ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ: ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΕΟ, ΝΑ ΒΡΙΣΚΕΙ ΔΡΟΜΟΥΣ ΣΤΑ ΑΔΙΕΞΟΔΑ!

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: Είναι δυνατό για το Θεό να βρίσκη δρόμους στα αδιέξοδα. Όταν βρεθής σε πλήρη αδυναμία, τότε μάλιστα να ελπίζης. Διότι τότε φανερώνει ο Θεός τη δύναμί Του, όχι εκ των προτέρων, αλλ’ όταν αποκλεισθή τελείως η ανθρώπινη βοήθεια. Τότε είναι ο καιρός για να έρθη η βοήθεια του Θεού. Ο άνθρωπος χωρίς την βοήθεια του Θεού είναι ένα τίποτα.

Ε.Π.Ε. 6,582 

ΓΕΡΩΝ ΓΑΒΡΙΗΛ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ: ΟΤΙ ΔΥΣΑΡΕΣΤΟ ΜΑΣ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΝΑ ΛΕΜΕ "ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ ΠΑΝΤΩΝ ΕΝΕΚΕΝ"!

Γέρων Γαβριήλ ο Αγιορείτης: Ότι δυσάρεστο μας συμβαίνει να λέμε «Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν». Αυτή η φράση είναι θανατηφόρο πλήγμα για τον διάβολο. Μόλις την λέει κανείς, διασκορπίζεται το σύννεφο της λύπης. 

ΑΓΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΡΗΤΗΣ: ΔΥΟ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΧΟΥΜΕ ΑΝΑΓΚΗ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ!

Άγιος Ανδρέας Κρήτης: Δύο πράγματα έχουμε ανάγκη όλοι οι άνθρωποι: Να παρατηρούμε τις δικές μας αμαρτίες και να αφήνουμε τις αμαρτίες των άλλων.

ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ: ΑΓΑΠΩ ΤΟ ΝΑ ΣΥΝΟΜΙΛΩ ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΗΣΥΧΙΑ!

Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος: Ιδιαίτερα αγαπώ το εξής φάρμακο στα παθήματα μου, το να συνομιλώ μόνος μου με την ψυχή μου στην ησυχία. 

ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ: ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΩΝ ΛΙΜΩΝ Η ΑΝΑΛΗΓΙΑ ΚΑΙ Η ΑΠΛΗΣΤΙΑ ΤΩΝ ΠΛΟΥΣΙΩΝ!

Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος: Εἶναι φοβερή πολύ κατά τή διάρκεια τῶν λιμῶν ἡ ἀναλγησία καί ἡ ἀπληστία τῶν πλουσίων. 

ΑΓΙΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ: ΜΑΘΕ ΝΑ ΣΥΝΟΜΙΛΕΙΣ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ!

Άγιος Αυγουστίνος: Μάθε να συνομιλείς με τον Θεό. Ο διάλογος θα σε οδηγήσει στη γεύση του Θεού και στη σωτηρία της ψυχής σου.

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ΤΣΑΛΙΚΗΣ ΚΑΙ Η ΛΕΣΒΙΑ

 Ο Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης και η λεσβία 

«Κάποτε ήλθαν στον άγιο Ιάκωβο δύο παιδιά από Αθήνα και είχαν μαζί τους μία κοπέλα, που ζούσε στην αμαρτία. Μόλις έφτασαν στην Μονή συνάντησαν τον Γέροντα, ο οποίος με πραότητα και γλυκιά και ήρεμη φωνή καλωσόρισε τα παιδιά. Και αυτά είπαν:

– Γέροντα, φέραμε μία κοπέλα και θέλει να σας δει, ζει στην αμαρτία, να της δείξετε αγάπη, γιατί την πήγαμε και σε άλλο Πνευματικό, αλλά τίποτε.

Ο Γέροντας ρωτά την κοπέλα:
-Πώς σας λένε και από πού είστε;
-Γέροντα, εγώ είμαι λεσβία και αμαρτωλή, είπε η κοπέλα.
-Αχ! Πόσο χαίρομαι, παιδί μου που είσαι από την Λέσβο, που έχει βγάλει αγίους, τον άγιο Ραφαήλ, τον άγιο Νικόλαο και την αγία Ειρήνη, χαίρομαι.
 
Η κοπέλα τα έχασε, “τί λέει τώρα;”, θα σκέφτηκε! 
Ο Γέροντας της λέει: -Πάμε μέσα στον Άγιο Χαράλαμπο να εξομολογηθείς, να μου πεις για την πατρίδα σου την ωραία Λέσβο και ό,τι άλλο έχεις που σε στενοχωρεί.
»Πήγαν μέσα, εξομολογήθηκε η κοπέλλα και βγήκε άλλος άνθρωπος έξω: “Αύτη η αλλοίωσις της Δεξιάς του Υψίστου”.
 
Ο Γέροντας της είπε:
-Δεν μισώ εσένα, παιδί μου, αλλά την αμαρτία».
 
Από το βιβλίο, «Ο Γέρων Ιάκωβος», εκδ. «Ενωμένη Ρωμηοσύνη», Θεσσαλονίκη 2016, σελ. 159-160.

Ο ΠΑΠΑ-ΣΑΒΒΑΣ ΣΤΑΥΡΟΒΟΥΝΙΩΤΗΣ ΚΑΙ Ο ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΣ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ!

 Ο Χριστός είπε στον μουσουλμάνο

να πάει να τον βαφτίσει ο παπα-Σάββας!

 

Ο παπα-Σάββας, ύστερα από την τέλεση ενός Σαρανταλείτουργου, επέστρεψε στο κελλί του και καταπονημένος καθώς ήταν, τον αποπήρε ο ύπνος, ξεχνώντας την πόρτα ανοικτή. Το βράδυ έφτασε στο μοναστήρι ένας μουσουλμάνος και σαν είδε τον ηγούμενο του μίλησε στα Αραβικά:
– Σαπά αλχίρ Θεοδόσιε. Γουέν απούνα Σάββας. (Πού είναι ο πατήρ Σάββας);
– Δεν γνωρίζω, απάντησε ο ηγούμενος.
Στο άκουσμα του ονόματός του, ο παπα-Σάββας ξύπνησε και προχώρησε προς την πόρτα.
– Νάτος, του είπε ο Γέρων Θεοδόσιος, δείχνοντας τον Κύπριο ιερομόναχο.
Τότε ο Άραβας πλησίασε τον παπα-Σάββα και δακρύζοντας του είπε:
– Γκουντ μόρνιγκ φάδερ, γκουντ μόρνιγκ. (Καλημέρα Πάτερ, καλημέρα).
Ο Γέροντας τον ρώτησε:
– Αρ γιου κρίστιαν; (Είσαι χριστιανός);
– Νο, φάδερ. (Όχι πάτερ).
– Μιλάς ελληνικά;
– Ναι πάτερ.
 
Και ο μουσουλμάνος άρχισε να εξιστορεί στον στον παπα-Σάββα το ακόλουθο περιστατικό:
«Χθες το βράδυ ενώ κοιμόμουν, παρουσιάστηκε ο Χριστός και έλαμψε ολόκληρο το δωμάτιό μου. Με έσπρωξε δυνατά και μου είπε:
– Αύριο να επισκεφθείς το μοναστήρι του Αγίου Λαζάρου και εκεί βρίσκεται ένας ιερέας ονομαζόμενος παπα-Σάββας, ο οποίος έφθασε από την Κύπρο· να τους πεις να σε κατηχήσει και να σε βαφτίσει ο ίδιος”.
 
Σε λίγες μέρες, ο Γέροντας άρχισε την κατήχηση στα ελληνικά, χωρίς να βιάζεται να την ολοκληρώσει σύντομα. Στον έκτο χρόνο της κατήχησης, ο κατηχούμενος ρωτούσε επίμονα το Γέροντα, γιατί δεν προέβαινε στη βάφτισή του.
Εκτός αυτού, μια μέρα απροειδοποίητα, ο παπα-Σάββας έφυγε για το μοναστήρι του Κύπριου Αγίου Γεωργίου Χοζεβά. Ο Άραβας που έχασε τον πνευματικό του Πατέρα, ο οποίος του πρόσφερε ουράνια πνευματική τροφή, έκανε συχνά δίωρη περίπου πεζοπορία και πήγαινε προς συνάντησή του.
 
Κάποτε, ο Γέροντας μετατέθηκε στην Αθήνα ως εξομολόγος, ενώ λίγο αργότερα, κατά παράκληση ενός γνωστού του ενάρετου μοναχού που παρουσίασε προβλήματα υγείας, αποδέχθηκε και τον αντικατέστησε ως πνευματικό, στο Παριανό μοναστήρι των Αγίων Θεοδώρων.
Στο μεταξύ, ο μουσουλμάνος που έχασε τα ίχνη του πνευματικού του Πατέρα, τον οποίο του υπέδειξε ο Θεάνθρωπος, τον αναζητούσε, ελπίζοντας πως κάπου θα τον έβρισκε. Από κάποια πληροφορία που πήρε, οδηγήθηκε στο μοναστήρι της Πάρου, όπου λειτουργούσε ο παπα-Σάββας.
Μόλις έφτασε στη Μονή, ρώτησε:
– Μήπως είδατε τον πνευματικό μου Πατέρα Σάββα, τον Σταυροβουνιώτη Κύπριο;
Οι μοναχές του απάντησαν πως εκείνη την ώρα απουσίαζε, αλλά το βράδυ θα βρισκόταν στο μοναστήρι. Ο Άραβας τον περίμενε και μόλις τον είδε μπροστά του, έσκυψε στην αγκαλιά του και φώναζε:
– Πατέρα μου, Πατέρα μου, ήρθα να με βάλεις στο νερό.
– Μετά από τρεις μήνες θα σε βαφτίσω και θα σε ονομάσω Μιχαήλ.
Στο άκουσμα των τριών μηνών ο Μουσουλμάνος πήρε ένα μαχαίρι και είπε στον παπα-Σάββα:
– Θα το μπήξω στην καρδιά μου, επειδή δεν με βαφτίζεις και θα έχεις την αμαρτία μου.
 
Μπροστά σε αυτήν την αυθόρμητη και απερίσκεπτη απόφαση ο πατήρ Σάββας δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά. Για οποιαδήποτε αρνητική εξέλιξη, θα λογοδοτούσε στον Θεό.
Ο Άραβας που επιθυμούσε να γίνει Χριστιανός, πραγματικά δέχθηκε το Θείο κάλεσμα, για να γίνει μέλος της Εκκλησίας τους Χριστού. Την ώρα που τον βάφτιζε ο Γέροντας, ένα πολύχρωμο στεφάνι σχηματίστηκε τρεις φορές.
Στην διάρκεια της κατήχησης ο παπα-Σάββας του είπε να βγει έξω στον Νάρθηκα. Έβγαινε και κοίταζε μέσα στον ναό λυπημένος. Όταν τον βάφτισε, τον κάλεσε μέσα στο Άγιο Βήμα και έτρεξε χαρούμενος.
Μια αόρατη φωνή του ψιθύρισε: «Σήμερα είσαι χριστιανός».
Κάθε φορά που λειτουργούσε ο παπα-Σάββας ο νέος χριστιανός παρακολουθούσε τη Θεία Λειτουργία με μεγάλη ευλάβεια.
 
Από το βιβλίο της Μοναχής Ευγενίας Κλειδαρά, ηγουμένης Ιεράς Μονής Αγίου Ραφαήλ, Θέρμη Μυτιλήνης, «Ο Άγιος Γέροντας Σάββας Σταυροβουνιώτης», όπως αναδημοσιεύεται στο βιβλίο του Κώστα Παπαγεωργίου, ο “Όσιος Γέροντας Σάββας Σταυροβουνιώτης (1985), Ένας επιφανής Κύπριος Άγιος του εικοστού αιώνα”.

ΓΕΡΩΝ ΙΩΣΗΦ Ο ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΣ: ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΕΝΕΡΓΕΙ;

 Γέρων Ιωσήφ ο Βατοπαιδινός

Ποιος είναι ο διάβολος και πως ενεργεί;

 

Η Αγία Γραφή μας λέει ότι ο διάβολος είναι «ο πεσών Εωσφόρος». Γι’ αυτόν μας πληροφορεί ο Κύριος: «είδον τον σατανάν ως αστραπήν εκ του ουρανού πεσόντα» (Λουκ. 10,1).
Είναι ο άρχοντας, ο αρχηγός του αγγελικού τάγματος των εκπεσόντων από τον ουρανό, όταν θέλησαν να αποστατήσουν από το θείο θέλημα. Τότε αυτόματα συντρίφτηκαν και ξέπεσαν από την αξία και τη θέση τους. Έχασαν συγχρόνως και την έκπαγλη και φωτεινή ωραιότητα της μορφής τους. Έγιναν φρικιαστικά τέρατα των οποίων και μόνο η μνήμη είναι μισητή. Δεν υπάρχει στη διαβολική του υπόσταση τίποτα το καλό, το αγαθό, το δίκαιο, το ευθές, το λογικό, το αληθινό.

