Ο ΥΜΝΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ!

Ο ΥΜΝΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

1 Ἐὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον. 

2 καὶ ἐὰν ἔχω προφητείαν καὶ εἰδῶ τὰ μυστήρια πάντα καὶ πᾶσαν τὴν γνῶσιν, καὶ ἐὰν ἔχω πᾶσαν τὴν πίστιν, ὥστε ὄρη μεθιστάνειν, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐδέν εἰμι. 

3 καὶ ἐὰν ψωμίσω πάντα τὰ ὑπάρχοντά μου, καὶ ἐὰν παραδῶ τὸ σῶμά μου ἵνα καυθήσωμαι, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐδὲν ὠφελοῦμαι. 

4 ῾Η ἀγάπη μακροθυμεῖ, χρηστεύεται, ἡ ἀγάπη οὐ ζηλοῖ, ἡ ἀγάπη οὐ περπερεύεται, οὐ φυσιοῦται, 

5 οὐκ ἀσχημονεῖ, οὐ ζητεῖ τὰ ἑαυτῆς, οὐ παροξύνεται, οὐ λογίζεται τὸ κακόν, 

6 οὐ χαίρει ἐπὶ τῇ ἀδικίᾳ, συγχαίρει δὲ τῇ ἀληθείᾳ· 

7 πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει. 

8 ἡ ἀγάπη οὐδέποτε ἐκπίπτει. εἴτε δὲ προφητεῖαι, καταργηθήσονται· εἴτε γλῶσσαι, παύσονται· εἴτε γνῶσις, καταργηθήσεται. 

9 ἐκ μέρους δὲ γινώσκομεν καὶ ἐκ μέρους προφητεύομεν· 

10 ὅταν δὲ ἔλθῃ τὸ τέλειον, τότε τὸ ἐκ μέρους καταργηθήσεται. 

11 ὅτε ἤμην νήπιος, ὡς νήπιος ἐλάλουν, ὡς νήπιος ἐφρόνουν, ὡς νήπιος ἐλογιζόμην· ὅτε δὲ γέγονα ἀνήρ, κατήργηκα τὰ τοῦ νηπίου. 

12 βλέπομεν γὰρ ἄρτι δι᾿ ἐσόπτρου ἐν αἰνίγματι, τότε δὲ πρόσωπον πρὸς πρόσωπον· ἄρτι γινώσκω ἐκ μέρους, τότε δὲ ἐπιγνώσομαι καθὼς καὶ ἐπεγνώσθην. 

13 νυνὶ δὲ μένει πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη, τὰ τρία ταῦτα· μείζων δὲ τούτων ἡ ἀγάπη.   

Α' Κορινθίους κεφ. 13

Ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ

Το να είσαι ελεύθερος δεν σημαίνει απλώς να σπάσεις τις αλυσίδες σου, αλλά το να ζεις με τρόπο που να σέβεται και να υποστηρίζει την ελευθερία των άλλων.

Νέλσον Μαντέλα

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΛΕΠΟΥΔΙΤΣΑ

Για την ευχή και την αλεπουδίτσα 

Στην Αίγυπτο όπου υπήρχαν στη βαθιά χριστιανική αρχαιότητα πολλά μεγάλα μοναστήρια, ζούσε ένας μοναχός που ήταν φίλος με έναν αγράμματο απονήρευτο αγρότη-φελάχο. Μια μέρα ο φελάχος είπε στο μοναχό: 

«Κι εγώ λατρεύω το Θεό που δημιούργησε αυτό τον κόσμο! Κάθε απόγευμα χύνω σε μια γαβάθα κατσικίσιο γάλα και το βάζω κάτω από ένα φοίνικα. Το βράδυ ο Θεός έρχεται και πίνει το γαλατάκι μου. Του αρέσει πάρα πολύ! Ούτε μια φορά δεν έμεινε κάτι στη γαβάθα». 

Όταν άκουσε αυτά τα λόγια ο μοναχός, δε μπόρεσε να μη γελάσει. Καλόψυχα και κατανοητά εξήγησε στο φίλο του ότι ο Θεός δε χρειάζεται κατσικίσιο γάλα.
Όμως ο αγρότης επέμενε με πείσμα στο δικό του. Τότε ο μοναχός πρότεινε την επόμενη νύχτα να παρακολουθήσουν κρυφά τι συμβαίνει, όταν αφήσουν τη γαβάθα με το γάλα κάτω από τον φοίνικα. 

