Ο ΨΑΛΤΗΣ ΜΑΣ, Ο "ΚΥΡΙΕ ΕΛΕΗΣΟΝ" (Ο ΔΙΚΑΙΟΣ ΧΩΡΙΚΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΚΑΡΛΙΚΟΒΑ)!

Ο ΨΑΛΤΗΣ ΜΑΣ, Ο "ΚΥΡΙΕ ΕΛΕΗΣΟΝ"

(Ο ΔΙΚΑΙΟΣ ΧΩΡΙΚΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΚΑΡΛΙΚΟΒΑ)

Π. Στέφανος Αναγνωστόπουλος

Κάπως έτσι περίπου θά ήταν καί ο μπαρμπα - Νικόλας ο ψάλτης, ο "Κύριε Ελέησον". Διηγείται ο πατηρ Στέφανος Αναγνωστόπουλος τον αγιασμένο βίο ενός λαϊκού που έζησε στη Δράμα...

"...Χριστιανοί μου, εργασία πνευματική με την ταυτόχρονη πρακτική εφαρμογή των Ευαγγελικών εντολών, μας δίδει η παρακάτω αληθινή ιστορία, του μπαρμπα Νικόλα του ψάλτου από την Καρλίκοβα της Δράμας.
Υπήρχε ένας χωρικός γύρω στο 1930, και ήταν και ψάλτης στο χωριό, αλλά ψάλτης πρακτικός. Αυτός λοιπόν πήγαινε κάθε πρωί στην εκκλησία και το βράδυ στον εσπερινό και βοηθούσε τον παπά.
Άφηνε όποια δουλειά είχε, είτε στα χωράφια, είτε οπουδήποτε αλλού και πήγαινε. Ήτο φιλόξενος, ελεήμων. Όποιος χωρικός αρρώσταινε πήγαινε αυτός σαν οργώσει το χωράφι του, να το σπείρει, να το θερίσει, να του μαζέψει τα ξύλα για το χειμώνα, άμα ήταν άρρωστος και δεν μπορούσε.
Εκείνα τα χρόνια εύκολα χήρευαν οι άνθρωποι, είτε από την γυναίκα, που πέθαινε πάνω στις γέννες, είτε από πρόωρες ασθένειες στους άνδρες. Παντού και πάντοτε ο μπαρμπα Νικόλας βοηθούσε. Όποιος έκτιζε μάνδρα ή σπίτι πήγαινε και τον βοηθούσε. Έτρεχε και στο μαραγκό και στο σιδερά για δωρεάν βοήθεια, - αυτούς που έκαναν τις ρόδες από τους αραμπάδες εκείνης της εποχής.
Ο καλός Σαμαρείτης λοιπόν σε όλους τους κατοίκους του χωριού. Και συνεχώς έψελνε. Ό,τι κι αν έκανε όλη την ημέρα έψελνε. Γλυκαινόταν δε πάρα πολύ όταν εκατοντάδες φορές έλεγε το «Κύριε ελέησον» σ’ όποιον ήχο νόμιζε ότι μπορούσε να το πει. Αλλά έλεγε το «Κύριε ελέησον». «Κύριε ελέησον», «Κύριε ελέησον».
Γι’ αυτό τον είχαν βαφτίσει οι χωρικοί ο «μπαρμπα Νικόλας ο Κύριε ελέησον». Τι καλά να μας δίναν και μας ένα τέτοιο όνομα !... Ήταν δε περίπου πενήντα ετών.
Ένα βράδυ λοιπόν, όπως έκανε ολονύκτια προσευχή, βλέπει ξαφνικά να ανοίγουν τα ουράνια, να κατεβαίνουν άγγελοι και να του βάζουν, ουράνιο στεφάνι στο κεφάλι. Ο άνθρωπος είχε γαλήνη, ειρήνη, και θεϊκή ακατάληπτη ευτυχία μέσα του. Αλλά είχε την απορία. Ποιος πάνω, τι ήταν αυτό, και ποιος είμαι εγώ; Και πως γίνεται αυτό; Άντε δε βαριέσαι, όνειρο ήταν, θα περάσει.
Φαίνεται αποκοιμήθηκα και το είδα έτσι. Την άλλη νύχτα κάνει πάλι προσευχή, πάλι το ίδιο θεϊκό όραμα. Την τρίτη ημέρα το ίδιο, την τετάρτη ημέρα το ίδιο, μα λέει, πρέπει να πάω να το πω στον παπα Μιχάλη.
Τρέχει λοιπόν του λέει παπά, το πρωί μετά την ακολουθία του όρθρου, το και το μου συμβαίνει.
-- Τι να σου πώ, του λέει. Ίσως είναι του Θεού, ίσως είναι και του διαβόλου. Ε, ξέχασέ το καλύτερα, κάνε τη δουλειά εσύ, πήγαινε στο σπίτι σου, τούπε καλά πράγματα, αλλά φεύγοντας όμως είπε μέσα του ο παπα Μιχάλης, βρέ και μπας και από το πολύ ψάλσιμο και το πολύ διάβασμα που κάνει ο μπαρμπα Νικόλας του σάλεψε το μυαλό και τον τρέλανε ο διάολος; Μάλλον δε θάναι καλά, ας ψέλνει, αλλά καλά δεν θάναι. Μπορεί νάναι καλός άνθρωπος, να τρέχει εδώ, να τρέχει από κει, αλλά φαίνεται τον πήρε τούμπα η τρέλα.
Δεν πέρασαν μερικές ημέρες και αρρωσταίνει ο «μπαρμπα Νικόλας ο Κύριε ελέησον». Το πρώτο πράγμα που ζήτησε ήταν να εξομολογηθεί στον παπα-Μιχάλη και να κοινωνήσει των Αχράντων Μυστηρίων. Μέχρι την τελευταία του στιγμή, έδινε τις καλές του χριστιανικές και πατρικές συμβουλές, όλες γεμάτες από αγάπη και θεία ευλογία. Και προς τα παιδιά του και προς όλους εκείνους που τον επισκέπτονταν.
Σε λίγες μέρες πέθανε. Κι όταν πέθανε όλο το χωριό βρέθηκε στην κηδεία του, γιατί ήξεραν την καλοσύνη του και γιατί πληροφορήθηκαν τις κρυφές του ελεημοσύνες, και σχεδόν όλες του τις κρυφές προσφορές, αγρυπνίες, προσευχές, συνδρομές και τα λοιπά. Όλο το χωριό πήγε στην κηδεία του. Και τον έθαψαν με πολλή συγκίνηση μακαρίζοντας την αγία του ζωή, παρά τις επιφυλάξεις του παπα Μιχάλη.
Ύστερα από δύο ακριβώς χρόνια, πέθανε ο πατέρας του παπα Μιχάλη. Σε ηλικία ενενήντα δύο ετών. Ο ιερεύς με δυο συγγενείς, μετέβησαν στο νεκροταφείο του χωριού κατά τις δέκα η ώρα το πρωί, και άρχισαν να σκάβουν ένα λάκκο δίπλα στον τάφο του «μπαρμπα Νικόλα του Κύριε ελέησον».
Όσο έσκαβαν και κατέβαιναν προς τα κάτω από το πλάι και από την μεριά του τάφου του μπαρμπα Νικόλα, άρχισε να βγαίνει μια παράξενη ευωδία πολύ γλυκειά, σαν να υπήρχαν χιλιάδες λουλούδια με έντονη μυρουδιά, μυρίπνοα ουράνια άνθη, τόση άρρητη ευωδία έβγαινε από κει μέσα.
Συγκλονίστηκε ο παπα Μιχάλης και είπε φωναχτά: «Τον αδίκησα τον άνθρωπο, αυτός πράγματι ήταν άγιος, σαν τους Αγίους που προσκυνάμε στην Εκκλησία». Και φεύγοντας για το σπίτι του το διέδωσε παντού.
Άρχισαν αμέσως να καταφθάνουν οι χωρικοί, άνδρες και γυναίκες, μικροί και μεγάλοι, οι περισσότεροι όμως από περιέργεια, για να δουν τι το παράξενο συμβαίνει. Όταν όμως έφταναν στον τάφο, θαύμαζαν έκπληκτοι, την πρωτοφανή ευωδία που εξήρχετο τόσο άφθονη από τον τάφο του «μπαρμπα Νικόλα του Κύριε ελέησον» και δε χόρταιναν να την απολαμβάνουν δοξάζοντας τον Θεό του διδόναι τοιαύτα τοις ανθρώποις.
Αυτά είναι τα θαυμάσια της πίστεώς μας, και της αληθινής κατά Χριστόν, ζωής, προσφοράς και θυσίας. Πρώτα ο πνευματικός αγώνας, πρώτα η πρακτική τήρησις των εντολών και δη της αγάπης, μαζί με την συμμετοχή στα πανάγια μυστήρια, την αδιάλειπτη προσευχή και το ταπεινό φρόνημα, και ύστερα οι αμοιβές, και τα δώρα του Αγίου Θεού.
Η ιστορία του κεχαριτωμένου αυτού απλού χριστιανού, του «μπαρμπα Νικόλα του Κύριε ελέησον» χριστιανοί μου, μας φανερώνει τις πιο μεγάλες αλήθειες της πίστεώς μας. Προηγείται η εφαρμογή του θελήματος του Θεού. Η πράξις και τα έργα των Ευαγγελικών εντολών.
Η Συμμετοχή στα μυστήρια. Και ύστερα ακολουθεί η ενέργεια της προσευχής στην καρδιά. Αν δεν αιχμαλωτίζουμε καθημερινά παν νόημα στην υπακοή του Χριστού, και κάθε σκέψη μας και κάθε ενέργεια της ζωής μας σ’ αυτήν την υπακοή, οι προσευχές μας θα είναι άκαρπες, στείρες και μουχλιασμένες.