Ο διάβολος, ο άλλοτε φορέας του φωτός της δικαιοσύνης, της αγάπης και του αγιασμού, μεταβλήθηκε απότομα – με την ανταρσία κατά του Θεού – σε απόλυτο όργανο του σκότους, του μίσους, του ψεύδους, του ολοκληρωτικού κακού και όσων συντελούν στον όλεθρο της φθοράς και του θανάτου. έγινε και θα παραμείνει πάντοτε σκότος και ψεύδος και απώλεια - με ένα επί πλέον σκοπό - την αντίσταση σε οτιδήποτε είναι του Θεού και σε όσα ο Θεός προνοεί και ιδιαίτερα τον άνθρωπο. Έγινε – και θα παραμείνει στο διηνεκές – κληρονόμος του θανάτου και κάτοικος του Άδη, με κύριο του σκοπό να αποπλανά και να παρασύρει προς το μέρος του όσους μπορέσει.

Κεντρικό στόχο του έχει τον άνθρωπο, που βαδίζει να ενωθεί με το Θεό. Ο διάβολος δεν ενέχεται να τον βλέπει να ανεβαίνει ψηλότερα από την πρώτη αξία, που είχε πριν την έκπτωσή του, γι αυτό και ρίχνει εναντίον τα πιο λυσσαλέα βέλη του.
Έγινε και έμεινε κατά πρόθεση ανθρωποκτόνος. Ως ψέμα και δόλος και κακία δεν παρουσιάζεται φανερά. Μόνο με υποβολές ερεθίζει το νου και τις αισθήσεις με δόλια προσχήματα, για να αποπλανήσει τη σκέψη και τη θέληση, να παρασύρει σε συγκατάθεση τη γνώμη και έτσι να υποσκελίσει το θύμα πάντοτε με δόλο, υποκρισία και απάτη. Ο άνθρωπος κινείται και ενεργεί περισσότερο με τις αισθήσεις και τα συναισθήματα. Ο εχθρός το γνωρίζει αυτό. Γι’ αυτό ερεθίζει τις αισθήσεις με προφάσεις ευλογοφανείς και έτσι κλέβει ευκολότερα τη συγκατάθεση. Προβάλλει, βλέπετε, τη βιολογική αναγκαιότητα. Αυτό γίνεται και στο σωματικό και ψυχικό κόσμο.

Αν ο άνθρωπος είναι ελεύθερος από πάθη και κακές συνήθειες, εύκολα απαλλάσσεται από τη διαβολική επιβουλή και πάλη. Αν όμως είναι αιχμάλωτος πονηρών έξεων, η μάχη είναι σκληρή και αγωνιώδης. Πάντως η αντίσταση με βάση τον προορισμό μας και τις θείες εντολές γίνεται κατορθωτή με τη συμμαχία της χάριτος που συνυπάρχει με μας.
Δεν έχει εξουσία ο διάβολος απ’ ευθείας ή αισθητά να πειράξει τον άνθρωπο. Μόνο με τη φαντασία, με εικόνες, που προβάλλει στην οθόνη της διάνοιας, και με έννοιες μέσω του νου, προκαλεί. Τότε ο άνθρωπος μόνος του αποφασίζει να αποδεχθεί την πρόκληση (προσβολή) ή να την απορρίψει. Αυτός είναι ο κύριος τρόπος επαφής του πονηρού με τον άνθρωπο. Η συνέχεια πλέον εξαρτάται από τη θέληση του ανθρώπου. Ή να υποκύψει ή να αντισταθεί.

Ο αμεσότερος τρόπος της δικής μας άμυνας και αντιστάσεως είναι η θεία επίκληση (προσευχή) και η ενθύμηση του σκοπού και προορισμού μας. Το παράδειγμα του Κυρίου μας, όταν ήταν στην έρημο, μας χάραξε τον πρακτικό τρόπο της πάλης με τον εχθρό, καθώς και όσα συντελούν σ’ αυτόν.
Ο διάβολος δεν έχει προορατική ικανότητα, ούτε γνωρίζει τί σκέπτεται ο άνθρωπος. Συμπεραίνει από τις κινήσεις των συναισθημάτων και ερεθίζει ανάλογα τα μέλη και τις αισθήσεις με εμπαθή νήματα. Όταν βλέπει να κλίνει η διάθεση μετά την εικόνα είτε του πράγματος είτε του νοήματος, που προσέβαλε τη φαντασία, καταλαβαίνει ότι σ’ αυτό έχει ο άνθρωπος την επιθυμία και την πρόθεσή του και φέρνει τα κατάλληλα αίτια για να υποτάξει το θύμα του.

