ΑΝ ΒΙΑΖΕΣΑΙ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ, ΑΡΧΙΣΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ. ΕΙΝΑΙ Ο ΣΥΝΤΟΜΟΤΕΡΟΣ ΔΡΟΜΟΣ.

Σάββατο 2 Μαΐου 2020

ΑΓΙΑ ΜΑΤΡΩΝΑ: Ο ΛΑΟΣ ΕΙΝΑΙ ΥΠΝΩΤΙΣΜΕΝΟΣ, ΕΧΕΙ ΧΑΣΕΙ ΤΑ ΝΕΡΑ ΤΟΥ, ΜΙΑ ΦΟΒΕΡΗ ΔΑΙΜΟΝΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΜΠΗΚΕ ΣΕ ΔΡΑΣΗ!


Αγία Ματρώνα: Ο λαός είναι υπνωτισμένος, έχει χάσει τα νερά του. Μία φοβερή δαιμονική δύναμη μπήκε σε δράση. Βρίσκεται στον αέρα, διεισδύει παντού. Παλιά κατοικούσε στα έλη και τα πυκνά δάση, επειδή οι άνθρωπο εκκλησιάζονταν, φορούσαν το σταυρό. Τα σπίτια ήταν προστατευμένα από τις εικόνες, τα κανδήλια, τον αγιασμό. Τα δαιμόνια πετούσαν από δίπλα και δεν μπαίνανε μέσα σ’ αυτά τα σπίτια. Σήμερα όμως έχουν γίνει κατοικητήριο των δαιμόνων και οι ίδιοι οι άνθρωποι για την απιστία τους και την απομάκρυνσή τους από Tο Θεό.

Παρασκευή 1 Μαΐου 2020

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΘΑΔΔΑΙΟΥ ΤΗΣ ΒΙΤΟΒΝΙΤΣΑ


Προφητείες και διδασκαλίες του Γέροντα Θαδδαίου της Βιτόβνιτσα

Το κακό προσπαθεί να κυριαρχήσει τους ανθρώπους με κάθε τρόπο.

Ο πατέρας είπε ότι έρχονται φοβερά χρόνια , χωρίς να υπολογίζει τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά πρόσθεσε ότι ο χρόνος μας είναι πιο φοβερός σε σχέση με το παρελθόν.

Πολλές πιέσεις γίνονται αισθητές σε όλο τον κόσμο.

Εμείς οι Ορθόδοξοι απειλούμαστε ιδιαίτερα, αφού το κακό απευθύνεται κυρίως σε εμάς.

Στη Δύση, η επιβολή σφραγίδας στους ανθρώπους έχει ήδη αρχίσει.

Οι τέκτονες είναι παρόντες παντού.

Έχουν δικό τους λαό στην κυβέρνηση όλων των κρατών, σε άλλα σημαντικά μέρη, ακόμα και στην εκκλησία.

Οι Τέκτονες προετοιμάζονται να υποτάξουν ολόκληρο τον κόσμο με τη δύναμη των Ηνωμένων Εθνών , υπό την ηγεσία ενός άτομο – τον Αντίχριστο , τον οποίο θέλει να πάρουν τη θέση του προέδρου των Ηνωμένων Εθνών.

Οι ορθόδοξοι ερημίτες εμποδίζουν τον διάβολο να καταλάβει το πνευματικό πεδίο ολόκληρου του κόσμου, όχι επειδή αντιστέκονται , όσο γιατί συνεχώς προσεύχεται στον Κύριο ότι θα μας προστατεύσει από το κακό.

Ειδικά κατά το 1993, ο αντίκτυπος αυτός έγινε ακόμη πιο σαφής.

Ο πατέρας μου είπε ότι ο διάβολος είχε ήδη απελευθερωθεί.

Ως αποτέλεσμα, η οικονομία όλων των κρατών θα καταστραφεί, καθώς τα χρήματα για την οικονομία είναι τα ίδια με το αίμα για ένα άτομο.

Όλα αυτά θα οδηγήσουν σε ένα πρωτοφανές χάος. Από αυτό το χάος ο Αντίχριστος θα βγει για να «σώσει» τον κόσμο.

«Όπως ακούτε ότι η οικονομική κρίση έχει εξαπλωθεί σε όλο τον κόσμο, τότε πρέπει να ξέρετε ότι η έλευση του είναι κοντά».

από το βιβλίο Πνευματικές διδασκαλίες

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΟΡΦΟΥ ΝΕΟΦΥΤΟΣ: «ΤΑ ΣΟΒΑΡΑ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΟΤΑΝ ΠΕΣΕΙ Ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ» - «ΝΑ ΤΟ ΕΧΕΤΕ ΑΥΤΟ ΣΑΝ ΣΗΜΕΙΟ!»

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΟΡΦΟΥ ΝΕΟΦΥΤΟΣ: «ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΣΟΒΑΡΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΟΣΟ ΖΕΙ Ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ | ΤΑ ΣΟΒΑΡΑ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΟΤΑΝ ΠΕΣΕΙ Ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ | ΟΤΑΝ ΠΕΣΕΙ ΤΟΤΕ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ | ΝΑ ΤΟ ΕΧΕΤΕ ΑΥΤΟ ΣΑΝ ΣΗΜΕΙΟ!»

Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος: «Στις μέρες μας, σε εισαγωγικά, «δικαιολογημένα», κατά την άποψή μου άμα ξέρεις τον Θεό, αδικαιολόγητα, προσπαθούν κάποιοι να μας φοβίσουν πάρα πολύ και είναι ο Ερντογάν και η παρέα του. Και μου είπε ένας άνθρωπος του Θεού, με όλους αυτούς τους εκφοβισμούς που κάνει και στο Αιγαίο και στην Θράκη και «κουρδίζει» και τους άλλους εκεί στην Μακεδονία, στα Σκόπια και εδώ στην Κύπρος με τα δικά μας αέρια.., έναν στόχο έχουν. Να γεμίσουν την καρδιά των Κυπρίων και των ηγετών μας, το προσθέτω αυτό και των ηγετών μας με φόβο. Και κάτω από το κράτος του φόβου να υπογράψουμε μια λύση όπως όπως.. Αυτό είναι! Με το πιστόλι στον κρόταφο. Γι’ αυτό αυτήν την περίοδο που διανύουμε μέχρι το Πάσχα, είναι περίοδος μετανοίας και προσευχής πολλής και στο σπίτι μας και στην Εκκλησία. ΠΑΡΑΚΑΛΩ! Όσοι προσεύχεστε, να προσεύχεστε με τα ονόματα των πολιτικών μας. Εγώ το κάνω. Για να τους κρατήσει την καρδιά τους ο Θεός άφοβη. Να μη φοβηθούν αυτά τα τερτίπια που κάνει ο Ερντογάν. Δεν μπορεί να κάνει πολλά πολλά γιατί δεν τον αφήνει η Παναγία. Όχι γιατί έχουμε συμμάχους.., δεν έχουμε κανέναν! Κανέναν! Ούτε η Ελλάδα, ούτε εμείς. Έχουμε μόνο τους Αγίους μας. Και την Παναγία μας και το ξέρουνε αυτό, πόσο μας σκεπάζει η Παναγία μας όλα αυτά τα χρόνια. Γι’ αυτό να μην έχετε κανέναν φόβο, δεν θα κάνουν τίποτα! Μόνον εκφοβισμόν. Αλλά έχω έγνοια αυτούς που η καρδιά τους είναι μακριά από τον Χριστό. Και πολλοί εκ των ηγετών του συγχρόνου Ελληνισμού έχουν σχεδόν ελάχιστη ή και καθόλου σχέση με τον Χριστό. Και αυτό είναι ένα από τα προβλήματά μας, των συγχρόνων νεοελλήνων. Τι ηγέτες έχουμε! Χωρίς Θεό! Χωρίς φώτιση, δηλαδή. Άρα αντιλαμβάνεστε αγαπητοί μου πατέρες, η ευθύνη η δική μας είναι δεκαπλάσια. Να αναπληρώσουμε τα υστερήματα των ηγετών μας με πολλές προσευχές γι’ αυτούς. Όχι κατηγορώντας τους! Όχι κατακρίνοντάς τους όπως κάνουν δημοσιογράφοι και άλλοι και πολιτικοί και αντιπολίτευση. Όχι έτσι! Έτσι μεγαλώνουν τα δαιμόνια! Με αγάπη και συμπόνια, προσευχόμενοι με τα ονόματά τους. Και με αυτόν τον τρόπο θα δώσουν δυνατότητα να φύγει αυτή σιγά σιγά η απειλή και αυτός ο φόβος.
Και να πω και κάτι και όπως θέλετε πάρτε το: Δεν θα γίνουν τίποτε σοβαρά πράγματα όσο ζει αυτός ο Ερντογάν. Να το ξέρετε. Τα σοβαρά θα γίνουν όταν πέσει ο Ερντογάν. Αυτό μας λένε οι σύγχρονοι Άγιοι που βλέπουν. Διότι θα πέσει ο καημένος.. Όταν πέσει αυτός τότε θα γίνουν τα μεγάλα.. Να το έχετε αυτό σαν ΣΗΜΕΙΟ! Αλλά και όταν θα γίνουν τα μεγάλα, η Κύπρος θα έχει μεγάλη προστασία. Και θα είναι μεγαλύτερη εάν αξιοποιήσουμε αυτούς τους μήνες με πολλή προσευχή με πολλή μετάνοια, όλοι σας να εξομολογηθείτε. Να μην μείνει κανείς από την Μητρόπολη Μόρφου που να πάει να κοινωνήσει το Πάσχα, χωρίς εξομολόγηση. Δεν το θέλει αυτό ο Θεός. Να βγούμε μέσα μας έστω δύο αμαρτίες και να πάω να πω εκείνες τις δύο. Θα μου πεις, - και τις υπόλοιπες; Θα σε βοηθήσει ο Άγιος Αυξίβιος να τις βρεις ύστερα. Να βρεις δύναμη, δηλαδή, να τις πεις ύστερα. Ξεκινάτε από το λίγο. Ο Θεός ευλογεί το λίγο! Δεν ευλογεί το καθόλου! Όλοι σας να εξομολογηθείτε για να μπορέσει να έχει δύναμη η οικογένειά σας. Να έχει δύναμη και ελπίδα ο τόπος μας. Και να μη φοβόμαστε γιατί εμείς είμεθα με την τελείαν αγάπη, που είναι ο Χριστός.»

Απόσπασμα από το κήρυγμα Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου στὴ Θεία Λειτουργία τῆς Κυριακῆς τῆς Τυροφάγου ποὺ τελέσθηκε στὸν ἱερὸ ναὸ τοῦ Ἁγίου Αὐξιβίου Α΄ Ἐπισκόπου Σόλων τῆς κοινότητος Ἀστρομερίτου,
τῆς μητροπολιτικῆς περιφέρειας Μόρφου (18.2.2018).




ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ: Ο ΑΣΚΗΤΗΣ ΠΟΥ ΘΕΩΡΟΥΣΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ ΑΝΩΤΕΡΟ ΟΛΩΝ!


Ήταν ένας μέγας ασκητής, που όταν πήγε στην έρημο είπε στον Χριστό:
- Χριστέ μου, εγώ θέλω να αφιερωθώ σε σένα και να μην ασχολούμαι με κανένα υλικό πράγμα, ώστε να έχω ασταμάτητη καρδιακή προσευχή, ευχόμενος για την σωτηρία της ψυχής μου και όλου του κόσμου. Και Εσύ ως κυβερνήτης και τροφεύς παντός ανθρώπου, να θρέψεις και εμένα με τον τρόπο που γνωρίζεις..
Έτσι άρχισε τον αγώνα του και προς το δειλινό, έβρισκε έξω από το κελάκι του, ένα ολόλευκο ευωδιαστό και ζεστό άρτο!
Κάποιος Άγγελος Κυρίου του έφερνε αυτόν τον ουράνιο άρτο. Πέρασε ο καιρός και στον ασκητή του μπήκε ο πρώτος λογισμός:
''Βλέπεις, πως μετά από τόσα χρόνια ευαρέστησες τον Χριστό και σε φέρνει Άγγελος Κυρίου ουράνιο άρτο... Συμβαίνει άραγε αυτό το πράγμα, σε κάποιον άλλον ασκητή; Από ότι γνωρίζω, έλεγε μέσα του, δεν συμβαίνει σε κανέναν άλλον ασκητή, άρα είμαι καλύτερος από τους άλλους!...
Την άλλη μέρα όμως, βρίσκει έξω από το κελάκι του, μισό άρτο. Το είδε ο ασκητής, δεν του άρεσε βέβαια, αλλά είπε, έστω και μισό άρτο, καλό είναι και αυτό! Ο λογισμός όμως, ότι είναι ανώτερος από τους άλλους ριζώθηκε μέσα του, καθότι τρώει άρτο εξ ουρανού.
Όμως μέρα με την ημέρα, ο άρτος που του έφερνε ο Άγγελος λιγόστευε, με αποτέλεσμα ο άρτος να περιοριστεί μέσα σε λίγο καιρό, σε μια μπουκιά!
Αλλά και πάλι ο ασκητής έλεγε μέσα του:
''Έστω και μια μπουκιά αγγελική να τρώω, σαν αντίδωρο, πάλι είμαι καλύτερος από τους άλλους, που δεν γεύτηκαν ποτέ ουράνιο άρτο!...''
Αποτέλεσμα ήταν, ένα δειλινό, ο Άγγελος δεν του έφερε τίποτα. Άνοιξε ο ασκητής την πόρτα του κελιού του και διαπιστώνει έκπληκτος, ότι δεν υπήρχε ούτε μία μπουκιά! Καταστενοχωρημένος πήγε να ξαπλώσει.
Και του λέει ο Άγγελος φύλακάς του, μέσα στην συνείδησή του:
- Αγαπητέ, από εδώ και στο εξής θα εργάζεσαι και με τα χρήματα που θα βγάζεις από το εργόχειρό σου, θα εξασφαλίζεις τον επιούσιον άρτον.
Ο ασκητής μετανόησε και έκλαψε χρόνους πολλούς και τελικά έφτασε σε υψηλά μέτρα αγιότητας και μετανοίας. Παρακάλεσε πολλές φορές τον Άγγελο:
'- Έστω ένα αντίδωρο να μου ξαναφέρεις, μια μόνο φορά! Μια φορά μόνο!!!''.
Και του είπε ο Άγγελος:
- Ούτε μία!!!. Σου αρκεί, που ο Χριστός σε συγχώρεσε από ένα τέτοιο θανάσιμο ψυχικό αμάρτημα, να νομίζεις δηλ. ότι είσαι ανώτερος όλων...

Πέμπτη 30 Απριλίου 2020

ΦΩΤΗΣ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ: Η ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΥΓΕΙΑ!


Υπάρχουν άνθρωποι που νοιάζουνται για τη σωματική υγεία τους, για το ψωμί τους, για το κορμί τους, μα για την ψυχή του κανένας δεν νοιάζεται. Και κείνοι οι γραμματιζούμενοι που έχουνε χρέος να φροντίζουνε νύκτα - μέρα για την πνευματική υγεία του, αυτοί ίσια - ίσια συνεργούνε στην πνευματική του αρρώστεια, δίνονατάς του τροφή βλαβερή, ξένη για το στομάχι του. Σε τούτο έχουνε μεγάλο κρίμα, επειδής αντίς οδηγοί, γίνονται πλανευτές του λαού τους, για να χορτάσουνε την κενοδοξία τους και για να φανούνε έξυπνοι και προοδευτικοί. Γίνουνται προδότες της φυλής τους και βοηθάνε τους οχτρούς της, που τους συγχαίρουνε πονηρά για το λάκκο που ανοίγουνε να πέσει μέσα ο Ελληνισμός και να χαθεί. Γιατί πρέπει να καταλάβουμε πως ο Ελληνισμός δεν χάνεται μονάχα σαν χάσει την πολιτική ελευθερία του, αλλά σαν χάσει την πνευματική ελευθερία του. Στα χρόνια της σκλαβιάς, όσοι αλλαξοπιστούσανε, το έθνος τους λογάριαζε για χαμένους. Μα τώρα τί είναι άλλο από αλλαξόπιστοι όσοι αρνιούνται τη μάννα τους και το σπίτι τους και καταφρονάνε τα δικά τους και θέλουνε να τα θάψουνε, και να πάρουν αισθήματα και φερσίματα ξένα ολότελα στον χαραχτήρα τους;

Φώτης Κόντογλου Από το βιβλίο «Η πονεμένη Ρωμιοσύνη», 1963.

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΟΣ, ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟΣ, ΚΑΙ ΘΑ ΔΩΣΗ ΤΗΝ ΘΕΪΚΗ ΤΟΥ ΔΥΝΑΜΗ, ΝΑ ΣΥΝΤΡΙΨΟΥΜΕ ΤΑ ΚΕΡΑΤΑ ΤΟΥ ΠΟΝΗΡΟΥ!


Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Ο Χριστός είναι πολύ δυνατός, είναι παντοδύναμος, και θα δώση την θεϊκή Του δύναμη, να συντρίψουμε τα κέρατα του πονηρού. Μας παρακολουθεί συνέχεια αοράτως και θα μας ενισχύη, όταν εμείς έχουμε την αγαθή προαίρεση και κάνουμε τον κατά δύναμιν αγώνα μας. Να είστε με τον Χριστό, να ζήτε σύμφωνα με τις Εντολές Του και να προσεύχεσθε, για να έχετε θείες δυνάμεις και να μπορέσετε να αντιμετωπίσετε τις δυσκολίες. Να αφήσετε τα πάθη, για να έρθη η Θεία Χάρις. Αυτό που θα βοηθήση πολύ είναι να μπη μέσα μας η καλή ανησυχία: πού βρισκόμαστε, τί θα συναντήσουμε, για να λάβουμε τα μέτρα μας και να ετοιμασθούμε. Η ζωή μας να είναι πιο μετρημένη. Να ζούμε πιο πνευματικά. Να είμαστε πιο αγαπημένοι. Να βοηθούμε τους πονεμένους, τους φτωχούς με αγάπη, με πόνο, με καλωσύνη. Να προσευχώμαστε να βγουν καλοί άνθρωποι.

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΜΗ ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΕΣΤΕ, Η ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΧΑΘΕΙ!


Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Μη στενοχωριέστε, η Ελλάδα δεν πρόκειται να χαθεί, διότι είναι το προπύργιο της Ορθοδοξίας. Αν ήταν στα χέρια των πολιτικών, θα είχε σβήσει. Ευτυχώς που είναι στα χέρια του Θεού, ο Οποίος την προστατεύει σκανδαλωδώς. Κάθε φορά που κινδυνεύει να χαθεί, κάτι κάνει την τελευταία στιγμή και τη σώζει. Και τώρα θα υπάρχει αναμπουμπούλα, γιατί ο διάβολος οργώνει. Αλλά μην ανησυχείτε. Τελικά θα σπείρει και θα θερίσει ο Χριστός. Ο Καλός Θεός δεν επιτρέπει να γίνει κάτι κακό, αν μετά από αυτό δεν πρόκειται να βγει κάτι καλύτερο. Θα περάσουμε γερό τράνταγμα, αλλά θα επακολουθήσει η δόξα της Ελλάδας και η λάμψη της Ορθοδοξίας.

(Βιβλίο: «Ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης», του Ι.Η. «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», σελ. 474-476)

ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ: ΤΟ ΦΙΔΙ ΣΤΟ ΠΗΓΑΔΙ ΚΑΙ Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ!


Έστειλε μια φορά τον υποτακτικό του ο Αββάς Δωρόθεος ο Θηβαίος, να φέρη νερό από το πηγάδι. Καθώς έσκυψε εκείνος να τραβήξη, είδε μέσα μια μεγάλη ασπίδα (σ.σ. εννοεί το φίδι). Άφησε συγχυσμένος τον κουβά κι’ έτρεξε στο Γέροντά του.
– Αββά, χαθήκαμε. Το νερό μας δηλητηριάστηκε. Βρήκα ασπίδα στο πηγάδι.
– Κι αν ο διάβολος αποφασίση να ρίξη ασπίδες σ’ όλα τα πηγάδια, εσύ θα πεθάνης από τη δίψα; ρώτησε ο Γέροντας κουνώντας το κεφάλι του για τη δειλία του υποτακτικού του.
Ύστερα πήγε στο πηγάδι, πήρε τον κάδο κι’ έβγαλε μόνος του νερό. Έκανε το σημείο του σταυρού και ήπιε πρώτος, κατόπιν έδωσε στον υποτακτικό του.
– Όπου υπάρχει ο σταυρός, είπε, δε μπορεί να σταθή η κακία του εχθρού.

ΑΓΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ


Άγιος Ιάκωβος ο Απόστολος
 

Ο Απόστολος Ιάκωβος ήταν υιός του Ζεβεδαίου και της Σαλώμης και πρεσβύτερος αδελφός του Ευαγγελιστού Ιωάννου. Καταγόταν κι αυτός από την Βησθαϊδά της Γαλιλαίας. Ασχολούνταν με την αλιεία μαζί με τον Ιωάννη, έχοντας και οι δύο μαζί τους και τον πατέρα τους, καθώς και πολλούς εργάτες. Είχαν δικό τους πλοίο και συνεργάτης τους ήταν και ο Απόστολος Πέτρος. Παρ' όλα αυτά όταν άκουσαν το κήρυγμα του Ιησού «ἀφέντες τὸν πατέρα αὐτῶν Ζεβεδαῖον ἐν τῷ πλοίῳ μετὰ τῶν μισθωτῶν ἀπῆλθον ὀπίσω αὐτοῦ» (Μαρκ. 1, 20).

Ο Ιάκωβος μαζί με τον Ιωάννη επέδειξαν μεγάλο ζήλο ως Μαθητές του Κυρίου. Γι' αυτό και εκλήθησαν υιοί βροντής και έγιναν μάρτυρες πολλών μεγάλων γεγονότων, που δεν τα εβίωσαν οι άλλοι Απόστολοι. Έγιναν αποκλειστικοί μάρτυρες της Μεταμορφώσεως του Κυρίου. Είδαν την θαυμαστή ανάσταση της θυγατέρας του αρχισυνάγωγου Ιάρειου και είχαν την ευλογία να προσκληθούν από τον Ιησού κοντά Του κατά τις ώρες της προσευχής και της αγωνίας Του στο κήπο της Γεσθημανή. Η οικειότητα αυτή οδήγησε προφανώς τον Ιάκωβο με τον αδελφό του Ιωάννη να ζητήσουν μέσω της μητέρας τους από τον Κύριο πρωτοκαθεδρία στην εγκόσμια βασιλεία Του, παρανοώντας την αποστολή του Μεσσία. Οι δύο Μαθητές εζητούσαν από τον Χριστό δόξα με ανθρώπινα κριτήρια, έχοντας κατά νου ότι η Βασιλεία Του είναι αισθητή. Ο Χριστός όμως, διορθώνοντας την εσφαλμένη δοξασία τους, υποδεικνύει την πραγματική και αιώνια δόξα, η οποία διέρχεται μέσα από το «ποτήριον», που είναι τα Πάθη και ο Σταυρός. Γι' αυτό τους λέγει: «Οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖσθε. Δύνασθε πιεὶν τὸ ποτήριον ὃ ἐγὼ πίνω, καὶ τὸ βάπτισμα ὃ ἐγὼ βαπτίζομαι;».

Μετά την Πεντηκοστή ο Απόστολος Ιάκωβος εκήρυξε το Ευαγγέλιο στην ευρύτερη περιοχή της Παλαιστίνης. Μεγάλο πλήθος ανθρώπων μεταστρεφόταν στη νέα πίστη και άλλαζε τρόπο ζωής χάρη στο έργο του Ιακώβου. Αυτό εθορύβησε ιδιαίτερα τους άρχοντες των Ιουδαίων, οι οποίοι, το έτος 44 μ.Χ. τον συνέλαβαν και τον αποκεφάλισαν, ως αμνό, με διαταγή του Ηρώδου του Αγρίππα.
 

https://www.saint.gr

Τετάρτη 29 Απριλίου 2020

ΠΟΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΕΛΠΙΖΟΜΑΣΤΕ!


Κάποιος αδελφός νικήθηκε από το πάθος της πορνείας και έκανε την αμαρτία καθημερινά, αλλά και καθημερινά ζητούσε έλεος από τον Κύριό του με δάκρυα και προσευχές. Ενεργώντας λοιπόν έτσι, τον ξεγελούσε η κακή συνήθεια, και έκανε την αμαρτία· έπειτα πάλι, μετά την αμαρτία, πήγαινε στην εκκλησία, και βλέποντας την ιερή και σεβάσμια εικόνα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, έπεφτε μπροστά της με πικρά δάκρυα και έλεγε: «Σπλαχνίσου με, Κύριε, και πάρε από επάνω μου αυτόν τον ύπουλο πειρασμό, γιατί με ταλαιπωρεί φοβερά και με τραυματίζει με τις πικρές ηδονές. Δεν έχω πρόσωπο, Κύριε, να αντικρίσω και να δω την αγία εικόνα σου και την υπέρλαμπρη μορφή του προσώπου σου, ώστε να γλυκαθεί και να ευφρανθεί η καρδιά μου».

Τέτοια έλεγε, και όταν έβγαινε από την εκκλησία έπεφτε πάλι στον βούρκο. Όμως και πάλι δεν απελπιζόταν για τη σωτηρία του, αλλά από την αμαρτία ξαναγύριζε στην εκκλησία και έλεγε τα παρόμοια προς τον φιλάνθρωπο Κύριο και Θεό: «Εσένα, Κύριε, βάζω εγγυητή, ότι από εδώ και πέρα δεν θα ξανακάνω αυτή την αμαρτία· μόνο, αγαθέ, συγχώρησέ μου όσες αμαρτίες σου έκανα από την αρχή μέχρι τώρα». Και αφού έδινε αυτές τις φοβερές υποσχέσεις, πάλι γύριζε στη βαριά αμαρτία του. Και έβλεπε κανείς τη γλυκύτατη φιλανθρωπία και την άπειρη αγαθότητα του Θεού να ανέχεται καθημερινά και να υπομένει την αδιόρθωτη και βαριά παράβαση και την αχαριστία του αδελφού και να θέλει από πολλή ευσπλαχνία τη μετάνοιά του και την οριστική επιστροφή του. Γιατί αυτό δεν γινόταν για ένα, δύο ή τρία χρόνια, αλλά για δέκα και περισσότερο.

Βλέπετε, αδελφοί, την άμετρη ανοχή και την άπειρη φιλανθρωπία του Κυρίου; Πώς κάθε φορά δείχνει μακροθυμία και καλοσύνη, υπομένοντας τις βαριές ανομίες και αμαρτίες μας; Γιατί αυτό που συγκλονίζει και προκαλεί θαυμασμό σχετικά με την πλούσια ευσπλαχνία του Θεού είναι ότι ο αδελφός, ενώ υποσχόταν και συμφωνούσε να μην ξανακάνει την αμαρτία, αποδεικνυόταν ψεύτης.

Μια μέρα λοιπόν, καθώς γίνονταν αυτά, ο αδελφός, αφού έκανε την αμαρτία, πήγε τρέχοντας στην εκκλησία, θρηνώντας και στενάζοντας και κλαίγοντας και βιάζοντας την ευσπλαχνία του αγαθού Θεού να τον λυπηθεί και να τον γλυτώσει από τον βούρκο της ασωτείας. Καθώς λοιπόν ο αδελφός παρακαλούσε τον φιλάνθρωπο Θεό, ο αρχέκακος διάβολος, η καταστροφή των ψυχών μας, είδε ότι τίποτε δεν κάνει, αλλά όσα αυτός έραβε με την αμαρτία, ο αδελφός τα ξήλωνε με τη μετάνοια. Με θράσος λοιπόν του παρουσιάστηκε φανερά και, στρέφοντας το πρόσωπό του προς τη σεβάσμια εικόνα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, κραύγαζε και έλεγε:

«Τι θα γίνει μ’ εμάς τους δύο, Ιησού Χριστέ; Η άπειρη συμπάθειά σου με νικά και με ρίχνει κάτω, καθώς δέχεσαι αυτόν τον πόρνο, τον άσωτο, που κάθε μέρα σου λέει ψέματα και δεν λογαριάζει την εξουσία σου. Γιατί λοιπόν δεν τον καις, αλλά μακροθυμείς και τον ανέχεσαι; Εσύ πρόκειται να δικάσεις τους μοιχούς και τους πόρνους και να εξολοθρεύσεις όλους τους αμαρτωλούς. Πράγματι, δεν είσαι δίκαιος κριτής, αλλά όπου νομίσει η εξουσία σου, κρίνεις άδικα και παραβλέπεις. Εμένα, για τη μικρή παράβαση της υπερηφάνειας, με έριξες από τον ουρανό κάτω· και αυτός είναι ψεύτης και πόρνος και άσωτος, και επειδή πέφτει μπροστά σου, του χαρίζεις ατάραχος την ευμένειά σου. Γιατί λοιπόν σε λένε δίκαιο κριτή; Όπως βλέπω, και εσύ χαρίζεσαι σε πρόσωπα από την πολλή σου αγαθότητα και παραβλέπεις το δίκαιο».

Και αυτά ο διάβολος τα έλεγε πνιγμένος από την πολλή πίκρα του και βγάζοντας φλόγες και καπνό από τα ρουθούνια του.
Αφού τα είπε αυτά ο διάβολος, σώπασε· και αμέσως ακούστηκε μία φωνή σαν από το άγιο βήμα να λέει: «Παμπόνηρε και ολέθριε δράκοντα, δεν χόρτασε η κακία σου που κατάπιες όλο τον κόσμο, αλλά και αυτόν που κατέφυγε στο άπειρο έλεος της ευσπλαχνίας μου πασχίζεις να τον αρπάξεις και να τον καταπιείς; Έχεις να παρουσιάσεις αμαρτήματα τόσα που να ζυγίζουν βαρύτερα από το πολύτιμο αίμα που έχυσα γι’ αυτόν επάνω στον σταυρό; Μάθε ότι η σταύρωση και ο θάνατός μου συγχώρησαν τις αμαρτίες του. Και εσύ βέβαια, όταν αυτός πηγαίνει στην αμαρτία, δεν τον διώχνεις, αλλά τον δέχεσαι με χαρά και δεν τον αποστρέφεσαι, ούτε τον εμποδίζεις, γιατί ελπίζεις να τον κερδίσεις.
»Εγώ λοιπόν, που είμαι τέτοιος σπλαχνικός και φιλάνθρωπος, που έδωσα εντολή στον κορυφαίο μου απόστολο Πέτρο να συγχωρεί ως εβδομήντα φορές το επτά αυτόν που αμαρτάνει καθημερινά, άραγε δεν θα συγχωρήσω και δεν θα τον σπλαχνιστώ; Ναι, σου λέω· και επειδή καταφεύγει σ’ εμένα, δεν θα τον αποστραφώ, ώσπου να τον πάρω δικό μου· γιατί εγώ για τους αμαρτωλούς σταυρώθηκα και γι’ αυτούς άπλωσα τα άχραντα χέρια μου, έτσι ώστε όποιος θέλει να σωθεί, να καταφεύγει σ’ εμένα και να σώζεται. Κανέναν δεν αποστρέφομαι ούτε διώχνω· ακόμη και μύριες φορές τη μέρα να αμαρτήσει κάποιος και μύριες φορές να έρθει σ’ εμένα, δεν θα φύγει λυπημένος. Γιατί δεν ήρθα να καλέσω σε μετάνοια τους ενάρετους αλλά τους αμαρτωλούς».

Μόλις ακούστηκαν αυτά τα λόγια, ο διάβολος έμεινε στη θέση του τρέμοντας, χωρίς να μπορεί να φύγει. Και ακούστηκε πάλι η φωνή: «Άκουσε, απατεώνα, και σχετικά με αυτό που είπες, ότι δηλαδή είμαι άδικος. Γιατί εγώ είμαι δίκαιος σε όλους, και σε όποια κατάσταση βρω κάποιον, σύμφωνα με αυτήν τον κρίνω. Δες, λοιπόν· αυτόν τον βρήκα τώρα σε μετάνοια και επιστροφή, πεσμένο μπροστά στα πόδια μου και νικητή σου. Θα τον πάρω λοιπόν και θα σώσω την ψυχή του, επειδή δεν απελπίστηκε για τη σωτηρία του. Και εσύ, βλέποντας την τιμή που του κάνω, να σουβλιστείς από τον φθόνο σου και να καταντροπιαστείς».

Και όπως ήταν ο αδελφός πεσμένος μπρούμυτα και θρηνούσε, παρέδωσε την ψυχή του· και αμέσως ήρθε οργή μεγάλη σαν φωτιά και έπεσε επάνω στον σατανά και τον κατέκαιγε.
Από αυτό λοιπόν ας μάθουμε, αδελφοί, την άμετρη ευσπλαχνία και φιλανθρωπία του Θεού και πόσο καλό Κύριο έχουμε, και ποτέ να μην απελπιστούμε ή να αμελήσουμε τη σωτηρία μας.

Πηγή: (Από το βιβλίο: ΕΥΕΡΓΕΤΙΝΟΣ, τόμος Α’, Υπόθεση Α’, σελ. 31. Εκδόσεις Το Περιβόλι της Παναγίας, Θεσσαλονίκη 2001), Κοινωνία Ορθοδοξίας