dogma.gr

ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΙΝΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΠΑΝΕ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ

Στο παρελθόν έγιναν πολλές  προσπάθειες να φέρουν την κάρτα του πολίτη για να  διευκολύνουν τον καημένο τον πολίτη!!

Σήμερα που ο καθημαγμένος  Λαός πεινάει εξ αιτίας των μνημονιακών πολιτικών των προηγούμενων κυβερνήσεων… εξαιτίας της ανθρωπιστικής κρίσης που δημιουργήσανε οι διεθνείς τοκογλύφοι και τα ντόπια λαμόγια… όλα τα ηλεκτρονικά  συστήματα των κρατικών υπηρεσιών έχουν εναρμοσθεί – συντονιστεί με τον καλύτερο τρόπο για να λειτουργήσει η κάρτα διευκόλυνσης.

Το ερώτημα είναι γιατί τώρα οι κάρτες που ο κόσμος ξέμεινε από χρήματα και ο κοσμάκης στρέφεται στα συσσίτια;  Άραγε γιατί τώρα που ο Λαός πεινάει …

ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ

Έρχεται η Κάρτα του Πολίτη για όλες τις παροχές πρόνοιας

Την θεσμοθέτηση της Κάρτας του Πολίτη ανακοίνωσε ο υπουργός Οικονομικών σε συνέντευξη που παραχώρησε στον ΑΝΤ1. Η κάρτα αυτή θα δίνει όπως έκανε γνωστό ο κ. Βαρουφάκης, πρόσβαση σε μια σειρά από προνοιακές υπηρεσίες στους μη έχοντες χωρίς να στιγματίζονται κοινωνικά 

Η Κάρτα περιλαμβάνεται και στην λίστα Βαρουφάκη που εγκρίθηκε προ ημερών απο το Eurogroup στο πλαίσιο της συμφωνίας με τους εταίρους εντός των μέτρων για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης

που δεσμεύτηκε η κυβέρνηση απέναντι στους δανειστές να υλοποιήσει το επόμενο τετράμηνο ώστε να δοθεί η παράταση του ελληνικού προγράμματος για ένα τετράμηνο.

Ο κ. Βαρουφάκης έκανε γνωστό σχετικά με την θέσπιση της έξυπνης κάρτας του πολίτη ότι θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως ταυτότητα για την πρόσβαση στο εθνικό σύστημα υγείας (ΕΣΥ) για την πρόσβαση ανασφάλιστων στις παροχές υγείας, καθώς και για την πρόσβαση στο πρόγραμμα κουπονιών τροφίμων αλλά και άλλες παροχές στο πλαίσιο των μέτρων αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης. Με την κάρτα είπε ο κ. Βαρουφάκης ο Πολίτης θα πηγαίνει στο Σούπερ μάρκετ και όχι στα κοινωνικά παντοπωλεία να προμηθεύεται τις προνοιακές παροχές που θα του παρέχει το κράτος χωρίς να στιγματίζεται κοινωνικά αφου δεν θα χρειάζεται να απευθύνεται στις κοινωνικές δομές που έχουν δημιουργηθεί για την αντιμετώπιση της κρίσης. 

