Άγιος Μάμας, Προστάτης των Ζώων
Ο άγιος Μάμας
καταγόταν από την Γάγγρα της Παφλαγονίας. Γονείς του ήταν ο Θεόδοτος και η
Ρουφίνα, οι οποίοι ήταν Χριστιανοί. Εκείνη την εποχή αυτοκράτορας ήταν ο
Αυρηλιανός και κήρυξε διωγμό εναντίον των Χριστιανών.
Από τους πρώτους που συνελήφθησαν ήταν οι γονείς του αγίου Μάμα. Αυτοί με θάρρος ομολόγησαν την πίστη τους, με συνέπεια να ριχτούν στις φυλακές της Καισάρειας. Εκείνες τις ημέρες η Ρουφίνα, που ήταν έγκυος, έφερε στον κόσμο τον μικρό Μάμα. Ο Θεόδοτος όμως δεν πρόλαβε να τον γνωρίση, γιατί βρήκε φρικτό θάνατο από τα βασανιστήρια. Λίγο αργότερα και η Ρουφίνα παρέδωσε το πνεύμα της στον Κύριο.
Ο Μάμας μένει πλέον
ορφανός στη φυλακή. Ο Θεός όμως δεν τον εγκατέλειψε. Στέλνει μια γυναίκα, την
Ματρώνα, στη φυλακή. Αυτή παίρνει τα λείψανα των γονιών και τα ενταφιάζει.
Κατόπιν παίρνει στο σπίτι της το παιδί και αναλαμβάνει την ανατροφή του.
Κοντά στην καινούρια
του μητέρα ο μικρός Μάμας μεγάλωσε με χριστιανική βιοτή, φροντίζοντας να
μεταφέρη το μήνυμα του Χριστού και στα παιδιά της ηλικίας του.
Έτσι η ιεραποστολική δράση του Μάμαντος έγινε γρήγορα γνωστή με αποτέλεσμα να οδηγηθή στον ειδωλολάτρη ηγεμόνα Δημόκριτο. Αυτός με λόγια και υποσχέσεις προσπάθησε να αλλάξη την πίστη του μικρού παιδιού. Μάταια όμως προσπάθησε ο ηγεμόνας, γιατί ο μικρός Μάμας με παρρησία ομολόγησε το Χριστό.
Τότε έριξαν τον μικρό Μάμα στα βασανιστήρια, τα οποία ήταν φρικτά, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Η πίστη του μικρού παιδιού δυνάμωνε περισσότερο. Θαυματουργικά ο Θεός απαλλάσσοντάς τον από τα βασανιστήρια τον μετέφερε σε βουνό της Καισάρειας. Σ’ αυτό το μέρος ο Άγιος έζησε έως τα δεκαπέντε του χρόνια με συντροφιά τα άγρια ζώα. Τα εξημέρωνε, τα έβοσκε και τα άρμεγε για να τρέφεται.
Η παρουσία όμως του ιεραποστόλου Μάμα δεν άργησε να γίνη και πάλι γνωστή. Οι εχθροί της πίστεως τον οδήγησαν σε σκληρότερα μαρτύρια χωρίς αποτέλεσμα. Έτσι άκαμπτος ο Μάμας ντρόπιασε τον σκληρό ηγεμόνα, ο οποίος διέταξε να τον σκοτώσουν. Ο δήμιος με μια σιδερένια τρίαινα τον χτύπησε στην κοιλιά. Ο Άγιος παρέδωσε την αγιασμένη ψυχή του στο Χριστό, που τόσο αγάπησε.
Σύμφωνα με μια παράδοση το λείψανο του αγίου έφτασε στην Κύπρο μέσα σε μια σαρκοφάγο από τα μικρασιατικά παράλια και τάφηκε στη Μόρφου. Εκεί κτίστηκε ένας βυζαντινός ναός δίπλα στη Λάρνακα, που βρισκόταν το λείψανό του. Μια άλλη Κυπριακή παράδοση αναφέρει ότι ο Άγιος Μάμας ήταν ένας φτωχός ερημίτης που ζούσε σε μια σπηλιά κοντά στη Μόρφου. Μια χρονιά του ζήτησαν κεφαλικό φόρο, αλλά ο Άγιος δεν τον πλήρωνε και τότε τον πήγαν στον διοικητή να απολογηθή.
Στο δρόμο που πήγαιναν συνάντησαν ένα λιοντάρι που κυνηγούσε ένα αρνί. Ο Άγιος διέταξε το λιοντάρι να αφήση το αρνί και το λιοντάρι υπάκουσε. Ο Άγιος κουρασμένος καθώς ήταν πήρε το αρνί στα χέρια του, ανέβηκε στο λιοντάρι και συνέχισε το δρόμο για τον διοικητή. Όταν έφτασαν στον διοικητή και τον είδε επάνω στο λιοντάρι, έδωσε διαταγή να τον αφήσουν ελεύθερο και να τον απαλλάξουν από τη φορολογία.
Ωστόσο τα θαύματα του Αγίου είναι πλέον διαδεδομένα στην Κύπρο. Στους βυζαντινούς χρόνους ο Άγιος Μάμας ήταν ο προστάτης των Μαρδαϊτών στην Κύπρο. Αυτοί οι Μαρδαΐτες, που μετά τις αραβικές επιδρομές εγκαταστάθηκαν στην Κύπρο, εισήγαγαν τη λατρεία του Αγίου στη νήσο. Η Εκκλησία μας τιμά την μνήμη του Αγίου στις 2 Σεπτεμβρίου.
Γέρων Ιωσήφ ο
Ησυχαστής: Σε όλες τις προσευχές ο νους να παρακολουθεί και να εννοεί το τι
εύχεσαι και τι λες. Διότι, αν σύ δεν εννοείς το τι λες, πως θα γίνει συνεννόηση
με τον Θεό να σου χαρίσει ότι ζητείς.
Γέρων Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα: Ο Θεός μας υπενθυμίζει με διάφορους
τρόπους την Παρουσία Του. Εμείς ωστόσο την λησμονούμε σύντομα, ειδικά όταν τα
πράγματα πηγαίνουν καλά για μας. Λησμονούμε ότι είμαστε εδώ για μικρό μονάχα
χρονικό διάστημα και νομίζουμε ότι θα είμαστε για πάντα! Όταν όμως μας βρίσκουν
αναποδιές, κλαίμε, ''έλεος Κύριε'' αναφωνούμε. Γι’ αυτό πρέπει να προσπαθούμε
σκληρά να αλλάξουμε το χαρακτήρα μας, προς το καλύτερο.
Γέρων Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα: Να έχουμε αδιαλείπτως τη συνείδηση ότι στεκόμαστε ενώπιον της παρουσίας του Κυρίου και ότι Εκείνος μας βλέπει συνεχώς. Πρέπει να μάθουμε να ξυπνάμε με τον Κύριο και να πηγαίνουμε για ύπνο μαζί Του, να τρώμε, να εργαζόμαστε και να βαδίζουμε μαζί Του. Ο Κύριος είναι πανταχού παρών σε όλα τα πράγματα.
Ο Γέροντας Αμβρόσιος Λάζαρης, το έτος 1990 είχε πει ότι σύντομα ο Θεός
επειδή θέλει να στηρίξει τους ανθρώπους, θα αποκαλύπτει τους Αγίους Του
οφθαλμοφανώς. Επειδή οι πειρασμοί θα είναι μεγάλοι και τα βάσανα δυσβάσταχτα,
θα παραχωρήσει ο Κύριος να εμφανίζονται Άγιοι και μάλιστα μεγάλοι, όπως ο Άγιος
Δημήτριος ή ο Άγιος Γεώργιος. Θα ακούν οι άνθρωποι ότι τη μία εβδομάδα
παρουσιάστηκε ο τάδε Άγιος στην Κρήτη, την άλλη ο τάδε στη Μακεδονία, άλλος
εδώ, άλλος εκεί.
Γέρων Αμβρόσιος Λάζαρης: Από το βιβλίο: Ιερά Μονή Δαδίου ''Παναγία η
Γαυριώτισσα''
Γέρων Αμβρόσιος Λάζαρης: Να κάνεις προσευχή κάθε μέρα και να λες, πέραν
των άλλων: Φύλαξε με, Θεέ μου, από την κακία των ανθρώπων.. Θα βλέπεις με την
ψυχή σου τον Κύριο, θα γονατίζεις μπροστά του και θα λες: Κύριε βοήθησε με και
σώσε με.. Να προσεύχεσαι νοερά συνεχώς. Μην ξεχνάς να προσεύχεσαι για όλο τον
κόσμο. Γι' αυτή τη μικρή προσευχή θα ανταμειφθείς πολύ στον ουρανό. Να
προσεύχεσαι το ίδιο και στην Παναγία μας...
Άγιος Αλέξανδρος Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης
Ήταν, όπως λέγουν, «ἀποστολικοῖς
χαρίσμασι λαμπρυνόμενος». Σαν πρεσβύτερος ακόμα, διακρινόταν για τη μεγάλη του
ευσέβεια, την αρετή και την αγαθότητα του.
Στην Α' Οικουμενική
σύνοδο, που έγινε στη Νίκαια της Βιθυνίας, ο τότε Πατριάρχης τον εξέλεξε
αντιπρόσωπο του. Και όταν στη Σύνοδο αυτή καταδικάστηκε ο Άρειος, ο Αλέξανδρος,
αν και γέροντας 70 χρονών, δέχθηκε να περιοδεύσει στη Θράκη, Μακεδονία,
Θεσσαλία και στην υπόλοιπη Ελλάδα, για να διδάξει και να γνωστοποιήσει τα ορθά
δόγματα των αποφάσεων της Συνόδου της Νικαίας. Αλλά ενώ βρισκόταν στην
περιοδεία αυτή, ο πατριάρχης Μητροφάνης απεβίωσε. Όρισε όμως διάδοχο του τον
Αλέξανδρο, διότι, παρά το γήρας του, είχε τα κατάλληλα εφόδια για τη
διακυβέρνηση της αρχιεπισκοπής της πρωτεύουσας.
Πράγματι, σαν Πατριάρχης ο Αλέξανδρος ανταποκρίθηκε σωστά στις δύσκολες περιστάσεις των καιρών. Τότε ο Άρειος είχε εξαπατήσει το βασιλιά Κωνσταντίνο ότι δήθεν πιστεύει ορθά. Και ο βασιλιάς διέταξε τον Αλέξανδρο να αφήσει τον Άρειο να μετέχει της Θείας Κοινωνίας. Ο Αλέξανδρος, λυπημένος, προσευχήθηκε στο Θεό και ζήτησε τη βοήθεια Του. Η δέηση του Ιεράρχη εισακούσθηκε. Και το πρωί που ο Άρειος με πομπή θα πήγαινε στην εκκλησία, βρέθηκε το σώμα του σχισμένο και σκωληκόβρωτο! Ο Άγιος Αλέξανδρος απεβίωσε ειρηνικά το 337 μ.Χ. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου στις 30 Αυγούστου.
https://www.saint.grΟ ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΜΟΝΑΧΟΣ ΠΟΥ ΕΛΕΓΕ ΜΟΝΟ ΤΟ "ΧΑΙΡΕ ΜΑΡΙΑ"
Κάποιος αγράμματος
μοναχός δεν ήξερε καμμία προσευχή να πει. Του λέει ο γέροντας:
Μία ημέρα στην γή, χίλια χρόνια στον ουρανό
Τόσα τραγούδησε το
πουλί κι έπειτα έφυγε. Ο μοναχός όμως στενοχωρήθηκε και θύμωσε, γιατί νόμισε
ότι πέρασε μόνο μια ώρα. Θυμήθηκε τότε ότι άφησε ανοιχτή την εκκλησία και γύρισε
να την κλειδώσει. Όλα όμως είχαν αλλάξει. Πήγε τότε στον πορτάρη του
μοναστηρίου κι αυτός εξεπλάγη. Και τούτο γιατί ο αετός που ήταν Άγγελος Κυρίου
του είχε δώσει τέτοια χάρη που έλαμπε, ευωδίαζε. Γι’ αυτό και ο θυρωρός
απόρησε. Τον ρώτησε λοιπόν:
-Από πού είσαι;
-Από εδώ. Είμαι ο
εκκλησιαστικός.
-Δεν σε γνωρίζω.
Περίμενε να ρωτήσω τον ηγούμενο.
Πήγε στον ηγούμενο και
του είπε πως ήλθε κάποιος μοναχός που άστραφτε το πρόσωπό του κι έχει το κλειδί
της εκκλησίας στο χέρι. Ο ηγούμενος του απάντησε: Άφησέ τον να μπει, γιατί
απόψε 3 φορές άκουσα μια φωνή να ανοίξω τις πόρτες για να έλθει μέσα το Άγιο
Πνεύμα. Άφησέ τον, γιατί κρύβει μεγάλο μυστήριο.
Ο ηγούμενος ήλθε στο
μοναχό και τον ρώτησε τί συμβαίνει. Κι αυτός διηγήθηκε το συμβάν με τον αετό
και το υπέροχο τραγούδι του.
-Πόση ώρα τραγούδησε,
τον ρώτησε.
-Μια ώρα περίπου κι
έφυγε. Κι εγώ ήλθα να κλειδώσω, αλλά δεν γνωρίζω πού είναι το μοναστήρι. Ή εγώ
τρελάθηκα, ή πράγματι κάτι συμβαίνει, γιατί το μοναστήρι που υπηρετούσα δεν
είναι αυτό.
Τότε ο ηγούμενος συγκέντρωσε
στην εκκλησία τους άλλους μοναχούς και τους ρώτησε αν τον γνωρίζουν. Όμως ούτε
αυτός γνώριζε κανένα, ούτε αυτόν αυτοί.
-Ποιός ήταν ο
ηγούμενος, όταν εσύ ήσουνα απόψε στην εκκλησία; τον ρώτησε.
Είπε το όνομά του,
έψαξαν στο αρχείο της μονής και βρήκαν ότι έζησε πριν από 300 χρόνια. Η αλήθεια
δεν άργησε να αποκαλυφθεί. Όλοι τρόμαξαν κι εξεπλάγησαν. Ο μοναχός συγκινημένος
ζήτησε να κοινωνήσει και τους αποχαιρέτησε.
-Συγχωρέστε με,
αδελφοί. Εγώ τώρα φεύγω και θα ξαναειδωθούμε όταν ηχήσουν οι σάλπιγγες!
Το πρόσωπό του έλαμψε
σαν τον ήλιο και την ώρα εκείνη κοιμήθηκε.
Φαντασθείτε, αφού
αυτός έζησε τόσο όμορφα 300 χρόνια με το τραγούδι ενός αγγέλου, και νόμισε πως
πέρασε μόνο μία ώρα, πόσο ωραία θα είναι στον παράδεισο, εκεί που τραγουδάνε
χιλιάδες Χερουβείμ, Σεραφείμ, άγγελοι κλπ. Κανείς δεν μπορεί να περιγράψει την
ομορφιά του Παραδείσου. Γι’ αυτό και εγώ θέλω να σας δω οπωσδήποτε στον
Παράδεισο. Είναι πολύ όμορφα εκεί! Καλή αντάμωση! Να συναντηθούμε όλοι στον
Παράδεισο!
-π. Κλεόπα, θα σας
παρακαλέσουμε θερμά να εύχεσθε να… μας φάει όλους ο Παράδεισος.
Το πρόσωπα του
φωτίστηκε, η φωνή του δυνάμωσε πάλι:
-Όλους θα μας φάει ό Παράδεισος!
Γράψτε μου τα ονόματά σας για να τα μνημονεύω. Και σας παρακαλώ πολύ
να προσεύχεσθε και σεις για μένα, γιατί είμαι ο πιό αμαρτωλός που υπάρχει στον
κόσμο!
Γέροντας Κλεόπας
Γέρων Εφραίμ Αριζόνας: Να αγαπάτε ο ένας τον άλλο και να μην πικραίνεσθε
λόγω εγωισμού. Η ταπείνωση είναι ασφαλής οδηγός· δεν αφήνει αυτόν που την έχει
να προσκρούσει σε υφάλους απροσεξίας και να συντριβεί· αλλά ως οδηγός φωτεινός
οδηγεί άπταιστα επί του ασφαλούς.
Γέρων Εφραίμ Αριζόνας: Η αγάπη
δεν φαίνεται από το τι δίνεις αλλά από το πώς το δίνεις... Αγάπη δεν είναι το
άπλωμα του χεριού, αλλά το δόσιμο της καρδιάς... Αν ξέρεις ο ίδιος να
μοιράζεσαι, τότε ξέρεις και να αγαπάς...
Αββάς Δωρόθεος: Θά ἔρθει καιρός πού θά ζητᾶμε, ἔστω μιά ὥρα ἀπʹ ὅλο αὐτό τό χρόνο, καί δέν θά τόν βρίσκουμε. Πόσοι ἐπιθυμοῦν νά ἀκούσουν λόγο Θεοῦ καί δέν τόν βρίσκουν;
Καί ἐμεῖς τόσα πολλά ἀκοῦμε καί τά περιφρονοῦμε καί δέν βγαίνουμε ἀπό τήν ἐμπαθή κατάσταση μας. Ὁ Θεός γνωρίζει πόσο ἐκπλήττομαι γιά τήν ἀναισθησία τῶν ψυχῶν μας! Μποροῦμε νά σωθοῦμε καί δέν θέλουμε…!''
(ΙΑ’ Διδασκαλία)