ΑΓΙΟΚΑΤΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΓΙΑΝΝΑΝΙΤΗ

 Αγιοκατάταξη του Γέροντος Γερασίμου Μικραγιαννανίτη

 

Σήμερα, Τρίτη, 10 Ιανουαρίου 2023, αποφασίστηκε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο η  εγγραφή στο αγιολόγιο της Ορθόδοξης Ανατολικής Εκκλησίας του Γέροντος Γερασίμου Μικραγιαννανίτη.
 
Δυο λογια για τον Γέροντα Γεράσιμο:
 
Γεννήθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 1905 στην Δρόβιανη της επαρχίας Δελβίνου Βορείου Ηπείρου και είχε λάβει το όνομα Αναστάσιος. Από τον πατέρα του πήρε την αυστηρότητα προς τον εαυτό του και από την μητέρα του την βαθιά, άδολη και ανυπόκριτη θρησκευτική ευλάβεια. Έμαθε τα πρώτα του γράμματα στο δημοτικό σχολείο της γενέτειράς του. Το τελείωσε κάπως καθυστερημένα, σε ηλικία 14 χρόνων, λόγω των βαλκανικών πολέμων. Όταν τελείωσε το σχολείο, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την μητέρα και τον μικρότερο αδελφό του, μετέβη στον Πειραιά, όπου ήδη ήταν εγκαταστημένος ο πατέρας του και εργάστηκε κοντά του.

Όταν στη συνέχεια μετακόμισαν στην Αθήνα, ο Αναστάσιος συνέχισε τις σπουδές του στο γυμνάσιο. Ο ζήλος του για τα γράμματα εντυπωσιακός. Στράφηκε στη μελέτη των Πατέρων της Εκκλησίας και των Ελλήνων κλασικών συγγραφέων. Στην Αθήνα φρόντισε και για την πνευματική του ζωή και εκκλησιαζόταν τακτικά. Συνήθως πήγαινε στον Άγιο Γεώργιο της Ριζαρείου, όπου λειτουργούσε συχνά ο Άγιος Νεκτάριος, με τον οποίο και είχε γνωριστεί.

Στην Αθήνα καλλιέργησε την σκέψη να γίνει μοναχός. Να φύγει έγκαιρα, πριν αναλάβει άλλες υποχρεώσεις. Για να πραγματοποιήσει την κλίση του, έρχεται στο Άγιο Όρος το 1923.
Εγκαταβιώνει ως δόκιμος στην Σκήτη της Μικράς Αγίας Άννης, στο Κελλί του Τιμίου Προδρόμου, έχοντας ως γέροντα τον Μικρασιάτη ιερομόναχο Μελέτιο Ιωαννίδη.

Εδώ, σ’ αυτή την ερημική, άνυδρη, αιχμηρή και άγονη τοποθεσία της Μικράς Αγίας Άννης, βρίσκει απόλυτη πνευματική χαρά και εκπλήρωση του ονείρου της ζωής του. Μπορεί πλέον απερίσπαστα να επιδοθεί στην άσκηση της πνευματικής ζωής και στην μελέτη των ιερών εκκλησιαστικών κειμένων. Η ζωή στην Σκήτη της Μικράς Αγίας Άννης έμοιαζε ιδανική, καθώς απηχούσε τις βαθύτερες ανάγκες του, που ήταν η προσευχή, η άσκηση και η ενασχόλησή του με την εκλησιαστική ποίηση. Αυτή η τελευταία τάση, την οποία από παιδί ένοιωθε να υπάρχει μέσα του εν υπνώσει, αλλά δεν είχε τολμήσει ποτέ να την αφήσει ελεύθερη να εκχυθεί προς τα έξω, στην Καλύβη του Τιμίου Προδρόμου ενεργοποιήθηκε στον μέγιστο βαθμό.
Στις 20 Οκτωβρίου του 1924 κατά την διάρκεια της αγρυπνίας στην μνήμη του Αγίου Γερασίμου Κεφαλληνίας έγινε η μοναχική κουρά του παίρνοντας το όνομα του Αγίου.

Ο μοναχός Γεράσιμος, προσαρμοσμένος πλήρως στην νέα του ζωή, αποτέλεσε πρότυπο υπακοής, ταπεινώσεως και κάθε αρετής. Παράλληλα με την τέλεση των καθημερινών μοναχικών ακολουθιών και την μελέτη, οι δύο μοναχοί της Καλύβης, Γέροντας και υποτακτικός, εργάζονταν για την επιβίωσή τους ως άνθρωποι. Ο Γέροντας Μελέτιος γνώριζε καλά και ασκούσε από χρόνια την τέχνη κατασκευής ξυλόγλυπτων σφραγίδων που χρησιμοποιούνται στην παρασκευή πρόσφορων για την θεία Λειτουργία. Κοντά σ’ αυτόν και ο νέος μοναχός Γεράσιμος έμαθε την τέχνη αυτή, την οποία και ασκούσε φίλεργα. Εκείνο, όμως, το οποίο τον γοήτευε ήταν η ενασχόληση με τα γράμματα. Μας λέει σχετικά: «Εδώ, όταν ήρθα, καλλιέργησα και ανακεφαλαίωσα τις γνώσεις μου. Τους αρχαίους συγγραφείς, όλα τα χόρτασα, όλα τα χώνεψα».

Μετά την παρέλευση λίγων ετών, ο Γέροντας Μελέτιος φεύγει οριστικά για την Αθήνα, αφήνοντας τελείως μόνο του τον νέο μοναχό Γεράσιμο.
Κάτω από την Καλύβη του Τιμίου Προδρόμου βρίσκεται η καλύβη Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Σε αυτήν εγκαταβιούσε ο ασκητής νηπτικός Γέροντας Αβιμέλεχ, μία από τις εξέχουσες προσωπικότητες του αγιορείτικού μοναχισμού της εποχής του. Σε αυτόν υποτάχτηκε ο μετέπειτα ιερομόναχος Διονύσιος, με τον οποίον συνδέθηκε ο πατέρας Γεράσιμος και αργότερα, το 1966, ενώθηκαν σε μία μόνη συνοδεία. Ο μοναχός Γεράσιμος γίνεται κτήτορας του ναού των Αγίων Πατέρων Διονυσίου του ρήτορος και Μητροφάνους. Συγκεκριμένα, το 1956 στο σπήλαιο όπου ασκήτευσαν οι δύο Όσιοι κτίζει μικρό ναΐδριο και το 1960 το συμπληρώνει με την λιτή.

Ο Γέροντας Γεράσιμος, εκτός των άλλων, φημιζόταν για την διάθεση φιλοξενίας, την οποία ενέπνευσε και στους υποτακτικούς του. Οι προσερχόμενοι σ’ αυτόν λαϊκοί επισκέπτες πάντοτε έφευγαν ωφελημένοι και γοητευμένοι, καθώς ο λόγος του ήταν πάντοτε προσεγμένος. Συνετός στις αποκρίσεις του, απέφευγε συστηματικά τις άκαιρες συζητήσεις και φλυαρίες. Επιδίωκε πάντοτε την σιωπή, την οποία και θεωρούσε «μητέρα σοφωτάτων εννοιών».

Εκτός από τους λαϊκούς, οι επισκέπτες ήταν πολλές φορές κληρικοί η και μοναχοί, που έρχονταν με τον ίδιο σκοπό: να ακούσουν τον γέροντα, να ωφεληθούν πνευματικά και να διδαχθούν από την ενάρετη ζωή του.
Κατά την διάρκεια της ζωής του, του ανατέθηκαν μοναχικά διακονήματα. Διετέλεσε βιβλιοθηκάριος και τυπικάρης του Κυριακού της Σκήτης της Αγίας Άννης. Ως βιβλιοθηκάριος μάλιστα ασχολήθηκε με την σύνταξη και δημοσίευση καταλόγου των χειρόγραφων κωδίκων της βιβλιοθήκης του Κυριακού της Σκήτης. Με την ιδιότητα αυτή βοήθησε πολλούς επιστήμονες στην εύρεση και απόκτηση αντιγράφων των χειρογράφων. Ο ίδιος συνέταξε αξιόλογες μελέτες και άρθρα.

Ο πατέρας Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης είναι μια από τις σπάνιες περιπτώσεις υμνογράφων, που το μεγαλύτερο μέρος του έργου του χρησιμοποιήθηκε αμέσως στην λειτουργική ζωή της Εκκλησίας. Έτσι, το μεγαλύτερο μέρος του έργου είναι προσιτό, παρά το γεγονός ότι ένα μικρό μόλις τμήμα του έχει εκδοθεί. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι πολλές ακολουθίες κυκλοφορούν ευρύτατα σε δακτυλογραφημένα φωτοαντίγραφα.
Την υμνογραφία θεωρεί προέκταση της προσευχής, κοινωνία με τον Θεό και τους αγίους.

Μέχρι τον θάνατό του ο μεγάλος Υμνογράφος διατηρούσε αποθέματα δυνάμεων, ουδέποτε αντιμετώπισε προβλήματα υγείας, με εξαίρεση την μείωση της ακοής του, που εμφανίστηκε κατά τα τελευταία χρόνια της ζωής του και τον ταλαιπωρούσε. Άνθρωπος λιτός, εγκρατής, ασκητικός, με ζωή αφιερωμένη στη δόξα του Θεού και την υπηρεσία των ανθρώπων. Κοιμήθηκε στις 7 Δεκεμβρίου 1991.

Το πλούσιο υμνογραφικό του έργο υπολογίζεται σε περισσότερες από 2000 ιερές ακολουθίες.
Τον σπουδαίο αυτόν Υμνογράφο της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας στις 28 Δεκεμβρίου 1968 τίμησε με αργυρό μετάλλιο η Ακαδημία Αθηνών, ενώ το Πατριαρχείο τον είχε τιμήσει και χειροθετήσει σε «Υμνογράφο της Αγίας του Χριστού Εκκλησίας». Απονομή τιμής του είχε γίνει από τον Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης και από την Επιστασία του Αγίου Όρους.

ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

ΓΕΡΩΝ ΕΦΡΑΙΜ ΑΡΙΖΟΝΑΣ: "ΜΗ ΤΑ ΤΡΟΦΟΔΟΤΕΙΣ ΤΑ ΠΑΘΗ ΣΟΥ ΜΕ ΤΑΣ ΥΠΟΧΩΡΗΣΕΙΣ".

 "Μη τα τροφοδοτείς τα πάθη σου με τας υποχωρήσεις, δια να μην υπομένης εις το ύστερον πόνους και θλίψεις! 

