Ο ΑΓΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΚΗ ΕΠΙΡΡΟΗ ΚΑΙ ΤΙΣ "ΕΥΓΕΝΙΚΕΣ" ΚΑΤΑΡΕΣ

ΘΕΟΦΑΝΙΑ: ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ ΣΤΗΝ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ

Το επεισόδιο «Από τη γέννηση στην αναγέννηση» αποτελεί το δέκατο τρίτο της σειράς «Πίσω απ’ την εικόνα» και είναι αφιερωμένο στη Βάπτιση του Κυρίου.

ΑΓΙΑ ΣΥΓΚΛΗΤΙΚΗ - ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ - ΚΟΝΤΑΚΙΟΝ - ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΟΝ

http://agiostherapon.blogspot.com

ΟΙ ΣΟΥΗΔΟΙ ΑΝΤΙΚΑΘΙΣΤΟΥΝ ΠΙΣΤΩΤΙΚΕΣ ΚΑΡΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ ΜΕ ΕΜΦΥΤΕΥΣΙΜΑ ΤΣΙΠ

Μικροτσίπ, στο μέγεθος ενός κόκκου ρυζιού, που εμφυτεύονται κάτω από το δέρμα τους, επιλέγουν να τοποθετήσουν χιλιάδες άτομα στη Σουηδία, αντικαθιστώντας με αυτόν τον τρόπο τα δελτία της ταυτότητάς τους και τις πιστωτικές τους κάρτες.

Τα τσιπ, τα οποία εμφυτεύονται κάτω από το δέρμα μεταξύ του αντίχειρα και του δείκτη, χρησιμοποιούν τεχνολογία επικοινωνίας κοντινού πεδίου και μπορούν να αντικαταστήσουν όλες τις βασικές κάρτες.

Η νέα αυτή μέθοδος έρχεται να λύσει τα χέρια των χρηστών τους και να τους απαλλάξει από την καθημερινή χρήση των καρτών.

«Το έχω συνέχεια μαζί μου και αυτό είναι το καλό. Δεν μπορώ να το χάσω. Μπορώ να μπαίνω στο χώρο εργασίας μου πάντα ακόμα και αν έχω ξεχάσει την κάρτα εισόδου», δήλωσε η Μαριάν Χέρνβαλ, ειδική εμπειρογνώμονας για το διαδίκτυο και την ανάλυση δεδομένων που επέλεξε να εφαρμόσει αυτή τη νέα τεχνολογία.

«Και αυτά τα τσιπ μπορούν να χακαριστούν, αλλά δυσκολότερα, λόγω του μικρού μεγέθους τους. Το τοποθετήσαμε πίσω από έναν φυσικό τοίχο. Και περιορίσαμε έτσι το φάσμα» δήλωσε ο Γιόβαν Όστερλουν της εταιρείας κατασκευής των εμφυτευμάτων.

Σύμφωνα με wavy.com, είναι τόσοι πολλοί οι Σουηδοί που επιθυμούν να τοποθετήσουν το εμφυτεύσιμο τσιπ, ώστε η βασική εταιρεία που τα παρέχει δεν μπορεί να ανταποκριθεί στα αιτήματα.

https://aktines.blogspot.com

ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ

Να υπενθυμίσω στους φίλους αναγνώστες, ότι το εμφυτεύσιμο τσιπ αποτελεί προστάδιο του χαράγματος και μάλιστα είναι πάρα πολύ κοντά στο τελικό στάδιο. Το τελευταίο στάδιο είναι να συγκεντρώσουν όλες τις κάρτες και ταυτότητες στο εμφυτεύσιμο τσιπ. Οπότε καταλαβαίνετε πόσο κοντά βρισκόμαστε. Μάλιστα για αυτά είχε μιλήσει ο Γέροντας Παΐσιος.

Ο γοργός ρυθμός που προχωράει η Νέα Τάξη Πραγμάτων με τα εμφυτεύσιμα τσιπ, είναι ένας από τους σοβαρότερους λόγους, για τον οποίο ο Κύριος θα επιτρέψει να συμβούν τα επερχόμενα στο άμεσο μέλλον.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΣ, ΠΙΛΟΤΟΣ: ΗΜΟΥΝ ΠΑΡΑΛΥΤΟΣ. Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΕ ΝΑ ΣΤΑΘΩ ΞΑΝΑ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΜΟΥ!

Το θαύμα στη ζωή του πιλότου Γιώργου Ζαχαριά

Το ατύχημα ενός αμαρτωλού ανθρώπου

Οι άνθρωποι στην παλαιά Διαθήκη ζητούσαν σημεία από τον Θεό, θαύματα και σημάδια για να ενισχύσουν την πίστη τους. Αντίθετα, οι Χριστιανοί σήμερα γνωρίζουν για το θαύμα των θαυμάτων: την Ανάσταση του Χριστού και δεν χρειάζεται πλέον να ζητούν σημεία και θαυμαστά γεγονότα! Ωστόσο, τα θαύματα επιτελούνται ακόμη στον καιρό μας καθώς ο πιστός παλεύει ακόμη μέσα του μεταξύ των δύο εποχών, της παλαιάς και της Καινής Διαθήκης.

Θ’ αναφερθούμε σ’ ένα θαύμα στη ζωή του πιλότου της πολεμικής αεροπορίας απόστρατου Γιώργου Ζαχαριά, το οποίο μας αποκαλύπτει ο ίδιος και στο οποίο έγιναν μάρτυρες πλήθος κατοίκων της περιοχής της Καλαμάτας, όταν γκρεμίστηκε με το αλεξίπτωτό του στο βουνό του Ταϋγέτου και ο θάνατος θεωρούνταν δεδομένος. Ο αξιωματικός της πολεμικής αεροπορίας με διακρίσεις στην Ελλάδα και στις Η.Π.Α, όταν ήταν εν ενεργεία, διετέλεσε αρχηγός αποστολής για να εξετάσει και να υποβάλει μελέτη για τα εκπαιδευτικά συστήματα των ιπταμένων των Η.Π.Α στοTexas, San Antonio, Sheppard, Del Rio, Huston. Ωστόσο, αφού αποστρατεύτηκε, δεν έπαψε ν’ ασχολείται με τις πτήσεις και επέλεξε να πετά στον ελεύθερο χρόνο του με αλεξίπτωτο πλαγιάς. Σε μια από αυτές τις πτήσεις ο πρώην ίκαρος έπαθε το δυστύχημα που παραλίγο να του στοιχίσει τη ζωή.

Ο ιερομόναχος Νεκτάριος Κοβιλιάτης μαρτυρά ότι τέλεσε επανειλημμένα λειτουργίες στον Ναό της μεταμορφώσεως του Σωτήρος μετά το τραγικό ατύχημα υπέρ αναρρώσεως του Γεωργίου και πλήθος πιστών προσεύχονταν για τον ίκαρο που ήταν σε κώμα. Ο αργηγός της πολεμικής αεροπορίας τον επισκέφθηκε στην εντατική και συγκινημένος κάλεσε τους γιατρούς να κάνουν ό,τι μπορούν για να τον σώσουν. Ο ίδιος ο Γιώργος Ζαχαριάς μιλά στην “Ορθόδοξη αλήθεια” για το γεγονός: « Ήταν τον Σεπτέμβριο του 2014, στις 30 του μήνα και βρισκόμουν στην Καλαμάτα. Εκείνη την ημέρα του ατυχήματος είχα έντονη την επιθυμία να πάω να πετάξω με το αλεξίπτωτό μου από το βουνό του Ταϋγέτου που συνήθιζα να πηγαίνω εξασκώντας την ελεύθερη πτώση με αλεξίπτωτο πλαγιάς.

Ειδοποίησα έναν φίλο και συνάδελφο από την πολεμική Αεροπορία τον Γιάννη, που ήταν τεχνικός για να πάμε μαζί ώστε να μου επιστρέψει πίσω το αγροτικό μου αυτοκίνητο. Ξεκινήσαμε, κάποιοι φίλοι μου είχαν ήδη απογειωθεί όταν φθάσαμε. Έστρωσα το αλεξίπτωτό μου στην πλαγιά της Άνω Βέργας, απογειώθηκα καλά, παρά το γεγονός ότι ο αέρας δεν ήταν κ τόσο κατάλληλος (υπήρχε διαφορά στην ένταση και τη διεύθυνση του ανέμου….). Το βουνό του Ταϋγέτου είναι περιοχή για προχωρημένους. Κάποτε είχα ανέβει στα 10.000 πόδια στην κορυφή του σχεδόν και αυτό αποτελεί ρεκόρ. Φανταστείτε ότι σε τέτοιο ύψος πετούν αεροπλάνα. Για να καταλάβετε το εγχείρημα σας λέω ότι ήμουν στον αέρα με το αλεξίπτωτο επί δυόμισι ώρες. Στο βουνό αυτό δεν υπάρχουν θερμικά ρεύματα, το θερμικό ρεύμα σε ανεβάζει, κατά συνέπεια μόνο κατεβαίνεις από τον Ταΰγετο.

Μόλις απογειώθηκα και πριν βγω έξω από τα βράχια είδα τα σχοινιά του αλεξιπτώτου λίγο μπερδεμένα δεξιά, μπήκα σε περιδίνηση (SPIN) και το αλεξίπτωτό μου άρχισε τις έντονες περιστροφές και την έντονη κάθοδο προς τα κάτω. Έχανα συνεχώς ύψος, δεν μπορούσα να το βγάλω από αυτήν την κατάσταση, ούτε να τραβήξω το εφεδρικό γιατί ήμουν σε μια χαράδρα και δεν είχα βγει πάνω από την θάλασσα ακόμα. Απέφυγα κάπως κάτι βράχια όμως τελικά συνέχισα την ανεξέλεγκτη πτώση κ έπεσα πάνω σε ένα βράχο, αφού ήρθε κ καθοδικό ρεύμα την τελευταία στιγμή. Πρόλαβα από ψηλά κ φώναξα τον φίλο μου που ακολουθούσε με το αυτοκίνητο από το έδαφος, πριν χτυπήσω, να με παρακολουθεί να δει πού θα πέσω. Όντως ο Γιάννης έτρεξε κοντά μου στη δύσβατη περιοχή μέσα σε μια χαράδρα που βρισκόμουν. Ήμουν σχεδόν πεθαμένος, μόλις που ανέπνεα.

Αμέσως πήρε τηλέφωνο το ελικόπτερο της Πολεμικής Αεροπορίας και του είπαν ότι δεν μπορούσε να προσγειωθεί εκεί και στη συνέχεια ειδοποίησε την ΕΜΑΚ, οι οποίοι ήρθαν το συντομότερο δυνατόν και με κατέβασαν με φορείο, ενώ στη συνέχεια με πήγαν στο Νοσοκομείο στην Εντατική. Από τη στιγμή της πτώσης κι έπειτα δεν θυμάμαι, γιατί ήμουν σαν νεκρός, τα περαιτέρω τα έμαθα από τις διηγήσεις των δικών μου. Ειδοποιήθηκε η γυναίκα μου, ο αδερφός της που είναι γιατρός, η αδερφή μου, η αδερφή της γυναίκας μου, με τον σύζυγό της που είναι επίσης γιατροί στην Αθήνα. Τελικά με τη βοήθεια όλων με πήγαν στην Εντατική του Γ.Ν.Α στην Αθήνα. Είχα βαριά εγκεφαλική κάκωση, όλα μου τα οστά σπασμένα, εσωτερική αιμορραγία και παραλυσία. Απορούν όσοι γνωρίζουν από αυτά πώς επέζησα, ήταν σα να έπεφτα από τριάντα μέτρα με ταχύτητα ογδόντα χιλιομέτρων.

Έμεινα στην Εντατική για καιρό χωρίς να καταλαβαίνω τίποτα, απλά ανέπνεα. Ήρθε και ο Αρχηγός της Αεροπορίας να με δει και συγκινήθηκε απ’ ό,τι μου είπαν.

Οι γιατροί έκαναν και προσέφεραν ό,τι καλύτερο μπορούσαν και έπειτα από μερικούς μήνες, το ήθελε ο Θεός και είχα συνέλθει κάπως, όμως ήμουν παράλυτος δεν ένιωθα καν το σώμα μου. Τότε έδωσαν εντολή να πάω πια στο σπίτι μου. Άλλωστε ό,τι μπορούσαν να προσφέρουν, το πρόσφεραν».

Ό,τι έγινε ήταν για μένα το μεγάλο μπόλιασμα

Ο Ίκαρος Γιώργος Ζαχαριάς σε αυτό το σημείο της διήγησής του κάνει μια παύση στα γεγονότα και αναφέρεται στην προηγούμενη πνευματική του κατάσταση για να μας προετοιμάσει γι’ αυτά που θα ακολουθούσαν, δηλαδή το θαυμαστό γεγονός που θα ήταν γι’ αυτόν το μεγάλο μπόλιασμα, όπως λέει: «Από 17 ετών ασχολήθηκα με εσωτερικές διδασκαλίες κ φιλοσοφικά ρεύματα Ακαδημαϊκών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ήμουν μέλος της Παγκόσμιας Λευκής Αδερφότητας (Fraternite΄ Blanche Universelle), που εδρεύει στην Γαλλία, στη συνέχεια έγινα μέλος στο μονοπάτι της Αυτογνωσίας του διδασκάλου Paramahansa Yogananda της Αδερφότητας (Self-RealizationFellowship). Επισκεπτόμουν σχεδόν κάθε χρόνο το Κέντρο Fraternite΄ Blanche Universelle στη Νότιο Γαλλία από το 1984 έως 1999

Επίσης στη συνέχεια πήγα στην Ινδία στο Νέο Δελχί, στους πρόποδες των Ιμαλάιων, σύνορα με Νεπάλ, και στην περιοχή της επαρχίας Almora των Ινδιών. Εκεί έμενα σε αντίστοιχα Κέντρα τουS.R.F.

