτσι, πιστεύουν ότι θα κτίσουν το σχολείο του αύριο και θα οικοδομήσουν το σύγχρονο μάθημα των Θρησκευτικών και την ηθικοκοινωνική ζωή της χώρας, ο κ. Γαβρόγλου και οι σύμμαχοι του θεολόγοι;

Η Ποιμαίνουσα Εκκλησία οφείλει να έχει υπόψη της αυτές τις ενέργειες, αυτών των ανθρώπων που, εκτός των άλλων, κάθε μέρα βγαίνουν στα ΜΜΕ και την δυσφημούν, ισχυριζόμενοι ότι υπάρχει για όλα αυτά συμφωνία της Εκκλησίας και ότι προχωράνε και ενεργούν με τη δική της έγκριση!

Όσο για τον κ. Υπουργό, κρίμα σ΄ αυτόν, που δεν στέκεται με τις πράξεις του στο ύψος του συγκεκριμένου υπουργικού αξιώματος που υπηρετεί. Κρίμα, που ως υπουργός Παιδείας της χώρας, που γέννησε και διέδωσε τη Δημοκρατία σε όλο τον κόσμο, δεν συμπεριφέρεται ούτε νόμιμα ούτε με δημοκρατικές αρχές ούτε με παιδαγωγικά κριτήρια. Διότι, εύλογα περιμένει ο ελληνικός λαός, τουλάχιστον από τον Υπουργό Παιδείας να προσφέρει συμβολικά πρώτος αυτός, χάριν της ελληνικής νεολαίας που υπηρετεί, το παράδειγμα της υπακοής στο Σύνταγμα και στους νόμους της δικαιοσύνης.

http://thriskeftika.blogspot.gr 

ΛΑΡΙΣΑ: «Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΣΤΕ ΔΙΚΑΙΩΝΕΙ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ»

ΠΟΛΥΤΕΚΝΟΙ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ

ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

«Η απόφαση του ΣτΕ δικαιώνει τους αγώνες μας»

Με ικανοποίηση χαιρετίζουν την πρόσφατη απόφαση του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου της χώρας μας (Συμβουλίου της Επικρατείας) με την οποία ακυρώνεται το «απαράδεκτο νέο Πρόγραμμα Σπουδών για το Μάθημα των Θρησκευτικών των ορθόδοξων παιδιών μας στο Δημοτικό και Γυμνάσιο»,

ο Σύλλογος Πολυτέκνων Λαρίσης, το τοπικό Παράρτημα της Ένωσης Θεολόγων και τα συνεργαζόμενα Ορθόδοξα Χριστιανικά Σωματεία της πόλης μας.

Σύμφωνα με τη σχετική ανακοίνωση «το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε ότι η ριζική αλλαγή του χαρακτήρα του Μαθήματος των Θρησκευτικών είναι πολλαπλά αντισυνταγματική και αντίθετη στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Απέδειξε ότι «υπάρχουν δικαστές στο Βερολίνο»! Η εν λόγω απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου της χώρας μας συνιστά δικαίωση των αγώνων μας για να αποτραπεί η αντισυνταγματική και ανισόνομη μεταχείριση των ορθόδοξων μαθητών. Είναι κραυγαλέα αδικία οι μουσουλμάνοι, οι εβραίοι και οι ρωμαιοκαθολικοί μαθητές να διδάσκονται αποκλειστικώς την πίστη τους, ενώ οι ορθόδοξοι, που αποτελούν την πλειοψηφία του μαθητικού δυναμικού της χώρας μας, να στερούνται αυτό το δικαίωμα. Και αντί για αυτό να διδάσκεται ένα πολυθρησκειακό πρόγραμμα, που συσκοτίζει, αντί να τους διαφωτίζει θρησκευτικώς, καθόσον δεν γνωρίζουν επαρκώς την πίστη τους. Απαιτούμε από το Υπουργείο Παιδείας τη συμμόρφωση προς την εν λόγω απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας. Αποτελεί αυτή η συμμόρφωση στοιχειώδες δημοκρατικό καθήκον και απόδειξη ευνομούμενης πολιτείας. Κάθε προσπάθεια αποφυγής εκτέλεσης της εν λόγω απόφασης του Συμβουλίου της Επικρατείας με διάφορα προσχήματα, σοφιστείες και δικαιολογίες συνιστά εκτροπή από το δημοκρατικό πολίτευμα και επισύρει αμείλικτες νόμιμες κυρώσεις στους υπευθύνους. Καταγγέλλουμε απαράδεκτες συμπεριφορές εκπαιδευτικών προς μαθητές των οποίων οι γονείς επέστρεψαν τα βιβλία (φακέλους) Θρησκευτικών. Υποβάλλουμε θερμή παράκληση προς τη σεπτή Ιεραρχία της Εκκλησίας μας να απαιτήσει την εφαρμογή της απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου της χώρας μας. Θέλουμε για τα παιδιά μας ορθόδοξη παιδεία και όχι πανθρησκεία».

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, http://thriskeftika.blogspot.gr

ΑΣ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΤΟΝ ΤΙΤΛΟ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ. ΑΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑΣΟΥΝ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΑΠΑΙΔΕΙΑΣ. ΘΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΙΟ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΣ ΤΙΤΛΟΣ.

Υπουργείο Απαιδείας

Βασίλειος Χ. Στεργιούλης

Το Υπουργείο Παιδείας συνεχίζει ανένδοτο την πολεμική του κατά της ορθοδόξου αγωγής. Δεν ανέμενε την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας για την παρανομία που διέπραξε με την επιβολή των αντισυνταγματικών, αντιπαιδαγωγικών και καταστροφικών γενικά νέων πολυθρησκειακών προγραμμάτων σπουδών στα θρησκευτικά αλλά προχώρησε ακόμη περισσότερο.

Στην νέα παρανομία! Όπως αναφέρουν οι υπάλληλοι του Υπουργείου Παιδείας στον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο, το Υπουργείο προέβη στην απάλειψη από τον νέο Οργανισμό του της φράσης που κάνει λόγο για την ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης των μαθητών. Διατήρησε μόνον αυτή που αναφέρεται, στην καλλιέργεια της εθνικής τους συνείδησης.

Μένει να δούμε, αν και πόσο θα κρατήσει και αυτή. Γιατί οι αλλαγές που προωθούνται στο μάθημα της Ιστορίας δημιουργούν έντονο προβληματισμό, όπως καταγγέλλει η Παννελλήνια Ένωση Φιλολόγων. Οι αλλαγές αναφέρονται στην «πολυπολιτισμική διάσταση της Ιστορίας». Προτείνεται να δοθεί έμφαση στην κοινωνική και πολιτισμική ιστορία (Ιστορία της εργασίας, του φύλου, της παιδικής ηλικίας κ.α.) Και γίνεται λόγος στο πρόγραμμα Ιστορίας για «πλουραλιστική και ανεκτική εθνική ταυτότητα». Θα συμβεί δηλαδή και εδώ ό,τι συνέβη και με την απάλειψη του όρου «εθνική» από την παιδεία. Εφαρμόζεται η μέθοδος του σαλαμιού. Δημιουργούνται νέες καταστάσεις –τετελεσμένα, που περιπλέκουν ακόμη περισσότερο το θέμα αντί να το επιλύουν. Και όλα αυτά γίνονται αυθαίρετα με τη δύναμη της εξουσίας. Της πολιτικής ισχύος, που εμφανίζεται αδυσώπητη.

Ιδιαίτερα προκλητική η ενέργεια του Υπουργείου Παιδείας να αφαιρέσει από τον νέο Οργανισμό του την αναφορά στην ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης των μαθητών, όπως ορίζει το άρθρο 16, παρ. 2 του Συντάγματος. Είναι δηλωτική της επιδίωξης του να μην προσφέρει αμιγώς ορθόδοξη αγωγή στους έλληνες ορθοδόξους μαθητές, αλλά θρησκευτικό αχταρμά, τον οποίο ονομάζουν θρησκευτικό εγγραμματισμό. Δηλαδή πληροφόρηση για όλες τις θρησκείες, προκειμένου οι μαθητές να επιλέξουν αναλόγως.

Εφαρμόζει …δημοκρατική μέθοδο στην προσφορά και επιλογή του μορφωτικού αγαθού. Προσφέρει με άλλα λόγια θρησκευτική θολούρα, που συσκοτίζει τους μικρούς μαθητές Δημοτικού και Γυμνασίου, αντί να τους διαφωτίζει, αφού δεν γνωρίζουν ακόμη επαρκώς την ορθόδοξη πίστη τους, για να τη συγκρίνουν με τις άλλες.

Και αφού όλα τα θρησκευτικά πιστεύματα παρατίθενται ισότιμα, οι μαθητές οδηγούνται στον σχετικισμό. Γιατί πώς να διακρίνουν τη διαφορά ανάμεσα στη Θεανδρική προσωπικότητα του Ιησού Χριστού με εκείνη του Μωάμεθ ή του βούδα κ.λπ.; Ή την υπεροχή του Ευαγγελίου έναντι των κείμενων των άλλων θρησκειών; Πώς να εννοήσουν την ασύγκριτη υπεροχή της ορθοδόξου πίστεως, αν δεν ακούσουν για παράδειγμα τους λόγους του Απόστολου του σκλαβωμένου Γένους μας Αγίου Κοσμά του Αιτωλού: «Εγώ διάβασα πολλά περί… ασεβών, αιρετικών και αθέων. Τα βάθη της σοφίας ηρεύνησα. Όλες οι πίστες είναι ψεύτικες…μόνον η πίστις των ορθοδόξων είναι καλή και αγία»;

Είναι φανερό προς ποια θρησκευτική κατεύθυνση οδηγεί τους ορθοδόξους μαθητές μας το Υπουργείο. Τα νέα προγράμματά του, αντί για ορθόδοξη αγωγή προσφέρουν μάλλον κατήχηση των διαφόρων αιρέσεων και των θρησκευτικών ετεροδιδασκαλιών. Γίνονται οδηγός στις παρωχημένες πνευματικές και ιδεολογικές αγκυλώσεις των κυβερνώντων. Και εξυπηρετούν τη νεοεποχίτικη παγκοσμιοποίηση και την πανθρησκεία.

Το παράδοξο είναι ότι επιμένει το Υπουργείο στην εφαρμογή των θρησκειολογικών προγραμμάτων μόνον για τους ορθοδόξους μαθητές. Ενώ για τους ρωμαιοκαθολικούς, τους μουσουλμάνους, τους εβραίους μαθητές προβλέπει (δικαίως) με νόμο να διδάσκονται αμιγώς την πίστη τους. Χρησιμοποιεί δύο μέτρα και δύο σταθμά. Που είναι η εφαρμογή της αρχής της ισονομίας και ισοπολιτείας;

Κωφεύει, δυστυχώς, το Υπουργείο στις έντονες διαμαρτυρίες εκκλησιαστικών και εκπαιδευτικών παραγόντων, Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων, Συλλόγων Πολυτέκνων κ.α. Παραμένει αδιάφορο ακόμη και στην πρωτοφανή στα εκπαιδευτικά χρονικά επιστροφή των νέων βιβλίων θρησκευτικών. Όλη αυτή η απαράδεκτη αντιμετώπιση των ορθοδόξων γίνεται, παρότι κοπτόμαστε για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Τελικά, γιατί δεν γίνεται δημοψήφισμα, ώστε να φανεί η βούληση του λαού;

Συμπερασματικά θα λέγαμε ότι αυτοί που μας διαφεντεύουν εμφανίζονται ως εκσυγχρονιστές τάχα της Παιδείας μας, ενώ φαίνεται πως επιζητούν να την ακυρώσουν. Να αποκόψουν τη νέα γενιά, τη μαθητιώσα νεολαία μας, από τις ορθόδοξες ρίζες. Από τις ζωοδότρες πηγές του έθνους. Από το Χριστό και το Ευαγγέλιο Του, όπως αυτό βιώθηκε αιώνες τώρα στη λαμπροφόρα Ορθοδοξία. Δεν θέλουν οι κυβερνώντες να καλλιεργήσουν το χαρακτήρα των μαθητών μας με την υπέροχη, την άφθαστη διδασκαλία του Χριστού. Γιατί απλούστατα δεν πιστεύουν σ’ αυτή. Πιστεύουν σε ξεπερασμένες ανθρώπινες θεωρίες. Γι’ αυτό και επιμένουν ανενδότως στη μετάλλαξη του ορθοδόξου θρησκευτικού μαθήματος σε θρησκειολογία, αφού δεν μπορούν προς το παρόν να το καταργήσουν. Αντιμετωπίζουν την Εκκλησία ως ένα κοινωνικό μόρφωμα. Και στόχευσή τους είναι να αναθέσουν το θρησκευτικό μάθημα σε…Κοινωνιολόγους. Μας οδηγούν στα άθεα γράμματα, για τα οποία μίλησαν ο Άγιος Κοσμάς και ο Παπουλάκος.

Ευχόμαστε να αντιληφθούν το μέγεθος του κακού που προκαλούν. Να αποβάλλουν τις υλιστικές και αθεϊστικές ιδεοληψίες τους. Να κατανοήσουν τα επιστημονικά πορίσματα ότι με άθεες αντιλήψεις δεν μπορούμε να προσδοκούμε αληθινή ψυχική καλλιέργεια των νέων και της κοινωνίας. Να κατανοήσουν την αναγεννητική δύναμη του Ευαγγελίου του Χριστού, την οποία αναγνώρισαν ακόμη και «πατριάρχες» της απιστίας. Η διάδοση του Ευαγγελίου άλλαξε τον κόσμο.

Χωρίς πίστη στον Χριστό και στο Ευαγγέλιο Του δεν μπορούμε να αναμένουμε πρόοδο πνευματική και κοινωνική, αλλά οπισθοδρόμηση στη βαρβαρότητα. Ένα θρησκευτικό μάθημα, που δεν προσφέρει την αλήθεια του Χριστού και του Ευαγγελίου Του, αλλά τις διάφορες μορφές του θρησκευτικού φαινομένου, παρέχει μεν γνώσεις, αλλά δεν στηρίζει ψυχές. Δεν σφυρηλατεί χαρακτήρες. Δεν εμπνέει φρόνημα καταπολέμησης των παθών, αποφυγής της διαφθοράς, της βίας, της εγκληματικότητας και της παραβατικής εν γένει συμπεριφοράς. Αλλά οδηγεί στο χάος και στην καταστροφή. Αυτό βεβαιώνει η επιστημονική έρευνα. Αποστολή όμως της παιδείας δεν είναι αυτή. Αν επιμένουν, ας αλλάξουν τον τίτλο του Υπουργείου. Ας το ονομάσουν Υπουργείο Απαιδείας. Θα είναι ο πιο κατάλληλος τίτλος.

http://aktines.blogspot.gr 

ΣΤΕ: «ΣΧΟΛΙΚΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΩΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΗ ΜΕΤΑΒΟΛΗ Ή ΤΗΝ ΑΛΛΟΙΩΣΗ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΣ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΘΑ ΣΥΝΙΣΤΟΥΣΕ ΜΟΡΦΗ ΟΜΑΔΙΚΟΥ ΠΡΟΣΗΛΥΤΙΣΜΟΥ ΙΔΙΑΙΤΕΡΩΣ ΣΟΒΑΡΗ»

Πέραν της ακύρωσης των Προγραμμάτων Σπουδών των «νέων» Θρησκευτικών η απόφαση ΣτΕ 660/2018 περιλαμβάνει ένα σκεπτικό που παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Το σκεπτικό των ανώτατων δικαστών και η απόφασή τους δεσμεύει την ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας αλλά και του ΙΕΠ για τη διαμόρφωση του περιεχομένου και των σκοπών του μαθήματος των Θρησκευτικών.

Στην παράγραφο 14 του σκεπτικού της απόφασης του ΣτΕ αναφέρεται σχετικά με την συνταγματική επιταγή της καλλιέργειας της θρησκευτικής συνείδησης και με τον χαρακτήρα που οφείλει να έχει το μάθημα των Θρησκευτικών:

Δοθέντος ότι η θρησκευτική συνείδηση γεννάται και διαμορφώνεται σταδιακά, πριν ακόμη από την έναρξη του σχολικού βίου, στο πλαίσιο της οικογενείας (η οποία, ως «θεμέλιο της συντηρήσεως και προαγωγής του Έθνους» τελεί -όπως και η παιδική ηλικία- υπό την προστασία του Κράτους, κατά το άρθρο 21 του Σ/τος), από τη διάταξη του άρθρου 16 παρ. 2 του Σ/τος σε συνδυασμό με τις διατάξεις των παρ.1 και 2 του άρθρου 13 αυτού και με τη διάταξη του άρθρου 2 του ΠΠΠ της ΕΣΔΑ συνάγεται ότι ως «ανάπτυξη» της κατά τα ανωτέρω ορθόδοξης χριστιανικής θρησκευτικής συνειδήσεως νοείται η, δια της διδασκαλίας των δογμάτων, ηθικών αξιών και παραδόσεων της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού, εμπέδωση και ενίσχυση της συγκεκριμένης αυτής θρησκευτικής συνειδήσεως των μαθητών και, ως εκ τούτου, αφορά αποκλειστικώς στους μαθητές, οι οποίοι ανήκοντες στην κατά τα άνω πλειοψηφία του ελληνικού λαού, ασπάζονται το ορθόδοξο χριστιανικό δόγμα, το κυριότερο δε μέσον, δια του οποίου -εκτός άλλων (προσευχή, εκκλησιασμός)- υπηρετείται ο ανωτέρω συνταγματικός σκοπός είναι η διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών. Συνεπώς, στις ανωτέρω υπερνομοθετικής ισχύος διατάξεις αντίκεινται ρυθμίσεις νόμων ή κανονιστικών διοικητικών πράξεων, με τις οποίες, μέσω, κυρίως, των προγραμμάτων διδασκαλίας του μαθήματος των θρησκευτικών, για τους αποτελούντες την κατά τα άνω πλειοψηφία του ελληνικού λαού μαθητάς δεν υπηρετείται ο ως άνω συνταγματικός σκοπός, η ανάπτυξη δηλαδή, υπό την προεκτεθείσα έννοια, της ορθόδοξης χριστιανικής συνειδήσεως, αλλά επιχειρείται ο κλονισμός ή και η μεταβολή αυτής. Ειδικότερα, σχολική διδασκαλία που μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα τη μεταβολή ή την αλλοίωση της θρησκευτικής αυτής συνειδήσεως των μαθητών, όπως αυτή διαμορφώνεται στο πλαίσιο της οικογενείας, θα συνιστούσε μορφή ομαδικού προσηλυτισμού ιδιαιτέρως σοβαρή, ως επέμβαση στον ευαίσθητο ψυχικό κόσμο των μαθητών που δεν διαθέτουν την κριτική αντίληψη και ωριμότητα των ενηλίκων κατά παράβαση των παρ. 1 και 2 του άρθρου 13 του Σ/τος.

Οι αναφερόμενες στο τέλος του συγκεκριμένου αποσπάσματος παράγραφοι 1 και 2 του άρθρου 13 του Συντάγματος αναφέρουν:

Άρθρο 13: (Θρησκευτική Ελευθερία)

1. Η ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης είναι απαραβίαστη. Η απόλαυση των ατομικών και πολιτικών δικαιωμάτων δεν εξαρτάται από τις θρησκευτικές πεποιθήσεις καθενός.

2. Kάθε γνωστή θρησκεία είναι ελεύθερη και τα σχετικά με τη λατρεία της τελούνται ανεμπόδιστα υπό την προστασία των νόμων. H άσκηση της λατρείας δεν επιτρέπεται να προσβάλλει τη δημόσια τάξη ή τα χρηστά ήθη. O προσηλυτισμός απαγορεύεται.

https://thriskeftika.blogspot.gr 

ΗΡΑΚΛΗΣ ΡΕΡΑΚΗΣ: ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ ΑΚΥΡΩΝΕΙ ΤΗΝ ΕΠΙΒΟΛΗ ΤΗΣ ΠΟΛΥΘΡΗΣΚΕΙΑΣ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ

Το Συμβούλιο της Επικρατείας ακυρώνει την επιβολή

της πολυθρησκείας στα ελληνικά σχολεία

Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής Παιδαγωγικής – Χριστιανικής Παιδαγωγικής στη Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ

Η πρόσφατη, υπ΄ αρθμ. 660/2018 απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) για τα Θρησκευτικά, δημιούργησε αντιδράσεις, επειδή ακυρώνει τα σχέδια ορισμένων που συνδέονται με την υλοποίηση του πολυθρησκειακού ή πολυθεϊστικού μοντέλου θρησκευτικής αγωγής.

Τα σχέδια αυτά, τα οποία έχουμε εκθέσει πολλάκις από αυτήν τη στήλη, έχουν ως κεντρικό άξονά τους την αποορθοδοξοποίηση των νέων μας και τη μεταστροφή της μονοθρησκευτικής ορθόδοξης χριστιανικής τους συνείδησης σε πολυθρησκειακή- διαθρησκειακή- πολυθεϊστική – πανθρησκειακή, δηλαδή, στην ουσία, αθεϊστική.  Το πρόβλημα του ορθόδοξου Μαθήματος είναι πλασματικό, δηλαδή κατασκευασμένο από συγκεκριμένους ανθρώπους, ειδικούς στο να χρησιμοποιούν την προπαγάνδα και την αλλοίωση της πραγματικότητας, προκειμένου να αποδομούν την αλήθεια και να πετυχαίνουν τους στόχους της πολεμικής τους. Το ορθόδοξο μάθημα βασίζεται στη θεολογική, ορθόδοξη και παιδαγωγικά έγκυρη διδασκαλία των Θρησκευτικών στα ορθόδοξα Ελληνόπουλα και έχει εγκριθεί από τον νομικό μας πολιτισμό. Αλλαγές στη μεθοδολογία του Μαθήματος μπορούν και είναι εύλογο να γίνονται στο πλαίσιο του υγιούς εκσυγχρονισμού του.  Όμως, στο περιεχόμενο και στον χαρακτήρα του δεν χωράνε αλλαγές, διότι, έτσι, απειλείται το αναλλοίωτο της διδασκαλίας της ορθόδοξης πίστης. Ωστόσο, το νεωτερικό Πρόγραμμα, που εμφανίστηκε στον ελληνικό πνευματικό ορίζοντα από το 2010 και εξής, αλλάζει την εσωτερική οντολογία και δομή του Μαθήματος, διότι καταργεί τη μονοθρησκειακή διδασκαλία και εισάγει τον πολυθρησκειακό – πολυθεϊστικό προσανατολισμό της. Θα προσπαθήσω να εξηγήσω, πολύ σύντομα, πότε, πώς και γιατί άρχισε να δομείται το πολυθρησκειακό μοντέλο ή σκεπτικό διδασκαλίας. Τα βασικά σημεία του πολυθρησκειακού σκεπτικού, έτσι όπως τα έχει εκθέσει δημοσίως και γραπτώς το ηγετικό στέλεχος αυτής της αντίληψης, κατά το πρόσφατο παρελθόν και πριν το σκεπτικό να καταγραφεί και να επιβληθεί ως Πρόγραμμα στα σχολεία έχει ως εξής: Το στέλεχος αυτό, θέλοντας να οικοδομήσει το νέο κίνημα ανατροπής του ορθόδοξου  προσανατολισμού του Μαθήματος και να «σώσει» την Ελλάδα από τη  μονοθρησκεία, αρχίζει πρώτα να δημιουργεί και να καλλιεργεί το κατάλληλο κλίμα, να αρθρογραφεί και να προπαγανδίζει όσα στόχευε η ομάδα. Γράφει για «τεταμένες σχέσεις Εκκλησίας και Πολιτείας από τη μεταπολίτευση ως τις μέρες μας», για «προοπτική του χωρισμού (Εκκλησίας- Πολιτείας), ως ιστορική μοίρα του Νέου Ελλη­νισμού» και εν συνεχεία αναφέρει ότι «μια τέτοια εξέλιξη θα σημάνει και το τέλος των ιστορικών προνομίων της ορθόδοξης Εκκλησίας στην Ελλάδα και σαφώς το κλείσιμο του ιστορικού κύκλου των Θρησκευτικών ως ομολογιακού μαθήματος». Αφού φθάνει στο στόχο του, που ήταν το επί 170 περίπου χρόνια ισχύον ορθόδοξο σχολικό μάθημα, αρχίζει να στήνει την γνωστή λεκτική επιχειρηματολογία και πολεμική, που χρησιμοποιείται έκτοτε από όλη την ομάδα, με ψευδείς χαρακτηρισμούς, πληροφορίες, συκοφαντίες και παρερμηνείες που απομειώνουν και πλήττουν τον ορθόδοξο χαρακτήρα του μαθήματος, όπως: Ισχυρίζεται ότι το πρόβλημα του μαθήματος είναι «ο ομολογιακός χαρακτήρας του». ότι «το μάθημα έχει κατηχητικό χαρακτή­ρα, είναι μονοφωνικό, ως εκ της φύσεώς του και, συνεπώς, δεν ανταποκρίνεται στην ανάγκη μιας ελεύθερης πλουραλιστικής κοινωνίας». Ότι «το ελληνικό σχολείο αποτελεί ακραία περίπτωση θρησκευτικού κατηχητισμού». Ότι «σ΄ ένα πλουραλιστικό και δημοκ­ρατικό σχολείο, που σέβεται τη θρησκευτική ετερότητα, η λύση δεν είναι παρά η κατάργηση του ομολογιακού μαθήματος και η μετάβαση σε ένα ουδετερόθρησκο σχολείο». Ότι, «πέραν της πλήρους κατάργησης του θρησκευτικού μαθή­ματος, που υποστηρίζεται από ελάχιστους κύκλους, ως εναλλακτική πρόταση προβάλλεται συνήθως η αντικατάσταση του ομολογιακού από το θρησκειολογικό μοντέλο». Προτείνει, ακόμη, «να διαλεχτεί η χριστιανική θεολογία δημιουργικά με την πολιτισμική και θρησκευτική ποικιλομορφία, να προσπεράσει τη μισαλλοδοξία και το φανατισμό,  να μην προσκολλάται  στο ένδοξο παρελθόν», ούτε «να κλείνεται σε ένα είδος ιδιοκτησιακής αντίληψης για την κατοχή της αλήθειας». Τέλος, καταλήγει στην πρόταση ότι «χρειάζεται μια νέα προσέγγιση των σημερινών κοινωνικών και πολιτισμικών πραγματικοτήτων του κόσμου μας, μέσα από μια θεολογία της πολυπολιτισμικότητας. Είναι όντως ανάγκη το ΜτΘ να αλλάξει φυσιογνωμία και χαρακτήρα. Είναι ανάγκη η θεολογία της πολυπολιτισμικότητας, όχι απλώς να το αγγίξει, αλλά να το διαπεράσει, κομίζοντας μια άλλη μαρτυρία για την αλήθεια της ζωής του ανθρώπου και του κόσμου. Είναι ανάγκη να αναπλαισιωθεί ο θεολογικός και παιδαγωγικός του χαρακτήρας σε νέες βάσεις και αρχές». Οι παραπάνω λέξεις, φράσεις, κατασκευασμένες παρερμηνείες και ιδέες κλειδιά κυκλοφορούν στο γραπτό ή προφορικό λεξιλόγιο όλης αυτής της ομάδας των πολεμίων του ορθόδοξου μαθήματος (κάποιων κληρικών, θεολόγων, δημοσιογράφων, πολιτικών), από τότε έως σήμερα. Σε αυτήν τη διωκτική  γραμμή, άρχισαν να λασπολογούν, ασύστολα και μεθοδευμένα -όλα μαζί τα μέλη της ομάδας, τόσο εναντίον του ορθόδοξου μαθήματος όσο και εναντίον κληρικών και θεολόγων, που γύρω ή μαζί με την Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων είχαν ή βρήκαν τη δύναμη να αντισταθούν και να το υποστηρίξουν, με συνέδρια, ημερίδες, διαλέξεις, άρθρα, συλλογικούς τόμους, ακόμη και συλλαλητήρια και πορείες. Το Πρόγραμμα, όμως, τελικά, έγινε και εφαρμόστηκε, με βάση ακριβώς το παραπάνω σκεπτικό, ενώ ό, τι και να έλεγε ή να έκανε η πλευρά της άμυνας δεν έφερε αποτέλεσμα, μια και η πλευρά των αποδομητών είχε προσεταιρισθεί την πολιτική εξουσία και δύναμη, η οποία βρήκε τη χρυσή ευκαιρία που επιζητούσε και που της πρόσφεραν πρόσωπα από το εσωτερικό της Εκκλησίας και της Θεολογίας για να εξορίσει την εκκλησιαστική ορθοδοξία από τα σχολεία με προεδρικά διατάγματα. Η μόνη δημοκρατική λύση άμυνας που έμενε ήταν το ΣτΕ, στο οποίο προσφύγαμε, ταπεινά, όσοι αμυνόμαστε, καταθέτοντας τα θεολογικά, παιδαγωγικά και νομικά στοιχεία που διαθέταμε. Και ήρθε η ώρα της απόφασης του ΣτΕ. Δεν είδαμε ακόμη το πλήρες σκεπτικό της. Όμως, από όσα περιληπτικά ήλθαν στο φως της δημοσιότητας,  σχετικά με την απόφαση, το ανώτατο δικαστικό Συμβούλιο, το οποίο αποτελεί το πιο ισχυρό εχέγγυο που διασφαλίζει τη δημοκρατική και συνταγματική λειτουργία του κράτους, αποφάσισε την ακύρωση του πολυθρησκειακού Προγράμματος Σπουδών του μαθήματος των Θρησκευτικών στα ελληνικά σχολεία, διότι:

α) Πραγματοποιεί ριζική αλλαγή στη θεολογική οντολογία  του μαθήματος των Θρησκευτικών, αλλοιώνοντας «τον από ιδρύσεως του Ελληνικού κράτους μέχρι σήμερα ορθόδοξο χαρακτήρα του». β) «Κλονίζει τη θρησκευτική χριστιανική συνείδηση» των μαθητών, φαλκιδεύοντας τον συνταγματικό που καθορίζει τον «σκοπό της ανάπτυξης της Ορθόδοξης Χριστιανικής συνείδησης των μαθητών».

γ)  Παραβιάζει την ελευθερία της θρησκευτικής τους συνειδήσεως (άρθρ 13 του Συνάγματος), διότι «κλονίζει την Ορθόδοξη Χριστιανική συνείδηση», που είχαν πριν να πάνε στο σχολείο από το οικογενειακό τους περιβάλλον.

δ) Δεν λαμβάνει υπόψη ότι οι μαθητές δεν διαθέτουν κριτική αντίληψη.

ε) Προσβάλλει ευθέως «το Πρώτο Πρόσθετο Πρωτόκολλο της ΕΣΔΑ, γιατί στερεί από τους μαθητές του Ορθόδοξου Χριστιανικού δόγματος το δικαίωμα να διδάσκονται αποκλειστικά τα δόγματα, τις ηθικές αξίες και τις παραδόσεις της Εκκλησίας του Χριστού», ενώ «η νομοθεσία προβλέπει για  Ρωμαιοκαθολικούς, Εβραίους και Μουσουλμάνος μαθητές να διδάσκονται αυτοτελώς το μάθημα αυτό».

στ) Η χριστιανική διδασκαλία «δεν είναι αυτοτελής, αμιγής και διακριτική, σε σχέση με τη διδασκαλία στοιχείων αναφερομένων σε άλλα δόγματα ή θρησκείες, με αποτέλεσμα να προκαλείται σύγχυση στους μαθητές» κ.ά. Με όσα σχετικά έχουμε αναφέρει σε προηγούμενα άρθρα μας, γίνεται σαφές ότι η απόρριψη του πολυθρησκειακού προσανατολισμού του Μαθήματος των Θρησκευτικών από το ΣτΕ αποτελεί μια δικαίωση των παιδιών μας, των γονέων τους και όλων των Ελλήνων ορθοδόξων και, ταυτόχρονα, μια ελπίδα, που δείχνει ότι με τη αγάπη, την πίστη και τη δύναμη του Ιησού Χριστού και παρά τις όποιες παλινωδίες, τίποτα δεν έχει ακόμη χαθεί στην πατρίδα μας. Υπάρχουν πνευματικές Θερμοπύλες και υπάρχουν άνθρωποι που τις κρατούν επάξια.

Ορθόδοξη Αλήθεια, 28-03-2018

https://thriskeftika.blogspot.gr