σε όσους περνούν δύσκολες καταστάσεις στη ζωή τους.
Δώσε υγεία στους αρρώστους
και χαρά στους λυπημένους. Αμήν!
ΑΝ ΒΙΑΖΕΣΑΙ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ, ΑΡΧΙΣΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ. ΕΙΝΑΙ Ο ΣΥΝΤΟΜΟΤΕΡΟΣ ΔΡΟΜΟΣ.
Μεγαλυνάριον
Αρχάγγελοι, Άγγελοι καί Αρχαί, Δυνάμεις καί Θρόνοι, Κυριότητες, Σεραφείμ, σεπταί Εξουσίαι καί Χερουβείμ οί θείοι, υπέρ ημών τόν Κτίστην καθικετεύσατε.
Γέρων Ιωσήφ Βατοπαιδινός: «...Πανάγαθε, εσύ είσαι Θεός, όλα τα ξέρεις. Με γνώριζες προτού να γεννηθώ. Γελάστηκες και με τράβηξες; Η Παναγάπη Σου το έκαμε. Αλλά τώρα, να που γλίστρησα και δεν μπορώ. Παρακαλώ την αγάπη Σου, αφαίρεσε από πάνω μου αυτό το πάθος που με εμποδίζει...» Είναι αδύνατο να μην ακούσει!
Άγιος Ανδρέας Κρήτης: Απόσπασμα από το Μεγάλο Κανόνα
«Ψυχή μου, ψυχή μου, ανάστα, τί καθεύδεις; Τα ο τέλος εγγίζει, και μέλλεις
θορυβείσθαι· ανάνηψον ουν, ίνα φείσηταί σου Χριστός ο Θεός, ο πανταχού παρών
και τα πάντα πληρών».
«Ψυχή μου, ψυχή μου, ξύπνα! Γιατί κοιμάσαι ακόμη; Πλησιάζει το τέλος της
ζωής σου και θα ταραχτείς, γιατί θα βρεθείς ανέτοιμη. Ξύπνα λοιπόν και ετοιμάσου.
Στολίσου με τις αρετές των καλών έργων, που δίδαξε ο Κύριος ημών Ιησούς
Χριστός, για να σε λυπηθεί Εκείνος, που είναι ο πανταχού παρών και τα πάντα
πληρών».
Κύριε, Σύ ξέρεις τις πληγές μου
Κύριε, Σύ ξέρεις τις πληγές μου. Ξέρεις όμως και την προσπάθειά μου. Το όνομά Σου στα χείλη μου το έχω συχνά. Και η επίκληση αυτή κάνει θαύματα. Γλυκύτατε Ιησού, βοήθησέ με να Σου κουβεντιάζω πιο συχνά. Όταν μου έρχεται το κύμα του κακού τότε να Σου κουβεντιάζω πιο πολύ για να περνά η μπόρα. Κι αν τα κύματα με βρέξουν, και με βρέχουν συχνά, Σύ μην αφήσεις τη βάρκα μου να τσακιστεί.
Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης: Ποθεί η ψυχή μου τον Θεό και Τον ζητώ, με δάκρυα. Εύσπλαχνε Κύριε, Σύ βλέπεις την πτώση μου και τη θλίψη μου. Ταπεινά όμως παρακαλώ το έλεός Σου: Χορήγησέ μου, του αμαρτωλού, την χάρη του Αγίου Σου Πνεύματος. Η θύμησή της οδηγεί το νου μου να ξαναβρή την ευσπλαχνία Σου. Κύριε, δώσε μου πνεύμα ταπεινώσεως, για να μη ξαναχάσω τη χάρη Σου και ξαναρχίσω να την θρηνώ, όπως θρηνούσε ο Αδάμ για τον παράδεισο και τον Θεό.
Καὶ σὲ μεσίτριαν ἔχω, πρὸς τὸν φιλάνθρωπον Θεόν, μή μου ἐλέγξῃ
τὰς πράξεις, ἐνώπιον τῶν Ἀγγέλων, παρακαλῶ σε, Παρθένε, βοήθησόν μοι ἐν τάχει.
Παναγία, η μάνα των Αγιορειτών
Ήταν ένα γεροντάκι που μόλις άκουγε τ’ όνομα της Παναγίας έκλαιγε σαν μικρό παιδί.
Ήταν ένας Καυσοκαλυβίτης που όποτε γύριζε πλευρό τη νύχτα έψελνε το «Άξιον εστί».
Ήταν ένας Γρηγοριάτης ηγούμενος πού ΄χε «φάει» την εικόνα Της από τους πολλούς ασπασμούς.
Ήταν ένας Νεοσκητιώτης που παρακαλούσε όποιον έβλεπε να μιλήσει, να γράψει, να εκδώσει, ό,τι υπήρχε για την Παναγία.
Ήταν ένας μακαρίτης Ιβηρίτης που έπασχε από αγάπη προς την Πορταΐτισσα.
Ένας Φιλοθεΐτης έλεγε: «Έχομεν βεβαίας τας ελπίδας εις την Γλυκοφιλούσαν»
Παναγία• η μάνα των Αγιορειτών.
Η Παναγία. Πάνω απ’ όλες τις Αγίες.
Μητέρα Θεού και ανθρώπων.
Η καλύτερη παραμυθία.
Η πιο σίγουρη πρέσβειρα των πιστών.
Η πιο ταπεινή, η πιο καλή, η πιο σεμνή,
η πιο υπάκουη, η πιο υπομονετική,
η σιωπηλή, η γενναία, η πρώτη, η βασίλισσα,
η Κυρία, η Έφορος, η Οικονόμισσα,
η φωτοφόρος νεφέλη και μανναδόχος στάμνα.
Χαρά να την αντικρύσεις.
Ευχαρίστηση να την επικαλείσαι.
Ευλογία να σ’ επισκέπτεται.
Ελπίδα βέβαιη να την παρακαλάς.
Βοήθεια μεγάλη η σκέπη της.
Πού να βρεις τα ωραία λόγια να την εγκωμιάσεις; Πόσο φτωχή είναι η γλώσσα για τα μεγάλα ονόματα;
Πόσο έχει φθαρεί η γλώσσα από
την κατάχρηση.
Έτσι σιωπάς και τα λες όλα.
Όπως σιωπηλή ακολουθούσε παντού
τον αγαπητό Υιό Της.
Μέχρι Σταυρού.
Αθωνίτισσα Θεοτόκε, το ακοίμητο κανδήλι,
το αγνό κερί, οι Χαιρετισμοί, η Παράκληση,
το Θεοτοκάριο,
τα Θεοτόκια δεν σου αρκούν.
Μήτε γονυκλισίες και τάματα και προσφορές
και κομποσχοίνια.
Την καθαρότητα της καρδίας ζητάς
για νάλθει ο Υιός σου να κατοικήσει
και να φέρει Θεοτόκες και Θεοφόρες
ώρες αγίας θεοψίας και φωτοχυσίας…
Μητέρα του Θεού, μητέρα των ανθρώπων,
μητέρα του πόνου, μητέρα της αγωνίας,
μητέρα των θλιβομένων, σύντροφε των μονομάχων του Θεού, των καλογέρων.
Όπως και να το κάνουμε είναι ανώτερες ψυχές
οι Αγιορείτες, αφού επέλεξαν ν’ αφοσιωθούν μόνιμα στην Αθωνίτισσα Θεοτόκο.
Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς•
του Άξιον εστί του πάνσεπτου ναού του Πρωτάτου της πρωτεύουσας των Καρυών,
της Κουκουζέλισσας της Μεγίστης Λαύρας,
της Βατοπεδινής Εσφαγμένης,
της Πορταΐτισσας των Ιβήρων,
της Τριχερούσης του Χιλιανδαρίου,
του Ακαθίστου της Διονυσίου,
της Φοβεράς Προστασίας του Κουτλουμουσίου, της Γερόντισσας του Παντοκράτορος,
της Γοργοϋπηκόου της Δοχειαρίου,
της Μυροβλύτισσας του Αγίου Παύλου,
της Οδηγήτριας του Ξενοφώντος
της Γλυκοφιλουσης της Φιλοθεου
και τόσες άλλες, σ’ εκκλησίες
και παρεκκλήσια, κελλιά και καλύβια…
«Αθωνικό απόδειπνο»
του Μοναχού Μωϋσέως Αγιορείτου