ΜΕΝΟΥΜΕ ΕΥΡΩΠΗ- ΧΩΡΙΣ ΕΥΡΩ ΣΤΟ ΧΕΡΙ, ΧΩΡΙΣ ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ, ΧΩΡΙΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ

Γραφήματα...ενημερωτικά

Στην Ελλάδα του βασικού μισθού των 400€ ευρώ απαιτείται το 44,3% του μισθού για την αγορά 1 καρβελιού ψωμί, ενός λίτρου γάλα, 1 κιλού ντομάτες, 2 αυγών και 1 κιλού ρύζι την ημέρα (x30 ημέρες). Το αντίστοιχο ποσοστό στην Ισπανία είναι 18,8% του μισθού, στη Γερμανία το 12,2% του μισθού και στην Ολλανδία το 12,1%

Το 1999 η αγορά 1 κιλού ντομάτες την ημέρα αντιστοιχούσε στο 2 % του μισθού. Σήμερα αντιστοιχεί στο 10% του μισθού.

Το 1999 η αγορά δυο καρβελιών ψωμί την ημέρα αντιστοιχούσε στο 2 % του μισθού. Σήμερα αντιστοιχεί στο 15% του μισθού.

Το 1999 η αγορά μιας τυρόπιτας την ημέρα αντιστοιχούσε στο 1,7 % του μισθού. Σήμερα αντιστοιχεί στο 11,3% του μισθού.

Το 1999 η αγορά δύο εισιτηρίων την ημέρα αντιστοιχούσε στο 2,6 % του μισθού. Σήμερα αντιστοιχεί στο 21,0% του μισθού.

http://jodi.graphics, http://kaini-ktisis.blogspot.gr

ΔΗΛΩΣΗ ΠΟΥΤΙΝ ΓΙΑ ΡΩΣΙΑ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ

«Την Ρωσική κρατική υπόσταση είναι αδύνατο να την φανταστούμε χωρίς την πνευματική, ιστορική εμπειρία της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας».

Αυτό δήλωσε ο Πρόεδρος της Ρωσίας, Βλαντίμιρ Πούτιν, στην διάρκεια της τελετής της αφιέρωσης του νέου Ναού της Αναστάσεως στο μοναστήρι Sretensky στην Μόσχα .

«Στην χώρα μας – στο ίδιο το ρωσικό κράτος – είναι αδύνατο να το φανταστούμε χωρίς την πνευματική, ιστορική εμπειρία της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, η οποία μεταδίδεται από γενιά σε γενιά μέσα από τις ποιμαντικές λέξεις . Σίγουρα, ο νέος ναός της Μονής Sretensky θα είναι ένα φωτεινό, ελκυστικό κέντρο των θρησκευτικών και εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων και θα συμβάλει στην διαιώνιση της κοινωνίας μας της καλοσύνης, του αμοιβαίου σεβασμού και της συμφιλίωσης», ανέφερε χαρακτηριστικά.

ΜΕ ΕΝΑΝ ΤΕΤΟΙΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΗΓΕΤΗ, ΤΙ ΝΑ ΦΟΒΗΘΕΙ ΚΑΝΕΙΣ;

Ο Βλαντιμίρ Πούτιν επισκέφθηκε τον καθεδρικό ναό του Χριστού Σωτήρος για να δει τα λείψανα του Αγίου Νικολάου στη Μόσχα, τα οποία μεταφέρθηκαν στη Ρωσία από την Ιταλία στις 21 Μαΐου.

Η επίσκεψη του Ρώσου προέδρου ήταν σύντομη, φίλησε τα λείψανα, άναψε ένα κερί και έφυγε από τον καθεδρικό ναό. Χιλιάδες πιστοί συγκεντρώθηκαν για να δουν τα λείψανα ενός από τα σημαντικότερα πρόσωπα της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Τα λείψανα του Αγίου Νικολάου θα βρίσκονται έως τις 12 Ιουλίου στη Μόσχα και από τις 13 Ιουλίου έως τις 28 Ιουλίου στην Αγία Πετρούπολη.

Η ΤΕΛΕΙΑ ΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ

Η ΝΕΟΛΑΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ ΚΑΙ Η "ΜΠΛΕ ΦΑΛΑΙΝΑ"

Συντάκτης  Θεόδωρος Ι. Ρηγινιώτης 

Η αποκάλυψη του διαδικτυακού παιχνιδιού «Μπλε Φάλαινα» προκάλεσε παγκόσμιο σοκ. Φάνηκε ότι οι καταστάσεις που βλέπαμε μέχρι τώρα σε ταινίες τρόμου δεν απέχουν από την πραγματικότητα: έφηβοι αυτοτραυματίζονται ή αυτοκτονούν, υπακούοντας σε απλές και σαφείς εντολές που τους δίνει ένα διαδικτυακό παιχνίδι.

Πώς είναι δυνατόν; «Επειδή τους έχει κάψει τον εγκέφαλο ο Big Brother» απάντησε μια καθηγήτρια – όπου Big Brother (ο όρος από το μυθιστόρημα 1984 του Τζωρτζ Όργουελ) δεν είναι κάποιο ομώνυμο reality show, αλλά το σύστημα του παγκόσμιου ελέγχου του συνειδήσεων, που χρησιμοποιεί την τεχνολογία ως μέσο εξάρτησης και προπαγάνδας.

Στο κοντινό μέλλον θα δούμε κι άλλα. Είναι – επιτρέψτε μου να το πω ευθέως – η συνέπεια του αποκλεισμού των παιδιών μας από τη σχέση με το Χριστό. Η συνέπεια των πράξεών μας.

Αντί για άλλο σχόλιο θα παραθέσω ορισμένες σκέψεις, αλλά και πληροφορίες, από ένα κάπως παλαιότερο άρθρο μας με τίτλο Ο πολιτισμός της νεκροκεφαλής – Η «Νεολαία της Αποκάλυψης». Παρακαλούμε, αν σας αρέσει, δώστε το να το διαβάσουν και τα παιδιά σας. Ίσως εξοργιστούν αλλά ίσως νιώσουν και ότι τα αφορά πάρα πολύ.

 Ο πολιτισμός της νεκροκεφαλής – Η «Νεολαία της Αποκάλυψης»

 Εμείς οι μεγάλοι νομίζω πως δε φανταζόμαστε καν πώς ζουν οι έφηβοι και οι φοιτητές (η φοιτητική περίοδος είναι μια παράταση της εφηβείας), τι σκέφτονται και πώς νιώθουν.

Η ζωή τους είναι μια αφύσικη ζωή, γεμάτη άγχος και εξαρτημένη 100% από τη μοντέρνα τεχνολογία. Δεν έχουν πια ρίζες, υπακούνε σε αγνώστους στο Facebook, αλλά συγκρούονται με τους γονείς και δε μαθαίνουν τίποτα από τους παππούδες τους. Μια μεγάλη μερίδα τους ζει στο σκοτάδι, διασκεδάζει σε σκοτεινούς χώρους, δραπετεύει από την πραγματικότητα στον εικονικό κόσμο του Διαδικτύου ή μέσα σε εκκωφαντική μουσική, θρίλερ, βιντεοπαιχνίδια βίας και δαιμονικών ηρώων, ιστοσελίδες πορνό, τσιγάρα και αλκοόλ. Κάνει σεξ από 12 χρονών, κάνει εκτρώσεις από 12 χρονών. Είναι, όπως γράφει ένας Αμερικανός ροκάς, που έγινε κάποια στιγμή ορθόδοξος μοναχός (αλλά δεν έμεινε), «η Νεολαία της Αποκάλυψης»*.

 * Είναι ο Justin Marler, με τη βοήθεια του οποίου ξεκίνησε στην έκδοση ενός ορθόδοξου περιοδικού & σειράς δράσεων με τον τίτλο Death to the World - The Last True Rebellion, που συνεχίζονται και σήμερα και αφορούν σε θέματα νεανικών προβληματισμών (αναζητήστε τα στο Διαδίκτυο). 

Η ζωή όλων μας είναι αφύσικη, μέσα στο τσιμέντο, στο άγχος, τη σκληρή και αβέβαιη δουλειά, τις ακτινοβολίες των συσκευών, το καυσαέριο, τα χημικά απορρυπαντικά, τα φυτοφάρμακα… Είμαστε όμηροι ανάμεσα στις τρεις οθόνες (της τηλεόρασης, του κινητού – δε χρειάζεται καν να προσθέσουμε «τηλεφώνου» – και του υπολογιστή), όμηροι σε ανίατες ασθένειες, όμηροι στην κατανάλωση… Η ζωή της νεολαίας όμως είναι τόσο αφύσικη, που φτάνει στα όρια της παράνοιας.

