Σ' ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΣΟΥ, ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ Η ΨΥΧΗ ΣΟΥ!

Σ’ αυτόν τον κόσμο τίποτα δεν είναι δικό σου, παρά μόνο η ψυχή σου. Γι’ αυτό κράτησέ την καθαρή, είναι το μόνο πράγμα που θα πάρεις μαζί σου.

ΠΑΡΕ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΣΟΥ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΒΟΥΗ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣΟΥ ΣΤΟΝ ΘΕΟ!

Πάρε τον χρόνο σου μακριά από τη βουή της καθημερινότητας και προσευχήσου στον Θεό.

ΠΙΣΤΕΥΩ Σ' ΕΝΑΝ ΘΕΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΑΨΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΘΑΥΜΑΤΑ!

Πιστεύω σ’ έναν Θεό που δεν έχει πάψει να κάνει θαύματα!

ΤΑΠΕΙΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΧΑΙΡΕΤΑΙ ΟΤΑΝ ΤΟΝ ΠΕΡΙΦΡΟΝΟΥΝ!

Ταπεινός είναι αυτός που χαίρεται όταν τον περιφρονούν

Κάποιος Κωνσταντίνος, άνθρωπος πάρα πολύ ευλαβής, κατοικούσε στην πόλη Αγκώνα της Ιταλίας και υπηρετούσε στο ναό του αγίου πρωτομάρτυρος Στεφάνου. Κάποτε που τελείωσε το λάδι και επειδή δεν είχε με τι να ανάψει τα κανδήλια, τα γέμισε με νερό, έβαλε το συνηθισμένο φυτίλι στο καθένα απ’ αυτά και τα άναψε σαν να είχαν λάδι.

Αυτός λοιπόν ο άνθρωπος, ενώ έκανε τέτοια θαύματα, ακούστε τι ταπείνωση είχε.
Επειδή η φήμη του είχε διαδοθεί σε όλες τις γύρω περιοχές από πολλά θαύματα που έκανε μέσω αυτού ο Άγιος Θεός, πήγαιναν πολλοί για να τον δουν και να πάρουν κάτι από τη Χάρη που είχε η παρουσία του. Κάποια φορά πήγε και ένας γεωργός από μέρος μακρινό για να τον δει. Έτυχε ο Άγιος να είναι ανεβασμένος πάνω σ’ ένα σκαμνί ξύλινο και να ετοιμάζει τα κανδήλια για να τα ανάψει. Ήταν μάλιστα πολύ κοντός στο ανάστημα, με αδύνατο σώμα και άσχημο πρόσωπο. Ο γεωργός λοιπόν ζητούσε επίμονα να του δείξουν ποιός είναι ο ευλαβέστατος άνθρωπος Κωνσταντίνος. Οι παρευρισκόμενοι του έδειξαν τον άνθρωπο εκείνον που ήταν πάνω στο σκαμνί.

Ο γεωργός τότε, επειδή έκρινε την αγιότητα του ανθρώπου από την κατασκευή του σώματος, μόλις τον είδε τόσο κοντό και αδύνατο, σκέφθηκε μήπως δεν είναι αυτός για τον οποίο είχε ακούσει ότι κάνει θαύματα και είναι μεγάλος και σπουδαίος.

Όταν όμως έμαθε από τους παρευρισκομένους ότι αυτός πραγματικά είναι ο ευλαβής Κωνσταντίνος, τον σιχάθηκε από το σχήμα και τη σωματική του κατασκευή και είπε ειρωνικά:

Εγώ περίμενα να δω άνθρωπο. Αυτός όμως δεν έχει καμιά ομοιότητα με άνθρωπο.
Μόλις άκουσε τα λόγια αυτά ο άνθρωπος αυτός του Θεού, άφησε τα κονδύλια, έτρεξε γρήγορα, τον αγκάλιασε και του είπε:

- Αδελφέ, σου χρωστώ μεγάλη χάρη. Μόνο εσύ έχεις ανοικτά τα μάτια σου. Μόνο εσύ κατάλαβες ποιός πραγματικά είμαι!

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΤΙ ΒΟΗΘΑΕΙ ΣΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΠΡΟΟΔΟ!

ΤΙ ΒΟΗΘΑΕΙ ΣΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΠΡΟΟΔΟ

Οἱ ἄνθρωποι ποὺ τοὺς χτύπησαν μερικοὶ βαρδάρηδες – δοκιμασίες –, εἴτε γιατὶ τὸ ἐπέτρεψε ὁ Θεός, γιὰ νὰ τοὺς φρενάρη, εἴτε ἀπὸ φθόνο τοῦ πονηροῦ, χρειάζονται μετὰ πολλὲς λιακάδες καὶ δροσιὰ πνευματική, γιὰ νὰ ἀνθήσουν καὶ νὰ καρποφορήσουν. Ὅπως καὶ τὰ δένδρα, ὅταν ξεθαρρεύουν ἀπὸ τὶς χειμωνιάτικες λιακάδες, ἀλλὰ τὰ φρενάρη ὁ βαρδάρης, χρειάζονται μετὰ συνέχεια λιακάδες ἀνοιξιάτικες καὶ βροχούλα, γιὰ νὰ κυκλοφορήσουν οἱ χυμοὶ καὶ νὰ βγάλουν ἄνθη καὶ καρπούς.

Φιλότιμος ἀγώνας μὲ ἐλπίδα καὶ ἐμπιστοσύνη στὸν Θεό. Ἡ ἐμπιστοσύνη στὸν Θεὸ καὶ ἡ ἁπλότητα μὲ τὸν φιλότιμο ἀγώνα φέρνουν τὴν ἐσωτερικὴ εἰρήνη καὶ σιγουριά, καὶ τότε γεμίζει ἡ ψυχὴ ἀπὸ ἐλπίδα καὶ χαρά. Χρειάζεται ὑπομονή, φιλότιμο καὶ πνευματικὴ παλληκαριά, γιὰ νὰ στεφανωθῆ ὁ ἀθλητής. Ἡ παλληκαριὰ ξεπηδάει ἀπὸ τὴν φιλότιμη καρδιά· καὶ ὅταν κανεὶς κάνη κάτι μὲ τὴν καρδιά του γιὰ τὸν Χριστό, οὔτε κουράζεται οὔτε πονάει, γιατὶ ὁ πόνος γιὰ τὸν Χριστὸ εἶναι γλέντι πνευματικό. Ἡ πνευματικὴ ἀνάπτυξη μπορεῖ νὰ γίνη πολὺ σύντομα μὲ λίγη φιλότιμη θέληση καὶ παρακολούθηση τοῦ ἑαυτοῦ μας. Στὴν συνέχεια θὰ βοηθιέται ἡ ψυχὴ ἀπὸ τὸν Χριστό, τὴν Παναγία, τοὺς Ἀγγέλους καὶ τοὺς Ἁγίους. Πολὺ βοηθάει ἐπίσης ἡ μελέτη, ἡ προσευχή, ἡ ἐσωστρέφεια, καὶ νὰ ἡσυχάζη κανεὶς λίγο.

Ὁ Χριστός μας δυναμώνει αὐτοὺς ποὺ ἀγωνίζονται «τὸν καλὸν ἀγῶνα», τὸν ὁποῖο ἔκαναν ὅλοι οἱ Ἅγιοι, γιὰ νὰ ὑποτάξουν τὴν σάρκα στὸ πνεῦμα. Ἀκόμη καὶ ὅταν τραυματισθοῦμε, δὲν πρέπει νὰ χάσουμε τὴν ψυχραιμία μας, ἀλλὰ νὰ ζητήσουμε τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ συνεχίσουμε τὸν ἀγώνα μὲ γενναιότητα. Θὰ ἀκούση ὁ Καλὸς Ποιμὴν καὶ θὰ σπεύση ἀμέσως, ὅπως ὁ βοσκός, μόλις ἀκούση ἕνα ἀρνάκι νὰ βελάζη θλιβερά, ὅταν πληγώνεται, ἢ κάποιος λύκος ἢ σκύλος τὸ δαγκώνη, τρέχει, γιὰ νὰ τὸ βοηθήση. Περισσότερο ἔχω ἀγαπήσει, ἔχω πονέσει καὶ τοὺς ἔχω στὸν νοῦ μου συνέχεια αὐτοὺς ποὺ εἶχαν ἐλεεινὴ ζωὴ καὶ ἀγωνίζονται, παρὰ αὐτοὺς ποὺ δὲν βασανίζονται ἀπὸ πάθη. Καὶ ὁ τσομπάνος τὸ πληγωμένο ἢ ἀρρωστιάρικο ἀρνὶ πονάει περισσότερο καὶ τὸ περιποιεῖται ἰδιαίτερα, μέχρι νὰ πάρη ἐπάνω του καὶ αὐτό.