Κατόπιν ασχολήθηκα με συστημικές συνεδρίες… Πήγα στο Περού, και στις πόλεις Λίμα, Κούσκο, στις Άνδεις, στο Μάτσου Πίτσου και ήρθα σε επαφή με Σαμάνους αυτόχθονες του Περού…

 Αν με ρωτήσετε γιατί δεν στράφηκα, αν και ήμουν Ορθόδοξος βαπτισμένος, στη μελέτη της Ορθοδοξίας και ξενιτεύτηκα και γύρισα τον κόσμο για να ψάξω για την αλήθεια θ’ απαντούσα ότι η επαφή μου με χριστιανούς που κάθε άλλο παρά τηρούσαν τις εντολές Χριστού με απέτρεψε. Το συμπέρασμά μου όμως σήμερα μετά από όλα όσα μου συνέβησαν είναι, ότι η Ορθοδοξία είναι η Αλήθεια, η οποία θα μας ελευθερώσει από τα κοσμικά δεσμά. Είναι η μόνη θρησκεία στον κόσμο, που σέβεται το «Αυτεξούσιο του κάθε ανθρώπου».

Μετά τη δημόσια αυτή εξομολόγηση ο απόστρατος πιλότος Γιώργος Ζαχαριάς ξαναπιάνει στην προηγούμενη διήγησή του και αναφέρεται στο συγκλονιστικό γεγονός που τον μετέστρεψε στην Ορθόδοξη πίστη: 

«Η γυναίκα μου, με έφερε στο σπίτι μας από το νοσοκομείο. Ήμουν παράλυτος και απελπισμένος από την ανημπόρια μου. Τότε συνέβη το γεγονός που χάραξε την μετέπειτα πορεία μου: είδα ζωντανά, μπροστά στα μάτια μου στην πραγματικότητα και όχι σε όραμα, μια γυναίκα με καστανά μαλλιά, πολύ δυνατό σώμα, ψηλή. Με κοίταξε με μητρική αγάπη και με σήκωσε σαν βρέφος με τα δυο της χέρια. Εγώ έκλαιγα κ της λέω: “Θέλω την μητέρα μου…” Η φυσική μου μητέρα Ειρήνη, έχει πεθάνει από καρκίνο. Τελευταία φορά που τη “συνάντησα” μετά το ατύχημα, όταν ήμουν σε κώμα, θυμάμαι μου έλεγε: “παιδί μου γύρνα πίσω δεν είναι η ώρα σου να έρθεις εδώ ακόμα…. Προσευχόταν στον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό να με γυρίσει πίσω”. Επίσης κατά την παραμονή μου στο Νοσοκομείο συναντούσα και τον Πατέρα μου, ο οποίος έχει πεθάνει και του έλεγα: “Πατέρα δεν σε αγάπαγα γιατί δεν μιλούσες καλά στη Μαμά, συγχώρα με…” Εκείνος μου λέει: “Δεν πειράζει παιδί μου, τώρα να κοιτάξεις την οικογένειά σου…” κ έφυγε.

Θεία μητέρα

Η δυνατή και ωραία Κυρία που με πήρε αγκαλιά σαν βρέφος μου λέει: “Η μητέρα σου είμαι εγώ, εγώ είμαι η Μητέρα σε όλη τη γη…” Αισθάνθηκα μια υπέροχη αγαλλίαση με αγάπη κ πληρότητα ταυτόχρονα. Πίσω της, ήταν ο Χριστός 33 ετών, με το δεξί Του χέρι μού έστελνε Φως σε όλα τα εγκεφαλοσπονδυλικά μέρη του σώματός μου. Μόλις γέμισα με αυτό το Φως σηκώθηκα όρθιος δεν ήμουν πια παράλυτος και θεραπεύτηκα. Τότε άρχισα να ζω, ήρθε η συνείδηση στο σώμα μου, ότι είμαι ζωντανός. Ο Χριστός μου λέει: “Θα σε ξαναφέρω στη χονδροκομμένη ζωή της γης για να μάθεις να αγαπάς χωρίς όρους…”

Όταν η Θεία Μητέρα (Παναγία) με σήκωσε σαν βρέφος παρουσιάστηκε κάποιος με σηκωμένα μανίκια και το στήθος έξω γεροδεμένος, παριστάνοντας τον δυνατό άντρα, λέει στην Παναγία: “Μην τον καλείς, τελειώσαμε με αυτόν…”. Τότε η Παναγία με το δεξί της χέρι κάνει μια κίνηση οριζόντια, και ήρεμη, του κάνει νόημα να φύγει, του λέει: “Αυτός πλέον δεν ανήκει σε σένα, ανήκει σε μένα.”

Αυτός, που κατά την γνώμη μου ήταν ο διάβολος, έγινε σκόνη καθώς η Παναγία κινούσε οριζόντια το χέρι Της προς τα δεξιά. Όπως λοιπόν την σκόνη την παίρνει ο άνεμος, έτσι κ αυτός εξαφανίστηκε χάθηκε με τον άνεμο, που δημιούργησε η Παναγία με το δεξί Της χέρι.

Στον Χριστό λέγω: “Κύριε, σας βλέπω 33 χρονών και την Κυρία σαν να είναι 30 χρονών…” Εκείνος μου απαντάει: “Δεν έχουμε ηλικία, απλώς εσύ βλέπεις την Παναγία 30 χρονών κι Εμένα 33 χρονών… Εγώ παιδί μου είμαι πάνω από τους αγίους, να το ξέρεις. Επίσης σου παρουσιάζομαι 33 χρονών για να με καταλάβεις. Δεν έχουμε ηλικία. Είμαστε πέρα από το χώρο κ τον χρόνο”. Μετά ακούστηκε πάλι το εξής. “Θα σε επαναφέρω πάλι σ’ αυτόν τον κόσμο της γης για να μάθεις να αγαπάς χωρίς όρους”. Ο Κύριος Χριστός μας, μου το ξανατόνισε να το καταλάβω: “Γι’ αυτό ερχόσαστε στη γη για να μάθετε να αγαπάτε άνευ όρων”. Από τότε είμαι απόλυτα υγιής, όρθιος, δυνατός, ευγνώμων για το μεγάλο αυτό δώρο προσπαθώ να ακολουθήσω την εντολή που μου έδωσε ο Χριστός.

Καυσοκαλύβια

Πέρασε ο καιρός, 6 μήνες μετά το ατύχημά μου και τον Απρίλιο του 2015 αισθάνθηκα ότι ήθελα να επισκεφθώ το Άγιον Όρος. Πήγα λοιπόν στα Καυσοκαλύβια, σε μια καλύβα στον Άγιο Αθανάσιο κάτω από τον Άθωνα. Στις 05:00 πρωινή άρχισε ο όρθρος κ θέλησα να κλείσω τα μάτια για να αρχίσω την Ευχή… Ρώτησα: “Κύριε Ιησού Χριστέ, τι είναι αυτή η ζωή;”. Άκουσα: “Η ζωή δεν είναι αυτό που φαίνεται. Η τελειότητα δεν προορίστηκε να βρεθεί εδώ. Αυτό δεν είναι το βασίλειο του Θεού, είναι το εργαστήριο του Θεού, όπου δοκιμάζει τις ψυχές για να δει, αν θα υπερνικήσουν τις φαύλες επιθυμίες με τις καλές και θα κάνουν τον Κύριο την υπέρτατη επιθυμία τους, ώστε να μπορέσουν να επιστρέψουν στο βασίλειό Του”. Έμεινα άφωνος δεν μπορούσα να αμφισβητήσω τίποτα και δεν υπήρχε και κανένα νόημα να το κάνω. Είπα επίσης στον Κύριο “Θέλω να αγαπάω τον κόσμο και την οικογένειά μoυ”. Άκουσα καθαρά… “Δεν αγαπάς τον εαυτό σου, τον απωθημένο εαυτό σου, όχι αυτόν που δείχνεις στους άλλους, αυτόν που έχεις κρύψει καλά για να μην φαίνεται… κάθεται σε μια γωνίτσα με σκυμμένο το κεφάλι κ κλαίει… είναι φοβισμένος, πάρε τον αγκαλιά… Αν αγαπήσεις τον απωθημένο εαυτό σου, με όλα του τα ελαττώματα, θα μάθεις να αγαπάς κ τους άλλους ανθρώπους…”

Μετά από λίγο είπα πάλι στον Κύριο… “Θέλω με την οικογένειά μου να τα πάω καλά και να ζω αρμονικά και με αγάπη με τη γυναίκα μου και τα παιδιά μου..” Άκουσα πάλι… “Εσύ μόνο να τους δείχνεις την αγάπη σου… αυτό θέλουν από εσένα, να μην ασχολείσαι με άλλα θέματα και να τους δείχνεις την αγάπη σου… Μην σε νοιάζει για τίποτε άλλο, όλα θα διευθετηθούν”.

Ο Χριστός μας αναγεννά

Κάποιος βέβαια μπορεί να ισχυριστεί ότι έχω πολύ δυνατή φαντασία όμως αυτά που άκουσα και είδα και αισθάνθηκα τα θεωρώ πιο πραγματικά και από αυτόν τον ψεύτικο κόσμο… Αντιλαμβάνομαι ότι αυτό που μου συνέβη, το ατύχημα αλλά και η θαυμαστή παρέμβαση του Χριστού ήταν ο μόνος τρόπος ν’ αλλάξω ριζικά. Ήταν το μεγάλο μπόλιασμα.

Τώρα πλέον μπορώ και αισθάνομαι την κάθε στιγμή σαν μοναδική. Ο Χριστός υπάρχει και μας δίνει τη δυνατότητα αναγέννησης. Ο άνθρωπος αρχίζει να κάνει πρόοδο όταν αρχίσει να παρατηρεί τη ζωή και τον εαυτό του. Σήμερα παρατηρώ και αισθάνομαι τα παιδιά και τον κόσμο γενικότερα. Υπάρχει ζωή για τον κάθε άνθρωπο, αρκεί να αγαπάει τον Θεό. Ο Θεός μας σώζει από τους εχθρούς μας, αν κάνουμε αυτό που αγαπάμε με πίστη, να μην φοβόμαστε τίποτα. Ευχαριστώ όλους τους φίλους, φίλες κ γνωστούς, που αισθάνθηκαν την κατάστασή μου και με βοήθησαν όπως μπορούσαν. Να είναι όλοι τους καλά, εν ειρήνη τους αισθάνομαι όλους κοντά μου και τους ευχαριστώ από καρδιάς. Eυχαριστώ κι εσάς που μεταφέρετε την εμπειρία και το βίωμά μου αυτό στην εφημερίδα “Ορθόδοξη αλήθεια”. Εύχομαι αγάπη σε όλους.»

Τον πιλότο Ζαχαριά τον συναντήσαμε υγιή και γεμάτο ζωντάνια, μοιράστηκε μαζί μας και με τους αναγνώστες της “Ορθόδοξης αλήθειας” αυτό που του συνέβη. Ο Γιώργος Ζαχαριάς έπεσε από τον ουρανό με το αλεξίπτωτο και τελικά έζησε. Σε θαύματα της Γραφής ο Χριστός θεραπεύει και προτείνει το «μηκέτι αμάρτανε» έτσι που καταλαβαίνουμε ότι το ζητούμενο δεν ήταν μόνο να θεραπευτεί η ασθένεια αλλά αυτό να γίνει αφορμή να απεξαρτηθεί η ψυχή από τις δεσμεύσεις της και να συναντήσει τον Θεό. Το θαύμα δεν γίνεται για να χειροκροτήσουμε τον Χριστό ή τους αγίους που πρεσβεύουν, το θαύμα συμβαίνει για να δώσουμε το χέρι σταθερά στον Χριστό και να Tου πούμε «ήρθε η ώρα να γίνεις στη ζωή μου το μεγάλο μπόλιασμα».

___________

Σοφία Χατζή

δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΛΗΘΕΙΑ 15.08.2018

http://orthognosia.blogspot.com, https://ethnegersis.blogspot.com

ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ Ο ΛΕΠΡΟΣ- ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ

Ἀπολυτίκιον

Ήχος α΄.
Νικηφόρου Ὁσίου, τοῦ λεπροῦ τὰ παλαίσματα, καὶ τὴν ἐν ἀσκήσει ἀνδρείαν, κατεπλάγησαν Ἄγγελοι ὡς ἄλλος γὰρ Ἰὼβ τὰ ἀλγεινά, ὑπέμεινε δοξάζων τὸν Θεόν, νῦν δὲ δόξῃ ἐστεφάνωται παρ᾽ Αὐτοῦ, θαυμάτων διακρίσεσιν. Χαίροις τῶν Μοναστῶν χειραγωγέ, χαίροις φωτὸς ὁ πρόβολος· χαίροις ὁ εὐωδίας χαρμονήν, προχέων ἐκ λειψάνων σου. 

ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ Ο ΛΕΠΡΟΣ

Όσιος Νικηφόρος ο Λεπρός

Ο πατήρ Νικηφόρος (κατά κόσμο Νικόλαος Τζανακάκης) γεννήθηκε σ’ ένα ορεινό χωριό των Χανίων, στο Σηρικάρι, καστανοχώρι στα δυτικά του Νομού με υγιεινό κλίμα, με όμορφα δάση, πλούσια νερά, φαράγγια και σπήλαια. Το χωριό αυτό έχει μια ιδιομορφία που δεν την συναντούμε συχνά: είναι χωρισμένο σε ένδεκα γειτονιές, οι οποίες πήραν και το όνομα τους από τις οικογένειες που πρωτοκατοίκησαν εκεί. Έτσι ο Άγιος μας γεννήθηκε στην γειτονιά των Κωστογιάννηδων. Οι γονείς του ήταν απλοί και ευλαβείς χωρικοί, οι οποίοι ενώ ακόμη ήταν μικρό παιδί πέθαναν και τον άφησαν ορφανό. Έτσι, σε ηλικία 13 ετών, έφυγε από το σπίτι του. Ο παππούς του που είχε αναλάβει να τον μεγαλώσει τον πήγε στα Χανιά να εργαστεί εκεί σ’ ένα κουρείο για να μάθει την δουλειά. Τότε εμφάνισε και τα πρώτα σημεία της νόσου του Χάνσεν δηλ. την λέπρα. Εκείνη την εποχή, τους λεπρούς τους απομόνωναν στο νησί Σπιναλόγκα, διότι η λέπρα ως μεταδοτική αρρώστια αντιμετωπίζονταν με φόβο και αποτροπιασμό.

Ο Νικόλαος όταν έγινε 16 ετών και όταν τα σημάδια της νόσου άρχισαν να γίνονται πιο εμφανή, για να αποφύγει τον εγκλεισμό του στην Σπιναλόγκα έφυγε με κάποιο καράβι για την Αίγυπτο. Εκεί έμενε εργαζόμενος στην Αλεξάνδρεια, πάλι σ’ ένα κουρείο, όμως τα σημάδια της νόσου γίνονταν όλο και πιο εμφανή, ιδίως στα χέρια και στο πρόσωπο. Γι’ αυτό με την μεσολάβηση ενός κληρικού κατέφυγε στην Χίο, όπου υπήρχε τότε ένα λεπροκομείο, στο όποιο ήταν ιερεύς ο πατήρ Άνθιμος Βαγιανός, ο μετέπειτα Άγιος Άνθιμος.

Ο Νικόλαος έφτασε στη Χίο το 1914 μ.Χ. σε ηλικία 24 ετών. Στο λεπροκομείο της Χίου, που ήταν ένα συγκρότημα με πολλά ομοιόμορφα σπιτάκια, υπήρχε το εκκλησάκι του Άγιου Λαζάρου, όπου φυλάσσονταν η θαυματουργός εικόνα της Παναγίας της Υπακοής. Σ’ αυτόν τον χώρο άνοιξε το στάδιο των αρετών για τον Νικόλαο. Μέσα σε 2 χρόνια ο Άγιος Άνθιμος τον έκρινε έτοιμο για το αγγελικό σχήμα και τον έκειρε μοναχό με το όνομα Νικηφόρο. Η νόσος προχωρούσε και εξελίσσονταν και ελλείψει καταλλήλων φαρμάκων, επέφερε πολλές και μεγάλες αλλοιώσεις (το φάρμακο βρέθηκε αργότερα το 1947 μ.Χ.).

Ο π. Νικηφόρος ζούσε με αδιάκριτη, γνήσια υπακοή, με νηστεία αυστηρή, εργαζόμενος στους κήπους. Μάλιστα κατέγραψε σε ένα κατάλογο και τα θαύματα του Άγιου Ανθίμου, τα όποια είχε δει «ιδίοις όμασιν» (πολλά αφορούσαν θεραπείες δαιμονιζόμενων).

Υπήρχε μια ιδιαίτερη πνευματική σχέση του Άγιου Άνθιμου με τον μοναχό Νικηφόρο, ο οποίος «ουδέ εν βήμα εμάκρυνεν απ’ αυτού», όπως αναφέρει ο πατήρ Θεόκλητος Διονυσιάτης στο βιβλίο του «Ο Άγιος Άνθιμος της Χίου». Ο π. Νικηφόρος προσευχόταν τη νύχτα ώρες ατελείωτες, κάνοντας μετάνοιες αμέτρητες, δεν είχε λογοφέρει με κανένα ούτε χάλασε την καρδιά κάποιου κι ήταν ο κύριος ψάλτης του ναού. Εξ αιτίας της ασθενείας του όμως, σιγά-σιγά έχασε το φως του κι έτσι έψαλλε τα περισσότερα τροπάρια και απήγγειλε τους Αποστόλους από στήθους.

Το 1957 μ.Χ. έκλεισε το Λωβοκομείο της Χίου και τους εναπομείναντες ασθενείς μαζί με τον πατέρα Νικηφόρο τους έστειλαν στον Αντιλεπρικό Σταθμό Αγίας Βαρβάρας Αθηνών, στο Αιγάλεω. Την εποχή εκείνη ο πατήρ Νικηφόρος ήταν περίπου 67 ετών. Τα μέλη του και τα μάτια του είχαν τελείως αλλοιωθεί και παραμορφωθεί από την νόσο.

Εκεί, στον αντιλεπρικό σταθμό ζούσε και ο πατήρ Ευμένιος, ο οποίος είχε κι αυτός προσβληθεί από την νόσο του Χάνσεν, αλλά με την επιτυχή φαρμακευτική αγωγή θεραπεύτηκε τελείως. Απεφάσισε όμως να μείνει όλο το υπόλοιπο της ζωής του μέσα στον αντιλεπρικό σταθμό κοντά στους συνασθενείς του, τους οποίους φρόντιζε με πολλή αγάπη. Έτσι έγινε και υποτακτικός στον πατέρα Νικηφόρο, στον οποίο ως ανταμοιβή της υπομονής του ο Κύριος του είχε δώσει πολλά χαρίσματα. Πλήθος κόσμου συνέρρεε στο ταπεινό κελλάκι του λεπρού μοναχού Νικηφόρου, στην Αγία Βαρβάρα του Αιγάλεω, για να πάρει την ευχή του. Παραθέτομε μερικές μαρτυρίες όσων τον γνώρισαν:

«Ενώ ο ίδιος του ήταν κατάκοιτος, με πληγές και πόνους, δεν γόγγυζε αλλά έδειχνε μεγάλη καρτερία». «Είχε το χάρισμα της παρηγοριάς των θλιβομένων. Τα μάτια του ήταν μονίμως ερεθισμένα, η όραση του ελαχίστη, είχε αγκυλώσεις στα χέρια και παράλυση στα κάτω άκρα. Παρ’ όλα αυτά ήταν γλυκύτατος, μειλίχιος, χαμογελαστός, διηγείτο χαριτωμένα περιστατικά, ήταν ευχάριστος, αξιαγάπητος». «Το πρόσωπο του, που ήταν φαγωμένο από τα στίγματα της ασθένειας, και τις πληγές, έλαμπε κι έπαιρναν χαρά όσοι τον έβλεπαν αυτόν τον πάμπτωχο και φαινομενικά ασθενή άνθρωπο που έλεγε: Ας είναι δοξασμένο το άγιο Όνομα Του».
Σε ηλικία 74 ετών, στις 4 Ιανουαρίου του 1964 μ.Χ., κοιμήθηκε ο πατήρ Νικηφόρος. Μετά την εκταφή, τα άγια του λείψανα ευωδίαζαν. Ο πατήρ Ευμένιος, και άλλοι πιστοί ανέφεραν πολλές περιπτώσεις, όπου έγιναν θαύματα με την επίκληση των πρεσβειών προς τον Θεό, του πατρός Νικηφόρου. Λαμπρό παράδειγμα και πρότυπο για όλους μας ο βίος του Οσίου Νικηφόρου, ήταν ευάρεστος στο Θεό διότι υπέμεινε πολλά. Για το λόγο αυτό και έχουμε πολλές μαρτυρίες: ότι ο Άγιος μας είχε δεχθεί από το Πανάγιο Πνεύμα το χάρισμα της διορατικότητας καθώς και πλήθος άλλων χαρισμάτων. Χρειάζεται επίσης να σημειώσομε ότι πλείστα είναι τα θαύματα που είναι καταγραμμένα καθώς μέχρι και σήμερα ο άγιος δίδει απλόχερα βοήθεια σε όποιον έχει ανάγκη. Σίγουρα θα υπάρχουν και άλλα πολλά θαυμαστά που δεν θα έχουν έρθει στην επιφάνεια.

https://www.saint.gr

ΕΝΑΣ ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΤΗΝ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

Ο Ιερέας και ο Άγγελος μαζί στην προσκομιδή

Κάποιος ιερεύς, σε μία αγρυπνία, και ενώ είχε αρχίσει την Προσκομιδή, δυσκολευόταν, τρόπον τινά, με μόνο το φως ενός κεριού να διαβάζει τα ονόματα.

Ξαφνικά, διαπίστωσε ότι το φως του κεριού, πού ήταν παραπλεύρως, όλως περιέργως, εγένετο πιο δυνατό! Και τότε αναρωτήθηκε:

-Πώς είναι δυνατόν; Πώς φέγγει περισσότερο τώρα το κερί;

Κι όπως γύρισε το κεφάλι του, βλέπει να στέκεται μπροστά του στα τρία τέσσερα μέτρα με πολύ σεβασμό και ευλάβεια ένας Άγγελος.

Στην αρχή απολιθώθηκε, μαρμάρωσε στη θέση του και έκανε αρκετή ώρα να συνέλθει. Αλλά ή παρουσία του Αγγέλου, του γλύκανε την ψυχή κατά τέτοιον τρόπον, ώστε ή κατάνυξης μέσα του να αυξηθεί πολύ, να απόκτηση ή ψυχή του πολύ μεγάλη γλυκύτητα, μία, τρόπον τινά, ένωση με την παρουσία του αγίου Αγγέλου. Και παρόντος του αγίου Αγγέλου, τελείωσε την ιερά Πρόθεση, είπε το «Ευλογημένη ή βασιλεία...» και άρχισε τη Θεία Λειτουργία.

Ο Άγγελος ήταν πάντοτε παρών, μέχρι πού τελείωσε και την Κατάλυση.

Ο ιερεύς δεν μπορούσε να συγκράτηση την συγκίνηση του, την κατάνυξη και το δέος, πού τον είχε καταλάβει μπροστά σ' αυτήν την παρουσία, διότι ήταν ένα γεγονός, πού του συνέβαινε πρώτη φορά στη ζωή του. Άλλωστε, αυτά τα γεγονότα συμβαίνουν, δεν ξέρω! πιθανόν να κάνω λάθος, μια-δύο φορές στη ζωή ενός ευλαβούς και ταπεινού ιερέως.

Ασφαλώς όμως θα υπάρχουν κι άλλοι άγιοι ευλαβέστατοι και χαριτωμένοι κληρικοί παντός βαθμού, πού έχουν θεϊκές αποκαλύψεις κάπως πιο συχνά! Ό Θεός γνωρίζει...

Ο παππούλης, παρέμεινε στη θέση του. Δεν ξεντύθηκε, κάθισε σε μια καρέκλα μέσα στο ιερό Βήμα και συνεχώς έκλαιγε. Έκλαιγε και δεν μπορούσε να συνέλθη από την κατάνυξη, το δέος και την συντριβή πού ένιωθε.

Έτσι παρέμεινε για ώρα πολλή απολαμβάνοντας με συγκίνηση και ταπείνωση όσα βίωσε στη Θεία Λειτουργία με την παρουσία του άγιου Αγγέλου.

Ό διακριτικός και άγιος Γέροντας του με διαβεβαίωσε για την αλήθεια του γεγονότος.

Από τότε ή πίστης του ιερέως αυτού έγινε βράχος ακλόνητος, αυτός δε με πολύ δέος στην καρδιά λειτουργούσε πλέον τα πανάχραντα Μυστήρια.

http://agiostherapon.blogspot.com

ΤΑΠΕΙΝΟΣ ΥΠΕΡΑΝΩ ΣΚΑΝΔΑΛΙΣΜΟΥ - ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑ

Έναν τέτοιο γέροντα αμέριμνο, απλό, ταπεινό, με μεγάλη εμπιστοσύνη στον Χριστό και την Παναγία, γνωρίσαμε.

Ήταν από το Ριζοκάρπασο της σήμερα τουρκοκρατούμενης Κύπρου κι ήλθε στο Άγιον 'Ορος όταν κι αυτό ήταν Τουρκοκρατούμενο. Εκοιμήθη πριν δώδεκα έτη σε ηλικία εκατόν έξι ετών.Είχε στο Άγιον 'Ορος ογδόντα έξι έτη.

Εξήλθε αυτού μία δύο φορές, για να πάει προσκυνητής στα Ιεροσόλυμα. Ογδόντα έξι έτη είχε να φάει κρέας. Ογδότα έξι έτη είχε να δει γυναίκα. Είκοσι πέντε έτη είχε να πλύνει το πιάτο του. Υγιέσταστος, εγκρατέστατος, εξυπνότατος , αγαθότατος. Εκατόν τριών ετών ανέβηκε στη σκέπη του κελλιού του να διορθώσει τα κεραμίδια.

«'Οτι ζητάω από την Παναγία μου το στέλνει» έλεγε. «Έχω την εικόνα της, της Οικονόμισσας, και με οικονομεί η Υπερευλογημένη... Να, τώρα ήθελα νερό και ήλθες να μου φέρεις».

Μια φορά ήλθαν δύο φίλοι από την Αθήνα, νεαροί οικογενειάρχες, και με ρωτούσαν αν υπάρχουν γέροντες του Γεροντικού και της Φιλοκαλίας. Υπάρχουν τους είπα και τους πήγα στον γέροντα αυτόν, τον μοναχό Ιωσήφ τον Κύπριο. Ήταν τότε εκατόν πέντε ετών. Ήταν ξαπλωμένος κι έκανε κομποσχοίνι. «Οι κύριοι» του λέγω, «είναι από την Αθήνα και ήθελαν να πάρουν την ευχή σου». Τον είδαν πως δεν είχε όρεξη για κουβέντα. Αφού είπαν δύο-τρία λόγια, τους έκαμε νόημα να φύγουμε.

Φεύγοντας λένε στον γέροντα: «Γέροντα, είμαστε με πολλά προβλήματα, σας παρακαλούμε να προσεύχεσθε».

«Θα προσεύχομαι» τους απαντά, «αλλά για να προσεύχομαι θέλω και λεφτά»! Ντράπηκα πολύ, τα έχασα, δεν ήξερα τι να πω. Προσπαθούσα να δικαιολογήσω την κατάσταση. Απορούσα γιατί να το κάνει αυτό. Τους πήγα σ' έναν άγιο άνθρωπο κι αυτός να ζητάει χρήματα για να προσευχηθεί; Αυτός που δεν γνώριζε καλά-καλά την αξία των χρημάτων και δεν τους έδινε μεγάλη σημασία. Οι άνθρωποι έφυγαν και λυπήθηκα.

Την άλλη ημέρα που πήγα να τον δω, μου λέει: «Πάτερ Μωυσή την αρετή δεν τη μαζέψαμε μαζί. Μην μου φέρνεις κόσμο να με τιμάνε. Ζήτησα από τον Θεό να με τιμήσει στην άλλη ζωή, όχι σ΄αυτή την ψεύτικη».

Εξεπλάγην. Ντροπιάσθηκε στους ξένους ζητώντας χρήματα, που ποτέ δεν είχε και ποτέ δεν τ' αγάπησε, με ντρόπιασε κι εμένα. Πού να τολμήσω να ξαναπάω κόσμο. Χάλασε την εικόνα του, ως σπουδαίου ασκητού. Κατέστρεψε την πρόσοψη του. Ποιος από μας το κάνει αυτό; Ήταν ταπεινός. Υπεράνω και του σκανδαλισμού. Τον ένοιαζε τι θα πει γι αυτόν ο Θεός κι όχι οι άνθρωποι. 'Οταν το είπα στους φίλους έμειναν άφωνοι...

Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης, Η εύλαλη σιωπή, εκδ. «Εν πλω»

http://agiostherapon.blogspot.com 

Ο ΑΪΝΣΤΑΙΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΗΣ Η ΕΠΙΚΡΙΤΗΣ ΤΟΥ ΑΘΕΪΣΜΟΥ;

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 3^η Ιανουαρίου 2019

Ο ΑΪΝΣΤΑΪΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΗΣ Ή ΕΠΙΚΡΙΤΗΣ ΤΟΥ ΑΘΕΪΣΜΟΥ;

Όπως έχουμε κατ’ επανάληψη επισημάνει, η Εκκλησία του Χριστού από της ιδρύσεώς της μέχρι σήμερα, επί 20 αιώνες και πλέον, πολεμήθηκε και πολεμείται με ένα πρωτοφανές μίσος και μανία από τα ποικίλα συστήματα της αθεΐας, είτε αυτά εμφανίστηκαν υπό την μορφή του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού, είτε του άθεου Ουμανισμού, είτε του Διαλεκτικού Υλισμού και Μαρξισμού, είτε υπό άλλες μορφές και προσωπεία, πίσω από τα οποία, βέβαια, κρύβεται ο εμπνευστής των, ο πατέρας του ψεύδους, ο διάβολος. Μεταξύ Χριστού και Αντιχρίστου, πίστεως και απιστίας, αληθείας και ψεύδους, φωτός και σκότους,  διεξάγεται ένας αδιάλειπτος και τιτάνιος αγώνας, ο οποίος θα συνεχίζεται μέχρι συντελείας των αιώνων. Στον αγώνα αυτόν η απιστία και ο αθεϊσμός ανέκαθεν στρατολόγησε όλα τα μέσα που έχει στη διάθεσή του. Με ένα ιδιαίτερο τρόπο στράφηκε προς την επιστήμη, στην οποία αναζήτησε στηρίγματα, για να δικαιωθεί. Ένα δε από τα σπουδαιότερα επιχειρήματα τα οποία προέβαλε ήταν ότι η επιστήμη είναι ο μεγάλος πολέμιος του Χριστιανισμού και ότι οι μεγάλοι επιστήμονες της ανθρωπότητος με τις επιστημονικές τους ανακαλύψεις έρχονται δήθεν σε αντίθεση με τη χριστιανική πίστη και καταρρίπτουν τον «μύθο περί του Χριστιανισμού».  

Μέσα στα πλαίσια αυτής της προσπάθειας θα πρέπει να εντάξουμε ένα πρόσφατο δημοσίευμα στην εφημερίδα «Καθημερινή», (6-12-2018), με τίτλο: «Η Επιστολή του Θεού». Ο ορθότερος τίτλος θα ήταν κατά τη γνώμη μας «Η επιστολή του Αϊνστάιν περί του Θεού», διότι έτσι όπως διατυπώνεται, τη θέση του Θεού παίρνει ο επιστολογράφος, φυσικός επιστήμονας, ο οποίος ως «θεός», αποφαίνεται για την ύπαρξη, ή μη του Θεού, κάτι το οποίο είναι βλασφημία. Αλλά και ασέβεια προς το πρόσωπο του μεγάλου επιστήμονα, ο οποίος ποτέ δεν χρησιμοποίησε τέτοιες εκφράσεις στην επιστολή του και γενικά στο έργο του. 

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, «Το ποσόν των 2,89 εκατ. δολαρίων εξασφάλισε σε πλειστηριασμό του οίκου Christie’s επιστολή του Άλμπερτ Αϊνστάιν, στην οποία εκθέτει τις απόψεις του για τον Θεό. Η χειρόγραφη επιστολή, γνωστή ως ‘Επιστολή του Θεού’, έκτασης 1,5 σελίδας, συντάχθηκε το 1954 στα γερμανικά και είχε παραλήπτη τον Γερμανό φιλόσοφο Έρικ Γκούτκιντ. Θέμα της είναι οι σκέψεις του Αϊνστάιν για τον Θεό, τη Βίβλο και τον Ιουδαϊσμό». Στην επιστολή αυτή φέρεται να έγραψε ότι: «Η λέξη Θεός δεν είναι για μένα τίποτα παραπάνω από την έκφραση και το προϊόν της ανθρώπινης αδυναμίας. Η Βίβλος είναι μία συλλογή έντιμων, αλλά ακόμη πρωτόγονων μύθων, που παραμένουν αρκετά παιδαριώδεις». Ωστόσο σύμφωνα και πάλι με το δημοσίευμα: «Η φράση αυτή απομονώθηκε από την υπόλοιπη επιστολή, σε μία προσπάθεια να εμφανιστεί ο Αϊνστάιν ως άθεος. Ο Γερμανός φυσικός, όμως, είχε δηλώσει ότι δεν ήταν άθεος και ότι διαφωνούσε με τον χαρακτηρισμό του αυτόν».

Υπάρχουν πολλές μαρτυρίες, ότι ο Αϊνστάιν δεν υπήρξε άθεος, με την έννοια που δίδουν στη λέξη αυτή οι Μαρξιστές. Το αντίθετο μάλιστα, χρησιμοποιούσε συχνά στις δημόσιες ομιλίες του τη λέξη Θεός. Υπάρχει μάλιστα και ένα ξεχωριστό περιστατικό της ζωής του, από τότε που ήταν φοιτητής, όπου αντέκρουσε σθεναρά και με επιχειρήματα την αθεΐα κάποιου καθηγητή του, ο οποίος, θέλοντας να περιπαίξει την πίστη στο Θεό, Τον παρουσίαζε ως «δημιουργό (και) του κακού». Ο Αϊνστάιν του απάντησε:«Το κακό δεν υπάρχει, κύριε, ή τουλάχιστον δεν υπάρχει από μόνο του. Το κακό είναι απλά η απουσία του Θεού. Είναι ακριβώς όπως το σκοτάδι και το κρύο, μια λέξη που το άτομο έχει δημιουργήσει για να περιγράψει την απουσία Θεού. Ο Θεός δεν δημιούργησε το κακό. Το κακό είναι το αποτέλεσμα που συμβαίνει όταν το άτομο δεν έχει την αγάπη του Θεού παρούσα στην καρδιά του. Είναι όπως το κρύο που έρχεται, όταν δεν υπάρχει καμία θερμότητα, ή το σκοτάδι που έρχεται, όταν δεν υπάρχει κανένα φως» (https://www.sakketosaggelos. gr/Article/1181 /)! Επίσης έλεγε συχνά, προκειμένου να εκφράσει το θαύμα της παγκοσμίου αρμονίας και των αιωνίων νόμων, που συγκρατούν το σύμπαν ότι «Ο Θεός δεν παίζει ζάρια με το Σύμπαν»! Σώζεται επίσης μία ακόμη μαρτυρία γι’ αυτόν στην οποία εκφράζεται γύρω από το θέμα της σχέσεως μεταξύ επιστήμης και θρησκείας:«Ποτέ δεν βρήκα τίποτε στην επιστήμη μου, που να μπορώ να αντιτάξω στη θρησκεία», (Ph. Frank, «Einstein, sa vie et son temps», παρά Ευδοκίμωφ, «Η πάλη με τον Θεόν», σελ. 37). 

Σχετικά με το ερώτημα, τι είδους θρησκευτική πίστη είχε ο Αϊνστάιν, μας δίνει μια απάντηση ο συντάκτης του δημοσιεύματος: «Σύμφωνα με βιογραφία του Αϊνστάιν από το 1996, ο φυσικός ήταν βαθιά θρησκευόμενος μέχρι την ηλικία των 13 ετών, όταν ‘εγκατέλειψε την πίστη του, νιώθοντας ότι είχε πέσει θύμα απάτης’. Ο φυσικός επέμενε ότι συνέχιζε να πιστεύει στον ‘Θεό του Σπινόζα’, αναφερόμενος στον Ολλανδό φιλόσοφο του 17ου αιώνα, ο Οποίος αποκαλύπτεται στη νομοτελειακή αρμονία του κόσμου και όχι σε έναν Θεό, που ασχολείται με τη μοίρα και τα δρώμενα της ανθρωπότητας». Σε άλλη στιγμή, ο Αϊνστάιν επέκρινε τους ‘φανατικούς άθεους, των οποίων η μισαλλοδοξία είναι όμοια με εκείνη των φανατικών θρήσκων’. Ο Νικ. Σπένσερ, στέλεχος του χριστιανικού ινστιτούτου Theos είπε στην εφημερίδα Guardian: ‘Ο Αϊνστάιν καταδικάζει και τις δύο πλευρές στην αντιπαράθεση αυτή. Η συμπαντική του πίστη και ο απόμακρος “θεϊστής” Θεός του δεν ταιριάζει στα λεγόμενα των ευσεβών, αλλά ούτε και των άθεων’».

Ο μεγάλος φυσικός επιστήμονας ασκεί επίσης δριμεία κριτική και στην ιουδαϊκή περί Θεού αντίληψη και γενικά την ιουδαϊκή θρησκεία, τη θρησκεία των πατέρων του: «Στην επιστολή, ο Εβραίος Αϊνστάιν εκφράζει την απογοήτευσή του με τον Ιουδαϊσμό. ‘Για εμένα, η εβραϊκή θρησκεία, όπως και όλες οι άλλες, ενσαρκώνει τις πλέον παιδαριώδεις δεισιδαιμονίες. Ο εβραϊκός λαός, στον οποίο με χαρά ανήκω και με του οποίου τον τρόπο σκέψης σχετίζομαι, δεν έχει ξεχωριστές ιδιότητες από εκείνες όλων των άλλων λαών’, γράφει ο Αϊνστάιν στην επιστολή του».Νομίζουμε ότι δεν θα μπορούσε να υπάρξει ευστοχότερη κριτική του Ιουδαϊσμού, έτσι όπως αυτός κατάντησε στην μετά Χριστόν εποχή,  από αυτή που ασκεί ο Αϊνστάιν. Είχε ακόμη την ικανότητα, αλλά και την τόλμη να αρνηθεί την άκρως λαθεμένη αντίληψη ότι ο εβραϊκός λαός δήθεν «έχει ξεχωριστές ιδιότητες από εκείνες όλων των άλλων λαών». Αναμφίβολα με αυτή του τη θέση, όχι απλά διαφοροποιήθηκε από την σιωνιστική ιδέα, αλλά και την αντέκρουσε! Γράφοντας ότι «η εβραϊκή θρησκεία, όπως και όλες οι άλλες, ενσαρκώνει τις πλέον παιδαριώδεις δεισιδαιμονίες»,θέλουμε να πιστεύουμε ότι δεν συμπεριλαμβάνει το θεόπνευστο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης και επομένως δεν αγγίζει τη δική μας Ορθόδοξη πίστη, η οποία δεν έχει σχέση με τις πίστεις των θρησκειών του κόσμου. Διότι η αγία μας Εκκλησία, που ίδρυσε ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, δεν είναι μια από τις πάμπολλες θρησκείες του κόσμου, στις οποίες θέλουν κάποιοι να την «τσουβαλιάσουν», δεν είναι καν θρησκεία.

Κλείνοντας, θα λέγαμε από την πλευρά μας, ότι θα ήταν υπερβολή αν περιμέναμε να έχει ο Αϊνστάιν την περί Θεού Ορθόδοξη χριστιανική πίστη, την οποία προφανώς δεν είχε την ευκαιρία να γνωρίσει ποτέ. Το μάλλον πιθανόν είναι ότι η περί Θεού αντίληψη του Αϊνστάιν είναι βαθύτατα επηρεασμένη από τον αιρετικό και παρεφθαρμένο Χριστιανισμό της Δύσεως. Δεν αποκλείεται η πίστη του για το Θεό να είχε και δεϊστικό υπόβαθρο, αλλά σίγουρα δεν υπήρξε αρνητής της υπάρξεως του Θεού, όπως τον θέλουν οι Μαρξιστές, ούτε υποστήριξε ποτέ ότι η επιστήμη αποδεικνύει δήθεν την ανυπαρξία του Θεού.

Πάντως πέρα από το ερώτημα, πόσο άθεος, ή πόσο πιστός ήταν ο Αϊνστάιν και ποια ήταν η ποιότητα της πίστεώς του, εκείνο που αξίζει να επισημάνουμε εδώ, είναι ότι ο κορυφαίος αυτός φυσικός επιστήμονας με τις πρωτοποριακές έρευνές του πάνω στην θεωρία της Σχετικότητος, άνοιξε νέους ορίζοντες στις φυσικές επιστήμες, με τις οποίες επέφερε καίριο πλήγμα στον μέχρι τότε ακλόνητο, νόμο της αιτιότητος. Όπως εύστοχα επισημαίνει ο διακεκριμένος ερευνητής και θεολόγος αείμνηστος κυρός Νικόλαος Βασιλειάδης: «Ο νόμος της αιτιότητος, τον οποίον η άρνησις, [οι άθεοι Μαρξιστές], είχε περί πολλού, υφίστατο καίριον πλήγμα. Αντικαθίστατο από την αρχή της αβεβαιότητος. Οι άθεοι Μαρξισταί ανησύχησαν. Αι απόψεις αυταί, είπαν, ενθαρρύνουν τον…ιδεαλισμόν μεταξύ των φυσικών επιστημόνων. Διά τούτο η Ρωσική Ακαδημία των Επιστημών απέρριψε, όπως αναφέραμεν ανωτέρω, την θεωρίαν της Σχετικότητος, όπως επίσης και την θεωρίαν των κβάντα και τας θεωρίας των Μπόρ και Χάϊζενμπεργκ, τους οποίους εχαρακτήρισεν ως… ‘σκοταδιστές, εχθρούς της μαθήσεως και της επιστήμης, ή μεταφυσικούς μπουρζουαζίας’». («Η Χριστιανική Πίστις στον Αιώνα της Επιστήμης», Εκδ. Αδελφότης Θεολόγων ο Σωτήρ, Αθήναι, Ιούλιος 1997, σελ. 40). Ας μην προσπαθούν επομένως οι λογίς αθεϊστές του Μαρξισμού να τον «καπελώσουν» ως άθεο, αφού αυτοί οι ίδιοι είναι εκείνοι, που τον απέρριψαν ως «σκοταδιστή και εχθρό της μαθήσεως».

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών

http://thriskeftika.blogspot.com