ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟΣ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ( ΑΡΧΙΜ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΨΑΝΗΣ)

 Κυριακή προ της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού 

(† Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Στο αποστολικό ανάγνωσμα να λέει ο απόστολος Παύλος: «Εμοί δε μη γένοιτο καυχάσθαι ει μη εν τω Σταυρώ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, δι’ ου εμοί κόσμος εσταύρωται, καγώ τω κόσμω» (Γαλ. 6:14).

Υπήρχαν τότε ορισμένοι Χριστιανοί, οι οποίοι εκαυχώντο για διάφορα κοσμικά πράγματα. Άλλοι για την καταγωγή, άλλοι για τον πλούτο κλπ. Και πίστευαν ακόμα ότι έπρεπε να τηρούν και τα έθιμα του Μωσαϊκού Νόμου για να σωθούν. Έλεγαν ότι δεν αρκεί να είναι κανείς Χριστιανός και να πιστεύει στον Χριστό, και ότι σωτηρία χωρίς την τήρηση των τυπικών διατάξεων του Μωσαϊκού Νόμου, όπως είναι η περιτομή, δεν υπάρχει. Αυτοί ήσαν οι Ιουδαΐζοντες Χριστιανοί. Εναντίον αυτών των Ιουδαϊζόντων Χριστιανών γράφει στην προς Γαλάτας επιστολή ο απόστολος Παύλος, καθώς διαβάσαμε σήμερα.

Τις δοξασίες των Ιουδαϊζόντων Χριστιανών κατεδίκασαν και οι άλλοι Απόστολοι, καθώς και η Αποστολική Σύνοδος που έγινε το 48 μ.Χ. Ο απόστολος Παύλος γράφει, ότι για μένα τίποτα δεν υπάρχει σ’ αυτόν τον κόσμο που να καυχηθώ, παρά μόνο ο Σταυρός του Χριστού· «εμοί δε μη γένοιτο καυχάσθαι ει μη εν τω Σταυρώ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού», και προσθέτει «δι’ ου εμοί κόσμος εσταύρωται, καγώ τω κόσμω». Δηλαδή, δια του Σταυρού του Χριστού ο κόσμος για μένα περιφρονήθηκε και πέθανε και εγώ πάλι πέθανα ως προς κάθε γήινο πράγμα.

Πράγματι, αδελφοί μου, για ποιο άλλο πράγμα μπορεί να καυχηθεί ο Χριστιανός, παρά μόνο για τον Σταυρό του Χριστού, στον οποίο φανερώνεται όλη η αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο; Ένας Θεός σταυρώνεται, καρφώνεται, πεθαίνει, ατιμάζεται επάνω στον Σταυρό από αγάπη για τον άνθρωπο. Ο Χριστός σταυρώνεται για τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά επάνω στον Σταυρό. Τι μυστήριο αγάπης! Χάνει τον νου του ο άνθρωπος μπροστά σ’ αυτήν την αγάπη του Θεού και ούτε μπορεί να την καταλάβει, λόγω της αμαρτωλότητός του. Γι’ αυτό η μόνη καύχησή μας είναι ο Σταυρός του Χριστού. Ο Σταυρός είναι για τον κάθε Χριστιανό η μόνη χαρά, η μόνη ελπίδα, η μόνη παρηγοριά, η μόνη καύχηση.

Αλλ’ όμως να μη ξεχνάμε, ότι για χάρη του Σταυρού του Κυρίου μας πρέπει και εμείς να συσταυρωθούμε μαζί με τον Χριστό και να πεθάνουμε ως προς τις αμαρτίες μας και τον κόσμο, καθώς μας λέει σήμερα ο απόστολος Παύλος, ότι δια του Σταυρού του Χριστού «εμοί κόσμος εσταύρωται καγώ τω κόσμω».

Ας παρακαλέσουμε τον Κύριο να μας βοηθήσει να αισθανθούμε το μυστήριο του Σταυρού Του, όπως και την Παναγία μας, που εορτάζουμε τα προοίμια της παγκοσμίου χαράς, το Γενέθλιο της Υπεραγίας Θεοτόκου. Η Παναγία μας πρώτη μετά τον Κύριο έζησε το μυστήριο του Σταυρού του Χριστού. Άλλωστε εικονίζεται ισταμένη παρά τον Σταυρό του Χριστού. Αυτή στα δεξιά του σταυρωθέντος Κυρίου και ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος στα αριστερά.

(1981)

 

(Από το βιβλίο: Αρχιμανδρίτου Γεωργίου, Ομιλίες σε ακίνητες Δεσποτικές και Θεομητορικές Εορτές. Έκδ. Ι.Μ. Οσίου Γρηγορίου, Άγιον Όρος 2015, σελ. 19)

ΑΓΙΟΙ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ, ΕΥΑΝΘΙΑ ΚΑΙ ΔΗΜΗΤΡΙΑΝΟΣ

 Άγιοι Δημήτριος, Ευανθία η σύζυγος του
και Δημητριανός ο γιος τους 

Και οι τρείς θανατώθηκαν κατά τη διάρκεια σεισμού. Στο Συναξάρι όμως του εκατόνταρχου Κορνηλίου βρίσκουμε για τους μάρτυρες αυτούς τα έξης. Ο Δημήτριος ήταν φιλόσοφος και άρχοντας της πόλης Σκεψέων η Σκήψης της Μικράς Ασίας, και διώκτης των Χριστιανών. Η δε γυναίκα του Ευανθία και ο γιος του Δημητριανός ήταν στον ναό προσευχόμενοι, μαζί με τον Κορνήλιο. Τη στιγμή όμως εκείνη έγινε σεισμός και η Ευανθία με τον Δημητριανό καταπλακώθηκαν στα ερείπια του ναού, φωνάζοντας το όνομα του Κορνηλίου. Το έμαθε αυτό ο Δημήτριος, βρήκε τον Κορνήλιο και τον παρακάλεσε να σώσει την οικογένεια του. Πράγματι ο Κορνήλιος έβγαλε ζωντανούς από τα ερείπια τα δύο μέλη της οικογενείας του Δημητρίου, που είχε σαν αποτέλεσμα τη μεταστροφή στον Χριστό του Δημητρίου, καθώς και όλων των κατοίκων της πόλης εκείνης. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη των Αγίων στις 11 Σεπτεμβρίου. 

https://www.saint.gr

Π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ: ΜΕ ΤΗΝ ΟΜΑΔΙΚΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΚΑΤΕΒΑΖΕΙ Ο ΠΙΣΤΟΣ ΤΟΝ ΘΕΟ ΣΤΗ ΓΗ!

Γέρων Αθανάσιος Μυτιληναίος: Με την ομαδική προσευχή κατεβάζει ο πιστός τον Θεό στη γη, ενώ με την ατομική προσευχή ανεβάζει ο πιστός τον εαυτό του στον Ουρανό και συναντάται με τον Θεό. 

ΟΣΙΑ ΜΑΚΑΡΙΑ: ΟΤΙ ΚΙ ΑΝ ΣΑΣ ΣΥΜΒΕΙ, ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΕΙΤΕ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ!

Γερόντισσα Μακαρία: Ό,τι κι αν σας συμβεί, προσευχηθείτε στον Κύριο: «Κύριε, μείνε μαζί μου! Μην με εγκαταλείπεις!» Προσευχηθείτε και στη Μητέρα του Θεού.
 
Εάν προσευχηθούμε στον Χριστό, στην Παναγία και στον Προφήτη Ηλία αυτοί δεν θα μας αφήσουν να πεθάνουμε από την πείνα. Θα προστατέψουν όσους πιστεύουν στον Θεό και προσεύχονται ανυπόκριτα.
 

ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΜΑΚΡΙΝΑ: ΗΡΘΕ ΚΑΠΟΤΕ ΕΝΑ ΑΤΟΜΟ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΙΠΕ, ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΠΩΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΙΩΝΙΑ ΖΩΗ!

Γερόντισσα Μακρίνα: Ήρθε κάποτε ένα άτομο και μου είπε, ότι δεν πιστεύει πως υπάρχει αιώνια ζωή. Ξαφνικά μια μέρα πέθανε ο καλύτερός του φίλος, πολύ νέος άνθρωπος, από τον πόνο που αισθάνθηκε, ήρθε μια μέρα, με βρήκε, μιλήσαμε και του είπα να του κάνει κάθε μέρα ένα κομποσχοινάκι τριαντατριάρι και ας μην πιστεύει. Μετά από λίγο καιρό σταμάτησε να κάνει το κομποσχοίνι. Παρουσιάστηκε τότε ο φίλος του και του λέει: «Γιατί σταμάτησες να μου κάνεις κομποσχοίνι; Κάθε μέρα όσο ζεις, θα μου κάνεις το κομποσχοινάκι, γιατί κάθε μέρα λαμβάνω το δώρο σου».

ΠΑΤΕΡΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΧΟΙΝΑΣ: "ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, Ο ΕΝΑΣ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΔΑΣΚΑΛΟ ΣΤΟΝ ΑΛΛΟ , Ή ΑΚΟΜΗ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ Ο ΕΝΑΣ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΣΤΟΝ ΑΛΛΟ".

 Πατέρας Γεώργιος Σχοινάς: "Ακριβώς έξω από την πόρτα της εκκλησίας, ο ένας κάνει το δάσκαλο στον άλλο, ή ακόμη χειρότερα ο ένας κάνει το γέροντα στον άλλο". 

Ζούμε στην εποχή που όλοι μιλάμε χωρίς να καταθέσουμε προσωπικό βίωμα, χωρίς να καταθέσουμε το τίμημα για τα λόγια που λέμε. Θεωρούμε ότι πρέπει και μπορούμε να κάνουμε έτσι. Κάνουμε όλοι τούς δασκάλους χωρίς να έχουμε μπει στη διαδικασία να γίνουμε μαθητές. Όποιος δε σηκώνει ευθύνη, όποιος δεν μαθητεύει, όποιος δεν ψάχνει σαν το λαγωνικό να οσφραίνεται τη διδασκαλία των Αγίων τής Εκκλησίας καλύτερα να κλείνει το στόμα του. Και το λέω αυτό πρώτα για εμάς τους κληρικούς που κάνουμε τούς δασκάλους, αλλά το λέω και για εσάς γιατί ακριβώς έξω από την πόρτα της εκκλησίας ο ένας κάνει το δάσκαλο στον άλλο- η ακόμα χειρότερα ο ένας κάνει τον γέροντα στον άλλον, θέλετε να τον καθοδηγήσετε, να του πείτε τι θα κάνει και πώς θα το κάνει. Γιατί υπάρχει αυτή η διάθεση να μεγαλώσω το εγώ μου, να αποκτήσω και οπαδούς αν είναι δυνατόν γύρω μου, να με χειροκροτάει ο κόσμος ακόμη και αν τούς λέω ανοησίες και τούς πάω στο διάβολο. Όλες οι μεγάλες αιρέσεις ξεκίνησαν από κάποιους ανθρώπους που ήθελαν το χειροκρότημα των άλλων και για να γίνουν αρεστοί άρχισαν να λένε πράγματα που ταίριαζαν στο φρόνημα τής εποχής. Έτσι οδηγήθηκαν στις μεγάλες πλάνες και στις μεγάλες αιρέσεις που καταδικάζει η εκκλησία μας με τα αναθέματα, με τούς κανόνες της, όπως αυτοί εκφράστηκαν μέσα στις συνόδους της ".

Από το βιβλίο: " Η καρδία μου ενώπιον σου ( Α'), σελ 172.

ΘΑΥΜΑΣΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΧΑΜΑΚΙΩΤΗ ΣΕ ΜΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ!

Μια κοπέλα διηγήθηκε.

Όταν η μητέρα μου έμεινε έγκυος σε μένα, είχε την ατυχία ο πατέρας μου να μη με θέλει.

Της είχε θέσει όρο. 

Ή το παιδί ή εμένα.

Επειδή τότε είχε απαγορευτεί δια νόμου από τον Μεταξά η έκτρωση, ο πατέρας μου έδινε στη μητέρα μου διάφορα φάρμακα για να με αποβάλει. 

Χρησιμοποιούσε και άλλους πιο σκληρούς τρόπους.

Τη χτυπούσε, την έριχνε κάτω από το κρεβάτι, την πήγαινε στη θάλασσα και την υποχρέωνε να κάνει οκτώ φορές μπάνιο την μέρα, και άλλα πολλά. 

Παράλληλα προσπαθούσε να βρει κάποιο γιατρό να προχωρήσει στην έκτρωση, αλλά δεν αναλάμβανε κανείς.

Τελικά βρέθηκε κάποιος γιατρός να κάνει την έκτρωση. 

Τότε όμως κάποια φίλη της της σύστησε τον π. Αθανάσιο.

Πήγε, λοιπόν, για πρώτη φορά, και εξομολογήθηκε το πρόβλημά της.

Ο γέροντας ήταν απόλυτος.

Της εξήγησε ότι αυτό που πάει να κάνει είναι έγκλημα.

Μα θα με χωρίσει ο άνδρας μου, πάτερ, αντέτεινε.

Να προτιμήσεις να σε χωρίσει παρά να σκοτώσεις το παιδί.

Και πώς θα το μεγαλώσω μόνη μου;

Θα φροντίσει ο Θεός.

Έχουν γίνει τόσες απόπειρες και προσπάθειες για να φύγει το παιδί από πάνω σου και δεν έχει φύγει!

Αυτό θα πρέπει να σε βάλει σε σκέψεις.

Δεν ξέρεις τι σκοπό έχει ο Θεός γι’ αυτό.

Η μητέρα μου γύρισε αποφασισμένη να σηκώσει το σταυρό της.

Ο πατέρας μου θύμωσε και την έδιωξε από το σπίτι. 

Έτσι εγώ γεννήθηκα χωρίς την παρουσία του πατέρα μου και μεγάλωσα χωρίς αυτόν.

Παρόλο που ζούσε, απέφυγε να με γνωρίσει.

Εγώ νόμιζα ότι είχε πεθάνει. 

Έτσι με άφηναν να πιστεύω η μητέρα μου και η γιαγιά.

Όταν αργότερα έμαθα την αλήθεια και ότι ζει, έκανα πάρα πολλές προσπάθειες να τον βρω, αλλά δεν τα κατάφερα, γιατί είχε αλλάξει και το όνομά του. 

Έτσι δεν τον είδα ποτέ.

Το μόνο που έμαθα και με χαροποίησε, ήταν ότι στο τέλος της ζωής του μετανόησε.

Τα χρόνια πέρασαν, παντρεύτηκα και κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης του δεύτερου παιδιού προσβλήθηκα από οξείς ρευματισμούς, με αποτέλεσμα να κλονιστεί πολύ η υγεία μου.

Έπαιρνα οκτώ ασπιρίνες την ήμερα και πέντε κορτιζόνες των 5 mgr, αγνοώντας όμως την εγκυμοσύνη. 

Είχα πάρει συνολικά 450 ασπιρίνες και 250 κορτιζόνες, όταν ανακάλυψα την εγκυμοσύνη. Πανικοβλήθηκα τότε και εγώ και οι γιατροί. 

Όλοι πρότειναν να γίνει διακοπή της κύησης. 

Εγώ όμως θυμήθηκα τη δική μου περίπτωση, τη στάση του π. Αθανασίου, που δεν τον γνώριζα, και δεν δέχθηκα. 

Το άφησα στο Θεό.

Έκανα μάλιστα και μια απερισκεψία.

Σταμάτησα απότομα τη θεραπεία, πιστεύοντας ότι προστατεύω το παιδί, αλλά έτσι δεν προστάτευα ούτε την υγεία μου.

Ταλαιπωρήθηκα πολύ. 

Τελικά, με τη χάρη του Θεού, το παιδί γεννήθηκε υγιέστατο! 

Οι γιατροί όμως μου απαγόρευσαν να κάνω άλλο παιδί τουλάχιστον για τρία χρόνια, γιατί η υγεία μου ήταν πολύ κλονισμένη.

Έτσι, παρόλο που δεν το ήθελα, απέφευγα να κάνω άλλο παιδί.

Ήταν παραμονές του Πάσχα το 1967 κι επειδή ο πνευματικός μας έλειπε στη Β. Ελλάδα, πήγαμε με τον άνδρα μου στο μοναστήρι για να εξομολογηθούμε στον π. Αθανάσιο.

Ήταν τότε πολύ γέροντας. 

Κι εγώ συγκινήθηκα βλέποντας για πρώτη φορά τον άνθρωπο χάρη στον οποίο ήλθα στη ζωή.

Του μίλησα για την περιπέτειά μου και για τη συμβουλή των γιατρών. 

Ο γέροντας, αφού με άκουσε, μου είπε:

-Παιδί, οι επίγειοι γιατροί γνωρίζουν το πρόβλημά σου!

Ο επουράνιος γιατρός δεν το γνωρίζει;

Αν δεν πρέπει να τεκνοποιήσεις δεν θα σου δώσει παιδί.

Αρκεί να τον εμπιστευθείς και συ βλέπω,δεν τον εμπιστεύεσαι.

Αποφασίσαμε με το σύζυγό μου να το αφήσουμε και πάλι στην αγάπη του Θεού.

Και πράγματι ο Θεός επέτρεψε να αποκτήσουμε παιδί στο όριο που έβαλαν οι γιατροί.

Τότε είχε αποκατασταθεί η υγεία μου. 

Ήταν το τρίτο παιδί μας και αποφασίσαμε να το πάμε, μαζί με τα άλλα δύο, στο μοναστήρι. Αγνοούσαμε ότι ο γέροντας είχε κοιμηθεί. 

Ήταν Μεγάλη Παρασκευή και ανεβήκαμε στη Φανερωμένη για την ακολουθία του επιταφίου. Είχε πολύ κόσμο και κατευθυνθήκαμε στη νότια πλευρά της εκκλησίας. 

Ανάμεσα στα λουλούδια, χωρίς να το πολυπροσέξουμε, είδαμε μια μαρμάρινη πλάκα και ακουμπήσαμε το καλαθάκι με το παιδί. 

Γυρίσαμε ταυτόχρονα και τι να δούμε: «Αθανάσιος ιερομόναχος». 

Καταλάβαμε ότι ήταν ο τάφος του γέροντα.

Αισθανθήκαμε ρίγος και νιώσαμε τα ίδια συναισθήματα και την ίδια ακριβώς σκέψη. Βλέποντας το μωρό μας πάνω στον τάφο του γέροντα το νιώσαμε σαν προσφορά και δώρο δικό του και σα να ακούγαμε τον Ίδιο,να μας λέει: Βλέπετε που το παιδί ήλθε στην ώρα που έπρεπε να έλθει; 

Κοιταχθήκαμε και όταν εξομολογηθήκαμε ο ένας στον άλλον τα συναισθήματα και τη σκέψη μας και διαπιστώσαμε ότι ήταν ακριβώς τα ίδια, τα μάτια μας γέμισαν δάκρυα. 

Η συγκίνηση ήταν απερίγραπτη.

Ο άνθρωπος αυτός, άγνωστος σε μένα, έπαιξε τόσο σημαντικό ρόλο στη ζωή μου και στην οικογένειά μου.

 ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΧΑΜΑΚΙΩΤΗΣ,

ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΥ.

ΓΕΡΩΝ ΕΦΡΑΙΜ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗΣ: Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΕΛΠΙΖΕΤΑΙ!

Όσιος Εφραίμ Κατουνακιώτης: Ο άνθρωπος να μην απελπίζεται, να μην έρχεται σε απόγνωση για τη μια αποτυχία. Διότι δεν γνωρίζεις ποιο είναι το θέλημα του Θεού. Όταν το γνωρίσεις το θέλημα του Θεού, κάνεις υπομονή, αλλά το θέλημα του Θεού δεν είναι πάντοτε γλυκό, είναι και πικρό, είναι και πικρό! «Το ποτήριον, ου μη πίω αυτό;» λέει. «Δεν θα το πιω το ποτήρι, Πέτρο;» λέει. «Θα το πιω το ποτήρι», και τον ονόμασε και σατανά, «ύπαγε οπίσω μου, σατανά, το ποτήριον ο δέδωκε ο Πατήρ, ου μη πίω αυτό;» (Ιω. 18,11). Έτσι είναι. Ναι, αλλά διά μέσου του Σταυρού ήρθε η Ανάστασις. «Ιδού γαρ ήλθε δια του Σταυρού χαρά εν όλω τω κόσμω»· διά μέσου του Σταυρού.

ΟΣΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗΣ: ΟΠΟΥ ΚΙ ΑΝ ΒΡΕΘΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΕΛΠΙΖΕΤΑΙ!

Όσιος Εφραίμ Κατουνακιώτης: Όπου κι αν βρεθεί ο άνθρωπος, να μην απελπίζεται...Να μην τα χάνει, να μην σαστίζει... Για τον άλφα η βήτα λόγο, ο Θεός σε δοκιμάζει... Μπορείς να κρατήσεις αυτή τη θλίψη; Μπορώ!!! Θα σου δώσει χάρισμα... Δεν μπορείς; και αυτό που σου έδωσα, θα το αφαιρέσω... Εγώ δεν θέλω δειλούς ανθρώπους... Δειλός άνθρωπος, δεν αξίζει τίποτες... Ενώ ο τολμηρός πάντα βγαίνει νικητής!!!

ΓΕΡΩΝ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ ΛΑΖΑΡΗΣ: Ν' ΑΠΟΦΕΥΓΕΤΕ, ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ, ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ!

Γέρων Αμβρόσιος Λάζαρης: Ν’ αποφεύγετε, παιδί μου, την αμαρτία. Όταν πολεμάτε, να κοιτάζετε την εικόνα του Κυρίου και να Του λέτε: «Θέλεις να είμαι θλιμμένος; Θέλεις να πορνεύω; Θέλεις να θυμώνω;». Κι Αυτός θα στέλνει τη βοήθεια Του. Να έχετε πίστη Θεού και όλα θα τα νικάτε.