Π.ΣΑΒΒΑΣ ΑΧΙΛΛΕΩΣ: "ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑΠΕΙΝΩΣΙΣ".

Όταν σε πλησιάσει κάποιος πρέπει να ξέρεις πάντοτε ότι είναι πιο πάνω από σένα και έχει περισσότερα χαρίσματα από εκείνα τα οποία έχεις εσύ... Μη ποτέ σου βάλεις τον εαυτόν σου πιο ψηλά από τον άλλον! Αυτή είναι η πραγματική ταπείνωσις... Όποιος και αν σε πλησιάσει, πάντοτε να λες: «αυτός έχει περισσότερα από εμένα!» Να μη λες: «εγώ έχω περισσότερα από αυτόν...»   Δεν εννοώ για χρήματα ούτε υλικά αγαθά... Εννοούμε τον πνευματικό τομέα! Να μην λέμε: - Εγώ έχω χαρίσματα πολλά... Κάνω το ένα, κάνω το άλλο! Εκείνος τι κάνει; Άρα εγώ είμαι πιο πάνω απ’ αυτόν! Αυτή η ταπείνωσις... δεν είναι ταπείνωση! Αυτή είναι μια υποκριτική ταπείνωσις την οποία ο Θεός δεν θέλει να την δει! 

⁃ Μακαριστός Όσιος πατήρ Σάββας Αχιλλέως! [Την ευχή του να έχουμε!] Αγιογραφία του κ. Ανδρέα Καπίρη που αναρτήθηκε από το κανάλι στο youtube «Λόγοι π.Σάββα Aχιλλέως» και προορίζεται να πάει στον τάφο του Οσίου πατρός Σάββα Αχιλλέως στον Άγιο Γεώργιο Καρέας!

ΓΕΡΩΝ ΕΦΡΑΙΜ ΑΡΙΖΟΝΑΣ: "ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΤΟΥ ΤΕΚΝΟ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΝΟΕΡΑΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ".

Γέροντας Εφραίμ Αριζόνας: Ιερά Μονή Φιλοθέου 3/16-3-82 (3η επιστολή)

Αγαπητέ μου Κώστα,

Έλαβα το γράμμα, στο οποίο και πάλι ερωτάς εναγωνίως περί της ευχής και περί αυτών, που σου συνέβησαν εξαιτίας της ενέργειας της ευχής. Θα σου τα περιγράψω όλα με συντομία, γιατί εσύ αντιλαμβάνεσαι τον φόρτον της εργασίας μου.

Η αγαθή σου προαίρεσις να λέγεις την ευχή εκίνησε κατ επάνω σου την δύναμιν του πονηρού. Εκείνο που τον εξαγριώνει περισσότερον απ όλα είναι η ευχή του Ιησού. Και αυτή η ευχή ακόμη ενεργεί κάθαρσιν εις βάθος. Θέλει να σου πετάξει έξω ό,τι υπάρχει εις πάθος μέσα, γι αυτό ενεργείται αυτή η ταραχή από τον θυμόν, οργή κ.τ.λ που γράφεις. Είναι ωσάν το σκάφος που κλυδωνίζεται στα κύματα και πετά στη θάλασσα ό,τι το βαραίνει. Επειδή όμως ανθίσταται ο πονηρός, γι αυτό προκαλείται αυτή η αντίδρασις. Δεν είναι εύκολο πράγμα η καθαρότης. Απαιτεί μόχθο και αίμα. Πάνω σ αυτό τον πόλεμο φαίνονται καθαρά τα πάθη μας. Ξεσκεπάζονται όλα. Γνωρίζουμε πόσο χώρο έχει κερδίσει ο διάβολος μέσα μας και έρχεται ταπείνωσις. Αυτό θέλει και ο καλός Θεός μας , να ταπεινωθούμε και να επιζητούμε το έλεός Του.

Έμπρακτη απόδειξις της επιθέσεως είναι αυτή η σκιά, που είδες να έρχεται πάνω σου. Είδες όμως πότε ήρθε. Όταν άρχισες να κοιμάσαι ελαφρά. Είναι και ύπουλος βλέπεις. Όταν η ψυχή γρηγορεί και λέγεται η ευχή, δεν αποτολμά. Καίγεται από την ευχή και δραπετεύει.

Το τρίτον σύμπτωμα απ όσα γράφεις είναι ο πόνος στο στήθος σου. Εδώ εισερχόμεθα πιο βαθύτερα και απ εδώ θα καταλάβεις τι σημαίνει αμαρτία.

Προέρχεται ο πόνος εις το στήθος σου από την ενέργειαν της ευχής. Διότι εις αυτά τα μέρη η χαριτωμένη ευχή του Ιησού επάλευσε με τον διάβολον και τον ενίκησε και εκ του πολέμου προέρχεται ο πόνος. Ο διάβολος είναι και ευρίσκεται εις τα εσωτερικά μέρη του στήθους. Εκ της καρδίας του ανθρώπου εξέρχονται πορνείες, υπερηφάνεια, μίσος, φθόνος, γαστριμαργία, φιλαυτία κ.τ.λ.. Εις αυτά ολίγον ή πολύ όλοι μετέχομεν, ως σώμα φορούντες και τον κόσμον οικούντες και υπό του διαβόλου πλανώμενοι. Αλλά όμως, αφού φθάσει η ευχή εκεί, ταράσσεται ο σατανάς, γιατί ανακαλύφθηκε η φωλιά του. Έτσι λοιπόν με την βίαν της ευχής καθαρίζεται η καρδία και αρχίζεις να βλέπεις τον εαυτόν σου. Και καθώς φωτίζεται η ψυχή σου, γνωρίζεις τι είναι Θεός και Άγγελοι και ο διάβολος, ο Παράδεισος και η κόλασις.

Λοιπόν παιδί μου αγαπητό Κώστα, προχώρα στην ευχή με ταπείνωση και βία και θα γνωρίσεις και άλλα περισσότερα. Εύχομαι με το καλό να περάσεις και την υπόλοιπο Σαρακοστή με την προστασία της Παναγίας μας. Αμήν

Αρχιμ. Εφραίμ

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΟΡΦΟΥ ΝΕΟΦΥΤΟΣ: "ΗΡΘΕ Η ΕΠΟΧΗ ΠΟΥ ΟΛΑ ΘΑ ΤΑΠΕΙΝΩΘΟΥΝ".

Εμείς είμαστε οι φοβιτσιάρηδες του 20ού αιώνος και του 21ου αιώνος που συνηθίσαμε στην άνεση και στην ευκολία της άθεης ευρώπης. Όμως ιδού που έρχονται και ήρθαν οι καιροί οι δύσκολοι και θα αυξηθούν σε όλα τα επίπεδα. 

Γι᾿ αυτό είναι πολύ σημαντικό να αντλούμε δύναμη από εκεί που αντλούσαν δύναμη οι πατέρες, οι μητέρες μας, οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας. Διότι αυτοί πέρασαν επίσης δύσκολα χρόνια... με κατακτητές, με αρρώστιες, με επιδημίες, με πείνες, με φτώχειες. ΟΜΩΣ ήταν πλούσιοι σε πίστη, σε υπομονή! Και γι᾿ αυτό έλεγαν: «Έχει ο Θεός» και γέμιζε η καρδιά τους από Θεό!

Και γέμιζε το στόμα τους από αυτό το «έχει ο Θεός» και το μετέδιδαν και στα παιδιά τους και στα εγγόνια τους! Δυστυχώς στην εποχή μας εμπιστευθήκαμε πάρα πολύ την τεχνολογία, υπερβολικά την επιστήμη. 

Και τώρα εναπόθεσαν οι πιο πολλοί όλες τους τις ελπίδες εις την επιστήμη, στην τεχνολογία, στο χρήμα και εις τον εγκέφαλο, είτε τον ανθρώπινο είτε τον ηλεκτρονικό. Όμως αυτό έχει σκοπό ο ίδιος ο Χριστός να φανερώσει ποιες είναι οι περιορισμένες δυνατότητες και της τεχνολογίας και της επιστήμης και των ηλεκτρονικών μέσων και δορυφορικών και της νανοτεχνολογίας και της τεχνικής νοημοσύνης όπως λέγεται για να μας υποχρεώσει αφού μόνοι μας δεν γονατίζουμε... Να ΓΟΝΑΤΙΣΟΥΜΕ! Να ΤΑΠΕΙΝΩΘΟΥΜΕ δηλαδή! 

- Κήρυγμα του Πανιερωτάτου  Μητροπολίτου μας Μόρφου κ. Νεοφύτου της 6ης Νοεμβρίου 2021

Π. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΤΡΑΤΗΓΟΠΟΥΛΟΣ: "ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΑΣΘΕΝΕΙΩΝ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑΣ ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΟΣ"

Το σώμα μας είναι ένα ρούχο δανεικό που μας έδωσε ο θεός να φοράμε σε αυτήν την ζωή μέχρι να το παραδώσουμε πάλι πίσω σε Αυτόν. 

Γι' αυτόν τον λόγο δεν έχει ευλογία να παρέμβουμε σε αυτό όπως λόγου χάρη με τατουάζ, πλαστικές εγχειρήσεις κτλ., όπως δεν θα έπρεπε να πειράζαμε ένα ρούχο που θα μας δάνειζε κάποιος αδελφός είναι το ίδιο ανήθικο.

Οι αρρώστιες που παθαίνουμε κατά πλειοψηφία είναι από την μη σωστή εξομολόγηση δηλαδή από τις αμαρτίες μας και πάλι αν το συγκρίνουμε με ένα ρούχο γεμάτο βρωμιές πρέπει να τις καθαρίσουμε όλες όπως τις αμαρτίες γιατί έστω και μια βρωμιά να αφήσουμε στο ρούχο και να πλύνουμε όλες τις υπόλοιπες πάλι βρώμικο θεωρείται. 

Έτσι με την σωστή εξομολόγηση θα πάρουμε και σωστό κανόνα για να μπορέσουμε να κοινωνήσουμε.

π. Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος +

ΑΓΙΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ Ο ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΕΚ ΝΑΥΠΛΙΟΥ

 
Άγιος Αναστάσιος ο Νεομάρτυρας εκ Ναυπλίου

 
Ο Άγιος Αναστάσιος ήταν γέννημα θρέμμα του Ναυπλίου και ζωγράφος επιδέξιος ως προς το επάγγελμα. Αρραβωνιάστηκε εκεί την κόρη ενός χριστιανού και σε λίγες μέρες άκουσε κάποια σφάλματα για την αρραβωνιαστικιά του και την άφησε. Οι συγγενείς της κόρης, του έκαναν μαγικά, για να την αγαπήσει και να την πάρει. Έτσι σε λίγο καιρό υπό την επήρεια των μαγικών, έχασε ο νέος τα λογικά του και γυρνούσε από δω κι από κει.

Όταν τον είδαν οι Τούρκοι, έτσι αλλόκοτο, τον έκαναν να αλλαξοπιστήσει. Ο Θεός όμως τον λυπήθηκε και σε λίγες μέρες του έδωσε την υγεία του. Και ερχόμενος στα συγκαλά του, κατανοεί ότι είναι Τούρκος και ότι φορούσε στο κεφάλι άσπρο σαρίκι. Αμέσως το πετάει στο χώμα και αρχίζει να φωνάζει με δυνατή φωνή και με τόλμη μέσα στο πλήθος των Τούρκων ότι ήταν, είναι και θα είναι για πάντα χριστιανός.
Οι Τούρκοι μόλις είδαν ότι μετάνιωσε, έτρεξαν καταπάνω του και δέρνοντας και σπρώχνοντας τον έφεραν στον κριτή. Ο κριτής επιχειρούσε με διάφορες πλεκτάνες, πότε κολακεύοντας και πότε φοβερίζοντας, να τον κάνει να αρνηθεί την Χριστιανική πίστη. Αλλά ο Μάρτυρας δεν τα λογάριαζε όλα αυτά και ακλόνητος έλεγε με τόλμη ότι δεν αρνείται τον Κύριο Ιησού Χριστό, τον αληθινό Θεό, αλλά πιστεύει και Τον προσκυνά ως δημιουργό και σωτήρα του ενώ την πίστη στον Αλλάχ δεν την χρειάζεται και την αποστρέφεται. Όταν άκουσε αυτά ο κριτής έδωσε εντολή να τον αποκεφαλίσουν.
Αλλά οι Τούρκοι δεν τον άκουσαν και με το που τον έβγαλαν από το κριτήριο όρμισαν πάνω του όπως παλιά οι Ιουδαίοι στον πρωτομάρτυρα Στέφανο και άλλοι με ξύλα, άλλοι με σπαθιά, άλλοι με μαχαίρια κατατρυπούσαν το κορμί του Μάρτυρα μέχρι που το κατέκοψαν σε μικρά κομμάτια.

Έτσι ετελειώθη την 1η Φεβρουαρόυ 1655 μ.Χ. (κατά άλλους το 1654 μ.Χ.) ο ευλογημένος Αναστάσιος και έλαβε του μαρτυρίου το στεφάνι και τώρα ευφραίνεται στο χορό των Μαρτύρων εις δόξαν του Τριαδικού Θεού. Με Βασιλικό διάταγμα της 14ης Νοεμβρίου 1935 μ.Χ. καθιερώθηκε η 1η Φεβρουαρίου ως ημέρα ολοκληρωτικής αργίας των καταστημάτων Ναυπλίου.
Ακολουθίες συνέθεσαν ο Μητροπολίτης πρώην Καρπάθιου και Κάσου Νείλος Σμυρνιωτόπουλος και ο Υμνογράφος Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης. Η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μνήμη του Αγίου την 1 Φεβρουαρίου.
 
http://www.saint.gr

ΟΣΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΣΛΙΔΗΣ: "ΠΕΡΙ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗΣ".

Σ' ένα χωριό κτιζόταν μιά εκκλησία κι ο καθένας βοηθούσε όπως μπορούσε.

Όποιος είχε ζώο το διέθετε για να κουβαλάει πέτρες και όσοι ήταν γεροί δούλευαν.

Στό χωριό ήταν και μιά γιαγιά πολύ φτωχή, πού δεν είχε τίποτα να δώσει για τον ναό. Πονούσε η ψυχή της γι' αυτό και καθώς περνούσαν τα ζώα πού κουβαλούσαν τις πέτρες, μάζευε χορταράκια καί τούς τα έριχνε να τα τρώνε να παίρνουν δυνάμεις.

Όταν τελείωσε ο ναός, έκαναν τα εγκαίνια και σε μιά επιγραφή έγραψαν το όνομα του Δεσπότη.

Συνέβαινε όμως το εξής: μόλις γραφόταν το όνομα του Δεσπότη και έβαζαν την επιγραφή, την άλλη μέρα έβρισκαν σβησμένο το όνομά του καί γραμμένο το όνομα της γιαγιάς.

Αυτό έγινε τρείς φορές. Απορούσαν όλοι καί φώναξαν την γιαγιά. Όταν εκείνη πήγε στο ναό, την ρώτησαν: "Γιαγιά, τι στό καλό έκανες εσύ και γράφεται το όνομά σου στήν πλάκα, ενώ εμείς έχουμε χαράξει το όνομα του Δεσπότη;"

-Καλό; Μα τι καλό να κάνω εγώ, παιδί μου, η φτωχή;".Εκείνοι όμως επέμεναν.

Τότε σκέφτηκε η γιαγιά και τούς αποκρίθηκε: "Δέν έκανα τίποτα, παιδιά μου. Μόνο πού όταν έβλεπα τα ζώα πού κουβαλούσαν τις πέτρες για τον ναό, καιγόταν η ψυχή μου γιατί δεν μπορούσα να προσφέρω τίποτα' έτσι μάζευα χόρτα και τα έριχνα στα ζώα". Κι όμως,αυτά τα λίγα χόρτα της γιαγιάς έπιασαν τόσο τόπο όσο δεν έπιασε κανενός άλλου η προσφορά, γιατί ήταν πηγαία,ταπεινή και κρυφή. 

Άγιος Γεώργιος Καρσλίδης

ΓΕΡΩΝ ΕΦΡΑΙΜ ΑΡΙΖΟΝΑΣ: "ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΔΙΩΧΝΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΘΗ".

Γέροντας Εφραίμ Αριζόνας

Μόνο με τη προσευχή διώχνουμε τα πάθη μας.

Είναι πάρα πολύ μεγάλο εμπόδιο στην προσευχή η υπερηφάνεια. 

Όταν θα προσεύχεσθε, μόλις θα γεννά το μυαλό λογισμούς, θα κατηγορήτε τον εαυτόν σας συνεχώς – συνεχώς για να μη σηκώση κεφάλι η υπερηφάνεια μέσα. Ματσούκι, ξύλο.

«Είσαι τέτοιος, είσαι τέτοιος, είσαι τέτοιος…», ώστε ο εγωισμός να μή σηκώση κεφάλι καθόλου. Τίποτε να μή σκέπτεται ο άνθρωπος εκείνη την ώρα, μονάχα να προσπαθήση να προσεύχεται μετά φόβου.

Αυτά δεν τα ξέραμε όταν είμασταν στον κόσμο, δεν είχαμε αυτή την λεπτομέρεια, την διδαχή αυτή απ’ τον πνευματικό μας, και προσευχόμασταν και με φαντασίες, προσευχόμασταν έτσι και αλλοιώς. Δεν μας παρεξηγούσε βέβαια ο Θεός, γιατί δεν ξέραμε. 

Αλλά το θέμα είναι να διδαχθούμε πράγματα στην πράξι γενόμενα και όχι στη θεωρία, και ό,τι πηγάσει απ’ αυτήν την προσευχή είναι γνήσιο και δεν είναι από τη φαντασία, ούτε το φαντασθήκαμε διότι μας ήρθε ένας συναισθηματισμός, όταν π.χ. είδαμε μια ωραία Παναγία και την φαντάστηκα μετά στην προσευχή. 

Ποιός μπορεί να αποδώση αυτό στη θεία χάρι, και να πή ότι δεν είναι από την φαντασία και την ηδονή του μυαλού και από συναισθήματα αυταρεσκείας. Αλλ’ εκείνο που θα πηγάση από τον αμετεώριστον νουν και από το Όνομα του Χριστού είναι γνήσιο.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΣΑΒΒΑΣ ΑΧΙΛΛΕΩΣ: "ΔΑΚΤΥΛΟΣ ΘΕΟΥ ΕΣΤΙ...".

Η μανούλα μου όταν με γέννησε, μου έλεγε μόνο μία ευχή:

- Έχε την ευχή μου γιέ μου και να σε δω παπά! Να υπηρετείς τον Χριστό μου, τον Θεό μου τον Αληθινό και να με μνημονεύεις όταν θα πεθάνω...

Αυτή ήταν η αρχή που με έδωσε η μανούλα μου, ο πατέρας μου, η οικογένειά μου και η αγάπη προς την πατρίδα. Διότι όποιος δεν αγαπά την πατρίδα του, την επίγειον, δεν αγαπά ούτε την επουράνιον, την αιώνιον πατρίδα.

Μακάριος και τρισευτυχισμένος είναι εκείνος, που έχει τόσον πόθον προς τον Θεόν, όσον πόθον έχει ένας μανιακός εραστής εις την ερωμένη του.

Αυτός (ο εραστής) έχει ημέρα και νυκτός όλον του το νου σ’ αυτήν που ερωτεύεται και λησμονεί όλες τις άλλες ανάγκες του και βρίσκεται βυθισμένος στη αγάπη μιας γυναικός.

Τόση αγάπη πρέπει να έχουμε και εμείς προς τον Θεόν...
Γίνονται σεισμοί, γίνονται πλημμύρες, γίνονται καταστροφές...
Τί είναι όλα αυτά; Είναι «δάκτυλος Θεού». Αυτό λέγει η Αγία Γραφή. Γιατί σείεται ο τόπος; «Δάκτυλος» Θεού εστί.

Όταν ο Φαραώ κατεδίωκεν τους Εβραίους και ήρθε η πρώτη «πληγή» του Φαραώ, ρωτούσαν ο Φαραώ με τους δικούς του: τι συμβαίνει;

Και οι μάγοι του Φαραώ απαντούσαν:
- «Δάκτυλος» Θεού εστί.

Και εμείς σήμερα όταν βλέπουμε όλα τα δεινά, να λέμε πάντοτε: «Δάκτυλος» Θεού εστί.
Εκείνος είναι που τα κυβερνάει. Εκείνος είναι που τα επιτρέπει για να επιστρέψουμε εμείς εις τον Θεόν...

Εις την Θεία Λειτουργία πάντοτε ακούομεν μία εκφώνηση: «Εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα».

Αυτό αν το τηρήσουμε είμεθα ήσυχοι. Κοιμούμεθα ήσυχοι, δεν αγρυπνούμε, δεν αγωνιούμε, δεν πάσχουμε... διότι έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη στον Θεό και αφήνουμε εις τα χέρια του Θεού τις υποθέσεις μας.

Όπως η μητέρα έχει το παιδάκι της, το οποίο γεννά εις τον κόσμο τούτο, εκείνο δεν το ενδιαφέρει τίποτα. Βρίσκεται στην αγκάλη της μητέρας του και λέγει:

- Εγώ είμαι ασφαλισμένο και η μητέρα θα προνοήσει για να ανατροφή μου, για την ενδυμασία μου και για τα πάντα.

Αυτό το είπε ο Θεός μας πλειστάκις: μην αγωνιάτε τι θα φάτε και τι θα πιείτε. Ο Πατήρ υμών ο ουράνιος θα φροντίσει για εσάς. Ζητείτε πρώτον τη Βασιλεία του Θεού και όλα τα υπόλοιπα επίγεια αγαθά θα σας δοθούν από τον Πατήρ υμών τον ουράνιον (Ματθ. 6, 31 – 33).

† Γέροντας Σάββας Αχιλλέως

ΜΙΑ ΟΠΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΦΙΛΟΘΕΟΥ ΖΕΡΒΑΚΟΥ "Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΕΙ"

 Μια οπτασία του Γέροντα Φιλόθεου Ζερβάκου

«Η μετάνοια θα μας σώσει…»

 

Βλέποντας την άθλια και αξιοθρήνητη κατάσταση της Εκκλησίας και της Πολιτείας ανέβηκα στην κορυφή του βουνού όπου πριν από χρόνια είχα κτίσει Ιερό Ναό των Αγίων Πάντων και παρακαλούσα θερμά τον ουράνιο Πατέρα ή να δώσει μετάνοια και φώτιση στους ανθρώπους να Τον γνωρίσουν και να πάψουν να Τον βρίζουν, να Τον βλασφημούν, να Τον καταφρονούν, να αμαρτάνουν ή να πέθαινα για να μην βλέπω τις θλίψεις, τις στεναχώριες, τις συμφορές οι οποίες έρχονται συνήθως στους αχάριστους, αγνώμονες, απειθείς και σε όλους τους αμαρτωλούς που υπηρετούν το κακό.

Μια νύχτα μετά την προσευχή κοιμήθηκα και μου φάνηκε ότι βρέθηκα 70 μέτρα μακρυά από τον Ναό των Αγίων Πάντων και 40 μέτρα μακρυά από το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία που βρίσκεται εκεί κοντά. Τότε άκουσα έναν φοβερό κρότο κι έναν ήχο ο οποίος σαν αν ερχόταν από τον ουρανό προς το μέρος των Αγίων Πάντων. Στην αρχή νόμισα ότι γκρεμίσθηκε ο Ναός των Αγίων Πάντων και κοιτώντας προς το μέρος εκείνο είδα ότι ο Ναός δεν είχε πάθει καμία βλάβη.
Υπέθεσα ότι ο τοίχος της αυλής ο οποίος και άλλοτε είχε πέσει θα γκρεμίσθηκε, αλλά παρατηρώντας είδα, ότι δεν είχε πέσει. Σηκώνοντας τα μάτια μου ψηλά είδα ένα φοβερό και εξαίσιο θέαμα! Ογκωδέστατες πέτρες, σαν να κατέβαιναν από τον ουρανό, στέκονταν μετέωρες επάνω από τον Ναό των Αγίων Πάντων, 100 μέτρα περίπου, έτοιμες να πέσουν στην γη. Έντρομος τότε, σκεπτόμουν που να καταφύγω για να βρω σωτηρία! Για μια στιγμή σκέφθηκα να κατέφευγα στον κοντινό ναό του Προφήτη Ηλία. Αλλά μετά αναλογίσθηκα ότι μία και μόνη τέτοια τεράστια πέτρα εάν έπεφτε θα συνέτριβε τον τρούλλο του Ναού, ολόκληρο τον Ναό και θα έβρισκα οδυνηρό θάνατο!
Αγωνιώντας και τρέμοντας, περιμένοντας από στιγμή σε στιγμή να πέσουν οι φοβερές εκείνες πέτρες και να προξενήσουν τεράστια καταστροφή και σε μένα και στους κατοίκους της γης ξύπνησα και μέχρι να συνέλθω από τον πολύ φόβο και τρόμο πέρασε αρκετή ώρα, διότι νόμιζα ότι το όραμα ήταν αληθινό.

*Οι ογκώδεις πέτρες που κατέβαιναν από τον ουρανό εικονίζουν τον θυμό, την οργή και την αγανάκτηση του Θεού για τους αχάριστους, αγνώμονες και απείθαρχους αμαρτωλούς ανθρώπους. Το ότι είχαν σταματήσει λίγο πιο πάνω από την γη και από τον Ναό των Αγίων Πάντων σημαίνει ότι η Υπεραγία Θεοτόκος με τους Αγγέλους και όλους τους Αγίους με τις ικεσίες, πρεσβείες και μεσιτείες τους στον Θεό συγκρατούν την οργή Του, η οποία έχει φθάσει πολύ κοντά, επάνω από τα κεφάλια μας, έτοιμη να πέσει, να μας συντρίψει και να μας αφανίσει. Εάν μετανοήσουμε θα σωθούμε. Εάν δεν μετανοήσουμε, θα καταστραφούμε! «Το γαρ στόμα Κυρίου ελάλησε ταύτα».
 
https://ellasnafs.blogspot.com

ΟΣΙΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΣ Ο ΝΕΟΣ ΕΝ ΠΑΡΩ

Όσιος Αρσένιος ο Νέος εν Πάρω

 
Ο Όσιος Αρσένιος γεννήθηκε στα Ιωάννινα στις 31 Ιανουαρίου του έτους 1800 μ.Χ. και ονομαζόταν Αθανάσιος. Από μικρή ηλικία έμεινε ορφανός και σε ηλικία εννέα ετών μετέβη στις Κυδωνίες της Μικράς Ασίας, όπου σπούδασε στην ονομαστική σχολή της πόλεως έχοντας ως σχολάρχη τον περίφημο διδάσκαλο ιερομόναχο Γρηγόριο Σαράφη. Κατά τα τελευταία έτη της φοιτήσεώς του συνδέθηκε με τον πνευματικό Γέροντα Δανιήλ από τη Ζαγορά του Πηλίου, έναν από τους ονομαστούς πνευματικούς της εποχής εκείνης και έγινε υποτακτικός του.

Το έτος 1815 μ.Χ. ο Άγιος αναχώρησε για το Άγιον Όρος με τον Γέροντα Δανιήλ και εκεί εκάρη μοναχός. Αργότερα χειροτονήθηκε Διάκονος παρά τις αντιδράσεις του, καθώς δεν θεωρούσε τον εαυτό του άξιο και μετά από εξαετή παραμονή στο Άγιον Όρος ήλθε και πάλι με τον Γέροντά του, στη μονή Πεντέλης στην Αθήνα. Στη συνέχεια μετέβησαν στις Κυκλάδες, όπου ο Όσιος χειροτονήθηκε το 1817 μ.Χ. Πρεσβύτερος.

Ο Όσιος Αρσένιος έδρασε κυρίως στην Πάρο και τη Φολέγανδρο, όπου δίδαξε από το 1829 μ.Χ. μέχρι το 1840 μ.Χ. Μετά την κοίμηση του Γέροντά του Δανιήλ, ο Όσιος ασκήτεψε στη μονή Λογγοβάρδας της Πάρου. Κοιμόταν και έτρωγε ελάχιστα και συνεχώς αγρυπνούσε, προσευχόμενος για τα πνευματικά του τέκνα και τη σωτηρία του κόσμου. Βασική του τροφή ήταν η ανάγνωση των θείων Γραφών και των συγγραμμάτων των Αγίων Πατέρων. Γι’ αυτό και ο Όσιος θεωρούσε τη μικρή του βιβλιοθήκη ως κήπο τερπνότατο και ωραιότατο με αγλαόκαρπα δένδρα, πλήρη από εύχυμους καρπούς.

Ο Όσιος αγαπούσε τους πάντες χωρίς διακρίσεις. Περισσότερο όμως αγαπούσε τους ασθενείς, τους οποίους διακονούσε με μεγάλη προθυμία. Όταν το 1861 μ.Χ., κοιμήθηκε ο ηγούμενος της μονής, ευσεβής ιερομόναχος Ηλίας, οι πατέρες εξέλεξαν ηγούμενο και προϊστάμενό τους τον Όσιο Αρσένιο, ο οποίος τους ποίμανε με θεοφιλή και θεάρεστο τρόπο. Λίγα χρόνια αργότερα παραιτήθηκε, για να ασχοληθεί απερίσπαστα με το έργο της ιεράς εξομολογήσεως.

Ο Όσιος κοιμήθηκε με ειρήνη στις 31 Ιανουαρίου του έτους 1877 μ.Χ. Η ανακομιδή των λειψάνων του έγινε το έτος 1938 μ.Χ. και εορτάζεται στις 18 Αυγούστου. Τα ιερά λείψανά του φυλάσσονται με ευλάβεια στη Μονή Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Πάρου. Η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μνήμη του Οσίου στις 31 Ιανουαρίου.
 
http://www.saint.gr