Ἐὰν πάλι ἀγωνιζώμαστε σωστά, ἀλλὰ δὲν βλέπουμε καμμιὰ πρόοδο, συμβαίνει μερικὲς φορὲς τὸ ἑξῆς: Ὁ δαίμονας, ἐπειδὴ τοῦ κηρύξαμε τὸν πόλεμο, ζήτησε ἐνίσχυση ἀπὸ τὸν σατανᾶ. Ἔτσι, ἐὰν πέρυσι πολεμούσαμε μὲ ἕναν δαίμονα, ἐφέτος πολεμᾶμε μὲ πενῆντα, τοῦ χρόνου θὰ πολεμᾶμε μὲ περισσότερους κ.ο.κ. Αὐτὸ δὲν ἐπιτρέπει ὁ Θεὸς νὰ τὸ δοῦμε, γιὰ νὰ μὴν ὑπερηφανευθοῦμε. Χωρὶς ἐμεῖς νὰ τὸ καταλαβαίνουμε, ὁ Θεὸς ἐργάζεται στὴν ψυχή μας, ὅταν βλέπη καλὴ διάθεση.

Ἀλλὰ νὰ σᾶς πῶ καὶ τί παθαίνουν μερικοὶ καὶ δὲν προοδεύουν; Ἐνῶ ἔχουν προϋποθέσεις, τὶς σπαταλοῦν σὲ μικροπράγματα καὶ μετὰ δὲν ἔχουν δυνάμεις, γιὰ νὰ ἀνταποκριθοῦν στὸν πνευματικὸ ἀγώνα. Ἂς ποῦμε ὅτι ξεκινᾶμε νὰ κάνουμε μιὰ ἐπίθεση στὸν ἐχθρὸ καὶ ἑτοιμαζόμαστε μὲ ὅλα τὰ ἀπαραίτητα, γιὰ νὰ τὸν ἀντιμετωπίσουμε. Ἐκεῖνος ὅμως, ἐπειδὴ φοβᾶται ὅτι δὲν θὰ τὰ βγάλη πέρα, προσπαθεῖ νὰ μᾶς διασπάση καὶ νὰ τραβήξη ἀλλοῦ τὴν προσοχή μας μὲ σαμποτὰζ καὶ προσβολὲς σὲ ἄλλα σημεῖα. Ἐμεῖς τότε στρέφουμε τὴν προσοχή μας ἐκεῖ. Στέλνουμε δυνάμεις δεξιὰ καὶ ἀριστερά. Ὁ καιρὸς περνᾶ· τὰ πολεμοφόδια καὶ τὰ τρόφιμα λιγοστεύουν. Δίνουμε παλιὸ ρουχισμὸ στὸ στράτευμα. Οἱ στρατιῶτες ἀρχίζουν νὰ γογγύζουν. Καὶ τὸ ἀποτέλεσμα εἶναι νὰ ἐξαντληθοῦν ὅλες οἱ δυνάμεις μας καὶ νὰ μὴν ἀντιμετωπίσουμε τὸν ἐχθρό. Ἔτσι κάνουν καὶ μερικοὶ πάνω στὸν πνευματικὸ ἀγώνα.

