Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ

Ἡ λέξη «καρναβάλι» καί «καρνάβαλος», προέρχεται ἀπό τήν ἰταλική λέξη carne=κρέας + vale=ἔχε γειά. Τελευταία ἡμέρα κρεοφαγίας. Δηλαδή ἔχει ταυτόσημη ἔννοια μέ τήν ἑλληνική λέξη «ἀπόκρεω», πού σημαίνει ἀπομακρύνομαι ἀπό τό κρέας καί πού ἀφορᾶ στήν περίοδο πρίν τήν ἔναρξη τῆς νηστείας τῆς Μ. Σαρακοστῆς, τῆς προετοιμασίας δηλαδή γιά τό Πάσχα, πού εἶναι καθαρά χριστιανική παράδοση.  Σε αὐτή λοιπόν τήν πνευματική περίοδο πού καθορίστηκε ἀπό τήν Ἐκκλησία καί πού ὀνομάζεται «Τριώδιο», ἀναμίχθηκαν δυστυχῶς ἐκδηλώσεις, ἔθιμα, θρησκευτικές εἰδωλολατρικές τελετές καί δημιούργησαν ἕνα ἐνιαῖο σύνολο, γνωστό σήμερα σάν καρναβάλι.

Ἡ παράδοση τοῦ καρναβαλιοῦ εἶναι πολύ παλαιά. Συνδέεται μέ τίς εἰδωλολατρικές ἐκδηλώσεις τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων πρός τιμή τοῦ «θεοῦ» τοῦ κρασιοῦ, τοῦ Διονύσου, τοῦ λεγομένου καί Βάκχου. Αύτές οἱ τελετές πού εἶχαν ἔντονο εἰδωλολατρικό θρησκευτικό χαρακτῆρα, ἐπέδρασαν καί στή Δύση ἀλλά καί στήν Ἀνατολή, στούς Βυζαντινούς.

 Αὐτή καθ’ ἑαυτή ἡ διονυσιακή λατρεία, εἶχε βασικό χαρακτῆρα καί κύριο στοιχεῖο τά ἀκατανόμαστα ὄργια, τό χυδαῖο ἐρωτισμό, τίς πάσης φύσεως ἠθικές παρεκτροπές, τήν παθολογική ἔκσταση μέχρι τοῦ σημείου τῆς ὠμοφαγίας ζωντανῶν ζώων καί ἀνθρώπων! Σύμφωνα μέ τούς εἰδικούς, τό διονυσιακό πνεῦμα ἦρθε, ἐπιβλήθηκε καί ἐκτόπισε τό ἀπολλώνιο πνεῦμα, δηλαδή τό μέτρο καί τή νηφαλιότητα.
Δέν εἶναι τυχαῖο ὅτι ἡ διονυσιακή λατρεία ἐπιβλήθηκε ἀπό ἀπολυταρχικά καθεστῶτα, ὅπως ἐκεῖνο τῶν Πεισιστρατιδῶν τόν 6Ο π.Χ. αἰῶνα στήν Ἀθήνα, ὡς στροφή τῶν λαϊκῶν μαζῶν στόν ἠδονισμό, τίς ἠθικές ἐλευθεριότητες καί τή μέθη, προκειμένου νά μή διαμαρτύρονται γιά τήν πολιτική καταπίεση!

Γιά μᾶς τούς Χριστιανούς καί τήν Ἐκκληλία, οἱ καρναβαλιστικές ἐκδηλώσεις εἶναι ἔθιμο εἰδωλολατρικό, εἶναι συνέχεια τῶν ἀρχαίων εἰδωλολατρικῶν ἐκδηλώσεων. Εἶναι πομπές καί ἔργα σατανικά. Λατρεία τοῦ Σατανᾶ. Μάλιστα ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας, σέ παλαιότερη ἐγκύκλιό της, τό 1957, καλοῦσε ὅλους τούς πιστούς: «νά ἐγκαταλείψουν αὐτά τά σκοτεινά καί ὀργιώδη βακχικά σκιρτήματα»…Οἱ Χριστιανοί μάλιστα πού συμμετέχουν σ’ αὐτά ( εἴτε ντύνονται καρναβάλια, εἴτε ὄχι ), ἀφορίζονται, δηλαδή δέν μποροῦν νά συμμετάσχουν στή Θεία Κοινωνία.

Σχετικά μάλιστα μέ τίς μεταμφιέσεις, ὁ ΞΒ’ Κανών τῆς ΣΤ’ Οἰκουμ. Συνόδου, ἀναφέρει: «…μηδένα ἄνδρα γυναικείαν στολήν ἐνδιδύσκεσθαι, ἡ γυναῖκα τήν ἀνδράσιν ἀρμόδιον. Ἀλλά μήτε προσωπεῖα κωμικά ἤ σατυρικά, ἤ τραγικά ὑποδύσεσθαι…». Δυστυχῶς, σέ παρόμοιες εἰδωλολατρικές ἐκδηλώσεις, ἔλαβε μαρτυρικό θάναντο ὁ Ἀπόστολος Τιμόθεος, Ἐπίσκοπος Ἐφέσσου καί μαθητής τοῦ Ἀπ. Παύλου, ὅταν προσπάθησε νά διδάξει καί νά παρακινήσει στό σταμάτημα τῶν ἀταξιῶν καί ὀργίων.

Δέν μποροῦμε νά ἰσχυριζόμαστε ὅτι λατρεύουμε τόν Θεό καί ταυτόχρονα νά ἀποδίδουμε λατρεία στούς δαιμονικούς «θεούς».

Ὀρθόδοξος Τύπος 12/02/2010 

«IΕΡΕΑΣ ΤΟΥ ΠΑΝΑ»… ΔΙΚΑΙΩΘΗΚΕ ΝΑ ΦΟΡΑΕΙ ΚΕΡΑΤΑ ΣΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΔΙΠΛΩΜΑΤΟΣ ΟΔΗΓΗΣΗΣ

Ένας παγανιστής ιερέας κέρδισε το δικαίωμα να φοράει κέρατα κατσίκας στο κεφάλι του για την φωτογραφία της άδειας οδήγησης του.

Στον Phelan MoonSong, γνωστό ως «ιερέας του Πάνα», αρχικά απαγορεύτηκε να φορέσει το συγκεκριμένο…κάλυμμα κεφαλής. Αλλά ο ίδιος αμφισβήτησε την απόφαση και τελικά του προσεφέρθει η ίδια αναγνώριση όπως άλλες θρησκείες.

Ο 56χρονος MoonSong, φοράει τα κέρατα πραγματικής κατσίκας από το 2008 και υποστηρίζει ότι  αισθάνεται γυμνός χωρίς αυτιά. Περιέγραψε τις πεποιθήσεις του για  την«φυσιολατρική, πολυθεϊστική ή πανθεϊστική θρησκεία η οποία ενσωματώνει τις πεποιθήσεις και τις τελετουργικές πρακτικές από αρχαίες παραδόσεις».

Όταν προσπάθησε να τα φορέσει τα κέρατα για την νέα άδεια οδήγησης του στο Μέιν, στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, του είπαν ότι θα πρέπει να εγκριθεί από το γραμματέα του κράτους. Έπρεπε να υποβάλει θρησκευτική τεκμηρίωση για να αποδείξει τον ισχυρισμό ότι η πίστη του ήταν γνήσια.

Ο MoonSong, ο οποίος άλλαξε το όνομά του, τον Ιούνιο, δήλωσε στο Προεδρείο Μηχανοκινήτων Οχημάτων (BMV) ήταν ένας  ¨»ειδωλολατρικός ιερωμένος».

Αλλά επειδή ο παγανισμός δεν έχει διοικητικό όργανο να εκδώσει τα έγγραφα, ο MoonSong έγραψε ένα δοκίμιο σχετικά με το γιατί τα «Κέρατα του Πάνα» ήταν σημαντικά για αυτόν και το δικό του πνευματικό ταξίδι. Υποστήριξε ότι τα κέρατά του δεν ήταν διαφορετική συνήθεια από αυτές μιας καλόγριας ή ένα τουρμπάνι ενός Σιχ που επιτρέπονται στο Μειν.

ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

ΠΑΓΑΝΙΣΤΙΚΑ ΧΕΙΜΕΡΙΝΑ ΕΘΙΜΑ ΠΟΥ ΣΧΕΤΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

Παγανιστικά έθιμα σε Αυστρία, Βαυαρία και Κροατία, που διασώζονται από την προχριστιανική εποχή έως σήμερα. Μασκοφορεμένοι δαίμονες Perchten και Krampus, φορώντας κουδούνια και μαστίγια, παίρνουν μέρος στο φεστιβάλ του Αγίου Νικολάου στη Βιέννη, ο οποίος έγινε δημοφιλής στις χώρες αυτές από τον 11^ο αιώνα.

Οι Perchten και Krampusses είναι άγρια ​​πνεύματα και δαίμονες, που έχουν επικρατήσει σε παγανιστικά έθιμα στην Βαυαρία και στην αυστριακή περιοχή των Άλπεων έως σήμερα κατά τη διάρκεια της χειμερινής περιόδου.

Οι «Krampus» είναι δασύτριχα πνεύματα και δαίμονες που βγαίνουν λίγες ημέρες πριν από τη γιορτή του Αγίου Νικολάου στις 6 Δεκέμβρη και περιφέρονται συνήθως σε μεγάλες ομάδες. 

Οι "Perchten" είναι παγανιστικά πνεύματα και δαίμονες διαδεδομένοι σε πολλές  περιοχές της Αυστρίας και της Βαυαρίας. Σήμερα οι δαίμονες Krampus και Perchten έχουν συγχωνευτεί σε πολλές περιοχές σε μία ομάδα.

Εμφανίζονται μόνοι τους ή σε ομάδες, ειδικά σε τρεις συγκεκριμένες νύχτες του χειμώνα, δηλαδή τη νύχτα πριν Αγίου Νικολάου (6 Δεκεμβρίου), πριν από το χειμερινό ηλιοστάσιο (Δεκέμβριος 21) και πριν τα Θεοφάνια (6 Ιανουαρίου). Φέρνουν κουδούνια και άλλα παγανιστικά αντικείμενα για να ξορκίσουν τα φαντάσματα του χειμώνα. Επισκέπτονται τα σπίτια και τις επιχειρήσεις και περιφέρονται στους δρόμους. Ο Άγιος Νικόλαος εμφανίζεται συνήθως με άμφια επισκόπου. Ο Άγιος στις περιοχές αυτές είναι ο προστάτης των παιδιών, ενώ οι Perchten και Krampus είναι υπεύθυνοι για το κακό και κάνουν πως πλησιάζουν απειλητικά τα παιδιά. Ο Άγιος Νικόλαος διανέμει δώρα, ενώ οι Perchten και Krampus προμηθεύουν τους περαστικούς με άνθρακα. Παγανιστικά ευρωπαϊκά έθιμα με έντονο χιουμοριστικό χαρακτήρα, παρά την αποκρουστική τους εμφάνιση.

ΟΙ ΚΑΝΙΒΑΛΟΙ ΤΟΥ ΚΑΝΑΔΑ ΠΟΥ ΕΤΡΩΓΑΝ ΜΟΥΜΙΟΠΟΙΗΜΕΝΑ ΠΤΩΜΑΤΑ

Οι κανίβαλοι ιθαγενείς του Καναδά έκαναν μυστικιστικές τελετές για να εξαγνίσουν τους νεκρούς. Γιατί φυσούσαν καπνό μέσα σε μουμιοποιημένα πτώματα και μετά τα έτρωγαν.

Στη φυλή των Kwakwaka’wakw, ιθαγενών του Καναδά, υπήρχαν τέσσερις μυστικές ομάδες. Οι τρεις ασχολούνταν με τον πόλεμο, τη μαγεία και τη ζωή μετά τον θάνατο. Η τέταρτη και ισχυρότερη ήταν η ομάδα των «καννίβαλων», γνωστή ως Hamatsa.

Η μυστική τελετή των Hamatsa

Όταν ερχόταν η ώρα να μπει στην ομάδα ένα καινούριο μέλος, έπρεπε πρώτα να περάσει τη δοκιμασία. Το νέο μέλος ήταν πάντα άντρας, περίπου 25 χρόνων. Τον άρπαζαν τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας και τον άφηναν μόνο του σε μια κρυφή τοποθεσία μέσα στο δάσος. Εκεί του μάθαιναν τις μυστικές τελετές, τους μύθους και τα έθιμα των Hamatsa. Ο μαθητευόμενος έπρεπε να μείνει νηστικός και να πλένεται με παγωμένο νερό για να εξαγνίσει το σώμα και το πνεύμα του. Έτσι πίστευαν ότι θα έχανε την ανθρώπινη μυρωδιά του και θα γινόταν ένα με τον κόσμο των μυθικών τεράτων, των Θεών και των ζώων.

Πριν επιστρέψει στην φυλή, έπρεπε να ολοκληρώσει την τελευταία αποστολή του: να θεραπεύσει ένα πτώμα! Οι Kwakwaka’wakw δεν έθαβαν τους νεκρούς τους στο έδαφος, αλλά τους τοποθετούσαν πάνω στα κλαδιά των δέντρων, μέσα σε ανοιχτά φέρετρα. Ο αέρας ξέραινε το δέρμα τους και σιγά σιγά, έπαιρναν τη μορφή μούμιας. Τότε κατέβαζαν το πτώμα απ’ το δέντρο, το έπλεναν με αλατούχο νερό και χρησιμοποιούσαν τα φύλλα απ’ το κώνειο (φυτικό δηλητήριο) για να καθαρίσουν το κρέας που είχε αποσυντεθεί.

Η τελετή των κανιβάλων

Στο τέλος, έφερναν το πτώμα με την κοιλιά ανοιγμένη μπροστά στον μαθητευόμενο. Έπρεπε να φυσήξει καπνό μέσα στα όργανα για να το εξαγνίσει και να το «θεραπεύσει». Οι Hamatsa τότε άρχιζαν να τρώνε κομμάτια απ’ το «καθαρό» πτώμα. Μετά ανάγκαζαν τον μαθητευόμενο να πιει μεγάλες ποσότητες θαλασσινού νερού, μέχρι να κάνει εμετό και να βγάλει από μέσα του το ανθρώπινο κρέας. Καθ’ όλη τη διάρκεια της τελετής, ο μαθητευόμενος φορούσε μάσκα και χόρευε ανεξέλεγκτα, σαν να τον είχε καταλάβει κάποιο πνεύμα. Πολλές φορές ορμούσε στους παρευρισκόμενους και τους δάγκωνε. Όσοι τραυματίζονταν, αποζημιώνονταν με πλούσια δώρα. Η φυλή των Kwakwaka’wakw μελετήθηκε από τον γερμανο-αμερικάνο ανθρωπολόγο Φρανζ Μπόας στα τέλη του 19ου αιώνα, αλλά ακόμα και σήμερα υπάρχουν πολλές μυστηριώδεις τελετές που δεν έχουν εξηγηθεί.

http://news247.gr