Στη φύση του ο διάβολος είναι όμοιο με τη φύση του νου. Είναι ταχύτατος, ακούραστος, ανύστακτος και αδίστακτος, αμετάβλητος στην πονηρία και κακία. Μεταβάλλεται και μετασχηματίζεται αμέσως σε διάφορα σχήματα και μορφές, αν αυτό βοηθά τον πονηρό του σκοπό. Μετακινείται πάντοτε ταχύτατα, σε κάθε χώρο, και μετέρχεται κάθε τρόπο, με κύριος σκοπό της παρεμπόδιση του θείου θελήματος.

Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού, Συζητήσεις στον Άθωνα, Ψυχωφελή Βατοπαιδινά 13, εκδ. ΙΜ Βατοπαιδίου, Άγιον Όρος 2005.
Γ.Τασούδη. Μακαριστός Γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός.

ΕΝΑΣ ΔΑΙΜΟΝΑΣ, ΝΤΥΜΕΝΟΣ ΜΕ ΤΑ ΡΟΥΧΑ ΤΟΥ ΙΕΡΕΑ, ΚΗΡΥΤΤΕ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ!

 Πατερική διήγηση

Ένας δαίμονας, ντυμένος με τα ρούχα του ιερέα,

κήρυττε στην εκκλησία... 

Ένας περιπλανώμενος μοναχός πήγε σε μια εκκλησία για να προσευχηθεί.
Όμως, αντί του ιερέα, είδε πως κήρυττε ένας δαίμονας, ντυμένος με τα ρούχα του ιερέα.
Ο μοναχός σηκώθηκε όρθιος και άρχισε να παρακολουθεί πιο προσεκτικά την ομιλία του δαίμονα για να τον πιάσει στη λάθος του λέξη, κάπου που να έλεγε ένα ψέμα.
Αλλά ο δαίμονας μίλησε ακριβώς όπως στο ιερό Βιβλίο, χρησιμοποίησε όλες τις σωστές λέξεις, χωρίς να αλλάξει τίποτα.
Και έτσι έκανε μέχρι το τέλος του κηρύγματος.
 
Το κήρυγμα τελείωσε και οι άνθρωποι διασκορπίστηκαν στις δουλειές τους, πάλι αδιάφοροι.
Τότε, ο μοναχός πλησίασε τον δαίμονα και του είπε:
- Σε αναγνώρισα, είσαι δαίμονας!
- Καλά το κατάλαβες, του απάντησε εκείνος.
- Ξέρεις, σε άκουγα προσεκτικά και ήθελα να σε πιάσω να λες κάτι λάθος, αλλά, όλα όσα είπες ήταν σωστά και πολύ τεκμηριωμένα θεολογικώς, είπε ο μοναχός.
- Προσπάθησα όσο μπορούσα, απάντησε ο κολακευμένος δαίμονας.
- Τότε ποιο είναι το δαιμονικό μυστικό σου;  ρώτησε ο μοναχός με ιδιαίτερη απορία.
– Αν και δεν με συμφέρει, θα σου πω... Το μυστικό μου δεν βρίσκεται στις λέξεις αλλά στον τρόπο που είπα το κήρυγμα μου.
- Δηλαδή;
- Μα, δεν το κατάλαβες; Μίλησα στον κόσμο ψυχρά, με μια ξύλινη γλώσσα, χωρίς αγάπη και συμπόνια στην καρδιά μου. Και γι' αυτό, ξέρω ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν πήραν τίποτα φεύγοντας από την εκκλησία και επίσης δεν θα τηρήσουν και τίποτα απ' αυτά που άκουσαν. Αυτό είναι ήδη αρκετό για μένα – εξήγησε ο πονηρός, ακάθαρτος και μισάνθρωπος δαίμονας...
 
ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΜΗΝΥΜΑΤΩΝ