ΑΓΙΟΣ ΑΡΙΣΤΙΩΝ Ο ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΑΣ

Άγιος Αριστίων ο Ιερομάρτυρας, Επίσκοπος Αλεξανδρείας

Ο Άγιος Αριστίων γεννήθηκε στις αρχές του 2ου αιώνα μ.Χ. στην επαρχία της Συρίας Απάμεια και έγινε Χριστιανός από τον Άγιο Αντώνιο σε ηλικία μόλις 10 ετών.
Λόγω του ενάρετου βίου του, εκλέχτηκε από τον λαό, δεύτερος επίσκοπος της Αλεξάνδρειας της μικρής που βρισκόταν στην Κιλικία της Μικράς Ασίας (κοντά στην πόλη Ισσόν). Ως ποιμενάρχης, ο Αριστίων, ποίμανε θεάρεστα το ποίμνιο του και δίδασκε με παρρησία το Λόγο του Χριστού με αποτέλεσμά να γίνουν Χριστιανοί πολλοί ειδωλολάτρες. 
Αυτό όμως δεν άρεσε στον Ρωμαίο έπαρχο που διέταξε να τον συλλάβουν και να τον ρίξουν στην πυρρά. Μέσα στο καμίνι, ο Αριστίων, υμνώντας και δοξάζοντας τον Χριστό έλαβε το στεφάνι του μαρτυρίου. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου στις 3 Σεπτεμβρίου. 

https://www.saint.gr

ΓΕΡΩΝ ΤΥΧΩΝ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ: ΠΑΝΤΟΤΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΕΥΧΗ, ΠΡΙΝ ΑΡΧΙΣΕΙΣ ΚΑΘΕ ΕΡΓΑΣΙΑ!

Γέρων Τύχων ο Αγιορείτης: Πάντοτε να κάνεις ευχή πριν αρχίσεις κάθε εργασία. Να λες «Θεέ μου, δώσε μου δύναμη και φώτιση» και κατόπιν να αρχίσεις την δουλειά σου. Και στο τέλος «δόξα τον Θεό»! 

ΑΓΙΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ ΜΠΡΙΑΝΤΣΙΑΝΙΝΩΦ: ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ!

Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ: Μέσα στην θλίψη σου, άρχισε να ξεχύνεις από τα βάθη της ψυχής σου, άρχισε να επαναλαμβάνεις, χωρίς να σκέφτεσαι τίποτε, τα λόγια: Δόξα τω Θεώ! Θα δεις σημεία... Θα δεις θαύματα! Τα λόγια τούτα, θα φέρουν στην καρδιά σου παρηγοριά, διώχνοντας την λύπη. Θα κατορθώσουν δηλ. ό,τι δεν κατόρθωσαν η λογική των λογικών και η σοφία των σοφών της γης. Αυτή η λογική και αυτή η σοφία θα ντροπιαστούν. Και εσύ λυτρωμένος, γιατρεμένος, γεμάτος πίστη, πίστη ζωντανή και χειροπιαστή θα αναφωνείς: "Δόξα τω Θεώ!". 

ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΦΑΝΗΣ Ο ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΣ: Η ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΤΑΜΑΤΑΕΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΑΡΧΙΖΕΙ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ!

Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος: Η παντοδυναμία του Θεού σταματάει εκεί όπου αρχίζει η ελευθερία του ανθρώπου. Όχι πως αύτη καθεαυτή η θεία παντοδυναμία έχει όρια, όχι βέβαια! Αλλά δεν θέλει να παραβιάσει το ανθρώπινο αυτεξούσιο, γιατί το σέβεται. 

ΓΕΡΩΝ ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΣ ΣΙΜΩΝΟΠΕΤΡΙΤΗΣ: "Η ΑΓΝΟΙΑ, ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ Η ΑΓΝΟΙΑ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΩΣ ΕΠΙ ΤΟ ΠΛΕΙΣΤΟΝ ΕΙΝΑΙ ΕΘΕΛΟΥΣΙΟΣ".

 "Εάν του γνωστοποιήσεις στην αλήθεια, θα εκστρατεύσει εναντίον σου για να σε εκδικηθεί. Αυτό είναι πολύ βαθειά πείρα.."

Επιπλέον, για να μην μπλέξεις και γίνει σκλάβος των ανθρώπων, μη θέλεις να λες τη γνώση σου σε εκείνον που δεν γνωρίζει, ακόμη και αν σε ρωτά! 

Μόνο αν σε πιέσει, να την πεις. 

Όλοι οι άνθρωποι ζουν μέσα στην άγνοια. Όταν λοιπόν θελήσεις εσύ να πεις στον άλλον τη γνώμη σου ή την γνώση σου, θα γίνει θηριάλωτος. 

Η άγνοια, και μάλιστα η άγνοια του νόμου του Θεού, ως επί το πλείστον είναι εθελούσιος. Ουδείς λόγω άγνοιας απαλλάσσεται από τις κυρώσεις του νόμου. 

Όποιος λέγει ότι δεν γνωρίζει, -προσποιείται δηλαδή ότι δεν γνωρίζει-, δεν θέλει να γνωρίσει! 

Μή λές λοιπόν την γνώση σου, διότι έρχεται σε σύγκρουση με τα βαθύτατα της ψυχής του άλλου, που τον κάνουν να αγνοεί. 

Εάν του γνωστοποιήσεις στην αλήθεια, θα εκστρατεύσει εναντίον σου για να σε εκδικηθεί. Αυτό είναι πολύ βαθειά πείρα. 

Το βλέπουμε κάθε μέρα μέσα στη ζωή.

Γέροντος Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτη 

(Ερμηνεία στον Αββά Ησαΐα)

(Φωτογραφία ο Γέροντας Αιμιλιανός με τον Άγιο Εφραίμ Κατουνακιώτη)

ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ: "ΟΠΩΣ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΦΕΡΕΤΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΣΕ ΕΜΑΣ, ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΡΟΠΟ ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΝΑ ΣΥΜΠΕΡΙΦΕΡΟΜΑΣΤΕ ΣΤΟΥΣ ΑΔΕΡΦΟΥΣ ΜΑΣ".

 Ο Θεός επιθυμεί και αγαπά να έχουμε ο ένας προς τον άλλο σπλάγχνα οικτίρμων και ελέους, αφού τίποτα πέρα από την ευσπλαγχνία δεν κάνει τον άνθρωπο περισσότερο όμοιο με το Θεό. Όπως θέλουμε να φέρεται ο Θεός σε εμάς, κατά τον ίδιο τρόπο πρέπει και εμείς να συμπεριφερόμαστε στους αδελφούς μας. 

Ας μη λέει κανείς ότι «ο τάδε έσφαλε πολύ απέναντι μου και δεν μπορώ να τον συγχωρήσω». Ας στοχαστούμε πόσο φταίμε απέναντι στο Θεό κάθε ημέρα, κάθε ώρα και κάθε στιγμή και πως τα αμαρτήματα μας, που μας τα συγχωρεί, είναι περισσότερα και ασυγκρίτως μεγαλύτερα από εκείνα των αδελφών μας.

~Όσιος Νικόδημος Αγιορείτης

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΟΥΡΟΖ ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΜΠΛΟΥΜ: "ΠΩΣ ΘΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗ ΝΕΑ ΧΡΟΝΙΑ;"

 Βγαίνουμε από μία χρονιά, όπου όλοι μας έχουμε αντιληφθεί το σκοτάδι όπου είναι ακόμα διαδεδομένη η βία και η σκληρότητα.

Πως θα συναντήσουμε τη νέα χρονιά;

Θα ήταν αφελές και πολύ αντιχριστιανικό, να ζητήσουμε από τον Θεό να μας προστατέψει, να κάνει τη γη έναν παράδεισο ειρήνης, ενώ γύρω μας δεν υπάρχει ειρήνη.

Υπάρχει διαμάχη, ένταση, αποθάρρυνση, φόβοι, βία, φονικό. Δεν μπορούμε να ζητάμε για μας ειρήνη, όταν αυτή η ειρήνη δεν μπορεί να απλωθεί πέρα από την Εκκλησία, όταν δεν έρχεται σαν ακτίνες φωτός να διαλύσουν το σκοτάδι.

…«Ευλογημένη η Βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος» ας είναι ευλογημένη η βασιλεία του Θεού.

Τούτα τα λόγια προφέρονται σπάνια: στην αρχή της λειτουργίας, σαν ευχή για τον νέο χρόνο και σε στιγμές όπου ενώνεται χρόνος και αιωνιότητα, όταν με τα μάτια της πίστης μπορούμε να δούμε την αιωνιότητα συνυφασμένη με τον χρόνο.

Ο χριστιανός είναι ο μόνος που πρέπει να είναι ικανός να βλέπει την ιστορία, όπως την βλέπει ο Θεός, σαν ένα μυστήριο της σωτηρίας, αλλά επίσης σαν μια τραγωδία της ανθρώπινης αμαρτίας και πτώσης. Και σε σχέση με αυτά τα τελευταία, πρέπει να πάρουμε θέση.

Ο Χριστός λέει στο Ευαγγέλιο: «Όταν ακούσετε ότι γίνονται πόλεμοι ή φήμες που μιλούν για πολέμους, μην πανικοβληθήτε»· σηκώστε ψηλά τα κεφάλια, δεν υπάρχει χώρος στην καρδιά και την ζωή του Χριστιανού για διστακτικότητα, δειλία και φόβο, που είναι όλα γεννήματα του εγωισμού, της μέριμνας για τον εαυτό μας, ακόμα και αν αυτή η μέριμνα αγγίζει αυτούς που αγαπάμε.

Ο Θεός είναι Θεός της ιστορίας, αλλά πρέπει να γίνουμε συνεργάτες Του και μας στέλνει σ’ αυτόν τον κόσμο που είναι δικός Του για να μεταβάλλει την παράφωνη Πολιτεία των ανθρώπων σε αρμονία που θα ονομάζεται Πολιτεία του Θεού.

Και πρέπει να θυμόμαστε τα λόγια του Αποστόλου που λέει, ότι όποιος επιθυμήσει να εργασθεί για τον Κύριο, θα οδηγηθεί σε δίκη, και τα λόγια ενός άλλου Αποστόλου που μας λέει να μην φοβόμαστε τη δοκιμασία της φωτιάς. Στον σημερινό κόσμο, πρέπει να είμαστε έτοιμοι να δικαστούμε και έτοιμοι να υπομείνουμε, ίσως με το φόβο στην καρδιά μήπως χάσουμε την πίστη μας, αλλά θα πρέπει να μείνουμε ακλόνητοι στην υπηρεσία του Θεού και των ανθρώπων… Ισχυριζόμαστε ότι είμαστε Ορθόδοξοι· είμαστε Ορθόδοξοι δεν σημαίνει μόνο να ομολογούμε το Ευαγγέλιο στην ολότητά του και να το διακηρύττουμε στην αγνότητά του, αλλά συνίσταται, ακόμα περισσότερο από αυτό, στο να ζούμε σύμφωνα με αυτό. …τα λόγια που μπορούμε να λέμε ξανά κάθε νέο χρόνο, «Είπα στον άνθρωπο που στάθηκε στο κατώφλι του νέου χρόνου: δώσε μου ένα φως για να πορευτώ με ασφάλεια προς το άγνωστο, και απάντησε: πήγαινε έξω στο φως και βάλε το χέρι σου στο χέρι του Θεού, πρέπει να είναι καλύτερο για σένα από ο,τι το φως και ασφαλέστερο από έναν συνηθισμένο δρόμο.»

«Η νέα χρονιά πράγματι απλώνεται μπροστά μας σαν ένα απάτητο ακόμη μονοπάτι, μια πλατειά παρθένα πεδιάδα που θα πρέπει ν’ ανθίσει μ’ ένα πλούτο καλών ανθρώπινων πράξεων. Όποια κι αν είναι η ηλικία μας ένα μονοπάτι απλώνεται μπροστά μας και από μας εξαρτάται αν θα το κάνουμε «οδόν Κυρίου» ή όχι. Από μας εξαρτάται το αν για τους γύρω μας και για τους εαυτούς μας και για τις επόμενες γενιές θα φτιάξουμε δρόμο για τον Ουρανό ή την Κόλαση – την αιώνια Κόλαση, ή απλώς τη σκληρή ανθρώπινη κόλαση της γης…

Μπορούμε να μπούμε στη χρονιά αυτή δημιουργικά, μόνο όμως με την προϋπόθεση ότι θα μπούμε με την ελπίδα, με τη βεβαιότητα ότι ο Κύριος βρίσκεται στη χρονιά αυτή, ότι Εκείνος είναι ο Κύριος και θα μας οδηγήσει στο σωστό μέρος, με την πίστη ότι τίποτα δε θα συμβεί χωρίς τη θέληση ή τη συγκατάθεση του Θεού. Αν η στάση μας είναι τέτοια θα δούμε πως τίποτα δεν είναι τυχαίο (αυτός που πιστεύει στην τύχη δεν πιστεύει στο Θεό), πως δεν υπάρχουν άσκοπες συναντήσεις και πως το κάθε πρόσωπο μας έχει σταλεί από τον Κύριο… ας δεχτούμε ο ένας τον άλλο και οποιονδήποτε ο Θεός μας στείλει, με τον τρόπο που ο Κύριος δέχεται εμάς στην πορεία μας κι ας δεχτούμε ο,τι και αν μας συμβεί σαν από το χέρι του Θεού, και σ’ όλες τις περιστάσεις ας συμπεριφερόμαστε σαν Χριστιανοί• τότε όλα θα πάνε καλά… Είθε ο Θεός να ευλογήσει το Νέο Έτος.

