ΤΙΜΩΡΗΣΑΜΕ ΤΗΝ ΦΥΣΗ ΠΑΡΑ- ΦΥΣΗ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΜΑΣ ΤΙΜΩΡΕΙ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΑ

Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Η Ελλάδα πνιγμένη στην « Μάνδρα των μνημονίων» .

15 Νοεμβρίου και οι αθώοι  νεκροί δεκαπέντε

Τις επόμενες μέρες πόσοι αφού υπάρχουν αγνοούμενοι στην  Δυτ. Αττική (ευρύτερη περιοχή Μάνδρας- Ελευσίνας);

Εθνικό Πένθος αρκεί ;

Σοκάρει η περιγραφή οδηγού φορτηγού: «Μου γλίστρησε το χέρι ενός παππού -Τον πήρε το νερό» http://www.iefimerida.gr/

Αρχιπύραρχος Πυροσβεστικής: «Τόσα χρόνια που είμαι διοικητής, δεν έχω δει ποτέ τόσο μεγάλη καταστροφή»

«Οι εικόνες από τις φονικές πλημμύρες που έπληξαν την Ελευσίνα, τη Μάνδρα και τη Νέα Πέραμο, έκαναν το γύρο του κόσμου. Το πρακτορείο Reuters αναφέρει πως «τόσο έντονες καταρρακτώδεις βροχές δεν είναι συνηθισμένες στην Ελλάδα, όπου οι κακές υποδομές αφήνουν τους πολίτες ευάλωτους στις πλημμύρες».

Το Associated Press, το τηλεγράφημα του οποίου αναμετέδωσαν όλα τα μεγάλα αμερικανικά Μέσα (Fox News, ABC News και CTV News), ανέφερε πως «πλημμύρες στις δυτικές συνοικίες της ελληνικής πρωτεύουσας μετέτρεψαν τους δρόμους σε χείμαρρους λάσπης και μπάζων». https://anatakti.wordpress.com/

Συσσωρευμένοι χείμαρροι προκαλούν συσσωρευμένη ΟΡΓΗ σε αυτό που λέμε διαχρονική ανεπάρκεια στους χρόνους της Μεταπολίτευσης.

«Aποκαλυπτικός για τις ανθρώπινες ευθύνες που υπάρχουν στις περιοχές της Μάνδρας και της Νέας Περάμου, ευθύνες που οδήγησαν στη σημερινή τραγωδία, ήταν ο καθηγητής Γεωλογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και πρώην πρόεδρος του ΟΑΣΠ, Δημήτρης Παπανικολάου.

Μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό realfm 97,8 ο κ. Παπανικολάου έκανε λόγο για το «χρονικό μιας προαναγγελθείσας τραγωδίας», καθώς όπως ανέφερε χαρακτηριστικά το μάθημα που έκανε σε μεταπτυχιακούς του φοιτητές ήταν πάνω στις συγκεκριμένες περιοχές με βάση τις προηγούμενες καταστροφές και, μάλιστα, τους έλεγε ότι ήταν θέμα χρόνου να γίνει.»  http://www.iefimerida.gr/

Τόσα έργα, τόσες υπερβάσεις στα ολυμπιακά έργα και στα άλλα , θα μπορούσαν να καλύψουν την στοιχειώδη αντιπλημμυρική θωράκιση της Αττικής;

Λέμε το κακό  «οφείλεται στην κλιματική αλλαγή, τα ακραία καιρικά φαινόμενα  και δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί»

Και η ΟΡΓΗ του ΘΕΟΥ με αυτά που κάναμε και εξακολουθούμε αμετανόητα να κάνουμε  άραγε  αντιμετωπίζεται;

Δεν μπαζώσαμε μόνο τα ρέματα, μπαζώσαμε και τις ζωές μας με σκουπίδια όλων των ειδών, μπαζώσαμε και τις ψυχές μας με ακαθαρσίες.

ΘΡΗΝΟΥΜΕ αθώους δίχως να προβληματιζόμαστε για το τι μέλλει γενέσθαι.

Άνοιξε ο ΑΔΗΣ και βγάζει συμφορές ανθρώπινες και όλοι παριστάνουμε τους ανεύθυνους .

Ο ΕΝΦΙΑ δηλ. η ακίνητη περιουσία της περιοχής της Μάνδρας και της Ελευσίνας γλίστρησε μαζί με τα λασπόνερα.

Οι αθώες ψυχές όμως που χάθηκαν αδίκως σηματοδοτούν αυτό που έρχεται σύντομα σε ολάκερη την χώρα.

Είναι στιγμές ευθύνης και συναλληλίας όχι στα λόγια αλλά στις πράξεις.

Σήμερα δοκιμαζόμαστε όλοι μας και δίνουμε πνευματικές εξετάσεις.

Με δέος έμπροσθεν σε αυτά που ακολουθούν. Ακουμπάμε ήδη κόκκινες γραμμές μέσα και έξω. Τα πάντα είναι ανοικτά, όπως και ο Ουρανός.

Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

http://epanastasilae.blogspot.gr

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Ι. ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ: ΓΙΑΤΙ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΤΑ ΝΕΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ;

Γιατί προκαλούν αντιδράσεις τα νέα βιβλία των Θρησκευτικών;

Γράφει ο Κωνσταντίνος Ι. Αντωνόπουλος, θεολόγος M.Th.

Φουντώνουν οι αντιδράσεις για τα βιβλία των Θρησκευτικών, με μια επαναστατική στα παγκόσμια εκπαιδευτικά χρονικά κίνηση, την επιστροφή των βιβλίων-Φακέλων που δόθηκαν στα παιδιά για τη διδασκαλία του μαθήματος.

Οι αντιδρώντες γονείς, υποστηρίζουν τεκμηριωμένα ότι υπάρχει άνιση μεταχείριση ανάμεσα στους ορθόδοξους και τους ετερόδοξους και ετερόθρησκους μαθητές, καθώς οι θρησκευτικές κοινότητες στην Ελλάδα, όπως των Μουσουλμάνων, Ρωμαιοκαθολικών και Ιουδαίων, με νόμους του κράτους έχουν την ευχέρεια να επιλέγουν τα διδακτικά εγχειρίδια για την κατηχητική-ομολογιακή διδασκαλία της θρησκείας τους στα ελληνικά σχολεία, ενώ οι ορθόδοξοι, αν και πλειοψηφία, δεν έχουν τέτοια επιλογή.

Χρησιμοποιεί το Υπουργείο Παιδείας δύο μέτρα και δύο σταθμά. Αυτό δηλαδή που δικαιούται και το απολαμβάνει ο Εβραίος, ο Μουσουλμάνος και ο Ρωμαιοκαθολικός μαθητής, δηλαδή τη διδασκαλία της δικής του πίστεως, για ποιον λόγο η πολιτεία να το στερεί στον ελληνορθόδοξο μαθητή; Παραβιάζει δηλαδή την αρχή της ισονομίας και ισοπολιτείας. Μεροληπτεί εις βάρος των ορθοδόξων μαθητών εφαρμόζοντας ρατσιστική και παντελώς ανεξήγητη μεταχείριση της πλειοψηφίας.

Οι ανατολικές θρησκείες, τις οποίες διδάσκονται τα Ελληνόπουλα από τις πρώτες τάξεις του Δημοτικού δεν έχουν καμία σχέση με τις ρίζες της Ευρώπης, στην οποία ανήκουμε. Η ορθόδοξη χριστιανική διδασκαλία στα σχολεία είναι χρήσιμη και για τη συνειδητοποίηση του ευρωπαϊκού πολιτισμού.

Εκείνο που πρέπει να τονισθεί είναι ότι δεν είναι κακό να δίδεται στους μαθητές των μεγάλων τάξεων Γυμνασίου και Λυκείου σε ξεχωριστά κεφάλαια, ενημέρωση για άλλα δόγματα και άλλες θρησκείες που έχουν μεγάλο αριθμό πιστών. Η θεμελιώδης διαφωνία στα νέα Προγράμματα Σπουδών, της Πανελληνίου Ενώσεως Θεολόγων και άλλων ειδικών επιστημόνων είναι ως προς τον τρόπο παρουσιάσεως της Ορθοδοξίας και των θρησκευμάτων. Αντί να γίνεται σαφής διάκριση μεταξύ της ορθοδόξου διδασκαλίας και των άλλων θρησκειών, το Νέο Πρόγραμμα τα παρουσιάζει όλα μαζί συγκεχυμένα και ισοπεδωμένα. Οι άγιοι της Εκκλησίας αναμειγνύονται με πολιτικά πρόσωπα, η ορθόδοξη νηστεία με τη γιόγκα κ.λπ. Τα Νέα Προγράμματα Σπουδών, δέσμια της πολυθρησκειακής τους ιδεολογίας, εξετάζουν τον Ιησού Χριστό ως δάσκαλο, παράλληλα με τον Βούδα, τον Λάο Τσε και τον Μωάμεθ, και, αντίστοιχα, παραθέτουν δίπλα –δίπλα ισότιμα και ισόκυρα με τις διδασκαλίες του Χριστού, κάποια αποφθέγματα των θρησκευτικών αρχηγών.

Ως κράτος δείχνουμε μεγάλο ενδιαφέρον να διασώσουμε τη βιοποικιλότητα του ελληνικού χώρου. Το μόνο όμως που δεν προστατεύεται, το μόνο που, μάλιστα, απειλείται η συνέχεια της ύπαρξής του και οι κίνδυνοι επιτείνονται με μέτρα, νόμους και πολιτικές, είναι η Ελληνορθόδοξη παράδοσή μας και ας το επιτάσσει ρητά το Σύνταγμά του Ελληνικού κράτους. Η Ελληνική Πολιτεία, τόσο ευαίσθητη οψίμως σε ζητήματα “αυτοπροσδιορισμού”, οφείλει να σεβαστεί την ιδιοπροσωπία μας ως Ορθοδόξων Χριστιανών, το Νόμο, το Σύνταγμα και τις Διεθνείς Συμβάσεις.

Η προσπάθεια για την επιβολή στα σχολεία ενός αποχριστιανοποιημένου και πολυθρησκειακού μαθήματος στη θέση των ορθόδοξων Θρησκευτικών θα οδηγήσει σε μια περαιτέρω αμφισβήτηση του πολιτισμού μας και σε διαστρέβλωση της εθνικής μας ταυτότητας.

Η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων, πολλές φορές έχει κάνει έκκληση στον Υπουργό Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων κ. Κώστα Γαβρόγλου και σε όσους ακόμη εργάζονται για την με κάθε τρόπο βίαιη επιβολή των αντιχριστιανικών και αντορθόδοξων ιδεοληψιών τους στην ελληνική κοινωνία, να εγκαταλείψουν αυτή την καταστροφική – αποδομητική, αδιέξοδη πολιτική, καθώς και τη διχαστική ρητορική τους. Κάλεσε ακόμα τους αρχιτέκτονες αυτής της μεθόδευσης να σταματήσουν άμεσα να οργανώνουν, με τη δύναμη της εξουσίας, την πνευματική καταστροφή του ελληνικού πολιτισμού, το σπουδαιότερο κομμάτι του οποίου είναι η Ορθοδοξία.

Ο Θεός των Χριστιανών είναι Θεός της αγάπης και της ειρήνης, δεν είναι Θεός του μίσους και των σκοτωμών όπως σε άλλες θρησκείες. Μην πολεμάτε λοιπόν την Ορθοδοξία και την Ελλάδα αγαπητοί υπεύθυνοι, διότι σκοτώνετε τη ζωή σας και τα παιδιά σας.

Η λαϊκή αντίδραση ποτέ δεν πάει χαμένη. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι η απόσυρση της Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού. Γι’ αυτό κι έχουν μεγάλη σημασία οι δράσεις των γονέων για το ζήτημα των Θρησκευτικών.

Σύμφωνα με την Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων, τα Νέα Προγράμματα Σπουδών και τα νέα βιβλία-Φάκελοι του μαθήματος των Θρησκευτικών, ως προς τη φιλοσοφία, τη δομή και το περιεχόμενό τους, είναι και αντισυνταγματικά και αντιπαιδαγωγικά και αντορθόδοξα και γι΄ αυτό πρέπει το Υπουργείο Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων:

 να αποσύρει άμεσα τα τωρινά βιβλία μαζί με τα Νέα Προγράμματα Σπουδών στα Θρησκευτικά, που οδήγησαν σε αυτού του είδους τα βιβλία (Φακέλους),

 να επαναφέρει σε ισχύ τα προηγούμενα Προγράμματα και Βιβλία, αφού γίνουν οι απαιτούμενες παιδαγωγικού και μεθοδολογικού περιεχομένου διορθώσεις, από εξειδικευμένους επί τούτου παιδαγωγούς και θεολόγους.

 να αντιμετωπίζει, όχι με ιδεοληπτικά, αλλά με θεολογικά και παιδαγωγικά κριτήρια το όλο πλαίσιο της αγωγής των Ελλήνων ορθοδόξων μαθητών μέσα από όλες γενικά τις εκπαιδευτικές και προγραμματικές δράσεις, στις οποίες τον τελευταίο καιρό παρατηρείται διαρκώς και μονίμως μια τάση υποτίμησης, προσβολής, υποβάθμισης, διάβρωσης, στοχοποίησης και διωγμού της ορθόδοξης ταυτότητας και κληρονομιάς που πολιτισμικά θεωρείται αναγκαία και απαραίτητη για την ολόπλευρη ανάπτυξή τους,

 να σεβαστεί επιτέλους, τη συνταγματική νομιμότητα και το ορθόδοξο χριστιανικό πιστεύω της συντριπτικής πλειονοψηφίας του Ελληνικού λαού.

tameteora.gr, http://thriskeftika.blogspot.gr

ΤΟ ΧΡΩΣΤΑΜΕ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΘΑ ΕΡΘΟΥΝ

Το χρωστάμε σε όσους θα έρθουν

Του Δημητρίου Νταφούλη*

Το θρησκευτικό συναίσθημα και γενικότερα η θρησκεία είναι για κάθε πιστό το οξυγόνο της ψυχής του. Η θρησκευτικότητα του ανθρώπου είναι συνυφασμένη με την ψυχή του και έργο της κατήχησης είναι να τον οδηγήσει στην κατάκτηση της γνώσης του δόγματος ώστε να έχει ορθό θρησκευτικό προσανατολισμό.

Η γνώση του ευαγγελικού λόγου και των μυστηρίων για έναν τρόπο ζωής με αγάπη στο Θεό και τον πλησίον, η γνώση του δόγματος, των πατερικών λόγων, της μαρτυρίας των αγίων και της ιερής παράδοσης, οριοθετεί και ερμηνεύει εννοιολογικά τη θρησκευτική συνείδηση και το περιεχόμενό της.

Η προσφορά της στο έθνος μεγάλη, αφού με την εθνική συνείδηση κράτησαν το γένος στη ζωή σε αιώνες σκλαβιάς και το εμψύχωναν στον αγώνα του για την ελευθερία!

Αυτή η θρησκευτική συνείδηση τροφοδοτείται και καλλιεργείται τόσο από την οικογένεια και την εκκλησία όσο και από το σχολείο συστηματικά και προγραμματισμένα με το μάθημα των Θρησκευτικών και την οργάνωση της σχολικής ζωής.

Μια ιστορική αναδρομή και μελέτη των σχετικών άρθρων όλων των μέχρι σήμερα Συνταγμάτων και της νομοθεσίας «περί Παιδείας» της χώρας μας πληροφορεί και πείθει για την αναγκαιότητα της διδασκαλίας του μαθήματος, αφού έτσι «επιτυγχάνεται η εθνική και θρησκευτική συνείδηση και διάπλαση ελεύθερων και υπεύθυνων πολιτών επί τη βάσει του ελληνοχριστιανικού πολιτισμού αλλά και γιατί οι νέοι «εξοικειώνονται βαθμιαία με τις ηθικές, θρησκευτικές, εθνικές, ανθρωπιστικές και άλλες αξίες και να τις οργανώνουν σε σύστημα αξιών». Συμβάλλει δε καθοριστικά στη δημιουργία μιας ολοκληρωμένης και ισορροπημένης προσωπικότητας του παιδιού και το βοηθάει να ενταχθεί στην εκκλησία του Χριστού «ως συμπολίτης των αγίων και οικείος Θεού».

Σήμερα μάλιστα είναι περισσότερο επιτακτική η διδασκαλία του μαθήματος Θρησκευτικών γιατί ο άνθρωπος έχει σχεδόν αποηθικοποιηθεί και απομακρυνθεί από τον Χριστό χάρη του χρήματος και των κάθε είδους απολαύσεων προς ικανοποίηση του «εγώ» του.

Οφείλουμε, λοιπόν, ως πιστοί ορθόδοξοι χριστιανοί, πολιτεία, εκκλησία και λαός να αγρυπνούμε γιατί όπως λέει ο Απ. Παύλος «ενστήσονται καιροί χαλεποί, έσονται γαρ οι άνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι.. διάβολοι, φιλήδονοι μάλλον ή φιλόθεοι!». Και τότε;

Τι μπορείς να βάλει άραγε στη θέση του Θεού άμα τον βγάλεις από τη σκέψη του ανθρώπου; Από πού να βυζάξει ελπίδα και δύναμη;

Τα όποια προβλήματα δημιουργούνται σήμερα στα σχολεία μας με τη φοίτηση των παιδιών των μεταναστών, προσφύγων και άλλων δεν θεραπεύονται με εκπτώσεις του δικού μας πολιτισμού. Ούτε γίνεται να αλλάξουμε τα προγράμματα σπουδών σε βάρος των Ελληνοπαίδων και να μην προβάλουμε τα εθνικά και θρησκευτικά μας σύμβολα.

Τούτο σε καμία περίπτωση δεν υποδηλώνει ρατσισμό. Εξάλλου από τον όρκο του Μεγάλου Αλεξάνδρου γνωρίζουμε «πως τους ανθρώπους δεν τους ξεχωρίζουμε από το χρώμα και το χώμα αλλά από την αρετή!».

Ας κάνουν και οι ξένοι ό,τι έκαναν και κάνουν και οι απόδημοι Έλληνες, ιδρύοντας σχολεία «μητρικής γλώσσας», όπου οργανωμένα τα παιδιά τους να διδάσκονται τη γλώσσα και τη θρησκεία τους. Και ο απόδημος Ελληνας έζησε δύσκολες καταστάσεις στις χώρες υποδοχής. Και με την «κατ’ οίκον αγωγή» διδάσκοντας το δικό τους Θεό, ιστορία, πολιτισμό και θρησκεία επιβίωσε.

Εξάλλου ένας από τους στόχους των διαπολιτισμικών σχολείων σήμερα είναι να γνωρίσει ο ένας πολιτισμός τον άλλο.

Η πρόθεση «δια» δε σημαίνει διαίρεση. Σημαίνει τον τρόπο, τη μέθοδο και τη διαδικασία με την οποία πραγματώνεται η όσμωση των πολιτισμών.

Ετσι λειτουργούν και τα ευρωπαϊκά λεγόμενα σχολεία όπου κάθε χώρα - μέλος διατηρεί το δικαίωμά της σε ιδιαίτερη ώρα και όχι κοινή να διδάσκει το «δόγμα» της και την ιστορία της.

Τα προβλήματα βρίσκουν τη λύση τους αν οι θεσμοί εργάζονται με σεβασμό για μια ανθρώπινη κοινωνία όπου θα απολαμβάνουμε σε ασφάλεια τα αγαθά της ζωής και τα δώρα τους πνεύματος.

Το μπορούμε και το χρωστάμε σε όσους έρχονται!

(*) Ο κ. Δημήτριος Νταφούλης υπηρέτησε ως σύμβουλος Εκπαίδευσης Πρεσβειών BENELUX και επιθεωρητής ευρωπαϊκών σχολείων

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, http://thriskeftika.blogspot.gr

ΗΡΑΚΛΗΣ ΡΕΡΑΚΗΣ: ΟΙ ΑΞΙΕΣ ΠΟΥ ΚΑΛΛΙΕΡΓΟΥΝ ΤΑ «ΟΧΙ» ΚΑΙ Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΑΠΑΞΙΩΣΗ ΤΩΝ ΑΞΙΩΝ

Οι αξίες που καλλιεργούν τα «ΟΧΙ» 

και η σύγχρονη απαξίωση των αξιών

Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής Παιδαγωγικής –Χριστιανικής Παιδαγωγικής στη Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ

Στην ιστορική του διαδρομή ο ελληνικός λαός κλήθηκε πολλές φορές να επιδείξει και να αναδείξει τα δικά του εθνικά και πολιτισμικά «ΟΧΙ», εκφράζοντας με τον τρόπο αυτό τις ατελείωτες και ανεξάντλητες αξίες της ελληνικής ψυχής.