Ο κ. Βαρουφάκης αναφέρθηκε και σχετικά με το ζήτημα στο τι κάνει η Γερμανία και το κράτος Πρόνοιας που έχει ενώ ανέφερε ότι οι Γερμανοί θέλουν η Ελλάδα να μην έχει τέτοιο κράτος

ΠΗΓΗ: ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ

Η ΑΠΟΚΟΠΗ ΤΩΝ ΠΑΠΙΚΩΝ ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΑ ΑΓΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ΣΗΜΑΝΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΤΡΟΠΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΑ

Η ΑΠΟΚΟΠΗ  ΤΩΝ ΠΑΠΙΚΩΝ ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΑ ΑΓΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ΣΗΜΑΝΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΤΡΟΠΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΑ

Του Β. Χαραλάμπους,  θεολόγου

  

Κατά την πρώτη Κυριακή των νηστειών, «ανάμνησιν ποιούμεθα της αναστηλώσεως των αγίων και σεπτών Εικόνων».  Την Κυριακή της Ορθοδοξίας, εορτάζομε την «των σεπτών Εικόνων ανόρθωσιν».  «Ιερογραφίαις Εικόνων, κεκοσμημένην καθορώντες, πάλιν την σεπτήν Εκκλησίαν», ψάλλομε στην Εκκλησία μας.

  Ένα ακόμα θέμα που πιστεύω έπρεπε να συζητείται στους διαλόγους με τους Παπικούς, είναι και η εκτροπή τους από την Αγιογραφία της Μίας Αγίας Εκκλησίας. «Η λειτουργική Εικών έχει θεολογικήν έννοιαν» λέγει ο Φώτης Κόντογλου. «Προς το πρωτότυπον φέρει, φησί Βασίλειος, τιμή η της εικόνος», ψάλλομε στην Ακουλουθία της Εορτής της Κυριακής της Ορθοδοξίας.

   Τόσες συναντήσεις άτυπες, τυπικές και…άτοπες, Ορθοδόξων και Παπικών έγιναν, και έχουν αρκεστεί δυστυχώς στα ελάσσονα.  Αντί να συζητούν περί οικολογικών ανέμων και υδάτων, ας συζητούν την ουσία των διαφορών και των αιτίων που είναι αποκομμένοι οι Παπικοί από την Εκκλησία.  Γιατί όχι μαζί με τις δογματικές και άλλες διαφορές, να συζητούν και  τις ‘’εικαστικές’’ εκτροπές των Παπικών;  Οι εκτροπές της θρησκευτικής τέχνης των Παπικών, γίνονται αντιληπτές και από Παπικούς ακόμα.  

   «Δεν έχει καμμίαν ομοιότητα με τας ζωγραφίας όπου παριστάνουν με υλικόν τρόπον κάποια πρόσωπα, ακόμα και Αγίους, όπως γίνεται εις την θρησκευτικήν τέχνην ντης Δύσεως.  Εις την λειτουργικήν εικόνα τα άγια πρόσωπα εικονίζονται εν αφθαρσία» , αναφέρει σχετικά ο Φώτης Κόντογλου.

   Την Παπική εκτροπή, από την Ορθόδοξη Αγιογραφία, είχε αναγνωρίσει και ο Πάπας Ιωάννης Παύλος ο Β΄.  Για τούτο σε εγκύκλιο του, εξ αφορμής των δώδεκα αιώνων από τη σύγκλιση της 7ης Οικουμενικής Συνόδου, είχε μιλήσει για το «ενδιαφέρον για τη θεολογία και την πνευματικότητα των εικόνων της Ανατολής».

   Οι Παπικοί μετά την αποκοπή τους από τη Μία Αγία Εκκλησία, στράφηκαν στην εξωτερική διακόσμηση των ναών τους με αγάλματα.  Ακολούθως, μετά την εκτροπή τους αυτή, προχώρησαν και στην εσωτερική διακόσμηση των ναών τους με αγάλματα.  Ιδιαιτέρως κατά την περίοδο του Μεσαίωνα και μετά, η εικαστική αυτή εκτροπή από την Ορθόδοξη εικονολογία, είχε εξαπλωθεί σε όλη τη βατικάνειο επικράτεια. Ο καθηγητής κ. Δημήτριος Τσελεγγίδης, μίλησε για «παρεκτροπή της Δυτικής Θεολογίας».  Η «παχυλότητα» στην παρουσίαση των μορφών «δήλον» εστί της εκκοσμίκευσης που ταλαιπωρεί τους Παπικούς.

    Η αποκοπή των Παπικών από τη Μία Αγία Εκκλησία, σήμανε και την ενασχόλησή τους απλά με τη εικαστική αισθητική που απλά η θεματολογία της αφορά ‘’θρησκευτικά’’ γεγονότα.  Οι λεγόμενοι ‘’δυτικοί’’ ζωγράφοι, προσπάθησαν να προσδώσουν το καλλιτεχνικόν κάλλος στη ζωγραφική τους.  Βλέποντας μια ‘’δυτική’’ νωπογραφία, απλά θαυμάζεις το μεγαλείο της άριστης καλλιτεχνικής δημιουργίας αλλά δεν προκαλεί κατάνυξη όπως η Ορθόδοξη Εικόνα. 

Η παχυλότητα των σωμάτων και η νατουραλιστική απεικόνιση προκαλεί θαυμασμό. Και μόνο το γεγονός ότι ουδείς των μεγάλων ‘’δυτικών’’ ζωγράφων δεν καλείται αγιογράφος, καταδεικνύει τον καρπό της καλλιτεχνικής προσπάθειας.  Σε ένα Ορθόδοξο όμως Ναό «ιεροπρεπώς αγαλλόμεθα», «θεώμενοι ιεροτύποις μορφώσεσι των εικόνων». 

Για την Ορθόδοξη Αγιογραφία λέγει ο Φώτης Κόντογλου : «Αι άγιαι αυταί τέχναι δεν θέλουν να στολίσουν μόνον τον ναόν με ζωγραφικήν δια να είναι ευχάριστος και τερπνός εις τους εκκλησιαζομένους…αλλά να τους ανεβάσουν εις τον μυστικόν κόσμον της πίστεως με την πνευματικήν κλίμακα…».

  Ο Γέροντας Βασίλειος Γοντικάκης  αναφέρει σχετικά : «Αν η εικόνα μας έκλεινε στην ίδια την εικόνα, το σχήμα, το χρώμα την αισθητική, την ιστορία, τον κτιστό κόσμο, θα ήταν είδωλο και δεν θα άξιζε να χυθεί τόσο αίμα για την αναστήλωσή της.  Δεν συμβαίνει όμως αυτό.  Η λειτουργική εικόνα είναι συνέπεια και καρπός της σαρκώσεως του Θεού Λόγου και μαρτυρία, οδηγός της θεώσεως του ανθρώπου».

Αν παρατηρήσει κανείς τις νωπογραφίες του Τζιότο στην  Πάδοβα, αντιλαμβάνεται την εκτροπή από την Ορθόδοξη Θεολογία της Εικόνας.  Η νατουραλιστική αρχιτεκτονική απεικόνιση του χώρου, η νατουραλιστική  απεικόνιση των κινήσεων, καθώς και των εκφράσεων των μορφών, κάνουν τελικά τον θεατή να ομιλήσει για θρησκευτική τέχνη και όχι για Αγιογραφία.

  Χαρακτηριστικό παράδειγμα  το άγαλμα του Απόλλωνα, το γνωστό (L’ Apollo del Bel Vedere), που  ο Μιχαήλ Άγγελος  αντέγραψε, για να απεικονίσει τον Χριστό Κριτή στην Cappella Sistina.

   Ένα σοβαρό πρόβλημα της νατουραλιστικής απεικόνισης, είναι και η ζωγραφική παρουσίαση των γυμνών μερών του ανθρωπίνου σώματος.  Αυτό και οι ίδιοι οι Παπικοί το αντιλήφθηκαν, γι’ αυτό η Παπική Σύνοδος του Τριδέντου που πραγματοποιήθηκε το έτος 1564, είχε αποφασίσει την κάλυψη των μερών στη νωπογραφία Δευτέρας Παρουσίας, που βρίσκεται στην Cappella Sistina και που είχε ανατεθεί στον Μιχαήλ Άγγελο, από τον Πάπα Κλήμη Ζ΄.  Η κάλυψη των μερών της Δευτέρας Παρουσίας είχε ανατεθεί στον μαθητή του Μιχαήλ Άγγελου, Ντανιέλε ντα Βολτέρα. Ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης λέγει : «Παντός εικονιζομένου, ουχ η φύσις, αλλ’ η υπόστασις εικονίζεται», καταδεικνύοντας τοιουτοτρόπως  το πνευματικό κάλλος της Ορθόδοξης Εικόνας.  Η μόνη ‘’επιτρεπτή’’ γυμνότητα για την Εκκλησία μας, είναι η γυμνότητα  από  «κατηφείας και σκότους αιρέσεως».

  Επιλογικά ας αναφέρομε αυτό που γράφει ο Φώτης Κόντογλου εις το βιβλίο του «Έκφρασις» : «Η πάντιμος τέχνη της Εικονογραφίας της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, είναι μία ιερά τέχνη και λειτουργική, όπως είναι όλαι αι εκκλησιαστικαί τέχναι, όπου έχουν σκοπόν πνευματικόν».

*Οι εντός εισαγωγικών φράσεις, είναι παρμένες από την Ακουλουθία της Εορτής της Κυριακής της Ορθοδοξίας

ΠΗΓΗ: ΑΚΤΙΝΕΣ

Ο ΑΘΕΟΣ ΚΑΙ Η ΓΡΙΟΥΛΑ

Στις δώδεκα τα μεσάνυχτα, χτύπησαν την πόρτα στην Εκκλησία. Ήταν μια γριούλα. Και ζητούσε παπά, να πάει να κοινωνήσει έναν άρρωστο.

Ο παπάς ετοιμάστηκε και βγήκε αμέσως μαζί της. Πλησιάζουν σε ένα φτωχό σπιτάκι, τύπου παράγκας.

Η γριούλα ανοίγει την πόρτα και μπάζει τον ιερέα σε ένα δωμάτιο. Και να ξαφνικά ο παπάς ευρίσκεται εκεί μόνος με τον άρρωστο.

Ο άρρωστος του δείχνει με χειρονομίες την πόρτα και σκούζει.

- Φύγε από εδώ! Ποιος σε κάλεσε; Εγώ είμαι άθεος. Και άθεος θα πεθάνω.

Ο παπάς τα έχασε.

- Μα δεν ήλθα από μόνος μου! Με κάλεσε η γριά!

- Ποια γριά; Εγώ δεν ξέρω καμιά γριά!
Ο παπάς, καθώς στέκει απέναντί του, βλέπει επάνω από το κεφάλι του αρρώστου, μια φωτογραφία με την γυναίκα πού τον κάλεσε.
Του λέει, ενώ του δείχνει το πορτραίτο.
- Να αυτή!
- Ποια αυτή, ξέρεις, τί λες, παπά; Αυτή είναι η μάνα μου. Και έχει πεθάνει χρόνια τώρα!
Για μια στιγμή πάγωσαν και οι δύο. Αισθάνθηκαν δέος. Ο άρρωστος άρχισε να κλαίει.
Και αφού έκλαψε, ζήτησε να εξομολογηθεί. Και μετά, κοινώνησε.
Η μητέρα του είχε φροντίσει από τον ουρανό, να του δείξει τον δρόμο της σωτηρίας.

π. Δημήτριος Ντούτκο,
από το βιβλίο του "Στο σταυροδρόμι", Μόσχα 1994

ΜΠΑΜΠΑ ΠΟΣΑ ΒΓΑΖΕΙΣ ΣΕ ΜΙΑ ΩΡΑ;

 ΜΠΑΜΠΑ ΠΟΣΑ ΒΓΑΖΕΙΣ ΣΕ ΜΙΑ ΩΡΑ;

Ένας πατέρας γυρίζει σπίτι από την εργασία του αργά, κουρασμένος και εκνευρισμένος, για να βρει τον πέντε ετών γιο του να τον περιμένει στην πόρτα.
-Μπαμπά, μπορώ να ρωτήσω κάτι;
-Ναι, βεβαίως, τι είναι;
-Μπαμπά, πόσα παίρνεις σε μια ώρα;
-Αυτό δεν είναι δίκη σου δουλειά, απάντησε θυμωμένος ο πατέρας.
-Θέλω ακριβώς να ξέρω. Παρακαλώ, πες μου πόσα παίρνεις σε μια ώρα;
-Εάν πρέπει να ξέρεις, παίρνω 40 ευρώ την ώρα.
-Ωχ! Μπαμπά, σε παρακαλώ, μπορείς να μου δανείσεις 20 ευρώ;
-Εάν ο μόνος λόγος που ρώτησες είναι να δανεισθείς κάποια χρήματα, για να αγοράσεις ένα ανόητο παιχνίδι ή κάποιες άλλες αηδίες, τότε να πας κατ΄ευθείαν στο δωμάτιο σου και στο κρεβάτι σου. Δεν εργάζομαι σκληρά καθημερινά για τέτοιες παιδαριώδεις επιπολαιότητες.

Το μικρό παιδί πήγε ήσυχα στο δωμάτιο του και έκλεισε την πόρτα. Ο μπαμπάς κάθισε σκεπτόμενος την ερώτηση του παιδιού και νευρίαζε όλο και περισσότερο. «Πώς τόλμησε να υποβάλει τέτοια ερώτηση, για να πάρει μόνο κάποια χρήματα;».
Μετά από μια περίπου ώρα ο μπαμπάς είχε ηρεμήσει και σκέφθηκε: «Ίσως είναι κάτι που πρέπει πραγματικά ν΄αγοράσει ο μικρός με τα 20 ευρώ. Και δεν ζητάει χρήματα πολύ συχνά».
 
Πήγε στην πόρτα του δωματίου του παιδιού και την άνοιξε.
-Κοιμάσαι, γιε μου; Ρώτησε.
-Δεν κοιμάμαι, απάντησε το αγόρι.
-Σκεφτόμουν ότι ίσως ήμουν πολύ σκληρός μαζί σου νωρίτερα. Ήταν μια μεγάλη μέρα και έβγαλα την κούραση μου σε σένα. Εδώ είναι τα 20 ευρώ που μου ζήτησες».
-Δεν κοιμάμαι, απάντησε το αγόρι.
-Σκεφτόμουν ότι ίσως ήμουν πολύ σκληρός μαζί σου νωρίτερα. Ήταν μια μεγάλη μέρα και έβγαλα την κούραση μου σε σένα. Εδώ είναι τα 20 ευρώ που μου ζήτησες». Το παιδί έτρεξε κατ΄ευθείαν επάνω του χαμογελώντας.
-Σ΄ευχαριστώ, μπαμπά, φώναξε. Κατόπιν πάει στο μαξιλάρι του και βγάζει από κάτω κάποια τσαλακωμένα χρήματα. Ο πατέρας, μόλις βλέπει ότι το παιδί έχει ήδη κάποια χρήματα, αρχίζει να νευριάζει, ενώ εκείνο αρχίζει να μετράει σιγά τα χρήματα του και κοιτάζει τον μπαμπά του, που το ρωτά:
-Γιατί θέλεις περισσότερα χρήματα, εφ΄όσον έχεις ήδη μερικά;
-Μπαμπά, έχω 40 ευρώ τώρα. Μπορώ να αγοράσω μια ώρα του χρόνου σου; Σε παρακαλώ, έλα αύριο νωρίς στο σπίτι. Θα ήθελα πολύ να φάμε μαζί.
-Γιατί θέλεις περισσότερα χρήματα, εφ΄όσον έχεις ήδη μερικά;
-Μπαμπά, έχω 40 ευρώ τώρα. Μπορώ να αγοράσω μια ώρα του χρόνου σου; Σε παρακαλώ, έλα αύριο νωρίς στο σπίτι. Θα ήθελα πολύ να φάμε μαζί.

Ο πατέρας ένοιωσε συντετριμμένος. Αγκάλιασε το μικρό γιο του και τον ικέτευσε να τον συγχωρήσει.

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΣΘΕΝΑΡΗΣ ΣΤΑΣΕΩΣ ΤΟΥ ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΙΕΡΕΜΙΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΙΚΗΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΩΣ

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΣΘΕΝΑΡΗΣ ΣΤΑΣΕΩΣ ΤΟΥ ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΙΕΡΕΜΙΑ

ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΙΚΗΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΩΣ

Λυκούργος Νάνης, ιατρός

  

Η απαράδεκτη αρχιεπισκοπική πρακτική θα πρέπει, το δίχως άλλο, να καταστεί αντικείμενο καυστικής κριτικής, στιγματισμού και ομόθυμης καταδίκης από την πλευρά των ορθοφρονούντων πιστών, κληρικών και λαϊκών. Ειδικά απ τη μεριά των συνεπισκόπων του που διαβλέπουν στην επαινετέα ενέργεια του μητροπολίτη Γόρτυνος μία έκφραση και έκφανση της αναγκαίας και επιβαλλόμενης ειλικρίνειας και παρρησίας που πρέπει να χαρακτηρίζει τις σχέσεις των εκπροσώπων της Εκκλησίας με τους αξιωματούχους της πολιτικής και της τοπικής αυτοδιοικήσεως.

    Η σθεναρή στάση του ρηθέντος επισκόπου υπενθυμίζει στην εκκλησιαστική παρεμβολή το παράδειγμα μεγάλων πατέρων και διδασκάλων της Εκκλησίας αλλά και αυτό συγχρόνων εκκλησιαστικών μορφών που με την έναντι των πολιτικών εξουσιαστών στάση τους καταξίωσαν την αυτοτέλεια του αρχιερατικού τους αξιώματος στα πλαίσια του πολιτειοκρατικού συστήματος διοικήσεως της κατ Ελλάδα Εκκλησίας που έλκει την καταγωγή του από την αλήστου μνήμης Βαυαροκρατία και που κατέστησε την Ελλαδική Εκκλησία ταπεινή θεραπαινίδα της κατ επίφασιν και κατ όνομα χριστιανικής πολιτείας.

  Ο Γόρτυνος Ιερεμίας, μαθητεύσας, από τα νεανικά του χρόνια, "παρά τους πόδας", του μακαριστού π. Αυγουστίνου Καντιώτη, εντός των κόλπων της εκλεκτής ιεραποστολικής αδελφότητος Ο ΣΤΑΥΡΟΣ που εξακολουθεί να τροφοδοτεί πνευματικά τον ελληνικό λαό, στοιχήθηκε στη γραμμή του μακαριστού του γέροντα όπως και σ αυτή του επίσης μακαριστού "λέοντος του Βορρά" Ελευθερουπόλεως Αμβροσίου των οποίων η μέχρι διωγμών πεπαρρησιασμένη στάση τους απέναντι στους εκπροσώπους του Καίσαρα τυγχάνει παγκοίνως γνωστή. Ευχόμαστε στο μητροπολίτη Γόρτυνος Ιερεμία να συνεχίσει να κινείται στην ίδια γραμμή και επ’ ουδενί να μην καμφθεί τόσο απ’ το θλιβερό γεγονός της παραπομπής του όλου ζητήματος προς συζήτηση στη ΔΙΣ όσο και από τις ελεεινές επιθέσεις που του επιφυλάσσονται από διαφόρους κύκλους, δημοσιογραφικούς και μη! Όσο για τον κ. Ιερώνυμο τον συλλυπούμαστε για την κατόπιν παρεμβάσεως της γνωστής και μη εξαιρετέας κας Κωνσταντοπούλου απόφασή του! Δε φθάνει που η λεγόμενη ΔΙΣ έφθασε να συνεδριάζει τρις μηνιαίως (θα μαλλιάσει η γλώσσα μας να το φωνάζουμε), δε φθάνει που ασχολείται με δευτερεύοντα και επουσιώδη θέματα εισάγει και από πάνω προς συζήτηση (ουσιαστικά με τη διαδικασία του κατεπείγοντος) το θέμα που προέκυψε με το μητροπολίτη ενώ θα έπρεπε να του απονεμηθούν πανηγυρικά απ’ τον αρχιεπίσκοπο, στον οποίο προσέφυγε διαμαρτυρόμενη και "κλαυθμηρίζουσα" η προρρηθείσα εθνομήτηρ, τα αναγκαιούντα και επιβαλλόμενα εύσημα.

ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ: ΟΧΙ, ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ, ΤΟ ΞΕΡΕΙ ΚΙ Ο ΘΕΟΣ!

Όσιος Πορφύριος: Ὄχι, παιδί μου· τὸ ξέρει κι’ ὁ Θεός!

Μιὰ μέρα, ὁ Γέροντας Πορφύριος πῆρε τρία πνευματικά του παιδιά, γιὰ νὰ τελέσει ἕναν Ἑσπερινὸ σὲ κάποιο μοναστήρι. Ἀρχικά, εἴπανε νὰ πᾶνε μὲ τὰ πόδια· ἀφοῦ, ὅμως, περπάτησαν κάποια ἀπόσταση καὶ ἐπειδὴ ὁ Γέροντας ἦταν κουρασμένος, ἀπoφάσισαν νὰ πάρουν ΤΑΞΙ. Ἀμέσως φάνηκε ἕνα ΤΑΞΙ καὶ τὰ πνευματικά του παιδιὰ εἶπαν νὰ τοῦ κάνουν νεῦμα νὰ σταματήσει. - Θὰ σταματήσει μόνος του ὁ ὁδηγός· ἀλλὰ ὅταν μποῦμε μέσα, μὴ μιλήσει κανένας στὸν ὁδηγό. Μόνον ἐγὼ θὰ τοῦ μιλάω, εἶπε ὁ Γέροντας Πορφύριος.

Πράγματι, σταμάτησε χωρὶς νὰ τοῦ κάνουν νεῦμα. Μόλις ξεκίνησε, ἄρχισε ὁ ὁδηγὸς τοῦ ΤΑΞΙ νὰ καταφέρεται ἐναντίον τῶν κληρικῶν καὶ νὰ τοὺς κατηγορεῖ γιὰ 1002 πράγματα. - Ἔτσι δὲν εἶναι βρὲ παιδιά; Τί λέτε κι’ ἐσεῖς; ἔλεγε ὁ ὁδηγὸς τοῦ ΤΑΞΙ στὰ παιδιά, ἀλλὰ ἐκεῖνα, ὅμως, «τσιμουδιά», κατὰ τὴν ἐντολὴ τοῦ Γέροντος Πορφυρίου. Ἀφοῦ, λοιπόν, εἶδε καὶ ἀποεῖδε ὅτι δὲν τοῦ ἀπαντοῦσαν τὰ παιδιά, στράφηκε στὸ Γέροντα: -Ἔτσι δὲν εἶναι παππούλη; Τί λὲς κι’ ἐσύ; Δὲν εἶναι ἀλήθεια αὐτὰ τὰ πράγματα ποῦ τὰ γράφουν κι οἱ ἐφημερίδες; Τοῦ λέει, τότε, ὁ Γέροντας Πορφύριος: -Παιδί μου, θὰ σοῦ πῶ μιὰ μικρὴ ἱστορία. Θὰ σοῦ τὴν πῶ μία φορά· δὲν θὰ χρειαστεῖ δεύτερη. Ἦταν ἕνας ἄνθρωπος ἀπὸ τὸ τάδε μέρος (τὸ ἀνέφερε), ποὺ εἶχε ἕναν ἡλικιωμένο γείτονα, ὁ ὁποῖος εἶχε ἕνα μεγάλο κτῆμα. Μια νύχτα, τὸν σκότωσε καὶ τὸν ἔθαψε.
Στὴ συνέχεια, μὲ διάφορα πλαστὰ χαρτιά, πῆρε τὸ χτῆμα τοῦ γείτονά του καὶ τὸ πούλησε. Καὶ ξέρεις τί ἀγόρασε μὲ τὰ χρήματα τὰ ὁποῖα πῆρε πουλώντας αὐτὸ τὸ χτῆμα; Ἀγόρασε ἕνα… ΤΑΞΙ!!! Ὁ ὁδηγός, συγκλονισμένος, σταματᾶ στὴν ἄκρη τοῦ δρόμου. -Μὴν πεῖς τίποτε παππούλη· μόνο ἐγὼ κι’ ἐσὺ τὸ ξέρουμε… -Ὄχι, παιδί μου· τὸ ξέρει κι’ ὁ Θεός! Καὶ νὰ φροντίσεις ἀπὸ ἐδῶ καὶ μπρὸς ν’ ἀλλάξεις ζωή!

ΓΙΑΤΙ ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ ΝΗΣΤΕΥΟΥΜΕ ΤΟ ΛΑΔΙ ΚΑΙ ΤΑ ΨΑΡΙΑ ΑΛΛΑ ΤΡΩΜΕ ΕΛΙΕΣ ΚΑΙ ΑΥΓΟΤΑΡΑΧΟ;

Ἀπαντᾶ ὁ ἀείμνηστος καθηγητής τῆς Λειτουργικῆς Ἰω. Φουντούλης 
 

Ἡ παλιά καί ἀληθινή νηστεία συνίσταται στήν πλήρη ἀποχή τροφῆς ἤ στήν ξηροφαγία. Ἐπειδή ὅμως αὐτή δέν εἶναι δυνατόν νά τηρηθεῖ στίς μεγάλες περιόδους τῶν νηστειῶν τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους, λόγῳ δύσκολων συνθηκῶν ζωῆς ἤ ἔλλειψης ζήλου, ἔχουν στήν πράξη ἐπινοηθεῖ διάφορες διευκολύνσεις, ὥστε νά εἶναι δυνατή ἡ ἐφαρμογή τῆς νηστείας ἀπό ὅλους τούς πιστούς.

Στήν ἀρχαία ἐποχή οἱ χριστιανοί μετά τήν ἐνάτη ὥρα (3 μ.μ.) τῶν νηστήσιμων ἡμερῶν κατέλυαν μόνο νερό καί ψωμί. Σιγά-σιγά ὅμως ὄχι μόνο ἡ διάρκεια τῆς ὁλοκληρωτικῆς ἀποχῆς ἀπό τροφή περιορίστηκε στά συνηθισμένα καί στίς ἄλλες μέρες ὅρια γι᾿ αὐτό μετατέθηκαν καί οἱ Ἑσπερινοί τῆς Τεσσαρακοστῆς καί οἱ Προηγιασμένες τό πρωί ἀλλά καί ἄλλα εἴδη τροφῶν ἄρχισαν νά χρησιμοποιοῦνται, ὅπως οἱ καρποί, τά ὄσπρια, τά ὀστρακόδερμα, τά μαλάκια κ.ο.κ.

Μέσα στά πλαίσια αὐτά μπορεῖ νά κατανοηθεῖ καί τό ὅτι τρῶμε ἐλιές κατά τίς ἡμέρες πού δέν τρῶμε λάδι, καί αὐγοτάραχο κατά τίς ἡμέρες πού ἀπέχουμε ἀπό ψάρια. Γιά τό πρῶτο μποροῦμε νά ἐπικαλεστοῦμε τό λόγο ὅτι οἱ ἐλιές τρώγονται ὡς καρπός, ἐνῶ ἡ ἀπαγόρευση τοῦ λαδιοῦ ἀφορᾶ στά φαγητά πού παρασκευάζονται μέ λάδι. Γιά τό δεύτερο ἡ δικαιολογία εἶναι λιγότερο εὔλογη, ἀφοῦ δέν ἰσχύει τό ἴδιο γιά τό γάλα ἤ τά αὐγά, ἀλλά καί αὐτά ἀπαγορεύονται κατά τίς νηστεῖες μας ὡς «καρπός... καί γεννήματα ὧν ἀπεχόμεθα» κατά τόν 56ο κανόνα τῆς Πενθέκτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Γνωρίζω πάντως εὐλαβεῖς χριστιανούς πού κατανοοῦν ὅτι πρόκειται γιά «οἰκονομία», καί κατά τίς ἡμέρες τῶν μεγάλων νηστειῶν, ὅπως καί τήν παραμονή πού θά κοινωνήσουν, ἀπέχουν καί ἀπό ἐλιές καί ἀπό αὐγοτάραχο. 

Εἶναι ἀλήθεια πώς αὐτή τήν ἐρώτηση τήν ἀκοῦμε συχνά ἀπό καλοπροαίρετους πιστούς καί συχνότερα ἀπό μερικούς πού εἰρωνεύονται τίς νηστεῖες. Θά μποροῦσε καί στίς δύο περιπτώσεις νά ὑπογραμμιστεῖ ἡ ἐλαστικότητα καί τό φιλάνθρωπο τῶν σχετικῶν ἐθίμων καί τῶν κανόνων τῆς Ἐκκλησίας, πού δέν ἔχουν σκοπό νά ἐξοντώσουν τούς ἀνθρώπους, ἀλλά νά τούς βοηθήσουν νά ἀσκηθοῦν στήν ἐγκράτεια καί νά κυριαρχήσουν στά πάθη τους. Ἄν τούς σκανδαλίζουν οἱ τροφές αὐτές, μποροῦν νά ἀπέχουν ἀπό αὐτές χωρίς κατά τόν ἀπόστολο νά ἐξουθενώνουν τούς «ἐσθίοντας» ἤ νά «κρίνουν» (Ρω 14,3) τήν Ἐκκλησία γιά τήν φιλάνθρωπη τακτική της. Τό νά ἀναλάβει ἡ Ἐκκλησία ἀγώνα γιά τήν ἐκκαθάριση τῶν σχετικῶν μέ τή νηστεία ἐθίμων καί τῶν τροφῶν πού τρώγονται ἤ ὄχι σ᾿ αὐτήν, οὔτε τοῦ παρόντος εἶναι οὔτε μπορεῖ νά μείνει πάντοτε μέσα στά ὅρια τῆς σοβαρότητος.Ἐκεῖνο πού πρωτεύει εἶναι ὁ τονισμός τῆς ἀνάγκης τῆς νηστείας καί τῆς πνευματικῆς ὠφέλειας πού προέρχεται ἀπ᾿ αὐτή, καθώς καί ἡ προσπάθεια γιά τήν κατά τό δυνατόν συμμόρφωση τῶν πιστῶν στίς σχετικές ἐκκλησιαστικές διατάξεις, πού ἀρκετά ἔχουν ἀτονήσει στίς μέρες μας.

Η ΕΥΑΡΕΣΤΗ ΣΤΟ ΘΕΟ ΝΗΣΤΕΙΑ

Η ευάρεστη στο Θεό νηστεία

“Νηστεία αληθής η των κακών αλλοτρίωσις...”

Γράφει ο Κων/νος Χαρ. Κορλός, θεολόγος

   Η αγία μας Εκκλησία έχει καθιερώσει κατά τη διάρκεια του έτους νηστείες (της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, των Χριστουγέννων, του Δεκαπενταύγουστου, των Αγίων Αποστόλων, της Τετάρτης και της Παρασκευής).

   Η λέξη νηστεία (νη-στερητικό+εσθίω) σημαίνει την εκούσια αποχή υγιών ανθρώπων για μια ή περισσότερες μέρες από ορισμένες ή όλες τις τροφές, με σκοπό την άσκηση του σώματος και της θέλησης που επιβάλλει η θρησκευτική πίστη ή σαν ένδειξη σεβασμού προς τις γιορτές και τους αγίους.

   Θεσμός πανάρχαιος η νηστεία ανάγει την αρχή της στον κήπο της Εδέμ. Είναι η πρώτη εντολή του δημιουργού προς τους πρωτοπλάστους: “... από του καρπού... ού φάγεσθε...” Μεγάλοι άνδρες της Παλαιάς Διαθήκης νήστεψαν πριν αναλάβουν μια μεγάλη θεία αποστολή: Ο Μωϋσής νήστεψε πριν πάρει τον Δεκάλογο από το Θεό, ο προφήτης Ηλίας συνδύαζε τη νηστεία με την προσευχή και οι προφήτες γενικά καλούσαν το λαό σε μετάνοια με ταπείνωση, νηστεία και προσευχή.

   Στην Καινή Διαθήκη ο ίδιος ο Κύριος νήστεψε 40 μέρες πριν αντιμετωπίσει τους πειρασμούς στην έρημο και πριν αναλάβει τη δημόσια κοσμοσωτήρια δράση του. Οι Απόστολοι και οι πρώτοι χριστιανοί νήστεψαν, χρησιμοποιώντας τη νηστεία ως μέσο για άσκηση και για αποτελεσματικότερη προσευχή (“νηστεύσαντες και προσευξάμενοι...”. Η Εκκλησία από πολύ νωρίς καθιέρωσε, όπως προαναφέραμε, νηστείες, μικρές στην αρχή και αργότερα μεγαλύτερες και αυστηρότερες, καθώς άρχισε να εμφιλοχωρεί το κοσμικό πνεύμα.