Είναι μια ζωή άρνησης και απόρριψης του κόσμου που έχουμε φτιάξει εμείς – που επίσης ήμασταν κάποτε έφηβοι επαναστάτες και τελικά συμβιβαστήκαμε στην ομηρία μας. Οι νέοι είναι οι σύγχρονοι χίππις (τα παιδιά μας, οι μαθητές μας) και προς το παρόν, συνειδητά ή υποσυνείδητα, αντιδρούν. Πρόσεξε τα τραγούδια που ακούνε και θα δεις ότι μιλάνε σχεδόν αποκλειστικά για πόνο και σεξ.

Σημάδια της αντίδρασης

 Οι μεγάλοι θέλουν τα παιδιά τους να έχουν εμφάνιση περιποιημένη και καλαίσθητη. Οι νέοι χτενίζονται έξαλλα, στολίζονται αλλόκοτα και ντύνονται με ρούχα σκισμένα, αταίριαστα και ακατάστατα (οι εταιρίες βέβαια – οι παντοδύναμοι αφέντες μας – έχουν κάνει κι αυτό το στυλ μόδα και το χρυσοπουλάνε).

Οι μεγάλοι τούς λένε να μιλάνε και να γράφουν σωστά ελληνικά. Εκείνοι γράφουν (στα κινητά τους και στο Internet – γιατί εκεί πλέον γράφουν) τις λέξεις μόνο με τα αρχικά (συντομογραφίες – μα ούτε ξέρουν τη λέξη συντομογραφία, που είναι δασκαλίστικη) και μιλάνε ανακατεύοντας ελληνικά και αγγλικά σ’ ένα απίθανο αλλοπρόσαλλο γλωσσικό μείγμα.

Οι μεγάλοι τούς λένε να μείνουν ψυχικά και σωματικά αγνοί – όταν τους το λένε, γιατί η αγνότητα δεν κατοικεί πια στη χώρα μας. Μάλλον οι νέοι έχουν ακουστά ότι κάποιοι κάποτε το έλεγαν αυτό, που δεν το βλέπουν όμως πουθενά γύρω τους, αλλά βλέπουν μόνο ανθρώπους και φωτογραφίες που εκπέμπουν μηνύματα σεξουαλικότητας. Προσανατολίζονται κι αυτοί έτσι και αρνούνται εκείνους, τους αόρατους, που μιλούσαν κάποτε για αγνότητα και που τους έχουν συνδέσει με τον υποκριτικό κόσμο των μεγάλων. Ντύνονται αισθησιακά (sexy) και πολλοί δίνονται σε όποιον τύχει (δήθεν «αγαπούν»), καταπατούν κάθε έννοια αγνότητας, αν και η ψυχή τους διψάει για αγνότητα. Αυτό θεωρούν τώρα αγνότητα: να αγαπάς και να φιλιέσαι με πάθος στις γωνιές του σχολείου και στα πεζοδρόμια, μέχρι την ώρα που θ’ αρχίσεις να δίνεσαι ολοκληρωτικά. Την παρθενία την κοροϊδεύουν, αν την ξέρουν καν (εσύ ξέρεις τι κάνει η κόρη σου στα διαλείμματα των μαθημάτων ή ο γιος σου στις κόρες των άλλων; σε νοιάζει; του/της έχεις πει ποτέ κάτι σχετικό;). Και όταν σκεφτούν μια «μόνιμη σχέση» (ο γάμος δεν υπάρχει στο μυαλό τους, παρά μόνο σαν κάποια προσωρινή γιορτή του έρωτά τους, όπως οι αμερικάνικοι προτεσταντικοί «γάμοι» που βλέπουν στις ταινίες) δε θα έχει μείνει τίποτα να προσφέρουν στον ή στη «σύντροφό» τους.

Σημείωση: στην τηλεόραση – την κυρά μας, που τη βάλαμε κι ανατρέφει τα παιδιά μας – ο όρος «σύντροφος» τείνει να αντικαταστήσει τον όρο «σύζυγος». Ποιος θέλει πια να μπει σε ζυγό (σύζυγος = συν+ζυγός);

Οι μεγάλοι τούς λένε να μείνουν ζωντανοί. Κι οι νέοι βάλθηκαν να ζουν ριψοκίνδυνα, να ξενυχτάνε, να μεθάνε, να καπνίζουν, να δοκιμάζουν ναρκωτικά, να εμπιστεύονται αγνώστους, να τρέχουν με τα μηχανάκια κι ό,τι άλλο βάλει ο νους σας.

Να μην ξεχάσω πως ένα σοβαρό κομμάτι της ζωής πολλών εφήβων αποτελεί ο σατανάς: προσεχτική αναζήτηση και παρακολούθηση θρίλερ και βίντεο με εξορκισμούς και μαύρες τελετουργίες, ροκ τραγούδια που εξυμνούν το διάβολο, μπλούζες και τατουάζ με 666 και ανάποδες πεντάλφες, μέχρι μακιγιάζ ζωντανού-νεκρού (ζόμπι), συνειδητή λατρεία του σατανά, τελετές και κάλεσμα πνευμάτων… Το παιδί σας ίσως δεν ξέρει να κάνει το σταυρό του (μπορεί να κάνει πότε πότε μια αδιάφορη κίνηση που θυμίζει παίξιμο μαντολίνου), σίγουρα όμως ξέρει να κάνει το σήμα με τα κέρατα, σηκώνοντας το δείκτη και το μικρό του δάχτυλο – το κάνουν όλοι οι ροκάδες, το βλέπουμε ακόμα και σε κινούμενα σχέδια!...

 Πρωί. Αντί για το σχολείο, παλληκάρια και κοπέλες πίνουν καφέ και τρώνε τυρόπιτες στα μαγαζάκια με την προνομιακή θέση δίπλα στο σχολείο. Ο καθηγητής δεν έχει εξουσία να κάνει τίποτα έξω από τη σχολική αυλή. Εσύ, ο γονιός, κάνε μια βόλτα μετά τις 8.30΄ π.μ. στις κοντινές καφετέριες, μήπως βρεις τα παιδιά σου.

Αυτή είναι η Νεολαία της Αποκάλυψης, η νεολαία των εκτρώσεων, η νεολαία των ΓΕΛ (Γενικών Λυκείων) και των ΕΠΑΛ, η νεολαία των Πανελλαδικών, η νεολαία των φροντιστηρίων, η νεολαία της αυριανής ανεργίας, η νεολαία της δυστυχίας.

Η νεολαία που κάποιες φορές κουβαλάει ασήκωτα φορτία προβλημάτων, ανάπηρους γονείς, αλκοολικούς ή βίαιους γονείς, εξαφανισμένους γονείς – σ’ αυτά προστίθενται και όσα προκάλεσε η οικονομική κρίση, καταστρέφοντας τη ζωή ολόκληρων οικογενειών! Παιδιά ορφανά ή σαν ορφανά, χωρίς προσανατολισμό, χωρίς ρίζες (το ξαναλέω), χωρίς πίστη. Υποσυνείδητα, ψάχνουν για ρίζες και πίστη, αλλά δεν έχουν άλλο από την τηλεόραση, το Facebook, το κινητό τους, τη μουσική (που κατεβάζουν από το Internet και συχνά είναι μόνο ένας εκκωφαντικός ρυθμός ή τραγούδια που δίνουν μηνύματα εκπόρνευσης, μελαγχολίας και αλκοολισμού).

Η ευθύνη

 Όλοι έχουμε ευθύνη. Και οι ίδιοι οι έφηβοι φυσικά, πολύ περισσότερο όταν γίνονται φοιτητές (εδώ στην Κρήτη έχουμε και μικρούς καπετάνιους, που δε γίνονται φοιτητές αλλά «καίγονται» ή «καίνε» άλλους, ζώντας ανάμεσα σε αλκοόλ, τζόγο και όπλα).

Και οι δάσκαλοι και οι καθηγητές έχουμε τεράστια ευθύνη. Το ίδιο και οι παπάδες. Δεν υπερασπιζόμαστε τη νεολαία με λιονταρίσιες μάχες. Υπάρχουν βέβαια και εξαιρέσεις, αλλά, σε σχέση με το σύνολο, είναι μόνον εξαιρέσεις.

Οι δημοσιογράφοι, οι τηλεοπτικοί παρουσιαστές και οι υπεύθυνοι των καναλιών έχουν όχι μόνο τεράστια ευθύνη, αλλά συχνά είναι οι αυτουργοί της αλλοτρίωσης και καταστροφής της νεολαίας μας. Οι εταιρίες κατασκευής και πώλησης κινητών τηλεφώνων και βιντεοπαιχνιδιών, τα μπαρ και οι εταιρίες του θεάματος, ομοίως. Πολλοί από κείνους που δουλεύουν σ’ όλα αυτά θα ’πρεπε να πάνε φυλακή.

Άρα και οι δικαστές έχουν ευθύνη. Ας μη μιλήσουμε για τους πολιτικούς…

Τώρα όμως απευθύνομαι στους γονείς. Σ’ εκείνους, που τα παιδιά είναι δικά τους και έχουν τη μεγαλύτερη δύναμη να τα προστατεύσουν και φυσικά τη μεγαλύτερη ευθύνη για τη δυστυχία τους.

Τι λείπει στα παιδιά σου και δεν τους το δίνεις ποτέ, αγαπητέ μου γονιέ, πατέρα και μάνα;

Ένα πράγμα λείπει: το να τους μάθεις να αγαπάνε. Έτσι τα παιδιά σου θ’ αποχτούσαν ρίζες και πίστη, έτσι θα ένιωθαν ασφάλεια και δε θα έψαχναν την αγάπη (ή υποκατάστατα της αγάπης) σε γκρίζους δρόμους.

Ξέρω εγώ ν’ αγαπώ; Ξέρω να συγχωρώ; Ξέρω ν’ ακούω; Αν δεν ξέρω, πώς θα το μάθω στα παιδιά μου; Αλλά εκείνα αυτό ζητάνε και, αν δεν το μαθαίνουν από μένα, ψάχνουν να το μάθουν από άλλους.

Ίσως είσαι από τις φωτεινές εξαιρέσεις. Εσύ ξέρεις.

Άκου λοιπόν πώς νομίζω ότι μεγαλώνεις τα παιδιά σου, πώς μεγαλώνουν τα παιδιά τους οι περισσότεροι, ίσως κι εγώ που γράφω αυτές τις γραμμές:

Όταν κάνουν φίλους, τους λες: σκέψου, παιδί μου, τι σε ωφελούν οι φίλοι που έχεις. Δεν τους λες: σκέψου, παιδί μου, τι έχεις να ωφελήσεις εσύ τους φίλους σου.

Όταν κάνουν σχέσεις (εννοείται το «αισθηματικές»), τους λες: τι έχει να σου προσφέρει αυτή η σχέση; Δεν τους ρωτάς: τι έχεις να προσφέρεις εσύ, παιδί μου, σ’ αυτή τη σχέση;

Για την επαγγελματική τους αποκατάσταση, τους λες να διαλέξουν ένα επάγγελμα που θα τους ωφελήσει (οικονομικά και κοινωνικά). Δεν τους λες να διαλέξουν ένα επάγγελμα με σκοπό να ωφελήσουν αυτοί τους συνανθρώπους τους, τον τόπο τους, την κοινωνία.

Τους λες να είναι ανταγωνιστικοί και μαχητικοί, «δυνατοί», «σκληροί». Δεν τους λες ν’ αγαπάνε και να συγχωρούν. Και φυσικά δε θα τους πεις ποτέ να προτιμήσουν το συμφέρον κάποιου άλλου από το δικό τους, έστω κι αν ο άλλος έχει μεγαλύτερη ανάγκη ή αξίζει περισσότερο απ’ αυτά μια θέση ή κάποιο όφελος.

Πώς λοιπόν θα μάθουν ν’ αγαπούν; Πώς θα ξεδιψάσει η ψυχή τους; Πώς να μην είναι η Νεολαία της Αποκάλυψης (όταν «θα κρυώσει η αγάπη των πολλών», όπως είχε προφητέψει ο Χριστός, «κι αυτός που θ’ αντέξει μέχρι το τέλος, αυτός θα σωθεί», κατά Ματθαίον, κεφ. 14, στίχοι 12-13), η νεολαία της απελπισίας και της δυστυχίας;

Ευτυχισμένος είναι περισσότερο ο άνθρωπος που αγαπάει απ’ όσο ο άνθρωπος που τον αγαπούν.

Και κλείνω με μια λίγο σοκαριστική τελευταία σκέψη:

Είτε «πιστεύεις» είτε όχι, δε με νοιάζει. Φρόντισε όμως, αδελφέ και αδελφή μου, να μάθεις τα παιδιά σου ν’ αγαπούν και να σέβονται το Χριστό και την Παναγία (και τώρα, αν είναι έφηβοι ή φοιτητές, δεν είναι αργά – αρκεί να δουν ότι αγαπάς και σέβεσαι Χριστό και Παναγία εσύ).

Αν το κάνουν αυτό, θ’ αγαπούν και θα σέβονται όλο τον κόσμο, και μαζί κι εσένα, όσα λάθη κι αν κάνεις, γιατί ο Χριστός και η Παναγία είναι η παγκόσμια και πανανθρώπινη αγάπη, είναι η «παν-αγάπη» (λέξη του μεγάλου σύγχρονου αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς, καθηγητή του πανεπιστημίου Βελιγραδίου). Οπότε, θα έχεις κερδίσει τα παιδιά σου. Αν όμως δε μάθουν ν’ αγαπούν το Χριστό και την Παναγία, ίσως κάποτε κλάψεις και πεις: «Έχασα τα παιδιά μου».

Βέβαια, αν τα παιδιά σου μάθουν ν’ αγαπούν το Χριστό και την Παναγία, πρέπει κι εσύ ν’ αντέξεις αυτή την αγάπη, γιατί συνήθως ο γονιός δε θέλει τα παιδιά του να είναι καλά με όλους, ούτε πολύ πιστά. Και όλ’ αυτά χρειάζονται αγώνα, αν και όχι τόσο επίπονο και παράλογο όσο ο μακροχρόνιος αγώνας για τις Πανελλήνιες…

Ένα παράδειγμα: όταν έπιασαν το Χριστό, όπως θα ξέρεις, ο απόστολος Πέτρος φοβήθηκε και Τον αρνήθηκε τρεις φορές. Μετά την ανάστασή Του, ο Χριστός τον ρώτησε τρεις φορές: «Μ’ αγαπάς;». Και ο Πέτρος Του απαντούσε με ειλικρίνεια: «Ναι, Κύριε, σ’ αγαπώ» (κατά Ιωάννην, 21, 15-17). Έτσι ισοφάρισε την τριπλή άρνηση.

Είναι σημαντικό ότι ο Χριστός δεν τον ρώτησε «με πιστεύεις;» αλλά «μ’ αγαπάς;». Αυτό είναι που θέλει ο Χριστός από τον άνθρωπο.

Όταν, για παράδειγμα, μπούμε στη Μεγάλη Σαρακοστή, πάρε μια Τετάρτη απόγευμα τα παιδιά σου, κατά τις 7 μ.μ., και πηγαίνετε στην εκκλησία να παρακολουθήσετε μια Προηγιασμένη. Πάρε τα την Παρασκευή, την ίδια ώρα, και πηγαίνετε ν’ ακούσετε τους Χαιρετισμούς. Πηγαίνετε για το Χριστό και την Παναγία, όχι για τον παπά (που σίγουρα δεν τον γνωρίζεις, αλλά μπορεί να είναι πολύ καλός) ή τον ψάλτη ή τους άλλους που είναι εκεί ή για να δείτε «αν καταλαβαίνετε ή όχι» κ.τ.λ. Πηγαίνετε και αφεθείτε στο Χριστό και την Παναγία, εκεί μέσα στην εκκλησία, εκεί που ενώνονται οι άνθρωποι τώρα και είκοσι αιώνες και που ενώνονται μαζί τους και οι άγγελοι, οι άγιοι, ο ίδιος ο Θεός. Να δεις πώς θ’ αρχίσει να γιατρεύεται η ψυχή τους, και η δική σου.

Κι αν έχουν φροντιστήρια, ξένες γλώσσες, προπόνηση ή κάτι άλλο εκείνη την ώρα, ας το αφήσουν έστω μια φορά ή δυο φορές. Αυτά θα τα ξαναβρούν, αλλά το Χριστό και την Παναγία, αν δεν πάνε τώρα, δε θα τους ξαναβρούν, γιατί δε θα πάνε ποτέ. Κάθε φορά κάτι θα τα εμποδίζει – κάθε φορά «κάποιος» θα τα εμποδίζει.

«Αν δεν τα κάνουμε αυτά τώρα, που είμαστε νέοι, πότε θα τα κάνουμε;» ρώτησε ένας μαθητής Λυκείου κάποιο θεολόγο, όταν τους έλεγε για τον παράλογο τρόπο ζωής τους. Του απάντησε: «Κι αν δεν πλησιάσετε το Χριστό τώρα, πότε θα Τον πλησιάσετε; Να διακινδυνεύσω μιαν απάντηση: ποτέ. Δε θα Τον πλησιάσετε ποτέ, γιατί δε θα έχετε μάθει να Τον πλησιάζετε».

Αν φυσικά φτάσουν να ενηλικιωθούν ζωντανοί και υγιείς ψυχικά και σωματικά.

https://ellasnafs.blogspot.gr

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΙΣΑΝΙΟΥ ΚΑΙ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ ΠΑΥΛΟΣ: ''ΣΗΜΕΡΑ ΦΤΙΑΞΑΜΕ ΠΑΙΔΙΑ ΑΝΑΠΗΡΑ, ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΓΑΠΑΝΕ, ΠΑΙΔΙΑ ΕΓΩΪΣΤΕΣ''

Καταιγιστικός και αποκαλυπτικός, ως συνήθως, μέσα από την λαγαρή περιγραφή του και τις ιστορίες που διανθίζουν τον λόγο του ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης κ. Παύλος έκλεισε την εφετινή Σχολή Γονέων και Νέων Ζευγαριών προσκεκλημένος της Ιεράς Μητροπόλεως Γρεβενών, όπου και ανέπτυξε το πολυσύνθετο και δύσκολο θέμα: "Πόσο καλά γνωρίζεις το παιδί σου;", θέτοντας "...τον δάκτυλον επί των τύπων των ήλων".

"Το ερώτημα είναι το είναι το παιδί...; Αλλά επίσης και τι είναι η ψυχή, Πιστεύουμε ότι το παιδί μας έχει ψυχή; Τα παιδιά ρωτούν σήμερα με αγωνία: "αν υπάρχει ζωή πριν το θάνατο. Γιατί η ζωή που μας προσφέρετε δεν είναι ζωή. Σήμερα στην ζωή μας ζούμε πλήξη και ανία...". Αυτό σημαίνει πως ότι προσφέραμε ως κοινωνία, οικογένεια και σχολείο ήταν σκουπίδια και με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί τα παιδιά στα ναρκωτικά... Δυστυχώς σήμερα φτιάξαμε παιδιά ανάπηρα, παιδιά που δεν αγαπάνε, που δεν ερωτεύονται... γιατί κάναμε τα παιδιά μας εγωιστές... Μήπως τελικά αφήνουμε τα παιδιά μας ανοχύρωτα; Ο Χριστός μας είπε να αφήσουμε τα παιδιά να έρθουν κοντά του. Είναι ο πιο καλός τους φίλος. Εμείς τα αφήνουμε να πάνε κοντά του; ...Μας ενδιαφέρει να έχουν πνευματικό, ώστε να μάθουν τα της Εκκλησίας; ...Από το σημερινό σχολείο δεν περιμένω τίποτα εκτός από μερικούς δασκάλους που λειτουργούν ιεραποστολικά.

Αλλά και οι γονείς δεν αντιδράτε, όπως για παράδειγμα στο ζήτημα της θεματικής εβδομάδας με την ενότητα των έμφυλων ταυτοτήτων... Τα παιδιά που από μικρά δεν πηγαίνουν στην Εκκλησία, όταν μεγαλώσουν πηγαίνουν στον ψυχίατρο... Τα πιο σημαντικά είναι τα έξι πρώτα χρόνια, γιατί τότε είναι μέσα στο σπίτι και τότε μπορούμε να τους μάθουμε για τον Χριστό. Δεν αγνοούμε την ψυχολογία των παιδιών, αλλά την οντολογία. Όταν η οντολογία απουσιάζει τότε και η ψυχολογία παραπαίει. Βοηθείστε τα παιδιά σας να προοδεύσουν σοφία, χάριτι και ηλικία. Γι’ αυτό χρειάζονται αγάπη και αλήθεια. Οι δυσκολίες υπήρχαν πάντοτε. Όμως αυτός που εμπιστεύεται την ζωή του στον Χριστό δεν λυγίζει και δεν παραδίδεται.

http://www.romfea.gr

1453- Η ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ!

ΟΣΙΑ ΥΠΟΜΟΝΗ

Η ΟΣΙΑ ΥΠΟΜΟΝΗ

Η Αγία Υπομονή, κατά κόσμον Ελένη Δραγάση, και αργότερα, ως σύζυγος του Μανουήλ Β' Παλαιολόγου, «Ελένη η εν Χριστώ τω Θεώ αυγούστα και αυτοκρατόρισσα των Ρωμαίων η Παλαιολογίνα», ήταν θυγατέρα του Κωνσταντίνου Δραγάση, ενός από τους πολλούς ηγεμόνες - κληρονόμους του μεγάλου Σέρβου κράλη (βασιλιά) Στεφάνου Δουσάν. Καταγόταν από βασιλική και ευλογημένη γενιά. Στους προγόνους της συγκαταλέγονται άνθρωποι που αγίασαν όπως ο Στέφανος Νεμάνια, σέρβος βασιλέας που μόνασε με το όνομα Συμεών και ήταν κτίτορας της Ιεράς Μονής Χιλανδαρίου του Αγίου Όρους. Ο Κωνσταντίνος Δραγάσης ανέλαβε την ηγεμονία του σημερινού βουλγαρικού τμήματος της βόρειο - ανατολικής Μακεδονίας, στην περιοχή μεταξύ των ποταμών Αξιού και Στρυμώνος.

Η γέννησή της τοποθετείται στα αμέσως μετά τον θάνατο το Δουσάν χρόνια. Η ανατροφή, η μόρφωση, η αγωγή της, ήταν διαποτισμένα με ό,τι ανώτερο υπαγόρευε το βυζαντινό ιδεώδες, διότι οι Σέρβοι είχαν επηρεαστεί πολύ από τον βυζαντινό πολιτισμό. Ένοιωθε τον εαυτό της περισσότερο ταυτισμένο με τον πολιτισμό και κυρίως με την εθνική συνείδηση της Βυζαντινής αυτοκρατορίας. Συναισθηματικά και ουσιαστικά έρεπε μάλλον προς το Βυζάντιο, του οποίου επέπρωτο να γίνει Αυγούστα και Αυτοκρατόρισσα, περά προς την γενέθλιο σερβική πατρίδα.

Κοντά σ' αυτά και πάνω απ' αυτά, γαλουχήθηκε με την πατροπαράδοτη στην οικογένειά της, ακράδαντη ορθόδοξη πίστη στο Θεό. Αυτή η πίστη είναι που θα την οδηγεί, θα την φωτίζει, και θα την εμπνέει στην πολυτάραχη γεμάτη θλίψεις και δοκιμασίες ζωή της.

Υπολογίζεται να ήταν 19 περίπου χρονών όταν παντρεύτηκε τον Μανουήλ Β' Παλαιολόγο (τέλη του 1390 μ.Χ.), λίγους μήνες πριν γίνει Αυτοκράτορας.

Η καινούργια ζωή της Ελένης - αγίας Υπομονής, από την αρχή της έδειξε ότι θα ήταν Γολγοθάς. Πολλές ήταν οι φορές που χρειάστηκε να πιει το ποτήρι της προσβολής και του εξευτελισμού στο πλευρό του συζύγου της όχι μόνο από τους αλλόθρησκους, αλλά και από τα κατ' όνομα χριστιανικά κράτη της Δύσεως, στην απεγνωσμένη προσπάθειά του να βρει τρόπους σωτηρίας της ετοιμοθάνατης Αυτοκρατορίας.

Η Ελένη - αγία Υπομονή απεδείχθη εξαιρετικός άνθρωπος που συγκέντρωνε πολλές και μεγάλες αρετές, και ψυχική δύναμη. Έδειξε ότι είχε απόλυτη συναίσθηση τόσο της θέσης της και των περιστάσεων, όσο και του ρόλου που αυτές της υπαγόρευαν, σε όλα τα επίπεδα.

Αγαπούσε το λαό. Ήταν η μεγάλη μάνα που ο καθένας μπορούσε να προστρέξει. Συμμεριζόταν τις αγωνίες του και ανησυχίες του ενώπιον των φοβερών εθνικών κινδύνων και προσπαθούσε πάντοτε με την προσευχή, με την πραότητά της και με γλυκά και παρηγορητικά της λόγια να τον ενισχύσει. Είναι πολύ χαρακτηριστικά και εύγλωττα μέσα στην λακωνικότητά της τα όσα γράφει για την Αυτοκρατόρισσα, ο σύγχρονός της φημισμένος φιλόσοφος Γεώργιος Γεμιστός - Πλήθων: «Η Βασιλίς αύτη με πολλήν ταπείνωσιν και καρτερικότητα εφαίνετο να αντιμετωπίζει και τας δύο μορφάς της ζωής. Ούτε κατά τους καιρούς των δοκιμασιών απεγοητεύετο, ούτε όταν ευτυχούσε επανεπαύετο, αλλά εις κάθε περίπτωσιν έκανε το πρέπον. Συνεδύαζε την σύνεσιν με την γενναιότητα, περισσότερον από κάθε άλλην γυναίκα. Διεκρίνετο δια την σωφροσύνην της. Την δε δικαιοσύνην την είχε εις τελειότατον βαθμόν. Δεν εμάθαμε να κάμνει κακόν εις ουδένα, ούτε μεταξύ των ανδρών, ούτε μεταξύ των γυναικών. Αντιθέτως εγνωρίσαμε να κάμνει πολλά καλά και εις πολλούς. Με ποίον άλλον τρόπον δύναται να φανεί εμπράκτως η δικαιοσύνη, εκτός από το γεγονός του να μη κάμνει κανείς ποτέ θεληματικά και σε κανέναν κακό, αλλά μόνον το αγαθόν σε πολλούς;»

Στάθηκε αντάξια του φιλόσοφου και φιλόχριστου συζύγου της Μανουήλ. Στάθηκε άξια δίπλα του για 35 χρόνια, «συνευδοκόντας», σύμφωνα με σύγχρονή τους μαρτυρία, δηλ. όλα γινόντουσαν με συμφωνία, ομόνοια, συναπόφαση, εν πνεύματι Χριστού και αγωνιστική αγιότητα. Κατόρθωναν να τιμούν την αρετή με λόγια και έργα. «Λόγω μεν διδάσκοντας το πρακτέον, έργω δε γενόμενοι πρότυπα και εικόνες εφηρμοσμένης αγάπης».

Στο ευλογημένο ζευγάρι ο Θεός χάρισε οκτώ παιδιά. Έξι αγόρια από τα οποία τα δύο ανέβηκαν στον αυτοκρατορικό θρόνο, ο Ιωάννης Η' (1425 - 1448 μ.Χ.) και ο Κωνσταντίνος ΙΑ', ο τελευταίος θρυλικός αυτοκράτορας (1448 - 29 Μαΐου 1453 μ.Χ.- μαύρη ήμερα αλώσεως της Βασιλεύουσας). Ο Θεόδωρος, ο Δημήτριος και ο Θωμάς διετέλεσαν δεσπότες του Μυστρά, και ο Ανδρόνικος της Θεσσαλονίκης. Και δύο κορίτσια, τα οποία όμως πέθαναν σε μικρή ηλικία. Η πολύτεκνη και φιλότεκνη μητέρα γαλούχησε τα παιδιά της με τα νάματα της πίστεως και τη γλυκύτατη διδασκαλία της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας, τα οδηγούσε σε ιερά προσκυνήματα και σεβάσμια Μοναστήρια της Βασιλεύουσας, και επιζητούσε υπέρ αυτών τις ευχές των αγίων ασκητών και Γερόντων. Τα ανέθρεψε «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου», και ποτέ δεν «έπαυσε μετά δακρύων προσευχής και αγάπης να νουθετή ένα έκαστον».Με υπομονή και επιμονή, με προσοχή και προσευχή σμίλεψε τους χαρακτήρες τους, τους έδωσε μαζί με το «ζην»και το «εύ ζην». Έτσι, κατάφερε, μεταξύ άλλων, να θέσει τέρμα στις επί 90 περίπου χρόνια συγκρούσεις μεταξύ των μελών της αυτοκρατορικής οικογένειας για την εξουσία που είχαν εξαντλήσει την αυτοκρατορία. Οι όποιες διαφορές απόψεων η διενέξεις παρουσιάζονταν (μετά το θάνατο του Μανουήλ), ξεπερνιόνταν ήσυχα με το κύρος της μητρικής της παρέμβασης και της προσευχής της.

Ιδιαίτερη ήταν η αγάπη της για τα Μοναστήρια. Εκεί αναπαυόταν, ξεκουραζόταν η ψυχή της, αντλούσε δύναμη και κουράγιο για τη συνέχεια. Αυτό, το ενέπνευσε σε όλη την οικογένειά της. Ο σύζυγός της αφού παρέδωσε τον θρόνο στον πρωτότοκο Ιωάννη, δύο μήνες πριν τον θάνατό του (29 Μαρτίου 1425 μ.Χ.), απεσύρθη στη Μονή του Παντοκράτορος στην Κωνσταντινούπολη, όπου εκάρη μοναχός με το όνομα Ματθαίος. Η ίδια, μετά το θάνατο του συζύγου της έγινε μοναχή (1425 μ.Χ.) στη Μονή της κυράς Μάρθας, με το όνομα Υπομονή. Και τρία από τα παιδιά τους επίσης έγιναν μοναχοί, ο Θεόδωρος και ο Ανδρόνικος (μ. Ακάκιος) στη Μονή του Παντοκράτορος, και ο Δημήτριος (μ. Δαυίδ) στο Διδυμότειχο. Επίσης, η πενθερά της και η κουνιάδα της ετελείωσαν την ζωή τους ως Μοναχές. Το ίδιο και η εγγονή της, κόρη του γιου της Θωμά, Ελένη, που έγινε Μοναχή με το όνομα Υπομονή στη Λευκάδα.

Ακόμα, εν όσω βρισκόταν στην πατρίδα της, μαζί με τον πατέρα της έκτισαν την Ι.Μ. Παναγίας Παμμακαρίστου στο Πογάνοβο της πόλης Δημήτροβγκραντ της Ν.Α. Σερβίας. Στην Κωνσταντινούπολη είχε συνδεθεί με την Ι. Μ. του Τιμίου Προδρόμου της Πέτρας, όπου φυλαγόταν το ιερό λείψανο του οσίου Παταπίου του θαυματουργού, στον οποίο η αγία Υπομονή έτρεφε ιδιαίτερη ευλάβεια. Η Μονή είχε ιδρυθεί από τον συνασκητή του οσίου Παταπίου στην Αίγυπτο, όσιο Βάρα, έξω από την πύλη του Ρωμανού πριν από το 450 μ.Χ. Με την συμβολή της αγίας ιδρύθηκε στη Μονή γυναικείο γηροκομείο με την επωνυμία «Η ελπίς των απηλπισμένων». Η ευλάβειά της προς τον όσιο Πατάπιο φαίνεται από το γεγονός ότι ο αγιογράφος του σπηλαίου του οσίου Παταπίου στα Γεράνεια όρη της Κορινθίας θεώρησε απαραίτητο να ιστορήσει την αγία Υπομονή δίπλα από το σκήνωμα του οσίου.

Άνθρωπος φωτεινός και φωτισμένος η αγία Υπομονή, προικισμένη με πολλά τάλαντα, που τα «εμπορεύθηκε» με σύνεση και σωφροσύνη και τα πολλαπλασίασε, κατάφερε με την αρετή, την άσκηση και την καρτερία της να φθάσει σε δυσανάβατα μέτρα αρετής. Μια σημαντική φυσιογνωμία εκείνης της εποχής ο Γεννάδιος Σχολάριος, ο πρώτος Οικουμενικός Πατριάρχης μετά την άλωση, στον Παραμυθητικό του Λόγο προς τον Βασιλέα Κωνσταντίνο ΙΑ', «Επί τη κοιμήσει της μητρός Αυτού αγίας Υπομονής», αναφέρει χαρακτηριστικά τα εξής:

«Την μακαρίαν εκείνην Βασίλισσαν όταν την επεσκέπτετο κάποιος σοφός, έφευγεν κατάπληκτος από την ιδικήν της σοφίαν. Όταν την συναντούσε κάποιος ασκητής, αποχωρούσε, μετά την συνάντηση, ντροπιασμένος δια την πτωχείαν της ιδικής του αρετής, συγκρινομένης προς την αρετήν εκείνης. Όταν την συναντούσε κάποιος συνετός, προσέθετεν εις την ιδικήν του περισσοτέραν σύνεσιν. Όταν την συναντούσε κάποιος νομοθέτης, εγινόταν προσεκτικώτερος. Όταν συνομιλούσε μαζί της κάποιος δικαστής, διεπίστωνε ότι έχει ενώπιόν του έμπρακτον Κανόνα Δικαίου. Όταν κάποιος θαρραλέος (τη συναντούσε), ένοιωθε νικημένος, αισθανόμενος έκπληξιν από την υπομονήν, την σύνεσιν και την ισχυρότητα του χαρακτήρος της. Όταν την επλησίαζε κάποιος φιλάνθρωπος, αποκτούσε εντονώτερο το αίσθημα της φιλανθρωπίας. Όταν την συναντούσε κάποιος φίλος των διασκεδάσεων, αποκτούσε σύνεσιν, και, γνωρίζοντας την ταπείνωσιν εις το πρόσωπόν της, μετανοούσε. Όταν την εγνώριζε κάποιος ζηλωτής της ευσεβείας, αποκτούσε μεγαλύτερον ζήλον. Κάθε πονεμένος με τη συνάντηση μαζί της, καταλάγιαζε τον πόνο του. Κάθε αλαζόνας αυτοτιμωρούσε την υπερβολικήν του φιλαυτίαν. Και γενικά κανένας δεν υπήρξε, που να ήλθεν εις επικοινωνίαν μαζί της και να μην έγινε καλύτερος».

Ο Θεός ευδόκησε να μην ζήσει τις τελευταίες τραγικές στιγμές της Αυτοκρατορίας. Την κάλεσε κοντά Του στις 13 Μαρτίου 1450 μ.Χ., έχοντας διανύσει 35 χρόνια ως Αυτοκρατόρισσα και 25 ως ταπεινή μοναχή. Ο σύγχρονός της διάκονος Ιωάννης Ευγενικός, αδελφός του Μάρκου του Ευγενικού Αρχιεπισκόπου Εφέσου, στον Παραμυθητικό του Λόγο προς τον Κωνσταντίνον Παλαιολόγον επί τη κοιμήσει της Μητρός του αγίας Υπομονής συνοψίζει:

«Ως προς δε την αοίδιμον, εκείνην Δέσποινα Μητέρα σου, τα πάντα εν όσω ζούσε, ήσαν εξαίρετα, η πίστις, τα έργα, το γένος, ο τρόπος, ο βίος, ο λόγος και όλα μαζί ήσαν σεμνά και επάξια της θείας τιμής και, όπως έζησε μέτοχος της θείας Προνοίας, έτσι και ετελεύτησεν».

Η «Αγία Δέσποινα», όπως την ονομάζει ο Γεώργιος Φραντζής, συνέδεσε την έννοια του μοναχικού της ονόματος (Υπομονή) με τον τρόπον αντιμετωπίσεως και των ευτυχών στιγμών και των απείρων δυσκολιών της όλης ζωής της. Υπομονή κατά βίον, πράξιν και μοναχικό όνομα. «Τη υπομονή αυτής εκτήσατο την ψυχήν αυτής».

Η Κάρα της Οσίας βρίσκεται στην Ιερά Μονή Οσίου Παταπίου Λουτρακίου Κορινθίας.

Σύγχρονο θαύμα της Αγίας

Είναι αρκετές οι εμφανίσεις της αγίας Υπομονής τα τελευταία χρόνια σε ευσεβείς και μη χριστιανούς. Επιλεκτικά καταχωρούμε ένα συμβάν που περιγράφει την θαυμαστή εμφάνισί της και θεραπεία κάποιου ασθενή.

«Η αγία Υπομονή εμφανίσθηκε ως μοναχή σε κάτοικο των Αθηνών που εργαζόταν σε ταξί. Το σταμάτησε και ζήτησε να κατευθυνθεί προς το Λουτράκι. Ο ταξιτζής είχε καρκίνο του δέρματος στα χέρια του και βρισκόταν σε μεγάλη απελπισία.

Καθ' οδόν η μοναχή που φορούσε ένα κουκούλι με κόκκινο σταυρό τον ρώτησε: «Γιατί είσαι μελαγχολικός;» και εκείνος δεν δίστασε να ομολογήσει όλη την αλήθεια. Μετά τον ρώτησε αν θέλει να τον σταυρώσει για να γίνει καλά και εκείνος δέχθηκε. Σε λίγο όμως τον έπιασε υπνηλία και παρεκάλεσε την μοναχή να σταθούνε λίγο για να μην σκοτωθούνε. Είχαν φθάσει κοντά στα διόδια και εύκολα θα έβρισκαν άλλο ταξί αν εκείνη βιαζόταν. Κάθισε στην άκρη του δρόμου και τον πήρε ο ύπνος. Όταν ξύπνησε διαπίστωσε ότι τα χέρια του είχαν γίνει καλά, αλλά η μοναχή είχε εξαφανιστεί. Ρώτησε τους ανθρώπους των διοδίων μήπως είδανε καμιά μοναχή εκεί κοντά, αλλά κανείς δεν την είχε δει. Τότε συγκλονισμένος γύρισε στο ταξί του και κατάλαβε ότι κάποια αγία ήταν κι' έγινε άφαντη. Κατευθύνθηκε μετά στον γιατρό του και του διηγήθηκε το περιστατικό. Την στιγμή εκείνη έπεσε το μάτι του σε μια εικόνα που ήταν κρεμασμένη στον τοίχο του ιατρείου. Πετάχτηκε απ' το κάθισμά του και φώναξε: «Αυτή ήταν».

Σημειωτέον ότι η εικόνα ήταν της αγίας Υπομονής. Έτσι έμαθε ποια ήταν εκείνη που τον θεράπευσε και τον γλύτωσε και απ' την απελπισία. Το κουκούλι με τον κόκκινο σταυρό έδειχνε την καταγωγή πριν γίνει αυτοκρατόρισσα του Βυζαντίου και με αυτό το μοναχικό σχήμα τελείωσε και την επίγεια ζωή της. Εκ των υστέρων γίνηκε γνωστό ότι η ημέρα που γίνηκε το θαύμα ήταν 13 Μαρτίου, ημέρα που η αγία γιορτάζει».

Εικόνα της ευρίσκεται στην Ιερά Μονή οσίου Παταπίου στο Λουτράκι Κορινθίας. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει την μνήμη της Οσίας στις 29 Μαΐου και στις 13 Μαρτίου.

http://www.saint.gr

Π. ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΣ: ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

ὑπό π. Ἀντωνίου Ἀλεβιζοπούλου (†)

Τό ἰδανικό τῆς «κοινωνίας τῆς εὐημερίας καί τῶν καταναλωτικῶν ἀγαθῶν» πού ἐρωτεύθηκε παράφορα ὁ ἄνθρωπος τῆς Δύσεως, ὡδήγησε χωρίς ἀμφιβολία στό λεγόμενο «βιομηχανικό θαῦμα», ἀλλά ταυτόχρονα καί στήν ὁλοκληρωτική ἐκκοσμίκευσι. 

Ὁ ἄνθρωπος ἀποκόπηκε ἀπό τίς μεταφυσικές του ρίζες καί λησμόνησε ἐντελῶς τήν συγκεκριμένη θέσι πού ἔχει ταχθῆ γι’ αὐτόν μέσα στήν ἁρμονία τῆς δημιουργίας τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι, ἐγκαταλείποντας τή θέσι αὐτή, παρέσυρε καί τή λοιπή δημιουργία στή δυσαρμονία, δημιουργώντας ἔτσι προβλήματα ἐντελῶς καινούργια, γνωστά μέ τόν ὅρο «οἰκολογικά προβλήματα».

Ἡ κοινωνία μας χαρακτηρίζεται σάν ἀντι-μεταφυσική· στηρίζεται στή θεωρία πώς ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νά «κατασκευάση» κάθε εἴδους «εὐτυχίας», στήν ἰδεολογία τῆς «ἀποδόσεως». Πάνω σ’ αὐτό τό θεμέλιο θέλουν πολλοί καί στήν πατρίδα μας νά οἰκοδομήσουν καί τήν αὐριανή κοινωνία τῶν παιδιῶν μας, γι’ αὐτό φροντίζουν νά εἰσηγοῦνται τίς ἀνάλογες «μεταρρυθμίσεις» στήν ἑλληνική παιδεία, γιά νά δημιουργήσουν τήν κατάλληλη «ὑποδομή»!

Ὁ Θεός ἐδημιούργησε τόν ἄνθρωπο νά τόν θέση ὡς κέντρο τῆς δημιουργίας μέ σκοπό ὄχι νά καταστρέψη τήν ἁρμονία καί τήν ἰσορροπία της, ἀλλά νά τήν διατηρήση, «νά ἐργάζεται καί νά φυλάττη» τόν παράδεισο τοῦ Θεοῦ (Γέν. β΄ 16). Ἀλλά καί ὁ ἄνθρωπος δέν ἦταν χωρίς «κέντρο». Βρισκόταν σέ κοινωνία μέ τόν Τριαδικό Θεό, τό πρωτότυπο τῆς πλήρους ἁρμονίας, τῆς πλήρους Τριαδικῆς ἀγάπης, τῆς κοινωνίας τῶν τριῶν προσώπων τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ἔτσι ἡ θέσι αὐτή τοῦ ἀνθρώπου ἔναντι τῆς δημιουργίας καί ἡ προσωπική του σχέσι μέ τόν Τριαδικό Θεό προσδιόριζε τήν ταυτότητά του καί τοῦ ἔδιδε τό βαθύτερο νόημα τῆς ζωῆς.

Κάτι τέτοιο δέν συμβαίνει στήν ἐποχή μας ὄχι μόνο στή Δύσι, ἀλλά καί στήν πατρίδα μας: σήμερα προπαγανδίζεται μέ θρησκευτικό θά ἔλεγα φανατισμό ἡ «χειραφέτησι»· ὁ «αὐτοπροσδιορισμός» καί ἡ «αὐτοδιάθεσι» τοῦ ἀνθρώπου. Τό «ἀξιολογικό κριτήριο», πού μερικοί θέλουν νά ἐπιβάλλουν στήν ἑλληνική ἐκπαίδευσι εἶναι τό «5+7=12», ἤ ἐκεῖνο πού οἱ ἴδιοι θεωροῦν γνῶσι «ἀξιόλογη, χρήσιμη, σημαντική».

Δέν ὑπάρχει ἀμφιβολία πώς ὁλόκληρη ἡ κοινωνία τῆς «εὐημερίας καί τῶν καταναλωτικῶν ἀγαθῶν» βασίστηκε σ’ αὐτή τή «μαθηματική ἀλήθεια». Εἶναι ἑπομένως φυσικό νά ἑρμηνευθῆ ἀνάλογα καί τό δεύτερο «κριτήριο» τῆς «σωστῆς παιδείας», σύμφωνα βέβαια μέ τήν ἄποψι τῆς αὐτόκλητων «σωτήρων» τῆς Ἑλλάδος τοῦ μέλλοντος: «ἀξιόλογη γνῶσι» καί ἑπομένως ἄξια νά εἰσαχθῆ στά σχολεῖα μας εἶναι ἐκείνη πού συντελεῖ στήν ἀνάπτυξι τῆς «κοινωνίας τῆς εὐημερίας καί τῶν καταναλωτικῶν ἀγαθῶν», «χρήσιμη» εἶναι ἐκείνη πού ὑπηρετεῖ αὐτή τήν κοινωνία καί «σημαντική» εἶναι ἐκείνη πού χαρακτηρίζεται ἔτσι ἀπό τούς «προφῆτες» μιᾶς τέτοιας κοινωνίας.

Ὅμως τό «πείραμα» αὐτό δοκιμάσθηκε τίς τελευταῖες δεκαετίες στή Δύσι. Τά ἀποτελέσματα ἦσαν τρομακτικά: ἀντί νά ὁδηγήση τόν σύγχρονο ἄνθρωπο στόν «αὐτοπροσδιορισμό», τόν ὁδήγησε στήν ἀπώλεια τῆς προσωπικῆς του ταυτότητος· ἀντί νά φέρη τούς νέους στήν «αὐτοδιάθεσι», τούς ὡδήγησε στήν ὁλοκληρωτική ἄρνησι τῆς κοινωνίας ἤ τούς ὑπέταξε σέ ἐπιτήδειους ἀνθρώπους, πού ἔγκαιρα ἐπισήμαναν τά «κενά» τῆς καταναλωτικῆς κοινωνίας καί πρόσφεραν τά προϊόντα τους μέ διάφορους τίτλους καί βασική ὑπόσχεσι τό «νόημα τῆς ζωῆς»!

Ἡ Π.Σ., μιά δυτικογερμανίδα νέα, πού ἔπεσε στά δίκτυα τῆς φρικτῆς φασιστικῆς ὀργανώσεως τοῦ Σάν Μυούνγκ Μούν («ὁ κομμουνισμός εἶναι ὁ διάβολος, πρέπει νά ἐνταχθοῦμε στό στρατόπεδο τοῦ Θεοῦ - στό συνασπισμό τῆς Ἀμερικῆς – καί νά προετοιμασθοῦμε νά συντρίψουμε τόν κομμουνισμό στόν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο, ὁπότε θά ἐγκατασταθῆ στή γῆ "ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ" κάτω ἀπό ἕνα κυβερνήτη καί μέ βάσι μία ἰδεολογία, τήν ἰδεολογία τοῦ Σάν Μυούνκ Μούν»), ὁμολογεῖ σέ προσωπική της ἔκθεσι:

«Ἤδη στή διάρκεια τῶν μαθητικῶν μου χρόνων μέ ἐνοχλοῦσε ἡ ἀδικία, πού ἔβρισκε ἔκφρασι στήν ἄνιση μεταχείριση μεταξύ τῶν παιδιῶν τῶν ἐργατῶν καί τῶν παιδιῶν τῶν πλουσίων ἀνθρώπων. Ὅλο καί περισσότερο σχηματίζοντο στό σχολεῖο μας μικρές πολιτικές ὁμάδες ἀριστερᾶς κατευθύνσεως. Αὐτές οἱ ὁμάδες μέ ἐξέλεξαν πρόεδρο τῆς τάξεως. Ἰδεολογικά ζητοῦσα ὑποστήριξι στήν ἀριστερά…

Ὅμως ἡ ἄγνοια τῶν ἀνθρώπων σχετικά μέ τήν ὕπαρξί τους ἐδῶ στή γῆ μέ τρόμαζε. Συνειδητοποίησα αὐτό τό πρόβλημα καί ζητοῦσα ἐναλλακτικές λύσεις. Ὡς ἐκείνη τή στιγμή μοῦ φαινόταν ὁ κομμουνισμός σάν ἡ καλλίτερη λύσι. Ὅμως ἡ πρᾶξι στίς κομμουνιστικές χῶρες μέ ἀποθάρρυνε: βία, περιορισμός τῆς προσωπικῆς γνώμης· αὐτό δέν ἦταν ἡ ἀνθρώπινη μοῖρα.

Μέσω φίλων συστήθηκα σ’ ἕνα μέλος τῆς Ἑνωτικῆς Ἐκκλησίας. Τό ἐπιχείρημα ὅτι πάνω ἀπό τό σῶμα βρίσκεται τό πνεῦμα καί ἄλλες ἀπόψεις τῶν "θεϊκῶν ἀρχῶν" τοῦ Μούν ἔγινε αἰτία νά προσχωρήσω στήν κίνησι αὐτή. Ὁ σκοπός μου, δηλαδή νά βοηθήσω νά γίνη αὐτός ὁ κόσμος καλλίτερος, δέν ἄλλαξε· ἀντίθετα ἐνισχύθηκε ἀκόμη περισσότερο μέ τή διδασκαλία τῆς Ἑνωτικῆς Ἐκκλησίας…».

Ἡ Π.Σ. δέν εἶναι μοναδικό παράδειγμα στή Γερμανία· σέ 200.000 ὑπολογίζονται οἱ νέοι ἐκεῖνοι πού βρίσκονται στά διάφορα κοινόβια ἀδίστακτων ἀνθρώπων, πού χρησιμοποιοῦν τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ καί ὑπόσχονται τό «νόημα τῆς ζωῆς» στή νεολαία τῆς κοινωνίας πού βασίστηκε στή λογική τοῦ «5+7=12». Νομίζουν πώς βρῆκαν τό «σκοπό τῆς ζωῆς τους» καί πώς ἐργάζονται γιά ἕνα «καλλίτερο κόσμο», ἐνῶ στήν πραγματικότητα ὑπηρετοῦν ξένα οἰκονομικοπολιτικά συμφέροντα.

Ἀναδημοσίευση ἀπό τό περιοδικό: «Παναγία ἡ Ἐλευθερώτρια», Μάρτιος 1983

Περιοδικό «διάλογος» Αύγουστος -Σεπτέμβριος 2016, τεύχος 85

Από impantokratoros.gr

ΑΠΟ ΘΑΥΜΑ ΣΩΘΗΚΑΝ ΜΑΘΗΤΕΣ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟΥ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΑΓΓΙΣΤΑ ΣΕΡΡΩΝ

Θ.Π.: Είναι σχεδόν βέβαιο πως η Παναγία έβαλε πάλι το ευλογημένο  χέρι Της για να αποφευχθεί μια τραγωδία. “Χαῖρε, δεινῶν κατευνάζουσα σάλον, χαῖρε, Χριστοῦ μυστηρίων τὸ βάθος. Χαῖρε, Κόρη μητρόθεε.”

Αλλά και ο Άγιος Νεκτάριος που εικονίζεται αναποδογυρισμένος στην πλάτη του καθίσματος του οδηγού φαίνεται πως βοήθησε αρκετά….

news.gr: Άγιο φαίνεται πως είχαν οι μαθητές δημοτικού σχολείου και οι γονείς τους που επέβαιναν σε τουριστικό λεωφορείο, το οποίο εξετράπη της πορείας του στο 38ο χλμ. της Εθνικής Οδού Σερρών - Καβάλας και στη συνέχεια ανετράπη, χωρίς ευτυχώς να υπάρξει κανένας σοβαρός τραυματισμός. Το ατύχημα συνέβη στις 08.45 το πρωί, στην περιοχή της Αγγίστας. Το λεωφορείο εκτελούσε το δρομολόγιο προγραμματισμένης σχολικής εκδρομής. 

Σύμφωνα με όσα δήλωσαν στο ΑΠΕ-ΜΠΕ οι διοικητές των νοσοκομείων Καβάλας, Αθανάσιος Καρασαββόγλου και Δράμας, Νικόλαος Λιατσής, συνολικά 21 παιδιά και γονείς τραυματίστηκαν ελαφρά στη διάρκεια του ατυχήματος. Από το σύνολο των τραυματιών, οι 15 μεταφέρθηκαν και νοσηλεύονται στο νοσοκομείο Σερρών, τέσσερις στο Γενικό Νοσοκομείο Καβάλας και δύο στο νοσοκομείο Δράμας, όλοι εκτός κινδύνου, ενώ κάποιοι νοσηλεύονται για καθαρά προληπτικούς λόγους, σύμφωνα πάντα με τους διοικητές των δύο νοσηλευτικών ιδρυμάτων.

Το Τμήμα Τροχαίας Σερρών συνεργασία με τα τμήματα Τροχαίας Καβάλας και Δράμας εξετάζει όλα τα ενδεχόμενα για τα αίτια του ατυχήματος, συλλέγοντας στοιχεία και πληροφορίες απ’ όλους τους τραυματίες που μεταφέρθηκαν στα τρία νοσηλευτικά ιδρύματα.

pronews.gr: Οι εικόνες από το εσωτερικό του λεωφορείου, στο οποίο επέβαιναν μαθητές δημοτικού σχολείου και οι γονείς τους και εξετράπη της πορείας του στο 39ο χλμ. της Εθνικής Οδού Σερρών - Καβάλας, με αποτέλεσμα στη συνέχεια να ανατραπεί, είναι ενδεικτικές από το σοκ που υπέστησαν τα παιδιά και οι γονείς τους, καθώς και οι συνοδοί καθηγητές.

Υπενθυμίζουμε ότι το ατύχημα συνέβη στις 08:45 το πρωί, στην περιοχή της Αγγίστας. Το λεωφορείο εκτελούσε το δρομολόγιο προγραμματισμένης σχολικής εκδρομής.

Σύμφωνα με όσα δήλωσαν στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, οι διοικητές των νοσοκομείων Καβάλας, Αθανάσιος Καρασαββόγλου και Δράμας, Νικόλαος Λιατσής, συνολικά 21 παιδιά και γονείς τραυματίστηκαν ελαφρά στη διάρκεια του ατυχήματος.

Από το σύνολο των τραυματιών, οι 15 μεταφέρθηκαν και νοσηλεύονται στο νοσοκομείο Σερρών, τέσσερις στο Γενικό Νοσοκομείο Καβάλας και δύο στο νοσοκομείο Δράμας, όλοι εκτός κινδύνου, ενώ κάποιοι νοσηλεύονται για καθαρά προληπτικούς λόγους, σύμφωνα πάντα με τους διοικητές των δύο νοσηλευτικών ιδρυμάτων.

Το Τμήμα Τροχαίας Σερρών συνεργασία με τα τμήματα Τροχαίας Καβάλας και Δράμας εξετάζει όλα τα ενδεχόμενα για τα αίτια του ατυχήματος, συλλέγοντας στοιχεία και πληροφορίες απ’ όλους τους τραυματίες που μεταφέρθηκαν στα τρία νοσηλευτικά ιδρύματα. Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

protothema.gr: Το λεωφορείο σύρθηκε 15 μέτρα - Επικράτησε πανικός, λέει δάσκαλος που ήταν μέσα

Αρκετοί τραυματίες ήταν αιμόφυρτοι, κάποιοι δεν μπορούσαν να κινηθούν, λέει ο κύριος Ευθύμιος Τσιμικίδης

Ο εκπαιδευτικός του δημοτικού σχολείου του Βαμβακόφυτου Σερρών Ευθύμιος Τσιμικίδης που επέβαινε στο λεωφορείο που ανετράπη με αποτέλεσμα να τραυματιστούν 9 μαθητές και 5 γονείς, μίλησε στο protothema.gr για όλα όσα έζησε.

Ο ίδιος καθόταν στην μπροστινή θέση και είδε όλο το τροχαίο ατύχημα: «Εγώ καθόμουν στην δεξιά μπροστά θέση, στην πρώτη από τις κανονικές θέσεις. Αντιλήφθηκα το συμβάν. Η δεξιά ρόδα βρέθηκε εκτός οδοστρώματος, σε ένα σημείο στενό με μία ανηφορική στροφή. Πηγαίναμε με χαμηλή ταχύτητα, περίπου με 40 χιλιόμετρα. Αυτό που συνέβη στην συνέχεια είναι ότι το όχημα κινήθηκε με την δεξιά ρόδα περίπου μισό μέτρο εκτός οδοστρώματος. Ο οδηγός έκανε κάποια προσπάθεια να το επαναφέρει αλλά το σημείο που πατούσε η ρόδα το οδόστρωμα χαμήλωνε και το λεωφορείο ντελαπάρισε χωρίς να κάνει τούμπες όμως. Έπεσε με την κολόνα την μπροστά δεξιά και στην συνέχεια σύρθηκε περίπου 15 μέτρα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι επιβαίνοντες που ήταν στην δεξιά μεριά κυρίως να τραυματιστούν. Πραγματοποιούσαμε ημερήσια εκδρομή στην Αλεξανδρούπολη. Επικράτησε πανικός γιατί αρκετοί τραυματίες ήταν αιμόφυρτοι, κάποιοι δεν μπορούσαν να κινηθούν. Έχουμε κάποιους σχετικά σοβαρά τραυματίες. Δεν είχε χάσει κάποιος τις αισθήσεις του, δεν ήταν σε ιδιαίτερα επικίνδυνη κατάσταση, ωστόσο υπήρχαν χτυπήματα στο κεφάλι, υπήρχαν αιμόφυρτοι και δυο παιδάκια χτύπησαν αρκετά, αλλά δεν κινδυνεύουν. Εγώ δεν αισθάνομαι να έχω χτυπήσει πολύ, από την πρόσκρουση έχει τρανταχτεί ο αυχένας μου. Επειδή είχα αντιληφθεί το γεγονός από νωρίς ότι το όχημα βγήκε από το οδόστρωμα, έβαλα το δεξί μου χέρι στο τζάμι. Είχα πλήρη συνείδηση του ατυχήματος από την στιγμή που το όχημα βγήκε έξω από οδόστρωμα. Ήρθαν πολλά ασθενοφόρα στο σημείο, έχουν πάει σε δύο νοσοκομεία νομίζω. Εγώ δεν αντιλήφθηκα άλλο όχημα να μας χτύπησε και να μας έβγαλε εκτός πορείας, δεν έχω όμως πλήρη εικόνα του λόγου που βγήκαμε από το οδόστρωμα».

Δείτε βίντεο: H συγκλονιστική μαρτυρία του δασκάλου για το τροχαίο με τους μαθητές στις Σέρρες 

http://epanastasilae.blogspot.gr