Κοπίασον τώρα, όσον ημπορείς, διότι με τον χρόνον, όταν τα πάθη δεν τύχουν επιμελείας, καταλαμβάνουν θέσιν δευτέρας φύσεως και «άντε τρέξε τότε να τα κάνης καλά!» Ενώ τώρα, εάν τα καταπολεμήσης νόμιμα καθώς σε συμβουλεύομεν, θα ελευθερωθής και θα νοιώθης ευτυχισμένος αντάμα με την χάριν του Θεού."

Γέροντας Εφραίμ Αριζόνας 

ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΝΥΣΣΗΣ: "ΚΑΙΡΟΣ ΤΟΥ ΚΑΘΕΛΕΙΝ ΚΑΙ ΚΑΙΡΟΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΑΙ".

 «Καιρός του καθελείν και καιρός του οικοδομήσαι»  (Εκκλησιαστής, 3:3).

"Υπάρχει καιρός για την κατεδάφιση και υπάρχει κατάλληλος καιρός για την ανοικοδόμηση. Αυτά μπορεί κανείς να τα διδαχτεί και από όσα έχουν λεχθεί από τον Θεό στον προφήτη Ιερεμία, στον οποίο δόθηκε εκ μέρους του Θεού η δύναμη πρώτα να κατεδαφίζει και να ξεριζώνει και να ανασκάπτει και έπειτα να ανορθώνει και να ανοικοδομεί και να καταφυτεύει. Γιατί πρέπει πρώτα να ερειπωθούν μέσα μας οι οικοδομές της κακίας, και τότε να βρούμε και το χρόνο και την ευρυχωρία, για την κατασκευή του ναού του Θεού, που ανεγείρεται στο εσωτερικό των ψυχών και του οποίου τα υλικά είναι η αρετή.  Γιατί, ποια σχέση υπάρχει μεταξύ φωτός και σκότους; Συνεπώς, ας κατεδαφιστούν πρώτα τα σκοτεινά έργα, και τότε θα ανεγερθούν τα φωτεινά οικοδομήματα του βίου."

Άγιος Γρηγόριος Νύσσης

ΓΕΡΩΝ ΕΦΡΑΙΜ ΑΡΙΖΟΝΑΣ: ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ!

Γέρων Εφραίμ Αριζόνας: Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με!

ΓΕΡΩΝ ΕΦΡΑΙΜ ΑΡΙΖΟΝΑΣ: ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ Ο ΑΡΡΩΣΤΟΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΚΡΙΝΕΙ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ ΑΡΡΩΣΤΟ!

Γέρων Εφραίμ Αριζόνας: Στο νοσοκομείο ο άρρωστος δεν κατακρίνει τον άλλον άρρωστο. Πως λοιπόν εμείς κατακρίνουμε την αδυναμία του συνανθρώπου μας, όταν οι ίδιοι μας δεν είμαστε τέλειοι, αλλά άρρωστοι; 

ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ: ΤΟΤΕ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣΑΙ ΚΑΛΑ, ΟΤΑΝ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙΣ ΕΙΡΗΝΙΚΟΣ!

Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης: Όταν κάποιο βαρίδι του ρολογιού ξεκρεμαστεί από την θέση του αμέσως κινούνται και όλοι οι τροχοί. Και όταν το τιμόνι δεν πάρει καλή στροφή, τότε όλο το καράβι φεύγει από την κανονική του πορεία, το ίδιο συμβαίνει και με την καρδιά. Όταν μία φορά ταραχθεί, αμέσως συγκινούνται όλα τα εσωτερικά και εξωτερικά όργανα του σώματος και ο ίδιος ο νους βγαίνει από τα μέτρα και τον ορθό λόγο του. Γι αυτό πρέπει πάντοτε να την ειρηνεύεις αμέσως, κάθε φορά που σου τύχει κάποια ενόχληση και σύγχυση εσωτερική, είτε την ώρα της προσευχής, είτε σε κάθε άλλον καιρό.
Και να γνωρίζεις ότι· τότε ξέρεις να προσεύχεσαι καλά, όταν γνωρίζεις να εργάζεσαι καλά και να παραμένεις ειρηνικός, διότι και ο απόστολος παραγγέλλει να προσευχόμαστε ειρηνικά, χωρίς οργή και διαλογισμούς. Έτσι στοχάσου, ότι κάθε εργασία σου, πρέπει να γίνεται με ειρήνη, γλυκύτητα και χωρίς βία. Με συντομία, όλη γενικά η κύρια και παντοτινή άσκηση της ζωής σου, πρέπει να γίνεται για να ειρηνεύεις την καρδιά σου και να μην την αφήσεις να συγχύζεται άτακτα. 

ΑΓΙΟΣ ΚΑΡΤΕΡΙΟΣ Ο ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΑΣ

 Άγιος Καρτέριος ο Ιερομάρτυρας

 

Μαρτύρησε και αυτός στο διωγμό του Διοκλητιανού κατά της Εκκλησίας. Ήταν Ιερέας στην Καισαρεία της Καππαδοκίας και έσπειρε τον καλό σπόρο στην πόλη. Όταν οι ναοί του Χριστού κλείστηκαν, αυτός έκανε θεία λειτουργία σ' ένα μυστικό ευκτήριο οίκο. Καταγγέλθηκε, αρνήθηκε την αναγνώριση των διαταγμάτων του διωγμού και έμεινε σταθερός στην ομολογία του Χρίστου. Ο διοικητής Ούρβανός (298) διέταξε τη φυλάκιση του. Όταν ξαναδήλωσε την πίστη του, μαστιγώθηκε σκληρά. Κατόπιν ξερίζωσαν τα νύχια από τα χέρια και τα πόδια του και έπειτα άνοιξαν τα πλευρά του με σιδερένια νύχια, και τις πληγές έκαψαν με αναμμένες λαμπάδες από ρητίνη. Αλλά ο Καρτέριος υπέμεινε νικηφόρα, εφαρμόζοντας το λόγο του Απόστολου Παύλου: «τίς υμάς χωρίσει από του Χριστού; θλίψις ή κίνδυνος ή μάχαιρα;» (Ρώμ. η' 35). Και έτσι πήρε το αμάραντο στεφάνι της αιώνιας δόξας. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου στις 8 Ιανουαρίου.
 
https://www.saint.gr

ΟΣΙΑ ΔΟΜΝΙΚΗ

 Οσία Δομνίκη

 
Η Οσία Δομνίκη γεννήθηκε στην Καρθαγένη της Αφρικής. Το 384, όταν έφτασε σε νεαρή ηλικία, για προσωπικούς λόγους έρχεται στην Κωνσταντινούπολη μαζί με άλλες σαράντα συνομήλικες της. Τότε αυτοκράτορας ήταν ο Μέγας Θεοδόσιος και Πατριάρχης ο Νεκτάριος. Μόλις γνωρίζει τη Δομνίκη ο Πατριάρχης, διακρίνει τις αγνές της προθέσεις και αμέσως τη βαπτίζει και μετά την κάνει μοναχή. Στη χριστιανική μοναχική ζωή διακρίνεται νωρίς η Αγία για την πίστη της, το ζήλο, την αφοσίωση της στη φιλανθρωπία και, προπάντων, για την αγνότητα της ψυχής της, αποδεικνύοντας και αυτή με τη ζωή της τα λόγια του Κυρίου μας στους μαθητές Του και, κατ' επέκταση, σε όσους Τον ακολουθούν: «Σεις τώρα είσθε καθαροί. Και σας έχει καθαρίσει ο λόγος της αληθείας, πού σας έχω πει και διδάξει» (Ιωάννου ιε 3). Η ηθική καθαρότητα της Αγίας Δομνίκης, συνδυασμένη με την αξιοθαύμαστη ταπεινοφροσύνη της, είχε τέτοια απήχηση στη συνείδηση της Εκκλησίας μας, ώστε να την κατατάξει στο χορό των Αγίων της. Η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμάει τη μνήμη της Οσίας στις 8 Ιανουαρίου.

https://www.saint.gr

ΙΕΡΟΚΗΡΥΚΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ: ΣΕ ΟΛΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ Η ΔΙΑΚΡΙΣΗ!

 

ΓΕΡΩΝ ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΣΤΑΥΡΟΒΟΥΝΙΩΤΗΣ: Η ΠΡΑΟΤΗΣ, ΟΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑ ΘΕΟΝ, ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΜΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ!

Γέρων Γερμανός Σταυροβουνιώτης: Η πραότης, όταν είναι κατά Θεόν, δεν είναι ούτε δειλία, ούτε αδυναμία, αλλά είναι δύναμη πνευματική και πίστη στον Θεό αληθινή. Ο πράος παραμένει ανεπηρέαστος στον νου και στην καρδιά του.
Δεν ταράσσεται, ούτε όταν τον κατηγορούν, ούτε όταν τον επαινούν ούτε όταν τον υπολογίζουν, ούτε όταν τον αγνοούν, ούτε όταν τον εξυψώνουν, ούτε όταν τον ταπεινώνουν. Αυτή όμως η αρετή είναι καρπός μεγάλης πίστης στον Θεό, βαθιάς ταπείνωσης και καθαρής προσευχής.
Ο πράος επηρεάζει και τους άλλους γύρω του. Ειρηνεύει αυτούς, που διαπληκτίζονται, γαληνεύει αυτούς, που έχουν ταραχή και σύγχυση. 

ΟΣΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ: ΔΕΝ ΚΕΡΔΙΖΕΙΣ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΜΕ ΤΟ ΑΓΡΙΟ, ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΛΟΣΥΝΗ!

Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης: Οι άνθρωποι που σε παρεξήγησαν και σε πλήγωσαν δεν γνωρίζουν ούτε εκείνο τον παλιό μύθο, για τον άνεμο και τον ήλιο, που μάλωναν, ποιος είναι ο δυνατότερος κι έβαλαν στοίχημα, ότι όποιος βγάλει την κάπα του βοσκού, που εκείνη την ώρα ανηφόριζε το βουνό, θα είναι ο πιο δυνατός.

Φύσηξε, ξαναφύσηξε ο άνεμος, αλλά ο βοσκός κρύωσε και τυλίχθηκε πιο σφιχτά στην κάπα του. Βγήκε τότε ο ήλιος απ’ τα σύννεφα, σκόρπισε γύρω καλοσύνη και θερμότητα, ζεστάθηκε ο βοσκός κι έβγαλε την κάπα του….