Αξίες είναι οι πνευματικές, πολιτισμικές και κοινωνικές αρχές και παρακαταθήκες, που εμπνέουν και καθορίζουν τις αξιολογικές κρίσεις και προσδιορίζουν τα κριτήρια του επιθυμητού του κάθε ανθρώπου. Στην παιδαγωγική διαδικασία, οι αξίες συνδέονται με τα πρότυπα η δε βίωσή τους θεωρείται απαραίτητη για να μορφωθεί και να ολοκληρωθεί ο άνθρωπος. Πρόκειται για ένα σύνολο προϋπαρχόντων εθνικών, ηθικοθρησκευτικών, πολιτισμικών και κοινωνικών κανόνων, με τους οποίους παιδαγωγούνται οι άνθρωποι από την παιδική τους ηλικία και οι οποίοι επηρεάζουν την αναπτυσσόμενη δομή του χαρακτήρα τους καθώς και τον τρόπο της σκέψης, της βούλησης και της συμπεριφοράς τους στο παρόν και στο μέλλον.

Η κοινή μόρφωση, με βάση κοινές αρετές, αξίες και πρότυπα δημιουργεί και τις απαραίτητες και επικρατούσες παιδαγωγικές συνθήκες για την ομαλή και γόνιμη συμβίωση των μελών της κοινωνίας. Η καλλιέργεια κοινών αξιών, επίσης, αποτελεί την αναγκαία πυξίδα των γραπτών και άγραφτων νόμων, που ρυθμίζουν την ομαλή κοινωνική τάξη και ευημερία και δημιουργούν τις προϋποθέσεις για να αναπτύσσεται και να καλλιεργείται στις ανθρώπινες συνειδήσεις ένας άρτιος και σταθερός αξιακός κώδικας και ένα πνεύμα ελευθερίας και αντιστάσεως, συνθήκες που συμβάλλουν στην κοινωνική ενότητα και στην αποτροπή της πολιτισμικής σήψης και εξαθλίωσης.

Τα τελευταία χρόνια, στην Ελλάδα, στον χώρο της Παιδείας και του Πολιτισμού, παρατηρείται μια μεθοδευμένη προσπάθεια είτε να υποτιμηθούν οι αξίες, οι αρετές και τα πρότυπα του λαού είτε να αλλοιωθούν και να παραμερισθούν, με το πρόσχημα, αφενός, ενός ανερμάτιστου εκσυγχρονισμού, που οδηγεί στον απανθρωπισμό της κοινωνίας και, αφετέρου, ενός προοδευτισμού, που προσανατολίζει, όχι προς τις ελληνορθόδοξες αξίες και την αληθινή πρόοδο, αλλά προς την πνευματική και πολιτισμική εξαθλίωση.

Απέναντι όμως σε αυτήν την αποδομητική τακτική, προβάλλουν, όπως συνέβαινε πάντα στην Ελλάδα, οι ανεξίτηλες αξίες και οι αστείρευτες πνευματικές αντιστάσεις του ελληνικού λαού με τα αγέρωχα «ΟΧΙ», που ματαιώνουν τα σχέδια των αποδομητών, όποιοι και αν είναι αυτοί. Τέτοιες αντιστάσεις απέναντι στην απαξίωση των αξιών του ελληνισμού παρατηρούνται και σήμερα απέναντι στην επιχειρούμενη μετατροπή του ορθόδοξου φρονήματος του λαού μας, μέσω της πολυθρησκειακής αγωγής, στην επιχειρούμενη αλλοίωση της διδασκαλίας της ελληνικής Ιστορίας, στα θέματα της αλλαγής του φύλου, συμβίωσης ή γάμου ομοφυλόφιλων και  υιοθέτησης από αυτούς τέκνων, στην διακηρυσσόμενη απελευθέρωση της χρήσης ορισμένων ναρκωτικών ουσιών, στα προβλήματα που προκύπτουν από την ανεξέλεγκτη και, καθώς φαίνεται, προγραμματισμένη άνωθεν, είσοδο προσφύγων και μεταναστών κ.ά.

Οι αντιστάσεις αυτές δείχνουν ότι ο ελληνικός λαός, παρά τις αδυναμίες και τις υποχωρήσεις που εμφανίζει, λόγω της ακατάπαυστης πλύσης εγκεφάλου που δέχεται, μέσω των γνωστών μηχανισμών και εργαλείων που χρησιμοποιούνται, στο πλαίσιο της παιδείας και της πληροφόρησης, δεν έχει λυγίσει. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι όλες αυτές οι δοκιμασίες του ελληνικού λαού αποτελούν αντίτιμα που πληρώνει η χώρα, λόγω της οργανικής σύνδεσής της με την Ευρώπη.

Ωστόσο, η αλήθεια είναι διαφορετική. Η ευρωπαϊκή ένωση δεν υποχρεώνει στα θέματα αυτά καμιά χώρα να ακολουθεί κάποιο συγκεκριμένο μοντέλο αξιών. Αντίθετα, κάθε ευρωπαϊκή χώρα, έχει την αποκλειστική δυνατότητα και ελευθερία να ρυθμίζει και να οργανώνει, όπως εκείνη θέλει και σύμφωνα με τα δικά της πολιτισμικά πρότυπα, τα δικά της εκπαιδευτικά, κοινωνικά και άλλα παρόμοια πνευματικά και πολιτισμικά θέματα.

Δεν μπορούν επομένως να ισχυρίζονται οι κυβερνώντες ότι η Ευρώπη μας πιέζει και μας δίνει εντολές. Την ευθύνη για εμάς και τον τόπο μας, για την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διατήρηση και  καλλιέργεια των αρετών, των αξιών και των προτύπων μας ή, αντίθετα, για την μεθόδευση αποδόμησής τους την έχουν οι κυβερνώντες. Αυτοί, για ποικίλους γνωστούς ή άγνωστους λόγους, δεν επιτελούν έντιμα και συνειδητά το ελληνικό τους καθήκον, που επιτάσσει η λειτουργία των θεσμών, με βάση τους νόμους, τις ελληνικές αρετές, αρχές και τα πρότυπα. Γι’ αυτό  ο λαός, όπως μαρτυρούν και πολλοί ποιητές και λογοτέχνες, είναι ανάγκη πάντοτε να αγρυπνεί, να γρηγορεί και να αντιστέκεται για να μπορεί να υπερασπίζεται τις πνευματικές του Θερμοπύλες και να προτάσσει το δοξασμένο «ΟΧΙ» σε κάθε εξωτερική ή εσωτερική προσπάθεια αλλοτρίωσης ή αλλοίωσης των ελληνορθόδοξων διαχρονικών αρετών και αξιών του.

Ο Οδυσσέας Ελύτης περιγράφει τα όρια μέσα στα οποία στεγάζεται η ελληνική ψυχή:  «Τα θεμέλιά μου στα βουνά και τα βουνά σηκώνουν οι λαοί στον ώμο τους και πάνω τους η μνήμη καίει άκαυτη βάτος. Μνήμη του λαού μου σε λένε Πίνδο και σε λένε Άθω» (Άξιον Εστίν).

Ο Νικηφόρος Βρετάκος, στο ποίημά του, «Αντιστέκομαι», γράφει: «Αντιστέκομαι όπως οι ελιές της πατρίδας μου, οι σκληρές σαν τα κόκαλα τ’ αντρειωμένου, που τους λείπουν οι μαύρες μαντήλες, μονάχα για να μοιάζουν με τις μανάδες μας, που σφηνωμένες γερά στην απόλυτη πέτρα, αδιαφορούν για τις θύελλες, αναπνέουν τις αστραπές και τις κάνουν, μες στους πικρούς τους χυμούς, ειρήνη και φως» (Ημερολόγιο, Τα Ποιήματα, τ. 2, Τρία Φύλλα).

Ο Άγγελος Σικελιανός, επίσης, γράφει στο ποίημά του, «Αντίσταση»: «Δεν είναι τούτο πάλεμα σε μαρμαρένια αλώνια, εκεί να στέκει ο Διγενής και μπρος να στέκει ο Χάρος. Εδώ σηκώνετ’ όλ’ η γη, με τους αποθαμένους, και με τον ίδιο θάνατο πατάει το θάνατό της. Kι απάνω απάνω στα βουνά, κι απάνω στις κορφές τους, φωτάει με μιας Ανάσταση, ξεσπάει αχός μεγάλος» (Λυρικός βίος).

Είμαστε στην Ευρώπη με τις διαφορετικές θρησκευτικές και πολιτισμικές αξιακές δομές των κρατών - μελών της και αυτό αποτελεί μια πραγματικότητα. Η Ευρώπη, όμως, έχει τον δικό της πολιτισμό, τη δική της ταυτότητα και τις δικές της πολιτισμικές και θρησκευτικές δυνάμεις ή αδυναμίες. Όμως αντίσταση σημαίνει να γνωρίζεις εκτός των άλλων τα πνευματικά σύνορά σου για τα οποία αντιστέκεσαι.

Ο μεγάλος Φώτης Κόντογλου, γνωρίζοντας καλά τις πολιτισμικές διαφορές ανάμεσα στην Ελλάδα και στην Ευρώπη αλλά και την υπάρχουσα ξενομανία, που υπάρχει ως αδυναμία σε κάποιους πολίτες, έλεγε ότι  «η Ευρώπη είναι η δοκιμαστική πέτρα για κάθε έναν από μας. Ή θα γίνει πίθηκος ξενόδουλος, θαυμάζοντας όλα όσα βλέπει κι ακούει και θ’ αρνηθεί το γάλα της μάνας του, ή θα καταλάβει πόσο ψεύτικα είναι τα φανταχτερά στολίδια της, και πόση βαρβαρότητα υπάρχει κάτω από την πολιτισμένη επιφάνειά της και θα αγαπήσει με πάθος τον τόπο του, νοιώθοντας «με επίγνωση», την πνευματική του ευγένεια».