Μερικὲς φορὲς μπορεῖ ἕνας νὰ ζῆ ἀνάμεσα σὲ Ἁγίους καὶ νὰ μὴν κάνη προκοπή. Ὑπῆρχε μεγαλύτερη προϋπόθεση γιὰ τὸν Ἰούδα, ποὺ ἦταν συνέχεια μαζὶ μὲ τὸν Χριστό; Ὁ Ἰούδας δὲν εἶχε ταπείνωση οὔτε καλὴ διάθεση. Καὶ μετὰ τὴν προδοσία του πάλι δὲν ταπεινώθηκε· βρόντησε τὰ ἀργύρια μὲ θυμὸ καὶ ἐγωισμὸ καὶ πῆγε μὲ πονηριὰ στὴν ἀγχόνη. Καὶ οἱ Φαρισαῖοι κινήθηκαν σὰν τὸν διάβολο. Ἀφοῦ ἔγινε ἡ δουλειά τους, εἶπαν στὸν Ἰούδα: «Σὺ ὄψει». Ὁ Θεὸς ἐνεργεῖ ἀνάλογα μὲ τὴν κατάσταση τοῦ ἀνθρώπου. Τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο δὲν ἐμποδίζεται ἀπὸ τίποτε. Αὐτὸ ποὺ κατάλαβα εἶναι ὅτι, ὅπου καὶ ἂν βρεθῆ κανείς, ἂν ἀγωνισθῆ φιλότιμα, μπορεῖ νὰ πετύχη τὸ ποθούμενο, τὴν σωτηρία τῆς ψυχῆς του. Ἐδῶ ὁ Λὼτ ζοῦσε μέσα στὰ Σόδομα καὶ στὰ Γόμορρα καὶ σὲ τί κατάσταση πνευματικὴ ἦταν! Τώρα, εἴτε τὸ θέλουμε εἴτε δὲν τὸ θέλουμε, πρέπει νὰ ἀγωνισθοῦμε νὰ γίνουμε καλύτεροι, ὥστε νὰ ἐνεργῆ ἡ θεία Χάρις μέσα μας. Τὰ γεγονότα μᾶς ἀναγκάζουν καὶ θὰ μᾶς ἀναγκάσουν νὰ πλησιάσουμε περισσότερο στὸν Θεό, γιὰ νὰ ἔχουμε θεϊκὴ δύναμη, ὥστε νὰ ἀντιμετωπίζουμε σωστὰ κάθε κατάσταση – καὶ φυσικὰ ὁ Καλὸς Θεὸς δὲν θὰ μᾶς ἀφήση· θὰ μᾶς προστατεύση.

Πάντως νὰ ξέρουμε, ὅταν καλυτερεύουμε τὴν πνευματική μας κατάσταση, τότε καὶ ἐμεῖς νιώθουμε καλύτερα, ἀλλὰ καὶ τὸν Χριστὸ χαροποιοῦμε. Ποιός μπορεῖ νὰ φαντασθῆ τὴν μεγάλη χαρὰ ποὺ αἰσθάνεται ὁ Χριστός, ὅταν τὰ παιδιά Του προχωροῦν; Εὔχομαι νὰ κάνουν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι πνευματικὴ προκοπὴ καὶ νὰ ἑνωθοῦν μὲ τὸν Χριστό, ποὺ εἶναι τὸ Α καὶ τὸ Ω. Ὅταν ἀπὸ τὸ Α καὶ τὸ Ω ἐξαρτᾶται ὅλη ἡ ζωή μας, τότε ὅλα εἶναι ἁγιασμένα.

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

ΛΟΓΟΙ Β'- ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΟΙ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΟΥΝ ΤΗ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΒΙΒΛΟΥ

Σε όλη την ιστορία, πολλοί αρχαιολόγοι υποστήριξαν πως είχαν ανακαλύψει την αρχαία πόλη των Σοδόμων και Γομόρρων, ωστόσο πολλά από αυτά τα συμπεράσματα τους περιείχαν ανεπαρκή ποσότητα αποδεικτικών στοιχείων.

Τώρα, ένας αρχαιολόγος, ο Steven Collins του Trinity Southwest University στο Νέο Μεξικό, πιστεύει ότι η ομάδα του έχει ανακαλύψει την αρχαία πόλη και έχει πάρα πολλά στοιχεία για να υποστηρίξει τον ισχυρισμό του. Τα ευρήματά του περιλαμβάνουν ένα χρυσωρυχείο των μνημειακών κατασκευών, έργα τέχνης, κρύσταλλα γύψου, έναν τεράστιο χαλκό της Εποχής της πόλης-κράτους, θείο, και ουσία που μοιάζει με στάχτη, στοιχεία που καλύπτουν την βιβλική αξίωση που βρέθηκε στη Γένεση 19: 24-25:

«Τότε ο Κύριος έβρεξε πάνω από τα Σόδομα και Γόμορρα θειάφι και φωτιά από τον από τον ουρανό? Και αυτός ανέτρεψε αυτές τις πόλεις, και όλο τον κάμπο και όλους τους κάτοικους των πόλεων, και αυτό που αναπτύχθηκε επάνω στο έδαφος».

Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΣΟΔΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΓΟΜΟΡΡΩΝ

Μετά τη φιλοξενία του Αβραάμ, όταν ο Κύριος έφευγε από το σπίτι του είπε στον Αβραάμ: «Η κακή φήμη των Σοδόμων και των Γομόρρων διαδόθηκε πολύ και η αμαρτία τους είναι πολύ βαριά. Θα κατεβώ, λοιπόν, να εξακριβώσω αν αληθεύουν όλες αυτές οι διαδόσεις που έφτασαν ως εμένα». Οι δυο άγγελοι έφυγαν από το σπίτι του Αβραάμ και κατευθύνθηκαν προς τα Σόδομα. Αλλά ο Κύριος παρέμεινε ακόμη μαζί με τον Αβραάμ.

Πλησίασε τότε ο Αβραάμ και του είπε: «θα καταστρέψεις τους δικαίους μαζί με τους αμαρτωλούς; Ίσως υπάρχουν κάποιοι δίκαιοι στην πόλη. θα τους καταστρέψεις κι αυτούς; Δε θα συγχωρήσεις την περιοχή για χάρη των λίγων δικαίων που βρίσκονται σ’ αυτήν; Δε γίνεται να θανατώσεις δικαίους κι αμαρτωλούς μαζί, σαν να ήταν όλοι το ίδιο. Δεν είναι δυνατό! Ο κριτής όλης της γης δεν πρέπει να αποδώσει δικαιοσύνη;»

Ο Κύριος του απάντησε: «Αν βρω στην πόλη των Σοδόμων έστω και δέκα δικαίους, δε θα καταστρέψω την πόλη και την περιοχή για χάρη των δέκα».

Οι δυο άγγελοι έφτασαν στα Σόδομα το βράδυ. Ο Λωτ τους φιλοξένησε, τους περιποιήθηκε και τους ετοίμασε το δείπνο. Πριν όμως κοιμηθούν, οι άντρες των Σοδόμων περικύκλωσαν από παντού το σπίτι. Ήταν εκεί όλος ο αντρικός πληθυσμός της πόλης, νέοι και γέροι. Φώναζαν στο Λωτ και του έλεγαν: «Πού είναι εκείνοι οι άνθρωποι που ήρθαν σπίτι σου απόψε; Φέρ’ τους μας έξω, να συνευρεθούμε μαζί τους!»

Τότε ο Λωτ τους παρακάλεσε και τους έλεγε, «μην τους κάνετε κανένα κακό, γιατί είναι φιλοξενούμενοι μου κι ήρθαν να προστατευτούν στο σπίτι μου».

Εκείνοι όμως φώναζαν και έλεγαν: «Ήρθε ένας ξένος και θέλει να μας κρίνει!» «Τώρα θα σου κάνουμε χειρότερα απ’ ότι σ’ εκείνους». Και σπρώχνοντας με βία το Λωτ προσπαθούσαν να του σπάσουν την πόρτα.

Τότε οι δύο άγγελοι άπλωσαν το χέρι τους και τράβηξαν το Λωτ μέσα στο σπίτι και έκλεισαν την πόρτα. Κατόπιν τύφλωσαν όλους όσοι ήταν απ’ έξω, μικρούς και μεγάλους, έτσι που άδικα προσπαθούσαν να βρουν την πόρτα του σπιτιού.

Είπαν τότε οι δυο άγγελοι στο Λωτ: «Πάρε τη γυναίκα σου, το γαμπρό σου, τους γιους σου και τις κόρες σου και όποιον δικό σου έχεις στην πόλη και φύγετε γιατί θα καταστρέψουμε αυτό τον τόπο. Είναι μεγάλη η κατακραυγή που υψώνεται στον Κύριο ενάντια στους κατοίκους της περιοχής και ο Κύριος μας έστειλε να καταστρέψουμε τα Σόδομα».

Ο Λωτ πήγε και μίλησε στους γαμπρούς του, που επρόκειτο να παντρευτούν τις θυγατέρες του και τους είπε: «Σηκωθείτε και φύγετε από ‘δω, γιατί ο Κύριος θα καταστρέψει την πόλη». Αυτό όμως φάνηκε αστείο στους γαμπρούς του και τον ειρωνεύτηκαν.

Όταν ξημέρωσε, οι άγγελοι είπαν στο Λωτ: «Σήκω, πάρε τη γυναίκα σου και τις δυο σου κόρες, για να μην καταστραφείς για τις αμαρτίες της πόλης. Φύγε και μην κοιτάξεις πίσω σου και μη σταθείς πουθενά σε όλη την περιοχή».

Όταν ο Λωτ απομακρύνθηκε, τότε ο Κύριος άφησε από τον ουρανό να βρέξει θειάφι και φωτιά στα Σόδομα και στα Γόμορρα. Οι πόλεις εκείνες και οι κάτοικοί τους καθώς και όλη η γύρω περιοχή και η βλάστηση της καταστράφηκαν. Η γυναίκα όμως του Λωτ παρέβη την προειδοποίησή του αγγέλου και κοίταξε πίσω για να δει τι συνέβαινε και αμέσως έγινε στήλη άλατος. Σε όλη την περιοχή ανέβαινε από τη γη καπνός, σαν να έβγαινε από καμίνι.

http://www.defencenet.gr

Η ΠΡΩΤΗ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΗ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΣΤΗΝ ΣΟΥΗΔΙΑ ΠΡΟΩΘΕΙ ΤΗΝ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑ

Η πρώτη λεσβία Επίσκοπος του λουθηρανικού δόγματος σε ναό που βρίσκεται στην περιοχή Freeport στην Στοκχόλμη, έβγαλε με επίσημο τρόπο τον σταυρό της για μην ενοχλεί (λέει) τους Μουσουλμάνους. Κίνηση που είχε διαπράξει πρόσφατα και ο Πάπας Φραγκίσκος.

Η ίδια έκανε μάλιστα και έκκληση για την απομάκρυνση των σταυρών από όλες τις εκκλησίες , έτσι ώστε να μην προσβάλλουν τους μουσουλμάνους, σύμφωνα με το portal Wnd.com.

Τι μπορεί να πει κανείς για τους εκπροσώπους της νέας τάξης πραγμάτων που προετοιμάζουν την «νέα εποχή», στρώνοντας το έδαφος για να συμβούν τα μελλούμενα που έχουν προφητευθεί από τους Αγίους Πατέρες μας.

Η Επίσκοπος Eva Brunne, θέλει λέει να κάνει την εκκλησία (!!) περισσότερο ελκυστική για τους ναυτικούς άλλων θρησκειών οι οποίοι επισκέπτονται την Σουηδία.

Το σχέδιό της προβλέπει την προμήθεια ειδικού εξοπλισμού στην εκκλησία, με την ύπαρξη μιας ειδικής αίθουσας προσευχής για τους μουσουλμάνους, αφού αφαιρεθούν ΠΡΩΤΑ ΑΠΟ ΟΛΑ όλοι οι σταυροί και τα άλλα χριστιανικά σύμβολα. Προσφέρεται επίσης η ίδια, να εξοπλίσει και πολλές άλλες τοπικές εκκλησίες με αυτά τα «δωμάτια» για τις άλλες θρησκείες.

Όλα αυτά τα μέτρα, τονίζει η Eva Brune, θα μειώσουν το επίπεδο της επιθετικότητας σε σχέση με το Χριστιανισμό και τις χριστιανικές εκκλησίες, των δεκάδων χιλιάδων μουσουλμάνων που φθάνουν στην Σουηδία από την Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική ως πρόσφυγες.

Η Eva Brunne εξελέγη Επίσκοπος Στοχόλμης το 2009 με 413 ψήφους υπέρ και 365 κατά. Έτσι η Brunne έγινε η πέμπτη γυναίκα επίσκοπος στην Σουηδία και η πρώτη λεσβία, η οποία έγινε επίσκοπος στην Λουθηρανική Εκκλησία.  

Η Λουθηρανή Επίσκοπός συζεί με την ιδίου φύλου Gunilla Linden , η οποία είναι επίσης ιερέας στην Λουθηρανική Εκκλησία. Το ζευγάρι έχει ένα γιο.

Υπενθυμίζεται ότι η Εκκλησία της Σουηδίας είναι η μεγαλύτερη χριστιανική εκκλησία στην Σουηδία, και η μεγαλύτερη Λουθηρανική ονομασία στον κόσμο. Η Προκαθήμενος της Εκκλησίας της Σουηδίας Αρχιεπίσκοπος Antje Jackel) είναι η πρώτη Σουηδή γυναίκα Αρχιεπίσκοπος.

Σόδομα και Γόμορρα…

http://www.pentapostagma.gr

ΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ΚΕΡΙΑ

Τα τέσσερα κεριά έλιωναν αργά-αργά… Ο χώρος ήταν τόσο ήσυχος που μπορούσε να ακουστεί η συζήτηση τους.

Το πρώτο έλεγε:

«Εγώ είμαι η ΕΙΡΗΝΗ μα οι άνθρωποι δεν καταφέρνουν να με διατηρήσουν. Πιστεύω ότι δε μου μένει άλλο από το να συνεχίσω να σβήνω!» Κι έτσι αφέθηκε σιγά-σιγά να σβήσει ολοκληρωτικά…

Το δεύτερο είπε:

«Εγώ είμαι η ΠΙΣΤΗ. Δυστυχώς δε χρειάζομαι πουθενά. Οι άνθρωποι δε θέλουν να ξέρουν για “μένα κι έτσι δεν έχει νόημα να παραμείνω αναμμένο». Μόλις ολοκλήρωσε τα λόγια του, ένα αεράκι φύσηξε πάνω του και το έσβησε…

Πολύ λυπημένο το τρίτο κερί, είπε με τη σειρά του:

«Εγώ είμαι η ΑΓΑΠΗ. Δεν έχω τη δύναμη να συνεχίσω να παραμένω αναμμένο. Οι άνθρωποι δε μου δίνουν σημασία και δεν αντιλαμβάνονται πόσο σημαντικό είμαι. Αυτοί μισούν ακόμη και εκείνους που τους αγαπούν περισσότερο». Και χωρίς να περιμένει άλλο, το κερί αφέθηκε να σβήσει…

Ξαφνικά ένα μωρό μπήκε στο δωμάτιο και είδε τα τρία κεριά σβηστά. Φοβισμένο από το μισοσκόταδο είπε:

«Μα τι κάνετε! Πρέπει να μείνετε αναμμένα, εγώ φοβάμαι το σκοτάδι!» Και ξέσπασε σε δάκρυα.

Τότε το τέταρτο κερί είπε με συμπόνια:

«Μη φοβάσαι καλό μου, μη κλαις. Όσο θα είμαι εγώ αναμμένο θα μπορούμε πάντα να ξανανάψουμε τα άλλα τρία κεριά…

ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η ΕΛΠΙΔΑ»

Με μάτια λαμπερά και γεμάτα δάκρυα, το μωρό πήρε το κερί της ελπίδας και ξανάναψε όλα τα άλλα κεριά..

ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΜΙΑΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ

Μια φορά και έναν καιρό ήταν μια οικογένεια βοσκών. Είχαν όλα τα πρόβατά τους μαζί σ’ ένα μαντρί. Τα τάιζαν, τα φρόντιζαν και τα βοσκούσαν.

Κάπου κάπου, τα πρόβατα προσπαθούσαν να το σκάσουν.

Ερχόταν τότε ο πιο γέρος βοσκός και τους έλεγε:

«Α, πρόβατα ασυνείδητα και αλαζονικά, δεν ξέρετε ότι εκεί έξω ο κάμπος είναι γεμάτος κινδύνους; Μονάχα εδώ βρίσκετε άφθονο νερό, φαγητό, και προπαντός, προστασία από τους λύκους».

Γενικά, αυτό αρκούσε για να φρενάρει τις τάσεις «ελευθερίας» των προβάτων.

Μια μέρα γεννήθηκε ένα διαφορετικό πρόβατο. Ας πούμε πως ήταν ένα μαύρο πρόβατο. Είχε επαναστατικές διαθέσεις και ξεσήκωνε τους συντρόφους του να το σκάσουν προς την ελευθερία των λιβαδιών.

Πύκνωσαν οι επισκέψεις του γέρου βοσκού που πάσχιζε να πείσει τα πρόβατα για τους εξωτερικούς κινδύνους. Ωστόσο, τα πρόβατα ήταν ανήσυχα, και κάθε φορά που τα έβγαζαν από το μαντρί όλο και πιο δύσκολα τα μάζευαν.

Ώσπου μια νύχτα, το μαύρο πρόβατο τα έπεισε και το έσκασαν.

Οι βοσκοί δεν αντιλήφθηκαν τίποτα ως το ξημέρωμα, όταν είδαν το μαντρί σπασμένο και άδειο.

Όλοι πήγαν να κλάψουν μαζί με το γέροντα, τον αρχηγό της οικογένειας.

«Έφυγαν, έφυγαν!»

«Τα κακόμοιρα…»

«Και η πείνα;»

«Και η δίψα;»

«Και ο λύκος;»

«Τι θ’ απογίνουν χωρίς εμάς;»

Ο γέροντας έβηξε, ρούφηξε την πίπα του και είπε:

«Αλήθεια, τι θ’ απογίνουν χωρίς εμάς; Και το χειρότερο είναι…

Τι θ’ απογίνουμε εμείς χωρίς αυτά;»….

Χόρχε Μπουκάϊ

http://xalkida-nea.blogspot.gr

Ο ΕΧΘΡΟΣ- ΜΙΑ ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Το άλογο ζούσε ελεύθερο στο δάσος. Μια μέρα το πλησίασε ο άνθρωπος.

«Εσύ είσαι», του είπε, «το πιο υπερήφανο, το πιο γρήγορο, το πιο όμορφο απ’ όλα τα ζώα. Καλπάζεις, ο άνεμος παίρνει τη χαίτη σου, και όλοι σε θαυμάζουν. Ο λύκος τρέμει τα δυνατά σου πόδια, η αλεπού ζηλεύει την εξυπνάδα σου, το γεράκι δεν μπορεί να σε προφτάσει. Είσαι το πιο ευγενικό και το πιο μεγαλοπρεπές ζώο.»

Το άλογο χλιμίντριζε όλη αυτή την ώρα συγκαταβατικά.

«Θα έπρεπε εσύ να είσαι ο άρχοντας του δάσους, όμως… Υπάρχει το ελάφι.»

Το άλογο έστρεψε τη μουσούδα του απορημένο.

«Αυτό το ύπουλο κτήνος σε μισεί. Θέλει να σου κλέψει τη δόξα και το βασίλειο.

Πάει στις λίμνες, στα ποτάμια και στις πηγές και τα βρωμίζει με τις ακαθαρσίες του. Ποδοπατεί το χορτάρι για να μη βρεις να φας.»

Το άλογο ανήσυχο χτυπούσε την οπλή του στο έδαφος.

«Και έμαθα πως σχεδιάζει να φέρει στα κέρατα του το φίδι, όταν θα κοιμάσαι, για να σε εξοντώσει.»

Το άλογο ανασηκώθηκε στα πίσω του πόδια.

«Μην ανησυχείς, ω περιούσιο τετράποδο, υπάρχει λύση. Θα με αφήσεις να σου φορέσω σέλα και χαλινάρια, να σε καβαλικέψω, και μαζί θα πάμε να εξοντώσουμε το δόλιο ελάφι. Έτσι θα μείνεις ο μόνος και ο αδιαμφισβήτητος κυρίαρχος.»

Το άλογο δέχτηκε. Ο άνθρωπος το καβαλίκεψε, πήρε και το πιστό του τσιράκι –το σκύλο- και άρχισαν το κυνήγι.

Σύντομα βρήκαν το ελάφι, το καταδίωξαν και το σκότωσαν.

Πάνω από το κουφάρι το άλογο έδειξε τα δόντια του ευχαριστημένο. Ζήτησε από τον άνθρωπο να κατέβει.

Εκείνος γέλασε και του έδωσε μια καμτσικιά.

«Δεν κατάλαβες. Τώρα εγώ είμαι αυτός που δίνει τις εντολές. Προχώρα, λοιπόν.»