Αξία - σκοπός της νηστείας

   Η νηστεία είναι μέσο και όχι σκοπός. Μπορεί, σε συνδυασμό με άλλα πνευματικά αγωνίσματα, να οδηγήσει στον αγιασμό και στη θέωση. Η νηστεία αποβλέπει στην αποδοτικότερη και ευπρόσδεκτη, από το Θεό προσευχή, στον εξαγνισμό της σάρκας και την υποταγή του σαρκικού – σαρκολατρικού φρονήματος στο πνεύμα και στο φρόνημα του πνεύματος, στην πνευματική ζωή.

   Η νηστεία, ως αποχή για ορι- σμένο χρονικό διάστημα από λιπαρές τροφές, έχει ως σκοπό να μας απαλλάξει από τη μέριμνα για ικανοποίηση της κοιλίας και να στρέψει την προσοχή μας προς πνευματικά και ηθικά αγωνίσματα, για επίτευξη της αγιότητας. Να μας συνηθίσει σ' έναν ανώτερο τρόπο ζωής που ταιριάζει στον άνθρωπο – εικόνα του Θεού. Το σώμα μας είναι ναός του Αγίου Πνεύματος και δεν μπορούμε να το κάνουμε σκεύος ηδονής, αλλά εργαστήρια αγιότητας και κάθε αρετής.

    Επιπλέον, έχει επιστημονικά αποδειχθεί, ότι η νηστεία είναι πολλαπλά ωφέλιμη για τη σωματική ευεξία, ευρωστία και υγεία. Καθαρίζει το αίμα και αποτοξινώνει τον οργανισμό μας προφυλλάσσοντας τον από επικίνδυνες παθήσεις (εγκεφαλικά, καρδιοπάθειες κλπ). Πολλοί άνθρωποι σήμερα πεθαίνουν από υπερβολική χρήση κρέατος και λιπαρών τροφών και άλλοι από υποσιτισμό. Αν οι πρώτοι νήστευαν σύμφωνα με τους κανόνες της Εκκλησίας, που θεσπίστηκαν από αγάπη για τον άνθρωπο, θα είχαμε διπλό κέρδος: και οι μεν θα είχαν καλύτερη ποιότητα ζωής και θα ήταν μακροβιότεροι και οι άλλοι δεν θα πέθαιναν από την πείνα, γιατί όσα θα περίσσευαν από τη νηστεία των πρώτων θα χόρταιναν τους δεύτερους. “Νηστεύσωμεν ίνα ελεήσωμεν...” τονίζει ο ιερός Χρυσόστομος.

 Η αληθινή νηστεία

   Η αληθινή και ευάρεστη στο Θεό νηστεία πρέπει να συνδυάζεται με εγκράτεια, δηλαδή εκούσια αποχή από σαρκικές απολαύσεις και ηδονές που κάνουν την ψυχή του ανθρώπου πλαδαρή, άνευρη, ανίκανη να αντισταθεί στις ορέξεις της σάρκας και στις έσωθεν και έξωθεν προκλήσεις. “Η σαρξ φρονεί κατά του πνεύματος και το πνεύμα κατά της σαρκός...”, γράφει ο απόστολος Παύλος.

    Γι' αυτό, λέει ο ίδιος, “υποπιάζω μου το σώμα και δουλαγωγώ, ίνα μη άλλοις κηρύξας, αυτός αδόκιμος γένωμαι”. Επίσης, να συνδυάζεται με την προσευχή και μάλιστα τη νοερή προσευχή (“αδιαλλείπτως προσεύχεσθε”), με πίστη, με μετάνοια, με αγάπη προς το Θεό και τον συνάνθρωπο, με συγχώρεση, άφεση των σφαλμάτων των άλλων και μάλιστα και των εχθρών μας.

   Να γίνεται ακόμα με ταπείνωση, απλότητα, χωρίς φαρισαϊσμούς και επιδειξιομανία και με καθαρή καρδιά. Η νηστεία είναι άχρηστη, ατελέσφορη πνευματι- κά χωρίς τις παραπάνω αρετές. “Νηστεία αληθής”, λέει ο Μ. Βασίλειος, “η των κακών αλλο- τρίωσις· εγκράτεια γλώσσης, θυμού αποχή, καταλαλιάς, ψεύ- δους...”.

   Η αληθινή νηστεία έχει πνευματικό περιεχόμενο· είναι η αποξένωση του πολυώνυμου κακού που υπάρχει έμφυτο μέσα μας, γνώρισμα της ξεπεσμένης ανθρώπινης φύσης. (Εγωϊσμός, ατομισμός, υπερηφάνια, πλεονεξία, φιληδονία, θυμός, οργή, ψεύδος, συκοφαντία, έχθρες, μίση, αντι- πάθειες, ύβρεις, μνησικακία κλπ).

    Ο πνευματικός μας αγώνας πρέπει να εστιάζεται κυρίως στα αδύνατα σημεία, στην “αχίλλειο πτέρνα” της ηθικής μας ζωής. Ό,τι πονηρό και εφάμαρτο μας ελκύει και μας γοητεύει, να το αντιπαθήσουμε, να το απωθήσουμε και να απελευθερωθούμε από αδυναμίες και πάθη. Ό,τι μας σκανδαλίζει και μας κρατάει αιχμάλωτους, όσο προσφιλές, οικείο, χρήσιμο και ωφέλιμο κι αν είναι, να το αποκόψουμε.

    Προσφιλή πρόσωπα, αναγνώσματα, ακροάματα που δεν ταιριάζουν στο χριστιανικό ήθος και φθείρουν την ψυχή του ανθρώπου, πρέπει να τα απαρνηθούμε. Τη μεγάλη αυτή αλήθεια εκφράει ο αψευδής λόγος του Χριστού: “ει δε ο οφθαλμός σου ο δεξιός σκανδαλίζει σε, έξελε αυτόν και βάλε από σου... και ει η δεξιά σου χειρ σκανδαλίζει σε, έκκοψον αυτήν και βάλε από σου...”. Γιατί συμφέρει να πας με ένα μάτι και με ένα χέρι στη βασιλεία του Θεού παράμε δύο μάτια και με δύο χέρια στην κόλαση (Ματθ. ε, 29-30).

    Στον αγώνα μας αυτό θα έχουμε θετικά αποτελέσματα, πρόοδο στην πνευματική και ηθική μας ζωή, μόνο με τη βοήθεια της πανσθενουργού θείας χάρης, η οποία τα ασθενή θεραπεύει και τα ελλείποντα αναπληροί. Το στάδιο, λοιπόν, των αρετών είναι μπροστά μας. Ας καθαρίσουμε τις αισθήσεις μας, ας γίνουμε στην καρδιά σαν νήπια απονήρευτοι, άκακοι, ευθείς και στο νου συνετοί και φρόνιμοι. Ας σκεφτόμαστε και ας πράττουμε ό,τι είναι αρετή και έπαινος.