Ως προς το έργο που επιτελείται στα ελληνικά σχολεία ο Κόντογλου, με πνεύμα διάκρισης και όχι κατάκρισης, γράφει: «Τα σχολειά, αν βγάλει κανένας λίγα στην μπάντα, τ’ άλλα όλα δουλεύουν για να βγάλουνε λεβαντίνους κι όχι Έλληνες, μ’ όλα τα ψευτοελληνικά εξωτερικά πασαλείμματα. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς, που διδάσκουνε τα παιδιά μας, πέσανε με τα μούτρα στα «μοντέρνα». Γινήκανε θεριακλήδες του μοντερνισμού. Ο νους και ο λογισμός τους, μέρα-νύχτα, στριφογυρίζει στις μοντέρνες ανοησίες. Την Ελλάδα δεν θέλουνε μήδε να την ακούσουνε. Δεν υπάρχει πιο αντιπαθητικό και πιο μικρόμυαλο πλάσμα από τον ξιπασμένο άνθρωπο, που αρνήθηκε το γάλα της μάνας του. Λοιπόν, από τέτοιους δασκάλους τι θα μάθουνε τα κακόμοιρα τα παιδιά μας; Θα μάθουνε, πως για να γίνει κανένας σπουδαίος και για να φαίνεται πως είναι έξυπνος, πρέπει να μην έχει τίποτα ελληνικό απάνω του.Είτε βιβλίο, είτε τραγούδι, είτε παιδικό θέατρο, είτε χορός, είτε προσευχή, όλα πρέπει να μην είναι ελληνικά, για να είναι καλά για τους μαθητές των σκολειών μας» (Ευλογημένο Καταφύγιο).

Υπάρχουν όμως και πολλοί ΕΛΛΗΝΕΣ δάσκαλοι ή γονείς ή απλοί αγνοί άνθρωποι που λένε «ΟΧΙ» και αντιστέκονται,  ακολουθώντας το πνεύμα του Μακρυγιάννη που μιλάει για τις ΘΕΣΕΙΣ του ΕΛΛΗΙΝΙΣΜΟΥ: «Είναι αδύνατες οι θέσεις κ’ εμείς, όμως είναι δυνατός ο Θεός οπού μας προστατεύει... Ότι αρχή και τέλος, παλαιόθεν και ως τώρα, όλα τα θεριά πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε· τρώνε από μας και μένει και μαγιά».

Ορθόδοξη Αλήθεια, 08.11.2017

http://thriskeftika.blogspot.gr 

ΓΕΡΩΝ ΕΦΡΑΙΜ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗΣ, Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΚΑΙ ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΣ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ!

Στο παρόν απόσπασμα ο Ομότιμος καθηγητής της Θεολογικής Σχολής Αθηνών κ. Κρουσταλάκης περιγράφει το χάρισμα των δακρύων που είχε ο Γέροντας Εφραίμ καθώς και την συνάντηση που είχε με τον μακαριστό Γέροντα Ιωσήφ τον ησυχαστή.

Η ομιλία πραγματοποιήθηκε την Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου στο θέατρο Αριστοτέλειο, Εθν. Αμύνης 2, στη Θεσσαλονίκη με αφορμή την επέτειο συμπλήρωσης 19 ετών από την κοίμηση του μακάριου Γέροντα Εφραίμ Κατουνακιώτη (1912 – 14/27 Φεβρουαρίου 1998).

Η ομιλία του Ομότιμου Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής Αθηνών Γεωργίου Κρουσταλάκη είχε θέμα: «Γέρων Εφραίμ Κατουνακιώτης, ο Θεολόγος και Παιδαγωγός της Ερήμου».

πηγή: tostavroydaki. https://ellasnafs.blogspot.gr

ΠΡΩΤΟΠΡ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΣ: ΟΙ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡΩΤ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΝΤΙΠΠΑ ΣΤΗΝ ΟΔΟΝΤΙΑΤΡΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΑΘΗΝΩΝ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 9/11/2017 ΜΕ ΘΕΜΑ ΟΙ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

http://aktines.blogspot.gr

ΗΡΑΚΛΗΣ ΡΕΡΑΚΗΣ: Η ΚΑΤΗΧΗΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΥΘΡΗΣΚΕΙΑΣ ΣΤΟΥΣ ΦΑΚΕΛΟΥΣ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

http://thriskeftika.blogspot.gr

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΑΓΚΑΡΗΣ: «ΤΑ ΨΕΥΤΙΚΑ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ…», ΤΑ ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΤΙΚΑ!

«Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα…»*, τα παραπλανητικά!

Του Παναγιώτη Τσαγκάρη, Γενικού Γραμματέα της ΠΕΘ

Α) Κύκλοι διάφοροι και μάλιστα, και κάποιοι πέριξ του Υπουργείου Παιδείας, ισχυρίζονται πολλές φορές, ότι διάφορες πανίσχυρες αθεϊστικές και αντιχριστιανικές οργανώσεις που ελέγχονται από πολιτικά και οικονομικά κέντρα της Δύσης, επιθυμούν την αλλαγή της φυσιογνωμίας του μαθήματος των Θρησκευτικών και γι΄ αυτό το λόγο η Κυβέρνηση προωθεί τις αλλαγές στο συγκεκριμένο μάθημα, οι οποίες και είναι επουσιώδεις. Οι εν λόγω κύκλοι μάλιστα, θεωρούν ότι οι αλλαγές αυτές είναι και μια μεγάλη επιτυχία, διότι έτσι, δεν καταργείται το μάθημα όπως θα επιθυμούσαν και οι ανωτέρω οργανώσεις αλλά και οι σκληροπυρηνικοί οπαδοί της Κυβέρνησης της «Αριστεράς». Ωστόσο τίθενται ορισμένα ερωτηματικά:

1. Αν οι υποστηρικτές του Ορθόδοξου Χριστιανικού χαρακτήρα του μαθήματος των Θρησκευτικών χαρακτηρίζονται με απίστευτη ευκολία από τους κάθε είδους αυτοχαρακτηρισμένους «προοδευτικούς», ως οπισθοδρομικοί, συντηρητικοί, θρησκοφασίστες και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί ο νους ενός ανθρώπου, που μισεί θανάσιμα τον συνάνθρωπό του, πως άραγε θα έπρεπε κάποιος να χαρακτηρίσει εκείνους που α) ανερυθρίαστα ομολογούν ότι αλλοιώνουν την αποκαλυπτική αλήθεια της πίστης τους εξισώνοντάς την με τις ανθρωποκατασκευασμένες θρησκείες του κόσμου και β) παραδίδουν τον έλεγχο της πατρίδας σε ξένα κέντρα και συμφέροντα;

2. Ως προς την ουσία των επιχειρημάτων των διαφόρων κύκλων, θα πρέπει να λεχθεί ότι ουσιαστικά, το μάθημα των Θρησκευτικών καταργείται όταν διαστρέφεται ο χαρακτήρας, η δομή και οι σκοποί του και μεταμορφώνεται σε ένα πολιτικό και ιδεολογικό αφήγημα μετασχηματισμού της θρησκευτικής συνείδησης των παιδιών, καθώς τα οδηγεί διαμέσου του συγκρητισμού και της πανθρησκείας, στην αποχριστιανοποίηση, την ατομική θρησκεία, το μηδενισμό και την αθεΐα. Έτσι, το μάθημα των Θρησκευτικών μεταβάλλεται επιτήδεια, όπως πολύ επιτυχημένα έχει ειπωθεί, σ΄ ένα εργαλείο σύγχρονου θρησκευτικού γενιτσαρισμού.

3. Επίσης, πρέπει να υπογραμμιστεί ότι τα λεγόμενα περί ολοτελούς κατάργησης του μαθήματος από το σχολικό πρόγραμμα στερούνται σοβαρότητας και βρίσκονται στη σφαίρα του φανταστικού, διότι, αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, αυτό θα ισοδυναμούσε με επίσημη παραδοχή κατάλυσης του ισχύοντος Συντάγματος. Εξάλλου, ο παραπάνω ισχυρισμός περί καταργήσεως, είναι φανερό ότι χρησιμοποιείται ως ένα καθαρά επικοινωνιακό - εκφοβιστικό μέσο, για να παραπλανήσει αδαείς και ευκολόπιστους στην αποδοχή τετελεσμένων αναφορικά με το μάθημα των Θρησκευτικών. Εκείνο που πραγματικά συμβαίνει είναι ότι με τις διάφορες μεθοδεύσεις  του Υπουργού Παιδείας (βλ. μείωση διδακτικών ωρών, αφαίρεση του μαθήματος από τις σχολικές εξετάσεις, μη διορισμό Θεολόγων καθηγητών, κ.λ.π.), το μάθημα αποψιλώνεται και περιθωριοποιείται μέσα στο σχολικό πρόγραμμα.

Β) Ένα άλλο επιχείρημα, που συνήθως προβάλλεται για να επιτευχθεί η εξαναγκαστική συμμόρφωση των  αντιτιθέμενων, στην αποδοχή των μεταρρυθμιστικών απορυθμίσεων, που επιχειρούνται στο μάθημα των Θρησκευτικών είναι και η επίκληση μελλοντικών σημείων και τεράτων που εν είδει Αρμαγεδώνος θα ενσκήψουν και θα επιφέρουν πολύ μεγαλύτερα δεινά στον ήδη σκληρά δοκιμαζόμενο νεοέλληνα. «Θα γίνουν πράγματα και θαύματα» λοιπόν, ισχυρίζονται εκείνοι που γνωρίζουν πριν από μας για μας και με αυτήν την «ακαταμάχητη» επιχειρηματολογία((sic!) καλούνται οι δυστυχείς υπήκοοι να υποταχτούν πάλιν και πολλάκις, στην προδιαγεγραμμένη μοίρα τους που αποφάσισαν οι τρανοί αφέντες του κόσμου τούτου και να αποδεχτούν να υποστούν το μικρότερο κακό από το χειρότερο που επαπειλείται.

Με αυτά και με άλλα φληναφήματα, επιχειρείται ανερυθρίαστα να ποδηγετηθούν  οι πολίτες και γενικότερα, οι λαοί του κόσμου και να εξαναγκαστούν σε πολιτική συμμόρφωση στην θέληση των λίγων, των ισχυρών, των ηγητόρων, των αφεντάδων. Τελικά, βέβαια, σε όλα αυτά πείθονται μόνον εκείνοι που θέλουν να πειστούν και εκβιάζονται μόνον εκείνοι που θέλουν να εκβιαστούν, εκείνοι δηλαδή που όρισαν την ζωή τους να την ζουν ως ραγιάδες, χωρίς ψυχική ανδρεία και γενναιότητα. Διότι ειδικά για την περίπτωση αυτή έχει γράψει ο Καντ: «Όποιος κατάντησε τον εαυτό του σκουλήκι, δεν έχει δικαίωμα να παραπονείται, εάν οι άλλοι τον καταπατούν...»

* Από το ρεμπέτικο τραγούδι «Μάνα μου Ελλάς - Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα»(1983). Στίχοι: Νίκος Γκάτσος. Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος. Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Δημητράτος. Άλλες ερμηνείες: Γιώργος Νταλάρας

Από την εφημερίδα «Ορθόδοξος τύπος», 10 Νοεμβρίου 2017

http://aktines.blogspot.gr

Ο ΑΡΧΙΜ. ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΥΡΙΑΖΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ ΟΜΑΔΑ ΘΕΟΛΟΓΩΝ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΣΕ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΚΑΙ ΛΥΚΕΙΟ

Στῶμεν καλῶς, στῶμεν μετὰ φόβου»

Γιὰ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν στὸ Γυμνάσιο

Τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν στὸ Γυμνάσιο, μὲ τὸ πρόσχημα τοῦ σεβασμοῦ στὴν ἑτερότητα καὶ τὸν πλουραλισμό, ἔχασε τὸν ὁμολογιακό του χαρακτήρα, σύμφωνα μὲ τὸ νέο ἀναθεωρημένο πρόγραμμα σπουδῶν (ἀ.π. 101470/Δ2/16-6-2017, ΦΕΚ Β΄ 2014/19-6-2017). Ἔχουμε μία ἀποδόμηση τοῦ Ὀρθόδοξου χαρακτήρα τοῦ μαθήματος καὶ τὴ μεταβολή του σὲ διαθρησκειακό, συγκρητιστικό, πολυθρησκειακό. Μὲ προκάλυμμα τὴ σύγχρονη παιδαγωγικὴ προσέγγιση, τὶς τεχνικὲς διδασκαλίας, ποὺ ὅμως εἶναι ἀνεφάρμοστες στὴ σχολικὴ πραγματικότητα, μιὰ καὶ ὑπάρχει ἔλλειμμα ὑποδομῆς καὶ τὸ συνεχόμενο δίωρο ποὺ προτείνεται γιὰ τὴ διδασκαλία εἶναι ἀνεφάρμοστο, τὸ νέο πρόγραμμα σπουδῶν (ΝΠΣ) ποὺ αὐθαίρετα ἐπιβάλλεται προκαλεῖ σύγχυση, ἀμφιβολία, ἀπορία στοὺς μαθητὲς καὶ δικαιολογημένη ἀντίδραση στοὺς γονεῖς. Ἐπιπλέον καταστρατηγεῖται τὸ Σύνταγμα.

Τὸ μάθημα εἶναι ἀπονευρωμένο, καθὼς τοῦ λείπει ἡ δομή, τὸ συγκεκριμένο περιεχόμενο, ἡ ἱστορικὴ συνέχεια. Ὁ «φάκελος τοῦ μαθήματος» περιέχει ὑλικὸ ἀπὸ πολλὲς θρησκεῖες ἐπιλεκτικὸ καὶ ὡραιοποιημένο, ἐνῶ ἡ Ὀρθόδοξη πίστη, ποὺ παρουσιάζεται μαζὶ μὲ τὰ ἄλλα θρησκεύματα, ὑπηρετεῖτοὺς σκοποὺς τῆς Νέας Ἐποχῆς· χάνεται τὸ κριτήριο τῆς ἀλήθειας καὶ ὁδηγούμαστεστὴ μαζοποίηση καὶ τὴ δουλοποίηση. Μέσα σ’ αὐτὴ τὴ σύγχυση ποὺ προκαλεῖται, ὁ Χριστὸς Σωτήρας δίπλα στὸν Μωάμεθ καὶ τὸν Βούδα, ἡ Ἁγία Γραφὴ ποὺ ἁγιάζει δίπλα στὶς μυθικὲς ἀφηγήσεις, οἱ Ἅγιοι, πρότυπα ζωῆς, δίπλα σὲ δαιμονικὲς λατρεῖες, ἡ θρησκευτικὴ διαπαιδαγώγηση ποὺ παρέχεται δὲ βοηθᾶ στὴν υἱοθέτηση μιᾶς ξεκάθαρης καὶ ὑπεύθυνης στἀσης πίστεως καὶ ζωῆς.

«Τί ποιήσομεν ἀδελφοί;» (Πράξεις 2.37). Ν’ ἀγωνιστοῦμε μὲ παρρησία, ν’ ἀντιδράσουμε ὅπως μποροῦμε, γιατὶ «ζῇ Κύριος» καὶ ἡ εὐθύνη μας εἶναι μεγάλη.

Πρόταση: Ὁ «φάκελος μαθήματος» τῶνΝΠΣ νὰ φυλαχθεῖ στὸ σχολεῖο καὶτὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν καλὸ εἶναι νὰ γίνει κειμενοκεντρικὸ μὲ βάση τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ τοὺς Πατέρες.

Στὴν Α΄ τάξη οἱ μαθητὲς νὰ μελετοῦν ἀπὸ ἕνα ἀνθολόγιο Παλαιοδιαθηκικῶν κειμένων κατάλληλα προσαρμοσμένο.

Στὴ Β΄ τάξη οἱ μαθητὲς νὰ μελετοῦν ἀπὸ τὴν Καινὴ Διαθήκη τὴ ζωὴ καὶ τὸ ἔργο τοῦ Λυτρωτῆ Ἰησοῦ Χριστοῦ (Εὐαγγελισμὸς Θεοτόκου, Γέννηση Χριστοῦ, παραβολές, θαύματα…)

Στὴ Γ’ τάξη οἱ μαθητὲς νὰ μελετοῦν Ἐκκλησιαστικὴ Ἱστορία μέσα ἀπὸ τὶς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων καὶ νὰ ἐμπλουτίζεται ἡ περικοπὴ ἀνάλογα (π.χ. Ἀποστολικὴ Σύνοδος, Οἰκουμενικές…).

Γιὰ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν στὸ Λύκειο.

Ἀναφορικὰ μὲ τὰ ΝΠΣ τοῦ Λυκείου (ἀ.π. 99058/Δ2/13-06-2017, ΦΕΚ Β΄ 2015/19-6-2017) θὰ καταθέσουμε ὁρισμένα σχόλια, χωρὶς νὰ προβοῦμε σὲ ἐκτενεῖς ἀναφορές, ἱκανὰ ὡστόσο νὰ καταδείξουντὴν ἀντίθεσηἀνάμεσα στὰ ΝΠΣ καὶ τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ἀντιλαμβάνονται τὴν Ὀρθόδοξη μεθοδολογία.

Ὑπάρχει δυσκολία νὰ ἀναγνωρίσει κάποιος ἐννοιολογική ταυτότητα ὑπὸ τὴν ἀρχὴ ἑνὸς κεντρικοῦ θέματος οὐσίας στὰ ΝΠΣ, ὅπως εἶναι ἡ Λειτουργική, ἡ Ὀρθόδοξη Πίστη καὶ ἡ διδασκαλία τῶν ἄλλων θρησκειῶν, ἡ Ἠθική. Οἱ γενικόλογοι τιτλοφορούμενοι φάκελοι Θρησκεία καὶ σύγχρονος ἄνθρωπος τῆς Α΄ Λυκείου, Θρησκεία καὶ κοινωνία τῆς Β΄ Λυκείου, Θρησκεία καὶ σύγχρονος κόσμος τῆς Γ΄ Λυκείου εἶναι ἄσχετοι μὲ τὶς σωτηριολογικὲς ἔννοιες ‘Ἐκκλησία’ καὶ ‘Ὀρθοδοξία’, σχετικοὶ ὡστόσο μὲ ‘θρησκειολογικοῦ τύπου’ διατυπώσεις-διαπιστώσεις. Τὰ ΝΠΣ σχετικοποιοῦν τὴν ὀρθόδοξη συνείδηση στὴ βάση μίας θρησκειολογικῆς συρραφῆς. Δίδεται ἡ αἴσθηση ὅτι ἡ ἀλήθεια τῆς πίστης εἶναι δευτερεύουσας σημασίας. Ἐν τέλει ὑποτιμᾶται ἡ ἴδια ἡ ὑπόσταση τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Ποτὲ οἱ Πατέρες δὲν τοποθέτησαν στὴν ἴδια βάση τὸ σωστὸ καὶ τὸ λάθος, τὴν Ὀρθοδοξία καὶ τὴν αἵρεση. Ἐξορθολογίζεται τὸ ἐμπειρικὸ-πνευματικὸ βίωμα τῆς ἀποκαλυφθείσας ἐν Χριστῷ πίστης στοὺς Πατέρες, καθὼς στὴν ἴδια βάση μελέτης τοποθετεῖται, λόγου χάρη, ἡ δημιουργία καὶ ἡ λύτρωση στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καὶ στὰ ἄλλα θρησκεύματα ἤ σὲ ἄθεους συγγραφεῖς (Β΄ Λυκείου, ενότητα 1.2 & 1.3). Μέσα ἀπὸ αὐτὴν τὴν ἰδεοληπτικὴ θρησκειολογικὴ σούπα ποὺ προσφέρουν τὰ ΝΠΣ ὅλες οἱ θρησκεῖες πάνω κάτω κατέχουν καὶ ἐκφράζονται μὲ τὰ ἴδια θρησκευτικὰ δεδομένα. Πῶς μπορεῖ νὰ νοηθεῖ ἄραγε ἡ ἑνότητα 1.3 περὶ ‘ἐπικοινωνίας’, (Α΄ Λυκείου) ὅπου ἔχουν ἐπιστρατευθεῖ μία πλειάδα ἄσχετων καὶ σχετικῶν μαζὶ κειμένων περὶ προσευχῆς; Τὸ γνήσιο, τὸ αὐθεντικὸ μὲ τὶ συμπλέκεται, γιὰ νὰ διατυπώσει ἐν τέλει τὶ πράγμα; Πῶς ἐκλαμβάνονται οἱ εἰσηγήσεις αὐτὲς ἀπὸ τοὺς μαθητές;

Τὸ βασικὸ ἐπιχείρημα περὶ τῆς ὀρθοδοξότητας τῶν ΝΠΣ ἀπὸ τοὺς εἰσηγητές τους βασίζεται στὴν ποσοτικὴ ὑπεροχὴ τῶν χριστιανικῶν κειμένων σὲ σχέση μὲ ἐκεῖνα ἄλλων θρησκειῶν. Μία ποσοτικὴ ὑπεροχή ἡ ὁποία παρεισάγει τεχνηέντως καὶ ὕπουλα τὴν ἀμφισβήτηση τοῦ ὀρθοτομοῦντος δόγματος. Παιδαγωγικῶς τὰ δεδομένα αὐτὰ σὲ μαθητὲς ποὺ καλοῦνται νὰ διαμορφώσουν την πολύπλευρη, ἑπομένως καὶ τὴ θρησκευτική τους προσωπικότητα, τοὺς καλλιεργοῦν ἐρωτηματικὰ γιὰ τὴν ποιότητα τῆς ἀλήθειας ποὺ ἐκπροσωποῦν. Εἶναι φανερὴ ἡ σχετικοποίηση τοῦ θρησκευτικοῦ βιώματος, τοῦ γνήσιου, τοῦ ἀληθινοῦ. Ἁπλοποιοῦνται οἱ δομὲς πίστης. Ὁ μαθητὴς εὔκολα μπορεῖ νὰ ὁδηγηθεῖ σὲ συμπεράσματα τοῦ τύπου: ‘ὅλες οἱ θρησκεῖες εἶναι τὸ ἴδιο καὶ ὁ καθεὶς ἁπλῶς ἀναζητᾶ μὲ διαφορετικὸ τρόπο τὸν Θεό’, μὲ ἀποτέλεσμα να διερωτηθεῖ γιατὶ ὁ δικός μας Θεός νὰ εἶναι ὁ ἀληθινός. Δημιουργοῦνται ἑπομένως προϋποθέσεις ἀμφισβήτησης τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ. Ἡ πίστη ὅμως δὲν εἶναι προϊὸν ἐγκεφαλικῶν διεργασιῶν καὶ προσεγγίσεων, ἀλλὰ ἐμπειρικὸ βίωμα ποὺ συνδέεται μὲ τὴν ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι προσφερθεῖσα χάρη τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Ἡ ξεκάθαρη ἀνάγνωση τῶν δεδομένων τῆς παραδοσιακῆς Ὀρθόδοξης πίστης μας, τὴν ὁποία ἀσπάζεται ἡ συντριπτικὴ πλειοψηφία τοῦ ὀρθοφρονοῦντος Ἑλληνικοῦ λαοῦ, ἀποτελεῖ τὴν ἀπαρασάλευτη βάση γιὰ νὰ μπορέσει ο μαθητής να ἀντιληφθεῖ τὸ θρησκευτικὸ ὑπόβαθρό του. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ ὄχι μόνον θὰ καλλιεργήσει γνήσια τὴν θρησκευτική του συνείδηση, ἀλλὰ καὶ θὰ ἀντιληφθεῖ τὴν ἀναγκαιότητά της στο σύγχρονο κόσμο. Μέσα ἀπὸ ἀποσαφηνισμένες καὶ ὄχι συγκεχυμένες διδακτικὲς ἑνότητες θὰ καταστεῖ ἱκανὸς νὰ διαλεχτεῖ μὲ τὴ νοοτροπία, τὰ πιστεύω τῶν ἄλλων ἀνθρώπων καὶ τὴν ποικιλομορφία τῶν διαφόρων θρησκειῶν ποὺ τὸν περιστοιχίζουν.

Πρόταση: Παρακαλοῦμε, ὅπως ἄλλοι πρὶν ἀπὸ ἐμᾶς ἔχουν προτείνει, γιὰ ἀπόσυρση τῶν‘φακέλων’ καὶ προσωρινὴ χρήση τῶν βιβλίων Θρησκευτικῶν τῶν προηγούμενων ἐτῶνμέχρι τῆς διευθέτησης τοῦ ὑφιστάμενου προβλήματος στὴ βάση τῆς ἀκραιφνοῦςὀρθόδοξης διδασκαλίας, ὅπως τὴν ἐγγυᾶται ἡ παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας, τῆς Ὁποίαςἀναπόσπαστα μέλη εἶναι οἱ θεολόγοι καθηγητὲς τῶν σχολείων καὶ ἡ συντριπτικὴπλειονότητα τῶν μαθητῶν.

Ἀρχιμ. Χρίστος Κυριαζόπουλος,

Δρ Βυζαντινῆς Ἱστορίας

πρ. Σχολικὸς Σύμβουλος Φιλολόγων Ἀνατολικῆς Θεσσαλονίκης

καὶ Ὁμάδα Θεολόγων Καθηγητῶν

http://aktines.blogspot.gr 

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΝΑΤΣΙΟΣ: ΣΚΟΠΟΣ ΤΟΥΣ ΝΑ ΞΕΜΥΡΩΣΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΞΕΒΑΠΤΙΣΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΚΑΤΑΝΤΗΣΟΥΝ ΕΥΚΟΛΗ ΛΕΙΑ ΚΑΘΕ ΝΟΗΤΟΥ Η ΦΑΝΕΡΟΥ ΘΗΡΙΟΥ

Θυμάμαι, πριν από μερικά χρόνια, υπηρετούσα σε σχολείο χωριού του νομού Κιλκίς, που βρίσκεται στις υπώρειες του όρους Μπέλες, στα σύνορα με το υπερφίαλο ανθυποκρατίδιο των Σκοπίων. Το σχολείο παλιό, με θέα εξαιρετική στο κατάφυτο βουνό, χρησιμοποιούσαμε ακόμη τις ξυλόσομπες. Κάποια μέρα με επισκέφτηκε ο σχολικός σύμβουλος.

Mικρή παρένθεση. Το ΠΑΣΟΚ το σκοτεινό 81, κατά το συνήθειό του, κατάργησε τους επιθεωρητές και τους μετονόμασε σε σχολικούς συμβούλους. Συνοδεύτηκε η κατάργηση και με αρκετές δόσεις συκοφαντίας και απαξίωσης για το έργο των επιθεωρητών. Και όμως οι άνθρωποι εκείνοι, στην πλειονότητά τους, επιτελούσαν σπουδαίο έργο, τους διέκρινε συνέπεια και επιστημοσύνη. Οι δάσκαλοι είτε από σεβασμό, οι εργατικοί είτε από φόβο, οι …«αργόσυρτοι» και ράθυμοι, εργάζονταν με ζήλο στην τάξη, γιατί υπήρχε έλεγχος και δοκιμασία του εκπαιδευτικούς τους έργου. Η επί το προοδευτικότερον εξέλιξη του θεσμού οδήγησε στη σημερινή, ουσιαστικά ανύπαρκτη, επίβλεψη της δημόσιας παιδείας.

Εξάλλου ο αείχλωρος λόγος του Πλούταρχου στην «περί παίδων αγωγής» πραγματεία του, ουδέποτε ξεπεράστηκε σε τούτον εδώ τον τόπο: «Ουδέν ούτω πιαίνει τον ίππον ως βασιλέως οφθαλμός», τίποτα δεν παχαίνει το άλογο περισσότερο όσο το μάτι του βασιλιά.

Επανέρχομαι στην προλογική αφήγηση. Μες στην τάξη που δίδασκα, ήταν αναρτημένες εικόνες, ζωγραφιές ηρώων της Επανάστασης του ’21. Σύμφωνα με το χαζοχαρούμενο πνεύμα της (νέας) εποχής, μου σύστησε ο σύμβουλος να αποκαθηλώσω (κυριολεκτικά) τους ήρωες και να καθηλώσω (πάλι κυριολεκτικώς) κάδρα με τοπία, γατάκια, σκυλάκια, αυτά, τέλος πάντων, που βρίσκουμε σε παιδικά δωμάτια. Τα βλοσυρά και στιβαρά πρόσωπα των ενδόξων πολεμαρχών δεν δημιουργούν «κατάλληλη παιδαγωγική ατμόσφαιρα». Αρνήθηκα. Συνεχίζω και σήμερα να αναρτώ στην αίθουσα, που κάθε φορά διδάσκω, εικόνες ηρώων. Και πόσες φορές, όταν οι μαθητές κουράζονται, ξεστρατίζει ο λόγος στα χρόνια τα δοξασμένα… τότε, παιδιά, που ένα δεκαοχτάχρονο ναυτάκι από τα Ψαρά, έκανε τον σταυρό του, κι ανατίναζε αιματοβαμμένες ναυαρχίδες ή ο άλλος, δίπλα του, που έσκιζε χάρτινα διπλώματα αρχιστρατηγίας και κέρδιζε, στο πεδίο της μάχης, παράσημα αθανασίας. Και οι μαθητές αντικρίζουν τα πρόσωπα του Κανάρη, του Μπότσαρη, του Διάκου, του Παπαφλέσσα, μπρος στα μάτια τους ξανοίγεται το Εικονοστάσι του Γένους. Ξεκλειδώνει η άγουρη μνήμη και πλαγιάζουν στα φυλλώματά της οι αγιασμένες μορφές των ηρώων. Για πάντα, «κτήμα ες αεί». Γαληνεύουν τα παιδιά, συγκινούνται, καμαρώνουν. Και πώς αλλιώς; Μιλάς για πρόσωπα, όχι για μικρά, ξέψυχα, μίζερα πράγματα, συνταγές μαγειρικής και οδηγίες χρήσης καφετιέρας (βιβλία Γλώσσας Στ’ δημοτικού). Υποσιτίζουμε πνευματικά τα παιδιά και μετά απορούμε, γιατί νιώθουν ναυτία και σιχασιά για τον «ωραίο» κόσμο μας.

Βάζω πάνω από τους ήρωες την εικόνα του Χριστού, πάντοτε. Γιατί; Διότι «τον Χριστό φοβόμαστε και αυτείνη η θρησκεία μας λευτέρωσεν και βγήκαμε εις την κοινωνία του κόσμου» μας κανοναρχεί ο Μακρυγιάννης. «Θα βγουν πράγματα από τα σχολεία που ο νους σας δεν φαντάζεται» προφήτευε ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός. Τώρα κατανοούμε πλήρως την προφητεία. Βγήκε, εκδιώχτηκε από το ελληνικό σχολείο ο Χριστός, ολοκληρώνεται η «μετακένωσις» των δυτικών «φώτων». Τα κόκαλα του Κοραή θα αναπαυτούν. Τα πνευματικά του έκγονα και λοιπά απολειφάδια της Νέας Τάξης πανηγυρίζουν. Με τα νέα βιβλία Θρησκευτικών-σάβανα του Γένους-το σάπιο κυβερνολόι έδωσε τις τελικές του εξετάσεις και βαθμολογήθηκε με μηδέν. Πριν όμως οδηγηθεί στην σκουριά και στο νεκροταφείο φρόντισε να μας αφήσει τις δέκα μέχρι τώρα πληγές (καλύτερα μαγαρισιές), οι οποίες προσβάλλουν τα τιμαλφή, τα τζιβαϊρικά μας τα πολυτίμητα: Πίστη, Πατρίδα, Οικογένεια.

Πρώτη: Κατήργησαν την γιορτή των Τριών Ιεραρχών με την παρουσία των σχολείων στους ενοριακούς ναούς.

Δεύτερη: Καταργήθηκε, μέσω του πονηρεύματος της προαιρετικότητας, ο εκκλησιασμός όλου του σχολείου, ως έμπρακτη φανέρωση της παιδαγωγίας «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου» του αποστόλου Παύλου.

Τρίτη: Η έπαρση της σημαίας μας, άπαξ του μηνός, με την συνοδεία των παιδικών φωνών που ψάλλουν και απαγγέλλουν τον Εθνικό μας Ύμνο.

Τέταρτη: Καταργήθηκε η αριστεία, δηλαδή η συνέπεια, η επιμέλεια και ο ευεργετικός έπαινος που τροφοδοτεί την καθ΄όλα αξιέπαινη προσπάθεια κάποιων παιδιών να υπερέχουν. Απογυμνώνεται το σχολείο από τις δύο ιδρυτικές, θα λέγαμε, προϋποθέσεις του: την τιμωρία και την επιβράβευση. Καταντά η σχολική αίθουσα προέκταση του παιδικού δωματίου. (Με την ατιμωρησία-η καταστροφική αρχή του όλα επιτρέπονται, γιατί είναι παιδιά- επιβραβεύονται οι ασυνεπείς και απείθαρχοι, με την καταδίκη της αριστείας τιμωρούνται οι φιλόπονοι και φιλομαθείς). Και βέβαια η παραπάνω κατάργηση υπονομεύει τον θεσμό των εθνικών παρελάσεων…

Πέμπτη: Υπονομεύτηκε το μάθημα της Γλώσσας-και «όπου Γλώσσα πατρίς», κατά τον Ελύτη-με τα υπάρχοντα βιβλία, «περιοδικά ποικίλης ύλης» αποκόπτει τους νέους από την βρυσομάνα του Γένους, «από την γλώσσα που διαβάζουνε οι αγράμματοι κι αγιάζουνε».

Έκτη: Καθιέρωσαν θεματική εβδομάδα, στην οποία διαφημίζεται και προωθείται στις πολύ ευαίσθητες ηλικίες του Γυμνασίου η ομοφυλοφιλία. Αποφάσεις που μαγαρίζουν την οικογένεια, την πάλαι ποτέ, «Μεγάλη του Γένους Σχολή».

Έβδομη: Ψήφισαν νόμο με τον οποίο επιτρέπεται η αλλαγή φύλου από τα 15 χρόνια-αισχρόν εστί και λέγειν-νόμος που ξεφτιλίζει σύνολη την Παράδοσή μας και μας εκθέτει σε γη και ουρανό.

Όγδοοη: Στήνουν στην πάλαι ποτέ Ορθόδοξη Ελλάδα, αποτεφρωτήρια-κρεματόρια. Τα σκυλιά θα τα θάβουν και τους ανθρώπους θα τους ψήνουν. Μας τα έλεγε ο Κόντογλου, ο οποίος ζούσε σε μια εποχή που μακαρίζεται σε σύγκριση με την δική μας. «Να δούμε ακόμα που θα φτάξουμε! Δεν αφήσαμε βρωμιά, δεν αφήσαμε σιχαμένη πράξη, που να μην την κάνουμε, δεν αφήσαμε πονηρό διαλογισμό που να μην τον πούμε ή να μην τον γράψουμε με τη μεγαλύτερη αδιαντροπιά. Ξεχαλινωθήκαμε πια ολότελα. Γινήκαμε ένα τρελλό κοπάδι, που μας σαλαγά ο διάβολος με μια βουκέντρα, κι εμείς τρέχουμε λαχανιασμένοι. Μεταμορφώθη­κε σε μια μάγισσα Κίρκη, και μας μεταμόρφωσε κι εμάς σε χοί­ρους, και γρούζουμε ευτυχισμένοι, τσαλαβουτώντας μέσα στις κο­πριές και στις σάπιεςακαθαρσίες. Καταντήσαμε ακόμα να τρώμε τις δικές μας τις ακαθαρσίες και τα εμπυασμένα κρέατά μας».

Ένατη: Επίκειται η καθιέρωση της ευθανασίας, σχεδόν από τις 2-3 χώρες της πολύπλαγκτης… €υρώπης (δεν είναι λάθος το αρχικό γράμμα, το σύμβολο της καταστροφής μας-ο μαμωνάς είναι ο θεός των Ευρωπαίων τάχα εταίρων).

Δέκατη: Το μάθημα των Θρησκευτικών μετατράπηκε σε θρησκειολογική προπαγάνδα. Σκοπός τους να ξεμυρώσουν και να ξεβαπτίσουν τα παιδιά μας, ώστε να καταντήσουν εύκολη λεία κάθε νοητού ή φανερού θηρίου.

Πώς συνέβησαν αυτά; Mα με την συνενοχή μας που λέγεται αδιαφορία και παραίτηση.

https://ellasnafs.blogspot.gr

Η ΑΡΕΤΗ ΤΗΣ ΤΙΜΙΟΤΗΤΑΣ

Σοφία Καυκοπούλου, υπ. δρ Θεολογίας-Μουσικός

Ο τίμιος άνθρωπος χλευάζεται, όμως η αρετή που ονομάζεται τιμιότητα, πάντοτε θεωρείται εκτιμητέο χαρακτηριστικό για τον άνθρωπο, ζήτημα που δημιουργεί ένα αίσθημα ανακούφισης, αλλά και ζητούμενο στην καθημερινότητα που …θέλει να αποδείξει ότι ο «σκοπός αγιάζει τα μέσα».

Μέσα στην Εκκλησία, η τιμιότητα εκθειάζεται ως ύψιστη αρετή και ο τίμιος άνθρωπος επαινείται και συχνά φθάνει στην αγιότητα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Ιωσήφ ο Μνήστωρ, ο εν τω κόσμω πατέρας τού Ιησού. Η τιμιότητα, σε συνδυασμό με την ταπεινή πίστη και την αγάπη που διέκριναν τον Ιωσήφ, έδωσαν έναν από τούς πρώτους Αγίους στην Εκκλησία. Τιμιότητα διέκρινε ακόμη την Παναγία, τούς Αποστόλους, τούς μάρτυρες και όλους όσοι πορεύτηκαν με ειλικρίνεια και ταπείνωση στη ζωή τους.

Συχνά, η τιμιότητα γίνεται δύσκολο πράγμα, προϋποθέτει απώλεια υλικών αγαθών, συνεπάγεται ένδεια, ελλείψεις. Όμως αλοίμονο! Η ένδεια δεν πρέπει να γίνει ψυχική, πνευματική.

Τον ίδιο τον τίτλο «τίμιος», το Ορθόδοξο Αγιολόγιο, τον έχει αποδώσει σε τρεις περιπτώσεις. Για να χαρακτηρίσει τον Σταυρό τού Κυρίου, το Σώμα και Αίμα τού Θεανθρώπου και τον Ιωάννη τον Πρόδρομο. Η θεολογική σύνδεση μεταξύ αυτών των τριών περιπτώσεων, ακολουθεί πορεία χρονική, από τον Τίμιο Πρόδρομο, ο οποίος προετοίμασε τον ερχομό τού Χριστού στον κόσμο, έπειτα στον Χριστό και την δική του σωτηριώδη θυσία επάνω στον Τίμιο Σταυρό και στη συνέχεια στο Τίμιο Σώμα και Αίμα του που χύθηκε για τον άνθρωπο.

Ακολουθεί όμως και πορεία αγιοπνευματική. Ο Τίμιος Πρόδρομος, σήκωσε τον σταυρό τής θυσίας και επέδειξε την τελειοτέρας μορφής τιμιότητα συμβιβασμένη με αληθή πίστη. Ο Τίμιος Σταυρός, εξαγιάστηκε όταν ο ίδιος ο Κύριος υπεβλήθη στο εκούσιο Πάθος και κατέβηκε στον Άδη για να σώσει τον άνθρωπο από τα δεσμά τού θανάτου. Έτσι, ο Σταυρός, το μέχρι πρότινος σύμβολο πόνου, φρίκης και μαρτυρίου, έγινε το ζωοποιό σύμβολο που με ευλάβεια ο χριστιανός σχηματίζει με τα δάχτυλα ή προσκυνά. Το Τίμιο Σώμα και Αίμα που χύθηκε πάνω στον Σταυρό και τον μετέτρεψε σε Τίμιο Ξύλο, μέσω τής Θείας Ευχαριστίας διανέμεται στους πιστούς.

http://www.pemptousia.gr 

Ο ΣΠΑΡΑΓΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΞΕΒΟΛΕΜΑ

Γεώργιος Αραμπατζόγλου

Η αλήθεια είναι ότι η κρίση ξεβόλεψε πολλούς, εκτός από κάποιους καιροσκόπους που την εκμεταλλεύονται. Αυτά πάντα υπήρχαν, όσο υπάρχουν άρρωστοι άνθρωποι.
Θα ήταν όμως αρκετά ωφέλιμο να προσεγκίσουμε τον τρόπο με τον οποίο ένας σύγχρονος άνθρωπος διαχειρίζεται τις ανάγκες του και αν αυτό το ξεβόλεμα, αφορά πραγματικές ανάγκες ή «ψεύτικα θελήματα».

Ζούμε η αλήθεια να λέγεται, σε χρόνια δύσκολα. Ποιό δύσκολα τουλάχιστον, από αυτά που μάθαμε να ζούμε, μέσα σε μια πλασματική ευημερία που ήταν χαρακτηριστικό των προηγούμενων ετών. Υποκατάστατα ευχαρίστησης χωρίς ουσία.
Σε αυτό το κλίμα μεγαλώσαμε τα παιδιά μας (πολλές φορές ανεπίγνωστα), δηλαδή να γίνουν καλοί καταναλωτές και να καταναλώνουν πέραν των αναγκών τους.
Να μην τους λείπει τίποτα. Να τα έχουν όλα χωρίς να στερούνται.
Παρενθετικά θα ρώταγε κανείς: αλήθεια τελικά... πόσο εύκολο είναι μετά να μιλήσεις σ' αυτά τα παιδιά για νηστεία, όταν κυριαρχεί μέσα τους ένας απολυτοποιημένος ατομικισμός;
Ανάγκες εικονικές και κατανάλωση προϊοντων πέραν των αναγκαίων, ακόμη και μετά από κάποια χρόνια λιτότητας που έχουμε ήδη διανύσει.
Το ερώτημα που γεννάται είναι το εξής:
Μια οικογένεια που έχει βγάλει το Χριστό απ' τη ζωή της, αλήθεια τι έχει βάλει στη θέση Του;
Η απάντηση δεν είναι δύσκολη αν κοιτάξουμε λίγο τον τρόπο ζωής μας.
Δεν είναι υπερβολή να νιώθουμε το «μετακατοχικό σύνδρομο» μέχρι σήμερα;
Ένα σύνδρομο το οποίο δεν περιορίζεται μόνο στην λήψη της τροφής (όπως τουλάχιστον βλέπαμε μέχρι πριν από λίγα χρόνια), αλλά επεκτείνεται και σε αγαθά που είναι περιττά.
Θα μπορούσε να πει κανείς απερίφραστα ότι δεν υπάρχει (μέχρι στιγμής) σε πολλούς ανθρώπους, η συναίσθηση της κατάστασης που επικρατεί.
Και τα τελευταία χρόνια που αυτό αναγκαστικά περιορίζεται λόγω της οικονομικής κρίσης, νιώθουμε ότι έχει χαθεί η γη κάτω από τα πόδια μας.
Η ειδωλοποίηση του υπέρμετρου καταναλωτισμού, ανέδειξε ότι το είδωλο που φτιάξαμε ήταν ένα χάρτινο οικοδόμημα που κατέρρευσε. Ο «ψευτο-θεός» της κατανάλωσης που φανταστήκαμε, απεδείχθη όντως παραμύθι.
Χαρακτηριστικό γνώρισμα επίσης της παράλογης αυτής κατάστασης, η ραγδαία άνοδος σ' αυτή τη ψυχική νόσο που λέγεται κατάθλιψη.
Κάτι νιώθει ότι δεν έχει ο καταθλιπτικός, αλλά δυσκολεύεται να το προσδιορίσει και πραγματικά ασφυκτιά.
Μήπως θα ήταν φρονιμότερο να κοιτάξουμε τις ανάγκες μας όσο γίνεται πιο αυστηρά πλέον; Η στέριση αγαθών που τα θεωρούσαμε αναγκαία, (ενώ δεν ήταν) θα μας βοηθήσει να είμαστε ολιγαρκείς. Και μην ξεχνάμε ποτέ τις πατερικές αναφορές που μας θυμίζουν, πως οτιδήποτε επιπλέον έχουμε ως αγαθό, στην ουσία το έχει στερηθεί ο φτωχός.
Η υπαρξιακή ανασφάλεια δεν ικανοποιείται με ανούσια και περιτά αγαθά.
Όσο ποιό γρήγορα συνέλθουμε τόσο το καλύτερο. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να οχυρωθούμε, στα ακόμη δυσκολότερα που έρχονται.
Από τη στιγμή που θα αγνοήσουμε τα «κελεύσματα» του σύγχρονου μάρκετινγκ που μας ζαλίζουν και μας θολώνουν, υπάρχει ελπίδα να απεμπλακούμε από αυτή τη νοσηρή κατάσταση.
Μην ξεχνάμε ποτέ, πως η πληρότητα της ύπαρξης του ανθρώπου αναδύεται μέσα από τη σύνδεσή του με το Θεό και αφού ξεπεράσει τα αναχώματα της ατομικής του ιδιοτέλειας, τα οποία στην πραγματικότητα του κρύβουν τη θέα προς την όντως ζωή.
Ο άνθρωπος «επινοήσε» τρόπους για να μην νιώθει την απουσία του Θεού από τη ζωή του, χωρίς να καταλαβαίνει πως αν δεν επικεντροποιήσει την ύπαρξή του προς Εκείνον, πραγματικά ολισθαίνει.
Η στροφή του προς την προοπτική της εν Χριστώ θέωσης, δεν σηματοδοτεί απλά μία λύση στο αδιέξοδο της κατάντιας που τον έχει οδηγήσει η κρίση, ούτε φυσικά μπορεί να λειτουργήσει ως ψυχοχαλαρωτικό μέσο για να αποφύγει την κατάθλιψη, αλλά αποτελούσε πάντοτε τον βασικό υπαρξιακό του προορισμό, που βρίσκεται θεμελιωμένος στην οντολογία του.
Ας ακολουθήσουμε όσο μπορούμε την διδασκαλία των Πατέρων και ας προσπαθήσουμε να τη βιώσουμε, γιατί όπως τόνιζε και ο π. Ιωάννης ο Ρωμανίδης, αν μία μέθοδος θεραπεύει ή όχι, κρίνεται από το αποτέλεσμα και η αλήθεια είναι ότι ο άνθρωπος είναι ασθενής και η θεραπεία του είναι εντός της Εκκλησίας του Χριστού μυστηριακά. [1]
Αυτό φαίνεται περίτρανα από τους αγίους που «γέννησε» η Εκκλησία μας αιώνες τώρα. Ο θεραπευμένος και ανακαινισμένος άνθρωπος που βρίσκεται σε πορεία θεώσεως, δεν έχει ανάγκη να αναλώνεται υπαρξιακά σε όλα αυτά τα ψεύτικα που προαναφέρθηκαν, τα οποία μας κούρασαν χρόνια τώρα. Η νοηματοδότηση της ζωής μας σε πορεία προς την όντως ζωή, μπορεί να γίνει το κύριο ζητούμενο μέσα από μία υπαρξιακή επανατοποθέτηση. Εδώ και τώρα.
____________________________________
[1] Εμπειρική δογματική π. Ιωάννη Ρωμανίδη, τόμος Β' σελ. 298-299

http://theomitoros.blogspot.gr

ΔΕΝ ΧΩΡΑ ΣΕ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ ΤΥΠΟΥ ΟΡΓΟΥΕΛΙΑΝΟΥ «1984»

Διώξεις απόψεων, κοινωνία φόβου

Ρατσισμός υπάρχει, και είναι σφοδρός, απροκάλυπτος, απεχθής: ο ρατσισμός εναντίον των Ελλήνων. Οι Ελληνες χρεοκοπούν, πληρώνοντας τα σπασμένα μιας σάπιας ελίτ, η οποία ξέρει μόνο να νουθετεί, να κλέβει και να μιλά για τα δικαιώματα όλων των άλλων, πλην των πολιτών αυτής της χώρας.

Ο ανθελληνισμός και ο αντιχριστιανισμός είναι δύο μορφές αντικοινωνικής στάσης ζωής αλλά και δράσης, που είναι ανεκτές -και συχνά ενθαρρύνονται- από την πλειονότητα όσων ηγούνται του πολιτικού κόσμου, του οικονομικού βίου και της «διανόησης». Τίποτα παραδοσιακό δεν θεωρείται απαραίτητο. Δεν υπάρχει κάτι που να έχει προκύψει από τη φυσική συνέχεια και εξέλιξη του πολιτισμού μας, το οποίο να χαρακτηρίζεται θετικό για τους ανθρώπους, ενδεικνυόμενο, ωφέλιμο. Μόνο την παρακμή και το μίσος προς την πατρίδα, τη θρησκεία και την οικογένεια έχουν να προτείνουν οι νεωτερικοί της συμφοράς.

Ο διαβόητος «αντιρατσιστικός» νόμος νομοθετήθηκε για να διασφαλιστούν η βουβαμάρα και ο φόβος των υπό αφανισμό Ελλήνων, για να τελείται απρόσκοπτα η εθνοκτονία σε βάρος μας. Αυτό είναι ένα από τα εργαλεία του κράτους, το οποίο ως τώρα έχει χρησιμοποιηθεί για να μην τολμούν να εκφράζουν τη γνώμη τους οι Ελληνες για το μεταναστευτικό ζήτημα, την εγκληματικότητα και την εκστρατεία του εθνικού και του θρησκευτικού αποχρωματισμού που πραγματοποιείται από τους γνωστούς κύκλους ήδη από τη δεκαετία του ’80.

Τώρα, η ειρωνεία της τύχης. Οι φανατικοί υποστηρικτές του «αντιρατσιστικού» νόμου αρχίζουν και «λούζονται» τις συνέπειές του. Η Εισαγγελία Πρωτοδικών της Αθήνας προχώρησε στην άσκηση ποινικής δίωξης σε βάρος της Ελένης Γιαννακοπούλου, διευθύνουσας συμβούλου του Εθνικού Οργανισμού Πιστοποίησης Προσόντων και Επαγγελματικού Προσανατολισμού (ΕΟΠΠΕΠ) για προσβολή θρησκεύματος και παραβίαση του αντιρατσιστικού νόμου! Η κυρία Γιαννακοπούλου καταγγέλθηκε από υφισταμένους της ότι είχε πετάξει την εικόνα της Παναγίας στα σκουπίδια!

Είναι δίκαιη και ορθή η ενέργεια της Δικαιοσύνης, αλλά είναι επίσης προφανές ότι ο «αντιρατσιστικός» νόμος πρέπει να καταργηθεί. Δεν χωρά σε ελεύθερες κοινωνίες νομοθεσία τύπου οργουελιανού «1984». Η προσβολή θρησκεύματος, άλλωστε, διωκόταν ποινικά και πριν από τον «αντιρατσιστικό»...

dimokratianews.gr, 02.11.2017

http://aktines.blogspot.gr