Το είπαν και το έκαναν: 

τη νύχτα ο μοναχός κι ο αγρότης κρύφτηκαν κοντά και στο φως του φεγγαριού σύντομα είδαν ότι μια αλεπουδίτσα είχε πλησιάσει κρυφά τη γαβάθα κι έγλειφε όλο το γάλα ώσπου να την αφήσει πεντακάθαρη. 

Αυτή η αποκάλυψη χτύπησε τον αγρότη σαν κεραυνός! «Ναι», παραδέχτηκε συντετριμμένος, «τώρα το βλέπω, δεν ήταν ο Θεός!»
Ο μοναχός προσπάθησε να καθησυχάσει τον αγρότη κι άρχισε να εξηγεί ότι ο Θεός είναι Πνεύμα, ότι είναι απόλυτα διαφορετικός σε σχέση με τον κόσμο μας, ότι οι άνθρωποι Τον γνωρίζουν με ιδιαίτερο τρόπο… Όμως ο αγρότης στεκόταν μπροστά του με το κεφάλι κάτω και μετά άρχισε να κλαίει κι έφυγε για την καλύβα του. 

Ο μοναχός πήγε κι αυτός στο κελί του. Όμως όταν πλησίασε είδε με κατάπληξη έναν άγγελο στην πόρτα να του φράζει το δρόμο. Ο μοναχός τρομαγμένος έπεσε στα γόνατα κι ο άγγελος είπε: 

«Αυτός ο απλός άνθρωπος δεν είχε ούτε παιδεία ούτε σοφία ούτε μόρφωση για να λατρέψει το Θεό διαφορετικά απ’ ό,τι έκανε. Κι εσύ με τη σοφία και τη μόρφωσή σου του πήρες αυτή τη δυνατότητα. Θα πεις ότι χωρίς αμφιβολία έκρινες σωστά; Όμως ένα πράμα δεν ξέρεις, ω σοφέ: ο Θεός βλέποντας την ειλικρινή καρδιά αυτού του αγρότη, κάθε βράδυ έστελνε στο φοίνικα την αλεπουδίτσα για να τον καθησυχάσει και να δεχτεί τη θυσία του». 

Απόσπασμα από το βιβλίο “Σχεδόν Άγιοι”
του Αρχιμ. Τύχων Σεβκούνωβ

ΥΠΕΡΕΝΔΟΞΕ, ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΕ ΘΕΟΤΟΚΕ, ΜΕΤΕΦΕΡΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΑΣ ΣΤΟΝ ΥΪΟ ΣΟΥ!

ΠΡΟΣΕΥΧΗΤΑΡΙΟ- ΒΡΑΔΥΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ 

Υπερένδοξε, αειπάρθενε, ευλογημένη Θεοτόκε, προσάγαγε την ημετέραν προσευχήν τω Υιώ σου και Θεώ ημών, και αίτησαι ίνα σώση διά σου τας ψυχάς ημών. 

Υπερένδοξε, αειπάρθενε, ευλογημένη Θεοτόκε, μετέφερε την προσευχή μας στον Υιό σου και Θεό μας, και ζήτησέ Του με τη μεσιτεία Σου να σώσει τις ψυχές μας.

ΘΑ ΕΡΘΟΥΝ ΜΕΓΑΛΕΣ ΕΥΛΟΓΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ!!!

Ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος είχε πει: «Πιστός δεν είναι εκείνος, που νομίζει ότι ο Θεός μπορεί να κάνει τα πάντα, αλλά αυτός, που πιστεύει ότι θα πάρει από Αυτόν ό,τι θα Του ζητήσει».

Οι πρόγονοί μας είχαν αυτήν την Πίστη και την Εμπειρία μέσα τους και ήταν βίωμά τους καθημερινό η Πίστη και η Εμπιστοσύνη στην Αγάπη και την Πρόνοια του Θεού.

Να μη φοβηθούμε τίποτε από όσα βιώνουμε τώρα και από όσα θα έρθουν το επόμενο διάστημα. Δεν θα κρατήσουν πολύ. Ο καλός Θεός, μέσα από τους Αγίους της Εκκλησίας μας, μέσα από τις Προφητείες που μας χάρισε η Αγάπη Του, μας έδωσε την Ελπίδα και το Κουράγιο για τα επερχόμενα.

Όταν ήμουν στο Άγιον Όρος πριν από πέντε χρόνια ,είχα ρωτήσει τον Γέροντα Ευθύμιο από την Καψάλα(πνευματικό τέκνο του Αγίου Παϊσίου):

– Γέροντα, τι θα γίνει με την Ελλάδα μας;

Τότε γύρισε το βλέμμα του προς τον ουρανό και βγάζοντας από τα βάθη της καρδιάς του έναν ενθαρρυντικό αναστεναγμό, έναν στεναγμό που έκρυβε μεγάλη ανακούφιση και χαρά συνάμα, μου είπε:

– Αχ! Θα έρθουν μεγάλες ευλογίες για την Ελλάδα μας!!

Η απάντησή του αυτή, με αφόπλισε και με όπλισε με τέτοια πίστη και ευφορία, που δεν μπορούσα να αρθρώσω λέξη και δεν άφηνε περιθώριο στο νου μου να σκεφθεί τίποτε άλλο, παρά μόνο αφέθηκα στην πνευματική εμπειρία που μου μετέδωσε εκείνη τη στιγμή. Είναι πολύ φτωχές οι λέξεις για να περιγράψω αυτό το βίωμα. Ήταν σαν να ρίζωσε μέσα μου η σιγουριά, η επιβεβαίωση όσων πρόκειται να έρθουν. Ήταν σαν να μου είχε πει όλα όσα θα συμβούν και για την Ανάσταση του Έθνους μας μέσα σε μία στιγμή.

Αργότερα, κάθε φορά που μελετώ ή ακούω τις προφητείες του Αγίου Παϊσίου, χωρίς να το θέλω, αναβιώνω εκείνην τη στιγμή. Είναι σαν ένα εσωτερικό αντανακλαστικό. Όσοι είχαν την ευλογία να γνωρίσουν από κοντά τον Άγιο Παΐσιο ή τον Γέροντα Ευθύμιο, μπορούν βιωματικά, να καταλάβουν.

Να μη δειλιάζουμε. Ο Άγιος Παΐσιος είχε πει: «Ο Θεός αγαπάει σκανδαλωδώς την Ελλάδα». Δεν είμαστε μόνοι μας. Έχουμε τη μεγαλύτερη δύναμη με το μέρος μας. Τον Δημιουργό μας!

Ας αφήσουμε στην άκρη όλα τα άλλα, γιατί μπορεί οι «κάποιοι» να έχουν τα σχέδιά τους, αλλά και ο Θεός έχει τα δικά Του.

Οι τόσοι Άγιοι και Πατέρες της εποχής μας έγιναν ασυρματιστές του Θεού με το κομποσχοινάκι τους. Δεν θα σωθούμε, ούτε με το νου μας, ούτε με τα όπλα μας, ούτε με τίποτε άλλο κοσμικό. Αυτό το ταπεινό κομποσχοινάκι θα μας φέρει τη λύτρωση. Κάθε κόμπος, κάθε Ευχή, «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με τον αμαρτωλό», έχει τέτοια δύναμη, που δεν μπορεί να τη χωρέσει το μυαλό μας. Ο Άγιος Παΐσιος είχε πει: «Με μια ματιά στον ουρανό, αλλάζουν όλα». Τι μας έμεινε; Τι είναι αυτό που περιμένει ο καλός Θεός από εμάς μόνο; Ένα και μοναδικό. Την μετάνοιά μας. Να του απλώσουμε, δηλαδή, το χέρι μας, να Του ζητήσουμε την Πατρική Του Αγάπη και Βοήθεια. Να στρέψουμε το βλέμμα μας προς τον ουρανό. Και τότε θα αλλάξουν όλα! Θα γίνουν πιο ανώδυνα και θα έρθει η λύτρωση και για την Ψυχή μας και για Έθνος μας!

Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον την Ελλάδα μας…

Με Αγάπη Χριστού

Χαράλαμπος Τ.

http://gerontesmas.com

ΔΕΟΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΟΥ ΔΑΚΡΥΣΕ

Χιλιάδες πιστοί μάλιστα έχουν σπεύσει στην Κύπρο για να την προσκυνήσουν. Όπως υποστηρίζουν πολλοί, το γεγονός ότι δάκρυσε η εικόνα είναι κακό σημάδι.

Την ώρα που έχουν ενταθεί οι συνομιλίες  για το Κυπριακό και ο πρόεδρος Αναστασιάδης έχει τονίσει ότι δεν πρόκειται να η Κύπρος και ο Ελληνισμός να δεχθούν να ξανά είναι εγγυήτρια δύναμη η Τουρκία, η οποία θέλει να διατηρήσει τα κατοχικά στρατεύματα, η δακρύζουσα εικόνα του Αγίου Γεωργίου που θεωρείται προστάτη του νησιού συγκλονίζει όσους τη βλέπουν από κοντά.

Όπως γράφει και το dogma.gr, ο υπεύθυνος θρησκευτικής διαφώτισης της Ιεράς Μητροπόλεως Λεμεσού, Σταύρος Ολυμπίου, ο Μητροπολίτης Λεμεσού, αφού ενημερώθηκε για το συμβάν, έδωσε οδηγίες να εξετάσουν την εικόνα ειδικοί.

Η εικόνα, η οποία κοσμεί το εξωτερικό της Εκκλησίας, αναπαριστά τον Άγιο Γεώργιο έφιππο να σκοτώνει το δράκο, ενώ το δάκρυ φαίνεται να κυλά από το άλογο του Αγίου.

Σύμφωνα με την παράδοση, τον Μεσαίωνα οι κάτοικοι της Κύπρου υπέφεραν από την επιδημία της πανούκλας και πολλά χωριά εξαφανίστηκαν από την αρρώστια. Το νησί σώθηκε χάρη στην παρέμβαση του Αγίου Γεωργίου, ο οποίος σκότωσε τον δράκο που σκορπούσε την θανατηφόρα ασθένεια. Από τότε έγινε προστάτης πολλών χωριών του νησιού, οι οποίοι έχτισαν δεκάδες ναούς προς τιμήν του.

http://www.pronews.gr

ΜΕΣ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΗ ΣΟΥ ΚΡΑΤΑΣ ΤΟΝ ΘΕΟ ΜΑΣ!

Μάνα γλυκύτατη! 

Θε μου, να κάμω σε Σένα θερμή προσευχή για τη Μάνα!
Θε μου, η αγάπη Σου ας είν’ πιο βαθιά, πιο γλυκιά για τη Μάνα!
Μέσα της κάμε ν’ απλώνεται πάντα η δική Σου γαλήνη,
και στις πληγές της καρδιάς της η χάρη Σου βάλσαμο ας γίνει.

Μάνα γλυκύτατη, Μάνα ουρανόσταλτη, ατίμητη Μάνα!
δε σε θαμπώνουν απάτες εσένα κι ονείρατα πλάνα.
Πάνω στο χρέος ακοίμητη εσύ, νύχτα-μέρα σκυμμένη,
τ’ άπειρο ακούς μες στα χάη μια-μια τις στιγμές να σημαίνει.
Τόσο η ψυχή σου είν’ απλή, που μιλά με τ’ αμίλητα πλάσματα,
κι ούτε γελιέσαι ποτέ μ’ όσα φτιάνει το ψέμα φαντάσματα.

Μάνα, η στοργή σου μεγάλη κι απέραντη όσο κι η πλάση!
Ποιος θα μπορέσει ως βαθιά την καρδιά σου ποτέ να διαβάσει;
Μάνα, η στοργή σου πασίχαρη σαν τις αχτίδες του ήλιου,
μες στη χαρά του χρυσού προσκαλεί μαγικού σου βασίλειου.
Πώς με βελούδινα δάχτυλ’ αγγίζεις τους πόνους μας και τους γλυκαίνεις.
Μάνα γλυκύτατη, όλα τα βάσανα συ τ’ απαλαίνεις!

Πάνω απ’ το λίκνο μας σκύβοντας, άγγελε -ω τη χαρά σου!
τα μεταξένια σου απλώνεις φτερά, τα μεγάλα φτερά σου.
Ω το γλυκό, τρυφερό σου, μανούλα, κι ολόθερμο φίλημα,
στου βρεφικού μας ονείρου τ’ αθώο κι απλό παραμίλημα!
Ω, πώς πονάς όταν βλέπεις εμάς στο κρεβάτι του πόνου,
και στους δικούς μας κινδύνους, καλή, πόσα φίδια σε ζώνουν!

Πόσες φορές σού τρυπάμε, φτωχή, την καρδιά με μαχαίρι,
και πόσες άλλες σηκώσαμε απάνω σου βεβηλό χέρι!
Πόσες φορές σ’ ανεβάσαμε απάνω σε ξύλο οδύνης,
δίχως εσύ και μια λέξη πικρή παραπόνου ν’ αφήνεις!
Κι ω, πόσες άλλες φορές στου φριχτού Γολγοθά μας τα σκότη
μόνη σου κλαις, σ’ ένα θρήνο βουβό, τη χαμένη μας νιότη!

Όλα μάς τάμαθες, Μάνα, γλυκυτάτη, ατίμητη Μάνα,
και με της Πίστης μας τ’ άγιο μάς έθρεψες κι άφθαρτο μάννα.
Ένα κομμάτι χρυσάφι μάς έκρυψες μέσα βαθιά μας,
να μπουμπουκιάσουν οι ανθοί λαχταράς του καλού στην καρδιά μας.
Μάνα! πού βρήκες την τόση στοργή, την αγάπη την τόση;
Μες στην ψυχή σου απ’ το χέρι του Πλάστη μας έχει φυτρώσει!

Μάνα, που πήρες απ’ όλα τα πλάσματ’ ανώτερο θρόνο,
άφθαρτη μένει κι ανέγγιχτ’ η δόξα σου μέσα στο χρόνο.
Μες στην αγκάλη σου, ω θαύμα! κρατάς το Θεό μας, Μητέρα,
κι είσαι απ’ τη γη κι απ’ τους κόσμους των άστρων, εσύ, Πλατυτέρα! 

Ποίημα του Γ. Βερίτη αφιερωμένο στην χριστιανή μητέρα.

ΧΑΙΡΕ, ΚΕΧΑΡΙΤΩΜΕΝΗ, Ο ΚΥΡΙΟΣ ΜΕΤΑ ΣΟΥ!

Χαίρε, κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σου!

ΔΕΥΤΕ ΠΡΟΣ ΜΕ ΠΑΝΤΕΣ ΟΙ ΚΟΠΙΩΝΤΕΣ ΚΑΙ ΠΕΦΟΡΤΙΣΜΕΝΟΙ ΚΑΓΩ ΑΝΑΠΑΥΣΩ ΥΜΑΣ!

Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς! (Ματθ. 11,28)

Ελάτε προς εμένα όλοι όσοι κουράζεστε και είστε φορτωμένοι, κι εγώ θα σας αναπαύσω. 

Π. ΕΛΠΙΔΙΟΣ ΒΑΓΙΑΝΑΚΗΣ: ΘΕΕ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΟΥ!

Π. Ελπίδιος Βαγιανάκης: Θεέ της καρδιάς μου! 

Αυτό μας ζητάει τώρα ο Θεός! Να Τον βάλουμε σαν κεντρικό στόχο, σαν κεντρικό λατρεμένο πρόσωπο της ψυχής μας!
 Θέλει να γίνει αυτός ο έρωτας της ψυχής μας!
Και μιλάω για τον Θεϊκό Έρωτα και άλλοι παρεξηγούνται λέγοντας:
... « Γιατί δεν μας λες για την αγάπη; »
Μα, η Αγάπη είναι κάτι γενικό, που δόθηκε σαν «κατ’ εικόνα».
Ο έρωτας είναι αυτό, που θα αποκτήσεις εσύ, για να πετύχεις το «καθ’ ομοίωσιν». Γιατί, μέσα στο θεϊκό έρωτα ανακαλύπτεται και φανερώνεται και ζωοποιείται και εμποτίζεται η ψυχή ενός ανθρώπου. Όταν εμποτιστεί από το άγιο Πνεύμα, τότε όλος είναι φως, όλος είναι χαρά!

Αναζήτησε από σήμερα Το Άγιο Πνεύμα και πέστε Του:
«Πανάγιο Πνεύμα, Eσύ που ξέρεις τα μυστικά του θεϊκού έρωτα, Eσύ που ανακαλύπτεις μέσα στις ψυχές μας, τους καλύτερους δρόμους για τον καθένα, για να φτάσουμε κοντά στον Βασιλιά Θεό Πατέρα μας, αποκάλυψε και σε μας, τους μυστικούς δρόμους εκείνους που θα γίνουμε ένα με τον Βασιλιά Θεό μας!»

Όσοι πρώτα θα Tο αναζητήσουν και μετά θα Tο ανακαλύψουν, για να Tο γευθούν στη συνέχεια, αυτοί θα μπορούν να φωνάζουν:
«Θεέ της καρδιάς μου, πλημμύρισέ με, με τον θεϊκό Σου έρωτα, με το πανάγιό Σου Πνεύμα, την απόλυτη εμπιστοσύνη στο θεϊκό Σου θέλημα και… και τι άλλο; Αυταπάρνηση !… Δώσε μας αυταπάρνηση, να κόβουμε τα θελήματά μας, για να ζεις μονάχα Εσύ μέσα σε μας».

Είναι αυτό που έλεγε ο απόστολος Παύλος:
«Ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός». 

Πολλοί θα τα ακούσουν, λίγοι θα τα αφήσουν στη καρδιά τους, και πολλοί ελάχιστοι θα τα ζήσουν.
Εύχομαι εσείς να είστε από αυτούς τους ανθρώπους που τα άκουσαν, τα έβαλαν μέσα στη καρδιά τους και που τώρα είναι έτοιμοι να τα ζήσουν.
Και όταν θα ξεκινήσετε να τα ζείτε, λέγοντας τις μυστικές εκείνες λέξεις, τα κλειδιά εκείνα, που μπαίνουν στην πόρτα για να την ανοίξουν, που είναι:

«Γλυκιά μου Αγάπη, γλυκέ μου Έρωτα, γλυκέ μου Ιησού, Ουράνιε μου Πατέρα, Θεέ της καρδιάς μου…». Αυτοί είναι οι κωδικοί μέσα από τους οποίους, ανοίγονται τα μυστήρια του Ουράνιου διαδικτύου.
Εύχομαι όλοι σας, αυτό να αναζητάτε, αυτό να ακολουθάτε, και μ’ αυτό τώρα να ζείτε.
Γιατί αν το ζήσετε, τότε όλα τα υπόλοιπα προβλήματα που έχετε στο σπίτι σας, θα είναι σαν τα σκύβαλα, δεν θα έχουν αξία.

Ο ερωτευμένος μόνο τον έρωτα κοιτά, δεν κοιτάει τίποτα άλλο. Και θέλω να το πω αυτό, γιατί, το μυστικό της μεγάλης αυτής ευλογίας, δεν δίνεται μόνο σε συγκεκριμένους ανθρώπους, δήθεν ευσεβείς, που ξέρουν να κάνουν μια μετάνοια, που ξέρουν να κάνουν έναν εσπερινό, που ξέρουν να κάνουν καμιά αγρυπνία και καμιά προσευχή… Όχι. 

Το μυστικό Του Θείου Έρωτα δίνεται σε όλους ανεξαιρέτως, έστω κι αν είναι ο μεγαλύτερος αλήτης των αιώνων.
Ξέρετε γιατί;
Για τον απλούστατο λόγο. Ότι όλοι έχουν τη δυνατότητα να ερωτευθούν.
Ποιος μπορεί να αρνηθεί στον τελευταίο αλήτη του κόσμου να ερωτευθεί μια κοπέλα;
Μπορεί να του το αρνηθεί κανένας;
Είναι το μόνο πράγμα, που έχει χαριστεί σε όλο τον κόσμο, ακόμα και στον πιο τελευταίο άνθρωπο.

Γι’ αυτό σας λέω, όλοι έχουμε την ίδια δυνατότητα: «Να ερωτευθούμε Το Θεό μας!»
Και, έρωτας σημαίνει: «Να Του αφοσιωθείς, να Τον εμπιστευτείς, να Τον υπακούς, όπως το μωρό την μαμά του»! 

 Εύχομαι ο Θεός να σας ευλογήσει όλους!

(απόσπασμα από κήρυγμα του π. Ελπιδίου Βαγιανάκη)