ΑΝ ΒΙΑΖΕΣΑΙ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ, ΑΡΧΙΣΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ. ΕΙΝΑΙ Ο ΣΥΝΤΟΜΟΤΕΡΟΣ ΔΡΟΜΟΣ.

Σάββατο 12 Φεβρουαρίου 2022

ΟΣΙΟΣ ΜΕΛΕΤΙΟΣ Ο ΕΝ ΥΨΕΝΗ

                                          
                                          Όσιος Μελέτιος ο εν Υψενή
 
Ο Όσιος και θεοφόρος Πατήρ ημών Μελέτιος, γεννήθηκε περί τα τέλη του 18ου αιώνα μ.Χ. στο χωριό Λάρδος της Ρόδου και ονομάστηκε κατά το άγιο Βάπτισμα Εμμανουήλ. Οι ευσεβείς γονείς του Νικόλαος και Σταματία τον ανέθρεψαν κατά την αποστολική ρήση «ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίο» και εμφύτευσαν στην ψυχή του την αγάπη προς τον Θεό και τις παραδόσεις του ευσεβούς ημών Γένους. Από τη βρεφική ηλικία φαινόταν ότι ήταν «σκεῦος ἐκλογῆς» αφού αρνούνταν να θηλάσει το μητρικό γάλα κατά τις νηστίσιμες ημέρες της Τετάρτης και Παρασκευής. Αργότερα, όταν μεγάλωσε, μοίραζε αγαθά από την πατρική αποθήκη στους φτωχούς χωρίς αυτά να ελαττώνονται, γεγονός που προκάλεσε την έκπληξη των γονέων του, που τον είχαν προηγουμένως επιτιμήσει.
Από τον εφημέριο της γενέτειράς του διδάχθηκε ανάγνωση και γραφή και επιδόθηκε με ζήλο στη μελέτη των βίων των Αγίων της Εκκλησίας, τους αγώνες των οποίων προσπαθούσε να μιμηθεί σχολάζοντας στην αγρυπνία, την προσευχή και τη νηστεία. Μέσα στην ψυχή του άναψε ο θείος πόθος και προτιμούσε να αποσύρεται στο δάσος για να προσεύχεται απερίσπαστος στον Θεό, με θερμά δάκρυα, ολονύκτιες δεήσεις και γονυκλισίες. Ο συνήθης τόπος που αποσυρόταν ήταν ένα σπήλαιο στην περιοχή της ερειπωμένης τότε αρχαίας Μονής της Υπεραγίας Θεοτόκου του Ύψους.
Κάποια νύκτα ενώ βρισκόταν κοντά στη Μονή προσευχόμενος παρατήρησε στήλη υπέρλαμπρου φωτός να κατέρχεται από τον ουρανό και να στέκεται πάνω από ένα αιωνόβιο δένδρο ελιάς. Απόρησε βλέποντας το παράδοξο θέαμα, πλησίασε στο μέρος εκείνο που υποδείκνυε το ουράνιο φως και βρήκε μία παλαιά Εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου. Γονάτισε με δέος, την σήκωσε στα χέρια του και την ασπάστηκε με πνευματική χαρά και αγαλλίαση ψάλλοντας ύμνους δοξολογίας στον Θεό και άσματα ευγνωμοσύνης στη Θεομήτορα για τη θαυμαστή ευδοκία της χάριτός της.
Μία από τις επόμενες νύκτες του εμφανίστηκε σε όραμα η Μητέρα του Κυρίου λέγοντάς του να ανεγείρει στον τόπο της ευρέσεως ιερό Ναό επ' ονόματί της και να ανοικοδομήσει την κατεστραμμένη Μονή. Παράλληλα του υπέδειξε το μέρος όπου θα έπρεπε να σκάψει για να εξασφαλίσει το ποσό που απαιτούσε η οικοδομή. Ο Όσιος υπάκουσε και σκάβοντας εκεί που του υπέδειξε η Θεοτόκος ανακάλυψε κάποιο κρυμμένο θησαυρό. Έχοντας τη βεβαιότητα της παρουσίας της χάριτος της Θεομήτορος εξασφάλισε την απαιτούμενη άδεια από τις τουρκικές αρχές, οικοδόμησε τον ιερό Ναό και γύρω απ' αυτόν κελλιά. Έλαβε το αγγελικό Σχήμα, μετονομάστηκε Μελέτιος και εγκαταστάθηκε εκεί αγωνιζόμενος με υπερβάλλοντα ζήλο τον καλό αγώνα της μοναχικής πολιτείας.
Για την υπερβάλλουσα αρετή του και την καθαρότητα της πολιτείας του ο Αρχιερεύς του τόπου τον χειροτόνησε Διάκονο και Πρεσβύτερο, του ανέθεσε το διακόνημα της πνευματικής πατρότητας και τον εγκατέστησε Ηγούμενο της επανιδρυθείσας Μονής. Η φήμη του ξαπλώθηκε σε όλο το νησί και πολλοί τον επισκέπτονταν για να εξομολογηθούν τις αμαρτίες τους και να ακούσουν τις πνευματικές νουθεσίες του. Συχνά επισκεπτόταν ο ίδιος τα χωριά του νησιού για να λειτουργήσει, να εξομολογήσει τους κατοίκους, να τους στερεώσει στην αληθινή πίστη και στα έργα της ευσεβείας και να ενισχύσει το φρόνημά τους στις δοκιμασίες που υφίσταντο λόγω της δουλείας. Έχοντας χάρη από τον Θεό με την προσευχή του θεράπευσε ασθενείς και ελευθέρωσε πολλούς δαιμονιζομένους από την επήρεια των ακαθάρτων πνευμάτων. Είχε στο έπακρον την αρετή της ελεημοσύνης και κανείς απ' όσους ερχόταν και ζητούσε την αρωγή του δεν έφευγε χωρίς να λάβει τα αναγκαία. Φιλοξενούσε με αβραμιαία διάθεση τους επισκέπτες και δεχόταν στη Μονή τους καταδιωκομένους από τους οθωμανούς προσφέροντάς τους αντίληψη και προστασία. Προέτρεπε με σθένος τους Χριστιανούς να μένουν σταθεροί στην πίστη των πατέρων τους και να ζουν σύμφωνα με τον λόγο του Θεού.
Ιδιαίτερα επέμενε ο μακάριος να διδάσκει τις Χριστιανές γυναίκες να αποφεύγουν τις σαρκικές σχέσεις με τους αλλοθρήσκους και να μη συνάπτουν γάμους με αυτούς. Οι διδαχές του ενοχλούσαν τους οθωμανούς, οι οποίοι έψαχναν ευκαιρία να τον δολοφονήσουν. Αφορμή για να εκτελέσουν τα ασεβή σχέδιά τους στάθηκε η περίπτωση της αδελφής ενός Επιτρόπου της εκκλησίας της Λάρδου, η οποία είχε άνομες σχέσεις με τους οθωμανούς ζαπτιέδες της Λίνδου. Ο Όσιος, όταν το πληροφορήθηκε, συνέστησε στον αδελφό της να την παροτρύνει να σταματήσει τα αμαρτωλά έργα της. Το ίδιο έκαναν και οι δημογέροντες του χωριού. Οι συστάσεις τους έγιναν γνωστές στους οθωμανούς και προκάλεσαν την οργή τους. Πήγαν νύκτα στη Λάρδο, δολοφόνησαν δύο δημογέροντες και έπειτα πήραν τον δρόμο προς τη Μονή για να σκοτώσουν και τον Όσιο. Απέτυχαν όμως του σκοπού τους, γιατί αυτός είχε πληροφορηθεί τα σχέδιά τους και είχε αποχωρήσει έγκαιρα από το Μοναστήρι.
Έχοντας πόθο για ησυχαστική ζωή ο Όσιος αποσυρόταν συχνά σε ένα κοντινό σπήλαιο, την ύπαρξη του οποίου δεν γνώριζαν οι αλλόθρησκοι. Επιστρέφοντας κάποια ημέρα στη Μονή ένας τούρκος, ονόματι Αλής, είδε να τον συνοδεύει κάποια ωραία γυναίκα και έκανε πονηρές σκέψεις γι' αυτόν. Τον ακολούθησε και τον είδε να εισέρχεται στον Ναό μαζί με την γυναίκα. Μετά από λίγο εισήλθε και αυτός αλλά μέσα υπήρχε μόνο ο Όσιος προσευχόμενος. Άρχισε να τρέμει και τα μέλη του παράλυσαν. Κατάλαβε ότι η γυναίκα ήταν η Θεοτόκος και έπεσε στα πόδια του ζητώντας συγχώρηση για τον πονηρό λογισμό του. Ο Όσιος τον θεράπευσε και εκείνος από ευγνωμοσύνη αφιέρωσε στην εικόνα της Παναγίας το μέχρι σήμερα σωζόμενο χρυσό περιλαίμιο. Άλλοτε πάλι ο Όσιος βρισκόταν στη Λάρδο και θέλησε να επιστρέψει στη Μονή μέσα στη νύκτα. Το ποτάμι είχε πλημμυρίσει και η διάβαση ήταν αδύνατη. Αυτός όμως δεν επέστρεψε, έκανε το σημείο του Σταυρού πάνω στα νερά, πέρασε με θαυμαστό τρόπο χωρίς να βραχεί και συνέχισε το δρόμο του, ο οποίος φωτιζόταν από ένα ουράνιο φως που κινούνταν μπροστά του καθώς πεζοπορούσε, όπως μαρτύρησαν κάποιοι βοσκοί που έγιναν αυτόπτες του παραδόξου πράγματος.
Ο Θεός επέτρεψε ο Όσιος στα τέλη της επιγείου ζωής του να δοκιμαστεί και να επαληθευτεί στο πρόσωπό του το ψαλμικό «Κύριε ἐδοκίμασάς με, καὶ ἔγνως με». Ένας Τούρκος διέφθειρε και κατέστησε έγκυο μία Χριστιανή από τη Λάρδο, ονόματι Πελαγία, η οποία έπασχε από νοητική στέρηση. Όταν έγινε γνωστή η εγκυμοσύνη της, οι τούρκοι την ανάγκασαν να υποδείξει τον Όσιο ως πατέρα του κυοφορουμένου βρέφους. Τον κατήγγειλαν στον Μητροπολίτη Ρόδου, ο οποίος τον κάλεσε σε απολογία. Ο μακάριος Μελέτιος, που βρισκόταν ήδη σε προχωρημένη ηλικία, δεν μπόρεσε να αντέξει τις αιτιάσεις και εξέπνευσε μπροστά στα πόδια του Αρχιερέως. Η συκοφαντία όμως αποκαλύφθηκε όταν θέλησαν να ετοιμάσουν για την ταφή το σώμά του και ο Αρχιερεύς έδωσε εντολή να κηδευθεί το εξαϋλωμένο από τους αγώνες της εγκρατείας σκήνωμά του στον περίβολο του Μητροπολιτικού Ναού των Εισοδίων της Υπεραγίας Θεοτόκου. Όταν αργότερα ανοίχθηκε ο τάφος του βρέθηκαν ευωδιάζοντα τα λείψανά του εις μαρτύριον της αγιότητάς του. Σήμερα στην Ιερά Μονή της Υψενής φυλάσσεται η τιμία κάρα και μικρό μέρος των τιμίων λειψάνων του.
Ο Όσιος έλαβε από τον Θεό τη χάρη να ενεργεί θαύματα σε όσους με πίστη τον επικαλούνται και ζητούν την αντίληψη και προστασία του. Πολλές φορές έχει παρουσιαστεί σε ασθενείς δηλώνοντας το όνομά του και θεραπεύοντάς τους από ασθένειες. Συγκλονιστική είναι η μαρτυρία ευσεβούς Χριστιανού από την Αρχάγγελο ο οποίος τον συνάντησε καθ' οδόν έξω από το χωριό Πυλώνα, και τον μετέφερε με το αυτοκίνητό του μέχρι έξω από την Λάρδο, στη διασταύρωση του δρόμου που οδηγεί στο Μοναστήρι. Όταν ήλθε στη Μονή και προσκύνησε την Εικόνα του κατάλαβε ποιός ήταν ο ηλικιωμένος Κληρικός τον οποίο είχε συναντήσει και έφυγε διακηρύσσοντας παντού τη θαυμαστή εμφάνεια του Οσίου.
Στην αγιοκατάταξη του Οσίου Μελετίου προχώρησε η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, κατά την συνεδρίαση της 27ης Νοεμβρίου 2013 μ.Χ. Η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μνήμη του Οσίου στις 12 Φεβρουαρίου.
 
https://www.saint.gr

Παρασκευή 11 Φεβρουαρίου 2022

ΣΤΙΣ 11 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1935 ΠΕΘΑΙΝΕΙ Ο ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΗΣ ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΚΑΡΑΒΑΓΓΕΛΗΣ

 Στις 11 Φεβρουαρίου 1935
πεθαίνει ο πολεμιστής Ιεράρχης Γερμανός Καραβαγγέλης
 
Ο
 Γερμανός Καραβαγγέλης υπήρξε μία εμβληματική προσωπικότητα του Μακεδονικού αγώνα. Στις 11 Φεβρουαρίου 1935, σε ηλικία 69 ετών πεθαίνει από εγκεφαλικό επεισόδιο στην επαρχιακή πόλη Μπάντεν, της Βιέννης.
Γεννηθείς σε ένα χωριό της Λέσβου, τη Στύψη, τις 16 Ιουνίου 1866, μεγάλωσε στο Αδράμυτο της Μικράς Ασίας. Σπούδασε Θεολογία στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης με υποτροφία που του χορήγησε ο μητροπολίτης Εφέσου Αγαθάγγελος και φιλοσοφία στο πανεπιστήμιο της Λειψίας και της Βόννης όπου ανακηρύχθηκε διδάκτορας. Στη συνέχεια διορίστηκε καθηγητής στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης.
Το 1900, αφού είχε λάβει ήδη, τους δύο πρώτους βαθμούς της ιεροσύνης τοποθετείται μητροπολίτης Καστοριάς, από τον πατριάρχη Κωνσταντίνο Ε’. Η προσωπικότητα του Καραβαγγέλη αποτελούταν από τα χαρακτηριστικά του αυταρχικού, αγωνιστικού και μαχητικού. Στοιχεία χαρακτήρος που ήταν απαραίτητα την εποχή εκείνη, λόγο των δύσκολων περιστάσεων που διένυε ο Ελληνισμός της Μακεδονίας, καθώς δεν υπήρχε η πολυτέλεια για την δράση ανεξάρτητων κινήσεων και ατομικών πρωτοβουλιών.
Ο μητροπολίτης Γερμανός Καραβαγγέλης είχε αναλάβει τον συντονισμό της άμυνας και του εξοπλισμού των ντόπιων που βρίσκονταν σε καίρια σημεία της δυτικής Μακεδονίας. Παράλληλα ενημέρωνε τους διπλωματικούς εκπροσώπους και αναπλήρωνε κενά με έμψυχο δυναμικό, ύστερα από αλλεπάλληλες δολοφονίες Ελλήνων ιερέων από το βουλγαρικό κομιτάτο.
Ο Γερμανός Καραβαγγέλης κατέστη ο πρώτος και ο πιο επίμονος υπέρμαχος του αντιανταρτικού κινήματος σε συνεργασία με τον πρόξενο της Ελλάδας στο Μοναστήρι Ίωνα Δραγούμη και έπειτα το 1904 με τον Παύλο Μελά. Στην αρχή προσπάθησε με τα κηρύγματά του να συνετίσει τους πάντες, κηρύτοντας ότι ανήκουν μόνο στο Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης, ενώ ως εθνότητα που κατοικεί στη περιοχή είναι όλοι Έλληνες. Στις ομιλίες του εκείνες δεν δίστασε να συναντήσει τους ίδιους τους κομιτατζήδες, όπως και τον αρχικομιτατζή Βασίλ Τσακαλάρωφ.
Στα επόμενα όμως 7 χρόνια (1900 – 1907) όπου γενικεύτηκαν οι καταστροφές και οι σκοτωμοί, ως μητροπολίτης Καστοριάς ύψωσε το σύνθημα «Βούλγαρος να μη μείνει».
Έφιππος ο ίδιος και με το όπλο στον ώμο, από κοινού με τον αξιωματικό του ελληνικού στρατού Βάρδα, ο Καραβαγγέλης εμπνέει και δημιουργεί τις απαραίτητες προϋποθέσεις για την εκδίκηση των σφαγών, που συγκλόνισαν τότε τον κόσμο. Μεταξύ αυτών των αντιποίνων ήταν και η ιστορική σφαγή στη Ζαγορίτσανη.
Επίσης ίδρυσε ορφανοτροφείο στη Καστοριά προκειμένου να μπορούν να φιλοξενηθούν τα παιδιά των Ελλήνων ανταρτών και προκρίτων που είχαν χαθεί σε δολοφονικές επιθέσεις που εκτελούσε η βουλγαρική οργάνωση. Το ορφανοτροφείο αυτό έδινε υποτροφίες μέσω του Ελληνικού κομιτάτου στους αποφοίτους του για να εκπαιδευτούν στο λύκειο Δέλλιου.
Ο Καραβαγγέλης κατάρτιζε αντάρτικα σώματα αποσκοπώντας στη συγκρότηση ελληνικών αντιστασιακών πυρήνων. Χαρακτηριστικό αποτελεί η στρατολόγηση του καπετάν Βαγγέλη Στρεμπενιώτη, από τον μητροπολίτη Καστοριάς Γερμανό, στα τέλη του 1901.
Έχει καταγραφεί επίσης με λαμπρή δόξα στην ιστορία, η συνεργασία του με τον θρυλικό οπλαρχηγό Καπετάν Κώττα. Με λίγα λόγια ο Γερμανός Καραβαγγέλης είχε αποτελέσει πραγματικός θρύλος στην περιοχή της Καστοριάς.
Μετά τον Μακεδονικό αγώνα και ύστερα από διάφορες πιέσεις που ασκήθηκαν διετέλεσε μητροπολίτης Αμασείας Πόντου, ενώ αργότερα μετά τη Συνθήκη της Λωζάνης (1923) Έξαρχος Κεντρώας Ευρώπης (Αυστρία, Ουγγαρία, Ιταλία) του Οικουμενικού Πατριαρχείου με έδρα το Βουκουρέστι.
Πέθανε από εγκεφαλικό επεισόδιο στις 11 Φεβρουαρίου 1935 σε μια επαρχιακή, μόλις 30 χιλιόμετρα από την Βιέννη, πάμπτωχος διαμένοντας σε ένα ξενοδοχείο. Η σορός του Καραβαγγέλη ετάφη σε ένα λιτό μνήμα στη Βιέννη από τον Αρχιμανδρίτη Αγαθάγγελο Ξηρουχάκη.
 
https://www.dogma.gr

ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΕΣ ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΤΗΣ ΑΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ ΟΥΚΡΑΝΙΚΗΣ "ΚΑΚΟΚΕΦΑΛΙΑΣ"

 Αναμενόμενες παρενέργειες
της αθεράπευτης Ουκρανικής “κακοκεφαλίας”
 
Η εκκλησιολογική παρωδία μιας αντικανονικής Συνόδου σχισματικών, που εμφανίζεται να καταδικάζει ως σχισματικό τον δικό της “επίτιμο” Φιλάρετο…
 
Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr
“οὐκ ἐκάθισα μετὰ συνεδρίου ματαιότητος καὶ μετὰ παρανομούντων οὐ μὴ εἰσέλθω·ἐμίσησα ἐκκλησίαν πονηρευομένων καὶ μετὰ ἀσεβῶν οὐ μὴ καθίσω”
Ψαλμός 25ος, 4-5
 
Η είδηση 
Στις 2 Φεβρουαρίου 2022, η Σύνοδος της “Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας” (σημ. σύνταξης: υποστηρίζεται από το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως) κάλεσε σε Συνοδικό Δικαστήριο πρώην επισκόπους της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας (σημ. σύνταξης: δικούς της δηλαδή) για κατάφωρες παραβιάσεις της Κανονικής τάξης, οι οποίοι τώρα βρίσκονται στο περιβάλλον του επίτιμου πατριάρχη Φιλάρετου και συμμετείχαν σε παράνομες «χειροτονίες». Αυτό αναφέρεται σε απόφαση της Συνόδου, σύμφωνα με το Γραφείο Τύπου της Ουκρανικής Εκκλησίας.
 
Οι προεκτάσεις της απόφασης αυτής 
Γίνεται προφανές πως τα προβλήματα που δημιούργησε το Φανάρι – “έλυσε” στα λόγια το Ουκρανικό – πολλαπλασιάζονται. “Επίσκοποι”, που στήριξαν στην αρχή τον εκλεκτό του Πατριάρχη Βαρθολομαίου, σύντομα άλλαξαν στάση και συντάχθηκαν με την “μη-Κανονική πρωτοβουλία του επίτιμου πατριάρχη Φιλάρετου για την ανασύσταση του καταργημένου «Πατριαρχείου Κιέβου»”.
 
Η καταλλαγή και η ενότητα που συνηθίζει να επικαλείται ο Οικουμενικός Πατριάρχης για να δικαιολογήσει τα καμώματά του, το μόνο που προκαλούν είναι ο λεγόμενος “αχταρμάς”, όπως μας έλεγε ο μακαριστός ομολογητής γέροντάς μας π. Νικόλαος Μανώλης.
Το συνέδριο της ματαιότητος και των παρανομούντων συνέχισε και ένα βήμα ακόμη:
“Επίσης ζητείται από την Εκκλησία της Ελλάδος να αναθεματίσει τον πρόσφατα διορισμένο Έξαρχο του Πατριαρχείου Κιέβου στην Ελλάδα”. 
 
Με κάθε επισημότητα αποκαλύπτεται το μέγεθος της εκκλησιολογικής αγραμματοσύνης του επικίνδυνου μορφώματος που μεταφυτεύφθηκε από το Φαναριώτικο θερμοκήπιο, με τη βοήθεια των νέων δυτικών σταυροφόρων, στην μαρτυρική Μικρά Ρωσία. Ζητάει από την Εκκλησία της Ελλάδος να αναθεματίσει άγνωστους γι΄αυτήν και ήδη αναθεματισμένους παλαιοημερολογίτες.
 
Η διάγνωση είναι εύκολη, μα όχι και η θεραπεία της 
Ο Βαρθολομαίος εφάρμοσε στην Ουκρανία το νέο εκκλησιολογικό αιρετικό του δόγμα, περί απόλυτου πρωτείου του Οικουμενικού Θρόνου, και ο Επιφάνιος υπήρξε ο πρώτος που κατά παράβαση όλων των ιερών κανόνων επωφελήθηκε από την εφαρμογή της αιρετικής εκκλησιολογίας. 
Στην 30κονταετή πορεία συνδιαλλαγής και αποδοχής της αίρεσης σε κάθε της μορφή, η εγκαθίδρυση και υποστήριξη της εκκοσμικευμένης μοντέρνας “Εκκλησίας”, αντί της παραδεδομένης Εκκλησίας των Πατέρων μας και η αλλοίωση της εκκλησιολογίας μας επέφερε και το ουκρανικό σχίσμα μέσα στην Ορθοδοξία. Σχίσμα βαθύ και δυσεπίλυτο, που μόνο ένας όντως άγιος διάδοχός του θα μπορέσει να διορθώσει.
Πρίν από την “Ιστορική επίσκεψη” φιάσκο του Πατριάρχη Βαρθολομαίου στην Ουκρανία, στην επέτειο ανεξαρτησίας της χώρας, ο υπεύθυνος του γραφείου τύπου του Οικουμενικού Πατριαρχείου δήλωνε: “Ο αγώνας για ενότητα, λοιπόν, βρίσκεται στο επίκεντρο των προσπαθειών, κατά τα τελευταία τριάντα χρόνια, τόσο του Ουκρανικού λαού, ο οποίος προσβλέπει σε μία καλύτερη ζωή, όσο και του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου, ο οποίος αγωνίζεται για μία ενωμένη και ισχυρή Ορθοδοξία, με σεβασμό στους ιερούς Κανόνες και στην ευλογημένη πράξη και παράδοση της Εκκλησίας μας”.
Γίνεται προφανές πως εκ του Φαναρίου δεν υπάρχει καμμία απολύτως διάθεση αναγνώρισης του λάθους και διόρθωσης της ανωμαλίας που προκλήθηκε. Όταν επικοινωνιακά επικαλούνται τους κανόνες, τους οποίους προηγουμένως έχουν ποδοπατήσει οι ίδιοι, θα πέφτουν διαρκώς σε μία επαναλαμβανόμενη δίνη εσωτερικών προβλημάτων, τα οποία επιλύονται μόνο με την εφαρμογή των κανόνων που καταδικάζουν πρωτίστως τους ίδιους.

ΓΕΡΩΝ ΘΑΔΔΑΙΟΣ ΤΗΣ ΒΙΤΟΒΝΙΤΣΑ: ΟΠΟΙΟΣ ΝΙΚΑΕΙ ΤΑ ΠΑΘΗ ΝΙΚΑΕΙ ΚΑΙ ΤΗ ΛΥΠΗ!

 Όποιος νικάει τα πάθη νικάει τη λύπη
(Γέροντος Θαδδαίου της Βιτόβνιτσα)
 
Πώς θα καταλάβουμε αν ζούμε σύμφωνα με το θέλημα του Θεού ή όχι; Να ορίστε πώς. Αν στενοχωριέσαι για οτιδήποτε, αυτό σημαίνει πως δεν άφησες τον εαυτό σου ολόκληρο στο θέλημα του Θεού, παρόλο που εξωτερικά φαίνεται ότι το έκανες. Όποιος ζει σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, αυτός δεν στεναχωριέται για τίποτε! Όταν ο τέτοιου είδους άνθρωπος έχει κάποια ανάγκη, παρακαλάει τον Θεό. αν δεν πάρει αυτό που ζητάει, μένει ήσυχος, πράος σαν να το πήρε. Η ψυχή που αφέθηκε στο θέλημα του Θεού τίποτε δεν φοβάται. Δεν φοβάται ούτε τις απειλές, ούτε τους ληστές και για όλα όσα του συμβαίνουν λέει:
Έτσι ήταν το θέλημα του Θεού. Ακόμη και για την αρρώστια ο ήσυχος άνθρωπος σκέφτεται πως και αυτή η αρρώστια θα με βοηθήσει σε κάτι, μου είναι χρήσιμη για κάτι, αλλιώς δεν θα μου την έστελνε ο Θεός. Έτσι φυλάγουμε την ηρεμία, την γαλήνη και στην ψυχή και στο σώμα μας.
 
Ο Κύριος κάλεσε τον καθένα από μας στην ύπαρξη με ένα συγκεκριμένο στόχο και σχέδιο. Και το παραμικρό χορταράκι αυτού του πλανήτη έχει ένα είδος αποστολής εδώ στη γη. Και πόσο αληθεύει αυτό για τα ανθρώπινα όντα! Ωστόσο, εμείς διαταράσσουμε ενίοτε και εμποδίζουμε το σχέδιο του Θεού. Έχουμε την ελευθερία είτε να αποδεχτούμε το θέλημά του είτε να το απορρίψουμε. Ο Θεός που είναι αγάπη, δεν θέλει να άρει αυτή την ελευθερία από μας. Μας δόθηκε απόλυτη ελευθερία, αλλά εμείς, πάνω στην τρέλα μας, ποθούμε συχνά άχρηστα πράγματα.
 
Δεν μπορούμε να επιτύχουμε τη σωτηρία με κανέναν τρόπο πέρα από τη μεταμόρφωση του νου μας, τη μεταμόρφωσή του σε κάτι διαφορετικό από αυτό που ήταν. Ο νους μας θεώνεται από μια ιδιάζουσα ενέργεια της χάριτος του Θεού. Γίνεται απαθής και άγιος. Ένας θεωμένος νους ζει ακατάπαυστα με τη μνήμη του Θεού. Γνωρίζοντας ότι ο Θεός είναι μέσα μας κι εμείς εν Αυτώ, ο θεωμένος νους είναι ολότελα οικείος με τον Θεό. Ο Θεός είναι παντού κι εμείς είμαστε σαν ψάρια μέσα στο νερό όταν είμαστε εν Θεώ. Τη στιγμή που οι λογισμοί μας Τον εγκαταλείπουν, αφανιζόμαστε πνευματικά.
Πρέπει κανείς να κηρύττει όχι από το ορθολογιστικό του μυαλό, αλλά μέσα από την καρδιά του. Μόνο ότι προέρχεται από την καρδιά μπορεί να αγγίξει μια άλλη καρδιά.
Πρέπει να υποφέρουμε αρκετά στην καρδιά μας ώστε να μάθουμε τη ταπεινοφροσύνη. Ο Κύριος στέκει διαρκώς στο πλάι μας, επιτρέποντας να νιώσουμε πόνο αριστερά στο στήθος μας, έτσι ώστε να φύγει από μέσα μας όλη η δυσωδία. Κι εμείς αυτό που λέμε συνέχεια είναι, «Εκείνο και το άλλο μου είπε… Με προσέβαλε όσο δεν παίρνει… Ε, αυτό είναι ασυγχώρητο!».
Πώς είναι δυνατόν να μη συγχωρούμε, τη στιγμή που είμαστε ίδιοι με τους άλλους; Πόσες και πόσες φορές δεν έχουμε κι εμείς προσβάλλει τους πλησίον μας; Πρέπει λοιπόν να μάθουμε να διατηρούμε τη γαλήνη μας. Δεν μπορείς να μάθεις την ταπείνωση, αν δεν έχεις φτάσει να υποφέρεις πολλά στην καρδιά σου.
Οι Άγιοι Πατέρες λένε ότι αν δεν ταπεινώσουμε τον εαυτό μας, ο Κύριος δεν θα σταματήσει να μας ταπεινώνει. Θα χρησιμοποιήσει κάποιον προκειμένου να μας ταπεινώσει. Κάποιος θα προκαλέσει την οργή μας και θα το κάνει μέχρι να μάθουμε να παραμένουμε ήρεμοι και γαλήνιοι κάθε φορά που προκαλούμαστε.
 
Νομίζουμε ότι ξέρουμε πολλά, αλλά όσα ξέρουμε είναι πολύ λίγα. Ακόμα κι εκείνοι που αγωνίζονται σε όλη τους τη ζωή να κάνουν την ανθρωπότητα να προοδεύσει – εμβριθείς επιστήμονες και ιδιαίτερα καλλιεργημένοι άνθρωποι – συνειδητοποιούν εν τέλει ότι η γνώση τους δεν είναι τίποτα άλλο πέρα από ένας κόκκος άμμου πλάι στη θάλασσα. Όλα μας τα επιτεύγματα είναι ανεπαρκή.
Η ταπείνωση είναι θεϊκή περιουσία· είναι η τελειότητα της χριστιανικής ζωής. Αποκτάται μέσα από την υπακοή. Όποιος δεν είναι υπάκουος δεν μπορεί να αποκτήσει την ταπείνωση. Υπάρχουν πολύ λίγοι σήμερα στον κόσμο, που έχουν υπακοή. Η ταπείνωσή μας είναι ανάλογη της υπακοής μας.
Η φυσική, η εξωτερική ταπείνωση αποκτιέται πιο εύκολα από την εσωτερική, την ταπείνωση του νου. Αυτή η τελευταία είναι ένα ιδιαίτερο δώρημα. Ο άγιος πατήρ μας Συμεών λέει ότι τον άνθρωπο που έχει αποκτήσει την ταπείνωση του νου, δεν μπορεί να τον βλάψει τίποτα στον κόσμο. Ένας τέτοιος άνθρωπος, οτιδήποτε κι αν συμβαίνει, είναι πάντοτε ειρηνευμένος. Αυτό είναι πραγματικά μια θεϊκή περιουσία.
 
(Από το βιβλίο ''Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα, Πνευματικές συζητήσεις'' Ορθόδοξος Κυψέλη)

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΟΡΦΟΥ ΝΕΟΦΥΤΟΣ:" ΠΟΣΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΝΑ ΕΧΟΜΕ ΚΑΛΗ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟ ΜΑΣ ΜΙΧΑΗΛ".

Μου έκαμε εντύπωση η απάντησή της... Την ερώτησα πολλές φορές... «Μανά, φοάσαι τον θάνατο;» - «Οι, γιε μου... Έμαθα που τον άντρα μου, να αγαπώ τον Αρκάτζιελο! Ήταν ο πιο καλός μας γείτονας!» Δεν μου είπε θα πάω να βρω τον άντρα μου, τον γιο μου, τον γαμπρό μου, τη μάνα μου. Ήταν όλοι καλοί άνθρωποι αυτοί. Η έγνοια της ήταν η σχέση της με τον Αρχάγγελο! Άρα, είναι πάρα πολύ σημαντικό αυτή την σοφία των πρωτινών ανθρώπων της Κύπρου που ενήστευαν για να πουν ένα λόγο, όχι εμείς που έχουμε πρόχειρους τους λόγους και τα κηρύγματα… και εμείς οι ρασοφόροι... Αυτοί για να μιλήσουν έπρεπε να κοιτάξουν μέσα στην καρδιά τους! Αυτό που λέει ένα Δοξαστικό... «Αξίωσε ημάς» λέει «να σε ανυμνούμε ειλικρινώς!» 

- Πανιερώτατος Μητροπολίτης μας Μόρφου κ. Νεόφυτος

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΖΕΡΒΑΚΟΣ: "ΠΕΡΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΑΝΑΤΡΟΦΗΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ".

Ακούω πολλές φορές να λένε "Τα παιδιά μας είναι κακά, δεν μας ακούν, είναι άτακτα, βρίζουν" κλπ. Πώς θέλετε, αγαπητοί μου, να γίνουν τα παιδιά σας καλά, όταν εσείς τις Κυριακές και τις γιορτές δεν πηγαίνετε στην Εκκλησία, αλλά πηγαίνετε στα καφενεία, στα οινοπωλεία, στους κινηματογράφους, στα θέατρα και στα γήπεδα, και συζητάτε άκαιρες συζητήσεις και κατηγορείτε και κατακρίνετε τον έναν και τον άλλον, και παίζετε χαρτιά και μεθάτε;

Πώς είναι δυνατόν τα παιδιά σας να γίνουν καλοί άνθρωποι, όταν εσείς οι ίδιοι, πολλές φορές μπροστά στα παιδιά σας θυμώνετε και βρίζετε τα θεία; Όταν αρπάζετε τα ξένα και αδικείτε τους άλλους; Όταν κλέβετε και λέτε ψέματα όταν συκοφαντείτε και επιορκείτε; Όταν έχετε όλο σας το νου και την προσπάθεια στα υλικά πράγματα, ενώ για την ψυχή σας καθόλου δεν φροντίζετε ούτε ένα εξομολογείστε, ούτε να μεταλαμβάνετε, ούτε να προσεύχεστε, ούτε να μελετάτε βιβλία ηθικά και θρησκευτικά;

Εκτός από το καλό παράδειγμα, έχουν καθήκον οι γονείς να εκπαιδεύουν τα παιδιά τους από την βρεφική τους ακόμη ηλικία. Να τα διδάσκουν τον φόβο του Θεού, να κόβουν τις κακές ορμές τους και τα ελαττώματα, όπου παρουσιάζονται να μην τα κολακεύουν και να μην τα κάνουν τα κακά θελήματα και τις ορέξεις τους.

Σε όποιες πράξεις συνηθίζει κανείς από την παιδική του ηλικία, σε αυτές ευχαριστείτε και όταν γεράσει, είτε καλές είναι είτε κακές. Το ίδιο συμβαίνει και με τις αρετές. Συνήθισε κανείς από μικρός στην Εκκλησία; και όταν γεράσει θα πηγαίνει με ευχαρίστηση. Συνήθισε να προσεύχεται από μικρός, να εξομολογείται, να κοινωνεί, να είναι ελεήμων; στα ίδια αυτά θα ευχαριστείται και όταν ενηλικιωθεί και γεράσει. Μάλιστα η κακία, όταν από μικρός την συνηθίσει κανείς, διπλασιάζεται.

Όταν λοιπόν θέλετε τα παιδιά σας να γίνουν καλοί άνθρωποι, και να ευφρανθείτε με την πρόοδο τους, να τα συνηθίζετε από μικρά στην ευσέβεια. Εάν όμως φροντίζετε μόνο πώς να αφήσετε πλούτη και κληρονομιά στα παιδιά σας, και δεν φροντίζετε για την ανατροφή τους, τότε και σεις είστε δυστυχισμένοι και τα παιδιά σας μια μέρα θα γίνουν δυστυχισμένα και επιβλαβή και στον εαυτό τους και στην κοινωνία.

Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος

Πέμπτη 10 Φεβρουαρίου 2022

ΓΕΡΩΝ ΕΥΣΕΒΙΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΑΚΗΣ: Η ΑΓΑΠΗ ΕΚΔΗΛΩΝΕΤΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΣΤΗΝ ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ!

Η αγάπη εκδηλώνεται περισσότερο στην πτώση του άλλου.
Καλείσαι να γίνεσαι συμπαθής στις πτώσεις των άλλων.
Αν βλέπουμε κάτι άσχημο στον αδελφό μας, στο συνάνθρωπό μας να μη μιλάμε καθόλου… να προσευχόμαστε.
Η μεγαλύτερη μορφή αγάπης είναι να προσεύχεσαι για κάποιον που δεν το ξέρει…

Γέρων Ευσέβιος Γιαννακάκης 

ΓΕΡΩΝ ΕΥΜΕΝΙΟΣ ΣΑΡΙΔΑΚΗΣ: ΝΑ ΛΕΣ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΣΟΥ, ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ ΕΓΩ ΘΕΛΩ Ν' ΑΛΛΑΞΩ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΩ ΓΙΑΤΙ ΣΕ ΘΕΛΩ ΛΙΓΟ!

Π. Ευμένιος Σαριδάκης: Να λες γιέ μου στην προσευχή σου: "Χριστέ μου, εγώ θέλω ν’ αλλάξω αλλά δεν αλλάζω γιατί σε θέλω λίγο. Βοήθα με να σε θέλω πιο πολύ Χριστέ μου".

ΑΓΙΕ ΧΑΡΑΛΑΜΠΕ ΠΡΕΣΒΕΥΕ ΥΠΕΡ ΗΜΩΝ!

Άγιος Χαράλαμπος ο Ιερομάρτυρας 

Ο Άγιος Χαράλαμπος ήταν ιερεύς στη Μαγνησία της Μικράς Ασίας και έζησε επί αυτοκρατορίας του Σεπτιμίου Σεβήρου (193 - 211 μ.Χ.). Όταν το έτος 198 μ.Χ. ο Σεβήρος εξαπέλυσε απηνή διωγμό κατά των Χριστιανών, ο έπαρχος της Μαγνησίας Λουκιανός, συνέλαβε τον Άγιο και του ζήτησε να αρνηθεί την πίστη του. Όμως ο Άγιος όχι μόνο δεν το έκανε αυτό, αλλά αντίθετα ομολόγησε στον έπαρχο την προσήλωσή του στον Χριστό και δήλωσε με παρρησία ότι σε οποιοδήποτε βασανιστήριο και να υποβληθεί δεν πρόκειται να αρνηθεί την πίστη της Εκκλησίας. Τότε η σκοτισμένη και σαρκική ψυχή του Λουκιανού επέτεινε την οργή της και διέταξε να αρχίσουν τα φρικώδη βασανιστήρια στο γέροντα ιερέα. Πρώτα τον γύμνωσαν και ο ίδιος ο Λουκιανός, παίρνοντας το ξίφος του προσπάθησε να πληγώσει το σώμα του Αγίου. Όμως αποκόπηκαν τα χέρια του και έμειναν κρεμασμένα στο σώμα του Ιερομάρτυρα και μόνο ύστερα από προσευχή του Αγίου συγκολλήθηκαν αυτά πάλι στο σώμα και ο ηγεμόνας κατέστη υγιής. Βλέποντας αυτό το θαύμα του Αγίου πολλοί από τους δημίους πίστεψαν στον αληθινό Θεό.

Με το ζόφο στο νου και με τη θηριωδία στην καρδιά, ο έπαρχος έδωσε εντολή να διαπομπεύσουν τον Άγιο και να τον σύρουν διά μέσου της πόλεως με χαλινάρι. Τέλος, διέταξε τον αποκεφαλισμό του Αγίου, ο οποίος με το μαρτύριό του έλαβε το αμαράντινο στέφανο της δόξας σε ηλικία 113 ετών.

Περί των Λειψάνων του Αγίου Χαραλάμπους δεν υπάρχουν συγκεκριμένες μαρτυρίες. Η μοναχή Θεοτέκνη Αγιοστεφανίτισσα στο Συναξάρι του Αγίου Χαραλάμπους (1995 μ.Χ.), καταχωρεί πληροφορίες σχετικά με την τιμία Κάρα του Αγίου, η οποία φυλάσσεται στη Μονή Αγίου Στεφάνου Μετεώρων. Σύμφωνα με τις πληροφορίες αυτές, η Κάρα του Αγίου δωρήθηκε στη Μονή από τον Ηγεμόνα της Βλαχίας Βλαδισλάβο, το 1412 – 1413 μ.Χ., μαζί με δύο κτήματα στο Μετόχι Μπουτόϊ. Για την εποχή και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες βρέθηκε το πολύτιμο αυτό κειμήλιο στη Βλαχία, δεν σώθηκαν πληροφορίες. Επίσης, τμήματα της τιμίας κάρας του Αγίου Χαραλάμπους φυλάσσονται και στον ομώνυμο προσκυνηματικό ναό της κωμοπόλεως Θεσπιών της Βοιωτίας. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου στις 10 Φεβρουαρίου.
 

http://www.saint.gr 

Τετάρτη 9 Φεβρουαρίου 2022

ΑΓΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ Ο ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΗΣ: "ΜΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΜΕ ΑΓΚΑΛΙΑ, ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΑΠΛΩΜΕΝΑ ΣΤΗΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ".

Μας περιμένει ο Θεός με αγκαλιά, τα χέρια του απλωμένα, στην εξομολόγηση. Τα δάκρυα θα μας πουν αν όντως εξομολογούμαστε σωστά.

Καταθέτω εμπειρία. Άρρωστη κυρία καρκινοπαθούσα, η οποία ήταν με το ρόγχο, δεν παρέδιδε ψυχή. Πήγα να την επισκεφτώ στο νοσοκομείο. Εκεί τη γνώρισα, στο νοσοκομείο. Τρέχω πάνω στο γέροντα (Πορφύριο), και λέω στενοχωρημένοι οι συγγενείς της δεν παραδιδει ψυχή,.

Ο γιατρός μου είπε: «Άντε βρε κυρία Σιδέρη, φέρτε κανά παπά, δεν παραδίδει ψυχή η κυρία. Δεν έχουμε τίποτε άλλο εμείς να της δώσουμε». Πήγα στο γέροντα. Καθοδόν του τα 'λεγα. «Γέροντα, δεν ξέρω τίποτε. Τη λυπήθηκα. Δεν παραδίδει ψυχή μου είπαν οι δικοί της, ο γιατρός της». Και φτάνω πάνω, ο γέροντας ήξερε, 'έφτασα.

Μπήκα μέσα, «έλα κόρη μου. Είδες; Πώς λαμβάνει υπόψη ο Θεός την προσευχή ημών των ανθρώπων; Η προσευχή είναι πολύ ισχυρό όπλο. Όταν προσευχόμαστε γι' αυτούς που δεν τον έχουν γνωρίσει, όταν προσευχόμαστε γι' αυτούς που δεν έχουν εξομολογηθεί έρχεται η στιγμή που ο ίδιος ο Κύριος αποκαλύπτεται μέσα στην ψυχή τους και τους σώζει, γιατί βλέπει ότι ήταν καλοπροαίρετος άνθρωπος, αλλά δεν είχε δώσει τη δέουσα σημασία στα καθήκοντα της τα χριστιανικά». Έκλαψε πάρα πολύ. Τόσο πολύ έκλαψε, που προσωπικώς φοβήθηκα μη μου πάθει κάτι. Και μου είπε «μη φοβηθείς, παιδί μου, τι θα δεις». Πράγματι, δεν ξέρω τι έγινε.

Ο γέροντας, κοιμήθηκε; Λιποθύμησε; Έφυγε από το σώμα του; Δεν ξέρω. Άργησε πολύ. Όταν συνήλθε μου είπε: «Έλα! Ο Θεός θα της γιατρέψει τον καθολικό καρκίνο και θα της δώσει περίοδο χάριτος να τον γνωρίσει».

Κι έτσι έγινε αδελφοί μου. Η γυναίκα αυτή, η ετοιμοθάνατη, η καρκινοπαθούσα γυναίκα πήρε περίοδο χάριτος για εφτά ολόκληρα χρόνια. Μεγάλωσε τα παιδιά της, αλλά πρωτίστως γνώρισε Θεό. Γνώρισε εξομολόγηση, τα μυστήρια της εκκλησίας, γνώρισε την αγάπη του, γνώρισε αυτή την ωκεάνια αγάπη του Θεού Πατρός, που πραγματικά της έδωσε τη χαρά να μετανοήσει, να εξομολογηθεί, να πλουτίσει μέσα στην ταπείνωση, γιατί όπως ομολογούσε η ίδια «είχα τη μύτη μου ψηλά, τόσο ψηλά που δεν μπορούσα να δω τον αδελφό μου». Και πραγματικά αυτή η γυναίκα πέταξε στον ουρανό την ώρα την καλή, όταν η ψυχή της ήταν λευκή.

Μας περιμένει ο Θεός με αγκαλιά, τα χέρια του απλωμένα, στην εξομολόγηση. Μια εξομολόγηση, μετά δακρύων. Τα δάκρυα θα μας πουν αν όντως εξομολογούμαστε σωστά. Τη Θεία Κοινωνία που θα λάβουμε κατόπιν εντολής του πνευματικού μας μετά δακρύων θα τη δεχτούμε. Έλεγε ο Γέροντας, «να παρακαλάτε να σας δώσει δάκρυα ο Θεός». Δάκρυα όντως μετανοίας όχι συναισθήματος.

Η περίοδος που βιώνουμε μας προσφέρεται με τα αναγνώσματά της που πραγματικά εκεί βρίσκουμε το θησαυρό της όντως μετάνοιας. Σας το εύχομαι μέσα από τη καρδιά μου, αδελφοί μου, «καλή μετάνοια, καλή απολογία!». Και μετά φόβου Θεού, πίστεως να προσερχόμαστε στο μυστήριο της ζωής.

Σας ευχαριστώ.

Απόσπασμα ομιλίας κυρίας Αθηνάς Σιδέρη,
πνευματικού τέκνου του Αγίου Πορφυρίου, κοινωνικής λειτουργού στην Ημερίδα που συνδιοργανώθηκε στις 13-3-2017 από τον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου – Πολιούχου Θεσσαλονίκης και πτυχιούχους της Θεολογικής Σχολής και άλλων Σχολών του Α.Π.Θ. υπό την αιγίδα του Παναγιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ.κ. Ανθίμου, με θέμα: «Το μεγαλείο της μετάνοιας στη ζωή του ανθρώπου».

Από το Blogger . giorgosthalassis