Anthony Bloom, Μητροπολίτης Σουρόζ

ΓΕΡΩΝ ΑΡΣΕΝΙΟΣ Ο ΣΠΗΛΑΙΩΤΗΣ: "ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΜΟΥ ΣΟΥ ΜΙΛΑΕΙ, ΟΜΩΣ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΕΣΑ ΤΟ ΜΗΧΑΝΑΚΙ ΔΟΥΛΕΥΕΙ".

 "Αυτή τη στιγμή το στόμα μου σου μιλάει, όμως στην καρδιά μέσα το μηχανάκι δουλεύει.."

Ένας ευλαβής φοιτητής της θεολογίας ο οποίος εσύχναζε στο Μπουραζέρι, υπέβαλε στον παππού την εξής ερώτηση: 

" Γέροντα, πώς είναι δυνατόν να λέμε αδιαλείπτως την ευχή, σύμφωνα με την προτροπή του Αποστόλου Παύλου;" (Α' Θεσ. ε' 17). 

Ο παππούς πραγματικά ήρθε σε δύσκολη θέση. Ο  ίδιος  ζούσε αυτό το μυστήριο, πώς όμως να το ερμηνεύσει με λόγια, ώστε να το αντιληφθεί ο συνομιλητής του, ο οποίος φαινόταν εισέτι αμύητος σε αυτή τη γλώσσα; Όμως σε μια στιγμή για να βγεί από το αδιέξοδο, αναγκάστηκε να εξωτερικευτεί ο ίδιος λέγοντας: 

"Να, παιδί μου, πώς να σου δώσω να καταλάβεις; Αυτή τη στιγμή το στόμα μου σου μιλάει, όμως στην καρδιά μέσα το μηχανάκι δουλεύει συνέχεια." 

Ο φοιτητής θαύμασε με την απάντηση,  αναλογιζόμενος τί φλόγα άραγε να περιβάλλει αυτό το απλό γεροντάκι, ώστε συγχρόνως με τη συνομιλία να διατηρεί εσωτερικά την αδιάλειπτη  ευχή!

Γέρων Αρσένιος ο Σπηλαιώτης

ΓΙΑΤΙ ΞΕΚΙΝΑΕΙ ΤΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΕΤΟΣ 1Η ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ

 
ΓΙΑΤΙ ΞΕΚΙΝΑΕΙ ΤΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΕΤΟΣ 1Η ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ

 
Η Εκκλησία του Χριστού εορτάζει σήμερα, 01 Σεπτεμβρίου, την αρχή της Ινδικτιώνος – από την λατινική λέξη «indictio», η οποία σημαίνει ορισμός – δηλαδή την έναρξη του εκκλησιαστικού έτους.
Ο όρος προήλθε από την συνήθεια των Ρωμαίων αυτοκρατόρων να ορίζουν δια θεσπίσματος για διάστημα δεκαπέντε ετών το ποσόν του ετησίου φόρου, που εισέπρατταν αυτήν την εποχή για την συντήρηση του στρατού. Κατ’ επέκτασιν καθιερώθηκε να ονομάζονται ινδικτιώνες και οι δεκαπενταετείς αυτοί κύκλοι που άρχισαν επί Καίσαρος Αυγούστου, τρία χρόνια πριν από την γέννηση του Χριστού.
Επειδή ο Σεπτέμβριος είναι εποχή συγκομιδής καρπών και προετοιμασίας για τον νέο κύκλο βλαστήσεως, ταίριαζε να εορτάζουν οι χριστιανοί την αρχή της γεωργικής περιόδου αποδίδοντας ευχαριστίες στον Θεό για την εύνοιά του προς την κτίση. Είναι αυτό που ήδη έκαναν οι Ιουδαίοι σύμφωνα με τις εντολές του Μωσαϊκού Νόμου• την πρώτη δηλαδή ημέρα του εβδόμου ιουδαϊκού μηνός, αρχές Σεπτεμβρίου, τελούσαν την εορτή της Νεομηνίας ή των Σαλπίγγων, κατά την οποίαν σχόλαζαν από κάθε εργασία, για να προσφέρουν θυσίες ολοκαυτωμάτων «εις οσμήν ευωδίας Κυρίω» (Λευϊτ. 23,18).
Ο Χριστός, ο Υιός και Λόγος του Θεού, ο δημιουργός του χρόνου και του σύμπαντος, ο προάναρχος Βασιλεύς των αιώνων, ο οποίος εσαρκώθη, για να αποκαταλλάξη τα πάντα εις Εαυτόν και να συναγάγη Ιουδαίους και εθνικούς εις μίαν Εκκλησίαν, ήθελε να ανακεφαλαιώσει εν Εαυτώ τον αισθητό κόσμο και τον γραπτό Νόμο. Έτσι, αυτήν την ημέρα που η φύσις ετοιμάζεται να διατρέξει ένα νέο κύκλο εποχών, εορτάζουμε το γεγονός, κατά το οποίο ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός εισήλθε στην Συναγωγή και ανοίγοντας το βιβλίο του Ησαΐου ανέγνωσε το χωρίο, όπου ο Προφήτης ομιλεί επ’ ονόματι του Σωτήρος «Πνεύμα Κυρίου επ’ εμέ, ού είνεκεν έχρισέ με, ευαγγελίσασθαι πτωχοίς απέσταλκέ με, κηρύξαι ενιαυτόν (= έτος) Κυρίου δεκτόν» (Λουκ. 4,18).
Όλες οι Εκκλησίες, συναθροισμένες «επί το αυτό», αναπέμπουν σήμερα δοξολογία προς τον ένα τρισυπόστατο Θεό, ο οποίος διαμένει στην αιώνια μακαριότητα, διακρατεί τα πάντα εν τη ζωή και στέλνει άφθονες τις ευλογίες του κάθε εποχή στα κτίσματά του. Ο ίδιος ο Χριστός ανοίγει τις θύρες του νέου έτους και μας προσκαλεί να τον ακολουθήσουμε, για να γίνουμε μέτοχοι της αιωνιότητός του.
 
Πηγή: Νέος Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, υπό Μακαρίου ιερομονάχου Σιμωνοπετρίτου, εκδ. Ίνδικτος, τόμος πρώτος (Σεπτέμβριος)
 
dogma.gr 

ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ: "ΚΛΑΙΩ ΚΥΡΙΕ, ΓΙΑΤΙ ΕΠΕΣΑ".

 ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ: ΚΛΑΙΩ ΚΥΡΙΕ, ΓΙΑΤΙ ΕΠΕΣΑ.

Κάποιος νέος παραστράτησε, μα τόσο μετανόησε όταν ή Θεία Χάρη τον επισκέφτηκε στο άκουσμα ενός μόνου κηρύγματος, που άφησε τον κόσμο και έγινε καλόγερος

 Έφτιαξε μία καλύβα στην έρημο κι έκλαιγε κάθε μέρα με πολύ πόνο τίς αμαρτίες του. Με τίποτα δεν μπορούσε να παρηγορεί.

-Μια νύχτα παρουσιάστηκε στον ύπνο του ο Ιησούς περιτριγυρισμένος από φως ουράνιο. Πήγε κοντά του μέ καλοσύνη.

-Τι έχεις, άνθρωπε και κλαις με τόσο πόνο; τον ρώτησε με την γλυκιά φωνή Του.

-Κλαίω Κύριε, γιατί έπεσα, είπε με απελπισία ο αμαρτωλός. 

-Ω , τότε σήκω.

-Δεν μπορώ μόνος Κύριε.

Άπλωσε τότε το Θεϊκό Του χέρι ο Βασιλιάς της αγάπης και τον βοήθησε να σηκωθεί.

Εκείνος όμως δεν σταμάτησε να κλαίει.

-Τώρα γιατί κλαις;

Πονώ Χριστέ μου γιατί σέ λύπησα. Ξόδεψα τον πλούτο των χαρισμάτων Σου σέ ασωτείες.

Έβαλε τότε με στοργή το χέρι Του ο φιλάνθρωπος Δεσπότης στο κεφάλι του πονεμένου αμαρτωλού και τού είπε με ιλαρότητα.

-Αφού για μένα πονάς τόσο πολύ εγώ έπαυσα πιά να λυπάμαι για τα περασμένα.

Ο νέος σήκωσε το βλέμμα του να ευχαριστήσει τον Σωτήρα του μα εκείνος δεν ήταν πια εκεί. Στη θέση που πατούσε είχε σχηματισθεί ένας πελώριος ολόφωτος σταυρός. Λυτρωμένος πιά από το βάρος της αμαρτίας, έπεσε και τον προσκύνησε.

Με ευγνωμοσύνη στην ψυχή ύστερα από το όραμα εκείνο κατέβηκε πάλι στην πολιτεία ο νέος για να γίνει πιο θερμός κήρυκας της μετανοίας και να οδηγήσει στο Χριστό πολλούς άλλους παραστρατημένους.