Υπουργείο Απαιδείας
Βασίλειος
Χ. Στεργιούλης
Το
Υπουργείο Παιδείας συνεχίζει ανένδοτο την πολεμική του κατά της ορθοδόξου
αγωγής. Δεν ανέμενε την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας για την
παρανομία που διέπραξε με την επιβολή των αντισυνταγματικών, αντιπαιδαγωγικών
και καταστροφικών γενικά νέων πολυθρησκειακών προγραμμάτων σπουδών στα
θρησκευτικά αλλά προχώρησε ακόμη περισσότερο.
Στην νέα
παρανομία! Όπως αναφέρουν οι υπάλληλοι του Υπουργείου Παιδείας στον Μακαριώτατο
Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο, το Υπουργείο προέβη στην
απάλειψη από τον νέο Οργανισμό του της φράσης που κάνει λόγο για την ανάπτυξη
της θρησκευτικής συνείδησης των μαθητών. Διατήρησε μόνον αυτή που αναφέρεται,
στην καλλιέργεια της εθνικής τους συνείδησης.
Μένει να
δούμε, αν και πόσο θα κρατήσει και αυτή. Γιατί οι αλλαγές που προωθούνται στο
μάθημα της Ιστορίας δημιουργούν έντονο προβληματισμό, όπως καταγγέλλει η
Παννελλήνια Ένωση Φιλολόγων. Οι αλλαγές αναφέρονται στην «πολυπολιτισμική
διάσταση της Ιστορίας». Προτείνεται να δοθεί έμφαση στην κοινωνική και
πολιτισμική ιστορία (Ιστορία της εργασίας, του φύλου, της παιδικής ηλικίας
κ.α.) Και γίνεται λόγος στο πρόγραμμα Ιστορίας για «πλουραλιστική και ανεκτική
εθνική ταυτότητα». Θα συμβεί δηλαδή και εδώ ό,τι συνέβη και με την απάλειψη του
όρου «εθνική» από την παιδεία. Εφαρμόζεται η μέθοδος του σαλαμιού.
Δημιουργούνται νέες καταστάσεις –τετελεσμένα, που περιπλέκουν ακόμη περισσότερο
το θέμα αντί να το επιλύουν. Και όλα αυτά γίνονται αυθαίρετα με τη δύναμη της
εξουσίας. Της πολιτικής ισχύος, που εμφανίζεται αδυσώπητη.
Ιδιαίτερα
προκλητική η ενέργεια του Υπουργείου Παιδείας να αφαιρέσει από τον νέο
Οργανισμό του την αναφορά στην ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης των
μαθητών, όπως ορίζει το άρθρο 16, παρ. 2 του Συντάγματος. Είναι δηλωτική της
επιδίωξης του να μην προσφέρει αμιγώς ορθόδοξη αγωγή στους έλληνες ορθοδόξους
μαθητές, αλλά θρησκευτικό αχταρμά, τον οποίο ονομάζουν θρησκευτικό
εγγραμματισμό. Δηλαδή πληροφόρηση για όλες τις θρησκείες, προκειμένου οι
μαθητές να επιλέξουν αναλόγως.
Εφαρμόζει
…δημοκρατική μέθοδο στην προσφορά και επιλογή του μορφωτικού αγαθού. Προσφέρει
με άλλα λόγια θρησκευτική θολούρα, που συσκοτίζει τους μικρούς μαθητές
Δημοτικού και Γυμνασίου, αντί να τους διαφωτίζει, αφού δεν γνωρίζουν ακόμη
επαρκώς την ορθόδοξη πίστη τους, για να τη συγκρίνουν με τις άλλες.
Και αφού
όλα τα θρησκευτικά πιστεύματα παρατίθενται ισότιμα, οι μαθητές οδηγούνται στον
σχετικισμό. Γιατί πώς να διακρίνουν τη διαφορά ανάμεσα στη Θεανδρική
προσωπικότητα του Ιησού Χριστού με εκείνη του Μωάμεθ ή του βούδα κ.λπ.; Ή την
υπεροχή του Ευαγγελίου έναντι των κείμενων των άλλων θρησκειών; Πώς να
εννοήσουν την ασύγκριτη υπεροχή της ορθοδόξου πίστεως, αν δεν ακούσουν για
παράδειγμα τους λόγους του Απόστολου του σκλαβωμένου Γένους μας Αγίου Κοσμά του
Αιτωλού: «Εγώ διάβασα πολλά περί… ασεβών, αιρετικών και αθέων. Τα βάθη της
σοφίας ηρεύνησα. Όλες οι πίστες είναι ψεύτικες…μόνον η πίστις των ορθοδόξων
είναι καλή και αγία»;
Είναι
φανερό προς ποια θρησκευτική κατεύθυνση οδηγεί τους ορθοδόξους μαθητές μας το
Υπουργείο. Τα νέα προγράμματά του, αντί για ορθόδοξη αγωγή προσφέρουν μάλλον
κατήχηση των διαφόρων αιρέσεων και των θρησκευτικών ετεροδιδασκαλιών. Γίνονται
οδηγός στις παρωχημένες πνευματικές και ιδεολογικές αγκυλώσεις των κυβερνώντων.
Και εξυπηρετούν τη νεοεποχίτικη παγκοσμιοποίηση και την πανθρησκεία.
Το
παράδοξο είναι ότι επιμένει το Υπουργείο στην εφαρμογή των θρησκειολογικών
προγραμμάτων μόνον για τους ορθοδόξους μαθητές. Ενώ για τους ρωμαιοκαθολικούς,
τους μουσουλμάνους, τους εβραίους μαθητές προβλέπει (δικαίως) με νόμο να
διδάσκονται αμιγώς την πίστη τους. Χρησιμοποιεί δύο μέτρα και δύο σταθμά. Που
είναι η εφαρμογή της αρχής της ισονομίας και ισοπολιτείας;
Κωφεύει,
δυστυχώς, το Υπουργείο στις έντονες διαμαρτυρίες εκκλησιαστικών και
εκπαιδευτικών παραγόντων, Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων, Συλλόγων Πολυτέκνων
κ.α. Παραμένει αδιάφορο ακόμη και στην πρωτοφανή στα εκπαιδευτικά χρονικά
επιστροφή των νέων βιβλίων θρησκευτικών. Όλη αυτή η απαράδεκτη αντιμετώπιση των
ορθοδόξων γίνεται, παρότι κοπτόμαστε για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Τελικά, γιατί
δεν γίνεται δημοψήφισμα, ώστε να φανεί η βούληση του λαού;
Συμπερασματικά
θα λέγαμε ότι αυτοί που μας διαφεντεύουν εμφανίζονται ως εκσυγχρονιστές τάχα
της Παιδείας μας, ενώ φαίνεται πως επιζητούν να την ακυρώσουν. Να αποκόψουν τη
νέα γενιά, τη μαθητιώσα νεολαία μας, από τις ορθόδοξες ρίζες. Από τις ζωοδότρες
πηγές του έθνους. Από το Χριστό και το Ευαγγέλιο Του, όπως αυτό βιώθηκε αιώνες
τώρα στη λαμπροφόρα Ορθοδοξία. Δεν θέλουν οι κυβερνώντες να καλλιεργήσουν το
χαρακτήρα των μαθητών μας με την υπέροχη, την άφθαστη διδασκαλία του Χριστού.
Γιατί απλούστατα δεν πιστεύουν σ’ αυτή. Πιστεύουν σε ξεπερασμένες ανθρώπινες
θεωρίες. Γι’ αυτό και επιμένουν ανενδότως στη μετάλλαξη του ορθοδόξου
θρησκευτικού μαθήματος σε θρησκειολογία, αφού δεν μπορούν προς το παρόν να το
καταργήσουν. Αντιμετωπίζουν την Εκκλησία ως ένα κοινωνικό μόρφωμα. Και στόχευσή
τους είναι να αναθέσουν το θρησκευτικό μάθημα σε…Κοινωνιολόγους. Μας οδηγούν
στα άθεα γράμματα, για τα οποία μίλησαν ο Άγιος Κοσμάς και ο Παπουλάκος.
Ευχόμαστε
να αντιληφθούν το μέγεθος του κακού που προκαλούν. Να αποβάλλουν τις υλιστικές
και αθεϊστικές ιδεοληψίες τους. Να κατανοήσουν τα επιστημονικά πορίσματα ότι με
άθεες αντιλήψεις δεν μπορούμε να προσδοκούμε αληθινή ψυχική καλλιέργεια των
νέων και της κοινωνίας. Να κατανοήσουν την αναγεννητική δύναμη του Ευαγγελίου
του Χριστού, την οποία αναγνώρισαν ακόμη και «πατριάρχες» της απιστίας. Η
διάδοση του Ευαγγελίου άλλαξε τον κόσμο.
Χωρίς
πίστη στον Χριστό και στο Ευαγγέλιο Του δεν μπορούμε να αναμένουμε πρόοδο
πνευματική και κοινωνική, αλλά οπισθοδρόμηση στη βαρβαρότητα. Ένα θρησκευτικό
μάθημα, που δεν προσφέρει την αλήθεια του Χριστού και του Ευαγγελίου Του, αλλά
τις διάφορες μορφές του θρησκευτικού φαινομένου, παρέχει μεν γνώσεις, αλλά δεν
στηρίζει ψυχές. Δεν σφυρηλατεί χαρακτήρες. Δεν εμπνέει φρόνημα καταπολέμησης
των παθών, αποφυγής της διαφθοράς, της βίας, της εγκληματικότητας και της
παραβατικής εν γένει συμπεριφοράς. Αλλά οδηγεί στο χάος και στην καταστροφή.
Αυτό βεβαιώνει η επιστημονική έρευνα. Αποστολή όμως της παιδείας δεν είναι
αυτή. Αν επιμένουν, ας αλλάξουν τον τίτλο του Υπουργείου. Ας το ονομάσουν
Υπουργείο Απαιδείας. Θα είναι ο πιο κατάλληλος τίτλος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου