ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΚΛΕΟΠΑΣ ΗΛΙΕ : " ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΦΟΒΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ"

 *Συμβουλές γιά τόν φόβο τοῦ Θεοῦ*

Ο φόβος του Θεού δεν σε αφήνει να τρως πολύ. Ο φόβος του Θεού δεν σε αφήνει να τρως γαλακτερά σε απαγορευμένες ημέρες. Ο φόβος του Θεού δεν σε αφήνει να κάνεις αμαρτίες στις νηστείες ή στις μεγάλες εορτές και να μην εγκρατεύεσαι, που είναι επιβεβλημένο και στους παντρεμένους. Ο φόβος του Θεού δεν σε αφήνει να δικάζεις άλλους ανθρώπους.

Ο φόβος του Θεού δεν σε αφήνει, όταν δεις φτωχό άνθρωπο, να τον προσπεράσεις, χωρίς να τον βοηθήσεις. Ο φόβος του Θεού σε προκαλεί να ενθυμείσαι τον θάνατο, την κρίση, τη γέεννα, την κόλαση, τον παράδεισο του ουρανού, τη δόξα των δικαίων.

Ο φόβος του Θεού δεν σε αφήνει να μιλάς για το κακό, δεν σε αφήνει να συκοφαντήσεις, δεν σε αφήνει να λες ψέματα. Ο φόβος του Θεού δεν σε αφήνει να υπερηφανεύεσαι και να αλαζονεύεσαι. Ο φόβος του Θεού δεν σε αφήνει να είσαι ζηλιάρης, δεν σε αφήνει να μισείς κάποιον ή να τον φθονείς και να τον ζηλεύεις. Ο φόβος του Θεού δεν σε αφήνει να εκδικείσαι τον άλλον και να του κάνεις κακό. 

Ο φόβος του Θεού δεν σε αφήνει να κακολογείς τους άλλους, να αστειεύεσαι, να πληγώνεις ή να περιγελάς τους άλλους.

Ο φόβος του Θεού δεν σε αφήνει να αγαπάς την κακία, να επιθυμείς να διασκεδάζεις με τους άλλους, να αγαπάς την κοσμική δόξα, να υποκρίνεσαι και να έχεις την πονηρία μέσα σου. Ο φόβος του Θεού δεν σε αφήνει να αγαπάς τον εαυτό σου και να ζεις με αναισθησία. Ο φόβος του Θεού δεν σε αφήνει να αμαρτήσεις ούτε με το βλέμμα, ούτε με την ακοή, ούτε με την όσφρηση, ούτε με τη γεύση, ούτε με την αφή, ούτε με τη φαντασία.

Ο φόβος του Θεού σε φυλάγει από τη λησμοσύνη, από την αγνωσία, από την ακηδία και, μ’ ένα λόγο, μας προστατεύει από όλο το βασίλειο του σκότους.

Ο φόβος του Θεού είναι εκείνος που σε φυλάγει να διατηρείσαι στο σώμα και στην ψυχή άγιος· και αυτό συμβαίνει όχι μόνο στους μοναχούς. Ο φόβος του Θεού παρακινεί να εργάζονται και οι χριστιανοί του κόσμου και οι αφιερωμένοι στον Θεό με τις μοναχικές τους ακολουθίες.

Ο φόβος του Θεού κάνει τον ιερέα να στέκεται στο άγιο Θυσιαστήριο σαν ένα Σεραφείμ: να λειτουργεί με φόβο Θεού, να προσέχει να μη σφάλει στις εκτενείς δεήσεις, να λαμβάνει με ευλάβεια το Σώμα και το Αίμα του Χριστού στα χέρια του, να επιτελεί με φόβο την αγία Προσκομιδή και να προσέχει να μην έχει κανέναν αντίθετο λογισμό στην τέλεση της θείας Λειτουργίας.

Ο φόβος του Θεού σε παρακινεί να βοηθήσεις τον ξυπόλυτο, τον άρρωστο, να τον παρηγορήσεις ή να τον συμβουλέψεις. Και γι’ αυτό όλοι οι Άγιοι τιμούν και δοξάζουν τον φόβο του Θεού.

Έτσι, ο σοφότερος άνθρωπος στον κόσμο είναι εκείνος που φοβάται τον Θεό. Άκουσες τι λέει ο Ψαλμωδός; «Μακάριος ο άνθρωπος που φοβάται τον Θεό και με τις εντολές Του θα κάνει σπουδαία πράγματα».

Από το βιβλίο: «Μας ομιλεί ο Γέροντας Κλεόπας», Βιβλίο 1. Ιερά Μονή Οσίου Γρηγορίου, Άγιον Όρος 2018.

https://apantaortodoxias.blogspot.                                                              http://hristospanagia3.blogspot.com

Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΗΣ ΒΙΡΙΤΣΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΕΟΛΑΙΑ ΤΩΝ ΕΣΧΑΤΩΝ ΧΡΟΝΩΝ ΠΟΥ ΘΑ ΔΟΞΑΣΕΙ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ!

Η προφητεία του Αγίου Σεραφείμ της Βίριτσα

για την νεολαία των έσχατων χρόνων που θα δοξάσει την Εκκλησία

 

Ο γέροντας αγαπούσε παρά πολύ την νεολαία. Τότε οι νέοι δεν πήγαιναν σχεδόν καθόλου στην εκκλησία και ο Γέροντας χαιρόταν παρά πολύ, όταν αυτοί τον επισκέπτονταν. Ο πατήρ Σεραφείμ έλεγε ότι θα είναι παρά πολύ μεγάλος ο ρόλος της νεολαίας στην μελλοντική αναβίωση της εκκλησιαστικής ζωής.
Έλεγε επίσης ότι θα έλθει η εποχή που η διαφθορά και η ακολασία μεταξύ των νέων θα φτάσει σε έσχατο σημείο. Παρθένοι νέοι σχεδόν δεν θα υπάρχουν. Θα βλέπουν την ατιμωρησία τους και θα νομίζουν ότι όλα τους είναι επιτρεπτά για να ικανοποιούν τις επιθυμίες τους…
Θα τους καλέσει όμως ο Θεός, και θα καταλάβουν... ότι δεν είναι δυνατόν να συνεχίσουν μια τέτοια ζωή, και με διάφορους τρόπους θα οδηγηθούν στον Θεό. Σε πολλούς θα υπάρχει τάση για ασκητική ζωή.
Αυτοί που παλιά ήταν αμαρτωλοί και οινοπότες θα γεμίσουν τις εκκλησίες και θα αισθανθούν μεγάλη διψά για την πνευματική ζωή. Πολλοί θα γίνουν μοναχοί...Θ' ανοίξουν τα μοναστήρια και οι εκκλησίες θα είναι γεμάτη πιστούς. Θα πάνε οι νέοι προσκύνημα στους αγίους τόπους. Ωραία θα είναι εκείνη η εποχή. Το ό,τι σήμερα αμαρτάνουν πολύ, θα τους οδηγήσει σε πιο βαθιά μετάνοια. Όπως το κερί που πριν σβήσει λάμπει δυνατά, και πετάει σπινθήρες και με το φως του φωτίζει το γύρο σκοτάδι, έτσι θα είναι και η ζωή της εκκλησίας στην έσχατη εποχή. Και ο καιρός αυτός είναι κοντά.

ΟΣΙΟΣ ΔΟΜΕΤΙΑΝΟΣ, ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΜΕΛΙΤΗΝΗΣ

                               Όσιος Δομετιανός Επίσκοπος Μελιτηνής

 

Ο Όσιος Δομετιανός έζησε τον 6ο αιώνα μ.Χ. και ήταν γιος πλουσίων γονέων, του Θεοδώρου και της Ευδοκίας. Φιλομαθής ο Δομετιανός και πολύ προσεκτικός στο να διατηρεί καθαρή τη ζωή του από μικρή ηλικία, δεν παρασύρθηκε από τα πολλά υλικά πλούτη αλλά επιδόθηκε στο να μάθει τα ελληνικά γράμματα και τις άγιες Γραφές και πράγματι προόδευσε πολύ στις σπουδές του. Αργότερα παντρεύτηκε μια ευσεβέστατη σύζυγο, που γρήγορα όμως την έχασε αλλά θέλησε να μείνει πιστός στη μνήμη της και γι' αυτό έγινε κληρικός και αφοσιώθηκε ολοσχερώς στην υπηρεσία της εκκλησίας.
Η δε μεγάλη προσωπική του αξία δεν άργησε να τον ανεβάσει στην επισκοπή της Μελιτηνής στη Μεσοποταμία. Ο Δομετιανός, μαζί με τα εκκλησιαστικά πλεονεκτήματα του, κατείχε και μεγάλη πολιτική ικανότητα και επιδεξιότητα. Γι' αυτό και ο αυτοκράτωρ Μαυρίκιος, του εμπιστεύθηκε σπουδαία πολιτική αποστολή στο βασιλιά των Περσών Χοσρόη τον Β'. Η επιτυχία, με την οποία την εξετέλεσε, έκανε τον αυτοκράτορα να παραχωρεί κατά καιρούς στον επίσκοπο Μελιτηνης μεγάλα χρηματικά ποσά, που ο Δομετιανός τα ξόδευε στις εκκλησιαστικές ανάγκες και την ίδρυση πτωχοκομείων.
Πέθανε τον Ιανουάριο του 602 μ.Χ., σε μια από τις επισκέψεις του στην Κωνσταντινούπολη. Η κηδεία του έγινε με μεγάλη επισημότητα και ενταφιάσθηκε με τιμές από τον Πατριάρχη Κυριακό στο ναό των Αγίων Αποστόλων. Λέγεται, ότι λίγο καιρό μετά, το ιερό λείψανο αυτού ανεκομίσθη στη Μελιτηνή και έκανε πολλά θαύματα. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου στις 10 Ιανουαρίου.
 
https://www.saint.gr

ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΙΑΝΟΣ Ο ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ

 Άγιος Μαρκιανός ο Πρεσβύτερος

 
Ο Άγιος Μαρκιανός ήταν πρεσβύτερος και οικονόμος της Μεγάλης Εκκλησίας. Οι προγονοί του κατάγονταν από τη Ρώμη, ήλθαν όμως και εγκαταστάθηκαν στην Κωνσταντινούπολη. Ο ίδιος έδρασε επί αυτοκρατόρων Μαρκιανού και Πουλχερίας, και επί Λέοντος του Θρακός, δηλαδή γύρω στο 450 - 474 μ.Χ. Ο Άγιος Μαρκιανός είχε αρχικά προσχωρήσει στην αίρεση των Ναυατιανών και αφού μετανόησε επέστρεψε στην πατρώα ευσέβεια και δαπάνησε την περιουσία του στην ανοικοδόμηση και επισκευή ναών.
Καταρτισμένος στα Ιερά γράμματα, διακρίθηκε σαν Ιερέας και οικονόμος του ναού της Αγίας Σοφίας. Η μεριμνά του για τους φτωχούς υπήρξε εξαιρετική. Επίσης με πρωτοβουλία του Μαρκιανού, κτίστηκε μεγαλοπρεπής ναός της Αγίας Αναστασίας, κοντά στον μικρότερο που υπήρχε και τον οποίο δόξασε ο Γρηγόριος ο Θεολόγος με τους περίφημους λόγους του. Έπειτα πάλι με πρωτοβουλία του Μαρκιανού κτίστηκαν ο ναός της Αγίας Ειρήνης προς τη θάλασσα, ο κάτω απ' αυτή ναός Ισιδώρου του Μάρτυρα και ο ναός του Αγίου Στρατόνικου.
Γι' αυτή του λοιπόν την ευλάβεια, για την πολλή φιλανθρωπία και ελεημοσύνη του και την ευσεβή χρησιμοποίηση της παιδείας του, η Εκκλησία τον κατάταξε μεταξύ των Άγιων της. Η Σύναξη του Αγίου Μαρκιανού ετελείτο στο Προφητείο του Βαπτιστού Ιωάννου, κοντά στην Κινστέρνα, δηλαδή δεξαμενή, της Μωκησίας «εν τοις Δανιήλ», που ήταν κοντά στο ναό του Αγίου Μωκίου. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου στις 10 Ιανουαρίου.
 
https://www.saint.gr

ΓΕΡΩΝ ΕΦΡΑΙΜ ΑΡΙΖΟΝΑΣ: "ΠΕΡΙ ΑΓΑΠΗΣ ΚΑΙ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗΣ"

Να αγαπάτε ο ένας τον άλλο και να μην πικραίνεσθε λόγω εγωισμού. Η ταπείνωση είναι ασφαλής οδηγός · δεν αφήνει αυτόν που την έχει να προσκρούσει σε υφάλους απροσεξίας και να συντριβεί · αλλά ως οδηγός φωτεινός οδηγεί άπταιστα επί του ασφαλούς.

Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ: Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ "ΑΜΑΡΤΩΛΟΥ" ΣΤΡΑΤΗ!

Όταν ήμουν στο Σινά, ήταν εκεί και ένας λαϊκός - Στρατή τον έλεγαν - που, αν τον φώναζες: «κύριε Στρατή», σου έλεγε: «Αμαρτωλό Στρατή, να λες, αμαρτωλό Στρατή». Όλοι έλεγαν: «Τι ταπεινός που είναι!». Ένα πρωί τον πήρε ο ύπνος και δεν κατέβηκε στην Εκκλησία. Πήγε λοιπόν κάποιος να τον ξυπνήσει. «Στρατή, του λέει, ακόμη κοιμάσαι; τελείωσε και ο Εξάψαλμος· δεν θα έρθεις στην Εκκλησία;». Οπότε εκείνος βάζει κάτι φωνές... «Εγώ έχω περισσότερη ευλάβεια από σένα και ήρθες να μου πεις να κατέβω στην Εκκλησία;». Έκανε σαν τρελλός... Μέχρι που πήρε το κλειδί από την πόρτα - ήταν από εκείνα τα κλειδιά τα μεγάλα -, για να τον χτυπήσει, γιατί θίχτηκε. Τα έχασαν οι άλλοι που τον άκουσαν έτσι να φωνάζει, γιατί τον είχαν για υπόδειγμα, για πολύ ταπεινό. Έγινε ρεζίλι. Βλέπεις τί γίνεται; Μόνος του έλεγε, ότι είναι αμαρτωλός, αλλά, μόλις θίχτηκε ο εγωισμός του, έγινε θηρίο!

*(Όσιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)*

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΗΣ ΚΡΟΣΤΑΝΔΗΣ: ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΗ ΓΗ ΑΓΙΟΤΕΡΟ ΕΡΓΟ ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ!

Δεν υπάρχει στη γη αγιότερο έργο από τη Θεία Λειτουργία!

Η Θεία Λειτουργία είναι ο δείπνος, η τράπεζα της αγάπης του Θεού για το ανθρώπινο γένος. Γύρω από το αρνίο που βρίσκεται πάνω στο Δισκάριο, Eκείνη την στιγμή, είναι συναγμένοι όλοι: οι ζωντανοί, οι νεκροί, οι Άγιοι και οι αμαρτωλοί, η θριαμβεύουσα και η στρατευομένη Εκκλησία.

Η Θεία Λειτουργία αγιάζει. Δεν υπάρχει πάνω στη γη έργο αγιότερο, υψηλότερο, επισημότερο, ζωοποιότερο από τη Θεία Λειτουργία. Ο ναός κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργία γίνεται ουράνιος! 

Όποιος κοινωνεί με πίστη των Αχράντων Μυστηρίων όχι μόνο κάνει την καρδιά του παράδεισο, αλλά εισάγει μέσα της τον Ίδιο τον Θεό και μαζί Του την «εἰρήνη... τήν ὑπερέχουσα πάντα νοῦν». (Φιλιπ. 4,7)

Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης 
✞ 20 Δεκεμβρίου 1908

ΑΓΙΟΣ ΠΟΛΥΕΥΚΤΟΣ Ο ΜΑΡΤΥΣ

 Άγιος Πολύευκτος ο Μάρτυς 

Ο Άγιος Πολύευκτος έζησε κατά την εποχή των αυτοκρατόρων Δεκίου (249 - 251 μ.Χ.) και Ουαλεριανού (251 - 259 μ.Χ.) και ήταν στρατιωτικός. Υπήρξε ο πρώτος που μαρτύρησε για τον Χριστό στη Μελιτηνή της Αρμενίας, όπου εκτελούσε τα στρατιωτικά του καθήκοντα.

Όταν μεταξύ των ετών 253 - 256 μ.Χ. ο αυτοκράτορας Ουλεριανός διέταξε σκληρό διωγμό κατά των Χριστιανών, ο Πολύευκτος δεν διστάζει να ομολογήσει την πίστη του στο στράτευμα. Όταν το πληροφορήθηκε ο αυτοκράτορας τον κάλεσε σε απολογία. Στον πεθερό του, που τον συμβουλεύει να πειθαρχήσει στην αυτοκρατορική προσταγή, ο Πολύευκτος του υπενθυμίζει ότι οφείλουμε να πειθαρχούμε στο Θεό παρά στους ανθρώπους. Δεν λυγίζει ακόμη και στις ικεσίες και τα δάκρυα της νεαρής συζύγου του, Παυλίνας. Παραμένει σταθερός στην πίστη του και αποκεφαλίζεται κερδίζοντας το στέφανο του μαρτυρίου.

Η Σύναξη του Αγίου Μάρτυρος Πολυεύκτου ετελείτο στο σεπτό ναό που ανήγειραν οι πιστοί στον τόπο του μαρτυρίου του, που έκειτο κοντά στην περιοχή του Φιλαδελφίου και του Ταύρου Κωνσταντινουπόλεως. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου στις 9 Ιανουαρίου. 

https://www.saint.gr

ΟΣΙΟΣ ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΣ Ο ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ

                        

Όσιος Ευστράτιος ο Θαυματουργός 

Ο Όσιος Ευστράτιος καταγόταν από την περιοχή της Ταρσίας (Ταρσός Βιθυνίας στη Μικρά Ασία), η οποία ανήκε στη μεγάλη διοικητική περιφέρεια των Οπτημάτων και συγκεκριμένα από την κωμόπολη που έφερε το όνομα Βιτζιανή και έζησε τον 9ο αιώνα μ.Χ. Οι γονείς του, Γεώργιος και Μεγεθώ, ήταν ευσεβείς και εύποροι. Ο Όσιος Ευστράτιος ανατράφηκε με παιδεία και νουθεσία Κυρίου και οι γονείς του φρόντισαν και για την εκπαίδευσή του. Όταν συμπλήρωσε το εικοστό έτος της ηλικίας του η καρδιά του κυριεύθηκε από Θείο έρωτα. Τότε άφησε τους γονείς του και μετέβη στον Όλυμπο της Βιθυνίας, στο Μοναστήρι του Αυγάρου, στο οποίο μόναζαν οι θείοι του, από τη μητέρα του, Γρηγόριος και Βασίλειος. Εκεί λοιπόν, έγινε δεκτός από τους θείους του και ακολούθησε και αυτός την επίπονη και σκληρή ζωή του μοναχού.

Ο Όσιος καθημερινά διακονούσε τους πάντες με πρόθυμη καρδιά και ταπεινό φρόνημα. Δεν ενδιαφερόταν για τίποτε από τα αγαθά του κόσμου. Δεν είχε τίποτε στην κατοχή του, παρά μόνο ένα τρίχινο ένδυμα και ένα ύφασμα από μαλλί προβάτου. Δεν είχε ούτε τόπο ορισμένο για να κοιμάται. Λένε μάλιστα, ότι από τότε που έγινε μοναχός, στα εβδομήντα πέντε του ασκητικού του βίου, δεν κοιμήθηκε ποτέ ύπτιος ή με το αριστερό πλευρό. Όταν πέθαναν οι προ αυτού ηγούμενοι της μονής, οι πατέρες εμπιστεύθηκαν στον Όσιο τη διοίκηση της μονής και τον ανέδειξαν ηγούμενο.

Εκείνο τον καιρό επέστρεψε νικητής από τον πόλεμο κατά των Βουλγάρων, ο εικονομάχος Λέων ο Ε’ (813-820 μ.Χ.), ο οποίος ανέτρεψε τον ευσεβέστατο αυτοκράτορα Μιχαήλ. Η αίρεση της εικονομαχίας άρχισε να φουντώνει. Ο Όσιος Ευστράτιος, μετά από προτροπή του Οσίου Ιωαννικίου του Μεγάλου, άφησε τη Μονή και επέστρεψε στην πατρίδα του. Μόλις όμως έγινε η αναστήλωση των αγίων εικόνων, ο Όσιος επανήλθε στο μοναστήρι του. Η μέρα περνούσε με Πνευματικά γυμνάσματα και άσκηση και η νύκτα με αγρυπνίες και γονυκλισίες. Η μονολόγιστη ελπίδα, η ευχή του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ήταν στην καρδιά και τα χείλη του. Ο Θεός τον αξίωσε με το χάρισμα της θαυματουργίας.

Ο Άγιος προείδε, με τη Χάρη του Θεού, το θάνατό του. Λίγο πριν απέλθει από την παρούσα ζωή, κάλεσε τους μοναχούς και τους είπε: «Αδελφοί, ο χρόνος της επίγειας ζωής μου έφθασε στο τέλος του. Λοιπόν, τέκνα μου αγαπητά, να φυλάξετε την παρακαταθήκη που παραλάβατε, γιατί τα πράγματα της παρούσας ζωής είναι πρόσκαιρα και μάταια, ενώ της μέλλουσας ζωής είναι άφθαρτα και αιώνια». Μόλις τελείωσε τα σύντομα αυτά λόγια, τους ευλόγησε και τους σφράγισε με το σημείο του Σταυρού. Έπειτα, αφού ύψωσε το βλέμμα του στον ουρανό, είπε, «Κύριε, εις τας χείρας σου παραδίδω το πνεύμα μου».

Έτσι ο Όσιος Ευστράτιος κοιμήθηκε με ειρήνη σε ηλικία 95 ετών. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Οσίου στις 9 Ιανουαρίου.
 
https://www.saint.gr

ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ: ΔΕΝ ΠΑΜΕ ΝΑ ΚΟΙΝΩΝΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΓΙΟΙ, ΑΛΛΑ ΓΙΑΤΙ ΘΕΛΟΥΜΕ!

Δεν πάμε να κοινωνήσουμε γιατί είμαστε άγιοι, αλλά γιατί θέλουμε...

Μερικοί τό Σῶμα τοῦ Κυρίου τό παίρνουν χωρίς φόβο Θεοῦ. Καί τό τρῶνε. Ἀλλά δέν χορταίνουν. Γιατί, ὅσο τό μυστήριο αὐτό τό παίρνουν μόνο μέ τό στόμα, ποτέ δέν θά γεμίζουν μέ τήν χάρη του. Θά μένουν ἀπό τήν πλευρά αὐτή, πεινασμένοι. Ἐπειδή, καί πρίν προσέλθουν, αἰσθάνονταν χορτᾶτοι. Ἡ θεία κοινωνία πού παίρνουν, ὅσο ἐξακολουθοῦν νά ἀγαπᾶνε τίς ἁμαρτίες τους, δέν τούς προσφέρει καρπό σωτηρίας.Μέ τήν Θεία Κοινωνία δέν χορταίνουν, παρά μόνο ἐκεῖνοι πού «πεινοῦν» γι’αὐτήν. Οἱ πεινασμένοι. Ἐκεῖνοι, πού ἀπό τίς κακές τους συνήθειες, κατάλαβαν ὅτι ἡ ἁμαρτία εἶναι φτώχεια καί πεῖνα. Ἐκεῖνοι παίρνουν ἀπό τά θεία μυστήρια τήν πλήρη ἐνέργεια καί χάρη καί ἀποτελεσματικότητά τους.

Ἀπό τόν κανόνα ἀυτόν δέν ἐξαιροῦνται οὔτε οἱ λεγόμενοι ἐκλεκτοί. Γιατί καί αὐτοί (οἱ λεγόμενοι ἐκλεκτοί) δέν εἶναι δυνατό νά εἶναι χωρίς ἁμαρτία· ἀφοῦ ἀσφαλῶς καί αὐτοί κάτι τό ἐφάμαρτο θά πράξουν, ἄν δέν βιάζουν καθημερινά τόν ἑαυτό τους νά ἀποφεύγουν ἀκόμη καί ἐκεῖνα τά μικρά ἁμαρτήματα, ἀπό τά ὁποία τό εὐόλισθο τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως δέν θά πάψει ποτέ νά μολύνεται.Ὅταν ὁ ἄνθρωπος δέν φροντίζει κάθε ἡμέρα νά ὑπερνικάει τίς ἀτέλειές του, ὅσο καί ἄν φαντάζεται ὅτι τά ἁμαρτήματα πού κάνει δέν εἶναι καί τόσο βαρειά, λίγο-λίγο ἡ ψυχή του γεμίζει ἁμαρτίες.. Καί τότε ὁ ἄνθρωπος χάνει τόν καρπό τῆς ἐσωτερικῆς ἐκείνης κατάστασης, πού λέγεται πνευματικός πλοῦτος, ἐπειδή μᾶς γεμίζει πνευματική χαρά.

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος μᾶς ὑπενθυμίζει, ὅτι τίς ἁμαρτίες αὐτές πρέπει νά τίς ἀποφεύγωμε. Μᾶς λέγει: «Ὁ καθένας ἔχει χρέος, πρῶτα νά ἐξετάζει τόν ἑαυτό του, καί μετά νά ἐσθίει ἀπό αὐτόν τόν Ἄρτο καί νά πίνει ἀπό αὐτό τό Ποτήριο» (Α΄ Κορ. 11,28).Τί σημαίνει αὐτό τό: «πρῶτα πρέπει ὁ ἄνθρωπος νά ἐξετάζει τόν ἑαυτό του»; Τί ἄλλο, ἄν ὄχι ὅτι ὁ καθένας μας στήν Τράπεζα τοῦ Κυρίου μπορεῖ νά προσέλθει, μόνο ἀφοῦ πρῶτα διορθωθῆ καί καθαρισθῆ;Καί γιά νά τό ἀκοῦσουν οἱ «χορτασμένοι», προσθέτει: «Γιατί, ὅποιος ἐσθίει ἤ πίνει, χωρίς νά τό βιώνει ἔντονα ὅτι αὐτό εἶναι τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Κυρίου, ἐσθίει καί πίνει "κρῖμα" καί παίρνει ἐπάνω του "κρῖμα"»(Α΄ Κορ. 11,29). Κάθε ἡμέρα ἁμαρτάνομε; Κάθε ἡμέρα ἄς άνατρέχωμε στά δάκρυα τῆς μετανοίας, πού εἶναι τό μόνο φάρμακο, πού μᾶς κάνει ἄξιους νά ἀπομακρύνομε ἀπό τήν ψυχή μας, αὐτά πού τῆς φορτώνει ἡ ἁμαρτία.

Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου