ΑΒΒΑΣ ΠΑΥΛΟΣ: ΜΕΧΡΙ ΤΟΝ ΛΑΙΜΟ ΕΙΜΑΙ ΒΥΘΙΣΜΕΝΟΣ ΣΕ ΒΟΥΡΚΟ ΚΑΙ ΚΛΑΙΩ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ!

Ὁ ἀββᾶς Παῦλος εἶπε:
«Μέχρι τὸν λαιμὸ εἶμαι βυθισμένος σὲ βοῦρκο καὶ κλαίω μπροστὰ στὸν Κύριο λέγοντας: Ἐλέησέ με».

Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΑΒΒΑ ΣΕΡΑΠΙΩΝΑ ΗΤΑΝ ΣΑΝ ΕΝΟΣ ΠΟΥΛΙΟΥ!

Ἔλεγαν γιὰ τὸν ἀββᾶ Σεραπίωνα, ὅτι ἡ ζωή του ἦταν σὰν ἑνὸς πουλιοῦ.
Δὲν ἀπόκτησε ποτὲ κανένα πρᾶγμα τοῦ κόσμου αὐτοῦ οὔτε ἔμεινε σὲ κελί, ἀλλὰ τυλιγμένος ἕνα σεντόνι καὶ κρατώντας ἕνα μικρὸ Εὐαγγέλιο τριγυρνοῦσε ἔtσι σὰν νὰ μὴν εἶχε σῶμα.
Πολλὲς φορὲς τὸν ἔβρισκαν νὰ κάθεται στὸν δρόμο ἔξω ἀπὸ ἕνα χωριὸ καὶ νὰ κλαίει γοερὰ καὶ τὸν ρωτοῦσαν:
«Γέροντα, γιατί κλαῖς ἔτσι;»
 
Κι ἐκεῖνος τοὺς ἀπαντοῦσε:
«Ὁ Κύριός μου, μοῦ ἐμπιστεύθηκε τὰ πλούτη του, ἀλλὰ ἐγὼ τὰ ἔχασα, γι᾿ αὐτὸ θέλει νὰ μὲ τιμωρήσει».
Ἐκεῖνοι, σὰν τὸν ἄκουγαν, νόμιζαν ὅτι μιλάει γιὰ χρυσάφι καὶ πολλὲς φορὲς τοῦ ἔριχναν ἕνα κομμάτι ψωμὶ καὶ τοῦ ἔλεγαν:
«Ἀδελφέ, δέξου το αὐτὸ καὶ φάε, ὅσο γιὰ τὰ πλούτη ποὺ ἔχασες, ὁ Θεὸς ἔχει τὴ δύναμη νὰ σοῦ τὰ στείλει».
Καὶ ὁ Γέροντας ἀποκρινόταν: «Ἀμήν».

Ο ΑΒΒΑΣ ΠΑΜΒΩ ΣΤΗΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ!

Ὁ μακάριος Ἀθανάσιος, ὁ ἐπίσκοπος τῆς Ἀλεξάνδρειας, παρακάλεσε τὸν ἀββᾶ Παμβὼ νὰ κατέβει ἀπὸ τὴν ἔρημο στὴν Ἀλεξάνδρεια.
Πραγματικά, κατέβηκε καὶ βλέποντας μία θεατρίνα, γέμισαν δάκρυα τὰ μάτια του.

Ὅταν τὸν ρώτησαν ὅσοι ἦταν κοντά του νὰ μάθουν γιατί ἔκλαψε, εἶπε:
«Δύο πράγματα μοῦ ἔφεραν τὰ δάκρυα, τὸ ἕνα ἡ ἀπώλεια ἐκείνης, καὶ τὸ ἄλλο τὸ ὅτι ἐγὼ δὲν ἔχω τόση φροντίδα νὰ ἀρέσω στὸν Θεό, ὅση ἔχει αὐτή, προκειμένου νὰ ἀρέσει σὲ ἀνήθικους ἀνθρώπους».

ΡΩΣΙΚΗ ΤΑΙΝΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΣΙΟ ΠΑΪΣΙΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗ

Μία μοναδική ταινία ρωσικής παραγωγής σε 3 συνέχειες που περιδιαβαίνει τα μέρη όπου γεννήθηκε, έζησε, ασκήτεψε και δίδαξε ο Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης. 

       

Επεισόδιο 1ο: Οι απαρχές του βίου του.
Κεφάλαιο 1: Γέννηση και βάπτιση.
Κεφάλαιο 2: Στήριγμα για την οικογένειά του.
Kεφάλαιο 3: Η στρατιωτική θητεία. Η αυτοθυσία.
Κεφάλαιο 4: Αναζήτηση και προετοιμασία για τη Θεία Χάρη.

        

Επεισόδιο 2ο: Η απαρχή της μοναχικής πορείας
Κεφάλαιο 5: Κοινοβιάτης στη Μονή Εσφιγμένου.
Κεφάλαιο 6: Πρόθυμος διακονητής και αφανής αγωνιστής.
Kεφάλαιο 7: Ανακαίνιση του μοναστηριού.

       

Επεισόδιο 3ο: "O αναχωρητής του Σινά"

Επεισόδιο 4ο: "Επιστροφή στον Άθω"

Επεισόδιο 5ο: "Παναγούδα"

Επεισόδιο 6ο: "Τα τελευταία χρόνια της επίγειας ζωής"

Παραγωγή: ΕΠΕ Παραγωγικό Κέντρο "POKROV"

ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΠΥΡΙΝΟΙ ΣΤΑΥΡΟΙ ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΤΕΛΕΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΩΤΟΣ ΤΟΥ 2015!

Εκατοντάδες πύρινοι σταυροί εμφανίστηκαν πάνω από τις αναμμένες λαμπάδες των πιστών στην πρόσφατη τελετή του Αγίου Φωτός του 2015. Το μοναδικό αυτό φαινόμενο αποτυπώνεται σε ένα βίντεο που τραβήχτηκε μέσω iphone από μία νεαρή νηπιαγωγό αρμενικής καταγωγής, την Hasmig Kalaydjian, η οποία είναι μόνιμη κάτοικος της Ιερουσαλήμ. Πάνω από τις αναμμένες λαμπάδες διακρίνονται πύρινοι φωτεινοί σταυροί, οι οποίοι βγαίνουν μέσα από τις φλόγες των λαμπάδων και έχουν ύψος 2-3 μέτρα.
Στην ουσία κάθε πιστός που κρατάει μια αναμμένη λαμπάδα, χωρίς να το γνωρίζει, κρατάει και έναν πύρινο σταυρό Αγίου Φωτός. Είναι η πρώτη φορά που καταγράφεται ένα τόσο ξεχωριστό φαινόμενο.

                 

http://www.volcanotimes.com/2015/04/2015_17.html

Η “ΔΙΑΚΑΙΝΗΣΙΜΟΣ” ΕΒΔΟΜΑΔΑ

Ολόκληρη η εβδομάδα από το άγιο Πάσχα μέχρι την επομένη Κυριακή, δηλαδή, την Κυριακή του Θωμά, λέγεται «διακαινήσιμος».

Γιατί ονομάζεται έτσι;

Στην πάλαια εποχή στην Εκκλησία υπήρχε η τάξη των Κατηχουμένων, όσων δηλ. προέρχονταν από τους ειδωλολάτρες ή τους Ιουδαίους και διδάσκονταν τις αλήθειες της χριστιανικής πίστεως για να γίνουν μέλη της με το μυστήριο του Βαπτίσματος. Το Βάπτισμα δεν ήταν τότε ατομικό ή οικογενειακό γεγονός, όπως σήμερα, αλλά γεγονός που αφορούσε το πλήρωμα της Εκκλησίας. Γι’ αυτό οι Κατηχούμενοι βαπτίζονταν ομαδικά κατά τη νύχτα του Μ. Σαββάτου προς την Κυριακή του Πάσχα. Με το βάπτισμα στο νερό ο «παλαιός άνθρωπος», ο άνθρωπος της αμαρτίας με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος πεθαίνει και  γεννιέται ο νέος, ο ανακαινισμένος, ο καινούριος που ζει την αναγέννηση, την ανανέωση. Η εβδομάδα που ακολουθούσε το Πάσχα ονομάζεται «διακαινήσιμος» γι’ αυτό το γεγονός της ανακαινίσεως. Επειδή οι βαπτισμένοι ολόκληρη την εβδομάδα φορούσαν λευκά φορέματα ονομάζεται και «λευκή εβδομάδα».

Οι εφτά ημέρες της διακαινησίμου εβδομάδας θεωρούνται ως «μία» ημέρα, όπως η Κυριακή του Πάσχα. Οι πιστοί σύμφωνα με τον 66^ο Κανόνα της Έκτης Οικουμενικής Συνόδου πρέπει να τη γιορτάζουν με πνευματική ευφροσύνη, δηλ. ψάλλοντας ψαλμούς και ύμνους, όχι με χορούς και διασκεδάσεις, συμμετέχοντας όλη την εβδομάδα στη λατρεία της Εκκλησίας κοινωνώντας καθημερινά, άν και την προηγουμένη ημέρα έφαγαν αρτύσιμα φαγητά, συνανιστάμενοι με τον αναστημένο Κύριο. Κατά τη διακαινήσιμη εβδομάδα τρώμε κρέας και την Τετάρτη και την Παρασκευή. Ο πένθιμος χαρακτήρας της νηστείας δεν έχει θέση στο γεγονός της Αναστάσεως του Χριστού. «Κατά δε την εβδομάδα της Διακαινησίμου ακινδύνως κρεωφαγήσομεν (να τρώμε κρέας) κατά  την αυτής Τετράδα και Παρασκευήν· ως μία γαρ λογίζεται Κυριώνυμος το επταήμερον τούτο διάστημα».

Κατά τη διακαινήσιμη εβδομάδα ψάλλεται καθημερινά η ακολουθία του Πάσχα χωρίς το «Δεύτε λάβετε φως», που είναι μεταγενέστερη συνήθεια και που δεν αναφέρεται στα έντυπα Πεντηκοστάρια. Η ακολουθία αυτή έγινε κατά μίμηση της ακολουθίας του «αγίου φωτός» του ναού του Παναγίου Τάφου των Ιεροσολύμων.

Και γιατί γιορτάζουμε κάθε χρόνο τη «Διακαινήσιμο» εβδομάδα; Πολλοί απαντούν. Για λόγους ιστορικούς. Η Εκκλησία δεν ζει όμως με το παρελθόν. Ο λόγος του εορτασμού είναι καθαρά πνευματικός. Ποιός; Επειδή λόγω των αμαρτιών μας μολύνουμε τον λευκό χιτώνα του βαπτίσματος χρειαζόμαστε με τη μετάνοια εξαγιασμό. Χρειάζεται πάλι να γίνουμε ναός του Αγίου Πνεύματος. Όπως λέει ο απ. Παύλος «εν καινότητι ζωής περιπατήσωμεν» (Ρωμ. 6,4). Χρειαζόμαστε λοιπόν εγκαίνια, αναγέννηση, ανανέωση. «Εγκαινίζεσθε, αδελφοί», λέει ένα τροπάριο, « και αφού αφήσετε τον παλαιό άνθρωπο να ζείτε την καινούρια ζωή». Ή όπως ψάλλει ένας άλλος ύμνος: «Επίστρεψε στον εαυτό σου άνθρωπε! Γίνε καινούριος, αντί παλιός και γιόρταζε τα εγκαίνια (την ανανέωση) της ψυχής σου. Όσο είναι καιρός η ζωή σου ας αναγεννηθεί».

Η «διακαινήσιμος εβδομάδα» γίνεται για τους πιστούς αφορμή πνευματικής καρποφορίας και καλής αλλοιώσεως.

ΠΗΓΗ: ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΑΥΣ

ΟΣΙΟΣ ΠΟΙΜΗΝ: ΑΣ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΤΙΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟΤΕ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΘΑ ΜΑΣ ΒΟΗΘΑΕΙ ΣΕ ΟΛΑ!

Ἕνας ἀδερφὸς ρώτησε τὸν ἀββᾶ Ποιμένα:
«Τί νὰ κάνω;»
Ὁ Γέροντας τοῦ ἀπαντᾶ: «Τὴν ὥρα ποὺ ὁ Θεὸς θὰ μᾶς ἐπισκεφθεῖ, γιὰ ποιὸ πρᾶγμα θὰ ἀνησυχήσουμε;»
Τοῦ λέει ὁ ἀδελφός: «Γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας».

Λέει λοιπὸν ὁ Γέροντας:
«Ἂς μποῦμε ἑπομένως στὸ κελί μας καὶ μένοντας ἐκεῖ ἂς θυμόμαστε τὶς ἁμαρτίες μας καὶ τότε ὁ Κύριος θὰ μᾶς βοηθάει σὲ ὅλα».

Ο ΑΒΒΑΣ ΠΟΙΜΕΝΑΣ ΕΠΕΣΕ ΣΕ ΕΚΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΒΡΕΘΗΚΕ ΣΤΟ ΣΤΑΥΡΟ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ!

 
Ὁ ἀββᾶς Ἰωσὴφ διηγήθηκε ὅτι ὁ ἀββᾶς Ἰσαὰκ εἶπε:
«Κάποτε καθόμουν μαζὶ μὲ τὸν ἀββᾶ Ποιμένα καὶ τὸν εἶδα νὰ πέφτει σὲ ἔκσταση.
Ἐπειδὴ τοῦ εἶχα πολὺ θάρρος, τοῦ ἔβαλα μετάνοια παρακαλώντας τον «πές μου, ποῦ ἤσουν;»

Ἐκεῖνος ἀναγκάσθηκε καὶ εἶπε:
«Ὁ λογισμός μου ἦταν ἐκεῖ στὸν Σταυρὸ τοῦ Σωτῆρος, ὅπου ἔστεκε ἡ ἁγία Μαρία ἡ Θεοτόκος καὶ ἔκλαιγε, καὶ ἐγὼ ἤθελα πάντοτε ἔτσι νὰ κλαίω».

ΟΣΙΟΣ ΠΟΙΜΗΝ: ΝΑ ΚΛΑΨΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΑΓΑΘΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΑΚΟΥΡΑΣΤΑ, ΕΩΣ ΟΤΟΥ ΜΑΣ ΔΩΣΕΙ ΤΟ ΕΛΕΟΣ ΤΟΥ!

Ἕνας ἀδελφὸς ρώτησε τὸν ἀββᾶ Ποιμένα:
«Τί νὰ κάνω μ᾿ αὐτὲς τὶς ἐσωτερικὲς ἀνησυχίες ποὺ μὲ ταράζουν;»

Τοῦ ἀπαντᾷ ὁ Γέροντας:
«Νὰ κλάψουμε μπροστὰ στὴν ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ ἀκούραστα, ἕως ὅτου μᾶς δώσει τὸ ἔλεός του».

ΟΣΙΟΣ ΠΟΙΜΗΝ: ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΛΥΤΡΩΘΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΤΟΥ, ΜΕ ΔΑΚΡΥΑ ΛΥΤΡΩΝΕΤΑΙ!

Ἕνας ἀδελφὸς ρώτησε τὸν ἀββᾶ Ποιμένα:
«Τί νὰ κάνω μὲ τὶς ἁμαρτίες μου;»

Καὶ ἀπαντώντας ὁ Γέροντας τοῦ λέει:
«Αὐτὸς ποὺ θέλει νὰ λυτρωθεῖ ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες του, μὲ δάκρυα λυτρώνεται ἀπ᾿ αὐτὲς καὶ ἐκεῖνος ποὺ θέλει νὰ ἀποκτήσει ἀρετές, μὲ δάκρυα τὶς ἀποκτᾷ.
Γιατὶ τὸ νὰ κλαῖμε εἶναι ἡ ὁδὸς ποὺ μᾶς παρέδωσε ἡ Γραφή, καθὼς καὶ οἱ πατέρες, ποὺ ἔλεγαν: Κλᾶψτε, ἄλλη ὁδὸς δὲν ὑπάρχει παρὰ μόνον αὐτή».