ΑΝ ΒΙΑΖΕΣΑΙ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ, ΑΡΧΙΣΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ. ΕΙΝΑΙ Ο ΣΥΝΤΟΜΟΤΕΡΟΣ ΔΡΟΜΟΣ.
Πέμπτη 22 Αυγούστου 2019
Τετάρτη 21 Αυγούστου 2019
ΗΡΑΚΛΗΣ ΡΕΡΑΚΗΣ: ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΑΓΚΗ Η ΑΠΟΑΣΥΛΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟΥ ΑΣΥΛΟΥ
Εθνική ανάγκη η
αποασυλοποίηση του πανεπιστημιακού ασύλου
Ηρακλής Ρεράκης,
Καθηγητής Παιδαγωγικής – Χριστιανικής Παιδαγωγικής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ
Μία από τις
«κατακτήσεις» ορισμένων πολιτικών και παραπολιτικών οργανώσεων υπήρξε η
μετατροπή του ασύλου, από άσυλο ελεύθερης διακίνησης ιδεών σε άσυλο
καταφυγής, προστασίας και δράσης παράνομων, παραβατικών και κακοποιών
στοιχείων.
Όλοι οι
λογικοί Έλληνες και προπαντός οι Ακαδημαϊκοί αγανακτούν, βλέποντας
τα Ανώτατα Ιδρύματα της χώρας, τα τελευταία 30 χρόνια, να λειτουργούν ως κέντρα
βίας, αναρχίας, παρανομίας και τρομοκρατίας, διότι το φαινόμενο αυτό είναι
μοναδικό σε ολόκληρη την Ευρώπη και όχι μόνο.
Ομάδες
εισβολέων, άγνωστης ταυτότητας, εισέρχονται καθημερινά στα ΑΕΙ και
χρησιμοποιούν το άσυλο ιδεών ως άσυλο παρανομίας, ασυδοσίας και
παραβατικότητας και ως χώρο στέγασης, κρυψώνα, προστασίας και οργάνωσης
κακοποιών δράσεων, ανεξέλεγκτου από την αστυνόμευση.
Η κατάσταση
αυτή δεν επιτρέπει στα ΑΕΙ να εκπληρώσουν το ερευνητικό, διδακτικό και
διοικητικό τους έργο, με αποτέλεσμα να λειτουργούν με πολύ μεγάλη δυσχέρεια οι
εκπαιδευτικοί και μορφωτικοί τους στόχοι.
Δεν είναι δυνατό και
συνετό, όμως, στην Ελλάδα του 2019, να μην μπορούν κάποιοι να κατανοήσουν τι
είναι πρόοδος και τι δεν είναι, τι είναι δημοκρατία και τι δεν είναι, τι είναι
άσυλο ιδεών και τι είναι άσυλο παρανόμων και παρανομιών.
Δεν είναι δυνατό να επιβάλει
μια ισχνή μειοψηφία σε όλους τους πολίτες της χώρας μια άποψη για τη δημοκρατία
και την πρόοδο, που να εκθέτει τον διαχρονικό πολιτισμό της χώρας και να
επιβάλει ένα παράλογο και φασιστικό καθεστώς, ως δημοκρατικό μέσα από την
απειλή, τη βία, την αναρχία και την τρομοκρατία, όπως ακριβώς τα έχουμε
γνωρίσει τα τελευταία χρόνια.
Υπάρχει άμεση ανάγκη
να επιστρέψει η χώρα στην αποασυλοποίηση των ασύλων που επέβαλαν ορισμένοι. Η
ορατή πλέον σταδιακή κατάλυση του Συντάγματος, των Νόμων και της Δημοκρατίας
στα ΑΕΙ της χώρας, με την έκνομη δράση των γνωστών παράνομων εισβολέων και την
κατάχρηση του ασύλου που ακολουθεί, ωθεί σε ένα συναγερμό συνειδήσεων, που
αφορά σε όλους τους αληθινά δημοκράτες πολίτες αυτές της χώρας και πιέζει στην
ανάγκη επιστροφής στην κανονικότητα.
Είναι επίσης
απαραίτητο, όλοι οι λογικοί πολιτικοί να σταματήσουν άμεσα την ανοχή σε δράσεις
που οδηγούν στις παρανομίες, στην κατάπτωση και στον διεθνή ευτελισμό της χώρας
και σχετίζεται με το αντιδημοκρατικό άσυλο, με την έλλειψη ασφάλειας και
τάξεως, με τα άσυλα της οικονομικής παρανομίας και με τόσα άλλα που αμαυρώνουν
την εικόνα της χώρας και εμποδίζουν την ανάπτυξή της.
Και τούτο διότι τα
διάφορα άσυλα είναι εκείνα που δίνουν εδώ και αρκετά χρόνια την εντύπωση στους
εκτός Ελλάδος παρατηρητές ότι πρόκειται για μια χώρα, όπου ακμάζει η αναρχία, η
αυτοδικία, η ισχύς των οργανωμένων μειοψηφιών, που φρενάρει τους ρυθμούς της
χώρας προς τα εμπρός.
Είναι βέβαιο ότι εάν
δεν αποασυλοποιηθεί η χώρα από τα αντιδημοκρατικά άσυλα της ανομίας, που
προξενούν μια χρόνια αρρωστημένη κατάσταση, όχι μόνον δεν θα μπορέσει να
ελπίζει σε εξυγίανση, αλλά, παράλληλα, θα συνεχίσουν να εκτρέφονται οι
προϋποθέσεις για επέκταση παρόμοιων ασύλων σε όλους τους κρατικούς χώρους.
Στα ΑΕΙ της χώρας, η
ελληνική πολιτεία οφείλει να βοηθήσει ουσιαστικά την Ακαδημαϊκή κοινότητα να
επανέλθει στην ασφάλεια, στην ακαδημαϊκή ειρήνη και τάξη, για να μπορούν
διδάσκοντες και διδασκόμενοι να λειτουργούν ανεμπόδιστα, χωρίς την απειλή και
τον φόβο των όποιων επίδοξων κακοποιών.
Τα ΑΕΙ θα πρέπει να
αποτελούν υποδείγματα προς μίμηση υψηλού επιπέδου νομιμότητας, δικαιοσύνης,
ειρήνης, ασφάλειας και όχι υποδείγματα παραβατικότητας προς αποφυγή.
Κανένα άσυλο ελεύθερης
και ανεμπόδιστης διακίνησης των ιδεών, δεν απειλείται με την κατάργηση του
ασύλου της βίας και της τρομοκρατίας. Το αντίθετο, μάλιστα, αφού η παιδεία
είναι ανάγκη να λειτουργεί σε συνθήκες ελευθερίας και όχι ελευθεριότητας και
ασυδοσίας.
Η ελευθερία, η
δημοκρατία και η πρόοδος, για να υπάρξουν σε συγκεκριμένο πολιτειακό τόπο και
χρόνο είναι ανάγκη να λειτουργούν οι θεμελιώδεις κανόνες και οι νόμοι της
δημοκρατίας, που ορίζονται πρωταρχικά με βάση τον Συνταγματικό χάρτη της χώρας
και όχι οι κανόνες που επιβάλουν οι ιδιοτελείς μειοψηφίες και οι ομάδες.
Δεν μπορεί να
υπάρχουν, από τη μια πλευρά, τα ΑΕΙ, η λειτουργία και ο σκοπός των οποίων
βασίζεται στην τήρηση του Συντάγματος και των νόμων και, από την άλλη, να
υπάρχουν εντός του Πανεπιστημίου, οι ποικίλες ομάδες αναρχικών και παράνομων
που τις αντιστρατεύονται και τις περιφρονούν χωρίς να εμποδίζονται.
Δεν είναι δυνατό
σε μια Δημοκρατία να δίνεται χώρος σε κάποιες μειοψηφίες να επιβουλεύονται,
στον υψηλού συμβολισμού χώρο των ΑΕΙ, τη δημοκρατική και νόμιμη λειτουργία του
κράτους και των Πανεπιστημίων.
Δεν είναι δυνατό
να δίνονται ευκαιρίες σε κάποιους να οργανώνουν, με το πρόσχημα αυτοφυών μη
συνταγματικών, ψευτοπροοδευτικών ιδεών, την αποξένωση των Πανεπιστημίων και των
φοιτητών από το δημοκρατικό, κοινωνικό και πολιτισμικό τοπίο αυτής της χώρας
και από τις πατροπαράδοτες δημοκρατικές της αξίες.
Δεν είναι δυνατό
να δίνεται η δυνατότητα σε έκνομες μειοψηφίες να ακυρώνουν όσα δημιουργικά
διδάσκονται και επιτελούνται στα πανεπιστήμια υπέρ της συνταγματικής
νομιμότητας, της δημοκρατίας και της ελευθερίας του ανθρώπου και υπέρ της καλλιέργειας
των αρετών, των προτύπων και των αρχών της χώρας και να εμποδίζουν ή να
αλλοιώνουν το έργο ευθύνης των ΑΕΙ που είναι να καλλιεργούν τις
συνειδήσεις των νέων υπό εκκόλαψη επιστημόνων, που θα αποτελέσουν τα
στελέχη της αυριανής κοινωνίας.
Μπορούν να
κυκλοφορούν ελεύθερα τις ιδέες τους εντός της κοινότητας των ΑΕΙ, εφόσον είναι
μέλη της, αλλά δεν είναι δυνατό εξωπανεπιστμιακοί παράγοντες να επιβάλουν με
αυτόν τον παράνομο και βίαιο τρόπο, που γνωρίσαμε τα τελευταία χρόνια, μια
ιδεολογία παραποιημένης ελευθερίας και δημοκρατίας, εθίζοντας την ακαδημαϊκή
κοινότητα σε έναν αντισυνταγματικό και αντεθνικό προσανατολισμό
«εκτραχηλισμού», «εθνομηδενισμού», «αυθάδειας» και
αποπνευματοποιημένου μαρξιστικού ή καπιταλιστικού Υλισμού.
Το άσυλο της παρανομίας,
ως όργανο επιβολής των λίγων έναντι των πολλών, των φασιστικών ιδεοληψιών
έναντι της δημοκρατικής συνειδήσεως, αποτελεί ένα πλαίσιο κυριαρχίας και
αποδόμησης των ελληνικών αξιών.
Είναι φανερό ότι οι
γνωστές κολώνες στήριξης του ασύλου της ανομίας, που υπάρχουν εντός και εκτός
των ΑΕΙ έχουν μια δική τους θεωρητική άποψη περί δημοκρατίας, η οποία
αντιτίθεται σε αυτά που ορίζει το ελληνικό Συνταγματικό δίκαιο.
Είναι επίσης φανερό
ότι αυτή η άποψη ουδεμία συγγένεια ή σχέση έχει με την ευρωπαϊκή και την παγκόσμια
δημοκρατία.
Είναι κρίμα που
κάποιοι, υπολογίζοντας σε στενά μικροπολιτικά οφέλη, φλερτάρουν με εκείνους που
επιβουλεύονται στα πανεπιστήμια –και όχι μόνον- τους συνταγματικούς
δημοκρατικούς θεσμούς.
Η διατήρηση
εντός των ανωτάτων ιδρυμάτων της χώρας τέτοιων μορφών παραβατικότητας και
συμφερόντων, όσες κρύβονται πίσω από το άσυλο, οδηγεί σταδιακά σε μορφές
ολοκληρωτισμού.
Ολοκληρωτισμός δεν
είναι απλώς η επιβολή μιας ιδεολογίας, αλλά η οποιαδήποτε μορφή εξουσίας, που
παρακάμπτει τη λαϊκή δημοκρατική βούληση, προβάλλοντας και συντηρώντας
προσχήματα δημοκρατικότητας, με παράλληλη λειτουργία αυθαίρετων πράξεων και
λειτουργιών, που στην ουσία φθείρουν, πληγώνουν και, σταδιακά, σχεδιάζουν
την κατάλυση της Δημοκρατίας.
Είναι γεγονός ότι
σήμερα στη χώρα μας εκείνοι που καταχρώνται τη δημοκρατία στο χώρο της
Παιδείας και των ΑΕΙ , προκειμένου να προωθήσουν την ιδεοληψία του
ριζοσπαστικού μαρξιστικού ολιγαρχικού ολοκληρωτισμού ή της νέας Τάξης, είναι οι
ίδιοι με εκείνους, που στηρίζουν και τη διατήρηση του ασύλου, με τη μορφή που
οι πλείστοι Έλληνες απεχθάνονται. Πρόκειται, όπως ήδη έχει ήδη ειπωθεί, για
έναν «προοδευτικό Καρνάβαλο» ή έναν «προοδευτικό εμπαιγμό», που το μόνο που
πετυχαίνει είναι η χρόνια οπισθοδρόμηση της χώρας.
Ορθόδοξη Αλήθεια,
14-08-2019
Τρίτη 20 Αυγούστου 2019
ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ Π. ΕΥΜΕΝΙΟΥ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΓΝΩΣΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗ ΣΤΑΜΑΤΗ ΚΟΚΟΤΑ!
Σε
εκπομπή, που παρουσίαζε ο δημοσιογράφος Μάκης Τριανταφυλλόπουλος, παρευρισκόταν
και ο τραγουδιστής Σταμάτης Κόκοτας. Το θέμα της εκπομπής ήταν για τα θαύματα
και ο τραγουδιστής διηγήθηκε μια προσωπική εμπειρία που είχε.
Βρισκόταν στον Ευαγγελισμό, για να επισκεφθή κάποιον γνωστό του. Περνώντας από τα δωμάτια, είχε δει τον πατέρα Ευμένιο [Ιερομόναχος, π. Ευμένιος Σαριδάκης (1931-1999)].
Όπως ήταν στον διάδρομο και μιλούσε, σε ένα δωμάτιο πιο πέρα γινόταν αναταραχή, ο κόσμος έκλαιγε. Πήγε και ρώτησε, τι συμβαίνει. Ήταν ένα κορίτσι που το περιμένανε.
Οι γιατροί έλεγαν, πως δεν έχει ζωή, μέχρι το πρωί θα έχη τελειώσει.
Ο τραγουδιστής τους λυπήθηκε και τους είπε ότι σ’ ένα δωμάτιο ασθενής ήταν ένας ιερεύς, να τον φωνάξουν, να διαβάση κάτι στο παιδάκι.
Ήρθε ο Παππούλης και τους έλεγε:
– Μην κλαίτε. Καλά είναι.
Τους έβγαλε όλους έξω και έκανε προσευχή. Το παιδί συνήλθε και ζήτησε να φάη.
– Αυτό έγινε μπροστά στα μάτια μου, είπε ο τραγουδιστής.
Μετά από αυτό το γεγονός, οι δημοσιογράφοι πήγαν στο Λοιμώδων και βρήκαν τον πατέρα Ευμένιο [ήταν εφημέριος εκεί], ο οποίος, όμως, δεν ανέφερε τίποτε για το γεγονός αυτό στην συνέντευξη.
Ανέφερε μόνο ένα δικό του περιστατικό, πως είχε πρόβλημα στο πόδι και η Παναγία τον έκανε καλά.
Βρισκόταν στον Ευαγγελισμό, για να επισκεφθή κάποιον γνωστό του. Περνώντας από τα δωμάτια, είχε δει τον πατέρα Ευμένιο [Ιερομόναχος, π. Ευμένιος Σαριδάκης (1931-1999)].
Όπως ήταν στον διάδρομο και μιλούσε, σε ένα δωμάτιο πιο πέρα γινόταν αναταραχή, ο κόσμος έκλαιγε. Πήγε και ρώτησε, τι συμβαίνει. Ήταν ένα κορίτσι που το περιμένανε.
Οι γιατροί έλεγαν, πως δεν έχει ζωή, μέχρι το πρωί θα έχη τελειώσει.
Ο τραγουδιστής τους λυπήθηκε και τους είπε ότι σ’ ένα δωμάτιο ασθενής ήταν ένας ιερεύς, να τον φωνάξουν, να διαβάση κάτι στο παιδάκι.
Ήρθε ο Παππούλης και τους έλεγε:
– Μην κλαίτε. Καλά είναι.
Τους έβγαλε όλους έξω και έκανε προσευχή. Το παιδί συνήλθε και ζήτησε να φάη.
– Αυτό έγινε μπροστά στα μάτια μου, είπε ο τραγουδιστής.
Μετά από αυτό το γεγονός, οι δημοσιογράφοι πήγαν στο Λοιμώδων και βρήκαν τον πατέρα Ευμένιο [ήταν εφημέριος εκεί], ο οποίος, όμως, δεν ανέφερε τίποτε για το γεγονός αυτό στην συνέντευξη.
Ανέφερε μόνο ένα δικό του περιστατικό, πως είχε πρόβλημα στο πόδι και η Παναγία τον έκανε καλά.
Από
το βιβλίο του Μοναχού Σίμωνος, “Πατήρ Ευμένιος, ο ποιμήν ο καλός και
θαυματουργός”.
Α' ΙΩΑΝΝΟΥ: Η ΤΕΛΕΙΑ ΑΓΑΠΗ ΔΙΩΧΝΕΙ ΤΟ ΦΟΒΟ!
Η
τέλεια αγάπη διώχνει το φόβο.
Όποιος
αγαπάει δεν φοβάται. Η τέλεια αγάπη διώχνει τον φόβο. Γιατί ο φόβος σχετίζεται
με την τιμωρία κι όποιος φοβάται την τιμωρία, δείχνει πως δεν έχει φτάσει στην
τέλεια αγάπη. Εμείς αγαπάμε το Θεό γιατί εκείνος πρώτος μας αγάπησε. Αν κάποιος
πει «αγαπώ το Θεό», μισεί όμως τον αδερφό του είναι ψεύτης. Γιατί, πραγματικά,
αυτός που δεν αγαπάει τον αδερφό του, τον οποίο βλέπει, πως μπορεί να αγαπάει
το Θεό, τον οποίο δεν βλέπει; Αυτή την εντολή μας έδωσε ο Χριστός: Όποιος
αγαπάει το Θεό πρέπει να αγαπάει και τον αδελφό του.
Επιστολή Α' Ιωάννου (4,16 - 4,21)
Επιστολή Α' Ιωάννου (4,16 - 4,21)
Δευτέρα 19 Αυγούστου 2019
Η EΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΤΗΣ ΝΟΤΙΟΚΟΡΕΑΤΙΚΗΣ ΑΙΡΕΣΗΣ GRACE ROAD CHURCH ΞΥΛΟΦΟΡΤΩΝΕΙ ΟΠΑΔΟΥΣ ΤΗΣ ΓΙΑ ΝΑ … ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΕΙ ΤΑ ΚΑΚΑ ΠΝΕΥΜΑΤΑ
Στο
βίντεο που παραχώρησε η τοπική αστυνομία στον Guardian καταγράφει βίαιες
επιθέσεις κατά μελών της αίρεσης Grace Road Church στη Νότια Κορέα και τα
νησιά Φίτζι, όπου κατέφυγαν περίπου 400 μέλη της οργάνωσης, όταν η αρχηγός Σιν Οκ
Γιου προέβλεψε λιμό στην κορεατική χερσόνησο.
Η
αστυνομία συνέλαβε τον περασμένο μήνα την Σιν Οκ Γιου κι άλλα τρία στελέχη της
αίρεσης στο αεροδρόμιο της Σεούλ, με την κατηγορία ότι εξανάγκαζε τους οπαδούς
να εργάζονται απλήρωτοι και να υφίστανται βίαια τελετουργικά.
Πρώην
μέλη της αίρεσης λένε ότι όταν έφθασαν στα Φίτζι οι υπεύθυνοι της Grace Road
Church τους κατέσχεσαν τα διαβατήρια και τους εξανάγκασαν να δουλεύουν
χωρίς να πληρώνονται και να αλληλοδέρνονται στο πλαίσιο πειθαρχικών κυρώσεων.
Στο
βίντεο διακρίνεται η Σιν Οκ Γιου να κουρεύει διά της βίας μία οπαδό της
αίρεσης, να χαστουκίζει έναν άλλο, να τραβά από τα μαλλιά μια γυναίκα, «για να
της βγάλει τα δαιμόνια» και να βάζει μια κόρη να χτυπά τη μητέρα της και
αντιστρόφως.
Εκπρόσωπος
της αίρεσης υποστήριξε ότι η Σιν Οκ Γιου «έκανε ό,τι επιτάσσουν τα
παραγγέλματα της Βίβλου».
Πηγή: iefimerida.gr
Ποινή
φυλάκισης 6 ετών σε γυναίκα ηγέτη εσχατολογικής σέχτας που κτυπούσε αλύπητα
τους 400 οπαδούς της για να … απομακρύνει τα κακά πνεύματα
Μετάφραση-Επιμέλεια:
Ελένη Ζήνωνος ppu.org.cy
Η
ηγέτης Νοτιοκορεάτικης εσχατολογικής αίρεσης που κρατούσε περίπου 400 οπαδούς
της σε συνθήκες αιχμαλωσίας στα νησιά Φίτζι και τους υπέβαλλε σε βασανιστήρια
για ν' απομακρύνει τα «κακά πνεύματα», καταδικάστηκε την περασμένη Δευτέρα σε 6
χρόνια κάθειρξης, σύμφωνα με επίσημες πληροφορίες.
Η
Shin Ok-ju, ιδρυτής της λεγόμενης «εκκλησίας της Οδού της Χάριτος», (Grace Road
Church), έπεισε τους οπαδούς της να μετακομίσουν στα νησιά Φίτζι το 2014,
λέγοντάς τους ότι εκεί θα ήταν ασφαλείς από μια επικείμενη φυσική καταστροφή
και παγκόσμιο λιμό.
Από
τη στιγμή που έφθαναν στο νησί, η Shin φέρεται να κατάσχε τα διαβατήρια των
οπαδών της, κρατώντας τους ουσιαστικά αιχμάλωτους να εργάζονται στις μεγάλες
εκτάσεις γης που νοίκιαζε η οργάνωση έξω από την πρωτεύουσα Σούβα, ανέφερε το
BBC News.
Μέλη
της αίρεσης που προσπάθησαν να διαφύγουν τιμωρούνταν «παραδειγματικά» με άγριο
δημόσιο ξυλοδαρμό, μετέδωσε το Αγγλόφωνο ειδησεογραφικό κανάλι στη Σιγκαπούρη
Channel News Asia (CNA). Επίσης, η Shin επέβαλλε τακτικά στους οπαδούς της
μαζικούς ξυλοδαρμούς, που αποσκοπούσαν στην εξαφάνιση των κακών πνευμάτων.
Δικαστήριο
στη Νότια Κορέα βρήκε τη Shin ένοχη πολλών εγκλημάτων, συμπεριλαμβανομένης της
βίας, της κακοποίησης παιδιών και της απάτης.
«Τα
θύματα υπέφεραν αβοήθητα τους πολλαπλούς ξυλοδαρμούς και βίωναν όχι μόνο
σωματικά βασανιστήρια αλλά, και έντονο φόβο και σοβαρό ψυχικό και νευρικό
κλονισμό», όπως γράφτηκε στα πρακτικά υποδικείου του Επαρχιακού Δικαστηρίου της
Σουόν.
«Η
βαριά τιμωρία θα είναι αναπόφευκτη για όσους ενεργούν παράνομες πράξεις στο
όνομα της θρησκείας», πρόσθεσε το Δικαστήριο στην καταδίκη του.
Η
«εκκλησία» «του δρόμου της Χάριτος» που ίδρυσε η Shin είχε εξασφαλίσει πολλά
κατασκευαστικά συμβόλαια με την Κυβέρνηση των Φίτζι, τα οποία της έδωσαν την
ευκαιρία ν’ αναπτυχθεί σε επιχειρηματική αυτοκρατορία χρησιμοποιώντας την
καταναγκαστική εργασία των οπαδών της. Μάλιστα ο πρωθυπουργός των Φίτζι έδωσε
στην «εκκλησία» το βραβείο καλύτερης επιχείρησης για την οικονομική της επιτυχία…
O ΠΡΩΗΝ ΤΑΛΙΜΠΑΝ ΠΟΥ ΒΑΠΤΙΣΤΗΚΕ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ
Ο
Αχμέτ γεννήθηκε και μεγάλωσε σε ένα χωριό στο Αφγανιστάν σε περίοδο πολέμου. Το
παζλ των παιδικών του αναμνήσεων αποτελείται από σκόνη, φτώχεια, υποχρεωτική
ισλαμική εκπαίδευση, πόλεμο, θάνατο.
«Δεν θυμάμαι πια ποιός πολεμούσε με ποιόν, υπήρχε ένας συνεχής πόλεμος», λέει χαρακτηριστικά.
«Δεν θυμάμαι πια ποιός πολεμούσε με ποιόν, υπήρχε ένας συνεχής πόλεμος», λέει χαρακτηριστικά.
Για
χρόνια βρισκόταν στους χώρους των ταλιμπάν. Φανατικός μουσουλμάνος ανήκε στο
«ριζοσπαστικό» Ισλάμ. Μέχρι που αποφάσισε ότι δεν μπορούσε πλέον να αντέξει
αυτό το είδος ζωής – τη δυστυχία, τη φτώχεια, τη βία, τον πόνο και τη μυρωδιά
του θανάτου που έβλεπε παντού γύρω του.
Στα
23 ταξίδεψε στα αδιάβατα βουνά στο Πακιστάν και στη συνέχεια στο Ιράν.
Εργάστηκε δύο χρόνια εκεί «χωρίς έγγραφα» και τελικά έφτασε στην ακτή της
Μικράς Ασίας στην Τουρκία, η οποία γι ‘αυτόν ήταν η πύλη στον παράδεισο της
Δύσης.
Ένα
χειμωνιάτικο βράδυ πριν από εννέα χρόνια, με ένα φουσκωτό στρώμα από αυτά που
τα παιδιά παίζουν στις παραλίες, με δύο κουπιά και τέσσερα μπουκάλια νερό,
πήδηξε στη θάλασσα λίγο έξω από τη Λέσβο.
«Η
θάλασσα ήταν μαύρη,το κρύο τσουχτερό και φυσούσε πολύ. Δε γνώριζα καλό κολύμπι,
τα κύματα έμοιαζαν βουνό. Μου πήρε περίπου δέκα ώρες να φθάσω στην απόκρυμνη
ακτή με τα βράχια, ήμουν σε απόγνωση επειδή δεν ήξερα αν θα μπορούσα να
αναρριχηθώ, ήταν πολύ κοφτερά … Τελικά ανέβηκα περπάτησα αρκετά και ο πρώτο
άνθρωπος που συνάντησα ήταν μια μαυροφορεμένη ηλικιωμένη γυναίκα με μαντήλι στο
κεφάλι. Δεν την κατάλαβα και δεν με κατάλαβε… Με νοήματα μου έδειξε το δρόμο προς
έναν πλακόστρωτο δρόμο και μου έδωσε μερικά νομίσματα για να πάρω το λεωφορείο
προς την πόλη. Βρέθηκα σε ένα μικρό κέντρο υποδοχής για τους μετανάστες. Έμαθα
ελληνικά και δούλεψα σε διάφορες δουλειές μέχρι να βρω μια κανονική δουλειά σε
μια εταιρεία που τοποθετούσε ηλιακούς συλλέκτες. Με πλήρωσαν καλά, απέκτησα
ασφάλιση και έκανα τα χαρτιά μου για πολιτικό άσυλο. Εργάστηκα στην ίδια
εταιρεία στην Αθήνα για έξι χρόνια. Όλα αυτά τα χρόνια μετά την εργασία πήγαινα
στην εκκλησία – κάτι με τραβούσε εκεί. Μου χάριζε ηρεμία, ήθελα να μάθω
περισσότερα για τον Χριστό. Βρήκα μια Καινή Διαθήκη. Άρχισα να το διαβάζω.
Αποφάσισα ότι ήθελα να γίνω Χριστιανός. Έφυγα από την Αθήνα όταν η εταιρεία
έκλεισε και πήγα στην επαρχία όπου απασχολήθηκα σε διάφορες αγροτικές εργασίες.
Λίγο πριν το Πάσχα το 2013, αποφάσισα να ζητήσω να γίνω Χριστιανός », λέει ο
ίδιος.
«Ήταν
Τετάρτη 5 Ιουνίου, όταν βρέθηκα στον Άθωνα να κοιτάζω προς την Σκήτη του Αγίου
Ανδρέα και το απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου… Ήταν η μέρα που έγινα χριστιανός
και πήρα το όνομα Αλέξανδρος.»
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)