Τότε ο ήλιος φώναξε στον άνεμο: «Είδες, ποιος απ’ τους δυο μας είναι ο δυνατότερος;» Δεν κερδίζεις τον άνθρωπο με το άγριο, αλλά μόνο με την καλοσύνη. 

ΓΕΡΩΝ ΤΥΧΩΝ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ: ΒΓΑΙΝΕΙ ΚΑΘΕ ΠΡΩΙ ΣΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ ΤΟΥ Ο ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΕΙ!

Γέρων Τύχων ο Αγιορείτης: Κάθε πρωί ο Θεός ευλογεί τον κόσμο με το ένα χέρι, άλλ' όταν ιδή κανέναν ταπεινό άνθρωπο, τον ευλογεί με τα δυο Του χέρια. εκείνος πού έχει μεγαλύτερη ταπείνωση, είναι ο μεγαλύτερος απ' όλους. 

ΓΡΗΓΟΡΕΙΤΕ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣΘΕ!

Γρηγορείτε και προσεύχεσθε…! (Ματθαίος 26,41)

ΘΕΟΦΑΝΙΑ: ΤΙ ΤΡΩΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ

 
Θεοφάνια: Τι τρώμε την παραμονή και την ημέρα των Φώτων

 
Τα Θεοφάνια εντάσσονται στο Δωδεκαήμερο των Χριστουγέννων
 
Αρκετές είναι οι θρησκευτικές εορτές που έχουν συνδεθεί με κάποιο γεύμα και το οποίο περιλαμβάνεται στο κάθε γιορτινό τραπέζι.
Ωστόσο, τα Θεοφάνια δεν έχουν κάποια συγκεκριμένη τροφή που η παράδοση προβλέπει να καταναλώνεται τη συγκεκριμένη ημέρα.
Άλλωστε τα Θεοφάνια εντάσσονται στο Δωδεκαήμερο των Χριστουγέννων, το χρονικό διάστημα χωρίς καμιά νηστεία. Έτσι, η κατανάλωση ψαριού την ημέρα των Θεοφανίων έχει περάσει στην σύγχρονη παράδοση περισσότερο λόγω του Αγιασμού των υδάτων.
 
Νηστεία η παραμονή
 
Η μόνη εξαίρεση στο Δωδεκαήμερα είναι η παραμονή των Θεοφανίων, όπου οι πιστοί τηρούν νηστεία και μάλιστα αλάδωτη.
Ο λόγος; Για να μπορέσουν να κοινωνήσουν την επόμενη ημέρα στην εκκλησία και όχι να λάβουν τον καθιερωμένο Αγιασμό.
Σύμφωνα με τους Πατέρες της Εκκλησίας για να καταναλωθεί ο Μεγάλος Αγιασμός απαιτείται μονάχα να μην έχει φάει ή πιεί ο πιστός κάτι από τις 12:00 τα μεσάνυχτα μέχρι εκείνη την ώρα.
 
Το φαγητό της παραμονής των Φώτων
 
Αν υπάρχει κάποιο φαγητό που να έχει συνδεθεί με την εορτή των Φώτων είναι τα ψαροκόλλυβα, το οποίο προέρχεται από την Κρήτη.
Το έφτιαχναν οι πιστοί την παραμονή -που είναι ημέρα νηστείας- και περιλαμβάνει όλα τα όσπρια (φασόλια, ρόβι, λαθούρι, αρακά, ρεβύθια) και σιτάρι βρασμένα μαζί.
Μάλιστα, τα παλιά χρόνια, εκείνη την ημέρα οι άνθρωποι τάιζαν με το ίδιο φαγητό και τα ζώα τους.
 
https://www.pronews.gr/

ΑΓΙΟΣ ΡΩΜΑΝΟΣ Ο ΝΕΟΣ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΑΣ

Άγιος Ρωμανός ο Νέος Οσιομάρτυρας

 

Ο νέος οσιομάρτυρας Ρωμανός, καταγόταν από την περιοχή του Καρπενησίου και κατά πάσα πιθανότητα από το χωριό Ανδράνοβα, που σήμερα καλείται Ασπρόπυργος. Ανατράφηκε από γονείς φτωχούς και αγράμματους, αλλά ευσεβείς και παρέμεινε και ο ίδιος αγράμματος.
Κάποτε ήλθε σαν προσκυνητής στους Αγίους Τόπους, στη Μονή του Αγίου Σάββα, όπου άκουσε διηγήσεις για νεομάρτυρες της πίστης και έτσι τον κατέλαβε ο πόθος του μαρτυρίου. Πήγε στη Θεσσαλονίκη, όπου ομολόγησε με θάρρος μπροστά στον κριτή τον Ιησού Χριστό, σαν αληθινό Θεό και σωτήρα των ανθρώπων και κατηγόρησε τον Μωάμεθ σαν παραμυθά. Τα βασανιστήρια ήταν φρικτά. Ο αρχηγός του τούρκικου στόλου, ζήτησε να του δοθεί ποινή ισόβιας δουλείας στα κουπιά των πλοίων. Κάποιοι χριστιανοί όμως, τον ελευθέρωσαν αντί χρημάτων και τον έστειλαν στο Άγιο Όρος στα Καυσοκαλύβια.
Στο Άγιο Όρος έμεινε κοντά στον Όσιο Ακάκιο τον Καυσοκαλυβίτη, όπου με προσευχή και νηστεία προπαρασκευάστηκε για το μαρτύριο. Με την ευλογία λοιπόν του πνευματικού του, μοναχός πλέον τώρα, ξεκίνησε για τους Αγίους Τόπους να μαρτυρήσει. Αλλά για να μη συμβεί κάτι κακό στον Πανάγιο Τάφο, τελικά πήγε στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί προκάλεσε τους Τούρκους, και τον έριξαν μέσα σ’ ένα ξεροπήγαδο, νηστικό για 40 μέρες. Τελικά τον αποκεφάλισαν στις 5 ή 6 Ιανουαρίου (κατά άλλους στις 16 Φεβρουαρίου) του 1694 μ.Χ.
Το Ιερό λείψανο του αγοράστηκε αντί 500 γροσιών από έναν Άγγλο πλοίαρχο και μεταφέρθηκε στην Αγγλία. Αξίζει τέλος να αναφέρουμε ότι το μαντήλι με το αίμα του Αγίου, βρίσκεται στη Μονή Δοχειαρίου. Ακολουθία του Αγίου βρίσκεται στον Κωδ. 61 σελ. 265 της Καλύβης Ιωασαφαίων στα Καυσοκαλύβια και εκδόθηκε στο Βόλο το 1937 μ.Χ. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Αγίου στις 5 Ιανουαρίου και στις 16 Φεβρουαρίου.
 
https://www.saint.gr

ΟΣΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΕΝ ΑΚΡΙΤΑ

 Όσιος Γρηγόριος ο εν Ακρίτα

 

Ο Όσιος Γρηγόριος γεννήθηκε στην Κρήτη το 755 μ.Χ. Οι ευσεβείς γονείς του ονομάζονταν Θεοφάνης και Ιουλιανή. Ήταν και οι δύο γονείς του πολύ ευσεβείς άνθρωποι.
Σε ηλικία 26 ετών ο νεαρός Γρηγόριος, με την άδεια των γονέων του, πήγε στην Παλαιστίνη, φλεγόμενος από τον πόθο να προσκυνήσει τους αγίους τόπους και να ζήσει μερικά χρόνια εκεί όπου γεννιέται συγκινητική η ενθύμηση του Σωτήρα Χριστού. Από την αγία πόλη, αποφάσισε μετά από καιρό να πάει στη Ρώμη, επί πατριαρχίας Νικηφόρου Α' και αυτοκράτορα Κωνσταντινούπολης τον Μιχαήλ Ραγκαβέ (811). Εκεί εκάρη μοναχός.
Ύστερα από λίγο, ο Μητροπολίτης Συνάδων Μιχαήλ ο Ομολογητής, έπεισε τον Γρηγόριο να έλθει μαζί του στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί τον ενέγραψε στη Μονή του Ακρίτα. (Η Μονή του Ακρίτα βρισκόταν στον Αστακηνό κόλπο της Βιθυνίας στο ομώνυμο ακρωτήριο). Εδώ, χρησιμοποιούμενος και σε εσωτερική αποστολή της Μητρόπολης τελείωσε τη ζωή του, τύπος και υπογραμμός θερμής πίστης, καθαρής και ειρηνικής ζωής και αγάπης το έτος 820 μ.Χ. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του Οσίου στις 5 Ιανουαρίου. 
 
https://www.saint.gr

ΑΓΙΟΙ ΘΕΟΠΕΜΠΤΟΣ ΚΑΙ ΘΕΩΝΑΣ ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ

 Άγιοι Θεόπεμπτος και Θεωνάς 

Ο Άγιος Θεόπεμπτος μας διδάσκει πως πρέπει να είμαστε πρωτοπόροι, αν θέλουμε να κερδίσουμε την αιώνια δόξα και όχι αυτή την προσωρινή του κόσμου. Ο Άγιος ήταν επίσκοπος στα χρόνια του αυτοκράτορα Διοκλητιανού (284 - 305 μ.Χ.), που στις 23 Ιανουαρίου 303 υπέγραψε διάταγμα ανελέητου διωγμού κατά των χριστιανών.

Τότε, ο πρώτος που ομολόγησε Χριστόν Εσταυρωμένον και ήλεγξε τον Διοκλητιανό για την πλάνη του, ήταν ο επίσκοπος Θεόπεμπτος. Βέβαια, αμέσως μετά ήξερε τι τον περίμενε. Και πράγματι, υποβάλλεται σε μια σειρά σκληρών βασανιστηρίων, που συγχρόνως συνοδεύονται από θαύματα. Πρώτα τον βάζουν σε φούρνο αναμμένο για να καεί, αλλά θαυματουργικά βγαίνει ζωντανός και αβλαβής. Έπειτα, του βγάζουν το ένα μάτι και, αμέσως μετά, του επιβάλλουν να πιει θανατηφόρα δηλητήρια. Επειδή όμως φυλάχτηκε από τη Χάρη του Θεού αβλαβής, τον αποκεφαλίζουν.

Αλλά η ανδρεία, η ασάλευτη πίστη, η έξοχη καρτερία και η ηθική λάμψη που φώτιζαν τη φυσιογνωμία του μάρτυρα Θεοπέμπτου, μίλησαν πειστικά και νικηφόρα στην καρδιά του ειδωλολάτρη μάγου Θεωνά, που παρασκεύαζε τα φάρμακα. Και ενώ ακόμα η λουσμένη στα αίματα κεφαλή του μάρτυρα ήταν κατά γης, ομολόγησε κι αυτός το Χριστό. Μανιασμένοι τότε οι ειδωλολάτρες από την απρόσμενη αυτή ομολογία, τον θάβουν ζωντανό στο χώμα. Έτσι ο Θεωνάς βρήκε ένδοξο θάνατο και η ψυχή του μαζί μ' αυτήν του Αγίου Θεοπέμπτου, ανέβηκαν στον αθλοθέτη και στεφανοδότη Θεό. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη των Αγίων στις 5 Ιανουαρίου. 

https://www.saint.gr

ΟΣΙΑ ΣΥΓΚΛΗΤΙΚΗ: Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗ ΝΗΣΤΕΙΑ ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ ΤΟΥΣ ΠΟΝΗΡΟΥΣ ΛΟΓΙΣΜΟΥΣ!

 

Αμμάς Συγκλητική: Η προσευχή μαζί με τη νηστεία

εξαφανίζει τους πονηρούς λογισμούς! 

Εκείνους που πλησιάζουν προς τον Θεό στην αρχή τους περιμένει αγώνας και πολύς κόπος, ύστερα όμως χαρά ανείπωτη.
Γιατί όπως ακριβώς αυτοί που θέλουν να ανάψουν φωτιά στην αρχή καπνίζονται και δακρύζουν και μόνον τότε κατορθώνουν αυτό που γυρεύουν να κάνουν γιατί βέβαια λέει πως ο Θεός μας είναι φωτιά που κατατρώει έτσι κι εμείς πρέπει να ανάψουμε μέσα μας τη θεία φωτιά με δάκρυα και πόνους.
Είπε πάλι· Καθώς τα πολύ ισχυρά φάρμακα διώχνουν τα δηλητηριώδη ερπετά, έτσι και η προσευχή μαζί με τη νηστεία εξαφανίζει τους πονηρούς λογισμούς.
Είπε επίσης· Μη σε ξεγελάσουν, εξαιτίας μάταιας ευχαρίστησης, οι απολαύσεις των πλουσίων κοσμικών πως τάχα χρειάζονται σε τίποτε.
Εκείνοι βέβαια εκτιμούν τη μαγειρική τέχνη, εσύ όμως νηστεύοντας, με τα λιτά φαγητά θα ξεπεράσεις την αφθονία των τροφών τους. Γιατί λέει. ‘Αυτός που ζει μέσα στις απολαύσεις περιφρονεί το μέλι’. Μη χορτάσεις ψωμί και να μη λαχταρήσεις το κρασί».
Ρωτήθηκε η μακαρία Συγκλητική για το αν η ακτημοσύνη είναι τέλειο αγαθό.
Είπε λοιπόν· Είναι πάρα πολύ καλό για εκείνους που το μπορούν. Γιατί αυτοί που την αντέχουν μπορεί να θλίβονται βέβαια εξωτερικά, η ψυχή τους όμως νιώθει ανάπαυση.
Και όπως τα γερά ρούχα πλένονται μόνον καθώς χτυπιούνται και στίβονται δυνατά, έτσι και οι δυνατές ψυχές με την εκούσια φτώχεια δυναμώνουν ακόμη περισσότερο».
Είπε πάλι· Αν ζεις σε κοινόβιο, κοίταξε μη φύγεις γιατί θα ζημιωθείς πολύ.
Όπως ακριβώς όταν σηκώνεται από τα αυγά της η κλώσσα, αυτά γίνονται τελικά κλούβια και άκαρπα, έτσι και του μοναχού ή της μοναχής, που τριγυρνά από το ένα μέρος στο άλλο, παγώνει και τέλος νεκρώνεται η πίστη.
Είπε πάλι· Αυτοί που με κόπους και κινδύνους στη θάλασσα συγκεντρώνουν υλικό πλούτο, έστω και αν έχουν κερδίσει πολλά, ορέγονται ακόμη περισσότερα. Και δεν θεωρούν πολύτιμο ό,τι κι αν έχουν, αλλά ορμούν αναλογιζόμενοι εκείνα που δεν έχουν.
Ενώ εμείς ούτε και από τα ποθούμενα κατέχουμε τίποτα, αλλά ούτε και λαχταρούμε να αποκτήσουμε κάτι για χάρη της θεοσέβειας.
 
Από το βιβλίο του Δημητρίου Τσάμη, «Μητερικόν, Διηγήσεις και βίοι των αγίων μητέρων της ερήμου ασκητριών και οσίων γυναικών της ορθοδόξου εκκλησίας», των εκδόσεων Πουρναράς.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΣ ΣΙΜΩΝΟΠΕΤΡΙΤΗΣ: "ΓΙ' ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΖΟΥΜΕ, ΟΧΙ ΦΟΡΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΘΕΟ, ΑΛΛΑ ΟΝΤΑΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΘΕΟΙ".

 'Γι’ αυτό και ζούμε, όχι φορώντας τον Θεόν αλλά όντας οι ίδιοι θεοί.."

...Τα πολλά χρόνια είναι δωρεά του Θεού, όμως οι μοναχοί δεν τα βλέπουν σαν κάτι αγαθό – απλώς τα βιώνουν κατά την μοναχική πολιτεία τους. Οι παλαιότεροι μοναχοί ζούσαν ακόμη περισσότερα χρόνια. Η δική μιας γενιά έχει καλύτερους όρους διαβιώσεως, αλλά είναι εξακριβωμένο και βεβαιωμένο ότι, όσο κανείς ενδιαφέρεται για την υγεία του, τόσο ασθενέστερος και ολιγοχρόνιος είναι.

Ο νέος ενιαυτός [η νέα χρονιά] δεν έχει καμιά σχέσι ούτε και με τα αγαθά τα οποία εύχεται ο κόσμος. Για μας ο νέος χρόνος είναι, θα λέγαμε, ένας χρόνος λιγώτερος στην ζωή μιας.

Αυτό σημαίνει ότι δεν μεγαλώνομε άλλα ότι μικραίνομε κατά ένα χρόνο, με το να πλησιάζωμε όλο και περισσότερο να δούμε πρόσωπο προς πρόσωπο τον Θεόν.

Η δική μας χαρά και θερμομέτρησις του χρόνου εξαρτάται από την σχέσι μας με τον Θεόν και από την παρουσία του στην ζωή μας.

Καθώς ο Θεός δίνει διαρκώς μαρτυρίες για τον εαυτό του, δεν υπάρχει άνθρωπος που, μελετώντας είτε την ιστορία του είτε την καρδιά του, δεν κατανοεί πόσον εγγύς είναι ο Κύριος.

Ο Κύριος συγκαταβάς μας κατέστησε συμμέτοχους της Θεανθρωπίνης ζωής του, επομένως εισερχομένους και εξερχομένους μαζί του στην ζωή μας.

Ο Κύριος έγινε αναπόσπαστο στοιχείο της ζωής μας.

Ο Θεός μας έπλασε έτσι, ώστε να μπορούμε να τον περιέχωμε.

Ως εκ τούτου, δεν μπορούμε ποτέ να αναλογισθούμε τον εαυτό μας χωρίς τον Θεόν μέσα μας, όχι απλώς μαζί μας.

Δεν είμαστε σωλήνες μέσα στους οποίους μπήκε κατά κάποιον τρόπο ενεργειακά ο Θεός, αλλά γινόμαστε θεοί.

Ζούμε πραγματικά, ανάλογα με το πόσο είμαστε μέτοχοι θείας παρουσίας, θείας ενεργείας, θείας ζωής.

«Εξαποστελείς το Πνεύμα σου και κτισθήσονται», λέγει ο Ψαλμωδός. Ο Θεός μας εξαπέστειλε κάποτε το Πνεύμα του και έκτοτε παρέμεινε σύσκηνο, σύναιμο, θα λέγαμε σύσσωμο με την δική μας ύπαρξι.

Γι’ αυτό και ζούμε, όχι φορώντας τον Θεόν αλλά όντας οι ίδιοι θεοί.

Ενούμενοι μαζί του, εξιστάμεθα και γινόμαστε ό,τι είναι ο Θεός.

Επομένως, ο νέος χρόνος μας υπενθυμίζει τον συγκαταβάντα και περιτμηθέντα Θεόν, τον γενόμενον κατά πάντα όμοιον με μας, τον Θεόν ο οποίος έγινε νήπιο, οκταήμερος, δωδεκαετής , τριακονταετής, έγινε ό,τι γίναμε και εμείς.

Ο Θεός είναι το περιεχόμενο του χρόνου μας, όπως θα είναι και της αιωνιότητός μας.

Γι’ αυτό εμείς μπορούμε να πούμε ότι με τον νέο χρόνο -πόσο συμβατικός όρος για την ανθρώπινη ζωή!- γινόμαστε αληθέστεροι και όχι συμβατικώτεροι. 

Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης

ΟΣΙΟΣ ΗΣΑΪΑΣ Ο ΑΝΑΧΩΡΗΤΗΣ: Ο ΤΑΠΕΙΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ!

Όσιος Ησαΐας ο Αναχωρητής: Ο ταπεινός άνθρωπος 

Τον περιγράφει θαυμάσια ο Αββάς Ησαΐας με τα εξής: Εκείνος που έχει ταπεινοφροσύνη, δεν έχει γλώσσα για να ελέγξει τον αμελή ή αυτόν που καταφρονεί. Ούτε και μάτια έχει για να προσέχει τα ελαττώματα των άλλων.

Δεν έχει αυτιά, για να ακούσει όσα δεν ωφελούν την ψυχή του και δεν έχει καμία σχέση με κανένα, εκτός από τις αμαρτίες του. Προς όλους τους ανθρώπους είναι ειρηνικός, για την εντολή του Θεού και όχι για φιλία. Εάν κανείς νηστεύει αυστηρά και τρώγει κάθε εξ ημέρες και επιδοθεί σε μεγάλους κόπους, όλοι οι κόποι αυτοί πηγαίνουν χαμένοι, εφόσον δεν βαδίζει την οδό της ταπεινοφροσύνης. Αδελφέ συνήθισε τη γλώσσα σου να λέει συγχωρήσουν και η ταπείνωση θα έρθει σε σένα. Αγάπησε την ταπείνωση και αυτή θα σε σκεπάσει από τις αμαρτίες σου. Να μη βαρυνθείς για κάποιον κόπο, διότι ο κόπος και η κακοπάθεια και η σιωπή γεννούν την ταπείνωση. Η δε ταπείνωση συγχωρεί όλες τις αμαρτίες.